Bronnen bij Allochtonen, sociale achterstand: wijken

De cultureel bepaalde sociale achterstand van allochtonen komen het hardst naar buiten daar waar ze in de meerderheid zijn: in de allochtone wijken. Onderstaand voorbeelden van de toestand in die wijken. Bedenk daarbij dat deze toestanden het gevolg zijn van culturele achterstanden zoals inteelt en soortgelijke huwelijkspraktijken, en daarnaast als belangrijke oorzaak: het hoge kindertal, altijd al een teken van sociale achterstand (de Volkskrant, 25-08-2007, door Charlotte Huisman):

De baas op straat

De politie in Utrecht verscherpt het toezicht op Kanaleneiland. Een samenscholingsverbod moet de door jongeren veroorzaakte overlast indammen. ‘Het gaat hier steeds meer op een gevangenis lijken.’

Pie-ie-ie-iep, klinkt het op de Bernadottelaan. De hoge snerpende tonen komen uit lichtgrijze kastjes, die er zijn bevestigd aan gevels van portiekflats en aan lantaarnpalen. De apparaatjes heten Mosquito’s. Ze moeten hangjongeren verjagen. Het is een van de nieuwe wapens die gemeente en woningcorporatie inzetten voor een veiliger Kanaleneiland.
    Een groep Marokkaanse jongens staat deze middag aan de overkant van de straat. Net buiten de piepzone leunen ze tegen een zwarte Alfa Romeo. Voordat de verslaggeefster bijna routineus wordt weggestuurd, wil een van hen nog wel kort een vraag beantwoorden. Wat ze vinden van al die maatregelen die tegen hen worden genomen? ‘Die zijn kut en slaan nergens op’, zegt hij.
    Want of deze groep daar binnenkort nog zo dreigend op straat kan blijven staan, is maar de vraag. Dit weekeinde maakten gemeente en politie bekend dat er een samenscholingsverbod wordt ingesteld in Kanaleneiland-Noord. Met deze maatregel, en met extra politie-inzet, moet de stijgende criminaliteit in de Utrechtse flatwijk een halt toe worden geroepen. De politie houdt er zogeheten ‘blauwe middagen en avonden’, waarmee ze met een nadrukkelijke aanwezigheid in de wijk ‘weer even duidelijk wil maken wie de baas is op straat’ – want ook politieagenten worden er bedreigd. Vorige week moest de arrestatie van een autokraker worden afgeblazen nadat een groep jongeren dreigend om de politieman heen kwam staan.
    Autokraken, dealen, vechtpartijen en bedreigingen: bewoners van de ouderenflat aan de Bernadottelaan zien het gebeuren vanuit hun raam. Wie je er ook spreekt, ze hebben een verhaal. De ene is bedreigd met een mes ‘door zó’n klein jongetje’. De ander vertelt over een buurvrouw die vorige week op klaarlichte dag op straat is beroofd. Een 68-jarige klaagt over de politie, die hij vanuit zijn raam ‘vooral handjes ziet schudden met de jongens, voordat ze zich uit de voeten maken’.
    Natuurlijk zijn ze blij dat er nu concrete maatregelen worden genomen. Maar of een samenscholingsverbod het antwoord is? Het wordt betwijfeld. ...
    Een groepje jongens met glimmende scooters, die verderop in de straat staan te kletsen, wil ook zijn mening geven. Maar niet voordat ze hebben duidelijk gemaakt: ‘Wij zijn Turken hoor, rustige jongens, en we doen havo of vwo.’ Natuurlijk begrijpen ze dat tegen de autokrakertjes en de andere criminelen moet worden opgetreden. Maar al die maatregelen treffen ook de veel grotere groep goedwillende jongeren in de wijk, benadrukken ze.
    ‘Kanaleneiland gaat steeds meer op een gevangenis lijken’, vindt Ahmet (16). ‘Zie die camera’s overal hangen en kijk hoe die politiewagen maar rondjes om ons heen blijft rijden. Door het gedrag van die anderen houden ze ons nu de hele tijd in de gaten.’ Dergelijke politie-inzet heeft bovendien een negatieve invloed op de ‘goede jongeren’, vreest hij. ‘Die krijgen het idee: de politie heeft een hekel aan buitenlanders.’ Een van zijn vrienden zegt: ‘Als ze ons van de straat willen hebben, moeten ze ook iets organiseren voor Turkse jongeren. Want als het voor Marokkanen is, gaan wij er niet heen.’
    Kanaleneiland staat al ruim een decennium op het landelijke lijstje van achterstandswijken, gebieden waar de problemen nodig moeten worden aangepakt. Tal van welzijns- en veiligheidsprojecten zijn er de afgelopen jaren op de wijk losgelaten. Maar de criminaliteitscijfers zijn er de afgelopen jaren niet gedaald, laat staan gestabiliseerd, ondanks alle extra inspanningen. Sinds 2004 is het aantal autokraken er verdubbeld.
    Politiewoordvoerder Bernhard Jens, die de problemen al jaren volgt: ‘Het is een complex verhaal. ....’
    De Wijkraad Zuidwest, een groep bewoners die de gemeente adviseert, stelt voor een crisismanager aan te stellen voor de wijk. De leden schreven dit voor de zomer in een brief aan de gemeente. Ze waren geschrokken van de ‘alarmerende’ cijfers uit de Utrecht Monitor, een jaarlijks boekwerk over de stand van de stad. Hierin staat dat de criminaliteit in Kanaleneiland-Noord vorig jaar met 23 procent is toegenomen. Op de scholen in de wijk hoort 92 procent tot de categorie achterstandsleerling. ...
    ... woordvoerder Boudewijn Oremus. Hij is blij met het samenscholingsverbod, maar zegt ook dat repressie alleen niet werkt. ‘Je moet zulke maatregelen combineren met bijvoorbeeld meer jongerenwerk.’
    Dat het jongerenwerk in Kanaleneiland weinig zichtbaar is, is er een veelgehoorde klacht. Opvallend genoeg heeft Don Hansen, die er sinds kort manager van het jongerenwerk is, daar wel begrip voor. Hij verbaast zich erover dat er – in een wijk ‘waar het allang 5 voor 12 is geweest en waar zo veel geldstromen naar toe gaan’ – zo weinig middelen zijn voor het jongerenwerk. Hij klaagt over gebrek aan personeel en over ‘een krot van een jongerencentrum, waarvoor de doelgroep zijn neus ophaalt’. ‘Er wordt met lapmiddelen gewerkt. Je moet in deze jongeren investeren. ...’    ...
    De Wijkraad Zuidwest heeft vorige week het plan Kanaleneiland Leert! afgekeurd, waarmee de gemeente aanspraak wil maken op het ‘krachtwijkgeld’ van de minister. Kanaleneiland Leert! bevat een lange lijst van projecten, van opvoedingsondersteuning voor vaders tot een laagdrempelig sportaanbod. Het heeft twee hoofddoelstellingen: het ‘terugdringen van criminaliteit en overlastgevend gedrag’ en de ‘versterking van de sociale samenhang’. De wijkraad oordeelt: ‘Meer van hetzelfde, te veel projecten en geen concrete te verwachten resultaten.’ Het nu gepresenteerde plan mist de gevraagde ‘ballen’. ‘Juist de Vogelaar-plannen zouden een omslag moeten betekenen, en dat is niet zo in deze vorm’, zegt wijkraadslid Boudewijn Oremus.    ...

Tussenstuk:
Relletje om 'ramadanhekken'

De Utrechtse politie probeert in Kanaleneiland met onorthodoxe middelen de pakkans van jonge criminelen te vergroten. Een voorbeeld daarvan zijn de hekken die de gemeente eerder deze maand op verzoek van de politie plaatste om de doorgangen van de seniorenflat aan de De Gasperilaan naar de achtergelegen Bernadottelaan te versperren. Doel: het afsluiten van vluchtroutes van zogeheten scooterjongens, die straatroven en autokraken plegen. Maar vooraf was niet met de oudere bewoners overlegd. Die waren boos omdat ze voor hun boodschappen nu een flink stuk moesten omlopen. Foutje, erkende de gemeente. De wijkchef van de politie gooide op een informatieavond olie op het vuur: hij beweerde dat de hekken per direct moesten worden geplaatst ‘omdat tijdens de ramadan de criminaliteit in de wijk twee keer zo hoog ligt’. Deze vermeende link tussen religie en criminaliteit trok de aandacht, ook van Kamerlid Geert Wilders (PVV), zelf oud-bewoner van de Utrechtse wijk. Hij stelde Kamervragen aan de ministers van Integratie en Binnenlandse Zaken: ‘Hoe beoordeelt u het dat tijdens de ramadan hekken om een seniorenflat in de Utrechtse wijk Kanaleneiland geplaatst moeten worden om bejaarden te beschermen tegen criminele moslims?’
    Een tv-ploeg van het RTL-programma 4 in het land kwam een kijkje nemen. De medewerkers waren nog maar net begonnen met interviews, of een ruitje van hun auto werd ingetikt. Bij een volgend bezoek aan de wijk werden ze zodanig bedreigd, dat ze besloten te vertrekken.
    Politiewoordvoerder Bernhard Jens haast zich het ‘ramadanverhaal’ van zijn collega te corrigeren. ‘Als de dagen korter en donkerder worden, zien wij een lichte stijging in de criminaliteitscijfers. Dat heeft dus niets met de ramadan te maken.’ De gemeente heeft de bewoners beloofd dat er een doorgang komt voor de bewoners. Intussen beginnen die ook de voordelen te zien van de hekken. ‘Het is veel rustiger geworden’, zegt een 62-jarige Ghanese vrouw die in de seniorenflat op de begane grond woont. Haar 64-jarige buurman beaamt dat. ‘Het is afgelopen met het scheuren op één wiel door de paadjes. En er zijn al ruim een week geen stenen tegen de ruit gegooid.’

Dat was Utrecht.

Nu Amsterdam (de Volkskrant, 24-01-2007, van verslaggever Willem Beusekamp):

Probleemwijk | In oude portiekflats in stadsdeel Slotervaart zijn te weinig slaapplekken voor alle gezinsleden

Soms kan Mohammed niet naar bed

Het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart zit te springen om extra geld, zodat eindelijk de buurt kan worden verfraaid.

