Landverraders: media, elite, godsdienstvrijheid

Er staat op deze website een zeer grote verzameling van oordelen van juristen uitleg of detail , de zogenaamde jurisprudentie, die laat zien dat ze in sterke mate gunstig oordelen voor gekleurde immigranten in het algemeen en moslims in het bijzonder.

Eigenlijk is er hier sprake van bewezen rassenjustitie.

Wat dusdanig helder en opvallend is dat het in populaire kringen een naam heeft: "die D66-rechters".

Dat is natuurlijk zeer ernstig, aangezien het het maatschappelijke klimaat vergiftigt.

Minder opvallend is de meer formele kant van deze zaak, die natuurlijk even ernstig is, namelijk die van de vrijheid van godsdienst.

In discussies waarin kritiek wordt geleverd op de islam trekken de medestanders van de islam, zodra ze ook maar enigsizns in de verdrukking komen, bijna automatischde kaart van "De Vrijheid van Godsdienst. Die ze dus voorstellen zpals hier neergeschreven: met hoofdletters, oftwel: als Absolute Waarde.

De onmiddelijke redelijke (als in: pas de ratio toe) weerlegging is dat dit een leugen is omdat er geen "Absolutue Vrijheid van Godsdienst" bestaat, want de Godsdienst van de Rituele Kinderoffers zou onmiddellijk verboden worden.

Maar omdat in deze discussie ook een strenge politike-correcte censuur heerst, zijn dit soort uiterst geldige tegenargumenten nog niet in de openbaarheid gekomen en ettert het begrip de "Vrijheid van Godsdienst" door.

Maar godsdienst heeft vele vijanden, en vanuit de meer anarchistische hoek is er ook een aanval erop gestart door het oprichten van De Godsdienst het Vligende Spaghettimonster", afgekort tot "Het pastafarisme". Met als symbool voor de aanhangers het dragen van een vergiet op het hoofd.

Omdat de wijdverspreide godsdiensten ideeën aanhangen die volkomen buiten de werkelijkheid liggen en dus volkomen willekeurig zijn, is er geen in de werkelijkheid stoelende regel te vinden om de pastafari's van het begrip godsdienst uit te sluiten.

Het was begin af aan duidelijk dat men dat toch zou doen.

Het proces daarnaar is slechts even op deze website vastgelegd, in de verzamelingen van Cultuurverraad uitleg of detail en Cultuurverraad, juristen uitleg of detail , maar niet vervolgd omdat de finale uitspraak nog moest komen. Die finale uitspaak is er nu, en vandaar hier het verslag.

Dus eerst terug naar de eerdere fases (telegraaf.nl, 05-09-2017 uitleg of detail ):
 

Ambtenaren worstelen met pastafari: vergiet of niet?

Ambtenaren zitten regelmatig met de handen in het haar door personen die met een pastavergiet op het hoofd aan de balie verschijnen bij de aanvraag van een paspoort of rijbewijs. Ze vragen zich af: mag dat?

De opmerkelijke aanvragers zijn lid van de ‘de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster’. De pastafari, zoals ze zichzelf noemen, vinden dat ze net als een moslima het recht hebben om het hoofddeksel van hun religie te dragen op pasfoto’s voor officiële documenten. ...
    Het ministerie en ook de rechter hebben inmiddels duidelijk gemaakt dat het vergiet op pasfoto’s niet is toegestaan. ...

Tot nu toe was het praten, maar nu moest dus de boter bij de vis: men had, tegen alle bestaande regels in, moslims toegstaan om hoofddoeken te dragen op pasfotos voor paspóorten en dergelijke, dus iets dergelijsk kan men eigenlijk niet weigeren aan pastafari's zonder een expliciete juridische uitspraak erover.

Zoals ook te voorzien, deed men dat toch. En dus ging de zaak verder het jurirische circuit in.

Het relatief kort daarop volgende geval dat in de openbaarheid kwam, was een wat minder officieel instituut, maar toch interessant omdat de pastafari-partij de moeite name om te reageren, en staat was (als intellectueel) op een zodanige wijze te doen dat men hem, ondanks de bestaande censuur, het recht gegeven moest geven op een weerwoord (de Volkskrant, 01-12-2017, door Michael Afanasyev):
  Is piratenkostuum echt gekker dan toga en baret?

