Bronnen bij Alfa-denken: goed en kwaad
De afkeer van alfa-denkers en vooral linkse intellectuelen voor orde neemt soms extreme vormen aan, in
dat ze raakt aan de grens van goed en kwaad. Het is algemeen bekend dat gewone,
nette, televisie programma's of films met dédain worden behandelt, terwijl
extreme gewelddadigheid met maar heel weinig commentaar gepaard gaat. gangsters
die anderen vermoorden, of elkaar, als het maar in een leuk jasje is gegoten,
dan is het meteen goed.
Dit ligt mogelijkerwijs nog aan de goede kant van de grens,
maar als dezelfde houding ook ten opzichte van echte misdaad wordt geventileerd,
dan is men er duidelijk over heen, zie bijvoorbeeld onderstaande bron:
Barend & Van Dorp, TV RTL4, week 20-2005, uitspraak van
Jan Mulder
Aan het eind van het programma lopen de drie presentatoren naar buiten, onder
het uitslaan van een paar spontane opmerkingen, meestal naar aanleiding van de
actualiteit. Van Dorp maakt een opmerking naar aanleiding van het bericht van
een doorbraak in de zaak van de diamantroof op Schiphol ter waarde van 75
miljoen euro, enige maanden eerder. Mulder, spontaan: Ik vond het prachtig, ik
hoop dat ze ze nooit pakken.
Red.: Alles tezamen heeft deze houding dus soms duidelijke
trekken van de keuze voor het kwaad. Dit zal men natuurlijk zelden openlijk
toegeven, vandaar het belang van de volgende bron. Onderstaand wordt het in
algemene termen geformuleerd, maar het slaat speciaal op linkse intellectuele en
kunstzinnige kringen.
Uit: De Volkskrant, 27-08-2005, column van Marjolijn Februari
Het goede heeft de naam zouteloos en zemelig te zijn
... Tegenwoordig is het kwaad in de mode. Dat valt ook
wel te begrijpen, aangezien het goede de naam heeft zouteloos en zemelig te
zijn. Toch zou je dat niet zeggen wanneer je ziet hoe bij de familie Tom
Halloween wordt gevierd: de dochter zonder benen gaat met namaakbenen op de
tafel liggen en dan zagen ze haar in tweeën. En misschien zijn er mensen die
zulke flauwe grappen nog steeds saai en sentimenteel vinden, maar die zullen dan
toch beslist opkijken van de effecten van de ziekte epidermolysis bullosa. De
verwoestende uitwerking van die ziekte op het uiterlijk van een van haar zoons
maakt het verhaal van Tom slecht geschikt voor Hollywoodverfilming.
Hoe dan ook zijn de lokstoffen van het kwaad sterker. En dat
begrijp ik gedeeltelijk; ik begrijp dat een incidentele gewelddaad uit het
oogpunt van internationale politiek en handelsbetrekkingen veel belangrijker is
dan een levenslange inzet voor de opvoeding van elf kinderen. Maar dat wil nog
niet zeggen dat we collectief ons intellect moeten inzetten om iedere
terroristische oprisping van commentaar te voorzien. Er reizen jongemannen en
jonge vrouwen met rugzakjes over de wereld die op een achternamiddag bommen
plaatsen in een busstation. So what? ...
Red.: Duidelijker is natuurlijk een directe vergelijking.
Volkskrant-columnist Paul Brill uit zich, uitgedaagd op een voor hem
gevoelig vlak zijnde zijn liefde voor Amerika, bijzonder onvoorzichtig:
Uit: De Volkskrant, 31-05-2008, column door Paul Brill
De week van de koekoeksklok en de zachte hand van Europa
Sommige associaties zijn onweerstaanbaar. In zijn reactie op de vorige
aflevering van deze rubriek kapittelde Thomas von der Dunk de Amerikanen eens te
meer voor hun eigendunk en verwees instemmend naar de Europese topdiplomaat
Robert Cooper, die op een recente bijeenkomst Amerika tot een dangerous
nation zou hebben bestempeld. Een gevaarlijke natie, die wij verfijnde
Europeanen zeer kritisch moeten bejegenen en op ruime afstand moeten houden,
aldus Von der Dunk.
