Cultuur, Joods, kwaadaardigheid: Tobi Lakmaker
Ergens begin 2023 dook er in het boekenkatern van de Volkskrant
ineens een snotneuzengezicht op ... :
... , dat bij naspeuringen gedaan in januari
2024, bleek te zijn iets dat zich gemanifesteerd had als "schrijftalent".
Dat dacht deze redactie ook meteen, en draaide destijds snel de bladzijde verder.
Schrijvers ...
Die hebben het maar over één ding.
Een aantal afleveringen later werd meteen een ander vooroordeel bevestigd
(het zal wel de kop zijn geweest die de aandacht trok), want ook
in het in het eigen zieltje graven zijn er gradaties, en dit stonk naar het
solipsisme bekend van lieden als Monster Grunberg
 .
Daar moeten we toch ook iets over noteren, werd destijds al gedacht maar het
kwam er niet van.
Nu dus wel.
Eerst even de synopsis (de Volkskrant, 13-01-2024, column door Tobi
Lakmaker):
Zo, dat was de hoofdzaak.
Dan nu de huidige bijzaak:
En hier de bijbehorende emotionele balans ...
... die je als "nogal in het negatieve" zou kunnen kenschetsen.
En dan kreeg je er op de website dit bij:
"Een kruising tussen Arnon Grunberg en Sander Schimmelpenninck" (
) dacht
deze redactie onmiddellijk, niet geheel zonder alle mededogen.
Tjonge, wat een ellende.
"They shoot horses, don't
they?"
.
Zo, dat was de inleiding, ooit eerder genoteerd in Joden,
neuroticisme
.
Dat blijft nooit zo
onschuldig, heb je dan al gedacht.
Eén van de andere
aspecten (Volkskrant.nl, 14-03-2024, Volkskrant Magazine,
16-03-2024,
column door Tobi Lakmaker):
Zo, de wereld volgens Lakmaker.
Nu de wereld (de Volkskrant.nl,
19-03-2024, ingezonden brief van Rutger Bregman, Houten):
Maar ja, dat is nu juist het sterke punt van schrijvers: dingen uit je
duim zuigen.
Maar ten eerste is het daarbij handig om
die capaciteit te scheiden van de werkelijke wereld om je heen, en ten
tweede om dat duimzuigen niet dusdanig te overdrijven dat de zaken uit de
hand gaan lopen.
Want dat is duidelijk wat er hier
gebeurd is.
Want mogelijk is er sprake geweest bij
Bregman van terloopse aandacht voor Lakmaker cum suis, of misschien zelfs
helemaal niet.
In ieder geval is dat opgeblazen buiten
elke proportie.
Je bent weer helemaal in Het Oude
Testament.
Totaal de grenzen niet weten te stellen.
We moeten weer onoverkomelijk denken aan Philp Roth en zijn Portnoy's
Complaint
.
Zo, en dan nu de aanleiding om dit allemaal te
noteren (Volkskrant.nl, 04-04-2024, Volkskrant Magazine, 06-04-2024,
column door Tobi Lakmaker):
Oftewel: het voorgaande was volkomen typisch. En voor de soort
archetypisch.
'... de gevoeligheden die daaraan ten
grondslag lagen ... ' ...
Oftewel: "O, wat ben ik weer
bijzonder ... "
Maar dat is niet wat we bedoelen.
Eerst het bruggetje er naar toe:
Jouw beschrijving van mijn storing is gebrek aan empathie.
Oftewel: empathie is respect tonen voor mijn gestoorde emoties.
En dan komt één van die gestoorde emoties:
En daar hebben we ze: 'bepaalde bevolkingsgroepen'. Eentje uit dit
rijtje onder de definitie in Termen, kort
 :
Ach jee, hij staat er niet eens bij ... Terwijl hij toch heel gewoon is,
maar misschien is 'ie daarom niet eerder opgevallen.
In ieder geval is wel volkomen duidelijk waar T. Lakmaker het over heeft:
allochtonen. Niet-Nederlanders.