Die kop is helemaal fout, een poging tot vervlasing door de Volkskrant, maar het is dus sowieso een wonder het artikel het geplaatst werd.
    De tekst:
  White tie is de meest formele dresscode en wordt gebruikt voor plechtige ceremonies, zoals de troonswisseling of de Nobelprijsuitreiking. Bij white tie worden mannen verwacht in rokkostuum en vrouwen in een lange galajurk.
    De Technische Universiteit Delft hanteert white tie als kledingvoorschrift voor de promotie tot doctor, die een ceremoniële aangelegenheid is.

De regel. Deel van de cultuur. Cultuur is niets anders dan een verzameling leefregels overgedragen van generatie op generatie, opdat de nieuwe generaties de ervaringen die geleid hebben tot die regels, meestal geen prettige, niet opnieuw hoeven te beleven. De nieuwe generaties hoeven daarom niet noodzakelijkerwijs het nut in te zien van die regels. Dat blijkt pas als ze die regels gaan afschaffen.
    En tot die leefregels kunnen allerlei "versieringen" horen zoals "plechtigheden", die eerder gebruikt zijn om de groep aan elkaar te binden en bij elkaar tehouden, en die geen geldelijk of ander opzichtig praktisch nut lijken te hebben.
    Waarvan hier dus een voorbeeld. De plechtigheid dient (mede) om de promovendus de erecodes van zijn nieuwe status in te prenten.
    Maar alle regels hebben uitzonderingen:
  De TU Delft zegt andere tradities te respecteren. Daarom is het toegestaan om in kleding van een 'buitenlandse academische cultuur of traditie' te promoveren. Zo mocht onlangs een Japanse in de ceremoniële kleding van haar land promoveren. En als je in dienst van het leger bent, mag je promoveren in je ceremoniële uniform.    ...

En hoe "leuk" deze gevallen ook: in uitzonderingen schuilt een gevaar:
  ... ik ben promovendus én een priester in de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster. Waarom zou ik als pastafari-priester dan niet mogen promoveren in mijn ambtskostuum, het piratenkostuum?

Het gevaar dus zijnde: wie bepaalt wat een geldige uitzondering is? En vooral: wat zijn daarvan de regels? Want zonder de regels voor uitzonderingen ben je snel bij "af": willekeur. Priesterkostuum en hoofddoek wél, piratenkostum en vergiet-op-hoofd niet.
    En meteen zit je in deze situatie:
  De TU Delft twijfelt of het pastafarisme een 'echte' religie is. Maar het is niet aan de TU Delft om dat te bepalen.

Juist. En het is al zeer ernstig dat dit nu wel gebeurt.
  De overheid, een werkgever of een onderwijsinstelling mag niet bepalen wat wel en wat geen religie is.

En dit gebeurt dus ook, en is nog veel ernstiger. Hier wordt een regel geschonden die nog veel fundamenteler is:
  Immers, iedereen dient in Nederland gelijk behandeld te worden.

Andere woorden voor "Voor de wet is iedereen gelijk".

Het meest basale rechtsprincipe. En als er iets in een wet of zelfs de Grondwet staat dat hier tegenin gaat, dan is die wet een schending van het recht.
    En dat staat er in, als er ook maar iets in staat over religies of minderheden. Religies zijn groepen en aan groepslidmaatschap mogen nooit en te nimmer meer rechten voor de wet ontleend worden. En "minderheden" kunnen niet voor de wet bestaan, want er zijn minderheden noch minderheden voor de wet, want voor de wet is iedereen gelijk.
    En wie iets in die richting onderneemt, stuit vroeger of later op geval als die van de pastafari. En heeft op dat moment twee keuzes: chaos, of handhaven van de basale regel.
    In dit geval wil dat zeggen: of géén kledingvoorschrift, of voor iedereen. Dus ook voor priester, hoofddoek en Japanse.
    Dat is waarom die regel ooit is uitgevonden. Wat men nu kennelijk niet meer beseft
    En voor het wijdere geval: of handhaven van de regel dat iedereen voor de wet gelijk is, oftewel: een rechtssysteem, of dat opgeven voor het recht van de grootste, en dus van de sterkste, en dus de wet van de jungle.
    Zoals men doet door het geven van voorrechten aan moslims zoals het dragen van hooddoeken welke overheidshoedanigheid dan ook. Inclusief al die instituten en andere zaken en gelegenheden die door de overheid gefinancierd worden of daar anderszins aan verbonden zijn.
    Alle toegeven aan eisen van moslims, in hun eigen streken gewoon barbaren uitleg of detail , is een stap richting rechteloosheid en barbarij alhier.

