PC-club: Jan Blokker

Jan Blokker is jarenlang beschouwd als de meest invloedrijke columnist in Nederland - en was dat misschien ook wel, in vele kringen. Dit heeft hem op een gegeven moment een bijna onaantastbare status bezorgd.

Kenmerk nummer één van Blokker is dat hij graag rabiate stukjes schrijft over zaken en mensen die hem niet bevallen. Kenmerk nummer twee is dat hij ook graag rabiate stukjes schrijft over mensen die rabiate stukjes schrijven over zaken die hem wel bevallen, waarbij hij het rabiate schrijven van die mensen sterk negatief beoordeelt.

Ervan uitgaande dat de opinies van Jan Blokker net zo goed opinies zijn als de opinies van degenen waar hij zo negatief over oordeelt, en over hun manier van schrijven daarover, veroordeelt hij dus in feite ook zijn eigen manier van schrijven.

Deze vorm van negatief zelfoordeel komt veelvuldig voor bij intellectuelen wier activiteit beperkt blijft tot het schrijven van "stukjes over". In feite creëren ze zelf niets, en leven geestelijk van het creatieve werk van anderen. Dezelfde vorm van geestelijke zuurheid is bekend van recensenten van kunst- en cultuuruitingen, waarbij met name de Volkskrant een decennialange reputatie heeft van zure commentaren; daarbij moet worden aangetekend dat men dit zelf heeft toegegeven, en met enig succes probeert het te verbeteren.

Ook Jan Blokker heeft op dit veld geëxcelleerd. In de jaren zeventig en tachtig zat hij in de overheidsinstelling die films beoordeelde in verband met het toekennen van subsidies. In die hoedanigheid heeft hij de filmprojecten van Paul Verhoeven stelselmatig geprobeerd te blokkeren, met als reden dat hij deze te commercieel en te weinig intellectueel vond. Paul Verhoeven is toen zo ver gegaan een script in te dienen dat wel de benodigde intellectuele diepgang had, en dat ook prompt wel werd goedgekeurd voor subsidie. Alleen was de intellectuele diepgang ingebracht door Verhoeven en scenarist Gerard Soeteman pure nep, zoals zij later hebben toegegeven; het ging er alleen maar om Blokker c.s. een hak te zetten. Kort daarna is Paul Verhoeven gevlucht naar Amerika, waar hij een aantal populaire en maatschappijkritische films heeft gemaakt, als Total Recall, Robocop, en Starship Troopers. Jan Blokker heeft nooit iets bereikt dat deze statuur ook maar benadert.

Jan Blokker is dus behept met het negatieve zelfoordeel van de niet-creatieve intellectueel. Dat hij in zijn stukjes af en toe goede observaties heeft gedaan, doet niet af aan deze kwalificatie, want zelfs in deze stukjes is de opbouwendheid meestal ver te zoeken.

Vanwege zijn langdurige rol als columnist in de Volkskrant heeft Jan Blokker in belangrijke mate bijgedragen aan het intellectuele en culture klimaat in Nederland. een klimaat dat inmiddels bekend is als de "politieke-correctheid". Blokker stond mede aan de wieg ervan.

Blokker was ook één van de actiefste strijders tegen religie. Mogelijk was hij de eerste die in de reguliere media de term "christenhonden" heeft gebruikt - overigens: de mooiste (als laatste ter beschikking gekomen) bewaren voor het moment dat Blokker zich uit heeft gesproken over de islam (de Volkskrant, 04-03-2000, column door Jan Blokker):
  Publiek

'Een publieke omroep', las ik in de krant, 'verschilt eigenlijk maar weinig van een commerciële zender.'   ...
    'Een publieke omroep', vervolgde de tekst, 'moet ook op z'n geld letten. ... En dat voelt de NCRV zich wel.'    ...
    Maar ik bleef natuurlijk wel even zitten met die 'principiële begrenzing' die me in de NCRV-offerte aansprak. Aad van den Heuvel heeft weliswaar hetzelfde type christenhondenhoofd als Aart Zeeman ...
   De aap uit de vrome mouw.   ...

