Bronnen bij Sociologische begrippen: antisemitisme en holocaust, misbruik

Deze verzameling bestaat uit voorbeelden van het misbruik van de term antisemitisme. Dar gebeurt door twee groepen: Joden en niet-Joden, maar het meest voorkomend. Bij hen is het bijna ingeboren, zoals het allereerste voorbeeld, later toegevoegd aan de toen al (in februari 2013) begonnen verzameling (de Volkskrant, 16-08-2014, column door Arnon Grunberg):
  Uitleg

Toen ik in bet ziekenhuis arriveerde, was mijn moeder net verhuisd van de hartbewaking naar de verpleegafdeling. Op haar kamer was ze niet, ze werd onderzocht. Na een half uur werd ze binnengereden. Ik vermoedde dat ze blij was me te zien, maar voor ze ertoe kon komen blijdschap te tonen zei ze: 'Die longarts is een antisemiet.'
    'Waarom ?', vroeg ik.
    'Ze zei dat mijn longfunctie achteruit is gegaan.' ...

Verhelderend, omdat het totaal geen nuttigheidsfunctie heeft. Het gebeurd niet in een poging om een maatschappelijke discussie te manipuleren - ten eigen gewin en andermans schade. Het gaat volkomen automatisch.

De rest van de voorbeelden gebeurt het natuurlijk wel om maatschappelijke discussies te manipuleren voor eigen gewin en andermans schade. Welk gewin en welke schade wordt meteen duidelijk (de Volkskrant, 17-04-2010, boekrecensie door Anet Bleich
  Bij Job zijn dingen in goede handen

...    In lezingen, nota’s en interviews heeft Cohen zijn credo telkens weer uitgedragen: binden en verbinden, insluiten en niet uitsluiten, wederzijdse tolerantie en respect, integratie als een langdurig en intensief leerproces voor zowel nieuwkomers als gevestigden. In zijn Cleveringa-lezing duidde hij ook aan waarop die vastberadenheid om de boel bij elkaar te houden bij hem is gebaseerd. Op de oorlogservaringen van zijn Joodse ouders, die er ineens niet meer bij hoorden. Als sociaal-democraat en kosmopoliet trekt Cohen conclusies uit die ervaring, die hij niet alleen toepast op de Joden (van wie sommigen, die dat wel doen, maar al te graag afgeven op moslims), maar op alle minderheidsgroepen.

Het gewin voor de Joden is het handhaven van de aan hun nomadisme verbonden absolute aanhangen van vrije-immigratie, en de allochtone immigranten die daar bij horen, en de schade is aan Nederland en haar cultuur. Een materiële schade die loopt in de vele tot enkele tientallen miljarden per jaar uitleg of detail , afhankelijk van hoe je telt, maar vooral een culturele schade, door het binnenhalen van vormen van culturele achterstand lopende van ernstig tot aan barbarij - zoals inteelt, uithuwelijken en besnijdenis.
    Dit is het motto van een groot deel van de rest van deze verzameling: Nederland moet allochtone immigranten binnenlaten, vanwege het leed van de Joden. En wie daar bezwaar tegen maakt, is een antisemiet. En met dat laatste drukmiddel, hebben de Joden tot nu toe hun zin gekregen.

Een bijna identiek geval (nederlandbekendkleur.nl, 16-05-2011, uitleg of detail ):
  Kristallnacht herdenking 1938 - 2008, 9 november 2008

Sinds 1992 organiseert de stichting Nederland Bekent Kleur de Kristallnacht-herdenking in Amsterdam. ...
    Bekijk ook de toespraken van Ed van Thijn (oud-minister van Binnenlandse Zaken) en Mohamed Rabbae (oud-Kamerlid) ...

De Kristallnacht
Op 9 november 2008 is het precies 70 jaar geleden dat de Kristallnacht plaatsvond in Nazi-Duitsland. De Kristallnacht was een georganiseerde gewelddadige aanval tegen Duitse joden in de nacht van 9 november 1938. Op massale schaal werden synagogen in brand gestoken, winkels en bedrijven verwoest, huizen, scholen en begraafplaatsen beklad, en bijna honderd Joden vermoord. De door de Nazi’s bedachte term Kristallnacht verwijst naar het vele glaswerk dat werd vernield. ...

Kristallnacht "in het licht van vandaag"
Centraal in de herdenking staat de link tussen verleden en heden. Met als belangrijke les om niet weg te kijken, maar stelling te nemen. Het belang hiervan is sinds 11 september 2001 en met de opkomst van nieuwe rechtspopulistische partijen in de Tweede Kamer nog groter geworden. Helaas juist in ons land: Nederland is gedegradeerd van ambassadeur van tolerantie, tot land van intolerantie. Volgens Amnesty International en de Monitor Racisme is er een duidelijke toename van verbaal en fysiek geweld tegen ‘migranten’.
    De Raad van Europa waarschuwt dat Nederland aan de top staat in Europa wat betreft de groeiende islamofobie, ook de stelselmatige bagatellisering hiervan baart de rapporteurs grote zorgen. Ook komen nog steeds mensen naar Nederland die vluchten voor oorlog, armoede en geweld, maar uit internationaal onderzoek blijkt dat Nederland een zeer restrictief vluchtelingenbeleid heeft en de behandeling van vluchtelingen steeds vaker in strijd met de mensenrechten is.    ...

