Bronnen bij Neoliberalisme: roofmodel


22 apr.2011; 29 jul.2013

Het neoliberalisme is gestoeld op het idee van de vrije markt . Dat wil zeggen: iedereen heeft een onbeperkte vrijheid om te produceren, en iedereen heeft een onbeperkte vrijheid om de consumeren. Het eerste is een leugen, omdat (massa)productie een kapitaalsinvestering vergt, en het kaptaal in handen is van een belangengroep: de financiële wereld . Die belangengroep, dat wil zeggen: hun politieke vertegenwoordigers uitleg of detail , heeft onder andere afgesproken dat organisaties zonder winstoogmerk, dat wil zeggen: die niet bijdragen aan de belangengroep, zoals die van de staat, geen kans krijgen. De vertegenwoordigers van de belangengroep in de politiek, met name die van de Europese Unie => ,  hebben dat tot wet gemaakt, of proberen het. Die wetten dicteren het neoliberalisme. Het doel van het neoliberalisme is zo veel van de vruchten van de arbeid van de productieven in handen te krijgen van de de top, de oligarchie. Het neoliberalisme is de facto een gelegaliseerd roofmodel.
    Een van de manieren om dat roofmodel te handhaven, is het tegengaan van de pogingen van de productieve om zich door organisatie tegen te verdedigen:


Uit: De Volkskrant, 20-04-2011, van verslaggever Gerard Reijn

'Ahold Amerika verdreef bonden'

De grootste vakbond van de VS voert vandaag in Amsterdam actie tegen Ahold tijdens de aandeelhoudersvergadering. Ahold zou de bonden systematisch de deur uitwerken.

Achteraf kan Andy Banks zich wel voor zijn kop slaan dat hij het niet eerder heeft gezien. Nu ziet hij het heel helder. 'Ahold heeft een vooropgesteld plan gehad om binnen twintig jaar de vakbonden uit zijn distributiecentra in de Verenigde Staten te verdrijven.'
    Banks, directeur bij de Teamsters, met 1,4 miljoen leden de grootste vakbond van de Verenigde Staten, is in Nederland om een actie voor te bereiden. ...
    Niet dat Ahold zelf de vakbonden wegpest, zegt Banks. Dat gebeurt via het distributiebedrijf C&S Wholesale Grocers. Twintig jaar geleden nog een onbeduidend bedrijf, nu een van de grootste concerns in private handen in Amerika.
    C&S had Ahold volgens Banks maar één voordeel te bieden: vakbonden werden er rigoureus buiten de deur gehouden. 'Door gebruik te maken van C&S heeft Ahold er doelbewust naar gestreefd distributiecentra zonder vakbonden tot zijn beschikking te krijgen.'    ...


Red.:   Overigens is het onbelangrijk hoe bewust Ahold dat gedaan heeft. Een bedrijf zonder vakbonden kan goedkoper werken, en dus lagere prijzen rekenen, en dus meer omzet genereren:

  Een analist van de Amerikaanse bank BB&T Capital Markets stelt dat vakbondsloze supermarkten de afgelopen jaren groeiden met 3 tot 4 procent. Die met vakbonden kwamen op 1 procent groei.

En de wetten van de groei leren dat dit automatisch leidt tot het drukken uit de markt van de bedrijven met vakbonden . Kijk maar naar het grote voorbeeld:
  Ahold ... zegt de woordvoerder. En ook C&S heeft 'vakbondsvestigingen'. ...
    Vakbonden hebben wel een nadeel voor het bedrijf, erkent hij. 'De kosten in vestigingen met een vakbond zijn hoger. Je ziet dat aan Walmart. Dat is het grootste winkelconcern in de wereld, dus ze doen kennelijk iets goed. Walmart tolereert nergens vakbonden. Voor de concurrenten is dat een probleem.'

Wat Walmart goed doet, is zojuist beschreven: het heeft lagere personeelskosten door machtsmisbruik. Waardoor de concurrentie gedwongen is hetzelfde te doen:
  Tien distributiecentra van Ahold gingen de afgelopen zeventien jaar naar C&S, en werden van vakbonden gezuiverd. Het patroon is volgens Banks steeds hetzelfde. Distributiecentra worden verkocht aan C&S. Na korte tijd sluit C&S zo'n vestiging, opent in de buurt een nieuwe en neemt uitsluitend 'vakbondsvijandig' personeel aan. Dat is veel goedkoper, zegt Banks. In vestigingen met vakbonden wordt 23 dollar per uur betaald, plus ziektekostenverzekering en pensioen. C&S betaalt volgens Teamsters 8 tot 18 dollar per uur, zonder verzekering of pensioen.

De macht die de belangengroep heeft, is die van het kiezen uit werknemers. Als er een tekort is aan werknemers, gaat het spelletje niet op. Het werkt alleen bij een overschot aan werknemers. De belangroep is dus per definitie voorstanders van de toename van het aantal werknemers. Die toename stimuleert ze door het toelaten van mensen uit landen waar er hard aan het aantal mensen gefokt wordt: wat betref Amerika de katholiek Latijns-Amerikanen landen, en wat betreft Europa: Afrika en de Arabische landen. De vertegenwoordigers van de belangengroep hebben zich daartoe verenigd, in wat de noemen de Europese Unie, maar wat is, naar het Amerikaanse voorbeeld, het Europese Imperium. Doelstelling één: de stimuleren van de import van goedkope arbeid door middel van ruimharige immigratie. Daartoe hebben ze zelfs rechterlijke instanties ingesteld, vermomd achter chique namen las het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, die toekomstige immigranten, dat wil zeggen: niet-Europeanen, dezelfde rechten geven als ingezeten van Europa .
    Een tweede reden dat het machtsspelletje werkt is dat het voor de werknemers moeilijk is er een overzicht over te hebben - zelfs voor hun vertegenwoordigers:
  Achteraf kan Andy Banks zich wel voor zijn kop slaan dat hij het niet eerder heeft gezien. Nu ziet hij het heel helder. 'Ahold heeft een vooropgesteld plan gehad om binnen twintig jaar de vakbonden uit zijn distributiecentra in de Verenigde Staten te verdrijven.'
    Banks, directeur bij de Teamsters, met 1,4 miljoen leden de grootste vakbond van de Verenigde Staten, is in Nederland om een actie voor te bereiden. ...
    Als het spel al zo lang gaande is, mister Banks, waarom nu pas actie? Banks: 'Ik moet toegeven: we hadden nooit het hele plaatje. Elke afdeling van de bond voerde lokaal zijn strijd als er weer zo'n distributiecentrum overging. Toen we op het landelijk kantoor in oktober vorig jaar alle feiten op een rijtje zetten, schrokken we van wat we zagen.'

Waaruit de conclusie volgt dat het proces vermoedelijk pas gestopt wordt, als het zover is voortgeschreden dat iedereen het ziet. waarna het in één keer omklapt. En dat in één keer omklappen heet in algemeen wetenschappelijke termen een "faseovergang" , en meer specifiek sociologische termen "revolutie" . Waarna het verhaaltje à la Marx rond is. Zonder ooit iets anders dan kapitalistische theorie gebruikt te hebben.
    De andere manier om de markt voor arbeid te vergiftigen is het werk verplaatsen. Dat heeft voor de roofkapitalist twee voordelen: het verpest de markt voor arbeid in het thuisland door vermindering van de arbeidsvraag, en het verlaagt de directe loonkosten door de gaan naar landen waar de arbeidsmarkt nog slechter is. Dat laatste komt door het onbegrensd fokken van mensen in die landen, zoals India en het al volgefokte China. Het onderstaande is een voorbeeld uit de trend die allang bezig is:


Uit:   De Volkskrant, 22-04-2011, van verslaggever Wouter Keuning

Massa-ontslag bij KPN | Werknemers reageren gelaten

KPN schrapt vijfduizend banen

De komende vier jaar zal een kwart van alle banen bij KPN Nederland verdwijnen. Veel werk gaat naar India.

Tussentitel: ‘Dit is de tiende reorganisatie die we meemaken, denk ik’

De komende vier jaar zal een kwart van alle banen bij KPN in Nederland worden geschrapt. Bestuursvoorzitter Eelco Blok heeft dit donderdag bekendgemaakt bij de presentatie van de kwartaalcijfers van het telecombedrijf. Werknemers reageerden gelaten op de mededeling.
    Blok, die twee weken geleden het roer overnam van Ad Scheepbouwer, verwacht dat het zogeheten offshoren van 5.000 banen naar India een kostenbesparing en een kwaliteitsverbetering zal opleveren. Het gaat om banen in de zogenoemde back office van het bedrijf.   ...


Red.:    Deze stap kan met enig gemak gedaan worden omdat KPN al jaren bezig is met dit soort hakwerk;

  Buiten staan Debbie en Patricia een sigaret te roken. Ze werken respectievelijk 31 en 23 jaar bij KPN. 'Dit is de tiende keer dat we dit meemaken, denk ik. Op een gegeven moment word je er immuun voor.' Patricia: 'Ik las het vanochtend en dacht: het is weer zover. Je druk maken heeft geen zin.'

Dar er geen directe noodzaak voor is, blijkt hieruit:
  In het eerste kwartaal zijn de klanten van KPN volgens Blok massaal minder gaan bellen en sms-en en veel meer gaan communiceren via apps op hun smartphone, zoals de gratis chatdienst Whatsapp of via sociaal netwerksites als Facebook. KPN verlaagde de winstverwachting voor 2011 om die reden van 5,5 miljard naar 5,3 miljard euro.

Kennelijk wordt dat 'massaal minder bellen' gecompenseerd door andere zaken, gezien de minimale daling in de winst die niet boven de normale wisselingen uitkomt.
    De aanleiding voor de reorganisatie staat in een belendend artikel:


Uit: De Volkskrant, 22-04-2011, door Xander van Uffelen

Bij KPN lag het slagersmes nog op het directiebureau

De onheilstijding van Eelco Blok komt rechtstreeks uit het handboek voor de nieuwe topbestuurder, stelt Xander van Uffelen

De nieuwe topman Eelco Blok van KPN is koud twee weken de baas bij het telecombedrijf of hij gooit er 5.000 werknemers uit. ...
    De onheilstijding van Blok komt rechtstreeks uit het handboek voor de nieuwe topbestuurder. Wie het roer wil omgooien, moet dat direct doen.
    De voorbeelden zijn legio: Van Jan Timmer en Cor Boonstra bij Philips tot Peter Voser bij Shell en Paul Polman bij Unilever. Allemaal lanceerden ze vlak na hun aanstelling een saneringsronde of een radicale koerswijziging. Bloks voorganger Ad Scheepbouwer kwam toevallig ook met 5.000 ontslagen op de proppen.   ...


Red.:   Kortom: de ontslagronde aan het begin is weer een van die modes doe rondgaan in managersland, en die ze zelf ervaren als "beleid". In feite zit er dus nauwelijks tot niet beleid in, net als dat er beleid zit in de lengte van de rokken uitleg of detail . Eerdere vormen van dit soort beleid waren fusies "want dat geeft synergisch voordeel', een tiental jaren later gevolgd door een mode van afsplitsingen "want door specialisatie heb je minder overhead en kan je efficiënter werken" - met gigantische kosten tot gevolg uitleg of detail . Van een afstandje klinkt het allemaal plausibel, maar zodra naar de bedrijfstechnische werkelijkheid gaat kijken, heeft het daar geen enkel directe causale relatie mee. Behalve die dat je iets goedkoper moet fabriceren dan je het verkoopt. Het is nog erger dan spreadsheet management. Met misschien als uitzondering in het rijtje  de ontslagen van Scheepbouwer:

  Toen Scheepbouwer in 2001 zijn ontslagdoel bekendmaakte, stond KPN aan de rand van de afgrond. Baanverlies was bittere noodzaak om geld binnen te halen om de schulden van de dure mobiele avonturen van het bedrijf te kunnen aflossen.

Maar dat laatste was weer het gevolg van een andere, meer lokale, managementmode, namelijk het kopen van UMTS licenties voor waanzinnige bedragen - een soort tulpenmanie in telecomland.
    Al met al doet het steeds meer denken aan een niet genoteerde uitspraak, van lang voor het starten van deze website, van destijds Unilever voorman Morris Tabaksblat, die in een onbewaakt moment verkondigde dat zijn ideaal was een fabriek met twee werknemers: eentje om de boel in de gaten te houden, en een andere om ervoor te zorgen dat de eerste nergens aankwam. Iets dat als je er naar vraagt natuurlijk stellig ontkend wordt:


Uit: De Volkskrant, 22-04-2011,van verslaggever Wouter Keuning

Interview | KPN-topman Eelco Blok

'Nul werknemers? Nee, hoor'

Dat KPN met veel minder werknemers af kan, weet hij zeker. 'Waar het minimum zit, kan ik niet zeggen.'


Red.:   De leugens voor de bühne.

  'Eigenlijk gaan we gewoon door met afslanken in het tempo waarmee dat de afgelopen jaren ook is gegaan.'

