Bronnen bij Cultuur, vermenging: blanke angst en xenofobie

De beschuldiging van xenofobie heeft het risico van overkill, en soms wil men doodgewoon ook andere woorden gebruiken. Of misschien zelfs aangeven dat het te beschrijven verschijnsel (net) niet erg genoeg is voor de term "xenofobie". In die gevallen gebruikt men, als men de houding van autochtone Nederlanders ten opzichte van immigranten en immigratie wil aanduiden, de term "angst". Onder een paar voorbeelden - bij de meeste zeggen de koppen al genoeg (de Volkskrant, 29-09-2007, door Lidy Nicolasen):

Achtergrond | Angst voor moslims

Pas op voor de muzelman

Stel de vraag: ‘Wie is er bang voor moslims?’, en het antwoord is steevast: ‘Wie niet?’ Christenen, atheïsten en intellectuelen zijn eendrachtig in hun angst. Ook al pleit de WRR voor een lossere benadering van de nationale identiteit. ‘Die angst zit in onze genen.’

Tussentitel: ‘Misschien hebben wij de angst voor de islam nodig om onze eigen identiteit te bepalen.’

‘Wezensvreemd aan onze cultuur’, noemde kardinaal Simonis vorig weekend de islamitische godsdienst. Pleitte hij een jaar geleden nog nadrukkelijk voor een interreligieuze dialoog, nu sprak hij over ‘in vreedzame co-existentie’ naast elkaar voortbestaan. Geen twijfel mogelijk, zijn geloof achtte hij ‘hoger en dieper’. ...
Een paar dagen later stak terrorismebestrijder Tjibbe Joustra een waarschuwend vingertje op naar iedereen die een harde toon aan het adres van islam en moslims bezigt. Je geeft ze een laatste duwtje in de richting van het terroristische geweld, zei hij, zonder te benoemen voor wie het vingertje was bedoeld. ...

Lidy Nicolasen is van het intellectuel niveau "Tante Betje" - die ons wel even komt vertellen dat we onterecht bang zijn ...

Peter Giesen heeft meer gezag ... Die is historicus van opleiding (de Volkskrant, 02-02-2008, door Peter Giesen):

Hoe bang is Nederland

Mens = bang

Nederland is bang. Er is angst voor een teveel aan vreemdelingen, voor couscous ten koste van stamppot. De Amsterdamse burgemeester Job Cohen zei vorig weekend zelfs dat we niet meer zo bang zijn geweest sinds de Tweede Wereldoorlog. Wat voedt onze angst? Vijf visies vanuit internationaal perspectief. ‘Nederland zit in een kramp.’

...    Met zijn onbekende zeden en gewoonten is een vreemdeling een potentiële inbreuk op die voorspelbare orde. De angst voor de vreemdeling is dan ook een klassieke angst. Lange tijd werd die angst in Nederland bezworen met het ideaal van de multiculturele samenleving. Zolang autochtone Nederlanders de nieuwkomers maar tolerant tegemoet zouden treden, zou de maatschappelijke vrede bewaard blijven.
    Wie in dit model geloofde, was niet zo bang voor moslims of Marokkaanse boefjes. Incidenten moesten vooral niet worden opgeblazen, zo werd gezegd. Integratie was een kwestie van tijd. Hoewel de multiculturele leer officieel alle culturen gelijkwaardig verklaarde, geloofden de meeste multiculturalisten stilzwijgend in vooruitgang en modernisering. Op den duur zouden Turken en Marokkanen net zo westers en seculier worden als de autochtone Nederlanders.
    Bovendien werd de angst voor de vreemdeling overvleugeld door de angst voor racisme. Niet de moslim was gevaarlijk, maar de potentieel gewelddadige houding van de autochtonen. Nooit meer Auschwitz. In 1993 stuurden 1,2 miljoen Nederlanders een ‘ik ben woedend’-briefkaartje naar Duitsland, omdat in Solingen een Turks gezin om het leven was gekomen nadat hun huis in brand was gestoken door neonazi’s.
    Op 11 september 2001 werd het geloof in de multiculturele bezweringsformule onderuit gehaald. Sommige moslims wilden helemaal niet westers worden, en lieten dat met geweld weten. Sindsdien ziet de wereld er een stuk angstaanjagender uit. Schokkende gebeurtenissen worden niet meer beschouwd als incidenten, maar als het zoveelste teken van verloedering en dreigende ondergang, door sommigen zelfs als voorbode van een burgeroorlog tussen moslims en niet-moslims.    ...

