Bronnen bij Sociologische krachten: parasitisme, externIn Nederland was parasitisme tot aan de jaren tachtig, voornamelijk beperkt tot de hogere klassen en de rijken, die meer geld uit de economie haalden dan ze erin stopten. Maar gedurende die tijd bleef dat binnen perken die je als "gewoon ernstig" zou kunnen bestempelen. De term parasitisme zou je toen niet zo snel durven gebruiken.Met de jaren tachtig werd dat snel anders, door twee ontwikkelingen: binnen de top kreeg wat later het neoliberalisme zou gaan heten de overhand, met als zichtbare tekens, in het buitenland, de opkomst van Margaret Thatcher en Ronald Reagan - de uitdrukking "Greed is good" kon ontstaan. En als tweede de uitbreiding van de groep van wat aanvankelijk "gastarbeiders", allochtone immigranten die werkten, met de aan hen verwante kettingimmigranten, die afkwamen op de gratis huizen en uitkeringen waarvan ze hoorden van de eerste groep. Dit waren dus regelrechte parasieten in de biologische zin van het woord. Het fundamentele sociologische onderscheid tussen deze twee groepen is dat de eerste groep hoort bij "gewone", autonome, sociologische ontwikkelingen binnen een maatschappij: als de totale rijkdom van een maatschappij toeneemt, en dat gebeurde in die tijd, neemt in het vervolg daarvan ook het parasitisme toe - zoals in de Nederlandse geschiedenis de economisch opkomst van de Gouden Eeuw gevolgd werd door het parasitisme van de Pruikentijd. De instroom van allochtone immigranten maakt geen deel uit van de autonome maatschappelijke ontwikkelingen. Dit is een externe factor. In dit geval ook nog eens benadrukt door ten eerste blijvende culturele verschillen van de ordegrootte "kloof", en ten tweede door etnische verschillen - zichtbare etnische verschillen. Dat laatste is van essentieel belang, door de socio-psychologische factor dat slechte eigenschappen van als "anderen" geziene groepen zeer veel sneller gezien worden als onaanvaardbaar dan die binnen de eigen groep - zoals verwoord in de bekende uitdrukking: "Hij is wel een schurk maar hij is onze schurk"  .
De top van Nederland bestaat wel uit parasieten, maar het zijn "onze
parasieten". De allochtone immigranten zijn parasieten, maar niet onze
parasieten. Het zijn hún parasieten - "hun" zijnde de landen van en culturen
van oorsprong. En alles wat sommigen, waaronder een groot deel van de
reguliere sociologie, daarover anders beweren, zijn leugens geïnspireerd
door politieke-correctheid.Ook op deze website is van nature al het onderscheid gemaakt tussen intern en extern parasitisme. Het interne parasitisme is van begin af aan beschreven in artikelen met titels als Houding van de top ,
Rijken
,
Rijkdom, moraliteit
, en Financiële wereld, parasitisme
. Het externe parasitisme, later, in
Allochtonenproblematiek, kosten
en Cultuur, vermenging, sociaal vertrouwen
. Beide verzamelingen zijn op zich al ruim voldoende bewijs voor het bestaan
van het verschijnsel van parasitisme. In de huidige verzameling, in de
context van de betekenis van sociologische begrippen, gaat het met name om
de connectie tussen parasitisme en migratie, nomadisme, en dus voornamelijk
om de externe vormen van parasitisme. De voorbeelden zijn aanvullend op de eerdere verzamelingen, en zijn opgeslagen speciaal voor dit doel, vanaf de tijd dat het item over parasitisme in het artikel Sociologische krachten is ingevoerd, augustus 2012, en wachtende tot het moment dat voldoende voorbeelden waren verzameld om het bewijs van het bestaan van het verschijnsel afdoende sluitend te kunnen make (de Volkskrant, 04-09-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
Zij komen hierheen en vragen om ons geld. En als ze zelf geld hebben... (Leids Nieuwsblad, 05-09-2012, door Monique van der Gaag):
... bouwen ze er moskeeën van En dat is geen uitzondering maar standaard (de Volkskrant, 09-04-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
Oftewel: Het geld dat ze zelf hebben, besteden ze aan "nutteloze versieringen" voor hun eigen groep. En aan ons vragen ze geld voor ondersteuning is van alles en nog wat, zoals extra onderwijs voor hun taal-achterstandige kinderen. Dit is parasitisme volgens de biologische definitie: de ene soort parasiteert op de andere. Het staat volkomen model voor de positie van de groep van allochtone immigranten in Nederland: al het geld dat ze in handen krijgen besteden ze aan vrijwel totaal nutteloze zaken als moskeeën (de moslims) en gouden kettingen (de negers) en dure kleren en auto's (allebei), en in hun verdere behoeftes, huisvesting, zorg, onderwijs, proberen ze te voorzien door te teren op de autochtone bevolking. Een voorbeeld in afbeelding - het gaat om een faillissementsveiling, dat wil zeggen: een plek waar vermoedelijk koopjes te halen vallen - een vorm van maatschappelijke stront (de Volkskrant, 31-08-2012, van verslaggever Joost Pijpker
