Uit: De Volkskrant, 18-10-2010, van correspondent Merlijn Schoonenboom

Merkel: multiculturele aanpak samenleving ‘volledig mislukt’

Midden in het felle Duitse integratiedebat heeft nu ook bondskanselier Angela Merkel zich ongewoon stevig uitgesproken. De multiculturele aanpak van de samenleving ‘is mislukt, volledig mislukt’, zei Merkel zaterdag in Potsdam.
     Volgens Merkel blijkt het multiculturele motto: ‘we leven naast elkaar en zijn blij met elkaar’ niet te werken. In het verleden is te weinig van migranten geëist, vindt ze. Migranten moeten niet alleen de Duitse wetten volgen, maar ook de Duitse taal beheersen; en moslimmeisjes moeten gewoon meedoen bij zwemles op school.    ...
    ... De discussie is losgekomen met de publicatie van het boek Deutschland schafft sich ab van de inmiddels oud-bankier Thilo Sarrazin. Eerst werd hij als rechts-populist verketterd, maar toen bleek dat hij veel instemming kreeg onder de bevolking, begon ook de toon in de politieke top zich te verharden.
    Vooral de CDU en haar Beierse vleugel CSU – samen de Unie genoemd – proberen ontevreden kiezers aan de rechterzijde van hun partij binnenboord te houden; men vreest anders nog meer verlies van stemmen. Het meest uitgesproken is CSU-partijvoorzitter Horst Seehofer. Hij verklaarde vrijdag het ‘multiculti’-denken ‘dood’. ‘Wij van de Unie nemen het op voor de Duitse Leitkultur.’   ...

Red.:   Ter troost werd er een opmerking aantoegevoegd over het ingeburgerd zijn van de islam:

Hierop is het volgende gezegde van toepassing, aan te passen aan de andere geografie: "De islam hoort net zo zeer bij Nederland als camembert en Bratwurst".
    Eens even kijken hoe de multiculturalisten dit wensen te weerkeggen. Als eerste een van de meest rabiate: mede-woestijnafstammeling Bert Wagendorp (we gaan maar meteen over op zijn taalgebruik):

Uit: De Volkskrant, 19-10-2010, column door Bert Wagendorp

Gescheitert

Tussentitel: Het leek één groot multiculti Schlagerfestival

Gelukkig, in Duitsland is de multiculturele samenleving ook mislukt. Bijna tien jaar lang, sinds het verschijnen van Paul Scheffers essay Het multiculturele drama, dachten we dat bij ons de multiculturele samenleving was mislukt en dat het bij de buren prima verliep en één groot multicultureel Schlagerfestival was.
    Maar afgelopen zaterdag heeft premier Merkel toegegeven dat het met de multiculturele samenleving in haar land ook op een drama is uitgelopen. ‘Gescheitert’, zei Merkel, waarna ze er met die typisch Duitse Gründlichkeit nog ‘volledig mislukt’ aan toevoegde en elk relativisme de grond in boorde.
    De waarneming van de Kanzlerin kwam anderhalve maand na verschijning van het boek van Thilo Sarrazin, Deutschland schafft sich ab, ...
    Voor Merkel is alles duidelijker. Uit onderzoek van de denktank Friedrich Ebert Stiftung bleek recentelijk dat inmiddels 30 procent van de Duitsers van menig is dat hun land onder de voet wordt gelopen door buitenlanders – dat is het multiculturele drama ver voorbij.   ...
    Voor de xenofobe draak haar met zijn giftige dampen kan bedwelmen, besloot Merkel dat het verstandig was hem bij wijze van gebaar alvast één kop af te hakken: de multicultikop.   ...

Red.:    Natuurlijk is iedere vorm van kritiek op immigranten een vorm van xenofobie (het is wonderlijk dat Bert hier geen ergere termen gebruikt - normaliter zou de zwart-rode vanen al vrolijk wapperen ...). Overigens was een andere uitslag dat 30 procent van de Duitsers meent dat de allochtone immigranten (in Duitsland voornamelijk Turken) alleen maar waren gekomen voor de uitkering - een percentage dat ruim zit onder de realiteitswaarde van die veronderstelling (het percentage dat (mede) voor de uitkering is gekomen ligt niet al te ver af van de 100).
    Maar goed, Bert moest zijn ideaal nog verdedigen:

En natuurlijk vergeet Bert, als klassiek in zwart-wit en idealen denker, weer dat er geen enkel ideaal bestaat, dus dat de constatering dat er geen multiculti-ideaal bestaat een loze opmerking is. Waarna er na het schrappen hiervan staat:

Waar Bert het over zou moeten hebben is in hoeverre die ideale multiculti-samenleving bestaat, maar dat kan niet, want dan moet hij het over de minder goede kanten ervan hebben. Onmogelijk. Dus nog maar een zwart-wit-redenering er tegenaan gegooid:

Tja, precies hetzelfde probleem, dus. Ook hier is voor Bert onmogelijk om het anders te doen, want dan zou hij moeten constateren dat er weliswaar geen ideale Leitkultur is, want er is inderdaad altijd invloed van andere culturen, maar dat de reëel bestaande cultuur in Duitsland natuurlijk voor het overgrote deel Leitkultur is, met maar een beetje multicultuur. Met in dat kleine deel ook nog zaken als uithuwelijken, eerwraak, overlast, criminaliteit enzovoort.
    Overigens moet Bert om zo ver te komen nog een fout maken, want een ideale Leitkultur heeft anders ... dat heet een monocultuur. Een Leitkultur is al een multicultuur.
    Bert haalt nog een gebeurtenis uit het proces tegen Geert Wilders aan:

Het tegenovergestelde is het geval, zie hier .
    Tenslotte, nog een minuscuul positief teken:

Ongetwijfeld slaande op de immense domheid van de houding en het meeste van de betogen van de autochtone aanklagers, die spraken namens diverse moslim-organisaties en individuen. Multiculturalisme is tenslotte een blank iets - allochtone immigranten, althans: degenen waar het hier om gaat, bezondigen zich er nauwelijks of niet aan.
    Het commentaar van de Volkskrant zelf: - ook hier is oplettendheid voor de retoriek geboden:

Uit: De Volkskrant, 19-10-2010, hoofdredactioneel commentaar

Geest uit de fles

Merkel wil het ontstaan van een Duitse PVV verhinderen

Ook in Duitsland zijn in de loop der jaren de onvolkomenheden van de multiculturele samenleving geregeld aan de orde gesteld. Schokkende gebeurtenissen in het buitenland, zoals de moord op Theo van Gogh of de rellen in de Franse voorsteden, vormden de aanleiding van kortstondige debatjes – die vaak resulteerden in de vaststelling dat het in Duitsland zo’n vaart nog niet liep.   ...

Red.:   Dat 'regelmatig' is dus een leugen in de figuurlijke zin, namelijk dat er enige frequentie zat in het gebeuren - eens in de duizend jaar is letterlijk ook een vorm van regelmaat. Er is dus eens in de zoveel jaar een snel gesmoord debatje geweest - afgemeten aan de ernst van de zaak en populair gezegd: er is gezwegen als het graf. Of iets dat daar sterk op lijkt.

En praatten dus tegen dovemansoren:

En ongetwijfeld om dezelfde reden als in Nederland; de niet direct zichtbare informatiestroom over de multiculturele samenleving, via blogs, YouTube en dergelijke hebben de ervaringen met de multiculturele cultuur over een groot deel van de bevolking verspreid.
   De conclusie van de Volkskrant:

Door dus als eerste toe te geven dat er geen praktisch multiculturalisme is dat lijkt op het ideaal. Een stap die men in Nederland nog moet maken.
    Ineens zijn er meerdere profeten:

Uit: De Volkskrant, 23-10-2010, door David Pinto

Migrant kan helemaal niet integreren

Het wereldbeeld van immigranten staat haaks op dat van westerlingen. Maar met die kloof valt te leven.

David Pinto | De auteur is expert migratie en integratie en directeur van het Intercultureel Instituut. Hij bepleit invoering van strenge inburgeringscontracten.