Gevolgd door een stompzinnieg verspreking, want dat tempo houdt in dat binnen een beperkt aantal jaren het aantal inderdaad naar nul gaat. Met een paar uitzonderingen natuurlijk:
  Wie moeten zich zorgen maken in uw bedrijf?
'We gaan alle activiteiten in Nederland bekijken waar mensen zitten die geen direct contact hebben met klanten, de zogenoemde back office. Het gaat bijvoorbeeld om werknemers die onze infrastructuur monitoren, die werken in datacenters of die salestrajecten voorbereiden. Aan dat soort banen moet je denken.'

Wat verdwijnt er dus niet: het management. Met enig geluk zal dat aantal nog wat toenemen, want al dit soort processen moet je tenslotte goed begeleiden, toch?
   En wat geeft hij zelf als reden op:
  KPN maakte afgelopen kwartaal een nettowinst van 591 miljoen euro. Waarom is zo'n grote reorganisatie nodig?

'De banen die ik noemde gaan we outsourcen en offshoren naar India. Bij Getronics (it-bedrijf dat eind 2007 door KPN werd overgenomen, red.)hebben we dat al gedaan. Daar hebben we van geleerd dat het de kosten drukt en de kwaliteit ten goede komt.'

Wat nogal wiedes is, want Getronics konden ze voor een prikkie kopen, omdat het vrijwel waardeloos was geworden, onder enkele decennia van slechte leiding en een al even oud en nog veel slechter managementmodel, waarin werknemers slaven zijn die je rondcommandeert.
   "Het duurde niet langer da een dag voordat ceo Blok als ordinaire praatjesverkoper onthuld werd:


Uit: De Volkskrant, 23-04-2011,van verslaggevers Wouter Keuning en Elsbeth Stoker

Uitbesteden van werk in buitenland teleurstellend

Offshoring werkt vaak niet

Het uitbesteden van werk naar lage-lonenlanden loopt in veel gevallen uit op eenteleurstelling. De doelstellingen worden niet gehaald als gevolg van slechte voorbereiding of taal- en cultuurbarrières. Dat zeggen offshoredeskundigen in reactie op plannen van KPN om 5.000 banen te verplaatsen naar India.
    In de jaren negentig en in het begin van dit millennium ried elke zichzelfrespecterende consultant zijn klanten aan delen van zijn activiteiten uit te besteden naar lage-lonenlanden. Die gaven daar massaal gehoor aan. De laatste jaren was het stil rond het zogeheten offshoring. Tot deze week: KPN-topman Eelco Blok liet weten 5000 banen te schrappen bij het telecomconcern. Bedrijven in India zouden betreffende banen beter en goedkoper kunnen uitvoeren.
    De terugkeer van een trend? Volgens offshore-expert Paul Tjia is er niet echt sprake geweest van een teruggang. ...
    Hoe populair het ook mag zijn, Tjia ziet dat offshoring regelmatig mis gaat. 'Bedrijven denken: in land x kunnen ze dit werk veel goedkoper doen, dus als ik mijn activiteiten daarheen verplaats, levert dat kostenbesparing op. Zo simpel is het niet.' Ook het door Blok gebruikte argument van verbeterde kwaliteit wordt vaak veel te makkelijk gebruikt, zegt Tjia. 'Dat lukt alleen als je het heel goed voorbereidt. En daarvoor zijn weer investeringen nodig, in mensen en in tijd.'  
    Ook hoogleraar strategisch management Henk Volberda van de Rotterdam School of Managent ziet offshoring nog altijd toenemen, maar weet dat veel bedrijven hun doelstellingen niet halen. 'Uit onderzoek van de Erasmus Concurrentie en Innovatie Monitor blijkt dat 85 procent van de bedrijven die hun activiteiten uitbesteden aan andere landen niet tevreden is over de resultaten.' Hoe dat komt? 'Je hebt extra logistieke kosten, er zijn cultuurproblemen, taalproblemen, noem maar op.'    .,.


Red.:   Dat wist Blok, en dan is hij een leugenaar, of hij wist het niet, en dan is hij incompetent - een prutser. De gok is eerder het laatste, gezien ook dit:

  Ondanks de teleurstellingen wordt offshoring zelden teruggedraaid door Nederlandse bedrijven, zegt Han van der Zee, hoogleraar Businesstransformation en IT van de Universiteit van Tilburg.

Want dat is het kenmerk van een prutser: niet leren van je fouten. Maar er stevig mee doorgaan:
  Toch denken de offshoring-deskundigen dat deze ervaringen de trend niet kunnen stoppen. 'Het aanbod is enorm', zegt Tjia. Hij noemt landen als Vietnam, Turkije en Bangladesh als nieuwe groeigebieden voor offshoring.

Wat een andere aanwijzing is voor het prutser-zijn, want dit proces is in zijn algemeenheid al zou oud, en de uitkomst als zo bekend, dat het in het Engelstalige gebied in een gezegde is samengevat "He who pays peanuts, gets monkeys" - letterlijk: "Wie met pinda's betaalt, krijgt apen als werknemers", maar "to pay peanuts" is idioom voor "weinig salaris betalen".
    Een directe uiting van het roofmodel:


Uit: De Volkskrant, 17-05-2011, van verslaggeefster Loes Reijmer

Bouwconcern Koop in stukken verkocht

Het Groningse bouwconcern Koop wordt de komende jaren in onderdelen verkocht. De twee aandeelhouders, Henk Koop (65) en oud-Philips-topman Cor Boonstra (73), willen hun bezit verzilveren vanwege hun leeftijd.   ...
 

Red.:   Een onderneming waarin duizenden mensen hun investering middels werk hebben gedaan, wordt door twee aasgieren verkocht aan andere aasgieren .
    Overnames zijn ook een favoriete gelegenheid werknemers te ontslaan:


Uit: De Volkskrant, 02-06-2012, van verslaggever Sander Heijne

'Overname TNT door UPS kost duizenden banen'

Tussentitel: Expresdienst dreigt als lege huls achter te blijven

Bij pakjesbedrijf TNT Express dreigen in Nederland duizenden banen te verdwijnen als gevolg van de overname door het Amerikaanse UPS. De Amerikanen overwegen de expresbedrijven - de bezorgers die de pakketjes thuis afleveren - van TNT in de Benelux en Duitsland van het concern af te splitsen..
    Dit melden betrokkenen bij de overname van TNT aan de Volkskrant. ...
    Met de overname van TNT Express kopen de Amerikanen vooral de vaste klanten van het Nederlandse bedrijf. De Nederlandse expresdienst dreigt als een lege huls achter te blijven.    ...
 

Red.:   En een andere favoriete bezigheid bij overnamen is om enorme bonussen aan de top uit te keren.
    Ook als het goed gaat bij bedrijven ...:


Uit: De Volkskrant, 24-01-2013, van verslaggever Gerard Reijn

Unilever groeit tegen de klippen op

De omzet van Unilever kwam vorig jaar boven de 50 miljard euro uit. Met dank aan de opkomende markten. ...

Unilever behaalde vorig jaar een omzetgroei van 10,5 procent, tot 51,3 miljard. De winst groeide met 7 procent tot 4,9 miljard euro. ...
    Vrolijk was ook de stemming in de zaal waarin topman Paul Polman, met zijn financiële man Jean Marc Huet in zijn kielzog, verscheen voor een groep financieel analisten. Beide mannen waren gehuld in ruimtepak, compleet met helm - om aandacht te vragen voor de lancering van de campagne voor Axe Apollo, waarvoor ruimtevaarder Buzz Aldrin (de tweede mens die de maan betrad) is gestrikt. 22 klanten kunnen er een ruimtereis mee winnen, van wie één uit Nederland.    ...
    En toch zit Unilever meer dan ooit deze eeuw op een gestaag groeipad. Volgens Robert Jan Vos, financieel analist bij ABN Amro, blijkt dat uit het feit dat er steeds meer bedrijven worden overgenomen en minder worden verkocht.
    In de zes jaar tot en met 2008 nam Unilever voor 991 miljoen bedrijven over en verkocht voor 6,7 miljard. In de drie jaar die volgden, was het beeld totaal omgedraaid. Er werd nog voor 2,5 miljard verkocht, maar voor 4,8 miljard ingekocht.    ...
    Is topman Paul Polman aan het uitdrijven en staat Unilever in de oogstmodus? Vos: 'Je kan wel zeggen dat Unilever nu meer dan ooit een going concern is.' Polman zelf noemt het 'duurzame groei': gewoon zorgen dat grote reorganisaties niet nodig zijn. Dat heeft grote voordelen voor beleggers. Vos: 'Unilever heeft zelf wel eens gezegd boringly predictable te willen worden. Ik denk dat dat ze steeds beter lukt.'


Red.:   Nou, dat zal dus wel steeds meer werk opleveren. Vergeet het maar:

  Waar Unilever de laatste jaren als nooit tevoren groeit, gaan in Nederland bij het concern alleen maar banen verloren. In 2005 werkten er 4.728 mensen in Nederland, in 2010 nog hooguit 3.300. In België daalde het aantal banen van 875 naar hooguit 600. Al met al een daling van de werkgelegenheid in de Benelux met 30 procent.
    Over de periode na 2010 zijn geen cijfers bekend, maar zeker is dat de krimp doorging. Zo vertrok vorig jaar de Prodentfabriek uit Amersfoort. Dat ging ten koste van 55 banen. In 2011 raakte eenderde van de 200 mensen in de ijsfabriek in Hellendoorn zijn baan kwijt. In 2010 werden 95 banen van de Unoxfabriek in Oss verplaatst naar Polen.
    Unilever is bezig met een Europees programma om diensten zoals bewaking, receptie en catering af te stoten en uit te besteden aan Sodexo - een contract van 90 miljoen euro per jaar en meer dan duizend banen in heel Europa. Het bedrijf onderhandelt hierover met de vakbonden.    ...
    Van alle markten waarop Unilever actief is, groeit die in West-Europa al jaren het minst, maar ze groeit wel. De werkgelegenheid daalt echter snel. Sinds 2009 staat de teller volgens Unilevers eigen opgave op 29 duizend man in Europa, nauwelijks meer dan de helft van 2002.
    Maar in feite daalt de werkgelegenheid in Europa nog sterker. Unilever heeft de laatste jaren flink wat bedrijven overgenomen. Alle banen die op die manier bij het concern kwamen, zijn geschrapt. De grootste overnames waren die van Alberto Culver in 2010 en een aantal merken van Sara Lee in 2009 (Prodent, Zendium, Biotex), beide vooral cosmetica.
    Met die overnames werden honderden banen in Europa bij Unilever binnengehaald, maar die verdwenen even zo snel weer. De ingekochte productiefaciliteiten werden een na de ander ingekrompen of gesloten, zoals de Amersfoortse tandpastafabriek (overgenomen van Sara Lee) overkwam. Ook de sluitingen in Engeland en Wales, vorig jaar, betroffen allemaal fabrieken uit de boedel van de overgenomen concerns Sara Lee en Alberto Culver.

En het is dus niet zo dat dat het gevolg is van verminderde afzet. Men voert aan dat het nodig is vanwege verminderde groei.
  De boodschap van Polman en Huet was min of meer gelijk aan die van de voorgaande jaren: de groei concentreert zich in de opkomende markten, Europa blijft het verste achter. ...
    De concernomzet groeide met 10,5 procent, die in Europa met een schamele 2,9 procent. ...

Let op het gebruik van de term 'schamele'. Vermoedelijk afkomstig van de Volkskrant. Die uitvoerig heult met het neoliberalisme. Met de roof. Want hoe schamel ook, bij groei is er geen noodzaak voor ontslag. Behalve volgens dit soort mensen
  Beleggers reageerden opgetogen: de koers van het aandeel schoot omhoog.

Dat is waar de geroofde arbeid en het geroofde geld uiteindelijk terecht: de financiële wereld.
    Kijk maar, Ahold doet precies hetzelfde:


Uit: De Volkskrant, 05-06-2013, van verslaggever Peter de Waard
 
 Ahold heeft te veel geld en laat aandeelhouders erin delen

Winkelconcern Ahold (van onder meer Albert Heijn) paait de eigen aandeelhouders met een douceurtje van 2 miljard euro. Het ziet dat als de beste bestemming voor de overtollige kasreserves die in rekening-courant nauwelijks iets opbrengen. .
    Ahold maakte dit bekend bij de presentatie van de cijfers over het eerste kwartaal van 2013. ...
    Als gevolg van de winst van 2 miljard euro in het eerste kwartaal heeft Ahold nu 4,2 miljard euro in kas waarvoor het geen directe bestemming heeft. Dat zal aan de aandeelhouders worden teruggegeven door de inkoop van eigen aandelen. Dit betekent dat er minder aandelen op de markt zullen zijn, zodat de winst per aandeel en de koers stijgen.    ...


