Bronnen bij Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad: instituten

Elders is verzameling van personen uit het multiculturalistische circuit gemaakt

. Hieronder staat een aantal van de instituten die werken aan het multiculturalisme in diverse vormen, zoals het bevorderen van migratie en promoten van de absolute waarde van diversiteit. ook vermeld zijn een aantal medewerkers van deze instituten, die veelal ook actief zijn in de media om de zaken van immigratie en het multiculturalisme te promoten - gaande voorbij het punt waar het Nederland schaadt en dus een vorm van cultuurverraad wordt. In zaken in de in de publiciteit komen, treden ze soms ook gezamenlijk op, zoals in het geval van alleenstaande minderjarige asielzoeker (ama) Mauro, die door op zijn tiende op het vliegtuig naar Nederland is gezet, ongetwijfeld met de hoop hem ooit eens in het kader van gezinshereniging te mogen volgen. Hier is de actie van het verzameld migratierecht (Volkskrant.nl, 29-10-2011, door H.U. Jessurun d'Oliveira en anderen):

'Als Leers zijn hart wil laten spreken, dan kan dat prima'

Als Minister Leers zijn hart wil laten spreken, en Mauro in Nederland wil laten blijven, dan kan dat prima. Zelfs met juridisch goede en houdbare argumenten. Dat betogen twaalf vooraanstaande rechtshoogleraren.

Minister Leers stelt 'in alle hoeken en gaten' te hebben gezocht naar mogelijkheden om Mauro een verblijfsvergunning te kunnen geven. Het bestaande beleid 'biedt geen ruimte', aldus Leers in het NOS Journaal. ...
Echter, de Vreemdelingenwet geeft de minister expliciet de bevoegdheid vreemdelingen een verblijfsvergunning te verlenen als hij daartoe aanleiding ziet (discretionaire bevoegdheid). De minister heeft hier grote vrijheid. Naar een mogelijkheid om Mauro een verblijfsvergunning te verlenen, hoeft dus niet lang te worden gezocht. ...

En hier liegen de juristen al, want die discretionaire bevoegdheid is er om speciale schrijnende gevallen die door toepassing van de regels extra benadeeld zouden worden te helpen. Iedereen geeft toe dat er niets speciaals of extra schrijnends is aan Mauro, behalve dat hij terug moet. Als hij wordt toegelaten, staat de ama-route wijd open.
Natuurlijk had de Volkskrant dit artikel ook in de printversie - op de website stond de volledige lijst met ondertekenaars. En een begeleidend artikel over het stuk van de juristen. De propagandamachine aan het werk. En degenen die deze propaganda aanvuren, staan voor het hele instituut van immigratierecht in Nederland:

Pieter Boeles, emeritus hoogleraar immigratierecht, Universiteit Leiden
Leo Damen, emeritus hoogleraar bestuursrecht, Rijksuniversiteit Groningen
Roel Fernhout, bijzonder hoogleraar migratierecht en rechtsbescherming, Radboud Universiteit Nijmegen
Kees Groenendijk, emeritus hoogleraar rechtssociologie, Radboud Universiteit Nijmegen
H.U. Jessurun d'Oliveira, oud-hoogleraar migratierecht, Universiteit van Amsterdam
Peter Rodrigues, hoogleraar immigratierecht, Universiteit Leiden
Lieneke Slingenberg, onderzoeker migratierecht, Vrije Universiteit Amsterdam
Thomas Spijkerboer, hoogleraar migratierecht, Vrije Universiteit Amsterdam
Ashley Terlouw, hoogleraar rechtssociologie, Radboud Universiteit Nijmegen
Sarah van Walsum, hoogleraar migratierecht en familiebanden, Vrije Universiteit Amsterdam
Heinrich Winter, bijzonder hoogleraar, vakgroep bestuursrecht en bestuurskunde Rijksuniversiteit Groningen
Marjoleine Zieck, hoogleraar internationaal vluchtelingenrecht, Universiteit van Amsterdam

Het is in tijden waar er op van alles bezuinigd moet worden (we schrijven nu in 2011) volstrekt duidelijk dat, als je al iets aan immigratierecht hoeft te doen nadat de betreffende regels eenmaal zijn opgesteld, dit een volkomen overkill is. Deze mensen kunnen op twee na (de een om het werk van de ander te controleren) allemaal ontslagen worden en hun instituten gesloten. Voor dit soort luchtfietserij met regels is er geen zinnig emplooi. De betrokkenen worden er zelf ook ongelukkig van,.zodat ze zich gaan bemoeien met politiek en brieven met leugens schrijven, bij gebrek aan zaken in de werkelijkheid om te onderzoeken.

