GroenLinks 26 mrt.2005 GroenLinks heeft de reputatie een van de meer principiëlere politieke partijen te zijn. Dat is vooral veroorzaakt door haar groene basis, haar steun voor milieukwesties, en haar stellingname in alle kwesties die een band hebben met de algemene term mensenrechten. Bij GroenLinks vindt men ook de meest uitgesproken voorstanders van de multiculturele samenleving, en spreekt men de slechtste woorden over degenen die daar tegen zijn. Als partij laat GroenLinks zich ten zeerste voorstaan op haar principiële zuiverheid. Dit voor zover de principes. Nu de realiteit. Hoe je het ook went of keert, er is maar een enkele hoofdoorzaak van een slecht milieu: te veel mensen . Moderne mensen belasten het milieu, maar als het er weinig zijn, kan het milieu, de natuur, hun aanwezigheid wel aan. Als je min of meer natuurlijk menselijk afval verzamelt in een riool, dit riool in een rivier of de zee uit laat stromen, is er op betrekkelijk kleine afstand van die uitlaat al weinig van die vervuiling te merken, als de hoeveelheid afval blijft binnen wat de natuur kan verwerken door middel van biologische processen. Er ontstaat pas een probleem, als de uitstroom de natuurlijke capaciteit tot verwerking overstijgt. Het is volkomen duidelijk dat in wijdere betekenis de uitstroom van de huidige bevolking in Nederland de verwerkingscapaciteit van de natuur in zeer ruime mate te boven gaat. Dat ligt voornamelijk niet aan het soort, maar aan de hoeveelheid afval . Iets dergelijks geldt voor het beslag dat gelegd op het grondgebied van de natuur: ook hier overstijgt de hoeveelheid die de mens aan de natuur heeft ontnomen allang de hoeveelheid die de natuur kan afstaan zonder in een ongeremd proces van verschraling te vervallen. Kortom: er is een milieuprobleem omdat er een mensenprobleem is: er zijn te veel mensen in Nederland. Elders op de wereld speelt een soortgelijk probleem, op meer economisch vlak. De economieën van de meeste niet-westerse landen kunnen geen werk, dus niet voldoende bestaansmiddelen, bieden aan de hele bevolking. De simpele reden is dat de mogelijkheden tot bestaansvoorziening langzaam groeien, tenzij men industrialiseert naar westers model, in welk geval problemen krijgt met de westerse milieuvervuiling. In de praktijk vindt dat laatste niet of nauwelijks plaats, zodat men problemen heeft met de bestaansvoorziening. Dat leidt tot een migratiedrift naar landen die dat wel kunnen, de westerse landen, inclusief Nederland. De migrerende niet-westerling komt aan de Nederlandse grens aan als huwelijkspartner of asielzoeker. Wat betreft immigratie moet de Nederlandse overheid een beleid hanteren. GroenLinks is voorstander van een zo ruim mogelijk immigratiebeleid, uit hoofde van haar steun aan principiële waarden; die immigratie is de voornaamste oorzaak van de bevolkingsgroei in Nederland . Daarmee steunt GroenLinks de verergering van de milieuproblemen in Nederland, en omdat die bevolkingstoename daar ook geldt, voor de hele wereld. GroenLinks schendt dus haar principe dat het milieu- en natuurbehoud van de hele wereld.. Omdat het zonneklaar is dat dit laatste probleem groter is dan het eerste, en het laatste principe belangrijker dan het eerste, is GroenLinks dus geen principiële partij, maar een domme partij. Dat dat samengaat met domme handelingen van haar leden, is dan geen verrassing . Wat hier met betrekking tot het milieu over GroenLinks staat, geldt in hoge mate ook voor de PvdA. Het beste voorbeeld dat de redactie tot nu toe gevonden heeft is van PvdA huize, maar dit is ook volkomen representatief voor GroenLinks . Een ander aspect daarvan is het volkomen afwijzen van kernenergie, zonder ook maar een seconde de problemen van de uitstoot