Red.:   Geld dat ook in kas gehouden zou kunnen worden, om in moeilijkere tijden ontslagen en loonsverlaging te voorkomen. Maar daar is het bedrijfsleven en het neoliberalisme niet voor bedoeld. Het bedrijfsleven en het neoliberalisme zijn bedoeld om geld van de productieven naar de rijken te transporteren.
    En de vijandschap gaat heel diep. Zelfs als al duidelijk is dat outsourcing geen panacee is, ga je daar gewoon mee door:


Uit: De Volkskrant, 19-06-2013, van verslaggeefster Nanda Troost

Vooral industrie naar buitenland

Een op de tien grote bedrijven in Nederland heeft tussen 2009 en 2011 werk naar het buitenland verplaatst. Daarmee zijn in drie jaar tijd ruim achttienduizend banen verdwenen. Dat heeft het Centraal Bureau voor de Statistiek dinsdag bekendgemaakt. .
    De industrie werd het zwaarst getroffen. In die sector verdween 2,7 procent van de banen, tegenover 0,2 procent in de overige sectoren. Vooral ondersteunende diensten zijn naar het buitenland gegaan: 7 procent. Het gaat daarbij om werk als ict en administratie. In ruim 4 procent ging het om de verhuizing van de hoofdactiviteit van bedrijven; de productie van goederen.    ...
    Een belangrijke reden om de activiteiten te verplaatsen zijn de lagere lonen elders en strategische besluiten van het moederbedrijf. ...
 

Red.:   Alles om maar een extra euro te verdienen. Dat die ontslagen mensen jouw producten niet meer kunnen kopen, is van later zorg ...
    Soms gaat het wel heel direct:


Uit: De Volkskrant, 22-06-2013, ingezonden brief van Sjors van Beek, journalist

50 man eruit, 'topvrouw' 2,5 miljoen bonus

En ja hoor, daar is ze weer: Nancy McKinstry, hoog in de lijst van graaiende bestuurders (Ten eerste, 15 juni). Ruim 6,5 miljoen mocht de 'topvrouw' van Wolters Kluwer dit jaar weer bijschrijven op haar toch al idioot vetgespekte bankrekening. Als recentelijk ontslagen werknemer van Wolters Kluwer vind ik hier wel iets van. McKinstrys hebzucht is stuitend en het maatschappelijk systeem dat dit soort gegraai toelaat, deugt niet.
    Ik was tot voor kort journalist bij het weekblad Binnenlands Bestuur, onderdeel van Kluwer. De helft van de redactie is begin 2012 op straat gezet omdat het blad te weinig winst maakte. Let wel: geen verlies draaide, maar te weinig winst maakte. Zes mensen baanloos.
    Onder haar bewind heeft Wolters Kluwer al meerdere ontslagronden gehad. Honderden mensen zijn de afgelopen tien jaar op straat gezet. In diezelfde periode heeft McKinstry elk jaar gemiddeld zo'n 3,5 miljoen euro opgestreken aan loon, aandelen- en optieregelingen of bonussen. 'Omdat ze de winstcijfers zo mooi heeft opgekrikt.'
    Even een rekensommetje. Terwijl mevrouw McKinstry zo'n 35 miljoen euro beurt, hadden, uitgaande van een gemiddeld bruto jaarsalaris van 50.000 euro, zevenhonderd werknemers kunnen werken. Anders gezegd: Wolters Kluwer heeft geen geld meer om mij - of mijn collega's - aan het werk te houden, maar wel om ceo McKinstry dik 6 miljoen te betalen. Hier klopt iets niet, denk ik dan als eenvoudige academisch opgeleide boerenhansworst met 25 jaar journalistieke ervaring.
    Overigens heb ik dat al eerder geroepen, ook intern. In 2004 stuurde McKinstry zo'n 250 mensen de laan uit en kreeg zij vervolgens 2,5 miljoen euro bonus. Ik heb haar toen een open brief gestuurd en een cc verzonden aan alle werknemers van Wolters Kluwer. Ik vroeg McKinstry hoe ze haar gegraai moreel kon verantwoorden. Van 84 collega's kreeg ik een steunbetuiging, meestal met de strekking: 'Geweldig dat je dit doet, ik vind het ook, maar ik durf het niet hardop te zeggen.'    ...


Red.:    En dit soort houdingen hebben natuurlij niet alleen een financiële kant:

  Van McKinstry heb ik nooit antwoord gehad. Wel gaf het hoofdkantoor opdracht aan mijn chefs: doe iets aan die briefschrijver. Waarna ik een officiële berisping kreeg wegens 'misbruik van het interne e-mailsysteem'.

Dat is maniakale kwaadaardigheid.
    Overigens: net als bij Unilever gaat het hier dus niet over achteruitgang of verlies, maar over te weinig winst. Hier zit ook weer de financiële wereld achter.
    De beste manier om dat allemaal te regelen, is natuurlijk om de werknemer volkomen rechteloos te maken, net als in Amerika. Dat heet "soepeler ontslagrecht" of met eufemismen van Goedbloed-achtige verraders als Alexander Pechtold "hervorming van de arbeidsmarkt", of nog liever "de noodzakelijke hervorming van de arbeidsmarkt". in verband met "globalisering en aanpassing aan de moderne tijd", enzovoort. Of zo:


Uit: De Volkskrant, 09-07-2013, van verslaggever Gijs Herderscheê

Eens flexwerker, altijd flexwerker

Vast werk zit er vaak niet meer in voor werknemers met een tijdelijk contract. Zeker na hun 33ste. Minister Asscher (Sociale Zaken) wil de positie van flexwerkers versterken.

De positie van flexkrachten zoals uitzendwerkers, oproepkrachten en mensen met een tijdelijk contract verslechtert. Zij krijgen steeds minder vaak een vaste baan als vervolg op hun flexwerk. De kans dat iemand langdurig - langer dan drie jaar - in tijdelijk werk blijft hangen, is verdrievoudigd van tien naar ruim dertig procent in de periode 2006-2010.
    Dit blijkt uit onderzoek van SEO Economisch Onderzoek in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken. ...
    Sinds de eeuwwisseling is het aandeel flexbanen in de werkgelegenheid sterk gegroeid, van 17 naar 27 procent. Die groei is volgens onderzoekers vooral te wijten aan de stagnerende doorstroming van flexwerkers naar vast werk. De kans dat een flexwerker langer dan drie jaar flexibele banen blijft vervullen, is tussen 2006 en 2010 verdrievoudigd van tien naar 30 procent.
    Door hun onzekere positie doen flexwerkers veel meer dan werknemers met een vaste baan een beroep op de sociale zekerheid. Zij krijgen vaker een werkloosheidsuitkering of bijstand. ...
    De 58-jarige flexwerker heeft nog maar 27 procent kans op vast werk. Het zogenoemde huishoudinkomen van flexwerkers is echter niet veel lager dan dat van werkers in vaste dienst.
    Volgens de onderzoekers wordt het inkomen van flexwerkers vaak op peil gehouden door andere inkomsten, bijvoorbeeld uit een eigen onderneming, een uitkering of het salaris van een partner.
    Het risico op armoede is voor flexwerkers wel groter, omdat het vaak om alleenstaanden gaat.


Red.:   Maar wat nu met een mooi woord "flexwerker" heet, is als sociaal verschijnsel al veel langer bekend. Onder een andere naam:


Uit: De Volkskrant, 04-07-2013, column door Marcel van Dam, socioloog.

Chaotisch, zwalkend en onverantwoord

Tussentitel: Werknemers gaan steeds meer op dagloners lijken

...    Het krankzinnige is dat de bezuinigingsdrift in Europa, die vooral door het gedram van Nederland tot stand is gekomen, voor alle eurolanden schadelijk is. ...
    Er is meer. Bij ons is er gedurende de kredietcrisis een uiterst giftige combinatie ontstaan van een ideologische drift om die crisis te gebruiken om de overheid en de verzorgingsstaat een kopje kleiner te maken en de wens om door middel van snelle 'hervormingen' onze plaats op de ranglijst van meest concurrerende landen te verbeteren.
    Op de arbeidsmarkt werden ondernemersrisico's afgewenteld op werknemers, die steeds meer op dagloners gaan lijken. ...


Red.:   Dagloners is een term die doet denken aan de tijden beschreven door Charles Dickens. Dat is waar het neoliberalisme naar terug wil: de tijden van enkele rijken in kastelen van huizen, en de rest armoedzaaiers die staan te bedelen aan de poort voor een baantje. Kijkmaar:


Uit: De Volkskrant, 15-06-2013, van verslaggevers Wilco Dekker en Xander van Uffelen

Topinkomens na drie jaar in de lift, kloof met werkvloer groeit

De topinkomens zijn, na drie jaar van daling, vorig jaar toch weer gestegen. Dat komt door de stelselmatige verhoging van het vaste salaris van de topbestuurders van de grootste bedrijven. Dat basissalaris liep ondanks de crisis met 6 procent op naar gemiddeld 512 duizend euro. .
    Dat blijkt uit onderzoek van de Volkskrant naar de beloning van de topbestuurders van 134 grote bedrijven. Inclusief extraatjes als bonussen, prestatieaandelen en pensioenstortingen steeg het inkomen van de bestuurders met 7,5 procent naar gemiddeld 1,13 miljoen euro.     ...


Red.:   In relatieve waardes:


Uit: De Volkskrant, 15-06-2013, door Wilco Dekker en Xander van Uffelen

174 keer het salaris van de werkvloer

Ondanks de crisis zagen veel directeuren hun salaris flink stijgen. Van hogere vaste beloningen tot ouderwetse aandelen: vier trends uit het jaarlijkse Volkskrant-onderzoek.

1 De loonkloof: gat tussen baas en werknemer groeit
Niet alleen aan de top was gedacht bij de beursgang van Ziggo in 2012. Ook de 2.500 medewerkers van het kabelbedrijf konden profiteren van het besluit van de Britse en Amerikaanse eigenaren om hun bezit te gelde te maken. Terwijl de winst van het aandelenpakket van topman Bernard Dijkhuizen eind vorig jaar bijna 15 miljoen euro bedroeg, hielden de werknemers die meededen ongeveer een maandsalaris over aan de notering aan de Amsterdamse beurs. Daardoor kwam de 'baas-koelieratio' bij Ziggo vorig jaar uit op 174: Dijkhuizen verdiende bij de kabelaar - ooit eigendom van de gemeenten - dus 174 keer zo veel als zijn gemiddelde werknemer.
    Het is een extreem voorbeeld, maar de loonkloof in Nederland groeit. Midden in de slepende crisis wordt het verschil groter tussen wat de top verdient en de salarissen op de werkvloer. Bij ASML sloot Eric Meurice met dank aan zijn opties het jaar af met 143 keer meer dan zijn doorsneewerknemer. Bij het Unilever van Paul Polman was dat 121 keer, bij Heineken verdiende baas Van Boxmeer meer dan honderd keer zoveel als de werkvloer.
    Dick Boer van Ahold hield 84 keer meer over. Niet ten opzichte van zijn laagstbetaalde vakkenvuller, maar ten opzichte van de gemiddelde werknemer van Ahold. Naar die verhouding is gekeken in het Volkskrant-onderzoek.    ...
    Dat blijkt: de loonkloof groeit weer. De baas-koelieratio steeg volgens het Volkskrant-onderzoek vorig jaar van 18 naar 19. ...
    Bij dertig bedrijven verdient de topman meer dan twintig keer meer dan de werkvloer. ...


Red.:   En aan de andere kant:


Uit: Volkskrant.nl, 17-07-2013, bron: The Atlantic uitleg of detail

McDonald's begrijpt zelf niet hoe werknemers van loon kunnen leven

In een financieel budgetplan voor zijn Amerikaanse medewerkers heeft McDonald's zelf aangetoond hoe moeilijk, zo niet onmogelijk het is om van het minimumloon van de hamburgerketen te leven. Hoe het wel kan? Neem een tweede voltijdbaan en bespaar op de verwarming.

Illustratiebijschrift: Het voorbeeldbudgetplan dat McDonalds beschikbaar stelt voor zijn werknemers. © McDonalds/Visa.

Hamburgerketen McDonald's maakte in samenwerking met ceditcarduitgever Visa voor zijn werknemers een website rond budgetbeheer. Op de site staan zowel tips, calculators als voorbeelden van een maandelijks budget, aangepast aan het loon van de laagst betaalde McDonald's-werknemer. Die kan, na aftrek van al zijn vaste kosten, 27 dollar per dag spenderen, voor bijvoorbeeld persoonlijke uitgaven en voeding. Hoe komt McDonald's aan dat bedrag?

Eerst en vooral door zijn werknemers aan te raden een tweede baan te nemen. Correctie: een tweede voltijdbaan. McDonald's gaat er zelf van uit dat rondkomen met wat je verdient bij hen onmogelijk is en je een tweede baan nodig hebt. Het minimumloon in de Verenigde Staten bedraagt 7,72 dollar per uur, wat na belastingen neerkomt op een maandloon tussen 1.000 en 1.100 dollar voor een 40-urenweek. McDonald's betaalt zijn laagste werknemers een paar dollarcent meer per uur, vandaar het bedrag van 1.105 dollar op de eerste lijn. Wie dat wil aanvullen tot de 2.060 dollar uit het voorbeeld, moet na zijn uren nog 34 uur per week spenderen aan een tweede baan, ervan uitgaande dat ook het minimumloon betaalt.