Anne Frank Stichting

Medewerkers:
Jaap van Donselaar
Peter Rodrigues

Analyse:

Nummer 1 (de Volkskrant, 03-11-2009, door Carel Brendel, journalist en auteur van Het verraad van links):

Wie bedreigt hier democratie?
Het benoemen van de PVV tot gevaar voor de staatsveiligheid is een autoritaire truc om oppositie op te heffen, betoogt Carel Brendel

...    De AIVD heeft nooit iets gemeld over subversieve acties van Wilders. De PVV komt niet in het nieuws door brandstichtingen, vernieling van eigendommen of het bedreigen van personen. We weten alleen dat Wilders zelf ernstig wordt bedreigd. De overheid is dankzij de noodzakelijke persoonsbewaking van elke stap op de hoogte.
    Desondanks stellen drie wetenschappers dat de PVV een extreemrechtse partij is die islamofobie en systeemhaat tegen de overheid mobiliseert (Voorpagina, 31 oktober). Samengevat: Wilders ondermijnt de democratie en vormt een gevaar voor de staatsveiligheid.
    De drie geleerden werken in opdracht van minister Guusje ter Horst (PvdA) van Binnenlandse Zaken. Met andere woorden: de voor de AIVD verantwoordelijke bewindsvrouw stelt drie wetenschappers aan om het werk van de AIVD te doen. Een van hen is Jaap van Donselaar, cultureel antropoloog in Leiden. Hij geldt als expert op het gebied van rechts-extremisme. Hij werkt, gefinancierd door Binnenlandse Zaken, mee aan de Monitor Racisme en Extremisme. Bij gebrek aan echte nationaal-socialisten heeft Van Donselaar eigen criteria bedacht om een partij als extreem-rechts te duiden. Een partij zit in die hoek als ze het eigene benadrukt, hard wil optreden tegen criminaliteit en de immigratie wil inperken. Volgens deze methode zijn in 2009 zo’n beetje alle politieke partijen extreem-rechts. De methode-Van Donselaar is pseudowetenschap. De Leidse onderzoeker plakt het etiket extreem alleen op door hem ongewenste politieke partijen.
    Van Donselaar doet zijn onderzoek namens de Anne Frank Stichting, de beheerders van het Achterhuis, het onderduikadres van de schrijfster van het wereldberoemde oorlogsdagboek. Helaas misbruikt deze stichting Anne Frank om de vrijheid van meningsuiting in Nederland in te perken.
    Directeur Hans Westra vindt dat moslims beschermd moeten worden tegen aanvallen op de islam. Peter Rodrigues, jurist van de stichting, beschouwt kritiek op de islam als racisme, omdat je nu eenmaal moslim zou zijn door geboorte. In de jongste Monitor staat een pleidooi voor registratie van islamofobie, vergelijkbaar met de registratie van antisemitische en racistische incidenten. Hiermee wordt godsdienstkritiek in de racistische hoek geduwd. Maakt u bezwaar tegen het feit dat sommige kinderen van 8 jaar in sluiers moeten lopen? Vindt u het ongepast dat Fatima Elatik als voorzitter van een stadsdeelbestuur een hoofddoek draagt? Vindt u dat Tariq Ramadan nooit benoemd had mogen worden als ‘bruggenbouwer’ in Rotterdam? Pas straks goed op uw woorden, want Van Donselaar en de Anne Frank Stichting gaan u registreren.   ...

Nummer 2 (de Volkskrant, 02-07-2010, column door Nausicaa Marbe, schrijfster):

De onbetrouwbare Racismemonitor

Tussentitel: Waar of niet waar, dit is slechts de halve waarheid

Daar heb je ’m weer, de Monitor Rassendiscriminatie van extreemrechtsloerder J. van Donselaar & de Anne Frank Stichting. Wederom een misjmasj van selectieve feiten, tendentieuze meningen, loze aannames, disproportionele uitleg van onderzoekstechnieken. Plus de bekentenis dat veel relevante data ontbreken. Zelfs geven de auteurs toe dat hun termen en definities onduidelijk zijn. Ook schijnt een aantal geïnterviewden gebrekkig Nederlands te spreken.
    De vraag rijst of hieruit een zinnige conclusie kan voortkomen. De Monitor honoreert zulke scrupules niet; zo gaat dat met pseudowetenschap. Driehonderd bladzijden oudbakken analyses met wat nieuwe cijfers in elkaar geflanst, opdat de voorspelbare conclusie kan luiden dat de islamofobie groeit, het antisemitisme afneemt en de PVV niet deugt. Waar of niet waar, dit is slechts het halve verhaal.
    Eerst Wilders. Vanzelf wordt hij door J. van Donselaar en W. Wagenaar van de Anne Frank-club ingedeeld bij het hoofdstuk ‘Extreem rechtse formaties’. Daar krijgt hij gezelschap van de SP en wellicht ook de PvdA, want die vallen, ofschoon niet genoemd, moeiteloos onder de monitordefinitie van rechts radicaal: bewegingen die zich oriënteren op het ‘eigene’ ... een afkeer ventileren van politieke tegenstanders ... en een hang hebben naar een autoritaire, sterke man ....
    Binnen dezelfde begripsverwarring beweert de Monitor dat rechtsradicale leiders geneigd zijn ‘delen van hun ideologie te verhullen dan wel achterwege te laten’. Zó: de hele Tweede Kamer kan gelijk inpakken.
    Hoe vaag de Monitor is, wordt duidelijk bij een verspreking van de auteurs. ‘Er is geen reden’, schrijven zij, ‘om een relatie tussen anti-islamitisch geweld en de groei van de PVV te suggereren.’ Suggereren? Is het rapport een suggestieve tekst of het resultaat van onpartijdig onderzoek? Uiteraard legt de Monitor niet uit waarom de relatie tussen geweld en de PVV niet wordt onderzocht. Evenmin buigt de Monitor zich over geweld en discriminatie vanuit en binnen de islam: alle soorten racisme krijgen een hoofdstuk, behalve die.
     Naast bevooroordeeld zijn de Monitorauteurs ook lui. Zo stellen ze: ‘Hoewel verondersteld kan worden dat de websites (...) van radicaal-islamitische signatuur discriminerende uitlatingen kunnen bevatten (...), is hierover weinig bekend.’
    Zou het? Of had de Monitor geen zin om de feiten op te diepen? Bij het lemma Holocaustontkenning halen ze daarentegen wel Mark Rutte van z’n paarsplussige stal, maar niet de bloem der natie die het geschiedenisleraren jaar in jaar uit onmogelijk maakt te doceren over de jodenvervolging. Dat probleem duikt ook niet op in het hoofdstuk ‘Onderwijs’.
    Eveneens bizar: stelde de vorige Monitor uit 2008 dat ‘islamofobie’ aan alle criteria voldoet voor aparte registratie als discriminatie, in 2010 beweren dezelfde samenstellers dat dit een omstreden term is. Een omvangrijke analyse is nodig, menen zij, maar daar begint de Monitor niet aan.   ...