van kooldioxide te hebben willen overwegen. Toen deze uiteindelijk zo duidelijk werden dat de meeste gewone tegenstanders van kernenergie er weer over begonnen te denken, eind 2005, had GroenLinks de gouden uitweg:  'Groenen zijn tegen kernenergie én tegen minerale brandstof'  . Dwazer kan het niet. De zwakte van GroenLinks als het om het denken in principes gaat uit zich ook op andere terreinen, bijvoorbeeld het persoonlijke . Een voorbeeld slaande op de begrippen "vrijheid" en "liberalisme" vindt men hier , hetgeen zich ook vertaald heeft in het imago anno 2006 . Kortom: ook wat betreft het tweede deel ervan doet GroenLinks haar naam weinig eer aan, als je het vergelijkt met het algemene linkse denken . Addendum apr. 2007: Middels is er binnen GroenLinks georganiseerd verzet gekomen, zie hier . Addendum apr. 2009: De affaire Ramadan, de islamitische propagandist die bruggen zou gaan bouwen maar voornamelijk arrogantie uitstraalt, was een hoge mate een GroenLinks-affaire, zie onderstaande analyse, van de Volkskrant website, Opinie, 24-04-2009, door Amanda Kluveld:   GroenLinks is niet groen en niet links GroenLinks in Rotterdam laat blijken niet liberaal te zijn en laat homo's in de steek Afgelopen donderdag werd in de Rotterdamse gemeenteraad opnieuw gedebatteerd over de kwestie Tariq Ramadan, de islamtheoloog die door de gemeente wordt betaald en ingezet in de sociale stadsdialoog.   ...      Vrijheid is volgens wethouder Rik Grashoff, pleitbezorger en welwillend exegeet van Ramadan, ook voor zijn partij GroenLinks een belangrijke waarde. Op vragen van Leefbaar Rotterdam over de speciaal voor moslimvrouwen gereserveerde zitplaatsen in Theater Zuidplein, stelde Grashoff: ‘In onze westerse waarden is de vrijheid van mensen om hun bestaan naar eigen opvattingen te leven en in te vullen een groot goed. Daar waar de vrijheid van het ene individu ten koste gaat van die van de ander, ontstaat een reden tot bemoeienis en regels van de overheid.’     Maar in het geval van Theater Zuidplein was dat niet aan de orde volgens de wethouder. Grashoff constateerde dat niemand in zijn of haar vrijheid werd belemmerd. ‘Noch ten aanzien van de vrijheid om als man en vrouw naast elkaar te zitten, noch de vrijheid van een vrouw om apart te gaan zitten’. Zou hij deze merkwaardige redenering aan Ramadan hebben ontleend?   ...     ... In ieder geval heeft het ‘liberalisme’ van GroenLinks weinig met vrijheid te maken.     Men huldigt de opvatting dat Ramadan of de managers van Theater Zuidplein de vrijheid hebben om te vinden wat zij willen over de positie van homoseksualiteit en vrouwen of noem nog eens wat onderwerpen die Ramadan als controversieel heeft aangeduid. Dat is dus liberaal.     Maar vervolgens gaat het mis.     Het is niet liberaal om een specifieke vrijheid, namelijk die van orthodoxe moslims, van overheidswege te faciliteren en te financieren zoals in de kwestie Ramadan en die van Theater Zuidplein is gebeurd.     Want waarom komen nu precies de meningen van Ramadan voor overheidssteun en overheidsomarming in aanmerking en niet de mening van pakweg een Staphorster dominee waar ik GroenLinks nooit hard voor heb zien rennen?     Ik heb GroenLinks ook nooit zien opkomen voor de subsidie voor de SGP, die daar op grond van de Wet subsidiëring politieke partijen recht op heeft en deze een tijd lang onterecht niet kreeg. Dit terwijl GroenLinks toch erg dol is op subsidies.     GroenLinks kan die voorkeur voor de islam niet uitleggen zoals die partij dat ook niet kan waar het gaat om haar gedweep met Ramadan. Zeker niet met een beroep op liberalisme, al neemt men het woord vrijheid nog zo vaak in de mond.     