Red.:   Het neoliberale model in optima forma. Amerika, het grote voorbeeld. En zelfs deze begragen zijn al absuurd:

  McDonald's gaat er blijkbaar van uit dat zijn werknemers geen verwarming nodig hebben, want die post staat in het budget op 0. Zit die dan misschien inbegrepen in de maandelijkse huurprijs van 600 dollar? Mogelijk, al is de kans klein met een bijna dubbel zo hoge gemiddelde huurprijs voor woningen in de Verenigde Staten: 1.048 dollar eind 2012. ...
    McDonald's gaat er ook vanuit dat zijn gemiddelde werknemer een ziekteverzekering kan vinden van 20 dollar per maand. Goedkoop, als je weet dat de verzekering die de hamburgerketen zelf aanbiedt aan zijn werknemers 61 dollar per maand kost. Een minimumverzekering overigens, zonder enige terugbetaling voor medicijnen, een bril of tandverzorging. Tot slot nog een vreemde redenering: blijkbaar hebben de McDonalds-werknemers wel allemaal een auto die ze moeten afbetalen, maar rijdt die op gratis benzine, want ook die kosten zijn nergens terug te vinden.

En Nederland gaat daar ook naar toe:


Uit: De Volkskrant, 23-07-2013, rubriek De kwestie, door Peter de Waard

Is één McJob nog voldoende?

Tussentitel: Nederlanders werken steeds vaker 70 uur per week

'Ik ging naar McDonald's en bestelde frites. De serveerster vroeg meteen of ik daar frites bij wilde', grapte Jay Leno onlangs. Hetzelfde zou kunnen worden gezegd over een baan bij McDonald's. 'Ik solliciteerde naar een baantje bij McDonald's in Haarlem. En meteen vroegen ze of ik er ook nog een in Utrecht bij wilde.'
    McDonald's raadt zijn werknemers in de VS al aan er nog een baan bij te nemen om rond te kunnen komen. Dat blijkt uit een website die de hamburgerketen met creditcarduitgeverij Visa voor zijn personeel daar heeft opgezet. ...
    In Nederland wordt het gauw gezien als een Amerikaanse uitwas. Hier is in 1960 met de vrije zaterdag de werkweek teruggebracht naar 40 uur. En tijdens de crisis van de jaren tachtig ging daar nog 4 uur vanaf. Een volledige werkweek betekent voor de meeste Nederlanders 32 tot 36 uur.
    Het personeel van McDonald's in Nederland zit daarnaast in de cao voor de horeca. In Nederland verdient een serveerder of serveerster bij McDonald's 1.477 euro bruto per maand. Daar houdt hij of zij afhankelijk van de omstandigheden 1.300 euro van over. Of iemand daarvan rond kan komen, hangt heel erg af van de woonsituatie, de gezinssamenstelling en het uitgavenpatroon. Het is, hoe dan ook, geen vetpot. Daarnaast geldt dat salaris alleen voor volwassen werknemers. Wie jonger is dan 23 jaar verdient aanzienlijk minder. Het maandloon voor 21-jarigen is 1.071,40 bruto en voor 18-jarigen maar 672,40 bruto. Daar kan niemand een zelfstandig bestaan van opbouwen.
    In Nederland is er een snelgroeiend leger van multi-jobbers: werknemers met twee of soms zelfs drie banen. Veel buitenlandse werknemers werken al overdag in de horeca en 's avonds of 's nachts als schoonmaker.
    Maar ook de autochtonen doen het steeds vaker, gedwongen door de nijpende financiële situatie. Intermediair stelde onlangs vast dat zelfs een op de vijf hoger opgeleiden een tweede baan heeft.
    Amerikaanse McDonald's-werknemers krijgen 8,25 dollar per uur. In Nederland is het 8,50 euro. Maar de belastingen en premies zijn in Nederland fors hoger. En dan is er nog het verschil in koopkracht. Hiervoor heeft The Economist een handige leidraad gemaakt: de zogenoemde McWage-index of hoeveel hamburgers iemand in een bepaald land kan kopen voor een uur werken.
    Dan zijn de McJobs in Nederland ineens niet veel beter meer betaald.


Red.:   Hoezo: Dickensiaanse tijden overdreven?
    Dit zijn allemaal specifieke voorbeelden. Maar het is ook in de algemene trends terug te zien. Hier is er zo eentje:


Uit: De Volkskrant, 24-07-2013, van verslaggever Peter de Waard

Koopkracht even hoog als in 1997

Hoewel het bbp veel hoger ligt dan eind jaren negentig, hebben Nederlanders niet meer te besteden dan in die periode. De baten van de groei zijn vooral beland bij bedrijven.

Tussentitel: 45 procent van het bbp kwam in 2012 bij de huishoudens terecht. In 1992 was dat nog 54 procent

Het vrij beschikbare inkomen van de Nederlanders is nu even groot als in de tijd dat Ajax nog een Europese topclub was, een mobieltje nog een luxe en Yasser Arafat nog meepraatte over het vredesproces in het Midden-Oosten.
    Nederlanders hebben zogezegd net zoveel te besteden als in 1997, hoewel het bbp sinds die tijd nog fiks is toegenomen. Alleen zijn de baten daarvan niet in de huishoudportemonnee terechtgekomen maar bij de pensioenfondsen, de collectieve sector en vooral de bedrijven.

Dat blijkt uit een dinsdag gepubliceerd onderzoek van De Nederlandsche Bank (DNB). Het bbp is sinds 1997 nog met 20 procent gegroeid. Pas sinds 2006 neemt ook de productie niet meer toe en na 2009 neemt die zelfs af. Het inkomen van particulieren stagneert al veel langer.    ...
    Van wat de Nederlanders samen verdienen komt een groter deel niet meer bij de individuen terecht. 'Als het aandeel dat bij particulieren belandt sinds 1992 niet zou zijn afgenomen, was het beschikbare inkomen van huishoudens in 2012 60 miljard euro hoger geweest.'
    In 1987 kregen de huishoudens bij de verdeling van het totale bbp nog 54 procent. ...
    Het aandeel van de overheid steeg van 20 tot 25 procent, vooral als gevolg van de sterke stijging van de kosten voor individuele taken - met name de zorg. ...


Red.:   Dat geld kan niet verloren zijn gegaan, want de uitgaven aan de zorg komen voor het over-, overgrote deel gewoon in de handen van de mensen die werken in de zorg. En dat zit dus al in de post huishoudinkomen.

  Het inkomensaandeel van verzekeraars en pensioenfondsen is per saldo redelijk stabiel gebleven. Onderliggend zijn er wel verschuivingen opgetreden, vooral in de pensioensector. In vijftien jaar tijd heeft er een verdubbeling plaatsgevonden (van 3 naar 6 procent van het bbp) van de door werkgevers en werknemers betaalde pensioenpremies. Dat is vooral ten koste gegaan van de verzekeraars.

En verzekeraars zijn geen huishoudens, dus dat kan het probleem ook al niet zijn. Eerder andersom; verzekeraars zijn "financiële wereld". En daarin verdwijnt wel geld. Maar het meeste is:
  Opvallend is dat sinds 1992 het aandeel van de bedrijven in het bbp is vervijfvoudigd: van 2 naar 10 procent. Dit duidt er niet alleen op dat bedrijven steeds winstgevender zijn geworden - vooral door de gematigde loonontwikkeling - maar ook dat zij steeds meer winst inhouden....

Waarna de DNB nog een zeer foute opmerking maakt:
  'Als de hogere winsten volledig in de vorm van dividend zouden zijn uitgekeerd, zou het beschikbaar inkomen van bedrijven lager zijn geweest en dat van huishoudens en andere aandeelhouders navenant hoger', stelt DNB.

Een aperte leugen. want de winsten zijn al voor een groot deel uitgekeerd:


Uit: De Volkskrant, 29-01-2013, van verslaggever Michael Persson

Industrie betaalt record aan dividend aan aandeelhouders

De niet-financiële sector betaalde in 2012 een record aan dividend aan zijn aandeelhouders. Met een totaal van bijna 17 miljard euro zijn de dividendbetalingen van alle Nederlandse beursgenoteerde ondernemingen weer bijna op het niveau van voor de crisis. Worden de banken en verzekeraars buiten beschouwing gelaten, dan bevinden de uitkeringen aan aandeelhouders zich op het hoogste niveau aller tijden..
    Dat heeft het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) maandag gemeld. Het cijfer over 2012 is wel vertekend door een eenmalig dividend van 3,6 miljard euro door chipmachinebouwer ASML in december. Maar ook zonder die uitkering is voor de niet-financiële bedrijven sprake van een record, blijkt uit de cijfers van het CBS.


Red.:   En ten tweede komt dividend niet in handen van huishoudens, maar van rijken. De financiële wereld. Dat is waarom er geld is verdwenen: dat is gegaan naar de financiële wereld. dat wil zeggen: naar Dubai, de Kaaiman Eilanden en alle andere belastingparadijzen. Aldaar zijn de biljarden verveelvoudigd, sinds 1987 uitleg of detail .
    Weer aardige cijfers:


Uit: De Volkskrant, 27-08-2013, van verslaggever Peter de Waard

Elders verdienen werknemers te weinig

Nederlands minimumloon is genoeg om van te leven

Het minimumloon in Nederland is 240 euro hoger dan wat één persoon nodig heeft voor een redelijk bestaan. Dit stelt de Wagelndicator Foundation, de voormalige Stichting Loonwijzer, een organisatie die zich wereldwijd bezighoudt met de vergelijking van loonniveaus. .
    De resultaten werden maandag bekendgemaakt bij het begin van een driedaags congres van arbeidseconomen en vakbondbestuurders over het minimumloon dat in Amsterdam wordt gehouden. Volgens het onderzoek heeft een Nederlander 1.120 euro per maand nodig om fatsoenlijk van te leven. Dit zogenoemde fatsoensloon - internationaal living wage genoemd - bestaat uit 670 euro voor huisvesting, 190 euro voor voedsel, 70 euro voor een OV-jaarkaart en 190 euro voor overige uitgaven, zoals kleding. Het minimumloon voor iemand van 21 jaar en ouder is in Nederland 1.360 euro bruto.    ...


Red.:    Wacht even ... die 1.120 voor een fatsoensloon zijn allemaal netto-zaken. En echt niet ruim bemeten, want die huurprijs klinkt behoorlijk laag. Terwijl dat minimumloon van 1.360 euro is bruto. Dus een flinke hap minder.
  Onderzoeker Martin Kahanec van Wagelndicator zegt dat er maar enkele landen in de wereld zijn waar het minimumloon hoog genoeg is om van te kunnen leven. 'In veruit de meeste landen is dat niet zo. Zelfs niet in een rijk land als de VS. Daar is het minimumloon omgerekend 900 euro per maand, terwijl er 970 euro nodig is om te kunnen wonen, eten en af en toe kleding te kunnen kopen.' Kahanec zegt dat bij het onderzoek uitgegaan is van de absolute minimumbehoeften. De woning is bijvoorbeeld een tweekamerappartement in een buitenwijk van een grote stad.

Krom: dat fatsoensloon is zeer krap - dat moet eigenlijk een paar honderd euro meer zijn. En daar gaat dan je fatsoen. Op een paar ontwikkelde landen na:
  Kahanec: 'In veel ontwikkelde landen is de levensstandaard in materiële zin veel hoger, maar in de meeste landen ligt het fatsoensloon helaas ver boven het minimumloon. Daar zijn groepen werknemers dus materieel achtergesteld.'

In het overgrote deel van de wereld, dat wil zeggen: op een paar Noordwest-Europese landen na, worden werknemers rond het minimumloon uitgeperst. Ten gunste van de rijken. En dat is het kapitalisme of neoliberalisme.
    Nog een voorbeeld van hoe bedrijven als doorgeefladder van lusten omhoog en lasten omlaag werken:


Uit: De Volkskrant, 03-09-2013, door Michiel Wallaard, onderhandelaar van de CNV Dienstenbond

Ahold komt al die lof echt niet toe

Bij alle lof voor de jaarcijfers van Ahold wordt vergeten dat het concern liever de aandeelhouders dan de eigen werknemers wil behagen.

Tussentitel: Flexwerk is fijn voor studenten, maar minder fijn voor volwassenen

'Ahold houdt zich kranig in moeilijke markt', vermeldde de Volkskrant op zijn website. Het Financieele Dagblad vermeldde zelfs in een hoofdredactioneel commentaar, als reactie op het voornemen om weer meer aandelen in te kopen, dat het soms gewoon zo is dat het bedrijf het geld niet nodig heeft 'en geen investeringsmogelijkheden ziet met voldoende rendement. Dan is een terugkoop simpelweg een van de mogelijkheden om het geld terug te geven aan degenen die daar het meest recht op hebben. De aandeelhouders dus.'    ...


Red.:   Oftewel : de lusten worden omhoog doorgegeven.