De term "christenhond" is de volkomen tegenhanger of evenknie van dat hoogst verboden woord uit de 2000-2004 "geitenneuker", en zijn opvolger "kopvoddentaks".
    Hetgeen Blokker er natuurlijk niet van weerhield later een fervent strijder voor de import van de islam te worden.
    Moslims zijn immigranten, en immigranten zijn GOED!

Nog zo'n puntje dat later zijn grote waarde heeft bewezen. Het origineel is door de Volkskrant uit het archief gehaald, maar het bestaan deze reproductie was men vergeten (de Volkskrant, 15-05-2002, column van Jan Blokker):
  Aan de heren O. Hammerstein en G. Spong, te Amsterdam

Weledelgestrenge heren,

Met belangstelling heb ik kennis genomen van uw verzoek aan de Rotterdamse hoofdofficier van justitie om op grond van artikel 137d van het Wetboek van Strafrecht ('aanzetten tot haat') een strafvervolging in te stellen tegen een aantal met name genoemde politici, publicisten en een hele krantenredactie.    ...
    Wat me trof in uw klachtenlijst was de aanwezigheid van een ogenschijnlijk keurig iemand als Bas Eenhoorn, voorzitter van de VVD. Die ook al? Inderdaad, die ook al. Blijkens punt 11 van uw brief aan de officier schijnt hij tijdens een partijbijeenkomst te Nijkerk een vergelijking te hebben getrokken tussen uw cliënt en de Italiaanse dictator Benito Mussolini.
    Waar zou de eenvoudige liberale Jip en Janneke-lezer deze historisch interessante parallel in godsnaam vandaan hebben gehaald?
    Het kostte me weinig nadenken om het antwoord te vinden: van mij.Op 30 januari j.l. - uw cliënt was nog lijsttrekker van Leefbaar Nederland, en won dagelijks aan populariteit - schreef ik op deze plaats: 'Nog vijf peilingen en Leefbaar Nederland heeft de absolute meerderheid. Nog tien, en Pim Fortuyn is definitief de Mussolini van de eenentwintigste eeuw geworden. Ze hebben ook wel wat van elkaar weg, die twee' ...

De waarde van welke observaties bewezen werden op 6 mei 2002, toen Pim Fortuyn vermoord werd.

Maar de christelijke godsdienst was toch wel één van zijn favorieten (de Volkskrant, 08-01-2005, column van Jan Blokker):
  Bidden

Bij minder met rede begaafde Nederlanders schijnt de gedachte te leven dat we de Aziatische vloedgolf moeten duiden als een straf van God.
    Ja, waarom ook niet. De God die ze binnen de christelijke orthodoxie aanbidden is de verschrikkelijkste van allemaal, daarbij vergeleken moet je Allah zien als een kruising van Florence Nightingale en Moeder Theresa. Het zegt natuurlijk ook veel over mensen die met alle geweld toch bij zo Iemand in het gevlij willen komen. Andries Knevel had er inderdaad meteen een onderwerpje over gemaakt.
    Het blijft een eigenaardig probleem, God.
    In het kader van de ramp hoorde ik Ronald Plasterk, die geloof ik een afvallige misdienaar is, vorige week in Buitenhof preken over het ietsisme, wat volgens mij net zo'n hobby is als je in de late jaren zestig van de vorige eeuw tegenkwam bij studenten uit Nijmegen en Tilburg die 's ochtends als goede katholieken naar college gingen, en 's avonds als vrome marxisten thuis kwamen.
    In deze weken van reflectie trof mij het bericht dat 'TPG Post anonieme brieven die aan God zijn gericht voortaan zal doorspelen naar de Evangelische Omroep'.
    Daar staat me nogal wat in één simpel zinnetje! En zoals bijna altijd in kwesties van theologie: meer vragen dan antwoorden.
    Wie komt in godsnaam op het idee om een brief te schrijven aan Onze-Lieve-Heer? Is hij of zij bang dat God het aan de grote klok hangt en willen ze daarom anoniem blijven? Gaan ze uit van de goeiige veronderstelling dat God allerlei moderne fratsen niet meer heeft bijgebeend, en hebben ze hem daarom zoiets ouderwets als een brief gestuurd, in plaats van een mail of een sms? Had André Rouvoet (politicus van het jaar) van de posterijen gehoord dat ze daar zulke brieven in de prullenmand gooiden, of wist hij het van God zelf?

