Het allochtonendebat, 30-03-2005

Na een periode van betrekkelijke rust en geleidelijke ontwikkeling is het weer tijd een ijkpunt neer te zetten om de trends aan af te meten. Aanleidingen zijn een paar publicaties met kenmerkende verschijnselen. De eerste is een rapport van de belangenorganisatie Amsterdams Patiënten Consumenten Platform , over sociale problemen van Marokkanen en Surinamers in de wijk Bos en Lommer.  Twee citaten: 'De aanpak van de media, hoe mensen naar ons kijken. We ervaren alleen maar vernedering. We moeten integreren. Maar hoe kun je integreren in een vijandelijke sfeer?',  'Ik behoor tot de groep ouders die zich hier in het werk hebben gestort. We werkten ook over. Daarom hadden we geen tijd om Nederlands te leren.'. Twee tegenstrijdige verklaringen: we hebben niet geïntegreerd vanwege te hard werken, en ten ten gevolge van de vijandigheid. Daar die "vijandigheid" iets is van de laatste twee jaar, is de laatste verklaring onjuist, zoals iedereen wel weet. De eerste is grotendeels ook onjuist, omdat het gebrek aan integratie het gevolg is van het opvoeden in het Turks of Marokkaans, kijken naar de Turkse of Marokkaanse televisie, huwelijkspartners uit Turkije en Marokko halen, en lange vakanties in Turkije of Marokko.

Nog twee citaten, met de uitingen van emotie eruit verwijderd: Marokkaanse man (60): 'Heel veel Marokkanen die werkloos zijn, hebben last van angst. Elke keer als er iets met de sociale uitkering gebeurt, leidt dat tot angst.; Twee Surinaamse vrouwen verwoorden hun situatie als volgt: 'Men spreekt het niet uit, maar er is nu onder sommige Surinamers totale paniek. Paniek, verdriet, terugtrekking. ... door de sociale omvormingen, ... De druk van het leven is dusdanig dat je moet gaan werken om aan geld te komen.'. Twee overeenkomstige verklaringen: er is angst over twee dingen: de berichten in de media, en het verlies van geld. Het eerste kan eenvoudig vermeden worden: terugkeer naar eigen land, en waarschijnlijk is dat ook een algemeen gevoelde wens. Het echte probleem is dus het tweede: de financiële banden met Nederland. Waarmee er meteen een objectieve verklaring is voor de ernst van de genoteerde onlustgevoelens: twee tegenstrijdige sterke verlangens ('Laatst kwam ik vrienden tegen. We hadden het erover dat we terug naar Marokko zouden moeten gaan. Maar helaas, we hebben daar niets opgebouwd. Dat alles veroorzaakt psychisch leed.'). Het koesteren van twee tegenstrijdige verlangens is bekend als hoofdoorzaak van allerlei psychologische problemen, uiteenlopend van karakteristiek kindergedrag, tot aan de schizofrenie grenzende storingen.

De tweede belangwekkende (her-)publicatie is die van het Marokkaanse manifest door de Waterlandstichting , en de daarop volgende uitgebreide reactie van Marcia Luyten . Hieronder de belangrijkste punten uit die analyse, aangevuld met een van de redactie.

Ik [Luyten, red. IRP] ging er ook van uit dat in dit Manifest een Marokkaanse elite zelfbewustzijn paarde aan zelfkritiek – daar zijn de auteurs immers intellectuelen voor. In hun visie op een andere samenleving zouden ze ook de rol van de Marokkaanse gemeenschap bespreken. Kortom, ze zouden doen wat je van een denkende elite verwacht:
Ze houden een zekere afstand tot het gesignaleerde probleem;
Ze baseren zich op feiten;
Ze tonen verschillende perspectieven op een probleem;
Ze betrachten zelfreflectie;
Ze wenden hun verbeeldingskracht aan voor het vinden van een oplossing.

Aan het einde van vier pagina's tekst weet ik niet helemaal zeker meer of de zaak van Marokkaanse Nederlanders wel echt gediend is bij dit manifest. Het allesbepalend bezwaar is dat het vanuit het perspectief van een slachtoffer is geschreven.
...
Voor alle duidelijkheid: alles wijst erop dat jongens met Marokkaanse ouders veel vaker worden geweigerd aan de deur van een discotheek. Dat is vernederend en frustrerend. Dat Marokkaanse jongeren ruim vier keer zo vaak werkloos zijn als hun witte leeftijdsgenoten (22% tegen 5,2%), komt waarschijnlijk ook door discriminatie op de arbeidsmarkt. Jongens met een Marokkaanse naam blijken minder toegang te hebben tot stages en banen. (Een interessante vraag is waarom die uitsluiting niet de Marokkaanse meiden treft. Dat zou kunnen betekenen dat Marokkaan-zijn geen significante factor is.)
...
... de auteurs van het Marokkaanse Manifest zijn met uitsluiting als monocausaal verband tevreden. Ze vragen zich niet af: is discriminatie de enige verklaring voor de achterstandspositie van deze jongens? Dat ze veel vaker dan gemiddeld zonder diploma van school gaan, helpt hun maatschappelijke carrière waarschijnlijk niet. Toch zijn diplomaloos schoolverlaten en de mogelijke oorzaken daarvan niet als een probleem gedefinieerd.
...
Uitgaan van de feiten. Het is pijnlijk te claimen dat de groep Marokkaanse ouderen “als geen ander heeft gewerkt om van Nederland te maken wat het nu is.” Persoonlijk vind ik het niet interessant, de vraag of een bevolkingsgroep meer oplevert dan kost; het is een door rendementssamenleving ingegeven en onaangename manier van over mensen praten. En samen met de opstellers van het Manifest vind ik dat Marokkaanse ouderen respect verdienen gelijk ieder ander mens. Dat neemt niet weg dat cijfers van het Centraal Plan Bureau uit juli 2003 lieten zien dat niet-westerse migranten gemiddeld meer kosten dan dat ze bijdragen. Niet-westerse migranten zijn vaker werkloos, meer afhankelijk van sociale uitkeringen en hebben gemiddeld een lager inkomen. Als gevolg kost de gemiddelde niet-westerse immigrant Nederland 3000 euro per jaar.
...
Het Marokkaanse Manifest wortelt in wij-zij denken. Gechargeerd is dat: wij zijn goed en zij zijn slecht. Zij hebben schuld aan ons leed. Zij moeten daarom onze problemen oplossen. Dat de auteurs van het manifest zich nu ineens presenteren als ‘Marokkaans’, komt door de dynamiek van in- en outgrouping. Vooral dat laatste maakt het Marokkaanse Manifest onrustbarend: in het aangezicht van een tegenstander, sluiten de rijen. Marokkaanse Nederlanders voor wie Marokko eerder niet het referentiepunt was, zien zich gedwongen positie te kiezen. Het geboorteland van je ouders is een vaststaand feit. Religie is dat niet; in de moderne samenleving kun je je geloof terzijde leggen. Daarom komt dat mechanisme van sluitende rijen scherper in beeld als het gaat om de islam: mensen voor wie het geloof op de achtergrond was geraakt, identificeren zich in het islamvijandig klimaat dat Geert Wilders en Ayaan Hirsi Ali helpen scheppen, ineens als moslim. Zo gingen studentes aan de Hogeschool van Amsterdam voor het eerst een hoofddoek dragen. De categorie ‘moslim’ lijkt zich daarmee te ontwikkelen tot een nieuwe etnie.