  De werknemers in de supermarkten, in de drogisterijen en de slijterijen kregen er in 2013 daarentegen 0 procent loonsverhoging bij

En tezamen met de inflatie betekent dut dus het doorgeven van lasten, koopkrachtverlies, omlaag.
  Een ander vraagteken bij de werkgelegenheid die Ahold in stand zegt te houden, komt uit het sociaal jaarverslag. Ahold wijst trots op een banengroei in Nederland van 76 duizend in 2008 naar 93 duizend in 2012. Koppel dit echter aan de daling van het percentage fulltimers in die jaren dat in hetzelfde verslag wordt vermeld (een daling van 18 naar 13 procent), dan zie je dat er 1.500 fulltimebanen bij Ahold in Nederland verloren zijn gegaan.

En nog een last die naar beneden door wordt doorgegeven: ontslagen. En nog eentje:
  Tot slot grossiert Ahold in flexwerk. Zowel in de distributiecentra als in de winkels zijn tijdelijke contracten de norm. Dat is niet erg voor studenten, maar wel voor volwassenen die een bepaalde mate aan zekerheid nodig hebben.

Samengevat: het bedrijfsleven perst bloed uit werknemers, en geeft dat door aan de rijken.
    Het is wat betreft het buitenland is in stilte gebeurd, maar ook in Duitsland heeft het neoliberale roofmodel keihard toegeslagen:


Uit: De Volkskrant, 07-09-2013, door Rolf Bos

Een tweede baan nodig in de motor van Europa

Een op de tien Duitsers komt zonder een 'Nebenjob' niet rond. Moet er toch een minimumloon komen in Duitsland, of kost dat groei? Het is een hoofdthema in de verkiezingscampagne.

...    Je ziet ze steeds vaker aan de Duitse lantaarnpaal. Velletjes met afscheurbare telefoonnummers waarop een 'Nebenjob' wordt gevraagd. Een baantje voor erbij. In Duitsland ook wel een 'Mini-job' genoemd, een baan die maandelijks niet meer oplevert dan 450 euro. Tot dat bedrag hoeft geen belasting te worden afgedragen. Met de 'Zweitjob' heeft men dan een 'steuerfreies Zubrot', een belastingvrije bijverdienste.
    Maar dat het er zo veel zijn, was een verrassing. Volgens cijfers van het Bundesagentur für Arbeit hadden eind 2012 liefst 2,66 miljoen Duitse werknemers naast hun gewone baan een tweede baantje. Dat waren er 59 duizend meer dan het jaar daarvoor.    ...
    Brigitte Pothmer van de Groenen merkt op dat een kwart van de werknemers voor een te laag inkomen werkt. 'Bijna drie miljoen worden in Duitsland met een uurloon van minder dan 6 euro naar huis gestuurd.' Bij dat soort lonen, concludeert ze, is het noodzakelijk een tweede baantje te zoeken.    ...
    In het land van het Wirtschaftswunder gold het begrip minimumloon altijd als een taboeonderwerp. Kreeg Nederland in 1968 een landelijk minimumloon, in (West-)Duitsland werd het, ook in de 'linkse' tijden van SPD-bondskanseliers als Willy Brandt en Helmut Schmidt, nimmer ingevoerd.
    Daarbij moet worden aangetekend dat veel bedrijfstakken wel een minimumloon kennen, waarbij dan weer opvalt dat er verschillen bestaan tussen het westen en het oosten. Een verpleegkundige verdient in 'west' 9 euro, voor hetzelfde werk krijgt hij of zij in 'oost' 8 euro.    ...


Red.:   En net zoals in Nederland, is de hoofdverantwoordelijke de met de neoliberale collaborerende sociaal-democratie:

  De derde sociaal-democratische bondskanselier uit de geschiedenis, Gerhard Schröder, maakte zich ook niet hard voor het invoeren van een landelijk minimumloon. Sterker, Schröder zette met zijn 'Agenda 2010' in 2003 de bijl aan de wortels van de Duitse welvaartsstaat.

En dan heb je natuurlijk ook, even natuurlijk is dit artikel niet genoemd, het verpesten van de arbeidsmarkt door immigranten, in Duitsland vooral een drie of vier miljoen Turken.
    Overigens treft de neoliberale bloedzuigerij vooral een grote groep ouderen, die deels naar Polen zijn verscheept omdat de verzorging daar goedkoper is.
    En ook overigens gaat dat allemaal ook met steun van de media (schuingedrukt van de redactie):
  Er rolde onlangs een golfje van linkse verontwaardiging door Duitsland. Uit cijfers van het Duitse bureau voor statistiek blijkt dat bijna een op de tien Duitsers van zijn inkomen niet kan rondkomen. Hij of zij heeft er een tweede baantje bij. Amerikaanse toestanden, en dat, moppert links, ...
    Het is verkiezingstijd in Duitsland, dus links was er als de kippen bij om bondskanselier Merkel te verwijten dat veel mensen in Duitsland - land zonder wettelijk minimumloon - gedwongen worden een tweede baan te zoeken omdat de lonen van het gewone werk zo laag liggen.

En nog wat uitgebreider in dit stuk:


Uit: De Volkskrant, 07-09-2013, van verslaggever Peter de Waard

Molensteen om de nek of zegen?

In tijden van crisis ontstaan vaak discussies over het minimumloon: is het een basis voor economische groei of juist een rem? Er is veel vóór te zeggen. Maar ook het nodige tegen.

Tussenstukken
Argumenten voor een minimumloon

1. Armoede
Een wettelijk minimumloon leidt tot een hogere levensstandaard voor de armen en meest kwetsbaren in de samenleving en zorgt voor een gemiddeld hoger welvaartsniveau.
...

Argumenten tegen een minimumloon

1. Armoede
Landen die geen minimumloon hebben (Zwitserland, Oostenrijk, Scandinavië) hebben betere sociale zorg. Waar wel een wettelijk minimumloon bestaat, is dat vaak te laag om van te leven. Bangladesh kent een minimumloon van 25 euro per maand, terwijl minimaal 50 euro nodig is voor alleen voedsel en onderdak.     ...


Red.:   Draait op zeer primitieve wijze oorzaak en gevolg om: omdat het in die landen zo goed gaat, is er geen minimumloon nodig.
  2. Concurrentiekracht
Een minimumloon ondermijnt de concurrentiekracht ...

Maximale concurrentiekracht wordt bereikt door helemaal geen loon uit te keren. Dus dit argument deugt niet op zichzelf staand.
  ... en leidt tot een inefficiënte arbeidsmarkt. ...

Naast het voorgaande punt volkomen onduidelijk.
  Bedrijven zijn minder flexibel zich in crises aan te passen.

Hiermee is geen enkel oorzakelijk verband.
  Bedrijven wijken uit naar plekken met lagere loonkosten.

Dat heeft niets met concurrentiekracht te maken, en is doodgewoon weer het eerste punt.
  3. Werkgelegenheid
Minimumloon leidt volgens de neoklassieke theorie tot meer werkloosheid. Arbeid is vergelijkbaar met elk ander productiegoed waar een kunstmatig hoog gehouden prijs leidt tot meer productie en minder vraag.

Een herhaling van het eerst punt.
  4. Jeugdwerkloosheid
Stijging van het minimumjeugdloon met 10 procent leidt tot een daling van de werkgelegenheid voor jongeren met 1 à 2 procent.

Nog een herhaling van het eerste punt.
  5. Werkethiek
Het ontmoedigt mensen harder te werken en zich bij te scholen.

Volstrekte onzin - is geen enkel bewijs voor.
  6. Consumptie
Door het minimumloon stijgen de prijzen, omdat de kosten moeten worden doorberekend.

Dan zouden de prijzen dalen als de arbeid goedkoper wordt. Een leugen. Dan worden de winsten groter en dat geld gaat naar de Kaaiman Eilanden.
  7. Sociale zorg
Het hindert on- en laaggeschoolden een plek op de arbeidsmarkt te vinden en door te stromen. Zij blijven afhankelijk van een uitkering.

Dus moet alle loon worden afschaft. Kan iedereen werken.
  8. Illegaliteit
Het verleidt werkgevers om illegaal mensen aan te nemen die onder het minimumloon willen werken om te kunnen blijven concurreren.

Oftewel: de dief wordt een moordenaar.
  9. Arbeidsmobiliteit
Kleine bedrijven kunnen hun beste mensen geen eerlijk en aantrekkelijk salaris bieden boven het minimum dat andere personeelsleden krijgen.

Een leugen. er is geen enkele reden waarom ze dat niet zouden kunnen doen. Dat kan van het geld dat nu naar de Kaaiman Eilanden gaat.
  10. Innovatie
Het benadeelt kleine opkomende bedrijven ten opzichte van gevestigde bedrijven waardoor de economie zich niet snel genoeg vernieuwt.

Men innoveert niet vanwege het geld, maar vanwege de vreugde die scheppen, op alle mogelijke manieren, verschaft.
    Dat laatste is tevens een illustratie van de mentaliteit die achter de meeste zo niet alle andere argumenten steekt: het model van de homo economicus.
    Je wenst ze allemaal, bij die media, van ganser harte een half minimumloontje.
    Een tweeluik van de Volkskrant, die er kennelijk vanuit gaat dat lezers van de krant niet de website lezen en andersom, of aan de voorkant niet weet wat ze aan doen aan de achterkant, of er zeker van is dat de Nederlanders toch nooit in opstand komen - op de website


Uit: Volkskrant.nl, 17-09-2013, ANP, redactie

Philips voert kostenbesparingen op

Philips snijdt de komende jaren dieper in de kosten. De doelstelling van het lopende besparingsprogramma, dat loopt tot en met 2015, is opgevoerd van 1,1 naar 1,5 miljard euro. Dat maakte het elektronicaconcern dinsdag bekend.

Een deel van de extra besparingen zal worden behaald door banen te schrappen. ...


Red.:   En in de krant:


Uit: De Volkskrant, 18-09-2013, van verslaggever Jeroen Trommelen

Philips pleziert aandeelhouder met aankoop eigen aandelen

Elektronicaconcern Philips gaat opnieuw eigen aandelen inkopen om de aandeelhouders een plezier te doen. De komende twee tot drie jaar geeft het 1,5 miljard euro uit om eigen aandelen uit de markt te halen, in de hoop dat de prijs voor de resterende aandelen omhoog gaat.
    De maatregel is onderdeel van een pakket dat de beurswaarde van het bedrijf moet vergroten. ...


Red.:   Tja ... Voor een bedrijf, het bastion van het neoliberalisme, is er maar ''en ding dat telt: de aandeelhouder. De rijken in Dubai en de Kaaiman Eilanden.
    Maar de Volkskrant is nog driester. Want de erop volgende zin luidt:

  Philips gaat de komende jaren opnieuw meer besparen, onder meer door het schrappen van banen, zo maakte directeur Frans van Houten dinsdag bekend.

Maar een opstand in Nederland ...
    Ahold gaat ook rustig door met uitdelen aan de rijken:


Uit: De Volkskrant, 15-11-2013, van verslaggever Gerard Reijn

Ahold wil aandeelhouders nog meer geld teruggeven

Supermarktconcern Ahold wil zijn aandeelhouders meer geld teruggeven. Het is van plan in januari 2014 elk tiende aandeel uit de markt te halen. De aandeelhouders krijgen in ruil daarvoor geld. Ahold heeft voor de operatie 1 miljard euro uitgetrokken. .
    Het Zaanse concern krijgt veel cash binnen en heeft er geen zinvolle besteding voor. Daarom sluist Ahold al jarenlang miljarden door naar zijn aandeelhouders. Om belastingtechnische redenen gebeurt dat niet in de vorm van dividend. In plaats daarvan koopt Ahold voortdurend eigen aandelen terug, zodat de beurskoers blijft stijgen. Koersstijgingen zijn voor de aandeelhouder onbelast.
    Ahold wil er nu een schepje bovenop doen. In plaats van aandelen terug te kopen, heft het een deel van de aandelen per decreet op. De houder ervan krijgt, of hij wil of niet, daarvoor de beurskoers uitbetaald. De aandeelhouders moeten in januari beslissen over deze uitzonderlijke operatie. Intussen blijft het gewone inkoopprogramma, dat 2 miljard euro omvat, doorlopen tot eind 2014.    ...


Red.:   Er gaat hieraan niets veranderen, tot er een paar van de daders zijn opgehangen ...
    Misschien een kandidaat voor een speciale rubriek, maar toch in ieder geval ook maar hier:


Uit: De Volkskrant, 04-12-2013, van verslaggever Bart Dirks

Veel zelfdoding onder arbeidsongeschikten

Uitkeringsgerechtigden plegen beduidend vaker zelfmoord dan mensen met een baan. Zelfdoding komt vijf tot acht keer vaker voor bij mannen en vrouwen met een bijstands- of arbeidsongeschiktheidsuitkering. ...
    Dat concluderen GGD Den Haag, het Centraal Bureau voor de Statistiek en het Leids Universitair Medisch Centrum in een studie die vandaag verschijnt. Ze analyseerden de sociaal-economische en demografische kenmerken van iedereen die tussen 2002 en 2011 is overleden door zelfdoding. In die tien jaar betreft het 15.178 mensen, gemiddeld vier per dag.    ...


