KRO zoekt de gekleurde medemens

Foto-onderschrift: Geen kleur te zien: Marcel Vanthilt en Anita Witzier in Tien voor taal.

We hadden al zo’n vermoeden, maar het is nu ook wetenschappelijk bewezen: er valt geen neger of andere gekleurde medemens te bespeuren in de programma’s van de KRO. Communicatiewetenschapper Irene Costera Meijer, die de afgelopen jaren onder meer het NOS Journaal en de VPRO kritisch onder de loep nam, was onlangs te gast bij de Programma Advies Raad van de KRO. Daar kwam ze met ‘overtuigende bewijzen’, zo onthult KRO-directeur Ton Verlind op zijn weblog: ‘De KRO is tot in alle poriën een witte organisatie’. Op de 349 medewerkers hebben er welgeteld 5 een allochtone achtergrond.
    Afgezien van Spoorloos, waarin nog wel eens een gekleurde Nederlander met familie in verre oorden wil opduiken, is de programmering van de KRO vlekkeloos wit. Verlind: ‘Wie naar Memories kijkt, moet de indruk hebben dat gekleurde Nederlanders nimmer op zoek zijn naar een verloren liefde. Zwarte wonderen lijken niet te bestaan.’
    Omdat ‘de Nederlandse televisie er de komende tijd alleen maar boeiender op wordt’ als die gaat verkleuren, gaat de omroep, zo meldt Verlind, vanaf nu ‘alles op alles zetten’ om de programmering van de KRO een betere afspiegeling te laten zijn van de huidige samenleving. ‘Er zal dus ongetwijfeld een kleurtje komen in Memories, Tien voor Taal, Wonderen Bestaan en noem al die prachtprogramma’s maar op.’
    Volgens Verlind is de KRO niet de enige omroep waar allochtonen zelden zijn te vinden. Maar had de omroep er werkelijk een wetenschapper voor nodig om, nu pas, tot deze conclusie te komen?
    Een woordvoerster van de KRO laat weten dat het al eerder het streven van de omroep was: ‘In 2000 formuleerde de KRO al hoofddoelstellingen. Een van de subthema’s daarbij was aandacht voor de multiculturele samenleving. De andere thema’s vergden alleen al onze aandacht. Nu de Publieke Omroep ook als centrale beleidsdoelstelling het bereiken van meer allochtonen heeft genoemd, wil de KRO er graag als eerste op inhaken.’

De Volkskrant, 22-12-2006.

Publieke omroep: meer allochtonen op televisie

Het beeld op tv moet multicultureler worden, vindt de Publieke Omroep. Daarom gaan de omroepen volgend jaar een beter beeld van de multiculturele samenleving geven. Er zullen meer allochtonen meedoen aan programma’s of in het publiek zitten.
    ‘Alle omroepen waren het erover eens dat we een duidelijker beeld van de multiculturele samenleving moeten geven, maar het kwam er niet van. Daarom hebben we een aantal actiepunten opgesteld met richtlijnen. We willen het uit de vrijblijvendheid halen’, aldus een woordvoerder van Publieke Omroep donderdag.
    De concrete acties zijn onder meer dat in het NCRV-advocatenserie Keyzer & De Boer zeven van de zestien afleveringen een casus moeten hebben die gerelateerd is aan et de multiculturele samenleving. In Schepper & Co (NCRV) moet 10 procent van de gasten afkomstig zijn uit een culturele minderheid. Het EO-programma Love Match streeft ernaar dat 15 procent van de kandidaten van allochtone afkomst is. Bij Bubma (TROS) moet minstens één van de acht kinderen van een ander continent komen.
    In oktober meldde de KRO al dat ze de programmering allochtoner wil maken. ‘Wie naar Memories kijkt, moet de indruk hebben dat gekleurde Nederlanders nimmer op zoek zijn naar een verloren liefde. Zwarte wonderen lijken niet te bestaan’, schreef directeur Ton Verlind op zijn weblog.
 

De Volkskrant, 23-12-2006, door Wilco Dekker

Meer allochtonen op televisie?

De Publieke Omroep wil door concrete actiepunten met richtlijnen meer allochtonen op televisie krijgen. Goed plan?

Angela Esajas, presentatrice van Z@ppSport:
‘Het was me nooit zo opgevallen, want ik kijk niet in kleur. Maar nu het zo in het nieuws is, inderdaad: het is hier net niet helemaal alleen maar blank, blond en blauwe ogen. Ik wil wel meer donkere collega’s, of gele. Leuk! Maar ze moeten wel wat kunnen.’

Job Gosschalk, directeur Kemna Casting, dat veel acteurs en actrices voor televisie levert.
‘Als ze er écht werk van willen maken, dan moeten ze uitzoeken waarom zo weinig allochtonen kiezen voor de toneelscholen. Kijk, wij vinden altijd wel iemand. We zijn nu bezig met een Palestijnse activist, maar een Libische dwerg met lesbische neigingen vinden we ook. Je moet het stimuleren aan de basis. Excuusnegers? Die heb je altijd gehad, en die zul je altijd houden.’

‘Shocklog’ GeenStijl:
‘De Kultuurkamer van de Publieke Omroep heeft gesproken. Er is veels te veel WIT op de StaatsTelevisie. Buitenhof, NOVA, De Leugen Regeert, allemaal blanke bolwerken. Terwijl de commercialo’s aan de haal gaan met maatschappelijk verantwoorde titels als Kluners uit Kenia en Groeten uit de Rimboe blijven ze daar op het Mediapark te 035 de boot naar Takki Takki Oerwoud maar missen.’