Red.:  In zijn eenzijdigheid laat het manifest een aantal zaken weg, waarvan een deel benoemd door Luyten. Hier nog een paar andere.

Er bestaat een lange geschiedenis van overlast door voornamelijk Marokkaanse jongens, en van Turkse kant het wijdverspreide wapenbezit, zie de Allochtonen incidentenverzameling die eind 2004 is bijgehouden , of een recent voorbeeld . Op scholen is er een direct verband tussen een slechter schoolklimaat net het percentage allochtone jongeren. Dit zijn ontwikkelingen niet van de laatste twee jaar (sinds de moorden op Fortuyn en Van Gogh en het doorbreken van het allochtone-problemen taboe), maar van de laatste twintig tot dertig jaar. Dat is een deel van van het Marokkaans manifest stelt als 'Samen met anderen hebben wij Nederland gemaakt tot wat het nu is, in economisch, sociaal en cultureel opzicht.' Met dat deel is de rest van Nederland niet zo erg blij.

Voor het volgende punt eerst een citaat: Wij komen op voor het recht van vrouwen en meisjes om hun cultuur of geloofsovertuiging in hun kleding tot uitdrukking te brengen. Zoals ook andere groepen zich kleden en tooien op een manier die naar hun mening het beste past bij hun identiteit. We verzetten ons tegen het gebruik van vrouwenlichamen als louter lustobject en commercieel product, maar eisen respect voor vrouwen en mannen, voor hun gevoelens, hun seksuele voorkeuren en hun eigenheid. Kortom: We verzetten ons tegen de Hollandse omgang  met vrouwen, maar Hollanders mogen zich niet verzetten tegen de Marokkaanse omgang met vrouwen. Let vooral ook om de neutraal gehouden omschrijving van het Marokkaanse gedrag, en de sterk beoordelende toon over het Hollandse: 'louter lustobject'. Hier staat dus in nauwelijks verholen termen dat de Marokkaanse manier de leidslijn moet zijn, de dominante.
    Als men deze houding op dit detailpunt doortrekt, maakt dat het hele manifest een stuk begrijpelijker. Luyten verbaast zich over de afwezigheid van enig melden van of begrip voor de Hollandse kant; dat is dan helemaal niet de bedoeling. Als statement van de dominantie van de eigen cultuur is het volstrekt overbodig naar de andere kant te kijken. Als men met deze blik het manifest terugziet, blijkt dat naast het stuk over vrouwenkleding, ook de rest van deze houding doortrokken is. Het verklaart ook het door Luyten geconstateerde verschijnsel van het aannemen van de moslim kledij als een nieuwe etnie. Men is helemaal niet bezig te integreren, maar met de start van het domineren. Men zet een hoofddoek open begint tegelijkertijd schande te spreken van, en hoer te roepen naar, een kort rokje.

De derde aanleiding voor een tussenanalyse is het gebeuren rond een nieuwe poging van brandstichting bij een moslimschool in Uden. Nadat de school is afgebrand na eerdere brandstichting direct na de moord op Theo van Gogh, reageert de allochtone gemeenschap nu met grote verontwaardiging en kreten over groot gevaar en discriminatie. Er is volop commotie in de media. De beschuldigende vinger wordt gewezen naar blanke Lonsdale jongeren, inderdaad een waarschijnlijke dadergroep.
    Contrasteer dit met een bericht over brandstichting waarbij een autochtone bewoner is omgekomen, waarschijnlijk omdat hij zich teweer stelde tegen hangjongeren in de buurt (een soort Diamantbuurtgeval) . Er is nog strijd of het Turken of Marokkanen waren, maar allochtonen als dadergroep is vrij zeker. In ieder geval net zo zeker als het daderschap van de Lonsdalers in Uden. Van deze gebeurtenis heeft de redactie alleen het enkele krantenbericht, geen vermelding in de elektronische media, en geen ophef. Ook uit dit bericht het volgende signaal:
...  leerkrachten van een oecumenische basisschool [hebben zich] tijdens een bewonersavond in de Diamantbuurt beklaagd over een onacceptabele radicalisering van Marokkaanse leerlingen. ...  Een citaat: 'Mohammed B. wordt als een held vereerd. We zien leerlingen uit groep 3 die nog amper kunnen schrijven al fonetisch fuck you Nederland op papiertjes schrijven.' VVD-fractievoorzitter De Grave-Verkerk: 'Je moet vrezen dat het zich niet beperkt tot die ene school in ons stadsdeel.'

En ten vierde, zie het volgende deel van een column van Anet Bleich (volledige column
hier ):
...    Wat minder geestig vond ik de poging tot brandstichting in de islamitische basisschool Bedir in Uden. De tweede poging in een paar maanden tijd. Gelukkig was de materiële schade ditmaal niet zo groot. Niettemin is dit angstaanjagende staaltje pyromanie in mijn ogen het nieuws van deze week.
    Want wat bezielt mensen (kwajongens of wie het ook mogen zijn) om notabene op een christelijke feestdag de fik te steken in een school van jonge kinderen met een ander geloof? Wat broeit er voor irrationele haat en vijandigheid midden in de Nederlandse samenleving'' Wie zijn die lui die een niet eens zo symbolisch signaal afgeven dat zij in hun Brabantse provincieplaats geen moslims willen hebben? Waar komt zo'n destructieve geest vandaan en hoe krijgt Nederland die terug in de fles?
    Urgente vragen, zou ik zo denken. Wat de afgelopen maanden in Uden is gebeurd en vooral niet is gebeurd (niet voldoende in elk geval om een herhaling van de brandstichting tegen te gaan), is niet alleen buitengewoon vervelend voor de moslims ter plaatse, maar maakt ook op een akelige manier de barst zichtbaar die sinds die rampzalige 2 november de Nederlandse samenleving uiteen dreigt te scheuren. Op de berichten afgaand - ik ben geen kenner van de lokale Udense verhoudingen - zijn de moslims daar reuze geïntegreerd en de vredelievendheid zelve. Maar dat schijnt niet genoeg te zijn om onbedreigd te kunnen leven. Wie de mond zo vol heeft van de noodzaak tot integratie als de Nederlandse overheid en media, zou het Udense alarmsignaal met de hoogste prioriteit moeten oppakken. Dat is, ik constateer het nuchter, tot nu toe in het geheel niet het geval.
    Vergeleken bij pakweg het incident in de Amsterdamse Diamantbuurt, waar een echtpaar de wijk ontvluchtte na wat geplaag door hangjongeren, is de berichtgeving over de Udense brandstichting, laten we zeggen, low key. Plichtmatig en bepaald niet gekenmerkt door grote verontrusting. Van de landelijke dagbladen bracht alleen het AD Uden op de voorpagina, de Volkskrant, Trouw en De Telegraaf volstonden met korte berichten. Standpunt.nl heb ik nog niet over de kwestie gehoord, laat staan dat onze minister van Integratie, Rita Verdonk, naar Uden is afgereisd om er een van haar ferme toespraken te houden.
    Vanwaar deze non-hype? Dit verschil met de hijggerige verhalen en politieke interventies inzake de Diamantbuurt? Is dat omdat de hangjongeren daar Marokkaans waren en de Udense brandstichters roomblank? Ik hoop vurig dat die conclusie aan de voorbarige kant is, maar anders zijn we zo langzamerhand echt ver van huis.

