Bronnen bij Groep, cultuur en ras: joodse racisme

Wat betreft het bestaan van groepseigenschappen is er in het geval van joden sprake van regelrechte schizofrenie: aan de ene kant, hoewel niet zo vaak, wordt keihard ontkend dat er zoiets als joods-zijn bestaat

, en aan de ene kant belicht men dolgraag dat joods-zijn. Hier tonen we een aantal voorbeelden van het laatste.

Het eerste citaat stamt uit een artikel (Volkskrant Magazine, 3 april 2004) over mensen met een joodse vader en niet-joodse moeder, volgens de officiële joodse regels daarom niet gezien als joods:

’Door deze niet-joodse ex werd ik als joodse vrouw gezien, maar toen ik tijdens mijn studie in Israël verliefd werd op een joodse man uit New-York en met hem naar Amerika vertrok …’ Ze hoeft haar verhaal niet af te maken. Relatiebemiddelings-consulent Evelien kent de afloop. ‘Hij mocht van zijn ouders niet met je trouwen omdat je niet joods genoeg bent.’

Er zijn heel veel bronnen met dezelfde soort redenatie, en over vele andere onderwerpen naast huwelijkskeuze - nog een voorbeeldje (de Volkskrant, 20-07-2007, Quotes), een uitspraak gedaan door opperrabijn Shlomo Amar:

‘Joden kunnen niet trouwen met niet-joden, dat is zo duidelijk als wat.

Als "uitsluiting uitsluitend op grond van ras" deel uitmaakt van de definitie van racisme

, is het bovenstaande cultuurgedrag een vorm van racisme.

Een fysiek wat grootschaliger voorbeeld (de Volkskrant, 19-07-2005, door Alex Burghoorn)

Zelfmoordbom houdt deelnemers aan Joodse Olympische Spelen niet tegen

... Het tiendaagse festijn is dan ook vooral een gezellige viering van de joodse identiteit. In 1932 bevestigde de eerste joodse olympiade de levenslust van het zionisme – vierhonderd sporters uit zestien landen reisden af naar Tel Aviv in Palestina. ...

Joodse deelnemers betekent niet niet-joodse deelnemers, dat wil zeggen het uitsluiten van niet-joodse deelnemers. Dat is qua uitsluiting is equivalent aan de uitsluiting van joodse deelnemers. Het laatste wordt moreel onaanvaardbaar geacht. Dan is het eerste ook moreel onaanvaardbaar, omdat het op zijn minst een excuus verschaft voor de tweede vorm van morele onaanvaardbaarheid. Het is volgens alle gewone definities een vorm van racisme. Het tweede citaat uit dezelfde bron laat zien dat deze vorm van het verschijnsel endemisch is in de joodse cultuur:

'In Europese steden waren eind negentiende eeuw joodse sportverenigingen opgericht, die later hun krachten bundelden in de Maccabi Wereldunie – de maccabeeërs kwamen twee eeuwen voor Christus heldhaftig in opstand tegen de dictatuur van de Grieken.'

En bij de hantering van positief geachte zaken is het vermelden van de Joodse connotatie geen enkel probleem en meestal zelfs een pre, bijvoorbeeld in de literatuur (de Volkskrant, 13-04-2005, rubriek Tijdschriften, door Peter Swanborn

'Voordat ik ga ...'

Toen ik jong was en mijn weg in het leven zocht, wist ik dat de maatschappij tegen mij was. Ik wist echter ook dat ik zou overwinnen. Alleen zou de overwinning klein zijn.' Aan het woord is de vorige week overleden Amerikaanse schrijver en Nobelprijswinnaar Saul Bellow. ...
Het marathoninterview is afkomstig uit een Israëlisch megaproject waarvoor sinds enige jaren belangrijke joodse schrijvers en denker zoals Amos Oz, George Konrad, Imre Kertesz en Philip Roth gedurende twee dagen gevolgd en geïnterviewd worden. ...

Cf. "Belangrijke blanke schrijvers".

En voor het racisme inherent aan de staat Israël zou geen bewijs nodig moeten zijn, maar voor de volledigheid (de Volkskrant, 18-09-2010, door Ratna Pelle):

Twee staten is enige echte oplossing

Ratna Pelle | Medewerkster israel-palestina.info. Palestijnen claimen ’t recht op terugkeer van alle vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen, wat onverenigbaar is met de tweestatenoplossing.

Tussentitel: Stop de Bezetting is even extreem als de kleine groep ultranationalisten in Israël

...   De VN stelde reeds in 1947 voor ...
     De zionisten wilden een Joodse meerderheid behouden door Joodse immigratie te bevorderen; dat is altijd een van de pijlers van Israëls beleid geweest. Binnen Israël is er nu een solide Joodse meerderheid van meer dan 75 procent. ...
    Maar het belangrijkste verschilpunt is wellicht het zogenoemde recht op terugkeer van de vluchtelingen. De Palestijnen vinden dat alle vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen het recht hebben naar Israël terug te keren en daarnaast ook gecompenseerd moeten worden voor land en eigendommen die ze verloren in 1948. Israël is daartegen omdat dat de Joodse meerderheid in gevaar brengt ...
    Het zijn dus de Palestijnen die de demografie als wapen tegen Israël willen inzetten. ...

Ratna Pelle is een sterk pro-Israëlisch (/Joods) activiste

. Wat ze aanvoert over bedoelingen van Israël kan dus nooit negatief bedoeld zijn. Desalniettemin zegt ze letterlijk dat Israël het karakter heeft van een Joodse, door ras bepaalde, staat. En zelf keert ze zich tegen het recht op terugkeer van de verdreven onschuldige burgerslachtoffers van een oorlog, op grond van ras. Ratna Pelle is dus een raciste, die steunt geeft aan een racistische staat.

Een staat die ook intern een expliciet racistisch beleid voert (de Volkskrant, 03-11-2011, van correspondent Rolf Bos):

Reportage | Israël 'sloopt op grote schaal woningen'

Palestijn kan in Jeruzalem een eigen huis vergeten

Hassan (13) huist met zijn familie in het lelijke karkas van een gebouw in het oosten van Jeruzalem. Hij woont met veertien familieleden in twee kamers. In een hoek liggen matrassen opgestapeld die 's avonds op de vloer worden gelegd. 'Zo doen we het elke avond voordat we gaan slapen', zegt Hassan.
    Het geel-witte gebouw ligt op een drukke plek in Oost-Jeruzalem, nabij de Palestijnse wijk Sheikh Jarrah, waar zich steeds meer Joodse kolonisten vestigen, inclusief bewapend particulier veiligheidspersoneel. Je herkent hun gebarricadeerde huizen aan de Israëlische vlag in top. Rechts van het gebouw waar de familie van Hassan huist, ligt een moskee, met daarachter het legendarische American Colony-hotel.
    Het pal naast het hotel gelegen gebouw, dat oogt alsof het nog lang niet is afgebouwd, is bezit van een islamitische organisatie. Je beseft niet dat hier mensen wonen, totdat je er binnenstapt. 'Er wonen hier 25 families', zegt Jeff Halper, de directeur van het Israeli Committee Against House Demolitions (ICAHD).
    Zijn organisatie publiceerde deze week een rapport waarin melding wordt gemaakt van 'grootschalige sloop van woningen van Palestijnen in Oost-Jeruzalem', en van 'het moedwillig achterstellen van het Palestijnse volksdeel in de stad'. Terwijl in Joodse wijken in het door Israël bezette deel van Oost-Jeruzalem de bouwkranen volop draaien, wordt het Palestijnen geweigerd legaal te bouwen in het stadsdeel', zegt Halper, zelf een Joodse Israëliër.   ...
    Er wonen 300 duizend Palestijnen in (Oost-)Jeruzalem, iets meer dan een derde van de totale bevolking van de stad. Halper: 'Maar ze hebben slechts 9 procent van het grondgebied tot hun beschikking, en daar mogen ze bovendien niks. Niet bouwen, uitbouw is ook illegaal.'    ...

Dit is misschien nog gewoon racisme te noemen. maar het is in feite natuurlijk erger:

Weggaan voor de Jeruzalem-Palestijnen, naar bijvoorbeeld de Westoever, is geen optie. 'Als Palestijnse bewoners van Jeruzalem langer dan zeven jaar weggaan, verliezen ze hun residentiestatus en mogen ze niet terugkeren. Ja, het maakt niet uit dat ze hier zijn geboren.' Sinds 1967 hebben 14 duizend Palestijnen hun residentiestatus verloren, meer dan de helft geschiedde na 2006, zegt Halper. 'Jonge mensen met een goede opleiding trekken weg - er is geen behoorlijk werk. Als ze een gezin stichten kunnen ze geen fatsoenlijk huis bouwen. Ze gaan naar Jordanië, of naar de Verenigde Staten, en dat is precies wat Israël wil. Een Palestijnse middenklasse mag hier niet ontstaan.'
Er steekt volgens Halper een 'masterplan' achter wat hij de 'judaïsering' van Jeruzalem noemt. 'Het doel is een verhouding van 70 procent Joden, 30 procent Palestijnen.

Maar dit is dus in feite gewoon "etnische zuivering'. Waarvoor je overal ter wereld voor voor het gerecht zou worden gesleept, als groep. Of als land voor het Internationale Gerechtshof of als persoonlijke dader voor het Internationale Strafhof. Behalve dus als je een Jood bent. Dan mag het.
Het cruciale punt is natuurlijk hoe gewone joden er zelf persoonlijk tegenover staan. De volgende auteur is een gematigd exemplaar ( Leids universiteitsblad Mare, 15-01-2009, door Rosanne Hertzberger):

Niets bijzonders

Ik heb geen allergie. Gluten, suiker, vlees, vis, noten, zuivel, ik eet het allemaal op. Op het WK debatteren in Ierland kreeg ik een badge met een streepjescode. Ik moest hem ten alle tijden om mijn nek houden, anders zou alles in de soep lopen. Op de badge stond: debater, Leiden, the Netherlands, regular diet. Er was niets bijzonders aan mij.   ...
    Het enige wat een beetje bijzonder aan mij is, is dat ik joods ben. ...
    Mijn in Nederland oh zo exotische joods-zijn verbleekte echter snel toen we kennismaakten met de ultraorthodoxe Israëlische debaters. ‘Dat zijn pas echte joden’, dacht ik te kunnen lezen in de bewonderende blikken van mijn teamgenoten. Met etenstijd gingen zij samen met de allergische debaters, en de moslims in een andere rij staan. Zij aten van koosjere borden en met koosjere vorken prikten zij in hun speciaal ingevlogen koosjere prak, die was ingezegend door een rabbijn met een hoge hoed.
    En dat was niet het enige. Allerlei lastige kwesties dienden zich aan waarmee ze zich konden onderscheiden: Mochten ze op sjabbat, de joodse rustdag, wel debatteren? En zo ja, mochten ze dan ook schrijven? En hoe kom je je hotelkamer binnen op sjabbat als je geen elektronische apparaten mag gebruiken, je ook niemand mag vragen om dat vóór je te doen en je alleen een electronic key card hebt?   ...

Ik vind het helemaal niet bijzonder dat ik Nederlander ben. Vrijwel geen enkele Nederlander vindt het bijzonder dat hij Nederlander is. Joden vinden het gewoonlijk heel bijzonder dat ze joods zijn - ze doen er ook vaak alle mogelijke moeite voor om het te benadrukken, zoals bijvoorbeeld uit het laatste stuk van het citaat lijkt.
Maar ook dit gematigde joodse bijzonder-zijn is natuurlijk bijzonder (uit: Leids universiteitsblad Mare, 29-01-2009, ingezonden brief van A. Schipperijn,
oud-medewerker van het LUMC):

Ten alle tijden
Mevrouw Rosanne Hertzberger stelt in haar rubriek onder de kop “Niks bijzonders” (MARE, 15 januari) – naar aanleiding van haar aanwezigheid bij het WK debatteren, dat het enige wat (dat is beter) een beetje bijzonder aan haar was, dat zij joods is. Mijn vraag: hoezo? Ben ik dan een beetje bijzonder, omdat ik bloedgroep B pos. heb – een niet zo veel voorkomende bloedgroep? ...

Wat er bijzonder is aan het joodse bijzonder-zijn, is dat het racisme is. Maar niemand durft er iets van te zeggen. De bovenstaande reactie is een hoge uitzondering. Misschien dat de laatste Israëlische wandaad, de moord op 1300 Gazaanse Palestijnen, er iets mee te maken heeft.
Ingebakken racisme leidt natuurlijk tot een vervormde blik op de wereld. Zo worden reacties van anderen op jou gedrag "racisme", omdat je niet weet dat jouw eigen gedrag racistisch is - want dat laatste heb je nooit geleerd. Een voorbeeld (uit: de Volkskrant, 24-07-2009, door Jan Tromp):

Voor wie last heeft van de verbetenheid en de wrok

'Inburgering', stelt PvdA-coryfee Wallage, 'loopt via de weg van emancipatie, niet via de aanpassing.' Stukken van hem uit de jaren '90 zijn gebundeld in Plaats van bestemming.

...   Op bladzijde 155 van Plaats van bestemming vinden we in een opstel uit 2001 het beredeneerde, en in elk geval het humane antwoord. 'Inburgering', schrijft Wallage, 'loopt via de weg van emancipatie, niet via de aanpassing.' Zeg zelf, hier wordt al het gedraai en gedoe dat de laatste weken rondom het onderwerp is vertoond, in een pennestreek geanalyseerd en gekarakteriseerd.
    'Wat voor mensbeeld hebben politici eigenlijk die migranten met droge ogen hun identiteit denken te kunnen afpakken?', stelt Wallage in een volgend stuk. 'Je cultuur, je moedertaal, de verhalen van je ouders en grootouders, de humor, het verdriet dat alles kun je niet afleggen alsof het een oude jas is.'   ...
    Hij beschrijft hoe hij in Manhattan eens een groep oude Joodse mannen trof op een bankje aan het water. Ze kwamen uit Oost-Europa en woonden al een halve eeuw in Amerika. Ze spraken Jiddisch met elkaar. ...
    'Jud bleibt Jud', zeiden de Duitsers. ...

Hier zien we dus dat Wallage de uitspraak 'Jud bleibt Jud' signaleert als racistisch - Joden worden erin apart gezet door Duitsers.
    Maar nog geen alinea ervoor (in dit artikel), staat iets waarin Joden zich apart zetten - mogelijkerwijs zelfs apart van Duitsers. En dat signaleert Wallage niet als racisme.
    Het waarom hebben we al verklaard, en uitgebreid geïllustreerd ervoor: het is voor Joden zo gebruikelijk dit soort termen en houding te hanteren, dat het hen totaal ontgaat dat het racisme is. En dat het racisme is, in iedere geval volgens hun normen volgt uit het feit dat als anderen dezelfde terminologie hanteren, ze het onmiddellijk als racisme benoemen.
   Dus wat het ene "ras" wel mag, Joden, mag het andere, alle niet-Joden, niet. En kijk, laat dat nu precies de definitie van "racisme" zijn. Een door Joden gehanteerd racisme. Iets dat ze al net zo lang doen als hun cultuur bestaat - want het is allemaal gecanoniseerd in hun bijbel en andere heilige boeken, en nog talloze andere voorschriften.
    En wat uiteindelijk allemaal samengevat kan worden in één enkel begrip uit die hele canon: het idee dat de Joden God's uitverkoren volk zijn. En dat dus alle andere volken pech hebben. Die zijn niet God's eigen volk. Die zijn dus minder. Kijk maar wat Jacques Wallage daar van vindt (Over identiteit, zelfrespect en integratie, zesde DEND-lezing, door J. Wallage, burgemeester van Groningen, 31-10-2002, in Tilburg):

Het bizarre is dat Nederland als het om verbindende culturele noties gaat een schamel gezamenlijk bezit heeft.

Inderdaad, vergeleken bij de grote verzameling geboden en verboden van de Joodse cultuur heeft de Nederlandse cultuur maar schamel weinig van dat soort culturele gedachtegoed. En omdat het zo weinig culturele gedachtegoed van de Joodse soort heeft, is het ook zo dat Nederlanders, in tegenstelling tot de Joden, eigenlijk helemaal gen recht hebben op een eigen land (NRC Handelsblad, 10/19-01-2004, door Paul Scheffer, De fictie van grenzeloze solidariteit):

... De sociaal-democratische burgemeester Jacques Wallage zegt: maar wie zijn wij om een`eerstgeboorterecht' uit te oefenen, hoezo is Nederland van zijn inwoners? Iedereen heeft recht op dit stukje aarde, waarom zouden zijn toevallige inwoners daar enig bijzonder recht op kunnen doen gelden? Deze erfenis van vier eeuwen staat ter beschikking van iedereen. ...

Dit begint toch regelrecht te lijken op een afkeer van de Nederlandse cultuur: het is er niet, en het mag zomaar door iets anders vervangen worden. Daar waar de eigen, Joodse, cultuur gepresenteerd wordt als iets dat als ware het goud behouden moet blijven. Het is dat hij het zelf zegt (najaarscongres van de Banning Werkgemeenschap voor de PvdA, van ND.nl, 22-11-2008):

Wallage zegt zich ervoor te schamen dat zijn partij ,,ruimte heeft geboden aan discussies, die 'etnocentrisme' als sterke ondertoon hebben''. ,,Als kind uit een joods gezin, heb ik een scherpe antenne voor vreemdelingenhaat. Ik waarschuw voor debatten en argumenten, die in feite een andere discussie bedekken.''

Anders hadden wij moeten constateren dat Jacques Wallage alles weg heeft van een racist die wel de splinter in andermans oog ziet, maar de balk in het eigen.
Helaas is Jacques Wallage, zoals zijn maatschappelijke positie al aangeeft, in deze niet een excentrieke eenling (een ander geval is Job Cohen

), maar een enigszins onvoorzichtig woordvoerder van een grote groep mensen - meer over dit Joodse racisme hier

.

Nog een voorbeeld van een splinter-en-balk redenatie, nu in verband met partnerkeuze (de Volkskrant, 19-09-2009, ingezonden brief van Rachel Reedijk (Amsterdam)):

Liever trouw blijven aan eigen identiteit

Wat een vreemde conclusie trekt socioloog Jochem Tolsma uit zijn promotieonderzoek naar etnische tolerantie in Nederland (Binnenland, 16 september).   ...
    ... Graadmeter voor tolerantie zijn opvattingen van betrokkenen over het gemengde huwelijk.
    Mijn bezwaar daartegen is dat praktiserende joden zoals ik, in eerste instantie niet voor een gemengde relatie kiezen omdat de druk op de joodse partner om zich aan te passen vrijwel altijd groter is dan andersom.
    Uit Amerikaans onderzoek blijkt dat velen vroeg of laat de joodse gebruiken opgeven en de joodse gemeenschap de rug toekeren. Als joden en moslims trouwen met een geloofsgenoot, dan ligt daar doorgaans de wens aan ten grondslag om trouw te blijven aan de eigen identiteit en traditie.
    Autochtonen doen eigenlijk niet anders. Ook zij kiezen hun levenspartner uit op gedeelde waarden en karaktereigenschappen.
    Het verschil is alleen dat dit niet als bedreigend wordt ervaren.

Oftewel: mevrouw Reedijk trouwt met een joodse partner, omdat ze vast wil houden aan haar eigen identiteit, en dat is goed, en niet meteen niet-joodse partner omdat die wil vasthouden aan zijn eigen identiteit,en dat is fout.
Dit is een splinter-en-balk redenatie, omdat het voortdurende bestaan van "het joodse volk" als immigranten in ander landen gedurende tweeduizend jaar laat zien dat zij veel meer vasthouden aan eigen identiteit dan welke groep dan ook. Zie ook het citaat van opperrabijn Shlomo Amar al gegeven aan het begin van deze pagina:

‘Joden kunnen niet trouwen met niet-joden, dat is zo duidelijk als wat.