Tussentitel: Wilders veroorzaakt helemaal geen tweedeling, die is er immers al

Sinds enige tijd pendel ik als docent en onderzoeker tussen Israël en Nederland. ... Steevast spreekt men in Israël over Nederlanders als een naïef volk. ... Neem Ruard Ganzevoort die in een opiniestuk (2 oktober) de gemoederen wilde sussen over de waarschuwing van Wilders voor ‘de tsunami van de islamisering’. Hij trok een vergelijking met wat hij de ‘tsunami van katholisering’ in de Nederlandse geschiedenis noemde.
    Hij vergelijkt appels met peren. Het verschil tussen katholieken en protestanten, beide christenen, is niet te vergelijken met de afstand tussen moslims en christenen.
   ... Neem eerdere migraties die Nederland kende, die van de hugenoten en de joden. De hugenoten zijn warm ontvangen vanwege geestelijke en sociale verwantschap met de ontvangende samenleving. De inpassing verliep vlot. Maar Joden (sefardim en asjkenazim), wier eigen geestelijke en sociale bagage veel meer verschilde van die van de Nederlanders, bleven drie eeuwen lang als vreemdelingen beschouwd. Dat gegeven is van eminent belang voor het heden en voor de toekomst.
    Als de kloof met Joden die per slot van rekening uit Europa kwamen (Spanje, Portugal en Oost-Europa), al zo diep was, hoe zit het dan met groepen die op een nog grotere afstand staan van de autochtone Nederlanders, burgers van islamitisch-Arabische oorsprong? ...
    De Arabische regio heeft de laagste participatie van vrouwen in de arbeidsmarkt ter wereld; in de Arabische regio van 22 landen met 280 miljoen inwoners, bestaat een wanverhouding tussen rijkdom en ontwikkeling en neemt de culturele kloof ten opzichte van de rest van de wereld toe. Op de index van burgerlijke en politieke vrijheden scoort de Arabische regio als geheel het laagst in de wereld; vrijwel alle Arabische landen worden autocratisch bestuurd. ...
    Het tweede UNDP-rapport van een jaar later schetst opnieuw een somber beeld van de Arabische wereld. Het begint al bij de opvoeding. Die is volgens de onderzoekers in Arabisch-islamitische gezinnen vaak ‘autoritair’. ‘Dit vermindert de onafhankelijkheid en het zelfvertrouwen van het kind. Het bevordert passiviteit. Zelf vragen stellen en zelf initiatief nemen wordt niet op prijs gesteld.’ ...
    Dit is wat Wilders en zijn PVV trachten te melden. Dit is ook het realistische beeld waarmee Wilders anderhalf miljoen kiezers heeft bereikt. Zijn ze daarom racisten? Zeker niet. Wilders is slechts de boodschapper. Wilders’ tegenstanders betichten hem van het veroorzaken van tweedeling. Een misplaatste angst. Immers, splitsing, tweedeling, afstand en kloof zijn er toch al. Bruggen bouwen, verbinden, pappen en nathouden oftewel ‘de boel bij elkaar houden’ is flauwekul. De kloof kun je niet dichten.
    Het is hetzelfde als rokers en niet-rokers in dezelfde coupé willen proppen, koste wat het kost. Dit ‘verbinden’ kan niet, maar het hoeft ook helemaal niet. Het kan best samen gaan: eenheid in verscheidenheid. ...

Red.:   De effectiviteit van die oplossing hangt af van tot hoeveel institutionele contacten er tussen de twee groepen zijn,voornamelijk van de aard sociaal stelsel. In Angelsaksische landen zonder sociaal stelsel is die institutionele binding laag en kan men naast elkaar leven. In Europese landen met een sterk sociaal stelsel is er institutionele dwang tot toenadering: Nederland wordt verantwoordelijk gehouden voor de gettoïsering van de allochtone achterstandwijken.

Nog een argument voor toenemende verschillen, en daarmee een oorzaak voor een vermoedelijk groter wordende kloof.

Dit is de culturele vorm van het aloude Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur. Het is de eerste grote mislukking die werd toegegeven

Dit kan je mensen niet aanleren, want het is een vorm van opdringen - hetgeen altijd leidt tot weerstand. Ze kunnen het alleen zelf doen

Dus niet. Veel waarschijnlijker is de eenzijdige versterking van de eigen cultuur - zoals nu la gebeurd via internetcontacten in binnen- en buitenland.

Ha... daarover gaat juist de strijd: steeds meer Nederlanders zien hoofddoeken- moskeeën- en halal-vrijheid als kernwaarden. Wie wil tenslotte uitgemaakt worden voor aap, hond, varken en haram oftewel onrein in eigen land.