En (de Volkskrant, 19-01-2005, column van Jan Blokker):
  De canon

Maakte bisschop Everard de Jong van Roermond een grapje? Ik hoop het niet. Volgens de Volkskrant mengde hij zich gretig in het debat over Educatief Nederland, en noemde hij alvast twee boeken die wat hem betreft in de voorgenomen onderwijskundige canon thuishoren: de bijbel (ik neem aan het Nieuwe Testament: de roomse geschiedenis begint niet bij Mozes maar bij Jezus) en Imitatio Christi.
    De krant noteerde uit zijn beluste mond ...

En (de Volkskrant, 16-04-2005, column van Jan Blokker):
  De bekeerling

Boris Dittrich is om.
    In het debat over normen en waarden waarmee de minister-president 150 goedbeloonde Kamerleden een hele dag liet verdoen, bekende onze weerhaan - altijd met het vertrouwenwekkende snaveltje naar de wind - dat hij 'een late bekeerling' was.   ...
    Van André Rouvoet zou ik, terwijl ik bij hem zat ondergedoken, natuurlijk altijd wél een tweedehands fiets durven kopen. Christelijk en fatsoenlijk - een combinatie die je toch betrekkelijk weinig tegenkomt. ...

Sterk kritische ten opzichte van religie dus, die Blokker.

Maar die vrijheid die Jan Blokker zichzelf gunt ten aanzien van kritiek op religie, is wel redelijk exclusief (de Volkskrant, 18-12-2004, column van Jan Blokker):
  Oude reus

... we houden in Nederland van de vrijheid van meningsuiting als van onszelf, maar vóór je er iets uit wil flappen, is het verstandig om op het juiste adres een nihil obstat te regelen.
      Vroeger haalde je dat bij de paus. Later, toen de samenleving ontkerstend was geraakt, kon je terecht bij figuren als Melkert en Rosenmöller die als het ware de prelaten vormden van de linkse kerk. Maar sinds ook die is leeggelopen, kom je niet meer om Afshin Ellian, Sylvain Ephimenco, Leon de Winter of Bart Jan Spruyt heen, en vergis je niet: die ruiken bij wijze van spreken dat je een ongewenste opinie hebt doorgeslikt, ze grijpen je op Schiphol onmiddellijk in de kraag, en blijven net zo lang wachten tot het bolletje er helemaal uit is.   ...

Zijnde een in 2004 bekende rijtje van andere religie-critici. Maar wel een ander soort religie-critici. Dit zijn namelijk de religie-critici die kritiek hadden op een andere religie. Deze religie- critici hadden kritiek op de religie van de islam. En als je kritiek hebt op de religie van de islam, is religie-kritiek ineens fout. Terwijl de religiekritiek van Jan Blokker natuurlijk hartstikke GOED! is.

Overigens was christen-bashen natuurlijk niet de enige vorm van politieke-correctheid die Jan Blokker bedreef - dat soort dingen gaat meestal samen met het hele complex. Hier een voorbeeldje (de Volkskrant, 26-02-2005, column van Jan Blokker):
  Woorden

Bemoeizorg...

Van alle verschrikkelijke woorden die door politici dagelijks aan de Nederlandse taal worden toegevoegd en die door de kleurloze samenstellers van Van Dale's Groot Woordenboek in hun zoveelste druk worden opgenomen omdat ze in de Tweede Kamer nou eenmaal frequent met elkaar gewisseld of naar mekaar toe gecommuniceerd zijn, in plaats van dat de lexicografen er een apart zwartboek van maken waarin wordt aanbevolen niet aleen die woorden zelf, maar ook hun gebruikers te veroordelen tot de door de liberale Patrick van Schie aanbevolen doodstraf, is bemoeizorg misschien wel het ergste..
    Lange zin, maar het was de bemoeizorg waard..
    Bemoeizorg!.
    Wie krijgt zo'n woord in godsnaam uit z'n bek?.