Glashelder.

En meteen daarna (het artikel stond pas 20 september op de CNN site) (CNN.com, 16-09-2009):

Ad campaign trying to bring 'lost Jews' together backfires

Jews living outside of Israel shown as "lost" because they married non-Jews | Ads featured dark images with solemn music | Critics say it exposed disconnect between Israeli Jews and foreign counterparts | Backlash ultimately resulted in campaign being pulled after three days

Photo: The poster campaign by Israeli group MASA was pulled after three days.

Posters featuring lost youth ...
    They were part of an advertising campaign this month by an Israeli group that pays to bring young Jews from around the world to Israel for extended visits in the hope of bolstering their Jewish identity.
    The campaign by MASA, an organization funded by public and private funds, showed Jews living outside of Israel -- known as the diaspora -- as "lost" because they had married non-Jews.   ...
    The foreboding ads featured dark images with solemn music, showing posters of "lost" Jews who married outside their faith.
    The head of education at the Jewish Agency, a co-sponsor of MASA, said the intentions were good even if the end product wasn't.
    "There is a great fear and a concern in world Jewry about the future of the Jewish people and there is a strong belief that an intensive year spent together with young Jews, and in Israel, will help strengthen the identity of young Jews," said Alan Hoffman, who leads the group's education wing.
    The backlash created by the campaign ultimately resulted in it being pulled after three days.
    "The PR campaign should bring the Jews of the diaspora closer and not alienate them," said Natan Sharansky, head of the Jewish Agency.   ...

Het racisme kan niet duidelijker verwoord worden. De nazi's zouden er trots op kunnen zijn. Hun uiting van dezelfde ideeën: het Lebensborn project

, wordt nog steeds gezien als een teken van hun morele verdorvenheid. Joden hebben dat beter voor elkaar: zij doen vrijwel hetzelfde, en krijgen het gepresenteerd als iets natuurlijks en goeds. Net als met hun bezetting van andermans land. Het streven om dit bezette land qua ras joods te krijgen en te houden, is een goede weerspiegeling van het streven van het Lebensborn project.
Met bijzonder nare consequenties (de Volkskrant, 22-04-2009, hoofdredactioneel commentaar):

Filippica op VN-top

Tussentitel: Ahmadinejad bevestigt bange vermoedens van wegblijvers

Minister Verhagen mag president Ahmadinejad eigenlijk wel een beetje dankbaar zijn voor diens doldrieste optreden op de openingsdag van de VN-top tegen racisme in Genève. Daardoor kwam de beslissing van Nederland om, evenals negen andere westerse landen, verstek te laten gaan op de Geneefse conferentie, alsnog in een gunstiger daglicht te staan.
    Want eerlijk gezegd was de argumentatie die Verhagen voor het wegblijven aanvoerde, weinig overtuigend. Volgens de minister zou in de slotverklaring – die gisteren bij toverslag al is aangenomen, hoewel de conferentie nog tot vrijdag duurt – een ‘aanval op het Westen’ liggen besloten. Voorts ontwaarde hij een poging om religie boven de rechten van de mens te stellen, de vrijheid van meningsuiting onnodig in te perken en ‘impliciet Israël als enige land in de beklaagdenbank te zetten’.
    De door Verhagen gewraakte poging heeft zich onmiskenbaar voorgedaan. ...
    Maar Ahmadinejad slaagde erin om de wegblijvers te bevestigen in hun bange vermoedens. In een afstotelijke toespraak legde hij het probleem van het racisme praktisch geheel op de schouders van het Westen. Israël werd gereduceerd tot een racistische onderneming, gestart ‘onder het voorwendsel van het Joodse lijden’. ...

Deze kwalificaties zijn dus volkomen gerechtvaardigd. Door ze als onjuist af te schilderen en ze zwart te maken, uitsluitend en alleen omdat het over joden gaat, bedrijft men racisme. Maar misschien is dit commentaar dan ook wel geschreven door buitenlandcommentator Paul Brill, zelf van joodse afkomst.

Het Joodse racisme laat ze ook consequent kiezen voor immigranten zodra er een belangentegenstelling met, hier, Nederland is (de Volkskrant, 19-11-2009, column door Max Pam):

Liever teveel betalen dan zo’n rotkastje

Misschien ben ik een ouderwetse romanticus, maar de auto vertegenwoordigt voor mij een symbool van vrijheid. Wegrijden zonder dat iemand weet waar je bent, is een van de aantrekkelijkheden van de auto.

Tussentitel: Je kunt beter parkeerpaal worden dan medewerker bij McDonalds

... ‘Aan makelaars in cynisme hebben wij niks’, zei de burgemeester van Venlo gisteren in deze krant. Opgewekt gaat hij de wijken in om de nieuwe Nederlanders de oude Nederlandse taal bij te brengen. Dat de nieuwe Nederlanders misschien niet op die oude taal zitten te wachten, maakt daarbij niet veel uit. ...

De column gaat verder helemaal over rekeningrijden, maar de raciale emoties zitten zo diep, dat er ook in totaal onverwante onderwerpen dit soort hartekreten uitspringen.

Een ander voorbeeld is Volkskrant-redacteur Anet Bleich (de Volkskrant, 07-11-2009, door Anet Bleich):

Mag je over Wilders alles beweren?

Anet Bleich vindt dat je gerust hardop mag zeggen dat wie bewust angst oproept jegens een godsdienstige groep, zichzelf diskwalificeert. ...

Tussentitel: Hoe treurig dat Wilders' domme gestook groot electoraal succes heeft

Afgelopen maandag was het vijf jaar geleden dat filmmaker en columnist Theo van Gogh werd vermoord. Een afschuwelijke gebeurtenis, die een traumatiserend effect op de samenleving heeft gehad. Vooral omdat het de tweede politieke moord in twee jaar tijd was. En ook omdat menigeens ergste nachtmerrie werkelijkheid was geworden: de moordenaar, Mohammed B., was een radicale, jihadistische moslim.
    De schok die de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh heeft veroorzaakt, davert nog steeds na. Logisch, even logisch als de angst die tal van Nederlanders voelen voor die radicale variant van de islam. Al sinds de aanslagen van 11 september 2001 in New York, maar sterker geworden door de gebeurtenissen in eigen land.
    De angst voor, en afkeer van, moslims die geen andere regels erkennen dan die van hun eigen godsdienst en menen dat geweld geoorloofd is, is volkomen terecht. Op mondiale schaal betreft het een kleine, zij het niet verwaarloosbare stroming, die we zich zien manifesteren in Afghanistan, Pakistan en incidenteel, zoals tijdens de Deense cartoonrellen, ook elders.
    In Nederland zijn de aanhangers van deze jihadistisch-salafistische richting heel erg gering in aantal. ...
   De overweldigende meerderheid van de uit islamitische landen afkomstige migranten hier te lande combineert haar godsdienst met een heel gewoon burgerlijk bestaan of is langzaam aan het seculariseren. ... Dat begrijpt ieder mens die de moeite neemt meer dan een minuut over de kwestie na te denken. Zou je zeggen. Helaas is dat een veel te zonnige visie.   ...
    Veel erger dan dit type wonderlijke oprispingen is het feit dat het islambashen inmiddels een vaste plaats binnen het politieke spectrum aan het veroveren is. De Partij voor de Vrijheid van Geert Wilders heeft er haar hoofdpunt van gemaakt. Of het nu gaat om het reduceren van de Koran tot Donald Duckformaat, het tegengaan van migratie uit islamitische landen, het uitzetten uit Europa van ‘miljoenen moslims’ of het invoeren van een ‘kopvoddentaks’, de islam is een eeuwig dankbaar object voor het gebeuk van Wilders en de zijnen.
    En het ongelooflijke, het treurige, is dat zij met dit domme gestook groot electoraal succes blijken te hebben. Kennelijk zijn de politieke onvrede en angst voor de toekomst in ons land zo groot dat het Reizwort ‘islamisering’ doel treft en menigeen echt vreest dat Nederland wel eens door de moslims kan worden overgenomen. Of zoals een reaguurder het uitdrukte in het AOW-debat: ‘kiezen we voor onze ouderen of voor de moslims?’ Hersenschimmig.
    Welke naam we het beestje precies geven: extreemrechts of islamofoob, discriminerend, of nog weer iets anders, kan mij niet veel schelen. ...

Afgekort: de enige klachten over moslims zijn de aanslagen, dat zijn er maar een paar, en het overgrote deel der moslims pleegt geen aanslagen, dus er in in feite geen probleem met moslims, en de slechte reputatie van moslim is veroorzaakt uitsluitend en alleen door Geert Wilders en een paar ander radicale islamhaters.
    Je reinste Orwelliaanse propaganda. De meeste mensen hebben bezwaren tegen moslims door overlast, criminaliteit en onaangepast gedrag: moskeen, hoofddoeken, niet-handenschudden, enzovoort. Wilders heeft steun gekregen vanwege de ontkenning van de zaken door lieden als Bleich cum suis die er altijd over gelogen hebben. En daar nu mee doorgaan. En om hun griezelige motieven te verbergen, iedereen die kritiek heeft op de islam, een onweerlegbaar weerzinwekkende godsdienst, bestempelen als islamhater of islamofoob.
    De reden voor dit soort propaganda is natuurlijk puur etnisch en ideologisch. Hier steunt traditionele grensoverschrijder de gelegenheidsgrensoverschrijder.
    Maar hier houdt het niet op. Bleich heeft een positie met enig gezag bij de Volkskrant, die ze gebruikt om haar propaganda wijder te verspreiden:

Ook mijn eigen beroepsgroep, de journalisten, die zich zo graag en terecht opwerpen als controleurs van de macht en bewakers van de democratie hebben een belangrijke taak bij het signaleren van vervuiling van de politiek als gevolg van xenofobie en godsdiensthaat. Laten we elkaar alsjeblieft niet gaan aanpraten dat een beetje discriminatie en islamhaat tegenwoordig nou eenmaal hip is en er bij hoort.

