Bronnen bij Cultuur, multiculturalisme: pro-allochtone discriminatie

12 mrt.2008

Het Amsterdamse stadsbestuur staat inmiddels overal bekend als het meest multiculturalistische van het land. Burgemeester Job Cohen is één van de, misschien wel dé, verpersoonlijking van dit beleid. Hij heeft al zo vele malen gehad over "kopjes thee drinken'' als oplossing voor de situatie dat allochtonen problemen veroorzaakten, dat dit het mikpunt van veel spot is geworden. We beginnen met het, op het moment van schrijven, laatste voorbeeld van zijn pro-allochtone toegeeflijkheid (de Volkskrant, 21-02-2008, door Willem Beusekamp ):
  Cohens uitspraak leidt tot onrust in Slotervaart

Straatcoaches, een door de gemeente Amsterdam aangesteld nieuw soort ordebewakers, zijn volgens burgemeester Cohen ‘geen modelburgers’. Zij hoeven derhalve van hem vrouwen geen hand te geven.
    Cohen zei het vorige week in de raadsvergadering, waar onder meer het CDA vroeg naar zijn mening over het feit dat sommige straatcoaches in het stadsdeel Slotervaart tijdens hun werk – vervelende en vaak criminele Marokkaanse jongens van straat halen – weigeren de moeders van de lastpakken een hand te geven.
    Uit religieuze motieven, zoals ze zelf beweren. En juist daarom (godsdienstvrijheid) zal Cohen hen geen strobreed in de weg leggen. Hij wilde er verder ook niet te veel gezeur over horen.   ...
    Drie PvdA’ers in de deelraad van Slotervaart eisen dat Cohen zijn woorden terugneemt en dat de straatcoaches worden verplicht zich voortaan te gedragen. Letterlijk: ‘Het geven van een hand hoort bij hun werk en is een uiting van respect in de Nederlandse cultuur.’ Als ze blijven weigeren, moeten ze volgens de PvdA’ers weg.
    Woordvoerder Clyde Moerlie (geboren in Suriname): ‘Aan academisch intellectuele verdediging van het handen weigeren, hebben we in dit geval helemaal niets. Cohen voelt niet aan wat er onder de burgers leeft. Zijn uitspraak heeft veel onrust veroorzaakt.’   ...

Pro-allochtoon racisme.

Een andere rijke bron voor pro-allochtone en pro-islam initiatieven is de kritiek en de persoon van Geert Wilders (de Volkskrant, 25-02-2008, van verslaggever Wilco Dekker):
  KRO werkt aan Bijbelfilm

De KRO werkt aan een antwoord op de Koranfilm van Wilders. Het is al de derde ‘tegenfilm’


De KRO werkt aan een Bijbelfilm als reactie op de Koranfilm van Geert Wilders. De tegenfilm van de katholieke omroep zal gewelddadige en intolerante bijbelteksten koppelen aan actuele gebeurtenissen, net als de film van de PVV-leider doet met de Koran.
    De Bijbelfilm zal ook ongeveer een kwartier gaan duren en moet Wilders’ Koranfilm de wind uit de zeilen nemen.
    De KRO wil de film daarom snel klaar hebben; de PVV-leider hoopt dat zijn film, Fitna genaamd, in maart wordt uitgezonden op de televisie.
    De directeur van de KRO, de 38-jarige politicoloog Koen Becking, is enthousiast over het plan. Hij wil echter geen commentaar geven. ...
    De Bijbelfilm is al de derde ‘tegenfilm’ op Wilders’ nog te verschijnen rolprent. Op internet is een film in opdracht van Multiculturele Televisie Nederland te zien. Het Kamerlid Tofik Dibi (GroenLinks) werkt aan een film over de verzoening tussen moslims en niet-moslims.

Uitsluitend ter steun aan de allochtonen.

Ook zo'n ruim bestanddeel van de multiculturalistische beweging: alfa/gamma intellectuelen als politicologen. Het volgende geval betreft een beroepsactivist (de Volkskrant, 06-03-2008, van verslaggever Henk Müller ):
  ‘Je moet hard tegen Wilders zijn’

Interview Maurits Berger | De hoogleraar uit kritiek op politici:  'Wilders wordt met fluwelen handschoenen aangepakt'


‘Wilders tast ongebreideld de grenzen van de vrijheid van meningsuiting af.’ Maurits Berger (44), kersvers Leids hoogleraar Islam in het Westen, heeft heldere standpunten over de mondiale gevolgen van Geert Wilders’ aanstaande film. ‘De regering moet veel pro-actiever haar ambassadeurs op pad sturen om de islamitische wereld uit te leggen hoe het hier werkt’, vindt hij.
    ‘Leg uit dat je als regering afstand neemt, maar dat je vrijheid van meningsuiting hebt. Dat het hier niet werkt zoals in Arabische landen: als een regering daar iets niet wil, gebeurt het niet. Leg uit dat je geen strafvervolging kunt beginnen tegen beledigen van een religie, wel als je een bevolkingsgroep beledigt.’
    Maar politici die vinden dat het verbieden van de film een beperking van de vrijheid van meningsuiting is, benutten volgens Berger niet de mogelijkheden die ze hebben. ‘Waarom mag een schreeuwlelijk een minister in het parlement knettergek noemen? Is Wilders gek geworden? Zijn woorden en gedrag zijn een parlementariër onwaardig. Je moet hard tegen Wilders zijn, dat is je goed recht. Hij wordt met fluwelen handschoenen aangepakt. Vrijheid van meningsuiting is ook geen oneindig recht. Er zijn grenzen.’
    Over wat nu de ergste beledigingen voor moslims zijn die Wilders kan uiten, wil Berger niet veel kwijt: ‘Dat brengt hem maar op ideeën. Misschien komt Wilders met plaatjes met vreselijke teksten uit de Koran. Maar een ding is zeker, als hij iets fysieks met de Koran doet, het letterlijke woord van God, dan gaat hij zwaar over de grens.’   ...

Eigenlijk bijzonder merkwaardig dat we in Nederland mensen hebben die de islam bestuderen - we hebben ook geen leerstoel in het nationaalsocialisme, tenslotte. Dat zo'n figuur dan onverkort kiest voor de positie van de moslims als hun belangen in strijdig zijn met die van de Nederlandse cultuur, spreekt voor zich. Dat dit ook gebeurt als een kernwaarde van onze maatschappij in het geding is, de vrijheid van meningsuiting, laat zien dat onze beschrijving als "foute boel" in feite nog gematigd is. kiezen tegen de kernwaardes van de Nederlands cultuur kan je ook anders benoemen.
    De simpele reactie
  ‘Je moet hard tegen de islam zijn’

'Moslims wordt met fluwelen handschoenen aangepakt'
...

Discussie afgelopen.

De volgende kwestie laat de ernst van het verschijnsel van het allochtonen-excuseren in zijn volle omvang zien, omdat het gaat om de simpelste van alle blijken van culturele achterstand, incesthuwelijken, en gevolgen van leven en dood (de Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser):
  Het risico van het trouwen met een neef

...    Bekend is dat bloedverwantschap een groot effect heeft op het ontstaan van autosomaal recessieve aandoeningen, vrij zeldzame genetisch aangeboren afwijkingen, waarvan sommige dodelijk.
    Hoe sterk dat verband is, tonen de gegevens uit een databank waarin sinds 25 jaar alle aangeboren afwijkingen worden vastgelegd van kinderen uit Friesland, Groningen en Drenthe. Van de allochtone ouders met een kind met een aandoening is 6,7 procent familie van elkaar; bij autochtone ouders gaat het om 1,1 procent.
    Recent onderzoek wijst uit dat Marokkaanse en Turkse kinderen in de eerste twee levensjaren vijf tot acht keer vaker overlijden aan autosomaal recessieve aandoeningen dan autochtone kinderen.
    PvdA-Kamerlid Arib vindt dat bloedverwantschap bij allochtone ouders moet worden beschouwd als een gezondheidszorgprobleem en niet als migratievraagstuk. Een verbod op familiehuwelijken is onmogelijk. ‘En bovendien los je daarmee niets op, want dan gebeurt het stiekem.’   ...

Want het voorkomen van al die onnodige sterfgevallen met een verbod op incest-huwelijken kan beslist niet, want dat zou de allochtone cultuur in een minder goed daglicht stellen.
    De reactie is voorspelbaar (de Volkskrant, 15-03-2008, column door Maarten Keulemans):
  Tja, inteelt hè

En daar was inteelt, dat lelijke spook, opeens weer in het nieuws. Erfelijke ziekten! Misvormde en dode kinderen! Familiehuwelijken bij allochtonen vormen een 'gezondheidsprobleem', zei het PvdA-Kamerlid Arib deze week.
    En inderdaad. Familiehuwelijken vergroten de kans op zeldzame erfelijke aandoeningen.
Daar mag best meer voorlichting over komen. Maar je moet ook weer niet overdrijven.   ...
    Met kindersterfte is het niet anders. In een uiterst genuanceerd rapport benadrukt het RIVM deze week dat de berucht hoge kindersterfte onder allochtonen eigenlijk niet goed is terug te voeren op inteelt.   ...
    Zwakzinnigheid, dan? Hetzelfde verhaal. Toen geneticus James Neel in de jaren negentig 4300 neef-nicht-huwelijken doorvlooide, kon hij geen verband aantonen tussen familiehuwelijken en geestelijke handicaps.   ...

Natuurlijk. Het gaat over een probleem met de allochtone cultuur, dus zelfs in het wetenschapskatern moet dit worden bestreden. Daarvoor wordt het middel van de keiharde leugen, over wat het RIVM heeft gezegd, niet geschuwd, zie onderstaande bron (de Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser):
  Kwart van Rotterdamse Turken trouwt familielid

...    Het RIVM meent dat een familiehuwelijk moet worden beschouwd als een risicofactor voor aangeboren afwijkingen, net als moederschap op latere leeftijd. Screening en prenataal onderzoek zijn daarom nodig.   ...

Dat er dan ook nog een onderzoeker gevonden wordt die de geneste conclusies ondersteunt behoeft nauwelijks verbazing: met betrekking tot dit soort etnische zaken wordt er op alle niveaus gelogen.

Terwijl het toch allemaal zo simpel is (de Volkskrant, 14-03-2008, ingezonden brief van Richard Huizinga (Amsterdam)):
  Familiehuwelijk

Ik heb nu al in drie kranten reacties gelezen van PvdA-Kamerleden op familiehuwelijken (Binnenland, 11 maart). Zij betoogden dat een verbod geen goede oplossing is. Zo werd de vergelijking gemaakt met de gezondheidsrisico’s voor vrouwen die op latere leeftijd kinderen krijgen. Maar deze vrouwen worden niet gedwongen te trouwen en zwanger te worden. En dat laatste is de reden dat deze Kamerleden tegen een verbod zijn. Door een verbod zouden zij niet alleen zetels verliezen, maar zou er ook een discussie ontstaan over een taboe onderwerp: gedwongen huwelijken. En omdat dat het imago van de moslimgemeenschap zou schaden, wordt alles in het werk gesteld een verbod te voorkomen. Kamerlid Arib durft zelfs te twijfelen of familiehuwelijken wel een oorzaak zijn van de hoge sterfte onder allochtone baby’s. Dat zegt mij genoeg.

En (de Volkskrant, 17-03-2008, ingezonden brief van J. in ’t Veld (Zwijndrecht)):
  Reacties: Familiehuwelijk

Sommige PvdA-Kamerleden vinden een verbod op familiehuwelijken geen goede oplossing. Volgens Richard Huizinga uit Amsterdam is de PvdA bang door een verbod zetels te verliezen, maar zou er ook een discussie ontstaan over een taboe-onderwerp: gedwongen huwelijken.
Misschien is er wel een eenvoudige oplossing. Vroeger moest voor een huwelijk tussen familieleden in de ‘zoveelste’ graad toestemming gevraagd worden aan de Kroon. Gewoon weer invoeren: is de voorlichting ook gelijk geregeld.

En (de Volkskrant, 17-03-2008, ingezonden brief van Pieter Markus (Geldrop)):
  Reacties: Familiehuwelijk

Familiehuwelijken zijn doorgaans gearrangeerde importhuwelijken. Familiehuwelijken veroorzaken aangeboren afwijkingen, gearrangeerde huwelijken zijn vaak ongelukkig en oorzaak van huiselijk geweld en echtscheiding, en importhuwelijken belemmeren de integratie. Dat zijn drie goede redenen om dergelijke huwelijken te ontmoedigen.

Om te bevestigen hoe gevoelig het ligt, komt het als genoemde Tweede Kamerlid Khadija Arib er nog uitvoerig op terug. Want inteelt = achterlijkheid, zoals iedereen weet, en dat idee moet bestreden worden: allochtonen kunnen niet achterlijk zijn (de Volkskrant, 26-03-2008, door Khadija Arib, lid Tweede Kamerlid voor de PvdA):
  Babysterfte is het echte probleem

De discussie over neef-nichthuwelijken verdoezelt een ernstig onderwerp waar jaren niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte, betoogt Khadija Arib.


...    De discussie over het verbod van neef-nichthuwelijken leidt af van het echte probleem en verdoezelt daarmee een ernstig onderwerp waar jarenlang niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte.
    Natuurlijk kun je wel discussiëren over neef-nichthuwelijken, maar niet onder het mom van zorgen over erfelijke aandoeningen. Dergelijke gezondheidsrisico’s hoeven niet direct tot de meest vergaande overheidsbemoeienis te leiden, namelijk een verbod. Bij ander riskant gedrag grijpen we ook niet op die manier in.   ...

Even nog een keiharde leugen tussendoor: bij riskant gedrag als te hard of dronken rijden grijpen we wel in. En tja, weer wil niet iedereen het onmiddellijk geloven (de Volkskrant, 28-03-2008, ingezonden brief van M. van der Wekken (Den Haag)):
  Inteelt

De partners in neef-nichthuwelijken zijn zelf vaak ook het resultaat van relaties tussen bloedverwanten (Forum, 26 maart). Iedereen die iets weet van erfelijkheid begrijpt dat de kinderen uit huwelijken die generatie op generatie binnen de familie zijn gesloten er niet gezonder en slimmer op worden. Het is te hopen dat dit sneller doordringt tot de behoudende allochtone Nederlanders dan dat het kwartje viel bij de inhalige Europese adel.

En voor wie het nog niet geloven wil: hier een bevestiging uit eigen kring uitleg of detail .

Kortom: de hele inteelt-huwelijk kwestie is in het klein een perfecte weerspiegeling van het allochtonendebat: ten bate van het ontkennen van de problemen van de werkelijkheid wordt er op een uiterst glibberige manier gelogen en bedrogen.

Wat anders (de Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser ):
  Profiel | Gitta Luiten, directeur van de Mondriaan stichting

Bepaald niet bang

Met haar nieuwe beleidsplan schopt Gitta Luiten, directeur van de Mondriaan Stichting, wederom tegen de schenen van de grote Nederlandse musea. Haar durf wordt bewonderd. Maar er zijn ook kanttekeningen. ‘De Mondriaan Stichting opereert op het randje.’