Red.:   Het neoliberalisme is een moordpraktijk.
    Weer een bericht over de nummer twee op de lijst "Pleisterplaatsen van de duivel":


Uit: De Volkskrant, 07-01-2014, van correspondent Patrick van IJzendoorn

Britse regering snijdt in sociale zekerheid

Tussentitel: Cameron heeft laten doorschemeren dat er belastingverlaging op komst is


Red.:   De koppen zeggen al genoeg. Nog wat details:

  Terwijl de Britse economie langzaam maar zeker aantrekt, heeft minister van Financiën George Osborne maandag aangekondigd na de verkiezingen van 2015 25 miljard pond (30 miljard euro) extra te bezuinigingen. Vooral de sociale zekerheid zal het moeten ontgelden. ...
    Osborne wil flink snijden in huursubsidie voor Britten jonger dan 25. Tevens is zijn vizier gericht op bemiddelde huurders van goedkope gemeentewoningen. Van een extra onroerendgoedbelasting voor bewoners van dure villa's, een langgekoesterde wens van de sociaal-liberale coalitiepartner, moet Osborne nog steeds niets hebben. ...

Nee, stel je voor: dan moet hij zelf gaan bezuinigen ...
    En weer een groot bedrijf dat uitdeelt:


Uit: De Volkskrant, 30-01-2014, van verslaggever Jeroen Trommelen

Shell paait aandeelhouder opnieuw

Voor de tweede keer binnen een maand gaat het oliebedrijf een investering verkopen om geld binnen te halen voor zijn aandeelhouders. Opbrengst: 730 miljoen euro.

Olie- en energiebedrijf Shell gaat opnieuw een investering afstoten om aandeelhouders een plezier te doen. Het bedrijf verkoopt voor ongeveer 1 miljard dollar ( 730 miljoen euro) 23 procentpunt van haar aandeel in het Braziliaanse offshoreproject Parques das Conchas.    ...
    Eerder deze maand maakte Shell de verkoop bekend van een aandeel in een gasproject in West Australië voor 1,14 miljard dollar. ...
    Met de verkopen moeten de winstcijfers worden opgepompt en haalt Shell geld binnen om aandeelhouders een traditioneel hoog dividend te kunnen uitkeren. Dat kost het bedrijf een kleine 8 miljard dollar per jaar.    ...


Red.:   Goede tijden: geld naar de aandeelhouders - de financiële wereld. Slechte tijden: loonsverlaging n en ontslagen voor voornamelijk de lagere werknemers.
    En vanzelfsprekend geldt dit allemaal ook voor banken:


Uit: De Volkskrant, 12-02-2014, van verslaggever Pablo Kamsteeg

'Barclays steekt middelvinger op naar Britten met geldzorgen'

De Britse bank Barclays ontslaat twaalfduizend werknemers en verhoogt de bonussen voor de top met ruim 10 procent. ...


Red.:    Het geld gaat van de gewone burgers naar de rijken. En dat allemaal onder stimulans van de rijken:

  Hoewel de winst van 6,2 miljard euro beduidend lager was dan analisten hadden verwacht, stond Barclays maandag op de beurs in Londen toch 1,7 procent in de plus. Beleggers zeiden voldoende te vertrouwen in de aangekondigde kostenbesparingen.

Want die 'beleggers' staan voor de rijken. Het kapitalistische systeem zit zo in elkaar dat de rijken bepalen dat het geld gaat van de de niet-rijken naar de rijken. Geheel volgens de wetten van de vrijheid en democratie.
    Een voorbeeld dat ook geplaatst kan worden bij de verzameling "erkenning van het roofmodel":


Uit: De Volkskrant, 13-02-2014, van correspondent Jan Hunin

Rellen tegen het roofkapitalisme
 
De volkswoede die in Bosnië is losgebarsten tegen corruptie en werkloosheid zal eindelijk tot verandering leiden, hopen inwoners van Tuzla. 'Ik was zo blij toen ik dit gebouw zag branden.'

Samira Dedic heeft nog maar net een voet gezet in de fabriekshal van waspoederproducent Dita, of ze barst in tranen uit. 'Sorry,' zegt ze, 'maar ik moet altijd huilen wanneer ik hier ben. Er heerste hier zo'n goede sfeer. Er klonk altijd muziek.'
    18 jaar, 2 maanden en 12 dagen werkt Dedic (37) al bij Dita, al is werken niet meteen het juiste woord. Sinds juli 2012 ligt de productie stil. In de fabriekshal staan de machines er werkloos bij.
    Aan de kwaliteit van het waspoeder zal het niet gelegen hebben. De merken Arix en Onix die hier werden geproduceerd, werden tot in Duitsland en België verkocht. Aan de muur van de fabriekshal hangt een internationaal kwaliteitslabel uit 2009.
    Waaraan dan wel? Dedic en haar collega's hoeven niet lang na te denken. Sinds het staatsagentschap voor privatiseringen negen jaar geleden hun bedrijf voor een appel en een ei verkocht aan een gewiekste zakenman, ging het bergafwaarts met Dita. In plaats van te investeren, plukte de nieuwe eigenaar het bedrijf kaal. Een financieel gezond bedrijf werd opgezadeld met 40 miljoen Bosnische mark aan schulden (omgerekend ongeveer 20 miljoen euro). Hoe dat kan? In Bosnië is alles mogelijk, vertelt Dževad Mehmedovic, de vakbondsleider van de fabriek.    ...


Red.:   Wat zien we hier: een goed-functionerende overheidsinstelling wordt geprivatiseerd - een goed werkend privaat bedrijf wordt uitgekleed door de leiding - een door de leiding uitgekleed en uitgewoond bedrijf wordt gekocht door een hedgefund en opgezadeld met schulden - het slechte bedrijf wordt opgeknipt en de goede onderdelen verkocht, en de productie  verdwijnt naar de derde wereld. Een schoolvoorbeeld met bijna alle aspecten de werking van het neoliberale model. Zoals de titel al zegt: het roofkapitalisme.
    Ach jee ...:


Uit: De Volkskrant, 26-02-2014, van verslaggever Peter de Waard

$ 1.000.000.000.000 naar aandeelhouders

...    Niet alleen staan de beursindices op vele markten weer op recordniveau, ook hebben beleggers in 2013 voor het eerst in de geschiedenis meer dan 1 biljoen dollar (dat is duizend miljard dollar) aan dividend uitgekeerd gekregen.
    ... De internationale fondsbeheerder Henderson Global Investors rekende uit dat aandeelhouders vorig jaar wereldwijd 1,03 biljoen dollar aan dividend ontvingen (750 miljard euro). Dat is 43,2 procent meer dan in 2009 toen de dividenden over het crisisjaar 2008 werden betaald. Het grootste deel van alle dividenden - 37 procent of 370 miljard dollar - is uitbetaald door op de Amerikaanse beurs genoteerde bedrijven. De in Europa genoteerde bedrijven keerden vorig jaar 330 miljard dollar uit, de Japanse 50 miljard, die op andere Aziatische markten 110 miljard.    ...
    ... In 2013 werd het meeste dividend uitgekeerd door de financiële sector, die in 2008 en 2009 nog op apegapen lag. Banken en verzekeraars keerden hun aandeelhouders 218 miljard dollar uit. Daarna volgen de oliesector en de mijnbouw.
    Een select gezelschap van tien multinationals droeg zorg voor 9 procent (90 miljard dollar) van alle dividendbetalingen. Hieronder vielen vooral olieconcerns en telecombedrijven. Royal Dutch Shell betaalde van alle bedrijven het meest aan dividend, gevolgd door ExxonMobil, Apple, China Construction Bank en HSBC Holding.    ...


Red.:    Moeten er nog verdere argumenten aangevoerd worden voor het zijn van een roofmodel? Per jaar een biljoen. Regelrecht naar Dubai en de Kaaiman Eilanden.
    Peter de Waard is één van de weinigen bij de Volkskrant die ook de andere kant van de mediale ziet:

  Terwijl gepensioneerden, werkenden, schoolverlaters, consumenten en uitkeringstrekkers nog hun wonden van de crisis likken, kunnen de aandeelhouders zich rijk rekenen. .

Hieraan kunnen alleen lantarenpalen een einde maken ...
    Uit diezelfde krant een klein voorbeeldje:


Uit: De Volkskrant, 26-02-2014, van verslaggeefster Nanda Troost

Personeel chipfabrikant NXP legt werk neer

Tussentitel: Vakbonden vinden dat werknemers mee moeten profiteren van topjaar

Ruim 450 werknemers van chipfabrikant NXP Semiconductors in Nijmegen hebben dinsdagmiddag een aantal uren het werk neergelegd om een loonsverhoging van 3 procent af te dwingen. .
    De fabrikant van onder meer de chip voor de ov-chipkaart en chips voor autosleutels heeft volgens de vakbonden een topjaar gehad. Zij willen dat de medewerkers daarvan meeprofiteren. Het personeel wil ook dat de bonusregeling voor de lagere en middeninkomens wordt omgezet in vast salaris.    ...
    ... NXP deed het vorig jaar veel beter dan de concurrentie en haalde 34 procent meer winst dan in 2012. 'De werknemers hebben hier hard aan gewerkt en willen dat terugzien in een fatsoenlijke loonsverhoging', zegt Gerald Maenen van FNV Metaal.


Red.:    Bonussen ... Dat is natuurlijk alleen voor hoger personeel en de aandeelhouders:

  Stefan Hermans, hoofd personeelszaken....
    ... De chipfabrikant is wel bereid de bonusregeling om te zetten in een vaste uitkering voor de midden- en lagere inkomens. De regeling pakte de afgelopen twee jaar voor hen nadelig uit, erkent Hermans: 'Zij kregen geen bonus en de hogere inkomens wel. Dat is onwenselijk.'

Maar zelfs zoiets normaals krijg je alleen voor elkaar door de boel plat te gooien. Wat dus ook met systeem als geheel moet gebeuren.
    Overigens is dit dus ook één van de redenen dat de lieden in de media zo tegen vakbonden zijn uitleg of detail : ze denken meer te kunnen profiteren van geld dat bij de rijken terecht komt dan dat bij de lagere inkomens komt.
    Een voorbeeld van de onderkant van het proces:


Uit: De Volkskrant, 12-07-2014, ingezonden brief van Pat Verschuren, Helmond

Flexkracht kan na enkele uurtjes weer naar huis

Ik schrijf dit naar aanleiding van het verhaal over Polen bij Albert Heijn (Economie, 10 juli). De problemen met wisselende contracten en vooral het werken op oproepbasis gaan nog veel dieper. Ik schrijf dit in de hoop op verandering, omdat dit systeem alleen bedrijven ten goede komt.
    Enkele uren per week maak ik het van dichtbij mee. Ook ik ben werkzaam in een vergelijkbare situatie, bij een groot Duits logistiek bedrijf in Eindhoven. In de zoektocht naar een baan kom je op het punt dat er maar weinig keuzen meer zijn. Dus je neemt wat er te nemen valt in de hoop weer een inkomen bij elkaar te kunnen sprokkelen. Hoe minimaal dit ook mag zijn. Het begint bij de intake bij een 'inhouse'-uitzendkantoor. Daar krijg je te horen dat het razend druk is, dat er overuren dienen te worden gemaakt enzovoorts.
    Blij en trots weer een baantje te hebben en in de wetenschap dat je echt wel lekker veel aan de slag zal zijn, sterkt dat je motivatie en inzet bij aanvang van je eerste werkdag. Maar dat is van korte duur. Want al op de eerste dag blijkt dat je terecht bent gekomen in een oproepsysteem. Elke avond omstreeks 18.00 uur ontvang je een sms. Moderne techniek voor ouderwetse dagloners.
    Daarin lees je of je werken moet, of dat je reserve staat. De sms van het uitzendkantoor heeft het altijd over volledige werkdagen. Bijvoorbeeld: 07.00-16.00 uur of 14.00-23.00 uur. Niets is echter minder waar, je gaat enkele uurtjes werken en meestal is het na vier uurtjes afgelopen. Veel mensen in dit systeem halen amper zestien uur per week.
    Maak vooral geen opmerkingen als: hé mensen van het uitzendkantoor, met wat ik hier verdien kan ik echt niet rondkomen. Of: graag meer uren please! Want dan sta je de volgende dag zeker reserve en heb je weer een dag zonder inkomsten.
    Ik zie aan collega's hoe diep ze in de problemen komen. Ze kunnen hun dagelijks rekeningen niet betalen. Dit is alleen maar goed voor de bedrijven. Als werknemer ben je onbeschermd. Heb je opmerkingen, dan kiepert men je eruit. Alleen al de wetenschap dat dit bekend wordt, sterkt mij en velen met mij. Bedrijven en uitzendbureaus zouden meer moeten worden gecontroleerd op dit soort praktijken. Wij voelen ons als 'werknemer' beledigd. En het is in veel gevallen randje armoede.