Dit leidt tot de conclusie dat GroenLinks geen liberale partij is en dat links liberalisme niet bestaat. Wat is GroenLinks dan wel. Het links van GroenLinks bestaat uit groepsdenken. Men verklaart zich solidair met collectief zwak en zielig verklaarde moslims zoals Ramadan, die steun nodig hebben vanuit de overheid omdat zij anders hun verknipte meningen volgens de ‘liberalen’ van GroenLinks met geen mogelijkheid voor het voetlicht krijgen.     Zo ziet het links van GroenLinks er uit. Je laat homoseksuele moslims in de steek en levert ze over aan een denker die ze wil begeleiden want dat klinkt als vrijheid en respect en dan zijn de linksen van GroenLinks al erg gelukkig.     Ook al wil 67,5 procent van de Rotterdammers dat Ramadan subiet vertrekt. En het Groen van GroenLinks. Tja. Waar zou dat nu voor staan? Niet voor links liberalisme, niet voor het milieu. Afgaand op Grashoff en de Groenlinksers in de Rotterdamse gemeenteraad concludeer ik het volgende: het Groen van GroenLinks, is het groen van de islam.   ... De conclusie: GroenLinks is voor Europa, voor kosmopolitisme , voor de islam, en tegen alle culturele waarden waar minstens tweederde van Nederland voor staat. GroenLinks verraadt de Nederlandse cultuur op grote schaal. Addendum nov. 2009: Het proces van de ontworteling van GroenLinks is bijna voltooid (uit De Volkskrant, 30-11-2009, column door Bert Wagendorp):   De Groenen Kamerlid Tofik Dibi wil de naam van zijn partij GroenLinks veranderen in De Groenen. Volgens hem denk je bij dat ‘Links’ aan ‘een donkergroene, zure, socialistische groep mensen die denkt dat ze de wereld kan verbeteren door de aanleg van een moestuintje’.   ...     Tofiks woorden zijn een harde klap voor alle biologisch tuinierende GL’ers. ...     Ik denk dat Tofik Dibi gelijk heeft. Dat ‘Links’ is GroenLinks zo langzamerhand inderdaad een blok aan het been. Dat komt vooral doordat links niet meer hetzelfde is als in 1989, toen iemand de naam GroenLinks bedacht.   ....     Helemaal als een verrassing kwam Dibi’s voorstel voor naamsverandering niet. In een stuk in het Vervolg van zaterdag over twintig jaar GroenLinks had partijleider Femke Halsema het al over ‘de beknelling van links’.     Het gaat niet goed met links. Eigenlijk weet niemand meer wat links is. Ja, iets verongelijkts en conservatiefs. Agnes Jongerius met anderhalve man en een paardenkop op de Coolsingel tegen de pensioenplannen, dat is het behoudzuchtige links van 2009.   ...     ‘Maar wat is links eigenlijk nog?’, vroeg Peter Giesen, ook in het Vervolg, aan de Amerikaanse filosofe Susan Neiman.     Goeie vraag. Neiman had in de tweede druk van haar boek Morele helderheid juist overal de term ‘links’ geschrapt. Ze wist het ook niet meer. ‘Het is niet meer zo duidelijk waar links voor staat. (…) Maar links heeft zoveel van zijn oude standpunten opgegeven dat het moeilijk is er nog enige betekenis in te ontdekken.’     Ik had graag geweten of er in ‘Groen’ nog wel brood zit – ik denk eigenlijk dat Tofik Dibi maar een wedstrijd voor een geheel nieuwe naam moet uitschrijven. Ook de ondertitel van de webversie is aardig:   Dat ‘Links’ is GroenLinks zo langzamerhand een blok aan het been Dit is allemaal erg duidelijk. Zodanig dat met het ook in eigen kring helemaal toegeeft, zie hier . Addendum nov. 2010: Langdurig partijleider Femke Halsema kondigt aan dat ze bezig aan haar laatste termijn, en geeft nog even het GL-visitekaarje af (De Volkskrant, 25-11-2010, door Femke Halsema):   Kiest PvdA de SP of GroenLinks en D66? Femke Halsema | Femke Halsema is fractievoorzitter van GroenLinks. Dit is een sterk ingekorte versie van de speech die zij afgelopen maandag hield bij het twintigjarig bestaan van GroenLinks. ... ...   