...   Luiten (39) heeft sinds haar aantreden in 2001 een duidelijk stempel gedrukt op de Mondriaan Stichting. In interviews, toespraken en op opiniepagina’s heeft ze de musea keer op keer de oren gewassen. Ze zijn te weinig internationaal, besteden te weinig aandacht aan de veranderende samenleving en aan het bereiken van het (veranderende) publiek, stelt ze. Als de kunstwereld er niet in slaagt duidelijk te maken waarom hij belangrijk is, komt de legitimatie van de subsidiëring in gevaar, vreest Luiten.
    De nieuwste voornemens – het voortzetten van de prijs van een half miljoen euro voor het museum met het beste plan om meer allochtonen te trekken (de eerste winnaar was in 2006 het Van Abbe Museum in Eindhoven), ...
    ... Gitta dwingt de musea zich te verhouden tot culturele diversiteit’, zegt Lex ter Braak, de directeur van het Fonds Beeldende Kunst Vormgeving en Bouwkunst (BVKB). ...
    Luiten liep stage bij het Rijksmuseum, waar ze bleef werken op de afdeling publiciteit. Daarna werd ze woordvoerster bij de Raad voor Cultuur, waar Atzo Nicolaï destijds algemeen secretaris was. Daarop volgde de afdeling persvoorlichting bij toenmalig staatssecretaris van Cultuur Rick van der Ploeg, van wie ze even later politiek assistent werd. Nog voor de verkiezingen werd ze, op haar 32ste, benoemd tot directeur van de Mondriaan Stichting. ...
   ‘Nee, met de hand op mijn hart, ik zat niet achter die benoeming’, zegt Van der Ploeg. Onder zijn bewind verscheen de nota Cultuur als confrontatie, waarin werd aangedrongen op meer aandacht voor jongeren en culturele minderheden, ...
 ...   Het kwam de stichting te staan op een pissige brief van het miniconvent, geschreven door Kees van Twist, destijds directeur van het Groninger Museum, nu cultureel attaché in New York. ‘Zij wil op de stoel van de directeuren van culturele instellingen gaan zitten, maar de stichting is een doorgeefluik van het ministerie’, zegt hij. ‘Die multicultiprijs is niet meer dan een half miljoen voor club- en buurthuiswerk in Eindhoven. ...
    Volgens ingewijden speelt een botsing van persoonlijkheden mee. ... Atzo Nicolaï denkt dat er ook sprake is van een generatieconflict. ‘Gitta staat voor deze eeuw, voor de multiculturele samenleving. ...

Tussenstukken
Verstrekker van jaarlijks 17 miljoen
 
De Mondriaan Stichting werd in 1994 opgericht. Per jaar heeft zij 18 miljoen euro te besteden. Daarmee steunt zij kunstenaarsinitiatieven, aankopen, presentaties, evenementen, tentoonstellingen, boeken en tijdschriften. ...

CV

1968 1 september, geboren in Den Haag
2001  heden directeur Mondriaan Stichting, stimuleringsfonds voor beeldende kunst, vormgeving en cultureel erfgoed
1999 2001  politiek assistent van staatssecretaris voor Cultuur en media, Rick van der Ploeg. ...

Het beeld is volkomen duidelijk: Rick van der Ploeg is een berucht lid van de multiculturalistische maffia, en Gitta Luiten is daar een opkomend lid van.
    De inhoudelijke argumenten. Constatering: allochtonen komen niet naar musea. Dat is juist. Maar er is geen enkele fysiek oorzaak die de allochtonen weerhoudt naar musea te gaan. Er is wel een materialistische, namelijk: musea kosten geld. Maar geen enkele beleidsaanpassing kan dit verhelpen - tenzij mevrouw Luiten wil voorstellen om musea voor allochtonen gratis te maken.
    Er is dus geen echte belemmering voor allochtonen om naar musea te gaan, dat wil zeggen: eentje waaraan iets gedaan kan worden. Er is wel een andere belemmering: een culturele. Het is heel simpel: allochtonen zijn niet in de Nederlandse cultuur geïnteresseerd. En zal dat binnen enkele generaties niet worden ook. Zoals Marcel van Dam en anderen al stellen: integratie duurt enkele generaties - en daarbij is de factor museumbezoek ongetwijfeld een van de laatste.
   En daar waar het uitzicht op allochtonenbezoek voor de komende paar generaties dus ongeveer nul  is, is het beleid van mevrouw Luiten volkomen nutte- en zinloos. Maar nog erger: want mevrouw Luiten geeft daarmee geld uit, dat ten kost gaat van de museumbezoekers, de autochtonen. 

Het volgende is een vorm van "bewijs uit het ongerijmde" - iets betogen door een geval van het omgekeerde laten zien (de Volkskrant, 11-04-2008, van verslaggever Peter de Graaf ):
  'Racistische overlast' in Waspik

Politie, gemeente, jongeren- en welzijnswerk en diverse andere instanties hebben collectief gefaald bij de hulp aan een Liberiaans gezin dat stelselmatig werd getreiterd en geïntimideerd door een groep hangjongeren in het Brabantse dorp Waspik. De problemen waren bekend, maar werden stelselmatig onderschat. Er werd veel overlegd tussen de instanties, maar niet ingegrepen.
    Dat is de conclusie van een onderzoeksrapport van Forum, het instituut voor multiculturele ontwikkeling, naar de omstandigheden die hebben geleid tot de vlucht van het Liberiaanse gezin uit het dorp vorig najaar. Volgens de onderzoekers was sprake van 'racistische overlast'. ...

Wat dit laat zien is het volgende: het lastigvallen door allochtone jongeren van blanken is precies hetzelfde racisme als dat in Waspik. Alleen; dit racisme wordt niet als racisme benoemd. terwijl het wel racisme is. En dat niet benoemen van allochtoon racisme is het gevolg van het sterk pro-allochtone multiculturalisme.

Nu weer terug naar de directe gevallen (Leids universiteitsblad Mare, 10-04-2008, door Jasper Lukkezen):
  Mei Li Vos komt … niet

Studievereniging voor politicologie of bestuurskunde zijn in een jaar zonder verkiezingen is heel vervelend. Een groots lijsttrekkersdebat gaat aan je voorbij. Dus moet je het hebben van vertegenwoordigers van politieke jongerenorganisaties en wat benjamins van Kamerfracties. Dan nog een thema, bijvoorbeeld: Veiligheid, heiligheid, en het debat is compleet.
    Zo ook donderdagavond in sociëteit de Burcht. Debatvoorzitter Wouter den Hollander stelt de Kamerleden aan de zaal voor. ...
   ... Floris Kreiken van de Jonge Democraten: ‘D66 zou D66 niet zijn als we hier geen genuanceerde middenpositie in zouden nemen. We willen geen quota. Goed onderwijs is de basis. Daarnaast zou je moeten kijken naar voor- en nascholing voor achterstandsgroepen.’ Den Hollander: ‘Peuters moeten toch gewoon een achterstand kunnen hebben, of niet?’ De enige vrouw die vanavond meepraat, Dwars-secretaris Esther Tienstra hapt: ‘Dit is stigmatiseren. Kinderen krijgen dan al heel vroeg het stempel achterstandskind.’ ...

Twee gotspe's achter elkaar: 'Peuters moeten toch gewoon een achterstand kunnen hebben, of niet?', wat natuurlijk alleen maar zo gesteld kan worden omdat iedereen weet dat het om allochtone peuters gaat, en dan moet het dús mogen, en: ‘Dit is stigmatiseren. Kinderen krijgen dan al heel vroeg het stempel achterstandskind.’, oftewel: een probleem kan je niet benoemen, als het een allochtonenprobleem is, want dat is stigmatiserend.
    En dit dus in een gewoon debatje tussen jonge bestuurderen die dat allemaal heel gewoon vinden. En dat vinden ze gewoon, omdat dit de manier is waarop zaken aangaande allochtone immigranten, of problemen met de multiculturele samenleving, altijd besproken zijn: alles wat maar enigszins op een probleem lijkt, moet voor hen normaal gevonden worden, en als dat niet kan, bestempelen we het als discriminerend of stigmatiserend, en mag het toch niet. Net als de inteelthuwelijken.

De Volkskrant gaat met twee maten meten (de Volkskrant, 19-04-2008, van de redactie):
  Fitna ontleed

Afgelopen week maakte Geert Wilders bekend dat hij in mei in debat gaat met moslims over Fitna, zijn anti-Koranfilm die door miljoenen op internet is bekeken. Maar wát hebben zij eigenlijk gezien? In Fitna wordt nauwelijks de context van de getoonde beelden gegeven.     De Volkskrant heeft de film van de PVV-leider beeld voor beeld geanalyseerd (zie hieronder). Hieruit blijkt dat er meer kanttekeningen te maken zijn dan de gebreken die Wilders de afgelopen weken heeft toegegeven.  ...  

2) De Oorlogsbuit

FRAGMENT: Een korantekst wordt gereciteerd: een deel van Soera 8, ‘De Oorlogsbuit’, vers 60. ‘Maak voorbereiding tegen hen met wat gij kunt aan kracht en paardenvolk om daarmee te terroriseren, te terroriseren Allah’s vijand en uw vijand.’

ACHTERGROND: De door moslims meest gebruikte vertaling van de Koran in het Nederlands is ‘De Edele Koran’ van de vertaler Sofian S. Siregar, uitgegeven door het Islamitisch Cultureel Centrum Nederland (ICCN) in 2000. Wilders hanteert deze vertaling niet in Fitna. In de Koran luidt de vertaling van het hele vers: ‘En brengt wat jullie kunnen aan macht bij elkaar, om hen mee te bevechten, waaronder strijdrossen om daarmee de vijanden van Allah en jullie vijanden angst aan te jagen, en ook anderen die jullie niet kennen (en) die Allah wel kent. En wat jullie ook aan bijdragen uitgeven op de Weg van Allah, hij zal jullie volledig vergoeden. En jullie zal geen onrecht aan worden gedaan.’
    In het vers daarna staat (Soera 8, vers 61): ‘En als zij geneigd zijn tot vrede, wees dan ook daartoe geneigd en stel jouw vertrouwen op Allah. Voorwaar, Hij is Alhorend, Alwetend.’ Op de achtergrond klinkt de stem van Abdul Rahman Ibn Abdul Aziz as-Sudais an-Najdi, die de Koran reciteert. Hij is een leidende imam in de grootste moskee ter wereld, de AlMasjid alHaram in Mekka, en wereldberoemd onder moslims.

Enzovoort - scène voor scène van de film wordt besproken, een aantal webpagina's lang - zie hier uitleg of detail .
    Met dezelfde soort slechte argumenten als de laatste boven: naast de vele doodsbedreigingen komen in de koran her en der ook meer vredelievende verzen voor: So what? Het tweede is geen enkele compensatie noch een geruststelling voor wat betreft het eerste. Want wie weet wanneer wat komt?
   En over die verzen: natuurlijk proberen islamieten de koran en zichzelf zo goed mogelijk voor te stellen, dus al hun vertalingen zijn per definitie onbetrouwbaar - en kan je zonder meer uitgaan van de slechtst mogelijke interpretatie die je kan vinden - want er zijn heel weinig niet-islamitische vertalers beschikbaar.
    Maar de grootste en meest onverbeterlijke fout is deze: het gaat bij zaken als Fitna niet om de exacte waarheid, maar om de impressies bij het grote publiek - en precies hetzelfde geldt voor de islam. En die zijn eenduidig, en niet gebaseerd op Fitna, maar op de beelden achter Fitna, de beelden uit de journaals. En die beelden zijn duidelijk genoeg: de islam heeft te veel gewelddadige en agressieve trekken, en komt tezamen met een te achterlijke cultuur uitleg of detail .

Die impressies ontstaan door een jarenlang bombardement met beelden, en samengevat in Fitna wil de Volkskrant dit nu ongedaan maken, of in ieder geval verbeteren. Hoogst naïef, natuurlijk. Want waar komen de vruchten van dit werk terecht? Bij lezers van de Volkskrant, die toch al degenen zijn het meest positief staan ten opzichte van de islam, en die zich het minst door die beelden hebben laten beïnvloeden - staande onder invloed van iets anders: ideologie in de vorm van multiculturalisme.

Kortom: de poging van de Volkskrant, onder grote inzet van een team van redacteuren, is niets meer dan een poging de allochtonen zaak te steunen op een, ten opzichte van de geleverde inspanning, zeer ineffectieve manier. De enige effectieve manier waarop de mening van degenen die ertoe doen: autochtone Nederlanders die de schrik hebben gekregen van de islam, veranderd kan worden, is door minder angstopwekkend gedrag en woorden van allochtonen en moslims zelf: weg met die islamitische kleding en symbolen, en weg met de woorden en symbolen van steun aan wereldwijde islamitische ideologie, en in plaats daarvan vele woorden waarin duidelijk afstand wordt genomen van die wereldwijde ideologie.

De voorkeur voor de allochtoon zit ontzetten diep in de hele links-liberale beweging. GroenLinks heeft zich al bekeerd tot het marktdenken om de allochtoon ten gunste te zijn, door haar stellingname dat het noodzakelijk was de ontslagbescherming te versoepelen, vanwege de vele "buitenstaanders", daarmee ook doelende op, soms expliciet, op allochtonen uitleg of detail . Hieraan werd herinnerd door de volgende ontboezeming van de leider van deze beweging innen de partij, Femke Halsema (de Volkskrant, 18-08-2008, van verslaggeefsters Yvonne Doorduyn en Sheila Sitalsing):
  Halsema laveert tussen rebellen en rechtsstaat

Intern debat GroenLinks over grenzen burgerlijke ongehoorzaamheid barst los


Na een enerverende week voor GroenLinks, culminerend in het vertrek van Wijnand Duyvendak uit het parlement, is het debat pas goed losgebarsten. Moet de partij kiezen: rebellenclub of rechtsstatelijke beweging? Of kan de GroenLinkse inborst beide stromingen vreedzaam naast elkaar herbergen?
    Partijleider Femke Halsema is van de rechtsstatelijkheid. Zij veroordeelde de illegale acties van Duyvendak ongemeen hard, met kwalificaties als ‘moreel en politiek onaanvaardbaar’....
    Halsema, wier actieverleden niet veel verder reikt dan de anti-Balkenende-demonstratie van 2004 op het Museumplein, geeft een schot voor de boeg op haar weblog. ‘Elke suggestie dat GroenLinks omwille van haar idealen ruimte geeft aan wetsovertredingen die bij anderen worden veroordeeld, moet met kracht worden weersproken’, schrijft ze. Al realiseert ze zich dat het soms niet anders kan. Zoals toen witte illegalen de Haagse Agneskerk bezetten en in hongerstaking gingen. ‘Hun wanhoop maakte het voor mij onmogelijk negatief te oordelen.’  ...

Nou, dat is toch duidelijk, hè? Illegale actie is ten alle tijde uit den boze, tenzij het ten gunste van immigranten/allochtonen. Het sluit ten nauwste aan bij de houding van PvdA-leider  Wouter Bos, die zowel voor de verkiezingen van 2007, als erna, een even duidelijke keuze maakte bij zijn zelf-verklaarde topprioriteit voor het PvdA-beleid: het generaal pardon. Let wel: top. Dus boven al het andere.