De rest van het artikel bevat de bekende prietpraat om de kwalificatie te rechtvaardigen. Hier hebben we dus twee "daders": Job Cohen en journalist/historicus Peter Giesen. Peter Giesen is van de soort "ideologische dwaas die de krant mag vullen" - Job Cohen kent iedereen

. Zij komen ons wel even vertellen dat we bang zijn en dat onterecht is.

Voor de laatste is "angst" min of meer een specialiteit - hij publiceert er regelmatig over in de Volkskrant en erbuiten - bijvoorbeeld ook de Volkskrant, 20-06-2009 - en deze (de Volkskrant, 07-03-2009, door Peter Giesen):

Psychologie | Groningse promovendus onderzoekt de manier waarop mensen zich conformeren in bedreigende situaties

Samen bang is fijner dan alleen bang

Wat doet angst voor terrorisme met de opvattingen van burgers? Een Gronings lab doet experimenten om het uit te vinden.

Tussentitel: Angst maakt van mensen conformisten maar ze blijven nadrukkelijk wel in hun eigen groep

Fotobijschrift: Trein stilgezet bij Amsterdam CS, omdat reizigers twee Arabische passagiers niet vertrouwen

De mens is het enige dier dat weet dat hij dood zal gaan. .... De bange mens is een conformist, met een stereotiep beeld van buitenstaanders.

Ja ja, voor de moslim hoef je echt niet bang te zijn ...

En hier is 'ie nog eens in een andere combinatie, via een socioloog die een column mag vullen met politiek-correcte praatjes (de Volkskrant, 22-10-2008, column door Evelien Tonkens):

Bang Nederland

Een bekrompen, provinciaal, xenofoob en nationalistisch land zijn we geworden. ... Aldus het gister verschenen boek Het bange Nederland van wetenschappers Ewald Engelen, Ido de Haan en Jan Willem Duyvendak ...
    Het volk is niet bang, maar wordt bang gemaakt door de elite, betogen ze. Mensen als Scheffer, Marijnissen, Verdonk en Wilders praten ons angst aan voor etnische minderheden, terrorisme en globalisering. In de hoop daarmee hun eigen positie als culturele voorhoede te herstellen. Ze zoeken een nieuwe roeping in ‘een agressieve identificatie met de nationale identiteit en hardhandige assimilatie van nieuwkomers en andersdenkenden’ (p.86).
    Een verwijt dat je de verkeerde motieven hebt, valt echter nooit te weerleggen. Scheffer en Marijnissen kunnen onmogelijk bewijzen dat zij oprecht bezorgd zijn. De enige zinnige discussie betreft hun argumenten en voorstellen.   ...
    Wie stelt dat Nederland bang is, is toch niet meteen aan het stoken in een gelukkige natie? Angst komt en gaat in golven, aldus Peter Giesen in Land van Lafaards (2007). ... Hoe kunnen we elkaar nog aanspreken als taal en tradities sterk verschillen?

Naast historicus Peter Giesen dus hier ook nog socioloog Evelien Tonkens, en nog drie hoogleraren van wie we hier ook een citaatje hebben (de Volkskrant, 28-10-2008, door Jan Willem Duyvendak, Ewald Engelen, en Ido de Haan):

Elite maakt de mensen bang

Nederland wordt bang gemaakt door een benauwde elite, die zich ten onrechte opwerpt als stem van het volk, betogen Jan Willem Duyvendak e.a.

Tussentitel: Principe van de canon leidt tot verkleutering van nieuwkomers

Afgelopen week ... ons pamflet Het bange Nederland. Daarin betogen wij dat het openbare debat in de greep is van angst voor invloeden van buiten en verlies van nationale eigenheid. ...