Ik moest onwillekeurig denken aan een scène in de vermaarde
film The Third Man, die speelt in het naoorlogse Wenen. De hoofdpersoon
is op zoek naar een oude kennis, Harry Lime, die een louche handel met
medicijnen blijkt te hebben opgezet. Wanneer hij hem eindelijk ontmoet, komt er
een dialoog op gang waarbij Lime, met unieke bravoure gespeeld door Orson
Welles, onder meer deze sarcastische woorden spreekt: ‘In Italië kenden ze onder
de Borgia’s oorlog, terreur, moord en bloedvergieten. Maar ze brachten ook
Michelangelo voort, Leonardo da Vinci en de Renaissance. In Zwitserland bloeide
de naastenliefde en mochten ze zich vijfhonderd jaar lang verheugen in vrede en
democratie. En wat heeft dat opgeleverd? De koekoeksklok.’ ...
Red.: Voordat we dit analyseren, eerst de reactie van Thomas
von der Dunk, en een andere:
Uit:
Volkskrant.nl, Opinie, 04-06-2008, column door Thomas von der Dunk
Hulde aan de koekoeksklok
In welk land leeft U liever: in het Italië van de Borgia's dat een Michelangelo
heeft voortgebracht, of in een vredig Zwitserland dat de afgelopen eeuwen
vooral koekoeksklokken heeft geproduceerd?
Tussentitel: Zelfs Verlichtingsgoeroe Voltaire prefereerde koekoeksklokken
boven
kanonnen
Deze existentiële vraag heeft Paul Brill ons afgelopen zaterdag voorgelegd.
De politiek relevante vraag is niét: aan het verleden van
welk land geeft u een paar veilige eeuwen later de voorkeur?
Voor journalisten zijn de bloed, zweet en tranen van zo'n
moordlustig Italië achteraf ongetwijfeld boeiender, maar zijn zij voor een
smeuïg stukje ook bereid tot slachtoffers in eigen gezinsverband?
Ook voor een historicus bestaat er vast geen saaier
studieobject dan de regering van een der verstandigste heersers ooit, keizer
Antoninus Pius (138-161 n.Chr.). Er is al die 23 jaar niets spectaculairs
gebeurd. De Romeinen leefden toen lang en gelukkig.
Daarom was Antoninus Pius ook zo'n verstandig man. Zoals de
Franse wiskundige Pascal het vijftien eeuwen later formuleerde: alle ellende in
de wereld wordt nu eenmaal veroorzaakt door mensen die niet rustig thuis bij de
haard blijven zitten.
Ten minste eenmaal hebben de Zwitsers dat overigens niet gedaan. In 1291 hebben
ze er namelijk de Habsburgers met hun hooivorken zeer hardhandig uitgemept.
...
Maar daarna zijn de Zwitsers inderdaad zelden bereid geweest
om ter bestrijding van andermans stommiteiten zelf stommiteiten te begaan.
Is dat schadelijk voor de cultuur? De bekende Pruisische
filosoof Immanuel Kant kwam zijn hele leven nooit buiten het vredige
Koningsbergen, waar hij nooit iets van belang heeft meegemaakt.
En zelfs de dezer dagen in de strijd tegen enge landen en
religies te pas en te onpas aangeroepen verlichtingsgoeroe Voltaire prefereerde
uiteindelijk toch koekoeksklokken boven kanonnen.
In 1755 verhuisde hij namelijk, alle Frans heldendom beu, aan
de vooravond van de Zevenjarige Oorlog voor de laatste 23 jaar van zijn leven
naar, inderdaad, Zwitserland.
Red.: Het betoog van Von der Dunk is de ene kant van het
verhaal: heldendom en strijd zijn niet nodig voor een goed en waardevol leven.
En hij legt ook een vinger op een zere plek: dat types als journalisten er zo
voor zijn, heeft ook een bijzonder egoïstische component - het "journalisten
zijn ratten"-syndroom
.
De andere kant van de vergelijking werd bondiger en puntiger
aangepakt door iemand die reageerde op de website versie van de column van Brill:
Volkskrant website, Opinie, 31-05-2008, column door Paul Brill
De week van de koekoeksklok en de zachte hand van Europa
...
Reacties:
Frits Troost schreef op 31-05-2008 20:42
Als ik hieruit mag afleiden dat "oorlog, terreur, moord en bloedvergieten" tot
grote kunst leidt dan voorzie ik voor Afghanistan een gouden toekomst, in ieder
geval op artistiek gebied. Laten we het vooral zo houden.
Red.: Paul Brill volledig afgeserveerd.
We kunnen er nog aan toevoegen dat dit soort borrelpraat
meestal tot strand komt door aan beide kanten van de gebezigde vergelijking een
zeer grove selectie te plegen: Michelangelo viel samen met Borgia, maar er zijn
plenty Borgia's die geen Michelangelo's hadden, en plenty Michelaangelo's die
geen Borgia's kenden.