Een raar geluid (de Volkskrant, 03-09-2008, door Farid Aouled-Iahcen, bestuurder van de Vereniging Stem van Marokkaanse Democraten Nederland):
  Stop subsidies voor festivals rond ramadan

De zwaar gesponsorde ramadanfestivals wijzen eerder op islamisering en commercialisering dan op een succesvol integratiebeleid, betoogt Farid Aouled-Iahcen.


De ramadan is weer begonnen. Een maand lang onderwerpen veel Nederlandse moslims zich aan hun religieuze plicht te vasten en zich seksueel te onthouden. Voor veel gelovigen is het een tijd voor bezinning, aanbidding en saamhorigheid. Maar de laatste jaren betekent het begin van de ramadan ook het startpunt van een ware carrousel aan iftar-activiteiten, evenementen waarbij na zonsondergang gezamenlijk de avondmaaltijd wordt genoten. Deze worden georganiseerd door religieuze organisaties, maar ook in toenemende mate door seculiere clubs als welzijnsorganisaties, wijkorganisaties, culturele verenigingen, gemeenten etcetera. Zij zijn in de vastenmaand extra in de weer om het contact tussen moslims en niet-moslims te etaleren. Dit toont hoe de ramadan in Nederland in korte tijd is gecommercialiseerd en gepolitiseerd.
    Ach, kun je zeggen, dat hoort erbij in een tijd waarin de commercie hoogtij viert – kerst was eerder al slachtoffer. Ten dele is dat waar. Maar rond die tijd kom ik weinig subsidieverstrekkers tegen die mij uitnodigen voor een hapje onder het mom van ontmoeting.  ...
    Ruim vier jaar geleden konden ambtenaren van het ministerie van Justitie en de gemeente Amsterdam zich wel vinden in de notie iets te doen aan de groeiende kloof tussen moslims en niet-moslims. Wel moest het belastinggeld op een rechtmatige manier worden uitgegeven. Daarom werd à la minute een stichting opgericht, ‘Samenbinding’. Zo konden geldverstrekkers, Justitie en Amsterdam voorop, het adviesbureau ‘voor intercultureel management’ Mex-it ter wille zijn. Anders was een aanbestedingsprocedure nodig.
    Hoewel veel moskeeën en gelovigen moeite hebben met de exploitatie van een van de belangrijkste islamitische zuilen, is de ramadan in Nederland verworden tot een serie elitaire en gala-achtige netwerkbijeenkomsten voor ‘soepsidiemoslims’. ...
    Een ander storend aspect is de betrokkenheid van overheidsinstellingen en geloofsneutrale maatschappelijke organisaties. Los van geldelijke donaties die men verstrekt aan de ramadanactiviteiten (ik dacht dat we scheiding van kerk en staat hadden), constateer ik in toenemende mate de eendimensionale focus op de identiteit van de Marokkaanse of Turkse Nederlander. Deze burgers worden gereduceerd tot moslim. Islamitische sprekers en imams worden opgetrommeld om hun visie vanuit de islam te geven op maatschappelijke vraagstukken. Zo wordt een buurthuis, een stadsdeelkantoor, een bibliotheek het domein van de imam. Al deze instellingen doen er vrolijk aan mee.
    Daarom vraag ik sponsoren, zeker de overheid, religieuze festiviteiten als het ramadanfestival niet meer te financieren. De ramadan is een religieuze plicht; de overheid moet zich erbuiten houden.

Ook daar zal niet naar geluisterd worden.

Een voorbeeld van puur pro-islamitische initiatieven vanuit bestuurlijk Nederland (NRC Handelsblad website, 04-09-2008, ANP):
  Huizinga: Suikerfeest mogelijk ooit feestdag

ChristenUnie-staatssecretaris Tineke Huizinga (Verkeer) kan zich voorstellen dat het einde van de Ramadan, de dag dat moslims het Suikerfeest vieren, een extra nationale feestdag wordt. Dan moeten volgens haar moslims wel een grotere groep vormen in Nederland. Nu kent ons land volgens haar meer een christelijke cultuur
.

Dat zei de bewindsvrouw van de kleinste regeringspartij gisteravond in tv-programma Knevel & Van den Brink. Als de dag van het Suikerfeest een feestdag wordt, moet dat volgens Huizinga wel eentje extra zijn. Zij voelt er niets voor om daar bijvoorbeeld tweede pinksterdag voor in te leveren.  ...

Dit is een van de vele voorbeelden van extreem pro-allochtonengedrag dat valt onder de noemer zelfislamisering .

Volgende: een pleidooi voor verdere invoering van de sharia (de Volkskrant, 29-09-2008, door Ulli d'Oliveira, oud-hoogleraar internationaal privaatrecht en migratierecht aan de UvA):
  Albayrak solt met vrouwen

Ulli d’Oliveira hekelt het ferme optreden tegen polygamie. Moeten aspirant-Nederlanders hun niets vermoedende andere Marokkaanse vrouw dumpen?

Tussentitel: Ja, meneer Wilders, wij passen de rechtsregels uit de sharia allang toe

Staatssecretaris Albayrak van Justitie zei dinsdag tijdens het vragenuurtje in de Tweede Kamer dat zij het ‘onacceptabel’ vindt dat polygaam getrouwde buitenlanders Nederlander konden worden. Ze beloofde het geconstateerde gat in de wet snel te dichten.
    Ook kondigde ze een onderzoek aan naar de vraag of in het buitenland gesloten polygame huwelijken hier automatische erkenning moeten krijgen. Wel vindt zij dat gemeenten polygame huwelijken moeten blijven registreren in de Gemeentelijke Basisadministratie.
    Hier zijn halsoverkop wetgevingszaken gedaan zonder enige reflectie.    ...
    Maar het streven om bigame buitenlanders die er voor het overige voor in aanmerking komen uit te sluiten van het Nederlanderschap, miskent de negatieve gevolgen van zo’n beleid. Men verwacht van de aspirant-Nederlander dat hij zijn niets vermoedende andere Marokkaanse vrouw dumpt met een verstoting die in Nederland erkend kan worden. Dat is sollen met vrouwen. Mooi voor een regering die zoveel aan gezinswaarden en moraliteit doet.
    Hier speelt zich een botsing van culturen af die niet optimaal wordt opgelost door een handjevol (vooral bejaarde) bigame buitenlanders van het Nederlanderschap uit te sluiten.

Het citaat: 'Maar het streven om bigame buitenlanders die er voor het overige voor in aanmerking komen uit te sluiten ...' zegt letterlijk: wij hebben wettelijke normen om toegelaten worden tot Nederland, maar als die op een punt nadelig uitpakken voor allochtonen/moslims, dan moeten we de wet maar opzij zetten. Daar waar d' Oliveira ook nog triomfantelijk uitroept dat we in Nederland allang rechtsregels uit de sharia toepassen, spreekt hij zich dus uit voor het verder invoeren van de sharia. Waarvan akte.
   Overigens is Ulli d'Oliveira afstammeling van Portugees joods immigranten, en naar blijken dit soort groepen immigrantenafstammelingen voor zo ruim mogelijke immigratie, en indien noodzakelijk, het opzij zetten van Nederlandse cultuurelementen, zoals een verbod op polygamie, ten gunste van immigranten, en voor vervanging van Westerse regels door de sharia.

Volgende kwestie. Na decennialange censuur op iedere vorm van aansprakelijkheid van de allochtonen en met name de Marokkaanse gemeenschap aangaande de problemen die ze in Nederland veroorzaken, en na een ruim jaar van lijden zonder weerwoord onder de hoon van Geert Wilders over die weigerachtigheid, heeft de Tweede Kamer, na het zoveelste "incident" binnen korte tijd, eindelijk wat reële taal geuit over die Marokkaanse gemeenschap - en hun relkinderen. Het incident was het feit dat busmaatschappij Conexxion een tijdelijk buslijn niet door de allochtonenwijk van Gouda liet lopen, na een zoveelste vorm van molest. Het duurde een paar dagen, maar onder een selectie uit de reacties vanuit de multiculti en politiek-correcte middenklasse. Maar eerst nog even een bewijs dat de taal van de Tweede Kamer terecht was. Want het gaat om overlast in Utrecht, Amsterdam, Gouda, Ede, Nijmegen enzovoort, en het is ten eerste dus niet een incident, er is ten tweede dus geen overeenkomst in locatie, maar er is, ten derde, wel een overeenkomst in etnische afkomst. Een Marokkaanse afkomst.
    Maar dat was meteen weer fout (de Volkskrant, 03-10-2008, van verslaggever Weert Schenk (kopartikel)):
  Korpschef: Kamer zaait tweedracht

'Incident met Marokkaanse jongeren Gouda opgeklopt.' | Hoofdcommissaris verbijsterd over 'drang Kamerleden om electoraal te scoren


De Tweede Kamer heeft een volkomen verkeerd beeld gegeven van de problemen met de Marokkaanse jeugd in Gouda. Dit zegt korpschef Jan Stikvoort van de regiopolitie Hollands-Midden. Hij is verbijsterd hoe Kamerleden (‘van links tot rechts’) een betrekkelijk klein incident hebben opgeklopt.
    In een interview met de Volkskrant zegt Stikvoort: ‘Politici hebben de mond vol van integratie van buitenlanders, maar scheuren zelf de samenleving uiteen.’
    Gouda, dat behoort tot het gebied van Hollands-Midden, kwam landelijk in de belangstelling toen vervoersmaatschappij Connexxion half september besloot geen stadsbussen meer door de wijk Oosterwei te laten rijden. Chauffeurs hadden genoeg van de agressie van Marokkaanse jeugd.
   Volgens Stikvoort heeft Connexxion bij de politie slechts twee aangiften gedaan voordat de bedreiging plaatsvond. Hij zegt dat Connexxion niet met hem over de maatregel heeft overlegd.
...
    ...    De korpschef zegt dat in Oosterwei een kleine kern van ongeveer twintig jongeren de boel probeert te verzieken. ‘Die gasten pakken we keihard aan. Landelijk gezien is het niet echt bijzonder.’ Hij vindt dat de Kamer het imago van Gouda kapot heeft gemaakt. ‘De bewoners herkennen zich niet in het beeld dat de politici en de media schetsen. De mensen zijn niet angstig en voelen zich niet bedreigd.’
    De korpschef denkt dat Kamerleden hebben gehandeld uit de drang om electoraal te scoren. ‘Ik ben klaar met politici die iets kleins heel groot maken en vervolgens zeggen dat de politie haar werk niet goed doet.’

Leuk om dit te vertalen. Ten eerste: het 'kleine incident' was het zoveelste incident, en niet klein. Uit het bijbehorende interview:  ‘De afgelopen jaren is het aantal incidenten substantieel teruggelopen.' - dus het probleem was eerder nog veel groter. Gewoon een leugen, dus, dat 'kleine incident'.
    Ten tweede. ‘Politici ... scheuren ... de samenleving uiteen.’ Een ongesubstantiveerde beschuldiging. Waarom zou het constateren van een probleem de samenleving uiteen scheuren? Die relatie moet bewezen worden. Dat Stikvoort dat niet doet, komt omdat hij dan Marokkanen als groep moet omschrijven, en het is dat groepsgedrag dat de samenleving uiteen scheurt - en niet de reactie erop. Nog een leugen, dus.
    Ten derde. 'Connexxion bij de politie slechts twee aangiften gedaan'. Ongetwijfeld vanwege het verschijnsel al talloze malen eerder is geconstanteerd: de politie kan er wil er in de praktijk er weinig tot niets aan doen - onder invloed van de multiculti en politiek-correcte bazen - zoals in dit geval bijvoorbeeld de PvdA-burgemeester van het type Cohen.
    Ten vierde: ‘De bewoners herkennen zich niet in het beeld dat de politici en de media schetsen.' Op de televisie zijn een aantal gewone Nederlanders geïnterviewd, en één bekende (Johan Derksen?) die het beeld van de Tweede Kamer volkomen bevestigden. Weer een leugen.
    Ten vijfde: 'De korpschef denkt dat Kamerleden hebben gehandeld uit de drang om electoraal te scoren.' Kennelijk is het zo dat het electoraat het ook helemaal gehad heeft met Marokkanen. En dat is vanwege de stroom van "incidenten".
    Ten zesde: ‘Ik ben klaar met politici die iets kleins heel groot maken en vervolgens zeggen dat de politie haar werk niet goed doet.’ Dit is een reële klacht: politici hebben zelf het klimaat geschapen waarin het voor de politie decennialang onmogelijk was om effectief op te treden.

Dit schaap was over de dam, en meteen, een dag later, volgde de kudde (de Volkskrant, 04-10-2008, van verslaggevers Theo Koelé en Weert Schenk):
  Cohen: goed dat korpschef kritiek uit

Voorzitter Korpsbeheerdersberaad is het met Stikvoort eens dat Kamer zaken opklopt | Parlementariërs zijn verbolgen: 'De toon bepalen we zelf.'


Voorzitter Job Cohen van het Korpsbeheerdersberaad (waarin 25 burgemeesters en de minister van justitie zitting hebben) sluit zich aan bij de mening dat het debat in de Kamer over de Marokkaanse jeugd in Gouda buiten proporties was. Hij vindt het begrijpelijk dat hoofdcommissaris Jan Stikvoort van de regiopolitie Hollands-Midden hierover zijn hart heeft gelucht.   ...

En (de Volkskrant, 04-10-2008, column door Bert Wagendorp):
  Parlement

Je schaamt je kapot als kiezer, want jij hebt ze erin gestemd

Volgens de Zuid-Hollandse korpschef Stikvoort scheuren Kamerleden 'de samenleving uiteen' in plaats van de integratie te bevorderen laten ze zich uit electorale overwegingen opfokken door Geert Wilders en De Telegraaf en blazen ze incidenten op tot rampen van enorme proporties.   ...
    Het gaat in Gouda om twintig etterbakjes, zei Stikvoort. Wat is dan het probleem? Oppakken en heropvoeden in de chaingang - slotengraven in de Flevopolder.
    O, Nederland, mijn lief klein koud kolereland.
    ... Maar in ons parlement willen ze een spoeddebat over de uitspraken van een korpschef.
    Kan het miserabeler? Miezeriger? Volgens mij niet.   ...
    Je wordt zo ongelooflijk moe van die gezwollen taal. Van die fantasieloze interruptietijgers met hun scheve blik naar de camera en hun overtreffende trap.
    Wat heeft het Gouda-spoeddebat nu eigenlijk opgeleverd? Dit: niets. Een hoop gelul, een paar vage beloften, maar niet één agent. En wat gaat een Stikvoort-spoeddebat opleveren? Stoere loze praatjes en verder niets.
    Als je niet beter zou weten, denk je straks wéér dat je zit te kijken naar een aflevering van Het Lagerhuis vanuit een gesloten inrichting, met voorzitter Verbeet ('Ik hou dit niet de hele avond vol!') als de wanhopige nachtzuster, Geert Wilders als de blonde zombie die voor de gelegenheid even uit de isoleer mocht en de manische Laetitia die weer over 'stadsmariniers' begint.
    En daar omheen dan nog tal van merkwaardige types die ook hun steentje bijdragen, zoals Agnes Kant, die vorige week serieus in debat ging over het voorstel het leger vanuit Afghanistan naar Gouda-Oost te zenden.
    Hebben we het dus wel over het hoogste gremium binnen onze democratie, het parlement. Je schaamt je kapot, als kiezer, want jij hebt ze er wel ingestemd.
Een fractiegenoot van Wilders - het nóg gluiperiger viezerikje Fritsma - had het deze week bloedserieus over 'de Marokkaanse intifada'. Ik wil de problemen met die jongens niet bagatelliseren, maar 'intifada' lijkt me toch overdreven stemmingmakerij.
    Vertoon van Hollands minderwaardigheidsgevoel ook. Eerst van Gouda-Oost een Parijse banlieu maken, en nu hebben we ook al onze eigen intifada.
    En we hebben dus Texel, ons eigen Siberië, en de parkeerplaatsen van Texel, onze eigen Goelag.

