Bronnen bij Oligarchie: democratie, inperking

29 jan.2014
"Wij zijn hartstikke voor de democratie", zal je, samengevat, altijd vanuit de top- van de maatschappij horen. Van rechtse politici tot linkse, van ondernemers tot professoren: allemaal zijn ze ontzettend voor de democratie.
    Dat wil zeggen: zo lang de burgers, "het volk" wordt het dan ineens genoemd, blijven stemmen op de "nette" partijen. De "fatsoenlijke" partijen. De oligarchische partijen .
    Krijgen de burgers de neiging om dat in substantiële mate niet te gaan doen, dan horen je we ineens mitigerende de geluiden. "Het volk is populistisch", is een veelgebruikte variant".  "Als het volk dat gaat stemmen op onfatsoenlijke partijen, dan is er toch misschien iets mis met de democratie - dan moeten we de democratie verbeteren" is een andere.
    Hier een verzameling van voorstellen om de democratie te verbeteren - het zal snel duidelijk worden welke richting die verbeteringen opgaan. Het opslaan van artikelen voor deze verzameling is begonnen in 2012, tegelijk met het verzamelen van artikelen over de oligarchie in het algemeen. Er was niet eerder tijd en urgentie aanleiding om ze te publiceren. Nu wel, zoals verderop zal blijken.
    Het begin:


Uit: De Volkskrant, 18-02-2012, rubriek Politiek, door Martin Sommer

Pechtold legt 't nog eens uit

Tussentitel: D66 heeft een slecht geweten over populisme

Alexander Pechtold schreef een boek. ... Hoe dan ook, hij kreeg voor zijn boek 'een grote pluim' van Felix Rottenberg omdat hij de moeite had genomen zich te verdiepen in Henk en Ingrid, de aanhang van aartsopponent Wilders. ...
    Pechtold interviewde een paar handenvol PVV-kiezers en ze mochten inderdaad iets zeggen. Maar het luisteren ging al vlot over in toespreken. O, zit dat zo, zeiden ze dan. U zegt het zo mooi. En ze vonden trouwens dat Wilders geen minister-president zou moeten worden. Soms haakte de interviewer af, schrijft hij. Bijvoorbeeld als een van hen kerken wilde zien en geen moskeeën. Daar had de man geen argumenten voor en dan kon Pechtold er niks mee. Maar het waren aardige mensen, hun zorgen over de sociaal-economische toestand waren groter dan die over de islam. En de boodschap van de nijvere ondervrager is onmiskenbaar dat die mensen ten onrechte op Wilders hebben gestemd.   ...


Red.:   Kijk, hier is meteen de oorzaak van veel van de ideeën voor verbetering van de democratie: de kiezer wil niet stemmen zoals het hoort.

  Over Pechtold en zijn dubbelzinnige positie is dit boek inderdaad informatief. Hij trekt flink van leer tegen de oude middenpartijen. De PvdA die weet wat goed voor ons is. En het CDA dat nog altijd het beginsel We rule this country hanteert. ...
    Dat was wel 1966. ... Nu is het oude stelsel bijna ter ziele, opgeblazen, zoals ooit de D66-ambitie was. Het oude midden snakt naar adem omdat het volk zich niet meer van bovenaf de levieten laat lezen. Maar Pechtold blijft liever bij het verhaal dat het CDA nog altijd de baas is en de PvdA de lakens uitdeelt.
    Daarvoor heeft hij reden. D66 heeft een slecht geweten over het populisme. Omdat het resultaat van het eigen ijveren voor volksinspraak tegenvalt, is het handiger te doen alsof die democratisering nog moet plaatsvinden. Pechtold is nog steeds voor meer democratie, maar liever in Europa dan hier. Het moet wel de goede democratie zijn.
    Van Mierlo was trouwens in zijn nadagen ook niet meer zo enthousiast over inspraak. Toen er over de Europese Grondwet werd gedelibereerd, vond hij dat tegenstanders niet mee hoefden praten. En Pechtold houdt nu zijn gesprekspartners in de beste CDA-traditie voor dat Nederland een compromissenland is en dat we hier geen u-vraagt-wij-draaien-democratie hebben.

Want men wil dingen die Pechtold niet wil: minder Europa en minder immigratie.
  Menen dat de politieke unie er in Europa niet moet komen, 'is wegduiken voor de feiten'. De mensen die op Wilders hebben gestemd zijn niet rationeel en ze zijn ook nog inconsequent, schrijft Pechtold.

En je moet ze dus vooral niet de gelegenheid geven om dat te uiten. Over Europa geen referendum.
    De tweede democraat onder de politici:


Uit: De Volkskrant, 12-07-2012, column door Wouter Bos, econoom en politicoloog

Volgend kabinet kan niet breed genoeg zijn

Tussentitel: Van alle crises is de politiek nog het meest verontrustend

Een van de interessantste politieke ontwikkelingen van de afgelopen weken is de hernieuwde toenadering tussen CDA en PvdA of dan toch in ieder geval tussen hun leiders, Van Haersma Buma en Samsom.    ...


Red.:   Dat 'breed' uit de kop moet je niet al te breed zie - het "breed in partijen", maar niet "breed in opvattingen". Zoals snel zal blijken:

  Het begon met een interview in NRC Handelsblad waarin Buma vanuit een 'nieuwe zakelijkheid' - zoals hij het zelf noemde - de PvdA nadrukkelijk als mogelijke partner zag in een nieuw kabinet. 'Het midden moet van zich afbijten, duidelijk maken dat de flanken niet werken, dat polarisatie niet werkt. ...

Onthoudt die term: de flanken.
  'Belangrijk is daarvoor, vindt Buma, dat de PvdA - net als het CDA - 'bereid (is) het moeilijke pro-Europa-verhaal te vertellen.'

Ah, Europa. Weer.
  Drie dagen later volgde Samsom met een interview in Trouw: 'Het CDA en de PvdA zijn de enige partijen die nog de ambitie hebben deze samenleving bij elkaar te houden. We zijn allebei volkspartijen en emancipatiepartijen.

Wat betreft het CDA nooit geweest - dat is altijd de partij (vroeger: partijen)  geweest van de slaafse geloofsvolgers die verraden werden door hun politici, en van de PvdA is dat niet meer waar sinds de jaren 1970.
  De grootste betekenis ligt echter in de kennelijke overtuiging bij beide mannen dat ze elkaar na de verkiezingen nog weleens heel hard nodig kunnen hebben. Dat in het licht van de grote problemen die moeten worden opgelost de verschillen tussen beide partijen bijna te verwaarlozen zijn.

Waarvoor dan? Voor welke problemen zijn de verschillen CDA en PvdA klein?
  Dat inzicht staat me aan. Vooral ook omdat ik bang ben dat de omvang van de crisis waar we nog steeds middenin zitten, nog steeds wordt onderschat. Ik heb daar twee argumenten voor.
    Deze crisis begon als een bankencrisis.

Inderdaad. Vinden ze alle twee: dat die betaald moet worden door de burgers. Niet door de banken of de rijken, want dat is hetzelfde als belastingverhogingen.
  Maar het meest vrees ik de politieke crisis. De aard van die crisis blijkt bijvoorbeeld uit het feit dat nu al elf regeringsleiders achter elkaar bij verkiezingen in Europa hun mandaat hebben verloren.