Wanneer Mohammed ’s avonds iets te laat thuiskomt, is er voor hem geen plaats meer. Op een bijeenkomst in Amsterdam-West vertelde hij wat het betekent in een verpauperde volkswijk te wonen.
    Wethouder Ineke Ketelaar, verantwoordelijk voor de stedelijke vernieuwing in het Amsterdamse stadsdeel Slotervaart, herinnert zich zijn verhaal. Het deed haar denken aan de derde wereld.
    Mohammed woont met zijn vader en moeder en zes broers en zussen in een portiekflat van zeventig vierkante meter, die binnenkort wordt gesloopt.    ...
    In Slotervaart is de nood hoog. Op negen locaties gaan dit jaar in het stadsdeel de heipalen de grond in. Dat betekent dat op evenzoveel plekken de flats zijn afgebroken die in hun bouwtijd – jaren vijftig, begin zestig – golden als revolutionair: ruim opgezet tussen het groen. Thans worden ze afkeurend ‘revolutiebouw’ genoemd.    ...

Met revolutie-bewoning ...:

Slotervaart heeft inmiddels een radicaliseringsdeskundige in dienst, speciaal om moslimjongeren op het rechte spoor te houden en ze weg te halen ‘van geïsoleerde huiskamergesprekken en ontspoorde websites’.
Voor de openbare orde is niet langer uitsluitend de politie verantwoordelijk. Twintig beveiligers van de particuliere organisatie To serve and protect patrouilleren op straat en brengen raddraaiers naar huis. Daar worden de ouders geconfronteerd met de overlast die hun kinderen veroorzaken.

... die georganiseerd in andere steden overvallen pleegt.

Dat waren Utrecht en Amsterdam. Nu Rotterdam (de Volkskrant, 24-01-2007, van verslaggever Ron Meerhof):

Rotterdam | De nota integratie van de nieuwe GroenLinks-wethouder staat haaks op de koers van Leefbaar Rotterdam

Op eieren lopen voor een stad van diversiteit

B en W in Rotterdam komen met nieuwe plannen voor integratie. Ze willen terughoudendheid.

Vandaag presenteert de Rotterdamse wethouder voor participatie en cultuur Orhan Kaya (GroenLinks) zijn langverwachte nota over integratie. Zelf heeft hij het liever over participatie, en dat is maar een van de punten waarop hij van mening verschilt met een aanzienlijk deel van de gemeenteraad.
    De toetreding van GroenLinks tot een coalitie met VVD, CDA en PvdA was verrassend, het aantreden van de nu 33-jarige Kaya als wethouder nog verrassender en dat hij integratie ging doen ronduit gedurfd. Immers, Kaya gold als een van de felste critici van het Leefbaar Rotterdam-beleid dat de andere coalitiepartners nu juist grotendeels zeiden te willen voortzetten.    ...
    De overeenkomsten zijn duidelijk en vormen mogelijk een politiek probleem voor Kaya. Beide partijen gaan weer verder op het pad van overheidsingrijpen. Zo loopt de PvdA al vooruit op een wettelijke meldingsplicht voor hulpverleners bij vermoedens van (seksueel) geweld. Daarvoor moet maar een convenant komen.
    Leefbaar Rotterdam gaat nog verder met een ‘afdwingbare meldingsplicht voor medici, hulpverleners, docenten en religieuze voormannen’ voor allerlei misstanden als kindermishandeling en huiselijk geweld.    ...

Tussenstukken:
Wensen van PvdA
■ kindvolgsysteem vanaf eerste bezoek consultatiebureau;
■ jaarlijks huisbezoek van klasseleraar;
■ afspraken over ouderavonden;
■ ‘ouderkamers’ op scholen;
■ meer inburgeringscursussen;
■ ook zonder aangifte vervolgen bij vermoeden huiselijk geweld;
■ melding door hulpverlening bij vermoedens (seksueel) geweld;
■ bewustwording van mannen over positie vrouwen;
■ museum voor migratie;
■ profilering als ‘stad van diversiteit, met kansrijk human capital’;
■ diversiteit in het personeelsbeleid van subsidieontvangers;
■ zelforganisaties betrekken bij cultuurgerelateerde problemen
■ hulp voor vrouwen bij zoeken naar werk of opzetten bedrijf.

Verlangens van Leefbaar Rotterdam
■ meldingsplicht bij kindermishandeling, eerwraak e.d.;
■ ’geloofscode’ over vrijheid om te geloven en de gelijkwaardigheid van man en vrouw;
■ geen subsidies voor religieuze gemeenschappen;
■ verbod op godsdienstige symbolen als hoofddoeken;
■ werkervaringsplaatsen voor inburgeringsplichtigen;
■ geen mono-etnische subsidies;
■ praatgroepen voor ‘ex-ongeëmancipeerde dames’;
■ meer steun voor ‘liberale’ moslims;
■ meer onderzoek naar de relatie tussen problemen en etniciteit;
■ maatregelen tegen huwelijksmigratie;
■ minder preventie en meer repressie van vrouwenbesnijdenis.

Oftewel: de realiteit versus de dromen erover.

Een harde realiteit (de Volkskrant, 28-01-2013, van verslaggever Marcel van Lieshout):

Trots op 'ergste stukje Nederland'

Er moet veel gebeuren om Rotterdam-Zuid, met zijn opstapeling van sociale problemen, er bovenop te helpen. In Ahoy mag zelfs de burgemeester van Amsterdam erover meepraten.

Dat Marco Pastors, tot voor kort hét gezicht van Leefbaar Rotterdam, weinig op heeft met omfloerste bewoordingen, is bekend. Zaterdag in Ahoy maakt hij, de directeur van het Nationaal Programma Rotterdam Zuid (NPRZ), een niet bijster gelukkige entree tijdens de bijeenkomst Duizend op Zuid, waarop de toekomst van 'Zuid' ter discussie staat.
    Duizend bewoners van wijken 'op Zuid' trotseerden sneeuwbuien om op de vrije zaterdag mee te praten over de problemen in hun wijken, als Pastors hun voorhoudt dat ze in 'het slechtste deel van Nederland' wonen. Hier spreekt behalve de directeur en oud-politicus ook de ervaringsdeskundige: Pastors is zelf van 'op Zuid'.    ...
    Twee jaar geleden is Rotterdam-Zuid (200 duizend inwoners) officieel tot nationaal probleemgebied bestempeld. Nergens in Nederland heeft de opeenstapeling van problemen zulke vormen aangenomen, zeker niet getalsmatig. Verkrotting en criminaliteit tasten de leefbaarheid aan. Werkloosheid en schooluitval zijn er drie keer zo hoog als het landelijk gemiddelde.
    Voor Zuid is daarom een heus 'Nationaal Programma' in het leven geroepen. Extra investeringen van rijksoverheid en gemeente moeten dit deel van Rotterdam in twintig jaar tijd een metamorfose bezorgen, en burgemeester Ahmed Aboutaleb beklemtoont zaterdag nog maar eens dat nog miljarden nodig zullen blijken om Zuid erbovenop te helpen. ...

Ken je nagaan: miljarden ...

En natuurlijk zoals ieder redelijk mens al wist, heeft het allemaal niet geholpen (de Volkskrant, 30-07-2013, van verslaggeefster Charlotte Huisman):

Planbureau: aanpak van Vogelaarwijken mislukt

De vijf jaar geleden met veel bombarie door het kabinet-Balkenende IV aangekondigde speciale aanpak van de veertig slechtste wijken in Nederland, de 'Vogelaarwijken', heeft geen meetbaar resultaat opgeleverd. Dat concludeert het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) in zijn rapport Werk aan de Wijk dat vandaag verschijnt. .
    In vier jaar tijd is ongeveer 1 miljard euro geïnvesteerd in de probleemwijken, voornamelijk door de woningcorporaties. Uit het breed opgezette SCP-onderzoek blijkt dat de verwachtingen van de in 2008 aangekondigde extra inspanningen niet zijn waargemaakt. De vele projecten hebben de leefbaarheid en de veiligheid in de Vogelaarwijken niet vergroot. Ook is het niet zo dat meer bewoners uit deze veertig wijken zich uit de armoede hebben gewerkt.
    In 2007 lanceerde toenmalig minister Ella Vogelaar (PvdA) het plan om met extra investeringen de veertig slechtste wijken in tien jaar tijd wezenlijk te verbeteren op de gebieden wonen, werken, leren, integreren en veiligheid. De veertig probleemwijken, met relatief veel allochtone bewoners en een gemiddeld laag inkomen, bungelden onderaan de 'slechte lijstjes', met hoge werkloosheid, hoge criminaliteit en veel sociale huurwoningen.
    De SCP-onderzoekers volgden deze veertig wijken van 2006 tot 2012. Ze vergeleken de statistische gegevens ervan met die van woonwijken die net buiten de speciale aanpak vielen en waarin geen extra geld werd geïnvesteerd. Die wijken bleken zich op dezelfde manier te ontwikkelen.
    In de intensieve wijkenaanpak werden naoorlogse flats gesloopt, koopwoningen gebouwd en huurwoningen verkocht. ...

Waarvan ieder redelijk mens weet dat het niet gaat helpen omdat de problemen van die wijken niet in de huizen zit, maar in de bewoners.

De gemeenten, de corporaties en de lokale organisaties organiseerden hulp voor problemen 'achter de voordeur', als ook een groot aantal sociale projecten waarin in veel gevallen de buurtbewoners zelf een actieve rol moesten spelen.

En het zit niet in het probleem van "sociaal met elkaar omgaan", wat mestal betekent dat autochtonen verplicht worden dingen te gaan doen samen met allochtonen, maar het zit in de zware sociaal-culturele achterstand van de allochtonen, die pas kan veranderen over vele generaties gegeven veel goede wil aan hun kant

Opmerkelijk is dat de buurtparticipatie volgens het SCP juist is gedaald in de Vogelaarwijken, met name in de vier grote steden. Het SCP vermoedt dat het etiket 'achterstandswijk' demotiverend heeft gewerkt en de wijkproblematiek in de perceptie van veel bewoners juist zwaarder heeft gemaakt.

En die oorzaak is niet de probleemperceptie, maar het gebrek aan goede wil, zich bijvoorbeeld uitende in het niet accepteren van de politie, wegjagen en molesteren van journalisten, het ontstaan van shariawijken waarin de moskee vijf keer daags een oproep tot gebed doet, waarna de lokale moslimbestuurder roept dat dit bijdraagt aan de integratie

.
De reacties. Eerst degenen die het geld krijgen (de Volkskrant, 01-08-2013, door Ed Goverde):

'Vogelaaraanpak' heeft erger voorkomen

De investeringen in een aantal probleemwijken hebben veel meer vruchten afgeworpen dan uit het SCP-rapport kan worden opgemaakt.