Ook deze man is grappig: 'Je wordt zo ongelooflijk moe van die gezwollen taal.' De stukjes van Wagendorp staan bol van de gezwollen taal - het is bijna niets anders. Ook hier - enkel voorbeeldje: 'het nóg gluiperiger viezerikje Fritsma'. Een gluiperiger schrijver dan Wagendorp kent de Volkskrant nauwelijks, met zijn gezwollen taal.

Saillant detail: het interview met Stikvoort op pagina 2 van de Volkskrant stond naast dit artikel (de Volkskrant, 03-10-2008, van verslaggever Willem Beusekamp):
  Bedreigd na melden diefstal

Personeel van Albert Heijn in Amsterdam doet aangifte van diefstal en wordt vervolgens bedreigd door de daders
.

Een groep van vijftien Marokkaanse jongens heeft vorige week dinsdag een filiaal van Albert Heijn in Amsterdam beroofd en het winkelpersoneel na sluiting bedreigd. Vijf man zijn aangehouden, van wie er drie weer op vrije voeten zijn.
    Het filiaal, in de Kleine Wittenburgerstraat ( centrum), was de voorgaande zaterdagavond al belaagd door een groepje van acht. De knapen haalden de schappen leeg en verlieten zonder te betalen de winkel. Sommigen sprongen over de kassa.
    Een van de personeelsleden maakte volgens de politie een foto van de op scooters vluchtende rovers. De dinsdagavond erop kwam een groep van vijftien man verhaal halen.
Opnieuw werden spullen gestolen. Toen de knapen hoorden dat de politie zou worden gebeld, beloofden ze na sluitingstijd terug te komen. Politiewoordvoerder Ebe van der Land:
'Toen de medewerkers even na tien uur naar buiten kwamen, probeerde de groep ze in te sluiten. Agenten in burger hebben ingegrepen om erger te voorkomen. Wij nemen deze zaak heel hoog op, temeer omdat dit soort zaken een enorme impact heeft op het personeel.' De verdachten, 14 tot 18 jaar oud, wordt openlijke geweldpleging, bedreiging en diefstal in vereniging ten laste gelegd.  ...
    Als reactie op de gebeurtenissen bij het AH-filiaal luidt het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel (CBL) de noodklok. Jules van Well, hoofd veiligheid van het CBL tegenover het ANP: 'De geweldsspiraal begint bizarre vormen aan te nemen.' Hij noemt het verontrustend dat de bedreigingen van het AH-personeel volgden nadat aangifte was gedaan. 'Als medewerkers geen aangifte meer durven doen, is het einde zoek.'

De 'kleine incidenten' van Stikvoort leiden in werkelijkheid tot alarmmeldingen over een geweldspiraal.

Maar dat was natuurlijk nog lang niet genoeg gezegd. Heel het multculti-volk moest hier weer zijn plasje over doen (Volkskrant.nl, Opinie, 08-10-2008, column door Jan Mulder):
  Toonhoogte

Gistermiddag was er in de Tweede Kamer het Vragenuur. ...
    Tijdens de woordenwisselingen viel het mij op dat ook de Kamerleden van fatsoenlijke partijen tegenwoordig erg hun best doen de vandalen bij de naam te noemen: Marokkanen.   ...
    Sinds burgemeester Cohen en minister Ter Horst openlijk hebben gezegd dat je van de losgeslagen Marokkaanse jongeren hun afkomst mag, ja misschien wel moet vermelden, zijn de remmen een beetje los. Gewone partijen zeggen nog niet ‘het Marokkaanse tuig’ zoals de woordvoerder van de PVV dat in elke zin doet, maar die dag is niet ver meer.
    Wat bezielde Cohen en Ter Horst? De afkomst van een dader kan mij helemaal niets schelen. Straffen! En graag een beetje zwaar als het gaat om iemand die het personeel van een ambulance te lijf gaat.

Zowel voor Wagendorp als voor Mulder geldt: dat ze nu zeggen dat er iets concreets aan het Marokkaanse tuig gedaan moet, is uitsluitend en alleen het gevolg van de campagne van Wilders c.s., qua inhoud onweersproken, dat dit het gedrag van tuig is. Van Marokkaanse afkomst. Het probleem van de multiculti-plassers is dat nu ook meer mainstream politici de combinatie van "ernstige overlast" en "Marokkanen" hebben gebruikt. En wat volgt is een vervolg op de met zo veel ijver eerder beoefende "Zwijg!"-campagne uitleg of detail .

En nog eentje (Volkskrant.nl, Opinie, 06-10-2008, door Malou van Hintum):
  Stikvoort is een held

Politiekorpschef Stikvoort heeft overtuigend de Haagse arrogantie aan de kaak gesteld. Waarvoor dank.

Tussentitel: De ivoren toren in Den Haag laat zich bar weinig gelegen liggen aan de professionals in het veld

‘Het land staat in brand,’ riep Laetitia Griffith (VVD), en onze blonde stoot wil het leger naar Gouda sturen om orde op zaken te stellen. Daarmee bevestigde Geert Wilders onmiddellijk een paar conclusies van het rapport dat in opdracht van terrorisme-coördinator Joustra is gemaakt naar het psychologische effect van persoonsbeveiliging.
    Mensen die voortdurend een ring van bewakers om zich heen hebben, raken geïsoleerd van de samenleving, verliezen het zicht op de werkelijkheid en verharden niet zelden hun standpunten. Wilders is er een prachtig voorbeeld van – maar waarom de rest van de Tweede Kamer even hard met hem meeschreeuwt, blijft vooralsnog onduidelijk.
    Afijn. Wat is er aan de hand?
    Korpschef Jan Stikvoort heeft het gedurfd in de Volkskrant kritiek te leveren op het parlement. Een instituut dat, zoals wij allemaal weten, nauwelijks kritiek verdraagt. En al helemaal niet van een korpschef die komt vertellen dat de problemen in zijn regio, waar hijzelf dagelijks rondloopt, overdreven worden door mensen in Den Haag die er nog nooit een voet hebben gezet.
    Maar de Kamer wist en weet het nog steeds beter.
    In Gouda is het oorlog, en wie dat ontkent is een softie, een doetje, een watje, en verdient de volle laag. De ivoren toren in Den Haag laat zich bar weinig gelegen liggen aan de professionals in het veld, al jaren niet trouwens. Nu één van die professionals dat publiekelijk niet pikt, zijn de rapen gaar.
    Dat zag je aan het stuitende optreden van Griffith bij Pauw en Witteman afgelopen vrijdag, waar ze hysterisch een bewonderswaardig kalme korpschef de mantel uitveegde. Ze waagde het zelfs hem met overslaande stem voor te houden dat hij ‘de mensen in Gouda moest hélpen’ – alsof hij daar niet elke dag mee bezig is.
    ...En dus tetterde Griffith door over stadsmariniers, straat- en gebiedsverboden, onderwijl Stikvoorts opmerkingen en tegenwerpingen volkomen negerend.
    Wat een held die man, die alleen al door daar rustig te zitten, liet zien hoe superieur hij is. Griffith moet het hebben aangevoeld, want ze deed nog een laatste poging hem te treffen door er twee keer triomfantelijk op te wijzen dat hij ‘een ondergeschikte’ is (van de minister van Binnenlandse Zaken).
    Typisch een reactie van iemand die geen enkel inhoudelijk argument voorhanden heeft. Stikvoort glimlachte haar vriendelijk toe. Hij had het pleit allang gewonnen.

Geweldig: weer zo iemand die een hysterisch stukje schrijft, als onderbouwing van de hysterie van anderen - een echte vertoning van voor de spiegel.
    Het punt van Van Hintum: hier spreekt een professional, werd een paar dagen later nog eens herhaald bijna Pauw & Witteman door nog zo'n multi-cultiheld: cabaretier Jan Jaap van der Wal: we moeten vertrouwen hebben, dus vertrouwen in Stikvoort. Voor beide vormen van dit argument geldt dezelfde weerlegging: waar we vertrouwen in moet hebben is niet een chef die de zijn beleid aan het verdedigen is, maar van de gewone agent op straat, die niet mag optreden tegen straattuig, omdat het van Marokkaanse afkomst is.
 
Even tussendoor een bericht hierover uit de samenleving (de Volkskrant, 09-10-2008, door Harm Beertema, leraar in het mbo):
  Aan de politie heb je maar weinig

De politie verwaarloost haar belangrijkste taken: de wet handhaven en veiligheid bieden. Zij is het vertrouwen van de burger kwijtgeraakt.


Tussentitels: Advies van de politie: wacht ze een keer op met je eigen vrienden
Politie was niet in staat slopende en rellende jongeren op te pakken


Korpschef Stikvoort van Hollands Midden heeft de Tweede Kamer gediskwalificeerd met zijn uitspraak dat hij ‘verbijsterd’ was over de manier waarop die een incident met Marokkaanse jongeren opklopte (Voorpagina, 3 oktober).
    Een dag later sloot de Amsterdamse burgemeester Cohen zich aan bij Stikvoort en wat later deden de ministers Hirsch Ballin van Justitie en Ter Horst van Binnenlandse Zaken hetzelfde.
    Verrassend is dit niet. Al heel lang vult de politie haar maatschappelijke missie op geheel eigen wijze in. Zelfs haar formeel leidinggevende, de overheid, is niet bij machte de cultuur bij het politieapparaat om te buigen. De belastingbetaler, in wiens dienst de politie dienstbaarheid en waakzaamheid behoort te leveren, kan dat natuurlijk al helemaal niet.
    De politie gaat haar eigen gang onder aanvoering van een generatie korpschefs die doorkneed is in een cultuur van bruggen bouwen naar de wereld van criminaliteit en onderklasse en begrip voor overlastgevers en veelplegers. Niet handhaven is het parool, maar het beheersen van de criminaliteit en het laten samenleven van bevolkingsgroepen zonder al te veel incidenten.
    In Nova verwoordde Stikvoort die missie zo: de politie doet haar uiterste best en geniet veel vertrouwen van de Marokkaanse bevolking van Gouda. Ze pakt de overlastgevers keihard aan, de dader is inmiddels gesignaleerd, maar nog steeds niet opgepakt, nee, dat nog niet, maar dat gaat binnenkort gebeuren. Bovendien stelt het hele incident eigenlijk niets voor.
    Ik ben een 56-jarige leraar. Acht keer heb ik te maken gehad met de politie, als privépersoon en als onderwijsgevende. Slechts één keer werd adequaat gehandeld door enkele zeer betrokken rechercheurs van de Rotterdamse jeugd- en zedenpolitie. Alle andere keren liet de politie het afweten.
     Op 28-jarige leeftijd werd ik, in Gouda, in elkaar geslagen door zes Marokkaanse jongemannen nadat ik het had opgenomen voor een meisje dat door hen werd beledigd en bedreigd. Ze werd bespuugd, aan haar haar getrokken en er werd een glas bier over haar hoofd uitgegoten, omdat ze zich voordeed als Portugese, maar waarschijnlijk herkend was als ondergedoken Marokkaanse uit een andere stad.
   Ik heb nog jaren last gehad van de gevolgen van deze matpartij. Toen ik aangifte wilde doen, werd mij dat uit het hoofd gepraat, hoewel ik de verdachten moeiteloos had herkend in een fotoboek. Het advies van de dienstdoende rechercheur zal ik nooit vergeten: wacht ze gewoon een keer op met je eigen vrienden, dat zal ze meer leren dan als wij ze na een verhoor weer op straat moeten zetten.
    Eén keer werd in het woonhuis van mijn moeder ingebroken (op klaarlichte dag werd met de koevoet de voordeur eruit gelicht) en één keer bij mij. Keurig aangifte gedaan, nooit meer iets vernomen. ...
    Mijn buren en vrienden, collega’s en familieleden hebben allen soortgelijke ervaringen en delen dezelfde mening over de kwaliteit van de politie: als het erop aankomt, sta je alleen. Aangifte doen kost heel veel moeite en leidt nauwelijks tot resultaat. De politie verwaarloost haar kerntaken van handhaven en veiligheid bieden.
    In oktober 2008, 28 jaar nadat ik in Gouda in elkaar werd geslagen, legt een korpschef uit dat de politie vooral maatschappelijk werkzaam wil zijn en er trots op is het vertrouwen van de Marokkaanse gemeenschap te genieten. Vervelend als een burger slachtoffer wordt van een incident, maar ‘landelijk gezien is het niets bijzonders’.
    De politie zal zelf niet tot concluderen dat ze haar focus moet verleggen van de daders naar de goedwillende burgers. Naar die burgers moet een brug gebouwd worden, hun vertrouwen moet gewonnen worden, zij mogen niet langer in de kou staan. De politiek moet de politie weer in het gareel krijgen.

Zo, dat was de werkelijkheid achter de praatjes van Stikvoort, en de multiculti huilers in het bos - voor nog een bron, zie hier uitleg of detail .

Maar natuurlijk zijn de feiten geen enkele belemmering voor de verdere verspreiding van deze vorm van massapsychose (de Volkskrant, 09-10-2008, column door Michaël Zeeman):
  Failliet zonder noodfonds

Er bestaat een rechtstreeks en in mijn ogen onverdraaglijk verband tussen de opmerkingen van de politie-commandant van de gemeente Gouda en het bericht in het dagblad Trouw over de uniciteit van de robuuste Nederlandse scheldpartijen op het internet. De politieman verweet in de Volkskrant de Nederlandse parlementariërs dat zij een stelletje onbekookte herrieschoppers zijn, die verkiezingsoverwinningen zien gloren zodra het over problemen met islamitische immigranten of hun kinderen gaat. En Trouw had vastgesteld, dat nergens ter wereld zo onbekommerd en schaamteloos tekeer kan worden gegaan over mensen die zich in de openbaarheid bewegen als op Nederlandse weblogs.
    De commissaris vond het geklier van een stelletje Marokkaanse jongelui bij hem in de stad weliswaar vervelend, maar niet iets om zo’n ophef over te maken. Daar dacht een aantal leden van onze Tweede Kamer anders over. Zij sloegen na het bericht uit de regio meteen groot alarm en duwden mekaar opzij om nóg pittiger woorden te kunnen gebruiken dan hun voorgangers. Een relletje op de bus werd binnen enkele uren een kwestie die de stabiliteit van de natie in gevaar leek te hebben gebracht. Opgeblazen geraas, vond de commissaris in beduidend ambtelijker bewoordingen, bedoeld om politiek garen te spinnen bij de nationale onvrede.
    Die man had natuurlijk het grootste gelijk van de wereld ...
    Daar raakt het commentaar van de Goudse commissaris aan de kern van wat je inmiddels als het morele failliet van een beschaving moet beschouwen: het onvermogen, ja, de onwil om een halt aan toe te roepen aan een proces dat de samenleving vergiftigt – en er dan ten slotte maar voor zwichten. ...
    Ik schrijf dit stukje in Belgrado, waar je goed kunt zien waartoe dergelijke onverantwoordelijkheid kan leiden.

