Van de verschillen met autochtonen was de eigen culturele identiteit een van de weinige dingen die je met enige "goede" wil kon aanwijzen als anders maar niet meteen negatief, dus werd die andere culturele identiteit een positief iets. En aangezien de Nederlandse identiteit anders was dan die allochtone identiteit, moest de Nederlandse identiteit maar een stapje terug doen om die allochtone identiteit ruimte te verschaffen. En zo begon het ontkennen van een Nederlandse identiteit. Er zijn
protestanten en katholieken, dus is er geen Nederlandse identiteit - en meer van
dat soort nepargumenten
Een van de methoden om de Nederlandse identiteit aan te vallen is via het geschiedenisonderwijs op school. Bij onderwijskundigen en dergelijke is, als deel van alfa-intellectuelen, het multiculturalisme dominant. Deze mensen zijn in staat geweest een flink deel van het geschiedenisonderwijs door elkaar te gooien, en de Nederlandse inbreng terug te brengen. Omdat het onderwijsveld zelf grote groepen bevat geneigd tot linksig, wollesokkerig en PvdA georiënteerde opvattingen, en dus ook tot multiculturalisme, was er weinig tot geen weerstand hiertegen vanuit het veld Dit is gebeurd in een tijd dat vrijwel de hele maatschappelijke top hier achter stond, en het is ook geleidelijk gebeurd. Daarom is het tot voor kort niet opgevallen. Dit is nu veranderd, omdat ten eerste een flink deel van de politiek-correcte censuur is verdwenen, en ten tweede omdat er ene tegenstroom voor het behoud van het onderwijs in het geheel is gekomen, waarvan ook het geschiedenisonderwijs profiteert. Breekijzer is het ontstaan van de Historische Canon. Die weer het gevolg is van het groeiende besef dat waar de diversiteit binnen de groepen allochtonen, die door het multiculturalitische onderwijs bediend zou moeten worden, dusdanig groot is, dat meer van de allochtone cultuur juist uiteendrijvend werkt - het enige dat die diverse groepen gemeen hebben is juist het Nederlandse deel van hun achtergrond - dus om de samenhang te bevorderen, moet je juist de Nederlandse cultuur bevorderen. Dit besef is echter nog niet doorgedrongen tot het meer fanatieke deel van de
multiculturalisten. En zo kunnen we ze nu herkennen waar ze tot voor kort hun
vernietigende werk vanuit het duister konden verrichten, zoals de volgende bron
laat zien (de Volkskrant, 08-11-2008, column door Hans Wansink):
Hier niet het geonoemde maar een ander artikel van Zeeman dat de redactie vond in een zoektocht destijds naar de auteurs van het WRR-Identiteitsrapport (de Volkskrant, 27-09-2007, column door Michaël Zeeman):
Hier staat het dus letterlijk: 'de aanwezigheid van zo veel Marokkanen en Turken in Nederland ons verplicht het onderwijsprogramma voor geschiedenis te herzien. Wij moeten het voortaan niet alleen over Willem de Zwijger hebben, maar ook over Suleyman de Geweldige.' Oftewel: de aanwezigheid van allochtonen verplicht ons tot het aanpassen van onze Nederlandse onderwijs om de allochtonen culturele beleving te integreren in de Nederlandse. En dat op voorhand, want die allochtone kinderen hebben op het moment dat ze het onderwijs binnenkomen nog geen geschiedenis gehad - weten zij veel van Suleyman de Geweldige ... (tussen twee haakjes: en mochten ze het wel weten, hoeven wij ze het niet meer te leren). En als je eenmaal zo ver bent, waarom dan ook niet de rest: religie, eerwraak de hele bliksemse bende - het enige dat telt is dat zij anders zijn, en daar moeten wij voor wijken. Het volkomen ondoordachte hieraan is dat niet alleen dat als de Turkse en/of Marokkaanse klasgenoten geen boodschap hebben aan Willem de Zwijger, de autochtone klasgenoten die niet hebben aan Suleyman de Grote. En daar bovenop komt dan nog de Surinaamse en Kaap-Verdische kinderen, die geen boodschap hebben aan beide. Kortom: het idee van Maria Grever is volkomen geschift. Maar niet alleen dat. Want laten we haar ideeën eens tot uitvoering laten komen. Niet in Nederland, want daarvoor zouden we te lang moeten wachten. Nee, we nemen Italië, dat het al van origine het multiculturalisme heeft ingevoerd, zoals Michael Zeeman in zijn artikel uitvoerig heeft toegelicht. Wat betekent die grote diversiteit voor de mentaliteit binnen de betreffende staat? Dat is op deze website al uitgebreid toegelicht in Westerse organisatie 
, en de bijbehorende bronnen
 , en
deels afgekort hier weergegeven met betrekking tot ons Italiaanse geval - vijf
artikelen die laten zien in welke richting je staat gaat bij invoering van het
multiculturalisme:
Bij invoering van multiculturalisme gaat je staat dus richting rotzooi en anarchie Kortom: culturele diversiteit is een ramp voor de goed geleide staat - alles wat slecht is aan de mens komt erin boven. Omdat de onderlinge samenhang, het onderlinge vertrouwen, aan stukken wordt gerukt door de diverse deelbelangen van de diverse deelculturen. De ideetjes van hoogleraar Maria Grever zijn dus niet alleen geschift. Het is, om in populaire termen te blijven, van de pot gerukt. In objectievere termen, de Italiaanse vergelijking in aanmerking nemende: het ronduit misdadig - misdadig van het type Hugo Brandt Corstius en zijn heksenjacht op de wetenschap  - maar dan
erger gezien de potentiële gevolgen. En de aanzetter tot deze misdaad in de
sociologie zou met stokken uit de Academia moeten worden gejaagd.
Naar Cultuur, eenheid ,
Sociologie lijst 
, Sociologie overzicht
, of site home
.
|