Bronnen bij Anglicisme, Nederland: de tweedeling

4 jul.2007

De steeds grote invloed van het Angelsaksische maatschappijmodel, het Anglicisme, leidt automatisch tot een een steeds grotere maatschappelijke tweedeling. Onder een verzameling van berichten die die toenemende tweedeling demonstreren - het eerste deel stamt allemaal uit het jaar 2005:


Uit: De Volkskrant, 14-01-2005,  van verslaggever Gijs Herderscheê

Aantal armen met baan neemt fors toe

In Nederland is een onderklasse van 'werkende armen' ontstaan. Het aantal huishoudens met een baan dat langdurig een inkomen rond het minimum heeft, is sinds 1990 verdubbeld tot 250 duizend. Het betreft vooral zelfstandigen, allochtonen en alleenstaande vrouwen met kinderen.

Dit zegt Leo van Geest, directeur van het economisch onderzoeksbureau Nyfer. Het bureau onderzocht de armoede onder werkenden aan de hand van gegevens uit een onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek.
    De opkomst van de werkende, arme onderklasse in Nederland is opmerkelijk. Jarenlang werden working poor als een Amerikaans verschijnsel beschouwd. Mensen houden met slecht betaalde baantjes het hoofd net boven water.
    Ook onder zelfstandigen groeit de groep werkende armen in Nederland. ... In 1989 leefden 40 duizend winkeliers, boeren en andere kleine ondernemers onder de armoedegrens. In 2000 waren dat er al 48 duizend.
    Deze armoedegrens - 'het beleidsmatig minimum', vastgesteld door het ministerie van Sociale Zaken - ligt op een jaarinkomen van 7000 euro bruto voor een alleenstaande. Voor een echtpaar met kinderen is dat 14 duizend euro, exclusief kinderbijslag.
    Volgens Nyfer verkeerden er in 1990 nog 131 duizend huishoudens met loon op het 'beleidsmatig minimum'. In 2000 waren dat er 184 duizend.
    Van der Geest verwacht dat de stijging heeft doorgezet. ...


Red.:   De figuur rechts komt uit het begeleidende achtergrondartikel.
    Nog meer tekeken:


Uit: De Volkskrant, 08-01-2005, door Yvonne Doorduyn

Verschil tussen arm en rijk neemt toe

Het inkomensverschil tussen rijk en arm Nederland wordt groter. Huishoudens maken meer schulden. Vooral mensen met lage inkomens vertonen risicovol gedrag: ruim de helft staat vaker rood, eenderde laat noodgedwongen rekeningen liggen en bijna een kwart leent geld van familie of vrienden.

Dat blijkt uit een onderzoek van het budgetvoorlichtingsbureau Nibud. Het bureau enquêteerde tussen 15 december en 3 januari bijna 1800 mensen via internet.
    Een belangrijke oorzaak voor het groeien van de kloof is dat de lage inkomens meer nadeel van de economische situatie ondervinden dan de hoge inkomens. Van de gezinnen beneden modaal maakte in 2004 41 procent een inkomensval mee, tegen 22 procent van de huishoudens boven modaal. Van de rijkeren kreeg 33 procent een salarisverhoging, van de inkomens beneden modaal slechts 15 procent. Er zijn nog altijd meer Nederlanders die in inkomen zijn teruggegaan (30 procent) dan die een salarisverhoging hebben gekregen (27 procent).   ...



Red.:   Met als uitvloeisel:


Uit: De Volkskrant, 22-03-2005

Aantal onverzekerden neemt aanzienlijk toe

Het aantal Nederlanders dat niet is verzekerd tegen ziektekosten. neemt sterk toe. In de periode 2001-2004 steeg het aantal oneer zekerden van 1,1 naar 1,4 procent van de bevolking. Dat blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS).
    Steeds meer Nederlanders kiezen er bewust voor onverzekerd door het leven te gaan omdat ze de premie te hoog vinden, stelt het CBS. Tot en met 1996 lag het aantal onverzekerden rond de honderdduizend. Sindsdien stijgt het ieder jaar tot 223 duizend in 2004.  ...
 

Red.:   De veruit grootste groep onder dat 'bewust' zijn natuurlijk degenen voor wie de verzekeringskosten relatief het hoogst zijn: de "armen".


Uit: De Volkskrant, 08-04-2005, ANP

Opnieuw meer huishoudens in financiële problemen

Het aantal huishoudens in Nederland dat in financiële problemen verkeert, is verder gestegen. Vorig jaar klopten 39.000 mensen aan bij een gemeentelijke kredietbank om een schuldregeling te treffen. Dat is ruim 13 procent meer dan in 2003, toen de kredietbanken 34.500 aanvragen voor schuldsanering telden.
    ‘Helaas moeten we constateren dat het aantal aanvragen tot schuldregeling wederom is gegroeid’, stelt voorzitter G. Jaarsma van de Nederlandse Vereniging voor Volkskrediet (NVVK) in het jaarverslag, dat vrijdag is verschenen. De NVVK is de belangenclub van gemeentelijke kredietbanken.
    De schuldproblemen nemen toe omdat inkomens nauwelijks stijgen, terwijl de lasten toenemen, bijvoorbeeld door de stijgende ziektenkostenpremies.   ...


Red.:   Een belangrijk deel van de groep die steeds verder achterop gaat lopen is die van degenen die niet kunnen werken:


Uit: De Volkskrant, 13-07-2005, door Gijs Herderscheê

Uitkeringen blijven achter bij bij loonstijging

Sinds 1977 zijn de uitbetaalde CAO-lonen verdrievoudigd. Het niveau van de uitkeringen bleef daarentegen vrijwel stabiel. Dit blijkt uit gegevens die het Centraal Bureau voor de Statistiek op verzoek van de Volkskrant heeft opgesteld.

Deze maand zouden de uitkeringen met 0,9 procent stijgen. Dat percentage is gelijk aan de gemiddelde CAO-loonstijging tussen oktober 2004 en april van dit jaar. In januari 2006 volgt dan de verhoging met de gemiddelde CAO-loonstijging in het komende halfjaar.
    Het gelijktrekken van de uitkeringen aan de loonstijgingen heet de koppeling. Het kabinet heeft echter, uit ideologische en bezuinigingsoverwegingen, besloten niet te ‘koppelen’.
    Werken levert uitkeringsgerechtigden een inkomenssprong op, zo is de theorie. Door te ontkoppelen, wil het kabinet-Balkenende het zoeken naar een baan aantrekkelijker maken. Daarom worden de uitkeringen, zoals WAO, bijstand, WW en AOW, deze maand niet met 0,9 procent verhoogd.
    Door ontkoppeling en door ingrepen in de sociale zekerheid, zijn de uitkeringen sinds 1977 met 1,3 procent gedaald.
    Overigens doen veel subsidies het beoogde effect van de ontkoppeling teniet. Door het bevriezen van de uitkeringen wordt de achterstand op lonen weliswaar groter, maar bij het aanvaarden van werk verliezen uitkeringsgerechtigden vaak inkomenssubsidies zoals huursubsidie. Dit effect wordt wel de armoedeval genoemd.   ...
    Veel belangrijker voor het verschil in inkomensontwikkeling tussen CAO-lonen en uitkeringen is echter de praktijk. Werknemers krijgen vaak na een jaar werken een zogenoemde periodiek, waarmee zij in positieve zin opschuiven op de salarisladder. Daarnaast worden bonussen uitbetaald zoals winstdelingsregelingen. Hierdoor zijn de CAO-lonen in de praktijk sinds 1977 bijna verdrievoudigd, met een gemiddelde stijging van 267 procent.   ...


