Bronnen bij Cultuur, vermenging, analogie: verharding

De verharding van de Nederlandse maatschappij door de inmenging van familie- en clanculturen is al op vele plaatsen merkbaar, maar geheel volgens het model, het meest zichtbaar op die plaatsen waar de concentratie van deze "korte-afstand"-interacties, dat wil zeggen: allochtonen met hun familie- en clancultuur, het grootst is. Onder een zeldzaam voorbeeld van een min of meer expliciete beschrijving - de twee hoofdaspecten die in het originele artikel  verweven zijn, zijn uit elkaar gehaald - de introductie beschrijft de gebeurtenissen die aanleiding zijn voor het artikel (DePers.nl, 07-12-2009, door Remco Tomesen)
  Rotterdam | Een heftig jongerenjaar

‘Vrouwen, homo’s en studenten zie je niet meer’

50 miljoen euro, urban en veel grote feesten moesten van Rotterdam weer een mooie jongerenstad maken. Maar 2009 was geen goed jaar voor de stad met de jongste inwoners van Nederland.

Fotobijschrift: Probleemjongeren in Rotterdam Zuid. ‘Ze hebben één ding door: eenheid is kracht.’



De Rotterdamse jongeren haalden het nieuws, in 2009. Meer dan de Amsterdamse. Die strijd is gewonnen. Maar de jonge Rotterdammers haalden het nieuws niet op een manier die de gemeente Rotterdam begin dit jaar had gehoopt. Waar de gemeente op had aangestuurd. Vijftig miljoen euro was er klaargelegd, om van Rotterdam in 2009 de eerste Europese Jongeren Hoofdstad te maken. Een daverend succes moest het worden, jongeren uit Rotterdam moesten eens positief in het nieuws komen. Niet de stad van de problemen, maar van de kansen, was het motto.
    Het liep anders. Twee keer haalden de jongeren groot het landelijke nieuws, maar niet met het jongerenjaar. Wel op Bevrijdingsdag, toen hooligans uit de stad slaags raakten met een groep Rotterdammers van niet-Nederlandse afkomst. En wel met een strandfeest bij Hoek van Holland dat volledig uit de hand liep door vechtende Rotterdamse hooligans. Een 19-jarige Rotterdammer kwam toen om het leven.
    Iets kleiner was het nieuws toen het laatste weekend van november op twee plekken in de stad rellen bij feesten ontstonden: bij het Dream-City-feest van ROC Zadkine in Ahoy, en buiten bij een feest in de Maassilo.   ...
    Om goede vibes de stad in te pompen organiseerde YourWorld tientallen feesten en evenementen. Was het sponsor van een nog veel groter aantal (mega)feesten. En daar ontmoetten de goede bedoelingen soms de rellende jongeren. ... YourWorld was ook sponsor van het agressief uit de hand gelopen Dream-City feest van Zadkine. Daar was zelfs een promotieteam aanwezig van YourWorld. ‘Bijna niemand wilde luisteren’, zegt een van de meisjes van het promotieteam dat op dat feest was. De sfeer was al meteen agressief. Vechtpartijen bij de ingang, opstootjes binnen. ...
    Volgens Job en Charissa heerst er een groepscultuur in de stad. Job: ‘Hoe groter de groepen, hoe moeilijker het mengt. Die groepen zie je op scholen, op evenementen’. In negen van de tien gevallen gaat het volgens hem om groepen Marokkaanse of Antilliaanse jongeren. ‘Zij opereren steeds meer in grote groepen. Ze hebben één ding door: eenheid is kracht.’   ...