Forum

Medewerkers

Sadik Harchaoui
Jan Franssen
Willem Lageweg
Pauline Meurs
Tamara Trotman

Analyse:

Bericht (de Volkskrant, 24-05-2011, van verslaggevers Merijn Rengers en John Schoorl):

'Sadik Harchaoui heeft de macht naar zich toegetrokken'

Personeel FORUM verontrust over declaraties directeur

Personeel van het instituut voor multiculturele vraagstukken FORUM is verontrust over de financiële gang van zaken bij de instelling, en met name over de declaraties en het salaris van de bestuurder Sadik Harchaoui. Dat blijkt uit interne documenten en gesprekken met betrokkenen.
    De Raad van Toezicht van FORUM heeft het salaris van Harchaoui de afgelopen zes jaar met circa 50 procent verhoogd tot een bedrag van ruim 142 duizend euro in 2010. Harchaoui werkt vier dagen in de week bij FORUM en is een dag in de week (voor 33 duizend euro bruto per jaar) voorzitter van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling in Den Haag.
    Zijn salaris over 2010 lag daarmee ruim boven de in politiek Den Haag gangbare DG-norm van 124 duizend euro bruto voor een fulltime aanstelling. Uit de interne documenten van FORUM is eveneens op te maken dat Harchaoui in 2006 een 'bijzondere uitkering' ontving van ruim 58 duizend euro, en in 2009 een bonus kreeg van anderhalf maandsalaris.
    'Wij zijn een gesubsidieerde instelling, speciaal ingericht voor kwetsbare mensen en hun belangen, en geen bedrijf', zegt een verontruste medewerker. 'Harchaoui heeft de macht bij FORUM naar zich toegetrokken, en profiteert daar ook financieel van.'    ...
    De personeelsleden hebben ook kritiek op het declaratiegedrag van Harchaoui. Zij deden onderzoek in de administratie en stuitten daarbij onder meer op een groot aantal door Harchaoui bij FORUM gedeclareerde maaltijden en luxe hotelovernachtigingen en op de inbouw van een dvdspeler in zijn door FORUM betaalde Audi A6.
    Tenslotte leven er vragen over mogelijke belangenverstrengelingen. Naar voren is gekomen dat FORUM vorig jaar een stichting heeft ingeschakeld, die is gevestigd op het huisadres van Harchaoui. Ook is gebleken dat FORUM veel zaken heeft gedaan met een bedrijf van een adviseur die tevens een zakenpartner van Harchaoui is.
    Het gaat om Khalid Boutachekourt, de directeur van Van de Bunt-adviseurs. FORUM kocht de afgelopen jaren voor 1,2 miljoen euro adviezen en diensten in bij dit bedrijf, blijkt uit een intern overzicht.    ...
    De SP kent het dossier over FORUM en heeft contact met kritische personeelsleden. 'Het is een onthutsend verhaal', zegt SP-Kamerlid Sadet Karabulut. 'Dit moet tot op de bodem worden uitgezocht. Als deze bedragen kloppen, moet er paal en perk aan worden gesteld. Er zijn al genoeg duur betaalde managers. De subsidie van FORUM is bedoeld om de kennis over de multiculturele samenleving te vergroten, niet om de zakken van de bestuurder te spekken.'    ...