Oftewel: vanwege wat de Joden is overkomen, mogen we geen enkel vluchteling, asielzoeker of immigrant weigeren.

Een klassiek geval, waarvan eerst de aanleiding (de Volkskrant, 13-03-2013, door Maud Effting):
  'Ik voel me geen slachtoffer, ik worstel en kom boven'

Grimbert Rost van Tonningen kreeg thuis de hardste klappen en nam openlijk stelling tegen zijn ouders. Nu is er zijn roman Het juiste moment. 'En ja, het is in hoge mate autobiografisch.'


Tussentitel: Ik heb nooit iets hoeven te verbergen, zoals kinderen van kleine NSB'ers. Het was bij mij meteen duidelijk

...    Waarom laat u de karakters negatief over Joden praten? Zo zegt iemand dat iedereen de pest aan hen zal blijven houden, omdat ze zich zo afsluiten.
'Ik beschrijf het als iets wat wordt gezegd, maar ik sta er niet achter. Het is een moderne discussie waar ik middenin zit. Ik heb veel met Joodse bankiers te maken. In grote zakenbanken zoals Goldman Sachs en JPMorgan zitten trossen Joden. Soms is bijna 90 procent Joods. En ik snap dat: het zijn razendslimme mensen voor wie ik grote bewondering heb.    ...

De te verwachten standaardreactie (de Volkskrant, 15-03-2013, column door Arnon Grunberg):
  Folklore

...    Nu heeft Grimbert Rost van Tonningen een roman gepubliceerd, Het juiste moment, waarover Maud Efting hem woensdag in de Volkskrant interviewde.
    Opvallend genoeg doet Rost van Tonningen in dat interview merkwaardige uitspraken over Joden: 'Kijk, als een Jood de zaak belazert in Griekenland, dan spreek ik hem erop aan. Maar daaruit mag je nooit concluderen dat alle Joden niet deugen.'    ...

Inhoudelijk een uiterst onmerkwaardige uitspraak - op de plaats waar hier 'Joden' staat, kan je echt alles invullen. Als je wat hoger kijkt, is er wel iets merkwaardigs aan: je zal daar inderdaad, op die plaats van die uiterst gewone uitspraak, nooit de aanduiding "Joden" treffen. Omdat er op die uiterst onmerkwaardige plaats iets negatiefs bedoeld wordt. En over alles en iedereen mag je je negatief uitlaten. Al is het de paus zelf (toevallig ook net in het nieuws). Maar niet als het iemand uit de Joodse cultuur is. Dat is taboe. Vanwege waarmee Grunberg gaat vervolgen.
  Ook suggereert Rost van Tonningen dat de kredietcrisis is veroorzaakt door Joden

Wat stelt Rost van Tonningen:
  'Maar ik weet zeker dat er door de kredietcrisis bewegingen opkomen die net zoals mijn vader zeggen: ja zie je wel, het zijn de Joden, die deugen niet. Ze gaan op zoek naar schuldigen.

Dat is geen veronderstelling, dat is al gebeurd wat betreft individuen, en qua beweging door Jobbik in Hongarijee en Gouden Dageraad in Griekenland.
    Dus hier liegt Grunberg: het is niet Rost van Tonningen die een rol van Joden in de kredietcrisis suggereert, dat doen anderen, en Rost van Tonningen veroordeelt het.
    Maar Grunberg had deze leugen nodig voor hogere doeleinden. Want hier volgt de volgende zin:
  Klassiek antisemitisme ...

Klassiek misbruik van het begrip antisemitisme. Hier wordt de term gebruikt waar hij absoluut niet van toepassing is. Ten einde iemand, Rost van Tonningen, in een kwaad daglicht te stellen. Maar misschien nog meer voor het volgende (het vervolg van de zin):
  ... maar degenen die moord en brand schreeuwen bij antisemitische uitlatingen van moslims doen er het zwijgen toe

Om degenen die kritiek hebben op het antisemitisme van moslims de mond te snoeren. Want kennelijk weegt bij Grunberg het verdedigen van immigranten en (im)migratie zwaarder dan antisemitisme. Wat past in de cultuur, waarin het nomadisme bijna nog fundamenteler is dan het geloof (de Volkskrant, 15-01-2013, column door Arnon Grunberg):
  Heimat

Onder de kop 'Europeaan blijft liefst in de Heimat' omschreef Thomas von der Dunk zaterdag in de Volkskrant het reëel bestaand nationalisme als volgt: 'Hier ben ik geboren, dus hier ga ik dood.'    ...
    Een tijd terug schreef ik dat ik in Paraguay hoorde dat de mennonieten in Bolivia karren met vierkante wielen gebruiken. Te snel gaan is zondig. Nu ook weer doet het geloof in de onontkoombaarheid van de natiestaat mij denken aan vierkante wielen.