Iemand die anderen beschuldigd van een hoge toonhoogte, en zelf de oorlog uit de kast trekt (niet geciteerd) en toestanden op de Balkan. Dat laatste kom trouwens wel eens deels juist zijn, aangezien de clanmentaliteit van de Balkan één van de oorzaken is achter de problemen - de clanmentaliteit van de Marokkanen, dan wel te verstaan.
    Dit alles om aan te tonen hoe groot de steun voor de allochtonen wel niet is. Eén keer wordt er in duidelijke taal over een reëel bestaand probleem gesproken, en meteen springt half intellectueel Nederland er bovenop. de verhouding lijkt te liggen ergens rond de 1 op 10 of hoger (we kunnen niet alles volgen): één reële klacht wordt gevolgd door meer dan tien steunbetuigingen.

Oh, en dit waren tot nu toe alfa-intellectuele en media-mensen. Maar het zit ook tot diep in het bestuur (de Volkskrant, 08-10-2008, van verslaggeefster Anja Sligter):
  'Wie goed bezig is, krijgt een domper'
...
Tussenstuk:
Meer kritiek op toon van debat over Gouda

Burgemeester Wim Cornelis van Gouda en commissaris van de koningin in Zuid-Holland Jan Franssen hebben dinsdag kritiek geuit op de discussie in de politiek over de problemen met Marokkaanse jongeren in Gouda.
    Cornelis wil dat de Tweede Kamer 'de toon in het debat over de Marokkanen in zijn stad tot wat normalere proporties terugbrengt'. Hij schrijft dat in een brief aan de fractievoorzitters van de Kamer. Franssen had ook kritiek op de media. Hij zei dinsdag dat de aanpak van probleemjongeren in Gouda 'op veel fronten' is verbeterd. 'In het beeld dat de laatste weken is gegeven, zie ik hier niets van terug.'
    Cornelis en Franssen sluiten zich aan bij minister Hirsch Ballin van Justitie en politiechef Stikvoort van Hollands-Midden, die eerder al de felle toon tijdens het spoeddebat over Gouda hekelden.

En (Leids Nieuwsblad, 10-10-2008, door Werner Zonderop):
  Henri Lenferink steunt korpschef Hollands-Midden

In de commissievergadering Bestuur & Leefbaarheid van afgelopen dinsdag werd een brief rondgedeeld, die burgemeester Lenferink die dag naar de Tweede Kamer verzonden had. De burgemeester voegde zich daarmee in het koor van andere burgervaders (die van Amsterdam en Gouda) die kritiek uitten op de toon van het politieke debat over problemen met de Marokkaanse jeugd in Gouda. Lenferink in zijn brief: "de korpschef heeft geprobeerd nuance in het debat aan te brengen, door met gegevens over de feitelijke situatie naar voren te komen en het beeld terug te brengen tot de juiste proporties."


Na zijn uitlatingen in een interview met de Volkskrant, kreeg de korpschef van politieregio Hollands-Midden, Jan Stikvoort, afgelopen week de media en half politiek-bestuurlijk Nederland over zich heen. De uitspraak van de korpschef dat politici de mond vol hebben van integratie van buitenlanders, maar zelf (vooral vanwege hun gevecht om de kiezersgunst) de samenleving uiteenscheuren, is bij een aantal politici erg slecht gevallen. ...
    Daan Sloos (Leefbaar Leiden) ... Volgens het raadslid is het aan de korpsbeheerder (in dit geval dus burgemeester Lenferink) om indien nodig de politiek aan te spreken. De korpschef dient zich dan slechts te beperken tot het uitvoeren van wat hem opgedragen wordt.
    Burgemeester Lenferink was het hier overduidelijk niet mee eens. ... Wel gaf hij aan dat de tekst van het interview enigszins ongelukkig was waar het ging om de vermelding van "alle politici" die de nuance uit het oog zouden zijn verloren. ...

De opmerking in het laatste stuk dat Stikvoort de media over zich heen kreeg is onjuist - zoals bovenstaand aangetoond. Net als burgemeester Lenferink al constateert voor de kritiek van Stikvoort: ook hier betreft het deelgroepen. De steuners van het van de allochtonen doen precies hetzelfde als wat ze anderen verwijten: generaliseren. Maar dat dan met veel minder feiten achter zich.
 
Dit waren we nog vergeten: het links-ideologische middenveld uit de zachte sector (de Volkskrant, 14-10-2008, door Marianne van der Horst, docent klassieke talen en coördinator vwo):
  Eens pikken ze het niet meer

Het is verbazend hoe Marokkaanse scholieren worden aangesproken op het gedrag van een willekeurige tasjesdief, vindt Marianne van der Horst.


WiIt u dat mijn leerlingen Hassan en Abdel zich als tuig gedragen, dan gedrágen zij zich ook als tuig. Deze selffulfilling prophecy lijkt bewaarheid te worden als politiek en media door blijven gaan een bepaalde groep uit de Nederlandse samenleving te stigmatiseren. Langzaamaan merken wij als docenten dat wij de brugfunctie tussen allochtone leerlingen en het blanke deel van de samenleving aan het kwijtraken zijn. Haast onmerkbaar worden docenten door de leerlingen geïdentificeerd met de blanke politiek die hen veroordeelt en criminaliseert.
    Dat een politicus als Wilders in het parlement over 'dat Marokkaanse tuig' spreekt, is helaas niets nieuws meer. Maar nu ook een links politicus als Cohen (burgervader van Amsterdam en anders altijd zeer capabel in het bewerkstelligen van sociale cohesie in zijn stad) na het ambulance-incident begin september nadrukkelijk met de vinger naar de Marokkanen wijst, is de geest uit de fles! Bij elk incident waarbij allochtone (lees: Marokkaanse) jongeren betrokken zijn, wordt de etnische achtergrond van de daders door de op sensatie beluste media onverbloemd genoemd. Gouda en Nijmegen zijn hier voorbeelden van. Media en nu ook de politiek buitelen over elkaar heen om de situatie nog eens flink op te kloppen. Gelukkig deed korpschef Jan Stikvoort van de politie HollandsMidden wel z'n mond open ...
    Stikvoorts visie lijkt mij juist. Maar de vraag is natuurlijk: beseft de politiek de nadelige gevolgen van haar eigen uitlatingen? Ik ben bang van niet. Deze. gevolgen spelen zich af buiten het blikveld van de politiek. Namelijk op school, op straat, op het sportveld.
    Zoals veel van mijn collega's geef ook ik al jaren met plezier les op een school in Amsterdam Slotervaart, met veel leerlingen van Marokkaanse origine en met afdelingen voor mavo tot en met gymnasium. ... Steeds weer verbaas ik me erover hoe 'Marokkaanse leerlingen' niet als individu worden gezien, maar als representant van de gehele Marokkaanse gemeenschap. Hoe zij aangesproken worden op de actie van een Mohammed B. of het gedrag van een willekeurige tasjesdief (ik word als voetbalfan toch ook niet aangesproken op het schandalige gedrag van Nederlandse hooligans?). En hoe zij tot nu toe schouderophalend de stigmatiserende opmerkingen van politici van zich aflaten glijden.
    Maar deze gelatenheid houdt een keer op. Eens pikken deze kinderen het niet meer om als tweederangs burgers gezien te worden. Om dit rampscenario zich niet te laten voltrekken, dienen politiek en media zich te onthouden van stigmatiserende uitspraken. Wij leraren zijn de ongenuanceerde en ondoordachte opmerkingen meer dan zat. Daarom, media en politiek, stop met stigmatiseren!
    Namens alle bezorgde docenten in Nederland.

Eerst de ongesubstantiveerde uitspraken: er wordt geen enkel voorbeeld gegeven of anderszins onderbouwt dat Marokkanen voortdurend persoonlijk worden aangesproken op het gedrag van het Marokkaanse tuig. Er wordt alleen gerefereerd aan Geert Wilders in het verleden, en het enkele huidige geval in de rest van de politiek wat nu het onderwerp van discussie is. En als tweede onjuistheid: Nederlanders in het buitenland worden wel degelijk aangekeken op het gedrag van hun voetbalhooligans, net als de Engelse hooligans slecht zijn voor de reputatie van Engelsen.
    En dan het grote fundamentele proleem: als de Marokkanen niet individueel aangesproken worden, dan voelen ze zich individueel aangesproken door opmerkingen over "Marokkaans tuig". Dat wil zeggen: ze voelen zich niet als individu of Nederlander, maar als Marokkaan.
    Kijk, en daar is meteen de overeenkomst: het Marokkaanse tuig in de allochtone wijken gedraagt zich als tuig omdat het zich als Marokkaan niet bij de Nederlandse maatschappij betrokken voelt, en de Marokkaanse leerlingen weden zich af van hun autochtone docenten omdat ze zich meer betrokken voelen bij het Marokkaanse tuig in de allochtone wijken, dan bij de autochtone docenten die hard voor ze werken.
    Oftewel: het probleem is dat bij de allochtonen de etnische band gaat voor alles!
    Maar dat is nog niet alles.
    Want kijk nu eens naar die titel: 'Eens pikken ze het niet meer' En dat gaat over bejegening. Van allochtonen door autochtonen. Maar er sprake van twee soorten bejegening: van allochtonen door autochtonen, en van autochtonen door allochtonen.
    En laten we dat laatste nu eens beperken tot wat er gebeurt is in de wijken die nu allochtone wijken zijn: de autochtonen zijn daar massaal weggepest. En voor zover er nog autochtonen wonen, in min of meer gemengde wijken, worden ze nog steeds gepest en getreiterd (Dagblad De Pers, 14-10-2008, door Marten Blankesteijn):
  Straatterreur Gorinchem probleemwijk

Gouda is overal

In de Gorinchemse Haarwijk ‘steken Marokkaanse jochies alles in de fik’. Volgens de gemeente valt dat wel mee.


Of ik kan bewijzen dat ik journalist ben, vraagt een van de jongens.
Ja hoor, zeg ik, en ik haal een visitekaartje uit mijn portemonnee.
Mimoun komt dichterbij. ‘Laat eens zien?’
Terwijl ik het kaartje zijn kant op draai, duikt hij opeens naar voren. Hij grist mijn portemonnee uit mijn hand en sprint weg.
    Het is half elf in de avond. Vijf minuten geleden had Mimoun nog een gloedvol betoog gehouden over hoe de media Marokkanen elke keer weer neerzetten als criminelen. Hij maakt het me wel erg gemakkelijk. ‘Journalist bestolen in Gorinchemse probleemwijk’ – daar kun je mee thuiskomen. Voor de zekerheid ga ik toch maar in de achtervolging. Die duurt niet zo lang, want ik ben sneller. Mimoun stopt met rennen als ik hem bijna heb ingehaald. Hij draait zich om, grijnst, en geeft m’n portemonnee terug.
    Welkom in Haarwijk, Gorinchem. Twee weken geleden staken naar verluidt Marokkaanse jochies een papiercontainer in brand, en bij het blussen daarvan werd de brandweer door diezelfde jongens zo lastiggevallen dat die nu alleen nog onder politiebegeleiding de wijk in durft. Gisteravond overlegde de gemeente met de jongeren, vooral de goedwillende. De raddraaiers bleven weg. Was het brandweergedoe het topje van de ijsberg? Of ontzettend overdreven?

Represailles
Dat laatste, zeggen Mimoun en zijn vrienden. Ze snappen niet wat journalisten komen doen. ‘Ga naar Kanaleneiland, naar Slotervaart, daar zijn problemen. Haarwijk is niks.’
    Daar denken de Hollandse buurtbewoners anders over, al snappen ook zij niet wat we komen doen. ‘Er is toch niemand die wil praten, uit angst voor represailles.’ Bakstenen door het raam, prei in de uitlaat, bedreigingen: zij die met naam en toenaam in de krant hun jeugdige wijkgenoten bekritiseerden, kregen al snel spijt. Alleen anoniem willen sommigen hun zegje doen.
    ‘Zie je dat elektriciteitskastje?’, vraagt een vrouw die al twintig jaar in de naoorlogse wijk woont. ‘Dat hebben ze vorig jaar opgeblazen. Wát een knal was dat.’ Dertig meter verderop liggen de resten van een papiercontainer. Aan de andere kant van de straat staat een kliko met een groot brandgat. Om de hoek is laatst een auto uitgebrand. ‘Er is geen respect meer voor andere mensen’, zegt ze. Een buurvrouw valt haar bij: ‘Als ze tegen je auto aanleunen en je daar iets van zegt omdat je zuinig bent op je spullen, dan heb je een probleem. Eén onvertogen woord en ze springen gelijk op je sodemieter.’
    Er valt te leven, als je je mond maar houdt
    ‘Ik heb een zoon van negen’, zegt de eerste vrouw weer. ‘Als die in een speeltuin ruzie krijgt met Marokkaanse leeftijdsgenootjes, gebeurt het nogal eens dat die kinderen – ook meisjes! – zeggen: ‘Ik heb een mes, ik maak je dood.’ Ik wil hem graag een beetje weerbaar maken, maar daar kan toch niemand tegenop?’
    Andere buurtbewoners zijn verdeeld. Het ene kamp ervaart dezelfde problemen als de twee vrouwen, het andere kamp heeft nergens last van. Het komt erop neer dat in Haarwijk prima te leven valt, zeggen ze, als je gewoon je mond houdt. Hoofdschuddend vertellen die buurtbewoners over winkeliers die emmers water over hangende jongeren heen gooien. Logisch dat je een paar dagen later een steen door je ruit hebt.
    Ook de gemeente Gorinchem vindt het allemaal wel meevallen. Volgens een woordvoerder zijn ‘tien tot vijftien jongens’ bezig met ‘wat baldadig gedrag’, zoals ‘een paar brandjes’, dat is ‘niet bepaald leuk’, maar het is wel ‘een incident’ en ze gaan nu ‘informatie uitwisselen’ omdat die jongens ‘zich zo vervelen’.
    Maar is het wel zo saai in Haarwijk? Vaak wordt in probleemwijken een buurthuis gezien als de ideale oplossing om de jeugd van de straat te houden – maar Haarwijk heeft er al een. Maar daar is nauwelijks nog een Marokkaanse jongere te vinden.
    De betrokken hulpverleners twijfelen aan de goede wil van de jongeren. ‘Er is genoeg te doen voor ze, als ze maar aangeven wat ze willen’, zei Lisa Veldkamp, leidinggevende bij de stichting die het buurthuis beheert, in het AD. De Marokkaanse jeugd houdt het op discriminatie. ‘We worden gewoon geweigerd door die vuile flikkers’, zegt de 16-jarige Karim. ‘Bruin haar, donkere ogen, opzouten.’
    Hoe het zo ver is gekomen? Karim: ‘Als je wint met voetballen op de Xbox, dan ga je juichen, toch? Komt er zo’n meisje naar je toe: ‘Hé, niet zo schreeuwen.’ Wat nou niet schreeuwen? Ik zit niet in een kerk, niet in een moskee. Kom op, het is een buurthuis. Wat doe je als iemand je aanraakt? Dan zeg je: kom op man, raak me niet aan. Bellen ze de politie. Na vier keer zeggen ze: Marokkanen komen er niet meer in. Zo gaat het, weet je.’

