Bronnen bij Economen: De Nederlandsche Bank

5 mrt.2009

(Noot 1) De taken van De Nederlandsche Bank zijn in feite simpel - zo simpel dat je het meervoud eigenlijk wel door enkelvoud kan vervangen. Er gaat het gerucht dat toenmalig president Wim Duisenberg meer heeft gedaan aan het terugbrengen van zijn golfhandicap dan aan het toezichthouden op de Nederlandse financiële sector.
   Op het moment van schrijven is ene Nout Wellink de drager van deze eretitel, en die vervult zijn taak met gelijksoortige ijver. Zo was er eens een knoeiende bank genaamd Van der Hoop, die door het "strenge" toezicht van de heer Wellink failliet is gegaan uitleg of detail (Wikipedia). Volgens de heer Wellink had hij geen enkele verantwoordelijkheid in deze, en hadden hij en zijn medewerkers alles goed gedaan.
    Van der Hoop was eigenlijk geen bank - het was meer een bankje. Maar sinds Van der Hoop zijn er nog wat meer banken failliet gegaan. En die waren van de grote Hoop. Megabanken. En ze-komen-niet-groter-dan-dit banken. In Nederland, maar, Wellink zij het vergeven, vooral in het buitenland.
    Maar goed: iedere goede ouder zegt het al: dat Pietje een 3 heeft is geen goed excuus voor Jantje dat hij een 4 heeft. En de vraag hier is of Noutje de rol heeft van Jantje of Pietje, of nog erger. Zo wist Noutje van het op handen zijnde faillissement van de Icesave bank, want die bank was namelijk opgericht met de specifieke bedoeling om spaarders van hun geld te beroven om andere slechte financiële praktijken van roofridderbanken in IJsland af te dekken. En ook dat laatste wist Noutje.
    Natuurlijk zegt Noutje zelf iets heel anders, maar dat is alleen maar voor het mooi. Het rare is dat Noutje hier mee wegkomt, want een beetje onafhankelijke pers had dit natuurlijk allang aan de kaak gesteld - het gaat tenslotte niet over peanuts. Maar ja, je weet hoe het is: de een denkt hetzelfde als Noutje, de ander durft de hoge heren niet te verstoren , en de derde denkt dat erdoor misschien onrust ontstaat. En onrust, dat is nog erger dan een faillissement, al is het van de Nederlandse staat. Onrust is het volk aan de macht!
    Maar af en toe kan je wel wat geluiden van kritiek horen. Uit het archief van deze site:


Uit: De Volkskrant, 28-11-2005, column door Arie Elshout

De grootste oplichtingsoperatie van deze nog jonge eeuw

President Nout Wellink van De Nederlandsche Bank luidt de noodklok over het tanende vertrouwen in de politiek. Eerste gedachte bij het lezen van dit nieuws: hier probeert een betrapte zakkenroller te ontkomen door het de vinger naar nietsvermoedende omstanders te wijzen en heel hard 'houdt de dief!' te roepen. Want, mijnheer de bankpresident, wat heeft u zelf gedaan om 'de burgers te beschermen tegen de uitwassen waarmee de invoering van de euro gepaard is gegaan?   ...
    Maar ook als je genuanceerd tegen de zaak aankijkt, is het duidelijk dat Wellink zich iets te snel uit de voeten probeert te maken. Als het gaat om het vertrouwen van het publiek in de politiek, kun je niet om het euro-dossier been. Daarop staan vele vingerafdrukken, van politici en van de monetaire autoriteiten.
    Wellink zwaaide vorige week met cijfers waaruit bleek dat de Nederlanders nog wel veel fiducie hebben in De Nederlandsche Bank. Hoog tijd, denk je dan, om in herinnering te roepen hoe het gegaan is met de introductie van de Europese munt. Een schoolvoorbeeld van een Europees project, met alle gebreken van dien: ontstaan in de bovenkamers van de politici, vervolgens verheven tot een technische operatie, maar nooit goed onderzocht op de gevolgen voor de bevolking.   ...
    ... Van tevoren had minister Zalm van Financiën gezegd dat de invoering van de euro niet zou worden gebruikt voor een verkapte prijsverhoging. Dat gebeurde dus wel. Vervolgens hield Zalm lang vol dat het allemaal reuze meeviel. Het viel dus niet mee. De overheid had beloofd de overschakeling op de euro niet te gebruiken voor tariefsverhogingen. Dat deed ze dus wel. Tal van gemeentelijke tarieven, zoals voor parkeren, vlogen omhoog. Aarzelend gaf Zalm toe dat het prijsopdrijvend effect misschien wel onderschat was. Maar ingrijpen beschouwde hij als 'wettelijk en praktisch' niet haalbaar. Een prijzenstop was 'iets van honderd jaar geleden'.
    Samengevat was de houding van de minister er een van grootspraak, valse beloftes, ontkenning en onderschatting. Een reeks treurige kwalificaties, uitmondend in een onvervalst testimonium paupertatis: wat kon ik eraan doen?
    Een bevriezing van de prijzen zou inderdaad geen goed instrument zijn geweest. Te antiek.
Maar blind vertrouwen op het corrigerende vermogen van de vrije markt (consumenten kopen niet meer bij te dure zaken), was weer het andere uiterste. Daartussen lagen mogelijkheden genoeg voor een minder passieve opstelling. Ze werden nagelaten.
    Achteraf bevestigde Wellink dat de euro het leven duurder had gemaakt en betuigde hij spijt niet vooraf te hebben gemeld dat de prijzen zouden stijgen. 'Dan was de onrust minder groot geweest.' Ook was het verstandiger geweest, erkende hij, om voor langere tijd de prijzen zowel in guldens als in euro's te vermelden. Dat er alternatieven waren voor nietsdoen bleek in België: daar beboette het ministerie van Economische Zaken bedrijven voor verkeerd omrekenen.
    Het verweer van economen is vaak dat het met de totale inflatie wel meeviel. Maar het is onweerlegbaar dat in tal van sectoren de prijzen de pan uitrezen. Dat bepaalde het gemoed van de consument. Logischerwijs: als u bij de dokter te horen krijgt dat uw knieën zijn versleten, zult u nauwelijks boodschap hebben aan de toevoeging dat voor de rest uw conditie pico bello is.
    Veel is er niet meer aan te doen. Maar als we het toch hebben over het vertrouwen in politici en andere autoriteiten, zou je wensen dat er een systematisch onderzoek komt naar het overheidsfalen bij de introductie van de euro. En dat niet omdat het zo leuk is een oude koe uit de sloot te halen, maar omdat het gaat om een fundamentele zaak: kan de burger nog rekenen op de overheid als hij benadeeld wordt door kwaadwillende marktkrachten ?
    Het wantrouwen is gezaaid en wie weet wanneer en waar dat , zich zal wreken. Dit voorjaar kreeg de Europese Unie als eerste de rekening gepresenteerd, toen boze kiezers het grondwettelijk ' verdrag torpedeerden. Dat gebeurde mede als gevolg van het anti-eurosentiment.
    Niet onbegrijpelijk, want de invoering van de euro was de grootste oplichtingsoperatie van deze nog jonge eeuw. Zalm en Wellink bezondigden zich natuurlijk niet daaraan, maar ze staken ook geen vinger uit om de oplichters tegen te houden.


Red.:   In ieder geval nog één ander persoon had goed gelezen:


De Volkskrant, Forum, 29-11-2005, ingezonden brief van Paul E. Voorhoeve (Muiderberg)

Wellink

Eindelijk wordt het gedraai van de heren Wellink en Zalm in een gedegen column aan de kaak gesteld (Forum, 28 november). Van een minister van Financiën die in twee opeenvolgende kabinetten van tegengestelde signatuur, paars en zwart, zitting heeft, verwacht men niet anders. Al is het in het licht van de huidige commotie over kabinetsleden die met één mond dienen te spreken pikant om te zien hoe hij regelmatig zijn paarse beleid afvalt.
    Het huichelen van Wellink is echter veel erger. Wij waren gewend aan integere en bedachtzame bankpresidenten, en zo hoort het ook. Maar we hebben hem, ik meen in NOVA, horen toegeven dat hij de gevolgen van de invoering van de euro had onderschat, na twee jaar lang bij hoog en bij laag te hebben beweerd dat die geen enkele invloed op de prijsstijgingen had gehad.
    Sindsdien slaat de schrik mij om het hart als ik hem weer eens zie of lees. Arie Elshout, bedankt!


Red.:   Het is duidelijk waar dit over gaat: de invoering van de euro. Daarover is inderdaad ook wat afgelogen. Wat allemaal ongestraft heeft kunnen gebeuren want het was voor een goed doel: het Europese Imperium. En daar is iedereen boven de rang van "productief" natuurlijk hartstikke voor: meer te verdelen voor ons soort mensen.
    Maar nu heeft Noutje ook het geld van ons soort mensen weggemaakt. Dus nu krijgen we ook van hen wat krititsche stukken. Dit is er eentje:


Uit: De Volkskrant, 28-02-2009, door Pieter Klok

Wellink liet de teugels vieren

Nout Wellink en andere toezichthouders keken de afgelopen jaren lijdzaam toe hoe banken hun buffers steeds verder verlaagden. ‘Het zat gewoon verkeerd in elkaar.’

De centrale bank van Spanje had het de afgelopen jaren heel goed begrepen. Toen het geweldig goed ging met de Spaanse economie en dus ook met de Spaanse banken, dwong de centrale bank de bankiers extra buffers aan te leggen om zich te wapenen tegen toekomstige tegenspoed. Spanje plukt daar nu de vruchten van. Ondanks een enorme crisis op de huizenmarkt en het ineenstorten van de economie, staan de Spaanse banken tot nu toe fier overeind.
    Andere Europese centrale banken vertoonden een omgekeerde reactie. Ze stonden toe dat de buffers van de banken in de goede jaren juist steeds kleiner werden. De gevolgen zijn bekend. De Europese banken bleken zo fragiel dat ze door de dalende Amerikaanse huizenprijs vrijwel direct in grote problemen kwamen. De belastingbetaler moest wereldwijd honderden miljarden injecteren om de banken overeind te houden en de wereldeconomie dook in een diepe recessie.
    Waarom hebben niet meer centrale bankiers en toezichthouders het Spaanse voorbeeld gevolgd? Waarom lieten centrale banken toe dat banken – maar ook consumenten en bedrijven – in goede tijden hun buffers alleen maar verkleinden en alvast een voorschot namen op de nog betere tijden die ongetwijfeld zouden komen?
    Dat is een lang verhaal dat in de 19de eeuw begint. Toen hadden banken nog dezelfde buffers als industriële bedrijven. ...
    Sindsdien is de kapitaalsratio geleidelijk aan gaan dalen tot zo’n 15 procent begin jaren dertig. Toen bleek pas hoe fragiel de banken waren. In de VS vielen er duizenden om en veel Amerikanen raakten hun spaargeld kwijt.
    Om dat in de toekomst te voorkomen werd afgesproken dat de overheid voortaan garant zou staan voor de spaartegoeden. Het gevolg was dat banken hun buffers verder gingen verlagen. ...
    Sinds de markt de banken niet meer scherp houdt, moeten toezichthouders, zoals De Nederlandsche Bank (DNB), dat doen. ‘De toezichthouder moet ons als belastingbetaler beschermen tegen het risicovolle gedrag van banken’, zei Lans Bovenberg eerder al in de Volkskrant. ‘Maar dat toezicht heeft jammerlijk gefaald.’
    En wie toezicht zegt, zegt Nout Wellink. Niet alleen omdat hij al sinds 1997 president is van DNB, maar ook omdat hij sinds 2002 aan het hoofd staat van de Bank voor Internationale Betalingen, het samenwerkingsverband van centrale banken. Als iemand ervoor had kunnen zorgen dat Europese banken hogere buffers hadden aangelegd, is hij het wel.
    Maar in plaats van hogere buffers te eisen, keken Wellink en zijn collega-toezichthouders lijdzaam toe hoe de bankiers hun buffers alleen maar verder verlaagden. Er was weliswaar een wettelijke eis – het eigen vermogen moest 8 procent van het balanstotaal bedragen –, maar banken werden er steeds handiger in die te omzeilen. Ze brachten hypotheken onder in vehikels (SIV’s), die ze apart financierden. Hierdoor telden deze schulden niet mee bij het bepalen van het benodigde eigen vermogen. De banken stonden echter wel garant. Toen de kredietcrisis uitbrak, wilde niemand de SIV’s nog financieren. De banken moesten de schulden terugnemen op hun balans en de financiële problemen explodeerden.
    ‘Het zat gewoon verkeerd in elkaar’, zegt ook hoogleraar Arnoud Boot. ‘Waar je zou willen dat banken in goede tijden buffers aanleggen om in slechte tijden kredieten te kunnen blijven verlenen, zoals in Spanje, gebeurde precies het omgekeerde. In goede tijden gingen de buffers omlaag en in slechte tijden, zoals nu, moeten ze omhoog, waardoor de kredietverlening in een klap bijna tot stilstand is gekomen. ’   ...
    Waarom grepen Wellink en zijn collega-toezichthouders niet in?
    Op de eerste plaats omdat ze bang waren dat ze de enigen zouden zijn. ...
    De toezichthouders wijzen zelf graag terug naar de politiek. Die heeft verzuimd bijtijds goede regelgeving in te voeren. Het gevaar van SIV’s was door de toezichthouders heus wel opgemerkt, zeggen ze. ...
    Nout Wellink is zich ervan bewust dat hij ook steken heeft laten vallen. ‘Een stuk van de schuld ligt ook bij de toezichthouder’, zei hij vorig najaar in de Kamer. Maar verder heeft DNB nog weinig gedaan om de schuldvraag te beantwoorden en de eigen verantwoordelijkheid onder ogen te zien.
    Tot nu toe is ook nog geen een toezichthouder opgestapt vanwege de kredietcrisis. Zelfs de president van de IJslandse centrale bank zat tot gisteren nog op zijn plek, hoewel de regering inmiddels zijn aftreden heeft geëist.


Red.:   De verdediging van Nout en collega's is natuurlijk gatenkaas. Ze hoefden niet bang te zijn de enige te zijn die het goed deed, want de Spaanse bank deed het al. "De politiek" is ook onzin, want die bemoeiden zich juist helemaal niet meer met dit soort kwesties. En eigenlijk weet Noutje dus ook wel dat hij fout zit ...
    Waar het dus om gaat is "Hoe fout?" Nou, dat is duidelijk door de schade: ontzettend fout.
    Andere vraag: "Hoe heeft Noutje dit nu ooit kunnen doen?" Ook die is simpel: Noutje had een geloof - een religie. En die religie verbood hem iets te doen, ondanks het feit dat hij wel zag dat het niet goed ging. Net als Jantje en Pietje die wel weten dat als je je huiswerk niet maakt, dat je dan een goede kans loopt op een 3 of een 4. En waar Jantje en Pietje verleid werden door buiten-spelen, werd Noutje verleid door de religie. Of netter: ideologie. Om precies te zijn: de neoliberale ideologie. De ideologie die zegt dat als je niets doet in de economie, het altijd vanzelf goed komt.
    Wat ook meteen de reden is dat al die andere mensen hetzelfde deden. En de politiek het ook maar liet gaan. Ook allemaal gelovigen van dezelfde denominatie.
    Tja. En met gelovigen valt niet te discussiëren.
    Over discussiëren met gelovigen gesproken: dit was de reactie van Noutje op het stuk van Pieter Klok (bravo, overigens, we hebben wel eens kritiek gehad op hem):

  De Nederlandsche Bank laat per e-mail weten dat hij zich niet ‘herkent in de weergave van dit verhaal'. ‘Het is een versimpelde weergave van de mogelijkheden om internationaal geharmoniseerde kapitaalregels tot stand te brengen.’

Nou, zoiets zou ik nu ook schrijven als ik als gelovige in mijn ivoren toren zat voor mijn gebedsboeken, aan iemand die me betrapt had op een tochtje naar de hoeren.


Noot 1: Dit stukje is wat badinerend geschreven. Iets dat spontaan opkwam na het tikken van de eerste letters, de groteskheid van de situatie overziend.
   En eenmaal in die stemming: Noutje doet ook mee in de top voor het burgemeester Dickerdack look-alike kampioenschap - hij heeft er zelfs het juiste stemgeluid bij ingestudeerd:

Burgemeester Dickerdack, de machtsgerichte bestuurder


P.S.  Voor de volledigheid: de 'groteskheid van de situatie' is natuurlijk het feit dat iemand een functie vervult: het namens de staat toezicht houden op een marktproces, een taak waarin hij zowel in woord als daad blijkt niet te geloven. Dit geldt, overigens, voor een groot deel van onze maatschappelijke elite, die volstrekt gedomineerd werd, en waarschijnlijk nog wordt, door neoliberalen, voor wie de markt heilig is.
    Er is, in tegenstelling tot bankiers, nauwelijks tot geen verzet tegen de houding van mensen als Wellink en de DNB, hoewel deze een essentiële rol hebben vervuld. Ze worden daardoor steeds brutaler:


Uit: De Volkskrant, 27-03-2009, van verslaggever  Frank van Alphen

'Buffer tussen bank en overheid'

Wellink (DNB): Bos moet agentschap oprichten | ‘Sociaal akkoord is goed.’

Fotobijschrift: DNB-president Nout Wellink houdt de deur open voor bestuurslid
                      Joanne Kellerman

Minister Bos van Financiën moet een stichting plaatsen tussen (deels) genationaliseerde banken en de overheid. Zo wordt voorkomen dat de regering zich met te veel details bij deze banken gaat bemoeien.
    Dat zei Nout Wellink, president van De Nederlandsche Bank (DNB), donderdag bij de presentatie van het jaarverslag van de centrale bank.
    ‘Te veel bemoeienis van de overheid met de strategie van de bank is niet goed voor de bank. Zo’n agentschap is een buffer tussen de overheid en de bank. Zonder zo’n stichting moet de overheid telkens een standpunt innemen over zaken die spelen bij de bank.’
    Wellink doelt onder meer op de recente aandacht van de Tweede Kamer voor de welkomstbonus van de financiële directeur van ING. De overheid heeft 10 miljard euro in ING gestoken en risico’s van de balans van de bank-verzekeraar gehaald.
    Volgens Wellink wordt een bank ontregeld als de overheid er dicht op zit. ‘In de Verenigde Staten willen de Senaat en het Congres zich nu al bemoeien met het reisgedrag van bankiers. Ik begrijp de boosheid over bepaalde zaken bij banken, maar boosheid is geen basis voor een goed beleid.’   ...


Red.:   Eerst even wat betreft dat laatste: net zomin als geld en graaizucht een goede basis is voor beleid.
    Wellink wil meer afstand tussen overheid en banken - hij is kennelijk als de dood dat er invloed komt van overheid op anken. De verliezen dekken als ze te groot worden, maar daarna moet de overheid meteen weer vertrekken. Zodat de top weer door kan gaan met graaien - zonder iets terug te betalen, natuurlijk.
    En zo zijn we weer terug bij graaizucht. Waarin de positie van Wellink zelf ook duidelijk wordt, via het tussenstuk bij dit artikel:

  Minister Bos van Financiën heeft zich ‘met ongelooflijk veel tegenzin’ neergelegd bij vertrekvergoedingen van 772 duizend en 591 duizend euro voor directieleden van De Nederlandsche Bank.
    Volgens Bos gaat het om al jaren geleden gemaakte afspraken waaraan juridisch niets meer was te doen. De vertrekvergoedingen bleken uit het jaarverslag van DNB. ...

Kijk, want het beleid van die vertrekpremies geldt natuurlijk ook voor Nout Wellink. Daar is hij uit eigenbelang dus voor. Dus is hij voor de afstand tussen overheid en banken.
    Conclusie: alles in dit soort zaken wordt simpel, door slechts een ding aan te nemen: de hele top zit daar alleen voor eigenbelang.
    Iets over die top, naar aanleiding van het fotobijschrift:


Van: managemenscope.nl

Joanne Kellermann

Persoonlijk
Naam: A. J. (Joanne) Kellermann
Geboortedatum: 27 december 1960
Nationaliteit: Nederlandse

Huidige functie
Werkzaam bij: De Nederlandsche Bank
Functie: directeur
Bij bedrijf sinds: 2005

Opleiding
Universitair: Nederlands recht- Universiteit van Leiden
(1984)

Loopbaan
2007-heden: directeur bij De Nederlandsche Bank
2005-2007: general counsil en directeur van divisie
Juridische Zaken bij De Nederlandsche Bank
1992-2005: partner bij advocatenkantoor NautaDutilh

- lid raad van toezicht Nederlandse Opera

Trivia
Als advocaat heeft Kellerman zowel in Londen als in New York gewerkt. Ze was vooral gespecialiseerd in internationale transacties en het adviseren in toezichtwetten en regelgeving.


Red.:   Als ze in Leiden rechten gestudeerd heeft, is ze bij zeker lid geweest van het Leidse studentencorps, een integraal deel van het topnetwerk uitleg of detail . Ook zien we het bij altijd gekoppelde kosmopolitisme middels haar diverse banen.
    Volgende verbinding: Kellermann is getrouwd met zakenman Jaap Rosen Jacobson, voormalig partner in de investeringsmaatschappij Wolters Schaberg.
    Dus Kellermann moet toezicht houden op de kringen waar ze zelf uitkomt en bij hoort, en die het grootste belang hebben op het handhaven van de status quo van volkomen vrijheid en maximaal risico in het financiële handelen. Dit is een glaszuivere vorm van institutionele corruptie. Iets dat ongetwijfeld geldt voor het hele instituut van de De Nederlandsche Bank.
    Verder met Nout:


Uit: De Volkskrant, 27-03-2009, van verslaggever Robert Giebels

'Sorry' ook voor Wellink lastig woord

President Nout Wellink van De Nederlandsche Bank wil graag onder ede worden gehoord over de crisis.

Tussen schuld en geen schuld aan de crisis zit een groot grijs gebied, zegt Nout Wellink, president van De Nederlandsche Bank (DNB). En hijzelf staat in het midden. Hij wil geen schuld bekennen en hij is evenmin van alle smetten vrij.
    De Vereniging van Effectenbezitters (VEB) zet Wellink daarentegen boven aan de lijst van bankiers die sorry moeten zeggen voor hun rol in de kredietcrisis. ‘Mij is de eer geworden dat ik de hoofdprijs heb gewonnen’, reageert Wellink met trage dictie. ‘Ik treed nederig terug van die eerste plaats ten gunste van de voorzitter van de VEB.’ Het zijn tenslotte aandeelhouders – VEB-leden – die joegen op hogere rendementen, verduidelijkt hij.
    Wellink kwam donderdag met het jaarverslag van DNB, maar niemand die ernaar vroeg. Men kwam voor Wellink. Of hij geen sorry kon zeggen? Nee, zeker niet. ‘Het is laf om onder maatschappelijke druk schuld te bekennen, terwijl je geen schuld hebt.’ Hij schamperde over de baas van Van Lanschot, die vorige week wel sorry zei. Deze Floris Deckers huist ergens in Wellinks grijze gebied tussen schuld en onschuld.
    De president van de centrale bank zou iedereen alles willen vertellen. Dan zou de wereld snappen dat hij geen reden heeft om excuses te maken. Maar er is zoiets als geheimhoudingsplicht.
    Hij wil daarom graag onder ede worden gehoord in een parlementaire enquête, zegt Wellink. Dan kan hij preciseren waarom het schandalig is om de financiële sector te ‘demoniseren’. De bedrijfstak die voor 15 procent van het nationaal inkomen zorgt. Dan kan hij zeggen dat niemand deze crisis heeft kunnen voorspellen. ‘En degene die hem heeft voorspeld, had er ook naast kunnen zitten.’   ...


Red.:   Ah, daar komen wat apen uit mouwen: de financiële sector is een groot goed, want ze zorgt voor 15 procent van het nationale inkomen. Waarschijnlijk is daar het huidige verlies niet in verrekend, als het getal al juist is. Maar zelfs dan: die verdiensten bestaan uit niets anders dan windhandel en bedrog - ongetwijfeld ten koste van mensen en landen lager op de economische ladder. Bloedgeld.
    Nou is er over weinig dingen aangaande de kredietcrisis zo veel overeenstemming als over de rol van de bonussen - bonussen leiden tot het nemen van grote risico's, enzovoort. En kijk eens wat er bleek uit het jaarrapport waar bijna tegelijkertijd ABN Amro mee kwam:


Uit: De Volkskrant, 28-03-2009, van verslaggever Pieter Klok

'Bonussen bij ABN Amro, dankzij Wellink'

Extra's moesten onmisbaar personeel vasthouden | DNB: alleen aangedrongen op veiligstellen continuïteit | Zalm: bonussen teruggeven

Nout Wellink, president van De Nederlandsche Bank (DNB) , heeft er bij Fortis op aangedrongen om managers van ABN Amro retentiebonussen te geven. Dit om te voorkomen dat onmisbaar geacht personeel de bank zou verlaten na de overname in 2007. Dat heeft bestuursvoorzitter Gerrit Zalm vrijdag gezegd bij de presentatie van de jaarcijfers van ABN Amro.
    De Nederlandsche Bank ontkent elke verantwoordelijkheid. ‘Wij hebben alleen aangedrongen om de continuïteit veilig te stellen. De maatvoering en de inrichting zijn een verantwoordelijkheid van de instelling zelf.’
    Zalm doet er nu alles aan om te voorkomen dat deze bonussen worden uitgekeerd. Hij heeft een appèl gedaan op de ongeveer vijftig hoge managers bij ABN Amro om af te zien van de retentiebonus en andere gegarandeerde bonussen over 2008 en 2009.
    In tegenstelling tot bij ING is het geen vrijblijvende oproep. Wie geen afstand doet van de bonussen, heeft geen toekomst in de organisatie. De managers houden overigens wel recht op hun reguliere bonus.
    Eerder bleek al dat de retentiebonussen kunnen oplopen tot ettelijke miljoenen. Jan-Peter Schmittmann, de bestuurder die eind vorig jaar opstapte, bleek over 2008 en 2009 recht te hebben op 4,6 miljoen euro aan retentiebonussen, een ‘welkomstbonus’ van 1,75 miljoen en 3,5 miljoen aan gegarandeerde bonussen. Dat komt neer op bijna 5 miljoen per jaar, bovenop het basissalaris van 667 duizend euro. De kantonrechter, die de ontslagzaak behandelde , schreef toen al: ‘Fortis heeft - mede op verzoek van De Nederlandsche Bank - met Schmittmann aanvullende bonus- en retentie-afspraken gemaakt.’ DNB heeft daar nooit op gereageerd.   ...


Red.:   Noutje in de rol die hem toekomt: als een hoofddader. We zijn benieuwd hoe lang het duurt voor hij hangt.
    Uit het jaarrapport van DNB kwam nog een ander vuiltje waaien:


Uit: Dagblad De Pers website, 26-03-2009.

Politiek boos over vertrekpremies DNB

In de Tweede Kamer wordt donderdag met verbijstering gereageerd op het bericht dat twee directieleden van De Nederlandsche Bank (DNB) een vertrekbonus hebben gekregen van ongeveer zes ton en acht ton. De premie staat vermeld in het jaarverslag dat DNB donderdag presenteerde.
    Een directielid ging met vervroegd pensioen, hij kreeg ruim 591 duizend euro mee. Het andere directielid trad uit dienst en ontving ruim 772 duizend euro.  ...


Red.:   Snapt u nu waarom Noutje zo weinig aan bonussen en premies wil doen? Hij gaat zelf ook ooit weg, en had graag ook een miljoen of zo meegeharkt van de casinotafel.
    De kredietcrisis schrijdt voort, en er gaan nu letterlijk biljarden in. Ook wordt steeds meer duidelijk dat men niet gaat veranderen in het systeem - "meer toezicht" is het enige waar men aan wil. Een van die voorstellen heeft Nout onvoorzichtig gemaakt:


Uit: De Volkskrant, 06-04-2009, van correspondent Marc Peeperkorn

Brits verzet tegen Europees toezicht

Groot-Brittannië heeft grote bezwaren tegen Europese voorstellen om het toezicht op financiële instellingen aan te scherpen. Londen vreest verlies van zeggenschap over zijn banken en verzekeraars, ten gunste van de nieuwe supranationale toezichthouders.
    Nederland hoopt met ‘wat massage de komende maanden’ het Britse verzet te breken. Volgens staatssecretaris De Jager van Financiën ...
    De Jager stelde zaterdag na overleg met de Europese ministers van Financiën, dat de kredietcrisis aantoont dat het huidige toezicht tekortschiet. ...
    Zo moet er een European Systemic Risk Council (ESRC) komen, die potentiële macro-economische risico’s opspoort. Deze Raad komt onder voorzitterschap van de Europese Centrale Bank.
    De Raad kan waarschuwingen afgeven en aanbevelingen doen aan de nationale toezichthouders en de Europese ministers. President Nout Wellink van De Nederlandsche Bank sprak over een ‘klemmend adviesorgaan’ met goede toegang tot de politiek.
    Volgens Wellink was de huidige crisis niet zo groot geworden als zo’n Raad al had bestaan. Die had kunnen waarschuwen voor de risico’s die banken wereldwijd namen met het kopen van rommelkredieten. ‘Dan zouden we veel eerder hebben ingegrepen.’   ...


Red.:   'Waarschuwen voor risico's die banken' nemen en "ingrijpen" - precies die dingen waar Noutje voor was aangesteld, en niet gedaan heeft. Zoals zelfs staatssecretaris De Jager van Financiën toegeeft. Wat een loser - wat een losers-instelling, die De Nederlandsche Bank.
    Willen ze nu via Europa gaan toezien - benoemen ze dezelfde soort mensen als Noutje - neoliberalen, zoals al die Europa-bestuurders. De volgende crisis is al in de maak.
    Een tijdje verder blijkt dat de reputatie van Noutje nog steeds stinkt - Aleid Truijens schrijft normaliter over onderwijs en gerelateerde zaken, en het volgende is slechts een intro::


Uit: De Volkskrant, 06-04-2009, column door Aleid Truijens

Dan maar hysterisch

Staat in een boek de geruststelling dat iedere gelijkenis met bestaande personen op toeval berust, dan kun je er donder op zeggen dat bet sappig autobiografisch is. Geeft Nout Wellink zijn zegen aan een obscure bank, dat snap je dat bet tijd is om je rekening daar leeg te halen. En meldt de gezagvoerder met sonore stem dat er absoluut geen reden is voor paniek, dan weet je dat op het vliegveld de ambulances met gillende sirenes klaarstaan. Geruststelling is een schaamlap voor reële dreiging.   ...


Red.:   Dus waar Nout nooit gelooft heeft in zijn functie als toezichthouder, blijkt hij in zijn overige taak: Rijkssusser, totaal ongeloofwaardig geworden. Het wordt echt tijd voor 'm om op te stappen.
   Oh nee, hij had nog een derde taak: neoliberalismepropagandist. Nee, toch maar blijven - daar is meer behoefte aan als ooit.
    Hier is zijn volgende actie:


Uit: De Volkskrant, 07-05-2009, van verslaggever Pieter Klok

Toezichthouders DNB en AFM benoemen slechts principes waaraan beloningbeleid moet voldoen

Banken mogen bonussen zelf bepalen

Banken krijgen in bonusbeleid geen beperkingen opgelegd door toezichthouders. . Door banken aangestelde commissie-Maas ging verder dan DNB en AFM.

De Nederlandsche Bank (DNB) en de Autoriteit Financiële Markten (AFM) leggen de bonussen in de financiële sector niet aan banden. Beide toezichthouders volstaan met het benoemen van principes waaraan het beloningsbeleid moet v9ldoen. Of deze principes ook worden gehandhaafd, is een zaak van de banken zelf, of meer specifiek: de commissarissen van de banken. Dit blijkt uit de Principes voor beheerst beloningsbeleid die beide toezichthouders woensdag publiceerden.
    Nout Wellink, president van De Nederlandsche Bank, zei eind oktober op een symposium over integriteit nog dat de bonussen wat hem betreft konden worden afgeschaft. 'Ik houd niet van het systeem als zodanig, want voor je het Weet, gaan de prikkels verkeerd werken', zei hij toen. Wellink zag liever 'een goed concurrerend salaris'. DNB en AFM zullen dat echter niet afdwingen, blijkt nu.
    Beide toezichthouders erkennen dat bonussen corrumperend kunnen werken. ...
    Maar dat is geen reden deze bonussen te verbieden. Ook wordt er geen enkel maximum verbonden aan de bonussen. 'Het is de verantwoordelijkheid van financiële ondernemingen om zorg te dragen voor een goede salaris in mate van gebruik van variabele beloning en de beheersing van de risico's daarvan.'   ...
    Volgens Onno Ruding zal een passieve DNB er onherroepelijk toe leiden dat de bonussen op enig moment weer uit de hand zullen lopen. Als topman bij Citigroup lukte het hem niet om paal en perk te stellen aan de bonussen, ook al wist hij dat ze riskant gedrag in de hand werkten. Als hij de bonussen verlaagde, liepen de medewerkers bij hem weg, vertelde hij begin dit jaar in de Volkskrant.
    De enige die volgens Ruding de bonussen kon beteugelen was de toezichthouder. 'Iemand als Nout Wellink kan zeggen: dat bonussysteem van u dat bevalt ons niet erg. Ik draag u op dat te veranderen. Dat hebben de toezichthouders laten lopen.'
    Bij DNB werden de bonussen tot het uitbreken van de kredietcrisis nooit als een probleem gezien. De toezichthouder was alleen bezig om te controleren of de controlemechanismen binnen een bank in orde waren.


Red.:   Hoe hardnekkig kan je zien: het probleem eerst niet zien,en als je het wel ziet na daar hardhandig toe gedwongen te zijn, er nog steeds niets aan willen doen.
   Dit is wat de Nederlandse bevolking er van vindt:

  Volkskrant Peiling, 07-04-2009
De Nederlandsche Bank en de Autoriteit Financiële markten leggen de bonussen bij banken niet aan banden. Dat is aan de commissarissen van de banken. Een verstandig besluit?
85,2%
 
Nee
14,8%
 
Ja
Aantal deelnemers: 925

    Maar Nout is het helmaal niet mee eens met de kritiek op zijn functioneren:


Uit: De Volkskrant, 18-07-2009, door Robert Giebels en Elsbeth Stoker

Vechten tegen de crisis | DNB-president Nout Wellink stoort zich aan makkelijke kritiek op zijn functioneren

'Ik vind dat ons niets te verwijten valt'

De kredietcrisis verspreidt zich als een inktvlek over de wereld. Velen merken de gevolgen. Zo ook Nout Wellink, president van De Nederlandsche Bank. Of het om ABN Amro gaat of om Icesave: als er iets fout gaat, krijgt hij kritiek. ‘Ik heb er tabak van.’

Tussentitel: 'Als ik niet word herbenoemd, ga ik meubels politoeren'

‘Mijn naam is Wellink. Ik ben Nout. En ik trek me niets aan van de internationale regels. Ik sluit die tent gewoon.
    ‘Stel je voor als ik dit vorig jaar augustus had gezegd over Icesave. Dan zegt de markt: O, dat is Wellink en hij sluit die bank. Die zal wel niet pluis zijn. Het gevolg is een bankrun. Niet alleen op Icesave, maar op alle IJslandse banken. Het resultaat is een faillissement van IJsland.
    ‘Wat zullen de media hierover berichten? Dat Wellink een faillissement van een land heeft getriggerd. Bewijzen dat het land anders ook failliet zou zijn gegaan, kun je niet. Dus wie mag die rekening van 30, 40 of 50 miljard euro betalen?
    ‘Wat ik wil zeggen is dat we niet anders hadden kunnen handelen. Dat is ook de hoofdconclusie van het onafhankelijk onderzoek hierover. Van het verwijt dat De Nederlandsche Bank te laat heeft ingegrepen en dat ik ‘sorry’ moet zeggen voor onze ‘fouten’, daar krijg ik zo langzamerhand tabak van. Wat is makkelijker dan sorry zeggen? Zeker als je weet dat het woord goed valt bij het publiek.
    ‘En zou ik dat doen, dan val ik mijn eigen organisatie af. Een club die dag en nacht hard werkt. Ik vind dat DNB niets te verwijten valt. Er wordt vaak maar wat gezegd. Waar het om gaat, is of DNB zich gedraagt als een redelijk handelende toezichthouder.   ...


Red.:   En zo gaat het nog een hele tijd door, bijna een hele krantenpagina vol. De lezer is er sneller mee klaar:
 

De Volkskrant, 27-07-2009, ingezonden brief van F. Klok (De Bilt)

Tandeloos

Ik begrijp uit het interview met Nout Wellink dat de Nederlandsche Bank allang doorzag dat er een grote klap aan zat te komen (Economie, 18 juli). Wellink zei in het interview: `Dat het goed mis zou gaan, drong vorig jaar tot me door op een zondag in maart.` Ook met betrekking tot Icesave wist DNB dat er grote problemen dreigden. Desondanks greep men niet in. Wellink verdedigt zich in het interview: `Wat ik wil zeggen is dat we niet anders hadden kunnen handelen.` Stel dat hij daarin gelijk heeft, wat is dan de zin van deze toezichthouder? Als puntje bij het paaltje komt, blijkt hij onze belangen niet veilig te (kunnen) stellen. Dan blijkt zelfs het middel erger dan de kwaal. DNB verschaft namelijk schijnzekerheid. Daardoor menen consumenten dat ze zelf niet meer achter de aanbiedingen van de financiële wereld hoeven te kijken. Dat doet DNB toch al? Dus: óf opheffen, zo`n tandeloze toezichthouder, en zelf voortaan goed uit je doppen kijken óf zo aanpassen dat die zijn taken wel naar behoren kan vervullen.
    Nout Wellink kun je misleiding verwijten op het punt van de financiële deugdelijkheid van de bankensector. Gezien de enorme negatieve consequenties lijkt me aftreden toch niet ondenkbaar.
 

Red.:   Dagblad De Pers werd het ook allemaal te veel. En omdat zij kennelijk ongebondener zijn, leidde dat tot een zeer heldere benadering:


Uit: Dagblad De Pers, 22-07-2009, door Dirk Jacob Nieuwboer

Kredietcrisis | Hoe de DNB-baas zijn handen wast in onschuld

Nout Wellink is onze lieve heer niet

Ook wel eens gedacht: had die Nout Wellink nou niet eerder in kunnen grijpen? Dat is fout, heel erg fout. Van zulke kritiek is de baas van De Nederlandsche Bank niet gediend. ‘Ik heb er tabak van. Ik vind dat de DNB niets te verwijten valt.’ Al sinds de kredietcrisis is uitgebroken wast de president van de centrale bank vakkundig zijn handen in onschuld. Wellinks trukendoos zit vol met argumenten die anderen groot en verantwoordelijk maken en hemzelf steeds kleiner.

1 De andere actoren

Er is veel misgegaan in de financiële wereld. Maar wat had Wellink daar aan kunnen doen? ‘Nou, ik denk: het probleem zit niet in eerste instantie bij de toezichthouder. Kijk, het probleem zit bij de andere actoren’, antwoordt hij dan. Neem de rating instituten die er een potje van hebben gemaakt. Wellink moest wel afgaan, zegt hij, op hun oordeel over ingewikkelde bancaire producten. Als die Triple A waren, wat kon hij daar dan aan doen? En dan nog iets, hij en andere toezichthouders wisten wel dat het niet allemaal pluis was. Maar politici reageerden veel te traag op hun waarschuwingen. Politici die nu klagen ‘moeten zich realiseren dat er ook kritiek op hen gegeven kan worden’.

2 De gebroeders Wright
En zijn eigen rol? De president van De Nederlandsche Bank mag daar graag over filosoferen. Toezichthouders zoals hij hebben het niet makkelijk hoor. Eigenlijk kunnen ze het nooit goed doen. ‘Op het moment dat een toezichthouder vanuit zijn professionele opvattingen waarschuwt, is het vaak zo dat wordt gezegd: ja, jongens, jullie frustreren het marktproces. Op het moment dat je niks gedaan hebt en het misgaat zeggen ze: hoe heb je zo stom kunnen zijn?’ En dan de hogere filosofie. ‘Als je innovatie pas toestaat nadat de goedkeuring gekomen is, dan waren de gebroeders Wright, zeg ik altijd, nooit de lucht in gegaan. Want een licence to fly hadden die broertjes nooit gekregen, want het bestond niet, niemand wist hoe het werkte.’ Moet je die ingewikkelde, riskante bancaire producten dus wel of niet toestaan? ‘Hier ligt een diep fundamenteel, bijna filosofisch probleem.’

3 Onze lieve heer
Groot probleem is bovendien dat hij te maken heeft met een lastige werkelijkheid. ‘Wij zagen deze problemen, wij hebben erover onderhandeld, maar de crisis heeft, als ik het nu even op een andere manier mag zeggen, niet gewacht tot we klaar waren.’ Hij is tenslotte ook maar een eenvoudig mens. ‘Wij zijn onze lieve heer niet. Je kent de toekomst niet. We zaten in het midden van een dynamisch proces.’

4 Een eind zwemmen
En vergeet vooral ook niet dat Nederland maar een klein landje is, met een kleine toezichthouder. Een man of 15 moeten concerns met duizenden werknemers controleren. ‘Wij zijn de agent als ik het even mag versimpelen. Je moet de agent niet verwarren met de inbreker.’ Bovendien: ‘De agent zat in Nederland en de inbraak geschiedde in de Verenigde Staten, waar er tegelijkertijd afspraken waren dat er agenten in de VS waren.’ En die agenten letten niet op? ‘Nou, dat is inderdaad het geval geweest.’ Maar met Icesave wist hij toch zelf dat het fout zat? ‘IJsland, daar zwem je niet zomaar even naartoe, dat is heel ver weg. Het was heel moeilijk om contact te krijgen met die mensen. Ik weet niet of ze in een geiser zaten te stomen of zoiets.’

5 De wet is de wet
Als er dan nog mensen zijn die denken dat hij als toezichthouder veel macht heeft, dan haalt Wellink ze snel uit de droom. Hij had graag de overname van ABN Amro voorkomen. Maar ho, ho, wacht even. ‘De wet is zo dat je verlof (toestemming, red.) moet geven.’ Precies hetzelfde met Icesave. Volgens de Europese regels moest de bank worden toegelaten tot Nederland. Ook al voelde Wellink aan zijn water dat het geen zuivere koffie was. Een simpele uitvoerder is hij maar. ‘Als je vraagt of ik me dat professioneel aantrek: ja, vanzelfsprekend. Maar op de vraag of ik er alles aan gedaan heb om dat zo goed mogelijk te sturen binnen de wettelijke bevoegdheden, dan zeg ik tegelijkertijd: ja.’

6 Ze luisterden niet
Nog steeds niet overtuigd? Dan komt Wellink met zijn troefkaart. Hij heeft hem achter de hand en gebruikt hem in bijna elk interview. Hij heeft het toch gezegd? Hij heeft toch gewaarschuwd toen hedge fund TCI begon te stoken bij ABN Amro? En toen het consortium van drie banken met zijn plannen kwam om de bank te kopen, hief hij het vingertje. Riskant! Beter niet doen! Maar ze wilden niet luisteren. ‘Van Lutjebroek tot de Wall Street Journal is er gezegd: waar bemoeit die man zich mee?’ Stank voor dank was zijn deel. ‘Ik heb twee keer om de oren gekregen van de Europese Commissaris van Mededinging. Als er ergens een paar mensen zijn die hun verontschuldigingen moeten aanbieden, dan kan ik er wel een paar aanwijzen in deze context.’

* De gebruikte citaten zijn afkomstig uit de volgende interviews met Nout Wellink: Buitenhof, 20 januari 2008 en 5 oktober 2008, RTL Z, 23 december 2008, NRC Handelsblad, 26 maart 2009, Pauw en Witteman, 12 mei 2009 en de Volkskrant, 18 juli 2009.


Red.:   Een lijstje arrogante leugens en smoezen.
    De webredactie had zelf ook nog een argument in gedachten, namelijk het argument van herhaling. Ook dat was De Pers niet ontgaan. Het volgende is het tussenstuk bij het artikel:

  Twee vergelijkbare faillissementen, twee keer te laat (door Mathijs Rotteveel)

De grootste fout die Nout Wellink volgens zijn critici heeft gemaakt is zijn slappe optreden bij het faillissement van het IJslandse Icesave. Hoe kon hij zo’n onbetrouwbare bank een vergunning geven om zich in Nederland te vestigen? En waarom greep hij niet in toen het fout dreigde te gaan? Zeker omdat hij drie jaar ervoor bij het faillissement van de Amsterdamse bank Van der Hoop ook al te laat was.
    Aan het arsenaal van DNB kan het niet liggen: vergunningen, steekproefcontroles, periodieke gesprekken met bankbestuurders en onderzoek op locatie. Hoe streng DNB een bank controleert hangt grotendeels af van de FIRM, de Financiële Instellingen Risicoanalyse Methode. Daarmee kijkt de toezichthouder naar de liquiditeit, solvabiliteit, beheer en organisatie en integere bedrijfsvoering en hangt daar een score aan. Dat die methode niet werkt, weten we al sinds Van der Hoops faillissement. Die bank ging failliet ondanks dat het FIRM-model aangaf dat er weinig mis mee was. De curatoren van Van der Hoop verweten DNB dan ook veel te laat te hebben ingegrepen. Al een jaar voor het faillissement trokken goed geïnformeerde spaarders 35 procent van al het spaargeld daar weg. Reden genoeg voor DNB om de noodregeling – een soort uitstel van betaling – toe te passen. DNB koos echter voor een minder rigoureuze optie en Van der Hoop ging eind 2005 failliet.
    Nog geen drie jaar later klopte Icesave bij Wellink aan om in Nederland 500 miljoen aan spaargeld op te halen. De IJslandse bankensector was bijna failliet en dat wist Wellink, want het stond volop in de Britse en IJslandse kranten. Wellink kon een vergunning echter niet weigeren omdat de IJslandse toezichthouder geen problemen zag. Wel sprak hij af dat Icesave hooguit 500 miljoen zou ophalen. Het werd meer en Wellink beklaagde zich in IJsland. Tevergeefs: de bank ging failliet en Nederlanders moesten in IJsland op zoek naar hun geld. DNB had echter nog meer instrumenten om Icesave dwars te zitten, zoals treuzelen met het geven van een vergunning. Of het streng interpreteren van reclameregels: Icesave maakte reclame met het Nederlandse depositogarantiestelsel en dat mag niet. Wellink durfde het echter weer niet aan de regels te gebruiken om zijn doel te bereiken, net als eerder bij Van der Hoop het geval was.

    Nout is zelf ook tot de conclusie gekomen dat zijn gedrag niet erg gunstig is voor zijn instelling:


Uit: De Volkskrant, 12-08-2009, van verslaggeefster Yvonne Hofs

Wellink: Kamer schaadt DNB

Bankpresident klaagt zich tegenover minister Bos | Uitlatingen Kamerleden kunnen 'gezag van de Nederlandse Bank aantasten'

De Nederlandsche Bank-president Nout Wellink waarschuwt de Tweede Kamer dat kritische uitspraken van Kamerleden het gezag van zijn instituut op het spel zetten. Wellink schreef dat half juli in een brief aan minister Bos van Financiën. Die zond de brief dinsdag door naar de Kamer.
    In de brief (aanhef ‘Beste Wouter’ ) reageert Wellink op het onderzoeksrapport van de professoren Du Perron en De Moor-Van Vugt over de Icesave-affaire. Dat rapport was kritisch over het optreden van De Nederlandsche Bank (DNB) in die zaak. De onderzoekers concluderen dat DNB meer had kunnen doen om Landsbanki, de moeder van Icesave, van de Nederlandse spaarmarkt te weren.    ...
    Uit de brief blijkt nu dat Wellink zich ook opwindt over Kamerleden die naar aanleiding van het rapport roepen dat DNB ‘te laat’ en ‘te weinig doortastend’ heeft opgetreden. ‘DNB betreurt het zeer dat in het politieke en publieke debat de suggestie is gewekt dat haar gezag zou zijn aangetast. Niet alleen omdat voor dit oordeel geen grond te vinden is in het rapport, maar ook omdat dergelijke uitlatingen uiteindelijk daadwerkelijk tot aantasting van het gezag van DNB kunnen leiden’, schrijft Wellink aan Bos.
    De SP en de PVV hebben zich al openlijk uitgesproken tegen een herbenoeming van Wellink, die in 2011 een derde termijn ambieert. Andere partijen, hoewel kritisch, vinden het nog te vroeg om Wellink af te serveren. Wellink (65) is DNB-president sinds 1997.   ...


Red.:   Dat ziet Noutje goed: de kritiek op hem is schadelijk voor het instituut. Wat hij natuurlijk niet ziet en niet kan zien is dat die kritiek terecht is, en dat hij daar helemaal niets zinnigs over kan zeggen - hij heeft tenslotte "enig" belang bij zijn oordeel.
    En daar waar de zaak voor het oordeel over Nout zeer sterk is, zou de conclusie voor  Nout duidelijk moeten zijn: Ik richt schade aan het instituut aan, en dien dus op te stappen.
    De ondergang van de DSB bank is een nog groter spektakel dan al het voorgaande. DS zat al in de problemen door berichten in consumentenprogramma's over de vele mensen die financieel in problemen zijn gekomen door producten van de DS. In een poging om de schade te beperken onderhandelde de bank, al enige tijd met een een stichting van gedupeerden. Op een gegeven moment was de druk zo groot dat stichting en bank een overeenkomst hadden over financiële hulp aan de slachtoffers. Deze bijeenkomst zou op tv getekend worden, maar dat ging op het laatste moment niet door: "Dat is vanwege de precendentwerking", dacht de redactie, achterdochtig, "en dat is die Wellink die dit doet namens die andere bankschurken."
    Maar er was nog iemand anders die zo dacht - 's avonds bij Pauw en Witteman stelde Jeroen Pauw dit ook, als vraag,. Het werd natuurlijk ontkend door de aanwezige deskundige, want ze houden elkaar allemaal de hand boven het hoofd.
    Maar een paar dagen later:


Uit: DePers.nl, 14-10-2009, door Jan-Hein Strop

DSB | Zo goed als failliet

DNB tackelt Scheringa

Het akkoord met gedupeerden leek de redding van DSB. Maar De Nederlandsche Bank stemde niet in.

Voor Dirk Scheringa, eigenaar van DSB Bank, rest niets meer dan toezien hoe zijn levenswerk wordt ontmanteld. Eind vorige week nog leek Scheringa vol goede moed dat hij DSB in veilig vaarwater zou loodsen. Onder druk van niet-aflatende negatieve publiciteit en verdwijnen van spaargelden, was hij akkoord met een regeling met een groep gedupeerden die de bank tientallen miljoenen zou gaan kosten.
    Dat kon de onrust niet wegnemen. Op instigatie van het ministerie van Financiën deed De Nederlandsche Bank (DNB) vanaf vrijdag een poging om DSB te verkopen aan een combinatie van banken om een faillissement te voorkomen. Vanwege de risico’s van schadeclaims op DSB is die poging jammerlijk mislukt, zo zei DNB-president Nout Wellink gisteren.
    Aan de beslissing van vrijdag ging een week van koortsachtig overleg vooraf, waarin een hoofdrol is weggelegd voor Jelle Hendrickx, onderhandelaar namens de gedupeerden. Die gehele week had hij direct contact met bestuurder Hans van Goor en Scheringa zelf over het akkoord dat donderdag werd gepresenteerd, maar niet ondertekend. Wat ging er mis?
    Voor DSB was de regeling met gedupeerden van levensbelang, vertelt Hendrickx. ‘De bank snakte naar goed nieuws, ze waren desperaat. Wij waren het laatste restje geloofwaardigheid.’ Op woensdag 29 september laten bestuurders weten dat ze verder met hem willen onderhandelen, tot een regeling willen komen. ‘Opeens waren we welkom.’
    Dan valt de bom. Want Pieter Lakeman van de concurrerende Stichting Hypotheekleed roept een dag later op tot een bank run op DSB. Van Goor belt onmiddellijk met Hendrickx. Of hij zo spoedig mogelijk naar Wognum wil komen voor overleg. Terwijl de site van DSB platligt wordt het hele weekend doorgewerkt aan een regeling. Zondagnacht krijgt Hendrickx een e-mail van de advocaat van DSB: er is een concept, maandag publiciteit.
    Tot ieders verbijstering wil DSB die maandag 5 oktober toch geen handtekening zetten, terwijl de behoefte aan goed nieuws zo groot is. Er ontstaan allerlei speculaties maar ook nu weer geeft DSB geen heldere verklaring waarom er uitstel is. Van Goor verzekert Hendrickx dat er niets is om zich zorgen over te maken. Het gaat volgens hem om een aantal kleine zaken dat nog geregeld moet worden. De uitzending van Tros tv-programma Radar, waar alle betrokkenen het akkoord zouden toelichten, krijgt plotseling een andere wending.
    Woensdagavond verplaatsten de gesprekken zich naar advocatenkantoor Spigthoff in Amsterdam. Voor het eerst is het Scheringa zelf die zich direct bemoeit met de onderhandelingen. Met zijn bodyguards erbij is de ruimte snel gevuld. Andere verrassende aanwezigen op het overleg zijn twee topambtenaren van Financiën, die zich als toehoorders opstellen. En Jan Wolter Wabeke, de financiële ombudsman, is aangeschoven.
    Om kwart over drie ’s nachts is er eindelijk definitieve overeenstemming over de regeling. Van Goor zegt sowieso te willen tekenen, maar vertelt de belangenbehartiger dat het akkoord nog ‘langs DNB’ moet.
    Voor Hendrickx betekent het dat hij donderdagmiddag opnieuw naar Wognum rijdt om in de werkkamer van Scheringa de ontstane situatie te bespreken. Risicodirecteur Robin Linschoten en financieel directeur Ronald Buwalda zijn dan zo’n 40 kilometer verderop in een kantoor aan het Frederiksplein in Amsterdam. Als zij terugkomen in Wognum is snel duidelijk dat DNB niet instemt met ondertekening van het akkoord.
    Hendrickx krijgt te horen dat DNB bang is voor een gevaarlijke precedentwerking van het akkoord voor de rest van de financiële sector. Want DSB is niet de enige bank die hypotheekleningen combineerde met de verkoop van de gewraakte koopsompolissen. Als de bank zijn handtekening zet, zouden ook andere banken wel eens aansprakelijk kunnen zijn voor koppelverkoop van de polissen, luidt de gedachte van de centrale bank.   ...


Red.:   Natuurlijk was het alleen Dagblad De Pers die dit (als eerste) durfde opschrijven - die is nog onafhankelijk. Voor wie dit verhaal ook nog in een andere wil, en/of liever luistert, zie de volgende NOVA-uitzending (van 15-10-2009), met name het interview met DSB-topman Hans van Goor, na 5:10 min. uitleg of detail . Zie ook de uitzending van 16-10-2009, het interview aan het einde  .
    En de rol van Wellenk c.s. was nog actiever:


DePers.nl
, 14-10-2009,

'DNB loslippig bij val DSB'

Buitenstaanders konden al op zondag, daags voor de val van DSB Bank, weten dat De Nederlandsche Bank een belangrijk besluit naar buiten zou brengen. Dat zei Groenlinks-Tweedekamerlid Kees Vendrik dinsdag in het televisieprogramma Nova.
    Een student die bij zijn partij stage loopt, werd zondag door uitzendbureau Randstad benaderd om maandag deel uit maken van een callcenter om vragen te beantwoorden van rekeninghouders van DSB.

   
Red.:    Er is niet veel verbeelding nodig om dit plaatje verder in te vullen - zie hoe een weblogger dit doet:


Volkskrant weblog, 12-10-2009, door cafecafe

DSB-nacht stinkt

Wat is er afgelopen nacht toch gebeurd met de DSB? Ik heb de uitspraak van de rechtbank er maar eens bijgepakt. Daaruit blijkt het volgende:

- afgelopen zondag 11 oktober, om 19 uur, heeft de Nederlandsche Bank (DNB) aan de rechtbank in Amsterdam verzocht om de DSB onder curatele te stellen;
- dat verzoek is op dezelfde avond om 21 uur behandeld door de rechtbank;
- in de nacht van zondag op maandag (vandaag) om 1 uur is dat verzoek door de rechtbank afgewezen.
- in de uren erna heeft DNB het verzoek bij dezelfde rechtbank herhaald, waarbij nieuwe info is overgelegd;
- dat tweede verzoek is vanochtend om 10:30 uur door de rechtbank behandeld;
- om 11:15 uur vanochtend heeft de rechtbank het verzoek wel toegewezen. Sindsdien staat DSB onder curatele.

Er is dus nogal wat gebeurd afgelopen nacht.

Het eerste verzoek is door de rechtbank (om 1 uur vanochtend) afgewezen omdat uit de stukken niet bleek dat DSB niet liquide of niet solvabel was. De advocaat van DNB heeft het tweede verzoek een aantal uren later ingediend omdat er in de nacht van zondag op vandaag - na de eerste uitspraak van 1 uur - een "run" op de bank zou zijn ontstaan. Tussen afgelopen middernacht en vanochtend 9 uur zou er circa 41 miljoen euro zijn opgenomen. Tussen 8 en 9 uur vanochtend is er 14 miljoen euro opgenomen, en tussen 9 en 9:30 uur vanochtend 6 miljoen. Dat heet een "bank-run".

Wat is er afgelopen nacht gebeurd? Hoe is die "bank-run" ontstaan? Het is geen gevolg van de oproep van Pieter Lakeman vorige week. Lakeman riep toen in een TV-programma iedereen op om zijn tegoeden bij DSB weg te halen. Direct daarop zijn inderdaad tegoeden weggehaald, maar dat is in de loop van de week afgenomen. De "bank-run" van afgelopen nacht is dan ook geen gevolg van de oproep van Lakeman. Er is iets anders aan de hand.

Het is een schimmig gebeuren. Volgens mij kan de "bank-run" van afgelopen nacht niet anders worden verklaard dan door het feit dat het verzoek van DNB aan de rechtbank Amsterdam gisteren-avond, publiekelijk bekend is geworden. Ik kan de "bank-run" van afgelopen nacht (na afwijzing van het eerste verzoek van DNB om 1 uur vanochtend) niet anders begrijpen dan dat bepaalde lieden met tegoeden bij DSB zijn geinstrueerd om hun tegoeden bij DSB weg te halen. Hetgeen een opening voor DNB creeerde om een tweede verzoek in te dienen. Lakeman zit daar niet achter, want als Lakeman enige positie had gehad, dan had hij vorige week al een "bank-run" veroorzaakt. Iemand anders heeft de "bank-run" van afgelopen nacht in scene gezet.

Wat is het doel van een "bank-run"? Waarom zou DNB zo graag wensen dat DSB onder curatele wordt gesteld? Waarom zou DNB een situatie waarbij curatele niet nodig is (dat was vannacht om 1 uur nog het geval), zo graag willen omzetten - door veroorzaken van een "bank-run"(?) - in een situatie waarbij curatele wel nodig is?

Er zijn lieden die daar het antwoord op weten. Wij weten dat echter niet. Vandaag op BNR kwam Prem Radakishun niet verder dan de opmerking (ter overdenking!) dat hier een "old boys network" aan het handelen is. Dick Scheringa is tot heden enkel oogluikend getolereerd door de van oudsher bestaande banken. Prem merkte terecht op dat een jaar geleden, toen ABN en Fortis in nood verkeerden, nooit is gedacht aan het onder curatele stellen van die banken. Waarom wordt daar bij DSB dan ineens zo'n vaart mee gemaakt?

Wat daar ook van zij, vraag is natuurlijk wie er beter van wordt. Per vanochtend staat DSB onder curatele, en heeft de rechtbank beslist:

"- verklaart op de naamloze vennootschap DSB BANK N.V. de noodregeling van toepassing;
- bepaalt de duur van deze maatregel op anderhalf jaar;
- benoemt tot rechter-commissaris het lid van deze rechtbank mr. M.L.D. Akkaya;
- benoemt tot bewindvoerder de advocaat en procureur mr. R.J. Graaf Schimmelpenninck, Postbus 75505, 1070 AM Amsterdam;
- benoemt tot bewindvoerder de heer J. Kuiper;
- machtigt de bewindvoerders zowel tot overdracht van het geheel of een gedeelte van de verbintenissen van DSB Bank N.V. als tot gehele of gedeeltelijke liquidatie van het bedrijf van DSB Bank N.V.;"

Dirk Scheringa staat dus buitenspel, en zijn positie is ingenomen door twee bewindvoerders die vrijbrief hebben gekregen om DSB te "liquideren" (op te heffen).

Wie daarvan wijzer wordt, is de vraag. Zeker is dat mensen met een tegoed op de bank voor - ik geloof - 100.000 euro, verzekerd zijn van hun geld. Mensen en bedrijven met andere tegoed-constructies, kunnen mogelijk fluiten naar hun geld. De curatele is immers in wezen niets anders dan een surseance van betaling, mogelijk gevolgd door een faillissement. En van faillissementen is bekend dat die geen mens ooit goed uitkomen. Zeker niet mensen met een tegoed op DSB.

Vraag blijft intussen: Wie heeft afgelopen nacht zijn tegoed bij DSB weggehaald? Die lui - die afgelopen nacht in totaal 41 miljoen euro hebben "weggesluisd" - hebben hun geld integraal teruggekregen waar "gewone mensen" met een (spaar)tegoed op DSB keurig moeten aansluiten bij de rij van vorderingen op de failliet, dan wel een beroep moeten doen op het deposito-garantiestelsel. Dat riekt naar "paulianeus handelen". Bovendien riekt het naar handel in voorkennis. Vannacht hebben zij immers "plots" noodzaak ingezien om hun geld weg te halen. Hoe kwamen zij op dat idee?

Het stinkt. Zoveel is duidelijk...
 

Red.:   In een normale wereld en een normaal land zou dit het definitieve einde van Wellink moeten zijn, en eigenlijk van zijn hele instituut - dat wil zeggen: al het huidige personeel dat ook maar iets met beleid van doen heeft. Dat zal dus niet gebeuren.
    Breaking news! Het is nu zo duidelijk geworden, dat zelfs de fans uit eigen kring hem beginnen af te vallen:


Uit: De Volkskrant, 17-10-2009, column door Frank Kalshoven

Houdt Nout Wellink wel toezicht?

Het omvallen van DSB Bank roept een onaangename vraag op: houdt Nout Wellink, de president van De Nederlandsche Bank (DNB), eigenlijk wel toezicht? Dat de vraag niet met een hartgrondig ‘nee’ kan worden beantwoord, komt doordat het toezichthouden zich grotendeels aan onze waarneming onttrekt. Maar ‘ja’ zeggen is inmiddels ook bijna onmogelijk.
   Als we de grote gooi- en smijtbewegingen rond ABN Amro en Fortis er even buiten laten, tellen we in het afgelopen jaar drie deconfitures. Naast DSB gaat het dan om de IJslandse bank Icesave en om Van der Moolen. Even los van de merites van elke afzonderlijke zaak: drie is veel.
    En bij elke zaak zijn vragen te stellen over het toezicht. Bij Icesave: waarom heeft DNB zich zo braaf aan Europese afspraken gehouden en de IJslanders niet eerder tegengehouden bij het uit de markt vissen van Nederlands spaargeld? Bij Van der Moolen gaat het er onder meer om dat het signaal van een tussentijds aftredende voorzitter van de raad van commissarissen is gemist, en dat bij het aanstellen van de bestuursvoorzitter blijkbaar onvoldoende kritisch is gekeken. En bij de verhalen die nu naar buiten komen over DSB gaan de wenkbrauwen weer fronsen. De vragen zijn steeds: is DNB wel alert genoeg, wel kritisch genoeg, en grijpt de bank wel tijdig in?
    Een uitgewerkt voorbeeld inzake DSB Bank. ...
    Over de rol van DNB bij de truc van Scheringa is menig kritische vraag te stellen. Hoe kan DNB, dat begin 2008 blijkbaar zo dicht op de bank zit dat er wordt gesproken over de verkoop van internetbedrijfjes, zo’n lening aan DSB Beheer missen? En als die lening niet gemist is: waarom wordt daar dan geen stampij over gemaakt? En als er wel stampij is gemaakt, waarom staat die lening, bijna twee jaar later, dan nog steeds voor de volle 100 procent op de balans van DSB Bank? En wat is dan de grond waarop Nout Wellink dezer dagen plotseling besluit dat de lening geheel moet worden afgeboekt, waardoor het eigen vermogen van de bank verdampt en de noodregeling in werking moet treden? Dat staat nu wel stoer, maar was twee jaar geleden stoer geweest. Had tegen Scheringa gezegd: geen dividend, dan geen dure hobby’s. Eerst verdienen, dan verbrassen.
    Naast dit voorbeeld zijn er ook op andere onderdelen kritische vragen te stellen bij de rol van de toezichthouder.
    Geen misverstanden: Scheringa (als bestuurder van diverse vennootschappen) is verantwoordelijk voor het opzetten van de constructie, niet Nout Wellink. En: dit is niet de enige reden voor de deconfiture van DSB. Maar Wellink is ingehuurd om dit type constructies, in het algemeen belang, tegen te houden. Dat heeft hij nagelaten. Vandaar de vraag: houdt Wellink eigenlijk wel toezicht?


Red.:   En dan is Kalshoven nog het eerstgenoemde geval van de bank Van der Hoop vergeten.
    In de webversie van deze column luidt de ondertitel:

  Is De Nederlandsche Bank wel alert genoeg, wel kritisch genoeg, en grijpt de bank wel tijdig in?

Deze vragen, gesteld door een vriend, komen tezamen met hun antwoord: drie maal "Nee!".
    De storm rond Nout is nu (29-10-2009) echt losgebarsten, met grote stukken over zijn disfunctioneren in het weekeinde in de Volkskrant en Elsevier. Maar eigenlijk zou het nog een stapje verder moeten gaan:


Uit: De Volkskrant, 17-10-2009, ingezonden brief van Henk Jong (Leiden)

Vrienden

In zijn bijdrage op de Forumpagina van afgelopen vrijdag `Welke bank wordt gered? De criteria zijn duister`, vroeg Ad Broere zich af waarom de NIBC een jaar geleden wel werd gered en de DSB niet. Beide banken verschillen immers onderling nauwelijks.
    Een reden is misschien te vinden in het boek De elite met de top 200 van invloedrijkste Nederlanders geschreven door Wilco Dekker en Ben van Raaij. Op pagina 204 over Kees van Dijkhuizen, lid raad van bestuur NIBC, wordt het volgende vermeld: `Sinds zijn (Kees van Dijkhuizen) vertrek bij (het ministerie van) Financiën is hij lid van de Thesauriersclub, een exclusieve eetclub van oud-thesauriers als Nout Wellink en Cees Maas.`
    Ook andere directeuren-generaal rijksbegroting schuiven aan. Aan dat soort vrienden heb je tenminste wat in moeilijke tijden, zou ik zeggen.


Red.:   Dat wil zeggen: naast een onderzoek naar zijn disfunctioneren ook nog een naar plichtsverzuim (of in de mooie Amerikaanse uitdrukking: deriliction of duty) en corruptie.
    Wie nog twijfels had over de aard van de algemene moraliteit van Nout Wellink, kan even een blik werpen op de volgende uitzending van Buitenhof, waarin hij de enige gast was uitleg of detail . In die uitzending geeft hij in het begin zijn oplossing voor de economische problemen van Nederland, zoals we weten veroorzaakt door de kredietcrisis, dat wil zeggen: de vele vormen van frauduleus handelen door de financiële wereld. Die oplossing bestaat uit één enkel element, althans er is maar één element dat hij de moeite van het expliciete noemen waard vindt. En dat is bezuinigen op de volkshuisvesting. Oftewel: de armen laten opdraaien voor de ellende veroorzaakt door de rijken.
    Die Wellink is een onvervalste ploert.
    Voor nog zo'n exemplaar, zie hier uitleg of detail .
    Wellink beschermt ook andere exemplaren van de uitbuitende klasse:


Uit: De Volkskrant, 02-03-2010, door Pieter Klok

'Pas een echt onderzoek kan aan alle twijfel een eind maken'

Peiling Gerrit Zalm | De ene toezichthouder, de AFM, zegt: Gerrit Zalm moet eruit, en de andere, DNB, zegt: Gerrit Zalm hoeft er niet uit. Hoe valt dat te rijmen?

Sweder van Wijnbergen, hoogleraar economie aan de Universiteit van Amsterdam: ‘Dit is een heel rare vertoning. Het staat voorop dat Zalm de problemen bij DSB niet heeft veroorzaakt. De vraag is of hij er genoeg tegen gedaan heeft. Om te beginnen is de verslaggeving in zijn tijd misleidend geweest. Zo werd in 2007 een veel te lage voorziening genomen voor slechte leningen. DNB zal daar echter niet snel iets van zeggen, want dan moet DNB ook uitleggen waarom hij dit probleem niet eerder heeft aangekaart. Het lijkt erop dat DNB vooral zichzelf vrijpleit.’    ...
     ‘De onderzoeksopzet was hoogst ongelukkig. DNB is niet onafhankelijk. Integendeel. Je kunt een hele rij conflicts of interest aanwijzen. De AFM heeft daar geen last van.’   ...
    ‘Dat Scheltema het oordeel van DNB toetst, is raar. Had hem dan het hele onderzoek laten doen. Diezelfde Scheltema gaat nu nog een rapport schrijven over de rol van de AFM en DNB bij het faillissement van DSB. Het wordt al met al wel een circus.’   ...
    ‘Je had ook best een onafhankelijk en vertrouwelijk onderzoek kunnen doen. Het argument van Wouter Bos (de oud-minister van Financiën, red.) dat alleen DNB dat kan, is kolder.  ...


Red.:   De DNB-DSB affaire is nog niet afgelopen... uit volkomen onverdachte hoek komt bevestiging van eerdere vermoedens:


Uit: De Volkskrant, 12-03-2010, van verslaggever Robert Giebels

Centrale bank heeft volgens rapport in dagen voor de ondergang van DSB veel geïmproviseerd

Felle kritiek rijksrecherche op DNB

Geen goede procedures, zegt rijksrecherche | 300 tot 500 mensen wisten van aanstaand faillissement en konden dat lekken

De Nederlandsche Bank (DNB) is nauwelijks voorbereid op het faillissement van banken. De rijksrecherche concludeert dat in een onderzoek naar de val van DSB Bank. De centrale bank, die de beschuldiging verre van zich werpt, heeft in de dagen voor de val geïmproviseerd en daarbij zijn honderden mensen geïnformeerd over dat faillissement. ‘Het risico van uitlekken bestaat hoe dan ook’, stelt de rijksrecherche.
    Oud-minister Bos van Financiën had de rijksrecherche om het onderzoek gevraagd om te achterhalen wie begin oktober informatie naar de media heeft gelekt over de noodregeling die De Nederlandsche Bank op DSB van toepassing wilde laten verklaren. Deze regeling houdt in dat DNB de rechter verzoekt bewindvoerders van buiten aan te stellen om het bestuur van de bank over te nemen.
    De Amsterdamse rechter wees de eerste aanvraag van DNB in de nacht van 11 op 12 oktober af. In de ochtend van maandag 12 oktober, nadat het nieuws over de op handen zijnde noodregeling in de Volkskrant was verschenen, deed DNB nogmaals een verzoek. De rechter stemde toen wel in met een noodregeling omdat DSB-spaarders hun geld van de bank haalden. Sindsdien stelt DSB-topman Dirk Scheringa dat het lek zijn bank kapot heeft gemaakt.
    In december meldden Bos en het OM al dat de rijksrecherche circa 500 personen kon aanwijzen die bij de val van DSB betrokken waren. Daardoor kon niemand als ‘het lek’ aangewezen worden, Strafrechtelijke vervolging bleef dan ook uit. Na een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur door het FD en RTL Nieuws heeft het college van procureurs-generaal dat onderzoek nu, flink gecensureerd, vrijgegeven.
    De rijksrecherche stelt dat DNB geen protocol heeft van stappen die de centrale bank moet zetten als om een noodregeling wordt verzocht. Wel nam De Nederlandsche Bank op 10 en 11 oktober geen telefoontjes meer aan. ‘Hiertoe werden zelfs stickers op de telefoontoestellen geplakt’, vertelde een getuige aan de rijksrecherche.
    Maar wie verantwoordelijk is, wie moet worden geïnformeerd, wie de communicatie doet en op welke manier de noodregeling intern en extern geheim moet worden gehouden: DNB had het nergens beschreven. ...


Red.:   Oftewel: DNB is niet voorbereid op één van haar belangrijkste taken.
    Dit rapport kan verstrekkende gevolgen hebben gezien het feit dat voormalig DSB-eigenaar Scheringa een procedure heeft gestart tegen de DNB. Het is dan ook niet verwonderlijk dat men ontkent:

  Volgens De Nederlandsche Bank is de conclusie van de rijksrecherche op alle punten ‘onjuist’.

Mar kijk nog eens naar deze opgedoken feiten:
  Het rapport van de rijksrecherche laat zien hoe in de dagen voor zondag 11 oktober de kring van mensen die geheel of gedeeltelijk op de hoogte waren van het aanstaande faillissement van DSB, als een olievlek groeit. Volgens de rijksrecherche zijn 300 mensen via DNB betrokken – de centrale bank zelf houdt het op 50. ...
    Ook zouden volgens een getuige 100 à 150 personen die bij de vijf grote banken werken, op de hoogte zijn van ‘de mogelijkheid dat de DSB failliet zou kunnen gaan’. ...
    In Groningen, Ede en Amsterdam worden callcenters ingericht. Daarmee treden nog eens 110 uitzendkrachten toe tot de groep van mensen die weten dat er iets aan de hand is bij De Nederlandsche Bank. Een enkeling twittert het vermoeden dat wellicht DSB failliet is.

Gezien de werkelijkheid van het uitlekken en de onpartijdigheid en belangeloosheid van de rijksrecherche kan de ontkenning van de DNB zonder meer gekwalificeerd worden als een keiharde leugen. Maar dat kan niet meer gezien worden als iets bijzonders, daar zelfs rechters blijken te liegen uitleg of detail .
    De storm is weer een beetje overgewaaid, en Wellink gaat weer op oude voet verder met zijn parmantige "voorspellingen" gebaseerd op eigenbelang en leugens:


Uit: Volkskrant.nl, 25-03-2010, ANP.

Wellink: 'Torn voorlopig niet aan hypotheekrenteaftrek'

Aan de hypotheekrenteaftrek moet voorlopig niet worden getornd. Dat zou schadelijk zijn voor de woningmarkt. Dat heeft president Nout Wellink van De Nederlandsche Bank (DNB) donderdag gezegd tijdens een toelichting op het jaarrapport van de centrale bank.

‘Dit soort maatregelen moet je nemen op de top van de conjunctuur. Daar is het nu niet het moment voor. We zitten in heel moeilijke omstandigheden’, aldus Wellink.
    De overheid moet volgens Wellink ook geen plannen aankondigen dat er bijvoorbeeld over twee jaar iets gaat veranderen aan de renteaftrek. ‘Mensen anticiperen daarop en daarmee ontregel je de woningmarkt nu al. Pas op met de timing en kijk goed hoe je het precies gaat doen’, aldus de centralebankpresident.
    Met de aanstaande miljardenbezuinigingen en komende verkiezingen staat de hypotheekrenteaftrek weer ter discussie. Door de economische neergang zijn de huizenprijzen onder druk komen te staan. De gemiddelde koopsom van een woning daalde in 2009 met ruim 6 procent. ...


Red.:   Wellink weet natuurlijk donders goed dat in tijden van hoogconjunctuur er helemaal niets aan de hypotheekrente aftrek gebeurd. En iedereen weet dat hypotheekrenteaftrek een miljardensubsidie van de armen aan de rijken is. En dat douceurtje wil Wellink zich niet laten ontnemen. In de reportage op het NOS Journaal (25-03-2010, 20:00 uur) zei Wellink er nog bij dat de overheid wel in de komende vier jaar het financiële tekort moest opheffen - door middel van bezuinigingen - op de zwakkeren. En lager werken voor de rest van de onderste tweederde van Nederland. Een uitgebreidere versie dezelfde dag bij NOVA uitleg of detail - hij wordt uiterst vriendelijk benaderd door de linksmensen van de media, want die linksmensen van de media hebben ook voordeel bij het beleid van Wellink, verkerende in de bovenste derde van Nederland als ze zijn.
    Kortom: de neoliberale ploert is weer helemaal terug.
    Neoliberale Wellink-vriend Frank Kalshoven stelde de vraag of de DNB wel toezicht hield. Hier is het antwoord:


Uit: De Volkskrant, 08-05-2010, van verslaggevers Douwe Douwes en Robert Giebels

'DNB schoothondje van banken'

Nederlandsche Bank was volgens onderzoekers in de jaren vóór de kredietcrisis niet de waakhond van de financiële sector waarvoor zij zichzelf nu uitgeeft.

Tussentitel: Toezichthouder liet zich willens en wetens voor een karretje spannen

De parlementaire commissie-De Wit was afgelopen januari twee dagen met zijn verhoren over de kredietcrisis bezig, toen De Nederlandsche Bank een persbericht op zijn website plaatste. ‘In de afgelopen twee decennia heeft DNB actief opgetreden om de risico’s van complexe financiële producten, zoals derivaten, in het toezicht mee te nemen’, luidde de eerste zin.  ...
    De boodschap van Nederlands oudste financiële toezichthouder was duidelijk: DNB heeft alles gedaan wat in haar vermogen lag om gevaarlijke situaties bij de banken onder haar toezicht te voorkomen.
    Tijdens zijn twee verhoren voor de commissie wist DNB-president Nout Wellink dat beeld te bevestigen. ... In het slotgesprek betoogde Wellink met succes dat hij jarenlang had gewaarschuwd voor alles wat later fout ging, maar nergens een gewillig oor vond – bij politiek, wetgever noch financiële sector.
    Twee dagen voor ‘De Wit’ komende maandag haar conclusies presenteert, werpt een nieuwe studie in opdracht van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid een ander licht op het functioneren van DNB. De toezichthouder was in de jaren vóór de kredietcrisis niet de waakhond van de banken waarvoor zij zichzelf nu uitgeeft, maar stond die met raad en daad terzijde om financiële producten te ‘securitiseren’: in pakketjes te verpakken en die vervolgens door te verkopen. ‘De Nederlandsche Bank was het schoothondje van de financiële sector’, concludeert een van de onderzoekers, Ewald Engelen, hoogleraar Financiële Geografie van de Universiteit van Amsterdam.
    Uit de WRR-verkenning, onderdeel van een groter onderzoek naar de relatie tussen staat, markt en samenleving, blijkt dat het in 1997 fout begon te gaan. In dat jaar publiceerde DNB het ‘Memorandum met toezichtrichtlijnen inzake securitisatie’. Banken konden verpakte hypotheken overhevelen naar een vehikel ‘met een vrijstelling van de wettelijke vergunningplicht en daarmede van de vergunningsvereisten’. Met andere woorden: een vehikel buiten het toezicht van DNB.  ...


Red.:    Die berichten van de DNB zelf zijn natuurlijk, als instelling en personen die voor het eigenbelang opkomen, objectief bezien niets waard. De uitkomst van de onafhankelijke onderzoeken is volkomen duidelijk, en onweerlegbaar:


Uit: De Volkskrant, 11-05-2009, door Douwe Douwes en Robert Giebels

Interview | Commissievoorzitter Jan de Wit

'De crisis kent geen hoofdschuldige'

De beurzen schoten omhoog, banken maakten weer winst en er werden als vanouds krankzinnig hoge bonussen uitgedeeld. ‘We zagen de urgentie van ons werk afnemen’, zegt Jan de Wit. De SP’er vormde met zeven collega-Tweede Kamerleden de commissie-De Wit. In tien maanden inventariseerde die de oorzaken van de kredietcrisis. ...
...
En de toezichthouder?
‘Dit is een kritisch rapport over de toezichthouder van de banken, De Nederlandsche Bank (DNB). Die is tekortgeschoten: in transparantie en in het toezicht houden op het financiële systeem in plaats van alleen de banken afzonderlijk. DNB heeft de risico’s niet tijdig gesignaleerd. Wouter Bos zei het in zijn Den Uyl-rede: de toezichthouder loopt altijd achter de feiten aan. Dat kan niet anders. Al was het alleen maar omwille van de personele omvang: tientallen werknemers van DNB staan tegenover duizenden van de banken.’

Uit een nog te verschijnen studie van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) blijkt dat banken en DNB met elkaar vervlochten waren. Herkent u dat beeld?
‘Ja, dat is de cultuur van DNB. We hebben er een deelonderzoek aan besteed. De toezichthouder is te close met de banken, ze komen er te vaak over de vloer. Regulatory capture heet dat; toezichthouder en degene die onder toezicht staat, houden elkaar klem.’

Is dat erg?
‘DNB-president Nout Wellink heeft in de openbare gesprekken een paar keer gezegd dat hij keer op keer gewaarschuwd heeft voor risico’s. Dat klopt ook, dat heeft onze commissie kunnen vaststellen. Maar bij dat waarschuwen is het gebleven. DNB kreeg weinig gehoor van de sector. Onze conclusie: dan ga je dus niet achterover leunen, maar actie ondernemen. Maar DNB heeft dat niet gedaan, heeft niet doorgepakt. De vraag is dan: waarom niet? De verklaring is dat regulatory capture: de toezichthouder laat zich leiden door de belangen van degenen waarop hij toezicht houdt. Dus dat beeld uit die WRR-studie herken ik.’   ...


Red.:   De gebeurtenissen geven een definitieve bevestiging.
    Nog iemand die het helder zegt:


Uit: De Volkskrant, 07-07-2010, van verslaggever Robert Giebels

DNB moet vaker 'nee' leren zeggen

Het gaat niet om Wellink zelf, veel belangrijker is de weeffout in het bankentoezicht. De bank is zich meer en meer gaan gedragen als de belangenbehartiger van het Nederlandse bankwezen.

Tussentitel: De toezichthouder is meer en meer gaan geloven in de beloftes van financiële innovatie

Met tegenzin wilde Bankpresident Wellink vorige week toegeven dat het ‘meer en beter had gekund’. En pas na lang sjorren door Jolande Sap van GroenLinks was hij bereid excuses te maken voor de steken die DNB had laten vallen. De grondtoon was echter onveranderd.
    Al jaren is de verdedigingslijn van Wellink dat hij met handen en voeten is gebonden aan wetten en regels en dat hij echt meer zou hebben gedaan als dat zou hebben gekund. Dat was ook vorige week het geval. Uit taal en lichaamshouding sprak diep onbegrip voor de verwijten die hem werden gemaakt.
    Na ABN Amro en Icesave is DSB de derde affaire rond het bancaire toezicht. Een bananenschil die Wellink fataal dreigt te worden. Het is begrijpelijk dat de volkswoede zich richt op de man die bijna 30 jaar bij DNB werkt, waarvan 14 als president. Persoon, positie en instelling zijn in de loop der jaren steeds meer met elkaar vergroeid.
    Krant en tv zijn daar mede schuldig aan: als er financieel stront aan de knikker is, wordt gemakkelijk de weg gevonden naar het orakel van het Westeinde. Dat levert mooiere tv op dan de monoloog van een verslaggever voor een glazen bankgebouw. Wellink liet zich dat welgevallen. Nooit heeft hij geprobeerd om deze verpersoonlijking te voorkomen: Wellink was DNB en DNB was Wellink. En dat komt zowel Wellink als DNB nu duur te staan.
    Want het gaat natuurlijk helemaal niet om Wellink. Veel belangrijker is de weeffout die in het Nederlandse bankentoezicht zit. Sinds het verlies van zijn monetaire taken aan Frankfurt is DNB zich meer en meer gaan gedragen als de belangenbehartiger van het Nederlandse bankwezen. Groot en winstgevend moest dat worden en dus werden fusies tussen verzekeraars en banken toegestaan, mochten banken hun hypotheekportefeuilles verpakken en verkopen, werden de eisen voor hypotheekleningen versoepeld, mochten roofbankjes als DSB ongehinderd hun gang gaan, werd buitenlandse nieuwkomers als Icesave geen strobreed in de weg gelegd en mochten grootbanken als ING, ABN Amro en Rabobank meedenken over vorm en inhoud van het toezicht.
 

Red.:   De term "weefout" is hier natuurlijk een sterk eufemisme - het zit gewoon fundamenteel fout. In de regels én de personen die ze moeten uitvoeren. Engelen zegt het zelf:

  Formeel moet DNB alleen zorgen voor financiële stabiliteit. In werkelijkheid heeft DNB vooral de groei van de Nederlandse bancaire sector gestimuleerd.

Het kan niet duidelijker.
    De gevolgen zijn even fundamenteel:
  Met alle gevolgen van dien: in twee decennia is een grote kwetsbare financiële sector ontstaan, met activa ter waarde van pakweg vijf keer het bruto nationaal product, die tijdens de crisis voor ruim 80 miljard euro door de staat overeind moest worden gehouden. Zorgwekkender is de gigantische private schuldenberg. Nederlanders hebben per hoofd van de bevolking meer schulden dan Amerikanen, Britten of Ieren en dat heeft alles te maken met een huizenbubbel. Als de huizenprijzen ook maar iets zakken, zijn de gevolgen niet te overzien. En met een recessie in het vooruitzicht zijn ook de kredietwaardigheidbeoordelaars daar huiverig voor geworden.

En voor de duidelijkheid nog een keertje:
  Hoe komt dat? Natuurlijk is er gelobbyd en natuurlijk is de toezichthouder voor informatie afhankelijk van de banken waarop hij toezicht houdt. Oftewel de relatie zal altijd innig zijn. Maar dat de toezichthouder op schoot bij de sector is gaan zitten als DNB heeft gedaan, komt volgens mij doordat de toezichthouder meer en meer is gaan geloven in de beloftes van financiële innovatie. Efficiënte markten, gespreide risico’s, hoge rendementen, lage kapitaalkosten en de competitieve voordelen van een groot financieel centrum – daarvoor is DNB vierkant gevallen. Dat de toezichthouder het wereldbeeld van de sector heeft overgenomen, is het echte probleem achter de toezichtaffaires van de laatste jaren.
 

En de oorzaak is het globale neoliberalisme:
  Overigens is dat niet alleen in Nederland gebeurd. In Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de VS, Luxemburg en zelfs in het Bazelse bankencomité dat Wellink voorzit, was het niet anders: wat goed is voor banken is goed voor ons allen.

En wat betreft Wellink zelf:
  Juist omdat Wellink zozeer de verpersoonlijking is van een toezichthouder die bij de sector op schoot zat, doet hij er goed aan de eer aan zichzelf te houden. Breken met zijn erfenis lukt alleen als hij zelf het veld ruimt. Dat heeft niets met buigen voor politieke druk te maken. Dat is gewoon gezond verstand.

Het kan niet helderder.
    Inmiddels is er een vernietigend rapport verschenen over Wellink en zijn DNB en is hem op een beleefde manier zijn congé gegeven - de zittingstermijn van het voorzitterschap is beperkt. Maar toch kwam er nog weer eentje los:


Uit: De Volkskrant, 01-10-2010, van verslaggever Frank van Alphen

'Wellink wist in 2005 van problemen Fortis'

Nout Wellink van De Nederlandsche Bank (DNB) was al in 2005 op de hoogte van problemen bij de top van het Belgisch-Nederlandse Fortis.
    Fortis-commissaris Annemieke Roobeek had de DNB-president in mei van dat jaar vertrouwelijk verteld dat het bestuur regels op het gebied van goed bestuur niet naleefde. Dit staat in het donderdag verschenen boek De Kloof van NRC-journalist Piet Depuydt.
    Roobeek, die tegenwoordig namens de staat commissaris is bij ABN Amro, was sinds 1997 commissaris bij Fortis. Ze zag gaandeweg dat de Belgen de overhand kregen en bankkennis uit Nederland naar Brussel overhevelden. ...
    Roobeek, hoogleraar strategie aan de Nyenrode Business University, deelde haar ervaringen bij Fortis ruim voordat deze bank-verzekeraar in 2007 ABN Amro overnam. Fortis, dat destijd de hoofdprijs betaalde voor de Nederlandse delen van ABN Amro, verslikte zich in deze overname en de Nederlandse overheid moest de bank in 2009 redden.
    De verklaring van Roobeek is opmerkelijk omdat hieruit blijkt dat DNB kennis had over misstanden bij Fortis van een goede interne bron. DNB heeft de overname van ABN Amro ondanks deze kennis niet gedwarsboomd.
     In een interview met NRC Handelsblad zegt Roobeek dat minister Bos van Financiën de omstreden overname geen strobreed in de weg heeft gelegd ondanks zorgen van de toezichthouder. Volgens Roobeek kreeg Wellink geen voet aan de grond in Den Haag. Roobeek heeft nog geprobeerd premier Balkenende te overtuigen maar dat mocht niet baten. ‘Balkenende toonde begrip voor mijn standpunt, maar er is daarna geen politiek initiatief gekomen’, aldus Roobeek.
    Roobeek had haar kennis over de interne problemen en creatief boekhouden bij Fortis opgedaan tijdens lunchgesprekken met managers. Voorzitter Lippens was altijd tegenstander geweest van deze bijeenkomsten.
    In het voorjaar van 2005 kreeg Roobeek te horen dat ze niet in aanmerking kwam voor een volgende termijn als commissaris. ...
 

Red.:    Weer enige tijd later:


Uit: De Volkskrant, 28-12-2010, van verslaggever Peter de Waard

DNB ontkent fouten bij toezicht op Icesave en overname ABN Amro

De Nederlandsche Bank (DNB) ontkent fouten te hebben gemaakt bij het toezicht op Icesave en de overname van ABN Amro. ...


Red.:   Over Van der Hoop en DSB is al hetzelfde beweerd, dus effectief is er geen enkel toezicht op wat er gebeurt in de financiële sector door de DNB. De DNB kan dus rustig worden opgeheven, en haar 1500 man personeel ontslagen. Dat komt goed uit in deze tijd van bezuinigingen.
    Een bekend bijverschijnsel van slecht leiderschap is dat dit nog slechtere mensen onder zich zoekt - vanwege een zeer basaal proces: een zwak leidervoelt zich in zijn positie bedreigt door zowel deskundige en sterke mensen:


Uit: De Volkskrant, 02-02-2011, van verslaggever Frank van Alphen

Met de hartelijke groeten van Nout

Nout Wellink, de president van De Nederlandsche Bank (DNB), ergert zich wild aan de eigenzinnige econoom Sweder van Wijnbergen. In een interview met Het Parool zei deze hoogleraar aan de UvA zaterdag dat de complete top van DNB zijn biezen moet pakken. Van Wijnbergen vindt dat de hele vierkoppige DNB-directie heeft gefaald.    ...
Van Wijnbergen wast in het vraaggesprek de oren van elk afzonderlijk lid van de DNB-directie. 'We hebben een directeur toezicht banken, Henk Brouwer, die niet alles volgt in zijn sector. We hebben een directeur pensioentoezicht, Joanne Kellermann, die dagelijks demonstreert dat ze nul besef heeft van financiële markten en financiën; die qua begrip van risico's, indexeringen en pensioenen verdwaald lijkt te zijn en die al ongehoord veel schade heeft aangericht. We hebben een chief-economist, Lex Hoogduin, die niet corrigeert; en dan de hoogste man, Nout Wellink, die alleen twijfelt.' Van Wijnbergen doelt op het weinig krachtdadige optreden van DNB tegenover ABN Amro, Icesave en DSB Bank.
    Met name Kellermann moet het ontgelden. Vorige zomer waarschuwde de directeur pensioentoezicht dat veertien fondsen hun pensioenen hoogstwaarschijnlijk moesten verlagen. Uiteindelijk werd de soep niet zo heet gegeten en hoefden slechts enkele fondsen de pensioenen af te stempelen.    ...


Red
.:
    Dit bijverschijnsel is misschien nog wel erger dan het slechte leiderschap zelf. Als de slecht functionerende leider langere tijd aan de macht is, kan door dit proces, dat steeds verder naar onder doorsijpelt, het leiderschap hele organisatie verpest worden. En wel zodanig dat als het uiteindelijk zo ver is dat de leider verdwijnt, eigenlijk het hele leiderschap eronder ook moet worden vervangen.
    Maar Wellink zelf gaf ook nog een proeve van onbekwaamheid af:

  Wellink, die deze zomer afzwaait, heeft het helemaal gehad met Van Wijnbergen. Hij stuurde een briefje naar de vroegere secretaris-generaal bij het ministerie van Economische Zaken, en een kopie naar de krant. 'Beste Sweder. Ik heb je verhaal in Het Parool gelezen. Bijna elke alinea bevat feitelijke onjuistheden. Je frustraties zijn het geleidelijk gaan winnen van je intellect. Daarom moeten ze wel groot zijn. Met vriendelijke groet, Nout.'
    Van Wijnbergen vindt de reactie van Wellink typerend: 'De problemen die worden aangekaart zijn er nooit, DNB kan nooit anders reageren en gaat verder nooit in op de inhoud. Nooit laat DNB blijken dat kritiek serieus wordt bekeken. Dat is ook de klacht van pensioenfondsen.'

De manier van omgang met kritiek is één van de beste maatstaven voor de kwaliteit van leiderschap.
   Een nieuw hoogtepunt: Wellink acht zichzelf in aanmerking komen voor een nog hogere baan: president van de Europese Centrale Bank - een kandidatuur die nog serieus genomen wordt ook. Dit is hoe je dat moet zien:


Uit: De Volkskrant, 26-02-2011, ingezonden brief van M. de Jong (Wijdewormer)

Wanneer verlaat Wellink het toneel?

In het Economiekatern van 23 februari staan (naast een open sollicitatie van Wellink zelf) vijf redenen waarom Wellink de opvolger van Trichet kan zijn.
    Het moet toch niet gekker worden, dat zou toch een volkomen onterechte promotie betekenen voor de man die verantwoordelijk is voor de financiële rampen die zich de laatste paar jaren in eigen land hebben voltrokken?
    Er wordt nog steeds gewacht op geld uit IJsland en de juridische procedures die gedupeerde DSB-klanten hebben aangespannen, zijn nog in volle gang.
    In feite was de elegante oplossing die de minister van Financiën heeft bedacht (geen nieuwe zittingstermijn meer) nog te goed voor Wellink: ontslag wegens wanprestatie en een WW-uitkering was meer gepast geweest.


De Volkskrant, 26-02-2011, ingezonden brief van Lian Ummelen (Geleen)

Een gotspe

'Hij wil van geen wijken weten en zal niet gauw zijn ongelijk bekennen. Hij is (...) door politici ongenadig bekritiseerd (...). Maar hij geeft geen krimp. Hij houdt voet bij stuk dat het allemaal niet zijn schuld was.' Aldus een citaat uit de Volkskrant (Economie, 23 februari). Over wie gaat dit? Over Mubarak? Kadhafi? Een andere dictator in het Midden-Oosten die maar niet opstapt?
    Welnee, het gaat over Nout Wellink, en voor wie het misschien niet helemaal begrepen heeft: bovenstaand citaat maakt deel uit van de redenen waarom Wellink een geschikte kandidaat zou zijn om president van de Europese Centrale Bank te worden.
    Voor wie het nog steeds niet begrijpt: bovenstaand citaat is niet negatief bedoeld, maar toont positieve eigenschappen voor iemand in de bankwereld.
    Dit voor wie nog hoop had dat de financiële crisis tot daadwerkelijke veranderingen zou leiden in de wereld van Het Geld. Nee hoor, als je in die wereld de fout in gaat, hoef je niet alleen niet op te stappen, maar maak je zelfs goede sier als je zegt dat je je niet nog een volgende termijn beschikbaar zult stellen. Zoals bijvoorbeeld ook Mubarak eerst deed. Alleen verdween die daarna alsnog van het toneel.
    In de wereld van Het Geld echter, solliciteer je daarna gewoon schaamteloos naar een nog hogere functie.


Red.:    Het is niet alleen Wellink, maar de hele club:


Uit: De Volkskrant, 11-05-2011, van verslaggever Robert Giebels

Planbureau: regels DNB te vrijblijvend

De nieuwe regels waarmee toezichthouder De Nederlandsche Bank (DNB) de banken wil gaan beteugelen, zijn te slap en te vrijblijvend. Dat stelt het Centraal Planbureau (CPB), de rekenmeester van het kabinet, in een gisteren verschenen studie.
    Volgens het CPB zijn automatische interventies bij banken nodig zodra ze een vooraf bepaalde mate van ongezondheid bereiken. De Nederlandse banken vinden dat te ver gaan.
    Het CPB stelt dat toezichthouders van banken smoezen bedenken om maar niet in te grijpen bij een bank die ten onder dreigt te gaan. Politici van links tot rechts hebben om die reden felle kritiek op DNB. Maar dat ingrijpen zou ten koste kunnen gaan van mijn reputatie, zegt een toezichthouder volgens het CPB.   ...


Red.:   Nu is het CPB zelf al een strak neoliberale club uitleg of detail , dus aan verschillend soort economische opvattingen kan het niet liggen. De verklaring is dan ook heel simpel: die DNB en de hele financiële sector in Nederland is één grote rotte stinkende bende van vrindjes en nepotisme. Zelfs in het meest kapitalistische land ter wereld snappen ze dat er iets moet gebeuren qua regelgeving:

  Tussenstuk:
Amerikaanse 'escalatieladder' met vijf treden

Om herhaling van de bankencrisis van eind jaren tachtig te voorkomen dwong de Amerikaanse overheid banken ertoe veel grotere reserves aan te leggen dan ze gewend waren. Tegelijk met de hogere buffereisen kwam de Amerikaanse wetgever met een 'escalatieladder' met vijf treden: naarmate een bank ongezonder was of werd, greep de toezichthouder harder, maar voorspelbaar in. De mate van ongezondheid lag vooraf vast en hing samen met de grootte van de buffer in verhouding tot het balanstotaal van de bank.
    Ook een interventiefactor werd de hefboom: hoe vaak leent een bank een dollar uit die het zelf bezit. Slaan de interventiemeters een beetje te ver uit, dan zegt de toezichthouder dat de bank minder spaargelden mag aantrekken. Bij ongezondheidsfase twee mag een bank geen dividend en bonussen meer betalen. Zo knijpt de toezichthouder de bank steeds meer af tot de laatste fase: de toezichthouder neemt de bank over en ontmantelt die door delen te liquideren, te verkopen of te laten fuseren met een gezonde bank.

    Even nog ter illustratie van het voor de hand liggende vermoeden dat Wellink niet het enige persoon van zijn soort is bij de DNB:


Uit: De Volkskrant, 17-09-2011, van een verslaggever

'Nieuwe directie is te licht voor DNB'

Met de benoeming van Klaas Knot tot president van De Nederlandsche Bank (DNB) heeft het kabinet de onafhankelijke positie en het aanzien van de centrale bank beschadigd. Dat stelt voormalig DNB-directeur Lex Hoogduin, de man die tot mei dit jaar nog dacht Nout Wellink te zullen opvolgen als president van DNB.
    'De raad van commissarissen wilde mij voordragen', zegt hij in een interview met NRC Handelsblad van afgelopen vrijdag, 'maar na een politieke blokkade werd het iemand anders. Dat geeft geen blijk van een onafhankelijke opstelling. ...
    ... Hij vindt de huidige directie van de bank ook te onervaren. ...


Red.:   De arrogantie van de oligarchie.

  Hoogduin is ook kritisch over het eurobeleid van premier Rutte. Volgens hem moet het noodfonds voor de euro EFSF op zijn minst worden verdubbeld tot 1.500 miljard euro, en moet dat fonds alle obligaties van probleemlanden overnemen die de Europese Centrale Bank de afgelopen maanden heeft gekocht om de financiële markten tot rust te brengen. 'Daarmee maak je duidelijk dat je door wilt met de euro.'
    De suggestie die Rutte deed om Griekenland in het uiterste geval uit de euro te zetten, noemt Hoogduin 'een misser'. 'Dan hef je de monetaire unie op en heb je een systeem van vaste wisselkoersen met een uitlaatklep. Je stort een land in chaos.'

Het aanhangen van het Europese Imperium, ook een kenmerk van de oligarchie.
    De parlementaire enquête over de kredietcrisis is in zijn tweede fase:


Uit: De Volkskrant, 17-11-2011, van verslaggever Robert Giebels

DNB voelde niets voor steun banken

De Nederlandsche Bank dacht ten onrechte dat hulpplan nog in embryonale stadium verkeerde.

Bankentoezichthouder De Nederlandsche Bank (DNB) voelde begin oktober 2008 niets voor staatssteun aan Nederlandse banken. Toenmalig minister van Financiën Wouter Bos pakte echter zeer snel door.
   Die maand vroeg en kreeg ING 10 miljard euro steun van de overheid. 'DNB vond het een stap te ver', zei Bernard ter Haar, destijds topambtenaar van het ministerie van Financiën. Ter Haar werd gisteren voor de tweede keer gehoord door de parlementaire enquêtecommissie-De Wit die de kredietcrisis onderzoekt. Ter Haar is in Europa de bedenker van de kapitaalsteun waarvan ook Aegon en SNS gebruikmaakten.
    DNB wilde niet dat de overheid het reservekapitaal van banken zou verhogen, omdat de toezichthouder banken als marktinstellingen beschouwt. Ter Haar: 'En daarvan moet je als overheid ver wegblijven, vond DNB. ...


Red.:   Fundamentalistische neoliberalen, dus. Type Ayn Rand, Milton Friedman  en Alan Greenspan .
    Volkome overbodig geeft Nout Wellink een openbare inkijk in de aard van zijn karakter:


Uit: De Volkskrant, 25-11-2011, rubriek De Kwestie, door Peter de Waard

Hoe groot is de wraakzucht van Nout Wellink?

De voormalige baas van DNB zal afrekenen met de personen die hem hebben laten vallen.

Net als bij Louis van Gaal is bij Nout Wellink de wraakzucht groter dan het principe. Van Gaal wilde absoluut niets meer met Ajax te maken hebben, maar toen hij Johan Cruijf de voet dwars kon zetten wilde hij zelfs algemeen directeur worden. En dat geldt ook voor de voormalige president van De Nederlandsche Bank (DNB). Hij zou niet over zijn graf heen regeren nadat deze zomer Klaas Knot hem opvolgde. 'Als ik niet opnieuw wordt benoemd, ga ik politoeren - meubels lakken', zei hij in deze krant. Inmiddels grijpt hij iedere kans aan om de politici in Den Haag in hun vaarwater te zitten.   ...


Red.:   Voor de zoveelste keer zien we hier het zeer harde verband tussen het debiteren van leugens, leugenachtigheid, en andere vormen van moreel falen, oftewel: kwaadaardigheid. Wraakzucht is een van de zeven hoofdzonden.

  Voor ex-presidenten van centrale banken is dat not done en zeker niet chic. Daarnaast weet Wellink net zo min als Knot of De Jager waar het schip strandt. Maar via zijn persoonlijke p-functionaris Roel Janssen laat Wellink er geen misverstand over bestaan dat hij de wijsheid in pacht heeft. Hij denkt dat de euro onderuit zal gaan als er niet snel ferme maatregelen worden genomen om de ondermijning van het systeem tegen te gaan. Dus het noodfonds moet tot 1.500 miljard euro worden verhoogd, niet met een hefboom maar met echt geld. Daarbij gaat Wellink er gemakkelijk aan voorbij dat daarvoor geen politieke steun is en dat uitbreiding van het noodfonds een gepasseerd station is nu ook België en zelfs Frankrijk zich in de rij voor het loket hebben aangesloten.

Dit is weer wat gewoon liegen, van de soort die alle oligarchen doen.
  In de eerste geactualiseerde versie beschuldigt Wellink premier Rutte en zijn minister van Financiën De Jager ervan de Grieken 'verkapt' te hebben opgeroepen tot een bankrun, net zoals Pieter Lakeman dat openlijk deed bij de DSB. Doordat zij dreigden Griekenland uit de euro te gooien, zouden Griekse burgers massaal hun geld naar Zwitserland hebben gebracht, waarna hun banken doodbloedden. Of de invloed van Rutte en De Jager op de Peloponnesus echt zo groot is, mag worden betwijfeld. Maar Wellink moet als geen ander weten hoe zwaar zo'n beschuldiging is. Justitie is zelfs bezig er een strafbaar feit van te maken. Dat noopt hem niet tot enige terughoudendheid in zijn uitspraken.

Maar dit is op zijn minst deels persoonlijk, en pure wraakzucht. Zelfs auteur Peter de Waard, toch neoliberaal genoeg, heeft er relatief harde woorden voor over:
  In plaats van de meubels te laten glimmen zit Wellink op de praatstoel. Hij heeft nog een appeltje te schillen met de minister van Financiën die hem niet herbenoemde en besloot na zijn vertrek de boel bij De Nederlandsche Bank flink op te schudden. Voor Wellink is dat onverteerbaar. Anders zou hij zich wel van een Van Gaaltje hebben onthouden.

En deze houding en dit karakter is in de top beslist niet bijzonder. Anders was Wellink nooit op die post gekomen.
    Een blik op het soort mensen dat bij DNB werkt:


Uit: De Volkskrant, 24-11-2011, van verslaggever Robert Giebels

Reportage | Enquête kredietcrisis

Ongemakkelijk kijken bij De Wit

De lichaamstaal van Aerdt Houben is duidelijk: hij is klaar met deze parlementaire enquêtecommissie en met dit kruisverhoor. De voorzitter van die commissie, Jan de Wit, heeft het zo te zien ook gehad met de directeur financiële stabiliteit van De Nederlandsche Bank die traag is binnen komen schrijden. De mannen praten door elkaar totdat de stem van De Wit overslaat. 'Al die tijd heeft u niets gedaan', zegt de voorzitter. Het is als vraag bedoeld, maar zo klinkt het niet.
    De enquêtecommissie-De Wit is feitelijk 'De Wit II'. De eerste 'De Wit' was een parlementaire onderzoekscommissie die begin 2010 geen verhoren hield, maar gesprekken. Wie daar toen bij is geweest, kreeg gisteren een déjà vu. Want wéér trok De Wit vol van leer tegen de werkgever van Houben, bankentoezichthouder DNB. De portee van het verwijt van de commissie is hetzelfde: DNB heeft zitten slapen voor en tijdens de ergste financiële crisis ooit.   ...


Red.:   Dat 'slapen' kennen we al: Wellink cum suis vonden dat de banken het helemaal zelf mochten uitzoeken. Ongetwijfeld net als deze aristocratische meneer.
    De volgende dag gooit prominent financieel expert en politicus Hans Hoogervorst, VVD, olie op het vuur:


Uit: De Volkskrant, 30-11-2011, van verslaggever Robert Giebels

Enquête kredietcrisis | Hans Hoogervorst (ex-AFM) over toezicht op banken

'Dramatisch effect soepelere regels'

Doordat op het hoogtepunt van de kredietcrisis in 2008 boekhoudregels zijn versoepeld, geven balansen van banken nu een te positief beeld van hoe ze er aan toe zijn. Dat verklaarde Hans Hoogervorst gisteren voor de parlementaire enquêtecommissie Financieel Stelsel. 'Daardoor zijn de problemen nu onbeheersbaar geworden.'
    Hoogervorst was tijdens de kredietcrisis topman van toezichthouder AFM. Nu is hij voorzitter van de International Accounting Standards Board in Londen. De organisatie bepaalt de internationale regels voor financiële verslaglegging. De oud-minister van Financiën (VVD) legde uit dat zware politieke druk er destijds voor zorgde dat in plaats van de marktwaarde van obligaties, de hogere aanschafprijs op de bankbalans mocht worden gezet.
    'De gevolgen zie je vooral aan de staatsobligaties van landen zoals Italië, Ierland en andere Zuid-Europese overheden', zei Hoogervorst na afloop van zijn verhoor voor de commissie. Dergelijke obligaties staan voor een te hoog bedrag op de bankbalansen. 'Daardoor is de marktwaarde van banken veel lager dan hun boekwaarde.'
    'Een catastrofale situatie, buitengewoon dramatisch', is Hoogervorsts taxatie van de crisis van nu. Hij verwijt zowel politici als toezichthouders dat ze hebben toegestaan dat banken te lang te veel risico's namen en te veel krediet verstrekten. Hoogervorst spitste dat verwijt toe op bankentoezichthouder DNB: 'Iedereen had kunnen zien dat ING, ABN Amro en Fortis uitgemergelde banken waren.'    ...


Red.:   Iedereen. Maar de banken zelf wilden het niet zien vanwege de dollartekens in hun ogen, en de DNB was het schoothondje van de banken.
    Een vals schoothondje:

  Tussenstuk:
Knot: collega's van DNB onthielden informatie achter

Klaas Knot, die op 2 en 3 oktober 2008 namens De Nederlandsche Bank meeonderhandelde over de nationalisatie van ABN Amro en Fortis, kreeg van zijn collega's van DNB geen informatie over additionele kosten bovenop de overnameprijs van 16,8 miljard euro. In tegenstelling tot wat de Volkskrant gisteren meldde, was het niet de toenmalige Belgische toezichthouder CBFA die de huidige DNB-president die informatie onthield, maar de divisie Toezicht Banken (TBa) van DNB. Het ging om een bedrag van 6,5 miljard euro. 'Ik heb achteraf begrepen dat dat wel bekend was bij de collega's van TBa', zei Knot maandag voor de commissie-De Wit. Had Knot van deze kostenpost geweten, dan had hij dat 'stante pede' aan de orde gesteld binnen de Nederlandse onderhandelingsdelegatie.

Regelrechte fraudeurs, dus. De strafvervolging kan beginnen.
    De belangrijkste doelstelling van de DNB-fraudeurs is natuurlijk om het eigen inkomen en dat van de rest van de top te verhogen en dus de sociale voorzieningen af te breken. Geen mooiere gelegenheid dan slechtere economische cijfers - wat de oorzaak ook moge zijn:


Uit: De Volkskrant, 10-12-2011, van verslaggevers Yvonne Hofs en Raoul de Pré

DNB: miljarden extra bezuinigen

Volgens De Nederlandsche Bank verkeert de Nederlandse economie opnieuw in een recessie. De vooruitzichten zijn zo slecht dat nieuwe ingrepen onontkoombaar zijn.

Onder druk van de snel verslechterende economische vooruitzichten maakt het kabinet zich op voor nieuwe ingrijpende bezuinigingen. De Nederlandsche Bank voorspelde vrijdag dat het kabinet minimaal 5 miljard euro extra moet bezuinigen om te voorkomen dat het begrotingstekort in 2013 te ver oploopt.
    Vicepremier Maxime Verhagen ...


Red.:    Waarna de Volkskrant, die alles braaf neerpent op pagina 3 om het volk rijp te maken, uitvoerig de graaier Verhagen aan het woord laat. Om dan pas weer terug te komen op de fraudeurs:

  De Nederlandsche Bank kwam vrijdag al met een nieuwe raming. De economische vooruitzichten voor de komende twee jaar zijn volgens DNB zo slecht, dat het kabinet niet aan nieuwe miljardeningrepen ontkomt.
    DNB meent dat Nederland opnieuw in recessie is. De economen van de centrale bank voorspellen dat de Nederlandse economie in het vierde kwartaal met 0,4 procent krimpt. In het derde kwartaal kromp de economie met 0,3 procent. Twee kwartalen krimp achter elkaar is een recessie.
    Ook over de nabije toekomst is De Nederlandsche Bank nu veel somberder dan een half jaar geleden. 2012 wordt een jaar van stagnatie, met slechts 0,2 procent groei. Job Swank, de nieuwe directeur monetaire zaken, sluit niet uit dat deze inschatting nog te optimistisch is. 'Als je diep in mijn hart kijkt, denk ik dat het scenario eerder negatiever dan positiever zal uitvallen.'
    DNB voorziet oplopende werkloosheid (naar 5,9 procent in 2013), verder dalende huizenprijzen (met 3 procent in 2012) en lagere groei van de wereldhandel en teruglopende binnenlandse bestedingen.

De Volkskrant vult in wat de fraudeurs bedoelen met ingrepen:
  De noodzaak tot nieuwe bezuinigingen zet de verhoudingen in de gedoogcoalitie onder druk.

Wat natuurlijk, voor iemand met gezond verstand, volkomen contraproductief is - kijk maar:
  Nederlandse consumenten geven steeds minder uit omdat hun koopkracht daalt en ze in reactie op de onzekere tijden meer zijn gaan sparen.

Wat door bezuinigingen alleen maar erger gaat worden. Althans: wat men gewoonlijk verstaat onder bezuinigingen: op zorg onder sociale voorzieningen enzovoort. Allemaal geld dat in de Nederlandse economie gaat. waarop iedereen kan bekende wat bezuinigingen zijn die wél effect ressorteren: bezuinigingen op buitenlandse uitgaven. Dat wil zeggen: ontwikkelingshulp, wapentuig, auto-aankopen, en dat deel van de inkomens dat in het buitenland wordt uitgegeven: de topinkomens. Dus extra belading op die topinkomens. Verder op alle uitkeringen in het buitelnad, die waanzinnig grote Nederlandse buitenlandse dienst, en meer van dat soort dingen. En bovenal: het geld dat in de bodemloze Europese put gestort wordt: vier of vijf miljard.
    De DNB zal je over niets van dit soort gezond-verstand dingen horen. Alleen over "ingrepen". Want ze weten hoe dit wordt uitgelegd en ze corrigeren het niet. Want het zijn en blijven graaiers en oplichters.
    Voor iedere onafhankelijke waarnemer is Nout Wellink een volkomen mislukkeling. Toch blijft de rest van de oligarchie en de media hem met hetzelfde respect behandelen als voorheen, en heeft hij vrij toegang om zijn neoliberale meningen te kunnen spuien. een van de weinige objectieve waarnemers maakt bezwaar:


Uit: De Volkskrant, 07-01-2012, door Rens van Tilburg, econoom.

De waakhond blaft een beetje te laat

De pogingen van de oud-president van DNB om zijn gelijk te halen, maken vooral duidelijk waarom het onder zijn bewind is misgelopen.

Afgelopen zomer vertelde Nout Wellink, bij zijn afscheid als president van De Nederlandsche Bank (DNB), vrede te hebben met het bestaan in de luwte dat hem wachtte. ...
    Niemand was zich pijnlijker bewust van het verlies van menselijk kapitaal dat zijn vertrek betekende dan Nout zelf. Reeds als 34-jarige bekleedde hij de positie van 's lands schatkistbewaarder, een van de meest begeerde plekjes op de Haagse apenrots. Vanaf 1982 was hij lid van de directie van DNB, waar hij in 1997 het roer van Wim Duisenberg overnam. Als DNB-president vergaarde hij internationaal aanzien als voorzitter van het 'Bazels' genootschap, zeg maar de informele 'Wereld Centrale Bank'. In Frankfurt viel zijn naam als volgende president van de Europese Centrale Bank. Nout kon geschiedenis schrijven, de muntunie door zijn eerste beproeving heen leiden.
    Het liep anders. Een dodelijke combinatie van hoogmoed (van Nout) en wraakzucht (van een getergde politiek en ambtenarij) maakte Wellink een van de meest prominente slachtoffers van de financiële crisis. CDA-partijgenoot De Jager blokkeerde een volgende termijn als DNB-president ...Al wat Nout na zijn vertrek restte, was - met verfkwast en kop koffie in de hand - toe te kijken hoe de eurocrisis met elke volgende historische eurotop verder escaleerde.
    Maar aan alles komt een eind. Zo ook aan de zelfbeheersing van Nout Wellink. En dus verscheen hij afgelopen maandag, vanuit een goed onderhouden tuin, aan de lezers van het Financieele Dagblad. In het interview spuwde de man die veertien jaar chef-toezicht van de vaderlandse financiële sector was, onder wiens wakend oog de Nederlandse banken en pensioenfondsen Griekse staatsobligaties kochten en massaal investeerden in de Spaanse en Ierse vastgoedbubbels, zijn gal over de 'zuidelijke landen'. Hij legde eveneens 'een zware verantwoordelijkheid' bij de noordelijke landen die de eerdere overschrijding van de euronormen door Duitsland en Frankrijk ongestraft hadden laten passeren.
    Een moment dat veel beleidsmakers helaas zien als de wortel van al het eurokwaad. ...
    Het Centraal Planbureau concludeert in zijn eurostudie dan ook terecht 'dat de Europese schuldencrisis eerder een bankencrisis is dan een crisis van overheidsschulden'. Het wijst op 'het tekortschietende toezicht op de financiële sector in heel Europa'. Het Nederlandse toezicht niet uitgezonderd. Van alle westerse landen moest alleen Ierland dieper in de buidel tasten dan Nederland om zijn banken overeind te houden. Een feit dat de toezichthouder van destijds noopt tot enige bescheidenheid, en de warme aanbeveling aan zijn opvolger vooral waakzaamheid te betrachten.
    Verwacht van Wellink anno 2011 niets van dat al. Geen kwaad woord ook over 'zijn' banken, die toch in de eerste plaats zelf verantwoordelijk zijn voor de risico's die ze namen. Wellink wenst slechts 'dat wij wat aardiger over banken gaan praten. We hebben ze nodig.' Dat laatste is waar. Maar we hebben daarnaast vooral ook een waakhond nodig die blaft en bijt als de situatie daar aanleiding toe geeft. Wat dat betreft, biedt deze poging tot revanche van de voormalig toezichthouder vooral een treffende illustratie van wat er is misgegaan.


Red.:   Een correctie: er zijn banken nodig, maar absoluut geen private banken - datgene wat nodig is, kan allemaal uitstekend met een paar overheidsbanken.
    We hebben al het vaststaande feit dat de DNB in hoge mate incompetent is. Het volgende moet daarom nauwelijks een verrassing zijn:


Uit: De Volkskrant, 21-06-2012, van verslaggevers Robert Giebels en Gijs Herderscheê

Commissie De Wit ontving belangrijke stukken pas na presentatie rapport

DNB hield informatie over bankencrisis achter

De Nederlandsche Bank (DNB) heeft belangrijke stukken achtergehouden voor de parlementaire enquêtecommissie De Wit. Deze commissie onderzocht het handelen van de staat en DNB bij onder meer de nationalisatie van ABN Amro in 2008. Na een vordering heeft DNB de stukken deze maand toch aan De Wit overgedragen.   ...
    Het is een parlementaire enquêtecommissie niet eerder overkomen dat gevraagde documenten zijn achtergehouden. De commissie onder voorzitterschap van het SP-Kamerlid Jan de Wit werd op het bestaan van de stukken geattendeerd door onder meer een verzoek van de Volkskrant. Deze krant was achter het bestaan van de documenten gekomen en vroeg ze met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur op bij De Nederlandsche Bank. Tot nu toe is dat verzoek tevergeefs.
    De stukken waar het om draait, zijn twee rapportages met de titel Bank in brokken. Het eerste deel dateert van begin 2007 en gaat over het opereren van De Nederlandsche Bank in de overnamestrijd rond ABN Amro. Drie banken - Fortis, Banco Santander en Royal Bank of Scotland - deden toen met succes een vijandig overnamebod op ABN Amro. DNB kreeg de kritiek dat ze deze overname had moeten tegenhouden.   ...


Red.:   De reden om hierover niet verrast te zijn is de volgende regel: systematische incompetentie en onbetrouwbaarheid zijn als een Siamese tweeling: waar de een is, zie je de ander, en omgekeerd.bericht:
    Gunst, zelfs de Volkskrant schijnt nu door te krijgen dat er iets niet goed werkt bij de DNB. Hun bloedeigen correspondent ter plekke bericht:


Uit: De Volkskrant, 05-02-2013, door Robert Giebels

Analyse DNB | Opnieuw is een bank onteigend, dus is de vraag: is de toezichthouder weer in de fout gegaan? DNB balanceert nog altijd op een dun koord.

Nu zou DNB dat zo niet meer doen

Op internet regent het verwensingen jegens oud-SNS-topman Sjoerd van Keulen, in Den Haag ligt De Nederlandsche Bank ouderwets onder vuur. VVD en PvdA roepen DNB ter verantwoording over het SNS-debacle. De Algemene Rekenkamer wil toezicht houden op de toezichthouder en minister Dijsselbloem vindt dat die te klef is met de financiële sector.


Overheden horen geen bank over te nemen. De toezichthouder moet dat voorkomen door de bank elke dag te waarschuwen en zo nodig in te grijpen. Als de staat niettemin een bank nationaliseert, is dat waarschuwen en ingrijpen kennelijk mislukt. En nu dat voor de tweede keer gebeurt, is de vraag: is de toezichthouder wéér in de fout gegaan?


Red.:   Toch wel lef, hè, om dit in de vragende stijl te formuleren. Net zoiets als: twee vleugels en de staart van het vliegtuig zijn er in prachtig vliegweer spontaan van afgebroken - zou er iets fout zijn met het ontwerp van het vliegtuig?
    Zelfs de DNB zelf voelt toch wel enige nattigheid:

  Daar lijkt het wel op, zegt DNB zelf. 'Nu zouden we een dergelijke transactie niet meer goedkeuren', zei Jan Sijbrand afgelopen vrijdag over de noodlottige aanschaf door het anders zo bescheiden SNS in 2006 van een reusachtig groot vastgoedbedrijf.

Over die Sijbrands wordt nog een prude opmerking gemaakt:
  Sijbrand en Knot zijn van ná de incidenten van 2008: ABN Amro/Fortis, Icesave, DSB.

Maar Nout Wellink, Lex Hoogduin en Joanne Kellermann zijn van ervoor en tijdens, en over die mensen heeft de Volkskrant niets dan de loftrompet gestoken. Altijd waren ze welkom met hun neoliberale praatjes, en Nout Wellink was het onderwerp van meerder hagiografieën.
    En de reden is dit:
  Voor DNB is het een gegeven: banken zijn nuttig voor het soepel draaien van de economie. Daarvoor zijn nodig: niet te weinig banken en een zekere bewegingsruimte om zich te ontwikkelen. Kortom: de toezichthouder is niet op aarde om het banken zo moeilijk mogelijk te maken.

En de Volkskrant stond en staat hier volmondig achter.
    Welk rabiate neoliberalisme mede de oorzaak is van deze lijst van falens:

Even vele redenen (in ieder geval na nummer drie, om de hele tent te ontslaan.
   Overigens geeft in de laatste zin van het artikel de heer Giebels nog eens zijn neoliberale geloofsbrieven af:
  Niemand wil immers een bank nationaliseren.

Hetgeen natuurlijk een verhullende vorm is:
  Geen enkele neoliberaal wil immers een bank nationaliseren.

Alle verstandige mensen weten dat banken niet in handen horen van particulieren uitleg of detail .
    En even onbeschaamd als voorheen doen ze weer uitspraken over zaken waar ze helemaal niets mee te maken hebben:


Uit: De Volkskrant, 15-03-2013, van verslageefster Yvonne Hofs

DNB-directeur: na een jaar rust, in 2014 de buikriem weer aanhalen

Dit jaar mag het kabinet pas op de plaats maken met bezuinigen en lasten verzwaren, maar volgend jaar moet de turbo er weer op. Dat zegt directeur Klaas Knot van De Nederlandsche Bank in reactie op CPB-directeur Coen Teulings, die vindt dat bezuinigen de economie te veel schaadt.
    'We accepteren en begrijpen dat het begrotingstekort dit jaar door de 3-procentsgrens heen gaat. Maar in 2014 zal het tekort zonder verdere maatregelen opnieuw groter worden. Als de regering dat niet corrigeert, gaan de begrotingsverbeteringen die in de afgelopen jaren zijn gerealiseerd weer verloren.'
    Aldus Knots reactie, donderdagochtend, op de oproep van Teulings, die het kabinet een dag eerder ernstig afraadde nog meer te bezuinigen. Knot deed zijn zegje na de presentatie van het jaarverslag van De Nederlandsche Bank.    ...


Red.:   Even ter herinnering, met betrekking tot de waarde van dit soort uitspraken van directeuren van de DNB:
 

Uit: Volkskrant.nl, 25-03-2010, ANP.

Wellink: 'Torn voorlopig niet aan hypotheekrenteaftrek'


Red.:   Die Knot heeft geen enkel recht van spreken, tot iedereen die aan dit beleid van Wellink heeft bijgedragen, ontslagen is, en daarover publiekelijk verantwoording is afgelegd.
    Zelfs bij de Volkskrant is er iemand die opgelet heeft:


Uit: De Volkskrant, 21-03-2013, rubriek De kwestie, door Peter de Waard

Mag Klaas Knot 'tsjakka' roepen?

Tussentitel: De DNB-president maag waarschuwen maar niet voorspellen

Klaas Knot, president van De Nederlandsche Bank, vindt dat de grootste daling van de huizenprijzen achter de rug is. Hij zei dat vorige week bij de presentatie van het jaarverslag. Het was niet zomaar een voorspelling. Hij had het ook onderbouwd. Zo zijn de huizenprijzen in Nederland al met 20 procent gedaald, fors meer dan in omliggende landen als Duitsland, België of zelfs crisisland Italië. Daarnaast wees hij op de betaalbaarheidsindex. Volgens deze index, die de gemiddelde inkomens meet ten opzichte van de huizenprijzen, zijn woningen inmiddels een stuk betaalbaarder geworden.
    Zonder probleem kunnen echter ook een aantal argumenten worden genoemd waardoor de huizenprijzen nog veel verder dalen. Nederlanders hebben in Europa relatief nog altijd de grootste hypotheekschuld. De banken zullen terughoudend blijven bij het verschaffen van hypotheken omdat hun kapitaalbuffers niet op orde zijn. Het aantal werklozen dreigt fors te stijgen. Hierdoor wordt niet alleen de groep die zich een koophuis kan permitteren, kleiner, maar worden ook mensen die nog aan de slag zijn banger om te kopen. Omdat er weinig tot niets gebouwd wordt, stagneert het aanbod van nieuwe koopwoningen. En 20 procent mag een fikse daling lijken, in sommige landen, zoals Ierland, daalden de woningprijzen zelfs met 50 procent. En zoals nu blijkt, de eurocrisis kan telkens opnieuw oplaaien.
    Knot begeeft zich met zijn voorspelling op glad ijs. Misschien heeft hij gelijk, misschien heeft hij ongelijk. Hij had net zo goed kunnen voorspellen dat Ajax kampioen van Nederland wordt.    ...
    Misschien is het een goed bedoelde poging van Knot het vertrouwen bij de burgers wat op te vijzelen zodat de voorspelling een selffulfilling prophecy wordt.
    De man aan het Frederiksplein moet zich daarvoor niet laten lenen. Hij is niet de pr-man van de minister van Financiën, evenmin een nationale motivatiecoach die 'tsjakka' moet roepen, noch een goeroe die tegenwicht moet bieden aan Dr. Dooms.
    Zij komen weg met een miskleun. De president van De Nederlandsche Bank wordt er op afgerekend en kan beter zijn handen aan de huizenmarkt niet branden - of het moet aan zijn eigen optrekje zijn.


Red.:   Afgekort: het is ontzettend fout.
    Overigens was dit het enige kritische commentaar, uit zowel in economische- als mediakringen. Kan u nagaan hoe het met het niveau daar gesteld is.
    De DNB lijkt wel helmaal af te zijn van haar taak van toezichthouden, en zich helemaal gestort te hebben op modellen-voodoo en neoliberaal-fetisjisme:


Uit: De Volkskrant, 11-06-2013, van een verslaggeefster Yvonne Hofs

DNB: tot 8 miljard bezuinigen

De bezuinigingen die het kabinet in de ijskast had gezet voor het sociaal akkoord, kunnen daar volgens DNB weer uit. Er is zelfs meer nodig om het tekort onder de EU-norm te houden.

Het kabinet moet volgend jaar minimaal 6-, maar mogelijk tot 8 miljard euro bezuinigen om het begrotingstekort omlaag te brengen naar de Europese norm van 3 procent.
    Dat concludeert De Nederlandsche Bank (DNB) op basis van zijn nieuwste economische raming. ...


Red.:   De modellen-voodoo.

  DNB-directeur Job Swank denkt dat 6 miljard euro net voldoende kan zijn om de Europese norm te halen, mits die ombuigingen volledig bestaan uit lastenverzwaringen. 'Lastenverzwaringen zijn voor de politiek altijd de gemakkelijke weg, want die leveren de schatkist op korte termijn meer op dan bezuinigen.' Desondanks raadt Swank het kabinet af de burgers nog meer te belasten. 'Lastenverzwaringen trekken op de lange termijn altijd een wissel op de economische groei.'

Het neoliberaal-fetisjisme: wat je van onderen uit de economie trekt is goed van de economie, en wat je er van boven uithaalt is slecht ervoor.
    En natuurlijk staan ze dan ook aan de kant van de pensioengraaiers:


Uit: De Volkskrant, 25-06-2013, door Frank van Alphen

Veel minder dan hun ouders?

De verlaging van de pensioenopbouw pakt desastreus uit voor jonge werknemers, stellen tegenstanders. Het kabinet en De Nederlandsche Bank (DNB) bagatelliseren de gevolgen.
    Een 25-jarige werknemer die nu aan de slag gaat bij Shell bouwt een pensioen op dat 20 tot 60 procent lager ligt dan het pensioen van zijn 64-jarige collega die volgend jaar afzwaait. Dit zei een vertegenwoordiger van het Shellpensioenfonds twee weken geleden bij de hoorzitting in de Kamer over het plan de pensioenopbouw te verlagen van 2,15 naar 1,75 procent per jaar.
    Ook volgens ABP, bonden en verzekeraars pakt het pensioen van jongeren door de ingreep tientallen procenten lager uit dan dat van hun ouders. Die ontvangen vaak 70 procent van hun laatst verdiende loon aan AOW en aanvullend pensioen.
    Staatssecretaris Frans Weekers van Financiën liet de Belastingdienst berekeningen maken en kwam uit op een gemiddelde daling van zo'n 10 procent. Omdat Nederland internationaal gezien een relatief hoog pensioenniveau heeft, vindt het kabinet deze verlaging wel te verdedigen.
    Dat de uitkomsten zo sterk variëren, is het gevolg van de lange termijn waarover de berekeningen worden gemaakt. Een klein verschil in de aannamen leidt over veertig jaar tot flinke uitschieters. Er zijn ook grote verschillen tussen pensioenregelingen.
    Het aantal jaren dat een werknemer voltijds werkt, is zo'n uitgangspunt. In de sommen van het kabinet werken jongeren door tot ze 71 jaar zijn. Hierdoor bouwen ze 46 jaar pensioen op. Dat betekent dat ze ruim 80 procent (46 maal 1,75) van hun salaris aan pensioen opbouwen. In de scenario's van pensioenfondsen blijven werkenden hoogstens tot hun 67ste bij hun baas. Daardoor komen ze uit op lagere percentages.
    Dit soort berekeningen zijn nogal theoretisch. Werknemers die onafgebroken veertig jaar in loondienst werken, zijn zeldzaam geworden. Veel mensen werken als hun kinderen klein zijn een aantal jaren in deeltijd, zijn een periode werkloos of gaan een aantal jaar als zelfstandige aan de slag. Zo heeft een gepensioneerde man bij het ABP gemiddeld 34 gewerkte jaren achter de rug.    ...


Red.:   Meer daarover hier uitleg of detail .
    De DNB is er eigenlijk natuurlijk om toezicht te houden - ondanks het feit dat ze er niets aan doen. Een traditie die onder de nieuwe leiding wordt voortgezet:


Uit: Volkskrant.nl, 02-07-2013, ANP, redactie

DNB tegen eigen regels in akkoord met bonus Robeco

De top van Rabobankdochter Robeco heeft een bonus van 33 miljoen euro opgestreken. Hoewel de bonus volgens De Nederlandsche Bank volgens de eigen regels tegen de beloning is, is de toezichthouder toch akkoord gegaan.


In totaal 53 bestuurders mogen de bonus onderling verdelen, volgens een regeling die in werking trad na de verkoop van Robeco aan de Japanse investeringsmaatschappij Ornix. Met het geld moesten medewerkers van Robeco overgehaald worden aan te blijven tot de overname door de Japanse investeringsmaatschappij Ornix helemaal rond was.
    In september 2012 schreef DNB dat de bonus in strijd was met artikel 13 Regeling beheerst beloningsbeleid, blijkt uit een brief die in handen is van RTL Nieuws, maar dat het in dit 'bijzondere geval' een uitzondering maakte. Wat die uitzondering is, is tot nu toe geheim.    ...


Red.:   Die regels zijn afgedwongen door de politiek, waartoe de politiek weer gedwongen was door de publieke verontwaardiging. Maar in feite zijn ze natuurlijk allemaal hartstikke tegen dit soort regels. Wat nu dus blijkt. Waaruit ten overvloede nogmaals blijkt: de hele financiële wereld moet genationaliseerd worden uitleg of detail . Met een maximuminkomen van een premiers-salaris.
    En nog steeds houdt de DNB geen toezicht op de banken:


Uit: De Volkskrant, 20-08-2013, van verslaggever Jarl van der Ploeg

Berisping voor KPMG-accountant die boeken Vestia goedkeurde

   ....Het Financieele Dagblad meldde maandag bovendien dat ABN Amro een boete heeft gekregen vanwege haar lakse optreden tegen Vestia-treasurer Marcel de V., die door het Openbaar Ministerie wordt verdacht van corruptie. Hij zou een van de spilfiguren zijn in het derivatendebacle. ABN Amro, die De V. als privéklant accepteerde, zou door een gebrek aan onderzoek naar de herkomst van het vermogen van De V. de Wet ter voorkoming van witwassen en financiering van terrorisme hebben overtreden.


Red.:   Allemaal onder het toeziend oog van de DNB.
    En hier komt de bekentenis:


Uit: De Volkskrant, 14-09-2013, van verslaggever Robert Giebels

DNB moet toch gegevens afstaan aan Rekenkamer

De Algemene Rekenkamer kan gaan controleren of De Nederlandsche Bank (DNB) wel doelmatig toezicht houdt. Minister Dijsselbloem van Financiën heeft deze week een spoedwet naar de Tweede Kamer gestuurd die regelt dat DNB vertrouwelijke informatie moet geven als de Rekenkamer daarom vraagt.    ...
    Aanleiding voor de wet zijn de bevindingen van de parlementaire enquêtecommissie De Wit, die alle staatssteun tijdens de kredietcrisis onderzocht. De Nederlandsche Bank (DNB) ergerde de commissie door niet alle gevraagde informatie te verstrekken, met het argument dat het om geheim, toezichtsvertrouwelijk materiaal ging.
    Datzelfde probleem ondervond de Algemene Rekenkamer. Die moet de overheidsfinanciën op doel- en rechtmatigheid controleren. Daar hoort dus ook de controle op het toezicht door DNB en de Autoriteit Financiële Markten bij. ...


Red.:   Geheimhouding: het zekere teken van falen en/of corruptie.
    Een daar komt de politieke aap uit de mouw:


Uit: De Volkskrant, 08-10-2013, rubriek De kwestie, door Peter de Waard

Wat voor gevoel heeft de DNB-baas?

Het is nieuw dat de president van De Nederlandsche Bank zijn gevoel laat spreken en niet meer op de harde cijfers afgaat. En het gevoel van Klaas Knot zegt dat Nederland uit de recessie is gekomen.    ...
    De reden om bij wijze van uitzondering als president van De Nederlandsche Bank zo ruim van tevoren uit de school te klappen en het gras voor de voeten van het CBS weg te maaien, is hoogst verdacht. Knot vestigt op zijn minst de indruk zich voor het karretje van het kabinet te laten spannen, dat deze week een ultieme poging moet doen ergens steun te krijgen voor nieuwe bezuinigingen.    ...
    Alleen beperkt Knot zich daar niet toe. Hij laat meteen weten hoe het kabinet de steun van D66 zal moeten krijgen. Nu de economie uit de recessie is gekomen, hoeft er niet zo krampachtig meer te worden vastgehouden aan de ontslagbescherming. Het kabinet moet naar werkgevers en werknemers met de boodschap dat in het landsbelang alsnog het sociaal plan moet worden opengebroken en de arbeidsmarkt moet worden hervormd. En dat is precies de grootste wens van D66-voorman Pechtold.    ...


Red.:   De DNB is van het D66-neoliberalisme. Het "Een broodkorst is goed genoeg voor de werkenden"-neoliberalisme. Ontolereerbaar voor een ambtenaar. Zelfs De Waard geeft het eigenlijk toe:

  Als de president maandag zijn gevoel liet spreken, was het vooral zijn politieke gevoel.

Een beleefde versie van hetzelfde.
    De reeks houdt aan:


Uit: De Volkskrant, 14-11-2013, door Robert Giebels

Kritiek op aanpak Libor-fraude

De Tweede Kamer heeft woensdag in een debat met de ministers Dijsselbloem en Opstelten veel kritiek geuit op de afhandeling van de Libor-fraude bij de Rabobank. De toezichthouder heeft zitten slapen, vindt de Kamer, de daders moeten harder worden aangepakt en de nationale geldstraf is veel te laag. Als klap op de vuurpijl mag de Rabobank de buitenlandse sanctie aftrekken van de belasting.

...
DNB heeft zitten slapen
De toezichthouder van de banken, De Nederlandsche Bank, stuurde de top van de Rabobank eind oktober een lange brief met wat de bank allemaal fout heeft gedaan. Samenvatting: jullie hebben enorm zitten slapen. 'Maar waar was DNB zelf?', was woensdag de retorische vraag van SP-Kamerlid Merkies. Het unanieme antwoord van de Tweede Kamer: DNB heeft ook zitten slapen.
    De Libor-fraude begon in 2005. Daarna waren er veel signalen van buitenlandse toezichthouders, uit de sector en in de media dat Rabowerknemers erbij betrokken waren. DNB werd maar niet wakker, vond de Kamer, die weer net zo fel van leer trok tegen de toezichthouder als tijdens de kredietcrisis. 'Te laat, te afwachtend en te weinig serieus', vatte PvdA'er Nijboer samen. Dijsselbloem ging niet mee in het vierendelen van de DNB. Wel had hij impliciete kritiek op de vorige bankpresident Wellink. 'Dat was DNB oude stijl. De nieuwe directie heeft DNB een stuk stringenter gemaakt.' Zo zal de bank wél in actie komen als een buitenlandse toezichthouder een Nederlandse bank onder de loep neemt.
    Toch had die nieuwe, bejubelde directie eerder dan januari 2012 in actie moeten komen, vond Dijsselbloem. In 2008 begon de Amerikaanse toezichthouder mogelijke manipulatie met de Libor-rente te onderzoeken, in 2010 gevolgd door andere toezichthouders, maar niet DNB. ...


Red.:   Een totaal falen op de basistaak. En natuurlijk hangt dit niet alleen van de directie, maar is dit de hele organisatie
    Ze worden steeds schaamtelozer:


Uit: De Volkskrant, 10-12-2013, van verslaggeefster Yvonne Hofs

Nederlandsche Bank pleit voor doorgaan met loonmatiging

De Nederlandsche Bank (DNB) vindt dat de loonmatiging in Nederland moet doorgaan, ook nu de economie wat opkrabbelt. ...


Red.:   De Nederlandshc Bank heeft helemaal niets te vinden over dit soort zaken. De Nederlnashce bank is er voor het tpoezichte op bakenen en andere instellingen in de financiële sector. Met de economie als geheel hebben ze niets te maken.
    En waarom ze dit toch doen, wordt verderop duidelijk:

  De lonen harder laten stijgen om de binnenlandse consumptie aan te jagen, doet meer kwaad dan goed, denkt de centrale bank.    ...
    De boodschap van DNB staat haaks op die van prominente economen, onder wie Lex Hoogduin, Bas Jacobs en Arnoud Boot. Zij pleiten juist voor meer loonstijgingen, omdat de sterke koopkrachtdaling van Nederlandse huishoudens de economie schaadt. Dat de Nederlandse economie de laatste jaren relatief slecht presteert, is te wijten aan de sterke krimp van de binnenlandse bestedingen. Huishoudens zien hun beschikbaar inkomen al jaren slinken en reageren door op hun uitgaven te bezuinigen.    ...
    DNB erkent dat de lage consumptie van gezinnen slecht is voor de economie, maar lastenverlichting is volgens Swank een betere manier om de koopkracht op te vijzelen dan loonsverhoging.

Wat is nu  het voornaamste verschil tussen meer-loon en lastenverlichting? Antwoord: meer loon komt voor een flink deel terecht bij  de werkenden, de productieven de mensen die economisch wat opleveren. Lastenverlichting komt voor het overgrote deel bij de hogere inkomens, de rijken, de parasieten.
    De houding van die lieden van de DNB is die van pedante en arrogante graaiers met streepjespak.
    De Nederlandse burgers beginnen het ook steeds meer in de gaten te krijgen:


De Volkskrant, 11-12-2013, ingezonden brief van Annekè Palsma, Poortugaal

Loonmatiging

De Nederlandsche Bank pleit voor doorgaan met loonmatiging (Ten eerste, 10 december). Dat is zeker een goed initiatief om in te zetten bij om de beloning van mensen die meer krijgen dan de Balkenendenorm versneld te gaan matigen. Zij hebben nog steeds zes jaar om hun salaris terug te brengen om het aan deze norm te laten voldoen. Een versnelde matiging kan meer in de staatskas brengen dan gedacht. Dit zou ook doorgevoerd kunnen worden op de riante wachtgeldregelingen van politici.


Red.:   Geen haar op het hoofd van de heren dat aan dit soort dingen zal denken.
    Over de ondergang van de SNS-bank, die genationaliseerd werd door de overheid, is een rapport verschenen. Dat noodzakelijkerwijs, de feiten zijn nu eenmaal zo, laat zien dat de DNB hopleoos gefaald heeft. En bovendien is er de laatste jaren de druk van op financiën gespecialiseerde journalisten die de modder oprakelen. Maar door de  oligarchische media worden naarstige pogingen gedaan de schade te beperken:



Uit: De Volkskrant, 24-01-2014, door Yvonne Hofs

Bij SNS Reaal was veel mis, maar ja...

Daadkracht DNB ver te zoeken...


Het rapport over de zaak-SNS Reaal is helder: DNB deed niets uit angst voor een noodsituatie bij de bank. Het ministerie van Financiën wilde niets doen wat de staat geld zou kosten.


Red.:    De ene leugen na de andere. Te beginnen met dat '.. maar ja ...'.  wat valt er te "Ja maren...". Bij SNS was eindeloos veel mis, en bij de DNB was dat allemaal bekend. Oftewel: ze hebben hopeloos gefaald in hun hoofdtaak: toezicht.
    De volgende 'Daadkracht DNB ver te zoeken...'. Een kop als bij een artikel over een massamoordenaar luidende "Sympathie was ver te zoeken".
    En de derde: 'DNB deed niets uit angst voor een noodsituatie bij de bank' - met 'noodsituatie' doelende op de reacties van spaarders en beleggers. De standaardsmoes van Wellink en consorten. En als dit waar is, moet de DNB dus opgeheven worden, want het geldt voor alle mogelijke ingrepen ervan.
    Wat de rapportschrijver met zoveel woorden zeggen:

  De Nederlandsche Bank werd bij haar aanpak van het probleem SNS Reaal ernstig gehinderd door 'toezichtdilemma's', concludeert de evaluatiecommissie in haar donderdag gepubliceerde rapport. Deze toezichtdilemma's lopen als een rode draad door de analyse van de tweekoppige commissie. Hoewel DNB in de aanloop naar de nationalisatie van de Utrechtse financiële instelling meerdere keren ernstige bezwaren had tegen plannen van de raad van bestuur, keurde de toezichthouder deze plannen toch goed. Dit uit vrees dat ingrijpen zou leiden tot een zogenoemd trigger event, een alarmsignaal naar beleggers, investeerders en spaarders dat er iets heel erg mis was met SNS Reaal.

Juist. Dan opheffen die DNB, en ieder verder idee van toezicht.
    En dit is natuurlijk waar al die leugens om draaien: als er geen toezicht mogelijk is op banken, particuliere banken, kan iedereen op zijn vingers natellen, dat er dus geen bestaansrecht is voor particuliere banken. Voor zover het zaken als sparen en dergelijke betreft. Dan moeten banken dus weer gesplitst worden in particuliere en zakenbanken. Dat wil zeggen: daarna moeten dsan particuliere spaarbanken weer doodgewoon genationaliseerd worden want ze kunnen niet op de markt functioneren, en dan kunnen de zakenbanken veel minder speculeren want ze kunnen veel minder echt geld aantrekken.
    Allemaal logische conclusies uit het niet-werken dus niet-bestaan van toezicht.
  Tussenstuk:
Overname Property Finance: direct akkoord

Dat toezichthouder DNB op zijn minst tot eind 2008 erg geneigd was tot onkritisch meedenken met de banken, blijkt uit de volgende anekdote. Frijns en Hoekstra betitelen de handelswijze van DNB in deze kwestie als 'opmerkelijk'. Toen SNS Reaal in 2006 Property Finance wilde overnemen, moest de bank daarvoor toestemming krijgen van DNB. Zo'n overname mag niet te riskant zijn. Toenmalig directeur Toezicht bij DNB, Arnold Schilder, gaf echter onmiddellijk groen licht voor de overname. Hij vertelde SNS-bestuursvoorzitter Sjoerd van Keulen telefonisch dat 'we geen reden zien jullie een verklaring van geen bezwaar te onthouden.'

Dus moet de smoes van "bestaand toezicht" gehanteerd worden. Terwijl net overduidelijk bewezen is, voor de zoveelste keer, dat dat niet bestaat. In combinatie met een particuliere bankenwereld.
    En ter bevestiging van deze analyse, zie hoe de volgende neoliberale Volkskrant-commentator er mee worstelt:


Uit: De Volkskrant, 24-01-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Xander van Uffelen

SNS Reaal

Hoe nieuwe ongelukken in de bankensector te voorkomen? Dat blijft de vraag, ook na het rapport over SNS.


Het ongemeen kritische rapport over de nationalisatie van SNS Reaal laat de politiek en de toezichthouders in verwarring achter. Zoals eerder al geconstateerd, was het toezicht op de Nederlandse banken te zwak en te traag. ...
    Na de nationalisatie van ABN Amro en de val van DSB haalde het ministerie van Financiën het toezicht op banken weg bij bankpresident Wellink. Er moest een aparte directeur met aparte bevoegdheden komen om de controle gerichter te maken. De commissie die SNS Reaal onderzocht adviseert bankpresident Klaas Knot weer eindverantwoordelijk te maken. Omdat anders inzichten binnen De Nederlandsche Bank (DNB) te veel versnipperd raken.
    Die tegenstelling in adviezen is tekenend voor de worsteling van de politiek met het toezicht op de banken. Ergens bestaat de hoop dat met beter toezicht ongelukken zoals bij SNS Reaal, Icesave, DSB Bank of ABN Amro zijn te voorkomen. Maar de pijnlijke conclusie moet misschien zijn dat ook het toezicht kan falen, alle aanbevelingen ten spijt.    ...


Red.:   Het staat er al bijna. En toch wil hij het niet opschrijven: er is de facto geen toezicht, dus moeten die banken volkomen losgelaten en waar nodig genationaliseerd worden. Zodat dit niet kan:

  De banken en hun aandeelhouders zijn hoofdverantwoordelijk. Zij nemen de beslissingen en kunnen het best inzien hoe groot de risico's zijn. Aangezien de belastingbetaler impliciet garant staat voor de risico's - banken mogen immers niet failliet gaan - namen (en nemen) banken grotere risico's dan acceptabel is.

En weer moet hier de conclusie staan: weg met die banken.
  Dit valt niet op te lossen met meer, beter of scherper toezicht, maar met het neerleggen van de verantwoordelijkheid op de plek waar die hoort: bij de banken. De buffers bij banken moeten dus omhoog. De geldschieters van de bank moeten meebetalen als het misgaat.

Dit lijkt op "weg met die banken", en dit gaat dus nooit gebeuren want het wordt aan de banken zelf overgelaten.
    En de laatste alinea en de laatste mogelijkheid om de conclusie te trekken:
  Het toezicht is slechts het sluitstuk en begint met de constatering dat er legio dilemma's zijn. De controleur heeft te weinig informatie, is bang om een foute beslissing te nemen en mag geen onnodige paniek zaaien. Hij opereert dus omzichtig. Hij moet samenwerken met het ministerie en wisselende belangen afwegen. De controleur zal ook na dit rapport over SNS Reaal niet het definitieve antwoord hebben op de vraag hoe hij het best kan handelen.

En dus weer niet.
    Nog een kleine aanvulling:


De Volkskrant, 24-01-2014, ANP.

'DNB-directeur gaf fiat overname Property'

Ex-directeur Toezicht bij De Nederlandsche Bank, Arnold Schilder, heeft in 2006 wel degelijk op voorhand zijn fiat gegeven aan de overname van Property Finance door SNS Reaal. Dat zegt Bert Kreemers, secretaris van de commissie die de zaak in opdracht van minister Dijsselbloem onderzocht. 'Wij hebben daarvan documentatie van zowel DNB als SNS', zegt Kreemers.


Red.:   Iedereen bij de staf van de DNB stinkt, tot (per individu) het tegendeel bewezen is.
    En wat hoort bij stank: de doofpot:


Uit: De Volkskrant, 07-02-2014, van verslaggevers Robert Giebels en Gijs Herderscheê

De Volkskrant daagt De Nederlandsche Bank voor de rechter

DNB weigert informatie over verkoop ABN vrij te geven


Vandaag daagt de Volkskrant De Nederlandsche Bank voor de rechter. DNB heeft een historica de eigen geschiedenis laten schrijven van de verkoop van ABN Amro in 2007 tot de nasleep van de nationalisatie in 2008. De krant vraagt om openbaarheid van die geschiedschrijving.    ...
    Corry van Renselaar, bedrijfshistorica van DNB kreeg in februari 2007 de opdracht dagelijks de overwegingen op te tekenen van de directie van De Nederlandsche Bank bij de verkoop van ABN Amro aan, uiteindelijk, een consortium van drie banken - Fortis, Royal Bank of Scotland en Santander. Zij zouden de grootste bank van Nederland onderling verdelen. De studie van Van Renselaar kreeg de omineuze titel Bank in Brokken. Het uiteindelijke doel was publicatie.
    Najaar 2008 kreeg Bank in Brokken een vervolg. Na het faillissement van Lehman Brothers in de VS op 15 september 2008 woei de kredietcrisis met orkaankracht richting Europa. Twee weken later, 29 september, meldde Fortis problemen. Het had zich vertild aan de overname van zijn deel van ABN Amro. Toen was Van Renselaar al aan het werk gezet voor Bank in Brokken deel II. Zij legde weer de discussies, overwegingen en besluiten van de directie van DNB vast.
    Alleen de DNB-directeuren kregen een exemplaar van de verslagen. Verder wist niemand van het bestaan. Bank in Brokken deel 1 en deel 2 werden zelfs geheim gehouden voor de parlementaire enquêtecommissie-De Wit die de financiële crisis onderzocht. Voor hun twee onderzoeken was de verkoop en daarna de nationalisatie van ABN Amro de kern.
    DNB-kopstukken zoals oud-president Nout Wellink verschenen enkele malen voor 'De Wit'. Die verhoren hadden meer het karakter van het schoonvegen van straatjes dan dat duidelijk waarom De Nederlandsche Bank deed wat ze deed. Dat kan alleen uit Bank in Brokken blijken. De bundels van Van Renselaar zijn daarmee een onmisbaar ingrediënt voor de recente geschiedschrijving over de financiële crisis.    ...
    De Volkskrant kreeg in maart 2012 lucht van het bestaan van de 'historische dagboeken' en attendeerde de enquêtecommissie-De Wit erop. Die was op zijn zachtst gezegd niet blij. Het onderzoek was afgerond, het verslag was opgemaakt en gepubliceerd. De commissie vond het in juni 2012 te ver voeren om op grond van Bank in Brokken het werk opnieuw te doen, maar gaf DNB wel een schrobbering.    ...
    De Volkskrant meldde zich in april 2012 bij DNB met een beroep op de Wet openbaarheid van bestuur (WOB) om de bundels te mogen ontvangen. Dat verzoek wees DNB snel af, omdat de bankentoezichthouder meent dat de WOB niet voor haar geldt.    ...
    Vanmiddag om één uur dient de zaak. Uitspraak volgt over enkele weken.


Red.:   In ieder geval de poging tot doofpot.
    Kijk er eens ... :


Uit: De Volkskrant, 28-01-2015, door Herman Van Gunsteren, oud-hoogleraar politieke theorieën en rechtsfilosofie, Leiden.

Wie er bij DNB uitligt, kan het wel schudden

De procedure van toetsing van bestuurders en commissarissen door DNB is volstrekt ondeugdelijk.

Tussentitel: Delta Lloyd versus DNB is het topje van de ijsberg, met daaronder tal van conflicten

De Nederlandsche Bank maakt meer kapot dan je lief is. Verzekeringsmaatschappij Delta Lloyd en DNB hebben een conflict dat openlijk wordt uitgevochten. De bank legt de verzekeraar een hoge boete op, eist teruggave van genoten voordeel en binnen een jaar het vertrek van de financieel directeur. Bestuur en raad van commissarissen van Delta Lloyd betwisten openlijk de passendheid van deze maatregelen en leggen de zaak aan de rechter voor.
    Zolang - en dat kan jaren zijn - deze geen uitspraak heeft gedaan hoeven betrokken bestuurders en commissarissen van Delta Lloyd zich geen illusies te maken: als DNB je niet zit zitten heeft solliciteren naar welke functie in de financiële wereld dan ook geen zin. Opmerkelijk dat nu net een van de weinige grote financiële instellingen die de crisis van 2008 zonder staatssteun wist door te komen hard wordt aangepakt. Een straf voor uit de pas lopen?    ...


Red.:   Als iemand uit de elite zo'n soort vraag stelt, kan je daar driee dikke uitroeptekens van maken.

  Een dergelijke openlijke botsing is in de financiële wereld een zeldzaamheid. Maar de onderliggende problemen zijn maar al te bekend voor wie zijn oor op recepties te luisteren legt. Delta Lloyd versus DNB is het topje van een ijsberg. In het grote deel dat zich onder het wateroppervlak bevindt spelen zich tal van nare conflicten af. Die komen niet in de openbaarheid doordat besturen, omwille van het behoud van een goede relatie met DNB, zich plooien naar de wensen van het Frederiksplein. Individuele bestuurders die bij toetsing door DNB onvoldoende worden bevonden, houden doorgaans de eer aan zichzelf.
    Wat hebben zij er bij te winnen zich in de openbaarheid te laten afserveren? Zij houden aan hun ontmoetingen met DNB een bittere smaak over. De procedure ervaren zij als wollig. Zij komen, ook als ze in beroep gaan, telkens dezelfde mensen tegen. En lopende de procedure worden soms de gronden van afkeuring gewijzigd. Zij voelen zich niet fair behandeld en ervaren hun uitsluiting als een absoluut beroepsverbod.

Stinkende corruptie, inteelt, en vriendjespolitiek.
  Wie er bij DNB uitligt kan het wel schudden. Zo'n zware sanctie kennen we ook op mijn terrein van de wetenschap. Wie op fraude is betrapt ligt er voorgoed uit. Echter, die sanctie wordt alleen toegepast na grondig onderzoek in een behoorlijke procedure. Daaraan lijkt het te schorten bij de toetsing van bestuurders en commissarissen door DNB.

Stinkende corruptie, inteelt, en vriendjespolitiek, veroorzaakt door een machtspositie.
  Wie er bij DNB uitligt kan het wel schudden. Zo'n zware sanctie kennen we ook op mijn terrein van de wetenschap. Wie op fraude is betrapt ligt er voorgoed uit. Echter, die sanctie wordt alleen toegepast na grondig onderzoek in een behoorlijke procedure. Daaraan lijkt het te schorten bij de toetsing van bestuurders en commissarissen door DNB.    ...
     De fout dient, naar mijn oordeel, gezocht te worden in een procedure die onvoldoende met waarborgen is omkleed. Onderzoek, aanklacht en (her)toetsing van bestuurders op betrouwbaarheid en geschiktheid liggen in één hand, namelijk die van DNB. De medewerkers daarvan hebben op velerlei wijze en in tal van zaken te maken met vertegenwoordigers van financiële instellingen. Als laatstgenoemden zich niet voegen naar de wensen van DNB, dan riskeren ze de consequenties hiervan bij hertoetsing van hun persoonlijke geschiktheid en betrouwbaarheid te zullen voelen. Zo vorm je een corps van jaknikkers en meelopers. En zo geef je incompetentie en rancune van DNB medewerkers, die ook voor 2008 latent aanwezig zullen zijn geweest, ruimte om ongeremd voort te woekeren.

Stinkende corruptie, inteelt, en vriendjespolitiek, veroorzaakt door een machtspositie.
    En voor zo een ernstige situatie is er slechts één oplossing: de hele kliek eruit gooien en nieuwe mensen opleiden. En die eruit gooien, zodra ze de eerste tekenen vertonen. En oh ja: houd de salarissen laag - dan komen er zo min mogelijk foute mensen op af.
    Een leuke combine: Frak Kalshoven met de DNB:


Uit: De Volkskrant, 28-02-2015, column door Frank Kalshoven, directeur van De Argumentenfabiek

DNB neemt Nederland lekker onder handen

Tussentitel: De ideeën liggen in de week en gaan straks in de Haagse voorwas


Red.:   Je kan Frank bijna horen spinnen van genoegen. Hier gaan echt goeie dingen gezegd worden. En dat klopt:

  DNB publiceerde een agenderende studie naar de toekomst van Nederland. ...
    Agenderend. Dat is de term. De Nederlandsche Bank (DNB) publiceerde afgelopen week een agenderende studie naar de toekomst van Nederland. Hier gaan de krantenlezers veel van merken - niet morgen, maar in de komende jaren en decennia.    ...
    Hoe denkt DNB Nederland dan, rustig aan, te verbouwen? Een greep.
Eén: laat de eigen woning een gewoon vermogensbestanddeel worden. ...
    Twee: versoepel de hypotheekregels. Kop: Aflossen eigen woning niet langer verplicht.
    Drie: beperk het verplichte pensioensparen voor hogere inkomens. ...
    Vier: schaf in de pensioenen de doorsneepremie af. ...
    Vijf: verklein het zorgverzekeringspakket en laat mensen meer zelf betalen voor de zorg. ...

Samengevat: het volledig opheffen van de laatste resten van een sociale maatschappij, en het in zijn volledigheid invoeren van het neoliberalisme.
    Naast het in de week gaan liggen van deze ideeën in het haagse, zijn er ook ideeén in de week bij de gewone Nederlanders. Of misschien beter: hun wat radicalere voormannen. En die zijn ook touwen een het twijnen op de lijnbaan. Touwen die menengewicht kunnen dragen ... Zoals Frank zegt in zijn slotzin:
  Het spel staat op de wagen.

Zo deden ze dat in het wilde westen: Frank en de DNB'ers op de wagen, touw om nek en boomtak, en rijen maar met die kar ...
    Helaas is het nog niet gebeurd. Dus hebben ze gelegenheid gekregen voor hun volgende ploertendaad:


Uit: De Volkskrant, 16-07-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink

Pensioenen

Tussentitel: 'Historisch rendement is geen betrouwbare gids'

Pensioenfondsen beklagen zich over het besluit van toezichthouder De Nederlandsche Bank om de vaste rekenrente van 4,2 procent los te laten. ...
    Gegeven het feit dat de werkelijke rente al jarenlang extreem laag is en naar verwachting de komende jaren niet veel zal stijgen...


Red.:   In begin 2008 en een decennium daarvoor, voorafgaanaan de kredietcisis was de vrwchting dat de economen gstaag zou blijven groeien. Oftewel: een ultiem domme opmerking.
  De vaste rekenrente van 4,2 procent was gebaseerd op de veronderstelling dat over een termijn van twintig jaar de rente rond die waarde zou schommelen.    ...

Een leugen: gebaseerd op wat de rente de afgelopen dertig jaar gemiddeld was.
  Die veronderstelling is achterhaald, stelt DNB terecht.

De DNB en het CPB uitleg of detail hebben een decennialange carriëre in onjuiste stellingnames, vooral van de soort van "voorspellingen".
  Voortaan zal de rekenrente maandelijks worden berekend op basis van voorspellingen uit de markten.

Een verstandig mens barst hier in een homerisch gelach uit. Dit is van de categorie "onderhoudsvrije tuin" uitleg of detail . Als markten konden voorspellen, konden de computerprogramma die de markten volgen dit eruit halen, en meteen alle geld ter wereld in handen krijgen met speculatie op die voorspellingen. Of: iedereen die iets heeft gelezen over de prijsontwikkeling van markten, wordt onmiddellijk wijsgemaakt dat markten niet te voorspellen zijn. En dus zelf ook niet, per definitie, voorspellen. Uit een sciencefictionboek over een rondtocht langs planeten: "Bewoonbaarheid is een logisch conclusie van bewoond-zijn".
    Allemaal manieren om te beseffen dat hier volstrekte onzin staat. Toch staat het er. En dit:
  Tussentitel: 'Historisch rendement is geen betrouwbare gids'

Woorden van doortrapte ploerten in dienst van een officieel instituut dat werkt voor de rijken. Gevolgd door een stelletje laag-bij-de-grondse hielenlikkers in dienst van een instituut dat werkt voor de rijken.
    Een wél zinnig commentaar. Natuurlijk niet op de redactiepagina's:


De Volkskrant, 16-07-2015, ingezonden brief van W. Beemster, Diemen

Meer pensioenpremie

Ik lees dat de pensioenfondsen van De Nederlandsche Bank hun rekenrente moeten verlagen (Ten eerste, 15 juli). Daardoor dalen de dekkingsgraden. Maar ik heb uit het programma Zwarte Zwanen (tv recensie V, 14 juli) begrepen dat er met ons pensioengeld van 1. 000 miljard euro veel gespeculeerd wordt.
    Dit mag dan zeker wel van De Nederlandsche Bank. Ik vraag mij af of het geld voor de bonussen die nu betaald worden van ons pensioengeld niet eindelijk eens aan de gewone gepensioneerden betaald kan gaan worden. Wij leveren al jaren in. Een paar honderd euro zou welkom zijn, zodat ik weer op vakantie kan. Ik vermoed dat wel meer gepensioneerden er zo over denken.


Red.:   De DNB en de Volkskrant hebben geen haar op hun hoofd die daar aan denkt, want bij deze speculerende lieden zijn ze juist in dienst.
   Ter voorbereiding van het volgende artilkel eerst even een stukje herhaling van ander, van een jaartje of twee terug:


Uit: De Volkskrant, 11-06-2013, van een verslaggeefster Yvonne Hofs

DNB: tot 8 miljard bezuinigen

De bezuinigingen die het kabinet in de ijskast had gezet voor het sociaal akkoord, kunnen daar volgens DNB weer uit. Er is zelfs meer nodig om het tekort onder de EU-norm te houden.

Het kabinet moet volgend jaar minimaal 6-, maar mogelijk tot 8 miljard euro bezuinigen om het begrotingstekort omlaag te brengen naar de Europese norm van 3 procent. ...


Red.:   Dit natuurlijk ook te bezien in het kader van het algemene programma dat de rol van de overheid zo veel mogelijk teruggedrongen moet worden, want dat is slecht voor de economie en de werkgelegenheid. Volgens alle economen en ook die van de DNB.
    Goed, dan nu het relevante nieuwe bericht:


Uit: De Volkskrant, 08-12-2015, van verslaggever Peter de Waard

Vluchteling doet economie groeien


Red.:   Ja, het staat er echt: "De vluchtelingen doen de economie groeien".  De 'vluchtelingen' zijnde de asieleisers uit het hele Midden-Oosten die na de oproep van Angela Merkel op West-Europa zijn afgstormd omdat ze in eigen land economisch en sociaal geen vlieg kunnen dooddrukken, en uit ellende elkaar zijn gaan bevechten om de laatste stukjes "welvaart" die nog over waren. Die in Europa dus al vele miljarden kosten en nog ontelbare meer miljarden gaan kosten. Die kunnen dus nooit goed zijn voor de economie.
    Maar na de kop komt de subkop:

  De extra overheidsuitgaven aan de opvang van vluchtelingen, doen de economie een klein beetje extra groeien, stelt De Nederlandsche Bank. ...

Pardon ... In welk spiegeluniversum zijn we nu weer beland? Dat moet toch een vergissing van de Volkskrant zijn ...?
    Maar nee:
  Op korte termijn zijn er, berekent DNB, forse kosten in verband met huisvesting, juridische bijstand en het aanspreken van andere collectieve voorzieningen. Deze uitgaven geven een positieve impuls aan de economie. ...

Het staat er echt: overheidsuitgaven zijn goed voor de economie. En er volgde nog wat:
   Daarnaast staan er op dit moment geen lastenverzwaringen of bezuinigingen tegenover die het oplopende overheidstekort moeten compenseren.

Een oplopend overheidstekort is ook geen enkel bezwaar.
    Dat hadden we eerdere moeten weten.
    Dan waren al die tientallen miljarden bezuinigingen op de sociale voorzieningen niet nodig geweest.
    Gewoon het overheidstekort laten oplopen, net als bij de vluchtelingenvoorzieningen.
    Het op deze manier de belangen van vluchtelingem, oftewel migranten, oftewl nomaden, stellen boven die van Nederlanders doen maar één soort mensen: migranten, nomaden of hun steuners. Kies maar uit uit de voor de hand liggende groepen: negers, moslims of Joden, respectievelijk veel, veel, en veel in de financiële wereld.
    Conclusie: De Nederlandsche Bank is niet alleen een rabiaat neoliberale instelling, maar ook een rabiaat nomadistische. Dat lijkt toch verdomd veel op de basiskenmerken van de Joodse cultuur .
    En we hebben dus weer een toevoeging aan de verzameling Absurditeiten .


Naar Economen , Economie lijst , Economie overzicht , of site home .