En hier het soort mensen dat daar op afkomt:
In de voorste rij: zeven allochtone immigranten. Op de tribune nog zeker 10. Op de 47 zichtbare gezichten. 1 op 2,5 Algemeen voor Nederland: 1 op 10. Te midden van de vliegen die op de maatschappelijke stront afkomen zijn de allochtone dus vier keer oververtegenwoordigd. Toevalligerwijs ongeveer hetzelfde aantal als in de misdaad
. Sociologisch, dat wil zeggen: groepsmatig, parasitisme.Het volgende geval is van creools-Surinaamse oorsprong (de Volkskrant, 25-08-2012, door Greta Riemersma):
Het kunstenaarschap is vorm van leven op de arbeid van anderen: een kunstenaar produceert niets dat belangrijk is voor het overleven. Een kunstenaar produceert mogelijkerwijs iets dat een vorm van vermaak of soortgelijke geneugten biedt, maar dat is niet zeker. Zeker niet in de huidige tijd, waarin veel van de inkomsten van de kunstenaar indirect verlopen, via door de overheid gefinancierde instellingen, waarop de betalende burger geen enkel invloed heeft. En en grote hoeveelheid van wat degenen doen die van deze route gebruik maken, heeft heel weinig tot niets aan amusement- en soortgelijke waarde. Afgekort: onder "kunstenaarschap" bevindt zich veel parasitisme. Zoals bekend van de traditionele rol van de marskramer en kornuiten. Wat weer erger gaat wringen, als het parasitisme van buiten komt:
Vertaald: In Nederland kon je beter parasiteren. En voor wie bezwaar maakt dat dit een enkele voorbeeld is: kijk naar één of andere muzikale show in Nederland op televisie, en je ziet iets als één op de drie of vier Surinamers in de rol van zang en/of dans. Nu wat voorbeelden die het directe verband tussen nomadisme (migratie) en parasitisme laten zien - de auteur is journalist, en dus (tja...) nomadist, dus is de toon van het artikel gekleurd, pro-nomadisme (de Volkskrant, 14-09-2012, van correspondent Jan Hunin):
Wat Niki dus liever had gedaan, is studeren op kosten van de Hongaarse staat, en daarna weggaan om elders goed geld te gaan verdienen. Je reinste parasitisme - want "de Hongaarse staat" is doodgewoon "de werkende burgers". En de journalist die dat dit met deze toon opschrijft, is dus van hetzelfde soort gribus. Waarvan aan het einde van het artikel nog een bevestiging volgt
Het alternatief van parasiteren in eigen land: parasiteren in andermans land. En zo zijn we weer bij onze eigen immigranten (de Volkskrant, 24-09-2012, van verslaggeefster Janny Groen):
Je zou ze volgaarne alvast een stukje op weg helpen ... Door ze neer te zetten ergens 100 kilometer ten noorden van Texel ... Maar, voor de volledigheid: de houding van deze groep is zo'n beetje overal hetzelfde (de Volkskrant, 21-09-2012, van correspondent Leen Vervaeke
Dit dus mede als bewijs van de band tussen het pure verschijnsel van nomadisme, onafhankelijk van culturele en economische achtergrond, en parasitisme. Nog een voorbeeld van de archaïsche vorm daarvan (de Volkskrant, 22-09-2012, ANP):
Waarna ook een artikel over Roma kon volgen, maar dat is het intrappen van een té open deur ... Daarom nog maar iets over wat je kan zien als de culturele variant van het parasitisme verwant aan nomadisme (de Volkskrant, 26-09-2012, Reuters):
Waarom in 's hemelsnaam dit in Brazilië, een archetypisch Latijns-Amerikaans land dat je in eerste instantie associeert met carnaval en voetbal? Oh ja:
Ze maken gebruik van de vrijheden van min-of-meer westerse landen, om die vrijheden te bestrijden. Cultureel parasitisme. Een nog een nauwelijks onderkende vorm van parasitisme (de Volkskrant, 24-09-2012, column door Harriet Duurvoort, media-ondernemer):
Hier gaat het niet om het openlijke en blatante racisme
dat uit dit bericht straalt. Maar om deze oproep
Dit is een voorstel om blanke journalisten te ontslaan en te vervangen door gekleurde. Ook racisme, maar dit is tevens een keiharde vorm van parasitisme: zij komen hierheen, ten koste van onze banen. Het volgende bericht trok een ruime grijns bij de redactie (de Volkskrant, 04-10-2012, van correspondente Leen Vervaeke):