Er is in Nederland slechts één periode geweest waarin progressieve partijen de politieke agenda bepaalden. Dat was begin jaren zeventig toen PvdA, D66 en PPR het stembusakkoord Keerpunt 72 presenteerden met een programma voor de spreiding van kennis, macht en inkomen. ... Die periode leert ons dat samenwerking tot macht kan leiden. Daarvoor is een programma nodig met de volgende contouren: ■  Internationale lotsverbondenheid In reactie op globalisering en de internationale financiële crisis is er de al te menselijke neiging dijken op te werpen tegen de grote invloed van het buitenland op onze welvaart. Onze open economie, die drijft op de export van producten en de import van schaarse grondstoffen, kan zich geen naar binnen gekeerde, nationalistische mentaliteit permitteren.  Deel één: verdere globalisering en open grenzen.   ■  De vergrijzing verzilveren ... De huidige verzorgingsstaat beschermt vooral het arbeidsverleden van mensen, en geeft hun te weinig toekomst. Een kortere en betere WW moet mensen snel perspectief op werk bieden. Een modern ontslagrecht ... Deel twee: verdergaande afbraak van de werkzekerheid en de sociale zekerheid. Het verdere afschaffen van de verzorgingsstaat ten gunste van het neoliberalisme.   ■  Politiek vertrouwen Het antwoord van rechts op het wantrouwen van burgers in de politiek is het voeden van angst voor criminaliteit en migratie. Deel drie: pogingen tot het breken van de weerstand tegen immigratie. Tezamen met het pleidooi voor open grenzen dus een pleidooi voor onbeperkte immigratie.     Natuurlijk wordt dit omgeven door de nodige zoete broodjes en smoezen, maar het is inmiddels volkomen bekend hoe het gaat: deze neoliberale voorstellen worden in samenspraak met de rechte partijen uitgevoerd, en de rest verdwijnt in de onderhandelingen onder het tapijt. Net zoals het altijd met de PvdA is gegaan - zie het tijdig afschaffen van de ideologische veren van PvdA-leider Kok. En deze website is niet de enige die het zo leest (De Volkskrant, 27-11-2010, ingezonden brief van Jan Cornelissen, Kekerdom):   Halsema lonkt opzichtig naar VVD en CDA Blijkens de bijdrage van Femke Halsema in de VK van donderdag heeft ook GroenLinks haar ideologische veren laten vallen en lonkt ze opzichtig naar VVD en CDA met een visie waar ook Mark Rutte .wel zijn vingers bij kan aflikken. Ik stel daarom voor dat GroenLinks haar naam verandert in VroegerLinks. Is wel zo duidelijk voor de kiezers.     En Halsema is geen enkeling - hier is het wetenschappelijk bureau (uit de Volkskrant, 30-11-2010, door Dick Pels en Josse de Voogd):   Modern links omarmt de risico's Het nieuwe linkse verhaal moet niet alleen over de verliezers van de globalisering gaan, maar ook over de winnaars Dick Pels | Josse de Voogd | Dick Pels is directeur en Josse de Voogd is medewerker van het Wetenschappelijk Bureau van GroenLinks. Volgens hen heeft de vorming van een links blok over de volle breedte - van D66 tot de SP - electoraal geen goede kansen. Een alliantie van GroenLinks, D66 en het progressieve deel van de PvdA biedt meer duidelijkheid en meer perspectief. Tussentitel: PvdA moet verder kijken dan bange lageropgeleiden     ... het nieuwe progressieve verhaal kan niet eenzijdig overhellen naar sociale bescherming of naar sociale flexibiliteit, maar moet beide in één greep vatten en laten zien dat ze onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn: flexicurity. Het nieuwe linkse verhaal moet zowel gaan over de verliezers als de winnaars van de globalisering. Maar de werkelijke verliezers vinden we niet in de Nederlandse lagere middenklasse. Dat lijkt alleen zo vanuit een eng-nationalistisch en welvaartschauvinistisch perspectief: eigen werk, welvaart, pensioenen, uitkeringen eerst! Maar zij zijn nog steeds winnaars vergeleken met de 1,4 miljard mensen op aarde die in extreme armoede leven, wier kinderen bij bosjes sterven, die nauwelijks ontwikkelingskansen hebben, en die het meest te duchten hebben van de klimaatverandering.   ... De aloude truc van de Dickensiaanse uitbuiter en slavendrijver: voor jou tien anderen die het nog veel slechter hebben. En ondertussen van de extra winst gouden badkuipen laten installeren in het landhuis.   De PvdA ... is niet in staat het juiste evenwicht te vinden. Dat kan ook niet zolang zij bescherming, houvast en zekerheid als doel op zich blijft zien, en niet - zoals in haar eigen traditie van het cultuursocialisme - als een middel tot een hoger doel en een hoger ideaal: dat van de persoonlijke ontwikkeling, de positieve individualisering, de vrijzinnigheid, de veranderingsgezindheid, het kunnen verleggen van de eigen grenzen. Cultuur betekent in die opvatting juist dat men onzekerheden en risico's positief kan omarmen, als kansen in plaats van als gevaren leert zien, en dat men openstaat voor het vreemde in plaats van het alleen maar te vrezen. Het neoliberale programma in optima forma: ieder voor zich en God voor ons allen. Het aloude recht van de sterkste . Die Pels en De Voogd zijn gewoon ordinaire reactionairen. En dat noem je dan cultuur:   Cultuur betekent in die opvatting juist dat men onzekerheden en risico's positief kan omarmen, als kansen in plaats van als gevaren leert zien, en dat men openstaat voor het vreemde in plaats van het alleen maar te vrezen. Gewoonweg walgelijk. Addendum dec. 2011: En nog steeds is GroenLinks niet groen (de Volkskrant, 06-05-2011, door Liesbeth van Tongeren, Tweede Kamerlid voor GroenLinks, en Pepijn Vloemans, medewerker van Bureau de Helling, het wetenschappelijk bureau van GroenLinks):   Meer groei maakt minder gelukkig ...    Sommigen denken dat de oplossing ligt in het voeren van een bevolkingspolitiek. Als er minder mensen op aarde rondlopen, daalt de druk op grondstoffen vanzelf. Maar de wereldbevolking groeit door tot negen miljard halverwege deze eeuw: de mensen die (klein-)kinderen gaan krijgen, zijn allemaal al geboren. Bevolkingsgroei is onvermijdelijk.   ... Stel je voor: bevolkingspolitiek ... Dat leidt onvermijdelijk tot beperking van de immigratie. En dat kunnen we niet hebben. Vrij naar de oude Koude-Oorlogsleuze "Liever atoomdood dan rood": "Liever klimaatklop dan immigratiestop". En de oud-fractieleider legt het nog een keer uit (Volkskrant.nl, 31-12-2011, ANP/Redactie):   Halsema vindt worsteling GroenLinks pijnlijk Femke Halsema vindt het 'pijnlijk' om GroenLinks, de partij waarvoor ze twaalf jaar in de Tweede Kamer zat, te zien worstelen. Halsema constateert ook dat haar opvolgster Jolande Sap het moeilijk heeft.   ...    ... Wel moet de partij volgens Halsema nog een antwoord vinden op de nieuwe constructie met het minderheidskabinet van VVD en CDA. 'De eerste reactie op dit kabinet was: er hard tegenaan. Maar dat blijkt niet te werken. Mark Rutte doet voortdurend een moreel en politiek appèl op ze.' Wat natuurlijk totaal geen probleem is als je echt links bent, want dan hoef je dat rechtse appèl van Rutte niet te volgen. Maar omdat je schijn-links bent en de internationale rechtsheid van Rutte steunt, sta je in feite een rechts beleid te steunen. En dat noem je dan 'worsteling'. Weer een half jaar later, en het blijkt weer erger te kunnen. Na een allerwegen als "dom" bestempelde actie om in te stemmen met een "burger"-missie van militairen naar Kunduz, Afghanistan (wat men allewerwegen werkelijk dacht is "stompzinnig", maar dat staat in het openbaar zo onbeleefd), en nog wat publicitaire rampen ("stekkerdoos"), werd een nieuw dieptepunt op het hellende vlak bereikt in een coalitie met de neoliberale partijne: VVD, CDA, D66, om de Nederlandse burger een poot uit te rukken ten gunste van het Europese Imperium en haar financiële zwarte gaten in het Zuiden - dit onder de vanzelfsprekende naam "Kunduz-coalitie" of "Kunduz-akkoord". Waarmee het "Links" van GorenLinks" definitief is verdwenen. Maar ook het "Groen" is daarbij gesneuveld - eerst nog even het Links (de Volkskrant, 10-05-2012, column door Marcel van Dam, socioloog):   De afrekendemocratie Bij drie verkiezingen in EU-landen kregen zittende regeringen recentelijk enorme klappen. ....     Regeringen worden door een flink deel van het electoraat niet langer gezien als hoeders van het algemeen belang, maar als vijanden van het volk, in dienst van anonieme machten die het volk een poot uit willen draaien.  ... Maar GroenLinks is dan ook niet voor het volk, maar voor de kosmopolitische elite. Voor welker materiële belangen alles wordt opgeofferd:   Bleker was, naast Verhagen, de kwade genius die het CDA de gedoogcoalitie met de PVV in rommelde. Ook toen had hij 'geen enkele ambitie om naar Den Haag te gaan'. Nadat hij zijn judasrol had vervuld, werd hij staatssecretaris. In die functie slaagde hij erin de gedurende vele jaren opgebouwde, kostbare ecologische hoofdstructuur, sieraad van het natuurbeleid, voor een flink deel waardeloos te maken. Wie van Harderwijk over de A28 naar Nunspeet rijdt, komt onder een ecoduct door dat net klaar is maar dankzij Bleker geen functie meer heeft. Jolande Sap was zo vriendelijk daarvoor in het 'Kunduz-akkoord' medeverantwoordelijkheid te nemen. Ik stel voor dat viaduct het Bleker/Sap-monument van verspilling te noemen. Kijk nog eens naar deze beelden . Ach jee ... En wat gebeuert er bij de verkiezingen van september 2012: GroenLinks wordt in de pan gehakt. Van tien zetels naar drie - wat alleen maar vier wordt door reststemmen en de lijstverbinding met de PvdA. Waarop onmiddelijk natuurlijk de diverse vormen va  navelstaren beginnen: Uit: De Volkskrant, 14-09-2012, door Anne Zeven, lid van GroenLinks en actief in de jongerenorganisatie van die partij.   Wat GroenLinks mist, is een goed en eensgezind verhaal Er is iets fundamenteel mis bij GroenLinks: de partij is ideologisch dolende. En dat voelen de kiezers. Wat is er toch gebeurd met GroenLinks? Hoe kan het dat een partij die de afgelopen jaren bezig leek te zijn aan een opmars, opeens bijna volledig is weggevaagd? Lag het dan werkelijk aan het gebrek aan overtuigingskracht van partijleider Jolande Sap, of de poging van Tofik Dibi haar van de troon te stoten? Of was het gewoon het geklungel van de partijtop dat het vertrouwen van de kiezers wegnam?     Bij GroenLinks heeft iedereen er zijn opvattingen over. Er zijn, als we mijn mede-GroenLinksers moeten geloven, een heleboel factoren die dit enorme verlies verklaren. Tijdens de uitslagenavond van de partij was de stemming strijdbaar en optimistisch. Jolande Sap en campagneleider Jesse Klaver verklaarden dat het 'te kort dag' was om de kiezer weer te overtuigen. 'Als de verkiezingen een maand later waren geweest, was het vast goed gekomen', denken zij kennelijk.       In ieder geval wordt er met geen woord gerept over de vraag of er misschien niet iets fundamenteler mis is bij GroenLinks.    ... Welk soort opmerking altijd heel illustratief is, met name aangaande wat de auteur denkt dat fundamenteel is. We worden meteen geholpen:   Vooral opmerkelijk vind ik het dat niemand stilstaat bij de mogelijkheid dat het misschien het verhaal is van de partij dat niet klopt.     