Is de conclusie van de SCP-onderzoekers dat de 'Vogelaaraanpak' is mislukt terecht? Integendeel, zou ik willen zeggen. Nuanceverschil is dat de onderzoekers het liever over het lege halve glas hebben, terwijl ik graag kijk naar de andere helft die al is gevuld en die als inspiratie wens te gebruiken voor het doorpakken in de aanpak van grotestadsproblemen. ...

Er is wat gedaan met het geld en het ook allemaal veel erger kunnen worden. Beide uitspraken die met hetzelfde geld anders gezien kunnen worden: "Door al dat geld is het veel slechter gegaan dan met" is een uitspraak met dezelfde geldigheidswaarde als die van de bestuurder. Je weet het niet. Maar het vermoeden is dat hij wel gelijk heeft. Wat dan natuurlijk zegt, dat het potentieel een nog grotere puinhoop is.

De volgende: de neoliberalen (de Volkskrant, 31-07-2013, column door Wilma de Rek):

Wenswijken

Tussentitel: De behoefte aan maakbaarheid zit diep

Ze heetten Vogelaarwijken/achterstandswijken/krachtwijken/prachtwijken; naar nu blijkt is de aanpak ervan mislukt (de Volkskrant)/ heeft hij weinig effect gehad (NOS)/ is het allemaal een flop (de Telegraaf).
    In elk geval bracht het Sociaal en Cultureel Planbureau gisteren het rapport Werk aan de Wijk uit, met als belangrijkste conclusie dat de één miljard euro die in de afgelopen jaren in veertig Nederlandse probleemwijken is gestoken, weinig heeft opgeleverd. Wel is de misdaad gestegen, maar dat was natuurlijk niet de bedoeling.    ...
    Het omslag van het nieuwste SCP-rapport toont vier mannen/jongens met een lichtgetinte huidskleur op een plein in een grote stad. Je ziet flats, een Turkse supermarkt, glimmende straattegels en hier en daar een plas; het heeft net geregend, ellendig Hollands pokkenweer is het. Maar daar trekken de vier zich niets van aan. De voorste jongen veegt ijverig allerlei vieze dingetjes op een grote schep, die de achterste jongen zoet vasthoudt. Een van de mannen tilt een zachtgroene plastic zak omhoog.
    Het is een wensfoto. Als de werkelijkheid zich wat meer gedragen had zoals dat plaatje, was iedereen gelukkig geworden. Maar de werkelijkheid gedraagt zich nooit naar de wens, zelfs niet als je er een miljard euro tegenaan gooit.    ...
    Interessanter dan de schuldvraag is de vraag hoe het wél moet. Op Radio 1 sprak hoogleraar bestuurskunde Paul Frissen fraaie woorden. 'Onze samenleving vertoont voortdurend de neiging om met regels en plannen de wereld op orde te krijgen, wetende dat de wereld niet op orde te krijgen ís. Maar het bevredigt kennelijk de behoefte aan maakbaarheid en controleerbaarheid, die heel diep in ons zit.'
    Wie meer aan de samenleving wil overlaten, moet volgens Frissen de kunst van het nietsdoen beoefenen. 'Dus: ons er niet mee bemoeien. En dat kan alleen als we aanvaarden dat van dat nietsdoen het gevolg is dat er in de wereld ongelijkheid is; dat er verschil zal ontstaan.'
    Jammer genoeg komt dat soort vragen tijdens hoorzittingen meestal niet aan de orde.

Die verschillen gaan natuurlijk niet bestaan, die zijn er allang.

De weerbarstige multiculturalist (de Volkskrant, 01-08-2013, column door Marcel van Dam, socioloog):

Probleemwijk moet worden ontloederd

Tussentitel: In sommige straten is iemand met een baan een uitzondering

Dinsdag opende de Volkskrant met de kop: 'Aanpak van Vogelaarwijken mislukt', naar aanleiding van het verschijnen van de nota Werk aan de Wijk van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Gisteren bevatte de Volkskrant twee stukken waarin naar aanleiding van dit rapport radicaal tegenovergestelde conclusies werden getrokken. Wilma de Rek zag op pagina 2 de conclusie van het rapport dat de extra investeringen in de probleemwijken nauwelijks iets hebben opgeleverd als onderbouwing voor haar stelling, ontleend aan uitspraken van hoogleraar bestuurskunde Paul Frissen, dat niets doen het beste is. We moeten ons met die probleemwijken niet bemoeien. 'Dat kan alleen als we aanvaarden dat van dat nietsdoen het gevolg is dat er in de wereld ongelijkheid is; dat er verschil zal ontstaan.'
Het is de omarming van het oude, 18de-eeuwse laisser faire: we moeten alles op zijn beloop laten, de overheid moet zich met zo min mogelijk bemoeien. Raoul du Pré zag het in het commentaar totaal anders. Volgens hem is de aanpak van probleemwijken een proces van lange adem en is het veel te vroeg om de conclusie te trekken dat extra investeringen niet helpen. In ieder geval is verder verval voorkomen. Eerder heeft de overheid te weinig gedaan. 'Zonder inmenging van de overheid zal het er in elk geval niet beter op worden.' ...

Marcel van Dam is een scherpzinnig analyticus die zich vrijwel alleen aangaande de multi-etnische samenleving op het verkeerde pas heeft begeven. Tot voor niet al te lang geleden was hij de meest vocale aanhanger van "Als we niets doen komt het vanzelf goed"

. Dat heeft hij nu kennelijk verlaten:

Voor mij bevatte het SCP-rapport weinig nieuws. In eerdere columns heb ik voorspeld dat de aanpak van de Vogelaarwijken niet houdbaar zou zijn zou omdat slechts de symptomen van het probleem worden bestreden. In mijn boek Niemandsland schreef ik in 2009: 'We zijn voor de zoveelste keer bezig om met miljardeninvesteringen te proberen probleemwijken om te toveren in prachtwijken. Terecht wordt tegenwoordig ook aandacht gegeven aan de sociale problemen in zo'n wijk. Maar daarbij wordt het allerbelangrijkste vergeten: problemen kleven aan bewoners - en problemen aan huizen en wijken zijn daar het gevolg van. Niet andersom.

Maar dat is niet wat u met uw gezonde verstand denkt wat hij bedoelt:

De oorzaak van het probleem is dat mensen met de laagste inkomens, dat zijn gemiddeld genomen ook de mensen met de grootste problemen, trekken naar de goedkoopste, lees: slechtste, woningen in de steden. Naarmate mensen met problemen zich concentreren doen hun problemen dat ook, met funeste gevolgen. Want problemen worden in zo'n omgeving besmettelijk.

Marcel van Dam stelt dat het zit in de armoede. En de concentratie daarvan. Dus wat moet je doen?:

De enige echte oplossing is te voorkomen dat die concentraties zich voordoen. Daar kunnen alleen het Rijk en de gemeenten voor zorgen. Op twee manieren. In de eerste plaats moet de concentratie van slechte huurwoningen ongedaan worden gemaakt. Dat kan door die slechte woningen te slopen en daarvoor in de plaats koopwoningen te bouwen. Daardoor vermindert het aantal mensen met lage inkomens in die wijken en neemt het aantal mensen met hogere opleiding en hogere inkomens toe. Het moet door de overheid voor kopers aantrekkelijk worden gemaakt zich in die wijken te vestigen.
Voor de mensen met lage inkomens moet elders goede huisvesting beschikbaar komen en zij moeten via huurtoeslag in staat worden gesteld duurdere woningen te betrekken in de betere wijken.

Je moet ze betere huizen n geven. Op kosten van de staat. Oftewel: 200 duizend nieuwe huizen van, zeg, 250 duizend euro is totaal 50 miljard euro ineens om de huizen te bouwen en 200 duizend maal 500 euro in de maand is ongeveer 1 miljard ieder jaar huursubsidie erbij.

En dan een paar meer nuchtere visies. Eerst in de Volkskrant (ja, het blijkt te kunnen) (de Volkskrant, 01-08-2013, door Willeke Stadtman, oud-bestuurder in de zorg):

Geforceerde integratie werkt niet

'Mensen met mogelijkheden' zijn verstandelijk gehandicapten. En 'krachtwijken' zijn probleemwijken. Verhullende taal doet daar niets aan af.

Tussentitel: Mensen hebben nu eenmaal de neiging zich 'in eigen kring' op te houden

Verstandelijk gehandicapten, die in woonwijken wonen, blijken soms voor geluidsoverlast te zorgen (de Volkskrant, 29 juli). Los daarvan blijkt uit meerdere onderzoeken dat het geloof in 'community care' en 'een ongedeelde samenleving' niet gestaafd wordt door de feiten. Het idee dat gehandicapten en niet-gehandicapten in een woonwijk elkaar opzoeken, berust blijkbaar op een misverstand. ...

Meer daarover elders op deze website

. Het is voor het eerst dat deze gelijkenis die doodgewoon een gelijkenis is in de effecten van ideologie

, in dit soort kringen een plaatsje krijgt.

In het rapport Werk aan de wijk van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) wordt een harde conclusie getrokken (de Volkskrant, 30 juli). ...
    In mijn optiek is er een overeenkomst tussen beide voorpagina-artikelen. Allereerst is daar het verhullende taalgebruik, dat symbool staat voor het geloof in een maakbare samenleving of de hoop op spontane integratie tussen mensen die nogal van elkaar verschillen.
    Tegenwoordig noemen we mensen met een verstandelijk handicap 'mensen met mogelijkheden' of - nog erger - 'mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt'.
    En achterstandswijken worden betiteld als 'krachtwijken' of 'prachtwijken'.

Met een plethora van soortgelijk symbolisch en verwrongen taalgebruik, vooral waar het de inhoud van de krachtwijken betreft

In beide gevallen is sprake van ontkenning van de situatie. Mensen met een handicap hebben minder mogelijkheden dan niet-gehandicapten. En probleemwijken zijn niet voor niets zo gaan heten.

En in beide gevallen is van toepassing wat de psychologie vertelt over probleemgevallen in de fase van ontkenning en die toch iets gaan ondernamen: "Het wordt één grote modder- en puinzooi":

Ten tweede zijn beide gevallen voorbeelden van ideologisch gedreven overheidsbeleid dat goed past in de categorie 'jumping to conclusions'. Zonder duidelijke probleemstelling, zonder deugdelijke analyse van het vraagstuk en zonder gebruik te maken van bestaand wetenschappelijk onderzoek of ervaringen van andere landen wordt een conclusie getrokken.

En die conclusie luidt:

Alle mensen met een verstandelijke of lichamelijke handicap horen net als wij thuis in gewone woonwijken en achterstandswijken kun je met enkele kunstgrepen omtoveren in een levendige multiculturele gemeenschap, waar integratie een leidend principe is.