Red.:   Het volgende artikel gaat over een groter onderzoek dat de gesignaleerde verschijnselen samenvat:
 

Uit: De Volkskrant, 30-11-2005, van verslaggever Jeroen Trommelen

Achtergrond | In Nederland is 10 procent arm, en 10 procent rijk; de rest - de overgrote meerderheid - zit daartussen

Som van materiële, culturele en sociale uitsluiting

Onderzoekers van armoede hebben het niet over minima of bijstandsniveau. Ze hanteren het begrip laag inkomen.


De armoede in Nederland neemt toe. Het aantal huishoudens met een ‘laag’ inkomen is dit jaar gestegen tot 680 duizend; honderdduizend meer dan in 2001. De getallen die het Sociaal en Cultureel Planbureau en het Centraal Bureau voor de Statistiek dinsdag publiceerden in de Armoedemonitor 2005, liegen er niet om. ...
...    Daarnaast neemt het aantal wettelijke schuldsaneringen toe; net als het aantal incasso-opdrachten bij het Bureau Kredietregistratie. Ook zijn er meer huurders met huurachterstand en huisuitzettingen en wordt er meer hulp verleend door voedselbanken. Deels kunnen die ontwikkelingen worden toegeschreven aan ‘strenger beleid’, denken de onderzoekers. Deels gaat het om een feitelijk verslechterde inkomenspositie.
    90 Procent van de huishoudens verdient meer dan een laag inkomen. 10 Procent is relatief arm, een andere 10 procent verdient meer dan 50 duizend euro per jaar. Het gros, ruim vijf miljoen huishoudens, zit op een besteedbaar inkomen tussen arm en rijk in.


Red.:   De rest van het artikel gaat over de relatieve waarde van armoede. Het essentiële punt van het artikel staart iedereen tegemoet vanuit de grafiek: hevel 5000 euro per jaar over van de topgroep, en de topgroep verdient nog steeds 45.000 euro per jaar, en bodemgroep verdient nu meer dan 10.000 euro per jaar, en verdwijnt in de tweede groep. Er is geen enkele doorslaggevende belemmering voor het maken van zo'n stap. Het maakt het bestaan van dit soort armoede volkomen immoreel. Het maakt ook de maatschappij dit dit soort verschillen kweekt volkomen immoreel.
    Voor wat betreft de daders van deze immoraliteit, die zijn bekend genoeg: dat zijn de leden van de verschillende kabinetten sinds de jaren negentig, de kabinetten die de lasten hebben verlicht van voornamelijk de rijken, en bezuinigd bij voornamelijk de armeren. In concrete termen: deze kabinetsleden, en hun aanhang, hebben een flinke plak van het bovenste balkje afgesneden, en geplakt aan het onderste balkje. De term voor dit soort mensen op deze website is "smeerlappen" .
    Nu nog wat bronnen uit 2007 en 2008, waaruit blijkt dat de trend nog steeds doorgaat:


Uit: Volkskrant.nl, 04-07-2007, ANP

Tweedeling in Amsterdam neemt toe

De tweedeling in Amsterdam is de afgelopen twee jaar toegenomen. Het gaat goed met de groepen waar het al langer goed mee gaat. vooral Nederlanders en westerse allochtonen profiteren van de aantrekkende economie. Anderzijds zijn er groepen, vooral laagopgeleiden en niet-westerse allochtonen, waarmee het minder goed gaat of die er zelfs op achteruitgaan.


Dit blijkt uit de woensdag gepubliceerde Staat van de Stad IV, een tweejaarlijkse monitor van de gemeente Amsterdam die een overzicht geeft van de leefsituatie van Amsterdammers. De achterstanden van niet-westerse allochtonen zijn niet verminderd. De werkloosheid onder deze groep is nog steeds hoog. Amsterdammers met een Turkse of Marokkaanse achtergrond gaan er in inkomen op achteruit. Het aantal gezinnen dat langdurig moet rondkomen van een minimuminkomen stijgt.   ...
    Niet alleen de verschillen tussen groepen, maar ook de verschillen tussen wijken en buurten lijken toe te nemen. Terwijl de leefsituatie voor de bewoners binnen de ring van Amsterdam verbetert, is de situatie aan de randen van de stad blijvend ongunstig. Het gaat dan om verschillende delen van de Westelijke Tuinsteden, Amsterdam-Noord en Amsterdam-Zuidoost, gebieden die meedoen aan het kabinetsplan voor de omvorming tot 'prachtwijken'.  ...


Uit: De Volkskrant, 18-04-2008, van een verslaggeefster

Flink meer werknemers met laag loon

In 2005 verdiende 18 procent van de werkenden minder dan 10,50 euro bruto per uur.


Binnen één generatie is het percentage werknemers met een laagbetaalde baan flink toegenomen. Werkte in 1970 10 procent voor een laag uurloon, in 2005 ging 18 procent van de werkenden aan de slag voor minder dan 10,50 euro bruto per uur. Dat blijkt uit een onderzoek dat de Universiteit van Amsterdam vandaag presenteert. Het betreft vooral jongeren, vrouwen en immigranten die banen vervullen in de retailsector en de horeca.
    De groei van het aantal laagbetaalden is te verklaren door een toegenomen concurrentie aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Meer studenten, scholieren en parttimers bieden zich aan. Hierdoor wordt de kans op werk voor laaggeschoolden kleiner. Daarnaast daalde de koopkracht van mensen met het minimuminkomen in vergelijking met 1979 met bijna 20 procent, aldus de onderzoekers. Ook verslechteren de arbeidsvoorwaarden, doordat weinig laagbetaalde werknemers lid zijn van een vakbond.
    De uitkomsten van het onderzoek zijn opmerkelijk, omdat het opleidingsniveau van de Nederlandse beroepsbevolking is gestegen. ... ‘De laagbetaalden zijn echt de pineut. Ze hebben ook nog eens weinig uitzicht op doorstroom naar een beter betaalde baan. Maar ook een deel van de beter opgeleiden werkt onder zijn niveau, het aantal beter betaalde uren is onvoldoende gegroeid.’
    In het onderzoek worden ook vier andere EU-landen besproken. ... In Groot-Brittannië is het aantal laagbetaalden met zo’n 25 procent het hoogst.


