PC-club: Geert Mak

Geert Mak is een politiek-correcte van de zeer gevaarlijke soort. Hij weet namelijk het voorkomen van een zeer redelijk man te projecteren, een redelijk die hij zelfs misschien heeft met betrekking tot zaken die niet de multiculturele samenleving aangaan. Zodra dat laatste wel het geval; is, is zijn positie die het culturele verraad, hoewel hij zijn woorden meestal redelijk zorgvuldig kiest. Er is dan ook wat nauwkeuriger lezen voor nodig om het weefsel te ontrafelen. Onder heeft Martin Sommer een flink deel van dat werk verricht (de Volkskrant, 30-03-2007, door Martin Sommer):
  Redden wat er te redden valt

Zijn nieuwe bundel De goede stad staat al meteen in de toptien van best verkochte boeken. Hij is een idool, maar ook een haatobject – dat tekent de polarisatie in Nederland. Wat zegt die tweespalt over Geert Mak zelf?

Er is iets geks met Geert Mak. Hij is de schrijver met de hoogste aaibaarheidsfactor van de Nederlandse letteren. ...
    Tegelijk zijn er uitgesproken Mak-haters. Voor hen symboliseert de domineeszoon uit Vlaardingen alles wat er momenteel aan Nederland schort. Het gepreek, het zichtbare torsen van het wereldleed, het wegmasseren van serieuze – vooral multiculturele – problematiek. En natuurlijk zijn de kwaad-sappige passages in het pamflet Gedoemd tot kwetsbaarheid niet vergeten, waarin hij Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh voor de voeten wierp dat hun film Submission part 1 de werkwijze van de nazifilm Der ewige Jude volgde, en even verderop waar hij de medestanders van Ayaan voor ‘handelaren in angst’ uitmaakte. ...
    Bij elkaar geven ze een goede indruk van het denken van de man ...
    Vorige week nog kon je bijna dagelijks flarden Mak op de radio horen, als hij zich tijdens zijn Boekenweektournee door het land opwond over het racisme in de nationaliteitendiscussie, of over de Randstad waar het debat ‘overkookt’ terwijl de redelijkheid tegenwoordig in de provincie gezocht moet worden. ...
    Overal ziet Mak de tolerantie, tot op zijn brug in Istanbul. Daar trok in de 19de eeuw een bizarre mengeling van culturen voorbij, van Europa en Azië, van West en Oost. Ook in die ‘meest multiculturele stad aller tijden’ werd de boel bij elkaar gehouden door gedogen en wegkijken.
    Ondanks die overtuiging kun je niet volhouden dat Mak zelf de ogen stijf dichthoudt voor de onaangename kanten van de Nederlandse samenleving, of dat hij het nationale geestesmerk om politiek-correcte redenen idealiseert.
    Waar wij in Nederland mee worstelen, schrijft hij in het artikel ‘Ons fatsoen als natie’, is een razendsnelle modernisering, een diepgaande revolutie, pijnlijker dan de jaren zestig, waar wij slecht mee om kunnen gaan. De globalisering, de internationalisering, de onvermijdelijke openheid die bij Nederland hoort, brengt met zich mee dat wij hard op weg zijn ons van een high trust society naar een low trust society te ontwikkelen. We vertrouwen elkaar niet meer, we weten niet meer wat we aan elkaar hebben. ...
    Terwijl een ‘oude vriend’ in de week na de moord op Fortuyn een nieuw comité van waakzaamheid wil oprichten, schrijft Mak dat de menigte die langs de snelweg stond toen de witte lijkwagen voorbijreed, bestond uit ‘een potentieel dat door intellectuelen, liberalen, links-radicalen en sociaal-democraten altijd is genegeerd’. Vervelende mensen, verbitterde mensen, reactionaire mensen. Maar ook ‘niet zelden heel gewone, wanhopige mensen die al lang geleden door links en de sociaal-democratie als overbodige ballast zijn achtergelaten’. Daar is geen woord Spaans bij.
    In theorie heeft Mak een onaangename boodschap voor prudent progressief Nederland. De verzorgingsstaat, schrijft hij, kon in een relatief gesloten samenleving mooi functioneren. Dat is over. We zullen ‘een deel van onze geraffineerde bestuurs- en omgangsvormen, het gedogen, de tolerantie, zeker in de Randstad, wellicht gedeeltelijk moeten loslaten’. En verderop: ‘Dit is in sommige opzichten een verlies, en we moeten proberen te redden wat mogelijk is.’
    Redden wat er te redden valt – dat is uiteindelijk het programma van Geert Mak. En dan blijkt hoe gemakkelijk hij het zich eigenlijk heeft gemaakt. Een dorp als Jorwerd, zijn eigen vader, tot de zolenverkoper op de brug in Istanbul aan toe, ze namen wel deel aan de geschiedenis, maar altijd geruststellend aan de zijlijn. Nooit als daders. Net als Nederland nooit opgezadeld met echt vervelende keuzes. Nu dat wel zo is, staat Mak met lege handen.
    Soms is wat hij te zeggen heeft over hoe het verder moet, vierkant strijdig met zijn eigen analyse. Dat viel al op in zijn pamflet Gedoemd tot kwetsbaarheid, waarin hij het eerst had over ‘terechte vragen bij het te ver doorgevoerde cultuurrelativisme’ of in verband met de film van Ayaan Hirsi Ali, die hij aanvankelijk ‘een terechte klacht tegen de mishandeling van moslimvrouwen’ noemde. Terecht? Verderop las je nooit meer wat over die ‘terecht’ gesignaleerde problemen, maar eindigde Ayaan Hirsi Ali in de buurt van Goebbels. ...
    Wat hij in elk geval nooit doet als antwoord op onze ‘pijnlijke en gecompliceerde overgangssituatie’, is iets bescheidener van de toren blazen: ‘Van een moreel ijkpunt is Nederland binnen enkele jaren afgezakt tot een exotische uithoek.’
    Paul Scheffer, Maks opvolger als grootstedelijk hoogleraar, heeft helder beschreven wat eraan schort bij progressief Nederland. Als de zeeën hoger gaan en er op grote schaal mensen immigreren die er wezenlijk andere opvattingen op na houden, of als een serieuze uitdager als Wilders zich aan de poort meldt, dan moet er echt scherp worden nagedacht over wat de bottom line is van deze samenleving.
    Dan kom je er niet meer met schikken en plooien en ieder het zijne, waar ook Geert Mak een kind van is. Dat verklaart misschien een deel van de enorme agressie tegen Wilders – hij spiegelt het onvermogen en de linkse leegte. De politiek heeft er geen antwoord op.
    En Geert Mak weet het ook niet.

