Bronnen bij Alfa denken: publieke omroep
Inleiding (2024)
In 2024 worden er redactiewerkzaamheden uitgevoerd aan de bronnenverzamelingen
op de website, en verbijsterend weinig ervan blijken aangepast te hoeven aan
het verloop van de tijd. Hier is de eerste uitzondering, vvoor die over de
publieke omroep, die stamt van een kleine twinitg jaar geleden.
Ten tijde van noteren was de houding in "de media", toen nog voornamelijk
kranten en weekbladen qua maatschappelijke opinievorming, tegenover
de publieke omroep geregeerd door het 'publieke' aspect ervan: ronduit
vijandig. "De media" in die tijd waren bijna nog neoliberaler dan de zakenbanken op Wall Street.
Publieke voorzieningen als energiebedrijven, openbaar vervoer, posterijen, enzovoort
werden gezien en behandeld als uitingen van communisme.
Voor wat betreft de publieke omroep kwam daarbij dat ze vorm van concurrentie bieden,
maar dat dat beslist niet de belangrijkste factor was, bleek uit het
stilzwijgen over de commerciële omroepen.
Bronnen (2005)
Een soort van samenvatting (de Volkskrant, 08-12-2005, column door Marcel van Dam):
Ook onder de redacteuren en vaste scribenten van de
Volkskrant
is dit merkbaar - onder een aantal voorbeelden. Dat de lezers van de
Volkskrant er een stuk genuanceerder over denken blijkt onder andere
hier
.
Een redelijke analyse laat zien dat de aangeroerde problemen van
de publieke omroep gezochte problemen zijn - hier is de start van het lange
artikel (VARA TV magazine, nr.37-2005, door Dick Wensink):
Waarna Wensink uitlegt dat men dit doet aangaande de publieke omroep:
onredelijke eisen stellen en dat rondtoeteren dat ze er niet aan voldoen en
dus opgeheven moeten worden. Een vorm van de retorische truc van de stroman
.
Hier nog zo'n beruchte stroman-redenaar: de politiek-correcte verbale
struikrover Blokker (de Volkskrant, 03-01-2005, column van Jan Blokker
):
Die Blokker
was een berucht neoliberaal, wiens graf
geruimd zou moeten worden.
De hoogste stem van de Volkskrant (de Volkskrant, 29-04-2005, hoofdredactioneel commentaar):
Let op de stellige uitspraken als 'omroepverenigingen
hebben hun legitimiteit verloren', die op geen enkele wijze uit het
voorgaande is af te leiden: een nieuwe commerciële omroep heeft totaal niets
te maken met de behoefte aan een publiek omroep, aangezien ze totaal
verschillende doelstellingen hebben. De conclusies zijn dus duidelijk
anti-publieke omroep en publieke zaak in het algemeen.
En over de commerciëlen (de Volkskrant, 15-08-2005, tv-recensie, door Wim de Jong):
Een reactie (de Volkskrant, 20-08-2005, ingezonden brief van Jelle W. van der Gaast
(Almelo)):
Zoals zo vaak moet het publiek de taak van de
Volkskrant in het objectief kijken naar de wereld overnemen. De blik
wordt te zeer vertroebeld door de anti-collectivistische ideologie,
veroorzaakt door een hoog cynisch alfa-gehalte.
Een paar jaar later is die afkeer binnen alfa-kringen nog steeds
grotendeels hetzelfde (Dagblad De Pers, 21-11-2007, door Peter Middendorp):
Die Middendorp
zal zich later ontwikkelen tot een soort
Blokker maar dan erger.
Dat vanuit de midden-bovenklasse ook overwegende bezwaren zijn tegen
de publieke omroep zijn spreekt voor zich (de Volkskrant, 22-01-2005, van verslaggever Frank van Zijl):
En er volgt nog wat naspetteren, maar dat is al de moeite
niet meer waard. Want hier staat al afdoende rotzooi en tegenstrijdigheden.
Om met dat laatste te beginnen: 'informatie, opinie, cultuur en educatie'
zijn in volstrekte tegenstelling met 'commerciële deel van het
medialandschap niet minder belangrijk is dan het publieke deel', want het
'commerciële deel' doet nauwelijks iets tot niets aan deze zaken. In
Amerika, zonder de concurrentie van een publieke omroep, is het al zo ver
dat de enige plaats waar nog iets zinnigs over de politiek wordt gezegd, in
comedy shows is (The Daily Show met Jon Stewart) - de rest is vrijwel
volledig gelijkgeschakeld naar het "Amerikaanse ideaal".
Oh, dat het vanzelfsprekend is dat de midden-bovenklasse tegen de
publiek omroep is, werkt als volgt: het linkse deel is er tegen vanwege de
linkse afkeer van gereguleerde aken, en het rechtse deel vanwege de rechtse
afkeer van alles dat niet gebaseerd is op egoïsme en ruikt naar samenwerking
zonder winstoogmerk.
Naar Alfa-denken, orde
,
Alfa wereld
,
of site home
.
|