Red.:  Let ten eerste op het taalgebruik. Draai het even om: "Wie zijn die lui die als hobby hebben om gewone autochtonen van tasjes beroven, autochtonen die hun foute gedrag corrigeren uit hun huis pesten, en autochtonen met een grote mond vermoorden?" En in Bleich's origineel gaat het nog even zo door. Het is duidelijk dat het gebruik van dit soort taal een storm van verontwaardiging zou veroorzaken.
     Bleich's tweede aanval is dat de berichtgeving over de Diamantbuurt veel prominenter was. Dat is alleen deels juist voor de eindfase, na een voorafgaande periode van maanden van onderbrechtgeving. Na het verhuizen van de slachtoffers is er even uitgebreider aandacht geweest, dat wil zeggen interviews met slachtoffers en functionarissen. De reden daarvan was dat dit de eerste keer was dat zo'n geval, waarvan er al velen in Nederland hebben plaatsgevonden, zo in detail in het nieuws kwam, en dat alleen omdat de slachtoffers al een uitvoerig contact met een verslaggever van de Volkskrant stonden. Het incident had een zeer duidelijke voorbeeldfunctie voor alle overlast die autochtonen van allochtonen hebben ondervonden. Ook na het Udense incident zijn er interviews met slachtoffers en functionarissen geweest. Misschien wat minder, maar toch representatief genoeg. De bewering van Bleich dat er een kwalitatief verschil is, is doodgewoon onjuist. Waarschijnlijk is zij verblind door het feit dat tot voor twee jaar Diamantbuurt incidenten in zijn geheel niet in de media kwamen, of beter, eruit gehouden werden. Het voorval hierboven is daar een uitstekend voorbeeld van; en merk op: in tegenstelling tot het Udense geval valt hier een dode. Tenslotte over dit: voor haar stuk waren er al een aanzienlijk aantal artikelen verschenen over Uden en dergelijke voorvallen (zie bijvoorbeeld Fout in de krant, sep. 2004 (en verder) over Lonsdalers e.d. ), en erna nog meer, waaronder grote .
    En als derde, gebouwd op de eerste twee, hebben we de aanval op de autochtone, 'roomblanke' volksaard, die beschuldigd wordt van racisme.
    Deze beschuldiging is zeer ernstig. Ze kan alleen gedaan worden als er overduidelijke aanwijzingen zijn. In het geval van Bleich is dat in het geheel niet zo; wat Bleich als aanwijzingen ziet is dusdanig niet juist, dat van onjuistheden kan worden gesproken. Het eerste deel van het Bleich citaat en de analyse ervan laat zien dat hier geen sprake is van toeval, maar van emoties. In Bleich's taalgebruik zijn haar onjuistheden leugens, en is haar conclusie propaganda van het zwartste soort. Gebruik makende van Bleich's schrijfpatroon is het gerechtvaardigd de vraag te stellen of haar propaganda ingeven wordt door haar eigen niet-'roomblanke' achtergrond, die een joodse achtergrond is. Dan zouden we hier een geval hebben van de allochtoon in de media, die de allochtonen die "onder vuur liggen van de kwade autochtonen" ondersteunt. Dit is een uitnemende verklaring voor de uit het citaat stralende emoties.

Conclusie IRP:   De combinatie van de vier episoden boven is verontrustend: aan alle kanten worden de situatie intenser: de allochtonen kruipen steeds sterker in een onterechte slachtofferrol en geven steeds openlijker blijk van hun autochtonenhaat, er komen steeds meer autochtonen die de de autochtone kant van de zaak zien en naar buiten brengen, en de allochtonen-apologeten van de intellectuele en media elite wordt steeds rabiater in hun taal ter ondersteuning van allochtonen. Bij voortzetting van deze trend is binnen een beperkt aantal jaren een clash te verwachten, waarbij alle voorgaande gebeurtenissen zullen verbleken. Net als eerder zal de situatie geleidelijk groeien naar een punt waar de spanningen intern opbouwen, waarna een op zich enkelvoudige gebeurtenis, waarvan de moord op Van Gogh een voorbeeld was, de spanning op explosieve wijze los zal maken.

Addendum 07-04-2005:  Eerste weer een citaat.

De Volkskrant, 06-04-2005, column van Kees Beekmans

Paasgeld voor het vmbo
...
Het is bekend dat allochtone ouders de neiging hebben de scholing van hun kinderen aan de school over te laten en worden aangespoord voor een ouderavond naar school te komen. Je kan dat veroordelen, maar het heeft een reden. Ze spreken slecht Nederlands en ze schamen zich daarvoor. ...
    Het zijn ouders die nooit helemaal in Nederland hebben geleefd, fysiek wel aanwezig, maar in de geest nog in Marokko of waar dan ook. Ze kunnen hun kinderen hier nauwelijks helpen. Niet met hun huiswerk en niet met een studiekeuze, waarvan ze de consequenties niet overzien: hoe lang duurt zo'n opleiding? Wat kun je ermee?
    Kinderen verliezen het respect voor hulpeloze ouders die ook nog werk met een lage status doen of werkloos zijn. Voor wie ze brieven moeten vertalen, voor wie ze mee moeten naar allerlei instanties, inclusief de school, ook weer om te vertalen. Veel kinderen zijn ouders van hun ouders.
    Voor die kinderen, de jongens vooral, is de ruimte tussen school en thuis een gapend gat, waarin ze zich naar believen kunnen uitleven. Het gezin waarin ze opgroeien is niet geworteld in de samenleving, zijzelf hebben er daarom ook minder band mee. Vooral voor degenen die op school toch al moeilijk meekomen, kan opgroeien in een gezin dat half buiten de samenleving staat funest zijn. De school moet die kinderen erbij zien te houden, omdat de ouders het niet kunnen.


Vara TV Magazine, 06-04-2005, NPS, TV Nederland 3, aankondiging

Dokwerk: Ik ben Mohammed - Westside.

Sfeer tekening van en achterstandswijk in Rotterdam-West. Tachtig procent van de bewoners bestaat uit migranten, van wie meer dan zeventig procent werkloos is. Drugsoverlast en criminaliteit zijn aan de orde van de dag.
   
Verslag IRP:  Een van geïnterviewde jongeren (17 jaar), gevraagd waarom hij in plaats van in de criminaliteit, niet gaat werken, zoals gewone Nederlanders werken voor een huis en een auto (samengevat uit een paar slecht uitgesproken zinnen): Als ik ga werken, verdien ik niet genoeg voor dat soort luxe, want ik heb geen opleiding.
    Voor krantenverslag, zie hier .