Red.:   Het volgende meet geen inkomen, maar een sociale tweedeling:


Uit: De Volkskrant, 14-12-2010, door Charlotte Huisman

Verschillen tussen havo/vwo-leerlingen en vmbo-scholieren nemen toe

Roken en overgewicht vooral op het vmbo

De verschillen tussen havo/vwo-leerlingen en vmbo-leerlingen op het gebied van een gezonde levensstijl zijn de afgelopen tien jaar verder toegenomen.
    Waren op het vmbo in 2001 vijf keer zoveel leerlingen te vinden die dagelijks rookten dan op het vwo, in 2009 is dit verschil opgelopen tot een factor 15. In 2001 kampten anderhalf keer meer vmbo-leerlingen met overgewicht dan vwo-leerlingen, in 2009 waren drie keer meer leerlingen op het vmbo te dik dan de leerlingen op het vwo.
    Dit blijkt uit het HBSC-rapport over gezondheid, welzijn en opvoeding van jongeren in Nederland. Het onderzoek van de Universiteit Utrecht, het Sociaal en Cultureel Planbureau en het Trimbos Instituut wordt vandaag overhandigd aan minister Schippers (Volksgezondheid). De studie Health Behaviour in School-aged Children (HBSC) onder jongeren tussen de 11 en 16 jaar wordt elke vier jaar gehouden in meer dan veertig landen onder toezicht van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). Dit is de derde Nederlandse studie, na die in 2001 en 2005. Volgend jaar volgt de internationale vergelijking.    ...
    In de voorgaande studies bleken de verschillen tussen havo/vwo-leerlingen en vmbo-leerlingen groot. Dat lijkt verder toe te nemen, aldus hoofdonderzoeker Wilma Vollebergh, hoogleraar jeugdstudies aan de Universiteit Utrecht. Minder jongeren roken dagelijks. Maar de afname van rokers op het vwo was veel sterker dan die op het vmbo. Op het vwo nam het percentage rokers af van 5 naar slechts 1, op het vmbo van 25 naar 15. Roken lijkt iets voor lager opgeleiden te worden, merken de onderzoekers op. Vollebergh: 'Op het vwo wordt nauwelijks nog gerookt.'
    Vmbo-leerlingen hebben op bijna alle punten meer problemen dan vwo'leerlingen. Volgens Vollebergh lijkt er sprake van een tendens: van grote gelijkheid naar meer ongelijkheid tussen de opleidingsniveaus. 'Voor het eerst zien we ook dat relatief meer vmbo'ers een minder goede relatie hebben met hun ouders dan vwo'ers.'    ...
 

Red.:   Een nog ernstiger teken dan het verschil in inkomen. Want er zit ook sociale immobiliteit aan vast. Langdurige sociale immobiliteit leidt automatisch tot algehele maatschappelijke achteruitgang. En, overbekend, nog meer verderop mogelijk tot sterke maatschappelijke onrust - zaken zoals burgeroorlog of revolutie.
    Er zijn ook weer nieuwe economische cijfers:


Uit: De Volkskrant, 15-12-2010, van verslaggeefster Elsbeth Stoker

Half miljoen werkende armen

De armoede in Nederland groeit door de recessie. Vooral zelfstandigen zagen hun inkomsten dalen, en meer mensen verloren hun baan.

Het aantal werkende armen is gestegen tot 576 duizend. Voor het eerst in jaren stijgt het aantal kinderen dat opgroeit in armoede weer (ruim 9 procent). En de kans dat een éénoudergezin te weinig geld heeft, is inmiddels meer dan 25 procent.
    Dit zijn de belangrijkste conclusies uit het Armoedesignalement 2010 van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat vandaag verschijnt. De cijfers hebben betrekking op 2009.    ...
    Armoede in Nederland betekent in praktijk dat je moeite hebt om je rekeningen te betalen; bijna vier op de tien armen komt zeer moeilijk rond. Arme gezinnen kampen vaker met betalingsachterstanden.
    Daarnaast zegt 11 procent van de ondervraagden die op of onder de lage inkomensgrens vallen, dat het niet lukt om de dag een warme maaltijd met vlees, kip of vis op tafel te zetten. Bijna vier op de tien armlastigen zeggen te weinig geld te hebben om regelmatig nieuwe kleren te kopen.
    Opvallend is ook dat het aantal mensen dat wél werkt, maar toch arm is, is toegenomen. Niet procentueel, maar wel in absolute getallen. Inmiddels telt Nederland 576 duizend werkende armen. Deze werkende armen maken een steeds groter deel uit van de totale groep armen. Oftewel, 59 procent van de armlastigen heeft gewoon een baan. Tien jaar geleden was dat nog 50 procent. Deze stijging komt vooral voor rekening van de zelfstandigen, die vaak te weinig verdienen om goed rond te komen. ...


Red.:   En aan de andere kant van het spectrum:


Uit: De Volkskrant, 23-06-2011, van verslaggever Robert Giebels

Recordaantal miljonairs, met dank aan de 'VOC-mentaliteit'

Het aantal Nederlandse miljonairs is nooit zo hoog geweest als nu. Bij de laatste meting eind 2010 hadden 134.100 Nederlanders minstens 1 miljoen dollar (700 miljoen euro) vrij te besteden. In 2009 waren dat 121.700 Nederlanders. Dat was toen ondanks de crisis al een record.
    De cijfers blijken uit het vijftiende jaarlijkse onderzoek van zakenbank Merrill Lynch en consultant Capgemini naar het puissant rijke deel van de wereldbevolking. De groei van het aantal Nederlandse miljonairs is met 10,2 procent flink groter dan het Europese gemiddelde: 6,3 procent. ...
    In de hele wereld is het aantal miljonairs ook naar recordhoogte gestegen. Het zijn er 10,9 miljoen. Samen hebben ze 42.000 miljard dollar te besteden, circa 29 biljoen euro - ook een record. Al jaren wonen de meeste in de VS, Japan en Duitsland; 53 procent van de miljonairs resideren er. In heel Azië is de miljonair aan een onafwendbare opmars bezig. Ze zijn daar met z'n 3,3 miljoen met bijna 11.000 miljard dollar om uit te geven.   ...


Red.:   Met in 2011 een rechtse regering aan de macht, gaat het natuurlijk op vele terreinen nog wat sneller:


Uit: De Volkskrant, 28-07-2011, column door Marcel van Dam

Op weg naar apartheid

Langzaam maar heel zeker groeit in Nederland de afstand tussen mensen met een lagere opleiding en inkomen en de rest van de bevolking. Dat uit zich op bijna alle terreinen van het maatschappelijk leven: huwelijk, opvoeding, onderwijs, rechtshandhaving, werk en zorg en wordt ook steeds meer zichtbaar in de volkshuisvesting.
    Het is van alle tijden dat de rijken in mooiere huizen wonen dan de armen. Maar vroeger was er eerder sprake van een scheidslijn tussen de rijken en de rest van de bevolking, ruwweg gemarkeerd door het eigen woningbezit. De meerderheid van de bevolking bewoonde een huurhuis waarin verschillen in opleiding en inkomen van de bewoners nauwelijks tot uitdrukking kwamen.    ...
    Behalve dat de overheid het eigen woningbezit buitenproportioneel bevoordeelt via de hypotheekrenteaftrek is het nu ook begonnen met het bevorderen van het wonen naar inkomen in de huursector. Op de huurtoeslag wordt bezuinigd en mensen met een inkomen dat naar het oordeel van het kabinet te hoog is voor de huur die ze betalen (de zogenaamde scheefwoners) krijgen met extra huurverhogingen te maken. Daarmee worden ze geprikkeld hun goedkope woning te verlaten, die daarna zal worden bezet door iemand met een lager inkomen.
    Zo worden steeds meer goedkope woningen bezet door mensen met lage inkomens en omdat goedkope woningen meestal zijn geconcentreerd in oudere stadswijken concentreren daar zich ook de mensen met het laagste inkomen en de laagste opleiding. En omdat mensen met de laagste inkomens ook de meeste problemen hebben, zoals relatief veel gebroken gezinnen, slechte gezondheid, opvoedingsproblemen, werkloosheid en arbeidsongeschiktheid, armoede, verslaving en criminaliteit, hopen ook die problemen zich op. Waarmee de basis is gelegd voor een versnelde segregatie: mensen met hogere inkomens trekken weg. Het onderwijs wordt snel geïnfecteerd met de segregatie.
    Het kabinet heeft nu besloten zich daarbij neer te leggen. ... Via het wonen zal ook de segregatie in de zorg toenemen. Wonen en zorg zullen worden gescheiden. Mensen met meer geld zullen in zorginstellingen betere woonruimte kopen en het is bijna ondenkbaar dat dit niet ook leidt tot betere zorg. ...
    De ontwikkeling zal worden versneld door het verschuiven van zorgkosten van de collectieve naar de particuliere sector. Segregatie op de werkvloer is ook in opmars. Talloze eenvoudige banen en baantjes die vroeger in vaste dienst werden vervuld, zijn overgedaan aan aparte dienstverlenende bedrijven en worden naar behoefte ingekocht. ...
    Steeds meer mensen met een lage opleiding en een laag inkomen wonen apart, hun kinderen gaan naar aparte scholen, ze vermaken zich apart, kijken naar andere tv-zenders, eten andere dingen, hebben andere hobby's en trouwen bijna uitsluitend met elkaar. De moderne apartheid is in opmars.


Red.:   Nog een indicator:


Uit: De Volkskrant, 08-08-2011, van verslaggeefster Kim van Keken

Profiteren van de overheid: Hypotheek en kinderopvang vaker voor de rijken

Overheid gulst voor rijkaards

De tien procent rijkste huishoudens profiteren financieel het meest van de overheid. Jaarlijks krijgen ze gemiddeld 11.500 euro aan voorzieningen; bijna twee keer zoveel als huishoudens met een modaal inkomen.
    De rijkste Nederlanders, met een inkomen vanaf 75,5 duizend euro per jaar, profiteren fors van de hypotheekrenteaftrek en de toeslagen voor kinderopvang. Ze maken ook meer gebruik van hoger onderwijs en bezoeken vaker musea en podia.
    Dat blijkt uit het rapport Profijt van de Overheid 2007 van het Sociaal en Cultureel Planbureau dat vandaag verschijnt. Modale huishoudens (met een inkomen rond de 33 duizend euro) krijgen 6.600 euro aan voordelen. De lagere inkomensgroepen krijgen 7.700 euro, onder meer via huurtoeslagen, thuiszorg en kwijtschelding van lokale heffingen.
    Volgens het SCP blijven de middeninkomens al jarenlang achter. 'Burgers brengen geregeld naar voren dat je met een normaal salaris overal buiten valt en nergens voor in aanmerking komt.'
    Elke vier jaar onderzoekt het SCP wie het meest profiteert van de overheid. Het jongste rapport onderzocht de 64 miljard euro aan overheidsvoorzieningen in 2007. De dertig procent hogere inkomensgroepen (vanaf 36,4 duizend euro per jaar) ontving 38 procent van dat bedrag. In 1991, toen het onderzoek voor het eerst verscheen, kregen de rijkere huishoudens nog 45 procent.   ...


Red.:    Dat laatste houdt mogelijk verband met veranderingen in berekeningswijzen.
    Een gemengde kwestie:


Uit: De Volkskrant, 03-09-2011, boekrecensie door Hans Wansink

Sociale kwestie

In Nederland werken inmiddels 2,5 miljoen mensen, dat wil zeggen één op de drie werknemers, als flexwerker. Ze hebben een tijdelijk contract, werken via een uitzendbureau of leven als zelfstandige zonder personeel van de ene opdracht naar de volgende. Voor de meeste hoogopgeleide freelance specialisten is dat een bewuste keuze, waar ze zich prettig bij voelen. Maar dat geldt niet voor de laaggeschoolden in sectoren als de schoonmaakbranche, de catering, de supermarkten, de vleesverwerkende industrie, de land- en tuinbouw, de thuiszorg of het transportbedrijf. Daar zitten de werknemers opgesloten in een vicieuze cirkel van slechte baantjes, een laag inkomen, voortdurende onzekerheid over het bestaan, weinig waardering en weinig zelfrespect.
    ... Zijn nieuwe boek is een pamflet om deze sociale kwestie in kaart te brengen en te analyseren waarom steeds meer mensen tot deze nieuwe klasse van losse arbeiders tegen wil en dank gaan behoren. De concurrentie onder schoonmaakbedrijven of cateraars is moordend, waarbij de ondernemer de loonkosten zo laag mogelijk wil houden. Maar ook de politiek leverde een bijdrage aan de verharding van de arbeidsverhoudingen, bijvoorbeeld door marktwerking in de thuiszorg en de postbezorging te introduceren.   ...


Red.:   Deze kwestie is gemengd, omdat een flink deel van deze mensen immigranten betreft, wier lot alleen zielig is vanuit de ogen van de betere klassen. Vanuit de lagere klassen dragen deze mensen slechts bij aan hun het verval van hun eigen positie. Zoals bijvoorbeeld in het geval van de autochtone postbode, die vervangen wordt door een allochtone postbezorger. Tegen tientallen procenten lager loon.
   Nederland gaat steeds meer de kant op van Amerika en Engeland:


Uit: De Volkskrant, 07-12-2011, van een verslaggever

Kinderarmoede neemt snel toe

Dinsdag verscheen de jaarlijkse armoedemonitor van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Nederland telt ruim een miljoen armen en dat worden er meer. Eenderde van hen is jong.

Nederlanders slagen er niet in uit het dal te kruipen waarin ze na de bankencrisis zijn terechtgekomen. De vooruitzichten zijn somber, vooral voor kinderen. Zij vormen inmiddels bijna eenderde van de armen in Nederland.
    Hoewel de economie in 2010 tekenen van herstel vertoonde, blijft het aantal armen in Nederland op zijn best gelijk: zo'n 1,1 miljoen, blijkt uit het Armoedesignalement 2011 van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) en het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) dat dinsdag verscheen. De cijfers zijn van 2010.
    Meer dan 50 duizend mensen zeggen onvoldoende geld te hebben voor goede verwarming van hun woning. Het aantal dat niet in staat blijkt regelmatig een volwaardige warme maaltijd op tafel te zetten, is nog groter. Tot 2013 zullen 125 duizend extra huishoudens moeite krijgen om rond te komen.
    Vooral eenoudergezinnen hebben het zwaar. Een op de vier moet rondkomen van minder dan het minimum - met twee kinderen ligt de ondergrens op 1.420 te besteden euro's per maand. Alleenstaande ouders lopen ook de grootste kans op langdurige armoede (langer dan drie jaar).   ...