Dat is aspect nummer één: de groepsvorming langs etnische lijnen. Dit zijn in het model de zwarte grafietbolletjes die afsteken tegen het wittere achtergrondmateriaal, het ijzer - zie de verkleinde afbeelding rechts.
    Het gevolg van deze uitscheiding is ook volkomen in analogie met het ijzer-model:
      Over de groepen rellende jongeren zou je kunnen zeggen: erg dat het gebeurt (en heel erg dat er iemand doodgaat), maar als het af en toe op grote feesten tot rellen komt, is het een relatief klein probleem. Maar je zou ook kunnen zeggen: bij die uitbarstingen komt de hardheid van Rotterdam echt goed aan de oppervlakte, het is een niet te ontkennen signaal. Want dat de stad harder is geworden, hoor je van veel Rotterdammers. ‘Rotterdam is de laatste jaren wat kouder geworden, de mensen wat agressiever’, zegt de 24-jarige Rotterdamse Charissa. ‘Je ziet het aan de blikken van de mensen’. De 20-jarige Job: ‘Er heerst hier een wat stoere cultuur. Jongeren willen graag tegen elkaar opboksen’.    ...
    Een uitsmijter die al twintig jaar in het centrum van de stad werkt: ‘De sfeer in het uitgaansleven is de laatste vijf jaar agressiever geworden.’ ...

Dat is dus waar het om draait: de inmenging van de etnische korte-afstandsbindingen in langeafstandsbindingen van de westerse cultuur leidt tot een verharding van de maatschappij als geheel.
    Voor het gehele model, zie hier .

Nog een artikel van dezelfde journalist (DePers.nl, 26-03-2010, door Remco Tomesen, uitleg of detail ):
 

Fuck je Hollandse principes

Leraren, agenten en beveiligers leren op cursus hoe ze om moeten gaan met straatcultuur. Belangrijkste les: laat je Nederlandse normen thuis.

Je bent politieagent, in elkaar gejast door een stel straatjongens, en wordt vervolgens op cursus straatcultuur gestuurd. Om te leren hoe je met die etters om moet gaan. Om te horen dat je meer respect krijgt als je de volgende keer niet met een politiewagen maar met een motor komt. Om te horen dat je, als je een groep ‘jongens van de straat’ benadert, het beste de leider van de groep als eerste een hand kunt geven.
    Frank van Strijen – schrijver van een boek over straatcultuur – heeft zo’n agent op zijn training gehad. De man had zoveel weerstand, zei: de jongeren moeten zich maar aanpassen. Maar ook leraren en jongerenwerkers komen soms gefrustreerd door veel negatieve ervaringen op z’n cursus. Van Strijen begrijpt dat, maar denkt dat het leren omgaan met de cultuur van de straat eigenlijk de enige oplossing is: ‘Het is geen subcultuur, zoals vroeger de gabber. Straatcultuur gaat niet zomaar weer over. Het is een echte cultuur.’    ...
     Een jaar of zeven is-ie er nu zo ongeveer, die moderne straatcultuur, zegt Van Strijen. Eerst in grotestadswijken, maar nu ook in kleine plaatsen. En nee, het zijn niet alleen Marokkaanse jongeren, de cultuur overschrijdt etnische grenzen, is ook doorgedrongen tot blanke jongeren. Kenmerken zijn: een sterk groepsgevoel, een anti-houding tegen de maatschappij, nadruk op masculiniteit (stoer, vechten is cool), en sterke hiërarchie (groepen hebben een of meerdere leiders). Soms ontspoort de straatcultuur in criminaliteit, maar vaák ook niet. Dan is het alleen een ‘way of living’. Hiphop, internet en de smeltkroes van culturen hebben het ontstaan van de straatcultuur beïnvloed.
     Voor leraren of politieagenten is die cultuur een probleem. Zij hebben te maken met jongeren die in een totaal andere wereld leven. Jongeren die hen intimideren, af en toe een wapen de school mee innemen, als gangsters over de gangen lopen. ‘Ook op de bassischool zie je het al’, zegt een deelneemster aan de cursus, die naschoolse activiteiten organiseert. En ook in kleine plaatsjes, zegt een straathoekwerker uit Twente.   ...