En aan het einde van de Grote Regenboog zit een grote pot met goud in de grond.
Waarop de mevrouw met ervaring in het besturen van de zorg een paar basale sociologische waarnemingen herhaalt:

Mijn stelling is dat het geloof in een maakbare samenleving naïef is. Domweg omdat mensen van nature de neiging hebben zich op te houden in eigen kring, binnen de eigen groep. En dat integratie dus niet afdwingbaar is.

Of zoals de bestuurder van de Haagse shariawijk het verwoordde: "Het vijf maal daags oproepen tot het islamitische gebed draagt bij aan de integratie"

.
Waarna ze iets wanhopigs doet:

Verder zou ik de overheid willen oproepen beleid niet uitsluitend te baseren op een partijpolitieke ideologie of een religieuze overtuiging, maar op degelijk (wetenschappelijk) onderzoek en op feiten.
Mensen met een handicap en mensen in probleemwijken zijn kwetsbaar. Alleen al daarom hebben ze recht op beleid dat gebaseerd is op analyse, reflectie en vooral ook gezond verstand.

Haar reactie is als de toeschouwer bij een lezing van filosoof Hegel die betoogde dat er niet meer dan zeven planeten waren: "Uw beweringen zijn in strijd met de feiten". Het antwoord van Hegel: "Des te erger voor de feiten". Ook deze beleidsmakers zullen nooit luisteren, want de beweringen van de mevrouw zijn in strijd met hun "zeven planëten". En hun "zeven planeten" is "de gelijkheid der culturen"

. Die mensen uit andere culturen zijn gelijk, en als er iets met ze fout gaat, is het dus onze schuld.

Oh ja, je had ook nog de niet-poliitek-correcte media (Elsevier.nl, 31-07-2013, column door Afshin Ellian):

Als de wil om te integreren ontbreekt, zal geld ook niet helpen

Integratie gaat in de eerste plaats om de wil in een nieuw land en een nieuwe cultuur op te gaan. Niet de Nederlandse staat, maar de nieuwkomer zelf is verantwoordelijk voor zijn toekomst.

De linkse kerk geloofde de afgelopen decennia in de onderlinge verbondenheid van geld en integratie.
    Eindelijk is er het verhelderende en tegelijkertijd dodelijke rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) over de probleemwijken - de Vogelaarwijken.    ...
Uit het SCP-rapport blijkt dat het sinds 2008 met alle probleemwijken beter gaat, maar dat Vogelaarwijken zich daarin niet onderscheiden van andere wijken. Maar de Vogelaarwijken kregen extra aandacht, in de vorm van 1 miljard euro belastinggeld.    ...
    Ik heb me destijds steeds verzet tegen het beleid van Vogelaar en het linkse geloof in de diepe verbondenheid van geld en integratie. Op 11 juli 2008 schreef ik op deze plek: 'Je kunt de wijken opknappen met belastinggeld, maar hoe ga je de mentaliteit van diezelfde mensen opknappen? Dat lukt niet! Ze moeten domweg gaan werken. En een hervorming van de verzorgingsstaat moet werken aantrekkelijk maken. Zo kun je mensen perspectief bieden. Daarmee zou een deel van het integratieprobleem opgelost zijn. Het sociale en culturele gedeelte van integratie vraagt om een andere aanpak. Miljarden geeft de PvdA uit om de problemen die de partij zelf heeft veroorzaakt, op te lossen. Dit is onrechtvaardig en moreel onverantwoord.'
    Ik was niet de enige die steeds waarschuwde voor dat beleid. Ook het onderzoek van sociale wetenschappers toonde aan dat probleemwijken in samenhang met integratie niet met financieel beleid kunnen worden aangepakt.    ...
    En als de wil tot integratie ontbreekt, zal geld geen oplossing bieden. Ook de Commissie-Blok die de integratie onderzocht, kwam tot de conclusie dat waar de integratie gelukt is, dat niet het resultaat is van overheidsbeleid.
    Kan de wil tot integratie met geld worden gekocht of bevorderd? Wil iemand zijn religieuze en culturele overtuigingen die indruisen tegen de cultuur en de rechtscultuur van het nieuw land, opgeven als de staat deze stap zou financieren? Gezond verstand zegt: nee, dat is onmogelijk.    ...
    Maar links dacht anders over de integratie. Vanuit de linkse visie is de integratie slechts een financieel probleem. Wie niet meer arm is, integreert moeiteloos in een westerse samenleving. Deze neomarxistische visie op de samenleving is een kostbaar maar ook een feitelijk beletsel voor de integratie van de nieuwkomers.
    De nieuwkomer wordt ontlast van zijn eigen verantwoordelijkheid. Terwijl in werkelijkheid niet de Nederlandse staat, maar de nieuwkomer zelf verantwoordelijk is voor zijn toekomst. En zodra de nieuwkomer die verantwoordelijkheid aan de beleidsmakers overdraagt, zal bij hem of haar de wil tot integratie niet langer een authentieke beslissing zijn.
    De linkse kerk leerde de nieuwkomers om een prijs te vragen voor zijn wil tot integratie. Dat was niet geheel uit menslievendheid. Er bestond echt een integratie-industrie. Er kon geld worden verdiend aan integratieprojecten.
    Alleen al aan het beleid van mevrouw Vogelaar viel 1 miljard euro te verdienen. Wie werkzaam waren in de integratie-industrie, kunt u zelf raden.
    De wil tot integratie is niet te koop.

Dat gebrek aan wil tot integratie wordt juist dezer dagen nog luidkeels geuit door de hoger opgeleiden - de woordvoerders

. Die wil zal bij de laagopgeleide en laagopleidbaren veel lager liggen, dat wil zeggen: op het niveau van een diep afkeer van de positie van mislukking waarin ze verzeild raken. En waarvan Nederland natuurlijk de schuld krijgt. waarna ze binnensteden in brand gaan steken: Parijs 2005, Londen 2011, Stockholm 2013.
Marcel van Dam had in één ding we onbedoeld gelijk: de probleemwijk moet worden ontloederd. Maar dat kan niet door verspreiding, want dat is onbetaalbaar. En integratie zal er dus niet van komen. Dan blijft er nog één manier over om die verloedering uit de wijken te krijgen: remigratie. Niets mis mee, het is gewoon de omgekeerde route van migratie. En die hebben ze allemaal veilig afgelegd.

Bij de Volkskrant zijn ze verslaafd aan het multiculturalisme en de gelijkheid der culturen erger dan aan de zuiverste crack (van heroien schijn je n09g een beetje af te kunnen komen). Dus worden we vergast op anderhalve pagina pure ontkenning (de Volkskrant, 03-08-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):

'Alles beter sinds we Vogelaarwijk zijn'

Zijn alle inspanningen voor de veertig slechtste buurten echt voor niets geweest, zoals het SCP concludeerde? Bewoners zijn vaak verbijsterd. Deskundigen zijn minder verbaasd: 'Als je de verwachtingen zo hoog maakt, krijg je teleurstellingen.'

Tussentitel: Dat stond toch ook in dat rapport, dat bewoners positiever denken over hun wijk - Berry Kessels - manager woningbouwcorporatie in Arnhem
.
'Namens heel veel vrijwilligers en buurtbewoners van de wijk Klarendal in Arnhem vragen wij ons af hoe het kan dat de inspanningen die we de afgelopen jaren hebben gedaan niets hebben geholpen naar u mening. Wat is onze wijk vooruit gegaan en wat zijn we daar tros op.' ...

En er volgen nog veel meer bewijzen die laten zien dat de mensen die daar wonen even verlicht en cultureel gevorderd als Nederlanders, wat ook niet anders kan want ze komen uit landen die er precies zo uitzien als Nederland, wat je toch doet afvragen waarom die mensen in godsnaam in Nederland zitten en niet daar waar ze heerlijk van hun eigen cultuur kunnen genieten zonder gediscrimineerd te worden door die racistische Nederlanders.

En natuurlijk is er ook ontkenning van de graaiende corporatiebestuurders, die zelf in koopwoningen zitten, en de huurders laten opdraaien voor wat een pure overheidstaak is (de Volkskrant, 03-08-2013, door Maria Molenaar, bestuurder van de corporatie Woonstad Rotterdam):

Eerst een no-go-area, nu een tip in Lonely Planet

De West-Kruiskade in Rotterdam was jarenlang een van de beruchtste straten in Rotterdam. Een broedplaats van drugsdealers waar nietsvermoedende burgers vooral 's nachts niets te zoeken hadden.
De gemeente Rotterdam en Woonstad Rotterdam hebben een aantal jaren geleden de handen ineengeslagen. Nu is de West-Kruiskade opgenomen in de Lonely Planet: authentieke winkels, betaalbare overheerlijke maaltijden en lekker wandelen. ...

Wat ze gedaan hebben door het gribus eruit te werken. Wat landelijk beleid moet worden.

Het zaterdag-katern gaat maar eens op bezoek in Rotterdam (de Volkskrant, 10-08-2013, door Wim de Jong):

De kop van Zuid

Rotterdam-Zuid is de grootste achterstandswijk van Nederland. En Marco Pastors - ex-LPF - is de man die die achterstand moet gaan wegwerken. De voormalige hardliner en nu topambtenaar leidt V Zomer rond en legt uit hoe hij dat gaat doen.

Tussentitel: 'Onderwijs, wonen en werk zijn de speerpunten om de toekomst van de bewoners van Zuid te verbeteren en ze betrokken te maken'

... ironische terzijdes zullen we die middag in zijn gezelschap meer mogen smaken, bijvoorbeeld wanneer een tegenligger in een smal straatje gedienstig het trottoir kiest om de grommende Maserati ruim baan te geven en onze gids tevreden opmerkt dat dat vaker voorkomt. Of wanneer hij met de nodige spot vaststelt dat de bakfietsdichtheid in zijn Rotterdam-Zuid 'vrijwel nul' is.
    Maar dergelijke spitsvondigheden doen niets af aan de ernst waarmee de uitvoerder van het Nationaal Programma Rotterdam-Zuid (NPRZ) over zijn missie praat. Met drie beleidsmedewerkers aan zijn zijde heeft hij van de rijksoverheid voor vier jaar een uniek mandaat gekregen om de enorme achterstanden in het stadsdeel in te lopen.    ...
    Waar het 'Pact op Zuid', de majeure sociaal-economische en culturele reddingsoperatie waarvoor 1 miljard euro was uitgetrokken, mislukte en in 2011 voortijdig werd afgeblazen, moet het Nationaal Programma Rotterdam- Zuid het vrijwel zonder extra middelen en mankracht stellen. ...
    Nu hij geen Leefbaar-politicus meer is maar een hoge ambtenaar, zul je uit Marco Pastors' mond niet gauw meer horen dat het zijn idee nooit was om 'meiden', rappers, geïsoleerde allochtone moeders, loslopende jongeren en etnische kunstenaars via straatbarbecues, gezamenlijke koorzang, collectief tuinonderhoud en wijkparades tot zelfontplooiing en betrokkenheid bij hun buurt te stimuleren. Maar zo nu en dan ontsnapt nog wel een sneer aan zijn lippen.
    Zo moet hij op onze eerste stop, op de bovenste etage van de Mijnsherenflat, die uitkijkt op het schiereiland Katendrecht en de schetterende hoogbouw van de noordelijke Maasoever, wel even grijnslachen als de pogingen ter sprake komen om heel Zuid net zo'n urban grotestadsimago te geven als onder andere op 'de Kaap' (Katendrecht) is gebeurd.
    Pastors: 'Jullie bedoelen met allemaal leuke restaurantjes enzo? Opdat de hippe mensen van Noord en die paar mensen van de gemeente die dat hebben geëntameerd er een paar keer kunnen komen eten? Zulke tentjes is vooralsnog een kort leven beschoren, want op Zuid zelf gaat het merendeel van de mensen helemaal niet uit eten. Dat is hun eerste en ook hun tweede behoefte niet. Als je op dat vlak al iets zou willen betekenen, begin dan een afhaal. Die is hier wel groot. Vanaf zes uur 's avonds zie je overal mensen met zo'n wit plastic tasje over straat gaan.'    ...
    Terug in de auto passeren we het roemruchte Afrikaanderplein. Haveloos en rauw op de dagen dat er geen markt wordt gehouden, exotisch en op een verantwoorde manier adem-stokkend als dat wel het geval is. Rotterdam telt 170 nationaliteiten, en op deze vierkante kilometer kom je ze allemaal tegen. Interessant toch, meneer Pastors, die hoe dan ook indrukwekkende permanente manifestatie van diversiteit?
    Daar betrapt Marco Pastors ons alweer op een 'iets te romantische' voorstelling van zaken. 'De Afrikaanderbuurt is op dit moment niet heel divers, maar vooral Turks.' Met diversiteit is niets mis, voegt hij daaraan toe, 'maar wat we niet willen is dat het leidt tot wijken met inwoners uit één land of met één culturele achtergrond'. Hij kan zich best voorstellen dat mensen van dezelfde herkomst bij elkaar in de buurt willen zitten, 'maar voor de samenleving is het niet goed. De bedoeling van al het Nederlandse achterstandswijkenbeleid is juist dat we het hier met elkáár gaan doen'.
    Daarbij: diversiteit is in zowel positieve als negatieve zin van ondergeschikte betekenis in de aanpak van de problematiek op Zuid.
    Pastors: 'De toestand per Rotterdamse achterstandswijk wijkt niet af van die in gemeenten als Hoensbroek of Helmond. Ook de mensen op Zuid zijn niet anders. Het enige verschil is dat het in die andere gemeenten slechts om een paar duizend mensen gaat en hier om tweehonderdduizend. De schaal is enorm. 23 procent van de inwoners van ons gebied is afhankelijk van een uitkering. Voor Nederlandse begrippen is dat toch wel heel veel. Van de kinderen hier is ook 23 procent vroegtijdig schoolverlater, tegen gemiddeld 7 procent in de rest van het land. Jongeren met wie niets aan de hand is, maar die toch geen diploma hebben. Dat zijn onnodige achterstanden.
    'Onderwijs, wonen en werk zijn in het Nationaal Programma dan ook de speerpunten om de toekomst van de bewoners van Zuid te verbeteren en ze betrokken te maken. En pas als je de basisvoorwaarden voor een zinvolle dagbesteding en een zinvol leven hebt geschapen, kun je aan investeringen gaan denken die het leven op Zuid ook nog wat aantrekkelijker gaan maken. Zoals voor die restaurantjes van jullie. Dat is in het verleden te vaak de fout geweest. Mensen die weliswaar het beste voor hadden met Zuid, begonnen ermee om daar te organiseren wat zij leuk vinden in een stadswijk. Tja, het is hier dus echt Amsterdam-Oost of Utrecht niet.'
    En dan lichtelijk provocerend: 'Maar als jullie een grote groep nieuwe inwoners kunnen leveren die met z'n allen van Rotterdam-Zuid in één keer zo'n hippe buurt van de grond krijgen, dan graag hoor!'    ...

En vermoedelijk slechts halfbewust komt het daar weer langs: het heeft niets met de stenen, maar alles met de mensen te maken. Het zijn geen zwakke en erg zwakke wijken, het zijn zwakken en erg zwakke mensen.

Ella Vogelaar herself gelooft natuurlijk heilig in de heilzame werking van het opvoeden van allochtonen (de Volkskrant, 13-08-2013, van verslaggever Ron Meerhof):

Vogelaar: wel succes wijkenbeleid

Oud-PvdA-minister Ella Vogelaar is 'behoorlijk kritisch' over een recent rapport van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP), dat stelt dat haar krachtwijkenbeleid weinig meetbaar effect heeft gehad. 'Het gaat wel degelijk beter in die wijken', zegt ze vanavond in het NCRV-programma Altijd Wat. . ...

Dit hoort bij de rol van de Pleegzuster Bloedwijn van de multiculturele "joods-christelijk-islamtische" samenleving.

Wat Volkskrant-propaganda waarin de term "allochtoon" niet genoemd wordt maar er met torenhoge neonletters vanaf straalt (de Volkskrant, 19-09-2013, van verslaggeefster Gidi Heesakkers):

Reportage | Amsterdamsestraatweg in Utrecht

'Shoarmaboulevard' wil maar niet opbloeien tot bruisende straat

Overal in Nederland worden probleemwijken omgetoverd tot hippe buurten, maar met de Amsterdamse-straatweg in Utrecht lukt dat niet. Wat is het probleem?

Vertaald: "Overal in Nederland in achterstandswijken waar de allochtonen grotendeels verjaagd zijn en vervangen door gewone Nederlandse burgers gaat het weer aanzienlijk beter dan de puinhoop die het ervoor was". En in Utrecht met deze weg lukt dat niet zo - want:

In een uitgestrekt deel van de straat is de keuze vooral reuze voor liefhebbers van waterpijp roken, Chinese oormassages, 'alle pizza's 5 euro' en eindeloos veel broodjes shoarma.

Vertaald: "De allochtonen zijn nog niet genoeg weggepest". Of in de woorden van een bewoner:

... Van Dolderen. 'Als ik niet verknocht was geraakt aan deze straat was ik allang weggeweest.' Hij waarschuwt wel dat het moeilijk is de charmante chaos onder controle te houden. 'De aandacht mag niet weer verslappen. Bewoners mogen niet het idee hebben in een meelzak te slaan als ze bij het wijkbureau klagen. Als de gemeente niet blijft handhaven, zit de buurt over tien jaar vol ondernemers die geen gezond bedrijf willen opzetten, maar een honk voor hun maffiavriendjes.'

Omschrijving: "ondernemers die geen gezond bedrijf willen opzetten, maar een honk voor hun maffiavriendjes' Vertaling: "allochtonen".

Nog een eufemisme (de Volkskrant, 27-11-2013, van verslaggever Bart Dirks):

Ingreep Rotterdamse corporaties in 'kantelwijken'

Kansarme huurder geweerd

Vier Rotterdamse woningcorporaties gaan in een aantal woningblokken huurders weren die geen werk hebben of in het verleden overlast hebben veroorzaakt. Zo moet worden voorkomen dat kwetsbare 'kantelwijken' in de deelgemeente IJsselmonde (Rotterdam-Zuid) verder afglijden. .
'De buurten waar de leefbaarheid ernstig onder druk staat, hebben een adempauze nodig ten aanzien van de komst van nieuwe bewoners', staat in het convenant dat vandaag wordt ondertekend door de gemeente Rotterdam, de deelgemeente IJsselmonde en de woningbouwcorporaties Vestia, Woonbron, Woonstad en Havensteder.
De corporaties grijpen niet in heel IJsselmonde in, maar op het niveau van een aantal woningbouwcomplexen. De toelatingscriteria gaan gelden voor ruim twaalfhonderd woningen in 'kantelwijken'. ...

Allemaal een glijdende schaal natuurlijk: van een verschrikkelijke achterstand, naar een grote achterstand. Met als de personele invulling 'kansarme huurder' Of:

GroenLinks en SP zijn kritisch over de maatregelen. 'Het is niet wenselijk dat een groot deel van Rotterdam-Zuid op slot wordt gegooid voor kwetsbare huurders', zegt SP-raadslid Leo de Kleijn.

Of 'kwetsbare huurder'.
Met aan het einde per ongeluk een stukje waarheid:

Volgens de 'Rotterdamwet' kunnen al maatregelen worden getroffen voor spreiding van huurders, bijvoorbeeld om te voorkomen dat kansarme migranten allemaal in dezelfde buurt terechtkomen.

'Kansarme migranten'. En aangezien het waarschijnlijk geen emigranten zijn, "kansarme immigranten".
Overigens kan de redactie uit persoonlijk ervaring vertellen dat de betreffende wijken in Rotterdam nog in de jaren zeventig volledig blank waren en bewoond door gewone fatsoenlijke werkende Rotterdammers en gewone fatsoenlijke wijken waren waar geen onvertogen woord viel en de grootste oorzaak voor opwinding was de moord op het Brekelsveld

van een decennium of zo terug.

Een andere Rotterdamse wijk - de positieve geluiden moeten met heel veel korrels zout genomen, want afkomstig van de "hulpverleners" die geprobeerd hebben wat te verbeteren (de Volkskrant, 04-07-2014, door Hans Elemans, Eric Geraets, en Martien Kromwijk, allen langdurig betrokken bij de aanpak van Hoogvliet):

Wijkaanpak Hoogvliet wel bijzonder succesvol

Als gevolg van de parlementaire enquête dreigen de taken van de woningcorporaties sterk te worden begrensd. Gezien het succes van de wijkaanpak in het Rotterdamse Hoogvliet is dat niet terecht.