Carel Kuyl, hoofdredacteur Nova:
‘Ook in mijn vorige baan, als programmaleider van de NPS, heb ik me al het snot voor de ogen gewerkt voor meer allochtonen, maar zie ze maar eens te vinden. Ik kom geregeld op journalistenscholen en je moet ze echt met een lantaarntje zoeken. Ouders van allochtonen zien hun kinderen ook liever arts of advocaat worden dan journalist; dat zijn megafoons van de machthebbers. Hoeveel allochtonen er bij Nova werken? Minder dan vijf van de zestig. Te weinig ja, maar de buitenwacht onderschat hoe lastig het is.’

GeenStijl:
‘Uw opdracht: bedenk een FORMAT voor een nieuw multicultureel televisieprogramma voor Nederland 1, 2 of 3. We geven al een klein voorzetje (Tobbedansen met Vietnamezen. Nieuwjaarsduiken met Negers, Pauw & Bosjesman) maar de mogelijkheden zijn legio.’

Job Gosschalk:
‘Onderweg naar morgen van BNN is een goed voorbeeld. Voor jongeren, door jongeren en met een goede afspiegeling van de maatschappij. Het moet natuurlijk zijn, we gaan geen Marokkaanse kindertjes casten voor een serie over Oud-Zuid. Ik hoop niet dat we nu allemaal programma’s krijgen over eerwraak en uithuwelijken.’

De advocatenserie Keyzer & De Boer moet straks in zeven van de zestien afleveringen een casus hebben die gerelateerd is aan de multiculturele samenleving; Een woordvoerder van de NRCV:
‘Er komt volgend jaar een allochtone acteur bij in Keyzer & De Boer. Maar dat was al besloten voor dit plan.’

Minstens een van de acht kinderen in Bumba moet straks van een ander continent komen; een woordvoerder van de TROS:
‘Verbazend, want er zitten al heel veel buitenlandse kindertjes in. Dat hadden we juist als voorbeeld aan de Publieke Omroep doorgegeven. Een misverstand, waarschijnlijk.’

De Volkskrant, 03-01-2007, Ugur Pekdemir (Tilburg)

Multi-culturele televisie

De Nederlandse tv geeft geen goed beeld van de samenleving, bleek uit een rapport van de universiteit van Leuven en Nijmegen. Etnische minderheden zijn ondervertegenwoordigd op televisie. De omroepen streven dit jaar naar een waarheidsgetrouwer beeld van de multiculturele samenleving. Zo zullen de kijkers kennis kunnen maken met een arts van Turkse origine bij een programma à la Vinger aan de pols. Nieuwe generaties worden vertegenwoordigd door diverse beroepsgeroepen . Deze succesvolle mensen worden te weinig podia geboden omdat ze geen ‘probleemgeval’ zijn. Tot nu toe gaat de aandacht naar negatieve aspecten van integratie. De omroepen kunnen het tij keren en het sjabloondenken doorbreken. Het brengt nuance in de beeldvorming en laat zien dat samenlevingen in vele vormen en varianten bestaan.

Red.:   Waarom men dit soort dingen vindt, wordt gewoonlijk zorgvuldig buiten de beschouwingen gelaten. Maar nu hebben we, natuurlijk op een plaats waar men er niet op verdacht was, toch een expliciete formulering kunnen vinden:

De Volkskrant, 09-10-2007, door Willem Beusekamp en Marcel van Lieshout 

Dinsdagprofiel | Prem Radhakishun

De andere kant van ‘het zwarte breekijzer’

Zijn trouwe kijkersschare is meer dan gehalveerd. De voormalige advocaat blaakt onverminderd van zelfvertrouwen. ‘Ik zit gebeiteld.’

...    Prem zal het voortaan uitsluitend moeten hebben van zijn media-optredens. En die doet hij goed, tot volle tevredenheid van de NPS, die hem in stelling brengt ten behoeve van allochtone kijkers, die ook belasting betalen voor het in stand houden van de publieke omroep en derhalve programma’s verdienen waarbij ze zich thuis voelen. Te vergelijken met De Meiden van Halal en Raymann is laat, ook NPS.
    Dit beleid werpt zijn vruchten af. Surinamers en Marokkanen – Turken niet of nauwelijks – stemmen massaal af op deze programma’s en met name Prem heeft al lang de status bereikt van Bekende Nederlander. Hij wordt op handen gedragen door kijkers die in hem ‘het zwarte breekijzer’ herkennen, eindelijk ook eens een allochtoon-met-een-grote-bek. Onbekenden klampen hem aan op straat, jonge ‘kut-Marokkanen’ (Prem zegt het gewoon in hun gezicht) hebben ontzag voor hem. ...

Red.:   Daar staat het thuis: de allochtonen moeten zich thuis voelen, met behulp van een allochtoons gezicht. Maar, en daarom zegt men het normaliter niet: hetzelfde geldt natuurlijk ook voor een autochtoon. Dus waar de allochtoon zich niet thuis voelt bij autochtonen op teelvisie, voelt de autochtoon zich niet thuis bij allochtonen op televisie. (noot: zoveel respect heeft Prem weer niet bij Marokkanen, dat hij twee keer door groepjes gemolesteerd is)
    De strijd om vertegenwoordiging is er dus keihard één om thuis-voelen. En dan is de uitkomst simpel: Marokkanen hebben een thuisland, waar ze zich thuis kunnen voelen met alleen Marokkanen op tv, Surinamers hebben een thuisland waar ze zich thuis kunnen voelen met alle Surinamers op tv, en Nederlanders hebben recht op hun thuisland, waar ze zich thuis kunnen voelen met (voornamelijk) Nederlanders op tv.
   Je hoeft dit aan de Nederlanders uit te leggen, om ze dit te laten beseffen - dat snappen ze uit zichzelf ook wel:

Uit: VARA TV Magazine, nr. 51/52-2006.