Gevolgd door een hele stroom van het bekende ranzige taalgebruik en zo mogelijk nog ranziger manier van argumenteren, waarvan het hellend-vlak en het zwart-witdenken nog de meest bescheiden uitingsvormen zijn. Zwartmakerij is de regel. Want bemoeizorg is iets dat op drie van de gevoeligste linksige poltiek-correcte tenen trapt: het individualisme uitleg of detail , de angst voor regels uitleg of detail , en de angst voor orde en netheid . Stel je voor: dat zij niet meer de vrijheid zouden hebben om te roken, zuipen, neuken en cokegebruiken, en te pissen op de geschrobde stoep van dat verschrikkelijke brave burgermannetje  ... uitleg of detail
    En ten overvloede een schets van de gevolgen van deze gorigheden (de Volkskrant, 08-07-2013, van verslaggeefster Maud Effting):
  Psychiatrisch patiënt gebaat bij 'bemoeizorg'

De criminaliteit onder de zwaarste psychiatrische patiënten in de regio Utrecht is de afgelopen vijfenhalf jaar sterk gedaald na de inzet van 'bemoeizorg'. Uit cijfers blijkt dat het aantal politiecontacten, variërend van diefstal tot doodslag, zes keer zo laag is als voorheen. .
    Het gaat om ernstig psychiatrische patiënten die politie en justitie al jarenlang zwaar belasten. Ze worden gezien als de gevaarlijkste en meest complexe patiënten uit de regio.
    Het is de eerste keer dat recidivecijfers van forensische bemoeizorg in Nederland zijn gemeten. In 2008 begon Altrecht ggz met bemoeizorg ...
    Om het effect van de bemoeizorg te meten onderzocht Politie Midden Nederland hoe vaak 25 van deze patiënten voorkwamen in politiedossiers. In vijftien jaar tijd kwamen ze in totaal 3.738 keer in aanraking met de politie, waarvan 2.206 keer als verdachte. Ze werden onder meer verdacht van diefstal, bedreiging, aanranding, verkrachting, beroving, geweld, wapenbezit, moord en doodslag. Er waren ook zaken bij waar ze betrokkene of slachtoffer waren; elk politiecontact werd geteld. Na inzet van bemoeizorg daalden de contacten van 377 in 2008 naar 28 in het afgelopen halfjaar.    ...
    'We zitten heel strak bovenop de patiënten', zegt teamleider Harry Gras van Altrecht ggz. Het team heeft korte lijnen met politie, gemeente, instanties, familie, de buurt en is dag en nacht bereikbaar. 'Dat is nodig als je dit goed wilt doen', zegt Gras. 'Veel instellingen werken alleen op kantoortijden. Zij schakelen 's avonds de crisisdienst in. Wij doen het zelf. Zo bouw je vertrouwen op.' Aanvankelijk nam het aantal politiecontacten toe. Gras: 'Bij bedreiging doen we altijd aangifte. Daar moesten ze aan wennen, maar we lieten ze ook zien dat we altijd terugkwamen, wat ze ook deden. De ergste ziekte van deze patiënten is eenzaamheid.'    ...

De gevolgen dus zijnde dat deze mensen enkele tientallen jaren aan hun lot zijn overgelaten. Een gevolg waarvoor daders als Blokker eigenlijk verantwoording zouden moeten afleggen. In de woorden van socioloog Tony Judt (de Volkskrant, 05-07-2008, door Leonard Ornstein ):
  Op populisme is maar één antwoord: wees eerlijk

Tony Judt maakt zich in zijn nieuwe boek De vergeten 20ste eeuw grote zorgen over ‘de vervreemding van de geschiedenis’. Hij schrijft: ‘Talloze zaken die wij decennia en zelfs eeuwenlang als vertrouwd en permanent beschouwden, verdwijnen tegenwoordig razendsnel in de vergetelheid.’   ...

U bent geboren in 1948. Een trotse generatie. Welke fouten heeft uw generatie gemaakt?
‘De babyboomers zijn de uitvinders van de individualisering. In hun enthousiasme hebben ze de sociale cohesie in de samenleving zeer ernstige schade berokkend.  ...

Judt is hier nog vriendelijk - maak van dat 'enthousiasme' maar "blinde ideologische fanatisme".

Jan Blokker verdween niet al te lang daarna uit het beeld van de redactie, doordat hij na een kleine ruzie verhuisde naar NRC Handelsblad. Hier een opiniebijdrage waarin hij zijn standpunt aangaande religie-kritiek nog eens expliciet toelicht (NRC Handelsblad, 24-12-2007, door Jan Blokker):
  Debat over islam

Waarom zijn Ephimenco, Holman, Pam en Zwagerman toch zo voorspelbaar?

De monotonie die het debat over de islam het afgelopen jaar kenmerkte, is nog vermoeiender dan het steeds maar hameren op de Verlichting, vindt Jan Blokker.

Waarna je meteen zou kunnen afsluiten, om naar het toilet te rennen, om jezelf te ontluchten na zo veel hypocrisie. Voor de aardigheid toch nog wat stukjes uit een artikel dat een ruime broadsheet-pagina moet hebben beslagen:
  Hebben Paul Cliteur, Afshin Ellian, Frits Bolkestein, nog een paar intellectuelen en in hun kielzog een Opinio-grootheid als Bart Jan Spruyt, zich ooit afgevraagd hoeveel mogelijke Scheherazades toch nog altijd schuil kunnen gaan onder een hoofddoek of in een boerka

Wat een gorigheid. natuurlijk is het vele waarschijnlijker dat er een moeder van een bommenlegger of een zwarte weduwe schuilt onder hoofddoek en boerka, dan een Sheherazade. De Sheherazades hebben die rotzooi allang afgelegd.
  Wat wist Geert Wilders nou meer van de muzelmannen dan dat een paus van heel lang geleden de gelovigen had opgeroepen om hen allemaal dood te maken? Mevrouw Verdonk beschikte niet eens over een ambtenaar die haar had kunnen vertellen dat sommige imams nog zo vaak heimelijk aan Duizend-en-één-nacht denken dat ze vrouwen geen hand durven geven. Kamerlid Hirsi Ali ging naar een islamitische basisschool, en vroeg aan de kindertjes aan wie ze gehoorzamer moesten zijn, aan Allah of aan de Nederlandse Grondwet. Toen de kindertjes in koor 'Allah!' hadden geroepen, keerde ze zich triomfantelijk naar de camera. Het verlichtingsbewijs was wéér geleverd.
    Het afgelopen jaar heb ik weinig meer over 'de' Verlichting gehoord. Het argument is, denk ik, aan zichzelf ten onder gegaan: uitgewrongen, gemeenplaats geworden, angel én belangstellend publiek kwijtgeraakt. Het heeft plaatsgemaakt voor iets dat eigenlijk nog veel vermoeiender en mantra-achtiger is, omdat het mechanisme omkomt in monotonie.
    We hadden in 2007 Ehsan Jami, een jongen die een comité voor ex-moslims opricht en, ofschoon voor die partij lid van de gemeenteraad van Leidschendam-Voorburg, geen steun krijgt van de PvdA. Schande, roepen om beurten (of liefst gelijktijdig) de columnschrijvers Sylvain Ephimenco, Theodor Holman, Max Pam en Joost Zwagerman.
    Jami heeft zich nog niet teruggetrokken om een nog 'ergere' film te maken dan Submission, of Hirsi Ali, terug in Nederland, blijkt door Den Haag niet meer beveiligd te worden. Schande roepen - in weer hetzelfde bevlogen mensenreddersproza - Sylvain Ephimenco. Theodor Holman. Max Pam en Joost Zwagerman.
    Korte stilte. Maar het volgende onrecht komt er alweer aan. De van de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten afgestudeerde fotografe Sooreh Hera behoort tot de zeven gelukkigen van wie werk door het Haags Gemeentemuseum zal worden geëxposeerd. Als directeur Wim van Krimpen via een krant te weten komt dat op twee van haar foto's de gezichten van twee homoseksuelen zijn 'afgemaskerd' met afbeeldingen van profeet Mohammed en neef Ali (dat zou de directeur zelf nooit ontdekt hebben), weigert hij ze op te hangen. Schande, roepen Ephimenco, Holman, Pam en Zwagerman - en hun uitroep is nog niet verklonken, of de echtgenoot van een moslima verhindert een arts zijn vrouw te onderzoeken, en het wachten is op de volgende column van de Leon de Winters van Trouw, Het Parool, de meeste andere dag- en weekbladen, en de Volkskrant.

Allemaal teken van Verlichting, dat weigeren om foto's van homo's op te hangen of je Sheherazade door een arts te laten onderzoeken, volgens Jan Blokker. Dit geheel natuurlijk in tegenstelling tot vrouwen die lange rokken dragen. Dat zijn "christenhonden"-vrouwen.

De gewraakte schrijver Joost Zwagerman ligt een en ander nog eens voor ons toe (de Volkskrant, 14-02-2008, door Joost Zwagerman, schrijver):
  Hier een focking fundamentalist, daar een erfgename van Voltaire

Nicolas Sarkozy en Ségolène Royal, de schrijfsters Annie Ernaux en Elisabeth Badinter, en de filosofen Julia Kristeva, Bernard-Henri Lévy en Pascal Bruckner: noem twintig onderwerpen en zij zullen het onderling hartgrondig oneens zijn. Maar allemaal noemen zij zich vrienden van Ayaan Hirsi Ali. Niet omdat zij het in alles met haar eens zijn, maar omdat Hirsi Ali nu al jaren aanhoudend met de dood bedreigd wordt, louter vanwege religiekritiek. Komt men aan haar, dan komt men aan ons allen. De gewoonste zaak van de wereld, zou je denken. Maar dan kennen de Franse intellectuelen hun Nederlandse collega’s nog niet.   ...
    Bij ons ging het ietsje anders. De vooraanstaande intellectueel Jan Blokker diskwalificeerde Hirsi Ali’s emancipatiestrijd voor moslima’s als gezwets van een ‘middelbare schoolmeisje van muloniveau’. Niet lang na de moord op Van Gogh meldde Blokker in een interview dat hij voor niemand bang was, dus ook niet voor moslimextremisten in ons land. Maar ‘de fundamentalistische kant’ van Hirsi Ali, die vond Blokker ‘doodeng’.   ...
    Anno 2008 roepen sommigen op tot het ‘matigen van je toon’, omdat het islamdebat onnodig is verruwd. Die oproep wordt altijd gedaan aan één partij in het debat. Nooit kapittelde iemand Blokker of Brandt Corstius, wél moet bijvoorbeeld Afshin Ellian van de toonmatigers zijn toon matigen. Maar wie kan aanwijzen waar Ellian ooit ook maar voor een fractie zo heeft gescholden als Blokker en Brandt Corstius? Evenmin heeft Hirsi Ali ooit één moslim uitgescholden of gekleineerd. Haar kritiek gold altijd uitsluitend de leer.   ...

Oké, daarmee lijkt Blokker wel genoeg neergezet als een fundamentalist in de religie der hypocrisie.

Maar hij kan het zelf toch beter. Hier zijn oudste voor deze redactie beschikbare stukje over het christendom (de Volkskrant, 23-05-1978, column door Jan Blokker):
  Verschil

Wat is het verschil tussen een terrorist en een inwoner van de Veluwe die het verdomt zijn broed te laten inenten tegen pijn, misère. ziekte en dood?
    Wat krijgen we nou? hoor ik u alweer zeggen,.wil je een moordenaar vergelijken met iemand die Gods water zo vroom over Gods akker wil laten lopen dat zijn kind er desnoods van verzuipt?"
    Nee, dat niet.
    Maar dood is dood, en wat zit daar tussen?    ...
    Abortus mag hier niet, zal ook zeker ·nooit gepleegd zijn door het Kootwijkerbroekse stuk verdriet dat vorige week voor een camera verklaarde, dat we allemaal zondig zijn - en daarom gooit hij alle twaalf kinderen die hij in de Vreze des Heren om het jaar in de troosteloze bedstee bijeen heeft verwekt rücksichtslos voor de leeuwen, inclusief de deerniswekkende dreumes van drie of. vier die er naast stond, op het godvergeten pootaardappelenveld.
    Bloedgolven krijg ik er van ...
    ... terwijl het opperhoofd van de gereformeerde synode zich bij mijn weten nog niet met een dringend beroep heeft gericht tot zijn zwakbegaafde kudde ­ bij Nunspeet. Zelfs Glashouwer houdt zich medeplichtig aan de gewetens· vrije en straffeloze doodslag, want sommige dingen wegen zwaarder dan een mensenleven, humanisme bij voorbeeld, of homoseksualiteit, of yoga.
    Er is weinig verschil, omdat in beide gevallen sprake is van fanaten, van aanhangers van een geloofssysteem dat elke elementaire vorm van redelijkheid uitsluit, Een suikerklontje weigerende boer op de Veluwe is in de striktste zin des woords achterlijk, omdat elke ontwikkeling in zijn ziel of in zijn hersens is geblokkeerd door het alles overheersende besef dat wij niet deugen; het is niet eens tot hem doorgedrongen dat het dan misschien verstandig zou zijn het fokken te laten.    ...
    Criminelen zijn het, zonder onderscheid
    Je zult mij niet horen protesteren als ze er morgen de mariniers op afsturen.