Red..:   Dat is nu de bron van rijkdom: het product van het storten van anderen in armoede. De kern van het neoliberalisme. Het neoliberalisme dat het product is van sociopaten voor wie maar één ding telt: geld .
    En waaraan besteden die sociopaten hun geld (onder andere):


Uit: De Volkskrant, 21-10-2014, ANP

Ondernemers denken weer aan nieuwe privéjets en zakenvliegtuigen

De markt voor privéjets en zakenvliegtuigen klimt uit het dal. Industrie en investeerders zien er weer brood in, na de magere jaren die volgden na het inzetten van de crisis in het najaar van 2008. Het Amerikaanse industriële conglomeraat Honeywell verwacht dat de komende tien jaar 9.450 nieuwe toestellen hun weg vinden naar rijke ondernemers en bedrijven. Dat komt neer op een marktwaarde van 280 miljard dollar(bijna 220 miljard euro). Dat is bijna 8 procent meer dan waar Honeywell, dat motoren en elektronica levert aan vliegtuigbouwers, vorig jaar nog van uitging. ...
 

Red.:   Je zou die jets met plezier uit het luchtruim schieten. Zeg maar: "Als bestolene je geld terughalen ..."
    Een vorm van roof die niet als zodanig onder de aandacht komt:


Uit: De Volkskrant, 11-12-2014, door Aukje Nauta, bijzonder hoogleraar organisatiepsychologie aan de UvA en kroonlid van de SER, en Carsten de Dreu, hoogleraar psychologie aan de UvA

Asschers wet berust op drijfzand

Tussentitel: Seizoenswerkster Mirjam gaat die vaste baan echt niet krijgen

Minister Asscher beantwoordde in de Volkskrant van 6 december vragen van Volkskrant-lezers over de Wet werk en zekerheid, die op 1 januari van kracht wordt. Die antwoorden legden een aantal twijfelachtige aannames bloot over hoe de wet gaat uitpakken. Feitelijke onderbouwing ontbreekt, evenals wetenschappelijk onderzoek naar de effectiviteit en mogelijke averechtse effecten van de wet.

Neem de vraag van Mireille Gemmeke of de nieuwe wet een einde maakt aan de praktijk dat flexwerkers na het maximum aantal tijdelijke contracten - nu drie jaar, straks twee - steevast worden afgedankt en ingeruild voor nieuwe flexwerkers. Volgens Asscher wel. Bedrijven zullen eerder mensen in vaste dienst nemen omdat de ontslagvergoeding fors versoberd wordt tot maximaal 75 duizend euro of minimaal een jaarsalaris.
    Maar hoe weet Asscher dat er een oorzakelijk verband is tussen de hoogte van de ontslagvergoeding en de aantallen mensen in vaste dienst? Dat een lagere ontslagvergoeding bepaalt dat iemand sneller een vast contract krijgt, is nogal een aanname. ...
    Onze regering start dus vanaf 1 januari één groot experiment met werkgevers en werknemers, waarvan de effecten niet vooraf zijn onderzocht. Zou iemand als Wimar Meffert (57) niet bang hoeven zijn dat hij en zijn collega's van dik in de vijftig, straks gedwongen worden voor hun eigen ontslag te tekenen? Is zijn vrees onterecht dat werkgevers dankzij de lagere ontslagvergoeding hun personeelsbestand zullen gaan verjongen?
    Zou de boventallige Peter Tolsma (56) straks, als de arbeidsmarkt is 'gemoderniseerd', veel makkelijker aan het werk komen dankzij de versober-de ontslagvergoeding? En zou Mirjam Goudriaan, die al vijf jaar op een nulurencontract seizoenswerkster is bij een attractiepark en er elke drie jaar drie maanden uit moet, wel een vaste baan krijgen als die 'pauze' van drie maanden ineens zes wordt?
    Gedragswetenschappelijk onderzoek geeft nauwelijks uitsluitsel over de vraag of in een 'gemoderniseerde arbeidsmarkt' oudere werkzoekenden sneller werk vinden. Of dat oudere werknemers juist sneller afgedankt worden, omdat het werkgevers makkelijker wordt gemaakt hun personeelsbestand regelmatig te 'verversen en te verjongen'. Gedragswetenschappelijk onderzoek sterkt wel het vermoeden dat Mirjam die vaste baan in de nieuwe constructie echt niet krijgt.
    Wat we ook weten is dat detailvoorschriften zoals in de nieuwe Wet werk en zekerheid aanleiding geven tot calculerend gedrag. Zij moedigen werkgevers, zoals die van Wimar, Peter en Mirjam, alleen maar aan nieuwe trucs te bedenken. ...
    Dankzij de Wet flexibiliteit en zekerheid uit 1999 zitten we nu met de gebakken peren van een grote kloof tussen vast en flex. En dankzij de Wet werk en zekerheid uit 2015 zitten we over een paar jaar misschien wel met een nog grotere kloof, of met een heel andere, en met tamelijk problematische neveneffecten. Wat het precies wordt weten we helaas niet. En precies dat kan een regering noch werknemers, noch werkgevers aandoen.


Red.:   De neoliberalen roven de werkzekerheid en dus de bestaanszekerheid van mensen. Hun waardigheid. Neoliberalimse is ploertigheid van het zuiverste water.
    Kijk er eens ... Nog meer Amerikaanse neoliberale ploertigheid:


Uit: De Volkskrant, 03-01-2015, door Nanda Troost

Stapelbaan: luxe of noodzaak?

Twee of meer banen, het fenomeen rukt op. De een betaalt er extraatjes mee, voor de ander is het een manier om rond te komen. Werkgevers juichen het toe, vakbonden morren.

Een ambtenaar klust een dag bij als zzp'er, om zijn vakmanschap te ontwikkelen en omdat het leuk en veilig ondernemen is met WW, ziektewet en pensioenfonds op zak. Een werkloze in de bijstand wordt door de gemeente geholpen financieel onafhankelijk te worden: 's morgens post sorteren bij de ene werkgever, 's middags bij een andere baas in de thuiszorg aan de slag. En een schoonmaker heeft er 's avonds een baantje bij om rond te kunnen komen.    ...


Red.:   Vuile vieze gorigheid van de Volkskrant: voor die top is het luxe, en voor de rest is het pure gore noodzaak ten gevolge van neoliberaal roofkapitalisme:

  Sukhbir Singh (53), Den Haag
Schoonmaker, overdag (KPN) en 's avonds (Rabobank), verdient 1.300 en 370 euro netto
'Eén baan levert niet genoeg op om van rond te komen, want natuurlijk heb ik liever gewoon één baan. We hebben vier kinderen, twee zijn er nog niet volwassen, en je wilt dat ze kunnen meedoen aan schoolactiviteiten. Overdag werk ik van zeven tot drie en maak schoon bij KPN. Het is al heel wat dat ik overdag kan schoonmaken. Veel bedrijven willen ons dan niet over de vloer hebben. 's Avonds maak ik schoon bij een filiaal van de Rabobank, dat is dan dicht. In de schoonmaak verdien je nu eenmaal weinig. Doordat bedrijven bezuinigen moeten we steeds harder werken in minder uren. Maar het leven wordt wel duurder, bijvoorbeeld de ziektekostenverzekering.'

Die journalist van de Volkskrant verdient een lot onder de guilotine.
    En nog een hoogtepunt:


Uit: De Volkskrant, 06-01-2015, van verslaggeefster Kaya Bouma

Reportage | Taxiprijsslag

 Klant is goedkoper uit, op kosten van de chauffeur

De taxichauffeur gaat de postbode en de pakketbezorger achterna. Het werk voor UberPop is voor veel bestuurders niet veel meer dan een slechtbetaalde bijbaan.

Ze zijn omstreden en in veel landen verboden, maar ze zijn ook spotgoedkoop. UberPoptaxi's rijden rond voor de helft van de prijs van een gewone taxi. ...


Red.:   Uber is een Joods bedrijf gerund door iemand genaamd Travis Kalanick (moeder's naam:  Horwitz)die zijn critici persoonlijk bedreigt - ze komen tenslotte aan zijn roofgoud ... Met Joodse resultaten: de rijken die taxi's rijden zijn beter af, de armeren die taxi's besturen slechter. 
  Volgens Uber kunnen de amateurchauffeurs goed verdienen, juist omdat ze zo goedkoop zijn. Met hun lage prijzen trekken ze meer klanten, is het idee. Maar in de praktijk lijkt dat de vrijetijdschauffeurs nog niet te lukken. Het werk voor UberPop is voor veel bestuurders dan ook niet veel meer dan een slechtbetaalde bijbaan.
    Het is het ongemak van de deeleconomie. Terwijl Uber het liefst de nadruk legt op de efficiëntie en sympathie wil wekken met de term 'ride sharing', en gebruikers geen enkel bezwaar hebben tegen lage prijzen, dreigt de chauffeur in de verdrukking te komen. In dat opzicht zijn Uber en soortgenoten helemaal niet zo vernieuwend als ze zelf graag doen voorkomen, schrijft een journalist op de zakensite Quartz. Ze maken gebruik van een aloud principe: een grote groep 'steeds wanhopiger wordende werklozen' die elke vorm van extra inkomsten kunnen gebruiken.

Typisch nomadistisch parasitisme. De rest van het sybdroom: de mooie praatjes, waarom ze zo voor vrije immigratie zijn (arbeidsdumping!) en de ploertige uitkomsten.
    Voor de mentaliteit waarop dit allemaal gebaseerd is, zie hier uitleg of detail .
    Hoe zijn ze toch gekomen aan al die door Hitler geroofde kunst? Is dat op soortgelijke manier gegaan?
    En nog een banen- en geldroof-verhaal:


Uit: De Volkskrant, 07-01-2015, van verslaggever Jos Maalderink

Aan de slag dankzij meesterbeurs

Als 50-plusser in de bijstand zitten, dat ziet er hopeloos uit. Gemeenten met een meesterbeurs bieden echter hoop. Hans van den Dobbelsteen is weer aan het werk.

Een vaste baan leek de Tilburgse journalist Hans van den Dobbelsteen (50) niet gegund. Hij schreef human-interestverhalen voor het tijdschrift Mijn Geheim, verhuisde voor een jaar naar Vlissingen om voor het Zeeuwse dagblad PZC te schrijven en werkte een tijd als docent Nederlands op een middelbare school. Uiteindelijk belandde hij toch in de bijstand. Van den Dobbelsteen volgde een sollicitatiecursus en werd daarna naar een vervolgcursus gestuurd. Maar ter plekke bleek het te gaan om productiewerk in een fabriek.    ...


Red.:   Volkomen absurd, natuurlijk. Er lopen in Nederland honderduizenden werkloze allochtonen rond, waarvan gezegd wordt, als het om jongeren gaat: "Ze radicaliseren omdat ze geen werk kunnen vinden". Oftewel: geen Nederlander in de bijstand die productiewerk hoeft te gaan doen, voordat alle allochtonen aan de slag zijn, want anders branden ze onze steden plat (Parijs 2005, Londen 2011, Stockholm 2013) en vermoorden onze satiristen (Amsterdam 2004, Parijs 2015).
    Daarnaast zijn er ook nog heel veel allochtonen die werk gekregen hebben (meestal niet verdiend maar op grond van eisen van "evenredigheid") op het niveau van Hans van den Dobbelsteen. Die allochtonen hebben dus het brood uit de mond van Hans van den Dobbelsteen gestoten.
  Van den Dobbelsteen besloot zich twee maanden geleden aan te bieden bij de Tilburgse glossy Tillywood, een initiatief van de Tilburgse ondernemers John Smid en Marc van Rijen. ...
    De meesterbeurs is bedoeld voor 50-plussers die in de bijstand zitten. Zij moet het voor werkgevers aantrekkelijker maken oudere werknemers in dienst te nemen. Ouderen gaan zes maanden aan de slag bij een werkgever en krijgen daarvoor van de gemeente 150 euro per maand boven op hun uitkering.

Oftewel: de ondernemers krijgen een werknemer voor 150 euro in de maand en de werknemer krijgt een bijstandsuitkering.
    En zo moet je dus voor absoluut helemaal niets, dat wil zeggen: alleen de kosten van levensonderhoud, gaan werken. Terwijl tegelijkertijd de immigranten weer met de tienduizende per jaar het land binnenstromen die voor stilzitten precies hetzelfde krijgen, en vaak nog meer.
    En dit alles met goedkeurende instemming van het lakeien-gedeelte van de elite:
  Meer ... werkgevers melden zich. 'Het is een zwaan-kleef-aan-effect', zegt Ton Wilthagen, hoogleraar arbeidsmarkt aan de universiteit van Tilburg. ... We zagen het ook bij de startersbeurs voor jongeren. ...
    Wilthagen is echter niet bang dat de meesterbeurs tot verdringing gaat leiden. ...