TV-poll 2006 ...

De Volkskrant, 16-04-2007, rubriek Televisie door Wim de Jong

Assimilatie-tv

Tussentitel: ‘Ik heb een ongelooflijke hoop voor de toekomst gekregen’

Jawel, Hilversum begint nu toch ook echt de allochtonen te ontdekken. Wat zullen die blij zijn. Als typische assimilatie-tv hebben we inmiddels PREMTime, Ab & Sal, Boter, kaas & eieren, Eten bij de buren en sinds dit weekeinde ook Het Nieuwe Lagerhuis. In al die programma’s wordt onderzocht of de Surinamers, Turken, Marokkanen en Antillianen er in Nederland ondertussen al zo’n beetje bij willen horen.
    Als ze ooit voor dat Hilversumse inburgerexamen slagen, komen ze over een jaar of tien misschien in aanmerking voor een rol in een tv-show, voor iets Boer zoekt vrouw-achtigs en voor al die andere A-programma’s als Lingo en Lotto Weekend Miljonairs, waarin nu vrijwel alleen witte leden van de vaderlandse tv-familie welkom zijn. Ondertussen moeten onze gekleurde aspirant-Nederlanders een beetje tv-stigmatisering maar voor lief nemen, want eng blijven ze natuurlijk.
    In Boter, kaas & eieren (RVU) werd zaterdag als te doen gebruikelijk weer alle kanten op gepolariseerd over de vraag waarom zwart en wit niet dichter tot elkaar kunnen komen. Ronald Sörensen van Leefbaar Rotterdam was dit keer namens het blanke deel van onze beschaving te gast. Hij verklaarde het werkloosheidsprobleem onder allochtone jongeren door erop te wijzen dat Marokkanen zich allemaal ziek melden bij hun baas tijdens ramadan: geen wonder dus dat verstandige werkgevers hen massaal discrimineren.
    Eten bij de buren van de NMO is allo-tv die zo door Koot & Bie zou kunnen zijn verzonnen. Een wit gezinnetje uit Weert was in de aflevering van zaterdag voor het eerst in zijn leven te gast bij een Marokkaans stel uit dezelfde plaats. Nadat de vredespijp was gerookt in de vorm van een maaltje couscous met Weertse tiramisu als toetje, haalden de families Omtezguine en Le Clerq letterlijk een groot vragenbord tevoorschijn om interculturele toenadering tot elkaar te zoeken: waarom krijg je geen lepel bij de couscous, geloven jullie in de hemel en de hel, maken jullie weleens een dansje, enzovoort. Keurig door beide stellen in het Limburgs opgelezen en beantwoord.
    In Het Nieuwe Lagerhuis (VARA) zitten de aspirant-Nederlanders in de banken tegenover de witte Nederlanders en moeten ze bewijzen dat ze (bijna) hetzelfde denken over kwesties als graaizucht in het bedrijfsleven, de kernbewapening van Iran en orgaandonatie. Uitkomst, in de woorden van jurylid Wouke van Scherrenburg: ‘Ik heb een ongelooflijke hoop voor de toekomst gekregen.’
 

Red.:   Achtereenvolgens een pleidooi voor veel meer allochtonen op TV, een klacht over alle programma's waar geen allochtonen in te zien zijn, een citaat waaruit moet blijken dat de integratieproblemen de schuld zijn van de autochtonen, en tenslotte een applaus voor Het Nieuwe Lagerhuis, waarin de allochtone evenredigheid wordt verzekerd door de ene helft van het publiekspanel autochtoon, en de ander helft allochtoon te maken. Er zijn tenslotte autochtonen en allochtonen, en dan is het eerlijk om ieder de helft te geven, toch? Gezien de rest van de recensie ongetwijfeld hetzelfde wat Wim de Jong als ideaal voor ogen heeft voor de rest van de televisie.

Uit: De Volkskrant, 01-10-2007, tv-recensie door Wim de Jong

Red.:   Weer een pleidooi door Wim de Jong voor meer moslims op televisie, en dit lijkt zowaar enig hout te snijden. Tot je gaat nadenken. Want het aantal geïnterviewden was op zijn hoogst iets van twaalf tot vijftien, en er waren drie of vier hoofdgasten, waaronder de genoemden en die ene moslima. Is dat te weinig? Kijken we naar de Nederlandse bevolkingsamenstelling, dan praten we over ongeveer 1 miljoen moslims, op een totaal van zestien - één op de vijftien dus. En hoeveel discussianten waren er in Rondom Tien? Juist: maximaal vijftien. Wat is dan een onevenredig aantal moslims? Precies: één!
    Kortom: Rondom Tien had een evenredig aantal moslims uitgenodigd.
    Daar komt nog een argumenten bij: wie meer dan twee van dit soort uitzendingen gezien heft, weet dat als je meer dan één moslim uitnodigt, je dan meer dan één keer hetzelfde hoort: het is de schuld van de autochtonen, en wij worden gediscrimineerd. Precies hetgeen deze moslima ook verkondigde. Daarvoor is echt geen tweede moslimdiscussiant nodig.