Maar hij vindt het
nodig om dat, heel onliterair, toch nog even duidelijk te maken:
Is dat ' racisme en islamofobie' van die 'bepaalde bevolkingsgroepen'?
Retorische vraag.
Aanloopje:
De 'stilzwijgende houding' van wie? (nog een retorische vraag):
En daar zijn ze, in volle glorie: de blanke Nederlanders.
Die dus allemaal doen aan ... :
... oftewel: hier staat de bekende haat voor blanken van alle allochtone
culturen, waaronder dus die van T. Lakmaker: de Joodse.
En ook dat wordt expliciet gemaakt:
Oftwel: De 'racisme en islamofobie' betreft alle blanken.
En voor de volledigheid:
Alle hebben van vooroordelen betreft alleen blanken.
Daar is het 'we'. Nee Lakmaker, jij hoort er niet bij. Jij bent een
allochtone barbaar. Die indeling heb je net zelf gemaakt.
Kijk, daar hoor je dan weer wel bij: jij beschouwt alle blanken en
'zwarte levens, levens van kleur en Arabische levens' als minderwaardig want
niet behorend tot het door Jahweh Uitverkoren Volk.
En
met de gebruikelijke
... herhalingen: het is allemaal de schuld van de blanken.
Tja, want die hebben die beter functionerende maatschappij en cultuur, en
dat is racisme, hè ...
We konden (nog) geen woorden
vinden voor een passende afsluiting.
Het schrijven
hiervan moest ook zeer frequent onderbroken worden om weer even geestelijk
adem te halen.
Oh ja: op de website stond het zo:
Oftewel: "Ik ben een gore Joodse blankenhatende racist".
Duidelijkheid ... We houden er van.
...
Een aantal dagen later kwam
tijdens het koffiezetten, te midden van andere verbazingwekkende
tegenstrijdigheden, de realisatie opzetten dat ook bij Lakmaker sprake was
van een contradictie. Of beter: contra-emotie.
Want
eerst wordt er gejammerd dat er in een interview dingen staan die het
kwetsbare zieltje niet geheel en al goed uitkomen, en even later wordt er
een kleinigheidje: "Geen aandacht van iemand die daartoe geen verplichting
of zelfs aanleiding voor heeft", gebruikt om de "dader" zonder gêne en
beperking in het openbaar aan de schandpaal te nagelen.
En meteen doken natuurlijk in de geest ook die dingetjes op die de Joden in
Palestina doen.
En de rest.
Joden, kennen, net zo min als moslims en zwarten, het begrip "empathie"
niet.
Het uit zich bij ieder op een andere manier,
maar het basisprobleem is hetzelfde. Bij moslims in onbeperkte arrogantie
, bij zwarten in gewetenloosheid
, en bij Joden in
hysterische zelfobsessie.
De neurotische uitingen van het geval slaan
we gewoonlijk automatisch over - als het oog erop valt, gaat dat meteen weer
verder. Hier weer eens iets dat de aandacht vasthield (Volkskrant Magazine, 04-05-2024,
column door Tobi Lakmaker):
Tja, dat doet het wel ...
Want je weet
onmiddellijk wat de kern van de boodschap is (laatste zin):
Dat 'kast' maakt deel uit van de het tussenliggende verhaal
dat de koppeling legt, maar haal die weg en je krijgt de boodschap:
Natuurlijk is dat hetzelfde als "Alle Joden zijn racisten", maar dat is
dan wel weer antisemitisme
, dus dat mag niet, en zeker niet op de 4 mei
waarop dit gepubliceerd wordt.
Nog benieuwd naar de
koppeling? Hiero:
Daar heeft 'ie lang over moeten nadenken, want dat is inmiddels al
maanden en diverse andere hetzes geleden.
Johan
Derksen achtte, geconfronteerd met het volbloed Afrikaanse negerhoofd van
Habtamu (adoptiegevalletje), dat dat hoofd geen echte Fries was (het ging
over de Friese taal). Geheel indachtig:
Tja ... Dat was natuurlijk tegen het zere been van het wokisme: iedere
immigrant die van de vliegtuigladder stapt is per direct een volbloed Nederlander.