De vierkante wielen staande dus voor de residente culturen, tegenover de ronde wielen van de huifkar van de eigen cultuur.
    En ter verdediging daarvan, wordt er gelogen over de uitspraak van Rost van Tonningen, zodat die beschuldigd kan worden van antisemitisme, waarna dat uitgebreid kan worden tot immigrantencritici. Zie de daarop volgende zin
  Antisemitisme onder blanke Nederlanders is gewoon folklore.

Oftewel: antisemitisme onder Nederlanders is gewoon.
    Maar er is nu nog één heel merkwaardige zaak over. En dat betreft deze uitspraak van Rost van Tonningen:
  Ik heb veel met Joodse bankiers te maken. In grote zakenbanken zoals Goldman Sachs en JPMorgan zitten trossen Joden. Soms is bijna 90 procent Joods.

En Rost laat hier Bear Stearns en Lehman weg - beide met sterke Joodse wortels. Allemaal behorende tot de vijf grootste zakenbaken.
    Een echte antisemitische uitspraak dus, volgens de normen van Arnon Grunberg. Toch zegt hij er niets over. Maar wel over die uitspraak van Rost over de kredietcrisis. Tenzij Grunberg dit bedoelde, als uitspraak over de kredietcrisis. Want deze banken waren inderdaad een belangrijk deel van de oorzaak van de kredietcrisis. Daar is iedereen het over eens. Het faillissement van Lehman wordt algemeen gezien als de start van het "officiële" gedeelte van de kredietcrisis.
    En waarom richt Grunberg dus zijn pijlen niet direct op deze uitspraak van Rost: omdat ze dus niet direct bestreden kan worden. Dus wordt het gedaan op een indirecte manier. Of niet. Want stellen dat de Joodse banken, financiers en beleidsmakers een belangrijke en zelfs essentiële bijdrage aan de kredietcrisis hebben geleverd, is volstrekt onmogelijk. Terwijl het de keiharde waarheid is. Andere hoofdrolspeler zijn namelijk Milton Friedman, de ideoloog, en Alan Greenspan, de hoofduitvoerder. Plus dus nog die lui aan de top van de banken uitleg of detail .
    En dat allemaal mag je niet zeggen, omdat je dan beschuldigd wordt van antisemitisme.

Maar in feite is alle kritiek op het jodendom of het judaïsme een uiting van antisemitisme (de Volkskrant, 01-05-2013, door Hans Vuijsje):
  Shoah is verwaterd tot 'voor ieder wat wils'

De Nationale Herdenking 2012 werd omringd door een aantal incidenten die velen beroerde. ...
    De afgelopen weken heeft Joods Maatschappelijk Werk (JMW) door het land heen bijeenkomsten gehouden met als thema 'Herdenken en de Tijdgeest'. Uit deze bijeenkomsten komt een beeld naar voren van een gemeenschap die het gevoel heeft dat antisemitisme in de Nederlandse samenleving toeneemt, zich kwetsbaar voelt en - vooral - het gevoel heeft 'er alleen voor te staan'.    ...
    Gevoelens van onbehagen bestaan al langer. In 2000 en 2010 deed het instituut NIDI onderzoek onder Nederlandse Joden. In 2000 dacht 78 procent van de Joden dat er in Nederland enigszins of in aanzienlijke mate sprake was van antisemitisme. In 2010 was dit percentage gegroeid naar 87. In 2000 gaf 41 procent van de onderzochten aan zelf antisemitisme ervaren te hebben; in 2010 was dat 48 procent. De helft had het gevoel in die tien tussenliggende jaren kwetsbaarder te zijn geworden.
    Meerdere factoren hebben daaraan bijgedragen. Zoals de verruwing in de omgangsvormen. 'Je zegt wat je denkt en doet wat je zegt' lijkt misschien een mooi devies, maar wekt bij menigeen met traumatische oorlogservaringen angst op. ...

Wat natuurlijk slaat als een tang op een varken. Maar dat dient allemaal ter verhulling van de werkelijke klacht.
  Hoelang wordt in de voetbalstadions niet al 'Hamas, Hamas, Joden aan het gas' gescandeerd?    ...

Wat niets met de etnische groep van Joden te maken heeft, maar met Ajax-supporters die zichzelf afficheren als "Joden". Nog meer verhulling
  Bovenop deze verruwing in de samenleving is de afgelopen jaren een sterke stroming van fundamentalistisch-atheïsme ontstaan.

We zijn er bijna ...
  Een tendens die zich uit in een zeer kritische houding naar religieuze en culturele groepen.

Nu zijn we echt heet ...
  Die stroming heeft duidelijke gevolgen voor Joden. Joden worden - ik stel dat nu even wat karikaturaal - gezien als een sekteachtige groep met obscure gebruiken. Jongetjes worden lichamelijk misvormd (besnijdenis) en dieren mishandeld (ritueel slachten). Van enige nuancering is geen sprake.

En daar zijn we: bezwaren tegen gebruiken stammende van 5000 jaar voor Christus, barbaarse gebruiken, zijn antisemitisme. Omdat het Joodse gebruiken zijn. En, is dus kennelijk de redenatie: "Alle kritiek op Joden of Joodse gebruiken is antisemitisme".
    En hierin schuilt, net als bij de andere soort van semitische immigranten (Arabische volkeren zijn ook semieten) ook een sterke component van Nederlandhaat uitleg of detail :
  De Shoah is het laatste decennium steeds meer een enigszins abstract containerbegrip geworden, waarbij men zich niet realiseert dat in ons land het Jodendom daarvan meer te lijden heeft gehad dan in enig ander West-Europees land.

Dat is doodgewoon omdat Nederland het dichtstbevolkte en best georganiseerde land was, ook in die tijd (na Duitsland, maar dat om voor de hand liggende redenen niet mee). Het heeft niets te maken met een andere houding van Nederlanders. Eerder is het zo dat Polen veel ergere antisemieten zijn, net als Balten (Demjanuk).
    En deze redactie is niet de enige die dit zo leest (de Volkskrant, 03-05-2013, door Ron Ritzen is filosoof en jurist):
  Joodse gemeenschap is erg gevoelig voor kritiek

De joodse gemeenschap zou niet elke serieuze kanttekening bij haar godsdienst moeten afdoen als antisemitisme.


Tussentitel: Waarom de nazi's van stal halen in een debat over besnijdenis?

Met het antwoord op de laatste vraag: omdat een voortreffelijke manier is gebleken om je zin te krijgen, ook als je geen gelijk hebt. De Joden zijn eraan verslaafd.
    Let overigens op de vrijwel ongekende snelheid waarmee deze en de aanverwante verzameling over misbruik van de holocaust uitleg of detail gevuld zijn geworden.

Hier een voorbeeld van de belangrijkste toepassing van het misbruik van de rope van "Antisemitisme!" (de Volkskrant, 30-12-2013, van de sportredactie):
  Sterspeler onder vuur na variant op Hitlergroet

La quenelle, volgens de Larousse Gastronomique is het een ovaalvormig gerecht van gepureerde snoekbaars. Het is tevens de naam voor het gebaar dat de Franse sterspeler Nicolas Anelka zaterdag maakte op een voetbalveld in Engeland. Hij scoorde twee keer namens West Bromich Albion in het duel met West Ham United (3-3). Anelka stak zijn rechterarm naar beneden, waarna hij zijn linkerhand tegen zijn rechterschouder zette. Het gebaar wordt in Frankrijk gezien als een variant op de Hitlergroet, waarbij de gestrekte arm niet omhoog maar omlaag wijst.    ...
    De quenelle is in korte tijd razend populair geworden in Frankrijk. 'Anti-systeem', dat is waar het gebaar volgens Anelka voor staat, het is het saluut voor protest en opstandigheid, een 'fuck you' naar de politiek. Het gebaar werd in 2009 geïntroduceerd door de Franse cabaretier Dieudonné M'bala M'bala, die in Frankrijk volle zalen trekt. Hij was het aan wie Anelka zijn doelpunten van zaterdag opdroeg.    ...

Met als reactie:
  'Een schokkende provocatie, walgelijk', reageerde de Franse minister van Sport, Valerie Fourneyron, op het gebaar van Anelka. De Engelse voetbalbond FA is een onderzoek gestart naar het incident. Anelka wacht mogelijk een schorsing. 'Er is geen plek voor antisemitisme op het voetbalveld', zei Fourneyron. Haar voorganger Chantal Jouanno zei op de Franse radio: 'Het is een gebaar van de nazi's, dat duidelijk antisemitisch is en ook als zodanig bekend staat.'

De aanverwante maar net iets minder ver gaande vorm die misbruik maakt van de "antisemitisme"-kreet om elitaire eigenbelangen te dienen. De bestuurlijke elite:
  Het was niet voor niets dat Anelka uitgerekend dit weekeinde zijn openlijke steun gaf aan Dieudonné. De cabaretier ligt in eigen land onder vuur. De Franse regering onderzoekt of zij Dieudonné's voorstellingen kan verbieden. De cabaretier zou in zijn shows racistische en antisemitische uitspraken doen.
    Steden als Caen, Montbéliard en Bordeaux hebben zich al teruggetrokken van zijn tour, die oorspronkelijk 27 zalen zou aandoen. Marseille en Bordeaux zouden hetzelfde overwegen.

(Mede) Reden om zo te reageren:
  Dieudonné kreeg al drie keer een boete opgelegd vanwege het aanzetten tot haat. Vorige maand moest hij 28 duizend euro betalen nadat hij de Holocaust belachelijk had gemaakt in een liedje. 'Vrijheid van meningsuiting is heilig', zei de Franse minister van Binnenlandse Zaken, Manuel Valls, 'maar racisme en antisemitisme zijn misdadig.'

Natuurlijk is het belachelijk maken van de joodse holocaust volkomen op zijn plaats op het moment dat de manier waarop de joodse holocaust gebruikt wordt de grenzen het redelijke en normale heeft overschreden - wat inmiddels ruimschoots het geval is. Nog afgezien van het feit dat de slachtoffers van de joodse holocaust die van de Palestijnse holocaust, de naqba, zeer hardnekkig belachelijk maken: "Kijk eens naar die Palestijnen, ze kunnen niet eens een eigen staat in stand houden".
    En: het joodse superioriteitsdenken is minstens even misdadig als racisme en antisemitisme, maar niemand die er iets over wenst op te merken laat staan iets aan wenst te doen. En dan geef je een open vrijbrief voor soortgelijke superioriteitsopvattingen.
    Maar uiteindelijk ging het in dit artikel met name om de laatste alinea's:
  In een interview met Le Parisien zei Valls zaterdag dat de aanval van Dieudonné op Joodse journalisten 'de druppel was die de emmer deed overlopen'.

Dan worden ze echte helemaal giftig. Want dat is namelijk de manier waarop de Joodse nomadisten hun macht uitoefenen in de residente culturen: via de media. En hun dominantie in de media. Wat de kennelijk remloze komiek kennelijk uitstekend door heeft:
  Op de vraag van de journalist Patrick Cohen of de media hem niet te veel aandacht geven, reageerde Dieudonné met de opmerking: 'Als ik Patrick Cohen hoor praten, dan zeg ik tegen mezelf: de gaskamers... jammer... (dat ze niet meer bestaan, red.).'

Een grofstoffelijke versie van de ontzettend fatsoenlijk stellingename dat aan de dominantie van afstammelingen (en aanhangers) van de Joodse cultuur, en het aan haar inherente  neoliberalisme, iets gedaan moet worden. Ze verzieken onze Europese cultuur en beschaving uitleg of detail .

Een bijzonder stuitend staaltje (de Volkskrant, 06-02-2014, van correspondent Ad Bloemendaal):
  Minister Kerry wordt in Israël voortdurende persoonlijk aangevallen

Amerikanen zijn vijandige sfeer beu


De Amerikaanse regering heeft genoeg van de persoonlijke aanvallen door Israëlische ministers en parlementsleden op John Kerry. De afgelopen dagen is de Amerikaanse bemiddelaar in het vredesproces omschreven als onredelijk, obsessief, pro-boycot en zelfs antisemitisch.     ...
    Soms wordt het de Amerikaanse minister te machtig. In de loop van een discussie op Veiligheidsconferentie van München waarschuwde hij voor de gevolgen van een mislukking van het overleg en het vertrouwen op de statusquo. 'Er is een groeiende delegitimiserings-campagne in Israël aan de gang', zei hij. 'De mensen zijn daar heel gevoelig voor. Er wordt al gesproken over boycots en allerlei andere zaken. Schieten we daar samen iets mee op?'
    In Israël stak een storm van verontwaardiging op. Minister Yuval Steinitz (inlichtingendiensten), een vertrouweling van Netanyahu, noemde Kerry's waarschuwing 'beledigend, onredelijk en onaanvaardbaar'. Want: 'Je kunt van Israël niet verlangen dat het onderhandelt met een pistool tegen het hoofd.' Motti Yogev, Knessetlid voor Joods Thuis, vond zelfs dat de Amerikaanse minister zich antisemitisch had uitgelaten. Met zijn verwijzing naar de kans op boycots zou deze hebben geïnsinueerd dat voor Joden geldelijk gewin belangrijker is dan wat ook.

Bijzonder stuitend is hier een eufemisme. Wat een walgelijke lieden.

En men blijft maar proberen het erger te maken (de Volkskrant, 11-02-2014, column door Thomas Friedman (The New York Times). Vertaling: Leo Reijnen):
  De geweldloze Derde Intifada

Ik vraag me al een tijdje af waarom er geen Derde Intifada is gekomen, geen derde Palestijnse opstand op de Westelijke Jordaanoever. ...
    Maar hier in Ramallah is het duidelijk dat er een Derde Intifada aan zit te komen en wel de opstand die Israël altijd het meest vreesde: geen intifada met stenen of aanslagen, maar een van geweldloos verzet en een economische boycot. ...

Inderdaad ... Altijd geroepen door deze redactie: dit probleem is binnen een jaar opgelost, door een Europese boycot van Israël, tot het zich volledig terugtrekt achter de grenzen van 1967. Dus wat zetten de Joden in (Thomas friedman verschijnt in 2014 wekleijks in de Volkskrant - de zoveelste columnist van Joodse origine):
  De Derde Intifada wint ook aan kracht doordat Nelson Mandela en de vroegere president Ahmadinejad van Iran van het toneel zijn verdwenen. ...
    ... na het overlijden van Mandela willen veel van zijn volgelingen zijn werk voortzetten. Aan sommige universiteiten doen ze dat door Israël te boycotten tot er een eind komt aan de bezetting van de Westoever. De Israëli's verdenken sommige boycotters er terecht van dat ze deze zaak gebruiken als dekmantel voor antisemitisme.