Omdat ze tegen de wensen van burgers ingaan.
  De reden dat dit me zo verontrust, is dat we volgens mij nog maar aan het begin staan van wat politici hun burgers aan moeilijke boodschappen te vertellen hebben ...

Nog meer Europa en en nog meer bezuinigingen om de gaten van de banken en de zakken van de rijken te vullen.
  ... en misschien dus ook nog maar aan het begin van een golf van wantrouwen richting compromisbereide en bestuurlijk georiënteerde politici en een spiegelbeeldige golf van vertrouwen richting populistische flankpartijen: you ain't seen nothing yet!

Oftewel: partijen die banken en rijken steunen zijn compromisbereide en bestuurlijk georiënteerde partijen, en partijen die de rijken en de banken willen laten betalen zijn populistisch. En extreem. Flank.
    En zo werken die compromisbereide en bestuurlijk georiënteerde partijen:
  In juni 2010 hadden we verkiezingen. In oktober 2010 werd het kabinet-Rutte gevormd. Dat was te laat voor Prinsjesdag. De begroting 2011 was dus relatief beleidsarm, er zat nog bijna niets in van de 18 mijard bezuinigingen van het kabinet-Rutte. Die klap begon pas met Prinsjesdag 2011 en daar zijn de mensen pas wat van gaan merken vanaf januari 2012.
    Vier maanden later viel het kabinet. Oftewel: toen het kabinet viel, hadden we nog maar 4 maanden bezuinigingsellende meegemaakt. Het gros van de 18 miljard is nog niet gevoeld. De 12 miljard van Kunduz daarbovenop nog helemaal niet. En de maximaal 20 miljard waar partijen in hun verkiezingsprogramma's voor pleiten, is voor de meeste mensen al helemaal een papieren werkelijkheid. Kortom: we hebben met elkaar misschien een tiende gevoeld van wat de geplande bezuinigingen met zich mee gaan brengen. En nu al groeien de onvrede en het wantrouwen.

Kortom: we hebben pas een klein deel van de overheveling van welvaart van armer naar rijker gehad. Dus:
  Dan past verstandige politici inderdaad maar één ding: alle redelijke krachten moeten elkaar opzoeken. Het volgende kabinet kan niet breed genoeg zijn.

Oftewel: als de burgers te veel stemmen op PVV en SP, dan moeten we er vooral voor zorgen dat de ideeën van deze partijen geen invloed krijgen. Met deze partijen moeten  we geen democratische compromissen aangaan en de burgers die zij vertegenwoordigen moeten we niet hun zin geven. En dat kunnen we doen, want de absolute meerderheid zullen ze wel niet halen. Dat laatst stond er dus niet expliciet bijna maar kan je er zo achter denken., de rest staat er bijna letterlijk zo.
    Maar hoe zorg je er nu voor dat die "coalitie tegen de flankpartijen" niet al te veel partijen betreft en dus moeilijker bestuurbaar is? Zo:


Uit: De Volkskrant, 07-07-2012, column door Paul Brill

Kiesdrempel helpt democratie vooruit

De term alleen al moet sommigen een gruwel zijn, maar we stevenen in de Nederlandse politiek af op 'Israëlische toestanden'. Het kenmerk van die toestanden is dat niet alleen het parlement overmatig bedeeld is met kleine partijen en splintergroeperingen, maar dat ook voor de formatie van een regering een coalitie van twee of drie partijen niet langer volstaat.    ...
    Afgaande op de recente peilingen, staat Nederland ook een verdere politieke fragmentatie te wachten. Alleen als VVD en SP tot een akkoord komen - een onwaarschijnlijk scenario - is een driepartijencoalitie (met PvdA of D66) nog een kleine mogelijkheid. Voor alle andere combinaties zijn minstens vier en vermoedelijk vijf partijen nodig (ervan uitgaande dat niemand nog zaken wil doen met de PVV). ...


Red.:   VVD met SP ... Ja ja.

  In Het Financieele Dagblad brak columniste Heleen Mees deze week een lans voor een kiesdrempel 'om een einde te maken aan de feitelijke chantage van splinterpartijen en om Nederland enigszins bestuurbaar te houden'. Hoewel ik de door haar genoemde drempel van 10 procent veel te hoog vind (dan zitten we letterlijk op Turks niveau), ben ik het in principe met haar eens.

Dat is dus het plan: tegenover de SP en PVV twee, op zijn hoogst drie, andere partijen. Zodat "het land bestuurbaar blijft".
    En om het te rechtvaardigen, draai je gewoon wat werkelijkheden om:
  De fragmentatie veroorzaakt ernstig spelbederf.

De samenklontering veroorzaakt nog veel ernstiger spelbederf - zie Amerika, waar de leuze ligt tussen extreem rechts en rabiaat rechts. Of Engeland, waar andere partijen dan Labour en de Conservatives geen praktisch kans hebben, leidende tot hopeloze en improductieve bipolariteit.
  De vraag is gewettigd of het nog wel onze hoogste democratische plicht is om de SGP eeuwig in stand te houden, de excentriciteit van een apart dierengeluid te koesteren en Henk Krol vier jaar aan een prettige bezigheid te helpen.

Een van de aanwijzingen van de sterkte van en zaak zijn de argumenten die ervoor aangevoerd worden. Het vorige was al slecht, maar deze laatste zijn volkomen beneden peil - en deels doodgewoon leugens.
    En als echt wanhopig bent, kan je ook nog dit soort klassiekers proberen:
  Voor de meeste westerse democratieën is dat geen vraag: bijna overal bestaat een kiesdrempel. Dat geldt in de eerste plaats voor de landen met een districtenstelsel. Die zullen we hier buiten beschouwing laten, want dat is een apart verhaal. Maar ook het gros van de landen met evenredige vertegenwoordiging - of een combinatie van kiesdistricten en landelijke lijsten - hanteert een kiesdrempel: Duitsland, Spanje, Polen, België, Letland 5 procent, Italië, Zweden, Oostenrijk, Portugal, Slovenië 4 procent, Griekenland 3 procent.

Een truc zo oud dat de oude Grieken hem al een naam hebben gegeven: Ad populum - oftewel: het aantal mensen dat een mening aanhang zegt niets over de waarde van die mening. Die landen zijn doodgewoon allemaal weinig democratisch. De reden dat het minder opvalt, is dat het in de rest van de wereld nog erger is.
    Een partijgenoot van Wouter Bos:


Uit: De Volkskrant, 17-07-2012, column door Bert Wagendorp

Fusiepartij

Tussentitel: Cohen heeft gelijk: wat moeten we met al die partijen?

Zaterdag stond er een interview met Job Cohen in NRC Handelsblad. Daaruit werd duidelijk dat de keuze van de PvdA hem tot partijleider te benoemen een ongelukkige was geweest, ook in de ogen van Cohen zelf.
    In hetzelfde gesprek opperde Cohen om 'de komende jaren' tot de vorming van een progressieve volkspartij te komen, middels een fusie van PvdA, SP, GroenLinks, D66 en PvdD. Nu hij weg is van het Binnenhof denkt Cohen namelijk: 'Jongens wat moeten we met al die partijen?'
    Je ziet dat visionaire inzichten vaak pas komen als mensen afstand hebben genomen van de positie waarin ze die inzichten hadden kunnen verwezenlijken - of realisering ervan op zijn minst een beetje dichterbij hadden kunnen brengen.    ...
    Cohen heeft natuurlijk gelijk. Wat moeten we met al die partijen? We werken hier hard aan de vorming van een rariteitenparlement. Als het een beetje tegenzit hebben we straks veertien fracties in de Tweede Kamer, waarvan de grootste uit dertig Kamerleden bestaat. Zodat je straks een gammel coalitiekabinet van een partijtje of vijf krijgt met gedoogsteun van drie splinters in de Kamer die zich ook overal mee bemoeien.
    Dus misschien moeten we inderdaad aan grotere blokken gaan denken.    ...


Red.:   Dat wil zeggen: de Nederlandse variant van de Amerikaanse keuze: de keuze tussen extreem rechts en iets dat zegt dat het links is maar zeer rechts doet:
  In dat kader is het voorstel voor een nieuwe progressieve volkspartij zo raar nog niet. Netzomin als andere voorstellen voor één grote progressief-liberale partij of een conservatieve partij. Misschien moeten we verder gaan, en zoeken naar nog ingrijpender democratische alternatieven, ver van de oude partijstructuren.

Merk overigens op dat de Bert Wagendorp, top-columnist van de Volkskrant en gezien als opvolger van Jan Blokker, er net zo over indenkt - inclusief vrijwel de gehele rest van de media. Zij zitten allemaal "in het complot", dat wil zeggen: de "poel van gezamenlijke belangen", met de top van de maatschappij- hetgeen hij ook nog uitlegt:
  We doen hier graag alsof de verschillen tussen de politieke stromingen immens zijn, ook om het in de krant nog een beetje spannend te houden. In werkelijkheid gaat het over marginaal onderscheid, zeker wanneer je de al bij voorbaat onhaalbare programmapunten en het wisselgeld voor de coalitiebesprekingen schrapt.

Dat 'wisselgeld' slechts gaande over op welke termijn het neoliberalisme volledig ingevoerd moet worden: 1 jaar (VVD), 1,5 jaar (D66), 2 jaar (CDA), 3 jaar (ChristenUnie, SGP), of 5 jaar (PvdA, Groenlinks).
    Ook ondernemend Nederland bemoeit zich met de zaak - stel je voor: PVV of, nog erger, SP:


Uit: De Volkskrant, 02-10-2012, van verslaggeefster Irene de Pous

Ondernemer is instabiliteit beu: kiesdrempel omhoog

Voor de verkiezingen was het een verhit onderwerp van debat en nu wil de Ommense ondernemer Bertus Heuver het gedoofde vuurtje weer aanwakkeren: de kiesdrempel moet omhoog. Heuver is de politieke instabiliteit in Nederland, met vijf verkiezingen in de afgelopen tien jaar, beu.
    Daarom begon hij met een aantal andere ondernemers uit de buurt het burgerinitiatief Kiesdrempelomhoog.nl, waarmee hij het onderwerp in politiek Den Haag onder de aandacht wil brengen.   ...


Red.:   De "charme" van dit soort lieden is dat ze er in hun ongeacheveerdheid ook wel eens de waarheid uitblèren:

  Een hogere kiesdrempel van 5 procent zou volgens Heuver kunnen leiden tot een stabieler beleid. Doordat er minder te kiezen valt, ...

Precies: bij een kiesdrempel valt er minder te kiezen. Minder democratie dus. En daar valt geen mooie mouw aan te passen.
    Een enkele vertegenwoordiger van een paar groepen hebben we gehad. En nu het bewijs dat het geen uitzonderingen zijn:


Uit: Volkskrant.nl, 16-10-2012, ANP, redactie

'Meerderheid bestuurders voor kiesdrempel'

56 procent van de Nederlandse bestuurders is voor de invoering van een kiesdrempel bij de landelijke verkiezingen. Dat blijkt uit een onderzoek van Overheid in Nederland en NRC Handelsblad onder 2600 bestuurders, van Europarlement tot gemeenten.
    Enkele dagen na de verkiezingen hield Overheid in Nederland een enquête over de politiek onder 2.600 bestuurders van het Europees Parlement, van de Eerste en Tweede Kamer, van provincies, van gemeenten en van waterschappen. Eén van de opmerkelijkste resultaten is de wens van bestuurders voor de invoering van een kiesdrempel. 56 procent zegt voorstander te zijn van een drempel van 5 procent van de stemmen om als partij in de Kamer te komen. ...


Red.:   Zo, dat is duidelijkheid: de oligarchie is voor minder democratie. De rest is eigenlijk uitwerking. Maar wel interessant, vanwege het onderzoek naar de ernst en diepte van het verschijnsel.
    Een voorbeeld vergezeld van een bekende reeks smoezen:


Uit: De Volkskrant, 20-12-2012, van verslaggever Remco Meijer

'Geen referenda over herindelingen'

Minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk (PvdA) wil geen referenda over gemeentelijke herindelingen of over de fusie van de provincies Noord-Holland, Utrecht en Flevoland. Dat heeft hij woensdag de Tweede Kamer laten weten tijdens de behandeling van zijn begroting voor 2013..
    De oppositiepartijen PVV en SP hadden dinsdag aangedrongen op inspraak van burgers bij de grote bestuurlijke veranderingen die in het regeerakkoord zijn aangekondigd. Plasterk heeft als taak te bevorderen dat gemeenten 100 duizend of meer inwoners gaan tellen. Deze 'opschaling' is nodig omdat het Rijk taken als de Jeugdzorg en de uitvoering van de AWBZ gaat decentraliseren. De drie provincies (in de wandelgangen 'Flutland' genoemd) moeten voor de verkiezingen van provinciale staten in 2015 zijn gefuseerd. De overige provincies moeten deze kabinetsperiode met fusievoorstellen komen.    ...


Red.:    Waanzinnige plannen, want gebaseerd op een idee dat eindigt met één enkele provincie Nederland en één enkele gemeente Nederland:

  De voordelen van grotere gemeenten ziet hij in 'versterking van de uitvoeringskracht', een betere dienstverlening, een 'kwalitatief hoogwaardig personeelsbeleid' en het gemakkelijker vinden van kandidaat-raadsleden en wethouders.

Allemaal pas echt bereikt bij één provincie en gemeente Nederland.
    De burgers voelen dat intuïtief aan, en zijn massaal tegen. De oligarchie drukt dit soort plannen door op grond van het algemene mandaat dat ze hebben gekrgene en misbruiken voor eigen doeleinden:
   volgens Plasterk zijn er voldoende mogelijkheden voor burgers om zeggenschap te hebben. Plasterk zegde toe bij herindelingen altijd met 'maatschappelijke organisaties en inwoners' in gesprek te gaan.

Lege praatjes, natuurlijk. En Plasterk is dus gewoon tegen democratie.
    En op een nog wat lager bestuurlijk vlak:


Uit: De Volkskrant, 09-11-2012, van verslaggever Bart Dirks

Eerst Spuiforum, dan draagvlak

De Haagse gemeenteraad heeft ingestemd met de bouw van het Spuiforum. Maar de steun in de stad voor de cultuurtempel ontbreekt omdat buurthuizen en bibliotheken moeten sluiten.

...    Driekwart van de Hagenaars is tegen het Spuiforum, bleek deze week uit twee opiniepeilingen. 6.500 personen tekenden een petitie tegen het nieuwe onderkomen voor het Nederlands Danstheater, het Residentie Orkest en het Koninklijk Conservatorium. Zij willen dat de Dr. Anton Philipszaal en het Lucent Danstheater worden opgeknapt: 'Hergebruik is hot, sloop is not.'
    Toch stemde de raad donderdag met 25 tegen 19 stemmen in met het Spuiforum. ...


Red.:    Om het aantal gevallen van dit soort zaak te documenteren is volstrekt ondoenlijk werk - dit is de volstrekt normale gang van zaken. De binnensteden van alle middelgrote en grote steden in Nederland zijn en worden verpest door dit soort volkomen anti-democratiche attitude van vrijwel alle "fatsoenlijke" partijen, in de praktijk zo'n beetje alle partijen die ook landelijk bekende zijn, op de SP na. Voor voorbeelden hiervan zie de reeks onder Architectonische lelijkheid uitleg of detail  en de rol van bestuurders daarin uitleg of detail .
    Een heel belangrijk inspiratiebron voor al dit soort ideeën is Europa: de burgers willen minder of een stop op de Europese eenwording, zoals bewezen door het referendum van 2005 over de Europese grondwet: in Nederland was 62 procent tegen, en in Frankrijk ook een ruime meerderheid. Die cijfers liggen nu nog schever. Dus alles dat een nieuw referendum kan voorkomen is goed:


Uit: Elsevier.nl, 24-01-2013, door Arne Hankel uitleg of detail

Halbe Zijlstra tegen Nederlands referendum over Europa

VVD-fractievoorzitter Halbe Zijlstra ziet niets in een referendum over het Nederlandse lidmaatschap van de Europese Unie. De Britse premier David Cameron kondigde woensdag in een toespraak een referendum aan over Britse deelname aan de EU.

‘We hebben het een keer gedaan en dat ging toevallig over de Europese Grondwet. Dat is zeer slecht bevallen,’ zei Zijlstra woensdagavond bij Pauw & Witteman. ...


Red.:   De alles onthullende uitspraak hierin is natuurlijk 'Dat is zeer slecht bevallen' - daar staat zonder meer dat de smaak, de mening,  van de oligarchie belangrijker is dan de mening van de meerderheid der burgers. Die Zijlstra is intens ondemocratisch, en die Zijlstra kan dienen als archetype van de VVD'er. De hele VVD staat achter dit soort standpunten en is intens ondemocratisch. Het gebruik van de term "liberalen" om de VVD te omschrijven => is een propagandaleugen van de Orwelliaanse soort.
    Overigens wordt het intens antidemocratisch karakter van dit soort uitspraken dus totaal niet opgemerkt door de media, hetgeen hun collaboratie met deze lieden bewijst.
    Een van de redenen dat de VVD intens ondemocratisch is, is haar aanhangen van het neoliberalisme. Waar ook zou kunnen schrijven "extreem neoliberalisme" maar neoliberalisme komt er maar in één enkele soort: extremistisch en fundamentalistisch. Net zoals "zwanger" ook maar in één enkele soort voorkomt. De relatie met democratie-vijandigheid wordt getoond door het onderstaande stuk, van de (voormalige) huis-neolibeaal van de Volkskrant, voormalig chef-economieredactie Frank Kalshoven uitleg of detail :


Uit: De Volkskrant, 19-10-2013, column door Frank Kalshoven, directeur van De Argumentenfabiek

Hoogste tijd voor een ander Haags gesprek

...    Mijn hypothese zou dus zijn: in de loop der tijd toenemende fragmentatie (steeds meer partijen) en toenemende vluchtigheid (vaker verkiezingen) doen afbreuk aan de inhoudelijke kwaliteit van het gesprek. ...
    Maar als de hypothese klopt, is het zaak de spelregels rond het gesprek te veranderen. Er zijn serieuze democratieën met kiesdrempels, wat leidt tot minder en grotere partijen in het parlement. Dat praat makkelijker. ...


Red.:   Met als ideaal één enkele grote partij. Met ene leider die we dan Big Brother noemen (ter ere van de belangrijke rol die de media in dit proces spelen). Of iets dergelijks.    
    De aanleiding om deze verzameling te starten was de hausse aan oproepen om de democratie af te schaffen die begon met het naderen van het einde van het jaar 2013. Want na het verlopen van het jaar 2013 zou het jaar 2014 beginnen. En het jaar 2014 onderscheidt zich van de voorgaande jaren in alvast één belangrijk opzicht: voor het eerste sinds het begin van de Europese financiële en economische crisis worden er Europese verkiezingen gehouden. En dit mag dan wel geen Europees referendum zijn, het begint er toch wel een beetje op te lijken. een greep uit wat signalen - als eerste voormlaig PPR- en PvdA-coryfee Erik Jurgens:


Uit: De Volkskrant, 16-10-2013, ingezonden brief van Erik Jurgens, Amsterdam

Leuteren

Toen de sociaal-democratische theoreticus Willem Bonger in 1934 Problemen der democratie schreef was het bar gesteld. Hans Wansink spreekt, tachtig jaar later, niet van problemen maar van 'crisis' (O&D, 15 oktober). ...
    Wansink heeft gelijk dat er iets moet gebeuren, maar het is onbillijk om van D66 en Alexander Pechtold te eisen dat die het nu moeten doen, gebruik makend van hun huidige hefboompositie. Een tweederde meerderheid moet het immers doen, groot genoeg om de Grondwet op een paar punten te wijzigen. Het is sinds 1966 meerdere malen gebleken hoe moeilijk het is om die meerderheid bij concrete voorstellen te bereiken. Een kiesdrempel als in Duitsland (5 procent) en het handhaven van de senaat (alleen bevoegd om wetsvoorstellen naar de Kamer terug te sturen) zouden de huidige problemen zonder twijfel hebben voorkomen.    ...


Red.:   Tja, want in Duitsland kan je als burger de facto maar uit twee dingen kiezen: het snelle neoliberalisme van CDU-CSU, of het ietwat langzamere neoliberalisme van de SPD:


Uit: De Volkskrant, 26-09-2013, van correspondent Rolf Bos

Record zinloze stemmen zit Duitsers niet lekker

Hoe democratisch is Duitsland eigenlijk? Zondag brachten ruim 44 miljoen Duitsers hun stem uit; van hen zagen 's avonds bijna 7 miljoen hun stem in rook opgaan. Vanwege de kiesdrempel van 5 procent haalde hun partij het parlement niet. Dat is ondemocratisch, dus afschaffen die 'Fünf-Prozent-Hürde', zeggen sommige politicologen. De CDU en SPD zijn daar tegen. Als grote partijen profiteren ze van de 'Sperrklausel'.    ...


Red.:   Intens ondemocratisch partijen, dus. Potentieel leidende tot dictatuur van de oligarchie:

  Bijna had de unie van CDU en CSU zondag een absolute meerderheid in de Bondsdag behaald. Opmerkelijk, want de 'Union' stond tegen middernacht 'slechts' op 42 procent van de stemmen. Op dat moment was echter al zo goed als duidelijk dat de FDP en de Alternative für Deutschland (AfD) net onder de 5 procent zouden eindigen.

En ook met deze uitslag leidende tot een de facto dictatuur ervan:


Uit: De Volkskrant,  16-12-2013, van correspondent Rolf Bos

In Duitse Bondsdag is amper nog sprake van een oppositie

...    Van oppositie is in de Bondsdag, buiten de twee kleine fracties van die Linke en de Groenen, amper nog sprake. Hun plichtmatig gemopper op het coalitieverdrag werd de afgelopen dagen al nauwelijks opgemerkt. Knetteren kan het komende tijd hoogstens in de 'Grote Coalitie' zelf, het verstandshuwelijk tussen CDU/CSU en SPD.    ...


Red.:   Tel uit je winst voor de democratie.
    Maar de gezamenlijke oligarchie is en blijft er natuurlijk hartstikke voor, die kiesdrempels - ook met deze ervaring uit een zeer naburig buitenland:


Uit: De Volkskrant, 08-10-2013, column door Bert Wagendorp

Einde recessie

Hoera, de recessie is voorbij. Klaas Knot, de president van De Nederlandsche Bank, zei het gisteren zelf, dus het is zo. ...
    Er is nog één risico voor het economische herstel, verklaarde Klaas Knot gisteren. En dat is de politieke situatie. 'Het zal toch niet zo zijn', zei de president, 'dat het politiek onvermogen het herstel in de waagschaal stelt?'
    Uit de analyse van Jan Hoedeman en Remco Meijer over de onderhandelingen tussen kabinet en oppositie, gisteren in de Volkskrant, bleek dat zulks niet geheel kan worden uitgesloten. ...
    Het hele stuk van Hoedeman en Meijer ademde politieke verstarring. Het was feitelijk één lang pleidooi voor het rigoureus opschudden van ons democratisch systeem, dat zich in rap tempo ontwikkelt tot een moeras van verlamming, stilstand en besluiteloosheid. ...


Red.:   De columnist. Gevolgd door de analyticus:


Uit: De Volkskrant, 14-10-2013, door Hans Wansink, redacteur van de Volkskrant

Pechtold, maak belofte uit 1966 nu eens waar

Nu ons kiesstelsel niet langer een stabiel landsbestuur garandeert, moet de grondwet op de helling.

...    De verkiezingsuitslag houdt in Nederland geen enkel verband meer met de uitkomst van de kabinetsformatie, zodat de kiezers zich totaal niet met hun nieuwe regering identificeren. Daarom bedacht D66 hervormingen als een districtenstelsel, een gekozen premier en referenda. Die agenda werd opgepikt door de populisten, maar toen de kiezers in 2005 niet de gewenste keuze maakten bij het referendum over de Europese grondwet, was de animo voor staatsrechtelijke hervormingen in Den Haag tot het nulpunt gezakt.
    Maar nu laait het debat over het gebrek aan stabiliteit, effectiviteit en legitimiteit van de huidige politieke constellatie opnieuw op. ...
    Op Prinsjesdag voorspelde premier Rutte zelfs dat we de komende twintig jaar zullen vastzitten aan minderheidskabinetten - hetzij in de Tweede Kamer, hetzij in de Eerste.
    Met andere woorden: in ons versplinterde partijenlandschap leveren verkiezingen niet langer een mandaat op voor een stabiele coalitie. De populistische buitenstaanders (SP, PVV, Partij voor de Dieren) spinnen garen bij het gebrek aan legitimatie voor het regeringsbeleid. Bij Maurice de Hond zijn deze drie tegenpartijen goed voor 61 zetels; PvdA en VVD staan samen op 32.
    Zo zijn de politieke partijen in het begin van de 21ste eeuw een bron van instabiliteit geworden. In principe zou daarin verandering kunnen komen door hergroepering van partijen in twee of drie grote formaties of door hervorming van het kiesstelsel met hetzelfde effect. ...


Red.:   Oftewel: het weren van 'De populistische buitenstaanders'. De 'tegenpartijen'. de "tegen de afbraak van de democratie"-partijen. Daar war de "fatsoenlijke" partijnen dus 'voor de afbraak van de democratie"-partijen zijn.
    Dat waren de columnist en de analyticus (overigens: één van de meest gematigde bij de Volkskrant ...). Nu de sociopate neoliberaal:


Uit: Volkskrant.nl, 04-11-2013, ANP, redactie uitleg of detail

Wientjes: kiesdrempel zorgt voor stabiliteit in politiek

Door de versnippering van de politiek is het bijna onmogelijk geworden een langetermijnbeleid te voeren. Het wordt daarom tijd voor verandering van de spelregels, bijvoorbeeld door het invoeren van een kiesdrempel.

Tussentitel: 'Deze enorme versnippering is mede de oorzaak van de gemiddeld korte levensduur van kabinetten' - Bernard Wientjes

Fotobijschrift: Nieuwe spelregels, zoals een kiesdrempel, zijn ingewikkeld en vergen veel tijd. Toch moet ermee worden begonnen, vindt Wientjes

Voorzitter Bernard Wientjes van werkgeversorganisatie VNO-NCW heeft dat maandag gezegd tijdens de Overheidslezing 2013. Hij sprak die uit bij de verkiezing van de overheidsmanager van het jaar.


Red.:   De oud-partijprominenten, ook wel aangeduid als "mastodonten":


Uit: Joop.nl, 20-12-2013. uitleg of detail

'Nederland is kapot'

Oud-politici Hans Hoogervorst (VVD), Rick van der Ploeg (PvdA) en Aart Jan de Geus (CDA) vinden dat het politieke bestel op de schop moet

"Het Nederlandse staatsbestel is volledig kapot. Er moeten echt dingen anders want de kiezer raakt het spoor bijster." Dat zegt oud-minister Hans Hoogervorst (VVD) in Nieuwsuur. In het programma kijken drie Nederlandse oud-politici die nu in het buitenland wonen naar de Nederland politiek. Ook Aart Jan de Geus (CDA) en Rick van der Ploeg (PvdA) hebben hun kritiek.    ...
    Alle drie noemen ze het feit dat het kabinet geen meerderheid heeft in de Eerste Kamer een fout. Volgens Van der Ploeg heerst er een gebrek aan slagkracht.
    Hoogervorst en De Geus pleiten in Nieuwsuur voor een kiesdrempel. Een kleiner aantal partijen in de Tweede Kamer maakt het vormen van coalities makkelijker en sluit one-issuepartijen uit. Een tweepartijenstelsel zoals in Engeland geeft een veel duidelijker mandaat, zegt Van der Ploeg op zijn beurt.    ...