Conclusie IRP:  Deze beschrijvingen zijn volkomen duidelijk: Met de oorzaak van de allochtonen problemen hebben de autochtonen in actieve zin vrijwel niets te maken. Termen als schuld van autochtonen, hier boven gebruikt of gesuggereerd, zijn dus volkomen onjuist. Zaken als deselectie van allochtone jongens bij discodeuren en voor banen zijn een gevolg van bovenstaand beschreven problemen en gedrag.  Deze deselectie benoemen als discriminatie is onjuist en contraproductief. Het zal allochtonen sterken in hun foute houding, en de houding van de betrokken, lagergeschoolde, autochtonen verharden tegen allochtonen.
    Aan de kant van allochtonen is die verharding al langere tijd aan de gang. De eerste teken stammen van ruim voor de moorden op Van Gogh en Fortuyn, die normaliter als oorzaak worden genoemd. Die eerste tekenen waren het verschijnen van de hoofddoek als symbool van anders zijn, met als bekendste voorbeeld Fatima Elatik, en het bouwen van provocerende moskeeën. Bij volkomen ontbreken van tegenspel gedurende tot voor twee jaar, en te veel steun vanuit intellectuelen en media ook die laatste twee jaar, gaat die allochtone assetivitiet steeds verder, tot ze nu al een plaats opeisen in ieder succesvol televisieprogramma, ook zou hun aanwezigheid volkomen buiten het kader van die programma's vallen; voor een illustratie, zie hier .

08-04-2005, Nova, discussie onder leiding van Clairy Polak over incidenten in Venray, naar verluidt veroorzaakt door Lonsdale jongeren, met een allochtone woordvoerder, een PvdA burgemeester, en Michiel Smit, van de rechtse Nieuw Nederland partij. PvdA burgemeester: Bij ons in de gemeente hadden we ook dit soort toestanden, maar in feite zijn er maar een paar aanstichters, de rest is meelopers, en die hebben we allemaal thuis bezocht, en gedreigd met maatregelen. Michiel Smit: Maar waarom is dat dan niet met de even lastige Marokkanen gebeurd? Geen antwoord. Applaus uit het publiek. Er vonden nog twee van dit soort uitwisselingen plaats. Polak had er na afloop duidelijk de pest over in.

De Volkskrant, 09-04-2005, ingezonden brief van Deniz Uzkanh, jongerenberaad IOT (Utrecht)

Turkse jongeren wachten op maatregelen

Door heel Nederland zien we jongeren in een zorgwekkend tempo radicaliseren. Het hoofd van de regionale inlichtingendienst in Utrecht schijnt het zelfs potentieel gevaarlijker te vinden dan moslimterrorisme. De politiek laat echter nog zeer weinig van zich horen. Minister Zalm verklaart geen oorlog en minister Verdonk staat niet op de Dam luid te roepen dat ze het niet meer pikt.
We hadden een nieuwe film van Ayaan Hirsi Ali verwacht met de titel Gabberen doen we samen, maar ook zij laat het afweten. En waar is Geert Wilders, die daadkrachtig uitschreeuwt dat hij die `Lonsdale-jacks' wel rauw lust? Niets van dit alles. Wilders snappen we wel. Hem had het waarschijnlijk al zijn potentiële zetels gekost, maar de rest van de politiek kan wel wat meer van zich laten horen.
Men prijst de Turkse jongeren om hun kalmte, maar er gebeurt niets om deze kalmte te belonen met maatregelen die er toe doen. Het lokale bestuur in Uden is meer niet zichzelf bezig dan met concrete maatregelen en dit geldt ook voor de landelijke politiek. Iedereen is bezig niet het afschuiven van de schuldvraag. Ondertussen loopt de thermometer alleen maar op en is het wachten op veel ernstigere ongeregeldheden.
Doelbewust worden niet alle gevallen van overlast door deze Lonsdale-jongeren bekendgemaakt. Dit vinden wij niet acceptabel. Het volk heeft het recht zich een opinie te vormen op basis van de werkelijkheid. Het jongerenberaad van het inspraakorgaan Turken en diverse studentenverenigingen roepen de politiek op om
haar taken naar behoren te vervullen en de strijd aan te gaan. Wij zijn benieuwd naar de daadwerkelijke cijfers van overlast en racistisch gedrag door deze jongeren en verwachten van de overheid dat ze de situatie snel inzichtelijk maakt. Wij willen zeker weten dat het kabinet de laatste incidenten serieus neemt en hopen op een snel antwoord. Als het kabinet verzuimt om snel de situatie inzichtelijk te maken, zullen wij via een landelijke actie deze meldingen zelf verzamelen om op basis daarvan ons op verdere stappen te beraden.

Red.:  Ga een paar jaar terug, en schrijf een stuk met deze inhoud naar aanleiding van alle allochtone incidenten. Het was als reactionair en dreigend uit de krant geweerd. Weer een volkomen omkering van waarden dus: allochtonen worden rechten gegund die eerder aan autochtonen geweigerd werden.

TV Nederland 3, 13-04-2005, B&W, discussie naar aanleiding van zittingsdag in proces tegen Mohammed B., gepresenteerd door Felix Meurders. Gasten: een Marokkaanse CDA politicus en moslim woordvoerder, een VN journaliste die een boek heeft geschreven na het volgen gedurende een jaar van allochtone gezinnen in Amsterdam-West, een jongerenwerker uit die buurt (van Napolitaanse afkomst), en de advocaat van Mohammed B.

Opmerkelijke zaken: De Napolitaanse jongerenwerker: die mediterrane culturen zijn allemaal machoculturen, maar omdat ik er ook vandaan kom, kan ik er goed mee omgaan. De journaliste praat over de problemen in de allochtone wijken, de moslim woordvoerder stelt dat de berichtgeving sterk overdreven wordt door de media. Journaliste: daarmee ontkent u dat er problemen zijn. Moslim woordvoerder: als je met 15-jarige jongens gaat praten, dan kan je rare dingen horen, maar die lezen ook voortdurend anti-moslim berichten in de krant.
    De laatste opmerkingen in het programma gaan over 8 miljoen die minister Verdonk aan ondersteuning van allochtone-jongerenprojecten wil geven, hetgeen snel wordt beoordeeld als te weinig. Terwijl de aftiteling al bijna voorbij is: Napolitaanse jongerenwerker: Je kan die 8 miljoen beter aan de autochtonen geven. Meurders: Wat bedoelt u? Nou, om er voor te zorgen dat de autochtonen wat assertiever worden, duidelijke grenzen gaan stellen en niet meer zeggen: Mohammed, dat mag je de volgende keer niet meer doen, hoor, want die machoculturen zullen altijd de grenzen zoeken en er overheen gaan (aftiteling is al even voorbij).
    Let ook op het zoveelste gebruik van het argument van 15-jarige jongens die beïnvloedt zouden zijn door de Nederlandse media, hier zelfs de krant.De kans dat ook maar een enkel van die, deels half geletterde, jongeren zelfs maar een Nederlandse krant in hadden hebben gehad is nihil. In deze vorm is de uitspraak en overduidelijke leugen (feit: alle jongeren van 12 tot 19 tezamen lezen gemiddeld 1 minuut per dag een krant; de allochtonen zullen daarvan beslist niet de voorhoede vormen). Over het horen van berichten op televisie zou je nog een discussie kunnen starten, maar met het feit dat al deze discussies plaatsvinden op de Nederlandse publiek zenders, dat de commerciële zenders weinig aan dit soort politiek doen, en dat de allochtone TV zender er niets aan doen, tezamen met het feit dat de meeste allochtone gezinnen naar allochtone zenders kijken, en het laaggeschoolde soort dat naar Nederlandse TV zou kijken, dat net als hun autochtone soortgenoten zeker bij de commerciële omroepen zouden doen, leidt onmiddellijk naar de conclusie dat ook dit onzin is. wat ze wel merken is de groenden afkeer in hun omgeving, maar die wordt veroorzaakt door hun eigen lastige gedrag, het Diamantbuurt proces.
    Voor een weergave van het B&W programma door derden, zie onder:

De Volkskrant, 14-04-2005, rubriek Televisie door Wim de Jong (volledig artikel hier )

Zwak signaal
...
    Want Mohammed B. mocht dan in het ooggetuigenverslag van Theodor Holman in TweeVandaag weliswaar een 'dreumes' heten en absoluut niet de kapitale tegenstander zijn die Van Gogh graag op zijn weg vond, dat neemt niet weg dat elk snippertje nieuws over hem bijdraagt aan zijn mythevorming onder groepen allochtone jongeren. De Amsterdamse hulpverlener Enrico Bartens had het in B&W over een allang niet meer kleine groep van jihad-rekruten die bereid zijn voor een ideaal te sterven en B. tot voorbeeld stellen. Hoeveel precies? De AIVD houdt het op enkele duizenden, Bartens schetste een veel zwarter perspectief. Van de Marokkaanse betrokkenen valt hierover geen opheldering te verwachten. In B&W werd wel duidelijk gemaakt dat geen tv-ploeg nog welkom is in hun kringen, omdat er toch alleen maar naar sensatie zou worden gezocht. Zwak signaal, ook in die straten.

De Volkskrant, 11-04-2005, column van Kader Abdolah (volledig artikel hier )

De rechter!

Samir A. is weer op vrije voeten, hij is achttien en werd als een gevaarlijke terrorist beschouwd.
...
    Waarom?'. was de vraag op straat. Waarom heeft de rechter hem vrij gesproken als de politie zoveel harde bewijzen als patronen van een automatisch geweer en de plattegrond van liet parlement in zijn woning heeft gevonden?
    De rechter: 'Ze waren kennelijk bestemd voor het plegen van enig misdrijf.' Maar: 'Hij heeft het niet gedaan!'
Deze vijf woordjets 'hij+heeft+het+niet+gedaan' vormen samen een krachtige zin. Het is de rechtstaat in zijn totale menselijke vorm.
    Het komt niet uit de mond van een zwakke rechter, juist andersom, het is een parade van de macht. De rechtbank heeft laten zien dat het land niet bang is voor de Samir A's.
...
    Een straf, hoe hard dan, kan Nederland niet beschermen tegen de terreur. Maar wat de rechtbank van Rotterdam heeft gedaan, is een stevige stap ter bestrijding van de terreur.
    De Rotterdamse rechtbank heeft ons allemaal, ook de potentiële terroristen aan het denken gezet.
    Samir A. is geen mens van steen, hij is een jonge vader. Hij zal met een gebogen hoofd nadenken.
    Hij heeft nog geen misdaad gepleegd, op zich is dat al een feest. Wij moeten hem de ruimte geven om terug in de samenleving te keren.
    Daarom vraag ik de fotograaf van De Telegraaf om de aangifte die hij tegen Samir A. bij de politie heeft gedaan, in te trekken. Het zal een mooi gebaar zijn en een helende werking hebben.
    Laat ze de democratie leren! Laat Samir A. begrijpen dat we in dit land geen geweer en geen kogelwerend vest nodig hebben.

Red.:   De redenatie dat een positie van een vorm negeren ten opzichte van terroristen een vorm van kracht is, wordt onderschreven door het IRP; zelfs een aantal van 3000 doden is eigenlijk van beperkt belang.
    Verder zijn er weer opmerkelijke fouten bij Abdolah. Dat Samir A. geen mens van steen is, is een volkomen onbewezen bewering, die alleen een emotie van affectie bij Abdolah aanduidt; dat is volkomen misplaatst. Dat Samir A. met gebogen hoofd zal nadenken is voor zijn soort mensen, van welk afkomst dan ook, uiterst onwaarschijnlijk. Deze bewering van Abdolah begint op een sympathieverklaring te lijken.
    Dan vraagt om een gebaar van de geslagen journalist, in aansluiting op het "gebaar"van de rechter. Het gebruikte argument is juist. maar dit argument werkt beide kanten op. Kortom: waarom vraagt Abdolah niet om een gebaar van de andere kant. En waarom doet hij dat nooit? Ook dit gebaar kost niets, en zal een berg van goodwill kweken: doe die hoofddoekn af, en sloop die minaretten!

De Volkskrant, 12-04-2005, door Mohamed Rabbae, oud-Tweede Kamerlid en -wethouder voor GroenLinks (volledig artikel hier )

Moslims incasseren in stilte

Moslims worden dag in dag uit in een kwaad daglicht gesteld. Discriminerende maatregelen van het kabinet zijn al gewoon en politieke hooligans schromen niet hen eventueel te vergelijken met nazi's, betoogt Mohamed Rabbae. Het wachten is op een revolutie van het fatsoen.

Tussentitel: Islamitische burger wil geen halve maar hele democratie

Ooit was Nederland het land van het politieke fatsoen. Janmaat werd om zijn discriminerende uitspraken jegens allochtonen zowel politiek als juridisch veroordeeld. Maar thans vindt de Vlaamse politieke racist De Winter Nederland aantrekkelijk werkterrein. Terwijl zijn partij, het Vlaams Blok, in België door de rechter verboden is, wordt hij in Nederland onthaald als een gevierde discussiepartner van de PvdA te Rotterdam. De provocaties van Janmaat toen zijn nu, vergeleken bij de scheldkanonnades van rabiaat-rechts tegen de moslims, kinderspel. Sinds 11 september 2001 en de revolutie van de onderbuik in 2002 telt Nederland het grootste aantal racistische en gewelddadige incidenten tegen moslims in de EU. En wat doet het kabinet hiertegen? Feitelijk niets. Erger nog: het kabinet is zelf de bron geworden van discriminatie tegen moslims. ...

Red.:  Lees de kop van dit stuk, ga terug naar Analyse 30-03-2005 of naar Allochtonen over Van Gogh , en dan blijkt de kop een onwaarheid, ongetwijfeld ingegeven door motieven van retoriek; in strikt inhoudelijke termen: een leugen. De rest van het stuk bevat vele andere hele en halve onwaarheden.
    Ten eerste: de veroordeling van Janmaat op grond van uitspraken dat Nederland vol is en immigratie tegen moest houden, was een gevolg van de tijdgeest. Juridisch gezien was hij ook destijds volkomen onrechtmatig, een feit dat nu, schoorvoetend, wordt toegegeven. Het is niet de discussie van nu die fout is, want een discussie over de wenselijkheid van immigratie staat los van andere zaken. ...
    Het originele artikel gaat door met nog meer soortgelijke beweringen, die door de redactie geanalyseerd als zijnde zeer fout. Mohammed Rabbae ontpopt als een moslim intellectueel die eenzelfde soort strijd voort als de fundamentalisten, maar dan met het woord; zie het volledige artikel en analyse .

De Volkskrant, 14-04-2005, column van Marcel van Dam (volledig artikel hier )

Weerbaarheid

Woensdag debatteerde de Tweede Kamer over de nota Weerbaarheid tegen radicalisering van moslimjongeren. ...'Het verdiepen van competenties om op een realistische manier te kunnen omgaan met gevoelens van teleurstelling en uitsluiting en met blijken van vijandigheid en islamofobie.' Het is angstig dat zo'n zin in een regeringsstuk kan voorkomen. Er staat met zoveel woorden dat er in Nederland sprake is van vijandigheid tegenover moslims en van islamofobie, maar dat moslimjongeren moeten leren daarmee om te gaan.
    Er had natuurlijk moeten staan dat de minister niet zou rusten voordat er een eind zou komen aan die vijandigheid en islamofobie. En er had moeten staan dat de gevoelens van teleurstelling en uitsluiting bij veel van die jongeren volkomen begrijpelijk zijn en dat zij er alles aan zou doen om de oorzaken daarvan weg te nemen.  ...
    Nergens wordt de vraag gesteld, laat staan beantwoord, hoe het komt dat de radicalisering van moslimjongeren iets is van de laatste jaren, sinds de politiek het Nederlandse volk is voorgegaan alle ongenoegen over allochtonen bij de naam te noemen. Islamofobie, vreemdelingenhaat en rechtsextremisme zijn aan de orde van de dag. Het zou toch verbazingwekkend zijn als daar geen verband tussen bestaat.
    Opvallend in deze hele discussie is de bijna volledige afwezigheid van sociale wetenschappers. ...
    Maar het is onzinnig te pogen jongeren die uit frustratie over discriminatie, achterstelling en segregatie gevoelig zijn geworden voor radicalisme, daarvan te weerhouden door ze voor te houden dat ze daarmee moeten leren leven.
    Allochtonen, en moslimallochtonen in het bijzonder, hebben een heleboel redenen om gefrustreerd te zijn en een afkeer te ontwikkelen van de westerse samenleving. Die kunnen zijn ontleend aan de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten tot en met de weigering van de toegang tot een discotheek - of de afwijzing van een baan louter op grond van het dragen van de voornaam Mohammed.
...    Het wachten is op een nota ter bevordering van de weerbaarheid van du samenleving tegen discriminatie, vreemdelingenhaat en islamofobie. Met als belangrijkste boodschap dat de autochtonen moeten leren leven met de allochtone minderheid en niet de islam als een van de grote godsdiensten in Nederland. ...
 

Red.:   Let op het enorme gemak waarmee incidenten in een paar plaatsen worden veralgemeniseerd tot de hele autochtone bevolking, en contrasteer dit met de enorme weerstand om een veel groter aantal allochtone incidenten tot een trend te verklaren. Het hele stuk is gebaseerd op deze foute combinatie, en het artikel is dus volkomen onjuist. Het is dit soort artikelen dat moslim-woordvoerders ertoe brengt om te beweren dat 15-jarige moslim jongeren anti-Nederlands zijn vanwege de anti-moslim stukken die ze in de krant lezen; een waar mirakel, gezien het feit alle jongeren van 12 tot 19 tezamen gemiddeld 1 minuut per dag een krant lezen, en de allochtonen daar beslist niet de voorhoede zullen vormen.
    Een paar specifieke fouten: de gevoelens van teleurstelling en uitsluiting zijn veroorzaakt door het niet kunnen bereiken van de luxe van de gemiddelde Nederlander, vanwege de veel te lage opleiding die ze hebben, zie boven. Islamofobie is een natuurlijk gevolg van de wandaden begaan door islamieten in het buitenland (een klein aantal grote), en in Nederland (een groot aantal kleine), aangewakkerd door het excessieve zwaaien met de moslimvlag: hoofddoek, djellaba, en minaret. De sociale wetenschappen hebben allang wat gezegd, en wel dat dit soort processen van afkeer van zich afwijkend gedragende groepen natuurlijk is .

Uit het archief kwam nog een hoofdredactioneel commentaar in de Volkskrant van 05-04-2005, met het volgende citaat (volledig commentaar hier ):
    'De Lonsdale-jongeren zelf vormen slechts een klein groepje, maar zij illustreren een breder probleem: de soms vijandige omgang tussen autochtone en allochtone jongeren. Vaak is gedacht dat integratie met elke generatie gemakkelijker zou verlopen. Als bevolkingsgroepen met elkaar opgroeien, zouden zij minder snel geneigd zijn te denken in termen van `wij' en 'zij'. Dat lijkt niet zonder meer te kloppen. Meer contact lijkt eerder tot meer frictie te leiden. Discriminatie en vooroordelen spelen hierbij een rol, maar ook het wangedrag van (groepjes) allochtone jongens.'
    Hier wordt een keertje de keerzijde genoemd: wangedrag door groepjes allochtone jongens. Lees de stukken hierboven terug, en bemerk de vrijwel totale afwezigheid van dit essentiële gegeven.

Eveneens van deze maand, maar hier pas vermeld vanwege het wat fundamenteler karakter, een artikel over de culturele strijd die ingebouwd is tussen religie en wetenschap, en als voorbeeld kan dienen voor en wijdere culturele strijd.

De Volkskrant, 09-04-2005, door Ben van Raaij (volledig artikel hier )

Evolutie | Vrije universiteit worstelt met creationisme onder moslimstudenten

Darwin is de profeet niet

Anderhalve eeuw na Darwin ligt de evolutietheorie nog altijd stevig onder vuur. Christelijke antidarwinisten krijgen sinds enige tijd steun uit een nieuwe hoek. Aan de Vrije Universiteit zijn de allereerste islamitische creationisten gesignaleerd.
...
    De kwestie stak vorig jaar de kop op bij het college Mens en Evolutie dat de Faculteit Aard- en Levenswetenschappen verzorgt voor tweedejaars biomedische wetenschappen, onder wie een flinke minderheid moslimstudenten. Bij een vrije essay-opdracht over de evolutie van de mens keerde een zevental van hen zich, tot verrassing van de docenten, faliekant tegen de evolutietheorie. De mens is door Allah geschapen, punt.
    Toen waren de rapen gaar. De docenten reageerden vol onbegrip, de evolutietheorie is immers de ruggengraat van de moderne biologie, de studenten hielden voet bij stuk en er vielen onvoldoendes. 'Het was allemaal klakkeloos van internet geplukt', zegt dr. Cor Zonneveld,een van de betrokken docenten. 'Als ze de stof goed hadden begrepen, had ik echt nog wel over mijn hart gestreken, maar niet met al die overgeschreven apekool.'
...Want nieuw is het, zegt Zonneveld. 'We hebben hier vanouds ook christelijke studenten die zwak uitgedrukt een reserve hebben tegenover de evolutietheorie. Maar die uiten zich niet zo nadrukkelijk, die hebben in geseculariseerd Nederland wel geleerd zich gedeisd te houden.'
    Docente Marianne Donker, die de workshop opzette: 'De studenten weigerden een normale wetenschappelijke discussie te voeren, waarop de docenten zich tot een debat over religie lieten verleiden. Maar we moeten leren omgaan met andersdenkenden. Studenten moeten leren dat er verschillende opvattingen zijn, docenten dat ze evolutietheorie moeten aanbieden als denkmodel. niet als waarheid.'
    Zonneveld denkt dat de moord op Theo van Gogh de zaak verder polariseerde. De rebellen hebben sindsdien geen krimp gegeven. 'De wetenschap die op de juiste manier beoefend wordt (...) gaat gepaard met wat in de koran staat', meldde Imad (20) onlangs in de universiteitskrant Ad Valvas. 'Dat wij allemaal uit één enkele cel zijn voortgekomen en afstammen van apen gaat er bij mij niet in'. zei Sanna (22). 'Ik geloof niet dat er wetenschappelijk bewezen feiten bestaan die door de koran worden tegengesproken De schepper van onze werkelijkheid is immers dezelfde die ons de heilige geschriften heeft gegeven', aldus Malika (26), eveneens in Ad Valvas.
    De Utrechtse Arabist prof. dr. Hans Jansen herkent het wel. 'Je hebt voortdurend moslimstudenten die de collegestof afwijzen, niet alleen bij biologie. Vanochtend lazen we een middeleeuws korancommentaar. Dan staat er iets wat ze niet bevalt, en zijn ze meteen bijzonder geïrriteerd. Willen wij ze zogenaamd weer op het verkeerde pad brengen. Dan kun je op je kop gaan staan. maar dat helpt niks. Het is natuurlijk een teken van zwakte, dat ze hun eigen traditie, die breder is dan ze zelf weten, afwijzen. Een beetje zielig ook.'
    Volgens VU-studente Daniëlle Koning, die voor haar scriptie antropologiestudenten ondervroeg over geloof en wetenschap, is er van ervaren spanning tussen beide overigens geen sprake. Zij signaleert dat moslimstudenten een eigen intellectuele vorm van de islam ontwikkelen, waarbij ze geloof en wetenschap proberen te verzoenen door bijvoorbeeld evolutie en schepping in één model te combineren. 'Dat doen ze vooral op eigen houtje, vaak met behulp van internet.'
...    Van Koningsveld meent echter dat expliciet moslim-creationisme vooral afkomstig is uit ideologisch gemotiveerde fundamentalistische kring. Dat stelt ook de Utrechtse Arabist Jansen, die aantekent dat het probleem is dat er zo weinig tegengas wordt gegeven. 'De schaarse seculiere moslimintellectuelen durven er niet tegenin te gaan. Er is geen traditie van kritisch debat, geen vrijheid van meningsuiting. ...
De vraag is of dit moslim-creationisme echt zorgen zou moeten baren. Kan het kwaad? Niet zolang het alleen een particuliere overtuiging is en geloof gescheiden wordt van wetenschap, zegt Edis vanuit Missouri. 'Wel als zo'n geloofsovertuiging politieke of culturele implicaties krijgt en invloed krijgt op onderwijs en onderzoek, zoals het creationisme hier in de VS.'
...
Daar komt bij dat de kwestie zich ook op middelbare scholen lijkt af tekenen, met name op vwo-afdelingen, waar evolutietheorie tot het eindexamenpakket behoort. Biologiedocent Adriana Kruijer van het Berlage Lyceum in Amsterdam, die veel moslimjongeren in haar klassen heeft: 'In werkstukken reproduceren ze keurig de stof over evolutie, maar op het eind schrijven ze vaak: ik geloof er niks van, want in de koran staat dat het niet kan. Of ze zeggen: ik geloof het niet en hoef dus dat hoofdstuk ook niet te leren. Ik stel altijd: het is een belangrijke theorie in de wetenschap en je moet er dus wél kennis van nemen.'
    De verwachte toename van moslimstudenten kan tot meer vergelijkbare problemen aan universiteiten leiden, denkt Zonneveld. 'We weten zo weinig van hun achtergrond. Je ziet standpunten nu steeds extremer worden. Wanneer krijgen we de eerste medisch student die bij een practicum weigert iemand van het andere geslacht aan te raken? Dat gaat gebeuren, daar kun je op wachten.'

Red.:   Het niet accepteren van wetenschappelijke waarheden is een vorm van religieus fundamentalisme. Er zijn dus aanzienlijk meer moslimfundamentalisten dat de gewelddadige leden van de Hofstadgroep. Deze intellectuele fundamentalisten zijn natuurlijk een veel groter gevaar, omdat hun fanatiek verzet ertoe kan leiden, dat de meer fundamentele christenen, die 'geleerd hadden zich gedeisd te houden', nu ook weer hun kop opsteken. Dan maken we dus een culturele stap terug mee, net zoals dat al in de Verenigde Staten is gebeurd.

De Volkskrant, 09-04-2005, column van Fadoua Bouali (volledig artikel hier )

Mijn zes zussen veranderen in twaalf borsten, verraden door mij
...
    Ik vertelde thuis aan mijn zussen over die geweldige mogelijkheid om met korting mijn borsten te vergroten. Mijn zes zussen waren eerst sprakeloos. Bekomen van de schrik begonnen ze vragen op me af te vuren. ...Waarom hou je je niet met ernstige maatschappelijke zaken bezig, in plaats van je aan te melden bij seksistische bijeenkomsten?
    Heb je laatst niet naar B&W gekeken, waarin Abu Bakr, een asielzoeker, geïnterviewd werd door Hanneke Groenteman? Hij is 34 jaar, net als jij, en die jongen heeft hier zijn beste jaren opgeofferd aan wachten op een verblijfstitel. Die jongen wordt het land uitgezet samen met die andere 26 duizend asielzoekers.
    Deze mensen leven in grote angst en onzekerheid. En zij staan helemaal onderaan de maatschappelijke ladder. En jij, onze lieve naïeve Fadoua, jouw positie als vrouw en als allochtoon is net iets hoger op die ladder. Maar jouw positie die scheelt niet veel van die van Abu Bakr. Jij zou je met mensen als Abu Bakr moeten vereenzelvigen in plaats van met vrouwen die zonodig grotere borsten willen omdat hun westerse moderne wereld dat nu eenmaal van ze verlangt.
... En me meer bezig te houden met zaken die er toe doen, zoals de positie van Abu Bakr. Hoe verwerkt hij die jaren die hem zijn afgenomen? Wat zal er van hem terecht komen wanneer hij het land wordt uitgezet?
 

Red.:   '... en die jongen heeft hier zijn beste jaren opgeofferd aan wachten op een verblijfstitel.' Het draait hier om het woord 'opgeofferd'; in dit woord zit normaliter ook iets van verbetering van de wereld in het algemeen, dit 'offer' wordt gedaan met een en slechts een doel: verbetering van de eigen situatie. Voor Abu Bakr honderdduizenden anderen in zijn geboorteland die er hetzelfde aan toe zijn, en alleen Abu Bakr heeft ervoor gekozen om naar Nederland te komen. Dat is geen offer, maar een vorm van investering. Nederland heeft absoluut geen enkele verplichting tegenover Abu Bakr die de verplichtingen tegenover die honderdduizenden landgenoten van hem overstijgt.
    Het is opvallend dat allochtonen allemaal zeer sympathiek staan tegenover asielzoekers, en omgekeerd. Nederlanders zijn over beide zaken aanzienlijk verdeeld, en allochtonen niet. Ze moeten dus een gezamenlijk belang hebben dat autochtonen niet zien of niet hebben. Dat gezamenlijk belang heeft ongetwijfeld te maken met het verschil autochtonen-versus-niet-autochtonen.