Het beeld is volkomen duidelijk: de Nederlandse relaxte cultuur op straat verdwijnt. Het wordt overgenomen door de gang-cultuur van de gekleurde volken. Dat autochtone jongeren uit de zwakkere milieus daarin meezinken is logisch: ze  worden op straat gedwongen als ze willen leven en overleven.
     'Soms ontspoort de straatcultuur in criminaliteit, maar vaák ook niet'. natuurlijk, dat is de tussenfase. Je hoeft maar over de grens te kijken waar het naar toe gaat: jeugdbendes die gewapende gevechten houden over wie welke straat in welke wijk bezit. Ook hier worden de eerste stappen al gezet:
  Nederland telt 1800 jeugdgroepen die overlast veroorzaken, bleek eerder uit onderzoek. Honderd daarvan zijn criminele bendes die ernstige delicten plegen. Ongeveer 350 jeugdgroepen zorgen voor ernstige overlast en zijn betrokken bij geweldsdelicten.
    Criminele jeugdbendes blijken steeds vaker zwakbegaafde jongens in hun gelederen op te nemen. De politie krijgt hiervan in toenemende mate signalen en wil dat daar onderzoek naar wordt gedaan.
    Steeds meer meisjes zijn actief in jeugdbendes. Dat zei korpschef Erik Akerboom van de Raad van Hoofdcommissarissen eerder. De bendes worden ook gewelddadiger.

    Natuurlijk is er maar één oplossing om dit proces te stoppen;de meest harde maatregelen, van lijfstraffen voor degene met wapens opzak of tekenen van bendevorming, tot deportatie van de aanvoerders naar de IJsselmeerpolders - het droogleggen van (een deel van) de Markerwaard voor dit doel lijkt een geschikt middel. Hoe het er gaat uitzien als je dit niet doet, staat verderop getoond.
    Sommige mensen beseffen dat:
  socioloog Illiass El Hadioui vindt dat scholen straatcultuur juist keihard moeten weren, zei hij in NRC Handelsblad. ‘Straatcultuur ondermijnt de school’.

Maar onze geitenwollensokken jongerenonderzoeker wil wat anders:
  Wil je greep hebben op straatjongeren, dan moet je sommige Hollandse normen loslaten, is het principe van Van Strijen. Hij noemt een groep jongens, die een homoseksuele conciërge pestte. Ze duwden hem, scholden hem uit. Van Strijens oplossing? De schooldirecteur spreekt met de leider van de groep af dat hij verantwoordelijk is voor het gedrag van de totale groep. Doet iemand uit de groep iets fout, dan krijgt hij, de leider, straf. Iets dat ingaat tegen een oud-Hollands principe om de dader zelf te straffen. Maar omdat groepen straatjongeren sterk hiërarchisch zijn, kun je veel bereiken als je de leider op je hand krijgt. Van Strijen: ‘Investeer tijd in de leiders als er nog niks aan de hand is.’

Hiervoor geldt natuurlijk hetzelfde: dit zal in deze fase nog werken, maar later niet meer. Dan is die leider de aas,en zal zich onaantastbaar voelen en gedragen.
    Maar onze jongerenwerker weet precies hoe hij dat proces kan stimuleren:
  Van Strijen is het niet eens met de kritiek: ‘Het voorbeeld van de conciërge heeft in de praktijk gewerkt. Het is echt gebeurd, en het pesten is gestopt.’ Als je doorhebt hoe straatcultuur werkt en weet hoe je erop in kunt spelen, kun je veel bereiken, is zijn filosofie. Dus niet meteen als jongerenwerker zeggen bij een potje tafelvoetbal dat ‘meedoen belangrijker is dan winnen’, maar de winnaar (een competitieve straatjongere) een groot compliment geven. Om zijn ‘respect’ te krijgen. En dan geldt, zoals een deelnemer na afloop zei: fuck je Hollandse principes.