Nou, dat is wel genoeg mensen aangevoerd die signaleren dat men vindt dat Nederland bang is. En uit deze verhalen is eigenlijk ook wel duidelijk dat men wel angst schrijft, maar eigenlijk xenofobie bedoelt. Die blanke Nederlanders die weinig of niets in immigranten zien, zijn xenofoben. Toen de Zwitsers met 57 procent voor een minarettenstop stemden, verzuchte minister van Binnenlandse Zaken Guusje ter Horst: "Maar goed dat wij geen referendum hebben". Waarachter je zonder aarzelen kan denken: "Want Nederland zit ook vol met culturele angsthazen en xenofoben".

Het bangst zijn natuurlijk de aanhangers van de PVV. Vinden de vaste multiculti-journalisten van de Volkskrant Janny Groen en Annieke Kranenberg, in een bericht naar aanleiding van het besluit om Geert Wilders te gaan vervolgen, mede door de inspanningen van advocaat Gerard Spong. Ze hebben een aantal angstige achterbanners opgezocht (de Volkskrant, 21-02-2009, door Janny Groen en Annieke Kranenberg):

Wilders heeft een angstige achterban

Wie zijn de potentiële Wilders-stemmers, die zich in deze tijden van crisis opwinden over de vrije meningsuiting en hun vertrouwen geven aan een politicus die door velen voor racist wordt uitgemaakt? Een zoektocht.

Als Arthur Spaan (61) alleen op straat loopt, durft hij ‘de buitenlanders’ wel aan te spreken op hun gedrag. Marokkaanse jochies die vanuit een flat vuurpijltjes op hem afschieten. Zigeuners die hun vuilnis op straat mieteren. En tegenwoordig ook Roemenen en Bulgaren die brutaal hun auto’s op het voetpad parkeren. ...
Hoewel Spaan nog geen overtuigd PVV-stemmer is, maakt hij zich grote zorgen over de oprukkende islam en de beknotting van de vrijheid van meningsuiting. Zozeer zelfs dat hij advocaat Gerard Spong een e-mailtje stuurde, nadat het gerechtshof in Amsterdam eind januari had beslist dat Wilders moet worden vervolgd wegens zijn anti-islamitische uitlatingen. Spong, openlijk homoseksueel, zette zich in voor die vervolging. ...

Bnag, bang, bang, bang, bang ...

Al vele malen was het in de redactie opgekomen om enig bijtend commentaar te leveren op deze sociologische terreur, maar het was er niet van gekomen. Dat commentaar is nu in nettere bewoordingen geformuleerd door filosofe Marjolijn Februari (de Volkskrant, 16-01-2010, column door Marjolijn Februari):

Grote woorden treffen geen doel

Tussentitel: Met abstract commentaar los je de problemen niet op

... los je met abstract commentaar de problemen niet op, je verandert alleen de tijdelijke stemming, en meestal niet ten goede.
    Een keerpunt voor mij was het commentaar dan ik aan het begin van het nieuwe jaar las over de angsten van burgers. In de NRC stond een stuk over onderzoek te Sassenheim. In de jaren vijftig waren Sassenheimers geënquêteerd naar hun leven en welbevinden. ‘Drie van de vier mensen waren bang voor de Russen en voor een nieuwe wereldoorlog, maar dat zeiden ze pas als de enquêteurs ernaar vroegen.’
    In een nieuwe, recente enquête waren weer andere angsten gevonden: ‘Angst voor Marokkanen, voor moslims in het algemeen. Maar net als in de jaren vijftig: niemand begint er uit zichzelf over.’ Toen ik dit las, dacht ik dat alle alarmbellen toch hadden moeten afgaan bij onderzoekers die steeds alleen angsten vinden die ze zelf eerst moeten benoemen.
    Bovendien bleek de vastgestelde ‘angst’ voor Marokkanen bij nader inzien te bestaan uit boosheid over bedreigingen en berovingen; een andere emotie, lijkt me, dan angst voor verre en onbekende Russen. Toch luidde de kop: ‘Vroeger bang voor Russen, nu voor Marokkanen’. Er ging een suggestie van uit die er vooral was ingestopt door de duiders. ...