Marokkaans buurthuis
Inmiddels hebben de jongeren een nieuwe oplossing bedacht: er moet nóg een buurthuis komen. Een Marokkaans buurthuis. Maar de echte oplossing, zegt een Turkse winkelier die op goede voet staat met Mimoun en consorten, zit bij de politie. ‘De politie doet niks. Ze zeggen nu: we weten wie die brandjes aangestoken hebben. Maar ze nemen die jongens nooit mee naar het bureau. Ze hebben een maand lang alles en iedereen de boel hier in de fik laten steken. Ze rijden zo af en toe eens een rondje, en als er echt iets aan de hand is, blijven ze zitten.’ Een man van middelbare leeftijd: ‘Op TV Rijnmond zag ik vanochtend een woordvoerder zeggen dat ze het in de hand hebben, dat de politie hier dagelijks is. Maar de wijkagent is hier hooguit eens per week, en politieauto’s rijden zo hard mogelijk door de wijk heen.’
    ‘Als het jongens waren die zelf hun grenzen konden aangeven, had jij hier niet gestaan’, zegt de Turkse winkelier. ‘Hun ouders stellen geen grenzen, de politie ook niet.’ De jongeren knikken. ‘Ze zouden Marokkaanse agenten moeten halen’, zegt Achmed (17). ‘Die komen met knuppels van twee meter, dan is ‘t zo opgelost.’

Er viel hier niet in te knippen. Alles wat de multiculti meute uitkraait, van commissaris Stikvoort tot docent Van der Horst, wordt weerlegd en weersproken. Alles wat de realisten zeggen wordt bevestigd.
   En dan het vervolg van het voorgaande, want dat ging over de bejegening van autochtonen door allochtonen. Het antwoord op de titel van Van der Horst is: Eens pikken wij het niet meer! 

Nog geen twee weken later komt er weer belangrijke aanvullende informatie (AD, 25-10-2008, door Peter de Jonge adjunct-hoofdredacteur):
  Politie, neem aangifte van mishandeling meteen op

Gouda is hardleers. De stad heeft behoorlijk last van rotjochies. Net iets te vaak haalt een regent daarover zijn schouders op of wordt de ellendige situatie gebagatelliseerd. Nog maar een paar weken geleden was het land in rep en roer omdat buschauffeurs weigerden door de wijk Oosterwei te rijden. De autoriteiten stelden dat het probleem 'de aandacht had van de gemeente' en dat het allemaal erg overdreven werd. Woensdag wilde een vrouw, die folders bezorgt in Oosterwei aangifte doen omdat een Marokkaans jongetje een dartpijltje naar haar oog had gegooid. De dienstdoende agent zei haar dat ze zaterdag terug moest komen om de aangifte te doen. Een Joodse man had eerder deze week in Amsterdam een zelfde ervaring. Velen herkennen dit soort situaties. Natuurlijk heeft de politie te maken met onderbezetting en moet ze prioriteiten stellen. Maar wie niet begrijpt dat iemand die is aangevallen verwacht dat er onmiddellijk jacht wordt gemaakt op de dader, kan maar beter niet achter de balie van een politiebureau staan. Met dit soort beleid, zacht als jonge Goudse, zal de stad het vertrouwen van zijn inwoners niet herwinnen.

Commissaris Stikvoort, parafraserend: "Waarom heeft Conexxion maar twee keer aangifte gedaan?" Antwoord: "Omdat je dan met een kluitje boter in het riet wordt gestuurd!" Commissaris Stikvoort: "De kleine kern van zware overlastgevers pakken we keihard aan". De werkelijkheid: "De grote meute van zware overlastgevers als dartpijlgooiers laten we gewoon lopen". Die commissaris Stikvoort onthult zichzelf als een echte politicus: een keiharde politiek-correcte leugenaar. Waarom zou hij dat toch doen? (AD, 22-10-2008, door Marco Gerling):
  Geen Allah-eed bij politiekorps

Kunnen agenten bij het korps Hollands Midden nu wel of niet de Allah-eed afleggen? Eerder deze week berichtte het Reformatorisch Dagblad op gezag van een woordvoerster dat het korps de Allah-eed sinds kort toestaat.


Deze eed zou mogen volgen na het voorlezen van de zuiveringseed, bij beëdiging van nieuwe medewerkers. Dit blijkt echter niet te kloppen.
    Diverse woordvoerders van Hollands Midden laten nu weten dat de mogelijkheid tot het afleggen van een Allah-eed wel bestond maar inmiddels niet meer van toepassing is. ,,Het afleggen van de eed heeft jaren gekund maar is inmiddels alweer een half jaar niet meer mogelijk, na een beslissing van de raad van hoofdcommissarissen,’’ stelt één van hen.
    ... de mogelijkheid is uit het protocol gehaald, omdat de regelgeving die keus niet toestaat.

Het korps Hollands Midden is het corps van baas commissaris Stikvoort. Die dus zo ver gaat om de wet te overtreden, ten einde de moslims te gerieven. Er is ook door de redactie al eens de term cultuurverraad gebruikt in verbinding met de politiek-correcte zelf-islamiseerders van de (intellectuele) middenklasse - dat was deels overdrijving, maar dit gedrag van commissaris Stikvoort komt aardig in de buurt.

Van drie jaar later krijgen we een bevestiging van wat iedere welingelichte waarnemer weet: het onderhouden van multiculturalisme en een pro-allochtonenhouding wijst op een slecht functioneren van de geest, wat ook op andere terreinen to slecht functioneren leidt (de Volkskrant, 23-07-2011, door John Wanders):
  Interview | Korpschef Jan Stikvoort, hoofdrolspeler in de zaak-Tristan van der V.

'Als ik iets had willen vernietigen, was het dit document geweest'

Zijn handtekening staat onder de wapenvergunning van Tristan van der V., die op 9 april zes mensen doodschoot in Alphen aan den Rijn. Korpschef Jan Stikvoort: 'Het is makkelijk achteraf de koe in de kont te kijken.'

Sinds de presentatie van de justitiële onderzoeken naar de schietpartij in Alphen aan den Rijn, heeft hij zich bewust stilgehouden. Slechts een paar vragen beantwoordde hij bij die presentatie twee weken geleden, om de woordvoering verder over te laten aan hoofdofficier van justitie Kitty Nooy. Vandaag verbreekt korpschef Jan Stikvoort van de politie Hollands Midden zijn stilzwijgen.
    De 24-jarige Tristan van der V., die op 9 april in winkelcentrum De Ridderhof zes mensen doodde en daarna zichzelf door het hoofd schoot, stond bij Stikvoorts korps al vijf jaar geregistreerd als een getroebleerde jongeman. Agenten hadden in 2006 assistentie verleend bij zijn tiendaagse gedwongen opname in een psychiatrisch ziekenhuis wegens suïcidegevaar.
    Die informatie was binnen het korps eenvoudig beschikbaar, maar ze werd niet meegewogen toen Van der V. in 2008 een vergunning voor een vuurwapen aanvroeg én die - onder de eindverantwoordelijkheid van Jan Stikvoort - kreeg.

Tristan van der V. liep rond met een wapenvergunning van de korpschef, staat er letterlijk in het rapport van de rijksrecherche.
'Dat is juridische taal.'    ...

Al is de leugen nog zo snel ...

Het volgende kan net zo goed aan de anti-autochtone kant (de Volkskrant, 02-05-2007, door Sara De Sloover):
  Interview | Frans van Drimmelen

‘Een eerlijke kans voor ouderen en allochtonen’

Anoniem solliciteren werkt, blijkt uit een proef die de gemeente Nijmegen onlangs heeft gehouden. Allochtonen worden vaker voor een gesprek uitgenodigd als hun naam op de sollicitatiebrief is weggelakt. De proef inspireerde een aantal maatschappelijk betrokken ondernemers om de website Eerlijksolliciteren.nl op te richten. Woordvoerder Frans van Drimmelen legt uit waarom.

Wat willen jullie hiermee bereiken?
‘Veel groepen in de samenleving lukt het niet op de normale manier aan werk te komen. Wij zijn allemaal maatschappijbetrokken ondernemende mensen: ik heb zelf bijvoorbeeld een communicatieadviesbureau, een ander heeft een internetbedrijfje, onze voorzitter is directeur van een andere stichting. Met al die kwaliteiten samen was het voor ons vrij makkelijk om dit te bedenken. Via de website willen wij werkzoekende allochtonen, vrouwen of ouderen een eerlijke kans geven in het sollicitatieproces.’

Hoe kwamen jullie op dit idee?
‘De gemeente Nijmegen maakte de namen op sollicitatieformulieren onleesbaar. Dat moet je professioneler kunnen aanpakken, dachten wij. Via het internet kun je er heel makkelijk voor zorgen dat je de naam of andere kenmerken waarop wordt gediscrimineerd, helemaal niet meer ziet.   ...

Is het niet de houding van werkgevers waaraan moet worden gewerkt?
‘Natuurlijk is het jammer dat allochtone of oudere werkzoekenden anoniem moeten solliciteren. Maar uiteindelijk willen ze wel een baan krijgen. Als dat blijkbaar niet op een andere manier lukt, moet het nu maar zo.’

Een hele website speciaal voor allochtonen (die ouderen worden er natuurlijk alleen maar voor de vorm bijgesleept). Wat de heren nog niet wisten is dat een een vervolgonderzoek in Nijmegen al grote twijfel gaf, en later groter onderzoek uitgevoerd door uitzendbureau Manpower uitwees dat de met zo veel graagte geconstateerde naams- en daarmee afkomstdiscriminatie onzin was uitleg of detail .

De volgende is er weer één uit de categorie "goedbedoelde dwaze plannen" (de Volkskrant, 27-12-2008, door Jack Ruibing, directeur Brandweerzorg en Rampenbestrijding en commandant van de brandweer in Zoetermeer):
  Red onze samenleving met sociale dienstplicht

Groepen jongeren dreigen steeds meer buiten de maatschappij gezet en uitgestoten te worden.  ...
    Een sociale dienstplicht voor alle jongeren kan perspectief bieden voor velen en een verrijking zijn voor ons land. Ook kan het ingezet worden als middel tegen de jeugdwerkloosheid die de recessie zal gaan verzoorzaken.
    We moeten kijken of het mogelijk is bijvoorbeeld iedereen die 18 wordt op te roepen voor deze dienstplicht. Daarbij krijg je eerst een vooropleiding van drie maanden. Dan wordt bepaald waarvoor je het meest geschikt bent: politie, brandweer, defensie, onderwijs of de zorg.
    Daar ga je negen maanden dienen/stagelopen. Hiervoor krijgt men en stagevergoeding en na afloop een certificaat en mogelijk een werkovereenkomst. Ook kunnen ze doorstromen naar de nationale reserve, de brandweer, de politie of het onderwijs.
    ... We moeten alle jongeren een toekomst bieden door ze een andersoortig ambacht te leren. Bovendien laten we ze mensen buiten hun eigen kleine kring ontmoeten en de samenleving zo versterken. Vanuit deze context zal er wederzijds respect ontstaan en worden beleefd.
    Vanuit dit sociaal maatschappelijk ondernemen op nationaal niveau wordt er een samenleving gecreëerd op basis van elkaar respecteren, waar bij je er zelf als individu weer toe doet.

Even vergeten: een groot of het grootste deel der jongeren heeft dit helemaal niet nodig - die doen gewoon hoger onderwijs en stromen gemakkelijk door naar werk.
    Nee, waar het hier over gaat, natuurlijk, zijn 'Groepen jongeren die steeds meer buiten de maatschappij gezet dreigen te worden' - vertaald naar normaal Nederlands: allochtonen (en we zullen hier maar niet ingaan op dat "gezet": ze zetten zichzelf buiten spel, met hun "wil-ik-niet"-houdingen). Voor het helpen van die groep moeten ook andere, autochtonen groepen lastig gevallen worden. De reacties zijn voorspelbaar (op de website is het artikel gepubliceerd op 25-12-2008) (Volkskrant.nl, Opinie uitleg of detail ):
  Reacties
tralalameisje schreef op 26-12-2008 11:59
...daar gaan we weer, "alle jongeren"
Komt er op neer dat kinderen van brave borsten een extra lesje nederigheid krijgen en de echte doelgroep als gewoonlijk niet komt opdagen.

Bas schreef op 26-12-2008 12:08
Weer zo'n onzinnig voorstel onder het mom dat je niet mag discrimineren. Het doel is jongeren die buiten de boot vallen op te pakken en wat zinnigs te laten doen. Doe dat dan ook. En laat jongeren die het wel goed doen met rust.

Netto-resultaat van dit soort voorstellen: boosheid aan twee kanten.

Nu weer naar een ander strijdperk: de kunst (de Volkskrant, 10-01-2009, van verslaggeefster Sjoukje Budde):
  Nieuwe kunst voor nieuwe wereldburger

Op een symposium werd vrijdag de ‘artistieke noodklok’ geluid, en een lans gebroken voor community art.

‘Weg met de arrogantie, het is crisis in de kunstwereld.’ Sandra Trienekes, lector Burgerschap en Culturele Dynamiek aan de Hogeschool van Amsterdam, is er fel over. Volgens haar moet de ‘artistieke noodklok’ worden geluid en is het tijd voor drastische maatregelen in het cultuurbeleid.
   Trienekes zei dit vrijdag in Den Haag tijdens een symposium, onderdeel van een serie bijeenkomsten over ‘nieuw cultureel burgerschap’, georganiseerd door Stichting InterArt en Kosmopolis Nederland. Kunstprofessionals in de vier grote steden kwamen hier samen om te spreken over hoe de cultuursector in Nederland dynamischer zou moeten worden.
    Het begrip nieuw cultureel burgerschap dook een paar jaar geleden voor het eerst op in de kunstwereld, als gevolg van toenemende maatschappelijke verwarring ontstaan door globalisering, immigratie, individualisme en het gebruik van nieuwe media. Dankzij kunst zou de 'nieuwe culturele burger' zich gemakkelijker en zonder angst kunnen bewegen in deze nieuwe complexe wereld.
    Maar die kunst moet er dan wel komen, klonk vrijdag op het symposium. Volgens Trienekes blijkt dat op dit moment niet meer dan drie procent van het totale cultuurbudget naar zogeheten ‘diverse kunst’ gaat, zoals amateurkunst en community art. Dat percentage moet volgens haar omhoog.
    Om nieuwe kunstvormen te bevorderen, meent Özkan Gölpinar, schrijver en programmamanager bij het Fonds voor Beeldende Kunsten, Vormgeving en Bouwkunst (BKVB), ...
    De focus zou moeten verschuiven naar interculturaliteit. Gölpinar: ‘Je moet kunstenaars stimuleren, die zich bezig houden met cross-overs tussen culturen en die nieuwe visies op de cultureel diverse samenleving ontwikkelen.’
    Het begin is volgens Trienekes al gemaakt – zij noemt bijvoorbeeld theatergroep Urban Myth in Amsterdam, en de multimediakunstenaars van V2 in Rotterdam – maar de ontwikkeling gaat niet snel genoeg.   ...