We hoeven niet verder te lezen. In Israël komen geheel verschillende emigranten - emigranten met een groot deel zelfde cultuur en een sterke wens erbij te gaan horen. En zelfs dan:

Natuurlijk, er helpt echt maar één enkel ding als je iets wilt afdwingen: de dreiging met uitzetting. Dat gaat er in Nederland nooit van komen. Dus mislukt naast de multiculturele samenleving, mogelijkerwijs ook het alternatief van Pinto uit de koptitels: het vreedzaam leven aan weerszijde van de kloof.
    Het Duitse voorbeeld laat in zijn plotsheid zien wat zich in Nederland over een klein decennium heeft afgespeeld: de ondergang van het multiculturalisme is het eerst zichtbaar in de politiek. Want de ontevreden burgers gaan op partijen stemmen die niet aan zelf-islamisering doen, leidende tot wat dan door de multiculturalisten alarmistisch beschreven wordt als "de ondergang van het politieke stelsel' - in werkelijkheid gaan gewoon de multiculturalistische partijen onder.
    Maar er zijn meer maatschappelijke partijen die hun kar aan het multiculturalisme hebben verbonden. Een opvallende in Nederland is het koningshuis. Al in een geruchtmakende kerstrede in 2006 heeft koningin Beatrix zich in nauwelijks bedekte bewoordingen gekeerd tegen het openlijke debat over de nadelen van de allochtone immigratie (uit de Volkskrant, 27-12-2006).

Immigratie zit vastgeklonken aan kosmopolitisme, en het koningshuis is, door zijn jet-set-achtige levensstijl en vorm van contacten van nature kosmopolitisch .
    Sinds 2006 zijn er vele soortgelijke uitingen geweest, met als meest opvallende de "Er bestaat geen dé Nederlandse identiteit..." toespraak van prinses Maxima , die door de weerstand die dat veroorzaakte ook gezien kan worden als het begin van de val van het multiculturalisme.
    Dat alles leidde ertoe dat deze invloed van het koningshuis steeds openlijker besproken werd, en bij de kabinetsformatie van 2010 een alom besproken issue is geworden. Met een voorspelbaar gevolg (uit de Volkskrant, 28-10-2010, hoofdredactioneel commentaar):

Dat dit op deze manier geschreven kan worden, is al een revolutie - slechts drie jaar terug was dit volstrekt ondenkbaar. Laat staan de fermheid van de conclusie:

Dit is dus maatschappelijke kracht nummer twee die ten onder gaat tezamen met het multiculturalisme: het besturende koningshuis. Er is heel weinig verbeelding nodig om maatschappelijk kracht nummer drie te benomen die ditzelfde lot dreigt te gaan ondergaan: de zogenaamd onafhankelijke rechterlijke macht. Want net als het koningshuis, heeft de rechterlijke macht haar ongecontroleerde positie misbruikt om een positie van maatschappelijk eigenbelang in te nemen. Ook de rechterlijke macht behoort tot de grotere maatschappelijke klasse die voordeel heeft bij globalisering en kosmopolitisme. Die vastgeklonken zit aan immigratie. Ten gevolgen waarvan de rechterlijke macht zich "volmondig" achter de zaak van de allochtone immigranten en immigratie heeft geschaard . Hetgeen dan uiteindelijk zijn culminatie heeft gevonden in het proces tegen Geert Wilders, waarvan iedere verstandig mens al vooraf wist dat het negatief voor ze zou uitpakken, maar in het doorzetten ervan liet zien dat het multiculturalisme ook bij de rechterlijke macht zo diep ingebakken zit, dat, indien voor keuzes gesteld, ze de multiculturele keuze niet kunnen laten .
    Deze laatste ondergang is natuurlijk het gevaarlijkst. Hetgeen ook iedereen beseft, vandaar dat het daadwerkelijk plaatsvinden ervan nog niet zeker is. Maar zeker is wel dat als er in die kringen niet razendsnel iets verandert, die ondergang alsnog kan plaatsvinden.
    Ook in Nederland is de multiculturele samenleving nu officieel doodverklaard:

Uit: De Volkskrant, 18-06-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Martin Sommer

Stevige integratienota

Het kabinet deelt de onvrede over de multiculturele samenleving. Maar integratie blijft mede een overheidstaak.

Minister Donner is bevallen van een stevige integratienota. In vorige levens blonk deze minister uit in het verheffen van zijn stem tegen politici die naar zijn smaak groepen tegen elkaar wilden opzetten. Nu schrijft dezelfde Donner zonder blikken of blozen over de 'leidende cultuur' van de Nederlandse samenleving, en over 'zich aanpassen' en 'zich voegen' voor de nieuwkomers. ....
    Dat immigranten de taal moeten leren, werk moeten vinden en net als ieder ander hun fatsoen moeten houden, is inmiddels gemeengoed. ...

