Bronnen bij Sociologische begrippen: neoliberalisme, kwaadaardigheid

In de verzameling Neoliberalisme, zijeffecten uitleg of detail zijn, zoals de titel al zegt, een aantal maatschappelijke effecten van het economische begrip "neoliberalisme" geschetst, waarvan het netto-effect weinig te fantaseren overlaat: ze zijn antisociaal. In de huidige verzameling gaat het om de verbinding van het neoliberalisme met meer psychologische kwalificaties - die natuurlijk ook terug te vinden zijn in de sociologische effecten.
    De eerste bron was de aanleiding voor het starten van deze verzameling, maar lijkt in eerste instantie redelijk onschuldig. De eerste weggever is de auteur: voormalig chef-economie van de Volkskrant Frank Kalshoven, de persoon die de economie-redactie van de Volkskrant volkomen, volkomen in de armen van het rabiate neoliberalisme heeft gedreven. Die zich hier uitlaat over een onderwerp dat niet economisch lijkt: het lager-onderwijs - de koppen van het artikel moeten even weglaten worden (de Volkskrant, 15-02-2014, column door Frank Kalshoven, directeur van De Argumentenfabiek
  Deze week zaten ze te zweten en in de week van 10 maart volgt de uitslag. De leerlingen van 6.170 basisscholen (zo'n 85 procent van het totaal) kennen dan hun score op de Citotoets, die (mede) bepaalt naar welke type vervolgonderwijs ze na de zomer gaan.
    Maakt het wat uit? ...

Wat maakt het uit? Een retorische vraag, natuurlijk. Natuurlijk maakt het wat uit: wie hoog in de Cito-toets scoort, maakt een kans op een betere baan en een beter leven. Dat betere van die baan bestaat uit twee dingen: een betere beloning maar vooral veel betere werkomstandigheden, met vooral veel meer vrijheid. Waarvan iedereen met enige sociaal-psychologische kennis weet dat levensgeluk in hoge mate bepaald wordt door de mogelijkheid je eigen levensomstandigheden te kunnen inrichten en sturen. Ook inmiddels bekend genoeg is het feit dat hogeropgeleiden een veel gezonder leven hebben, en zo'n zes tot zeven jaar langer leven. Dat ongezondere leven van de lageropgeleiden heeft natuurlijk alles te maken met hun slechtere arbeidsomstandigheden - vooral slechtere psychologische arbeidsomstandigheden, dus.
    Welke uitschrijven van factoren alleen nodig voor degenen die enigszins verstrooid waren, want iedereen met gezond verstand weet hoe belangrijk opleiding is en kent deze factoren.
    Frank Kalshoven heeft een wat andere kijk op dit gebeuren. Hier zijn de kop van het artikel en de eerst zinnen na het eerste citaat:
  Een hoge Citoscore is tonnen waard

Tussentitel: De master verdient per uur 70 procent meer dan de vmbo'er

...
Maakt het wat uit? Los van al het andere: zomaar een half miljoen euro. Denk maar mee.
    Na de basisschool begint de selectie. De gewone onderwijsroute van een vmbo-leerling voert via het mbo naar de arbeidsmarkt. De havist gaat na diplomering direct aan het werk of belandt daar via het hbo. De vwo'ers en gymnasiasten g...
    Dus: de Citoscore bepaalt (in hoge mate) het type vervolgonderwijs. ...
    Want het einddiploma heeft, op zijn beurt, weer twee belangrijke effecten. Ten eerste: hoe hoger het einddiploma, des te groter de kans dat gedurende het werkzame leven wordt geïnvesteerd in (nog) meer leren. Bij-, op-, en nascholen komt bij hoger opgeleiden veel vaker voor dan bij lager opgeleiden.
    Het tweede effect is nog pregnanter: het einddiploma beïnvloedt de hoogte van het uurloon - en niet zo'n beetje ook.
    Hoeveel levert meer leren op? ...