Deze zaak is dus glashelder. Maar toch ging het onderhavige instituut, een universitaire instelling, er tegenin, en schond het meest basale rechtsbeginsel.

Wat dus veroorzaakt wordt door het feit dat met het gebruik van termen als "minderheden" en "religies" het meest basale rechtsbeginsel geschonden wordt in de wetten zelf.

En dat komt weer omdat, vanuit de geschiedenis, religie en dus religieuzen extra rechten zijn gegeven boven andere burgers.

Welke extra rechten tot voor twee à drie decennia voortdurend verminderd werden, tot de komst van de molslims, en de steun vanuit de elite en vooral de media uitleg of detail aan de moslims. Want immirgranten en dus een te beschermen groep uitleg of detail . Wat de Volkskrant hier deed door de kop boven het artikel te vervalsen, wnat die had moeten luiden:
  Is piratenkostuum echt gekker dan priesterkostuum of hoofddoek?

Waarop de situatie ook voor dit specifieke geval weer meteen duidelijk was geweest.

Goed, een glashelder betoog, en de zaak zou hiermee afgedaan kunnen worden. Tenzij er een inhoudelijk weerwoord gegeven werd, maar dat kwam er dus niet. Aantonende dat dat weerwoord er niet is.

En natuurlijk ging men in het formele proces op de ingeslagen weg verder, want die weg wordt aangestuurd door ideologie: er is een ideologisch noodzakelijke uitkomst waarnaar gestuurd moet worden.

En nu is er dus de uitspraak op het hoogste bestuurlijk-juridische niveau: die van de Raad van State. Die natuurlijk niet kon vermijden het op de correcte juridische manier te aan te pakken en te formuleren (de Volkskrant, 16-08-2018, door Raoul du Pré):
 
  Raad van State: pastafari zijn geen religieuzen

Wie in staat is om hier ook maar het kleinste geestelijke stapje terug te nemen, leest hierin onmidellijk een totaal absurde wereld van schijnwerkelijkheden. Hoe kan een instituut staande voor meer algemeen belang op welke manier dan ook besluiten dat de hoogst willekeurige opvattingen van de ene groep gaan boven die van een andere?
    De Volkskrant voelt op één of ander manier ook nattigheid, en beperkt zich in deze uiterst belangrijke zaak waarvan ze het belang zonder enige twijfel ook beseffen tot een stukje van een halve pagina aan de minder opvallende en minder-gelezen linkerkant.
    Evengoed is het stukje zeer onthullend:
  Een gevoelige nederlaag voor de pastafari in Nederland: hun geloof in het Vliegend Spaghettimonster wordt door de Raad van State niet erkend als godsdienst of levensovertuiging. Pastafari kunnen zich daarom niet beroepen op de vrijheid van godsdienst en de bijbehorende rechten.

Hier wordt dus zonder meer toegegeven dat religieuzen meer rechten hebben

Iets dat volstrekt niet kan en mag in welke functionerende rechtsstaat dan ook. Daar waar dit soort voorkeursbehandeling bestaat, is er hoogstens sprake van een gemankeerde en deels disfunctionerende rechtsstaat.

Iets dat ieder rechtsstatelijk functionerend medium onmiddellijk zou moeten signaleren.

De Volkskrant beperkt zich tot het commentaar van een juridisch deskundige:
  Rechtsfilosoof en atheïst Paul Cliteur, sympathisant van de pastafari, voorspelt dat nieuwe rechtszaken sowieso niet uitblijven zolang de staat rechten toekent op basis van godsdienstige overtuigingen. 'Dit is een heel verkeerde uitspraak. Godsdiensten hebben allemaal een grote mate van irrationaliteit. De Raad zegt in feite dat het pastafarisme gekker is dan de grote godsdiensten die we kennen. Dat vraagt om uitleg. Die geeft de Raad niet. Ik ben net in Jeruzalem geweest en heb daar al die verhalen weer gehoord van de christenen, de joden en de moslims. Wat die allemaal geloven!'
    Beter was het volgens Cliteur geweest als de staat in het geheel zou ophouden met privileges op grond van welke godsdienst dan ook en religieus neutraal zou worden. 'Wat de raad nu doet, komt neer op discriminatie jegens kleinere godsdiensten. De rechten van de pastafari worden beperkt. Dat zal vroeg of laat onhoudbaar blijken.'