Zoals gebruikelijk in dit soort zaken wordt er aanvankelijk gelogen door de toezichthouders, en de nog bekendere bij graaien verkochte smoezen verkondigd:

Dat klopt niet, zegt Eerste Kamerlid en hoogleraar Pauline Meurs (PvdA) namens de Raad van Toezicht van FORUM. 'De instelling bevindt zich in een transformatie. Wij wilden dat een sterke leider als Harchaoui die zou uitvoeren. We wisten dat hij daarbij tegenstand zou ontmoeten. Om hem voor FORUM te behouden, is zijn salaris naar boven bijgesteld.'
Bovendien, zegt Meurs, is het salaris van Harchaoui in 2010 en 2011 hoger uitgevallen omdat hij niet opgenomen vakantiedagen heeft laten uitbetalen. 'Zijn werkelijke bruto salaris bedraagt circa 129 duizend euro. Wij vinden dat te verantwoorden. Ook hebben wij hem toestemming gegeven om een dag in de week bij de RMO te werken. Dat paste in zijn contract, en is in het belang van FORUM.'

En het soort mensen dat er werkt blijkt hier (de Volkskrant, 25-05-2011, van verslaggevers Merijn Rengers en John Schoorl):

Grimmigheid rond een charmeur

... De verziekte werksfeer bij FORUM blijkt onder meer uit de manier waarop één van de (later door Harchaoui ontslagen) interimmers te keer ging tegen personeelsleden. Zo mailde die aan een allochtone medewerker: 'Mensen als jij moeten gewoon terug naar hun eigen land in plaats van hun haat tegenover westerlingen hier te ventileren? Wat doe je hier????' ...

Waaruit je dus kan afleiden wat hier ook al elders is gebleken (de interim wordt hier waarschijnlijk zwartgemaakt): van de hoger opgeleide allochtonen hebben velen wrok tegen Nederland

. Lid en woordvoerder van de Raad van Toezicht Pauline Meurs was ook één van de drijvende krachten van het "Er bestaat geen Nederlandse identiteit"-rapport van de WRR

Ibn Rushd Leerstoel Humanisme en Islam aan de Universiteit voor Humanistiek

Medewerker
Nasr Abu-Zayd (okt. 2009)

Instituut voor Immigratierecht - Universiteit Leiden

Medewerkers (2010):
Peter Rodrigues
Pieter Boeles
Maarten den Heijer

Analyse:
Hier

Instituut voor Migratie- en Etnische Studies - IMES

Acroniem IMES
Behoort tot Afdeling Politicologie
Behoort tot Faculteit der Maatschappij- en Gedragswetenschappen
Behoort tot Universiteit van Amsterdam

Taak IMES is een interfacultair en interdisciplinair onderzoekinstituut. Grootste deel van het onderzoek wordt door de universiteit gefinancierd. De algemene doelstellingen van het IMES zijn:het onder de aandacht brengen en stimuleren van migratie- en etnische studies als belangrijke, gespecialiseerde onderzoeksgebieden; het coördineren van de onderzoeksinspanningen binnen de UvA; het aangaan en onderhouden van banden met wetenschappers en wetenschappelijke instellingen in Nederland en daarbuiten. IMES is coordinator van IMISCOE, het Network of Excellence on International Migration, Integration and Social Cohesion in Europe:zie http://www.imiscoe.org

Analyse:

Van yoramstein.blogspot.com, 01-10-2010, door Yoram Stein

Is salafisme geen bedreiging voor de democratie? Lees je eigen rapport!

Volgens politicoloog Jean Tillie en volgens berichten in de media zou een onlangs verschenen wetenschappelijk rapport over het salafisme in Nederland stellen dat salafistische moslims 'niet gewelddadig' zijn, en dat deze stroming ‘geen gevaar vormt voor de democratie’. NRC Handelsblad en de NOS meldden dit alsof het wetenschappelijk geconstateerde feiten betrof. De journalisten namen klaarblijkelijk niet de moeite om het onderzoek zelf te lezen. Wie het onderzoek namelijk leest, komt tot een geheel andere conclusie.

Het onlangs verschenen onderzoek van het IMES (Institute for Migration & Ethnic Studies) naar het salafisme in Nederland stelt dat een ’hogere mate van orthodoxie samengaat met een grotere geweldslegitimatie en een theocratisch ideaal’ (p 295) en dat ‘salafistische predikers er stellig van overtuigd zijn dat de democratie minderwaardig, verachtelijk en bedreigend voor de islam is.’ (p.280) Wie het onderzoek leest, begrijpt dat salafisten de democratie met alle mogelijke middelen willen vervangen door een systeem waarin Allahs wetten centraal staan in plaats van de wetten van de mens. Het aantal moslims dat gevoelig is voor het salafisme blijkt volgens het onderzoek groter dan gedacht: tussen de 40.000 en 65.000. Toch concludeert onderzoeker Jean Tillie dat er van het salafisme eigenlijk geen dreiging voor de democratie uitgaat.
    De salafisten in Nederland die aangesloten zijn bij islamitische centra behoren volgens het onderzoek namelijk grotendeels tot het niet-gewelddadige soort. De gewelddadige salafisten hebben zich in Nederland georganiseerd ‘in informele netwerken en onder enkele individuen’ (p. 22) Geweld wordt door de bekende salafistische prediker imam Fawaz Jneid van de As-Soenna moskee overigens niet categorisch afgewezen. Geweld is wat hem betreft toegestaan als dit zorgt voor meer eenheid en rust in de islamitische gemeenschap.(p. 114) De vraag is dan ook of wij ‘de salafistische retoriek van gematigdheid’ (hoofdstuk 4) wel zo serieus moeten nemen als Tillie lijkt te doen.

Het salafisme moet volgens Tillie en de andere onderzoekers gezien worden als een ‘gewone orthodoxe beweging’. (p. 294) Daarmee bedoelen zij dat de salafisten net zoals bijvoorbeeld de streng protestantse inwoners van Staphorst weliswaar het liefst in een theocratie willen leven, maar dat dit een ideaal is, waarvan de orthodoxe gelovigen in Nederland beseffen dat het niet verwezenlijkt zal worden. De vergelijking met Staphorst wordt vaker gemaakt als het om de orthodoxe islam gaat. Toch is er een groot verschil: de dreigingsmacht. Twee factoren zorgen ervoor dat de dreigingsmacht van de salafisten groter is dan die van ‘gewone orthodoxe bewegingen’. De eerste is dat salafisten geweld een legitiem, maar misschien niet altijd effectief middel vinden. Zoals de onderzoekers schrijven: ‘Een overtuiging die islamitisch extremisme kenmerkt en ook samengaat met orthodoxie, is dat het nastreven van een goddelijke samenleving een plicht is die alle middelen heiligt, inclusief geweld.’ (p. 294) Een dergelijke overtuiging speelt geen rol in het Staphorster christendom.
    Een tweede factor die de dreigingsmacht van de salafisten groter maakt, is het feit dat de beweging beschikt over een talrijke en fanatieke aanhang in het buitenland. Op dit punt wreekt zich dat het onderzoek van het IMES zich geheel richt op de Nederlandse situatie, terwijl het ‘transnationale karakter van het salafisme’ buiten beschouwing wordt gelaten. (p. 25) Als de Nederlandse salafisten zich beledigd zouden voelen, kunnen zij daar bijvoorbeeld over klagen bij hun broeders in het buitenland. Boycots, rellen en terreuraanslagen kunnen daar het gevolg van zijn. Dergelijke gevolgen hoeven niet gevreesd te worden in het geval de Staphorster christenen zich beledigd zouden voelen.
    Volgens Tillie gaat van de Nederlandse salafisten echter weinig dreiging uit, omdat ‘de mensen die gevoelig zijn voor het salafisme vooral oudere mannen zijn in een achterstandpositie’. Uit de steekproef die onder moslims gedaan is om hun ‘gevoeligheid voor het salafisme’ te kunnen meten blijkt inderdaad dat deze gevoeligheid ‘iets vaker’ bestaat onder mensen met een hogere leeftijd. (p. 229) Merkwaardig is dan wel dat in het eerste deel van het onderzoek over salafistische organisaties in Nederland te lezen valt: ‘vooralsnog is het salafisme vooral populair onder Marokkaans-Nederlandse jongeren’ (p.24) Onder het hoofdje ‘verschillen tussen “traditionele” en salafistische moskeeën’ staat dat de salafistische moskeeën zich onderscheiden door het grote aantal jongeren dat hen bezoekt en er actief in is. (p. 47)
    De conclusie ‘het salafisme vormt geen bedreiging voor de Nederlandse democratie’ kan op basis van dit onderzoek kortom niet getrokken worden. Deze wordt in feite door dit onderzoek ook niet getrokken, want de onderzoekers schrijven dat hun onderzoek een heel diffuus beeld oplevert waaruit het ‘heel moeilijk is om één algemene conclusie te trekken.’ (p. 294) Toch kan men veilig concluderen dat op basis van wat er in dit onderzoek beschreven staat een stelling kan worden verdedigd die in tegenspraak is met wat hierover in verschillende media is bericht; Hoe meer macht de salafisten in Nederland krijgen, hoe groter de problemen voor de Nederlandse democratie.

Bovenstaand artikel was op donderdag 30 september te lezen op de opiniepagina van NRC Handelsblad.

Leiden University Centre for the Study of Islam and Society

LUCIS is een interdisciplinair en interfacultair kenniscentrum van de Universiteit Leiden op het terrein van islam en moslimsamenlevingen. Het is een samenwerkingsverband van wetenschappers uit de faculteiten Geesteswetenschappen, Rechten en Sociale Wetenschappen. LUCIS heeft tot doel het Leidse onderwijs en onderzoek op het gebied van islam en moslimsamenlevingen te bundelen en bevorderen. Daarnaast beoogt het een bijdrage te leveren aan maatschappelijk debat en beleidsvorming.

Medewerkers:
Maurits Berger, hoogleraar Islam in de Westerse wereld
Léon Buskens, hoogleraar Recht en cultuur in islamitische samenlevingen
Nico Kaptein, universitair hoofddocent Islamologie
Jan Michiel Otto, hoogleraar Recht en bestuur in ontwikkelingslanden, tevens directeur Van Vollenhoven Instituut
Petra Sijpesteijn, hoogleraar Arabische taal en cultuur

Ondersteuners
John L. Esposito
Hoogleraar aan Georgetown University, VS. Hoofdredacteur van de Oxford Encyclopedia of the Modern Islamic World en de Oxford Islamic Studies Online. John Esposito is een vooraanstaand islamoloog die meer dan 35 boeken op zijn naam heeft staan, waaronder het in 2007 verschenen Who speaks for Islam? als coauteur met Dalia Mogahed.

Dalia Mogahed
Senior analyst en voorzitter van het Gallup Center for Muslim Studies. Dalia Mogahed heeft de leiding over de Gallup-studie waarvoor tienduizenden moslims in meer dan 35 landen zijn geïnterviewd. Sinds april 2009 is zij adviseur van President Obama als lid van de nieuwe interreligieuze adviesraad. Artikelen van haar verschenen in verschillende vooraanstaande tijdschriften, waaronder The Economist, Financial Times, The Wall Street Journal, Foreign Policy Magazine, Harvard International Review en Middle East Policy.

Job Cohen
Sinds 2001 burgemeester van de gemeente Amsterdam. Job Cohen was staatssecretaris van Onderwijs in het Kabinet-Lubbers III, staatssecretaris van Justitie in het Kabinet-Kok II en lid van de Eerste Kamer. Tevens was hij Rector Magnificus van de Universiteit Maastricht en Cleveringa-hoogleraar in Leiden. Hij begon zijn loopbaan als beleidsmedewerker onderwijs aan de rechtenfaculteit te Leiden, tevens onderzoeker bij het Bureau Onderzoek voor Onderwijs. Job Cohen speelt een prominente rol in het publieke debat, o.a. over integratie en over de relatie tussen staat, recht en godsdienst. Een bundeling van zijn lezingen is onlangs verschenen onder de titel Binden.

Jaap de Hoop Scheffer
Van 2004 tot 2009 secretaris-generaal van de NAVO, en sinds 2009 bijzonder hoogleraar aan de Universiteit Leiden in internationale politiek en diplomatieke praktijk (Pieter Kooijmansleerstoel). Voorafgaand aan de benoeming bij de NAVO was Jaap de Hoop Scheffer Minister van Buitenlandse Zaken, lid en fractievoorzitter voor het CDA in de Tweede Kamer. Als diplomaat was hij werkzaam als ambassadesecretaris te Accra (Ghana), op de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de NAVO te Brussel, en secretaris van de Minister van Buitenlandse Zaken.

Wendy Asbeek Brusse
Wendy Asbeek Brusse is sinds 2009 directeur van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. Daarvoor was zij afdelingshoofd/senior beleidsadviseur beleidsontwikkeling bij de Directie inburgering en integratie van het Ministerie van VROM. Zij heeft van 1998 tot 2007 als senior wetenschappelijk medewerker bij de WRR gewerkt en was o.a. betrokken bij de totstandkoming van de WRR-rapporten Europa in Nederland (2007), Dynamiek in islamitisch activisme (2006), De Europese Unie, Turkije en de islam (2004) en Naar een Europabrede Unie (2001).

Evenementen:
Studium generale cyclus 2010:

Identiteit in het Midden-Oosten

Met daarin een betoog van Alexander de Groot, emeritus hoofddocent Instellingen van de Islam, Universiteit Leiden,met als slotstelling:

De Turken hebben een Europese moslimse culturele identiteit en vormen als zodanig een bijzonder waardevol element van de beschaving in Europa.

Analyse:

Nederland heeft geen identiteit, zegt één op zijn minst van de ondersteuners van het LUCIS ... Maar het Midden-Oosten gelukkig wel. Het is dus tijd dat we die identiteit overnemen, want hij is bijzonder waardevol.

De Nederlandse Nieuwsmonitor

Onderzoekers
Dr. Otto Scholten.
Dr. Nel Ruigrok.

Analyse:

Bericht (de Volkskrant, 03-08-2010, van verslaggever Wilco Dekker):

'Media hielpen Wilders in zadel'

De media hebben Geert Wilders geholpen bij de recente verkiezingswinst door, al jarenlang, veel aandacht te besteden aan de PVV-leider en zijn uitspraken. Dat stelt de Nederlandse Nieuwsmonitor.

De Nieuwsmonitor – een wetenschappelijk bureau dat geregeld berichtgeving analyseert – bekeek de aandacht voor Wilders in de Volkskrant, NRC Handelsblad, Trouw en De Telegraaf. Volgens de onderzoekers heeft Wilders sinds zijn vertrek uit de VVD de mediapodia voor het uitzoeken: de PVV-voorman wordt sinds 2004 gemiddeld in honderd artikelen per maand besproken.

Leugen 1: Wilders heeft de mediapodia niet meer voor het uitzoeken dan andere poltieke leiders.
Leugen 2: De media hebben over Wilders gerapporteerd maar er is geen enken aantoonbaar verband met de verkiezingsuitkomst.