Wat een ultieme gorigheid: bezwaar maken tegen de Israëlische staatmisdaden bestempelen als antisemitisme.

Hier de officiële formulering ervan (de Volkskrant, 26-05-2014, door Janny Groen):
  Antisemitisme lastig te meten, maar het groeit

Uit diverse onderzoeken blijkt dat antisemitisme leeft in veel Europese landen. Ook in Nederland moet het gevaar niet worden onderschat.


...    Ook in Frankrijk vielen twee jaar geleden vier doden bij een aanslag in Toulouse op een Joodse school. ...

Aanslag gepleegd door een moslim:
  De cabaretier Dieudonné maakt er furore met zijn antisemitische grappen

Is een neger.
  Het verbaast dan ook niet dat Frankrijk hoog scoort op de antisemitismelijst van de Amerikaanse Joodse organisatie Anti-Defamation League (ADL).

Vanwege het grote aantal in Frankrijk wonen Algerijnen en Tunesiërs.
  Ook België (27 procent) staat met stip genoteerd.

Door de grote hoeveelheid in België wonende moslims.
    Maar wat zeggen de Joden erover:
  De ADL mat antisemitische opvattingen aan de hand van elf negatieve stereotyperingen over Joden, zoals: ze zijn loyaler aan Israël dan aan hun land van vestiging, en: ze zijn rijk en hebben te veel macht in de zakenwereld. Wie zes van de elf stellingen onderschreef, is volgens de ADL-criteria een antisemiet.

Gore leugens. Want Joden zijn gemiddeld loyaler aan Israël dan aan hun land, kijk bijvoorbeeld maar naar hoe ze in Nederland schrijven over Nederland uitleg of detail , en Joden zijn rijk, zie bijvoorbeeld de rij oligarchen in Rusland en Oekraïne, en natuurlijk in Amerika in de financiële wereld (en waren rijk want ze krijgen nog steeds hele musea aan schilderijen terug van voor de Tweede Wereldoorlog). Dus dat zijn geen anti-Joodse gevoelens, maar is het constateren van al dan niet gewenste sociale fenomenen. En iedereen mag sociale fenomenen ongewenst vinden.
    Inmiddels is er op deze website ook een verzameling gemaakt van bronnen die laten zien waar dit allemaal voor dient - zie hier uitleg of detail .

Een voortzetting van de voorbeelden (de Volkskrant, 16-08-2014, ingezonden brief van Frans Dumortier (Charles Ducal)):
  'Jodenallergie'

In zijn column 'Falafelman' beweert Arthur van Amerongen dat ik, Dichter des Vaderlands van België, een 'jodenallergie' heb en associeert hij mij met Dieudonné M'bala M'bala (DiDu, 11 augustus). Dit op basis van mijn gedicht As in de mond (zie www.dichterdesvaderlands.be). Deze aantijging is ridicuul en beledigend.
    Mijn gedicht is een aanspreking tot de staat Israël, zoals vertegenwoordigd door zijn ideologen, kolonisten, soldaten en politici. Het lezen als gericht tot alle Joden getuigt van kwade wil, gezien de vele concrete en duidelijke verwijzingen naar de politiek en de geschiedenis van Israël. Het klaagt de terreur tegen de Palestijnse bevolking aan, van 1948 tot nu, en het misbruik dat het zionisme maakt van het joodse geloof en de herinnering aan de Jodenvervolging om deze terreur te rechtvaardigen en kritiek erop de mond te snoeren.
    Over de naziterreur tegen de Joden staan in mijn bundel De buitendeur gedichten die geen twijfel laten over het onderscheid dat ik maak tussen de Joodse slachtoffers toen en de Israëlische agressor nu. 'Jodenallergie' is racisme. Een aanklacht tegen Israël is een vorm van moreel verzet. Ik zeg dit met klem omdat steeds meer Joodse mensen en organisaties zich distantiëren van de ideologie en de politiek van Israël. Bovendien ben ik bij het schrijven van het gedicht voor een groot deel gevoed door Israëlische en Joodse bronnen: van de orthodoxe rabbijnen van Neturei Karta over historici als Shlomo Sand en Ilan Pappé tot de krantenstukken van Gideon Levy en Het verhaal van Chirbet Chiz'a van S. Yizhar.
    Mag ik tot slot hopen dat de 'humor' van Van Amerongen niet exemplarisch is voor het niveau van het debat in Nederland?

Waarmee over deze zaak alles gezegd is.

In Nederland woedt in 2014 in de door Joden gedomineerde media uitleg of detail een discussie over een zaak aangekaart door andere allochtone immigranten (Joden zijn semieten en afkomstig uit het Midden-Oosten - dus allochtoon - en in de preaktijk door zuch tegen Nederland te keren uitleg of detail ). Bij Joop.nl (van de VARA die ook in de reguliere media het vuur het hardst opstookt) vindt je daarvan weer de meest rabiate varianten - uit piëteit met de lezer laten we eerst de kop even weg (Joop.nl, 03-11-2014, door Patricia Schor - Onderzoeker, promovenda):
  ...
Alvorens de zitting van de Raad van State van 16 oktober, ontving ik, samen met Perez Jong Loy, Sunny Bergman, en Quinsy Gario, een kopie van het hoger beroepsschrift van de burgemeester van Amsterdam, geadresseerd aan de rechters van de Raad. Daarin legt van der Laan’s advocaat uit waarom de burgemeester in hoger beroep ging tegen de beslissing van de Rechtbank Amsterdam (Zwarte Piet is een negatieve stereotype, het tast het fundamenteel recht aan op het privé leven van Amsterdamse zwarte burgers, de burgemeester zou de belangen van deze burgers in acht moeten nemen bij het toetsen van de vergunningsaanvraag voor de Sinterklaasintocht). De beslissing van de Rechtbank Amsterdam wordt door de Raad van State heroverwogen. De uitspraak is op 12 november, een paar dagen voor de intocht.    ...

Kennelijk is mevrouw Schor op één of andere manier direct betrokken bij de zaak. Wie is dan mevrouw Schor:
  Ik stond voor de Raad van State als moeder van twee (witte) kinderen. Als Jood leer ik mijn (joodse) kinderen de rijke geschiedenis van het jodendom

Enigszins verwarrend, maar mevrouw Schor lijkt "Joods" gelijk te stellen met wit, wat een absolute leugen is. "Wit" staat voor blanke Nederlanders, en blanke Nederlanders behoren tot de Kaukasische etnie, meer specifiek die van de onderetnie der Germaanse volken. Als Jood behoort mevrouw Schor tot de Semitische etnie.
    En mevrouw Schor is een Joodse racist, aangzien ze haar etnie opvoert voordat ze gaat argumenteren, dus ter onderbouwing van haar argumenten. Bovendien erkent ze dat ze haar kinderen racistisch opvoedt - haar aanpak is dezelfde als van de nazi's die hun kinderen wilden opvoeden in het Ariërdom - wat zijn meest vaste vorm kreeeg in het Lebesborn-project uitleg of detail . Mevrouw Schor heeft een privé-Lebensborn-project.
    Maar deze bekentenis dient een doel:
  ... , én het stigma die Joden droegen, ons verleden van uitbuiting en moord.

En dat doel is: smijten met de holocaust. Het verbale atoomwapen.
    Dit gaat ze toepassen op de onderhavige zaak - de inleiding:
  Het beroepsschrift van de advocaat van de burgemeester gaat voornamelijk over twee zaken. Ten eerste vindt hij dat de discussie over Zwarte Piet plaats hoort in ‘de maatschappij’ (en niet in de rechtbank). De burgemeester heeft, volgens zijn schrift, een neutrale rol als mediator in dit ‘maatschappelijk debat'. ...
    Ten tweede beargumenteert de advocaat van de burgemeester ... dat hij beperkte taken en mogelijkheden heeft bij het beoordelen van de aanvraag voor een evenement vergunning. Van der Laan is ... niet bevoegd zo’n aanvraag te toetsen op (de schending van) fundamentele rechten. Hij kan het dus niet, hij mag het zelfs niet doen.
    Voor een leek als ik, is het moeilijk te begrijpen hoe ambtelijke regels voorrang krijgen boven moraal en ethiek.

Mevrouw verklaart zichzelf een "leek", en bewijst dat onmiddelijk - in alle opzichten. Ze voert namelijk de begrippen 'moraal' en 'ethiek' in, zonder te weten dat er geen "de moraal" en "de ethiek" bestaan, maar talloze vormen van moraal en ethiek. En dat daarover al sinds het ontstaan van de capaciteit tot spreken een heftige strijd is. Wat mevrouw Schor dus bedoelt, is dat 'de ambtelijke regels' voorrang krijgen boven háár moraal en háár ethiek.
    Typisch Joods. Denken in absolutismen en dan ook nog denken dat hun absolutisme voor iederen geldt. Zo is de Joodse godsdienst begonnen, die de wereld als 8000 en meer jaar vergiftigt in haar vele vormen.
    Volgende zin:
  Voor een gewone burger als ik is het moeilijk te bevatten dat door de formalistische toepassing van regels, de overheid racisme een vrij brief geeft.

Een niet uit het voorgaande volgende opmerking. Dit is doodgewoon een stelling: bij de rechtzaak is moraal en ethiek betrokken, en wel in de vorm van racisme. Dat is wat Engelsen noemen: "begging the question" - de conclusie als inbouwen voordat de argumentatie is begonnen. Als deze kwestie racisme is, hoef je niet te argumenteren, want racisme is verboden. Maar dat moet je dus eerst wel aantonen dat de kwestie er eentje van racisme is. Doe je dat niet, dan maak je je zélf schuldig aan racisme, zodra je aanklacht op een bepaalde etnische groep is gericht.
    Volgende zin/alinea:
  Sinterklaas is hét Amsterdamse (en Nederlandse) kinderfeest bij uitstek. Kinderen wachten vrijwel het gehele jaar hierop. In november en december komen ze dagelijks in aanraking met het figuur Zwarte Piet op school, in winkels, televisie, overal in de publieke sfeer.