We kunnen het zelf niet duidelijker zeggen: wat hier moet gebeuren, volgens de jongerenwerker, is onze Hollandse egalistische en democratische cultuur opgeven, en vervangen door het groeps- en machtsdenken van de gekleurde culturen .
    Nu de berichten en beelden van wat er gebeurd als je de straatcultuur de vrije hand laat, uit landen elders. Het eerste artikel is geschreven naar aanleiding van een stroom van 17 moorden op tieners het half jaar eraan voorafgaand (Volkskrant weblog, 25-08-2007, door Ina Dijstelberge):
 

De grote vraag in de UK: Waarom willen onze kinderen elkaar vermoorden?

Onderstaand artikel is m.i. een adequate analyse van de sociale problemen in de Britse maatschappij. Het is een vervolg op de drie eerdere artikelen die ik hier over geschreven heb. Armoede inde UK, Geweld in the UK, Schulden in de UK.

The real question: why are our children prepared to kill one another?
We need to ask why so many young lives are being cut short by teenagers

By Camila Batmanghelidjh, Founder of Kids Company
Published: The Independent, 25 August 2007

There are two rates for renting a gun on the streets of Britain. If the weapon is returned unused, it can cost £50. If it is fired, the price is £250. That is the cost of shooting someone in the world's fourth richest country. ...

Een poosje later kwam er wat meer informatie in het Nederlands vrij, maar natuurlijk niet in de multiculturele Volkskrant: (Dagblad De Pers, 17-09-2007, door Arjen van der Horst):
  Engeland | 'Land staat op springen'

Britse steden vol met jeugdbendes

Kinderen die een kogel in de nek krijgen,jochies van veertien die achter de tralies verdwijnen voor doodslag. De Britse steden hebben in korte tijd uiterst gewelddadige jeugdbendes zien opkomen. 'Dit land staat op ontploffen. Als de regering niks doet, loopt het helemaal uit de hand.'

Tussentitels: Als je toevallig de verkeerde kant op kijkt, loop je, al gevaar
Opvangnetwerk van jeugdclubs en jeugdwerkers is verdwenen.


Het zijn de grenzen die onzichtbaar zijn voor elke normale Londenaar. De overgang van het ene postcodegebied naar het andere. Maar voor de straatbendes in de Britse hoofdstad is dat geen geheim. Ze weten precies waar die grenzen liggen. Tot op de meter.
    Toen de Man Dem Crew het postcodegebied SE11 in Zuid-Londen binnenwandelde, kon je er gif op innemen dat er herrie zou komen. SE 11, dat was het territorium van de K-Town Crew. Een rivaliserende bende kon zijn domein niet ongestraft binnenlopen.
    Het duurde dan ook niet lang voordat de twee bendes oog in oog met elkaar stonden. Na wat gescheld over en weer riep Adu Sarpong, de leider van de K-Town Crew: 'Wat doen jullie in ons gebied? Dit is jullie wijk niet: Het was het startsein voor een bloederig gevecht waarbij de tieners elkaar met messen, hamers, metalen staven, flessen en een samoeraizwaard te lijf gingen.
    Na afloop bleef Alex Kamondo, een lid van de KTown Crew, zwaargewond op de grond liggen. Uit zijn lichaam stak een keukenmes, dat met zulke kracht in zijn borst was geplant dat het in tweeën was gebroken. Het heft, 20 centimeter lang, was dwars door zijn hart en linkerlong gegaan.
    Kamondo, een vijftienjarige scholier, overleed niet veel later in het ziekenhuis. Adu Sarpong, achttien jaar oud, is dit jaar voor de moord veroordeeld. Hij zit nu een levenslange gevangenisstraf uit.  De dood van Alex Kamondo was geen op zichzelf staand incident. In korte tijd is in alle grote steden in Groot-Brittannië een uiterst gewelddadige bendecultuur ontstaan, compleet met rapmuziek, gang-kleuren en afgebakende territoria. Wat het meeste zorgen baart, is de willekeur van het geweld die de politie als een 'postcodeloterij' bestempelt. ...