Oftewel: het intrappen van open deuren.

Waarmee de zaak voor de politiek-creecte media was afgedaan. Nogmaals: was het vonnis omgekeerd uitgevallen, was er op zijn minst wekenlang stennis over getrapt met terminologie als "het schenden van de rechten van minderheden" en "het trappen tegen moslims".

Nu het vonnis uitviel ten gunste van de moslims, vindt je alleen commentaar in de niet-politiek-correcte media. Het eerste is een nogal droog uitgevallen analyse bij Elsevier, dat vanwege die droogheid en het belang van de zaak volledig gereproduceerd wordt (elsevier.nl, 16-08-2018, door Gerrt van der List uitleg of detail ):
  Spaghettimonster roept vragen op over privileges van gelovigen

Van de Raad van State mogen aanhangers van het pastafarigeloof niet op de pasfoto met een vergiet. Begrijpelijk. Maar dan zou ook aan de voorkeursbehandeling van andere religies een eind moeten worden gemaakt.

Het lijkt een bizarre kwestie. Mienke de Wilde wil graag met een vergiet op haar hoofd op een pasfoto voor een identiteitskaart worden afgebeeld. De rechtenstudent uit Nijmegen zegt dat ze, als aanhanger van het pastafarigeloof, deel uitmaakt van de Kerk van het vliegend Spaghettimonster. En omdat met uit religieuze overtuiging gedragen kleding, zoals een hoofddoek of een tulband, voor een pasfoto mag worden geposeerd, meent zij een bij haar geloof passend vergiet te mogen opzetten.

De Raad van State wil hier niet in meegaan. De hoogste bestuursrechter van het land gaf De Wilde gisteren ongelijk. De overtuiging dat de wereld is geschapen door een onzichtbaar vliegend spaghettimonster, zou niet serieus genomen hoeven te worden. Het pastafarisme zou satirisch bedoeld zijn en niet voldoen aan de criteria van ‘overtuigingskracht, ernst, samenhang en belang’ aan de hand waarvan de Raad van State meent te kunnen vaststellen of een levensbeschouwing in de categorie ‘religie’ valt.


Voorkeursbehandeling dwingt tot theologische standpuntbepaling

Het is niet heel waarschijnlijk dat De Wilde en haar geestverwanten diep overtuigd zijn van de scheppende rol van een spaghettimonster. Maar zij roepen wel – en dat zal vast de bedoeling zijn – interessante vragen op over de voorkeursbehandeling van gelovigen. Aanhangers van een officieel erkende religie hebben blijkbaar privileges. Maar dit dwingt staat en rechter tot een lastige, principieel dubieuze theologische standpuntbepaling.

Zo valt de lijn tussen geloof en bijgeloof moeilijk te trekken. De angst voor narigheid op vrijdag de dertiende wordt doorgaans als bijgeloof beschouwd, maar de – evenmin wetenschappelijk onderbouwde – overtuiging dat Maria met een onbevlekte ziel is ontvangen in de schoot van haar moeder, is een dogma van de Rooms-Katholieke Kerk.

Subjectieve visies spelen ook een rol. Een christen zal het islamitische geloof dat de profeet Mohammed op een ezel ten hemel is gevaren, verwerpen of zelfs krachtig bestrijden, maar gelooft tegelijkertijd in de lichamelijke opstanding van Jezus. Hoe moet een staat of rechter in ’s hemelsnaam beoordelen welke overtuigingen officieel serieus genomen behoren te worden?


Alle hoofdtooien moeten worden verbannen van pasfoto’s

Gelukkig bestaat er een eenvoudige ontsnappingsroute uit dit politiek-theologische mijnenveld. Deze bestaat niet in het honoreren van de wens om met vergieten voor pasfoto’s te poseren. Dit zou maar leiden tot een rommeltje.

Veel makkelijker en principieel veel beter te verdedigen is het verbannen van alle hoofdtooien op pasfoto’s. Geen vergiet, maar ook geen keppeltje of ander religieus gelegitimeerde afwijking van de regel. Zo wordt een belangrijk principe van de rechtsstaat in praktijk gebracht: alle burgers, gelovigen en ongelovigen, worden gelijk behandeld.