Dit deed denken aan vele dingen. Het eerste was een leerzaam verhaal uit het geschiedenisonderwijs op de middelbare school. Dat van koning Croesus => - de man die aan goudzucht ten onderging. Of dat uit de Bijbel, van de Dans rond het Gouden Kalf. En zo zijn er nog vele andere. En de boodschap van al die verhalen is hetzelfde: goudzucht is een ernstige vorm van kwaadaardigheid. En precies hetzelfde geldt natuurlijk voor geldzucht. En precies hetzelfde geldt natuurlijk voor het uitdrukken van al het maatschappelijke in geld.
    Het geldverhaal van Kalshoven is uiting van deze kwaadaardigheid

En dit past in een patroon. Bij Kalshoven onder andere te zien in zijn absurde individualisme (de Volkskrant, 22-01-2005, column van Frank Kalshoven
  De bv Ik, de emancipatie van de werknemer en 100 jaar vakbonden

Wim Kok, oud-voorzitter van de Federatie van Nederlandse Vakverenigingen (FNV) ...
    Het is extra aardig daarover na te denken omdat FNV-voorzitter Lodewijk de Waal ... zijn vertrek heeft aangekondigd.
    ... Wat moet de nieuwe voorzitter gaan doen, gegeven de honderd jaren die achter ons liggen, nadenkend over de 21ste eeuw?
    Het korte antwoord: investeren in de bv Ik (of emigreren naar China).    ...

 Oftewel: wie aan meer denkt dan alleen zichzelf, is een communist.
    Voor het volledige patroon achter de ideeën van Frank Kalshoven, zie, voor een enkel opvallend geval hier uitleg of detail , en voor een langere reeks hier uitleg of detail .

Het diepere psychologische patroon achter wordt duidelijker met de tweede persoon die hier als voorbeeld gebruikt wordt: successchrijver Arnon Grunberg. Eén van diens vele activiteiten in de publiciteit, de media, is op het moment van schrijven, februari 2014, een dagelijkse (mini)column in de Volkskrant. Op de voorpagina. Hier een specimen van deze prominente inbreng in de samenleving (de Volkskrant, 11-02-2014, column door Arnon Grunberg):
  Troep

In Hollands Maandblad schrijft Ton van Rietbergen, economisch geograaf, verbonden aan de Universiteit Utrecht: 'Het laatkapitalisme kenmerkt zich door een industriële productie die als voornaamste doel heeft ons troep te verkopen die we niet nodig hebben.'    ...

Er zijn ook wel nuttige dingen die verkocht worden, maar die zijn beslist niet het product van het kapitalisme, maar van technische en wetenschappelijke vooruitgang. De eindproducten van het eerder genoemde onderwijs dat niet voor geldgewin maar voor onderzoekszin opleidt.
    Grunberg kiest voor de troep, en vindt de keuze voor waarde een weerzinwekkende, zoals blijkt uit het vervolg. Maar noemt eerst nog een ander affront van de econoom:
  Volgens Van Rietbergen is 'een van de belangrijkste inzichten van de moderne economische wetenschap' dat vanaf 25 duizend dollar (circa 18 duizend euro) inkomen per jaar ons geluk niet meer toeneemt.

Hetgeen uit diverse onderzoeken is gebleken.
    Maar ook Arnon Grunberg heeft, net als Frank Kalshoven, een andere kijk op de dingen.
  Zeker is dat een econoom die beweert te weten welke troep wij wel en welke troep wij niet nodig hebben niet zozeer een econoom is als wel een gemankeerde tiran.

Oftewel: iedere stap in de richting van meer gelijkheid is tirannie, communisme, oftewel: het enige deugdzame is "Het recht van de sterkste" en "Winner takes all".
    En ter ondersteuning van dit enkele voorbeeld, net als bij Kalshoven, een paar aanverwante meningen (de Volkskrant, 08-11-2013, column door Arnon Grunberg):
  Superrijken

Bill de Blasio is tot nieuwe burgemeester van New York gekozen. Of dat betekent dat de New Yorkers genoeg hadden van Michael Bloomberg weet ik niet, hij deed ook niet mee aan de verkiezingen.    ...
    Bloomberg, een van de rijkste mannen ter wereld, spendeerde in zijn eerste campagne naar verluidt 73 miljoen dollar van zijn eigen vermogen. Wie zoveel geld over heeft voor een politieke loopbaan móet wel een idealist zijn.    ...

En (de Volkskrant, 09-11-2013, column door Arnon Grunberg):
  Gelijke kansen

... de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid blijft - vermoedelijk terecht - het belang van onderwijs benadrukken, waarmee wordt bedoeld dat de concurrentie ons dwingt te excelleren.    ...
    Het streven naar kennis en innovatie staat haaks op het streven naar een meer egalitaire samenleving, al was het maar omdat, zelfs als iedereen gelijke kansen krijgt, elitevorming niet is tegen te houden.    ...