Voor meer over het "respect"-aspect achter deze houdingen hier uitleg of detail .

De tekenen van de verharding van de maatschappij onder invloed van de allochtone instroom worden steeds duidelijker. Het aantal overvallen neem gestaag toe, de overvallen worden steeds gewelddadiger, de daders steeds jonger, en de afkomst steeds allochtoner. Met bijbehorende verschijnselen op andere niveaus. Het is zo duidelijk aan het worden, dat rabiate multiculturalist Bert Wagendorp het onder ogen moet zien, en er prompt, op  oud-testamentische wijze, volstrekt cynisch van wordt (de Volkskrant, 28-12-2010, column door Bert Wagendorp):

 

Culemborg

Tussentitel: Nog eenmaal brulde de welzijnsleeuw

Het wordt spannend, Oud en Nieuw in Culemborg. Ik wil niet dramatisch doen, maar het zou heel goed kunnen dat we daar, in de Diepenbrockstraat in de wijk Terweijde, definitief afscheid zullen nemen van het concept van de maakbare samenleving.
    Dat wil zeggen, van het concept van de maakbare samenleving zoals we dat de afgelopen veertig jaar - zo'n beetje sinds het linkse kabinet Den Uyl (1973-1977) - hebben gehanteerd. Een betere samenleving, niet door dwarsliggers keihard af te ranselen, maar door stimulering, participatie, buurtwerkers, ontmoetingsplekken en inspraakavonden - zulke dingen.
    Die maakbare samenleving was nog gebaseerd op het geloof in de maakbare mens die, mits de overheid maar zorgde voor de juiste voorwaarden, zelf het goede zou nastreven en het verloren paradijs zou terugwinnen.
    Dat het nog lang niet meeviel, werd ons in de daaropvolgende decennia steeds duidelijker, maar we hebben er nooit helemaal afstand van genomen.   ...

Inderdaad: in de afgelopen decennia zijn die wijken volgelopen met totaal onmaakbare allochtonen. Eerst even de achtergronden (de Volkskrant, 27-12-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman):

 

Reportage | Culemborg

Alle potentiële relschoppers zijn gewaarschuwd
...
Tussenstuk:
Veertig aanhoudingen en een noodverordening

In de wijk Terweijde in Culemborg moest in september 2009 de mobiele eenheid groepen Marokkanen en Molukkers uit elkaar houden. Tijdens de vorige jaarwisseling kwam het tot nog hevigere rellen. Auto's gingen in de brand, ruiten werden ingegooid. De politie verrichtte er sinds Oud en Nieuw ruim veertig aanhoudingen. Er was een noodverordening van kracht. Een 22-jarige Marokkaan is veroordeeld voor poging tot doodslag: hij reed tijdens de jaarwisseling in de Molukse Diepenbrockstraat op een voortuin in. Vier Molukkers werden veroordeeld voor hun aandeel in de rellen, waaronder de mishandeling van een Marokkaanse man.

En dan de onmaakbare mentaliteit toegelicht:

  Sinds september heeft het overlegorgaan met Ab Warnar een nieuwe voorzitter. Als gepensioneerd schoolhoofd is hij een bekende in Terweijde en zijn voorzitterschap wordt breed gedragen.   ...
    'Culemborg kent grotestadsproblemen ... En in welke wijk leven nu 1.400 Marokkanen en 1.000 Molukkers op elkaars lip? De vlam is in de pan geslagen, er is te weinig respect voor elkaar.'
    Er zijn, meent Warnar, nu eenmaal 'historische fouten' gemaakt bij Terweijde - te veel mensen van verschillende bevolkingsgroepen zijn op een kluitje geplaatst. Zaak is nu dat deze groepen hun 'territoriumdrift' kunnen loslaten. Warnar: 'Hij heeft hier niets te zoeken, is wat je geregeld van beide kanten hoort.'

En hoe onmaakbaar, lezen we hier:
  Een 17-jarige Marokkaanse jongen die met een 15-jarige vriend een straat verder loopt, heeft om heel andere redenen geen vertrouwen in de gemeente. Hij vertelt dat hij een gemeentelijke waarschuwingsbrief heeft ontvangen om zich netjes te gedragen met Oud en Nieuw. Bij overtreding riskeert hij een boete van 7.500 euro. 'Ik heb die brief meteen verscheurd', zegt hij met een grijns.   ...

Het soort geval dat alleen al op grond hiervan in aanmerking moet komen voor onmiddellijke remigratie richting Marokko. Daar heeft hij vast wel respect voor de gemeente.
     En omdat die al jarenlang geleden noodzakelijke maatregel niet is genomen,zitten we nu met een enorm verhardingsprobleem. Dat erger is gemaakt door suggesties van multiculturalisten over discriminatie:
  Jongeren zoals wij kunnen nergens terecht.' Ook niet op school of op een werkplek? 'Als ik solliciteer, gooien ze de brief meteen ongelezen in de prullenbak. Niemand neemt een Marokkaan aan.'

Rabiate leugens, zie hier uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail . Met als resultaat dit:
  Warnar: 'Culemborg kent grotestadsproblemen, kijk bijvoorbeeld naar de brute overvallen die in de stad plaatsvinden. ...

Er gaat echt maar één ding helpen bij dit soort mensen: remigratie. Maar dat is natuurlijk volstrekt onmogelijk, zolang types als Wagedorp hun gif nog in de maatschappij mogen spuiten:
  Maar er hoeft vrijdag in Culemborg maar één rotje verkeerd terecht te komen, er hoeft maar iemand de buurvrouw iets te vrijpostig een héél gelukkig Nieuwjaar te wensen, of je hebt de poppen aan het dansen en het is definitief gedaan met de good old maakbare samenleving.   ...
    Eén miljoen euro werd er het afgelopen jaar in Terweijde gestoken. Daarvoor kwamen twee omheinde trapveldjes - die mooie symbolen van de samenspelende mens. ...
    Ik moet zeggen dat het me ontroerde, toen ik dat allemaal las. Nog éénmaal roerde de optimistische geest van de jaren zeventig van de vorige eeuw zich, nog éénmaal brulde de welzijnsleeuw en beleden we ons geloof in een betere samenleving langs de weg van redelijkheid en opvoeding.
    Hierna gaat de knoet erover. Redelijkheid is te duur geworden en we hebben ook geen geduld meer om de resultaten af te wachten. De fracties van VVD, CDA en PVV hebben al van de burgemeesters geëist dat ze met Oud en Nieuw 'keihard' zullen optreden tegen relschoppers en kerstboomrauzers - beter bekend als straatterroristen.

De allochtoon met territoriumdrift en een overvallerscarrière in volle bloei is volgens Wagendorp nog best wel een een paar ton investering per persoon waard. Het zijn tenslotte immigranten, en Joden waren vroeger ook immigranten, en als je die paar ton per allochtone immigrant niet investeert, behandel je ze hetzelfde als de Joodse immigranten vroeger, en ben je dus een antisemiet en een nazi en schuldig aan genocide, op die arme moslims - volgens de woorden van mede-multiculturalist en immigrantenlknuffelaar Job Cohen.

Hier helemaal vergeten te noteren: de corrumpering van het bestuur. Simpel: allochtone culturen zijn corrupte culturen, zoals de globale cijfers laten zien. Corruptie is hardheid (onder andere)  en hardheid is corruptie (onder andere). Er is een langlopend voorbeeld: de Bijlmer uitleg of detail . Op welke gedachte hier gekomen wordt, door een landelijk voorbeeld hiervan (de Volkskrant, 15-09-2017, door Hassan Bahara, Nadia Ezzeroili, Remco Meijer (voorpagina)):
  Allochtone agent extra kwetsbaar voor corruptie

Agenten, douaniers en marechaussees met een migratie-achtergrond zijn relatief vaker betrokken bij omkoping en andere integriteitsschendingen. ...
    Dat schrijft het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC) van het ministerie van Veiligheid en Justitie in nieuw onderzoek. Daaruit blijkt dat rechtshandhavers met een migratieachtergrond bij politie, douane, marechaussee en FIOD oververtegenwoordigd zijn bij integriteitsschendingen. Binnen de politie is bij 40 procent van dit soort zaken iemand met een migratieachtergrond betrokken, terwijl deze groep slechts 7 procent van het personeelsbestand uitmaakt. ...

Oké, allochtonen zijn dus ongeveer zes keer zo corrupt als autochtonen. Iedereen kent de oorzaak: de familie-, clan- (dorp-/streek-) en etnische banden en loyaliteit uitleg of detail . Daar wordt stevig omheen geluld - in het voorpagina-artikel:
  Zij zijn extra kwetsbaar, omdat in hun doorgaans uitgebreide familie- en kennissenkring relatief vaker criminelen rondlopen die hen actief benaderen.

Simpel voor een niet-corrupt persoon: nee zeggen.
    En in het twee-pagina achtergrondartikel:
  1. Screening ondermaats

2. Foute familie en vrienden

3. Vooroordelen

4. Polarisatie en onbegrip

Nummers 1, 3 en 4 zijn onzin (en blijken ook onzin voor zover het onderzoek gaat), en nummer 2 doet hetzelfde als op de voorpagina, met deze uitwijding:
  ...    Twee keer eerder wezen onderzoekers al naar de rol van nauwe familiebanden. Iets meer dan twintig jaar geleden viel het de criminologen Cyrille Fijnaut en Frank Bovenkerk al op dat 'politiemensen die voortkomen uit een etnische minderheid' vaak betrokken zijn politiecorruptie. Bij het Amsterdamse politiekorps lichtten ze 38 gevallen van politiecorruptie door en stuitten daarbij onder meer op 'vier Surinamers' en iemand die illegale landgenoten instrueerde om een 'acceptabel vluchtverhaal' te vertellen.
    De agenten zouden tot corruptie aangezet zijn door loyaliteit naar de familie en de eigen etnische groep. Het bracht Fijnaut en Bovenkerk tot de suggestie om 'etniciteit' en 'familie' voortaan aan te merken als een 'ontsteker van corruptie', naast andere ontstekers als 'dames, drank, dubbeltjes, drugs, dalven, dobbelen en dirty tricks'.
    Voorzichtiger in zijn bewoording was onderzoeker J. Broekhuizen in 2007. Hij had het over de 'haken en ogen' die kunnen kleven aan de rol van niet-westerse agenten binnen het politieapparaat. Zij kunnen door hun achtergrond als 'bruggenhoofd' fungeren tussen de politie en etnische minderheidsgroepen en makkelijker 'ontoegankelijke informatie' ontsluiten. Met andere woorden: niet-westerse politieagenten kunnen makkelijker doordringen tot problematische groepen met een niet-westerse achtergrond.
    Dat is echter niet zonder gevaar, stelt Broekhuizen. 'Er kunnen informele sociale contacten ontstaan, die concurrerend kunnen blijken met de sociale steun vanuit de politieorganisatie. (...) Vanuit een sociologisch perspectief is de sociale omgeving meer bepalend voor het eventueel afglijden in corruptie, dan de juiste normen en waarden van de desbetreffende agent.'

Oftewel: men wist het allang, maar wilde het niet weten. Want dan zeg je: hun familie, clan-, en etnie-cultuur is corrupter dus minderwaardig.
    En dat laatste mag ABSOLUUT NIET!!!
    Onzin, natuurlijk ... Het staat doodgewoon in de globale cijfers .


Naar Cultuur, vermenging, sociaal vertrouwen , Cultuur, vermenging , of site home .

8 dec.2009