Maar, zoals al gezegd: Brill had iets voor hem kostbaars te
verdedigen, en dan maakt een alfa rare, en in dit geval onvoorzichtige,
sprongen. Die onvoorzichtigheid zijnde de bekentenis van een idee, een houding,
die diep in de gedachten van de meeste alfa's ligt, maar ze zelden zullen
uitspreken: Als het erop aankomt, en de keuze ligt tussen een spannend en
slecht leven, of een saai en goed leven, dan kiest de alfa voor spannend en
slecht.
Uit:
De Volkskrant, 02-09-2005, boekbespreking door
Rokus Hofstede
Superieure ideeënroman van Michel Houellebecq
... Hoofdpersoon is ook ditmaal een izegrim die in velerlei toonaarden zijn
haat tegen de mensheid belijdt - behalve op de schaarse momenten dat hij in de
liefde kan geloven. Het hedendaagse levensverhaal van Daniel1, een succesvolle
komiek, wordt afgewisseld met de commentaren op dat verhaal van Daniel24 en
Daniel25, zijn genetische duplicaten, die tweeduizend jaar na hem leven.
Daniel1 heeft, zegt hij zelf, zijn carrière gebouwd op de
'commerciële exploitatie van lagere lusten, op de absurde wijze waarop het
Westen wordt aangetrokken door het cynisme en het kwaad'.
Red.: Het westen waar Houllebecq op doelt is natuurlijk het
westen zoals dat in zijn eigen geest met zijn eigen accenten. Daar hij schrijver
is, kunnen we veilig aannemen dat waar hij in eerste instantie op doelt de
wereld van het westerse intellectuele denken is, en binnen die kring weer
voornamelijk die van de literaire, de alfa-intellectuele, wereld. Dat is dus een
wereld die vervuld is van cynisme en het kwaad, volgens Houellebecq.
Uit:
De Volkskrant, 25-04-2009, column door Maarten Keulemans
Superaarde
Tussentitel: Blijkt het heelal toch echt geen Vinex-wijk vol saaie seriebouw
Een 'superaarde'. Hmm, dat . lijkt me wel wat. Je stelt je dan een planeet voor
als de onze, alleen beter. Vandaar dat ik het nieuws deze week met verrukking
las: nabij een verre ster hadden Zwitserse astronomen een superaarde ontdekt. Is
het een ster? Is het een komeet?
Nee, het is... Superaarde!
Het heelal is blijkbaar geen Vinexwijk vol voorspelbare
seriebouw, maar een bizarre binnenstad vol verrassingen.
En hoe meer variatie, des te sneller de kans op een kopie van
ons eigen zonnestelsel verschrompelt. Kijk maar eens wat er gebeurt als je
aanneemt dat er vijftien zaken zijn die per zonnestelsel kunnen verschillen. .
Daar ga je al: dan moet je dus een biljard (1015)
sterren bekijken, voordat je een planeetstelsel treft waar alles precies zo is
als bij ons. Dat zijn een frustrerende duizend keer meer sterren dan er in de
Melkweg zitten.
Laten we hopen dat ik ernaast zit. Ook ik heb liever een knus
heelal vol Ewoks en Wookies en hier en daar een gemene Klingon. ...
Red.: Stel je voor: geen gemene Klingon ... Niets om over te
schrijven voor journalisten en literatoren.
En hoewel de houding enigszins onder vuur ligt, is het
alfa-intellectuele deel der natie, vaak foutief aangeduid als links, nog lang
niet genezen van zijn voorliefde voor het kwaad. Hier in de persoon van Willem
Holleeder, die tientallen miljoenen verdient met de afpersing, en die gesteund
wordt een publicitair prominent:
Uit: Volkskrant.nl, Opinie, 15-07-2012, door Sander van Walsum
is chef van de opinieredactie van de Volkskrant.
'Ook Holleeder heeft recht op re-integratie'
De vordering van 18 miljoen euro op Willem Holleeder lijkt het doel van de 'plukze-wetgeving'
voorbij te schieten. Dat betoogt Volkskrant-redacteur
Sander van Walsum.
Jarenlang kreeg justitie maar geen vat op Willem Holleeder. Aanhoudend werd hij
met uiteenlopende vormen van zware criminaliteit in verband gebracht, zonder dat
hier passende straffen op volgden. Tot hij in 2007 tot negen jaar cel werd
veroordeeld voor afpersing van - onder anderen - vastgoedmagnaat Willem Endstra.
...
Toch is het de vraag of de 'plukze-wetgeving' die tegen Holleeder in stelling is
gebracht haar doel niet enigszins voorbijschiet. De regeling is bedoeld om
criminelen het genot van wederrechtelijk verkregen bezit te ontzeggen. Nu staat
ze mogelijk de re-integratie in de weg waar zelfs een 'topcrimineel' recht op
heeft. ...
Red.: De weerlegging is zo simpel:
als de topcrimineel wil integreren, is het pad volkomen helder: bekentenissen,
en teruggave van alle geld, tientallen miljoenen. Maar dat laatst is natuurlijk
niet reëel - dat gaat nooit gebeuren. Dus is dat re-integreren ook niet reëel.
Dus is het anderszinse wijze terugkrijgen van die miljoenen wel reëel. namelijk
om het idee te bestrijden dat misdaad loont.
Maar Sander van Walsum heeft nog een "troef":
|
De straf voor vroegere criminele handelingen
zou tot nieuwe wetsovertredingen kunnen
uitnodigen. |
Slecht idee dus, dat bestraffen van misdaden. Het bestraffen van het kwaad.
Meer voorbeelden van de steun van de alfa's (onder het mom
van "links") voor het kwaad hier
.
Volkomen ongecontroleerd door enige rationaliteit en buitengesloten van de
maatschappij, gaat Sander van Walsum met de campagne van de linkse
onderbuikgevoelens. Nieuwe held is de vrouw van Marc Dutroux, die, terwijl
Dutroux zelf voor een kleiner vergrijp een paar maanden in gevangenis zat, wel
hun honden voedde, maar niet de meisjes waarvan ze wist dat die in de kelder
opgesloten zaten. En ter inleiding en rechtvaardiging van zijn zieke verhaal,
begint Van Walsum met een grofstoffelijke leugen:
Uit:
De Volkskrant, 30-08-2012, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van
Walsum
Straf en berouw
Red.: Wat een grofstoffelijke leugen uis, omdat martin
geen enkle teken van berowu heeft vetoond. In tegendeel: sieraden heeft ze
aan afmilie gegeven, ten einde ze te ontrekken aan de schadevergoeding aan de
slcahtoffers waartoe ze ook veroordeeld was. Hoe ziek moet je wel, niet zijn,
om dan die term in de kop te durven gebruiken...
Gevolgd door nog een bewijs van maatschappelijke
blindheid:
|
Buiten de kring van direct betrokkenen wekt
Michelle Martin, de ex-vrouw en medeplichtige
van veelvoudig kindermoordenaar Marc Dutroux,
mildere gevoelens op dan de vorige week mildere
gevoelens op dan de vorige week veroordeelde
massamoordenaar Anders Breivik |
Op zijn minst geldt hier: Bewijs het. En het omgekeerde is veel
waarschijnlijker. In ieder geval rationeler, want als je het toelaten van een
vijfde colonne ziet als crimineel, en daar zijn bijzonder goede argumenten voor,
dan zijn er voor de daden van Breivik heel veel verzachtende argumenten aan te
voeren, in de vorm van "maatachappelijke provocatie" en "sociologische drang en
noodzaak". Bij Dutroux en Martin is er sprake van één en slechts één ding:
slechtheid.
|
Dat hangt natuurlijk samen met de
omstandigheid dat Dutroux en Martin hun
misdrijven al zo'n 20 jaar geleden pleegden,
maar ook met het feit dat Martin gekweld leek
door haar aandeel in de moorden en - anders dan
de onverbeterlijke Breivik - berouw heeft
getoond. En daarvoor willen de bewoners van de
voorheen christelijke wereld nogal eens gevoelig
zijn. |
Leugenaar! Niet zozeer de christelijke wereld is heir relevant, als wel de
wereld van de zieke linksigen en alfa-intelllectuelen
|
Uiteraard kan van de nabestaanden van
Dutroux' slachtoffers niet worden verwacht dat
hun mededogen met een gevallen vrouw prevaleert
boven wraakgevoelens tegenover de daders.
Misschien is dat zelfs te veel gevraagd voor
iedereen die in de jaren negentig deelgenoot was
van de ontreddering die de zaak-Dutroux destijds
in België teweegbracht. |
Maak hier van ...:
|
Uiteraard kan van de nabestaanden van
Breiviks slachtoffers niet worden verwacht dat
hun mededogen met een gevallen vrouw prevaleert
boven wraakgevoelens tegenover de dader.
Misschien is dat zelfs te veel gevraagd voor
iedereen die in de jaren tien deelgenoot was van
de ontreddering die de zaak-Breivik destijds in
Noorwegen teweegbracht. |
... en je ziet dat hier een ziek man aan het woord is. Omdat hij van doit
laatste met walging afstand zou nemen.
Waarna je hetzlefde kan doen met het volgende:
|
Hoe invoelbaar het onbegrip van veel Belgen
voor de voorwaardelijke vrijlating ook is, het
is goed - de rechtsstaat waardig - dat het Hof
van Cassatie zich er niet door heeft laten
beïnvloeden. Straf dient tenslotte niet alleen
als vergelding, maar ook ter loutering van de
daders. Beide beginselen staan soms
onvermijdelijk met elkaar op gespannen voet. |
Dus vrijlaten die Breivik, na de 21 jaar (de maximale straf in Noorwegene)
waartoe hij veroordeeld is. En oh ja, net als Martin geldt hierbij natuurlijk de
standaardkorting. Dus dat wordt vrij na 14 jaar. Volgens de redenaties van
Sander van Walsum.
Het is met politiek-correcten net als de kniereflex: zeg iets
dat tegen hun geloof ingaat, en ze kunnen niet laten om te reageren met
dommigheden. Volgende in het rijtje:
Uit: Volkskrant.nl, Opinie, 28-08-2012, door Malou van Hintum
'Meeleven met slachtoffers, niet met daders. Hoe hardvochtig
wil je zijn?'
Een hardvochtige partij als de VVD krijgt mijn stem in elk geval niet, zegt
zwevende kiezer Malou van Hintum. .
Ik reed gisteren op de snelweg langs een reuzengrote verkiezingsposter van de
VVD waarop stond: 'Meeleven met slachtoffers. Niet met daders'. Ik weet dat de
VVD geen fijnzinnige partij is. Maar ik schrok ervan dat de liberalen deze
gedachte kennelijk tot de kern van hun boodschap rekenen. ...
Red.: Zijn deze gedachten, of beter:
emoties, terecht? Het is weer simpel: draait het om:
|
'Meeleven met daders, niet
met slachtoffers. Hoe hardvochtig wil je zijn?' |
Kijk, er is heel weinig twijfel dat dit absurd en weerzinwekkend is. En als je
de twee standpiunten tegenover elkaar zet, en dan ergens het evenwichtspunt gaat
zoeken, dat dit evenwichtspunt zeer dicht bij het pro-slachtoffer extreem ligt.
De gedachten van Malou van Hintum zijn niet alleen emoties,
het zijn ordinaire onderbuikgevoelens. De onderbuik van de "fatsoenlijke"
burgermens die over de lijken van de armeren loopt. Van de fatsoenlijke
burgemeester die joden uitlevert in oorlogstijd. Het fatsoen is tenslotte
belangrijker dan al het andere. Het "linkse" fatsoen.
En hoeps, daar is de derde persoon die staat te dringen in
het rijtje van het linkse fatsoen:
Uit: De Volkskrant, 31-08-2012, door Femke Halsema en Fred Teeven
Uitgedaagd op Volkskrant.nl
Een van de lastigste opgaven voor politici, stelt Femke Halsema, is de
bescherming van misdadigers tegen volkswoede en eigenrichting. Is de VVD nog wel
bereid die protectie te bieden, vraagt zij aan Fred Teeven.
Red.: Een acute kandidaat voor de aanpak
der spiegeling:
|
Een van de lastigste opgaven voor
redelijke persoon is de bescherming van de
burgers tegen de ideologie en niet-richting van
de linkse do-gooders. |
Nou ja, zo lastig is het niet om het op te schrijven, het is alleen lastig het
gepubliceerd te krijgen en de verkalkte hersnen van de politiek-correcten,
linksigen, en alfa-intellectuelen te bereiken. Niets dan geatrofieerde
denkvermogens daar.
Want ze veroorzaken de volkswoede zelf. Door hun voortdurende
pleidooien voor misdadigers die anderen mishandelen en levenslange trauma's
bezorgen. "Ze hebben zo'n slechte jeugd gehad ..." Van Hintum:
|
Ik was onderweg naar een bijzondere
gebeurtenis: een huwelijk in de longstay. ...Na
de huwelijksplechtigheid ging ik koffie drinken
bij een bewoner. Hij vertelde me hoe hij als
klein jongetje in het ziekenhuis belandde omdat
zijn vader hem bijna had doodgeslagen. ... |
Prima, maar dan komt het nooit meer goed (voor het overgrote deel) en zijn ze
definitief niet meer te vertrouwen - net als een valse hond. En moeten ze
maar naar de Markerwaard (of de longstay).
Naar Linkse denkfouten
, Alfa-denken, orde
, Politiek lijst
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|