Dus allemaal samen te vatten in: het enige dat telt in de maatschappij is macht en de macht hoort bij degenen met het meeste geld. Meer over de meningen van dit figuur Grunberg hier uitleg of detail .
     Naast de meer opvallende vormen van kwaadaardigheid: de fysieke als verkrachting, marteling, is dit wel een van de ergste varianten. En dit alles is vervat in het neoliberalisme. De kwaadaardigheid die gekomen is uit het kwaadaardige idee van één enkele Superbestuurder van Alles: de absolute Godheid van de Joodse Bijbel. De Wrekende Godheid van de Joods Bijbel. Die geen concurrentie van een Duivel behoeft, omdat hij dat zelf is. En waarom het geen wonder is, dat het kwaadaardige neoliberalisme ook via de Joodse weg onze maatschappij is binnengedrongen . Figuren als Kalshoven zijn lieden die geen weerstand hebben kunnen bieden aan het fluitspel, in dit geval verbaal spel, van de rattenvangers van Hamelen die het Joodse Neoliberale Verhaal van het Individu en het Geld verkondigen. Meer over de Joodse vorm van kwaadaardigheid hier uitleg of detail - meer volgers van dit neoliberale verbale fluitspel zijn te vinden in de lijst rechts bij de beschrijving van dit exemplaar uitleg of detail - meer over andere uitingsvormen van de neoliberale kwaadaardigheid hier uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail .

Een zeldzaam persoon die het constateert en in de media krijgt (de Volkskrant, 07-06-2014, door Philip Polderman, oud-rector van het Cambium College in Zaltbommel):
  Laat bestuurders niet elkaars salaris bepalen

Een inkomen voor topmensen van 52 keer het salaris van de minst verdienende is immoreel.


In de beschouwingen over de toegenomen inkomensongelijkheid is sprake van 'schadelijke gevolgen voor de economie', 'sociale vergelijkingsangst', 'depressies', 'burn-outs', maar niemand heeft het over de morele kant van deze kwestie. Niemand constateert dat een inkomen voor topmensen van gemiddeld 52 keer het salaris van de minst verdienende absurd, immoreel, abject en zelfs pervers is en geen enkele relatie meer heeft met de 'verantwoordelijkheden' of de 'enorme kwaliteit' van de topmanager. Men gaat een waardeoordeel uit de weg.    ...

Maar dat staat hier dus als: het is immoreel, en kwaadaardig.

En nog een groot maatschappelijk veld (de Volkskrant, 07-06-2014, door Arjen Göbel, huisarts):
  In de zorg is tweedeling terug van weggeweest

U komt in hetzelfde ziekenhuis bij dezelfde arts als uw buurman, maar krijgt een goedkopere behandeling.


...    Bij de nieuwe budgetpolis worden er door de verzekeraars prijsafspraken gemaakt met geselecteerde dokters en ziekenhuizen. Dat brengt de prijs omlaag en de kwaliteit omhoog, is het uitgangspunt.
    De kwaliteit van de zorg wordt echter niet bepaald door dit soort financiële ingrepen, maar door de kundigheid en ervaring van de dokter. En als het goed is, is die vakkundigheid een verademende constante op de woelige baren van de gezondheidszorg. Een dokter wil zijn werk - no matter what - goed doen.
    [men, red.] veronderstelt dat de verzekeraar weet welke chirurg een operatie het best en het goedkoopst doet. Dat is een misverstand. Verzekeraars weten niet welke chirurg de beste is. En als ze dat al weten is het merkwaardig dat ze die adviezen pas gaan geven na de introductie van de budgetpolis. Sterker nog, exclusief aan patiënten met een budgetpolis.
    Ook is het opmerkelijk dat gezocht wordt naar de beste chirurg die tegelijk de goedkoopste is. En dat gedacht wordt dat een chirurg die alleen nog maar heupen opereert nog steeds een goede algemeen chirurg blijft, die ook weet wat hij moet doen als er iets anders met de patiënt gebeurt. En die zijn werkplezier houdt, ook al legt de minister hem op nog maar één type operatie te mogen doen.
    En misschien nog wel het belangrijkste misverstand: dat het hier alleen maar om chirurgen en om operaties gaat. Er zijn nóg vijftien specialismen waarbij door de verzekeraars de goedkoopste optie wordt gekozen.
    De verzekeraars zullen prijsafspraken moeten maken met hetzelfde ziekenhuis als waar patiënten met een duurdere (eigenlijk: gewone) polis komen. Met andere woorden, er ontstaat een tweedeling in één ziekenhuis tussen goedkopere en gewone zorg. Ik zie namelijk niet in hoe verzekeraars de ongeveer honderd ziekenhuizen in Nederland zouden moeten opsplitsen in 'budgetziekenhuizen' en 'dure ziekenhuizen'. Dat is onmogelijk en zal dus binnen bestaande ziekenhuizen moeten gebeuren.    ...
 
