Bronnen bij Management, top: voorbeelden

9 jan.2011

De uitwassen van het topmanagement staan bij wijze van spreken iedere week in de krant. Het onderstaande dateert van enkele dagen na het schrijven van het artikel over topmanagement

Uit: De Volkskrant, 08-01-2011, van verslaggever Merijn Rengers

Stenden Hogeschool had vestigingen over de hele wereld

Gewoon les in Thailand

... hogeschool Stenden uit Leeuwarden ... directeur Robert Veenstra en zijn secondant Klaas Wybo van der Hoek ...
Veenstra, sinds deze zomer de directeur en voorzitter van voetbalclub Heerenveen, wil op dit moment geen commentaar geven op zijn vorige baan. ...

Red.: Verschijnsel één: job hopping. Job hopping is een uitstekende voorspeller van zeer veel andere ellende. Dat de meeste topmanagers aan job hopping doen, doet daar niets aan af.

Er waren maanden dat de docenten en managers van de hogeschool Stenden uit Leeuwarden de tel kwijt waren. In welk verre buitenland zouden de bestuurders van de school zitten? Aan welke tropische projectontwikkelaar, politicus of universiteitsbons zouden directeur Robert Veenstra en zijn secondant Klaas Wybo van der Hoek nu weer hebben beloofd dat hun Noord-Nederlandse University een vestiging zou openen?
De lijst is lang. De afgelopen jaren flirtte Stenden met instellingen en filialen in Spanje, Aruba, Rusland, Curaçao, Bonaire, Dubai, China, Berlijn, Libanon en op Mauritius, zeggen betrokkenen. ...

Verschijnsel twee: zichzelf fêteren met luxe.

Dat Stenden op dit laatste tropische eiland plannen had, werd duidelijk toen Veenstra hoog opgaf over een ontmoeting die hij had gehad met de president van het strandparadijs in de Indische Oceaan.
Andere hooggeplaatsten met wie Veenstra als Stenden-bestuurder in contact kwam - zo vertelde hij graag - waren de Zuid-Afrikaanse presidenten De Klerk, Mbeki en Nelson Mandela. En Barack Obama, indertijd nog presidentskanidaat, met wie 'het ijs snel gebroken was' en met wie hij een goed gesprek voerde over 'leiderschap' en 'de verkiezingen'.

Verschijnsel drie: hoogmoedswaan, en verschijnselen gaande richting pseudologia phantastica.

Eind 2010 is er in een vertrouwelijk gesprek nieuwe informatie medegedeeld aan de inspectie, zeggen bronnen rond de school. Zo zou er overmatig zijn gedeclareerd en gereisd door de top en de toezichthouders van Stenden en zou de hogeschool Zuid-Afrikaanse zakenpartners hebben gepaaid met eredoctoraten. ...

Verschijnsel vier: fraude.

Verder zouden er veel personeelwisselingen zijn geweest bij Stenden, als gevolg van de autoritaire bestuurscultuur.

Verschijnsel vijf: autoritaire houding, te vertalen in: machtswellust. Net als job hopping een vrijwel zekere voorspeller van andere ellende. We hadden ook met deze kunnen beginnen.
     Het collectief van verschijnselen is in sommige gevallen wel eens omschreven als het "Zonnekoning"-fenomeen. Het is zo veel voorkomend dat het absoluut onbegrijpelijk is dat tegen dit soort mensen geen echte bijpassende Frans- revolutionaire reactie is gekomen.
    En dit soort gebeuren is iets dat stamt uit het bedrijfsleven, en wat de rest van de maatschappij aan het infecteren is:

Uit: De Volkskrant, 10-01-2011, van verslaggever Robin Gerrits

Bestuurders brengen andere cultuur in hbo

Of Stenden hogeschool in Leeuwarden publiek geld ten onrechte heeft ingezet voor buitenlandse studenten, is nog niet zo makkelijk te bepalen. De onderwijsinspectie onderzoekt het mogelijke misbruik, zoals de Volkskrant zaterdag meldde.
    De overheid zendt tegenstrijdige signalen uit, vindt Frans Leijnse, nu PvdA-senator maar tussen 1998 en 2004 voorzitter van de HBO-raad....
    Afgezien van sommen geld die onwettig of niet naar buitenlandse vestigingen gaan, stijgt uit de affaire van Stenden een sfeer op van bestuurders die toch wel een heel grote broek aantrokken. Bij hogeschool Inholland overheerste die geur ook.
    Leijnse heeft niet het idee dat hier sprake is van een systeemfout van het hbo. 'Wel kun je zeggen dat in de afgelopen vijftien, twintig jaar al die hogescholen hun bestuur drastisch hebben veranderd. Het waren vaak eenvoudige stichtingsbestuurtjes, nu zijn er overal colleges van bestuur gekomen met raden van toezicht.'
    Die professionelere besturen trokken veel mensen uit het bedrijfsleven aan. Leijnse: 'Zo'n man wordt bestuurder van een instelling die 200 miljoen omzet en denkt: voor de bedragen die hier als salaris worden verstrekt, krijg je in het bedrijfsleven nog geen jongste bediende.'   ...
    Ook Fons van Wieringen, tot 1 januari voorzitter van de Onderwijsraad, ziet dat hier en daar een andere cultuur de scholen is binnengekomen.In een advies van de Onderwijsraad pleitte hij al eens voor een bescheidener type bestuurders. 'Zelfs bij het basisonderwijs hebben we bestuurders gezien die zich college van bestuur zijn gaan noemen.'

Red.:   Frans Leijnse probeert het weg te rationaliseren, maar natuurlijk staat hier dat de weerzinwekkende mentaliteit van de managers uit het bedrijfsleven komt.
    Dat wegrationaliseren doet Frans Leijnse, omdat hij als PvdA-bestuurder, in welke partij hij aan de zeer rechtse kant zat en zit, graag mee wil snoepen uit de honingpot. De tegenstrijdige signalen waar hij in zijn eerste uitspraak op doelde zijn deze: het zogenaamd linkse deel van de bestuurlijke en intellectuele elite heeft zich verkocht aan de neoliberale vijand van de fatsoenlijke maatschappij. Onder de banier van het "ideologische veren afschudden" van Wim Kok.
    Maar de bron van de weerzinwekkendheid zit natuurlijk elders: in de rechtse geest die sterk overheerst in de top .
    Wat standaard managementtrekjes - de citaten staan buiten de originele volgorde:

Uit: De Volkskrant, 21-06-2012, van verslaggevers Merijn Rengers en John Schoorl

Beoogd bestuurder Careyn ziet af van baan na schandaal

Bij zijn vorige werkgever moest Herman Blom opstappen vanwege vervalste declaraties. Careyn wilde hem gewoon aannemen.

Herman Blom, de beoogde bestuurder van zorggigant Careyn, heeft tien dagen voor zijn aantreden besloten af te zien van zijn nieuwe baan. ...
    Het onderzoek naar Blom werd uitgevoerd door PricewaterhouseCoopers (PwC) en heeft een cruciale rol gespeeld in zijn ontslagzaak, eind vorig jaar. Als gevolg van de vervalste declaraties besliste de kantonrechter dat Zorgpartners Blom mocht ontslaan zonder een ontslagvergoeding.
    Naast zijn declaratiegedrag werd Blom een problematische 'stijl van leidinggeven' verweten. Hij was volgens de instelling - die onder meer bejaardentehuizen in Zuid-Holland exploiteert - verantwoordelijk voor het ontstaan van een 'angstcultuur' en een gevoel van 'onveiligheid'.   ...
    ... Medewerkers verweten hem narcisme en intimidatie. Ook zou hij te veel leunen op door hem ingehuurde bevriende externe adviseurs ...

Red.: Redelijk gewoon, deze managementstijl . Het is dan ook niet de reden dat Blom werd ontslagen:

... vanuit de organisatie klachten over zijn declaratiegedrag. Die vormden de aanleiding voor het onderzoek door de accountants van PwC.
    Daaruit bleek dat Blom met de bankpas van Zorgpartners Midden Holland 'privékosten zonder zakelijk karakter' had betaald. Zo bleek hij 'meerdere declaraties' te hebben ingediend bij de instelling van kosten die zijn vrouw, broer en neef hadden gemaakt. Het ging onder meer om een groot aantal dure diners.
    PwC stelde daarnaast vast dat Blom voor duizenden euro's voor zichzelf kleding had gekocht en die met valse bonnetjes, via een andere firma, door Zorgpartners had laten betalen. De kleding werd uiteindelijk weg geboekt onder de noemer 'organisatie vitaliteitsdag'. Blom zei dat er in dit geval sprake was van 'een vergissing', maar zijn voormalige werkgever noemt dit 'hoogst onaannemelijk'.
    PwC onderzocht eveneens de inzet van medewerkers van Zorgpartners 'voor privédoeleinden'. Hieruit kwam naar voren dat met instemming van Blom diens vrouw 'goederen' bestelde bij de ict-afdeling van de instelling. Ook werd Bloms 'appartement als multifunctionele bedrijfslocatie' tegen het licht gehouden. Dit extra onderkomen van Blom, naast zijn eigen huis, liet hij zonder toestemming van de Raad van Commissarissen voor tienduizenden euro's inrichten en stofferen.

Eigenlijk ook nauwelijks bijzonder - het enige opvallende is dat die Blom zich zo onmogelijk heeft gemaakt dat men over hem is gaan klagen. Normaliter durft niemand dat want het kost je je baan. En het tweede bijzondere is dat hij het zo onhandig heeft gedaan dat hij betrapt kon worden. Dat doen ze vrijwel allemaal veel beter.
Wat verder weer heel gewoon is, dat hij gewoon weer elders aan een baan kon komen

.
En wat weer wat bijzonderder is, is dat "men" doet alsof er er iets aan wil doen:

Deze maand bepaalde de Tweede Kamer dat er een bestuurderstoets moet komen voor toplieden in de zorg. De toets moet voorkomen dat falende bestuurders na hun vertrek bij een andere instantie opnieuw in het bestuur komen.

Het is te hopen dat dit beperkt blijft tot de zorg, want je houdt geen (top)managers meer over.
Er wordt nog wat zout in de wonde gewreven:

Uit: De Volkskrant, 23-06-2012, ingezonden brief van Peter Bakens, Den Haag, docent verpleegkunde

Herman Blom

Herman Blom, de beoogde bestuurder van zorggigant Careyn, heeft besloten af te zien van zijn nieuwe baan wegens vervalste declaraties.
    Eind 2010 trad ik af als secretaris van de Centrale Cliëntenraad van Careyn. Reden: ik kon me niet verenigen met het meerderheidsstandpunt van de raad, dat een volgende megafusie goedkeurde.
    Dat een aantal zorgbestuurders megalomaan gedrag vertoont, is sinds eerdere affaires (Maasstad ziekenhuis, Meavita thuiszorg) bekend. Dat toezicht hierop vaak faalt (Philadelphia, Zorgpartners Friesland, COA) idem dito.
    De oplossing: kraak het old boys netwerk dat elkaar, via ogenschijnlijk objectieve selectieprocedures, de duur betaalde bal toespeelt. Laat eindelijk eens beroepskrachten, die de werkvloer kennen, het toezicht uitoefenen.

Red.: Dat laatste is natuurlijk de clou - de weg vooruit.
En hier is een uiterst handig overzicht van de samensteller/presentatie van een televisieprogramma over het functioneren van het bestuur: De Slag om Nederland:

Uit: De Volkskrant, Vonk, 04-05-2013, door Teun van de Keuken

Bestuur | Topzware woningcorporaties, scholen en ziekenhuizen

Zo word je zakkenvuller

Topmanagers in de semipublieke sector zijn inderdáád nogal eens arrogante baasjes, schrijft tv-maker Teun van de Keuken. Nadat hij anderhalf jaar rondbanjerde in bestuurlijk Nederland, geeft hij vijf tips: hoe je zo'n bestuurder wordt en blijft.
...
De Slag om Nederland onderzocht afgelopen anderhalf jaar voor de VPRO de bestuurscultuur in Nederland. Het programma heeft onder andere aandacht besteed aan kantorenleegstand, zorg en kinderopvang. Het is gemaakt door Roland Duong, Teun van de Keuken en Andrea van Pol.

Red.: En hier zijn zijn bevindingen, samengevat in adviezen aan bestuurder die niet wil gaan deugen:

1 Ga de politiek in
Wie een mooie hogeschool, woningbouwcorporatie of zorgverzekeraar wil besturen, kan het best lid worden van een politieke partij. Onder bestuurders wemelt het van oud-politici. Het mooist is een ministerschap, maar ook als wethouder kun je het ver schoppen. Meestal hoef je niet eens te solliciteren. Andere bestuurders kennen je meestal al uit het formele en informele circuit.... Voor bestuursfuncties word je gevraagd.
    Veel van die oud-ministers hebben naast een baan als baas van een pensioenfonds, zorgverzekeraar, onderwijsinstelling, woningbouwcorporatie of bank, ook een zetel in de Eerste Kamer. ... in de wandelgangen en fractievergaderingen expertise delen, wat kan daar nu mis mee zijn?

2 Negeer je taken
Een beetje bestuurder kijkt neer op zijn taken en negeert ze. Hij is een man van het grote gebaar, niet van het kleinzielig binnen de lijntjes kleuren.
    Neem het onderwijs. Waarvoor is de schooldirecteur op aarde? U en ik zouden zeggen: om scholieren en studenten zo goed les te geven dat ze aanzienlijk slimmer van school gaan dan ze erop zijn gekomen.
    Maar de huidige schoolbaas wil er meer van maken: daarom storten veel schooldirecteuren zich op het projectontwikkelaarschap. Dat vraagt niet om een suffe bovenmeester, maar om een echte kerel, een leider met visie. En dus stampen onderwijsbonzen allemaal hun eigen hogeschoolcampussen, -valleys en -plaza's uit de grond. Glimmende schoolgebouwen van glas en staal met net genoeg ruimte voor hun ego's.
    Dat die tienduizenden leerlingen er weinig mee opschieten om in één groot schoolgebouw te zitten - waarom zou een kapster in spe een trappenhuis moeten delen met een leerling-lasser? - deert de bestuurder niet. Hij kan mooi in één blik zijn koninkrijk overzien.
    En dat die gebouwen veel geld kosten, is vervelend. Maar wie niet tegen de hitte kan, moet uit de keuken blijven. Het nieuwe Arcus College in Heerlen heeft zo'n 100 miljoen euro gekost, het ROC Leiden 75 miljoen. Geld dat niet aan onderwijs kan worden besteed. Door flinke schulden moet het ROC Leiden nu docenten ontslaan. Niet als enige: tussen 2007 en 2010 is de totale schuld van roc's door dit soort bouwwoede gestegen met 37 procent.
    En dan de sociale woningbouw. In Utrecht bezochten wij huurwoningen van Mitros: ze waren vochtig en tochtig, de rot zat erin en centrale verwarming ontbrak. Een onafhankelijke woningexpert typeert de huizen als onbewoonbaar. Sommige als gevaarlijk. De woningcorporatie zegt dat het geld op is en er is geen enkele garantie dat de huizen binnen tien jaar kunnen worden opgeknapt.
    Ook met andere corporaties gaat het slecht. Hoe dat kan? Vaak zijn er hoge overheadkosten. Zo'n twee maanden huur per huishouden gaat op aan het draaiend houden van de organisatie. Veel management, hoge bestuurderssalarissen en daar heb je het weer - werk dat niet tot de kerntaken behoort. Sinds minister Vogelaar haar wijken begon op te knappen, zijn corporaties steeds meer in de leefbaarheid van buurten gaan investeren. Nobel en mooi, maar is een corporatie die niet meer in goede en betaalbare huurwoningen kan voorzien niet (moreel) failliet?    ...

3 Neem risico's
Wie zijn taken goed negeert, komt vanzelf bij tip 3. De ware ondernemende bestuurder kiest nooit voor de veilige weg. Dat kan spanning opleveren, maar daar schrikt hij niet voor terug.
    Bij Woonbron in Rotterdam hadden ze dat goed begrepen. Wat nu als ze het prachtige, historische cruiseschip de SS Rotterdam zouden kunnen kopen en weer konden terugbrengen naar de stad? Dat zou toch een mooi gebaar zijn? De corporatie zou op de kaart staan. Ze zouden ook werkelijk mooie dingen met de boot doen: projecten die de leefbaarheid en de werkgelegenheid in de achterstandswijk Crooswijk zouden verbeteren. De publiciteit! De boost voor de stad! Hier stond een bestuurder aan het roer met visie.
    Het project kostte uiteindelijk 200 miljoen in plaats van de geraamde 6 miljoen euro. De corporatie kwam in de problemen en werd onder toezicht geplaatst. Maar zeg niet dat ze geen lef hadden.
    De grootste durfal van allemaal is voormalig Vestiadirecteur Erik Staal. Een man die geld van geld wist te maken, ook voor zichzelf overigens: met zijn jaarinkomen van een half miljoen per jaar was hij iedereen de baas. En toen ging het mis. Door investeringen in riskante derivaten ging Vestia voor 2,5 miljard euro het schip in. Daarom trad Staal in 2012 af, maar wel met een vertrekbonus van 3,5 miljoen euro. Hij woont inmiddels op Aruba, waar hij een riante villa heeft laten bouwen. In het jaar dat Vestia bijna ten onder ging, bleek dat een kwart van de woningcorporaties door dubieuze derivatenportefeuilles in de problemen was geraakt.
    Want dat is het bijzondere aan bestuurders in de semipublieke sector: je mag dan risico nemen als een echte ondernemer, uiteindelijk is het geld voor jou, maar zijn de problemen voor anderen. Met een vangnet van de staat onderneemt het een stuk lekkerder.

4 Strijd voor een topsalaris
Als je een topbestuurder bent, verdien je ook een topinkomen. Zijn de banen van ziekenhuisdirecteuren, corporatiebestuurders en schoolhoofden niet heel zwaar en verantwoordelijk?
    Dat is de vraag. Als onze bestuurders de vorige lessen goed hebben opgevolgd, dan zijn hun banen inderdaad erg zwaar en verantwoordelijk. Je zult naast het zorgen voor goed onderwijs maar een enorm bouwproject moeten torsen of moeten wakker liggen omdat een miljoeneninvestering in rook lijkt op te gaan. ...

5 Verantwoord je niet
De voorafgaande tips kun je alleen maar goed in de praktijk brengen door je niet te verantwoorden. Nooit. Tegen niemand. Tal van bestuurders weigerden zich tegenover De Slag om Nederland te verantwoorden: 'Wij zien hier het belang niet van in.'
    Eerste Kamerleden overviel ik voor het televisieprogramma met onze vraag over mogelijke belangenverstrengeling. Hoe konden wij zeker weten dat zij het belang van de - vaak goedbetalende - werkgever naast zich neerlegden zodra ze de senaat binnenstapten? De senatoren waren stuk voor stuk verbolgen over deze in hun ogen uiterst ongepaste vraag: 'Niets is eerlijker dan de politiek, u moet ons maar vertrouwen. Anders heeft u wel een erg vreemd mensbeeld.'
    Marc Calon is vooraanstaand lid van de PvdA (!) en baas van Aedes, de koepelorganisatie van woningbouwcorporaties. Wat zou hij vinden van de plannen van Aldert Dreimüller om de kosten van de corporaties terug te dringen? Meer concentreren op de kerntaken en salarissen van de bestuurders omlaag? Een interessante vraag, waarop we graag zijn antwoord wilden horen. Ook omdat hij zelf 150.000 euro verdient met een driedaagse werkweek. Calon heeft het antwoord nooit gegeven. Hij wil ons niet te woord staan. Hij liet ons in zijn clubblaadje afserveren door de cultuurfilosoof en GroenLinks-prominent (!) Jos van der Lans, die onze vragen typeerde als 'een treffend voorbeeld van hoe het populisme is doorgedrongen tot voorheen weldenkende kringen'.

Nou, dat is wel zo'n beetje alles.
Er zijn ook nog een paar uitzonderingen:

Voormalig corporatiedirecteur Aldert Dreimüller, nu adviseur, ontvouwde in het tv-programma De Slag om Nederland zijn plannen: als corporaties zich zouden beperken tot hun kerntaken en de bezoldiging van hun bestuurders omlaag zouden schroeven, dan kunnen hun overheadkosten minimaal worden gehalveerd. Maar voor ambitieuze bestuurders is dit uiteraard een onacceptabel voorstel.

Tussenstuk:
Zo kan het ook

De Slag om Nederland riep Jos de Blok, baas en oprichter van Buurtzorg - met vijfduizend medewerkers de snelst groeiende thuiszorgorganisatie van het land - gisteren uit tot beste bestuurder van Nederland. Buurtzorg heeft geen managers, geen bureaucratie en staat dicht bij de patiënten. Een team van Buurtzorg bestaat maximaal uit twaalf medewerkers. Er wordt niets van bovenaf bepaald, alle verantwoordelijkheid ligt volledig bij de wijkverpleegkundigen. Zij bepalen wat een patiënt nodig heeft. Als zij menen dat hun hulp niet meer nodig is, stoppen ze ermee. Dit in tegenstelling tot de praktijk bij reguliere thuiszorgaanbieders, waar men vasthoudt aan urencriteria: een cliënt krijgt de hoeveelheid zorg die ervoor staat, of dat nu nodig is of niet.

En een deel van de schuld ligt nog hoger:

Perverse prikkels

De bestuurders zijn gemaakt door de maatschappij en door de politiek. Dezelfde politici die de topinkomens willen aanpakken, willen ook marktwerking. Zij willen zich er niet mee bemoeien waaraan een school haar budget besteedt en niet in de bedrijfsvoering van corporaties of ziekenhuizen treden. Terwijl de overheid zegt de topinkomens te willen aanpakken, stijgt zo ondertussen het aantal bestuurders met salarissen boven de balkenendenorm (minstens 193.000 euro). In 2011 waren het er 2.651.
    De nieuwe bestuurder werd geboren in de jaren negentig. CDA-premier Lubbers begon met de inkrimping van overheidsdiensten. PvdA-premier Kok werd daarna de koning van de privatisering en de marktwerking. Ondernemerschap, bonussen en topsalarissen deden hun intrede in het onderwijs, de zorg, het gas en licht, openbaar vervoer en sociale woningbouw.
    Concurrentie moest de beste kwaliteit voor de beste prijs opleveren. Maar een hoop geld wordt besteed aan dingen waarvoor het niet bedoeld is. Het is niet gek dat scholen die worden afgerekend op het aantal scholieren dat ze afleveren, gaan vechten om leerlingen. Met reclame én mooie gebouwen. Het is ook niet gek dat dit leidt tot cijferinflatie: leerlingen slagen zonder veel moeite.
    Ziekenhuizen vechten elkaar de tent uit met marketing. Ook zij krijgen geld voor het aantal patiënten. Zelfs met de kwaliteit van de kroketten wordt geadverteerd. En sommige openen klinieken voor modieuze aandoeningen.

Bij het neoliberalisme, ingevoerd met hulp van de sociaal-democraten.
    Gezien de aard van het probleem zou je een een aanpak verwachten als die bijvoorbeeld de PVV ten deel valt: een langdurige en intense hetze - tegen topbestuurders. De werkelijkheid beperkt zich tot af en toe een berichtje:

Uit: De Volkskrant, 22-10-2013, rubriek De kwestie, door Peter de Waard

Heet iedere topmanager Groenink?

Tussentitel: Philips en AkzoNobel verhogen hun winst met reorganisaties

In de televisieserie De Prooi zette Pierre Bokma afgelopen zaterdag voormalig ABN Amro-top man Rijkman Groenink neer als een megalomane karikatuur zonder enige empathie.
    ... Hij wilde de grootste bank van Nederland in 2000 wakker schudden. In plaats van zich druk te maken over riskante kredieten moest de bank zich concentreren op het behagen van aandeelhouders. Het motto werd aandeelhouderswaarde ...

Red.:   En dat betekent:

Groenink is nu zeven jaar weg, maar zijn oproep tot het creëren van aandeelhouderswaarde heeft de crisistijd doorstaan en klinkt zelfs luider dan ooit. Gisteren presenteerden Philips en AkzoNobel hun cijfers over het derde kwartaal. De aandeelhouders konden zich in de handen wrijven. De koersen klommen met respectievelijk 6 en 7 procent vanwege winststijgingen.
Maar die winststijgingen kwamen niet voort uit hogere omzetten, betere producten of stijgende marktaandelen. Ze waren vooral te danken aan kostenbesparingen. Frans van Houten (Philips) en Ton Büchner (AkzoNobel) zijn continu bezig wereldwijd fabrieken te sluiten of te snijden in het ondersteunende personeel. Hoewel de omzet van Philips in euro's 3 procent lager uitviel, steeg de winst in het derde kwartaal van 105 naar 281 miljoen euro. Vorige maand maakte Philips bekend het kostenbesparingsprogramma dit jaar op te voeren van structureel 1,1 naar 1,5 miljard euro per jaar. Om de aandeelhouders verder te paaien is Philips ook bezig voor hetzelfde bedrag aandelen in te kopen, zodat de koers verder stijgt.

En "reorganisatie" betekent ontslagen.
Die Groenink is inmiddels bekend als een "ploert"

van de meer serieuze soort. De rest is natuurlijk geen haar beter, maar is handiger in het managen van hun publieke uitstraling.

Naar Managers, top

, Managers, lijst

, Rijnlands beleid

, Rijnlands beleid, overzicht

, of site home