Het heeft nauwelijks de media gehaald. Maar in dezelfde week dat minister Blok de taken van corporaties zozeer begrensde dat een herhaling nauwelijks mogelijk lijkt, toonde een onderzoeksrapport van de UvA en TU Delft aan dat de grootschalige wijkaanpak in Hoogvliet uitermate succesvol is geweest. Daarmee werd ook de conclusie weerlegd van een eerder SCP-onderzoek, dat geen effecten kon meten van de wijkaanpak. Wellicht is de periode van 4 jaar waarover het SCP heeft gemeten te kort: Hoogvliet laat zien dat het veel langer duurt om de gewenste vooruitgang te bereiken.
    Een deel van Hoogvliet werd in de jaren '90 door de toenmalige burgemeester van Rotterdam Bram Peper de eerste no go area van Nederland genoemd. Kleinschalig en projectmatig aanpakken bood onvoldoende soelaas, Hoogvliet leek failliet.
    De bewonersorganisatie formuleerde in de eerste wintermaanden van 1998 de volgende diagnose:
    ■ De instroom naar Hoogvliet bestaat al lange tijd zeer eenzijdig uit vooral kansarmen en eenoudergezinnen. ...

Lees: creolen - vaderloze "gezinnen"

. En om hierin verbetering te brengen, met er eindeloos veel Nederlands geld en Nederlandse moeite in:

Er werd bijgedragen aan bewaking en veiligheid, een kwart van de woningen in Hoogvliet werd gesloopt, en er kwam spectaculaire nieuwbouw voor terug. Er werd geïnvesteerd in het onderwijs ...
... Hoogvliet laat zien dat een zo omvangrijke wijkaanpak minimaal 15 jaar duurt en Hoogvliet is nog niet af

Kortom: het een zeer dure en moeizame vorm van het beschaven van barbaartjes. Of in de woorden van de hulpverleners:

Het failliet is afgewend ...

En om dit in heel Nederland te doen, is dus onbetaalbaar.

In Roermond heet de wijk weer anders (de Volkskrant, 02-02-2015, van verslaggever Sander van Walsum):

Reportage | 'Wereldwijk' Donderberg in Roermond

'Moslims van nu zijn de katholieken van toen'

Petra Stienen werkte in Egypte en Syrië en schreef een optimistisch boek over de Roermondse wijk Donderberg waar ze opgroeide. ...

Van het rijtjeshuis waar Arabiste en oud-diplomate Petra Stienen (49) het grootste deel van haar jeugd heeft doorgebracht ...

Het is duidelijk: alle kwalificaties moeten dus tienvoudig in het negatieve worden doorgetrokken om bij de werkelijkheid te komen. Stienen is van het type dat een groepsverkrachting op het Tahrir-plein zou omschrijven als "Een plezierige nieuwe ervaring".

In 1984 ging Stienen in Leiden studeren ... In haar ouderlijk huis woont nu een Turks-Nederlands gezin. De Donderberg veranderde in een 'probleemwijk' waarover zorgelijke reportages in de kranten verschenen. Een wijk met hangjongeren, drugshandel, verkommerende plantsoentjes, duistere steegjes, familiedrama's en flats waar mensen - meestal niet afkomstig uit de wijk - vanaf sprongen. ...

En sindsdien is het alleen maar erger geworden: nu gaan ze als jihadi naar Syrië, met universele steun van de thuisblijvende achterban.

Een paar jaar is deze verzameling niet bijgevuld omdat er op dit niveau de ontwikkelingen toch langzaam gaan en er meer urgente andere zaken waren. Maar omdat er naar aanleiding van opmerkingen van huidig minister van Buitenlandse zaken Stef Blok weer ophef is over "de multiculturele samenleving", die hij beschreef als mislukt dan wel niet bestaand of niet-vreedzaam, een paar internationale voorbeelden van die multiculturele samenleving in de vorm van multiculturele wijken. Eerst Nederland, naar aanleiding van een verkrachting door een zwarte (telegraaf.nl, 22-07-2018, door John Maes

Buurt geschokt: verkrachte studente geketend met fietsketting

Rotterdam - „Dit is een wake-up call.” Vrouwelijke gasten van het ’herenhuis’ in de gemengde Rotterdamse wijk De Esch aan de Nieuwe Maas moeten bij een volgend bezoek vanuit het centrum niet meer alleen naar hun appartement fietsen, zegt een jonge twintigjarige student. Hij is zichtbaar aangegrepen door de verkrachting en ernstige mishandeling van een studente, zaterdagochtend om de hoek. ...

Sinds zaterdagochtend zijn twintig rechercheurs onder leiding van het Openbaar Ministerie ’onafgebroken’ bezig met het misdrijf in de Herman Bavinckstraat. Het signalement van de vermoedelijke verdachte luidt: ’een man van rond de 20 jaar met een donker getint uiterlijk, een donkere hoodie aan en fietsend op een donkerkleurige fiets.’    ...
    In de Herman Bavinckstraat is het vaker onrustig. Afgelopen januari raakte een 24-jarige Rotterdammer gewond bij een schietpartij. Hij werd twee maanden later als verdachte aangehouden. ’Mogelijk een drugsconflict’ was de reden dat er een wapen werd getrokken. In september 2016 werd er ook geschoten.
    En wie je in de buurt ook spreekt, iedereen zegt dat er gedeald wordt. Het zou zelfs aan kinderen worden aangeboden. „De Esch is een soort dorpje, maar ook een soort afvoerputje”, stelt Didi Hoving (68). Waar studenten, mensen onder toezichtstelling, allochtoon en autochtoon portieken delen.     ...

Vervolgens over naar buurland België. En nee, het is niet het bekende Molenbeek (hln.be, 18-07-2018, Bron: Het Nieuwsblad, VRT, VTM NIEUWS

FlixBus-chauffeurs trekken aan alarmbel over Brussel-Noord: “Er worden messen getrokken en reizigers beroofd”

Chauffeurs van de Europese busmaatschappij FlixBus zijn de onveilige situatie aan Brussel-Noord beu. De maatschappij eist extra beveiliging en is naar eigen zeggen al op zoek naar een andere stopplaats in de hoofdstad. “Meerdere keren per week maak ik er bedreigende dingen mee”, zegt een buschauffeur in Het Nieuwsblad. ...
Volgens de VRT veroorzaken bendes aan het station overlast en wachten ze de FlixBussen op om reizigers te beroven en hun bagage te stelen. Ook de chauffeurs worden bedreigd als ze willen ingrijpen, zegt een chauffeur in Het Nieuwsblad. “Het noodnummer in de bus wordt dikwijls niet eens beantwoord”, hekelt de man. “We zijn het beu en eisen beveiliging.” Volgens de chauffeur vindt er aan het station vaak intimidatie en geweld plaats, worden er messen getrokken en gebeuren er diefstallen en ruzies. ...
Audrey Dereymaeker van de politiezone Brussel-Noord erkent het probleem. “Brussel-Noord is niet de meest veilige buurt; het Maximiliaanpark, waar veel migranten samenkomen, ligt vlakbij. ’s Avonds hangen zij vaak rond in de buurt van het station.” ...

En de rest van de buurt is dan natuurlijk ook multiculti.

Het derde voorbeeld is Zweden, waar de sterkste immigratie heeft plaatsgevonden, en de verschijnsel inmiddels zo ernstig zijn, dat zelfs de Volkskrant erover rapporteert (de Volkskrant, 20-07-2018, door Eric van den Outenaar):

Drugsgeweld teistert Zweedse steden

De politie in Zweden heeft aan bendegeweld de handen vol. Steden worden geplaagd door schietpartijen. Veel daders hebben een migratieachtergrond. Een partij met neonaziwortels lijkt bij de verkiezingen te profiteren.

Tussentitel: Gemiddeld vier keer per jaar was er begin jaren negentig een fatale schietpartij, nu is dat veertig keer

Wie 's ochtends de krant openslaat kan in Zweden haast dagelijks lezen over beschietingen op straat. Vooral de drie grootste steden, Stockholm, Göteborg en Malmö, zijn het decor van crimineel geweld. Ook in middelgrote steden wordt regelmatig geschoten.    ...
    Het is voor de politie nauwelijks te doen om de bendeleden allemaal op te sporen. Zweden telt ruim twintig zogeheten 'bijzonder kwetsbare wijken', meldde de politie vorig jaar. Ze staan vol betonflats waar hoofdzakelijk immigranten wonen. In de achterstandsbuurten heerst een relatief hoge werkloosheid en vindt openlijk drugshandel plaats. Jongeren moeten er sterk in hun schoenen staan, willen ze zich onttrekken aan de groepsdruk om zich aan te sluiten bij een jeugdbende.    ...
    Intussen wordt steeds openlijker vastgesteld dat vrijwel alle betrokkenen bij het geweld een migratie-achtergrond hebben. Het dagblad Dagens Nyheter deed vorig jaar onderzoek en concludeerde dat van de 100 mannen van wie vast was komen te staan dat ze sinds 2013 bij een moord of moordpoging waren betrokken, er 90 één of twee ouders hadden die geboren waren in het buitenland. De krant deed een soort steekproef in de gerechtelijke procedures van 53 veroordeelde daders en 47 beschuldigde personen. Vervolgens ontdekte Dagens Nyheter in de openbare registers van de burgerlijke stand en andere bronnen dat ongeveer de helft van de onderzochte groep zelf als migrant was gekomen, en de rest in Zweden was geboren. Veruit de meerderheid van de mannen had wortels in landen uit het Midden-Oosten en Noord-Afrika, aldus Dagens Nyheter..
    Doorgaans spreken de meeste Zweedse media, politici en de politie niet of nauwelijks over de achtergrond of etniciteit van criminelen. ...

Overigens, de reden voor de openheid is deze:

Inmiddels roepen bijna alle politieke partijen om strengere straffen en meer mankracht voor de politie. Grote winnaar van de onrust lijken de Zweden Democraten. Voor de verkiezingen in september is de rechts-populistisch partij met neonaziwortels in peilingen uitgegroeid tot de tweede partij.
De Zweden Democraten kunnen rekenen op eenvijfde van de stemmen, net iets minder dan de regerende sociaaldemocraten, die sterk aan populariteit inboeten. De reden voor het populistische succes is dat ze de toegenomen criminaliteit onverbloemd koppelen aan de immigratie in de afgelopen jaren. De politici in het midden doen dat niet.

Tja ...

En ook de parel van Nederland is tevens een parel der multiculturaliteit (telegraaf.nl, 28-07-2018,

’Centrum Amsterdam urban jungle zonder gezag’

Het centrum van Amsterdam verandert ’s nachts volgens de gemeentelijke ombudsman Arre Zuurmond in een „urban jungle” zonder gezag. Crimineel geld is er ’leidend’, de politie kan de situatie niet aan en het is er veel te druk, waardoor onveilige situaties ontstaan, schetst de ombudsman in een interview met Trouw.
Zuurmond is tijdelijk aan de rand van het prostitutiegebied aan de Wallen gaan wonen om zelf te ervaren hoe het er daar aan toe gaat. ...