Oké, nu hetzelfde stukje met de voor de hand liggende rolverwisseling:
  Wat is het verschil tussen een terrorist en een inwoner van de gemiddelde shariawijk die het verdomt zijn broed naar een normale school te laten gaan?
    Wat krijgen we nou? hoor ik u alweer zeggen,.wil je een moordenaar vergelijken met iemand die zijn zo diep op Allah's bidkleedje heeft liggen dat zijn kind er desnoods voor als jihadi naar Syrië laat gaan?"
    Nee, dat niet.
    Maar dood is dood, en wat zit daar tussen?    ...
    Rationalisme mag van hen niet, zal ook zeker ·nooit gepleegd zijn door het Amsterdam-Westse stuk verdriet dat vorige week voor een camera verklaarde, dat we allemaal zondig zijn - en daarom gooit hij alle twaalf kinderen die hij in de Vreze des Allahs om het jaar in de troosteloze flat bijeen heeft verwekt rücksichtslos voor de leeuwen, inclusief de deerniswekkende deerne met niqaab van 16 of 177 die er naast stond, op het godvergeten grasveldje.
    Bloedgolven krijg ik er van ...
    ... terwijl het opperhoofd van de moskkeclub zich bij mijn weten nog niet met een dringend beroep heeft gericht tot zijn zwakbegaafde kudde ­ bij Niieuw-west. Zelfs Fawaz Jneid houdt zich medeplichtig aan de gewetens· vrije en straffeloze doodslag, want sommige dingen wegen zwaarder dan een mensenleven, humanisme bij voorbeeld, of homoseksualiteit, of yoga.
    Er is weinig verschil, omdat in beide gevallen sprake is van fanaten, van aanhangers van een geloofssysteem dat elke elementaire vorm van redelijkheid uitsluit, Een suikerklontje weigerende geiteneuker in Nieuw-west is in de striktste zin des woords achterlijk, omdat elke ontwikkeling in zijn ziel of in zijn hersens is geblokkeerd door het alles overheersende besef dat wij niet deugen; het is niet eens tot hem doorgedrongen dat het dan misschien verstandig zou zijn het fokken te laten.    ...
    Criminelen zijn het, zonder onderscheid
    Je zult mij niet horen protesteren als ze er morgen de mariniers op afsturen.

En daar kunnen de moslims het voorlopig weer mee doen.

Het is een vorm van mosterd na de maaltijd, maar toch nog wat andere Blokkerbijdragen. En een andere lezer van NRC constateerde iets dergelijks als Zwagerman - eerste het stukje van Blokker en dan het commentaar (NRC Handelsblad, 14-12-2009, column door Jan Blokker):
  ...

... “Getverderrie. We zitten nu al bijna acht jaar met een minister-president die van Mabelgate tot Catsgate een gemiddelde van vijf blunders, mistaxties, halve leugens en ontkenningen per maand op z’n conduitestaat heeft gescoord – en iemand hoeft maar een half woord van twijfel, ongeloof, of kritiek tegenover hem te uiten, of hij barst uit zijn vel van Christelijke woede.”