De werkelijkheid:
  ... Tweede Kamerlid Paul Ulenbelt (SP) stelde vorige maand Kamervragen over de meesterbeurs. '
    Een werkgever kan voor 150 euro per maand iemand aan het werk zetten. Dat is dus gewoon een vorm van verdringing. Ik begrijp dat werkgevers iemand niet meteen een vaste aanstelling bieden, maar geef dan gewoon een contract met een proefperiode.' De Ulenbelt is bang voor draaideurconstructies waarbij werknemers van de ene onderbetaalde baan in de andere rollen.
    Hij verwijst naar de startersbeurs. 'Ik heb de vacatures daarvan bijgehouden, voor het overgrote deel gaat het om gewone banen.'

Maar natuurlijk. Die Wilthagen is gewoon bezig met de moderne versie van de werkhuizen, "workhouses" uitleg of detail uitleg of detail . Die Wilthagen is gewoon een lakei van de ploertige neoliberale elite die terug wil naar de tijd van Dickens .
    Kijk, nog iets dat daar sterk op lijkt - in drie stappen


Uit: De Volkskrant, 10-01-2015, van verslaggever Robert Giebels

Plasterk stemt in met uitstel wet topinkomens

Dat de VVD-ministers Schippers (Volksgezondheid) en Blok (Wonen) de topinkomens in de zorg en bij woningcorporaties niet dit jaar zouden verlagen, is volgens PvdA-minister Plasterk van Binnenlandse Zaken geen enkel probleem. In zijn op het allerlaatste nippertje aangenomen Wet normering topinkomens staat immers dat voor die sectoren een overgangsjaar mag gelden, zo stelt Plasterk.
     De Eerste Kamer vergaderde eind vorig jaar een dag langer door om Plasterk in de gelegenheid te stellen zijn wet op 1 januari in te laten gaan. Die wet is een afspraak uit het regeerakkoord en bepaalt dat het maximale salaris van ambtenaren en werknemers in de semi-publieke sector omlaag gaat van 230 duizend naar 178 duizend euro.    ...


Red.:   Oké, dus de stap van "totaal absurd" naar 'absurd" wordt een jaar uitgsteld, gewoon omdat men dat wil. De men op het niveau "absurd" die hopen op "totaal absurd" in hun volgende baan.
   Bij het zoeken hiernaar kwam nog eentje boven water:


Uit: De Volkskrant, 05-01-2015, van verslaggevers  Wilco Dekker en Robert Giebels

Voorlopig uitstel voor wet lagere bonussen bankiers

Niet alleen het beperken van de semipublieke topinkomens heeft averij opgelopen in de senaat, ook de aanpak van de bonussen van bankiers hapert. Door aanvullende schriftelijke vragen, kort voor Kerst, van CDA en regeringspartij VVD is de beoogde invoering per 1 januari mislukt.    ....


Red.:   En vergelijk dat met dit, wat lager op de loonschalenladder:


Uit: De Volkskrant, 10-01-2015, van verslaggever Tjerk Gualthérie Van Weezel

Zorgaanbieder verlangt loonoffer van 25 procent

Thuiszorgmedewerkers van Gelderse zorgaanbieder Verian pikken de salarisverlaging niet die hun werkgever probeert op te leggen. Verian oefent volgens hen grote druk uit om 20 tot 25 procent van hun loon inleveren.


Red.:   En meteen doen, wnat anders volgt amssa-ontslag of een schijnfailliseemnt. En vegelijk niet de deze directe percenatges: neem eerst de bedragen, trek daar de kosten van levensonderhoud van af, en vergelijk dan de percenategs: iets van 20 netto voor de top, en iets van tegen de 100 voor de lagere inkomens.
    En weer een neoliberale leugen ontmaskeert:


Uit: De Volkskrant, 14-01-2015, door Irina Mak

Cv maakt plaats voor opdracht bij selectie

Grotere verschillen in salaris en (nog) meer zelfstandigen, omdat er wel klussen zijn maar geen banen. De belangrijkste ontwikkelingen op de arbeidsmarkt in het komende jaar.
...
Nog meer zzp'ers
'2015 wordt een zwaar jaar voor werkenden', denkt Reinier Castelein, voorzitter van het Netwerk Zelfstandig Werkenden. 'Door de Wet werk en zekerheid zullen mensen eerder ontslagen worden; na twee contracten in plaats van na drie. Bovendien wordt de ontslagvergoeding vervangen door een transitievergoeding. Die moet besteed worden aan scholing. Leuk en aardig, maar ondertussen lopen thuis de vaste lasten wel door. Een ontslagen werknemer heeft misschien meer aan geld dan aan een cursus.'     ...


Red.:   Neoliberalen liegen alsof ze ademhalen - ze noemen iets "Wet werk en zekerheid", en je wordt erdoor makkelijker ontslagen. Het grote voorbeeld: Mark Rutte. Hoofdpaladijnen: Stef Blok, Edith Schippers, Halbe Zijlstra en Henk Kamp. Neven-paladijnen: Diedrik Samsom, Lodewijk Asscher, Martin van Rijn, en Jetta Klijsma.
    Weer een berichtje over de bedieners van de bloedpers - aanleiding is dat V&D het moeilijk heeft:


Uit: De Volkskrant, 22-01-2015, rubriek De kwestie, door Peter de Waard

Is er een deltaplan voor V&D?

Het grootwinkelbedrijf weet het niet meer. De retailgoeroes des te beter. 'V&D heeft een deltaplan nodig', zei deskundige Paul Moers maandag op RTL Z.
    Cor Molenaar, schrijver van het boek Red de Winkel, riep op BNR dat 'anorexia-management V&D niet gaat redden'. 'Dus je moet je op andere aspecten focussen.' Henk Volberda, hoogleraar, retaildeskundige en binnenkort ook met een boek, vertelde op het NOS Journaal dat 'warenhuizen zonder onderscheidend vermogen het afleggen tegen de speciaalzaken en prijsbrekers'.    ...


Red.:   Enzovoort. Allemaal ploertige neoliberalen. Want niet vermeldende wat Peter de Waard als enige wel opschrijft:
  Anton Dreesmann noemde het exploiteren van een warenhuis in de jaren zeventig al 'het bestijgen van de dalende roltrap'. Daarom tuigde hij zijn winkelbedrijf op met allerlei nieuwe loten (uitzendbureaus, onderwijsinstellingen, banken) die voldoende geld zouden binnenhalen om de familie-erfenis overeind te houden.Het oorspronkelijke warenhuis moest in stand blijven omdat het verdwijnen van V&D dodelijk zou zijn voor de binnensteden.
    Uiteindelijk is het hele concern ontmanteld en zijn de brokstukken in handen gekomen van bedrijvenhandelaren die er mooie sier mee maakten

Dat wil zeggen: het werd gekocht door private equitefunds en hedgefunds die dat deden met geleend geld waarvan het V&D-concern de rente moest betalen, en dat werd afgelost door winstgevende delen te verkopen.
  Waar ze het allemaal niet over hebben, zijn de miljarden die private-equity-eigenaren onder leiding van superboef KKR hebben uitgepond bij het te gelde maken van het voormalige Vendex KBB en de tientallen miljoenen die daarbij als bonussen bij diens bestuurders bleven hangen.

V&D is in de handen gevallen van sprinkhanen. Bloedzuigers. Mensen die ponden vlees afsnijden. Mensen als Shylock. In dit geval geheten Kohlberg, Kravis en Roberts. De drie heren zijn nakomelingen van dezelfde "familie" als de fictieve figuur Shylock. Een familie die zo ongeveer sinds de start van de geschreven geschiedenis zich bezig heeft gehouden met dit soort sprinkhanen- en bloedzuigerspraktijken.
    Een overzicht van de loop naar deze stand van zaken:


Uit: De Volkskrant, 04-02-2016, door Wim van Dinten, tot 1999 directeur strategie van de Rabobank en oprichter van Sezen

Eigenbelang leidde tot bankencrisis

Het ging mis met de banken toen zij geen rekening meer hielden met de leefwereld van mensen, maar die leefwereld gingen gebruiken om zo veel mogelijk winst te maken.

Al jaren is er een stroom van kritiek op de bancaire sector. Het ene boek na de andere film verschijnt, met de algemene klacht dat er onvoldoende is ingegrepen, dat een nieuwe bubbel dreigt, dat bankiers onmaatschappelijk handelen.
    Als dat zo is, wat is dan het structurele probleem waardoor er niks verandert, terwijl politici steeds meer wetten en toezichthouders steeds meer regels hebben ingevoerd? Om daar achter te komen moet je geen analyse maken van de huidige situatie maar evalueren wat er is gebeurd. Ik geef daarom in hoofdlijnen de ontwikkelingen in de bancaire sector, en begin in Nederland vanaf het midden van de jaren zeventig.
    Het banklandschap was toen gevuld met verschillende bancaire organisaties. Er waren commerciële en cooperatieve lokale banken. Wezenlijk was dat ze verschillend in de wereld stonden. De coöperatieve banken waren van en voor hun leden. Voor leden was de bank verlengstuk van hun werk- en leefwereld. Dat zag je terug in de identiteit en bedrijfsvoering van zo'n bank.
     Commerciële banken daarentegen mochten winst nastreven, mits hun activiteiten ervaren konden worden als meerwaarde voor de samenleving. De leefwereld was vertrekpunt en activiteiten en winstposities van banken werden daarop beoordeeld. De veronderstelling was dat een toezichthouder de partijen in die sector ook daar-op beoordeelde en ernaar handelde.
    Dat bancaire landschap veranderde drastisch toen in 1988 Breaking up the Bank van Lowell L. Bryan verscheen. McKinsey reikte de top van de banken dit boek aan om dat na een paar maanden te komen bespreken. De essentie ervan was dat een bank werd opgedeeld in business units. Elke unit werd geleid door een manager, die op financiële resultaten werd afgerekend. Het paste bij de stand van de economische wetenschap, waarin uitgaan van jezelf en rationeel zijn vanzelfsprekend werd gevonden. Banken namen dit model massaal over en Angelsaksische organisatieadviesbureaus implementeerden het.
    De winsten in de financiële sector explodeerden. Greenspan, in die tijd voorzitter van de Amerikaanse centrale bank, vond het nieuwe bankieren innovatief, zei dat het gebaseerd was op verlicht eigenbelang en verwachtte dat de samenleving zich wel zou redden.    ...


Red.:    De rol van de overige Joden in dit verhaal: Friedman enzovoort => ,blijft onderlicht. Let ook nog op dit judaïsme: 'verlicht eigenbelang' ...
  Feitelijk zei hij dat het goed was dat banken los kwamen te staan van de leefwereld van mensen.

Een essentieel kenmerk van het Joodse denken: het mist empathie.


  De oriëntatie van de bankwereld werd op een andere leest geschoeid. Politici, economen, bancaire toezichthoudende autoriteiten, journalisten zagen de overgang in oriëntatie niet en gingen erin mee.

De hele elite en hun lakeien. Eén groot roofridderscomplex.
  De effecten die je mocht verwachten traden op. Wat een bankactiviteit voor de leefwereld van mensen betekent, doet er niet meer toe. Je smeert anderen aan wat geld oplevert. Je gebruikt de leefwereld om zo veel mogelijk winst te maken. Moraliteit is een vaag en verouderd begrip. De klant is middel, geen vertrekpunt. De bancaire crisis en The Big Short zijn er afgeleiden van, net als voor veel geld Griekenland helpen de EU te belazeren.
    Commissarissen van banken gingen leidinggevenden aantrekken met een oriëntatie waarin rationele en zelfreferentiële betekenisgeving overheersen. Vanuit die oriëntatie kiezen leidinggevenden hun handelaren en medewerkers. De bonusregeling representeert dat.

De term 'rationele' hierin is uiterst ongelukkig: de drijfveren hebben niets met ratio te maken, het is pure emotie: machtswellust en bezitsdrang. Onderbuikgevoelens.
  Inmiddels domineert die oriëntatie de bancaire sector al zo'n twintig jaar, ze overheerst inmiddels ook de politiek en is referentie van De Nederlandsche Bank voor toetsing. DNB test tegenwoordig zelfs leidinggevenden en toezichthouders van banken, verzekeraars en pensioenfondsen op deze oriëntatie. Als je mensen spreekt die door die test zijn gegaan, zeggen ze erover dat wat ze deden voor de samenleving in die test er niet toe doet. Die test toetst jouw rationaliteit en of je de DNB wilt volgen. Als je vraagt: 'Ga je daarin dan mee?', krijg je als antwoord: 'Het gaat in deze tijd nu eenmaal zo.' De angst niet meer bij de gevestigde orde te horen is groot.
    Het is naïef te denken dat je dit complex verandert door een paar mensen te bestraffen. Het is ook naïef te denken dat je het met meer regels aan banden legt. Dat verlegt alleen maar grenzen. De kortste route lijkt te zijn dat mensen die ook sociale en evolutionaire betekenisgeving in hun oriëntatie hebben de kans krijgen een nieuw eigentijds bankbedrijf op te zetten. Het zal blijken dat dit voor onze nationale toezichthouder een brug te ver is.

Het is dus wachten op revolutie.

 
Naar Kapitalisme, ideologie ,  Economie lijst , Economie overzicht , of site home .