Bronnen bij Kosmopolitisme: voorstanders
| 15 dec.2008 |
Het kosmopolitisme is in de Nederlandse politiek van de rechtse partijen een
natuurlijke trek,in het kader van hun neoliberale en globalistische
denkbeelden, maar dan gaat het voor een belangrijk deel over geld, en de
mogelijkheden om daar meer van te hamsteren
. Als echte ideologie, uitgaande van het ideaal van "één wereld" is het
kosmopolitisme het sterkst in D66 en GroenLinks, en de liberale vleugel van
de PvdA. Onder is een aantal uitingen van diverse voorstanders uit deze
laatste kringen verzameld. Maar we beginnen met iets dat beschouwd kan
worden als een samenvatting vooraf:
Uit: De Volkskrant, 31-12-2010, ingezonden brief van Frits H.
Emmerik (Den Haag)
Maar alles dat ook mar een beetje op nationalisme lijkt, wordt in
bestuurlijk en intellectueel Nederland vies gevonden
.
Een soort van overzicht (de Volkskrant, 31-10-2008, door
Martin Sommer):
Tja. In het ene debat is het het ene deel van Nederland dat niet deugt, en
in het andere is het een ander deel. Wat wel deugt is de rest van de wereld.
Nederland is niet de rest van de wereld of de hele wereld, dus deugt
Nederland niet. Jan Willem Duyvendak is een glaszuivere kosmopoliet. Eentje
die graag alles wat betreft lokale cultuur zou afbreken. Leve McWorld.
Nog een afbreker (de Volkskrant, 22-12-2008, van verslaggever
Bart Dirks):
Diep treurig is het dat bureaucraten die zich met lokale schoorsteenvegers
en dierentuinen bemoeien vanaf het andere eind van de wereld niet meer
aandacht krijgen.
Later binnengekomen: een bevestiging hoe erg die Berman is uit eigen
kring, en eigenlijk ook hoe erg die eigen kring is (de Volkskrant,
02-03-2009, door Natalie Righton):
En er is er nog eentje bekend geworden (de Volkskrant, 07-03-2009,
column door Hans Wansink
Judith Merkies is advocaat en consultant geweest, en nu in dienst van de
Europese Commissie - een paar van de archetypische kosmopolitische beroepen.
Nu de verkiezingen naderen, krijgen we nog meer leuke informatie (de
Volkskrant, 16-05-2009, door Jeltje van Nieuwenhoven, voormalig Tweede
Kamerlid voor de PvdA en voorzitter van Tweede Kamer):
Leugens, dat laatste, want wat er bereikt is aan sociale verbetering is
uitsluitend en alleen op nationale schaal gedaan. En ondertussen wordt hier
een stil pleidooi gedaan voor de global economy en vervagende grenzen
waardoor het werk zich verplaatst.
In de Europese verkiezingen werd de PvdA bijna weggevaagd (van 7 van 3
zetels). Eens kijken of ze er iets van geleerd hebben (de Volkskrant,
06-10-2009, rubriek Gemengde Berichten door Martin Sommer):
Dus niets.
Ingevoegd van wat later, als er weer een deuk in het EU-zelfvertrouwen is
geslagen door het bijna-bankroet van Griekenland, krijgen een een teken van
diepgang van dit soort gevoelens, van pro-PvdA-columnist, archetypische
geitenwollensokken-dragende socioloog en rabiate multiculturalist Pieter
Hilhorst (de Volkskrant, 04-05-2010, column door Pieter Hilhorst,
politicoloog):
Laten we er vanuit gaan dat Peter Hilhorst de standaardlogica volgt dat als
Europa een succes boekt, dat dat een steun is voor de verdere versterking
van Europa. Maar nu beleeft het een grote crisis,een deceptie. En ook nu
vindt Hilhorst dat dat aanleiding is voor de versterking van Europa. Dus
alles wat er gebeurt, ten goede of ten kwade, is reden voor een versterking
van Europa.