Met linkse of rechtse vooringenomenheid heeft dat niets te maken, zegt onderzoeker Nel Ruigrok van de Nieuwsmonitor, ... ‘kan de PVV nog steeds rekenen op een harem’, stelt het onderzoek.

Leugen 3: Het selectief leggen van een verband tussen aandacht voor een politiek leider en kiezerssteun is vooringenomenheid.
Leugen 4: De aandacht voor Wilders is voor een overgroot deel negatief, en kan dus niet gekenmerkt worden als een 'harem'.
Leugen 5: Het weglaten van het feit dat het grootste deel van de aandacht voor Wilders negatief was.

De aandacht voor een partijleider is essentieel, maar op zichzelf niet genoeg voor zetelwinst – Balkenende en de PvdA-leiders Bos en Cohen werden in de pers nog vaker genoemd.

Het is onduidelijk of deze tekst uit het rapport of van de verslaggever komt - het bewijst de leugens.

Maar door de jarenlange aandacht is Wilders volgens Ruigrok voor de kiezers ‘eigenaar’ geworden van thema’s als immigratie, moslims en de islam.

De enige manier om te voorkomen dat Wilders eigendom zou worden van thema’s als immigratie, moslims en de islam, was om hem het zwijgen op te leggen, aangezien hij de enige was (na de dood van Fortuyn) die dat deed. Kritiek van Ruigrok op 'die aandacht' is dus een pleidooi voor censuur op Wilders. Leugen 6.

Van de onderzochte kranten besteedde de Volkskrant sinds 2004 met 2639 artikelen de meeste aandacht aan Wilders, gevolgd door Trouw (2174) en NRC Handelsblad (2168). De Telegraaf blijft daarbij met 1436 stukken duidelijk achter. Waarom juist die krant minder aandacht had voor Wilders, is niet onderzocht.

Aandacht in de Volkskrant, Trouw en NRC Handelsblad is vrijwel universeel negatief - die in De Telegraaf positief - dit verschil wilde de Nieuwsmonitor niet onderzoeken. Leugen 7.
Voor meer informatie over de Nieuwsmonitor, zie het internet, bijvoorbeeld hier

.
Kennelijk voelden "de media"zich ook aangevallen,en gingen in de verdediging (de Volkskrant, 05-08-2010, hoofdredactioneel commentaar):

Media

Tussentitel: Tussen aandacht in de media en electoraal gewin is geen verband

De media hebben Geert Wilders geholpen door veel aandacht aan hem te besteden, stelt de Nederlandse Nieuwsmonitor, een wetenschappelijk instituut dat zich bezighoudt met de analyse van nieuwsmedia. ...
    Kortom, Fortuyn en later Wilders vertolkten een geluid dat al geruime tijd leefde onder de bevolking, maar slechts beperkt tot de media doordrong. In deze kwestie waren de media zeker geen trendsetters. ...
    Sommige voorstellen zijn overduidelijke losse flodders, louter bedoeld om publicitair te scoren. Toch is het zeker nieuwswaardig als een prominent Kamerlid als Wilders voorstelt de Koran te verbieden. Het plan is niet serieus te nemen, maar zegt veel over de ideeën en de stijl van Wilders. Veel berichten over de PVV-leider zijn dan ook afkomstig van andere politici, die willen laten weten hoezeer zij diens denkbeelden verafschuwen, blijkt uit de Nieuwsmonitor.
    Overigens blijkt uit de Nieuwsmonitor ook dat er geen eenduidig verband bestaat tussen media-aandacht en electoraal succes. In de verkiezingscampagne kregen de verliezers Balkenende en Cohen meer aandacht dan Wilders. VVD-leider Rutte kreeg tot het voorjaar van 2010 uitgesproken weinig aandacht. Ook saillant: in de lente van 2008 kreeg Rita Verdonk aanzienlijk meer aandacht dan Wilders. Ze zakte weg na interne strubbelingen binnen haar partij, terwijl Wilders in de Kamer een sterke indruk maakte.
    Een politicus kan niet zonder media. Maar uiteindelijk moet hij het toch zelf afmaken, door behendig te opereren en standpunten te vertolken die in de samenleving weerklank vinden.

Zo, dat zijn de meeste van de conclusies van "de Niuwsmonitor" bevestigd als keiharde leugens. Ongetwijfeld politiek-maatschappelijk gemotiveerd.

Universiteit Nijmegen, faculteit Rechtsgeleerdheid, Centrum voor Migratierecht

Medewerkers:
Böcker, mw. dr. A.G.M, universitair hoofddocent
Carlisle, mw. dr. J., onderzoeker
Fernhout, dhr. prof. mr. R. (Roel), bijzonder hoogleraar
Franssen, mw. mr. K.A.E., promovendus
Groenendijk, dhr. prof. mr. C.A., hoogleraar
Grütters, dhr. mr. dr. C.A.F.M., onderzoeker
Guild, mw. prof. dr. E., hoogleraar
Hart, mw. mr. B. de, universitair hoofddocent
Heer, dhr. mr. J.C. de, promovendus
Hekman, dhr. mr. A.H., docent
Kulk, dhr. F. , MA LLM, promovendus
Mantu, mw. mr. S.A. (Sandra), promovendus
Minderhoud, dhr. mr. P.E., universitair hoofddocent
Oers, mw. mr. R. van (Ricky), promovendus
Scholten, mw. drs. S., promovendus
Sportel, mw. drs. I.D.A. (Iris), promovendus
Strik, mw. mr. drs. M.H.A., docent
Tans, dhr. mr. S.J., promovendus
Zwaan, mw. mr. K.M., onderzoeker