De Volkskrant, 09-04-2005, van verslaggever Peter de Graaf

Racistische tieners sloegen haar in elkaar.

Hassan Najja (36), manager bij een multinational, is nog steeds verbijsterd over wat zijn 8-jarige dochter Sofia enige weken geleden is overkomen. Het Marokkaanse meisje werd op weg naar school van haar fiets getrokken en mishandeld door drie tieners, die ook racistische taal uitten. Zomaar, zonder enige aanleiding. 'Dan klap je in elkaar', zegt vader Hassan.

Red.:   Dit is een niet-spectaculair incident. Het gaat hier over de aandacht die dit geval krijgt, tegenover dat van autochtone gevallen. Die is beperkt tot het plaatsen van wat ingezonden brieven in de media; voor een vergelijking klik hier . De hoofdredacteur kent uit eigen omgeving meerdere betrouwbare andere gevallen van op de Sofia-manier door allochtonen lastig gevallen autochtonen, geen waarvan ook maar de lokale media zou halen. Merk dus op dat de Bleich veronderstelde asymmetrie in berichtgeving niet de autochtone, maar de allochtone kant sterk bevoordeeld. De allochtone gevallen die uitgebreid in het nieuws komen zijn de spectaculaire gevallen, zoals moorden en begane en beraamde aanslagen, hier en in het buitenland.

De Volkskrant, 19-04-2005, column van Pieter Hilhorst (volledig artikel hier )

Het verboden verwijt

...Het kabinet heeft afgelopen week het rapport Etnische minderheden op de arbeidsmarkt uitgebracht waarin harde cijfers staan over discriminatie op de arbeidsmarkt. Een kwart van de werkgevers in het midden- en kleinbedrijf geeft eerlijk toe dat ze alleen een allochtoon aannemen als er geen andere kandidaten zijn. Een derde van de allochtone werknemers zegt te maken gehad te hebben met discriminatie. Maar voor Verdonk blijft klagen over racisme en discriminatie een vorm van karakterzwakte. Het is slachtofferdenken waarbij je de fout bij de samenleving legt en niet bij jezelf. ...
    Het pleit voor Ayaan Hirsi Ali dat zij middels een paginagroot interview in NRC Handelsblad (9 april 2005) wel discriminatie van allochtonen op de arbeidsmarkt op de politieke agenda wil zetten. ... Werkgevers vertellen haar verhalen 'over geweld, communicatieproblemen, arbeidsethos, mensen die altijd te laat komen'. Kortom, allochtonen deugen niet. 'Een werknemer spuugt op de vloer, je zegt er iets van en hij zegt: discriminatie.' In feite hebben volgens Hirsi Ali allochtonen hun werkloosheid aan zichzelf te wijten. Hirsi Ali wil (islamitische) allochtonen daarom onderwerpen aan een beschavingsoffensief. Het is een klassieke vorm van blaming the victim. ...
    Als werkgevers sollicitanten beoordelen op zaken die niet van belang zijn voor het werk, is er sprake van discriminatie. Maar wie bepaalt wat wel en niet van belang is voor een baan? Moet je ook goed in het team liggen? Moet je mee gaan borrelen op vrijdagmiddag?
    Het verwijt van discriminatie voelt daarom snel onterecht. ...

Red.:   Ten eerste: natuurlijk is er dit soort discriminatie, want dat is er over de hele werld: mensen kiezen het bekende, datgene dat het dichtst bij staat, beginnende met gezin en familie, en eindigende met supporter zijn van dezelfde voetbalclub (formeel: in het team passen). Dit soort discriminatie is er ook bij allochtonen volop .
    Maar het belangrijkst in het stuk van Hilhorst is het gebruik van het woord 'victim'. Allochtonen zijn 'victims', slachtoffers. Waaronder moeten zij lijden? En hoe komt het dat honderdduizenden, miljoenen, afkomen op dit lijden. Als dit allemaal zo ernstig is en dus ook zo lang speelt, waarom staan er nog iedere jaar duizenden (tienduizenden) verwanten van degene die hier lijden op de stoep om mee te komen lijden. Het gezond verstand zegt dus niet aleen dat dat lijden niet zo groot is, maar helemaal niet belangrijk is in hun ogen. Je zou bijna kunnen zeggen: het bestaat niet. Er is wel wat, maar dat is gewoon een bijkomende negatieve factor, die op het geheel van afwegingen onbelangrijk is. Net zoals iedere situatie altijd iets positiefs en iets negatiefs bevat. En gezien de belangstelling is het negatieve erg klein .
    Desalniettemin staat het er: 'victim'. Dit gaat dus niet over de allochtonen, maar over Hilhorst zelf. Zoals hier en ook elders opgemerkt: het kunnen steunen van 'victims' voldoet aan een psychologische behoefte. En als ze er niet zijn, worden ze gemaakt. En liefst natuurlijk met een kleurtje (of in cabaret termen: een blinde, debiele, homofiele neger, met een bult).
    Tenslotte: dezelfde mensen steunen het binnenkomen van zoveel mogelijk asielzoekers; met al dat lijden dat ze te wachten staat is dat wel een erg sadistische houding.

De Volkskrant, 16-04-2005, column van Jan Blokker (volledige column hier )

De bekeerling
...
    Van André Rouvoet zou ik, terwijl ik bij hem zat ondergedoken, natuurlijk altijd wél een tweedehands fiets durven kopen. Christelijk en fatsoenlijk - een combinatie die je toch betrekkelijk weinig tegenkomt. En tot een zekere speelsheid geneigd, gelet op zijn kwartetspel.
Dat laatste valt me eigenlijk een beetje van 'm tegen. ...
    Had de ChristenUnie niet beter met een aangepast Oudhollands ganzenbord kunnen komen? Maar nee natuurlijk. Daar moet je bij dobbelen, en dat mocht nooit van Calvijn.
Maar nogmaals: altijd liever kwartetten met Rouvoet, dan het vuilnis bijtijds buitenzetten met de bekeerde Dittrich.

Red.:   Probeer maar eens eenzelfde stukje te publiceren met het woord 'christelijk' vervangen door 'moslim'. Bijvoorbeeld naar aanleiding van de niet-handen-schuddende imam: "Moslim en fatsoenlijk - een combinatie die je toch betrekkelijk weinig tegenkomt". De wereld zou te klein zijn voor alle verontwaardiging die dan losbrak. Een zoveelste overduidelijke bewijs voor het bestaan van een omkering van waarden: het zijn de autochtonen die "gediscrimineerd" worden in eigen land. Merk goed op: degene die wel hetzelfde recht nam als Jan Blokker, Theo van Gogh, is er voor vermoord. Door een moslim.

Een nieuwe update is gemaakt in juli/augustus 2005 .


Terug naar Allochtonen home , Hiërarchie allochtonen  , of naar site home .