Dat is typische houding van een gelovige. Het heeft niets met
rationaliteit of gezond verstand te maken. Het lijkt zelfs redelijk op
lichtelijk psychotisch gedrag - het soort dat de kop tegen de muur slaat, in
de hoop daarmee de hoofdpijn te verlichten.
Een andere PvdA' er heeft eens openlijk laten blijken wat als één van de
belangrijke drijfveren achter dat Europese en wereldwijde kosmopolitisme zit
(NRC Handelsblad, 10/19-01-2004, door Paul Scheffer):
Migratiefundamentalisme. En dit is geen toevallige opmerking van Wallage
.
En vanuit de allerhoogste rang in de partij - een voormalig partijleider
en mede-kabinetsformateur (in 2012) (de Volkskrant, 20-02-2104, door
Wouter Bos, politicoloog.en econoom):
Wouter Bos is boos en beledigd, en laat zich daardoor iets ontvallen,
ter verdediging van die politici die het zo moeilijk hebben:
Waarbij het natuurlijk gaat om dit:
Dus dat is de taak van de politicus volgens Wouter Bos: mensen overtuigen
die een minder kosmopolitische blik op de samenleving hebben. Van die
kosmopolitische samenleving natuurlijk.
De PvdA is nog niet eens de natuurlijke pleiterplaats van
de kosmopolieten - dat zijn GroenLinks en D66 (de Volkskrant,
02-03-2009, van verslaggevers Yvonne Doorduyn en Ron Meerhof):
Tja, dat hadden we op grond van gezond verstand geconcludeerd: de
kosmopoliet is iemand uit de grote stad en hoog opgeleid. De intellectuele
grote-stadsnomade.
Een weekje later (Dagblad De Pers, 09-03-2009, door Marcia
Nieuwenhuis):
De Pers is geeft dit soort zaken meestal duidelijker aan.
En hoe ver dit gaat blijkt hier (de Volkskrant, 26-05-2010, van
correspondent Arjen van der Ziel):
Na het Griekse echec waarvoor Europa, dat wil zeggen: hoofdzakelijk
Duitsland en Nederland, opdraaien, alleen al op economisch terrein een
rabiate leugen. Het kan In 't Veld dan ook niet te doen om economische
argumenten te doen zijn. Nee, die wil alleen maar dat Turken vrij toegang
krijgen tot Nederland. Zodat Nederland zijn verzorgingsstaat verder af moet
breken. Regelrecht cultuur- en volksverraad.
Na een tweede en nog ernstigere ronde in de Griekse crisis wordt Europa
tot verdere duidelijkheid gedwongen (de burger moet betalen ten gunste van
de rijken), en in Nederland worden de politieke partijen tot duidelijkheid
gedwongen aangaande hun loyaliteiten: voor gewone burgers of rijken en
kosmopolieten (de Volkskrant, 25-07-2011, door Raoul du Pré):
CDA en VVD als vertegenwoordigers van de specifiek de rijken, en PvdA, D66
en GroenLinks als staande specifiek voor de kosmopolieten, maar dus ook voor
de rijken en tegen de gewone burgers.
Dit dat geen specifiek Nederlandse kwestie is laat het volgende zien (de
Volkskrant, 08-05-2010, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen):
De kranten moesten dat wel breed uitmeten, want het was een brede kwestie:
een van de opzichtige gevolgen van het kosmopolitisme,waar kennelijk ook de
correspondent een voorstander van is (logischerwijs).
Maar dit niet-Nederlandse voorbeeld laat nog eens duidelijk zien dat het
niet met culturele verschijnselen te maken heeft, maar een doodgewone
klassenstrijd is.
Ook op economisch terrein blijkt de Nederlandse top vergeven van het
kosmopolitisme (de Volkskrant, 02-09-2010, van verslaggever Michiel
Persson):
Dit is dus een heel ministerie. En de politiek steunt steunt het van harte:
Diederik Samsom liegt: het gaat in Nederland net alleen om een vergunning,
maar om 4,5 miljard subsidie - die er in het Angelsaksische Engeland
ongetwijfeld niet is.