Red.:   Waarmee Martin Sommer ook stelt dat dit tot voor kort (in jaren) niet zo was. En dat immigranten dus de taal niet hoefden leren, niet hoefden te werken, en hun fatsoen niet hoefden houden. Welke toestemming nodig was, omdat ze het kennelijk ook deden. Waarvan acte.
    Met een vervolg:

Uit: De Volkskrant, 25-06-2011, column door Martin Sommer

De ontdekking van de kwade trouw  

Tussentitel: Eberhard is nu de gouden jongen van de PvdA

Herbronnen: PvdA-voorzitter Lilianne Ploumen háát het, schrijft ze achterin het themanummer van het blad S & D dat de herbronningsdiscussie in de partij aftrapt. ...

Red.:   S & D is een afkorting van Socialisme & Democratie, het blad van het wetenschappelijk bureau van de PvdA, de Wiardi Beckman Stichting.

Door de samenleving samengevat als: "Multiculturalisme is theedrinken met draaideurcriminelen".
    Hoe is het mogelijk ... De Volkskrant ziet het licht:

Uit: De Volkskrant, 06-10-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum

Nederlands als gebod

Voorschools onderwijs zal falen zolang Nederlands thuis en op school niet de enige voertaal is.

Van een onderwijsinnovatie kan niet worden verwacht dat ze alle problemen oplost. Wel dat ze bijdraagt aan het voortschrijdend inzicht. Zo beschouwd, is het Utrechts onderzoek naar voor- en vroegscholen - voor kinderen tussen 2,5 en 6 jaar met een taal- en rekenachterstand - een succes. Het laat zien dat de leerlingen van deze scholen nauwelijks beter toegerust aan het basisonderwijs beginnen dan leeftijdsgenoten die niet zijn bijgespijkerd.
    Dat is ontnuchterend voor al die politici en onderwijskundigen die hun hoop hadden gevestigd op de preventie van leerachterstanden. ...

Red.:   Allemaal hoogst voorspelbaar. Dat gaat niet werken. Dus over op de gebruikelijke stap:

Oftewel: verplichtingen voor de autochtonen. Wat in het huidige klimaat ook niet gaat lukken, want wordt het zichtbaar, loopt weer een flink deel van Nederland over naar de PVV.
   En dan de verrassing:

Nog steeds met een ruime hoeveelheid meel in de mond, maar hier staat voor het eerst iets in de richting van dwang op allochtonen. Aangaande het opgeven van een deel van hun cultuur. De ondergang van het multiculturalisme.
    Weer een stapje:


Uit: De Volkskrant, 16-10-2013, hoofdredactioneel commentaar, door Sander van Walsum

Stop de draaideur

De stemmingmakerij in Haarlem mag ons de ogen niet sluiten voor criminaliteit onder Marokkanen.

Tussentitel: In Schalkwijk is wel degelijk iets aan de hand

Het was een ontmoedigende reeks gebeurtenissen, de afgelopen week in Haarlem. Een 20-jarige vrouw uit IJmuiden was naar eigen zeggen mishandeld door zes jongeren 'van Noord-Afrikaanse afkomst'. ... En zo volgden actie en reactie elkaar op de inmiddels vertrouwde manier op. Totdat het slachtoffer van de mishandeling bekende het voorval te hebben verzonnen.
    De gebeurtenissen laten - ten overvloede - zien hoe nerveus de samenleving is en hoe snel burgers bereid zijn om aan te nemen dat Noord-Afrikanen (lees: Marokkanen) het hebben gedaan. Helaas hébben Marokkaanse Nederlanders het ook vaak gedaan. Daaraan doet de gefingeerde mishandeling in Haarlem niets af. In de Haarlemse probleemwijk Schalkwijk 'is wel degelijk wat aan de hand', concludeerde burgemeester Schneiders terecht.
   Het zou dan ook verkeerd zijn om naar aanleiding van het voorval de reële criminaliteit te relativeren. Het overleg dat de tien regioburgemeesters op 2 december over de aanpak van de harde kern van 'draaideurcriminelen' zullen voeren, is onverminderd urgent. ...


Red.:   Al weer een stuk concreter dan "We erkennen dat er een probleem is", waarna men verder zwijgt.  Maar er staat dit keer zelfs wat meer:

Naar Multiculturalisme , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .