Bronnen bij Westerse organisatie: gezag en macht

De relatie tussen gezag en macht

is in hoge mate een weerslag van de sociale verhoudingen binnen een maatschappij of cultuur: hoe hiërarchischer een cultuur, hoe meer "macht" in plaats van "gezag". Oftewel: hoe niet-westerser, hoe meer macht in plaats van gezag.

Dit begint al binnen Europa, te starten in Nederland (de Volkskrant, 15-01-2014, van verslaggever Wilco Dekker):

Diversiteit kleurt de bedrijfstop

Het hogere management van grote Nederlandse bedrijven is behoorlijk internationaal, blijkt uit onderzoek van de Volkskrant. Dat werkt goed, al zijn er ook cultuurbotsingen.

Tussentitels: Nederlanders hebben een cultuur met 'een lage context': jullie zijn tamelijk direct, ja

Als Peter Jenkins vergadert met de Aziatische topmanagers van chipmachinefabrikant ASML, laat hij altijd een partijtje gele Post It-papiertjes aanrukken. In de Aziatische cultuur staat het namelijk - geheel in tegenstelling tot de Nederlandse - niet in erg hoog aanzien luid en duidelijk je eigen mening uit te venten.
'In een collectieve cultuur als de Japanse is nee zeggen zelfs onbeleefd. Door ze antwoorden te laten opschrijven op de gele papiertjes, in onze voertaal Engels, voelen de Aziatische collega's zich toch vrij hun mening te uiten', zegt Jenkins. 'In de Aziatische cultuur gaat het erom wat er wordt gezegd, maar vooral ook om wat er níét wordt gezegd. Daar moet je goed op letten, heb ik de afgelopen jaren geleerd.' ...

Waarom zijn er dan toch die gele papiertjes? Waarom niet gewoon de Aziatische cultuur overgenomen? Antwoord: omdat dit een technologisch bedrijf is, en in een technologisch bedrijf gaat het erom of iets al dan niet werkt. Komt iemand met iets dat niet werkt, moet er op één of andere manier "Nee" tegen hem gezegd worden.
En dit is natuurlijk slechts een enkel voorbeeld van het grote belang in een technisch bedrijf: open communicatie is van het grootst mogelijk belang. En dit geldt voor alles dat gaat om objectieve werking, objectieve werkelijkheid en inhoud in het algemeen.
Dus die Aziatische cultuur is bij ASML niet gelijkwaardig. En bij al die andere genoemde zaken ook niet. De Aziatische gezagscultuur (waarover verderop meer) is een belemmering op goed functioneren in inhoudelijke omstandigheden. En voor andere culturen geldt dit nog veel meer. Waarbij de Nederlandse cultuur er in bijna alle opzichten positief uitschiet:

Op mondiale schaal wordt er onderscheid gemaakt tussen de Amerikaanse cultuur (met de nadruk op prestaties en efficiency), de Europese (minder hiërarchisch, meer individu) en de Aziatische, waar het collectief voorop staat. Nederlanders fungeren vaak als 'Mister Switch', zegt Caroline Visser van KPMG. 'Wij' kunnen onszelf goed neutraal opstellen en de plooien tussen andere culturen gladstrijken, helemaal als we er zelf beter van worden. 'Dat is onze VOC-mentaliteit', zegt Visser. 'Het zit al eeuwen in ons dat we goed kunnen accommoderen.'
Als Brit bij een Nederlands bedrijf - 'jullie zijn tamelijk direct, ja'- kan Peter Jenkins van ASML dat beamen.

Welke constateringen door de Volkskrant vervalst en misbruikt worden voor een pleidooi voor diversiteit:

... Peter Jenkins van ASML dat beamen. Voor hem is het geen vraag meer of de diverse nationaliteiten in de top belangrijk zijn voor de chipmachinefabrikant. 'Het is zelfs essentieel voor een bedrijf zoals ASML, met 60 tot 70 procent van de omzet in Azië, nog eens 20 tot 30 procent in Amerika en 5 procent in Europa. Dat succes was niet mogelijk geweest zonder de verschillende culturen van de klanten en het management te begrijpen.'

Het is belangrijk om "inboorlingen" uit andere culturen in je bedrijf te hebben, om met die "inboorlingen" te communiceren op een manier die zijn begrijpen - dat wil zeggen: die zij "passend", "fatsoenlijk" en "sociaal aanvaardbaar" vinden. En die vrijwel altijd neerkomen op verbale trucs om bestaande wanstaltige gezagsverhoudingen te verzachten en/of verhullen. Maar dat is geen "waarde" van diversiteit", maar "nuttigheid", wat een geheel andere zaak is: het kan nuttig zijn iemand een klap voor zijn kop te geven, maar "klappen voor koppen geven" is geen (positieve) waarde.
En dit alles draait dus om gezagsverhoudingen:

Maar er is ook onderzoek dat weerspreekt dat diversiteit beter werkt. ...
    Dat gevaar is niet ondenkbeeldig. Zo liggen Groot-Brittannië, Duitsland en Nederland weliswaar vlak bij elkaar, maar kennen de nationale culturen heel andere waarden. Dat leidt geregeld tot wederzijds onbegrip, blijkt uit onderzoek. Nederlanders zijn bijvoorbeeld 'laag-hiërarchisch', op de schaal van democratisch naar autocratisch.
    Een Brit volgt uit respect voor hiërarchie normaal gesproken de instructies van het senior management op, maar in Nederland gaat daar eerst een democratisch proces vol gepolder aan vooraf. De discussie gaat door totdat er consensus is. ...
    Nog zo'n bron van onbegrip: Nederlanders hebben een cultuur met 'erg lage context'. Anders gezegd: we zijn nogal direct. Voor culturen met een hogere context, zoals de Britse, kan dat onbeschoft overkomen. Andersom kan een Brit een plan heel beleefd 'interesting' noemen, terwijl hij eigenlijk bedoelt dat het niks is en dat je snel terug moet komen met een beter idee. Een Nederlander moet dat maar net door hebben.

En er is geen enkele twijfel wat hier de betere aanpak is, en wat de natuurlijke evolutie van culturen zal overleven: de waarheid wint op den duur altijd van de leugen, want de natuur zelf liegt niet. En dat 'interesting' van de Britten mogen zij zelf wel natuurlijk vinden, het is gewoon een leugen, omdat ze het zelf in andere contexten tegenovergesteld gebruiken.
En op precies dezelfde manier zijn hun hiërarchische gezagsverhoudingen, die de oorzaak zijn van de verbale leugens, ook minderwaardig.

Over meer noordelijk streken zijn op het ogenblik nog geen gegevens. Wel als je naar het zuiden gaat (Volkskrant.nl, 01-05-2012, door Evert van Wijk. Evert van Wijk is Nederlander en werkt als communicatieadviseur voor o.a. Belgische toppolitici, waaronder oud-premier Yves Leterme. Hij is auteur van Waarom Belgen niet kunnen voetballen en Nederlanders nooit wereldkampioen worden - over cultuurverschillen tussen Belgen en Nederlanders, Lannoo (BE) en Scriptum (NL), 2010, 3e druk):

'De Belgische maatschappij is vrouwonvriendelijker dan de Nederlandse'

... Wat me destijds ook opviel, was dat er los van het man/vrouw-aspect anders met de hiërarchie werd omgegaan. In België is de baas nog echt een baas, terwijl er in Nederland veel minder machtsafstand binnen de arbeidsrelatie bestaat. De Belgische ondernemingscultuur wordt veel meer dan de Nederlandse gedomineerd door strikte machtsverhoudingen, terwijl de Nederlander zijn baas vooral als medeteamlid ziet. Immers, vanuit de Nederlandse calvinistische (egalitaire) achtergrond kan een manager geen macht en gezag laten gelden enkel en alleen omdat hij jouw baas is. Daarom beschouwen Nederlanders gezag en macht vanuit de hiërarchie veel minder als afdwingbaar. Macht, gezag en respect zijn in andere woorden niet aan een positie verbonden. Je moet ze als baas verdienen!
Zo mag je in Nederland in de regel best naar de baas van de baas gaan als je daar een goede reden voor hebt. Haal dat echter niet in je hoofd als je een Belgische directe chef hebt, want als je die ongevraagd passeert dan is dat vaak dodelijk. ...

Hetgeen, ietwat bekender, erger is in Frankrijk (de Volkskrant, 13-09-2006, van verslaggever Michael Persson):

‘Economische potentie van ruimtevaart is enorm’

Het grootste Nederlandse ruimtevaartbedrijf, Dutch Space, is overgenomen door EADS, bekend van de A380 en de Ariane-raket. Bart Reijnen, de nieuwe topman: ‘De budgetten in Nederland blijven achter.’
...
Zijn de culturele verschillen tussen die twee niet problematisch?
‘Ik kan hier een hoop vooroordelen noemen die gedeeltelijk waar zijn. ...
‘Fransozen houden ook veel meer rekening met hogere belangen. ... Zelfs al weet een Franse techneut dat een kunststof romp beter is dan aluminium romp, dan nog zal hij zeggen dat de romp van aluminium moet worden, als het management dat vindt. ... ’

Waar als vanzelfsprekend dit bij hoort (de Volkskrant, 18-03-2011, van correspondent Ariejan Korteweg):

Interview | Pierre Lascoumes, jurist en auteur

'Corruptie? Franse politici verkeren in een grijze zone'

Clearstream, Angolagate, de zaak-Chirac, de zaak-Woerth-Bettencourt, MAM in Tunesië, Fillon in Egypte - bijna wekelijks komen Franse toppolitici in opspraak op verdenking van misbruik van hun positie. ...

Weer wat zuidelijker, weer wat erger (Dagblad De Pers, 11-10-2007, door Andrea Vreede):

Corruptie | Eerst zichzelf verijken, daarna pas het land

Italianen zijn hun politici beu

Donkere wolken van woede en onvrede pakken zich samen boven de Italiaanse politiek. De overgrote meerderheid van de kiezers is de arrogantie en inefficiëntie van hun politieke leiders zat. Alles moet anders. Maar hoe?

Regering of parlement, rechts, katholiek-midden of links, het is allemaal een pot nat. Van post-fascisten en ex-christen-democraten tot post-communisten en echte communisten, in Italië denkt iedereen alleen maar aan zichzelf en niet aan het landsbelang. Het is één grote, graaiende, geld verspillende kaste. Uiteen opiniepeiling eind september blijkt dat bijna vier op de vijf Italianen geen enkel vertrouwen meer hebben in de politiek.
De golf van walging en ontevredenheid die het land overspoelt is in mei ontstaan. Toen verscheen het boek van twee journalisten, Sergio Rizzo en Gian Antonio Stella, waarin tot in detail te lezen valt hoe de Italiaanse politieke klasse sinds eind jaren zeventig privilege op privilege stapelt en wat dat de burgers allemaal wel niet kost. Vier miljard euro per jaar, schrijven de beide journalisten in het boek dat niet toevallig de titel La Casta (De kaste) draagt. Inmiddels zijn er een miljoen exemplaren van verkocht. ...

Dat was Itlalë

De volgende stap "zuidelijker". Van Griekenland is inmiddels (2012) bekend dat de leidende klasse heel het land heeft leeggestolen - hetgeen ze konden doen door hun positie van macht (de Volkskrant, 04-10-2011, door Rens van Tilburg, econoom):

Doorbreek de macht van de Griekse elites

Het redden van Griekenland via verruiming van het eurogarantiefonds heeft alleen zin als een einde wordt gemaakt aan het Griekse nepotisme.

Tussentitel: Breng democratie terug naar haar bakermat door Griekenland soevereiniteit te laten overdragen

De euroleiders maken zich op voor hun zoveelste 'definitieve' antwoord op de eurocrisis. ...
...Het echte Griekse probleem wordt namelijk niet benoemd, laat staan aangepakt.
Dat probleem is dat in de Griekse samenleving niet talent en inzet, maar afkomst en relaties je plek bepalen. Nu is geen enkele samenleving helemaal meritocratisch of nepotistisch. Maar Nederland is overwegend meritocratisch en Griekenland is sterk nepotistisch. Macht en eigendom zijn zo sterk geconcentreerd dat de heersende elites hun positie telkens weten te consolideren. De Grieken hebben bij verkiezingen de keuze: laten we ons de komende jaren door de hond bijten of toch liever door de kat?

Nauwkeurig verwoord.

Waarna we een geografische sprong maken naar een nog zuidelijker uitloper van de westerse cultuur (de Volkskrant, 02-09-2006, door Maud Effting):

Het leven is ook gewoon lachen

BNN is de nieuwe VPRO, zegt BNN-voorzitter Laurens Drillich aan het begin van het nieuwe tv-seizoen. ...
...
Waarom bent u gestopt met Endemol Mexico en teruggekeerd naar BNN?
... ‘Verder is de Mexicaanse bedrijfscultuur heel politiek. Endemol viel onder Televisa, een bedrijf met 17 duizend werknemers. De president-directeur was eigenlijk de enige die beslissingen nam in het bedrijf. Maar als je 17 duizend werknemers hebt en er nemen hooguit vier mensen besluiten, dan verkeert de rest – en ik ook – nogal vaak in onzekerheid. Bovendien gingen we de ene dag die kant op, en de volgende dag zonder uitleg de andere kant. Het grootste deel van de mensen zei altijd ja en stelde geen kritische vragen. ...

De Latijns-Amerikaanse machocultuur is natuurlijk ook iets macht voorop staat, en inspraak dus niet geduld wordt.

In de techniek komen dat soort zaken altijd wat helderder langs (de Volkskrant, 30-12-2008, column door Pieter Hilhorst):

Beleefdheid is dodelijk

Als een vliegtuig dreigt neer te storten, zijn goede omgangsvormen wel het laatste om je druk over te maken in de cockpit. Toch worden veel vliegtuigrampen veroorzaakt door misplaatste beleefdheid.
    Neem vlucht Avianca 052. Het is slecht weer. Boven Kennedy Airport in New York cirkelen verschillende vliegtuigen. Een eerste landingspoging van Avianca 052 is mislukt. De brandstof is bijna op. De co-piloot meldt dat aan de verkeersleiding. Maar de manier waarop hij dat meldt is meer dan onhandig. Hij zegt het terloops, op het einde van een zin vol technische informatie over hun koers. Het is geen wonder dat deze waarschuwing bij de verkeersleiding niet aankomt. Hij zegt niet dat er sprake is van een noodgeval. Hij zegt niet dat hij onmiddellijk opnieuw moet landen omdat de brandstof anders op is. Dus plaatst de verkeersleiding Avianca 052 gewoon achter in de rij van vliegtuigen die wachten op toestemming om te landen. Even later valt een motor uit, daarna de tweede. Het vliegtuig stort neer omdat de kerosine op is.
    Hoe is het mogelijk dat iemand zich, oog in oog met een wisse dood, zo passief opstelt? Volgens Malcolm Gladwell, de Amerikaanse schrijver van het boek Outliers (in Nederland verschenen onder de titel Uitblinkers) heeft het te maken met de culturele achtergrond van de piloten. Zowel de piloot als de co-piloot is Colombiaan. Ze durven zich niet assertiever op te stellen tegenover de New Yorkse verkeersleiding.
    Maar niet alleen misplaatst ontzag voor de verkeersleiding is soms dodelijk. Het blijkt dat vliegtuigen vaker neerstorten als de gezagvoerder vliegt dan als de co-piloot achter de stuurknuppel zit. Als een gezagvoerder ziet dat zijn co-piloot iets fout doet, geeft hij orders om het anders te doen. Is het andersom, dan beperkt de co-piloot zich vaak tot suggesties. Als de gezagvoerder de waarschuwingen negeert, bezit die zijn ziel in lijdzaamheid.
    Hoe hiërarchischer de cultuur is in het land waar de piloten vandaan komen, hoe onderdaniger de co-piloten en hoe vaker het mis gaat, zo blijkt uit een onderzoek naar vliegtuigrampen van Boeing.   ...

Hetgeen zich voortzet over de hele wereld.

Waarmee we tevens de stap zetten van de westerse naar niet-westerse culturen. Hetgeen ook in dit opzicht een kwalitatieve stap is - oftewel: het kwantitatieve verschil is dusdanig groot dat er nieuwe soorten verschijnselen optreden. Beginnende met de oversteek naar Noord-Afrika, naar de uitlopers van de islamitische cultuur (de Volkskrant, 15-01-2009, door Greta Riemersma):

Werknemers in Marokko als honden behandeld

Intrigerende foto's in de Marokkaanse krant Al Massae deze week: een Jaguar staat geparkeerd middenin een menigte, ervoor zitten gewonde en zichtbaar verbijsterde mannen op de grond. Er is sprake van een ongeluk, dat is duidelijk, ...
    Wat is het geval? Werknemers van het beveiligingsbedrijf LBS uit Kenitra demonstreren omdat ze twee maanden geen salaris hebben ontvangen. Op dat moment komt de directrice van LBS aanrijden, die ontdekt dat de toegang tot haar bedrijf door demonstranten is geblokkeerd. Zij geeft gas, waardoor zij acht van haar werknemers overhoop rijdt. Daarna wordt zij meegenomen door de politie, terwijl zij roept: 'Mijn hond, mijn hond.' Dit slaat op haar keffertje dat in de Jaguar is achtergebleven. Zij maakt zich zorgen over het dier.
    De directrice is Laila Ben Seddik, de dochter van een bekend vakbondsleider, Mahjoub Ben Seddik van de Union Marocaine du Travail (UMT). Dat heeft tot gevolg dat de acht slachtoffers hun aanklacht niet durven doorzetten. Hun wordt beloofd dat zij hun achterstallige salaris krijgen betaald, plus een vaste aanstelling.
    In dezelfde krant staat een vlammend commentaar van Rachid Niny, de hoofdredacteur. 'Werknemers worden als honden behandeld', schrijft hij. Bovendien ziet hij duidelijke overeenkomsten met nogal wat andere recente incidenten. Altijd zijn daar familieleden van hooggeplaatste personen bij betrokken: zij rijden op twee portiers van een discotheek in omdat zij niet naar binnen mogen, zij rijden een agente overhoop die een stopteken geeft. En altijd worden deze familieleden van hooggeplaatste personen ofwel niet vervolgd ofwel psychisch ziek verklaard.
    ... vraag gewone Marokkanen wat zij hiervan vinden en ze zeggen: 'Tja, dit is Marokko.' Zij weten hoe het hier gaat. Wanneer hoor je de gewone Marokkanen dan wel verbaasde kreten slaken? Als het anders gaat, zoals afgelopen zomer toen een dochter van een hoge militair tijdens haar eindexamen werd betrapt op spieken. Haar leraar schorste haar, maar haar vader, de hoge militair, liet het daar niet bij zitten. Hij ging de leraar te lijf, waarna de leraar aangifte deed. En de leraar weigerde de aangifte in te trekken, waarna de hoge militair werd bestraft.
   Daarover sprak in Marokko toen iedereen.

Kortom: de status van een werknemer is dus inderdaad nauwelijks hoger dan die horige of slaaf - en ook in Marokko. Vermoedelijk is het in de rest van Afrika nog erger, maar dat niveau gaat ons moderne Westerse verstand te boven.

Een voorbeeldje uit een mogelijk onvermoed terrein (Dagblad De Pers, 29-06-2007, door Marcel Hulspas):

De farao en zijn tandje

Afgelopen woensdag was het weer eens ouderwets Hawassdag. De complete wereldpers hing weer aan de lippen van de secretaris-generaal van de Egyptische Raad voor Oudheden, Zahid Hawass. Hij had groot nieuws. Hij had de mummie gevonden van Hatsjepsoet, de enige vrouwelijke farao. ...
Hawass beslist wie er in zijn land mag graven, wanneer en waar. Het gros van de verzoeken wijst hij af en onderzoekers die wél mogen komen, moeten op hun tellen passen. Zodra er iets interessants boven de grond dreigt te komen, moeten ze Hawass bellen. Hij komt dan kijken. Als de vindplaats interessant genoeg is, neemt hij het onderzoek over en gaat uiteindelijk ook met de eer strijken. Er gaan verhalen dat archeologen vondsten weer terug in de grond stopten, zodat Hawass ze kon komen 'ontdekken'. Maar geen onderzoeker zal klagen - dan kom je Egypte nooit meer binnen.
Zoals het een absoluut heerser betaamt, heeft Hawass ook een aartsvijand: de Bijbel. ...

Ook voor een niet-westers wetenschapper geldt: wie gezag heeft, grijpt macht.

En ook in het onderwijs dus (de Volkskrant, 10-04-2010, door Robin Gerrits):

Les in cultuur? Wees scherp

Scholen moeten leerlingen kritisch laten nadenken over hun eigen geloof, vindt pedagoog Hüseyin Susam.
...
Is er niet een dunne lijn tussen constructief maatwerk en het mogelijk schadelijker positieve discriminatie?
'...Een leraar moet immers ook kunnen omgaan met verschillende leertempo's. ...'.
'Het geldt ook voor de gereedschappen van de leraar. Die moet kunnen inzien dat het bij kinderen uit een bevelshuishouding ...'

De islamitische cultuur kent in het gezin een bevelshuishouding. Logisch, want hun geloof is ook een bevelshuishouding. net als hun maatschappij, natuurlijk.

Nog een bevestiging (de Volkskrant, 29-04-2010, van verslaggever Menno van Dongen):

'Autoriteit werkt bij verhoor Marokkaan'

Rechercheurs die autoriteit uitstralen, hebben meer succes tijdens het verhoren van Marokkaanse verdachten. Dit blijkt uit een kleinschalig experiment van de politie Gelderland-Zuid.
Marokkaanse jongeren werkten beter mee als ze werden verhoord door een rechercheur in maatpak. Ze moesten ‘u’ zeggen tegen de ondervrager, die hen bewust tutoyeerde. Om zijn gezag te vergroten, haalde een collega koffie voor de rechercheur. Onderzoekster Karlijn Beune van de Universiteit Twente noemt het experiment, waar ze zelf niet bij betrokken was, ‘een mooie eerste aanzet’.
De bevindingen zijn herkenbaar. ‘Dit past bij aanwijzingen die ik tegenkom bij een groter onderzoek. Autochtonen letten tijdens hun verhoor vooral op de inhoud van het gesprek, terwijl verdachten uit culturen met meer statusgevoel, meer op autoriteit letten. Met Marokkaanse jongens moet je dus niet te amicaal omgaan.’
Het trucje met de koffie is illustratief. ‘Je moet als rechercheur nooit koffiehalen voor verdachten die denken in termen van status. Het ondermijnt je positie, want ze zien je dan als hun loopjongen. In hun wereldbeeld hoort een politieman de baas te zijn.’ ...

Voor de Marokkanen komt een groot deel van hun machtsdenken van de islam, wat minder geldt voor de Colombiaan, hoewel de katholieke kerk ook behoorlijk hiërarchisch is. Maar een vermoedelijk sterkere overeenkomst is het macho-karakter van de twee culturen.

Dat je gewoon op verdienste iets zou kunnen krijgen, is een voor niet-Westerse culturen moeilijke of niet behapbare gedachte (de Volkskrant, 30-04-2009, van verslaggeefster Anna van den Breemer):

Ook de allochtoon wil wel een lintje

‘Over Koninklijke onderscheidingen bestaan veel misverstanden in de Turkse gemeenschap’, spreekt voorzitter van het Inspraak Orgaan Turken (IOT) Aydin Akkaya het publiek toe in de Nieuwe Kerk in Den Haag. ‘Vaak heerst de opvatting dat lintjes bedoeld zijn voor hooggeplaatsten in de maatschappij.’ ...

Ongetwijfeld ook een deel van de redenen waarom ze weinig tot niets aan het soort werk nodig voor een lintje (onbaatzuchtig werk voor de gemeenschap

) doen

.

Nog een Turks verhaal: (de Volkskrant, 01-10-2010, door Arjen van der Ziel)

Jongeren terug naar het land van hun Turkse ouders

Jonge Turkse Nederlanders ontvluchten de islamofobie in Nederland en proberen aan de slag te komen in Turkije. Maar daar wachten andere problemen.

...   Makkelijk is de overstap, ook voor hoogopgeleiden, niet. Want de jonge emigranten stuiten, ondanks hun Turkse afkomst, op allerlei cultuurverschillen. ‘Ik dacht dat ik de Turkse cultuur kende, omdat ik ben opgevoed door Turkse ouders’, zegt Meltem Ücer. ‘Maar dat viel zwaar tegen.’
    Bedrijfskundige Ücer deed voor haar afstudeerscriptie aan de Universiteit van Twente onderzoek naar verschillen in de werkomgeving in Turkije en Nederland. Ze ontdekte dat de Turkse cultuur minder individualistisch is, en meer gebaseerd op groepsloyaliteit en persoonlijke relaties. Turkse bazen zijn vaak een soort vaderfiguren, die ook op de hoogte zijn van privézaken van werknemers. En ze zijn echt de baas. Hun gezag is veelal meer gebaseerd op leeftijd en senioriteit dan op kwaliteiten.
    ‘De baas beslist echt in Turkije’, zegt Ücer. ‘Ook al heb je iets heel goed uitgezocht en weet je dat hij eigenlijk iets anders zou moeten beslissen. Dan nóg is het vaak heel moeilijk om dat tegen hem te zeggen. Een Turkse baas neemt, vaak op zijn gevoel, zijn eigen besluit. Het is not done om kritiek op hem te uiten.’ ...

En hoe fundamenteel dit verschil is blijkt ook:

Lang niet alle jonge Turken uit Nederland slagen er dan ook in zich aan te passen aan die verschillen. ‘Toen ik in Istanbul aankwam om te studeren, vond ik het hier geweldig’, zegt Banu Çetin. ‘Dit is een prachtige stad om als student of toerist te bezoeken. Maar nu ik hier werk, vind ik het steeds moeilijker.’
... Geleidelijk ontdekte ze de schaduwzijden van Turkije.
Zo werkte ze een half jaar als manager bij een theater in Istanbul, maar ze kreeg slechts een fractie van het beloofde salaris uitbetaald. ‘Veel dingen hier zijn schijn. De gevel van een pand ziet er mooi uit, maar erachter stort het gebouw in elkaar. En zo is het met meer zaken. Mensen vertrouwen elkaar ook niet. Er is hier veel wantrouwen. Het is een harde samenleving.’ ...

En Turkije geld als één van de verlichtste islamitische landen ...

En Turkije geld als één van de verlichtste islamitische landen ...

En ze zijn er nog trots op ook (de Volkskrant, 18-05-2012, van verslaggeefster Elise Vermeeren):

Reportage | Debat tussen Turkse en Nederlandse topvrouwen

'Nederlandse topvrouw wil je vriendin zijn, dat is fout'

Waarom meer Turkse vrouwen in de top zitten dan Nederlandse? 'Omdat Turkse vrouwen zich gedragen als een man', zegt Funda Müjde, Turks-Nederlandse cabaretier tijdens een debat in het Amsterdamse Podium Mozaïek. 'Nederlandse vrouwelijke leidinggevenden willen bij hun voornaam aangesproken worden, willen je vriendin zijn en vragen zelfs om kritiek. Logisch dat ze niet worden gerespecteerd.' ...
Bereid zijn offers te brengen en hard werken, dat is de basis van succes, zegt Özlem Bozkert, parlementslid in Brussel. 'En schaamteloos bazig zijn.'

En je mag, naar analogie met bijna alle andere culturen, zonder meer aannemen dat het voor mannen dus nog stukken erger zal zijn.

Van welke machtshouding we wat betreft vrouwen in Nederland recent een proeve hebben gekregen, in de vorm van COA-directeur Nurten Albayrak, die haar stijl van managen zelf karakteriseerde als "stevig". We weten nu wat ze bedoelde (iedere psycholoog wist dat natuurlijk ook al, net als iedere kenner van "onregelmatige werkwoord" van Bertrand Russell: "I am firm , you are obstinate, he is a pig-headed fool")

(NOS.nl, 18-09-2011, door Hugo van der Parre en Bas de Vries

Angstcultuur onder personeel COA

De bedrijfscultuur bij het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) is compleet verziekt en er wordt onnodig veel gemeenschapsgeld uitgegeven.
Dat vertellen verschillende medewerkers en oud-medewerkers aan de NOS. Zij wijten dit vooral aan de managementstijl van bestuursvoorzitter Nurten Albayrak. Zij wordt een despoot en zonnekoningin genoemd.
Uit angst voor represailles willen de medewerkers niet dat hun namen bekend worden. Hun verhalen worden ondersteund door notulen en andere stukken die de NOS in handen heeft. ...

Klare taal.
Ter bevestiging; nicht Nehabat Albayrak heeft hetzelfde trekje, zie de uitzending van Pauw & Witteman hier

, waar ze ontkent dat haar Turkse achtergrond van belang is en uiterst geïrriteerd reageert op een vraag ernaar (om twee dagen later die Turkse achtergrond uitgebreid over het podium te dragen).

En nog een immigrantengeval (de Volkskrant, 13-06-2012, van verslaggevers Merijn Rengers en John Schoorl):

FORUM is nog altijd een 'ernstig verdeelde' club

Bij multicultureel instituut FORUM rommelt het door, ook na eerdere kritiek op hoofdbestuurder Harchaoui. Die vertrouwt op de reoganisatie.

FORUM, het instituut voor Multiculturele Vraagstukken, is een slecht geleide en intern ernstig verdeelde organisatie. Dat blijkt uit een strikt vertrouwelijk rapport, in bezit van de Volkskrant.
    Het rapport, dat dateert van september 2011, is opgesteld door interim-bestuurder Dineke Mulock Houwer. Deze oud-topambtenaar werd vorige zomer aangesteld bij FORUM naar aanleiding van een aantal kritische publicaties over het functioneren van de raad van bestuur van de multiculturele instelling. Deze raad van bestuur bestaat uit één man, de jurist Sadik Harchaoui - die tevens de voorzitter van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling is. Naar aanleiding van het rapport van Mulock Houwer wordt FORUM momenteel - onder begeleiding van Bureau Berenschot - gereorganiseerd.
    De klachten die de aanleiding vormden voor het aanstellen van Mulock Houwer behelsden de hoogte van het salaris en de declaraties van Harchaoui, maar ook de manier waarop hij leiding gaf aan het multiculturele kennisinstituut. Harchaoui zou, in de ogen van een deel van de medewerkers, te veel macht naar zich toe hebben getrokken en ongeschikt zijn als directeur.
    Mulock Houwer toont zich in het vertrouwelijke rapport kritisch over de 'grote concentratie van macht (en belasting)' bij Harchaoui, over het feit dat leidinggevenden 'geen aansturing/coaching door de bestuurder' ervaren, net als een gebrek aan 'binding en gezamenlijkheid' en 'breed gedragen besluitvorming'.   ...

Tja, Allah is de absolute baas, en het grote voorbeeld voor alle moslims ...

Een jaar later (de Volkskrant, 14-05-2013, van verslaggevers Merijn Rengers en John Schoorl):

Sadik Harchaoui weg als bestuursvoorzitter Forum

Tussentitel: Ik wil nu iets anders doen met mijn leven. Dit is en natuurlijk moment dat ik zelf heb gekozen - Sadik Harchaoui - ex-voorzitter raad van bestuur Forum

Sadik Harchaoui stapt per onmiddellijk op als voorzitter van de raad van bestuur van Forum, het Instituut voor Multiculturele Vraagstukken. Dat hebben de bestuurder en de raad van toezicht van het Utrechtse instituut maandag schriftelijk en afzonderlijk aan het personeel laten weten.    ...
    De voorzitter en enig bestuurder van Forum ligt al enkele jaren onder vuur bij een deel van zijn eigen personeel. Er waren onder meer klachten over de hoogte van zijn salaris en zijn declaraties. Ook was er ontevredenheid over de manier waarop hij leiding gaf aan het multiculturele kennisinstituut. Harchaoui zou, in de ogen van een deel van de medewerkers, te veel macht naar zich toe hebben getrokken en ongeschikt zijn als directeur.
    Deze kritiek werd vorig jaar bevestigd in een intern onderzoek door oud-topambtenaar Dineke Mulock Houwer. Zij constateerde een 'grote concentratie van macht (en belasting)' bij Harchaoui. Maar hij mocht na twee onderzoeken naar zijn functioneren blijven zitten.    ...

Verbetering is zeer moeilijk bij dit soort cultureel bepaalde zaken.

Nog een moslim in een positie van gezag (de Volkskrant, 04-10-2014, van verslaggevers Jan Hoedeman en Remco Meijer):

Spanning in PvdA-fractie over Arib

De benoeming van Khadija Arib tot fractiesecretaris is omstreden: de OR van de medewerkers was tegen, maar de fractie negeerde dat.

Tussentitel: Ze heeft zich onhebbelijk, autoritair en onaangenaam gedragen - Bron in PvdA-fractie

De verkiezing afgelopen dinsdag van het Kamerlid Khadija Arib tot fractiesecretaris leidt tot snel oplopende spanningen in de Tweede Kamerfractie van de PvdA. Dit blijkt uit interne correspondentie, in het bezit van de Volkskrant. De ondernemingsraad, die ongeveer 75 fractiemedewerkers vertegenwoordigt, gaf de eigen Tweede Kamerleden schriftelijk een negatief stemadvies voor Arib, omdat zij niet met personeel zou kunnen omgaan. ...
Aribs mogelijke verkiezing leidde tot grote ongerustheid in de ondernemingsraad (OR) van de Stichting Ondersteuning Tweede Kamerfractie PvdA (SOT), waar al het personeel onder valt. In een maandag verstuurde brief klaagt het personeel dat Arib 'met meerdere medewerkers een slechte werkrelatie heeft gehad'. Volgens de OR is zij daarom 'niet geloofwaardig' als fractiesecretaris, een functie waarin zij ook de personeelszaken moet doen. 'Ze heeft zich onhebbelijk, autoritair en onaangenaam gedragen', licht een fractiebron toe.
Eerder liepen de spanningen zo hoog op dat Arib uit de SOT werd gezet. ...

Vooralsnog lijkt alleen Ahmed Aboutaleb hier niet aan te lijden. Maar die is dan ook opgeleid in een technische studie ...

En het wordt natuurlijk al vroeg in de levensontwikkeling aangeleerd (de Volkskrant, 15-06-2013, van verslaggevers Bart Dirks en Sterre Lindhout):

Reportage | Ibn Ghaldoun, school onder vuur

Steeds is daar weer dat gevoel van wij tegen zij

... voormalig geschiedenisleraar Jeroen Rikkerink. ... Hij gaf er tot 2005 les, als een van de weinige autochtone leraren. ...
Voor Ibn Ghaldoun werkte Rikkerink op een school in Jordanië, waar zijn vrouw diplomaat was. 'Soms was het net of ik nog steeds in de Arabische wereld was. De directeur nam alle besluiten. Als je op schoolreisje wilde, moest je met hem theedrinken in de moskee om te onderhandelen.' ...

Iedere drager van enigerlei gezag/macht in de islamitische wereld acht zich de plaatsvervanger van Allah op aarde.
Waarmee tevens nog eens geïllustreerd wordt dat de import van mensen uit landen met foute culturen, ook noodzakelijkerwijs die foute culturen importeert. En dat die foute culturen door specifieke maatregelen buiten de deur gehouden moeten worden, dat wil zeggen: mensen als de Müjde's, de Albayrak's, enzovoort, degenen die hun zin willen doordrijven en niet luisteren naar "kritiek", geweerd uit functies waar ze hun bazigheid op de rest van Nederland kunnen botvieren.

Egypte geldt ook als zo'n verlicht islamitisch land (de Volkskrant, 28-07-2010, AFP, AP):

Egyptische agenten 'mishandelden' activist

In Alexandrië is dinsdag het proces begonnen tegen twee Egyptische politieagenten die beschuldigd worden van de illegale arrestatie en het mishandelen van een anticorruptie-activist.

...   Volgens getuigen sleepten de twee politiemannen Awad Suleiman en Mahmoud Salah hun slachtoffer, Khaled Said, uit een internetcafé, waarna ze hem op straat zodanig mishandelden dat hij overleed.
    Said had kort voordat de agenten hem oppakten een filmpje op internet gezet over corruptie bij de politie. Daarin was te zien hoe de twee agenten en een aantal anderen geld afkomstig uit een drugsdeal verdeelden.
    Na het incident gaven de autoriteiten als officiële doodsoorzaak op dat Said zou zijn gestikt in drugs die hij bij zijn arrestatie snel zou hebben proberen in te slikken.
    Veel Egyptenaren beschouwen het overlijden van de anticorruptie-activist als bewijs dat de politie en veiligheidsdiensten in Egypte zich boven de wet stellen. ...
    Burgerrechtenactivisten demonstreerden buiten de rechtszaal tegen de volgens hen lichte aanklacht tegen de twee agenten. De twee zouden volgens hen niet voor ‘mishandeling’ moeten terechtstaan, maar wegens het ‘martelen met de dood tot gevolg’. Daarop staat de doodstraf. Nu hangt de agenten een straf van maximaal vijftien jaar boven het hoofd.

En dit wordt in de rest van islamitische wereld, vaak geregeerd door koninklijke families, alleen nog maar erger, in variabele mate.

De andere kant op, langs het zuiden van Azië (de Volkskrant, 29-07-2006, interview door Renée Braams):

'Taboes zijn nodig'

Hoe voelt het om Nederlander te zijn? Dat moet volgens antropologe en aanstaand hoogleraar Halleh Ghorashi de kernvraag zijn in het integratiedebat. Zelf zit ze in twee culturen. ‘In Nederland probeer je samen ergens te komen. In Iran zet je alleen je eigen ego neer.’

... ‘Maar het meest waardevol vind ik het consensusgerichte denken en discussiëren. In Nederland probeer je samen ergens te komen, daar heb ik enorm veel van geleerd. Je vergadert hier ook eindeloos lang, je probeert elkaar echt te naderen. Dat vind ik de kern van democratie; dat kende ik niet uit Iran. In Iran luister je niet naar elkaar, welnee, je zet alleen je eigen ego en je eigen standpunt neer. ...

Iran is een eigenaardig geval, in dat het een eigen trotse cultuur had, die van het Perzische rijk en Darius enzovoort, en zich hebben laten onderdrukken door de moslims. Maar die gelijken natuurlijk in het hier relevante aspect: slechte machtsverhoudingen. Iets dat de migrante Ghorashi duidelijk met enige verbijstering constateert - ze had duidelijk nooit gedacht dat zoiets mogelijk was ...

Ietwat verderop ligt India. Daarvan weten we al dat het een kastenmaatschappij is

. Met de hoogste kaste als de absolute baas. De rabiaat slechte gezagsverhoudingen zijn daar dus volkomen ingekankerd. Veel slechter kan je je het nauwelijks voorstellen. Het loopt tot aan inteelt aan toe

. Dus het volgende bericht kan nauwelijks verbazing wekken (Volkskrant.nl, 16-08-2015, ANP):

Indiase agenten geschorst na blunder met vlag

De autoriteiten in de Indiase deelstaat Punjab zijn in verlegenheid gebracht door een blunder met de nationale vlag van het land. Twee politiemensen werden geschorst nadat de vlag ondersteboven was opgehangen tijdens de viering van Onafhankelijkheidsdag.

De vlag was tijdens de bijeenkomst in Amritsar ontvouwd door minister Bikram Singh Majithia van de deelstaatsregering, die vervolgens aan een speech begon. Pas na geruime tijd beseften de aanwezigen volgens de Times of India dat de 'Tiranga' ondertussen verkeerd was opgehangen.
De zaak leidde tot veel commotie. Minister Majithia ontkende eerst dat er een fout was gemaakt, om later te eisen dat de verantwoordelijken voor de blunder streng aangepakt zouden worden. Dat bleken twee agenten te zijn.
Binnen een uur kondigde het districtsbestuur op een haastig belegde persconferentie aan dat de politiemensen zijn geschorst. Ook komt er een officieel onderzoek naar het pijnlijke voorval. ...

Volkomen zieke "gezags"-verhoudingen. Als eerste die ontkenneing: "De vlag hing niet omgekeerd" terwijl dat overduidelijk wel zo moest zijn want anders was er geen ophef. Maar een omgekeerde vlag deed af aan zijn eigen onfeilbaarheid, dus ...
En dan ten tweede die rabiate reactie richting de "onderdanen" ...

Verder naar een gebied dat wij wat beter kennen. Voor het huidige Indonesië was aldaar het oude Nederlandse Indië met haar meer westerse gezagsverhoudingen. Maar dat gold dus alleen voor de Nederlandse elite. Die het grote rijk in de hand kon houden door gebruik te maken van de ervoor bestaande machtsverhoudingen: die van de oude Indische adel, die een absoluut heerser was van de klassieke soort. Een mentaliteit die natuurlijk terugkwam met het vertrek van de Nederlanders (de Volkskrant, 08-10-2010, door Michiel Maas, correspondent in Indonesië):

Misschien komt Yudhoyono wel nooit meer in Nederland

De Indonesische president kan er nog steeds niet over uit dat Nederland hem bijna had getrakteerd op een rechtszaak, in plaats van een ontvangst die past bij een staatshoofd van een groot land. ...
    Terwijl zijn minister van Buitenlandse Zaken blijft uitleggen dat de betrekkingen tussen Nederland en Indonesië meer dan uitstekend zijn, blijkt de president zich de zaak heel persoonlijk aan te trekken. Hij is diep gekwetst, en kan er met zijn verstand niet bij dat Nederland dat kort geding niet heeft verhinderd.
    Yudhoyono heeft deze week op het laatste moment zijn staatsbezoek afgezegd, omdat in Nederland een kort geding diende waarin zijn arrestatie werd geëist. Het geding was aangespannen door de ‘RMS’, de zogenaamde Molukse regering in ballingschap ...
    De Nederlandse regering verzekerde de Indonesische gast dat hij diplomatieke onschendbaarheid zou genieten, en dat er dus van een arrestatie geen sprake zou zijn, maar het idee alleen al maakte de president woedend. Hij is gekrenkt ...
    Hij neemt het de Nederlandse regering ronduit kwalijk dat die het kort geding niet heeft verhinderd. Het idee van een onafhankelijke justitie, en een scheiding van justitie en staat, gaat er bij hem niet in. ‘Ik ben weliswaar door de Nederlandse regering uitgenodigd, maar dat gerechtshof maakt toch ook deel uit van het nationale systeem van de staat.’ Met andere woorden: Balkenende had die rechter moeten opbellen.   ...
    En dat zegt weer veel over de stand van de democratie in Indonesië. Yudhoyono’s reactie bewijst dat dit soort zaken in Indonesië ‘anders’ worden geregeld. Zij bewijst dat rechtszaken tegen de president, en zelfs kritiek op de president, ondenkbaar zijn. De president is immers de president en zo ga je niet met een president om. Deze gedachte zit diep verankerd in de Indonesische politiek. Als het parlement al eens de president ontbiedt om verantwoording af te leggen, komt hij niet, of hij komt en legt een verklaring af. Interrupties of vragen uit de zaal zijn er niet. Want de president val je niet in de rede.   ...

Het idee van democratie is daar eigenlijk wezensvreemd.

Ook China en Aziatische culturen in het algemeen kennen een andere vorm van macht, die al heel oud is, en in China behoort tot de oude keizerlijk staatsstructuur (de Volkskrant, 11-10-2010, van correspondent Hans Moleman

‘Zwarte gevangenissen’ zijn gezicht van Chinese goelag

... Machtsmisbruik is een vast onderdeel van het dagelijks leven in China. Een steekproef van de China Youth Daily en website Sina.com leerde onlangs dat 94,8 procent van de ondervraagden zich onjuist behandeld voelt door mensen in een machtspositie. Dat hoeven niet altijd partijfunctionarissen te zijn; ook leraren, artsen en bewakers maken zich er vaak schuldig aan. Slechts 3,5 procent van de gedupeerden diende ooit een klacht in – weinigen veronderstellen dat dat iets helpt.
De centrale overheid in Peking kondigt soms wel maatregelen af om toezicht en transparantie te vergroten. ...

Maar dat helpt natuurlijk niet echt tegen zulke ingesloten gewoontes. Merk wel op dat China een van de weinige, misschien wel het enige, landen ter wereld is dat ook zeer hooggeplaatste overtreders ernstig straft, tot aan de doodstraf aan toe - bijvoorbeeld een paar schuldigen aan het melkpoederschandaal.

Het Chinese gezagsprobleem is niet zo ernstig als in de rest van de niet westerse wereld, maar de kern ligt diep. Eerst nog een laag erboven (de Volkskrant, 09-07-2013, van correspondent Anne Meijdam):

Peking straft 'held' van de spoorwegen

Hij runde het Chinese ministerie van Spoorwegen als zijn koninkrijk, maar er ging van alles mis. Nu betaalt Liu Zhijun de prijs voor zijn bestuursstijl.

Tussentitel: Het bewijst dat persoonlijke relaties het hier altijd winnen van de wet - He Weifang hoogleraar recht aan de universiteit van Peking

Een voorwaardelijke doodstraf en minstens tien jaar gevangenisstraf. Dat was maandag het vonnis in China's meest opzienbarende corruptiezaak sinds jaren. Volgens een rechtbank in Peking ontving een oud-minister van Spoorwegen ruim 8 miljoen euro aan smeergeld in ruil voor winstgevende contracten en promoties.
    Het bezit van voormalig minister Liu Zhijun is verbeurd verklaart en 'politieke rechten zijn hem voor de rest van zijn leven ontnomen', aldus persbureau Xinhua. Voorwaardelijke doodstraffen worden in China gewoonlijk omgezet in levenslang. Liu zit minstens tien jaar vast voordat hij voor strafherziening in aanmerking komt.
    Liu begon in de jaren zeventig bij het ministerie van Spoorwegen en maakte gestaag carrière. In 2003 werd hij minister. Liu was de drijvende kracht achter de modernisering van de Chinese spoorwegen. Hij gaf de aanzet tot de bouw van hogesnelheidslijnen met een lengte van in totaal vijftienduizend kilometer tegen 2020. Het is een van de duurste bouwprojecten ter wereld. De kosten: bijna 200 miljard euro.
    Liu kon zijn ministerie als een klein koninkrijk regeren omdat hij met zijn efficiënte werkwijze diepe bewondering afdwong onder de hoogste partijkaders. Sommige ingenieurs waarschuwden voor belabberde bouwkwaliteit en voor levensgevaarlijke onzorgvuldigheden. Mensen die niets van spoorwegbouw wisten werden volgens hen op sleutelposities gezet, en niet aan het spoor gerelateerde bedrijven werden ingehuurd bij de constructie. Het organisatorisch en technisch vernuft van Liu was in regeringskringen echter onomstreden en de klokkenluiders kregen nauwelijks gehoor.
    De onvermijdelijke ramp diende zich twee jaar geleden aan: veertig mensen kwamen om toen een hogesnelheidstrein verongelukte bij de stad Wenzhou, door een ontwerpfout zo bleek. De overheid deed er aanvankelijk alles aan de feiten te verdoezelen. De onaantastbaar geachte Liu kwam alsnog ten val nadat de publieke opinie zich keerde tegen de overhaaste aanleg van hogesnelheidslijnen. Staatsmedia die tot dan toe alleen maar lof hadden voor Liu, kregen plotseling volop aandacht voor het wanbeheer binnen het ministerie van Spoorwegen.
    'De hamvraag is waarom het in China altijd zo lang duurt alvorens grote corruptieschandalen aan het licht komen', zegt He Weifang, hoogleraar recht aan de universiteit van Peking. 'Het bewijst dat persoonlijke relaties het hier nog altijd winnen van de wet. Het wettelijk gezag is ondergeschikt aan persoonlijke macht en persoonlijke relaties.'    ...

Dat is één kant van de medaille. En er is nog een andere, die naar voren kwam naar aanleiding van het verongelukken bij de landing van een toestel van de Koreaanse luchtvaartmaatschappij Asiana Airlines. Het volgende bericht is gekozen uit de vele omdat het de hier relevante factoren mede benoemt. Eerst wat feiten (news.sky.com, 12-07-2013,

Asiana Jet Crash: Cockpit Culture 'Not To Blame'

As the investigation into the San Francisco crash points towards pilot error, South Korean officials hit back at "dated" claims.

South Korean aviation officials have dismissed any suggestion that a deferential culture in which junior pilots were afraid to challenge their seniors played a part in the crash of an Asiana jet in San Francisco.
...    Two people died and more than 180 were injured when a Boeing 777 crashed last Saturday after clipping a seawall short of the runway, shredding its tail before skidding out of control and catching fire.
    The US National Transportation Safety Board (NTSB), which has released a new picture of the charred cabin of the plane, says evidence from its investigation into what happened points towards pilot error.
    With no evidence of mechanical problems found so far, the agency's probe is now focusing much of its attention on the South Korean pilots - Lee Gang-Kuk, who was landing the 777 for his first time, and his trainer Lee Jeong-Min.    ...

Al snel was bekend dat het perfect weer was, dat er geen mechanisch probleem was, en de oorzaak werd gefilmd door een vliegtuigspotter: het toestel vloog gewoon te laag. En al snel bleek: al enkele tientallen seconden, bijna een minuut lang, te laag. Ruim genoeg tijd voor de drie in de cockpit aanwezige piloten om dit te zien, en ruim genoeg tijd om te corrigeren.
Waarop onmiddellijk een vermoeden van het al bekende probleem van slechte cockpit-communicatie de kop opstak:

There have also been suggestions that a culturally-endemic hierarchy among crew meant warnings were ignored.
"We're certainly interested to see if there are issues where there are challenges to crew communication," NTSB head Deborah Hersman said.

Waarop de even bekende reactie volgde:

But Chang Man-Heui, director of flight standards at the South Korean transportation ministry, said it was "outrageous to suggest that traditional Korean Confucianist culture might have contributed to the accident".

Want dit ligt natuurlijk o zo gevoelig. Hoewel de feiten bijzonder helder zijn:

One incident partly blamed on rigid relations between senior and junior pilots was the 1999 crash of a Boeing 747 Korean Air cargo shortly after takeoff from Stansted, to the north of London.
    The plane's captain, who had a malfunctioning cockpit indictor, censured his first officer who was communicating correct information to the control tower, according to British investigators.
    Another accident linked to a deferential culture involved a Korean Air Boeing 747 that prematurely descended on an approach and slammed into a hillside short of the runway at Guam in 1997, killing 223 of 254 aboard.
    The captain failed to respond to warnings from his junior pilot that they were flying too low, according to reports.
    These crashes and other accidents sparked a hectic government-led campaign to improve the cockpit environment as part of global efforts at better crew resources management, which have largely paid off, local experts said.

Onder die andere incidenten zijn er een aantal met bemanning uit islamitische landen - ook landen met autoritaire gezagsverhoudingen.

Iemand met kennis van de streek, China in dit geval, legt uit hoe het wordt doorgegeven (de Volkskrant, 16-01-2014, door Henk Lindner, econoom en heeft in totaal 65 duizend kilometer in China gefietst):

Chinese scholen zijn compleet dolgedraaid

Schoolsystemen in Europa en in China hebben zich los van elkaar ontwikkeld. Toch vertonen de onderwijssituaties in Europa en China veel overeenkomsten. Beide regio's kennen bijvoorbeeld klassikaal onderwijs met door de overheid betaalde leraren en examen- en selectiesystemen.
Grote verschillen zijn er ook. Chinese leerlingen stellen nooit vragen omdat dat wordt geïnterpreteerd als twijfel aan de kennis en autoriteit van de leraar. Confucius doceerde 2.500 jaar geleden dat in verhoudingen tussen mensen degene met macht de verantwoordelijkheid heeft om het goede te doen en dat de afhankelijke gehoorzaam dient te zijn. Het kind gehoorzaamt de ouders, de leerling luistert naar de leraar. Gezagsgetrouwheid maakt dat klassen tot zestig leerlingen in het voortgezet onderwijs goed te managen zijn voor een leraar. ...

Het laat zich niet aanzien dat een traditie die zo oud is, zich, binnen ook maar twee of drie generaties laat veranderen.

Hoewel (de Volkskrant, 03-02-2014, door Peter van Ammelrooy):

Profiel | Lenovo

Wereldmerk door grote annexaties

Twee recente megadeals bevestigen de opmars van de Chinese computer- en smartphonefabrikant.

De Edison Achievement Award, een Amerikaanse prijs voor mensen die een 'betekenisvolle en blijvende bijdrage hebben geleverd aan innovatie', wordt eind april uitgereikt aan topman Yang Yuanqing van Lenovo. Het lijkt symbolisch voor de opmars van de Chinese computer- en smartphonefabrikant. ...
Yang Yuanqing trad in 1989 in dienst en kwam al snel aan het roer te staan van de computerdivisie van Lenovo. Hij introduceerde westerse managementmethoden - zoals het gebruik van voornamen op de werkvloer ...

Oftewel: de eerste stappen naar meer westerse gezagsverhoudingen.
Maar er is weinig twijfel dat het verschijnsel van de slechte gezagsverhoudingen zijn toppunt bereikt in Afrika. Er waren daarover wel sprookjes rond

, maar het is inmiddels wel duidelijk dat ook voor de komst van de blanken het standaard Afrikaanse model dat was van de koning, en de rest de facto lijfeigenen. En als je leden van een andere stam ving, waren ze meteen slaven. Van welke cultuur de blanken gebruik hebben gemaakt door slaven op te kopen.

En hoe sterk die mentaliteit is, blijkt eruit dat ze hem gewoon meenemen bij verhuizing (de Volkskrant, 30-04-2010, door Stieven Ramdharie):

Interview | Michaël Slory, dichter

'Ik heb alle moed verloren'

Veertig jaar terug liet Michaël Slory (74) zijn leven in Nederland achter zich om Suriname te helpen opbouwen. Het werd een deceptie. Een van Surinames grootste dichters is nu een gebroken man.

Tussentitel: Veertig jaar heb ik me ingezet voor Suriname. Het werd een ontgoocheling

... En, ja, steeds weer dat etnische gedoe. Een paar jaar terug, toen de presidentsvraag weer speelde, stelde hij drie vooraanstaande hindoestanen voor die Suriname goed zouden kunnen leiden. Een econoom, verkondigt hij, moet het land opstuwen in de vaart der volkeren. Genoeg scheve gezichten natuurlijk, vooral bij creolen.
Slory: ‘Dan worden ze bang dat een koelie president wordt. Ik ben niet bang voor de hindoestanen, eerder voor mijn eigen mensen. Zoveel heb ik in het negerengels geschreven en toch ben ik geen neger voor ze. Etniciteit ligt veel dieper bij de creolen dan het lijkt. Als een creool minister wordt, kennen ze je niet meer. Dan denken ze dat ze God zijn. ...

Dat is de Afrikaanse cultuur met zijn "opperhoofd annex koning annex dictator"-structuur, waarin deze beschikt over leven en dood van al zijn onderdanen, vroeger vaak nauwelijks hoger dan het niveau van slaaf.
Dit is zo'n pregnant verschil, dat er op deze website al eerder een verzameling aan is gewijd onder de noemer Afrikaanse leiders - voor meer voorbeelden van de foute Afrikaanse gezagsverhoudingen zie daar verder

.

Tussengevoegd: er is eindelijk iemand die het in de politiek-correcte media durft te zeggen, in aan artikel dat eigenlijk gaat over de Afrikaanse bevolkingsexplosie (de Volkskrant, 18-10-2014, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer):

Afrika rijst - de pan uit

... Afrikanen willen veel kinderen als levensverzekering. Waarom houden ze daaraan vast? Omdat er geen overheid is die de beschermende functie van de familie overneemt. Afrikaanse staten zijn nog altijd privé eigendom van de baas.
Afrikaanse democratie? In de rij staan om trouw aan de bovenbaas te demonstreren. ...

Precies dezelfde constatering als hier al gedaan.

In sommige kringen wordt gedacht dat de Joodse cultuur een westerse cultuur is. Een misverstand. De Joodse cultuur is nauw verwant aan haar collega-semitische cultuur: die van de Arabieren. En die van van haar collega-godsdienst: de islam. Beide religies en beide culturen worden qua gezagsverhoudingen gedomineerd door die kenmerkend voor een religie met een absoluut heerser: de meester-slaafcultuur. Hier spreekt de meest vocale vertegenwoordiger van de Joodse cultuur in Nederland, schrijver met een dagelijkse column op de voorpagina van de Volkskrant Arnon Grunberg, dit uit (de Volkskrant, 21-11-2012, column door Arnon Grunberg):

Inkomstenbelasting

'De echt rijken onder de hogere inkomens verdienen hun geld allang niet meer met arbeid', schreef economiedocente Jellie Stinstra maandag in de Volkskrant. Diezelfde dag betoogde de econoom Daniel Altman in The New York Times iets soortgelijks. ...
... zoals Altman betoogt, betwijfel ik, maar zijn idee ... Al was het maar omdat loondienst hoe je het wendt of keert een vorm van slavernij is.

Het idee van gelijkwaardigheid van werkers en bestuurders is volkomen vreemd aan dit soort culturele holbewoners. De houding is belachelijk gemaakt in dit boek

.

Latijs-Amerika blijkt in deze verzameling nog niet aan bod te zijn gekomen. Vermoedelijk omdat het te vanzelfsprekend was en berichten uit die wereld te bekend om op te vallen. Pas toen een bijzonder laag dieptepunt werd bereikt, werd de redactie alert (de Volkskrant, 09-10-2014, van correspondent Marjolein van de Water):

Mexico de straat op tegen het politiegeweld

Overlevenden vertellen hoe agenten op klaarlichte dag studenten onder vuur namen en wegvoerden. Hun gruwelijke lot brengt heel het land op de been. 'Wat bezielt de politie?'

'...    In Mexico zijn ze wat gewend; sinds 2006 vielen in de drugsoorlog die in het land woedt meer dan 100 duizend doden. Dit bloedbad is zelfs voor Mexicaanse begrippen extreem. Gisteren gingen mensen in heel het land de straat op om opheldering te eisen over het lot van de jongens.    ...
    Zwaarbewapende agenten van de federale politie, het leger en de gendarmerie hebben het heft in handen genomen in Iguala, de stad waar op 26 september de gemeentepolitie het vuur opende op studenten. De troepen moeten de orde handhaven in de door drugsbendes geregeerde stad. De gemeentepolitie is op non-actief gesteld. Haar wapens zijn ingenomen en alle 250 agenten worden onderworpen aan onderzoek naar banden met criminele organisaties. Na de schietpartij werden 22 agenten opgepakt, verdacht van betrokkenheid bij het geweld en bij de vermissing van 43 studenten. In een massagraf zijn daarna 28 lichamen gevonden, nadat een agent de autoriteiten had getipt en toegaf zeventien studenten te hebben geëxecuteerd.    ...
    e demonstranten in Chilpancingo twijfelen er niet aan of zowel bendes als de regering zijn erbij betrokken. 'Een pot nat', zegt Viola Cabrera (65) die met haar man naar de demonstratie is gekomen. 'We wonen in een drugsstaat', aldus de gepensioneerde lerares. 'Criminelen regeren Mexico.'
    De overlevenden en familieleden hebben (door hen) verzonnen namen. Ze zijn doodsbang voor represailles.

De kreet in de ondertitel: 'Wat bezielt de politie?', heeft een simpel antwoord: het barbaarse principe van "Wie macht heeft, heeft de absolute macht". Herleidbaar tot de monotheïstische, Judaïstische, godsdienst. Daar heeft ene Jezus Christus in het verleden geprobeerd iets aan te doen, maar dat is "dweilen met de kraan open" gebleken: het voorbeeld van de Absolute Macht van de Absolute Godheid is corrumperende dan welke andere opvatting hier ook aan kan proberen te verbeteren. Dit deel van het Judaïsme is het ultieme kwaad

. Met eindeloos vele onschuldige slachtoffers, meer dan alle holocausten bij elkaar.

Natuurlijk heb je ook nog het soort botte primitievelingen als Marokkanen en erger (de Volkskrant, 23-08-2016, door Robert Vuijsje):

Vaderband

Welke rol speelt afkomst in Nederland? Dat onderzoekt Robert Vuijsje in een reeks interviews. Voetbalmanager Luan Buleshkaj (33): 'Dat ik Albanees ben, kon ik met niemand delen.'

... 'Op de basisschool zat ik in de klas bij kinderen van intellectuele ouders en bij kinderen van gastarbeiders. Ik ging om met de kinderen van de vrienden van mijn moeder, maar ook met mijn Marokkaanse buurjongen. Op het Mercatorplein, waar ik veel voetbalde, heerste een vrij harde sfeer. De familie van mijn moeder woont in Eindhoven, die mensen vond ik naïef en zacht. En zo beleefd.
'Ik kreeg een vwo-advies. Uiteindelijk kwam ik terecht op een soort lom-school. Daar werden stoelen naar het hoofd van de meester gegooid. In de klas zat altijd wel een jongen vast voor een steekpartij. Daarna ging ik naar het Montessori Lyceum, met kinderen die zeiden: mijn vader is dokter. Het was een overgang. Ik kon niet omgaan met autoriteit. Op het lyceum ging ik leraren uitschelden en vragen: hoezo moet ik dit doen?' ...

Recept: remigratie. Het blijkt namelijk dus genetisch te zijn. Zelfs een halve afkomst van de barbaren ...:

'Als kind kon ik de achternaam van mijn vader niet dragen. Hij vluchtte uit Kosovo en was bang daar op een zwarte lijst te komen.
'Ik denk dat het de trots is op mijn afkomst waardoor ik de naam Buleshkaj wilde dragen. ...
' Ik ben opgevoed door mijn moeder, Gerry van der Linden. Ze is dichter en schrijver.

... is ondanks een westerse opvoeding al veel te veel.

Naar Westerse organisatie

, of site home

·.

Bronnen bij Westerse organisatie: gezag en macht

4 sep.2006