Juist ja ...

Mak laat niet meer vaak van zich horen, maar als hij het doet, is het raak. Aanleiding is de aankomende regering met gedoogsteun van de PVV (de Volkskrant, 01-10-2010, column door Nausicaa Marbe)
  Spijkerhard de migrant omarmen

Het regeerakkoord, daar had ik over willen schrijven. Maar soms heeft een columnist de pech dat het nieuws te laat komt voor z’n deadline. ‘Vrijheid en verantwoordelijkheid’ moest nog verschijnen, maar nationaal en internationaal kolkten al de woede en de walging. Zo mocht historicus Geert Mak tekeergaan in een interview met Die Zeit, vanuit een weelderig grachtenpand waarover de Duitse krant in katzwijm berichtte.
    Opgewonden, onomwonden verklaart Mak ‘kotsmisselijk’ te zijn van de VVD en het CDA. Met zo’n uitspraak doet hij vooral zichzelf tekort. Preekte Mak na de moord op Theo van Gogh niet dat we gedoemd waren tot kwetsbaarheid? Moesten we niet verstandig, kalm, tolerant en zoekende blijven? Mak was verontwaardigd: ‘Het moeizame zoeken naar de waarheid telde nauwelijks meer, alles draaide om het opwekken van grootse gevoelens.’ Dat zei hij nota bene in een tijd waarin de consensus groeide dat wie moslims beledigde, eigenlijk niet beter kon verwachten.   ...

Het is onduidelijk of dit opzettelijk is, maar Marbe doet Mak niet tekort, maar is veel te goedgunstig. Mak riep ten tijde van de moord op Van Gogh om rust, omdat bij onrust de moslims duidelijk aan de verkeerde kant van die onrust zouden zitten. Kijk maar:
  Met zwellende drift gebiedt hij nu de internationale gemeenschap Nederland te straffen.

