Bronnen bij Klassenstrijd: intellectuelen en elite

 1 jun.2009
De positie van de algehele groep van intellectuelen, dus zonder te kijken naar deelgroepen, is duidelijk genoeg om het eigenlijk overbodig te maken die nader te onderbouwen. Maar omdat ze er natuurlijk meteen fanatiek op los gaan liegen zodra deze positie opgeschreven of uitsproken wordt, zullen we het toch moeten doen.
   De algehele groep van intellectuelen heeft over het algemeen een zeer elitaire houding ten opzichte van dat deel van het volk dat ze onder zich achten - ruwweg de onderste tweederde qua inkomen. Dat is klootjesvolk dat tuintje heeft en spruitjes heeft, naar Frans Bauer luistert, en allerergste, niet blij is met tot een hekel heeft aan buitenlanders . Nee, niet alle buitenlanders, maar allochtone buitenlanders - buitenlanders met een kleurtje. Of, gezien vanuit die onderste-tweederde-ogen: buitenlanders die overlast veroorzaken.
    Sinds dat laatste naar buiten is gekomen, zijn de intellectuelen die je hoort en ziet bijzonder narrig geworden. Ze maken de onderste tweederde uit voor alles dat lelijk is, onderbuikgevoelens, xenofobie en racisme zijn veelgebruikte termen . En iedereen die iets zegt dat die onderste tweederde steunt, is een populist.
    De ergste populist is natuurlijk Geert Wilders, omdat die het hardste zegt dat er iets mis is met allochtone buitenlanders, namelijk dat ze de islam aanhangen - en de islam is een verschrikkelijke godsdienst , weet Geert Wilders - net als een heleboel andere, weldenkende, mensen maar die durven dat niet te zeggen.
    Nu is de hekel die de intellectuelen aan Geert Wilders hebben natuurlijk niet veel groter dan de hekel die Geert Wilders heeft aan de betreffende intellectuelen. Dat heeft hij laatst eens gezegd, en een ervan is zo dom geweest om erop te reageren - want als je op zoiets reageert, moet je het wel goed doen, en dat goed reageren is echt veel te moeilijk voor dit soort intellectuelen, vast als ze zitten aan hun ideologietjes:


Uit: De Volkskrant, 30-05-2009, column door Bert Wagendorp

Designerbril

Tussentitel: Wij van de elite lijden aan een groot collectief Stockholmsyndroom

Behalve aan mohammedanen, weten we sinds Donderdag Gehaktdag, heeft Geert Wilders dus ook een pesthekel aan 'gladpratende bestuurskundedoctorandussen met designerbrillen'. Die jongens zijn volgens hem typische exponenten van de elite, en Geert haat de elite. Tot de elite behoren onder meer ook 'politici, journalisten, rechters, subsidieslurpers en ambtenaren', ...


Red.:   Waarna Wagendorp doorgaat over Wilders' opmerkingen over een blonde Belgische journaliste die zich naar Afghanistan en onder de Taliban begaf, daar verkracht werd door een Taliban-aanvoerder (natuurlijk, zou je er bijna achter schrijven, want een vrouw die zich op een dergelijke manier niet onderdanig toont aan de door Allah boven haar gestelde man moet toch op een of andere manier op de juiste verhoudingen gewezen worden ... zou je zeggen), en er vervolgens in termen als: "Ik begrijp wel dat het kan gebeuren" en "Ik zag dat hij er achteraf spijt van had"."Stockhom-syndroom" was de kwalificatie van Wilders, een term staande voor de sympathie die het slachtoffer van een gijzeling voor de daders kan gaan vertonen, en vervolgens dit specifieke geval van de journaliste als voorbeeld gebruikende voor de hele intellectuele elite, waar hij kennelijk, en terecht, ook de journalisten onder schaart. Volgens Wilders gedraagt de intellectuele elite als slachtoffers onder gijzeling, die sympathie zijn gaan koesteren voor de daders. De gijzeling zijnde de instroom van allochtone en moslim-immigranten, die de maatschappij zodanig in hun greep hebben, dat de straten van grote steden overbevolkt worden door hoofddoeken en baarden, en dat iedere stad of dorp middels een of meerdere moskees heeft. En ze overal een voorkeursbehandeling krijgen van onze intellectuele elite. Kopjes thee als ze misdaden plegen, en hoge posten om ze erbij te laten horen ondanks het feit dat ze als groep zwaar onderpresteren.
    Kortom: Geert Wilders gaf een plastische omschrijving van wat iedereen kan constateren, en alleen niet zo aardig gevonden wordt door de groep die hij beschreef: de intellectuele elite. Van het type Bert Wagendorp: een alfa-baantje, linksig, ideologisch, multicultiralistisch, kosmopolitisch (Bert zelf heeft familie in Israël), en alle aanverwante verschijnselen. Volgens Bert is wat Geert over de journaliste zegt dan ook veel erger dan de verkrachting door de Taliban-aanvoerder. Een overduidelijk geval van een draadje los. Een draadje dat vast zat aan gezond verstand, en nu door Bert zelf vast is geplakt aan zijn ideologie - iets als het "Is islam = Is goed", wat de moslims kenmerkt .
    Natuurlijk is dit niveau wel behoorlijk platvloers, wat misschien wel te verwachten is van een columnist die het Ad hominem tot zijn standaardgereedschap heeft gemaakt . Op wat hoger niveau speelt de discussie veelal rond het begrip "populisme", staande voor het feit dat sommige politici en soms ook een enkele losbandige intellectueel dingen zeggen die de standpunten en de positie van de onderste tweederde ondersteunen. Want men acht zich wel democraat, maar alleen zo ver dat het volk eens in de vier jaar mag kiezen uit intellectuelen, maar meer moet het niet aan invloed of te zeggen krijgen. Dat is populisme.


