Het Rijnlandmodel en het communismeHet Rijnlandmodel benadrukt vooral de waarde van de samenwerking binnen de maatschappij. Deze opvatting heeft ook tegenstanders, de individualisten. Onder hen zijn mensen die het positief bedoelen, in variabele hoeveelheid, maar dus ook veel die het niet zo positief bedoelen. Deze laatsten hebben een ultiem wapen in hun niet-goedbedoelde bezwaren tegen het Rijnlandmodel: de vergelijking met het communisme. In zekere zin hebben ze gelijk: vanuit het standpunt waar we met onze Nederlandse maatschappij nu, anno 2005, zijn, is een beweging naar het Rijnlandse model een stap in een richting waarin zich ook het communisme bevindt.Wie dat een steekhoudend argument vindt, wordt eerst verzocht naar de andere kant te kijken. Nederland was in de jaren vijftig, zestig en zeventig veel meer een Rijnlandse samenleving dan het nu is. Er zijn op het ogenblik waarschijnlijk niet heel erg veel mensen meer te vinden die vinden dat we sinds die jaren zeventig qua maatschappelijke sfeer vooruit zijn gegaan, ondanks onze toegenomen materiële welvaart. De groep die wel vindt dat we er aanzienlijk op vooruit zijn gegaan, is waarschijnlijk dezelfde als de groep die daar het meest van geprofiteerd heeft: de rijken en de top.
De toename van rijkdom in de top en verlies van maatschappelijke waarden is geen
toeval. In belangrijke mate is er sprake van een directe uitruil tussen
deze twee zaken. Wie voorbeelden wil van dit proces, kan terecht in het oosten.
De landen van het voormalige Oostblok hebben in hogere mate en in kortere tijd
meegemaakt wat wij in mindere mate en langere tijd hebben ondervonden. Hoe dat
voelt wordt beschreven door de Oost-Europa correspondent van de Volkskrant,
die moeilijk van communistische sympathieën verdacht kan worden
Voor wat overeenkomstige berichten over de communistische wereld,zie hier
|