Hét voorbeeld voor de rest van Nederland - bij gelijkblijvende trends. Eén grote "urban jungle" gevuld met mocro's en rappers.

Volgende meetpunt (de Volkskrant, 04-02-2020, door Thomas Borst en Bart Dirks):

Achterstandswijk keert terug

Probleemwijk, aandachtswijk, krachtwijk, prachtwijk: het blijft raadselachtig hoe het komt dat de ene wijk blijft kwakkelen en de andere de weg omhoog vindt. Er is geen toverformule om een buurt er weer bovenop te helpen.

De achterstandswijk keert terug in Nederland. Daarvoor waarschuwen de woningcorporaties, die ook zelf - tegen wil en dank - debet zijn aan die ontwikkeling. In wijken met veel sociale huurwoningen wonen steeds meer mensen met een laag inkomen. In 'zwakkere' wijken worden ook bovengemiddeld veel mensen gehuisvest die hulp en ondersteuning nodig hebben vanwege psychische of sociale problemen.
Ook statushouders en mensen met een licht verstandelijke beperking komen er vaker terecht dan in 'sterke' wijken. ...

Gecensureerd door de politieke-correctheid: de voornaamste invloed: de aanwezigheid van allochtonen.

Nog even wat voortgang in de wijken - naar aanleiding van de coronacrisis en leiderschap ("betonen waarin ..."). Eerst waaraan leiding wordt gegeven (de Volkskrant, 25-04-2020, door Hassan Bahara):

Buurthulp

Beter een goede buur

Niet alleen staatshoofden tonen nu leiderschap. Ook lokaal staan leiders op ...

... K-buurt in Amsterdam-Zuidoost niet ook het gevaar in een infectiehaard te veranderen? Het gebied staat vol met enorme honingraatflats, waar honderden mensen - vaak van Surinaamse, Caribische en West-Afrikaanse afkomst ...

En dat 'vaak' ziet er dan zo uit:

Waarna het oude lied weer spontaan aangeheven wordt:
♫ Moriaantje, so swart as roet ... ♫

En we vervolgens een blik werpen op het figuur die in staat is hieraan leiding te geven:

... Ook lokaal staan leiders op, zoals Mike Brantjes in de beruchte K-buurt in Amsterdam.

O shit, dacht Mike Brantjes toen hij afgelopen maart het nieuws las dat de stangen in New Yorkse metro's een belangrijke drager van het coronavirus zijn geweest. ...
Halverwege het gesprek komt de haast onvermijdelijke vraag ter tafel: hoe belandt een witte hoogopgeleide man, die vroeger goed boerde in de consultancy, in een flat voor sociale minima? ...

Een bijpassend racistisch feestlied gaande over blanken is nog niet gevonden, maar dat komt ongetwijfeld nog wel ...
Oh ja, nog even over de buurt zelf:

... Veelal mensen die laaggeletterd zijn en niet het nieuws volgen ...
Samen met enkele anderen runt Brantjes het bewonerscollectief Hart voor de K-buurt. Sinds 2016 probeert dit collectief de meest prangende kwesties op het gebied van veiligheid en sociale cohesie hoog op de gemeentelijke agenda te krijgen. Geen overbodige luxe in een buurt die geregeld wordt opgeschrikt door vuurwapengeweld en waar drill - een muziekgenre dat wordt geassocieerd met messengeweld - mateloos populair is. De K-buurt is ook het terrein van KSB (Kikkensteinbende), een beruchte drillrapgroep waarvan twee jeugdige leden vastzitten op verdenking van moord op een rivaliserende rapper. ...

Toch best wel veel vooruitgang dus, in die vijftig jaar dat ze er wonen - voor de meesten hun hele leven ...

Nog meer vooruitgang ... Nu van de andere smaak in het allochtone palet. GeenStijl had er ook een artikel over, maar eerst de zoetsappige versie van de publieke omroep (de Volkskrant, 08-05-2020, tv-recensie, door Arno Haijtema):

Vragen

Ajouad El Miloudi, zelf uit een kansarme buurt, vraagt zich af waarom hij zelf niet in de criminaliteit is terechtgekomen.

... In het door de NTR uitgezonden tweeluik Ajouad en de Top 600 gaat El Miloudi op zoek naar antwoord op de vraag waarom hij zelf, afkomstig uit een kansarme buurt, als jochie niet is afgegleden in de criminaliteit. En waarom de zeshonderd jongeren tot 21 jaar die figureren op de Amsterdamse hitlijst van veelplegers doen wat ze dagelijks doen: beroven met zware geweldpleging, helen, messen en pistolen dragen, liquidaties plegen, handelen in drugs. ...

De top-600 in Amsterdam staat voor een middenmoot-6000. De middenmoot-6000 in Amsterdam staat voor een middenmoot 600 duizend in heel Nederland.
    Ietwat overschat, maar in de buurt van de totale mannelijke bevolking van deze soort kom je wel.
    Volledig in overeenstemming met enige schaarse berichten elders die rapporteren dat het percentage mannelijke Marokkanen dat met de politie in contact is gekomen ergens in de buurt van de helft en meer ligt.
    En dit gaat weer opgroeien in die buurten en daar kinderen krijgen die precies hetzelfde worden.
    Correctie (met gebruik van het Amerikaanse voorbeeld): met een grote kans op erger.
    P.S.: Natuurlijk maakt de publieke omroep er iets moois van:

Meestal ontmoette de programmamaker de jongens (uitsluitend jongens) op straat, waar ze als een bijenvolk bij een korf rond het busje van wijkagent Steven de Groot zwermden. Die geniet zowel gezag als vertrouwen. Hij spreekt hun straattaal, dolt met ze, kent ze bij naam, geeft ze soms een lift en weet daardoor goed wat er gaande is. ...
De Top 600 wordt intensief begeleid door jeugdzorgers, onder meer met kickbokstraining en opvang in een huiselijke omgeving. Zo lukt het uiteindelijk misschien om twee op de tien veelplegers op het rechte pad te krijgen, zei een bokstrainer. Moedig dat El Miloudi desondanks nieuwsgierig blijft naar de criminelen die door de samenleving worden verketterd.

Ja hoor ... De samenleving verkettert deze lieden. "Geef eens een voorbeeld", is de onmiddellijke riposte. In de berichtgeving komen ze zelfs totaal niet voor. In de berichtgeving vindt je alleen maar "jongeren".
Oh ja ... Geert Wilders.
Twintig jaar terug ...

De corona-pandemie heeft al zo veel gebracht ... Hier brengt ze wat waarheid op een aloud en bekend terrein. Dat wil zeggen ... (de Volkskrant, 16-06-2020, door Jan Tromp):

Coronacrisis treft kwetsbare wijken

Tussentitel: Burgemeesters vragen Den Haag om 1,25 miljard euro voor actieplan

... aloud en bekend voor wie niet een politiek-correcte zombie is die "allochtonenwijken" beschrijft als "achterstandswijken" of zijn overtreffende trap 'kwetsbare wijken', drie termen die weliswaar grotendeels dezelfde locaties aanduiden, maar toch sterk verschillen: achterstandswijken kan je aanpakken, allochtonenwijken nauwelijks of niet.
    Het verschil is: in achterstandwijken wonen mensen met een sociale achterstand, en in allochtonenwijken wonen mensen met een achterlijke cultuur. Zeg maar: winti en islam.
    En aan cultuur mag je niets doen.
    En wie een achterlijke cultuur heeft...

... Inwoners van de kwetsbaarste woonwijken zijn volgens de burgemeesters het hardst getroffen door de maatregelen rond de lockdown. ....

... , is het meest kwetsbaar voor tijdelijke tegenslag.
En dat is structureel:

'Er wordt hier maatschappelijke schade aangericht die nog heel erg lang zal doorwerken', zegt Jan Hamming, burgemeester van Zaanstad. 'We waren op weg met onze wijken, met vallen en opstaan. Maar alles wat bereikt was, lijkt nu door onze vingers te glippen, als gevolg van corona.' Hamming en zijn collega's roepen het kabinet op over de brug te komen.
De burgemeesters noemen een aantal verschijnselen: onderwijsachterstanden zijn 'schrikbarend' opgelopen, jongeren verliezen op grote schaal hun werk, bewoners gaan 'informele schulden' aan bij woekeraars of drugscriminelen, er zijn sterke aanwijzingen dat huiselijk geweld is toegenomen, jongeren zwerven over straat, gewapend met knuppels, het jongerenwerk ziet hen weer afglijden in de drugscriminaliteit.
Burgemeester Hamming hoorde van een schooldirecteur en van wijkteams dat kinderen uit beeld raken. 'Ook is het aantal nieuwe aanmeldingen voor de bijstand enorm. Het gaat om mensen met een uitzendbaan, bijvoorbeeld in de bagageafhandeling op Schiphol, die naar huis zijn gestuurd. We hebben in sommige wijken enorme vechtpartijen gezien tussen jongeren, gewapend met messen. De drugsindustrie in deze buurten is groot; in de coronatijd is de drugswereld een stuk groter geworden. ... '

Waarvan de belangrijkste verschijnselen dus niets te maken hebben met "economie", maar met cultuur. Gewelddadige geneigdheid. Achterlijke cultuur.
Allochtone cultuur, zoals blijkt uit het begeleidende, lokale, artikel (de Volkskrant, 16-06-2020, door Jan Tromp):

Reportage | Achterstandsbuurt

Het project voor jongeren is weg, de dealers zijn er nog

De wijk Poelenburg in Zaandam staat hoog op alle verkeerde lijstjes. 'Wat corona heeft laten zien is dat de kansenongelijkheid alleen maar groter wordt.'