Uit: De Volkskrant, 19-05-2009, rubriek Gemende Berichten door Martin Sommer

Een 8+, maar de onvrede gromt

... Een regering die prima op stoot is, terwijl ruim 40 procent van de bevolking instemt met de meest radicale anti-stroming, daar klopt iets niet.
    De gebruikelijke verklaringen helpen weinig.
    Die van de politiek van gisteren is dat wij een verwend volk zijn. Vaak wordt verwezen naar de kreet ‘met mij gaat het goed, met ons gaat het slecht’. Hoe kan dat? Een zeer welvarend volk maakt aan den lijve weinig ongemak mee en is toch chronisch ontevreden. Een proeve van dit gedachtengoed vindt u in het net verschenen boek Open en onbevangen van Thom de Graaf en zijn vrijzinnige vrienden, dat door inleider Joop van den Berg werd getypeerd als ‘een tikje het rustige bezit van Ons Soort Mensen’.   ...
    Dan het Nederlandse politieke bestel. Dat is nog altijd hoogst regentesk – eenmaal per vier jaar het stembiljet invullen en laat u het daarna maar aan ons over. Geen gekozen burgemeester, geen referendum, kieslijsten waarop alleen de bovenste een echt mandaat heeft, veel benoemingen en een erfelijke koningin die ook meedoet. Met enerzijds de bekende en terechte klacht van een bevolking die zich nauwelijks gehoord weet. Anderzijds het paradoxale gevolg van dit ouderwetse regentendom, dat het politici niet uitnodigt de bevolking aan te spreken op de eigen wensen en opvattingen.   ...


Red.:    Het anti-populisme standpunt is veruit dominant onder intellectuelen, maar door de de voortschrijdende islamisering, het zichtbare afwenden van Nederland, en de segregatie zijn is er een klein doch enigs toenemend aantal intellectuelen die ook zien dat je niet zomaar tweederde van de bevolking langdurig dwars kan gaat zitten, zonder ernstige maatschappelijke gevolgen -  die ze nu zelf ook onder ogen zien, gezien wat de Volkskrant (30-05-2009, hoofdredactioneel commentaar) schreef:

  ... in het niet geheel denkbeeldige geval dat de spanningen tussen bevolkingsgroepen verder oplopen.  ...

Waaruit de Volkskrant, broeinest van linksige intellectuelen, natuurlijk de conclusie trok dat het beter is dat anti-moslim standpunten verboden worden (hoewel ze dat natuurlijk "netter" zeiden).
   Die andere intellectuelen moeten natuurlijk deels wel voorzichtig zijn, want niet iedereen kan zich volop in het spervuur van de onbeschoftheden van de multiculturalisten begeven - niet iedereen is even geschikt voor of goed in het moddergooien van mensen als Bert Wagendorp. Maar onder de inbreng van iemand die op een beschaafde manier er een paar belangrijke aspecten eruit weet te lichten:


Uit: De Volkskrant, 30-05-2009, column door Marjolijn Februari

Intelligent populisme

Tussentitel: Als we niet uitkijken, zitten wij straks ook met een paard in het parlement