Een individueel voorbeeld (de Volkskrant, 16-05-2009, door
Karolien Knols):
Oftewel: "Ik ben geen Nederlander". En dat geldt voor (bijan) heel D66.
Natuurlijk geldt ongeveer hetzelfde voor een flink deel van de VVD, met
name het meer liberale smaldeel (de Volkskrant, 03-02-2010, van
verslaggever Jan Hoedeman):
In een Nova-interview (02-02-2010
 )
naar aanleiding van dit bericht gaf Voorhoeve ook nog duidelijk aan dat het
ook gaat om multiculturele en pro-moslim standpunt van Alexander Pechtold.
Als volgende een voorbeeld van een GroenLinkser (de Volkskrant,
08-04-2008, door Peter de Waard):
De meest van dit soort lieden stammen uit die generatie, berucht vanwege
haar talloze andere denkfouten
 .
Even een andere waarnemer over dit proces (de Volkskrant,
16-05-2009, column door Hans Wansink):
Het gaat dus zelfs voorbij het punt van actief tegen de Nederlandse
identiteit pleiten ... Kosmopolitisme gaat dan ook vrijwel altijd samen met
cultuurverraad
.
Soms organiseren ze zich zelfs over de partijgrenzen heen (de
Volkskrant, 08-04-2009, door Bart Dirks):
'Vrijzinnigheid' is natuurlijk politieke newspeak
voor ontkenning van de Nederlandse identiteit en cultuur, multiculturalisme
en kosmopolitisme. Zoals ten duidelijkste blijkt uit waar ze zich tegen
afkeren: PVV en SP, die niet zo veel gemeen hebben, met als voornaamste dat
ze tegen Europeanisme en kosmopolitisme zijn. Voor het soort mensen dat dit
soort ideeën uitdraagt, zie hier
 .
Nog ontbrekend in het rijtje politieke partijen: het CDA. Hier zijn ze (de
Volkskrant, 02-05-2012, van verslaggever Jan Hoedeman):
Bij veel mensen, zij het een slinkend aantal, heerst nog het idee dat het
CDA iets met christelijkheid, steun aan de zwakken of rentmeesterschap te
maken heeft. Onzin allemaal
. Zodra het erop aankomt, is het CDA (bijna) net zo neoliberaal als de VVD.
En (bijna) even kosmopolitisch als D66.
Literatoren staan als groep natuurlijk vooraan in het rijtje
kosmopolieten (de Volkskrant, 04-04-2009, door Arnon Grunberg):
En (de Volkskrant, 02-05-2009, door Neeltje Huirne):
Met oog voor detail zijn in Nederland soortgelijke dingen te beleven - weet
de goede filosoof (Russell: De definitie van een intellectueel is iemand die
zich op een stil treinstation kan vermaken terwijl hij drie kwartier op de
volgende trein moet wachten). Het bovenstaande is merendeels doodgewoon
zwijmelen.
Maar het is dus een endemisch verschijnsel verbonden aan de beroepsgroep
"schrijver" (de Volkskrant, 02-07-2011, door Willem Otterspeer):
De wereldstad, met al haar giftige eigenschappen
.
Nog zo'n iemand (de Volkskrant, 03-12-2008, door Arjan
Peters):
Maar schrijvers leven nu eenmaal van hun neuroses, dus dit gevolg van
ontworteling hoeft voor hen geen nadeel te zijn.
Maar er zijn ook andere kunstenaars
behalve schrijvers die van wanten weten - hier nog een hele collectie
(de Volkskrant,, 12-02-2014, van verslaggevers Lotte Grimbergen en Wieteke
van Zeil):
Allemaal rabiate kosmopolieten, die liever 20
miljoen moslims in Nederland zien dan dat er beperkingen op het vrije reizen
komen.
De architecten vorman daarin weer een aparte branch - die doen naast aan
het bouwen van kosmopolitische monsters ook mee aan het actief slopen van
cultuurgoed - hier nog eentje (de Volkskrant, 10-04-2009, door Pieter Klok):
Wat een prachtig ideaal - die vervlechting van
culturen. Maar lees nu even dit stukje uit het artikel:
Een vervlechting van culturen der rijken, dus. Een wanstaltige metropool der
rijken - een oligarchopool - voor een toekomstige oligarchie.
Terug naar de klassiek metropool: New York. Het artikel van
Arnon Grunberg kwam uit een Special van Volkskrant Reizen naar
aanleiding van het 400-jarig bestaan van New York. Daaruit de volgende reeks
interviews - het inhoudelijke deel in samengevat elders - hier gaat om de
personen en geselecteerde persoonlijke zaken:
Uit:
De Volkskrant, 04-04-2009, Reizen NY Special
Die laatste opmerking was inderdaad de laatste
in de oorspronkelijke reeks. Het is ideaal coda, slotakkoord, voor onze
toepassing - alsof het ervoor bedoeld was.
Het ideaal van mevrouw Mees is het ideaal van de getalenteerden, de
goed opgeleiden. En de rest can go to hell, is de houding van mevrouw
Mees, hoewel ze dat natuurlijk nooit zal zeggen.
Maar laten we het lijstje van beroepen even afgaan:
Het bekende lijstje van alfa's, cultuur-intellectuelen, met een gamma of twee.
De globaliseringwinnaars, die zelf niets produceren. De nomadisch marskramers,
die hun liedjes op valse orgeltjes en aangelengde drank inruilen voor de
vruchten van de arbeid van de landbouwer en de smid. Waarbij de laatsten
voortdurend bedrogen uitkomen.
Tussengevoegd: De Volkskrant heeft in haar kern Reizen
weer een speciale uitgave (over steden) met verhaaltjes over diverse
Nederlanders die overal ter wereld wonen, in het kader van de al eerder
aangehaalde rubriek Waar zit je?: (de Volkskrant, 19-09-2009, door Jady Petrovic):
En (de Volkskrant, 19-09-2009, door Jady Petrovic):
En (de Volkskrant, 19-09-2009, door Jady Petrovic):
En (de Volkskrant, 19-09-2009, door Jady Petrovic):
En (de Volkskrant, 19-09-2009, door Jady Petrovic):
En (de Volkskrant, 19-09-2009, door Jady Petrovic):
We zetten het weer op een rijtje, qua
beroepen:
Met twaalf stuks hebben we al een redelijk goede steekproef: tweederde tot
driekwart komt uit de kunstzinnige sector, en de rest zijn gammatypes,
voornamelijk bestuurders.
Bijna vergeten we nog een belangrijke groep: journalisten (de Volkskrant, 04-04-2009, door Jan Tromp):
Voor een indruk van Tromp's ideeën over New
York, zie het volgende stukje uit een uitzending van Pauw & Witteman
, op die site aangekondigd als:
Het zijn de heren Pauw en Witteman die Tromp moeten wijzen op zijn luxe-positie:
zijn appartement kostte 4000 euro per maand, en op de negatieve kanten van het
leven aldaar.
Nog eentje, tevens multiculturalist natuurlijk (de Volkskrant, 03-08-2010, tv-recensie door Jean-Pierre Geelen):
Alsof er zo langzamerhand niet redelijk algemeen
bekend is hoe dat buitenland in elkaar zit: meestal net als hier, en als het
anders is, vrijwel altijd slechter. Waarom een reportage over de vorm van de
wc-pot in Zimbabwe, als wij hier ook vele soorten potten hebben? En dit soort
zaken zijn al helemaal geen nieuws:
Nee, dat ophemelen van het buitenland, is natuurlijk alleen een rookgordijn
om op Nederland te kunnen trappen:
Als je kosmopoliet bent, is al wat Nederlands is natuurlijk afschuwelijk.
En dan heb je nog mensen als Charles Groenhuizen, Max Pam, en
talloze anderen. Hier nog een paar recente coming out's (de Volkskrant, 31-07-2010, door Gert-Jan van Teeffelen
En (VARAgids, nr. 27/28-2009, door Willem Lust):
Zo, de Volkskrant en de NOS gehad -
dat de rechtse media gek op Amerika zijn behoeft nauwelijks bewijs. Noem het
maar de hele media, die zwaar kosmopolitistisch is.
Oh ja: voor de EU-ofiele variant geldt natuurlijk precies hetzelfde. Het is
zo alomvattend, dat het, bij gebrek aan contrasterend tegengeluid,
nauwelijks nog opvalt (de Volkskrant, 15-04-2010, door Sara Berkeljon):
En om de kwade bedoelingen erachter nog
even eruit te halen: zie de tegenspraak tussen dit:
En dit:
De bekende liegende alfa
.
Voor last but not least
in onze maatschappelijke groepjes kosmopolieten: het Koninklijk Huis. Voor
wie het niet al kon afleiden uit de "Geen kritische dingen over immigranten
zeggen, hoor"-kerstrede 2007 van Beatrix en de "Er bestaat geen dé
Nederlandse identiteit"-toespraak van Maximá (de Volkskrant, 23-04-2009, rubriek Weekladen):
De wens iets te betekenen voor de
kosmopolitische wereld.
En dat geldt is dusdanig sterke mate, dat het in zeer onverdachte bron
is opgevallen (de Volkskrant, 10-04-2010, van verslaggever Remco Meijer):
Een bevestiging van de neigingen van de familie (de Volkskrant, 22-04-2010, rubriek Weekbladen, door Jean-Pierre Geelen):
Maar eigenlijk is dat allemaal vanzelfsprekend. Hiet was vroeger ook zo.
En nog een mengelmoesje van diverse pluimage (de Volkskrant, 17-04-2010, rubriek Kringen, door Jan Tromp):
Ons kent ons, en allemaal kosmopolieten bij
elkaar.
De Engelsen hebben een uitdrukking "the shoe is on the
other foot". Dit is zo'n geval (de Volkskrant, 22-04-2010, door Gert-Jan van Teeffelen):
Maar in Nederland heeft men het zelden over dit soort gevallen.
Het kosmopolitisme heeft, als ideologie, natuurlijk ook
zijn ideologen. Een belangrijke, misschien wel de belangrijkste, is Ian
Buruma - voor wie zijn naam niet kent, onder wordt hij geïntroduceerd (de Volkskrant,
08-11-2008):
Nou, en uit hoger en betrouwbaarder bron kunt u het nauwelijks krijgen: Ian
Buruma staat voor dé kosmopoliet. van de soort van de alfa-intellectueel.
Dan wordt het interessant om te kijken of hij ook aan onze andere aangegeven
eigenschappen voldoet (Wikipedia.org, opgeslagen 24-12-2008):
Een afkomst van twee nationaliteiten, opgegroeid
in een academisch milieu, joodse afkomst, verkast van het ene land naar het
andere. Allemaal zaken die ten sterkste verbonden zijn met het kosmopolitisme.
Maar toch is Buruma in sommige intellectuele kringen
omstreden. Dat is vanwege een zaak die wij hier al verbonden hebben aan het
kosmopolitisme: het multiculturalisme. Multiculturalisme is de reactie op de
moslim-immigratie naar Westerse landen, waarvan de kosmopolieten dus wensen
dat er een culturele vermenging ontstaat. Omdat daar een groeiende weerstand
tegen is, zijn de kosmopolieten de positie van de moslims gaan verdedigen.