GroenLinks ontstond ruim 20 jaar geleden uit de Politieke Partij Radicalen (PPR), de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), de Evangelische Volkspartij (EVP) en de Communistische Partij van Nederland (CPN). ... Enzovoort, eindigende met:   Als een van mijn partijgenoten kan verwoorden wat onze ideologie inhoudt, nodig ik die persoon van harte uit op dit stuk te reageren. Ik hoop dat we binnen de partij een ideologische discussie kunnen voeren, want met het praten over triviale zaken als een leider en campagnestrategieën, komen we nooit uit onze crisis.     Pas als GroenLinks haar basis heeft gevonden, kan de kiezer zijn vertrouwen teruggeven. Niemand stemt op een ideologisch dolende partij. Waarna we hieraan kwalificaties kunnen hangen, maar dat hoeft niet, of althans: met veel minder uitleg, na de volgende reactie die op verkiezingsuitslag die in dezelfde krant verscheen (de Volkskrant, 14-09-2012, ingezonden brief van Boudewijn Otten, Groningen):   GroenLinks Jolande Sap wijt het verlies van GroenLinks aan 'het gedoe in de partij' (Ten Eerste, 13 september). Dat is een belediging voor de gemiddelde GroenLinkser, die de politiek aandachtig volgt.     Die aanhanger strafte zijn partij in het stemlokaal vooral af vanwege het dwaze standpunt over de Kunduz-missie en de merkwaardige ideeën over ontslagrechtversoepeling en de heffing voor woon-werkverkeer. Het is simpel: GroenLinks moet niet meer flirten met rechts. Toen de redactie dit las, stikte ze bijna van de lach. Diezelfde redactie had namelijk de laatste tijd bij iedere verschijnen van iemand van GroenLinks op de televisie, voornamelijk Jolande Sap, heel hard "Kunduz, Kunduz, Kunduz!!!" geroepen in de richting van de beeldbuis. Want die andere zaken die de briefschrijver noemt zijn weliswaar veel erger en veel rechtser, maar die vallen veel minder op.     De reactie richting de jeudige en ongetwijfeld zeer idealistisch Anne Zeven kan dus heel simpel zijn: Wat de uitkomst van je onderzoekje naar de idealen van GroenLinks ook moge opleveren, en trouwens, net als dat officiële onder leiding van Andrée van Es, het is totaal onbelangrijk. Want iedereen kan begrijpen wat GroenLinks ongeveer wil: links zijn met een accent op groen, en hoe ver je daarbinnen ook gaat schuiven, het onder leiding van Sap uitgevoerde beleid wijkt daar zodanig veel van af, dat die ideologische herformulering of verschuiving totaal niet uitmaakt.Jolande sap is het evenbeeld van Agnes Jongerius en talloze anderen uit de top van de  "linkse" en sociale beweging: na een tijd verkeren in de kringen van potiek en bestuur, gaan ze lijden aan het Stockholm-syndroom - minder net gezegd: ze worden effectief verraders. En genezing van dit syndroom is onmogelijk binnen het tijdbestek dat reëel is binnen dit soort omstandigheden. Zoals geïllustreerd door het antwoord van Sap, toen ze in de peilingen al op vijf stond, wat GroenLinks zou doen aangaande een mogelijke inval in Syrië door het westen - en je kon aan haar houding zien dat ze beter wist, maar haar syndroom was te sterk: zo'n inval zou ze steunen. Deze verzameling is niet meer bijgehouden. Dat omdat sinds die tijd het niet-groene en niet-linkse karakter van GroenLinks alleen maar erger en openlijker is geworden, met nog eens een stap omhoog met de verheffing van Yasser Feras annex Jesse Klaver als partijleider. Tot nu toe is er geen enkele (oké, een doodenkele)  allochtoon die zich uitspreekt waargenomen die ook maar iets voor Nederland voelt behalve dan het geld, en halfbloeden lijken de ergste. Yasser Feras annex Jesse Klaver heeft nog meer dan de PvdA met haar Joodse dominantie gekozen voor één en slechts één beleidsprincipe: "Meer, meer, meer massa-immigratie van kansloze zwarten en agressieve moslims". Naar Linkse denkfouten , Politieke analyse , Politiek lijst , Politiek & Media overzicht  , of site home .