Het is in zekere zin haar trots, de jongerenwinkel in de Zaanse wijk Poelenburg. Sanne de Wildt heeft hem opgezet met een paar collega-jeugdwerkers. De winkel is bedoeld voor jonge mensen met wie het niet goed gaat. De achterliggende idee is om de verlokkingen van een criminele carrière de pas af te snijden. ...
    ... De winkel is dicht. De Wildt: 'Corona heeft alles weggeblazen.' Ze treurt: 'De winkel moest sluiten, het is allemaal weg. Alleen de dealers op de hoek van de straat zijn er nog. Ze zijn diepgeworteld in de wijk. Vrij spel hebben ze weer.'
    Een aantal grote families van Turkse herkomst trekt aan de touwtjes. Ze organiseren de drugshandel. De Wildt: 'Ik sprak een jongen die zijn baantje verloor en aan zijn vader had gezegd dat hij weer moest gaan dealen. Zijn vader had er alle begrip voor. Hij had gevraagd hoeveel en welke drugs zijn zoon nodig had; hij zou het regelen.'
    Sanne de Wildt (30) is jongerenregisseur in Poelenburg. ...
    ... 'Kleine huizen, grote gezinnen, veel spanningen - de omstandigheden drijven de jongens de straat op. Aan de achterkant van Poelenburg slapen jongens in boxen, in garages, in auto's. ...
    ... 70 procent van de inwoners van Poelenburg heeft een niet-Nederlandse afkomst. Meer dan 40 procent is Turks. Turks is ook de voornaamste taal in de wijk. Poelenburg voldoet aan het modelbeeld van een etnisch gekleurde achterstandsbuurt: hoge galerijflats, met de waslijn over het balkon gespannen, schotelantennes en hier en daar een Turkse vlag.    ...
    Willem-Pieter van Ledden (42) is directeur van De Kleurenpracht, basisschool met 172 leerlingen. Hun ouders komen uit negentien landen. Taal is een groot probleem. Thuis wordt doorgaans geen Nederlands gesproken. En los daarvan: de eigen taal is vaak zwak ontwikkeld. Van Ledden: 'Analfabetisme en laaggeletterdheid onder ouders is bij ons geen bijzonderheid. Dat zie je terug aan het taalniveau van de kinderen. Dat de koe boe zegt, zegt een aantal van onze kleuters niets.'    ...
    Sanne de Wildt ... zegt: 'Taal an sich is een probleem. Veel ouders zijn niet gewoon met hun kinderen gesprekken te voeren op kinderniveau, hun kinderen voor te lezen. Zo beginnen vierjarigen aan school met een achterstand waarvan het de vraag is of ze die ooit nog inhalen.' ...

En voor dit alles bij elkaar is er één en slechts één adequate samenvatting, en die is niet "kwetsbaar", die is niet "achterstand", maar die is "achterlijk".
Merk dus op dat nu dertien jaar na de eerste berichten in deze verzameling is, en dat er globaal gezien nul komma niet vooruitgang is geboekt.
Omdat het probleem zit in een achterlijke cultuur, die je niet mag aanpakken.

Nog eens een reeksje wijken waar de barbaren wonen - opgesomd door één van hun woordvoerders (Joop.nl, 20-06-2021, door Ahmed Marcouch - Burgemeester van Arnhem

Kinderen met ouders in nood ...

... wat ik zie hier in Arnhem-Oost. Aan beide kanten van de Rijn, van Geitenkamp tot Malburgen en van Spijkerkwartier tot Presikhaaf wonen en leven met en in achterstanden – van generatie op generatie. ...

Op deze manier:

“Sommige jongeren dragen een wapen om zich veiliger te voelen”, ziet burgemeester Ahmed Marcouch van Arnhem. “We moeten repressief optreden en handhaven normeren.” #Nieuwsuur pic.twitter.com/MQQuAvS8xq

— Nieuwsuur (@Nieuwsuur) June 18, 2021

Allochtone jongeren dragen wapens om zich veiliger te voelen tegen allochtone jongeren, en wie zich echt onveilig voelen zijn de niet-wapen-dragende blanken.
Maar die zijn volgens de woordvoerder ...

... Dus niet doen, beweren dat dwangsommen ouders ertoe brengen hun kinderen weg te houden van wapenbezit. ...

.. de schuld van het wapenbezit van de allochtone jongeren door dwnagsommen te eisen van ouders met kinderen met wapens.
Wie dat ooit gedaan heeft, blijft volstrekt duister, maar volgens de woordvoerder zullen dat ongetwijfeld blanken zijn.
Wat die blanken wel moeten doen, is ...

... Daarom pleit ik ervoor de Buitenschoolse Opvang breed beschikbaar te stellen. ...

... miljarden neerleggen om alle allochtone kinderen op te vangen in de Buitenschoolse Opvang.
Omdat de allochtonen zelf ... :

... ouders die dagelijks zelf tot over hun oren vol survivalstress ...

... de hele dag in de survivalstress zitten.
Oftewel: alle ongewapende blanke kindertjes aan de gewapende allochtoontjes.

Harriet Duurvoort vindt het altijd heerlijk om in haar multiculturele wijkje te wonen. Zo heerlijk (de Volkskrant, 04-11-2021, column door Harriet Duurvoort, publicist):

In plaats van ouders onder druk te zetten, is het wellicht beter de verzorgingsstaat te herbouwen

Een schokkend moment in het Kamerdebat ...
... dat in Nederland kinderen soms jarenlang, op gronden waarvan we als maatschappij vinden dat ze deze beslissing niet rechtvaardigen, uit huis worden geplaatst. ...

Gore leugens, natuurlijk.
Maar het overkomt ook of misschien tegenwoordig juist veel allochtonen, dus is ook dit weer fout.
En al zeikende ...:

... minister Dekker ...
Schulden zijn een 'belangrijke risicofactor' voor oplopende problemen, zei Dekker. 'Meer stress, meer spanningen en een stapeling van problemen kunnen wel leiden tot uithuisplaatsing van kinderen.' Hij benadrukte dat alleen als het echt niet anders kan, wordt overgegaan tot uithuisplaatsing. Maar hij noemde structureel huiselijk geweld in één adem met structurele verwaarlozing als 'kinderen die met een lege maag op school komen'. ...

... , gaat het dus fout:

... Op scholen in arme wijken

Oftewel "allochtonenwijken".

... komt soms tot wel 70 procent van de leerlingen zonder ontbijt op school. ...

En wie geen verband ziet het in alles van aandacht tot gedragsproblemen, stopt zijn kop diep in het zand.

... schulden ...

Oorzaak: gebrek aan zelfbeheersing.
Natuurlijk dus ook bij de kinderen.

... ouders die werkloos zijn

Oorzaak: gebrek aan inzetbereidheid - er is grote vraag naar arbeid. .
    Natuurlijk dus ook bij de kinderen.
    Ach jee ...
    En zo is alles weer volkomen verklaarbaar.
    Van slechte schoolprestaties tot toeslagenaffaire.
    Want gebrek aan inzetbereidheid is een tweelingbroer van fraudebereidheid en criminaliteit.
    In de 'arme wijken' = "allochtonenwijken".

Weer eens een wijkje (de Volkskrant, 29-01-2022, door Bart Dirks):

In Carnisse

Interview | Ahmed Aboutaleb

'We zijn nog niet aan het oppervlak'

De Rotterdamse burgemeester Ahmed Aboutaleb maakte in 2020 prioriteit van Carnisse. Toch bungelt de de kwetsbare wijk nog steeds onderaan, blijkt uit de graadmeter van de stad.

Je kunt een hotline hebben naar de directeur van de stadsreiniging om elke berg grof vuil meteen te laten ophalen. Je kunt de minister van Binnenlandse Zaken overtuigen om opkopers van huizen de pas af te snijden. Je kunt al je energie steken in het samenbrengen van bewoners en professionals - maar ook Ahmed Aboutaleb kan geen ijzer met handen breken. Dat blijkt wel in Carnisse, een kwetsbare wijk met 11 duizend inwoners in Rotterdam-Zuid.
    Sinds juni 2020 was de burgemeester van Rotterdam er op vrijdagmiddagen te vinden. Hij stak er veel tijd en energie in, omdat Carnisse onderaan het Wijkprofiel bungelde. Deze tweejaarlijkse graadmeter van de havenstad kijkt naar de veiligheid (denk aan geweld, vandalisme, overlast), sociale aspecten (zoals zelfredzaamheid, binding) en fysieke thema's (openbare ruimte, wonen, milieu). De scores bestaan half uit objectief meetbare cijfers en half uit het oordeel van 30 duizend Rotterdammers.    ...
    ... Je zou denken dat Carnisse er beduidend beter voor zou staan, in het vrijdag verschenen Wijkprofiel 2022. Maar dat valt tegen. Op de Sociale Index scoort de wijk het laagst van heel Rotterdam. Voor zover de objectieve cijfers al een voorzichtig plusje tonen, blijft het oordeel van de meeste bewoners negatief.
    'In Carnisse hebben we 18 camera's geplaatst. Dat betaalde zich meteen uit. Na een overval heeft een wijkagent intensief de beelden bestudeerd, hij herkende de verdachte aan zijn loopje. Een snackbar die al acht keer was overvallen, is weerbaarder gemaakt. Agenten in burger hebben daar avond aan avond gepatrouilleerd.'    ...
    'Je voelt in wijken als Carnisse waar de bewoners tegenaan lopen. Ze storen zich aan vuil op straat. Ze houden aan het eind van hun geld een stukje maand over. ... '
    'Je krijgt het allemaal voorgeschoteld. Ik noem dat opgestapelde kwetsbaarheden, op het gebied van wonen, inkomen, gezondheid en onderwijs.'    ...

Gunst ... En dat was ooit een heel gewone Rotterdamse buurt, weet deze Rotterdammer.

Een wetenschapper over mooie nieuwe plannen van de regering (de Volkskrant, 22-07-2022, door Reinout Kleinhans, universitair hoofddocent stedelijke vernieuwing aan de TU Delft):

Leefbaarheid

...een ingewikkeld plan opgelegd

In het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid ...

... de regering kwam onlangs, met het Nationaal Programma Leefbaarheid en Veiligheid. ...

En hij legt uit waar dat allemaal moet gebeuren ...

... kwetsbare wijken ...

... arme wijken ...

... arme wijken ... zestien stedelijke gebieden ...
    ... de kwetsbaarste gebieden ...
    ... de twintig gekozen focusgebieden ...
    ... de arme wijken ...
    ... de kwetsbaarste wijken ...

Maar wat zijn dan de problemen in die wijken:

... Hier domineren hardnekkige sociale problemen, groeiende tweedeling en achterstelling ... kansenongelijkheid ...
... de onderwijskwaliteit ... scholen met leerachterstanden ... de verleidingen van het snelle geld ... georganiseerde criminaliteit ...

Maar gelukkig wonen er geen allochtonen, in die wijken, dus die blijven echt volkomen gelijkwaardig in hun culturele en maatschappelijke ontwikkeling.

Naar Multicultureel, achterstand

, of site home

·.

Bronnen bij Allochtonen, sociale achterstand: wijken

30 sep.2007