Mak is een glaszuivere cultuurverrader. Die de Turkse cultuur ophemelt en daarvoor op zoek gaat naar de brug over de Bosporus, en de Nederlandse cultuur ijskoud over de brugleuning in het water flikkert.

Een aardverschuiving in multiculti-land ... Mak, symboolfiguur ervan, lijkt voor een groot deel van zijn geloof gevallen. Twee partijen berichten er met verbazing over. Eerst de meer gematigde (de Volkskrant, 08-11-2019, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant):
  Geert Mak is van zijn geloof gevallen en dat is landelijk nieuws.

Nu is dat laatste ruimschoots overdreven, maar het tekent de gemoedstoestand bij de grachtengordel en omgeving.
    Over de betekenis en (veronderstelde) invloed ervan:
  Geert Mak is van zijn geloof gevallen en dat is landelijk nieuws.

Hoeveel divisies heeft Geert Mak? Ik ken een echtpaar dat zijn boek In Europa tweemaal aanschafte, tweemaal 852 pagina's, omdat ze het naast elkaar in bed wilden lezen. Een half miljoen stuks verkocht, en nu, met de opvolger Grote verwachtingen in de boekhandel, is Geert beslist onontkoombaar. Gisteren keek hij me trouwhartig aan vanaf een billboard op het station. Vijf interviews met hem heb ik gelezen, een mocht ik er zelf doen. Ik schat de invloed van Mak op tien Kamerzetels.    ...
    Geert heeft de steven gewend en dat is landelijk nieuws. In Nederland bestaat meningvorming immers niet zozeer uit wat je zegt maar uit wie het zegt. ...

En samengevat wat hij zegt
  ...   Het kan dus niemand zijn ontgaan dat Grote verwachtingen gaat over Grote Teleurstellingen. Mak is van zijn geloof gevallen. Zijn optimisme van na de val van de Muur is weg, over de zegeningen van de immigratie, de Derde Weg van links en de overwinning van de liberale democratie.   ...

Wat details:
  ... Om te beginnen heeft hij het zogeheten plan-Azmani omarmd. Asiel aanvragen moet gebeuren in het land van herkomst, zegt hij. 'Daar selecteren wie mag komen en wie niet. Anders wordt immigratie een golf die over je spoelt. Je kunt best genereus zijn en denken in quota.'

Oftewel: de Amerikaanse en Canadese aanpak. Landen, of beter: continenten, die met een overdaad aan ruimte kampen.
    Nederland kampt niet met een overdaad aan ruimte, maar met een overdaad aan mensen.
    Dus dat 'genereus' is nog steeds een ultieme vorm van dwaasheid.
  ... Het gaat hem niet eens speciaal om het idee dat Europa wordt overstroomd door migranten, en dat dat ondoenlijk is. Een laag daaronder ziet hij hoe miljoenen zich ontheemd voelen in eigen land. De elite heeft er geen last van, die reist vrolijk rond. Hij maakt een onderscheid in mensen 'van ruimte' en mensen 'van plaats'.

Nog een vastgehouden absurditeit: het ene is niet los te denken van het andere - het zijn twee aspecten van hetzelfde: gekleurde en slecht-integreerbare massa-immigratie.
  Europa komt er slecht vanaf. In het Belgische blad Knack zegt hij - in het buitenland spreken mensen de waarheid - dat de EU overeind houden betekent: verschillen respecteren. 'We gaan kapot aan de huidige, te zwaar opgelegde eenheid.' Hij is voor een Europa à la carte. Ook voor de Polen met hun katholieke conservatisme is er plek. De euro is een keurslijf gebleken, 'een gifpil'. Zelfs bepleit hij een kern-Europa, aangezien de huidige verzameling van 27 landen nooit een sterke eenheid kan worden. 'De geschiedenissen van de landen zijn te verschillend.'

Wat concreter gemaakt moet worden: terug naar de EEG, maar dan van de zes Noordwest-Europese landen - zeg maar zonder landen die geld of inflatie nodig hebben. Met de rest sluit je specifieke handelsverdragen.
    Maar dat gaat dan weer veel te ver:
  Maar dat weerhoudt hem er niet van om hartstochtelijk te pleiten voor meer slagkracht in Europa. De nationale staat is nostalgie, en ja, daar krijgen de populisten alsnog een veeg uit de pan. Merkwaardige ongerijmdheid die hij zelf niet lijkt te zien. Friesland is oké, Nederland niet. De nationale staat, bij uitstek de instantie van de 'mensen van plaats', deugt niet. En Europa, toch bovenal een liberaliseringsproject, moet redding brengen.

Wat op zijn minst lijkt op de kool en de geit sparen.
  De Telegraaf (!) had het scherpste interview. Of hij begreep dat mensen de grenzen willen sluiten, nu we ook dit jaar weer op een immigratierecord afstevenen. Een zucht. 'Het is een duivels dilemma.' Waarom hij vindt dat we uit geopolitiek oogpunt Albanië zouden moeten opnemen in de EU, een land dat berucht is om zijn georganiseerde misdaad? Weer een zucht. En weer een, dieper nog. 'Ik ben bij dit boek vaak op duivelse dilemma's gestuit.' Dat is nou politiek. Niets dan duivelse dilemma's.

Een dilemma is iets waarbij men gedwongen wordt te kiezen tussen twee juiste of waardevolle zaken die elkaar deels of geheel uitsluiten.
    Daarvan is hier absoluut geen sprake. Eén van de twee zaken is zo verrot als een mispel.
    De zaak van het kosmopolitisme, want daarbij hoort het neoliberalisme.
    En daarbij hoort vrije immigratie. Of genereuze immigratie.
    En daarbij hoort het verval van Nederland, of een al dan niet etnische burgeroorlog .

De tweede "recensie" (elsevier.nl, 08-11-2019, door Afshin Ellian, hoogleraar rchtsgeleerdheid te Leiden uitleg of detail ):
  Ommezwaai van populist Geert Mak is ongeloofwaardig

Geert Mak, die Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali ooit met de nazi’s vergeleek, is plots zeer kritisch geworden over open grenzen. Afshin Ellian is niet onder de indruk van de ommezwaai van de schrijver. De populist Mak is excuses verschuldigd aan de andersdenkenden over islam en immigratie die hij jarenlang demoniseerde, schrijft Ellian.

Dat is de kern waar het om draait, bij het geval Mak: zijn culturele invloed. Hier, in tegenstelling tot Sommer, gespecificeerd.
    Gevolgd door ...:
  De elite zonder gezag kan voortbestaan dankzij de propagandamachine van de media, die voor een serieus deel door de staat worden gesubsidieerd. Deze elite vertegenwoordigt geen geestelijke activiteit. ...

... hoe die elite functioneert; middels de dominantie van de "politiek-correct" genoemde of "links" genoemde media, die in feite joodsistisch uitleg of detail zijn. Of minder duidelijk geformuleerd: kosmopolitisch.
    Deze redactie heeft recent vernomen dat dit (in moderne geschiedenis) voor het eerst geformuleerd is door Antonio Gramsci uitleg of detail .
  ... Soms is er één naam die de hele vervlakking van de geest en letter representeert. In Nederland luidt die naam: Geert Mak. Hij is de vleesgeworden, bedrijfsmatige personificatie van het feitenvrije, in verval geraakte postmodernistische links. ...

Dat 'postmodernistische' is de filosofische aanduiding voor verlies van waarden, oftewel de filosofische tegenhanger van kosmopolitisme (de sociologische variant) en neoliberalisme (de economische).
  ... Om wat aandacht te trekken voor zijn nieuwe boek Grote verwachtingen in Europa gaf Mak een interview aan De Telegraaf waarin hij de verweesde samenleving van Pim Fortuyn plotseling waardeert. ...

Dat 'verweesde samneleving' van Fortuyn slaat op het feit dat de elite kosmopolitisch en neoliberaal is geworden, en zich heeft losgezongen van op zijn minst de onderste tweederde van de samenleving.
  ... Maar hij ontdekt plotseling nog meer: ‘Europa als honingval voor vluchtelingen.’

Wat al belicht is door Sommer. Behalve dit aspect:
  Mak meent nu: ‘De immigratiedruk gaat niet meer weg, want Afrika blijft in beweging. Dat kunnen we als land alleen niet aan.’ Is dit allemaal geloofwaardig en oprecht? Nee, het spijt me heel erg, Geert! Hij moet immers eerst aan zelfreflectie doen over zijn eerdere verkeerde opvattingen over immigratie en ruiterlijk toegeven dat hij en zijn geestverwanten de critici van open grenzen demoniseerden.    ...

En daarvoor verantwoording afleggen.
    Zoals Hugo Brandt Corstius uitleg of detail verantwoording had moet afleggen voor zijn demonisering van criminoloog Wouter Buikhuisen.
  Om hem recht te doen, heb ik desondanks zijn boek gekocht. Ik wilde zien of hij eindelijk, na al die moordpartijen en oorlogen, het probleem van het islamisme en islamitisch jihadisme wil begrijpen.

Tja ... Dat is het zere punt bij Ellian, vluchteling voor de islam.
  ...    In het hoofdstuk ‘Angst 2001’ wijdt Mak pagina’s aan berichtgeving zonder enige serieuze analyse van de ideologie van de aanslagplegers. Het zijn gewoon krantenberichten die hij herschrijft. Een voorbeeld: ‘In november werd Kabul door de anti-Talibantroepen van de Noordelijke Alliantie heroverd, in december werd een Afghaanse overgangsregering in het leven geroepen, in januari leek Al-Qa’ida verslagen.’ Wat is dit?! We kunnen voor hem verder schrijven: … en met Kerst werden kapperszaken in Kabul geopend, en in Nederland aten ze eindelijk gebraden kalkoen met broodsaus!


Hoe dronken moet je zijn om islamitisch geweld te linken aan Israël?

En zo gaat Mak door met het herschrijven van berichten: de grote aanslagen worden gemeld zonder de ideologie en de beweegredenen te noemen. Maar het lukt hem wel om Israël te betrekken bij de jihadistische oorlog in Syrië en Irak: ‘Een nieuwe fase begon in 2015. Die werd mede beïnvloed door de weer opgelaaide burgeroorlog in Syrië en een toenemende verbittering over de harde houding van de Israëlische regering tegenover de Palestijnen (…).’

Hoe dronken of kwaadaardig moet je zijn om het islamitische geweld in 2015 in en buiten Europa te linken aan Israël? Mak wil nog steeds niet begrijpen dat de aanslagen op de redactie van Charlie Hebdo (2015) en het publiek in de Bataclan (2015) en de genocide in de Koerdische gebieden door de jihadisten hun oorzaak en motivatie vinden in de politieke theologie van de islam. Waarom wil deze oude linkse Amsterdammer de jihadisten en hun verklaringen niet serieus nemen?


Mak haalde Ayaan Hirsi Ali en Theo van Gogh door het slijk

Liefkozend noemt Mak de Syriëgangers ‘jonge avonturiers’. Begrijpt u nu waarom ik zo hard ben in mijn oordeel over dit charlatanisme?    ...

Volkomen!
  ...    In 2004, kort na de moord op Van Gogh, schreef Mak: ‘Ayaan Hirsi Ali had haar burgeroorlog terug. Theo van Gogh zijn klucht.’ Hij noemde de critici van de islam ‘handelaren in angst’. Beroepshalve vergeleek Mak het filmpje van Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali over de vrouwenonderdrukking in de islam (Submission) met ‘Der ewige Jude’ van de nazi’s.

Wat is zijn beroep? Demonisering van mensen die in 2004 de waarheid over het islamisme aan de orde durfden te stellen. Dit was en is Mak, een eeuwige en onveranderlijke linkse postmodernist.

Huidige misère van Europa is te danken aan Mak en zijn geestverwanten

Geert Mak is een populist van het ergste soort. Het soort dat met een masker van intellectualisme het Europese denken (het reflectieve vermogen) vervlakt. De huidige misère van Europa hebben we aan Mak en zijn geestverwanten te danken: het irrationele geklets!    ...

Oftewel: de bekering van Geert Mak is wat betreft de ernst van eerder begane misdaden slechts een marginaal gebeuren, dat hem op geen enkele wijze ontslaat van zijn verantwoordelijkheid voor de maatschappelijke onrust die te verwachten valt als gevolg van het door hem en zijn stroming aangerichte vernielingen aan de Nederlandse maatschappij.
    De gedeeltelijke ommezwaai bewijst slechts hoe diep de rot van het verschijnsel genaamd "politieke-correctheid" is.

Het boek was ook aanleiding voor een televisie-serie. Bij de VPRO en dan weet je dat ook wel.
    Wat Joop.nl uitleg of detail en De Correspondent uitleg of detail is op het internet, is de VPRO op de buis. Rabiaat linksextremisme.
    Hier de recensie van de eerste aflevering (In Europa, NPO2, uitleg of detail ) in de mainstream-divisie van dit barbarenleger (de Volkskrant, 23-12-2019, tv-recensie, door Haro Kraak):
  Onvoltooid

 ...    Een beenblessure van historisch belang zagen we zondagavond ook op NPO 2. De Franse piloot Jean-Paul Borderie opende in 1994 het raampje van de cockpit en liet zich 7 meter naar beneden vallen, om zo aan een kaping te ontsnappen. ...

Een kaping door moslims.
  ... De Algerijnse terroristen ...

De moslim-terroristen die dit keer toevallig uit Algerije kwamen.
  ... wilden dat hij het vliegtuig in de Eiffeltoren zou boren. Toen diezelfde piloot op 11 september 2001 op de radio het nieuws hoorde, dacht hij: komt me bekend voor. Nu bestuurden de terroristen ......

De moslim-terroristen die nu toevallig voor een groot deel uit Saoedi-Arabië kwamen .
  ... de terroristen het vliegtuig zelf. ...

Kennelijk leren zij wel van hun ervaringen.
    In tegenstelling tot het gajes van de VPRO. De aflevering (de redactie zag het alleen vanwege "sociale omstandigheden") begint met een overzicht van de diverse terreurdaden gepleegd door moslims, dat wil zeggen: een strenge selectie want anders ben je alle afleveringen bezig, bestaande uit die in Parijs en Brussel: Charle Hebdo, Bataclan, en Zaventem. Allemaal een minuutje of 3 à 5. Met als laatste Zaventem. De bekende beelden van de drie terroristen die door de gang van de luchthaven banjeren met bagagekarren.
    De man met het hoedje, die gedacht werd de chauffeur te zijn voor de andere twee en die weer wegliep en wiens pad deels gevolgd kon worden.
    En alras had men een verdachte op het oog die aan het uiterlijk (de man was primitief vermomd) en de bekende omstandigheden voldeed.
    Een moslim uit Molenbeek.
    Hij bleek het niet te zijn.
    Het volledige laatste kwartier van de uitzending is besteed aan de verontwaardiging, woede en haat van de vrij jonge man en zijn moeder richting de blanken die hen dit oneindige leed hadden aangedaan. .
    Van de slachtoffers: geen  woord.
    Over de slachtoffers: geen woord.
    Wie waren de echte slachtoffers van deze aanslagen volgens VPRO:
    DE MOSLIMS!!!
    Dat volk dat er al doodgewoon zo uitziet of ze direct uit de de woestijn vol Wrekende Goden zijn gekomen (vooral die moeder met haar lappenkleding en haakneus - type Zwarte Weduwe Tsjarnajeva uitleg of detail ).
    Empathie: NUL!!! uitleg of detail .
    Een vol kwartier op een uitzending van drie kwartier gewijd aan de klaagzangen van de moslims ...
    Zoals gezegd: het was door sociale omstandigheden dat dit onder ogen kwam, want deze redactie probeert alles van de NPO te mijden als de pest, en dat van de VPRO in het bijzonder.
    En dat streven is alleen maar heviger geworden.
    In de hernieuwde opwinding vergeten: er was nog wat te bespreken:
 
  Het menselijk brein is zo geprogrammeerd dat we enorm vatbaar zijn voor Grote Gemiste Waarschuwingen
  
Klopt. Dat heet cognitieve dementie , als de vatbaarheid heeft toegeslagen. Het is wat linksextremistische lieden hebben, als gevolg van het aanemen van ideologieën als daar zijn het multiculturalsime en "De Gelijkheid der Culturen".
    Dan ga je moslimterroristen zielig vinden in plaats van hun slachtoffers.
    Omdat de moslims "divers" zijn en bijdragen aan de "diversiteit".
    En immigrant.
    En dan ga je ze vergelijken met Joden:
  In deze afleveringen gaat Mak op zoek naar sleutelmomenten die een voorbode hadden kunnen zijn. Zijn inspiratie vormt het bordje dat de Duitse historicus Victor Klemperer in 1928 tegenkwam, met de tekst: 'Juden nicht erwünscht'. ...
  
Oftewel: "Moslims niet gewenst is hetzelfde als Joden niet gewenst".
    Hoe gaarne zou je deze stammen niet linea recta terug transporteren naar waar ze vandaan komen: de woestijnen van het Midden -Oosten.
    Samen met het linksextremistische gajes dat ze nu de hand boven het terroristische hoofd houdt.

De wereld is nog steeds niet verlost van Mak en zijn islamitische bendes, en de politiek-correcte "men", die ook het Monster Grunberg zijn kans heeft geboden op 4 mei, heeft hem in staat gesteld een nieuwe terreuraanslag te plegen (GeenStijl.nl, 26-02-2021, door Van Rossem uitleg of detail ):
  Alweer een doodsreutel van Geert Mak

Toch nog ff dat makke schaap scheren

Social    ...

Achter die link (Twitter.com, 26-02-2021):
  
Hier de Goebbels die tijdens de 80ste herdenking van de Februari-staking waarschuwt voor het nieuwe fascistische gevaar: de PVV.
    Net als Ellian gaat GeenStijl er helemaal op los:
  Weet je wat we niet moeten normaliseren? Geert Mak. Die Boomer-Bregman, met een kop als een oud lesbisch schaap, snuffelt al decennialang achter de verkeerde boekenkasten van de samenleving op zoek naar vijanden die er niet zijn. De nooit in dat vakgebied afgestudeerde huishistoricus van de NPO (“Meneer Mak. Kunt u alstublieft de geschiedenis zo herschrijven dat wij onze nek niet uit hoeven steken?”) vergeleek Submission in 2005 al met nazistisch standaardwerk Der Ewige Jude, en Ayaan met Joseph Goebbels. En nu flikte ie het wéér:

Tijdens nota bene de herdenking van de Februaristaking stond Mak wederom andermans moed om zich uit te spreken tegen bloeddorstige, repressieve ideologieën te degraderen tot een vorm van gevaarlijke fascistische opruiing - waarmee hij niet alleen de foute spreker op het verkeerde feestje was maar vooral ook weer eens aantoonde hoe zijn soort mensen lafheid vermomt als tolerantie. Zeg maar het soort lafheid waarmee de treinen ooit ongehinderd naar het oosten konden rijden omdat er iets vaak ‘psst, ze zitten dáár’ werd gefluisterd.

Maar de Holocaust is de Holocaust en de islam is de islam. Het in transporttreinen richting gaskamers proppen van onschuldige joden is op geen enkele manier te vergelijken met een religie die als een verstikkend juk over de planeet zwermt, primair z‘n eigen aanhangers onderdrukt en zo weinig te bieden heeft dat het liever andermans vrijheden afneemt - by any means possible - dan zichzelf te verlichten.

Korancollaborateur Geert Mak mag zijn kwaadaardige vergelijkingen ten overstaan van PVV Kamerlid Martin Bosma vrijelijk uiten en het enige dat hij oogst is hoon en helaas zelfs instemming. Geert Wilders moet al meer dan vijftien jaar beveiligd worden omdat hij de niet aflatende moed heeft om een regressieve, bloeddorstige religie te duiden voor wat het is - maar als het aan Geert Mak ligt, mag de islam nog tot ver na zijn dood mensen blijven onderwerpen, vrouwen blijven onderdrukken en zich te vuur en te zwaard vergelden voor zelfs maar de meest mild getekende spot over die intellectueel impotente profeet van ze.

Het is die aloude uiting van hooghartige Hanslaroesrancune van een linkse grachtengordelgeneratie die het morele hoogpaard onder zich vandaan hebben zien hobbelen terwijl ze zelf in de strop van hun radeloze retoriek blijven bungelen - en maar weigeren om deaud te gaan.
  
Deze redactie houdt helemaal niet van de stijl van de cartoons van Gregorius Nekschot, maar hier is ze zeer op haar plaats.
    Wat is die Mak een zeldzaam kwaadaardig figuur ...
    P.S. Het leukste commentaar van GeenStijl was niet te vinden op haar site, maar kwam naar voren als je de link naar een ander artikel uitleg of detail opgeslagen had, waarbij Google dan een preview-plaatje vertoont. Dat was deze rechts:

Waarop je nogmaals de behoefte krijgt om op die Mak in te slaan ...


Naar PC club , of site home ·.

6 apr.2007