Red.:   Van die eenouder-gezinnen zijn er tegenwoordig veel maar door de instroom van Antillianen en andere immigranten van creoolse komaf - "gezinnen" zonder vaders uitleg of detail . Wat ook het volgende verklaart:

  Het aantal kinderen dat in armoede opgroeit, stijgt. Een op de tien jeugdigen leeft in armoede. Hun aantal zal verder oplopen naar 367 duizend in 2012, het hoogste punt sinds het begin van de eeuw.

En pas daarna in het artikel bevestigd wordt.
  De crisis treft daarnaast vooral alleenstaanden tot 65 jaar en niet-westerse allochtonen. De kans dat die laatste groep al voor het einde van de maand zonder geld zit, is viermaal groter dan bij autochtone Nederlanders.

De aanwezigheid van dit soort mensen drukt ook op de positie in de arbeidsmarkt van alle laagopgeleiden, daarmee bijdragend aan de groeiden tweedeling.
    Ook aan de bodem zijn de signalen steeds beter merkbaar:
 


Uit: De Volkskrant, 07-04-2012, ANP

Meer mensen naar voedselbanken

Het aantal klanten van Voedselbanken Nederland is sterk gestegen. In de eerste drie maanden van 2012 hebben zich net zo veel klanten gemeld als in heel 2011. Oorzaken zijn de economische crisis en hogere kosten voor levensonderhoud, bijvoorbeeld door hogere eigen bijdragen en energierekeningen. ...


Red.:   Het gecombineerde gevolg van de combinatie van immigratie, EU en rechtse politiek aan de macht
    Zelden werd een argument gevoerd op deze website zo definitief bevestigd als onderstaande artikel het doet:


Uit: De Volkskrant, 13-10-2012, door Jonathan Witteman

Middenklasse ziet banen verdwijnen

De economie zal de crisis vroeg of laat wel te boven komen, maar één tendens lijkt blijvend: de middenklasse slinkt. In de klassieke drie-eenheid van onder-, midden- en bovenklasse brokkelt het midden langzaam af. Het fenomeen uit zich in een groeiende polarisatie van de arbeidsmarkt', oftewel een steeds grotere tweedeling tussen mooie en miserabele banen, zeggen de economen Anna Salomons en Maarten Goos van de Utrecht School of Economics en de KU Leuven.
    De grootste slachtoffers zijn wat de Amerikanen noemen blue and white collar workers: fabrieksarbeiders en ambachtslieden enerzijds, en anderzijds kantoorpersoneel. De trend tekent zich sterk af in de Verenigde Staten, waar de krimpende middenklasse een belangrijk verkiezingsthema is. Maar Europa volgt hetzelfde patroon: de hoog- en laagbetaalde banen nemen relatief toe, ten koste van de werkgelegenheid in het middensegment, blijkt uit cijfers van Eurostat.   ...


Red.:   En de reden is heel simpel: omdat Europa het economische model uit Amerika overneemt: het neoliberalisme.

  Van 1998 tot en met 2010 liep het aandeel Nederlandse werknemers met een gemiddeld betaalde baan met 4,5 procent terug, ten faveure van de laag- en hoogbetaalde banen. Tot de laagbetaalde banen rekent Eurostat bijvoorbeeld obers, vuilnismannen en tramconducteurs, tot de middenbetaalde banen bankbedienden, fabriekslassers en reisconsulenten, en tot de hoogbetaalde banen managers, medici en civiele ingenieurs. In Zweden slonk het aantal middenbanen met bijna 8 procent, in Duitsland met 6 procent, in Frankrijk met 9 en in het Verenigd Koninkrijk met meer dan 10 procent.
    Het aantal banen in de Europese onderklasse zwelt juist aan. Buschauffeurs, schoonmakers, vuilnismannen, sommen Salomons en Goos op; hamburgerbakkers, kinderoppassers, brandweerlieden. 'Het is laagopgeleid werk dat bijna iedereen zou kunnen doen. Voor mensen is het simpel, maar voor robots en computers niet.'
    Ook (voorlopig) onvervangbaar zijn veel hoogbetaalde beroepen: artsen, advocaten, architecten, politici of profvoetballers.
    Er zijn twee kernvragen: of het werk te automatiseren is en of je het kunt uitbesteden naar het buitenland. Een kappersbezoek of de vuilnisophaal in de Dorpsstraat kunnen we moeilijk outsourcen naar China, en ook niet - met de huidige stand van de techniek - laten opknappen met behulp van computers of robotica. Hetzelfde geldt bij de pleitrede van een Nederlandse strafrechtadvocaat of de diagnose van een medisch specialist.
    Maar veel middenbanen zijn routinematig en niet gebonden aan een locatie. 'Bij boekhouders bijvoorbeeld heeft de introductie van boekhoudsoftware eerder banen vernietigd dan gecreëerd', zegt Goos. 'Secretaresses en secretarissen moesten vroeger alles uittypen; door de digitalisering en de komst van het internet zijn die banen verdwenen. Daar heb je veel minder werk voor nodig.' Salomons: 'Of neem de industrie, met routinematige banen als het in elkaar zetten van producten. Dat werd met de hand gedaan, nu meer en meer door robots.'

Dat laatste is niet helmaal consistent, omdat de banen die daardoor verdwenen lagere-klassebanen waren.
    Maar goed, het verschijnsel is nu bekend. En wie krijgt de schuld van de auteurs, economen?
  'Er is een te rooskleurig beeld van technologische veranderingen', zegt Goos. Hij en Salomons zijn geen 21ste-eeuwse luddieten (naar de 19de-eeuwse beweging die in Engeland weefmachines vernielde omdat die handwerkslieden het brood uit de mond stootten). Technologische vooruitgang is goed, zegt Salomons. 'Maar niet iedereen gaat er in dezelfde mate van profiteren.'

Héééé, ineens herinneren we ons waar de economie om draait. Normaal is de welvaart en de groei ervan, volgens de economen, allemaal te danken aan de financiële wereld - of iets dergelijks. En nu, nu er een negatieve ontwikkeling te melden valt, is het de schuld van de technologie.
    Crisis brengt bezuinigingen, en, zou een naïef iemand kunnen denken, dan zullen de rijksten wel het meest belast worden. Hier is de werkelijkheid, die je natuurlijk niet vindt in verhalen van de politiek, of over de politiek want de media zitten ook in dit "complot":


Uit: De Volkskrant, 16-03-2013, van verslaggever Sander Heijne

Porsche verkoopt in recordjaar nog eens 143 duizend auto's meer

Porsche heeft het beste jaar uit de geschiedenis van het bedrijf achter de rug. Zowel binnen als buiten Europa zag de Zuid-Duitse sportwagenfabrikant het aantal verkochte auto's tot recordhoogten stijgen. De omzetten stegen navenant.    ...
    De goede cijfers van Porsche zijn niet verrassend. In opkomende economieën is de vraag naar Europese sportwagens groot. In Europa zijn het vooral de lagere- en middeninkomens die worden getroffen door de crisis. De dure sportwagens van Porsche zijn voor deze groepen zelfs in economisch goede tijden nauwelijks betaalbaar. De rijken voelen de crisis veel minder in hun portemonnee.    ...


