Bronnen bij Westerse cultuur: familiecultuur

Het familie-denken is de eerste stap in het clan- en etnie-denken uitleg of detail . Net als deze en andere culturele achterlijkheden is een duidelijke noord-zuid trend zichtbaar. De eerste bron is een tussenstuk uit een artikel over de economische waterscheiding tussen Noord- en Zuid-Europa naar aanleiding van de economische crisis van 2010: (de Volkskrant, 22-05-2010, door Linda Otter):
  In Italië draait alles om vriendendiensten

Italianen houden van showen. Snelle auto's, een mooie zonnebril of een fijn parfum; kijken en bekeken worden, en het mag allemaal best iets kosten. ...
    Maar wie denkt dat Italianen het geld maar laten rollen heeft het mis. Alles heeft een doel. Het uiterlijk is belangrijk, want charme verkoopt. Giften worden met gulle hand gegeven, maar er moet wel iets tegenover staan; iedere dienst zou een wederprestatie moeten opleveren. Alles draait hier om familie- en vriendendiensten.
    Italianen hebben weinig vertrouwen in de staat. Er wordt op grote schaal belasting ontdoken, en het land heeft een omvangrijk zwartgeldcircuit. ...

En naar aanleiding van hetzelfde verschijnsel (de Volkskrant, 15-05-2010, van correspondent Arjen van der Ziel):
  Migranten gaan ook naar Griekenland

Vanuit Turkije komen duizenden illegale migranten via de Griekse eilanden de EU binnen. Dankzij het bezoek van Erdogan is er een nieuw akkoord met Turkije.

...    Veel nieuwkomers trekken naar de hoofdstad Athene, waar ze vaak terechtkomen in vervallen flats. Sommige buurten van de Griekse hoofdstad zijn de afgelopen jaren, mede hierdoor, veranderd in sloppenwijken vol drugs, prostitutie en misdaad. De immigratie veroorzaakt grote spanningen in de van oudsher hechte, op families gerichte Griekse samenleving. ...

En om meteen één tegenargument te ontzenuwen (de Volkskrant, 03-02-2012):
  Pensioen stopgezet aan 63 duizend doden

Het grootste pensioenfonds van Griekenland heeft de uitbetaling van pensioenen stopgezet voor 63.500 personen die blijken te zijn overleden. Dit meldt de Griekse kwaliteitskrant Kathimerini. Het pensioengeld werd vaak opgehaald door familieleden. ...

Het tegenargumenten dus zijnde: "Het hoeft niet schadelijk te zijn". Dat is natuurlijk onzin: in maatschappijen met een familiecultuur is stelen van de staat geen misdrijf, en zelfs geen overtreding, maar iets dat iedereen doet. De staat is namelijk geen familie - dat wil zeggen: de gemeenschap is geen familie ...
    En die schade loopt bijzonder hoog op - kijk alleen maar naar dit ene geval:
  In oktober meldde de directeur van de socialezekerheidsstichting IKA dat de Griekse staat het afgelopen decennium tot 8 miljard euro aan frauduleuze pensioenen heeft uitbetaald.

En in etnie- en clanculturen is dat natuurlijk nog veel erger.

Zie bijvoorbeeld het aanpalende Turkije (de Volkskrant, 30-05-2009, door Cornald Maas):
  'Als ik over mijn moeder praat, begin ik te bloeien'

Zijn vader ging vreemd, maar de schande trof zijn moeder; scheiden was een taboe in de Turkse cultuur. Maar het gebeurde wel, en Ersin (24, verkoper in een telecomwinkel), toen jonge puber, bleef met vier broers en zussen bij zijn moeder wonen. Die voedde hen alleen op, verstoten door haar familie en zonder alimentatie. ...

'Mijn ouders zijn ooit in een dorp in Turkije getrouwd. Ik ben hier geboren, een jaar of zes nadat ze naar Nederland waren gekomen. Ze kregen vijf kinderen. Mijn vader verdiende goed, hij had drie zaken: een groentewinkel, een slagerij en een snackbar. De rol van mijn moeder op de achtergrond was groot.
    Op een gegeven moment bleek dat mijn vader een relatie had met een andere Turkse vrouw, die ook nog eens uit hetzelfde Turkse dorp afkomstig was en verre familie bleek te zijn. ... Twee jaar had mijn moeder het nog met mijn vader volgehouden, maar in 1997 zijn ze toch gescheiden.
    De families van mijn vader en zijn vriendin reageerden geschokt. Zij werd uit haar familie verstoten, mijn vader lange tijd ook uit de zijne. Pas sinds een paar jaar heeft mijn vader weer contact met zijn ouders en zijn broers. Hij ziet ze tijdens het Suikerfeest, maar dan niet in het gezelschap van zijn vriendin. Met haar is hij inmiddels getrouwd en hij heeft ook weer een kind. In het begin hebben broers en neven van mijn vader geprobeerd mijn moeder zwart te maken, boos als zij erover waren dat zij zich, anders dan mijn vader, zonder schaamte kon bewegen.  ...

Nazmiye Oral heeft een vaste column in de Volkskrant. Regulier onderwerp: familie. Inhoud: pieterpeuterige ditjes en datjes - een incestueze vorm van gepraat over de heg. Voorbeeld (de Volkskrant, 28-12-2009, door Nazmiye Oral):
  Familie

Moeder is een kerstkindje. We zingen niet voor haar, maar er is taart en er zijn cadeaus. ... Moeder somt op: op deze avond werd Adam en Eva hun ongehoorzaamheid vergeven. ...
    Ineens zijn de verjaardagen er bij ons ingeslopen. Die van mij werden toen ik kind was nooit gevierd. Maar nu, de afgelopen tien jaar, worden zelfs die van moeder gevierd. ...
    Voordeel van moeders verjaardag is dat wij ook feestvieren met Kerst. Op tafel staat een kerststuk met zilveren ballen, .... Grote broer heeft ze zelf gekocht van zijn zakgeld.
   Ook heeft hij kerstkaartjes gestuurd en vraagt hij wel zes keer in twee minuten aan kleine broer of ze zijn aangekomen. Dankzij het gezinsvervangend huis waar grote broer woont, is hij de enige die een beetje Kerst het huis inbrengt.   ...
    Dit jaar had ik een vreemde gewaarwording. ... waarom heb ik een boom in mijn kamer staan met allemaal ballen en vogels erin? Wie heeft zoiets idioots bedacht?
    Jarenlang was ik trots. Kersttraumavrij, juist door mijn moslimopvoeding, dus kon ik vrij genieten van al dat gezelligs.
   ...Ik had geen liefde en contact nodig juist op deze dagen, ik genoot toch. De verwarming staat te loeien in mijn rug, de pijn in mijn vlees is prettig. Ik kijk de kamer rond. Ik geloof niet dat ik verwacht dat anderen extra aardig doen en toch moeten deze dagen vreedzaam verlopen, anders is het mislukt. ... Dan doen we wat we altijd doen in familieverband: intiem zijn.
    Kleine broer gaat staan en vraagt of ik zie dat hij dikker is geworden. Ik zie eigenlijk niet veel verschil. Hij wijst me waar ik moet kijken en demonstreert zijn vetkwabben....
    Zus zit achter de bank op een stoeltje afwezig te luisteren, zoals altijd als het over gewicht gaat. Het gesprek gaat snel over wat te eten als je wilt afvallen. Kleine broer somt al zijn slechte gewoontes op. Grote broer mengt zich soms in het gesprek ... Zus komt nu met een mapje van haar diëtiste. .... Zus en haar gewicht doen mij te veel pijn om poppenkast te spelen.
    Dan is de zon volgens de kalender onder en kunnen we eindelijk aan de taart. Ik kijk rond de tafel. Ik heb ze lief deze mensen. Mijn grootste angst is altijd geweest dat wij mensen elkaar eigenlijk niet echt kunnen ontmoeten. Dat echt contact niet mogelijk is. Ik had er geen bewijzen voor. ...

Tja ...

Er is weer geklaagd door de Turken, waarna één van de reagerende artikelen in de Volkskrant de kop had 'Turken, integreer of ga echt terug'. Zulk soort duidelijkheid werkt. Hier de uitleg van Oral voor de xenofobe houding van de Turken (de Volkskrant, 24-01-2011, column door Nazmiye Oral, schrijfster):
  Gevangen in de klauwen van bange ouders

Tussentitel: In de Turkse gemeenschap wordt te veel geleefd naar de heersende lijnen

Ik wist niet wat ik moest denken van het manifest van Turkse professionals over de zorgwekkende toestand van Turkse jongeren in Nederland. ...
    Inderdaad is het zo dat de jongeren tegenwoordig minder goed geïntegreerd zijn dan het geval is met mijn generatie. Ik zie het bij mijn broertje over wie ik vaak heb geschreven. Na de aanslag op de Twin Towers veranderde het klimaat en zou je kunnen stellen dat moslimjongeren zich gevangen voelen in een clichébeeld waar ze maar niet los van komen.  ...

Leugen: het proces van de xenofobie van de Turken stamt van de tijd dat ze hier (of in Duitsland etc.) aankwamen.
  Maar laten we eerlijk zijn: het integreren in Nederland is vele decennia subtiel ontmoedigd door angstige ouders. Ik ben opgevoed met de code dat elke vorm van vernederlandsing een vorm van falen was. Erger nog: het betekende een gebrek aan loyaliteit (en dus liefde) aan je ouders en je 'wortels'. 'Kunnen ze geen Turks?' wordt mij vaak over mijn kinderen gevraagd door Turken die ik niet of nauwelijks ken. 'Wil je niet dat ze hun moedertaal kennen? Wat zonde.'   ...
    Ik denk dat ik nog een milde vorm van ontmoediging heb meegemaakt. Mijn ouders waren lang in de veronderstelling dat ze zouden terugkeren en hadden geen angst dat ze me zouden verliezen aan Nederland. De generatie na mij is stilzwijgend akkoord gegaan met een pact: we blijven, maar we vertrouwen erop dat je ons niet teleurstelt. De jongeren zijn meer bezig geweest met het geruststellen van hun ouders dan met het bouwen van een toekomst.
    De meesten praten niet met hun ouders. Omdat ook daar weer de machtsstructuren gelden. Een Turks kind hoort niet mondig te zijn en al helemaal niet in alle vrijheid zijn eigen pad te bepalen.
    Het probleem is juist dat er in de Turkse gemeenschap te veel wordt geleefd naar heersende lijnen, en dat niemand zich afwijkend mag ontwikkelen. De autoriteit die ouders hebben, is ongelofelijk sterk. Daar tegenin gaan, vereist moed omdat er een reëel risico bestaat dat je mensen van wie je houdt en wier goedkeuring en liefde je nodig hebt zult kwetsen en misschien zelfs kwijt zult raken. De impact hiervan kunnen we ons niet voorstellen als mensen uit een individualistische maatschappij als de Nederlandse.

En beleid helpt niet:
  Ook de overheid wordt aangesproken. 'Integratiebeleid is voorlopig nog geen overbodige luxe', staat er. Maar hoe goed een integratie beleid ook is, het kan pas echt wortel schieten als er een bodem is.

En die bodem is er niet. Want aan dit alles zit ook nog de islam vast, en die willen ze al helemaal niet opgeven.
    Hier heeft Oral dus de details van het proces. Maar de uitkomst was al bekend: het afkeren van de Turken van Nederland (en idem voor Duitsland, enz.). Hetzelfde resultaat wordt indien van toepassing op Nederlanders omschreven als xenofobie en racisme (en onderbuikgevoelens en nog veel meer). Er is een enkele reden om diezelfde kwalificaties ook niet uit te spreken over Turken (en Marokkanen enzovoort).

Voor we verder de islamitische wereld ingaan, eerst nog een stukje cultuur daar waar gemiddelde mens en socioloog het minder zou verwachten, maar welke geringe verwachting berust op een combinatie van onwil en onbenul, omdat het voor een groot gedeelte over dezelfde cultuur gaat: de Joodse. Al was het maar omdat Arabieren en Joden beide behoren tot de etnie der Semieten - en Bijbel-kenners zouden moeten weten dat de Joden een afvallige Arabische stam zijn (de Volkskrant, 08-06-2013, door Gijsbert Kramer):
  La Streisand magistraal in ballads, maar omringd door middelmaat

Nooit eerder trad Barbra Streisand (71) op in Nederland, zo liet ze donderdagavond een uitverkochte Ziggo Dome weten. Wel was ze een keer in Amsterdam geweest, in 1980, toen ze werkte aan de film Yentl en de lichtval op de schilderijen van Rembrandt in het Rijksmuseum wilde bestuderen.    ...
    Ze begint ijzersterk. Begeleid door een zestig man sterk orkest zet ze na een staande ovatie tijdens haar opkomst On A Clear Day You Can See Forever in, waarin alles klopt. Dirigent Bill Ross geeft de strijkers precies het juiste volume en Streisand zingt prachtig. Vol en toch ingetogen. Nice 'N Easy, Bewitched, Bothered And Bewildered en Jimmy Webbs Didn't We betoveren bijkans.
    Maar dan komt Streisands eerste gast, haar negen jaar jongere halfzuster Roslyn Kind.

Familie.
  Bijna gemeen wat Streisand hier doet, zo groot is het kwaliteitsverschil tussen beide stemmen. Als Barbra haar zus op het podium achterlaat voor The Best is Yet To Come, is de betovering compleet verbroken.    ...
    ...En tenenkrommend zijn de bijdragen van haar zoon Jason Gould. Zijn vlakke, middelmatige stem maakt Leon Russells Masquerade bepaalt niet beter.

Familie.
  De ode aan de overleden componist Marvin Hamlish

Clan (Joods). Clancultuur volgt altijd dicht op de familiecultuur uitleg of detail .
    Zelfs de recensent valt het op:
  Streisand zal zich lekker voelen met haar familie zo dichtbij, maar de avond glipt steeds meer weg richting edelkitsch.

Dat Israël welvarend is ten opzichte van de rest van de Semitische wereld, komt door wat de de Europese Joden (Ashkenazy) hebben geleerd tijdens hun verblijf in Europa. Verder is de cultuur grotendeels Arabisch .

En aan een andere kant Europa uit (de Volkskrant, 26-05-2009, door Aimée Kiene):
  Dat stukje Marokko in mij

Het kan verwarrend zijn, leven tussen twee (of meer) culturen. Bij allochtone meisjes liggen somberheid, depressie en angst op de loer. De cursus ‘My Identity’ geeft ze een duwtje in de goede richting. Vraag het gewoon aan je moeder!

...    Opgroeien tussen de totaal verschillende verwachtingen van je familie en die van de buitenwereld kan verwarrend zijn, zegt Karima Ahmadouch (30, preventiewerker bij GGZ inGeest, cursusleidster). ...
    Ahmadouch: ‘Wij benadrukken de kracht van die twee werelden. We stellen niet de grenzen van hun ouders ter discussie, maar laten ze binnen die grenzen naar mogelijkheden zoeken. In de Marokkaanse en Turkse cultuur is het collectief bijvoorbeeld heel belangrijk, maar wij leren ze dat ze ook een individu mogen zijn. Dus niet: wat wil mijn familie? Maar eerst: wat wil ik en daarna: wat wil mijn familie? ...

Met het natuurlijke gevolg (de Volkskrant, 26-05-2010, van correspondente Greta Riemersma):
  Marokkaanse minister fnuikt arrestatie zoon

Dat er klassenjustitie in Marokko bestaat, weet elke Marokkaan, maar soms vlamt de verontwaardiging over dit soort praktijken toch even op. Op de voorpagina’s van Marokkaanse kranten staat dinsdag het jongste geval, dat dankzij de internetsite YouTube in de publiciteit is gekomen: een minister die zijn zoon redt uit handen van de politie.
    Afgelopen vrijdag kreeg de zoon van Khalid Naciri, de minister van Communicatie, in Rabat ruzie in het verkeer. Hij stapte uit zijn auto en sloeg een mede-weggebruiker op het hoofd met een scherp voorwerp. Althans: dat beweren getuigen en zo is het zaterdag ook beschreven door Rachid Niny, de hoofdredacteur van de krant Al Massae.
   Volgens Niny ging de zaak als volgt verder. De man die een klap had gekregen, viel bloedend op de grond, en de politie pakte de dader, de zoon van de minister. Maar terwijl zij wachtten op de komst van een politieauto stopte er een zwarte auto en daaruit stapte de minister zelf.
   Khalid Naciri bewerkstelligde dat de politie zijn zoon liet gaan. ...
   ... toevalligerwijs werd vorige week ook de dochter van de oud-minister van Binnenlandse Zaken, Driss Basri, binnen enkele minuten in vrijheid gesteld nadat zij een agent een dreun had verkocht. Hoe het kan? Er is niemand die het weet.
    ... De enige die iets kan doen, is de koning; maar of hij ingrijpt is de vraag. In 2008 schoot een aangetrouwde oom van de koning een politieagent in het been, waarna werd gezegd dat de oom in een psychiatrische inrichting was geplaatst. Hij zou aan korsakof lijden en is nimmer veroordeeld.

Zoals gezegd: het is een natuurlijk gevolg van het familie-denken, en er is weinig kans op verbetering in een afzienbare toekomst.

In wat meer algemene termen wat betreft het grensgebied van Europa, uit de mond van iemand die het bestaan van de familiecultuur ziet als een vorm van positief onderscheid, en dus gezien kan worden als een betrouwbare bron (Trouw, 03-06-2008, door Tineke Bennema, ex-correspondent Midden-Oosten):
  Gelukkig vermengen culturen onder onze ogen

Als we de ’moslimcultuur’ tot karikatuur gaan maken, met falafel, boerka’s, mannen die vrouwen de baas zijn, dan wordt het nooit wat tussen ons en de moslims. Zo typeert prof. Frank Ankersmit tenminste in enkele zinnen het in zijn ogen broodmagere culturele erfgoed van Turken en Marokkanen (Trouw, zaterdag). En van die couscouscultuur kunnen we natuurlijk niets leren, stelt hij. ...

Ik heb het voorrecht genoten zeven jaar in een moslimcultuur te mogen leven en ben daarin heel wat dingen tegengekomen die moslims slechter, maar ook veel beter doen dan wij. ...
    Wat mij trof in de Arabische cultuur en samenleving was de sociale kant: de verantwoordelijkheid ten opzichte van ouders en kleinere kinderen bijvoorbeeld. Pubers hebben al heel snel een belangrijke zorgfunctie. Je status in de samenleving wordt niet afgemeten aan of je rijk bent of goed kunt tennissen, maar of je geld afdraagt aan minder gelukkige familieleden, bij hen op bezoek gaat en voor hen zorgt. Gastvrijheid, solidariteit, behulpzaamheid. ...

De praktijk de de genoemde landen Turkije uitleg of detail een Marokko uitleg of detail laat zien dat bij de familie de ook de solidariteit dan ook ophoudt, en dat voor de rest dit keiharde maatschappijen zijn, waarin men weinig rekening met elkaar houdt - reden ook dat ze zo slecht georganiseerd en zoveel armer zijn.
    Net als alle andere zaken in de wereld komt ook dit in gradaties. In deze Arabische landen heeft de familieband een deels compenserende waarde - in echte op de clan gerichte culturen is het allemaal nog erger, want daar is de familieband ook nog aanleiding voor processen als vendetta en eerwraak uitleg of detail .
    Of in beelden:

Het grapje in het tweede plaatje is natuurlijk niet meer dan dat: een grapje.

Binnen die familiecultuur zijn er speciale aspecten, met heel speciale gevolgen (de Volkskrant, 12-07-2010, column door Kader Abdolah, schrijver):
  We zijn kampioen

Gisteren, toen ik deze column schreef, had ik de WK-finale tussen Spanje en Nederland nog niet gezien. ...
    Nu Nederland zover was gekomen, wilde ik dat we Spanje met 3-0 zouden verslaan.
    Ik heb daarvoor mijn eigen reden: mijn moeder is na zoveel jaar bij me op bezoek.
    Ze kan mijn boeken niet lezen en weet daarom niet wat ik hier geschreven heb.
    Ze voelt ook niet de drang, want ze is een bijzondere oosterse vrouw. Zij heeft, net als alle andere oosterse vrouwen, onvoorwaardelijk vertrouwen in haar zoon. Als ik tegen haar zeg dat Nederland van Spanje gewonnen heeft, dan is dat de waarheid. En niemand kan die waarheid meer veranderen.   ...

Het speciale aspect is de verering van de zoon. Het speciale gevolg is datgene dat inmiddels bekend is geworden als het "prinsjesgedrag". Dat wil zeggen: het is als zodanig bekend geworden in het westen, want in het oosten is er (vermoedelijk) geen woord voor: het spreekt daar voor zich. In het westen is de term ontstaan vanwege de gevolgen: de onuitstaanbare gedragingen van de "prinsjes", die op zeer vervelende wijze reageren zodra ze op een of andere wijze terecht gewezen worden, met name als dit door vrouwen gebeurt. Wat zich natuurlijk in eerste instantie voordoet in het onderwijs.
    Het is hoogstwaarschijnlijk ook de bron van het overgrote deel van de matschappelijke verongelijktheid van de oosters-opgevoede, lees: moslim, jongemannen. In hun jeugd worden ze opgevoed meteen sterk zelfbeeld, maar in de  westerse en de Nederlandse maatschappij worden ze ten eerste niet naar dit beeld behandeld, en ten tweede beoordeelt die maatschappij ze voornamelijk op schoolprestaties - en daarop scoren ze slecht. En dat wordt ze steeds jonger duidelijk, want jongere broertjes zien wat er gebeurt met hun oudere broers. En de botsing tussen sterk zelfbeeld en slechte maatschappelijke positie is de natuurlijk bron van het zeer veelvoorkomende wanstaltige gedrag uitleg of detail . Wat bovendien op steeds jongere leeftijd begint uitleg of detail , geheel in lijn met het beschreven proces.

Uit zeer betrouwbare want allochtone bron (de Volkskrant, 10-09-2010, door Haroon Ali):
  Interview | Schrijver en programmamaker Anil Ramdas

'Z.O.Z. wordt geen Rondom Tien voor moslims'

Anil Ramdas presenteert vanaf zaterdag het debatprogramma Z.O.Z., door en voor tweede generatie allochtonen. ’Soms zijn Nederlanders nog erger dan tokkies.’

...    De sociale controle die in veel landen van herkomst aanwezig is, ontbreekt hier. ‘Het draait hier echt om strength of character.’ ...

De sociale controle binnen de (uitgebreidere) familie, natuurlijk. En met 'strength of character' wordt natuurlijk op de meer individualistische westerse cultuur gewezen.

Een terrein dat nog niet is langsgekomen (de Volkskrant, 22-09-2010, van correspondent Arjen van der Ziel):
  Fraude met toelatingsexamens houdt Turks onderwijs in de ban

De benoeming van tienduizenden leraren is uitgesteld. De examens waarvoor zij jaren blokten, zijn ongeldig verklaard. Fraudeurs ontvingen antwoorden per sms.

Tussentitels: 50 mensen opgepakt op verdenking van fraude
280.000 kandidaten moeten hun examens opnieuw maken

Ze stond een jaar lang elke dag extra vroeg op om voor ze naar school ging te studeren. Ook de meeste avonden zat Neval Özgökce te blokken ...
    ... Het centrale examensysteem is jaren geleden ingevoerd om vriendjespolitiek door lokale autoriteiten tegen te gaan. ‘Ik had vertrouwen in het systeem’, zegt Özgökce. ‘Maar het blijkt hartstikke verrot.’    ...
    Niet alleen kandidaat-leraren moeten in Turkije een centraal toelatingsexamen doen. Ook voor andere overheidsbanen geldt die eis. Elk jaar doen ongeveer 800 duizend mensen zo’n examen, in de hoop op een aanstelling als ambtenaar. ‘Als er geen examen zou zijn, zouden directeuren alleen nog maar familieleden en vriendjes benoemen’, zegt studente Neval Özgökce. ....

Oftewel: alles is corrumpeerbaar.

Een zeldzame verwoording op hetzelfde werkingsniveau als gedaan op deze website (de Volkskrant, 23-10-2010, door David Pinto):
  Migrant kan helemaal niet integreren

Het wereldbeeld van immigranten staat haaks op dat van westerlingen. Maar met die kloof valt te leven.

David Pinto | De auteur is expert migratie en integratie en directeur van het Intercultureel Instituut. Hij bepleit invoering van strenge inburgeringscontracten.

Tussentitel: Wilders veroorzaakt helemaal geen tweedeling, die is er immers al

Sinds enige tijd pendel ik als docent en onderzoeker tussen Israël en Nederland. Dat stelt mij in staat om op afstand de gebeurtenissen hier te bezien. ...
    ... Wilders’ tegenstanders betichten hem van het veroorzaken van tweedeling. Een misplaatste angst. Immers, splitsing, tweedeling, afstand en kloof zijn er toch al. Bruggen bouwen, verbinden, pappen en nathouden oftewel ‘de boel bij elkaar houden’ is flauwekul. De kloof kun je niet dichten.
    Het is hetzelfde als rokers en niet-rokers in dezelfde coupé willen proppen, koste wat het kost. Dit ‘verbinden’ kan niet, maar het hoeft ook helemaal niet. Het kan best samen gaan: eenheid in verscheidenheid. Maar daarvoor is een geheel andere instelling nodig. De invloedrijke Amerikaanse psycholoog Abraham Maslow ontwierp een hiërarchie van menselijke behoeften die voor de gehele mensheid zou gelden. Het ultieme doel zou ‘zelfontplooiing’ zijn. Maar de top van die piramide geldt voor het Westen. Voor de rest van de wereld staan familie- en groepseer bovenaan. Dit kardinale verschil is in wezen de diepliggende oorzaak van het mislukken van zoveel beleid, initiatieven, faciliteiten en maatregelen. ...

Eigenlijk weet iedereen dit.

Nog iemand die uit praktijkervaring spreekt, en met de beste bedoelingen (de Volkskrant, 04-01-2011, door Janny Groen):
  Interview | Alice van der Mark, coördinator sociale veiligheid in het mbo
Compassie met jongeren die fouten maken

Soft is ze niet. Wel begripvol voor jongeren in het mbo die zoeken naar hun identiteit of klem zitten tussen twee culturen. 'Een goed schoolklimaat krijg je niet met repressie en extra beveiligers.' Haar werk: knokken voor elke leerling.

Tussentitel: Van Groningen tot Oss, overal zijn problemen | Alice van der Mark, coördinator sociale veiligheid

Voor elke leerling zal ze knokken, ook al is de situatie nog zo uitzichtloos. 'Want elk jong mens is een ultieme inspanning waard', zegt Alice van der Mark (58), sinds vijf jaar coördinator sociale veiligheid op het roc Mondriaan in Den Haag.
    Makkelijk is dat niet in een gepolariseerde multi-etnische samenleving. Maatschappelijke spanningen sluipen ook de scholen binnen. Islamitische radicalisering, extreem-rechtse uitingen, cyber-pesten, discriminatie en tienerzwangerschappen gaan de schoolpoort niet voorbij. 'Biotoopjes van de BV Nederland' noemt Van der Mark de onderwijsinstellingen. Ze refereert aan de paniek die de Damschreeuwer afgelopen jaar veroorzaakte tijdens de Dodenherdenking. 'Die opgefoktheid en nervositeit, dat zie je ook terug in het onderwijs.'  ...
    ... hier botsen de individualistische en collectieve beleving van verantwoordelijkheid. 'Bij veel allochtonen staat God voorop, in God ligt het goede besloten. Dan komt de familie, dan wij, en ik kom op de vierde plaats. In de Nederlandse cultuur staat ik op één. Wij rationaliseren, hangen aan rechten en plichten, aan regels.'    ...

Zij zijn barbaren.

Marokko hebben we al gehad, maar natuurlijk geldt het voor de Maghreb-regio (de Volkskrant, 13-01-2011, van een medewerker):
  Reportage | In Tunis gaan vooral jongeren de straat op

'Genoeg van het gegraai van Zine, genoeg van het nepotisme'

Tussentitel: Uit een restaurant schalt Talking about a revolution

'Natuurlijk zijn we niet bang, ze kunnen ons onmogelijk allemaal in de gevangenis stoppen, daarvoor zijn de protesten te grootschalig. Het is genoeg geweest, Zine verpest dit land', zegt Faisal, een 18-jarige scholier, die meedoet aan een demonstratie tegen het bewind van de Tunesische president Zine al-Abidine Ben Ali.
    De betogers, vooral jongeren, hebben zich verzameld bij het metrostation République, in het centrum van de hoofdstad Tunis. ...
    Onder druk van de protesten heeft Ben Ali toegezegd de komende twee jaar 300 duizend banen te creëren. Maar het lijkt erop dat de protesten allang niet meer om de hoge werkloosheid gaan, maar ook om het gebrek aan vrijheid en de corruptie.
    Anis is een 28-jarige ingenieur uit Tunis en verdient 520 dinar per maand, ongeveer 270 euro. '... Waar we genoeg van hebben is het gegraai van de president en zijn schoonfamilie [de steenrijke familie Trabelsi, red.] en de wijze waarop de rijkdom is verdeeld. Het hele systeem klopt niet. En dan heb ik het nog niet eens over het nepotisme. Zonder de juiste contacten is het moeilijk aan de slag te komen. Vrienden bestaan hier vrijwel niet, familie is alles.'    ...

Oorzakelijk is de relatie tussen familie-denken en corruptie natuurlijk omgekeerd ten opzichte van de vermelding in het artikel: het familie-denken brengt automatisch corruptie en nepotisme met zich mee.

Hier wordt het ronduit toegegeven door de correspondent in Turkije. Maar het gaat dan ook niet over Turkije ... (de Volkskrant, 27-04-2011, van correspondent Arjen van der Ziel):
  Grieken terug naar de souvlaki van mama

Volwassen Grieken trekken zonder morren in bij hun ouders om de crisis te overleven. De hechte familiebanden waren ook medeoorzaak voor de financiële problemen.

...    Haris Giannoulopoulos kijkt de verslaggever grijnzend aan. ...
    ij is een van de vele volwassen Grieken die vanwege de economische crisis weer bij hun ouders zijn ingetrokken. ...
    Want Griekenland gaat door een diepe recessie. Het bruto binnenlandse product kromp het afgelopen jaar met naar schatting 4,5 procent, de lonen dalen sterk en de werkloosheid beloopt zo'n 15 procent. Veel Grieken vallen in deze omstandigheden weer terug op hun familie en voelen dat kennelijk niet als een persoonlijke nederlaag. 'De familie is hier heel belangrijk als sociaal vangnet', zegt Panayis Panagiotopoulos, docent sociologie aan de Universiteit van Athene. 'De solidariteit binnen Griekse families is enorm.'
    Dat de Griekse ouders daarbij bereid zijn offers te brengen, is te zien in het appartementje van Katerina Koutsiari. De vrouw woont met haar man Dimitri, die bouwvakker is, in een klein en enigszins bedompt souterrain in het centrum van Athene. Toen haar 31-jarige zoon Ioannis een paar maanden geleden als brommerkoerier niet meer rond kwam, haalde ze hem weer in huis. 'Toen hij het huis uit ging, heb ik al tegen hem gezegd: je kunt altijd terug, je bed en je bord met eten staan hier altijd voor je klaar.'    ...
    Volgens socioloog Panagiotopoulos schuilt er ironie in het feit dat de familie nu in Griekenland weer als vangnet fungeert, omdat de hechte familiebanden óók hebben bijgedragen aan het ontstaan van de crisis. De Griekse economie en de politiek worden gedomineerd door families en ook politici en bestuurders verdelen baantjes, contracten en andere gunsten het liefst in hun familienetwerk. Dat werkte wanbeleid in de hand. 'Grieken wantrouwen iedereen buiten de eigen familie', zegt hij. 'Dat maakt het heel makkelijk om corrupt te zijn.'
    Panagiotopoulos denkt dat de Grieken, als ze de corruptie en vriendjespolitiek écht effectief willen terugdringen, ook hun familiebanden meer moeten loslaten. Maar dat zal niet snel gebeuren. 'De Griekse familie verandert niet.'    ...

Overigens denkt men allerwegen dat als zulke mensen gaan emigreren, ze deze gewoontes wel afleggen. Wat even onwaarschijnlijk is als de Griekse socioloog al aangeeft.

Een voorbeeld waarin beide gevallen voorkomen (de Volkskrant, 17-02-2015, door Robert Vuijsje):
  Van de wereld

Welke rol speelt afkomst in Nederland? Robert Vuijsje onderzoekt het in een reeks interviews. Online-ondernemer Anna Nooshin (28): 'Als iemand vraagt waar ik vandaan kom, zeg ik: van dezelfde planeet als jij.'
...
Hoe verschil jij van je Nederlandse vriendinnen?
'In Iran is meer een deelcultuur. We zijn ook makkelijker met geld, je zult mij niet snel moeilijk zien doen over wie in een restaurant welk deel van de rekening moet betalen. En we zijn meer gericht op familie en emotie. In Nederland heb ik alleen mijn moeder en mijn zusje, we zijn erg close met elkaar. Naar Iran ben ik één keer teruggeweest, na een aardbeving. Ik voelde me verloren. Het is mijn cultuur, maar ik wist er niet veel van. Dat je van 's ochtends vroeg tot diep in de nacht met je hele familie samen bent, dat zijn wij in Nederland niet gewend. ...'

Geen commentaar.


Naar Cultuur, vermenging, analogie , Cultuur, vermenging , of site home .

13 mrt.2009