De ene generatie parasieten klaagt over de volgende generatie nog ergere parasieten ... Het volgende is een zeer illustratief voorbeeld, dat dan ook niet verder kwam dan de rechtse pers (Telegraaf.nl, 09-10-2012, door Jenny van der Zijden, 
):
En (Telegraaf.nl, 10-10-2012, door Jenny van der Zijden,
):
Oftewel: de Nederlanders worden uit hun eigen, door henzelf betaalde, instellingen gejaagd (uit het eerste artikel):
En de daar werkende Nederlanders worden werkloos gemaakt. En dat alles door een groep die van buiten is komen aanwaaien, per jaar een tiental miljarden kost of meer, in totaal enkele honderden miljarden
, en nu, onder andere, de Nederlanders verjaagd uit zorgcentra. Duidelijker kan
de parasitaire rol van de allochtone immigranten niet getoond worden. Het is
gewoon soort sprinkhanen.Een bijna letterlijke uitbeelding van het proces (de Volkskrant, 26-04-2013, van correspondent Sarah Venema):
Als het goed gaat komen ze om te profiteren. En als het daarna weer slechter gaat:
Als het weer slachter gaat, trekken ze weer weg. En het nettorresultaat:
Het nettoresultaat is vernietiging. Platgebrande sociale aarde. Het punt waarop de nomaden hun uitgewoonde leefplek verlaten om ergens elders de zaak te gaan verwoesten. Niet dat het inherent slechte mensen zijn, hoor:
Net als dat de willekeurige individuele sprinkhaan geen slecht insect is. Het is een dier dat goed voor zijn nakomelingen en soortgenoten zorgt. Alleen: als ze met zijn allen weer vertrokken zijn, laten ze een kaal land achter. De Volkskrant laat bij vergissing zien hoe het werkt (de Volkskrant, 16-11-2013, van verslaggever Peter de Graaf):
Het is allemaal naadloos vertaalbaar: van het zich razendsnel voorplanten in eigen land waardoor dit armoedig blijft, het aanvankelijk exotisch kleurrijk en interessante uiterlijk, tot en met de do-gooders
, hulpverleners en immigratie-industrie die ze helpen binnenkomen. Oh, en
dus inclusief het bedreigend zijn voor de inheemse natuur annex cultuur ...
De afdeling "negers" wil in 2013 Zwarte Piet afschaffen.En hier eindelijk, omdat het de eigen mond komt en anders niet kan en mag, de Joodse bijdrage aan dit proces (de Volkskrant, 08-03-2014, column door Bert Wagendorp
De nomade is de ideaal-mens - de resident leeft in het platte nu. De geloofsbrieven van de Joodse cultuur waar ook Wagendorp uit stamt ("oma in Israël").
Hij vertelde niet dat dat volk zich overeind had gehouden zonder boerderij, fabriek, of andere vormen van productie. En haar producten voor het levensonderhoud dus verkreeg in ruil voor woorden. Materiële welvaart en de arbeid daarvoor gepleegd in ruil voor perkamenten vellen met esoterische toverspreuken die je ziekte genazen. In ruil voor zwarte streepjes op witte vellen. In ruil voor lege briefjes. Parasitisme. En, alsof op afroep, hier nog een bevestiging uit eigen kring (de Volkskrant, 21-03-2014, door Alfred Pijpers, voormalig docent politieke wetenschappen aan de Universiteit Leiden):
Een tweede recent artikel van deze auteur met de pro-Joodse strekking. Dus zijn culturele provenence is duidelijk. Hier zijn beschrijving van de Joodse bijdrage aan de cultuur van Europa:
Twee keer je reinste onzin: de oudere Europese cultuur is absoluut niet kosmopolitisch maar gewoon gericht per land op het eigen land, en ten tweede is de Joodse cultuur nog veel minder kosmopolitisch: die bestaat overal ter Aarde waar ze zitten uit dezelfde rituelen van mannen met hoge hoeden en baarden. Als de Joodse cultuur kosmopolitisch was, waren ze allang geassimileerd. Goed, wat was dan wel hun bijdrage:
Dat van architectuur is een leugen en schilderkunst in ieder geval niet extra. En de herhaling maakt dat duidelijker:
Een accurate lijst (er hoort nog "filosofen" bij maar dat is een veel kleinere groep). De bijdrage van de leden van de Joodse cultuur aan Europa, in ruil voor de rijkdommen die ze verwierven, zoals uitgebreide schilderijverzamelingen: zang en dans. Parasitisme. Precies dezelfde globale situatie als met de Roma, met dat verschil dat Joden nog wel een bijdrage hebben geleverd, hoewel die niet in verhouding staand tot wat ze hebben opgesoupeerd. En dan hebben we het nog niet over de culturele schade, hoewel die misschien voornamelijk van na de Tweede Wereldoorlog dateert, met het Europeanisme en neoliberalisme. En dat is een nog lopende kwestie. Naar Sociologische krachten ,
of site home
 .
|