Kortom: geen kritiek op de islam! Islam hoort bij immigranten, en kritiek op immigratie of immigranten is verboden! U weet wel waarom.
Het helpen van joden door joden, een vorm van cliëntilisme even ongewenst als in welke andere situatie, is iets dat niet gesignaleerd mag worden, op straffen van een beschuldiging van antisemitisme. Het volgende geval is een hoge uitzondering op deze regel, uit een bekend boek: Parkinson's Law (1958)

(Wikipedia), van de econoom C. Northcote Parkinson. Het hoofdstuk High Finance, gaat over de besluiten rond financiering, en de noodzakelijke kennis nodig om financieringsbeslissingen te nemen. De drie onderwerpen die in de denkbeeldige vergadering ter sprake komen zijn de bouw van een kernreactor, het nieuwe fietsenhok, en het tarief van de koffie. Maar het gaat om de beschrijving van groepsgedrag:

Chairman: 'We come now to Item Nine. Our Treasurer, Mr McPhail, will report.'

Mr McPhail: 'The estimate for the Atomic Reactor is before you, sir, set forth in Appendix H of the subcommittee's report. You will see that the general design and the lay-out has been approved by Professor McFission. The total cost will amount to £10,000,000. The contractors, McNab and McHash, consider that the work should e complete by April, 1963. Mc McFee, the consulting engineer, warns us that we should not count on completion before October at the earliest. In this view he is supported by Dr. MacHeap, the well-known geophysicist, who refers to the probable need for piling at the lower end of the site. The plan for the main building is before you - see Appendix IX, and the blueprint is laid on the table. I shall be glad to give any further information that members of this committee will require.'
Chairman: Thank you, Mr McPhail, for your very lucid explanation of the plan as proposed. I will now invite the members present to give us their views.'

.... Of those who know its purpose, only two have the least idea of what it should cost. One of these is Mr Isaacson, the other is Mr Brickworth. Either is in a position to say something. We may suppose that Mr. Isaacson is the first to speak.

Mr. Isaacson: 'Well, Mr. Chairman, I could wish that I felt more confidence in our contractors and consultant. Had we gone to Professor Levi in the first instance, and had the contract been given to Messrs David and Goliath, I should have been happier about the whole scheme. Mr Lyon-Daniels would not have wasted our time with wild guesses about the possible delay in completion, and Dr Moses Bullrush would have told us definitely whether piling would be wanted or not.' ...

Niemand zou er iets van zeggen als er bezwaar werd aangetekend tegen het Schotse cliëntilisme. Het Joodse cliëntilisme is onbespreekbaar. Toen socioloog en publicist J.A.A. van Doorn er iets over opmerkte aangaande de journalistiek, werd hem zijn column in NRC Handelslad ontnomen. Terwijl er talloze aanwijzingen voor zijn (de Volkskrant, 28-12-2009, door Olaf Tempelman):

Mooi en goed in de jaren nul - Non-fictie

De eerste tien jaar van de nieuwe eeuw liggen bijna achter ons. Tijd om de balans op te maken, in zeven top 5-lijstjes.

1 Ian Buruma & Avishai Margalit: Occidentalisme – Het Westen in de ogen van zijn vijanden (2004)
De aanslagen van 11 september 2001 riepen de vraag op hoe de westerse wereld door sommigen zo gehaat kan worden. In Occidentalisme maken de Brits-Nederlandse geleerde Ian Buruma en de Israëlische filosoof Avishai Margalit ...

2 Azar Nafisi: Lolita lezen in Teheran – Zeven vrouwen en hun verboden leesclub (2003)
Toen de Iraanse literatuurprofessor Azar Nafisi ...

3 David Grossman Writing in the dark (Bloomsbury, 2008).

4 Geert Mak: In Europa – Reizen door de twintigste eeuw (Atlas, 2004)

5 Martha Nussbaum: Upheavals of thought: The intelligence of emotions (Cambridge Univ.Press, 2001)
De Amerikaanse filosofe Martha Nussbaum

Ian Buruma is half joods. Grossman en Nussbaum hoeft men niet op te zoeken. Hetgeen dit lijstje, afgerond doet scoren op drie van de vijf Joods. Waarop ook onmiddellijk de auteur, Tempelman, mede gezien deze naam, in deze groep ingedeeld kan worden.
Een jaar later, in het boekenkatern van het kerstnummer, dat vol staat met lijstjes van diverse mensen (de Volkskrant, 24-12-2010, door Olaf Tempelman):

Afdalen naar Lucifer

1 De Krimoorlog of de vernedering van Rusland Orlando Figes (Nieuw Amsterdam)

2 Het Lucifer Effect - Hoe gewone mensen verleid worden tot het kwaad Philip Zimbardo (Lemniscaat)

3 De magische wereld van het kind Selma H. Fraiberg (Spectrum, jubileumeditie) ...

Een score van twee op drie (de Britse historicus Orlando Figes is van joodse afkomst).
Ook successchrijver Arnon Grunberg draagt zijn steentje (= lijstje) bij (de Volkskrant, 24-12-2010, door Arnon Grunberg):

Ga toch iets anders lezen

Saul Bellow, Letters (Viking)

Van de grote Amerikaanse drie (Bellow, Malamud en Roth) ...

Score: drie uit drie.
En tenslotte redacteur Anet Bleich (de Volkskrant, 24-12-2010, door Anet Bleich):

Heldhaftig en laaghartig

1 Het ijzig hart Almudena Grandes (Signatuur)

2 Homo submersus - Een roman uit de onderduik Jacques Presser (Boom)

3 Sofia - Verhaal van een verboden liefde Margalith Kleijwegt (Atlas) ...

Score: twee op drie. Dat legt het gemiddelde op twee op drie (ook Kleijwegt). Dus volgens de joodse intellectueel is tweederde van de topwereldliteratuur van joodse afkomst.

Deze culturele houding leidt natuurlijk onvermijdelijk tot belangenverstrengeling en diverse vormen van fraude (de Volkskrant, 23-01-2010, door Sander van Walsum):

De Joodse collaborateurs

Naoorlogse historici schreven vergoelijkend over Joodse informanten. Dat stelt schrijver/journalist Sytze van der Zee, die heeft gespeurd naar de omvang van het Joodse verraad in de oorlog.

Zeker 120 in Nederland wonende Joden hebben tijdens de Duitse bezetting met de autoriteiten samengewerkt bij het opsporen van onderduikers. Dit stelt schrijver/journalist Sytze van der Zee (onder andere oud-hoofdredacteur van Het Parool) vast in zijn boek Vogelvrij, de jacht op de Joodse onderduiker, dat maandag verschijnt. Enkele Joodse collaborateurs hebben, aldus Van der Zee, ‘tientallen, soms meer dan honderd onderduikers verraden’.
    Tot dusverre werd de Joodse collaboratie tot onbeduidende proporties teruggebracht, zegt Van der Zee (70). In deel 6 van zijn standaardwerk over de Tweede Wereldoorlog volstond Loe de Jong met de vaststelling dat er ‘enkele gevallen’ van Joods verraad bekend zijn. In deel 12 was sprake van ‘vermoedelijk minstens enkele tientallen’ gevallen. De Jong heeft het verschijnsel niet meer dan drie pagina’s waard geacht in een reeks van duizenden pagina’s.
    Voor de vaststelling van de werkelijke omvang van het Joods verraad heeft Van der Zee gebruikgemaakt van dossiers en van het zogenoemde Signalementenblad, een door het verzet uitgegeven periodiek met de namen van mensen die met de bezettingsautoriteiten samenwerkten. Aan de hand van deze bronnen onderscheidt Van der Zee verschillende groepen verraders. ‘Er waren mensen bij die, vaak op ideologische gronden, al in het prille begin van de bezetting de samenwerking met de Duitsers zochten.’    ...
    De naoorlogse historici hebben, meent Van der Zee, ‘een vergoelijkende houding’ tegenover de Joodse informanten aan de dag gelegd. ...
    Die houding is, denkt Van der Zee, ingegeven door onwil Joden als daders aan te merken, en – in het geval van De Jong en andere historici met een Joodse achtergrond – door gêne over het verraad in eigen kring. Die heeft er, volgens Van der Zee, toe geleid ‘dat bronnen selectief zijn gebruikt’. Met deze benadering van de gruwelijke werkelijkheid heeft De Jong school gemaakt, zegt Van der Zee.
    ‘Uit de recente documentairereeks De Oorlog blijkt dat men nog te veel op De Jong vaart. Ook hier bleef het Joods verraad vrijwel buiten beschouwing. De Holocaust drukt andere aspecten van de oorlog naar de achtergrond: niet alleen het verraad, maar ook het verzet.’

Eigenlijk is weinig tot niets aangaande wat er over Joden gezged en geschreven wordt betrouwbaar, beïnvloed als men is door de angst voor antisemiet uitgemaakt te worden.

Tegenwoordig wordt van alles onder "racisme" geschaard, dus doen wij maar even mee (de Volkskrant, 26-10-2010, door Hans Bouman):

'Bij het woord Holocaust sloeg het gesprek dood'

Yann Martel was maar even ontmoedigd door de slechte reacties op zijn nieuwe roman, het vervolg op ‘Het leven van Pi’.

Tussentitel: 'Ik worstelde met de invalshoek, tot ik dacht aan 'Pi': dieren opvoeren als personages'
Acht jaar na Het leven van Pi kwam de Canadese schrijver Yann Martel met een nieuwe roman: Beatrice en Vergilius. Maar waar Pi alom lof ten deel viel, zijn de reacties op zijn nieuwe roman kritischer van aard. Volgens de auteur heeft dat alles te maken met het onderwerp: Beatrice en Vergilius is een allegorie op de Holocaust. ...
Als het om oorlog gaat, hebben we in het Westen onze lessen wel getrokken, meent Martel. ‘Een oorlog tussen Frankrijk en Duitsland is niet erg waarschijnlijk meer. Maar ik betwijfel of hetzelfde geldt voor de Holocaust. Toen ik een aantal jaren geleden in India was, kwam daar de toenmalige president van Israël, Ezer Weizman, op bezoek. Vlak voor zijn aankomst stond er in een Indiase krant een artikel over hem, waarin de volgende uitspraak van hem werd geciteerd: ‘Ik vind homoseksualiteit een betreurenswaardig fenomeen en homoseksuelen doen mijn maag omdraaien.’ Vervang die woorden eens door Judaïsme en Joden. De president van Israël beledigt een groep mensen die talrijker is dan de Joden, net zo oud en met vergelijkbare culturele verdiensten. ...

En daar kan je zelfs letterlijk racisme van maken, in dat als iemand in zo'n hoge positie van een ander ras zoiets zou zeggen, dat de hele wereld dan wordt afgebroken.

Af en toe komt er iemand langs die ook niet bevangen is door de verstikkende en verstinkende poltieke-correctheid (de Volkskrant, 25-02-2011, door Rolf Bos, correspondent in Israël en de Palestijnse gebieden):

'Burgerarrestatie' van Lieberman mislukt

... er zijn journalisten die verder gaan. In sportkringen heb je Andrew Jennings, die onthullende boeken over corruptie binnen internationale sportbonden schreef. ...
    Andrew Jennings, Muntadhar al-Zaidi, de journalist die schoenen naar Bush gooide, David Cronin. De laatste, een Ierse journalist die ooit Tony Blair vanwege 'Irak' al probeerde te arresteren, liep woensdag tijdens een persconferentie in Brussel af op Avigdor Lieberman, de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken: 'Mijnheer Lieberman, dit is een arrestatie door een burger op beschuldiging van apartheidsmisdaden!'
    Cronin was een week eerder in Jeruzalem. Hij presenteerde zijn boek Europe's Alliance With Israël, Aiding The Occupation. De Ier schrijft daarin hoe nauw de betrekkingen tussen Israël en Europa zijn. Enerzijds bekritiseert de EU de activiteiten van Israël op de bezette Westbank, anderzijds wordt Israël belastingtechnisch door Europa enorm in de watten gelegd, aldus Cronin. 'Israël is gewoon lid van de EU, zonder dat formeel te zijn.'
    Cronin oogde gedreven. Van grijstinten ('Maar Hamas schiet toch ook raketten af op Israëlische burgers', wilde een toehoorder kwijt) wilde hij nauwelijks iets weten. Israël was 'een racistisch land, een apartheidsstaat', dat net als Zuid-Afrika destijds diende te worden geboycot.
    ... het boek bleek deze week bij lezing goed geschreven en gedocumenteerd. ...

Een "blanke staat", zoals Zuid-Afrika, is een racistische staat. Een erger geval van institutioneel racisme is er nauwelijks. Daar is iedereen het over eens. Zie nu dit geval (de Volkskrant, 25-05-2011, van correspondent Rolf Bos):

Netanyahu: zes woorden genoeg voor vrede

Tussentitel: Palestijns probleem moet buiten Israël worden opgelost

Een Palestijnse staat kan alleen ontstaan als de Palestijnen een Joodse staat als buurland erkennen. ...
Dat zei de Israëlische premier Benjamin Netanyahu dinsdag in Washington tijdens een zitting van het Amerikaanse Congres. ...
De Palestijnse president Mahmoud Abbas ... zal moeten accepteren dat Israël een Joodse staat is. 'I will accept a Jewish state. ...

Als een blanke Afrikaanse staat een ernstige vorm van racisme is, is een Joodse staat dat minstens even hard.
De Joodse staat is een racistische staat. En Benjamin Netanyhu en zijn collega's hebben precies dezelfde positie als Hendrik Verwoerd, en al die andere racistische Afrikaanse politici.

Nog een glashelder voorbeeld - eerst de aanleiding (de Volkskrant, 07-09-2011, van correspondent Rolf Bos):

Luchtreizigers urenlang ondervraagd en gefouilleerd

Pesterijen vergroten spanning Turkije-Israël

Tussentitel: Eén reiziger verwees met nodige theater naar de holocaust

... De relatie tussen Turkije en Israël zakte eind vorige week tot een nieuw dieptepunt. Israël weigert, na publicatie van een rapport van de Verenigde Naties, excuses jegens de Turken te maken voor de dood van negen Turkse activisten vorig jaar aan boord van een flottielje dat de blokkade van de Gazastrook poogde te doorbreken. ...

En dan een gevolg:

De Israëlische ambassadeur in Turkije is de deur al gewezen en nu kunnen ook Israëlische reizigers die naar of via Turkije vliegen rekenen op 'speciale aandacht'. Maandag werden veertig Israëlische passagiers bij aankomst in Istanbul apart genomen. De reizigers werden uren ondervraagd en onderworpen aan een fouillering.

Een vorm van racisme, zullen vele al meteen zeggen. Want iedereen wet dat 'Israëlische passagiers' hetzelfde is als "Joodse passagiers" - in Nederland wordt je al ingedeeld bij de racisten als je kritiek hebt op de islam.
Maar nu de eerste verrassing qua berichtgeving:

Hoewel Ankara het ontkent, heeft het er alle schijn van dat de actie tegen de Israëlische reizigers een gevolg is van een soortgelijke actie tegen Turkse reizigers die zondag op de luchthaven van Tel Aviv arriveerden. Ook zij werden onderworpen aan ondervraging en fouillering.
'Het waren alleen Turken die dit moesten ondergaan', zegt een van de reizigers.

Dus als er in het Israëlische of Joodse geval sprake is van racisme, is dat in het Turkse geval ook. Maar nu niet gepleegd door de niet-Joden, de goy

, maar door de Joden.
Tweede verrassing: waar het in het geval van Turks racisme een eenmalig zaak betrof, is dat in het Israëlische of Joodse geval zeker niet zo:

... het was niet de eerste keer dat Turkse reizigers op deze wijze bejegend werden. En zij zijn niet de enigen die dat overkomt.
    Hoewel de Israëlische autoriteiten het ontkennen, is er op Ben Gurion, de luchthaven van Tel Aviv - weten we uit eigen waarneming - vaak sprake van 'racial profiling'.
    Orthodoxe joden, in hun zwarte jassen, wordt door het personeel nooit een strobreed in de weg gelegd. Maar een Arabische naam, een donker uiterlijk, verdachte stempels in het paspoort - en de reiziger kan een langdurig rondje taxfree shoppen vergeten.
    Zes cijfers kent het veiligheidspersoneel. Als je een 1 op je paspoort geplakt krijgt, ben je een betrouwbare 'witte' Joodse Israëliër.
    Een 6 betekent dat ze je niet vertrouwen: Arabische naam, een verblijf in de Palestijnse gebieden, verkeerde stempels, buitenlandse activist. Alle bagage wordt onderworpen aan een uitgebreide controle, en o ja, de kleren moeten uit.

Origineel en honderd procent racisme van de zwartste soort - zou men zeggen als het Joden overkwam of gekleurde mensen in een blanke omgeving.
Maar Israëliërs of Joden komen er mee weg. En Israëliërs of Joden komen er al sinds de Tweede Wereldoorlog mee weg. Vanwege dit:

Israëliërs die maandag via Istanbul van of naar Israël reisden, werden op het vliegveld urenlang ondervraagd. Een aantal moest zich uitkleden. 'Het was één grote vernedering', zei een reiziger, en - met het nodige theater - verwijzend naar de Holocaust: 'Het deed me herinneren aan de verhalen van mijn grootmoeder.'

Het gooien met de holocaust.

Nu gaan ze in Israël zelfs reclame maken voor racisme (de Volkskrant, 22-09-2011, van verslaggever Iñaki Oñorbe Genovesi

JN1 is ook bedoeld als Joods alternatief voor internationale zenders als CNN en BBC

Een Joods alternatief voor internationale nieuwszenders als CNN, Sky News en de BBC. Maar vooral een Joodse variant op de Arabische nieuwszender Al Jazeera. Met die hoge doelstellingen is woensdag de nieuwe Joodse nieuwszender Jewish News One, kortweg JN1, begonnen met haar uitzendingen.
Jewish News One, gefinancierd door de Oekraïense miljardairs Igor Kolomoisky en Vadim Rabinovich, de voorzitter en vicevoorzitter van de Europese Joodse Unie, zendt 24 uur per dag zeven dagen in de week programma's met nieuws en duiding uit in Europa, Noord-Amerika en het Midden-Oosten. ...
Volgens Alexander Zanzer, hoofdverantwoordelijk voor het nieuws bij JN1, berichten twaalf correspondenten in zes landen 'vanuit een Joods perspectief' over zaken die Joden bezighouden. Israël speelt een belangrijke rol in de nieuwsuitzendingen. ...

Een racistische zender.

Er wordt door allerlei internationale hulp en andere organisaties en instituten met grote regelmaat geklaagd over de behandeling die immigranten in Europa ten deel valt. Ze worden niet ontvangen villa's of hotels en voorzien van sportauto's, maar in opgevangen in normale onderkomens in vluchtelingenkampen. Pas na een controle van hun vluchtverhaal krijgen dan een gewoon huis en een bijstandsuitkering, in plaats van genmakkelijk bureauwerk tegen een meer dan modaal inkomen. Internationale organisaties zijn boos over deze minderwaardige behandeling.
Dus maar eens over naar een plek waar zie de behandeling die ze verdienen wel krijgen: vluchtelingenland Israël (de Volkskrant, 02-06-2012, van correspondent Rolf Bos):

Afrikaanse migranten zoeken geluk in Tel Aviv

Elke ochtend rond vijf uur neemt Abdelrahman plaats op een muurtje in een parkje in het zuiden van Tel Aviv. Dan begint het lange wachten op Israëlische aannemers die het niet zo nauw met de wet nemen en hem voor een paar dagen voor klusjes kunnen gebruiken. 'Dat is illegaal ja, maar we zijn goedkoop', zegt de jonge Afrikaan, terwijl hij verwachtingsvol naar de langsrijdende auto's op de doorgaande Kibuts Galuyotweg kijkt.
    Abdelrahman (24) is Soedanees, afkomstig uit Darfur ...
    Thuis praten zijn vrienden maar over één ding, zegt Abdelrahman. Hoe komen we hier vandaan, hoe komen we in Europa? Helaas voor hen is het Avondland de laatste tijd, gezien de onrust in Libië, moeilijker bereikbaar. Bovendien ligt er een gevaarlijke zee tussen Afrika en Europa, zegt hij. Maar er is een alternatief: Israël; voor veel Afrikanen ook een land van melk en honing.    ...
    Niet alleen voor Abdelrahman is Israël het Beloofde Land. ...
    In Tel Aviv verblijven inmiddels vele tienduizenden jonge Afrikanen, slapend in parken of in armzalige huurkamers. Vooral in het zuiden van de stad kun je ze vinden. Nabij het busstation, in verpauperde wijken die lichtjaren weg liggen van de hedonistische stranden van de stad. Honderden jonge, rondlummelende Afrikaanse mannen - het zijn allemaal jongemannen. Dommelend in het gras van het Levinskipark. Hangend op de schommels van de speeltuin. Overal de penetrante geur van urine.
     Israëliërs in deze achterstandswijken vol vervallen woonblokken, niet zelden zelf arme Joodse immigranten uit Ethiopië of Rusland, klagen al lang over de overlast die deze Afrikanen volgens hen veroorzaken. De criminaliteit is sinds hun komst toegenomen, zeggen ze. Vrouwen durven 's avonds niet meer over straat.
    'De buurt gaat zienderogen achteruit', zegt een winkelier. 'Ik ben geen racist, maar zo kan het niet langer. Klanten durven niet meer te komen.' ...

Nou, dat kan die Israëliër wel over zichzelf zeggen, dat hij geen racist is, maar als in Nederland iemand zegt dat half zo ver gaat, is hij wel degelijk een racist, die eigenlijk immigranten in vrachtwagons naar vernietigingskampen wil deporteren.

... na een aantal verkrachtingen door jonge Afrikanen.

Vuile racistische leugens, allemaal, want Afrikanen verkrachten niet. In het verleden nooit gedaan, in het heden nooit gedaan en in de toekomst zeker niet, want in de toekomst zullen ze allemaal zorgen voor de bejaarden omdat de eigen bevolking daar te beroerd voor is. Weten we uit Nederland.
Maar Israëliërs zijn, als slachtoffers van de nazi's en zelf vluchtelingen of afkomstig daarvan, natuurlijk veel meer op de hand van deze arme mensen dan de die anderhalf miljoen PVV-stemmers die immigranten natuurlijk eigenlijk willen deporteren. Kijk maar hoe die Israëliërs reageren:

De vlam sloeg de afgelopen weken in de pan na een aantal verkrachtingen door jonge Afrikanen. Buurtbewoners gingen eind april voor het eerst woedend de straat op. Er werden molotovcocktails gegooid in woonblokken waar veel Afrikanen huizen. ...
Woensdagavond trokken opnieuw honderden demonstranten door de straten nabij het busstation. 'Deporteer de Afrikanen', riepen ze, 'Zuid-Tel Aviv is geen Zuid-Soedan.'

Maar wat is dat nou...??? Dat is juist veel erger dan wat de PVV'ers in Nederland roepen. Om heel precies te zijn: er zijn in Nederland helemaal geen PVV'ers die de straat op gaan. Laat staan om dot soort dingen te roepen. En in Israel wel ...
dan zullen, net als in Nederland, dan toch zeker de politici deze renegate racisten tot de orde roepen:

Vanuit de politiek klinken geen sussende woorden - verre van dat. Premier Netanyahu waarschuwde dat 60 duizend 'infiltranten' kunnen uitgroeien tot zeshonderdduizend, waardoor 'er een eind kan komen aan de Joodse en democratische identiteit van de staat'. Een partijgenote, parlementslid Miri Regev, noemde de Afrikanen een 'kankergezwel'.

'De meeste Afrikanen zijn misdadigers', verklaarde vervolgens minister van Binnenlandse Zaken Yishai voor de legerradio. 'Ze zouden allemaal, zonder uitzondering, opgesloten moeten worden.' Ze mogen volgens hem vooral geen legaal werk vinden. 'Dan blijven ze, gaan ze baby's maken en komen er nog honderdduizenden meer.'

Hier zwijgt de spreker stil... Want wat kan hier nou over gezegd worden, na het hetgeen Geert Wilders allemaal naar zijn hoofd geslingerd heeft gekregen, voor veel minder ver gaande uitspraken.
En kijk eens wat voor oplossing ze voor de instroom hebben:

Op de 200 kilometer lange grens tussen Egypte en Israël wordt met spoed gebouwd aan een 5 tot 6 meter hoog hek, waardoor het voor Afrikanen veel lastiger zal zijn Israël binnen te komen. Een groot deel van het 250 miljoen euro kostende hek slingert nu al door de woestijn.

In Nederland staan nog steeds hulpvaardige douanes die de huidige en aanstaande leden van Al-Shabaab vriendelijk de weg richting IND wijzen voor een asielaanvrage, in plaats met ze te doen wat de Israëli's gaan doen:

Ook wordt in het zuiden van Israël een nieuw detentiecentrum gebouwd, waar vluchtelingen kunnen worden vastgezet. Er is plaats voor 11 duizend man.

Volgens het taalgebruik gangbaar in Nederland, is dat natuurlijk niets minder dan een concentratiekamp. Een racistisch concentratiekamp.
En wat zijn de Israëliërs die die mensen willen helpen:

Tieners met Israëlische vlaggen noemden 'linkse Israëliërs erger dan Arabieren'.

Daar kan Anders Breivik nog een puntje aan zuigen ...
Eventjes voor de gein nog een selectie uit de koppen:

Israël is na Europa het nieuwe toevluchtsoord voor Afrikaanse migranten. Maar de grote stroom illegalen leidt tot protest en ferme uitspraken van politici. 'De Afrikanen zijn een kankergezwel.'

Tussentitels: Ik ben geen racist, maar zo kan het niet langer - Eigenaar van een kledingzaak in Zuid-Tel Aviv
De meeste Afrikanen zijn misdadigers - Eli Yishai - Minister van Binnenlandse Zaken

In Nederland zou je de gevangenis in gaan. Vervang maar even een paar termen:

Nederland is na Amerika het nieuwe toevluchtsoord voor Joodse migranten. Maar de grote stroom illegalen leidt tot protest en ferme uitspraken van politici. 'De Joden zijn een kankergezwel.'

Tussentitels: Ik ben geen racist, maar zo kan het niet langer - Eigenaar van een kledingzaak in Amsterdam-Zuid
De meeste Joden zijn misdadigers - Gerd Leers - Minister van Asielzaken

Grappig hè, ze doen het altijd bij Geert Wilders. Maar dit zal wel weer niet mogen ...

De regering heeft ook een officieel standpunt (de Volkskrant, 05-06-2012, van correspondent Rolf Bos):

Israël wil versneld af van illegale Afrikanen

De Israëlische premier Netanyahu wil 25 duizend illegale Afrikaanse migranten versneld Israël uit zetten. Over twee weken vertrekt een eerste toestel met vluchtelingen naar Juba in Zuid-Soedan..
Er verblijven zo'n 60 duizend illegale Afrikanen in Israël, voornamelijk in Tel Aviv, Beersheva en de badplaats Eilat. Daar, in de vooral toch al verpauperde delen van deze steden, veroorzaken sommige van hen volgens buurtbewoners veel overlast. Enkele Afrikanen hebben zich schuldig gemaakt aan verkrachtingen.
In Tel Aviv, waar het leeuwendeel van de Afrikanen verblijft, werden al Afrikanen belaagd tijdens demonstraties tegen hun aanwezigheid. In Jeruzalem werd maandag een molotovcocktail naar een huis gegooid waar Eritreeërs wonen. Op de gevel werd met verf de tekst 'Ga weg uit de wijk' gespoten. ...

Volstrekt ondenkbaar dat je dat in Nederland zou kunnen doen. Je zou onmiddellijk door alle media en rechtbanken worden gesleept, onder kreten als ""Weet je niet wat er met de Joden is gebeurd"?!

Bij het volgende bericht is het onmogelijk om vooraf passende kwalificaties te verzinnen (Volkskrant.nl, 27-01-2013, ANP,

Israël stopt omstreden anticonceptiepraktijk Ethiopische vrouwen

De Israëlische overheid heeft voor het eerst erkend dat gezondheidsdiensten in het land Ethiopische vrouwen anticonceptiemiddelen hebben toegediend. ...
Volgens Haaretz is het geboortecijfer onder de Ethiopische gemeenschap in Israël in het afgelopen decennium met 50 procent gedaald. Dat zou mede het gevolg zijn van het consequent voorschrijven van anticonceptie aan Ethiopische vrouwen. In een tv-programma kwamen onlangs Ethiopische vrouwen aan het woord die vertelden dat ze geïntimideerd werden om de prikpil te accepteren. ...
'Ze zeiden dat het inentingen zijn', vertelde een van de 35 vrouwen die werden geïnterviewd in het programma. Anderen vertelden dat ze nog voor hun toelating in Israël hun eerste injecties kregen toegediend in vluchtelingenkampen.

De woorden die zich opdringen zijn "verbijsterend", "grotesk", en dergelijke, maar wat erachter zit is een vrijwel volledige verdoving van dat gedeelte van de geest dat gevoelig is voor tegenstrijdigheden - zo volstrekt overbelast wordt door dit feit, in combinatie met het besef van het bestaan van zoiets als een joodse holocaust, waarvan de kern dit soort behandelingen is geweest. Geweld, doodslag, moord, massamoord, genocide, dat is niet wat aangevoerd wordt om de joodse holocaust tot uniek te verklaren. Omdat men donders goed weet dat dit allemaal al talloze malen eerder is vertoond in de geschiedenis. nee, waar het bij het kwalificeren van de holocaust om draait, zijn de machinaliteit van het geheel, transporten, gaskamers enzovoort, en de behandeling die voortvloeit uit de houding dat de slachtoffers inferieur waren. Dat je alles met ze kon doen wat je (toen) ook met beesten deed, zoals medische experimenten. En sterilisaties.
    En nu doet een joodse overheid precies datzelfde laatste.
    Het verstand staat er echt bij stil.
    Maar zodra dat verstand weer een beetje begint te draaien, is zo'n verbijsterend iets ook vaak een hulpmiddel in het blootleggen van achterliggende processen. Zo ook hier.
    Want kennelijk is de geesteshouding die heeft geleid tot het toedienen van steriliserende (zij het tijdelijk) injectie aan vrouwen zodanig sterk dat het de toch vooraf als onovertrefbaar te beschouwen kracht van de herinnering aan de holocaust kan wegvagen. En wat de kern is van die geesteshouding is volkomen helder, want het wordt door Israëliërs openlijk aangeroerd: het handhaven van een joodse meerderheid van de gewenste soort in Israël. Tot welke gewenste soorten de Ethiopische joden niet behoren. Terwijl ze bekend staan om hun vele nakomelingen. Conclusie: dat (tijdelijke) sterilisatieprogramma was een etnisch kweekprogramma. Kwam voort uit rassenideeën.
    Dus de situatie is die dat joodse rassenideeën kennelijk sterker zijn dan de herinnering aan de holocaust. Terwijl die holocaust, de massamoord op joden, voor een belangrijk is voortgevloeid uit rassenideeën.
    Nu komt het in de natuur niet vaak voor dat het zwakkere het sterkere overwint. De geldige vraag is dus: wat was er eerst: de nazistische rassenideeën of de joodse rassenideeën? En in iedere geval, op het historische vlak, hebben de joden een onoverbrugbare voorsprong. En nu dus mogelijkerwijs ook op het vlak van de intensiteit van de achterliggende houdingen.
    Zoals bij de sociologisch introductie van het begrip holocaust al genoemd

: het idee dat de joodse rassentheorieën niet op een of andere manier een rol hebben gespeeld in het ontstaan van de joodse holocaust, is dusdanig onwaarschijnlijk dat je het wel absurd kan noemen.

Nog meer bewijs (de Volkskrant, 11-02-2013, van correspondent Ad Bloemendaal):

Racisme bij 'Joodse' club schokt Israël

Voetbalclub Betar Jeruzalem heeft twee Tsjetsjeense spelers naar Israël gehaald en nu is de harde supporterskern van de club uitzinnig - niet van vreugde over de versterking van het team, maar van tomeloze haat. .
.... De twee Tsjetsjeense spelers zijn moslims en om die reden niet welkom bij Betar Jeruzalem, zelfs al zouden ze samen Lionel Messi van de mat spelen. Want zo is het sinds 1936 geregeld in Jeruzalem. 'Betar zal eeuwig puur zijn', schreven de fans op een groot spandoek, dat ze in Jeruzalems Teddy Stadion ontvouwden.
Daarmee was de boot aan. Israël is allang doof voor spreekkoren als 'Dood aan de Arabieren' en blind voor vlaggen van de verboden racistische Kach-beweging, maar een openlijk pleidooi voor een puur Joods team roept te pijnlijke herinneringen op aan de jaren dertig, toen de nazi's Joden uitsloten van sportclubs. ...

Dat laatste is eigenlijk hypocriet - een "Joodse" staat bestaat per definitie alleen bij het uitsluiten van andere etnieën.

Nog een voorbeeld aangaande de huwelijksmoraal (de Volkskrant, 26-04-2013, door Sara Berkeljon):

Toch vaders kindje

Jarenlang wilde Jessica Meijer er niets van weten dat ze de dochter is van de bekende journalist Ischa. Dat is veranderd. Wat heet: ze schreef een heel boek.

...    Haar middelbareschooltijd bracht Jessica Meijer door op het keurige Vossius Gymnasium in Amsterdam-Zuid. Ze beschrijft het als een meedogenloze omgeving, waar alleen uiterlijke schijn telt en volop met harddrugs wordt geëxperimenteerd. ...
    Tijdens het schrijven van Een blik Jodenkoeken ontmoette Jessica op een joods feest haar echtgenoot. 'Het is snel gegaan tussen ons. Het was vooral het joodse huwelijk dat me aansprak. Daarbij beloof je elkaar om samen een joods huis te bouwen; om je kinderen een joodse identiteit mee te geven. Voor ik Iron ontmoette, heb ik nooit over trouwen nagedacht, maar toen we er samen over spraken, kwamen we al snel tot de conclusie dat we het beiden graag wilden. Ik vind liefde in het jodendom, misschien is het wel zo simpel. Een joodse partner hebben en een joods gezin stichten horen daar wat mij betreft bij.'
    Ischa heeft ooit in een interview over de zwangerschap van je moeder gezegd: 'Ik wou nog wel een joods kind hebben, omdat ik vind dat de aarde weer bevolkt moet worden met joden.'    ...

Maak van deze passages het volgende:

... Tijdens het schrijven van Een blik Germanenkoeken ontmoette Johanna op een arisch feest haar echtgenoot. 'Het is snel gegaan tussen ons. Het was vooral het arische huwelijk dat me aansprak. Daarbij beloof je elkaar om samen een arisch huis te bouwen; om je kinderen een arisch identiteit mee te geven. Voor ik Helmut ontmoette, heb ik nooit over trouwen nagedacht, maar toen we er samen over spraken, kwamen we al snel tot de conclusie dat we het beiden graag wilden. Ik vind liefde in het ariërschap, misschien is het wel zo simpel. Een arische partner hebben en een arisch gezin stichten horen daar wat mij betreft bij.'
Klaas heeft ooit in een interview over de zwangerschap van je moeder gezegd: 'Ik wou nog wel een arisch kind hebben, omdat ik vind dat de aarde weer bevolkt moet worden met ariërs.' ...

En je wordt opgepakt vanwege neonazistische sympathieën en racisme.
En het lijkt geen kwestie van leerstellingen of iets dergelijks, het lijkt iets dat gewoon tezamen komt met de identiteit: Joods, dan wil je alleen met Joden trouwen. In ieder geval voor een dele genetisch bepaald.
En dat dit niet een zaak is van een enkel voorbeeld hier en daar, blijkt uit het volgende (de Volkskrant, 04-05-2013, door Ellen de Visser):

De kinderwens en de donkere wolk

Vaak blijkt pas nadat een kind is geboren dat de ouders drager zijn van een erfelijke ziekte. We kunnen dat nu zien aankomen, maar wat doen we met die wetenschap?

Tussenstuk:
Volendamse en Joodse ziekten

In groepen waar bepaalde ziekten veel voorkomen, wordt al onderzoek gedaan naar dragerschap. Zo houden artsen van het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam sinds een half jaar in Volendam een spreekuur voor aanstaande ouders. Die kunnen laten onderzoeken of ze drager zijn van vier ernstige ziekten die in het dorp veel voorkomen. Van de Volendammers is 10 tot 20 procent drager van minstens een van die ziekten. Omdat ze vaak met een dorpsgenoot trouwen, hebben relatief veel baby's een ernstige handicap.
In de Verenigde Staten wordt een bepaalde Joodse bevolkingsgroep (de Asjkenazische Joden) al sinds de jaren zeventig getest op mutaties in het gen voor tay-sachs, een dodelijke stofwisselingsziekte. Een op de 25 Asjkenazische Joden is drager; dat is ruim tien keer zo veel als in de gemiddelde bevolking.

Onderwerp dus: Erfelijke ziektes. En iedereen weet wat een belangrijke oorzaak is van erfelijke ziektes: inteelt. ... citerend, 'vaak met een dorpsgenoot trouwen', met als gevolg, citerend: 'hebben relatief veel baby's een ernstige handicap'. Dit is bij de Joden natuurlijk precies hetzelfde proces is als oorzaak van hun genetische problemen. De Joodse intra-huwelijkse moraal blijkt in de praktijk dusdanig streng, dat het leidt tot erfelijke ziektes. Voorbij het punt dus dat er sprake is van een ongezonde cultuur. En een ongezonde cultuur in een dergelijk essentieel opzicht, gaat natuurlijk samen met meer ongezonde culturele en psyscho-sociale aspecten. En gevolgen.

Andere onderstam (De Volkskrant, 11-06-2013, van correspondent Steven Adolf):

Erkenning voor nazaten van families die Portugal in de 15de eeuw ontvluchten

Portugese nationaliteit voor Joden

Tussentitel: Sefardische Joden ontvluchtten eerst Spanje en daarna Portugal

Portugal geeft de nazaten van de Joodse families die eind vijftiende eeuw het land ontvluchtten om het vege lijf te redden, alsnog de mogelijkheid om de Portugese nationaliteit terug te krijgen. .
    Het besluit, dat vorige week unaniem werd goedgekeurd door het Portugese parlement, geldt in Portugal als het inlossen van een historische schuld aan zijn vroegere Joodse gemeenschap.
    'Ik ben er blij mee, dit is een erkenning van het belang dat de Joodse gemeenschap heeft gehad voor Portugal en de traditionele culturele banden die we nog steeds hebben', verklaart José Ribeiro e Castro vanuit zijn werkkamer in het parlement in Lissabon. Ribeiro e Castro, die voor de conservatieve christendemocratische CDS afgevaardigde is, nam drie jaar geleden het initiatief voor het wetsvoorstel . Dit deed hij nadat hij via zijn Facebookpagina was benaderd door afstammelingen van Portugees-Joodse vluchtelingen in Brazilië en de Verenigde Staten. De Sefardische Joden (Sefarad betekent Spanje in het Hebreeuws) - die volgens schattingen enkele miljoenen afstammelingen hebben voortgebracht - waren sinds de vijftiende eeuw voornamelijk op de vlucht.    ...
    De Sefardisch Joodse gemeenschap in Nederland - naar schatting nog zo'n duizend man sterk - blijkt vooral verrast door het nieuws van het Portugese staatsburgerschap. 'Nee, het was niet echt bekend', aldus voorzitter Jacques Coronel van de Portugees-Israëlitische gemeente in Amsterdam die de maatregel vooral ziet als een symbolisch gebaar. 'Mooi, maar ik denk niet dat ik morgen de Portugese nationaliteit aanvraag', meent ook politica en historica Judith Belinfante. 'In mijn geval zitten we al zo'n 325 jaar in Amsterdam.' Advocaat Gerard Spong, onder wiens Surinaamse voorvaderen zich ook een Portugees-Joodse tak bevindt ...

Natuurlijk is er geen enkele band tussen de genoemde levende personen en die uit de 15de eeuw, dan die van ras. Of etnie als je het chique wilt zeggen. Dit is allemaal puur racisme.

Ondertussen gaan de plannen voor deportatie van negers gewoon verder - al eerder aangekondigd, is er niemand ter wereld die er sindsdien ook maar enige aandacht aan besteed (de Volkskrant, 31-08-2013, Reuters):

Israël gaat illegalen deporteren

Israël is van plan op korte termijn te beginnen met het deporteren van illegale immigranten uit Afrikaanse landen. Naar schatting telt het land ruim 55 duizend Afrikaanse migranten, van wie een groot deel uit Eritrea en Soedan komt. . ...
Volgens minister van Binnenlandse Zaken Gideon Sa'ar zal er binnenkort worden begonnen met het in fasen terugsturen van illegale immigranten. ...

Grappig hè, Joden die deporteren op grond van ras... Want kijk maar hier, twee dagen eerder (de Volkskrant, 29-08-2013, ANP):

Immigratie Joden uit Ethiopië voltooid

Israël heeft woensdag de immigratie van de Ethiopische Joden afgerond. De laatste 450 Falasha's kwamen met twee vluchten in Israël aan, aldus de Jewish Agency, de Israëlische immigratiedienst. Daarmee is de operatie Duivenvleugels voltooid. De laatste drie jaar kwamen zo'n zevenduizend Ethiopiërs naar Israël. In totaal zijn sinds 1948 ruim 90 duizend Falasha's opgenomen.

Je ziet bijna de transportwagens rollen: Joden erin, negers eruit.

Niemand protesteert, dus de racistisch Joden gaan rustig door met hun deportaties (de Volkskrant, 18-12-2013, van correspondent Ad Bloemendaal):

Afrikaanse asielzoekers na protesttocht van 150 kilometer weer teruggebracht naar asielcentrum

De woestijn ingestuurd door Israël

De Israëlische politie heeft gistermiddag een protestdemonstratie van zo'n 150 Afrikaanse asielzoekers in de kiem gesmoord. De uit een detentiecentrum in de Negev-woestijn gevluchte groep wilde protesteren tegen het uitzichtloze asielbeleid. .
    Na een tocht van 150 kilometer - voor een groot deel te voet - bereikten de vluchtelingen uitgeput en tot het bot verkleumd de Knesset in Jeruzalem. Daar werden ze onmiddellijk opgepakt en teruggestuurd naar de woestijn. Premier Benjamin Netanyahu toonde zich onverbiddelijk. 'De wet is de wet', liet hij weten.'Infiltranten in een detentiecentrum kunnen kiezen: daar blijven of terugkeren naar het land waar ze vandaan komen.'    ...
    Bijna alle Afrikaanse asielzoekers komen uit Eritrea en Soedan. Officieel zijn het er nu 53.000, maar dat aantal lijkt aan de lage kant. Voor de Israëlische overheid zijn het allemaal 'infiltranten', op zoek naar werk in een relatief welvarende land. Zelf zeggen ze dat ze in hun thuisland hun leven niet zeker waren. 'Wij zijn geen gevaar, maar we lopen gevaar' stond er op een spandoek te lezen.    ...
    Om de vluchtelingenstroom te stoppen heeft Israël een elektronisch beveiligd hekwerk opgericht aan de Egyptische grens. Er komt al een jaar niemand meer binnen, maar de regering staat nu voor de vraag wat te doen met de Afrikanen die al in het land zijn. Zonder meer wegsturen kan niet - er zijn internationale verdragen - maar in genade opnemen is problematisch in een staat die in principe alleen Joden laat immigreren.    ...

Het meest navrante racisme dat je je kan voorstellen. Op naar de gaskamers (iets dat ze zelf altijd roepen als iets ze niet bevalt).

Een zeer kenmerkend geval (de Volkskrant, 29-01-2014, van correspondent Ad Bloemendaal):

Orthodox protest om niet-joodse bruid zoon Netanyahu

Het heeft lang niet geboterd tussen Israël en het kritische Noorwegen, maar sinds kort is het weer koek en ei. En zelfs in de romantische sfeer. Al een half jaar is Yair - zoon van Benjamin - Netanyahu dik bevriend met Sandra Leikanger, een hoogblonde Noorse. De premier vindt het best, maar zijn voldoening wordt niet door iedereen gedeeld - want Sandra is niet-joods.
    Netanyahu bracht het blijde nieuws deze week zelf naar buiten. Hij deed dat na een goed gesprek in Davos met de nieuwe Noorse premier Erna Solberg. Zijn mededeling deed veel orthodoxe joden steigeren.
    ... Over de hoofden van Yair en Sandra heen woedt op orthodox-joodse websites een vurige discussie. Een joodse premierszoon en een 'shiksa': kan dat maar zo? Ook Yairs streng-religieuze oom Chagai Ben-Artzi, een broer van zijn moeder, bemoeit zich ermee. 'Yair spuugt op het graf van zijn grootouders', reageerde hij in een interview met een ultra-orthodoxe website.
    Hij heeft vast aangekondigd wat hij gaat doen als het tot een huwelijk komt: zich de haren uit het hoofd trekken en zichzelf begraven. ...

Je reinste Hitleriaans racisme. De staat-voor-de-Joden Israël: het semitische Lebersborn-project

.

En hier de voortzetting van dit beleid (de Volkskrant, 20-02-2014, AP):

Israël repatrieert grote groep Oegandezen

Israël is begonnen met het uitzetten van tientallen Afrikaanse immigranten naar Oeganda. Dat heeft een functionaris in Jeruzalem woensdag meegedeeld. ...

De gebruikte terminologie is natuurlijk gore pro-semitische propaganda: dit is geen repatriëring, maar zijn deportaties.

Nog meer vormen ervan (de Volkskrant, 27-03-2014, van verslaggever Sander van Walsum):

'Een laan is te veel eer voor haar'

In de Joodse gemeenschap is een zeventig jaar oude wond opengetrokken door de geplande vernoeming van een laan naar de dubieuze verzetsheldin Gezina van der Molen.

Tussentitel: 'Van der Molen heeft na oorlog terugkeer van Joodse kinderen in eigen cultuur met kracht verhinderd'

'We hádden al zoveel verloren. We waren letterlijk gedecimeerd. En nu moesten we ook nog onze kinderen afstaan aan christelijke pleegouders.' ...

Pardon ...? Er ís geen eigen cultuur, als het over Nederland gaat. Volgens alle politiek-corrrecten en multiculturalisten. We zijn allemaal één grote homogene mensheid. Dan zijn voorgaande klachten volkomen onzin. Of racisme. Of onzin én racisme.
Natuurlijk zijn in werkelijkheid de ideeën van de politiek-corrrecten en multiculturalisten volstrekte onzin. Waarvan de Joodse geschiedenis een uitstekend voorbeeld is: boordevol racisme. Zonder dat racisme zouden ze nooit als culturele groep blijven bestaan., en door dat racisme hadden ze dus ook, mede, overal een slechte naam. Tezamen het hun superioriteitsgeloof.

Ha, men gaat het nu officieel maken (de Volkskrant, 03-12-2014, van verslaggever Theo Koelé):

Netanyahu blaast kabinet op om weerstand tegen wet 'Joodse volk'

Tussentitel: Ontslagen minister rept van 'extremistische wetgeving'

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft dinsdag zijn kabinet ten val gebracht. Hij ontsloeg zijn belangrijkste tegenstrevers, minister van Financiën Yair Lapid en minister van Justitie Tzipi Livni. ...
... Volgens Israëlische media barstte maandagavond de bom in een gesprek onder vier ogen tussen Netanyahu en de minister van Financiën. Deze weigerde in te gaan op een handvol eisen van de premier. Zo wilde Netanyahu dat Lapid en diens partij Yesh Atid akkoord gaan met een wetsvoorstel waarin vastgelegd wordt dat Israël 'de natiestaat is voor het Joodse volk'. ...

Het racisme wordt officieel beleid, en Israël een Lebensborn-staat.

In een Lebensborn-staat worden negers natuurlijk gediscrimineerd (de Volkskrant, 05-05-2015, Reuters, AP, NYT):

Protest van Ethiopiërs 'legt wond Israël bloot'

Op beelden van politiemensen die een Ethiopiër aftuigden volgde gewelddadig protest. Welke ongenoegens komen hier boven?

... De sluimerende frustraties van de Ethiopische gemeenschap in Israël kwamen vorige week aan de oppervlakte toen beelden opdoken van een Ethiopische Israëliër in een legeruniform, die door twee politiemensen werd afgetuigd.
Betogers blokkeerden zondag een snelweg in Tel Aviv en gooiden stenen en flessen naar de politie. De demonstranten werden verdreven met traangas en waterkanonnen. Circa zestig mensen raakten gewond en ruim veertig betogers werden opgepakt. ...

Kijk, dat is nog eens wat anders dan in Nederland. Daar wordt de politie afgetuigd door de immigranten ...

Naar Cultuur, Joods

, Groep, cultuur, ras, ontkennen

, of site home

Bronnen bij Groep, cultuur en ras: joodse racisme

4 apr.2004