Red.:   Porsche's zijn trouwens ook een mooi doel om te verbranden, als de opstand eenmaal is uitgebroken.
   Of chique hotels:


Uit: De Volkskrant, 25-06-2013, van verslaggever Jeroen Trommelen

Hotel Krasnapolsky moet een chiquere uitstraling krijgen

... het legendarische vijfsterrenhotel Krasnapolsky aan de Dam tegenover het Koninklijk Paleis in Amsterdam ...
    Een algehele 'upgrading' van Krasnapolsky staat daarom als eerste op het programma. Axa investeert 38 miljoen euro in betere kamers en een chiquere uitstraling. De prijzen worden vervolgens 'aangepast aan de kwaliteit'.
    Het hotel wordt dus luxer en duurder. Volgens kenners is daar zelfs in moeilijke economische tijden nog steeds een markt voor. ...


Red.:   Juist in deze moeilijke economische tijden is daar een markt voor. Want hoe armer de armeren, hoe rijker de rijken. Wel jammer van de mooie gebouwen, trouwens, als ze in de fik gaan. Die gebouwen kunnen er niets aan doen ...
    En op dezelfde dag, aan de nadere kant van de weegschaal der gerechtigheid:


Uit: De Volkskrant, 25-06-2013, van verslaggeefster Anneke Stoffelen

'Nieuwe armoede' onder kinderen


Gemeenten bereiken met hun armoedebeleid amper kinderen van de 'nieuwe armen': werkloze zzp'ers of ouders die na een executieverkoop met een restschuld zitten. Dat concludeert de Kinderombudsman na eigen onderzoek. Inmiddels is het aantal kinderen dat in armoede leeft gestegen naar 1 op de 9.
    'Het gaat om kinderen die het moeten doen met één maaltijd per dag, die in de winter op zomerschoenen naar school worden gestuurd of bij wie de elektriciteit thuis is afgesloten', zegt Kinderombudsman Marc Dullaert. 'Dan heb je het over hele basale levensbehoeften.'    ...


Red.:   En die armoede zit natuurlijk niet bij de kinderen, maar het gezin.
    En weer van de andere kant:


Uit: De Volkskrant, 23-07-2013, van verslaggever Wilco Dekker

Aantal miljonairs in Nederland stijgt snel

Opmerkelijk nieuws, te midden van de tsunami aan economische malheur: het aantal miljonairs in Nederland stijgt, en snel ook. In dollars gemeten waren vorig jaar 191 duizend huishoudens goed voor minimaal een miljoen. Dat zijn er bijna 13 procent meer dan een jaar eerder. Het gezamenlijk vermogen van deze 'HNW-huishoudens' ('high net worth', consultantsjargon voor vermogenden) steeg bijna 9 procent naar 396 miljard euro.

Dat blijkt uit het internationale miljonairsoverzicht dat de Boston Consulting Group (BCG) jaarlijks samenstelt. ...


Red.:    Kijk er eens... Daar heb je bijna de hele staatsschuld. De conclusie is voor de hand liggend: er wordt in Nederland veel te weinig belasting geheven.
    Overigens wordt van Nederland altijd beweert dat het één van de meest inkomensgelijke landen is ter wereld:
  Wereldwijd zijn er 13,8 miljoen dollarmiljonairs. De miljonairsdichtheid is het hoogst in Qatar, waar 14,3 procent van de huishoudens meer dan een miljoen dollar vermogen heeft. Zwitserland (11,6 procent) en Koeweit (11,5) volgen. Met zijn 2,6 procent is Nederland op deze lijst vijftiende.

Een keiharde leugen, dus.
    Kijk ook maar naar de loonontwikkeling:


Uit: De Volkskrant, 13-08-2013, door Peter de Waard

Analyse | Koopkrachtdaling

Toch geen lagelonenland

De reële lonen zijn in Nederland na 2010 sterker gedaald dan in crisislanden als Spanje en Italië. Hoe kan dat en wat zijn de gevolgen?


Inflatie, stijgende collectieve lasten en loonmatiging leiden ertoe dat Nederlanders er in koopkracht steeds verder op achteruitgaan ten opzichte van de buurlanden. ...


Red.:   Dus de algemene koopkracht daalt, en de top stijgt. Oftewel: alles onder de top daalt extra snel.
    De zoveelste bevestiging:


Uit: De Volkskrant, 27-09-2013, van verslaggever Jonathan Witteman

Kloof arm en rijk snel gegroeid

We dachten dat de ongelijkheid tussen arme en rijke Nederlanders sinds de jaren negentig praktisch gelijk was gebleven. Maar dat is helemaal niet zo.


Tussentitel: De rijksten verdienden in 2011 8,2 keer zo veel als de armsten

De kloof tussen arm en rijk is in Nederland de laatste decennia een stuk sneller gegroeid dan gedacht. De onderkant van de inkomenspiramide, de 10 procent minst verdienende huishoudens, is er sinds 1977 qua reëel inkomen 30 procent op achteruitgegaan, terwijl alle inkomensgroepen daarboven er juist op vooruitgingen.    ...
    Dat blijkt uit donderdag gepresenteerd onderzoek van het Amsterdamse Instituut voor Arbeidsstudies (AIAS) van de Universiteit van Amsterdam naar inkomensongelijkheid tussen 1977 en 2011. ...


Red.:   De hele oligarchie verkondigt al twintig jaar het omgekeerde: dat de het inkomen van de armsten ongeveer gelijk is gebleven, en dat degenen daarboven steeds meer moeten gaan betalen.
    Dat is dus allemaal rechtse, neoliberale, borrelpraat.
    Hier de details:

  De cijfers zijn opmerkelijk omdat de gangbare graadmeter voor ongelijkheid, de Gini-coëfficiënt, voor Nederland sinds de jaren negentig een vrij gelijkmatig beeld laat zien. Gedetailleerder dan het Gini-coëfficiënt laat de AIAS-studie de inkomensgevolgen voor verschillende inkomensgroepen zien.


Die Gini-coëfficiënt is gewoon een samenvatting op hoger niveau van de basale gegevens. Die dus kennelijk niet kloppen.
  Uit de studie blijkt dat de armste 10 procent van de huishoudens ook van 1990 tot en met 2011 nog 10 procent aan reëel inkomen heeft ingeboet, bovenop de 20 procent achteruitgang in de jaren daarvoor. Die was vooral het gevolg van de crisis begin jaren tachtig. Huishoudens in de hogere groepen zagen hun reële inkomen over de periode 1977-2011 wel stijgen, van 6 procent voor de op een na armste inkomensgroep tot 23 procent voor de rijkste groep.
    In 1977 verdiende de rijkste 10 procent in de inkomenspiramide 5,1 keer zo veel als de onderste 10 procent van de huishoudens, in 2011 was de kloof gegroeid naar 8,2 keer zo veel. De kloof groeide het snelst in de tweede helft van de jaren tachtig (van factor 5 naar 7), toen het minimumloon en de daaraan gekoppelde uitkeringen werden bevroren na de crisis in de eerste helft van het decennium.

Waarna de onderzoekers nog wat open deuren intrappen:
  De belangrijkste oorzaken voor de inkomensachteruitgang van de onderste 10 procent, zegt hoogleraar en onderzoeker Wiemer Salverda, zijn de versoberingen van de uitkeringen. De onderste 10 procent, oftewel 700 duizend huishoudens, bestaat voor een belangrijk deel uit volwassenen met een uitkering, naast bijvoorbeeld zzp'ers met weinig inkomsten of alleenstaanden met laagbetaalde baantjes. Andere oorzaken van de achteruitgang van de onderste inkomensgroep zijn de groeiende ongelijkheid in uurlonen en het feit dat meer mensen zijn aangewezen op tijdelijke baantjes die bovendien dikwijls parttime zijn.

Precies het soort beleid waar men nu, september 2013, versterkt en versneld mee bezig is. Onder het motto dat "We zijn echt aan het nivelleren, hoor".
    Oh ja, als boven gezien: bij de vermogensposities ligt het allemaal nog veel schever:
  Een extra reden tot zorg is de schuldenpositie van de allerlaagste inkomensgroep. In 1993 hadden de huishoudens die de onderste 10 procent van de inkomenspiramide vormen twee keer zo veel schulden als inkomen. Anno 2011 was dat opgelopen naar 5,5 keer.
    Salverda onderzocht niet alleen inkomensongelijkheid, maar ook de ongelijkheid van vermogens. De rijkste 10 procent van de Nederlandse huishoudens bezit 70 procent van de totale financiële vermogens, terwijl de onderste helft van de huishoudens geen vermogen of juist schulden heeft.

Dat is logisch, omdat de vermogenspositie het cumulatieve effect is van de inkomenspositie op langere termijn. Hetgeen dus nogmaals aangeeft dat het die inkomenspositie is die zo erg scheef ligt.
    Weer een tussenstand in 2013. Eerst het slechte nieuws:


Uit: De Volkskrant, 03-12-2013, van verslaggeefster Marjon Bolwijn

Armoede in Nederland stijgt snel

Tussentitel: 384 duizend kinderen in Nederland groeien op in armoede

De armoede in Nederland is in 2012 sterk toegenomen. Er kwamen vorig jaar 152 duizend armen bij. Het is de sterkste stijging van de armoede sinds in 2008 de recessie uitbrak. .
    Dit blijkt uit het Armoedesignalement dat het Centraal Bureau voor de Statistiek en het Sociaal en Cultureel Planbureau vandaag presenteren. CBS en SCP spreken van een 'forse stijging' van de armoede ten opzichte van 2011, toen er 100 duizend armen bij kwamen.
    1,2 miljoen Nederlanders (7,6 procent) zijn arm te noemen. Na aftrek van vaste lasten houden zij niet genoeg geld over voor kleding, huisraad, verjaardagscadeaus, vervoer en sociale activiteiten zoals sport of vakantie.    ...


Red.:   De Volkskrant zette het zelfs op de voorpagina. Maar misschien is dat vanwege dit:

  In omvang wordt deze groep armen op de voet gevolgd door ontvangers van een bijstandsuitkering, vaak alleenstaande moeders met opgroeiende kinderen.

Oftewel: negers.
    En nu het goede nieuws (we hadden het speciaal voor deze gelegenheid bewaard):


Uit: Volkskrant.nl, 12-11-2013, ANP, redactie uitleg of detail

Nederlands rijksten opnieuw rijker

Ondanks de economische crisis is het gezamenlijke vermogen van de rijkste Nederlanders dit jaar opnieuw gestegen. Mede geholpen door een gunstige beurskoers zagen de allerrijksten hun vermogen met 6,14 procent toenemen, tot een totaal van 113,1 miljard euro. Dit meldt de dinsdag verschenen jongste editie van de Quote 500, het blad met de jaarlijkse lijst van rijkste Nederlanders en rijkste families.


Inmiddels is het weer wat moeilijker om een positie op de lijst te bemachtigen, stelt zakenblad Quote. Had de hekkensluiter vorig jaar nog genoeg aan 50 miljoen euro, dit jaar moest DJ Tiësto 54 miljoen meenemen om erbij te horen. Onder de 500 vermogenden bevinden zich dit jaar 20 miljardairs.    ...


Red.:   Kapitalisme en neoliberalisme zijn echt de beste systemen op aarde ...
    Nederland is een zeer egalitair land, zo niet het meest egalitaire op aarde. Luidt nog steeds het verhaal. Hier is de waarheid:


Uit: De Volkskrant, 12-04-2014, van verslaggever Wilco Dekker

Rijkdom in Neder;land | Ongelijkheid is tijdens de crisis toegenomen

Rijkste 1 procent bezit bijna kwart van alle vermogen


Nederland staat te boek als een egalitair land, maar tijdens de crisis is de ongelijkheid groter geworden. De rijkste 1 procent bezit bijna een kwart van het totale vermogen, waarmee de verdeling tussen arm en rijk internationaal tot de scheefste behoort. Voor de crisis hadden de allerrijksten nog ruim eenvijfde van het vermogen. .
    Dit blijkt uit cijfers die het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) voor het eerst heeft opgesteld.
    Volgens het CBS had in 2012 de rijkste 1 procent van Nederland (74 duizend huishoudens) 273 miljard euro vermogen. Dat is 23,4 procent van het totaal, goed voor gemiddeld 3,7 miljoen euro per huishouden.    ...


Red.:   En ook de plaatjes zijn heel illustratief:


En dat was nog niet alles - uit een begeleidend artikel:


Uit: De Volkskrant, 12-04-2014, van verslaggever Wilco Dekker en Robert Giebels

Sparende krabbelaar is belastingtoerisme rijken beu

Dit is de eerste grote crisis waarbij de rijksten nog rijker zijn geworden. Waarom? Omdat alleen de allerrijksten het zich kunnen veroorloven internationaal te opereren. Voor de kleine, sparende krabbelaars wegen de kosten en risico's van buitenlandse avonturen niet op tegen binnenlandse baten. Maar de rijksten hebben vermogensbeheerders en die zijn mondiaal actief in bijvoorbeeld hedgefondsen, waardoor ze de crisis hebben kunnen ontwijken.
    Dat is de conclusie van de Utrechtse hoogleraar sociale en economische geschiedenis, Bas van Bavel, specialist vermogensverdeling. 'Op die manier zijn de allerrijksten losgezongen van de economische werkelijkheid in Nederland', zegt hij.
    Van Bavel wijst erop dat grote vermogens die in het buitenland zijn gestald, niet meetellen in de CBS-cijfers. ...


Red.:   Het is dus in werkelijkheid nog veel erger.
    In dit artikel worden ook nog een paar proefballonnetjes opgelaten:
  Regeringsleiders van de G20 hebben plannen aangenomen om belastingontwijking van bedrijven en ondernemers in te dammen. ...
    'Maar een slimme vermogensbelasting op de aller-allerrijksten is goed mogelijk zonder dat het vermogen dan binnen een paar minuten uit Nederland verdwijnt', zegt hoogleraar Koen Caminada van de Universiteit Leiden en lid van de commissie-Van Dijkhuizen. Hij ziet wel wat in een eenmalige belasting voor vermogens boven de 2 miljoen euro.
    Caminada: 'Zo'n heffing is nimmer te ontgaan en raakt louter de allerrijksten - degenen dus die de afgelopen jaren wellicht wat te weinig hebben bijgedragen aan de financiering van de verzorgingsstaat.'

Proefballonnetjes. En hete-luchtballonnetjes. Met grote gaten.
    Want wat het voorgaande dus laat zien is dat Nederland absoluut geen egalitair land is. En dat idee van het egalitair zijn siseen sprookje Nederland op de mouw gespeld door de media. En de graaiers onder de politici, dat wil zeggen: bijna allemaal uitleg of detail .
   Een sprookje, of beter: een nachtmerrie, waar maar op één manier een einde aan gemaakt kan worden, tonen andere cijfers: de dreiging van een communistische revolutie uitleg of detail . En aangezien er geen communisme meer is, in deze buurt, zal dat dus eerste gemaakt moeten worden. Een soort communistische revolutie. Ergens. Bijvoorbeeld hier in Nederland. Maar dan zal er eerst afgerekend moet worden met die verraderlijke media. Die de strijd voeren voor de graai-elite.
    De signalen van de tweedeling zijn inmiddels zo dringend, vooral aangaande vermogens, dat er ook tegenpropaganda aan het loskomen is uitleg of detail , stellende dat het met de inkomensverdeling best meevalt. Hier meteen weer een weetlegging:


Uit: De Volkskrant, 08-05-2014, rubriek De kwestie, door Peter de Waard

Is Nederland een lagelonenland?

Tussentitel: Minimumloon van 67 naar 41 procent van het modale salaris

Dat een realistisch en nuchter politicus als Jeroen Dijsselbloem nu zegt dat 'de recessie voorbij is' ...
    Met twee verklaringen loopt het kabinet minder graag te koop. ... De tweede is dat Nederland ook steeds meer een lagelonenland wordt.
    Dinsdag meldde het CBS dat in 2012 (actuelere cijfers zijn er niet) 491 duizend Nederlanders werkten voor een minimumloon. Dat is inmiddels 6,2 procent van de beroepsbevolking. Dat was in 2008 5,9 procent. In 1993 sappelden maar 110 duizend Nederlanders voor het minimumloon, nog geen 3 procent.
    Daarnaast is het minimumloon, net als de uitkeringen die daaraan zijn gekoppeld, fors achtergebleven bij het gemiddelde loon. Sinds de invoering van het minimumloon in 1964 is het relatief nog nooit zo laag geweest. Aanvankelijk was het minimumloon 60 procent van het gemiddelde loon. In 1976 steeg dat door een forse verhoging van het kabinet-Den Uyl naar 67 procent. Het eerste kabinet-Lubbers verlaagde het minimumloon met 3 procent en daarna is het alleen maar verder gedaald. Bij het begin van de crisis was het minimumloon nog slechts 45 procent van het gemiddelde loon. Nu is het voor mensen boven de 23 jaar 1.477,80 euro bruto per maand. Dat is 41 procent onder het gemiddelde, waarvan netto, afhankelijk van de persoonlijke situatie, rond 200 euro minder overblijft.    ...


Red.:   Het belangrijkste gegeven staat al in de onderkop: het gemiddelde loon is het totale loon verdiend door alle (relevante) Nederlanders gedeeld door het (relevante) aantal. Een gemiddelde is eigenlijk een slechte maat, speciaal wanner een verdeling nogal schaaf is   - zoals hij is bij het inkomen. Het modale loon is datgene waaroven er evenveel mensen verdienen als eronder - dat heeft veel minder hinder van scheefheid. En ten opzichte van dat betrouwbare ijkpunt van het midden, is het minimumloon dus sterk gedaald. een ijzersterk teken van een sterk toegenomen tweedeling. Ook voor het inkomen dus, naast de al min of meer erkende voor het vermogen.
    Nog meer plaatjes. Van het CBS via de Pvd-haters van GeenStijl:


Uit: GeenStijl.nl, 07-09-2015, door VanLeeuwen uitleg of detail

CBS: rijken rijker dankzij Samsom (PvdA)



Even uitleggen. De vier gekleurde balkjes links zijn de afname in koopkracht in 2013, de balkjes rechts de toename in 2014. Blauw = sloebers, groen = rijke stinkerds. Komt uit dit bericht van het CBS. Wat staat er? Dat de onderste 50% van Nederland er in 2013 harder op achteruit is gegaan dan de bovenste 50% en dat de bovenste 50% er in 2014 meer bij kreeg dan de onderste helft. Snapt u? Rijken worden sneller rijker, armen worden harder armer. ...


Red.:   Het is dus in feite per balk 25 procent van de inkomens, met lichtblauw het laagst enzovoort. Gevolgd door (terecht) commentaar dat de Pvd is sterke mate aan dit beleid heeft bijgedragen. Volkomen neoliberaal beleid. En dit wordt beslist niet teruggedraaid. Nee, dit gaat waarschijnlijk nog erger verder.
    Overigens: Waarom van GeenStijl? Antwoord: Omdat het elders niet te vinden was. Te pijnlijk.
    Zoveelste bevestiging van de trend:


Uit: De Volkskrant, 30-09-2016, van verslaggever Wilco Dekker

Loonkloof top en werkvloer groeit

De financiële sector kent de grootste loonkloof: de baas verdient ruim dertien keer meer dan de gewone werknemer. Over de hele linie groeit het verschil tussen top en medewerkers.

Tussentitel: De loonkloof is het kleinst in de zorg, het onderwijs en het openbaar bestuur

De loonkloof in Nederland is het afgelopen jaar verder opgelopen. In doorsnee verdiende de top in 2015 ruim zes keer zo veel als de werkvloer, tegen bijna zes keer een jaar eerder. In de financiële sector (met onder meer de banken) kregen de best betaalden zelfs ruim dertien keer meer dan de gewone werknemers.
    Dat blijkt uit onderzoek naar de salarissen bij de duizend grootste bedrijven en organisaties, dat het Centraal Bureau voor de Statistiek vandaag presenteert. Het bruto jaarsalaris van de topverdieners kwam in 2015 uit op gemiddeld 252 duizend euro. Dat is ruim eenvijfde meer dan in 2010.
    Het gemiddelde cao-loon van werknemers steeg in die periode met 6 procent, aldus het CBS. Doordat de brutosalarissen aan de top harder groeien dan op de werkvloer, loopt de loonkloof op.    ...


Red.:   En het plaatje zegt het allemaal in het kort:

Op naar Dickensiaanse tijden.


Naar Anglicisme inleiding , Angl. vs Rijnland overzicht , of site home .