Juist ja ... Mevrouw Schor richt haar aanklacht inderdaad tot een bepaalde etnie: iedereen die Sinterklaas met Zwarte Piet viert en dat zijn de blanke Nederlanders want de rest wil Zwarte Piet weg (Joden, negers én moslims verklaren zich tot nu toe unaniem tegen Zwarte Piet, in de media). En wat doen die blanke Nederlanders:
  ... het feest incluis Zwarte Piet niet alleen wordt goedgekeurd, maar vrijwel zeker ook vergoelijkt.

Ze vergoelijken Zwarte Piet. Dus het gebruiken en vergoelijken van Zwarte Piet is racisme. Niet bij wijze van argumentatie, maar gewoon omdat het zo is. Kennelijk. Want dat is 'ethiek en moraal' - dat Zwarte Piet racisme is.
    Maar dat is het niet alleen ...
  Ik heb mijn kinderen geleerd dat in diezelfde 19de eeuw, toen Zwarte Piet geïntroduceerd werd aan de veel oudere Sinterklaas traditie, een andere raciale karikatuur, dat van de Jood, ook deel uitmaakte van de volkscultuur in het Westen. Men vond, toen, amusement in het naspelen van 'de Jood' als gierige persoon, met zijn grote neus, zijn bochel en zijn zak geld. Dat was, heb ik mijn kinderen geleerd, het pesten van een groep die op vele andere manieren als minderwaardige behandeld werd. We hebben dat terecht niet meer. Daarentegen, blijft de raciale karikatuur van zwarte mensen een centrale rol spelen in de Nederlandse volkscultuur, zowel binnen openbare instanties, zoals scholen, als buiten, rond het grootste nationale volksfeest, Sinterklaas.

Juist ja ... Na de gelijksteling tussen bezwaren tegen allochtone immigratie en antisemitisme, hebben we nu de gelijkstelling tussen Zwarte Piet en antisemitisme. En de holocaust.
    En Nederlanders zijn gewoon heel foute mensen, dat ze niet naar de negers en de Joden willen luisteren:
  In de dialoog die wij moeders al 3 jaar hebben met de school van onze kinderen, hebben we nooit gewillige oren gevonden om een ernstig probleem, racisme in het basisonderwijs, te confronteren. De school heeft altijd vastgehouden aan de traditie, de kwestie van racisme bleef onbespreekbaar. Op zo’n manier werd racisme juist gesanctioneerd en nog ernstiger, de school doet vol overtuiging aan blackfacing. Recentelijk zei de school tegen ons dat zij 'het maatschappelijk debat’ volgt. Hierbij plaatst de school het debat tussen deze moeders en de school zelf buiten de sfeer van het zogenoemd 'maatschappelijk debat’.

Waarna nog een paar keer een herhaling van zetten plaatsvindt: "de overheid moet ingrijpen omdat Zwarte Peit racisme is". Zonder dat hier bewijs in welke vorm dan ook aan te pas komt.
    Maar mevrouw Schor vertrouwt natuurlijk op dat ijzersterke wapen: de holocaust. Wat dan ook triomfantelijk als vlag boven haar bijdrage aan de haat jegens de Nederlanders wordt gevoerd:
  Overeenkomsten tussen Zwarte Piet en antisemitisme

Waarop een mens van Joodse origine die dit werkelijk gelooft, met de lessen van de geschiedenis kennelijk voor in de geest, één en slechts één zinnig besluit kan nemen: onmiddellijke emigratie. Dat ze het niet doet, bewijst dat haar positie volstrekt voos en hypocriet is.
    Dus daar waar zij zichzelf toewenst:
  ...wens ik mijn kinderen en alle andere Amsterdamse en Nederlandse kinderen een komende Sinterklaas zonder racisme. Ik wens ze een intocht zonder Zwarte Piet.

... wenst deze redactie langs dezelfde lijn:
  ...wens ik mijn kinderen en alle andere Nederlandse kinderen een komende Sinterklaas zonder Joods- en negeriaans haatdenken. Ik wens ze een land zonder haatjoden en haatnegers.

Maar dat zal wel moeilijk gaan, want ze beheersen de "Nederlandhaat"-media. Kijk nog maar eens naar deze uitzending van Pauw uitleg of detail (06-11-2014), gepresenteerd door Jeroen Pauw, Joods, en geregisseerd door Herman Meijer, vermoedelijk Joods, waarin den volke nogmaals ingepeperd wordt: "Zwarte Piet moet veelkleurig dus niet zwart". Want dat is de manier waarop zelfs de boksportschoolmeneer kan bewijzen ook een mens te zijn en er bij te horen (na 3:10 min.).


Naar Sociologische krachten , of site home .

8 feb.2013