De ergste politiek-correcten, zie Carel Kuyl, en de allochtonen zijn het dus eens. Verrassend was dat bij de redactie van de Volkskrant, toch een sterk politiek-correct bolwerk, nog wel enig gezond verstand was overgebleven:

De Volkskrant, 22-12-2006, hoofdredactioneel commentaar

Geen excuus-allochtonen

Als straks in een aflevering van de advocatenserie Keyzer & De Boer een geval van eerwraak in een Turkse familie opduikt, of vrouwenmishandeling in het Marokkaanse milieu, zijn die verhalen niet ontsproten aan de scenarioschrijver, maar zijn ze het resultaat van de jongste richtlijnen van de Raad van Bestuur van de Publieke Omroep.
    De programma’s van de drie publieke netten zijn nu volgens de leiding van de omroep veel ‘te wit’. Teneinde te bereiken dat Nederland 1, 2 en 3 meer allochtone kijkers trekken en een betere afspiegeling van de samenleving vormen, zijn er quota vastgesteld voor een reeks programma’s. Een plan dat is bedacht met de beste bedoelingen, maar daarom niet minder een slecht plan.
    Het is de taak van de omroep programma’s te maken voor een zo breed mogelijk publiek, allochtonen niet uitgezonderd. Het is een feit dat inmiddels 10 procent van de Nederlandse bevolking van allochtone afkomst is. Het kan in dat opzicht geen kwaad als het programmabeleid meer dan tot nu toe probeert recht te doen aan de multiculturele samenleving. Dat is iets anders dan de multiculturele samenleving nadrukkelijker dan nu te verheffen tot programmaonderwerp. Uiteindelijk is de integratie van minderheden er meer bij gebaat wanneer het even vanzelfsprekend is dat een allochtoon zijn mening over de kabinetsformatie geeft als een autochtoon.
    Daarbij dient het echter te blijven. Voorschriften voor de inhoud van programma’s zijn dodelijk voor de creativiteit en de kwaliteit en zullen slechts leiden tot een parade van excuus-allochtonen. De kans bestaat dat dan zowel autochtone als allochtone kijkers worden weggejaagd. Op deze manier worden bovendien allochtonen dan ook nog eens blijvend als aparte categorie behandeld.
    Niet doen dus.


Red.:   Naast deze argumenten, is er nog een belangrijke: tussen de diverse allochtone etniën onderling is de band nog minder dan tussen een specifieke etnie en de autochtonen: Marokkanen willen beslist niet in hetzelfde jeugdhonk of vereniging met Surinamers, en omgekeerd en met de andere groepen natuurlijk. Daar waar autochtonen wel geduld worden . Besteed je dus een min of meer evenredige portie aan alle allochtone groepen, betekent het op den duur dat bijna niemand zich meer herkend voelt.
    Een tweede realiteitspunt: De allochtonen hebben natuurlijk allang hun eigen televisie, via de schotel. En er is aanbod genoeg, zie onderstaande bron:
 

Uit: De Volkskrant, 11-10-2006, door Ger Post

Orde in de chaos van Turkse tv-zenders

Ron van der Heiden (38) en de broers Hakan (40) en Volkan (38) Korkmaz geven vanaf 4 december een Turkstalige tv-gids uit, voor alle Turken in West-Europa.

Hakan Korkmaz, een van de initiatiefnemers van de televisiegids Tüm TV, bladert door de programmagegevens in het proefexemplaar en somt op: 'Het begint bij de grote commerciële zenders, dan de publieke omroepen, de nieuwszenders, sportkanalen, themazenders, filmkanalen, muziekzenders en de regionale zenders: Wat hij maar wil zeggen: een Turk met een schotel heeft veel om uit te kiezen. In  Tüm TV staan in totaal 41 Turkse zenders. Korkmaz: 'En dat is een selectie, want we hebben ze niet allemaal in het blad opgenomen. Er zijn wel honderd Turkse zenders:
    Dat hij en zijn broer Volkan het idee kregen voor een tv-gids speciaal voor Turken, is dan ook niet verwonderlijk. Bovendien: 'Turken kijken heel veel tv: ...
    Hakan Korkmaz valt hem bij: 'Als we dit blad niet zouden maken, zou de integratie echt niet sneller gaan. De mensen blijven toch naar de Turkse televisie kijken.'
 

Red.:   Kan het duidelijker?: Turken hebben helemaal geen behoefte aan Turken op de Nederlandse televisie, want Turken kijken niet naar de Nederlandse televisie, maar naar hun eigen, Turkse, televisie. En het sterke verlangen dat Turken kennelijk hebben naar het kijken naar hun eigen mensen, is voor Nederlanders vast niet veel minder.
    Nog concreter: de schotel is een perfecte multiculturele televisie: van iedere cultuur zijn er vertegenwoordigers, en vaak meerdere, te vinden.
    Dus wat is het netto-effect van meer Turken, meer allochtonen, op televisie: dat je niet meer kan kiezen tussen Turkse en Nederlandse kanalen, maar tussen Turkse en Turks-Nederlandse kanalen. Dus netto neemt de multiculturaliteit af, met de toename van de hoeveelheid allochtonen op televisie.