Analyse:

Strik, mw. mr. drs. M.H.A. is Tineke Strik, actief in de politiek voor GroenLinks en op moment van schrijven lid van de Eerste Kamer, en veelvuldig publiciste ten gunste van immigratie en multiculturalisme, met name in het dagblad Trouw.
Roel Fernhout is een van de ondertekenaars van het leugenstuk aan het begin van deze verzameling.
Carolus Grütters publiceert op de linksfascistische haatzaai-site Joop.nl, waar men streeft naar volkomen vrije immigratie (Joop.nl, 28-10-2011, door Carolus Grütters , onderzoeker asielbeleid & asielrecht

Mauro en Migratiemythes

De publieke discussies over migratie, immigranten en vluchtelingen wordt beheerst door oneliners, die veelal getuigen van een gebrek aan kennis en inzicht. Aan de borreltafel kun je daar je schouders over ophalen; het wordt echter verontrustend indien oneliners uitgangspunt van beleid wordt.

De gebroeders Lucassen hebben in hun boek 'Winnaars en verliezers' een nuchtere balans opgemaakt van vijfhonderd jaar immigratie naar Nederland. Zij hebben in dat boek stellingen over (massa-)immigratie getoetst aan de feiten en "dan blijkt vaak dat deze op drijfzand en halve waarheden berusten". Als je kijkt naar de CBS-cijfers dan is er eigenlijk geen sprake van massa-immigratie. Wat wel blijkt uit de cijfers over de laatste 15 jaar is bijvoorbeeld dat de grootste groep van immigranten bestaat uit Europeanen; in 2010 bestaat 63% van alle immigranten uit personen die in een Europees land zijn geboren, en daarvan is een derde geboren in Nederland. ...

Hier is de werkelijkheid, naar buiten komend toen het even beter paste, in het kader van de Breivik-propaganda, om de waarheid te vertellen. Aan de vooravond van de herdenkingsdienst ter afsluiting van de rouwperiode in Noorwegen keek men nog eens in diepte terug, in Nieuwsuur

(20-08-2011, 22:00h). Met op een gegeven moment (na 24:25 min.) de stelling dat het verbazingwekkend was in dat het in Noorwegen gebeurde, omdat juist Noorwegen relatief weinig niet-westerse immigratie kende. En ter illustratie werden de cijfers van Noorwegen en Nederland, "een negen keer zo klein land", vergeleken. Hieronder zijn die cijfers - van de buis geplukt:

Hier staat dus dat er in Nederland 55.422 niet-westerse immigranten bij zijn gekomen - alleen al in 2010. Een halve stad Leiden, dus. En dat is het natuurlijk niet alleen. Want voor de voorgaande jaren zie je redelijk vergelijkbare cijfers. Alleen al voor de periode waarop de grafiek betrekking heeft, 2003-2010, kom je ruwweg op iets als 350 duizend. En dat is dus slechts over acht jaar. Daarvoor is er natuurlijk nog meer gebeurd, met ergens nog een sterke piek.
Kortom: die Carolus Grütters is een grofstoffelijke leugenaar, die ernstigere overtredingen begaat van sociaal psycholoog Diederik Stapel. Carolus Grütters zou met nog minder omhaal ontslagen moeten worden, en het instituut waar minstens twee van zulke leugenaars rondlopen onmiddellijk gesloten.

Verwey-Jonker Instituut

Onderzoek naar maatschappelijke vraagstukken

Het Verwey-Jonker Instituut is een onafhankelijk onderzoeksinstituut voor advies en innovatie op sociaal-maatschappelijk terrein in Utrecht. Al vijftien jaar voorzien wij onze opdrachtgevers van toonaangevende, bruikbare en wetenschappelijk onderbouwde antwoorden op sociaal-maatschappelijke vragen. Als landelijk werkende stichting werken wij zonder winstoogmerk. Wij vinden het belangrijk dat onze wetenschappelijke dienstverlening bijdraagt aan de sociale participatie van burgers. We doen dat sinds 1993: duurzame oplossingen zoeken voor actuele kwesties.

Multiculturele vraagstukken
Coördinatie:
Dr. Trees Pels

Meedoen vanuit verscheidenheid
De themagroep Multiculturele vraagstukken houdt zich bezig met veranderingen in de samenleving rondom integratie en diversiteit: meedoen vanuit verscheidenheid. ...

Analyse

Het Verwey-Jonker Instituut heeft een inmiddels een speciaal aan haar gewijde verzameling gekregen, zie hier

Naar Cultuur, multiculturalisme

, Cultuur, eenheid

, of site home

Bronnen bij Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad: instituten

29 okt.2011