De componenten van angst en xenofobie die gestopt worden in het terechte bezwaar van grote delen van de bevolking tegen de gevolgen van allochtone immigratie

, is niets minder dan smerige stemmingmakerij, gebruikmakende van Orwelliaanse methodieken

. En dat alles ter ondersteuning van het klassenbelang, dat voor vrije migratie is

.

Een fraai voorbeeld van het misbruik van de "angst" - de kop is al voldoende voor het hier relevante punt, maar er zijn wat stukken meegenomen om te illustreren voor welk doek het gebruik van de term bedoeld is (de Volkskrant, 06-03-2010, door Petra Stienen, als diplomaat meer dan tien jaar werkzame geweest in de Arabische wereld, en schreef hierover het boek Dromen van een Arabische lente):

Essay | Bange blanke mannen

Baas over eigen hoofd

Emancipatie van alle vrouwen in Nederland staat vandaag centraal op het Women Inc.-festival in Amsterdam. Een grote groep blanke mannen denkt bij ‘emancipatie’ vooral aan zielige, onderdrukte moslimvrouwtjes die nodig bevrijd moeten worden. Alleen: zitten die vrouwen daar wel op te wachten?

Tussentitel: PVV gebruikt hoofddoek als schaamlap voor een totaal leeg programma

Het is hartverwarmend hoe in Nederland een groep blanke mannen zich met ziel en zaligheid lijkt in te zetten voor de emancipatie van de moslimvrouw. Wilders en andere betrokken PVV-mannen zoals Fritsma en De Roon maken zich sterk om die moslima’s van het juk van hun hoofddoek te bevrijden. Echte integratie van moslims kan alleen lukken als deze vrouwen zich loswrikken van de dwang van hun gewelddadige echtgenoten en hun agressieve broers. Los van hun achtergrond en religie zullen ze zich dan eindelijk bevrijd voelen in onze open, hartelijke samenleving.

Een stropop/stroman

: de PVV en haar aanhangers zijn niet zozeer voor de emancipatie van de moslima's, maar voor het tegenhouden van de islam. Emancipatie van moslima's is een bijproduct.

Tot nog toe heeft Wilders nog niet helder gemaakt welke problemen hij gaat oplossen met het verbod op hoofddoeken in Almere en Den Haag. Of het verbod echt gaat bijdragen tot een groter gevoel van veiligheid bij de burgers, of een echte succesvolle aanpak van risicojongeren, jeugdwerkloosheid? ...

Weer een stropop: het gaat niet om de hoofddoeken maar om de islam, die oorzaak is van de sociale achterstand, welke sociale achterstand de oorzaak is van risicojongeren, overlast en jeugdwerkloosheid

Wilders en zijn aanhangers reduceren door hun oproep tot het hoofddoekverbod moslimvrouwen tot niet meer dan een lichaam en ze doen in feite wat ze de radicale moslims zelf verwijten. Namelijk dat zij vrouwen niet serieus nemen als mondige mensen die zelf kunnen bepalen wat ze willen dragen of hoe ze hun leven willen inrichten.

Herhaling.

De komende maanden zullen we gaan zien of Wilders nog verder gaat in het gebruiken van de hoofddoek als een schaamlap voor een totaal leeg programma als het gaat om emancipatie van moslimvrouwen.

Herhaling.

En juist nu is er een rol voor de ‘redelijke burger’. Iedereen kan kiezen om niet langer tot de stille meerderheid te horen en als ‘onschuldige omstander’ niets te doen. De vraag is niet langer wat is de toon van het debat, maar wat zeggen we eigenlijk over elkaar en op welke wijze kunnen we voorbij het ‘wij-zij’ denken komen.