...   Vandaag een kerngedachte die al meer dan twintig jaar met me meegaat; een juridisch citaat is het, opgevist uit een juridisch handboek. Al heel vaak gebruikt, maar iedere keer opnieuw prachtig en ter zake doende. Oorspronkelijk werd de zin opgeschreven door mr. S. Gerbrandy; in zijn proefschrift uit 1946 had hij het over de krankzinnige keizer Caligula, die in de eerste eeuw na Christus met harde hand over Rome regeerde.
    Caligula leed zozeer aan grootheidswaan dat hij uiteindelijk de maan uitnodigde in zijn bed en zijn paard Incitatus tot consul van het Romeinse Rijk benoemde. Gerbrandy liet zich niet voor de gek houden en schreef: 'Wie aanneemt dat het paard van Caligula werkelijk Consul van het Romeinse Rijk is geweest, heeft het recht vaarwel gezegd.'
    Een paar weken geleden bracht presidente Silvio Berlusconi deze zin opeens weer terug in mijn) herinnering - en met de zin ook het belangrijke principe dat eraan ten grondslag ligt - toen hij het Europese Parlement wilde bevolken met schoonheidskoninginnen. ...
    Indertijd wilde Gerbrandy met zijn uitspraak laten zien dat het recht meet is dan een optelsom van formele regels alleen. Je kunt wel alle procedures vlekkeloos doorlopen en denken dat je je paard volgens de regels hebt bevorderd tot consul van het Romeinse Rijk, maar daarmee is dat paard nog niet werkelijk consul geworden. Er zijn volgens Gerbrandy 'bovenwillekeurige rechtsbeginselen', inhoudelijke criteria waaraan recht moet voldoen om werkelijk recht te worden.  ...
    Natuurlijk staat Nederland er in vergelijking met Italië goed op. Maar ook hier is het goed eens na te den ken over volksverlakkerij. Als je wilt dat het volk goed wordt vertegenwoordigd, stelt dat eisen aan de volksvertegenwoordigers. Ten eerste moeten ze de opvattingen kennen van degenen namens wie ze spreken. Ten tweede, en dat is min,.
stens zo belangrijk, moeten ze aan hun achterban uitleggen waarom sommige dingen niet kunnen of onverstandig zijn.
    Nu zou meer populisme in de volksvertegenwoordiging wel prettig zijn. Iedereen moet goed en serieus worden vertegenwoordigd: de behoeften op het vmbo en in de sociale woningbouw zijn even belangrijk als die aan de universiteit en in de bestuurskamers, en dat besef van fundamentele gelijkwaardigheid kun je niet helder genoeg terugzien in het parlement.
    Tegelijk moet een gezonde vorm van populisme je niet verleiden tot anti-intellectualisme. Niet iedereen is in staat de bevolking te vertegenwoordigen en uit te leggen welke politieke wensen haalbaar zijn en welke niet. Je kunt wel overal fotomodellen neerzetten en suggereren dat het volk krijgt wat zijn hartje begeert, maar daar wordt het volk uiteindelijk niet beter van.
    Volksverlakkerij ontstaat wanneer je anti-intellectualisme - het lonken naar soapsterren - combineert met een minachting voor wat een bevolking nodig heeft. Je luistert naar het merendeel van de kiezers principieel niet, belooft dingen die je niet waar kunt maken, en gaat op de achtergrond je eigen gang.
    Er is heel hard behoefte aan intelligent populisme: het beroep op eeuwenoude beginselen als rechtvaardigheld en gelijkwaardigheid. Anders zitten ook wij straks met een paard in het parlement.


Red.:   En als je dit op een beetje geschikte manier vertaald (niet noodzakelijkerwijs die van Marjolijn Februari), kan je komen tot de conclusie dat we met Geert Wilders en de PVV een "paard" in het parlement hebben gekregen, omdat de overige "volksvertegenwoordigers" onvoldoende 'besef van fundamentele gelijkwaardigheid'  van de maatschappelijke klassen hebben. En niet voldoende in staat zijn gebleken om 'uit te leggen welke politieke wensen haalbaar zijn en welke niet'.
    Waarbij wij verder invullen dat dat onvoldoende uitleggen in sommige gevallen niet lukt omdat de ingenomen standpunten niet uit te leggen zíjn. Waarvan het standpunt dat Nederlanders zich aan moeten passen aan immigranten er absoluut eentje is.
   Iemand die je als voorbeeld kan gebruiken van de door Marjolijn Februari aangeduide groep van intellectuelen die te weinig populistisch zijn, is Evelien Tonkens. Socioloog, lid van de Eerste Kamer voor GroenLinks, voldoet ze aan alle "intellectuelen"-criteria op maximale wijze. En dat ze het tegenovergestelde van populistisch is, bewijst ze zelf:


Uit: De Volkskrant, 27-05-2009, column door Evelien Tonkens

Populistische zelfverlaging

Het populisme is een blijvertje. Het heeft zich comfortabel in ons midden genesteld. Een beetje meehuilen over de islam, de politiek of de grote graaiers maakt populisme niet onschadelijk, maar slechts belangrijker. Dat besef begint langzaam door te dringen. Daarom staat het populisme zo in de belangstelling.
    Hoezeer het populisme onder ons is, en hoeveel meer het is dan islam-bashing, wordt duidelijk via twee trivialiteiten die al wekenlang de media beheersen: de huisvestingskosten van de Utrechtse burgemeester Wolfsen en de plek en inrichting van het Nationaal Historisch Museum. tie. Opdat het een keer ophoudt. Naïef of vals? Zo houdt het natuurlijk nooit op.
    Omdat nergens blijkt dat de burgemeester iets onoirbaars heeft gedaan, verschuift de kwestie steeds. ...
    Dat is populistische politiek bij uitstek: niet over de hoofdlijnen van beleid, maar over een onnozel detail uit het privéleven van een politicus of bestuurder. Want dat kan iedere krantenlezer volgen. ...
    Al even stupide is de deining rond het Nationaal Historisch Museum. Uit (mijn) onderzoek komt naar voren dat Nederlanders veel waarde hechten aan het Nederlanderschap, maar niet goed kunnen benoemen wat het is. Uit de affaire rond het Arnhemse museum spreekt die verlegenheid ook. Politici willen het dolgraag hebben over de nationale identiteit en het belang van het Nederlanderschap, maar ze weten er niks over te zeggen. Dus storten ze zich maar op de aankleding en de beoogde buren van het museum.
    ‘Het zou naast het Openluchtmuseum komen!’ huilt Marijnissen. ‘Het was mijn idee! Als het zo gaat vind ik het niet meer leuk!’ De hele Tweede Kamer huilt mee en stort zich ook nog schaamteloos op de vormgeving: staat de canon wel centraal, en leidt men de bezoeker wel langs een tijdbalk? Het móet met de canon en langs een tijdbalk, anders vinden ze het in Den Haag niet meer leuk. Dan doen ze niet meer mee.
    Met zulke kleuters als politici heb je helemaal geen populisme nodig om de politiek te verlagen. Uit angst dat populistische partijen hun kiezers afpakken, doen ze onderling een wedstrijdje zelfverlaging. Vroeger ging politiek nog wel eens om volksverheffing. Nu durft niemand dat meer. Dus verkleint men de kloof tussen burgers en politiek vanaf de andere kant: via zelfverlaging. Naast de kleuter-burger op de knieën. Hoe intens treurig. ...