Red.:   Wat een fantastisch voorbeeld: het bipolaire en disfunctionerende Engeland dat alleen maar overeind blijft dankzij een parasitair financieel centrum in Londen. Let ook op de partij-overstijgende samenstelling van dit groepje - het gaat echt niet om specifieke politieke standpunten, maar om de klassenstrijd tussen lageropgeleid en hogeropgeleid. Of ook wel de expats versus de thuisblijvers.
    Een bericht via elders:


GeenStijl.nl, 14-12-2013, door VanLeeuwen uitleg of detail

NRC-columnist: Euroscepsis kabinet = zoethoudertje

Het enige voordeel van het lezen van de krant van bekakt en grijs Nederland (NRC) is dat de auteurs en columnisten van de deftige avondkrant daadwerkelijk naar peopsaaie bijeenkomsten gaan waar een normaal mens met functionerende organen nog niet dood gevonden zou willen worden. NRC-Columnist Juurd Eijsvoogel bijvoorbeeld, die toog naar een forum over het Nederlandse buitenlandbeleid in Den Haag, in vertrouwde kring met o.a. voormalig MinBuZa's Ben Bot en Maxim Verhagen. Een aanwezige ex-EC-topambtenaar vroeg aan de oud-ministers of ze het niet eens waren met zijn stelling dat grote problemen niet meer op nationaal niveau zijn op te lossen. Maxim Verhagen: 'Als uw woorden morgen in de krant staan dan zal de PVV weer stijgen in de peilingen, daar ben ik van overtuigd. Dit soort woorden is een recept om een anti-Europese meerderheid te krijgen.' Ben Bot: 'Soevereiniteit bestaat nog steeds in het nationale bewustzijn – ook al weten wij, ontwikkelde intellectuelen, dat het waarschijnlijk niet meer is dan een hersenschim.' ...


Red.:   Daar dient dit dus allemaal voor. En twee voormalige CDA-ministers geven hier dus blijk van hun intense vijandigheid ten opzichte van de democratie.
    Waarna een hele club erop begint te hakken met een bijl - hier de Joop-versie van een stuk gepubliceerd in NRC Handlesblad:


Uit: Joop.nl, 23-12-2013, door Hans van Meerten - Gepromoveerd jurist uitleg of detail

Stop de feitenvrije opinies over Europa!

Sywert van Lienden en zeven andere prominenten willen een einde aan de artikelen van Thierry Baudet en Bastiaan Rijpkema

Thierry Baudet en Bastiaan Rijpkema publiceren regelmatig over Europa stukken die veel rumoer veroorzaken. Volgens critici vertellen ze onwaarheden en zijn ze unfair. Acht prominenten, waaronder Hans van Meerten, doen nu aan hun lijfblad NRC, dat ook artikelen van het duo publiceert, een oproep om dergelijke stukken niet meer in de krant te zetten. Dit is hun pleidooi:
    Niet voor de eerste keer geeft NRC Thierry Baudet en Bastiaan Rijpkema (B&R) een platform om hun anti-Europese denkbeelden te spuien. ...
    Het is beslist niet enkel NRC die als kwaliteitskrant ruimte biedt aan anti-Europese geluiden. Maar wij vragen als lezers of NRC trouw wil blijven aan haar eigen waarden, zoals verwoord in de missie van de krant. Een liberale geesteshouding met eerbied voor het individu en de beginselen van verdraagzaamheid, redelijkheid, openheid, objectiviteit en een kritische rol ten aanzien van de politieke status quo vragen om een actieve houding. Het zou de krant sieren in aanloop naar de Europese verkiezingen de geest te slijpen, in plaats van af te stompen met anti-Europese propaganda.

Pascal Borsjé (jurist en historicus)
Marcel Canoy (hoofdeconoom ecorys)
Aalt Willem Heringa (hoogleraar vergelijkend staatsrecht)
Lex Hoogduin (hoogleraar economie)
Sywert van Lienden (jurist)
Hans van Meerten (gepromoveerd jurist)
Wilco Veldhorst (vakbondsbestuurder)
Peter Verhaar (oud-bankier)


Red.:   Waarbij de democratie-verkrachters ook nog eens het gore lef hebben de democratische waarden op te roepen als staande achter hun oproep tot censuur:

  Al te gemakkelijk wordt getornd aan de basisinstituties en -waarden van deze open samenleving, bevochten en opgebouwd door onze ouders en grootouders.

Eén van deze putchtisten legt zijn positie zelfstandig nog wat nader uit:


Uit: Joop.nl, 04-01-2014. uitleg of detail

'De polder is vastgelopen'

Hoogleraar economie Lex Hoogduin: 'Nederlandse politiek ontloopt harde keuzes en maakt burger onnodig somber over economische toekomst'

Het herstel van de Nederlandse economie verloopt te langzaam en dat komt doordat politici geen fundamentele keuzes weten te maken. Het poldermodel is vastgelopen. Dat zegt hoogleraar economie Lex Hoogduin zaterdag in het Financieele Dagblad.    ...
    Het Nederlandse bestuursmodel staat volgens Hoogduin harde keuzes in de weg ...
    Hoogduin hekelt het feit dat totaal niet meer duidelijk is waar politieke partijen, en met name de regeringspartijen PvdA en VVD, voor staan. Nederland zou erbij gebaat zijn als ideologische hoofdstromen van conservatisme, liberalisme en sociaaldemocratie veel helderder in de grote partijen tot uiting zouden komen, aldus de hoogleraar.


Red.:   In zijn vorige baan was de hoogleraar de op één na belangrijkste figuur bij De Nederlandsche Bank uitleg of detail , een instituut waarvan inmiddels volkomen duidelijk en erkend is dat het totaal en volledig heeft gefaald in haar toezicht op de Nederlandse financiële wereld. Overigens legt ook deze incompetente ploert => ook nog even de verbinding met het neoliberalisme:

  De oud-directeur van De Nederlandsche Bank pleit daarom voor een 1-procent-norm: de overheid moet tien jaar lang ieder jaar 1 procent minder uitgeven. Een klein deel van de opbrengst moet worden gebruikt om het begrotingstekort te dichten, maar veruit het meeste moet gaan naar belastingverlaging.

En iedereen weet waar belastingverlaging voor het overgrote deel terechtkomt: de hogere inkomens en de rijken.
    Natuurlijk zou een deel van die 1 procent per jaar wel gehaald kunnen worden, door het afschaffen, of althans decimeren, van niet-werkende instituten als De Nederlandsche Bank, en het decimeren of afschaffen van alle economiefaculteiten , benevens die van de sociologie . De bijl op de democratie is mede nodig om deze gevestigde graaiposities te beschermend tegen "de woede van het volk".
    Met het overschrijden van de jaardrempel begint de zaak zich te concentreren op Europa:


Uit: Elsevier.nl, 24-01-2014, door Paul Lieben uitleg of detail
   
Stem tegen EU-referendum is definitief demasqué van D66

De kroonjuwelen van D66 zijn nu echt rijp voor de schroot. De partij die altijd zegt zo veel mogelijk democratie te willen, stemde tegen een referendum over Europa. Exemplarisch voor een partij die de eigen idealen verkwanselt.

Een schouderklopje. Dat gaf D66-leider Alexander Pechtold aan partijgenoot Gerard Schouw. Deze parlementariër had even ervoor in de Tweede Kamer tegen een nieuw referendum over Europa gestemd.
    Met dat schouderklopje gaf Pechtold tegelijkertijd zijn eigen partijbeginselen, de Nederlandse democratie en de Nederlandse burger annex kiezer een ontzettende klap in het gezicht.    ...
    Ik stelde de toenmalige fractievoorzitter van de zelfverklaarde democraten daarom de vraag: 'Is er een spanning tussen de meer directe democratie die jullie als D66 nastreven op lange termijn en het elitaire stemgedrag ondertussen?'
    Het antwoord van Boris Dittrich, in het mannenblad Playboy, gaf een vooruitblik. Hij verklaarde geen doorgeefluik te zijn en niet elke week verkiezingsonderzoek te laten doen: 'Nee, ik zit in de politiek omdat ik een aantal idealen heb, omdat er een partijprogramma is wat de partij probeert te verwezenlijken en het is nooit onze bedoeling geweest om klakkeloos de stem van de meerderheid te volgen.'
    Daar zat dus al de weeffout - want dat is precies wat een referendum beoogt.    ...