Dus: meng een beetje hiphop en een waterpijp in je kunst, anders krijg je geen subsidie meer.

De Volkskrant is sterk multiculturalistisch, en heeft een vast team aan verslaggevers met deze missie: Janny Groen en Annieke Kranenberg. Ze hebben nu een boek geschreven voor hun zaak - de onderstaande recensie houdt al een deel van het commentaar in (de Volkskrant, 22-05-2009, door Aleid Truijens):
  Alleen percussie en geen al te wuft gedans

De voorvechters van een moderne islam verdienen het voordeel van de twijfel, stellen Janny Groen en Annieke Kranenberg. Ze breken een flinke lans voor progressieve moslims.

Iets nalaten kan heftige gevolgen hebben. Na 11 september 2001, en na de moord op Theo van Gogh weigerden de meeste Nederlandse moslims expliciet afstand te nemen van islamextremisten. Daar was in te komen: waarom zou je je excuseren voor de wandaden van verblinde moordenaars, met wie je niets te maken hebt en niets gemeen hebt? Maar door dat niet te doen, hadden ‘goedwillende’ moslims geen verweer tegen de groeiende agressie tegen hun gemeenschap. ...
    Volkskrant-verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg schreven daar de afgelopen jaren over. Ze deden dat grondig en goed. Ze spraken met afvallige moslims, zoals Ehsan Jami, met moslim-feministen en vrijgevochten rolmodellen. Ze noteerden rustige en afgewogen reacties op Wilders’ film Fitna, ze lieten critici van haat zaaiende salafistische imams aan het woord. Ze ontmoetten kunstenaars als cartoonist M’Hamed Abtttoy die extremisten dapper bespot, en trotse Berbers die hun veel vrijere rif-cultuur ontdekten. ...
    Toch bleef na lezing één vraag hinderlijk drenzen in het achterhoofd: hoe vrij zijn ‘afvallige’ of zelfs maar afwijkende moslims eigenlijk? Wat is in 2009 het lot van moslimzonen en - dochters die een ‘zondig’ leven leiden, omdat ze bijvoorbeeld alcohol drinken en vrijen met wie zij willen? Of omdat ze, als kunstenaar, volledige artistieke vrijheid wensen? Worden die zwarte schapen nu in ‘gematigde’ kringen geaccepteerd? Ofwel: wie drukt het zwaarst op de weegschaal, de orthodoxen of de gematigden?
    Er zijn veel tekenen die somber stemmen, nog afgezien van de geloofsijver van een handjevol provocerende jongeren. Moeders, bijvoorbeeld, die in de jaren zeventig in vrolijke zomerjurken liepen, zijn nu gehuld in donkere tenten; vaders die vroeger na het werk een biertje dronken met Nederlandse arbeiders, gaan nu prevelend over straat in hun djellaba’s.
    Werden allochtone kinderen in de jaren zeventig in arbeiderswijken als interessante, exotische uitzondering beschouwd, en wisselde men recepten uit, nu zijn er nauwelijks gemengde wijken, en waar ze nog bestaan, mengt het niet lekker.
    Groen en Kranenberg beschrijven die ontwikkeling ook. Maar hoe sterk is het tegengeluid dat zij signaleren, van de hoogopgeleide, zelfbewuste mannen en vrouwen van de tweede, derde en vierde generatie ... ?
    Hoe vrij zijn de zangeressen van Pearls of Islam die, om orthodoxen niet voor het hoofd te stoten, vaak alleen percussie-instrumenten gebruiken en niet ‘uitdagend’ dansen? Hoe goed is het idee van advocate Famile Arslan om speciale islamitische samenwooncontracten te maken, opdat samenwonende islamieten niet worden verstoten? We hebben immers al samenlevingscontracten, die iedereen, katholiek, hindoe, moslim of niks, bij de notaris kan bezegelen. Winnen uiteindelijk de normen en waarden van umma (de wereldwijde gemeenschap van moslims) of die van het nieuwe vaderland?
    Groen en Kranenberg laten zich daar helaas niet duidelijk over uit. Zij vinden dat voorvechters van een moderne, Europese islam ‘het voordeel van de twijfel’ verdienen. ... Zij ontwaren vele ‘tekenen van actief burgerschap’ en gunnen die tendens ‘meer waardering en steun’ ... Maar waar staan we nu? Wat zijn de dreigingen, de valkuilen, de hardnekkige taboes? Hoe lang is de weg die we nog te gaan hebben? Het is jammer dat Groen en Kranenberg zich niet wagen aan meer beschouwing en analyse.    ...

De kritische opmerkingen zijn op zich al duidelijk genoeg (wat obligate prijzerij is weggelaten, evenals wat eigen meningen en vormkritiek). Tel erbij opdat hier een recensent van hetzelfde blad schrijft, over collega's dus, en je mag best van scherpe kritiek spreken. En die kritiek betreft slecht ''een enkel zaak: de sterke eenzijdigheid - het niet-willen zien van de invloed van de andere kant: de fundamentele islam. Waar Groen en Kranenberg dus helpen door de islam aanvaardbaar te maken onder het mom van het bestaan van een invloedrijke gematigde islam.

De volgende bevat zijn  ingebouwde commentaar (Leids universiteitsblad Mare, 28-05-2009, column door Bart Braun):
  De Week van het Haar

Heeft u het al gemerkt? Het is Week van de Diversiteit! Exotisch eten in de kantine, een rondtrekkende karavaan waar u Ethiopische koffie kunt drinken en uw haar kunt laten vlechten, en congres over gehandicapte studenten. Dit alles om u ervan bewust te maken hoe geweldig divers het wel niet is aan deze universiteit.
    U wist dat natuurlijk niet, u dacht dat hoofddoekjes gewoon in de mode waren onder studentes. U dacht dat de gelijkheid van mannen, vrouwen, oud en jong en alle kleuren en godsdiensten en geaardheden allang prima geregeld was, met dat leuke ding dat we hebben, de ‘Grondwet’. Dat niets buitenlanders zo goed helpt integreren als een academische titel, en dat universiteiten dus sowieso inburgeringsgewijs al goed bezig waren.
    Maar neen, in deze tijden van crisis is er in elk geval nog wel geld voor van die multiculti-blijheid die PVV-kamerleden in een pavloviaanse sprint richting interruptiemicrofoon doet snellen.
    Die voorgaande zin laat precies zien waar het wringt met zo’n diversiteitsweek. Geen enkel weldenkend mens is tegen diversiteit – hooguit tegen de nare bijwerkingen ervan - dus waarom moet je er dan zo nadrukkelijk vóór zijn? We houden toch ook geen Week van het Haar, waarin iedereen zijn kapsel kan vieren?
    Op deze manier roept de diversiteitsweek vooral vragen op. Studenten van allochtone afkomst hebben geen behoefte aan zooien, en dat is best begrijpelijk. Maar waarom zouden lullo’s dan wel dreadlocks moeten laten invlechten? Waarom zitten de moslims van Sabr wel in de diversiteitskaravaan, maar de christelijke en joodse studentenverenigingen niet? Die zijn toch ook onderdeel van de diversiteit hier?    ...

Ach, gezond verstand ... Het is eigenlijk zo simpel....

Inburgeringscursussen - bedoeld om immigranten te laten hoe wij in Nederland het doen. En dan gescheiden voor mannen en vrouwen. Je kan natuurlijk alleen maar multiculturalist zijn om daar op te komen, en om het goed te keuren - alles om de moslim niet te ontrieven, tenslotte (de Volkskrant, 16-07-2009, hoofdredactioneel commentaar):
  Dan liever gescheiden

In een oververhit maatschappelijk klimaat worden kleine kwesties, zoals gescheiden inburgeringscursussen voor mannen en vrouwen, al snel opgepompt tot zaken van nationaal belang. In de Tweede Kamer en de media wordt zelfs over ‘apartheid’ gesproken.
    Daarom wil minister Van der Laan van Integratie bij nader inzien een einde maken aan de gescheiden cursussen. In principe heeft hij gelijk. In Nederland wordt grote waarde gehecht aan gelijkheid tussen mannen en vrouw. Juist bij inburgering passen daarom geen gescheiden groepen. Als minister voelt Van der Laan ook de noodzaak zich te profileren met ferme standpunten.
    De gemeenten, die de inburgeringscursussen geven en veel dichter bij de praktijk staan, bekijken deze kwestie echter vanuit een pragmatisch perspectief. Het is nu eenmaal zo dat sommige vrouwen niet naar zulke cursussen komen als er ook mannen aanwezig zijn. Wie is er mee gediend als zij wegblijven? Beter gescheiden inburgeren dan helemaal niet inburgeren.
    Een vrouwengroep kan ook een eerste stap zijn op weg naar emancipatie. Om die reden hadden de feministen van de jaren zestig en zeventig ook een sterke voorkeur voor gescheiden praatgroepen. Zonder de aanwezigheid van dominante mannen zouden vrouwen veel beter in staat zijn vrijuit te spreken. Wat destijds voor sommige westerse vrouwen gold, geldt nu zeker voor sommige niet-westerse allochtonen.  ...

Hoezo, naïef ...

Maar de tijden zijn in zoverre ten goede gekeerd, dat het nu zelfs binnen de PvdA mogelijk is een eigen mening te hebben (de Volkskrant, 23-07-2009, door Hub van Wersch (PvdA), wethouder Integratie in Alphen aan den Rijn):
  Apart inburgeren hindert integratie

Gescheiden inburgeren wordt verdedigd als manier om allochtone vrouwen te bereiken. Principes worden wel heel makkelijk losgelaten

Beter gescheiden inburgeren dan helemaal niet inburgeren, concludeert de Volkskrant in het hoofdredactioneel commentaar op 16 juli 2009. In vele toonaarden wordt dit standpunt momenteel verdedigd. De daarvoor gebruikte argumenten overtuigen niet. Dat slechts een klein deel van de cursussen de facto gescheiden is, gaat voorbij aan de principiële kanten van de zaak.
    Pleitbezorgers van gescheiden inburgeringscursussen voeren de keuzevrijheid van vrouwen op en stellen dat elke drempel op weg naar een cursus leidt tot minder instroom. Gelet op de achterstand bij de uitvoering van het Deltaplan Inburgering zouden we ons de luxe van een principieel standpunt niet kunnen veroorloven.
    Sommige politici vergelijken gescheiden cursussen graag met andere specifiek op vrouwen gerichte activiteiten (saunabezoek, zwemuren en dergelijke). Vaak voegt men hieraan toe dat scheiding van mannen en vrouwen in het onderwijs en in de kerk in ons land nog maar vijftig jaar geleden regel was. Geduld dus.
    Deze vergelijkingen zijn onjuist en gevaarlijk. De verschillen tussen autochtone vrouwen van een halve eeuw geleden (of vandaag) en allochtone vrouwen die niet aan gemengde inburgeringscursussen (mogen) deelnemen, zijn echter fundamenteel.
    Hoewel er nog behoorlijk wat te verbeteren viel aan de positie van Nederlandse vrouwen midden vorige eeuw, was hun positie onvergelijkbaar met hedendaagse allochtone vrouwen in een achterstandspositie.
    Autochtone vrouwen bedienden zich van dezelfde taal als alle anderen in hun omgeving, deelden grosso modo hetzelfde waardesysteem en hadden een op dezelfde bronnen gebaseerde kennis van en kijk op de wereld. De vergelijking met sauna- en zwembaduren voor vrouwen is evenmin juist. Dit sauna- en zwembadbezoek komt niet voort uit een visie die mannen en vrouwen een ongelijkwaardige positie toekent. Het vormt geen beletsel voor vrouwen volwaardig deel te nemen aan de samenleving en daaraan bij te dragen.
    Er is geen zekerheid dat het aanbieden van gescheiden cursussen leidt tot geslaagde inburgering. In de afwezigheid daarvan is grote terughoudendheid geboden voordat je een kostbaar beginsel in onze rechtsstaat (gelijke behandeling van man en vrouw in alle levenssferen) loslaat. Niet alleen onze wetten en Grondwet leggen deze gelijkheid vast, maar – belangrijker nog - ook het Europees Verdrag tot bescherming van de Rechten van de Mens (artikel 14).
    In zijn brief aan de Tweede Kamer van januari 2009 omschrijft minister Van der Laan van Integtratie het doel van inburgering als het vermogen van nieuwe Nederlanders ‘zelfstandig hun rechten en plichten als burger te kunnen uitoefenen in Nederland en hun bijdrage (te) leveren aan de Nederlandse samenleving’. Daarvoor zijn beheersing van de taal, het hebben van werk, een goede opleiding en goede opvoeding de belangrijkste voorwaarden. We verwachten van nieuwe Nederlanders voorts minimaal dat ze de grondslagen van ons democratisch stelsel onderschrijven.
    De gedachte om bij het bepalen van beleid rekening te houden met het maatschappelijk draagvlak is verworpen als een concessie aan het onderbuikgevoel (opkomst Wilders). Ten onrechte.
    Het integratiebeleid van de afgelopen decennia met zijn begrip voor de positie van nieuwkomers, zijn in vele talen vertaalde informatiebrochures en de afwezigheid van het stellen van eisen heeft wrange vruchten opgeleverd. Daarmee nu geen rekening houden, is kortzichtig en onverantwoord. Dan vallen we in herhaling.
    Het is juist daarbij te kijken naar het maatschappelijk draagvlak. Net als in de rechtspraak (waar de strafmaat niet langdurig dramatisch kan verschillen van wat in de samenleving als rechtvaardig wordt gezien), geldt ook hier dat het voorbijgaan aan gevoelens in de samenleving enkel leidt tot verwijdering. Dat bemoeilijkt de positie en de integratie van nieuwkomers aanzienlijk.
    Van het afwijzen van gescheiden cursussen gaat een sterke signaalwerking uit, ook naar een groeiende groep mondige moslima’s die principieel weigeren deel te nemen aan gemengde cursussen.
    Er zijn vele mogelijkheden potentiële inburgeraars te winnen voor deelname aan een cursus. Naast het betalen van de cursuskosten en het schrappen van de eigen bijdrage kun je een herexamen kosteloos aanbieden, kinderopvang beter regelen, de werving intensiveren.    ...

Maar de beste en dus veruit te prefereren manier van inburgeren is natuurlijk dat niet voldoen eraan, leidt tot uitburgeren. Een zodanig effectieve oplossing, dat die er wel nooit van zal komen ...