En alweer blijkt de zaak glashelder.

Er volgde nog het commentaar van een in twee opzichten deskundige: hoogleraar rechtsgeleerdheid en vluchteling voor de barbarij van de islam Afshin Ellian (elsevier.nl, 17-08-2018, door Afshin Ellian, hoogleraar rechtsgeleerdheid te Leiden uitleg of detail ):
 

Het pastafarisme is de ware religie

Toen ik zeven of acht jaar was, vroeg mijn vader mij wat ik wilde worden: ‘Ik, ik wil een profeet worden’. Hij boog zich naar me toe en zei op bloedserieuze toon: ‘Je bent in de juiste regio geboren.’ Dat vatte ik op als een bevestiging van mijn streven. De regio waar ik vandaan kom, wemelt al eeuwen van de profeten, imams en andere celebranten.    ...

Bij de afdeling rechtspraak van de Nederlandse Raad van State voerden de aanhangers van het Vliegend Spaghettimonster nogmaals aan dat de rechtbank ten onrechte in het midden heeft gelaten of de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster kan worden beschouwd als een religie of een levensbeschouwelijke stroming. Eigenlijk vinden ze dat ‘de rechter zich dient te onthouden van interpretatieve oordelen over de precieze inhoud of reikwijdte van deze overtuiging’.

Vadertje, wat denk je? Hebben ze gelijk? ‘Ja’ zou hij zeggen. Omdat de meeste religieus geïnspireerde moordpartijen beginnen met de vraag of een stroming als religie kan worden beschouwd. Mijn vadertje zou daaraan toevoegen: ga het nieuws van gisteren lezen, kijken of luisteren.

Gisteren kwamen bij een aanslag in Kabul bijna tweehonderd sjiieten om het leven. Hoe komt dat? De hoogste rechter van een andere islamitische stroming heeft besloten dat het sjiisme geen islam is en ook geen religie, en daarom zijn de aanhangers kafir en dus moeten ze worden gedood.


Hoogste rechter hanteert Midden-Oosterse logica

De hoogste administratieve rechter van Nederland denkt ook dat de Kerk van het Vliegend Spaghettimonster geen religie is. De hoogste rechter hanteert Midden-Oosterse logica.

Wat zijn de argumenten van de hoogste rechter? Het pastafarisme zou te grappig zijn om een religie te zijn, ‘in het bijzonder ontbreekt het daarin aan de vereiste ernst (seriousness) en samenhang (cohesion)‘. Een eis is kennelijk zichtbare ernst in de religieuze uitingen. Mijn vadertje zou wederom zeggen: zet de tv aan en kijk naar een willekeurig journaal.

Als de hoogste rechter erkent dat er geen finale ware religie bestaat, en dat alle religies volgens het recht op dezelfde wijze worden behandeld, komt dan de hoogste rechter de bevoegdheid en de wijsheid toe om een onderscheid aan te brengen tussen echte en onechte religies? Als de hoogste rechter gelooft dat er een finale ware religie bestaat, dan plaatst de hoogste rechter zich buiten ons grondgebied en bevindt hij zich in mijn geboorteregio. Deze toestanden sluiten elkaar uit.    ...

Kortom: met dit vonnis van de Raad van State is niet alleen weer een stap gezet richitng extra rechten voor religie, maar dus vooral ook extra rechten voor de islam, en dus een stap gezet terug van de beschaving en in de richting van de barbarij.

Het kan niet anders dat dit radicale vonnis minstens even radicale tegenkrachten zal oproepen. Door de juridische omgeving waarin het zich nu afspeelt zal het enige tijd duren voor de volledige reikwijdte ervan zal doordringen, maar als dat gebeurt zal de reactie overeenkomstig radicaal zijn.

Welke kant die reactie op zal vallen, is onbekend. Voorspellen is moeilijk en vooral van de toekomst ...

En bovenal van de toekomst in maatschappelijke ontwikkelingen.

Maar etnische burgeroorlog is zeker één van de mogelijke einduitkomsten.

Net als een ouderwetse klassen-burgeroorlog met Bastilles en dergelijke.


Naar Landverraad , of site home .

20 aug.2018