Addendum mrt. 2007:
 

De Volkskrant, 28-02-2007, door Wilco Dekker

Allochtonen kijken liever naar GTST

De publieke omroep is niet populair bij allochtonen. Van de Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen kijkt 39 procent nooit naar Nederland 1, 2 of 3. Dat blijkt uit onderzoek onder 2400 allochtonen van Foquz Etnomarketing. Commerciële zenders boeien allochtonen wel. Daar wordt door 45 procent dagelijks langer dan een uur naar gekeken, tegen slechts 8 procent bij de publieke netten. RTL 4 is de best bekeken zender onder Surinamers, Marokkanen en Antillianen. Turken kijken het liefst naar SBS 6.
    De publieke omroep trok eind vorig jaar zelf al aan de bel om de programma’s minder ‘wit’ te maken. Maar volgens onderzoeker Jorge Cuartas van Foquz, die regelmatig het mediagedrag van de vier allochtone groepen onderzoekt, is de situatie nog dramatischer dan de publieke omroep denkt. ‘Ongeveer 40 procent van deze groepen kijkt nooit naar de publieke omroepen. Dat is nogal wat. Allochtonen willen zich herkennen in de programma’s, en dat gebeurt blijkbaar niet op Nederland 1, 2 en 3.’
    Volgens Cuartas is Goede Tijden, Slechte Tijden sinds jaar en dag het favoriete programma van allochtonen. ‘Ik zie het zelf nooit, maar ik heb begrepen dat er een vaste rol is voor een Surinaams gezin. Dat is een heel natuurlijke manier. Allochtonen willen hun belevingswereld terugzien. Programma’s specifiek voor allochtonen werken daarom niet.’
    De publieke omroep erkent het probleem. Een onafhankelijk bureau moet voor de zomer onderzoek doen. Kosten: 1,5 miljoen euro. Een van de al bekende voorstellen is de afspraak dat de advocatenserie Keyzer & De Boer geregeld een casus heeft uit de multiculturele samenleving. Werkt niet, denkt Cuartas. ‘Te geforceerd. Dat hebben mensen door. Programma’s moeten een goede afspiegeling van de samenleving geven. Zo wordt het RTL Nieuws beter bekeken omdat er geregeld allochtonen in voorkomen, bij straatinterviews en zo. In het NOS Journaal zie je alleen allochtonen als er een probleem is. Ongewild natuurlijk, maar allochtonen haken wel af.’


Red.:   Eerst een correctie: bij de commerciële televisie is absoluut geen allochtoon meer te zien dan bij de publieke omroep. Allochtonen kijken nar de commerciëlen, omdat de commerciëlen de simpelste programma's hebben - laag opgeleiden kijken ook met grote voorkeur naar de commerciëlen. Dat de allochtonen dat ook doen, is doodgewoon het gevolg van het feit dat ze ook veelal laagopgeleid zijn.
    Met deze aanvulling, onderschrijft dit artikel volledig het al door de redactie gestelde. En bewijst het dat het aanpassen van de publieke omroep aan de wensen van de allochtonen tegen de doelstelling van de publiek omroep ingaat.
    Nog een bevestiging:

Uit: De Volkskrant, 05-04-2008, door Jean-Pierre Geelen

Wereld van alto’s, ano’s en vago’s

Vijftien jaar was Katja de Bruin eindredactrice van de jeugdrubriek Achterwerk, van de VPRO-gids. Over haar ervaringen schreef ze een boek. ‘Elke Marokkaanse achternaam werd door mij juichend binnengehaald.’

‘Ik ben een meisje van 11. Ik heb nogal last van liefde. Niet dat ik geen leuke jongen kan vinden. Die heb ik al. Maar mijn ouders die er steeds over praten. De ergste vraag is: Heb je ook gezoend? Dat haat ik.’   ...
    Ze weet het: haar verzamelde brieven zijn niet representatief voor de hele jeugd: dit zijn overwegend keurig nette VPRO-kindjes. Blank, goed verdienende ouders in keurige buurten, en allemaal op vioolles. Maar toch: ‘Er zijn ook andere kinderen, die de VPRO-gids wekelijks snel bij de Albert Heijn doorbladerden.’ En omdat de rubriek nogal eens wordt gebruikt in het onderwijs, ontving De Bruin ook brieven van buiten de eigen bloedgroep. De Bruin: ‘Elke Marokkaanse achternaam werd door mij juichend binnengehaald.’   ...

Red.:   Ander criterium: kijk eens naar het publiek in de studio, bijvoorbeeld bij Paul de Leeuw:  geen allochtoon te bekennen.
    Maar de campagne gaat gewoon door:

Uit: VARA TV Magazine, nr. 34-2007, door Minou op den Velde

Kleuren-televisie

Tijdens Bimbo's en Boerka's discussiëren Jeroen Pauw en de Meiden van Halal over de multiculturele samenleving. Waarom zien we altijd dezelfde allochtonen op tv?
...
Frans Jennekens projectleider multicultureel, NPS .
'De publieke omroepen pakken diversiteit te weinig op. De VARA is er bewust mee bezig, met Kassa 3, en bij Pauw & Witteman worden de gasten diverser. Maar waarom zie ik in DWDD bijna nooit een moslim, tenzij het over een probleem gaat? Je maakt me toch niet wijs dat 1,7 miljoen allochtonen niet voldoende cultureel actief zijn? De TROS en de EO doen overigens helemaal niets op dit gebied. De omroepen hebben allemaal witte, oudere leden en willen zich volgens de wet herkenbaar voor hen profileren.' 'Wij steken nu onze nek uit met het programma van Ab en Sal, die orthodoxe moslimjongens. We krijgen de hele PVV over ons heen, die het schandalig vindt dat wij salafisten een podium geven. Maar: bel je ook wel met allochtonen zelf?'

Esmaa Alariachi De Meiden van Halal.
'Allochtone geïnterviewden zijn er best veel, in vergelijking met een paar jaar geleden. De mensen die toen een microfoon onder hun neus kregen, waren hangjongeren die een taal uitsloegen waar de meerderheid van de allochtonen het niet mee eens was. Dan zat ik me te ergeren.'
    'Er is al veel verbeterd, maar de televisie is nog geen afspiegeling van de samenleving. Meestal wordt aan allochtonen gevraagd iets te verdedigen, als het gaat om een onderwerp uit de allochtonenhoek. Daardoor hebben ze er vaak geen behoefte aan om op tv te komen. Daarnaast worden veel allochtonen vaak niet gezien als volwaardige gesprekspartner. Heb jij ooit een Turkse of Marokkaanse auto-expert, arts of kok op tv gezien?'