Op 21 mei 2010 komt een rapport uit van onderzoeksinstituut Nyfer uit waaruit blijkt dat allochtone immigranten per jaar iets van 7 miljard kosten. Dus moeten er tegenberichten komen. Uit dezelfde krant (de Volkskrant, 21-05-2010, van verslaggeefsters Anna van den Breemer):
  Sportinitiatief ontvangt een Appeltje van Oranje voor samenbrengen van allochtone vrouwen

Zainab durft best te joggen

Door te gaan hardlopen bij Be Interactive komen allochtone vrouwen uit hun isolement. Een Appeltje van Oranje waard.

Vijf jaar geleden zag Zainab Makhlouf (43) twee Marokkaanse vrouwen voorbij lopen met gymschoenen onder hun lange kleding. Dolgraag wilde ze ook gaan hardrennen, maar ze durfde niet. ‘Ik heb altijd meegekregen: sporten is niet voor vrouwen. En al helemaal niet buiten, in het zicht van iedereen.’
    Toch sloot Makhlouf zich aan bij het hardloopgroepje. Inmiddels is Be Interactive uitgegroeid tot 28 hardloopgroepen door heel Nederland met in totaal 400 vrouwen.
    Vandaag reikt prinses Máxima de Appeltjes van Oranje uit voor bijzondere initiatieven die mensen door middel van sport samenbrengen. Ook de vrouwen van Be Interactive ontvangen een Appeltje: een beeldje, ontworpen door koningin Beatrix, en een geldbedrag van 15.000 euro.   ...

400 hardlopers op 400 duizend allochtone vrouwen - een sociale prestatie indeed ...
    Wat betreft de campagne-waarde: alleen al de foto nam meer ruimte in beslag dan het hele artikel over de allochtone kosten ...
    Nu de werkelijkheidswaarde. De uitslag van de Leiden Marathon 2010 (16 mei), afstand 10 kilometer - op 2576 deelnemers (tellende vanaf plaats 10 om de buitenlandse "beroeps" in de top uit te sluiten), aantal allochtonen (Turken en Marokkanen): 26 stuks - afgerond: 1 hele procent.

Maar dat was nog niet genoeg propaganda (de Volkskrant, 21-05-2010, door Anna van den Breemer en Ianthe Sahadat):
  Toekomst zonder studiefinanciering

Vandaag demonstreren studenten op het Museumplein in Amsterdam tegen afschaffing van de studiefinanciering. Acht studenten vertellen wat de gevolgen van afschaffing voor hen zullen zijn.

Dit was slechts de aanhef van het artikel, dat twee hele pagina's in beslag nam, met interviews met acht studenten van hogeschool en universiteit, met foto's. Op de eerste pagina, drie allochtonen, waarvan één volzwart islamitisch vogelverschikkersornaat, zie rechts.

En dat is geen toeval (de Volkskrant, 22-05-2010, van verslaggeefster Anna van den Breemer):
  CDA-bewindsvrouw oogst boegeroep van studenten

Zowel van de demonstrerende studenten als van het CDA moet de basisbeurs blijven. Toch staan ze tegenover elkaar op het Museumplein.


En dat een vrij sterk verkleinde foto - het origineel was bijna paginabreed. De boodschap is duidelijk de vogelverschikkerstype moslima is het toppunt van integratie verlichting.
 
De werkelijkheidswaarde van deze boodschap (uit: Leids Universiteitsblad Mare, 20-05-2010):
 
  ‘Ik voel me niet gestigmatiseerd’

Om meer allochtonen in het onderzoek te krijgen, reikt de overheid elk jaar zogeheten Mozaïek-subsidies uit. ...


...    Het percentage niet-Nederlandse eerstejaars schommelt elk jaar tussen de 2,8 en de 5,5 procent, en daarvan bestaat een groot gedeelte uit Belgen en Duitsers. ...

Zo zien we maar weer: ze mogen wel 7 miljard per jaar kosten, maar ze zijn enthousiaste sporters, en zeer verlichte denkers. We kunnen er een voorbeeld aan nemen.
     Die 7 miljard hebben er natuurlijk stevig ingehakt. Dus komen de leugens weer los - oude vertrouwde in deze context: de baten. Die natuurlijk al verwerkt zijn in de sommetjes, maar dan blijf je het gewoon proberen en herhalen (de Volkskrant, 28-05-2010, door Hans Siebers, Universiteit van Tilburg):
  Cohen heeft gelijk: baten migranten onderschat

Het rapport van Nyfer waarin de kosten van migratie worden berekend, laat veel baten onvermeld. De uitkomst doet migranten daarom geweld aan.


Tussentitel: Er wordt vergeten dat migranten stelselmatig worden onderbetaald

In het verkiezingsdebat van afgelopen zondag beweerde Geert Wilders dat migranten Nederland elk jaar 7,2 miljard euro kosten. Job Cohen wees hem erop dat Wilders niet naar de batenkant heeft gekeken. De Volkskrant stelde afgelopen dinsdag dat Cohen daarin ongelijk heeft. Daarbij worden echter een aantal belangrijke feiten over het hoofd gezien, leert een analyse van het rapport van Nyfer waarop Wilders zich baseert.
    Allereerst, Wilders heeft het over wat migranten de Nederlandse samenleving kosten. Het onderzoek van Nyfer gaat echter alleen over de vraag wat migranten de Nederlandse schatkist kosten. De Nederlandse samenleving en de schatkist zijn nog steeds niet dezelfde.   ...

Dat klopt. Voor de Nederlandse samenleving, dat wil zeggen op sociaal en cultureel gebied, zijn er nog additionele kosten. En die kosten waarschijn veel hoger dat de financiële, die voor de schatkist - zie bijvoorbeeld voor de sociale hier uitleg of detail en voor de culturele hier uitleg of detail .
  Wat migranten elke dag door hun werk bijdragen aan de Nederlandse samenleving wordt door Nyfer niet meegenomen in de berekening. De bijdrage van migranten aan het bruto binnenlands product is niet verdisconteerd in het bedrag van 7,2 miljard.

Eerste grote fout: het gaat niet om de allochtone opbrengst op zich, maar om de allochtone opbrengst ten opzichte van de autochtone, verrekend naar groepsgrootte. En dan moet je die twee van elkaar aftrekken.
  Ten tweede: zelfs Nyfers berekeningen in enge zin, namelijk wat migranten de Nederlandse schatkist kosten, zijn onvolledig. Neem de berekening van de btw-opbrengsten van migranten. Nyfer neemt eerst het totaal van de btw-opbrengsten. Vervolgens kijkt het instituut wat het aandeel van migranten is in het totale inkomen van de bevolking en neemt vervolgens aan dat datzelfde percentage van de btw-inkomsten aan migranten mag worden toegeschreven.

Precies, zo moet dat. Maar dan verzin je toch gewoon een andere smoes:
  Daarmee ziet Nyfer over het hoofd dat migranten in Nederland stelselmatig worden onderbetaald. Ze krijgen minder loon voor dezelfde prestatie dan autochtone collega’s die hetzelfde werk doen

Een aperte leugen. Nergens in Nederland is er prestatieloon, behalve dan in de vorm van stukloon. En dat laatste is volkomen objectief.
  In een van de grootste organisaties van dit land heb ik dat enkele jaren geleden nog onderzocht. Toen bleek dat dat verschil schommelt tussen de 250 en 750 euro per maand.

Net zoals de vele beweringen, gedaan onder het mom van "onderzoek", dat allochtonen op de arbeidsmarkt gediscrimineerd werden. Tot er een objectief onderzoek kwam van uitzendbureau Manpower, en het allemaal leugens bleken uitleg of detail .
  Ten derde: een fundamenteler probleem ligt in het conceptuele onderscheid dat Nyfer maakt tussen migranten en de Nederlandse samenleving en schatkist.
    De verwevenheid van migranten met de Nederlandse samenleving is dusdanig vergevorderd en hun relaties met de schatkist zijn dusdanig complex geworden dat dergelijke vormen van onderscheid geen betekenis meer hebben. Als ze toch gehanteerd worden, leiden ze tot onbetrouwbare berekeningen.

Een grappige. Siebers stelt: de migranten zijn goed geïntegreerd. Dan geldt: migranten zijn niet te onderscheiden van Nederlanders. Dan geldt: de relatie tussen migranten en schatkist is even complex als de relatie tussen Nederlanders en schatkist. Dus is Siebers stelling dat dit niet zo is, onzin. Hij spreek zichzelf tegen.
  Neem de inbreng van medewerkers van de Belastingdienst met een migrantenachtergrond, die hun specifieke kennis over ondernemers met een bepaalde etnische achtergrond inbrengen om tot een effectieve en rechtvaardige belastingheffing van deze ondernemers te komen.

Siebers maakt niet duidelijk waarin het verschil zit tussen Nederlanders en belasting en migranten en belasting. Maar je kan het natuurlijk wel raden gezien de cultuur waar ze uit komen: die proberen nog veel meer de belasting te ontduiken dan Nederlanders uitleg of detail . En waarschijnlijk heeft Nyfer dat niet meegenomen in haar berekeningen. Zou er zomaar weer zoiets als een miljard bij kunnen komen.
    De laatste alinea:
  Modellen als die van Nyfer doen de werkelijkheid van de betrokken burgers geweld aan omdat al deze voorbeelden niet worden meegenomen. De uitkomsten geven vervolgens voer aan degenen die deze mensen verbaal geweld aandoen.

Tja: mensen als Siebers doen werkelijkheid van de betrokken Nederlandse burgers, de mensen die de kosten van de migranten, moeten opbrengen, geweld aan. Ten gunste van degene die die Nederlandse burgers verbaal geweld aandoen, middels hun vele beledigingen in koran en hun halal-haram-denken uitleg of detail .
     De kwaliteit van de redenaties maakte nieuwsgierig naar de achtergrond van Siebers - het werkvermoeden was dat hij econoom is. Het onderstaande komt van de website van de Universiteit van Tilburg uitleg of detail :
  Hans Siebers is gespecialiseerd in en publiceert over:
1. het conceptualiseren en managen van de risico`s voortvloeiend uit de multiculturele samenleving;
2. diversiteit en etniciteit in organisaties en het managen ervan;
3. het reguleren en managen van identiteitsvorming van medewerkers in arbeidsorganisaties in het kader van organisatieontwikkeling.

Je zou bijna in lachen uitbarsten ...

Eén van de veelplegers weigerde zijn handen omhoog te steken toen hij geconfronteerd werd met drie agenten, die afkwamen op een melding dat iemand met een pistool anderen had bedreigd. Hij bewoog een hand naar zijn middel en werd doodgeschoten. Op dat moment werd de gekleurde veelpleger van een "jochie" of een "goeie jonge" tot een heilige (de Volkskrant, 27-11-2012, door Bart Dirks):
  Postuum | Rishi, 'een jongen zoals velen op die leeftijd'

'Wát 'n verleden, maar wat 'n fijne gozer voor mijn bedrijf'

Justitie kende de jongen die zaterdagochtend stierf door een politiekogel goed. 'Maar hij deed er alles aan om zijn leven een positieve draai te geven.'

Dat de politie tegenwoordig steeds voorzichtiger wordt, is vanwege gekleurde amokmakers als deze Rishi. Waarvan zoals de eerste kopregel al zegt, dat er zeer veel zijn.
    Maar voor de politiek-correcte media is hij een heilige:
  De tiener wilde piloot worden, maar dat was te hoog gegrepen. Hij had een baantje bij de Burger King. Op het ROC Mondriaan in Den Haag deed hij het eerste jaar van de opleiding detailhandel. 'We wisten van zijn privéproblemen, maar hij haalde heel goede resultaten', zegt een woordvoerster. 'Hij wilde ondernemer worden en liep nu stage.'
    Een jaar geleden werd geprobeerd Rishi op het juiste pad te helpen via een werktraject bij een bouw- en transportbedrijf. 'Wát een verleden droeg hij mee, maar wat een fijne gozer was hij voor mij en mijn bedrijf', zegt de werkgever annex coach. 'Bij ons hebben mensen geen kleur, maar een hart. Rishi had een zekere start op zijn levenspad, maar deed er alles aan om er een positieve draai aan te geven. Het was een prachttijd.'

De redactie had zich al afgevraagd waarom de NOS Journaals de afgelopen dagen liefst vier keer met deze zaak begonnen, voor belangrijke zaken als de "redding van Griekenland". En al een vermoeden ontwikkeld: dit gaat over een allochtoon - wat de media natuurlijk meteen al weten.
    De werkelijkheid was ook uit dit artikel af te leiden:
  Dertig dagen had de 17-jarige Rishi vastgezeten na een steekpartij op een Hindoestaanse bruiloft, in de zomer van 2011. ...
    Rishi, zo vertellen een oom, een oud-werkgever en zijn advocaat onafhankelijk van elkaar, was 'een jongen zoals er wel meer zijn op die leeftijd'. Hield van uitgaan, lustte een glas, haalde kattekwaad uit en ging soms over de schreef.
    'Hij heeft zich wel eens misdragen, maar Rishi was zeker niet crimineel', zegt zijn oom, die nu de crematie regelt. 'Hij heeft geen inbraken gepleegd, en ook nooit iemand met een mes neergestoken.'
    Toch was de tiener bepaald geen onbeschreven blad. Hij zou een alcoholprobleem hebben en daarvoor worden behandeld door verslavingsinstituut Brijder, maar zijn oom spreekt dat tegen. Hij zat een tijdje in jeugdgevangenis Teylingereind en afgelopen donderdag nog stond hij voor de kinderrechter. Die sprak hem vrij van een mishandeling en van diefstal, maar veroordeelde hem wel voor een derde feit. Met een vriend was Rishi op een schuurtje geklommen om lood of koper te stelen. ...

Natuurlijk allemaal minstens een factor tien verzacht. En draai je dat weer terug, kom je uit op de bekende allochtone draaideurcrimineel. Zonder een enkele gram achting voor de Nederlandse maatschappij, wier gezagsdragers hij dus zeker niet gaat gehoorzamen, als ze hem vragen de handen in de lucht te steken. Leggen ook zijn vrienden uit op de televisie, zie de reportage in Nieuwsuur uitleg of detail , 26-11-2012, reportage na 9:20 min., uitspraken na 12:25, waarin de goede vriend stelt dat je niet poeslief gaat luisteren naar de politie, als ze van je eisen dat je je handen in de lucht moet steken. Aangaande die vrienden, zo als betrouwbaar en vanzelfsprekend geïnterviewd door de media, is ook het volgende citaat interessant:
 
  Omdat zij werkte en hij veel op straat zwierf en daar volgens zijn advocaat 'verkeerde vrienden' maakte

Bijzonder lachen.
    Let ook nog eens even op de volgende frasen: 'haalde kattekwaad uit', 'ging soms over de schreef', 'heeft zich wel eens misdragen' en 'had een zekere start op zijn levenspad'. Het systeem van pappen en nathouden heeft weer prima geholpen ...


Naar Cultuur, multiculturalisme , Cultuur, eenheid , of site home .