Zo ook Ian Buruma (de Volkskrant, 07-06-2007, door Paul Berman):
Wat hier door Paul Berman en anderen
geconstateerd wordt is dat mensen als Ian Buruma en dispuut over waarden kiezen
voor die van de islam, de moslims. En gezien bijvoorbeeld de Nederlandse context
van het boek
De gezonde roker, leidt het ook weinig twijfel dat dit het gevolg is van een
wens tot verdediging van de positie van de moslims in het Westen:
multiculturalisme. Die twijfel wordt met name ook weggenomen door het gebruik
van het favoriete gereedschap van multiculturalisten in dit soort discussies: de
referentie aan de oorlog - in andere termen: "de moslims zijn de joden van nu" -
dat dit geen incident was, kan men controleren in de volgende uitzending van
Pauw & Witteman, waar Buruma hetzelfde doet
-
hij begint zijn verhaal met een gelijkstelling tussen kritiek op
kosmopolitisme met antisemitisme,communisme en nazisme. In deze context is
ook de joodse afkomst van Ian Buruma van belang: het verdedigen van
immigranten en migratie in het algemeen is in die kringen een automatische
reflex, zie de volgende bron, waarin kosmopolitisme en Buruma verdedigd
worden door een andere kosmopoliet, (voormalig) kunstpaus, journalist en
woonachtig in Italië: Michael Zeeman (de Volkskrant, 04-12-2008, column door Michaël Zeeman):
Het door Zeeman genoemde geval van Stefan Zweig
laat zien wat in het hoofdartikel al gesteld werd: zelfs voor de kosmopoliet is
het kosmopolitisme een ideologie, een fata morgana die nooit bereikbaar is.
Desalniettemin is men aanhanger van het ideaal van het
kosmopolitisme - wat is zo'n mooi ideaal. En is degene die er op grond van
praktische aspecten tegenstander van is, omdat je bijvoorbeeld geen sociale
staat kan handhaven tezamen met toegankelijkheid voor iedereen, op zijn minst
een bang iemand, en, wat Zeeman nauw verholen suggereert, omdat vele
kosmopolieten joden zijn, ook een antisemiet. Iets wat Buruma ook doet met zijn
herhaalde herinneringen aan het nazisme.
Een rare wending van het lot maakt Michael Zeeman zelf tot de
volgende genoemde (de Volkskrant, 28-07-2009, van verslaggevers):
Weer de bekende combinatie: intellectueel
(literator, in dit geval), Europeaan, kosmopoliet. Ter bevestiging van hoe mooi
dit gevonden wordt uit de begeleidende necrologie (De Volkskrant,
28-07-2009, door Arjan Peters)
Waarna we dus zowel Pieter Broertjes als Arjen Peters ook op ons lijstje kunnen
bijschrijven. De vraag binnen de literaire wereld is eigenlijk: Wie niet?
Even nog een detail uit het eerste artikel:
Kennelijk is er ook in het leven van een kosmopoliet nog een thuis.
Nog een klassiek voorbeeld van het soort leven en werk van de
kosmopoliet (de Volkskrant, 15-09-2009, door Ilona de Vries):
Precies dezelfde rol als van de rondtrekkende
marskramers of zigeuner: maatschappelijk gezien nietsnutten die snelverkleurende
plaatjes verkopen als ware het olieverfschilderijen - die hun vaardigheden weer
doorgeven aan de volgende generatie. Een echte nomaden subcultuur.
Hier, mogelijk ten overvloede, nog een expliciete beschrijving van het
nomade-karakter van de kunst (de Volkskrant, 02-04-2010, column door Rutger Pontzen
Precies dus wat hier betoogt wordt. Ten gunste
van Rutger Pontzen: deze constateert meteen het bezwaar:
In de planning staat een verzameling over de politieke opvattingen van de
kunstwereld in het algemeen.
En vanzelfsprekende steunpilaar van het kosmopolitisme zijn natuurlijk
immigranten. Aanleiding voor hun naar buiten treden is het
Oost-Eurropeanen-overlast-meldpunt van de PVV (de Volkskrant, 27-02-2012, van verslaggever Olaf Tempelman):
Natuurlijk heeft de verslaggever met de Joodse
connecties
dus migratiefundamentalistische neigingen die vele jaren
correspondent is geweest in Oost-Europa, het hier niet over de vele
constateringen van het slecht functioneren van die maatschappijen dús van die
mensen die hij als correspondent wel heeft gedaan.
Maar het gaat om dit:
Vier categorieën kosmopolieten - voor groepen uit de kongsi die de residenten
uitvreet.
Nog een groepje (de Volkskrant, 20-03-2012, column door Arnon Grunberg):
Een rabiate multiculturalist (Hilhorst
), een rabiate Eurofiel (Timmermans
), en een Joodse immigranten-afkomsteling (Grunberg) ...
