Bronnen bij Sociologische begrippen: sociologen

Als zich "wetenschappers" noemenden gaan sociologen en aanverwante gamma's natuurlijk niet openlijk beweren dat ze weigeren om wetenschappelijk te werken - dat blijkt normaliter alleen uit het feit dat ze het doodgewoon niet doen - en in plaats daarvan zich overgeven aan allerlei neponderzoek

. En wat beter uit de soorten onderzoek die ze niet doen, zoals onderzoek naar de gevolgen van allochtone immigratie. Dat weigeren ze hardnekkig - op een enkeling na. Terwijl er natuurlijk geen handiger middel is om sociale processen te bestuderen: zo'n stroom makkelijk te traceren mensen en wat er mee gebeurt.

Ook goed zichtbaar is het op de plaats waar hun eigen methodieken geleerd moeten worden: de opleidingen. Daarover "weet" inmiddels iedereen wat er aan de hand is, maar hier een bericht daarvan uit de eerste lijn (de Volkskrant, 24-11-2014, door Marijn van Dijk, studeerde Nederlands aan de Universiteit van Amsterdam en volgde de Master Leraar Voorbereidend Hoger Onderwijs aan de VU):

Lerarenopleiding doodt alle talent en motivatie

De universitaire leraren-opleiding heeft geen inhoud en duldt geen kritisch denkvermogen.

Tussentitel: Student wordt onderworpen aan praatgroepjes en rollenspellen

Aan de universiteit waar ik Nederlands studeerde, kende iedereen de verhalen over de lerarenopleiding. 'Kennis is geen ziekte, het is niet overdraagbaar' kregen studenten daar als levensgrote waarheid gepresenteerd. Of ze moesten een toverstafje doorgeven en antwoord geven op de vraag: 'Welk sprookje voel jij je vandaag?' Tergende intervisiesessies golden samen met oneindig schriftelijk reflecteren als bespottelijke karikatuur van de opleiding. ...

Oftewel: het is precies zoals alle verhalen al luidden: ze wiegeren hardnekkig om kennis te onderziwjzen aan dgeen die moeten gaan onderwijzen. Praatsessies en kringgesprekken.
Net als alfa's hebben gamma's een fundamentele hekel aan kennis. Aan feiten. Want over kennis en feiten kan je niet zo goed praatsessies en krinnggesprekken houden ...

Een voorbeeld uit een redelijk nauw verwante discipline, de psychologie, dat hier is gereproduceerd omdat het zo gedetailleerd beschrijft hoe het er in alle gamma-vakken toegaat (de Volkskrant, 06-10-2012, door Tonie Mudde):

Klokkenluidster | Relaas vanuit een tbs-kliniek

Onwil om zorgvuldig te werken

Léonie Holtes (1980-2011) was psycholoog in een tbs-kliniek. Amper 25 jaar oud behandelde ze moordenaars en verkrachters met ernstige stoornissen. In haar ongepubliceerde boek 'Ervaring niet vereist' geeft ze kritiek op de vluchtige beoordeling van ontspoorde mensen.

Tussentitel: Vijf minuten. Mijn beeld van deze patiënt was in minder dan vijf minuten gevormd.

... Behandelaars in een tbs-kliniek hebben een gigantische machtspositie, signaleert Holtes. Ze schrijven rapporten die vastleggen wat iemand mankeert en of hij rijp is voor proefverlof. Rapporten met enorme gevolgen dus, voor zowel de cliënt als de samenleving.
Groot is dan ook de schok wanneer ze ontdekt hoe dergelijke beslissingen vaak worden genomen. Amper uit de collegebanken moet Holtes risicotaxaties maken. Hoe gevaarlijk is deze tbs'er? Kan hij terugkeren in de maatschappij? Van een van de mannen die ze moet beoordelen, ontbreekt het dossier. Alleen een drie jaar oud, half ingevuld risicotaxatieformulier van een psychiater is beschikbaar. Ze besluit de psychiater op te zoeken om meer over het vak te leren.

Uit 'Ervaring niet vereist':
Een grijze man met dikke brillenglazen kijkt me bedachtzaam aan. Ineens herinnert hij zich de naam weer, waarna hij plompverloren zegt: 'O, daar hoeven we geen tijd aan te besteden. Een duidelijk geval. Psychopaat.'
    Mijn checklist lag keurig op schoot. Ik had zeker dertig vragen. Alleen had deze psychiater aan één antwoord genoeg. Ik pakte mijn lijstje op om de punten één voor één af te gaan.
    'Uhm... empathie. Kan hij zich verplaatsen in andere mensen?'
    'Nee, natuurlijk niet.'
    'Kunt u misschien een voorbeeld geven?'
    Een minzaam lachje: 'Ik zeg toch, het is gewoon een psychopaat.'

Holtes ontdekt dat de werkwijze van de psychiater geen uitzondering is. In haar derde stageweek overlegt ze met haar collega's over een nieuwe patiënt: een jongen van een jaar of 18 die is veroordeeld voor geweldpleging en ontuchtige handelingen met een minderjarige. ...
In het begin denkt Holtes nog dat dergelijke taferelen - waarin subjectiviteit en willekeur een hoofdrol spelen - het gevolg zijn van personeelstekort en tijdnood. Maar langzaam ontdekt ze dat er onder de oppervlakte meer speelt. Ze schrijft: 'Mijn echte schok was niet de onmacht, maar de onwil om zorgvuldig en wetenschappelijk verantwoord te werken.'

Het gaat natuurlijk om de laatste zinnen. Het ervoor staande is ter onderbouwing van de reden waarom dit gebeurt: die behandelaars willen hun individuele, zelfstandige, autonome, positie als "de nemer van beslissingen" niet opgeven. Ze willen hun "macht" niet afstaan aan de "willekeur" van de realiteit.
En waar dit bij psychologen zich voornamelijk op het vlak van individuele neigingen afspeelt, gebeurt bij sociologie hetzelfde op het niveau van groepen van individuen: de sociologen willen hun groepsideeën, hun aangeleerde ideologieën, niet afstaan aan de willekeur van de werkelijkheid. En waar de psycholoog gewoon "weet" dat deze patiënt psychopaat is en niet de behoefte voelt dit te onderzoeken, zo weet de sociologie dat alle culturen gelijkwaardig zijn, en voelt niet de behoefte dat te onderzoeken. Of als hij het wil onderzoeken wil, dan "weet" hij de resultaten al: "culturen zijn gelijk". En omdat "iedereen kan zien dat blanken denken dat ze superieur zijn", is het dus zo dat de uitslag van het onderzoek naar racisme als vast staat: "blanken zijn racisten". Of "Als het rommelig is, worden mensen (lees: blanken) racistisch". Dat laatste zijn de één van de resultaten van sociaal-psycholoog (lees: socioloog) Diederik Stapel, die met die resultaten kwam omdat hij met deze resultaten goed de boer op kon, lees: bij de media terecht kon. Evenzeer vast staat natuurlijk dat Nederlanders discrimineren bij sollicitaties en werk, "Want als je de verschillen voor allochtonen en autochtonen verrekent voor verschil in opleiding, blijft er wat over en dus moet dat wel discriminatie zijn"

. Dat laatste stond namelijk al van tevoren vast, dus hoef je niet verder te zoeken naar eventuele andere verschillen.
Meer voorbeelden van de ideologische houdingen van sociologen en de gevolgen daarvan hier

.

Naar Sociologische krachten

, of site home