Het allochtonen en moslim debat, juli 2005

Sinds de opkomst van Pim Fortuyn  is het mogelijk geworden kritiek op het gedrag en de cultuur van allochtonen te leveren, hoewel die kritiek altijd beschreven werd als niet deugend. Pas na de moord op Theo van Gogh heeft de kritiek ook een gelijkwaardige plaats gekregen naast de de opvattingen van de politiek correcten.

De moord op Van Gogh is inmiddels lang genoeg geleden om het effect ervan af te zwakken. Inmiddels is het zo dat tegenover ieder stuk dat kritiek op de islam bevat, er drie tot vier keer zoveel artikelen staan die kritiek op de kritiek op allochtonen bevat. In zekere zin lijken deze stukken over zichzelf te gaan, gezien het tekort aan echt kritische stukken over allochtonen en moslims. Ondertussen is er een gestage stroom van artikelen waarin allochtonen de schoonheid van cultuur uiteen mogen zetten, in ieder geval in de linksige media, zoals op televisie en in de Volkskrant.

De enige andere reden die men kan verzinnen voor het grote aantal stukken over de kritiek op moslims is het aantal stukken over aanslagen gepleegd door moslims, zoals recent in Londen. Die aanslagen kunnen natuurlijk niet uit de media gehouden worden, noch het feit dat het door moslims gedaan wordt. Maar na de allereerste berichtgeving over de feiten, is het onmiddellijk volgende wat men hoort dat men niet moslims, of alle moslims, of de goede moslims, de schuld mag geven. Dit dus voordat er iemand heeft gezegd dat het de schuld is van de moslims.

De  hele situatie is dus het volgende: leden van de ene groep doen iets gewelddadigs jegens de leden van een andere groep, en de leden van de groep van slachtoffers wordt gewaarschuwd niets slechts te zeggen over de leden van de andere groep, omdat ze het niet allemaal gedaan hebben, en als je iets zegt worden er nog meer gewelddadig. Dat klinkt als een gotspe. Natuurlijk zijn niet alle leden van de eerste groep gewelddadig, het zou mooi zijn als dat wel zo was, dus dat kan nooit de basis zijn voor een argument. En het tweede argument is nog mooier: kennelijk zit die groep zodanig in elkaar dat ze op lelijke woorden reageren met gewelddaden. Dan deugen ze dus echt niet.

De bewering die alle waargenomen verschijnselen verklaart is dus dit: er is iets mis met de allochtone cultuur, en er is iets mis met de islam. Natuurlijk is er ook veel mis met de westerse cultuur, en dan met name de Amerikaanse, maar bedoeld wordt dat er iets extra mis is met allochtonen- en islamcultuur. Er is hier al een uitgebreide onderbouwing gegeven wat betreft de allochtone cultuur , maar ter herinnering hier twee recente bijdragen, waarbij het gaat om de vergelijking .

In het voorgaande zijn de begrippen allochtone cultuur en islamcultuur gescheiden gebruikt, omdat veel mensen dat als gescheiden zaken zien. Voor wat betreft deze discussie is dit onjuist. Het terroristische geweld wordt gepleegd door moslims, zelfs door westerse, bekeerde, moslims. Maar aan de andere kant zijn vrijwel alle (meer dan negentig procent) van de allochtonen moslims. Het feitelijke probleem ligt dus bij de islam, maar de allochtonen zijn vrijwel allemaal islamitisch, en dat zijn ze omdat de islam kennelijk goed past bij hun overige cultuur; en aan de andere kant stoppen ze die cultuur weer in de islam. Het maken van het onderscheid is zinloos, hoewel het principieel gezien eigenlijk gaat het om de islam.

De manier waarop men over de zaak discussieert maakt duidelijk genoeg dat men dit ook beseft. Wie zegt: maar het ligt niet aan de islam, of het slaat niet op alle islamieten, beseft dat dit een gedachte is die bij mensen opkomt naar aanleiding van de gebeurtenissen; in feite zijn dit soort uitspraken dus bezweringsformules: ze worden gedaan om de onbespreekbare werkelijkheid buiten te houden.

De reden dat de schuld van de islam onbespreekbaar is, ligt in het feit dat het een geloof betreft. Dat maakt het in iedere geval volkomen onbespreekbaar voor alle islamieten. Maar het makt het ook onbespreekbaar voor alle andere religieuzen, in ieder geval voor de meest verwante religies: christenen en joden. Want wat voor de ene religie geldt, geldt ook in hoge mate voor de andere. En het belangrijkste hieraan is vrij simpel te formuleren: het is zingeving berustend op onberedeneerbare almacht en autoriteit. Wat men ook direct kan toepassen op de gewelddaden zelf: islamieten kunnen zelfmoordaanslagen plegen, omdat ze op die manier zin geven aan hun leven door te voldoen aan de wensen van de almachtige autoriteit.

Er zijn de laatste tijd ook artikelen verschenen waarin gesteld werd er weinig mis kon zijn met godsgeloof op zich, of dat er misschien wel iets mee mis was maar dat was dan eigenlijk onbelangrijk, omdat het overgrote deel der mensheid, tot aan 95 procent, op een of ander manier religieus is. Waarop de beschaafde mens antwoord: ja, en kijk is hoe het overgrote deel der wereld eraan toe is. Daar waar de religiositeit het minst is, is de wereld nog het minst erg.

Bron van het voortdurende taboe: Planet, Blok
Bron van wat verzwegen wordt: Dutch Disease
Interview met ouders van Theo van Gogh
Monument voor Theo van Gogh
Marokkaanse leiders
De hoeveelheid moslimradicalen

Door naar de volgende aflevering: Het Allochtonendebat, oktober 2005 .
 

Terug naar Allochtonendebat 30-03-2005   , Hiërarchie allochtonen  , of naar site
home .