Herman Heijer eindredacteur 'Pauw & Witteman'
'We vinden vaak dat we te weinig allochtonen en vrouwen hebben. We maken bij iedereen dezelfde afweging: is-ie goed, flamboyant, heeft-ie spannende verhalen? Bij die afweging kom je kwantitatief meer autochtonen tegen.'
    'Als we allochtonen in de uitzending hebben, hangt dat vaak samen met het multiculturele debat. Ik denk ook wel eens: goh, als we het over de ruimtevaart hebben, hebben we nooit eens een allochtoon. Het is misschien flauw maar autochtonen zitten veel op posities die interessant zijn voor een praatprogramma. Als het gaat om leidende figuren die een debat bepalen, kom je weinig allochtonen tegen - tenzij het over een multicultureel onderwerp gaat.'

Red.:   De laatste opmerkingen geven de oersimpele reden: allochtonen lopen maatschappelijk achter, zitten weinig in hogere banen en dus ook meningsvormende posities, en zijn dus, net als autochtonen uit de gewone klassen, veel minder op televisie - iets dat Halal-heks Esmaa natuurlijk even ontgaan is. Desalniettemin gaat het gejammer van met name de NPS-mensen door. Ontzettend fout - en eigenlijk racistisch.
    Hier nog wat eisen vanuit allochtone hoek:

Uit: VARA TV Magazine, nr. 41-2007, door Eric van Onna

Buis & Haard

Clark Accord

Clark Accord (Paramaribo, 6 maart 1961) is schrijver/publicist/columnist | Opleiding: verpleegkundige A en make-up artist.

...   Sowieso laat de tv niet zien hoe de wereld in elkaar zit. Als ik hier mensen uit het buitenland over de vloer heb en ze kijken tv dan hoor ik ze zeggen: 'Hé, als ik op straat loop en ik kijk daarna tv dan lijken dat twee verschillenden werelden. Het straatbeeld is gekleurd en op tv is alles wit'. Kijk naar de Engelse of Duitse tv, daar is het veel gekleurder dan hier. En dan hoor ik mensen zeggen: ze zijn er niet, de gekleurde presentatoren. Onzin! ...
    Pauw en Witteman zijn erg goed, maar ik vind er bij hun ook een sterke voor ingenomenheid uit spreken. Dat hebben allebei die mannen. En ook zij zijn natuurlijk weer ze zoveelste witte mannelijke talkshowhosts tussen de 40 en 60 jaar. De maatschappij verandert, maar de tv verandert niet mee.

Red.:   Oftewel: dat er niet meer gekleurde (maar bedoeld wordt natuurlijk: Surinaamse) presentatoren zijn, is discriminatie. Ten eerste: in de popmuziek enzo, speciaal rap en dergelijke, zijn gekleurden zwaar oververtegenwoordigd - kortom: iedere kleur heeft zo z'n stiel. Bovendien is er een journaallezeres van Surinaamse huize, die haar werk doet ondanks het feit dat ze een Surinaams spraakgebrek heeft in het niet kunnen uitspreken van de medeklinker "z" - een duidelijke geval van positieve discriminatie. En een geval van ruime oververtegenwoordiging. De vergelijking met het straatbeeld is hetzelfde als een vergelijking met de Bijlmer of Paramaribo:  het Amsterdamse straatbeeld (want natuurlijk gaat het daar over, niet dat van Apeldoorn) is totaal onrepresentatief voor Nederland.
   Maar Clark hoeft niet meer te zeuren, zijn wensen worden verhoord:
   

Uit: De Volkskrant, 18-04-2008, door Maud Effting

‘Balkenende? Zelfs die is welkom’

Rapper Ali B (26) krijgt vanavond zijn eigen talkshow: De flat van Ali B. Hij ontvangt zijn gasten in een huiskamer die hij zelf heeft ingericht, met foto’s van koningin Beatrix en de koning van Marokko aan de muur. In de eerste uitzending zijn onder anderen Annemarie Jorritsma, K1-kampioen Remy Bonjasky, George Baker en drie Idols-finalisten te gast.

Jij dacht: ik ga ook maar eens interviewen?
‘Nee, ik dacht: ik wil leuke tv maken en wat is daarvoor nodig? Ik ben de afgelopen jaren heel vaak gevraagd voor tv-programma’s, maar dit was de eerste keer dat ik het helemaal van A tot Z zelf kon ontwikkelen. En ik ga interviewen, ja. Ik bedenk alle vragen zelf. Ik zeg precies wat in me opkomt. Maar het is geen programma waarbij gasten het gevoel hebben dat ze op hun hoede moeten zijn.’
...
In je programma behandel je actuele onderwerpen. Volg je de politiek een beetje?
‘Ja en nee. Ik weet er meer van dan mijn vrienden. Maar ik laat me niet meeslepen door al dat gemierenneuk.’

Hoe bedoel je?
‘Er zijn toch meer dingen in het leven dan het land besturen? Maar ik weet heus wel wie wie is. Ik ken alle ministers en ik weet van welke partij ze zijn. Dat is al een hele stap in vergelijking met de mensen met wie ik chill. Zij weten nét wie de premier is.’

Zou je Balkenende te gast willen hebben?
‘Hij is welkom. Ik heb niet op zijn partij gestemd, maar ik heb wel een goed gevoel bij zo iemand. Hij is geen onruststoker.’

De vorige keer dat je hem zag was bij Pauw & Witteman. Toen vergeleek je Balkenende in een rap met een wc-meid en zei je dat hij voor de rest een relaxte gozer was. Naderhand kreeg je heel veel kritiek omdat je hem met ‘jij’ en ‘jou’ had aangesproken.
‘Dat was een verkeerde inschatting. In Nederland worden er continu grappen gemaakt over Balkenende; ik ken bijna niemand die positief over hem is. Maar diezelfde mensen worden ineens heel anders als ze tegenover hem zitten. Ik niet. Ik doe zoals ik altijd doe. Maar ik schrok er zelf ook van. Ik zal nu altijd vragen of ik iemand mag tutoyeren.’   ...

Red.:   De vertaling van vragen en antwoorden:
"Wat heb je voor ervaring als interviewer?". "Geen"
"Wat is je track record in je optreden met bestuurlijke figuren?". "Waardeloos"
"Wat weet je van de actualiteit van de maatschappij?". "Weinig."
"In wat voor soort onderwerpen ben je geïnteresseerd?". "Niets dat iets aan allochtonen afdoet"

Het is niet moeilijk voor te stellen hoe Ali B. aan zijn mooie baantje is gekomen: Hij wilde wel (wie niet?), en de NPS  (natuurlijk weer) had dringend weer een allochtoon nodig. Nee, niet een goede interviewer, een allochtoon - want de NPS is er voor de bevordering van de diversiteit. En die allochtonen moest gaan interviewen - want al die interviewers zijn maar blanken, en dat is niet divers. En daardoor zullen de allochtonen zich buitengesloten voelen. want allochtonen voel zich alleen vertegenwoordigd door mensen van eigen kleur. De racisten.
    Althans, dat beweert de NPS - via haar beleid, zie hier .
    Het resultaat laat zich raden:

Uit: De Volkskrant, 21-04-2008, rubriek TV door Wim de Jong

TROS-onderonsje

...    Ali B heeft bij de NPS een eigen talkshow gekregen. Wat ik ooit al onbegrijpelijk vond bij een soortgelijk programma van Giel Beelen, gebeurde ook in dit geval: B vulde een studio grotendeels met types die zijn ouders, zo niet zijn opa en oma konden zijn: Annemarie Jorritsma, George Baker, ene Gerard Geitenbeek: geen flauw idee wat de jongere kijkersgroepen, voor wie De flat van Ali B toch is bedoeld, nu met zulke gasten aan moeten. Of kijken ze naar de 21ste eeuwse variant van de Barend Servetshow? Je zou het bijna geloven.

Red.:   En dat uit de mond van een fervent multiculturalist, die pas tevreden is als de laatste blanke Nederlander van TV is verdwenen . Vernietigend!
    Herhaling, deel 1:

Uit: VARA TV Magazine, nr. 41-2008, door Floor Milikowski

Kleur in het wit

Een nieuwe multiculti-televisiepoging van de NPS, nu met De Bazaar. Hebben de goede bedoelingen het gewenste effect?

Dieuwertje Blok en Manoushka Zeegelaar Breeveld presenteren vanaf deze week namens de NPS iedere zaterdagmiddag een programma vanaf de Beverwijkse Bazaar. Met drie miljoen bezoekers per jaar is de overdekte markt de grootste eendagsattractie van Nederland en een verzamelplek van alles wat er in Nederland te vinden is op het gebied van mensen, eten en spullen. Op de website van de Bazaar wordt dan ook trots vermeld dat de markt 'al 7 jaar dé plek waar uiteenlopende culturenbroederlijk samen komen' is. Multicultureel Nederland op zijn best dus.   ...

Red.:   Herhaling, deel 2:

Uit: De Volkskrant, 21-04-2008, rubriek TV door Wim de Jong

Op de bazaar

Tussentitel: Programma voor de allochtoon nog altijd op de hurken

...   Sinds twee weken op de vroege zaterdagmiddag: Op de bazaar. Een ‘diversiteitsprogramma’ van NPS, AVRO, RVU, OHM en NMO, opgenomen op de bazar van Beverwijk en gepresenteerd door onder anderen Dieuwertje Blok en Pipo Hakim. Op de bazaar maakt direct duidelijk dat er in járen weinig of niets is veranderd in de neerbuigende houding van Hilversum ten opzichte van Nederlandse buitenlanders.
    Tv voor deze groepen moet klaarblijkelijk nog altijd op de hurken en op een bijpassend, genant-kinderlijk toontje worden gemaakt. Daarbij: allochtonen zijn altijd vrolijk en exotisch, ze beginnen al te dansen als ze ook maar een trommeltje horen, ze zijn altijd op zoek naar eten en recepten, en ze doen niets liever dan andere medelanders te laten ‘delen’ in hun anderszijn. De stereotiepe multiculti-invalshoek dus.   ...