Het antwoord (Volkskrant-weblog, 19-12-2009, door Peterus):
  De onchristelijke woede bij Blokker

... En wat doet die uitdrukking “Christelijke woede” daar? Dit riekt naar regelrechte stemmingmakerij tegen Christenen. Wil Jan haat en wantrouwen zaaien tegen Christenen? Zou Jan ook durven spreken van Islamitische woede? Ik denk dat Jan wel weet dat dit ongepaste stemmingmakerij is maar hij vindt het zo leuk, al jaren lang. Jan bijt van zich af alsof hij door Christenen onderdrukt wordt. Wat de Telegraaf gewoontegetrouw met links doet, doet Jan met Christenen en nu dus ook met Wouter Bos. Diens VU verleden heeft bij Jan blijkbaar ook een verdacht Christelijk luchtje.   ...

Zoals de laatste auteur al suggereert: Jan zou zo nooit over moslims spreken. Wel over christenen. En zo droeg Jan sterk bij aan de politieke-correctheid en het multiculturalisme: Nederlandse cultuur is fout, moslims of immigrantencultuur zijn goed.

Uiteindelijk overkwam Jan Blokker wat iedereen overkomt: hij overleed. Hier een citaat uit zijn necrologie van een naaste collega (uit de Volkskrant, 12-07-2010, door Pieter Broertjes, oud-hoofdredacteur van de Volkskrant):
  We waren niet van meet af aan de beste vrienden. Tijdens mijn sollicitatiegesprek – september 1979 ... Blokker vertrouwde het niet helemaal; wat moet die 27-jarige ambitieuze wereldverbeteraar (want dat was de trend toen) in godsnaam bij de Volkskrant? Paste dat wel in zijn streven van de krant een modern, links-liberaal bolwerk te maken?    ...
    Die haat-liefderelatie met de redactie had hij ook met zijn lezers. Hij was hun gesel in goede en in slechte tijden. Daarom schreef hij liever voor ons, dan voor zijn vrienden van NRC Handelsblad. ...  
     ... Op 29 januari schreef hij in zijn laatste terugblikbrief aan mij: ‘Ik schrijf dit op zonder een spoor van wrok of bad feelings. Ik voel me bij next en NRC prima thuis.’ Zijn boodschap was duidelijk: aan het eind van zijn leven zocht hij een klimaat waarin hij beter paste dan bij de Volkskrant.

Blokker was een glasharde liberaal. Een regelrechte verrader van de zaak van de sociale maatschappij. Zoals duidelijk bleek toen er echte keuzes gemaakt moesten worden:
  De laatste jaren maakte hij zich grote zorgen over het politieke klimaat in Nederland. Types als Pim Fortuyn, Ayaan Hirsi Ali en Geert Wilders verafschuwde hij.

De liberaal is namelijk vrijwel altijd ook multiculturalist en kosmopoliet.
    En wie Blokker nu nog  van enig gevoel van smaak of proportie verdenkt:
  De meeste columnisten zijn geen journalist, zei hij, maar schrijven stukjes in de krant, dat zijn meninkjes. Daar heb je niks aan.

Klopt. Met Blokker vooraan, zie:
  Voor een iemand wilde hij wel een uitzondering maken: Bert Wagendorp, zijn opvolger.

Bert Wagendorp schrijft politiek-correcte en multiculturele en andere niemendalletjes met een rellerige stijl als ideaal vertolker van het "linksige" onderbuikgevoel en rancune jegens iedereen die wat nuttigs doet . Slechts twee reactie in de Wagendorp-stijl waren er nodig om hem de benen te laten nemen van zijn Volkskrant-weblog - het is namelijk bijzonder makkelijk te imiteren: gooi wat Ad hominems, hellend-vlak vergelijkingen en een dikke scheut onderbuik-emoties door elkaar, termen vergelijkbaar met "Wilders-klootjesvolk dat moslims wil deporteren" en je hebt je Wagendorpje al te pakken. Hiernaast staat een aardige illustratie van de basishouding die eraan ten grondslag ligt van zijn evenbeeld Francisco van Jole - die vinger is de vinger die deze drie heren opsteken tegen de onderste tweederde van Nederland.
    En mocht u dit stukje wat scherp vinden, bedenk dan dat het is geschreven met de lessen van twee van de beste leermeesters dienaangaande in het achterhoofd.
    Om af te sluiten met een even stijlvast en welgemeend:
    Getverdemme!


Naar PC club , Cynische intellectuelen , of site home ·.