Het is nu
2018. Sinds de laatste toevoeging van 2012 is deze verzameling dus
"verwaarloosd", omdat het punt wel duidelijk was en andere aspecten van het
kosmopolitisme voorrang hadden, met name de inspiratiebron, zijnde het nomadisme
komende uit het Midden-Oosten. En het feit dat de stroom weerstand almaar groter
werd, veelal onder de noemer "populisme", en recenter "nationalisme".
Verschrikkelijk, die twee dingen.
"Volk" en "sociale
samenhang"...
Maar onder die druk wordt de kosmopolitische
beweging ook gestaag radicaler, en laat daarbij soms steken van eerlijkheid
vallen. Onbedoeld, natuurlijk. Hier is er eentje die groot genoeg was om hier te
melden (Joop.nl, 25-06-2018, door Fons Burger - Hoofdredacteur Difweb.org
):
De auteur is dus een diversiteits-ideoloog, en zijn boodschap is naar
aanleiding van de de laatste maand weer verhevigde druk op deze ideologie, met een
manifest van een paar "linksen" die terug willen naar seculiere idealen, diverse
onderzoeken die gebrek aan integratie en radicalisering aanwijzen, en praktische
tekenen daarvan. En stukken die naar "links" wijzen als oorzaak van al deze
zaken.
Deze auteur, redelijk recent bij het links- en
islamofascistische Joop.nl gaan schrijven, past de taktiek van de
"vlucht naar voren" toe, door zowel "links" als rechts als niet meer bestaand te
verklaren. Wat hij in feite dus doet, want op een andere moment roepen ze
allemaal dat rechts zo dominant is, is roepen dat "links" niet meer bestaat.
En dat klopt. Links heeft zich uitgeleverd aan de islam en zwarte
identiteitspolitiek en is "links" geworden.
Waarna hij
aangeeft wat de achtergrond is, gezien vanachter zijn roze bril:
Dat 'moderne wereldburgers' dus de"roze-bril"-versie zijnde van "parasiterende
nomaden en nomadisten".
Dit zou op zich nog niet voldoende
zijn om aandacht alhier aan te besteden - dat is elders al geanalyseerd naar
aanleiding van andere kosmopolieten en kosmopolitisten en dergelijke. Maar deze auteur vlucht nog
verder naar voren:
Ja ja, lees het nog maar een keer ... Het staat er echt. De overtreffende
trap van "VVD of PvdA ... Het is allemaal één pot nat". De oligarchie.
En hoe oefent die oligarchie haar macht uit? Zo:
Via de economie. En welk deel van de economie:
Oftewel: "Globale economie minus bedrijfsleven". En wat houd je dan over?
Precies: de financiële wereld!
En die financiële
wereld oftewel het 'globale economische systeem' ...:
En wie domineren de financiële wereld? Precies: de Joden
(antisemitisme-klagers: zie hier
).
Overigens: het
bedrijfsleven speelt hierin natuurlijk wel degelijk een rol.
En hiermee is de cirkel dus rond: het rondtrekken van de kosmopolieten is
hiermee herleidt tot het rondtrekken van de Joden en hun daardoor via "goud"
en "geld" dominant worden in de financiële wereld en door het dominant worden
van de financiële wereld het dominant worden in de wereld en de cultuur en
daardoor veroorzakend de dominantie bij de elite van het kosmopolitisme.
Dit
zijnde een aloud proces, zie de volgende illustratie uit Das Narrenschiff
van Sebastian Brandt, anno 1492:
Hoe is 't mogelijk...
Dat dit al zo lang kan duren
...
Het is met enige regelmaat dan ook niet mogelijk, en
dat heet dan bijvoorbeeld "revolutie". Of in speciale gevallen: "holocaust" ...
Overigens: het voorgaande is dus één van de redenen dat de term
"kosmopolitisme" minder opviel de laatste jaren .... Men had het uithangbord
overgeschilderd, met onder andere de term "Diversiteit".
Naar Kosmopolitisme
,
Sociologie lijst 
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|
