Sociologische begrippen: dialoog
Als één ding duidelijk illustreert hoe belangrijk een essentieel dialoog is, is
het de houding daar tegenover van degene die niet van nature met dialoog zijn
opgegroeid: niet-westerse immigranten. Waarbij ook meteen de regel zichtbaar is:
hoe religieuzer, hoe minder dialoog, en hoe slechter maatschappelijke presteren.
Wat dus met name geldt voor moslims: ze vragen niet maar stellen eisen
, ze willen altijd hun zin krijgen
,
tolereren geen andere meningen
, verdragen geen humor
, verdragen geen kritiek
, enzovoort; kortom: zijn totaal niet geschikt voor democratie
.
Hoe gevoelig deze factor is, blijkt met name uit het
voorbeeld dat de redactie op deze factor attent maakte (het is zo natuurlijk in
Nederland dat je het niet merkt als deelnemer). Dat voorbeeld komt niet
de kring der moslims maar uit het wat betreft de genoemde factoren minder
extreem lijkende hindoestaanse cultuur - middels de pen van Volkskrant-columnist
Sheila Sitalsing, die uit de hindoestaans-Surinaamse gemeenschap stamt.
De aanleiding voor het artikel van Sitalsing was een ander
artikel. In de Volkskrant stond een twee pagina
brede fotoreportage van de talloze verenigingen en hun bestuursvergaderingen. Al
volkomen tegen iedere vorm van werkelijkheidszin is, betroffen drie van de
dertien
getoonde beelden clubjes van allochtone afkomst - de werkelijke verhouding moet
onder 1 op 100 liggen, want allochtone, eigenlijk alleen moslims want creolen
kennen dit fenomeen echt helemaal niet, hebben slecht twee soorten clubs:
moskeeverenigingen, en eis-verenigingen richting Nederland. Van de eerste zijn er
iets van 500 (voor iets van 500 moskeeën), en van de tweede maximaal iets van 50. Het
aantal Nederlandse verenigingen loopt in de tienduizenden
.
Dit is de reactie op de demonstratie van het verschijnsel van
saamhorigheid door Sitalsing
(de Volkskrant, 27-06-2014, column door Sheila Sitalsing
Oftewel: Nederlanders zijn smerige egoïsten gevuld met onderbuikgevoelens die
alleen maar bij elkaar gaan zitten om elkaar verwijten te maken en woedend toe
te spreken. Oftewel: in Nederland bestaat geen overlegcultuur. Geen dialoog.
Nonsens, natuurlijk. Zoals ook Sitalsing wel weet, want dit is
de aanhef van het artikel:
Waarna dus het afbreken volgt. de interpretatie hiervan is natuurlijk uiterst
simpel, als je de situatie even in gedachten naar het persoonlijke verplaatst.
Wanneer reageren mensen op zo'n manier? Antwoord: Als er sprake is van het basale
psychologische proces van jaloezie.
In dit geval, door het gebruik van de smerige retorische truc
van het "Ja maar,. "
in de vorm van het "Prijzen"
, moet het jaloezie
zijn. Jaloezie op het feit dat Nederland wel zo'n mooie overleg- en
dialoogcultuur kent, en de niet-westerse culturen waar Sitalsing toe behoort,
nauwelijks tot niet.
Gifgroene jaloezie
.
Naar Sociologische krachten
, of site home
·.
|