Red.:    De klachten van Wim de Jong over de huidige programma's zijn natuurlijk volkomen futiel: naast de bekende overlast en achterstandsproblemen, is nog nooit een multiculturalist erin geslaagd om iets te duiden aan allochtone culturen dat wij als Nederlanders niet evenveel of meer hebben, behalve muziek, eten, en (buik)dans - en laten dat nu precies de dingen zijn die dit nieuwe programma vertoont. Logisch, dus.
    En hij blijft maar hameren:

Uit: De Volkskrant, 07-11-2008, rubriek TV door Wim de Jong

Obamariseren

Een van de belangrijkste opdrachten voor Hilversum blijft wat mij betreft het 'Obamariseren' van het tv-aanbod. Nog altijd zie je weinig of geen Nederlanders van Afrikaanse of mediterrane herkomst in spelshows, realityprogramma's en andere publiekshits. Die, laten we wel wezen, samen misschien wel het beste integratieproject vormen dat we met ons allen te bieden hebben.
    Marokkanen, Turken, Antillianen en Surinamers zijn op tv óf intellectuelen en artiesten (zeldzaam), óf exoten (in het etnische tv-aanbod op zaterdagmiddag), óf representanten van minderheden die inmiddels a priori met problemen worden geassocieerd. Een beroerde documentaire als Sex sells, 'over hoe Nederlandse jongeren tegenwoordig over seks denken', deze week bij de KRO, liet onder die suggestieve titel geen andere indruk na dan die dat álle zwarte pubers elkaar alleen maar 'zonder liefde' en voor slechts een Breezer (laten) misbruiken in de bergingen van Bijlmerflats.
   Het beste en tegelijk het slechtste wat de publieke omroep als afspiegeling van de interculturele samenleving te bieden heeft, is al 131 afleveringen lang PREMtime van de NPS. Het is een goed programma omdat het al die tijd op onverdachte, niet-politiek-correcte wijze de temperatuur meet aan de onderkant van onze gekleurde maatschappij. ...

Red.:   Dat er "weinig" allochtonen op tv zijn, komt omdat een groot deel van die allochtonen het belangrijker vindt om op straat rond te hangen en de buurt te terroriseren (Marokkanen zichtbaar in PREMtime, gemaakt door een Surinamer), of met elkaar te neuken (creolen zichtbaar in Sex sells, gemaakt door een Surinaamse; er werd in de documentaire geen een keer gerefereerd aan zwart-zijn - alleen was overduidelijk zichtbaar dat het grotendeels creolen waren). Dus wat er aan allochtonen op tv is, is volkomen evenredig, en meer dan dat - evenredig aan het aantal allochtonen dat ervoor in aanmerking komt.
   Er is overigens een Surinaamse nieuwslezeres, en inmiddels ook een Marokkaanse. En dat is weer meer dan genoeg voor groepen die ieder niet meer dan enkele honderden duizenden mensen tellen.
    Grappig genoeg constateert dezelfde schrijver ook de gevolgen van het voorkeursbeleid:

Uit: De Volkskrant, 18-11-2008, rubriek TV door Wim de Jong

De flat van Ali B

Als je er, zoals ik, weinig moeite mee hebt dat een programma als Jazz Cookin' eigenlijk nergens over gaat, dan mag De flat van Ali B ook geen irritatie teweegbrengen, want dat is echt alleen maar buitenkant. Net als in de lente van dit jaar ontvangt de rapper uit Almere de komende weken weer een aantal andere BN'ers en persoonlijke vrienden in zijn namaakhuiskamer. Zondag kwamen Claudia de Breij, Danny de Munk en ontwerper Otazu op bezoek - overigens zonder dat hun aanwezigheid ook maar enig verschil maakte voor de inhoud van de uitzending.
    Want De flat van Ali B is de eerste talkshow zonder gespreksonderwerpen of welke andere herkenbare substantie dan ook, De kans dat iemand in het programma zelfs maar een volledige zin uitspreekt, is minimaal. Uitgebreide samenvatting van het besprokene tijdens de eerste aflevering: 'Wat goed, wat fucking goed, jeetje man! Shut the fuck op man, jeetje, helemaal te geil, te gek, jeetje, wat goed!'
    Het feit dat Ali en zijn gasten voor ons op tv willen verschijnen, lijkt de enige bestaansreden van het programma te vormen. ...

Red.:   Bijna raak - het feit dat Ali B een allochtoon is, is de enige reden dat deze rommel op de tv verschijnt! NPS, natuurlijk.
   
Maar dat is natuurlijk niet genoeg om De Jong van zijn campagne af te houden (de Volkskrant, 08-12-2008, rubriek TV door Wim de Jong):

Twee meiden en een rookworst Programma? De Meiden van Haram, NPS, vanaf zaterdag 6 december, 16.30 uur op Nederland 2. Aantal delen: 6. Wie zijn de meiden? Soundos el Ahmadi en Khadija Massaoudi. Soundos is stand-up comedian, Khadija is actrice en presenteerde de vorige reeks van Mijn tante in Marokko, over de zomerse trektocht van Marokkanen naar het zuiden. En wat is haram? Onrein, verboden, in het Arabisch. Zoals de meiden het zelf zeggen in het eerste deel: ‘Haram is eigenlijk dat je een beetje dingen doet die verboden zijn, of onrein of taboe.’ Wie waren De Meiden van Halal ook alweer? De drie strenge en gelovige zussen Esmaa, Jihad en Hajar Alariachi die in 2006 voor de NPS op pad gingen. Niet iedereen was even blij met ze, vooral omdat ze niet erg ruimdenkend en tolerant bleken te zijn.   ...

Als Nederland een dorp was ... als Nederland 100 inwoners telt, wonen er 51 meisjes en vrouwen en 49 jongens en mannen.     24 dorpelingen zijn jonger dan 20 jaar. Er wonen 4 bejaarden van 80 jaar of ouder.     Van die 100 inwoners zijn er 10 buiten het dorp geboren. In totaal wonen er 20 allochtonen, onder wie 11 niet-westerse allochtonen. In het dorp wonen 2 Marokkanen, 2 Turken en 2 Surinamers. Er zijn 5 moslims, van wie er 4 aan de ramadan doen.     In Nederland wonen geen joden.   ...