Red.:    En dezelfde dag aangaande de zusterpartij:


Uit: GeenStijl.nl, 24-01-2013, door Van Rossem  uitleg of detail

MinPres Rutte wil geen Europees referendum

MinPres Mark, de Nederlandse lijstduwer van het Verhofstadt Voordragers Departement, wil GEEN referendum over de Europese Unie. Hij voerde daarvoor de volgende schijnargument aan: "Het debat zou niet moeten gaan over in of uit de Europese Unie. Wij zijn een handelsland en verdienen 30 procent van ons geld met de export waarvan 70 procent in de EU." Dat is een drogreden, want er is voor de rest van Europa geen enkele reden om niet meer met Nederland te handelen als we búiten de EU zouden staan. Handel = handel, en geld = geld. ...


Red.:   Merk op dat we voor de berichten over dit volks- en landverraad hebben moeten overstappen van de meer betrouwbaar geachte bron (volkomen ten onrechte, natuurlijk) van de Volkskrant, die dit soort zaken, net als als het "goede nieuws" uit de multiculturele samenleving, slechts met grote tegenzin publiceert.
    En dan de aanleiding, slecht een heel klein beetje uit de continuïteit van de tijdslijn, het artikel dat de zaak dusdanig urgent maakte dat deze verzameling gestart is, ondanks een hoge tijdsdruk en een grote tegenzin tegen de te verwachten wanstaltigheden tegen te komen bij het maken ervan. Het artikel is van de verschroeide-aarde columnist met de achtergrond uit de brandende culturele woestijnen van het Midden-Oosten bewoond door semieten van divers pluimage: successchriver dagelijks columnist op de voorpagina van de Volkskrant: Arnon Grunberg uitleg of detail :


Uit: De Volkskrant, 23-01-2014, column door Arnon Grunberg

Burgerforum

Op dinsdagavond keek ik in de woonkamer van mijn moeder eindelijk weer eens naar het NOS Journaal. Er was aandacht voor het Burgerforum-EU.
    Een verslaggever liep parmantig door Amsterdam. Het journaal deed het voorkomen alsof De Nederlandsche Bank vóór de EU soeverein zou zijn geweest.
    Lariekoek. De Nederlandsche Bank was voorheen een bijkantoor van de Bundesbank. ...


Red.:   In de Volkskrant had toen al één of andere onbenul aan de universiteit bij één van die faculteiten die gedecimeerd of afgeschaft moeten worden precies hetzelfde betoogd, hetgeen een dag of wat later in reactierubriek dodelijk weerlegd werd:


De Volkskrant, 27-01-2014, ingezonden brief van Andreas Zijlstra, Groningen

Europa

De discussie over de al dan niet sluipende overdracht van bevoegdheden aan de EU moet vooral gevoerd worden, maar liefst wel met correcte argumenten.
    Peter Rodenburg stelt aan de hand van een voorbeeld (O&D, 24 januari) dat Nederland al sinds 1983 geen monetaire soevereiniteit meer heeft, en dat verbindt hij aan het door het Burgerforum genoemde sluipende verlies aan soevereiniteit. Hij suggereert dat er nu geen soevereiniteit meer overgedragen kan worden als die immers toch al verdwenen was in 1983.
    Zijn argument is dat Nederland voor het laatst in 1983 een eigen koers heeft gevaren en dat de kosten daarvan zeer hoog waren. Sindsdien volgen we de facto de Duitse beslissingen op monetair gebied, waarmee we onze autonomie kwijt zijn geraakt.
    Rodenburg mist hier echter het fundamentele punt: Nederland volgde uit vrije wil die lijn en kon er op elk moment ook weer mee ophouden.
    Als op enig moment een Duits besluit als negatief zou worden beoordeeld kon ter plekke een andere keuze worden gemaakt. Nu wordt in de EU echter met elk volgend besluit daadwerkelijk de beslissingsbevoegdheid van de nationale overheden uit handen genomen. En dat is echt verlies van soevereiniteit.
    Maar Grunberg doet dit om te kunnen geraken op nog onpeilbaarder diepten:

  In Duitsland bestaat een toepasselijk woord voor dit burgerinitiatief: Volksverhetzung. In naam van de democratie uiteraard, Volksverhetzung vindt altijd plaats in naam van schitterende idealen.

Een schot met een kanonskogel in eigen voet: Grunberg schrijft deze ellende vanuit het Joodse nomadistische ideaal, dat hij verwezenlijkt hoopt te zien via het zogenaamde Europese ideaal.
    Waarna hij geraakt op het hier relevante punt:
  Een volksvertegenwoordiger vroeg mij onlangs of ik soms vond dat het volk de mond gesnoerd diende te worden.
    Zeker, dat heeft de geschiedenis bewezen. Als het aan het volk lag, zouden wij nog steeds aan aderlatingen doen en heksen verbranden.

Er moet inderdaad een volk de mond gesnoerd worden, maar dat is zijn de volken afkomstig uit de woestijnen van het Midden-Oosten, dat het westen geïnfiltreerd is met allerlei smerige zaken als de monotheïstische godsdienst en het neoliberalisme. En onze democratie aan gort driegt te schieten. Nu nog verbaal ...
    Voor andere voorbeelden van de democratie- en beschaving-vijandige houding van dit soort lieden, zie hier uitleg of detail , en voor voorbeelden van de kwaadaardigheid die eraan ten grondslag ligt, zie hier uitleg of detail .
    Een bijdrage van één de twee leden uit de elite die de rol van klokkenluider op zich heeft genomen aangaande de verkachting van de democratie en de rechtstaat door de rest van de leite (de ander zijnde Thierry Baudet):


Uit: De Volkskrant, 18-02-2014, door Bastiaan Rijpkema,  rechtsfilosoof en promovendus aan de Universiteit Leiden.

Rechterlijke toetsing is bijzonder slecht idee

Een volwassen democratie laat fundamentele zaken beslechten in het parlement en niet bij de rechter

Tussentitel: Waarom zouden burgers nu juist over cruciale zaken niet zelf mogen besluiten?
Bestaat er over abortus een hogere waarheid die alleen negen ongekozen rechters kennen?
Democratie is het enige systeem dat verschillen tussen burgers respecteert


Red.:   Voor de vragen beantwoord kunne worden, eerst even wat nadere uitleg waarover die vragen gaan (alhoewel het voor wie vooruit denkt wel duidelijk is):

  Afgelopen december werd bekend dat GroenLinks-Kamerlid Liesbeth van Tongeren het verweesde voorstel-Halsema nieuw leven in gaat blazen.
    Deze grondwetswijziging ligt klaar voor de tweede lezing en wordt binnenkort weer op de agenda van de Tweede Kamer geplaatst. Doel van de wijziging: rechterlijke toetsing van democratisch tot stand gekomen wetten mogelijk maken.