Een economische wet zo oud als Methusalem: wie prijsvariaties invoert, voert automatisch kwaliteitsvariaties in. Tenzij gepaard gaand met dwangmaatregelen die het invoeren van prijsvariaties zinloos maken. Dus indien prijsverschillen, dan kwaliteitsverschillen, en degenen die minder kan betalen krijgt minder.
    Wie stelt dat dit anders ligt, is een oplichter, misdadiger, of een hulpje van oplichters en misdadigers. Type orgaanhandelaren. Hier is zo'n orgaanhandelaar:
  ... Raoul du Pré schrijft juichend over de effecten van de nieuwe budgetpolis (Commentaar, 7 juni). Hij stelt dat de concurrentie op prijs en kwaliteit nu eindelijk echt op gang komt. ...

Dit gaat over een hoofdredactioneel commentaar in de Volkskrant. De Volkskrant is een rabiate steuner van het neoliberalisme. Inclusief de orgaanhandelaren. Overigens: in de rest van de media is het bijna net zo erg (niet-rechts), of nog veel erger (rechts).

Een bekende vorm van kwaadaardigheid: het bespotten van degenen die onderliggen (de Volkskrant, 12-06-2014, door Gerhard Hormann):
  Piketty in de lage landen

Geen echte scheefgroei, alleen scheve gezichten

In de kern gaat de vermogensdiscussie niet om een kloof tussen arm en rijk, maar om kinnesinne.


De berichtgeving over de oneerlijke en scheve verdeling van vermogens in Nederland begint langzamerhand trekjes te vertonen van een hetze. Door het gegoochel met cijfers lijkt het probleem veel erger dan het is en dreigt de verkeerde groep de dupe te worden van overheidsmaatregelen.
    Wie de afgelopen weken de krant opensloeg, zou gemakkelijk kunnen denken dat Nederland op het punt staat af te glijden in een soort feodaal stelsel waarbij de rijken in hun miljoenenvilla's rentenieren, terwijl wij allemaal in de kolenmijnen moeten werken tot de dood erop volgt. Er is niet alleen sprake van 'groeiende ongelijkheid' maar ook van een 'ernstige scheefgroei in vermogens'.    ...
    De uitspraak dat de vijf rijkste huishoudens net zoveel kapitaal bezitten als de 3,5 miljoen armste is statistisch gezien correct, maar misleidend en demagogisch. ...

Dit alles ter verhulling van het feit dat al die hoge inkomens en vermogens niets anders zijn dan een volkomen uit de hand gelopen vorm van kinnesinne.

En een ander ding dat je beslist niet moet willen, is gelijkheid in de (medische) zorg (de Volkskrant, 20-11-2014, van verslaggever Gijs Herderscheê):
  Ziekenfonds? Dat is VVD te gortig

De kop van de webversie was veel pakkender en passender:
  Het ziekenfonds terug? Kwaaier kan de SP de VVD niet maken

Kijk, zo komt de kwaadaardigheid helder naar voren:
  Gelijkheid in de zorg? Kwaaier kan je de VVD niet maken

Wat details:
  'Wij zijn als overheid de controle kwijt over iets wat van ons allemaal is: de zorg', zei het SP-Kamerlid Renske Leijten vandaag in de Tweede Kamer. Niet voor het eerst en zeker niet voor het laatst pleit zij daarna voor rigoureus ingrijpen: de nationalisering van de gezondheidszorg. Ofwel: de herinvoering van het ziekenfonds. De onvermijdelijke aanvaring met de VVD volgt meteen.     ...
    Als Leijten namens de SP de begroting fileert, kan Arno Rutte van de VVD zich niet meer inhouden. Als door een wesp gestoken schiet hij richting microfoon. 'Dat is een leugen', bijt hij Leijten toe. Die betoogt dat de zorgverzekering sinds de invoering in 2006 heeft geleid tot hogere uitgaven, hogere premies, hoger eigen risico en een uitgeklede verzekering. Dan is het Rutte te gortig. 'Er zitten keiharde onwaarheden in hetgeen mevrouw Leijten beweert. Zij beweert dat het pakket sinds 2006 is uitgekleed. Welke uitkleding heeft plaatsgevonden? Er komen, ieder jaar opnieuw, peperdure nieuwe behandelingen in ons pakket.'

Naamgenoot Arno Rutte van premier Mark Rutte kan kennelijk net zo goed liegen - Mark Rutte liegt makkelijker dan hij ademt uitleg of detail . Arno ook:
   ... Leijten scoort punten. 'Fysiotherapie is eruit, tandzorg is eruit, maagzuurremmers zijn eruit, de rollator is eruit. Er is ontzettend veel psychologische zorg uit het pakket. Dat nieuwe kankertherapieën en medicijnen worden toegelaten, is goed. Maar de basis waarvoor je verzekerd bent, is veel smaller geworden.' Rutte pikt het niet. 'Dit is klinkklare nonsens. Ja, er zijn een paar dingetjes uit gegaan. Dat zijn dingetjes in verhouding tot de behandelingen ter waarde van soms wel miljarden die ieder jaar opnieuw het pakket instromen.'

Een glaszuivere leugen: ook duurdere behandelingen worden eruit gehaald. Mensen gaan er tegenwoordig voor naar België.
    Maar ja, het is één ding om een keiharde neoliberale ploert en sociopaat te zijn - het is wat anders als dat in het licht van de openbaarheid komt ...
    Maar de neoliberale ploertigheid van de VVD  heeft handlangers in de hele oligarchie:
  ... Rutte, gesteund door D66, staat pal voor het huidige verzekeringssysteem. ...
    Het CDA ... steunt Schippers op hoofdlijnen....

En de PvdA dan ...?
  ... de PvdA ... heeft het stelsel inmiddels tegenstribbelend omarmd, eerst tijdens Balkenende-Bos, nu in Rutte II. Bij de formatie in 2012 trok de VVD de 'kaart' zorgverzekering waardoor de PvdA verplicht is Schippers volledig te steunen. Dat doet de partij zonder morren. ...

De kleinere christelijke partijen, ook beruchte hypocrieten, lopen als een hondje erachteraan. Hetgeen merkwaardigerswijs als tegenstanders tegen de ploertigheid alleen deze partijen overlaat:
  De SP weet zich gesteund door de PVV....

En:
  ... de rest van de fracties neemt een tussenpositie in.

Wat een andere uitdrukking is voor "volledig neoliberalisme over twee jaar" in plaats van nu.

Nog een Kalshoven (de Volkskrant, 16-01-2016, column door Frank Kalshoven, directeur van De Argumentenfabiek):
  Onderwijs is gebaat bij creatieve destructie

De kop zegt al genoeg. De inhoud illustreert nog een ander punt:
   In het markt-deel van de samenleving zorgt concurrentie voor discipline door consumenten. De overheid hoeft zich niet te bekommeren om het beleid, de keuzes, de kwaliteit en de prijsstelling van een warenhuis, want als dat warenhuis (stelselmatig) verkeerd kiest, gaat het vanzelf failliet. ...
   In het basisonderwijs - of breder: in de publieke sector - is deze vorm van tucht veel zwakker, of ontbreekt zelfs geheel. ...
    Het basisonderwijs is een voorbeeld van een gesloten sector. ...
    Een interessante variant hiervan is de landelijke 'franchise-formule' of 'keten'. ...
    Stel, we richten tweehonderd scholen op ... Er zou geld zijn om die formule ... Er zou één landelijk trainingscentrum kunnen zijn ... We zouden schaalvoordelen kunnen benutten ... We zouden, kortom, door de schaal voor elke belastingeuro meer kwaliteit kunnen leveren. ...

Precies dezelfde prietpraat als verkondigd bij alle andere totaal mislukte neoliberaliseringen, bijvoorbeeld die van het spoor.
    "Creatieve destructie" volgens het neoliberale model is "destructie" zonder iets te crëeren.
     Maar in één opzicht is het wel een goed idee: voor de aanpak van neoliberalen, als hun macht eenmaal gebroken is: die worden collectief onderworpen aan "creatieve destructie": eerst de kop eraf, en daarna gaan we bedenken hoe het beter kan ...
    Nog wat toelichting van de aard van de kwaadaardigheid (de Volkskrant, 16-01-2016, ingezonden brief van Kees Hooyman, Utrecht):
  Elitescholen

Met het 'opengooien van de onderwijsmarkt' zet staatssecretaris Dekker ook de deur open voor het ontstaan van elitescholen. Dat zijn scholen die bij de poort handig selecteren zodat alleen leerlingen met hoge citoscores en/of rijke ouders binnenkomen.
     Scholen met een hoge ouderbijdrage waar je tegen extra betaling ook nog bijles en andere vormen van steun kunt kopen. Scholen die de krenten uit de pap vissen en de andere scholen opzadelen met de probleemleerlingen. Die scholen mogen dan wel geen winst maken, het bestuur mag wel de balkenendenorm halen.
    Laten we een beetje zuinig zijn op ons onderwijs, want daar werken veel mensen met een missie. Het gaat om de leerlingen, niet om de winst. Stop staatssecretaris Dekker!

En (de Volkskrant, 16-01-2016, ingezonden brief van Wim Hijnen, Culemborg):
  Vreedzame samenleving

Een fantastische brief van de dag: 'Dekker, blijf van onze scholen af!' Als vader van drie afgestudeerde kinderen en echtgenoot van een onderwijzeres in het openbaar onderwijs zeg ik ook: stop de ongebreidelde vernieuwing, bestaande verzuiling en marktwerking in het onderwijs.
    Als we echt werk willen maken van een vreedzame samenleving waar kinderen van alle levensbeschouwelijke achtergronden veilig met elkaar en ook van elkaar kunnen leren, zouden we werk moeten maken van het afschaffen van het verzuilde onderwijs.
    Dat lijkt me in het licht van de huidige vluchtelingencrisis en integratieproblemen van groot belang. In een versterkt Algemeen Openbaar Onderwijs (AOO) voeren we als vak 'kennis van levensbeschouwelijke stromingen en filosofie' in.
    Behoefte aan diversificatie en vernieuwing van leertypen is dan de enige norm voor de stichting van een school onder de koepel van één AOO.

In de herhaling nog even dit:
  Met het 'opengooien van de onderwijsmarkt' zet staatssecretaris Dekker ook de deur open voor het ontstaan van elitescholen. Dat zijn scholen die bij de poort handig selecteren zodat alleen leerlingen met hoge citoscores en/of rijke ouders binnenkomen. ...

Kwaadaardige denkbeelden voortvloeiende uit de joodsistische oorsprong van het neoliberalisme uitleg of detail , op zich weer komende uit de bron van die meest kwaadaardige aller denkbeelden: de "Uitverkoren Volk"-ideologie van het Joodse Eerste Testament.

Iemand noemt tussen neus en lippen door de bron (de Volkskrant, 06-5-2017, door Ianthe Sahadat):
  Slechter af in betere buurt

Jongeren die verhuizen van een armere naar een rijkere buurt vertonen daarna vaker probleemgedrag. Onderzoeker Jaap Nieuwenhuis schrok zelf van die bevinding, die indruist tegen het beleid om wijken te mengen.

Een 12-jarige jongen, we noemen hem Roy, woont met zijn moeder op een galerijflat in een stadswijk ergens in Nederland. Zijn moeder zit in de bijstand.... Dan krijgt Roys moeder de kans om te verhuizen naar een sociale huurwoning in een nabijgelegen wijk met laagbouw vol gezinnen met tweeverdieners en groenstroken. Doen of niet doen?
    Wat zegt uw onderbuik? Die van veel beleidsmakers zei jarenlang: natúúrlijk, meteen doen! Wonen in een meer gemengde omgeving, waar het gemiddelde inkomen hoger ligt en de graad van verloedering van de behuizing lager - dat werkt emanciperend, dat is vooruitgang.
    Dat blijkt niet zo te zijn. Niet voor Roy althans. De kans dat de tiener na deze verhuizing psychische klachten ontwikkelt, uiteenlopend van agressie, angststoornissen, depressie tot een conflict met zijn moeder is groter dan wanneer zij samen in de galerijflat blijven wonen, zo blijkt uit een recent verschenen studie van sociaal geograaf Jaap Nieuwenhuis.    ...

In andere contekst best wel bekend: ongelijkheid leidt tot gevoelens van onwelbehagen - en ongeluk. Waaruit een logische conclusie volgt:
  Een buurt is een microkosmos, zegt hij, Nederland in het klein. Eigenlijk vindt hij dat zijn onderzoek vooral aantoont dat ongelijkheid een probleem is. Dat vindt hij een boeiendere kwestie dan de vraag of wijkenbeleid werkt. 'Ongelijkheid heeft zulke grote effecten', zegt hij. Half serieus: 'Misschien moeten we daar gewoon mee stoppen.'

Althans: in de mate waarin er nu sprake van is.


Meer voorbeelden van de werking van het neoliberalisme staan hier uitleg of detail .

Naar Sociologische krachten ,  of site home .

22 feb.2014