Architectonische lelijkheid: het Stedelijk Museum A'dam
| 9 mei 2008 |
In aansluiting op het overzichtsartikel over architectonische lelijkheid
, en na de gevallen van de Groningse Grote Markt
en het Deventer stadskantoor
, het Eindhovense cityplan, het stadkantoor annex station in Delft
, nu de beurt aan de trots van het land: onze hoofdstad. Die kon natuurlijk
niet achterblijven in de wedstrijd wie de grootste wansmaak heeft. Het
lijdend voorwerp is het Stedelijk Museum - eerst twee plaatjes om een indruk
te geven van de huidige toestand, een overzicht en een close up:
Dan nu twee plaatjes van wat men er van wil maken, weer één van wat verder
weg en een close up:
Het lijkt telkens onmogelijk om het voorgaande project te overtreffen, maar
dit maakt toch weer een goede kans. Wíj blijven zitten met het probleem om
daar telkens weer nieuwe krachttermen bij te verzinnen - wat dacht u van
"genocide op de goede smaak", of "een holocaust tegen het humane"?
En, natuurlijk komt ook in dit soort zaken een ongeluk zelden alleen:
Uit:
De Volkskrant, 17-04-2008, door Merijn Rengers en John Schoorl
Energie slurper
Er gaapt, ruim een jaar voor de opening van het verbouwde Stedelijk Museum in
Amsterdam, een gat van 1,6 miljoen euro in de jaarbegroting. De stroomkosten
vallen veel hoger uit. Dat is geen goede pr voor de milieuambities van de
gemeente.
Het Stedelijk Museum in Amsterdam, het belangrijkste moderne kunstmuseum van de
hoofdstad, staat voor een bijna onmogelijke keuze. Het museum moet na de
oplevering van de opvallende badkuipvormige entree van het museum in 2009 kiezen
tussen het verwarmen en verlichten van het kersverse pronkstuk aan het
Museumplein, of het organiseren van toonaangevende exposities.
Een middenweg is er niet, zo heeft de directie van het
Stedelijk informeel laten weten aan zijn voornaamste broodheer, de gemeente
Amsterdam. In het ergste geval zou het museum zelfs overwegen de nieuwbouw dan
maar helemaal niet te betrekken.
Officieel is er niets aan de hand. Stedelijk-directeur Gijs
van Tuyl zegt ‘in dialoog’ te zijn met de gemeente. Cultuurwethouder Carolien
Gehrels is van alles op de hoogte, zegt zij.
Uit gesprekken met direct betrokkenen blijkt echter dat er
veel licht zit tussen de officiële standpunten en de bedrijfseconomische
realiteit. Kort en goed: er gaapt, ruim een jaar voor de opening van het
verbouwde Stedelijk Museum, een gat van 1,6 miljoen euro in de jaarbegroting van
het Stedelijk.
Dat gat is vooral toe te schrijven aan de veel hogere
energiekosten. De huisvestingslasten in het oude gebouw bedroegen ruim 1 miljoen
euro: voor de nieuwbouw zijn die becijferd op 2,75 miljoen euro op jaarbasis –
aldus directeur Gijs van Tuyl. De cijfers zijn doorgerekend door bouwkundig
adviesbureau ABT. ...
Het gedoe rond de isolatie van het pand is hoe dan ook een
achterhoedegevecht, zegt een betrokkene. ‘Iedereen was blij dat er eindelijk een
echt mooi gebouw was gekozen. Niemand heeft vervolgens nagedacht over problemen
bij de bouw, laat staan over de milieuaspecten of de exploitatie van het pand.’
...
Red.: Grappig, die laatst geciteerde alinea: men heeft
niet nagedacht over problemen bij de bouw - en de exploitatie ....
Het is volkomen duidelijk dat men nog minder heeft gedaan dan
niet-nadenken over het uiterlijk van het gebouw. Het is totaal niet voor te
stellen welke criteria men daar voor ogen had - het gebruik van de terminologie
'echt mooi' is erger dan een travestie.
Zoals zo vaak komt de waarheid omtrent de kleren van de
keizer van een (relatieve) buitenstaander:
Uit:
De Volkskrant, 02-01-2013, column door Rens van Tilburg, econoom
Monumenten van hoogmoed
Een vriend van mij probeerde eens een suppoost van het Stedelijk Museum te
verleiden tot een discussie over de vraag of een daar hangend abstract werk,
dat voor het ongeoefende oog inderdaad een wat rommelige indruk maakte, wel
het predikaat 'kunst' verdiende. Het kostte hem bijna zijn relatie met een
studente van de kunstacademie die zich zelden zo had geschaamd. Het
beoordelen van kunst is een vak apart en kan daarom maar beter aan
professionals worden overgelaten. Die les indachtig heb ik de laatste jaren
de nieuwbouw van het Stedelijk met een gepast stilzwijgen gadegeslagen.
Maar nu is het officieel. In The New York Times maakte
architectuur-recensent Michael Kimmelman gehakt van de reusachtige
witglanzende badkuip op het Amsterdamse Museumplein. Kimmelman, volgens zijn
Wikipedia-pagina de 'meest scherpzinnige kunstcriticus van zijn generatie',
verklaarde nog nooit zoiets 'ridicuuls' te hebben gezien. Een bezoek aan de
(nog altijd) prachtige collectie is als 'het horen van Bach gespeeld door
een man in een clownspak'.
Hij bestempelt de nieuwbouw van het Stedelijk als een
droevige nageboorte uit een periode waarin geld geen rol speelde en alles
dat opviel goed was. ...
Red.: Precies: als het maar nooit eerder is gedaan, is
het per definitie mooi.
Nu door naar de echte hoofdstad van Nederland, als het om
architectonische lelijkheid gaat
.
Naar Architectonische lelijkheid
, Rijnlandmodel, kleinschaligheid
,
Inrichting, lijst
,
Rijnlands beleid, lijst
,
Rijnlandmodel overzicht
, of site home
.
|