Het antwoord is dus: Natuurlijk moeten juist over cruciale zaken de burgers zelf beslissen. En er bestaat over abortus geen hogere waarheid. En democratie is inderdaad het enige systeem dat de verschillen tussen burgers respecteert, en rechters beslist niet, want die zijn notoir onbetrouwbaar zodra de zaken die van hun eigen belang, die van hun eigen groep of die van hu sociale klasse betreffen. Zo meende een rechter Tom Schalken het wel oké om de getuige in een proces van zijn gelijk te mogen overtuigen, omdat hij toevallig zo besloten had uitleg of detail . Zo weigeren rechters nog steeds stelselmatig om schriftelijk verslag te doen van al een belangen, ondanks een langdurige campagne van oplettende burgers uitleg of detail (de rechters worden geholpen door de rest van de elite door de overtreders niet aan te pakken), en zo spreken de rechters in zaken met een kosmologisch accent, met name alles waar het asielzoekers, allochtonen en andere immigrantenbelangen betreft, stelselmatig de kant van de immigranten uitleg of detail , omdat zijzelf als sociale groep belang hebben bij kosmopolitisme en vrije (im)migratie - door de oplettende burgers wordt dit afgekort tot de "D66-rechters" uitleg of detail .
    En ter bevestiging:

  Onder juristen is het enthousiasme voor dit voorstel bijzonder groot. Hoogleraar staatsrecht Jit Peters noemde de onmogelijkheid van toetsing in Nieuwsuur van 3 februari nog een 'ernstige aantasting van de rechtsstaat'. En in diezelfde uitzending pleitte ook de voorzitter van de Raad voor de Rechtspraak, Frits Bakker, voor een rechter die wetten aan de Grondwet mag toetsen.

Maar natuurlijk. Dan kan straks een neger of moslim die minder krijgt dan het gemiddelde inkomen eisen dat hij het ook krijgt, omdat "Neger en moslims gelijk zijn aan blanke Nederlanders, en dat zij, neger of moslim, minder verdienen een bewijs is van discriminatie". En vonnist de rechter dan: "U heeft inderdaad recht op het het gemiddelde inkomen, want discriminatie is verboden volgens Artikel 1 van de Grondwet".
    Dit alles af te korten tot: de rechter mag dan wel beweren dat hij geen belang heeft bij zaken, maar hij is lid van een bepaalde sociale klasse, en vanuit dien hoofde heeft hij grote belangen bij alle zaken die de wijdere maatschappij betreffen.
    Bastiaan Rijpkema legt nog even op een wat ingewikkelder manier uit waarom het onzin is:
  Een gedachte-experiment. Je zit in een reddingsbootje, midden op zee. Niet alleen, maar met z'n zessen. De enige overlevenden van een ramp met een cruiseschip. Er is geen eten aan boord, maar nog veel belangrijker: het kleine bootje is slechts berekend op vijf personen. Je bent dus met één te veel. Om niet het cruiseschip achterna te gaan, moet er iemand uit. Maar wie? En hoe gaan we dat beslissen?
    Stemmen? Daar wordt de chef-kok een beetje zenuwachtig van, hij weet dat de kapitein hem nooit gemogen heeft. En bovendien ziet hij tot zijn schrik dat de twee dames die hij 's avonds bij het diner nog zo geschoffeerd had ook in het bootje zitten. Hij had daar best een beetje spijt van, maar dat zal nu vast te laat zijn.
    Loten dan? Dat klinkt nog niet eens zo gek. Zo hoeft onze arme chef-kok niet te vrezen dat hij wordt weggestemd. Dat zou ook wel een beetje oneerlijk zijn. Heeft hij minder recht op leven? Simpelweg omdat we hem minder sympathiek vinden? Loting lijkt de eerlijkste procedure.
    De onlangs overleden rechtsfilosoof Ronald Dworkin denkt in ieder geval van wel. Hij gebruikt dit voorbeeld om aan te tonen dat meerderheidsbesluitvorming niet onder alle omstandigheden eerlijk is. Sterker nog, het zou in veel gevallen zelfs onrechtvaardig zijn. Oftewel: er is niets 'speciaals' of 'moreels' aan democratische besluitvorming. De volgende stap laat zich raden: het is helemaal niet zo erg dat rechterlijke toetsing zo nu en dan inbreuk maakt op democratische procedures. Het kan helemaal geen kwaad om de wetgever zo nu en dan te laten bijsturen door een ondemocratisch instituut als de rechter. Als de uitkomst maar goed is, zo lezen we bij Dworkin.
    Maar laten we hem een andere vraag stellen. Stel nu dat enkele overlevenden in ons bootje er niet zo van overtuigd zijn dat loting het eerlijkst is in deze situatie? Zijn grote tegenstrever, Jeremy Waldron, stelt hem die vraag. Misschien maakt iemand wel bezwaar tegen loting. Wellicht stelt een ander voor om de zwaarste uit de boot te kieperen - met oog op het overleven van de groep. Of laten we selecteren op nut - toerist eruit, kapitein erin? Hoe gaan we kiezen tussen al die opties?
    Juist, er is geen andere manier voor handen dan te stemmen.

Juist.
    Enzovoort.
    Dat hele rechters-plan is de zoveelste zet in het schaakspel dat gespeeld wordt om te voorkomen dat als de burgers stoppen met stemmen op de elitepartijen , dat wil zeggen, te veel gaan stemmen op de PVV en de SP, die burgers hun democratische zin krijgen. Dan neemt de elite op dit soort wijzen de macht over.
    Het besef dat de EU de beste manier is om de democratie te ondergaven, zit diep. Dus voortdurend komen er pleidooien vanuit de oligarchie die gepubliceerd worden in de oligarchische media die de EU promoten als hoeder van die democratie. Dus nadat treffend is aangetoond dat het europarlement totaal ondemocratisch is uitleg of detail , hier het pleidooi voor de vervanger ervan:


Uit: De Volkskrant, 03-03-2014, door Pepijn Corduwener, promovendus aan de Universiteit Utrecht

Zoek de democratische legitimiteit van EU ook buiten europarlement

Democratie bestaat uit volkssoevereiniteit en de rechtsstaat. Dat wordt in EU-debatten vergeten.


Red.:   Dus we schaffen eerst de democratie af, en vervangen dat vervolgens door de regeltjes opgesteld door de oligarchie, en dat noemen we dan de "rechtstaat". Waarbij na een heleboel gezwam in het laatste deel van het twee-kolommen grote artikel duidelijk wordt wat daarvan de bedoeling is:

  En het zijn juist de waarden van de rechtsstaat - bescherming van fundamentele vrijheden, de rechten van minderheden en de rule of law die mensen in de Oekraïne naar Europa doen kijken als een voorbeeld

Drie mooie leugens - de eerste: Europa schendt de meest fundamenteel vrijheid, namelijk het zelfbeschikkingsrecht van de burgers - het recht om tegen Europa te kiezen middels een referendum - per land, natuurlijk.
    De derde: de mensen uit de Oekraïne en andere soortgelijke landen kijken naar Europa om één enkele reden: meer welvaart. Meer geld. Onze welvaart. ons geld. Als Nederlanders.
    En de tweede: de regels die de Europese oligarchie heeft ingevoerd schenden de rechten van de meerderheid, namelijk het recht zich niet te hoeven laten overspoelen door immigranten, de zogenaamde "minderheden".


Naar Oligarchie , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of site home .