De volgende boutade: "We weten dat ze op zijn best matig presteren maar
dat is volledig de schuld van de Nederlanders".
Nou vermoed je dat het Lakmaker-verschijnsel zich toch wel onder de
aardige mensen acht als je het een tweedeling maakt, maar een racist is het
zeker, en dan hebben we hier een 'aardige racist'.
Volgens zichzelf.
En dan vervolgt het met dit:
De uitgebreide versie van dat slot:
En je dan afvragen waar die HOLOCAUST!!! vandaan is gekomen ...
...
Nou ja, seg ... Dachten we dit
voltooid te hebben, hadden voor dat 'gemarginaliseerde groepen' ook de
versie op de website nodig, bleek dat dit te zijn:
Hetgeen natuurlijk tot een onmiddellijk homerische gelach leidde!
Dat 'we' ...
Dat 'onszelf' ...
En dat 'wit' natuurlijk ...
En dan straks klagen als
ze weer in een kamp zitten ...
Toen we de volgende bijdrage van T. Lakmaker fysiek gingen opslaan,
gebeurde dat toevallig middels bovenstaande vorige bijdrage, waarop
voorgenomen werd om de bespreking te beginnen met het uitgebreid refereren
aan deze voorgaande.
Dat is dus niet nodig.
Er staat niets tussen.
Althans niet hier.
Het geschrijf gaat natuurlijk vrolijk door, iedere week weer een nieuwe ...
Tja, wat voor nieuws?
Daarop formuleerden we naar
aanleiding van deze weer maar eens een ander antwoord: "Alle joodse
geschrijf gaat over joods-zijn, de ene aflevering alleen wat explicieter dan
de andere" .
En wat volgt is een heel expliciete, kijk
maar maar de kop (Volkskrant Magazine, 22-06-2024,
column door Tobi Lakmaker):
Nou, verzint u nu maar argumenten waarom dit niet racistisch zou zijn,
want deze redactie kan dat effe niet.
Bloedracistisch,
om nog wat duidelijker te zijn.
Kijk maar:
Daar kan de SS nog best wel een puntje aan zuigen ...
Nou ja, toen gingen we pas verder lezen, en werd het toch nog leuk. Want
Tobi is er allemaal dus uiteindelijk best niet zo gerust op.
Kennelijk.
Gezien het feit dat hij terugkomt op iets
uit 2022.
En gezien dit:
Nou, zegt u het maar ...
Wat is hier de regel en
wat is hier de uitzondering?
Een retorische vraag,
natuurlijk want het is volstrekt duidelijk dat de media en maatschappelijke
meningsvorming volledig gedomineerd wordt door het joodse racisme.
En Tobi's wedervaren uit 2022 geeft een volkomen helder sfeerbeeld.
We leven onder een joodse terreur.
Waarna we, na het
het nuttigen van een paar slokken koffie, ook aan dit moesten denken (npo.nl,
04-05-2020,
- niet te vinden bij de NOS ... ):
De ene soort uitsluiter vereenzelvigt zich met de andere soort
uitsluiters ...
Trouwens, over domineren gesproken ... Dit G-optreden was
dus ter gelegenheid van de 4/5 Mei Herdenking, ten overstaan van heel den volke.
Een geval wat we normaliter overgeslagen zouden hebben, maar het
moest toch naar Neuroticisme
, en dan dus ook maar hier. Het is aldaar
beschreven als een geval van "de hele Portnoy", de verzameling redelijk
typisch-Joodse neuroses, en uiterst leerzaam als document voor dat soort
gevallen in het algemeen (Volkskrant Magazine,
29-06-2024, column door Tobi Lakmaker):
De te leren lessen: hoe makkelijk een simpel begin leidt tot extreme
uitersten, als er een beloning tegenover staat.
Hoe
gering die beloning slechts hoeft te zijn, want hier niets anders dan wat
getalletjes in een tabel ("scores").
Hoe weinig het
uitgevoerde proces contact hoeft te hebben met de realiteit, hier doodgewoon
"geen".
Hoe ongevoelig het blijkt te zijn voor
bijsturing door tweeden. Hier zelfs bijna totaal "geen".
Hoe weinig gevoelig het proces blijkt te zijn voor bijsturing door de
uitvoerder zelf, gezien de citaten over Poesjkin. Hier: bijna "geen". Wel is
er hier enig teken van bijsturingsgevoeligheid door het durven opschrijven
en publiceren, hoewel die factor ook omgekeerd gebruikt kan worden.
Verder zijn er natuurlijk de bekende uitingen van prestatiedrang tot in het
extreme, de schaamteloosheid, de abstractheid, en het einde-, einde-,
eindeloze graven in het eigen zieltje.
De ontboezemingen van de Joodse geest zijn voor de Volkskrant
van dusdanig belang en waarde dat ze naar helemaal voorin het Magazine
zijn verhuisd, opdat niemand er maar eentje mist. Op zoek naar plaatjes van
negers kom je 'm meteen tegen.
En zo kwam dus de volgende onder
ogen, die weer van een dusdanige heldere blik op de Joodse geest blijk
geeft, dat hij bijna geheel een plaatsje krijgt (Volkskrant Magazine, 28-09-2024,
column door Tobi Lakmaker):
We hebben net de onthulling achter de rug van M. Wertheim
dat Joden verbale "balletje-balletje"-spelers zijn,
en van K. Bessems
dat vrije migratie hun grootste levenswaarde is,
en nu dan van T. Lakmaker dat hun zieleleven een levende, lege, hel is.
Eigenlijk één en hetzelfde ding.
Maar voor we dat gaan uitleggen, eerst Tobi's relaas:
Tja ... Niet zo lang geleden genoteerd in In het kort
 :
En bij Joden en soortgelijken kom je in die cirkelprocessen al die
Absoluutheden, bijbehorende contradicties en de kwaadaardigheden die daar
aan vastzitten tegen.
Inderdaad geen pretje.
De rest ter illustratie van één van de vaardigheden die Joden en
soortgelijken ontwikkeld hebben ten einde dit het hoofd te bieden ... :
... : het tot in het oneindigste detail uitwerken en verbaliseren.
Nog even het verband tussen M. Wertheim (
), K. Bessems (
), en T. Lakmaker: dat verband is "parasitisme".
Om te kunnen blijven parasiteren moet je een uitgebreid repertoire smoezen
ontwikkelen omtrent hoe je aan je welstand komt, voor parasiteren is het
kunnen vluchten bij ontdekking cruciaal voor het voortbestaan, en als je in
je eigen geest die zaken ontdekt, zijn er in extrema twee mogelijkheden: je
wordt of een psychopate cynicus zoals A. Grunberg
, of een hyperneurotisch klager zoals T. Lakmaker.
De week erop biedt het Volkskrant Magazine een overzicht van 25
jaar Volkskrant Magazine. Maar voor je daar achter komt, heb je dat
ding al geopend, en, alsof de duvel er mee speelt, gebeurt dat op de pagina
van T. Lakmaker. Met alweer zo'n pakkende kop (Volkskrant Magazine,
05-10-2024, column door Tobi Lakmaker):
Wat ook bleek te staan voor een overzicht, maar dan voor 25 jaar Joodse
levensellende.
Maar dus weer boordevol fel
existentiële details dusdanig dat om het geheel te kunnen appriciëren, we
dat geheel ook moeten reproduceren.
Zeg maar voor een
toekomstige geestelijk gezondere mensheid die hier nog wat van kan leren:
Afgekort: "Is er een dokter in de zaal?"
Een
zieledokter dan, natuurlijk.
Eentje gespecialiseerd in
elektroshocktherapie.
Naar Joods, kwaadaardigheid
, PC club
, of site home
·.
|