De verwisselingstruc: het is niet de 'iedereen', dat wil zeggen: de Nederlandse burger, die voorbij moet gaan aan het wij-zij denken, maar degene die wij-zij symbolen rondparaderen, waaronder hoofddoeken. Hoe kom je voorbij dat wij-zij denken: door die hoofddoek af te doen.

Daarbij ligt het voor de hand, dat hoe paternalistischer de PVV zich gaat opstellen, hoe mondiger die moslima’s gaan worden.

Een voorbeeld van de verderfelijke werking van de islam: breng je iets ter sprake, worden ze nog fanatieker.

Die vraag ligt eigenlijk bij iedereen: de actieve moslima, haar broers, vaders en echtgenoten, de bangige blanke man, de burger die denkt er niets mee te maken te hebben, en de Nederlandse media die voorbij de eendimensionale verhalen zou moeten kijken. De grote uitdaging is voorbij de ‘kleur van religie’ te blijven kijken en mensen op hun individualiteit te blijven waarderen.

En tot slot nog zo'n truc die ook een keiharde leugen is: mensen die de 'kleur van religie' aannemen doen dat vanuit het tegengestelde doel van het "waarderen van individualiteit", namelijk de waardering van het behoren tot een groep met gezamenlijke rituelen en gedachten. Met voor de islam als ultiem bewijs de naam: "islam" betekent "onderwerping"

.
    Die Petra Stienen gebruikt de uitdrukking 'Bange blanke mannen' voor in stinkende Orwelliaanse propaganda verpakte leugens.
    In 2011-2012 werd Petra Stienen regulier commentator in het tv-programma Pauw & Witteman, aangaande de gebeurtenissen in de zogenaamde "Arabische lente". Daarbij loog ze op er los dat het een lieve lust was, met als meest opmerkelijke dat de troepen van de Syrische president Assad speciaal op de onderverdiepingen van huizen mikten, omdat daar de mensen zitten. Dat laatste is onmogelijk, aangezien "dom" geschut van kanonnen en mortieren op zijn best nauwkeurig is op enkele tientallen meters. Dit verhaal van Stienen is een puur verzinsel, waaruit de conclusie moet worden getrokken dat de rest van haar verhalen een betrouwbaarheidswaarde van ergens rond de nul procent moet hebben.
    Wat tevens een illustratie is van de regel dat degene die meer dan een enkele retorische truc gebruikt, als hoogst onbetrouwbaar moet gelden in al zijn andere uitlatingen

.

Dit dateert allemaal nog van voor de grote stroom moslimterreur. Maar dat heeft natuurlijk geen enkele invloed op de politiek-correcte geest (de Volkskrant, 15-01-2016, door Janny Groen):

'De angst voor terreur is doorgeslagen'

Hij ondervond aan den lijve hoe een klein aantal terroristen in het Belfast van de vorige eeuw een gemeenschap konden laten radicaliseren. Nu ziet hij dat in het Westen weer gebeuren. Dus keert de Ierse filosoof David Kenning terug van pensioen. Zijn boodschap: zet in op sociale cohesie.

... Hij wijst op het stelselmatig overdrijven van de terroristische dreiging in het Westen, op de Franse reactie op de aanslagen in Parijs van 13 november, die hij onverstandig vindt. 'De noodtoestand, de duizenden huiszoekingen, zou wel eens contra-productief kunnen uitwerken. Als president Hollande zegt dat Frankrijk in oorlog is met IS, dan heeft hij een probleem. Want vrijwel alle aanslagplegers waren Frans. De vraag of IS daarbij betrokken was, is irrelevant. Zal door het bombarderen van IS in Raqqa de veiligheid in Frankrijk toenemen? Het zal de zaak alleen maar verergeren. Door die noodtoestand heeft 99 procent van de Franse moslims die niets met terrorisme te maken heeft, het gevoel gekregen publieke vijand nummer één te zijn.' ...

En ook dit is weer een enkel voorbeeldje uit een eindeloze stroom soortgelijke boodschappen.

Naar Allochtonen problematiek

, of site home

Bronnen bij Cultuur, vermenging: blanke angst en xenofobie

20 jan.2010