Red.:   Dat Tonkens tegen populisme is, hoeft niet nader toegelicht te worden - rabiaat lijkt de juiste term. Des te aardiger de voorbeelden die ze gebruikt: de kwestie van de burgemeester, en van het Nationaal Historisch Museum (NHM). De burgemeester had twee kranten onder druk gezet, en de ophef daarover is in ruime mate gerechtvaardigd. Dat is voorbeeld één plat
    Het belangrijke voorbeeld is nummer twee: het NHM. Dat is door de politiek op de agenda gezet in het verlengde van de historische canon. Ter ondersteuning van de Nederlandse geschiedenisonderwijs dat ten onder was gegaan in politieke correctheid en de Efteling-mentaliteit ("... want het moet wel leuk blijven"; met dank aan Daphne Deckers), en ter ondersteuning van de Nederlandse identiteit, want dan wisten dat immigranten wat als richtlijn te gebruiken bij de een paar jaar terug veelgestelde vraag: "Maar waaraan moeten wij ons aanpassen?" Iets als kampioen-immigratieland Amerika doet door plechtige eden op de Grondwet en met veel vlagvertoon. Zoiets dus, maar dan beschaafder.
    Maar dat is allemaal anathema voor mevrouw Tonkens. Dus ook dat NHM. En dat iemand bezwaren (tezamen met vele andere historici) maakt tegen twee directeuren die zich niet aan hun opdracht houden, is dan voor mevrouw Tonkens voldoende om de "populisme"-stoomwals uit te rijden. Hoe intens treurig. ...
    Mevrouw Tonkens wil dus punten maken tegen het populisme, en schiet zich daarbij tweemaal zeer gevoelig in de voet. De reden dat dit gebeurt, is natuurlijk ook al volkomen duidelijk: het gaat mevrouw Tonkens om die andere vorm van populisme die ze ook al zelf noemt: de sterk groeiende bezwaren tegen de islam. En bijkomend de overlast veroorzaakt door allochtone immigranten. En kom niet aan immigranten, want dan ontsteken de intellectuelen van het type GroenLinks, D66, PvdA, artistiek, journalistiek (een kleine groep uitzonderingen daargelaten), en bestuurders (een nog kleinere groep uitzonderingen) in rabiate woede. En dan gaan ze, gelukkig, zeer domme dingen zeggen.
   Wie gelet heeft op de data van verschijnen van de geciteerde artikelen dat ze zich allemaal binnen een venster van een handvol en nog wat dagen. Het is allemaal het gevolg van de plotseling sterk gestegen populariteit van Geert Wilders en de PVV, die volgde direct op de bekendmaking van de vervolging van Wilders wegens belediging van de islam en moslims. Een groot deel van de Nederlanders, volgens peilingen nu rond de 40 procent heeft daar kennelijk de lijn getrokken wat betreft de tolerantie van de tolerantie van al dat moslim-gedoe door intellectueel en bestuurlijk Nederland van de islam. En daar is intellectueel en bestuurlijk Nederland verontwaardigd en woeden over. Vandaar deze campagne van intellectuele onzin en onderbuikgevoelens. Een opleving van een campagne, die al een jaar of dertig bezig is, zoals te zien via de lijst van medewerkers , en bekend is onder termen als politieke-correctheid en multiculturalisme .
    Marjolijn Februari introduceert twee groepen intellectuelen: zij die op de goede manier meer populistisch zouden moeten worden, en zij die op de verkeerde manier populistisch zijn. Hier willen we nog een derde groep intellectuelen noemen: zij die op de verkeerde manier niet-populistisch zijn. Zij die het volk keihard laten vallen. De globaliseringswinnaars . De kosmopolieten . Wat wij ook wel noemen: de cultuurverraders . Maar vooral zijn het volksverraders. Verraders van de lagere sociale klassen.
    En deze groep is, zoals de bronnen laten zien, in ruime mate in de meerderheid.
     We hebben naar deze conclusie geschreven, maar de discussie gaat nog even door. Ook daaruit de hoogtepunten:


Uit: De Volkskrant, 03-06-2009, column door Evelien Tonkens

Verzuilde klassen

Nee, Geert, de islam is geen tsunami. Nee, Geert, het volk heeft niet altijd gelijk, want het volk heeft niet één stem en is niet altijd redelijk. Politiek gaat niet over de directe uitdrukking van individuele belangen maar over afwegingen tussen strijdige belangen.
    Zó moeten we redelijk en kalm de verhitte taal van populisten weerspreken, aldus Anton Zijderveld (in Populisme als politiek drijfzand). Het populisme is emotioneel en onredelijk, humorloos, nationalistisch, simplistisch, media-gericht en anti-institutioneel. Het heeft een negatief programma, wijst een zondebok aan en een autoritair, charismatisch leider. En het geeft het volk altijd gelijk.   ...


Red.:   Altijd een nuttige exercitie is om de zaken even van de andere kant te bezien. Dan krijg je het volgende:

  Nee, Evelien, de islam is geen deugd. Nee, Evelien, de elite heeft niet altijd gelijk, want de elite heeft niet één stem en is niet altijd redelijk. Politiek gaat niet over de directe uitdrukking van individuele belangen maar over afwegingen tussen strijdige belangen.
    Zó moeten we redelijk en kalm de verhitte taal van intellectuelen weerspreken,. Het elitarisme (multiculturalisme) is emotioneel en onredelijk, humorloos, internationalistisch (kosmopolitisch), simplistisch, media-gericht en anti-rechtstatelijk. Het heeft een negatief programma, wijst een zondebok aan en een autoritair, charismatische groep (moslims, elite). En het geeft de elite altijd gelijk.

Waarna het onmiddellijk dat de hele paragraaf van Tonkens niets anders is dan met giftig gas gevulde bluf.
    Grappig genoeg bewijst ze het standpunt van de redactie in haar laatste alinea (de rest is gevuld met aan beschouwing of één of andere socioloog die de stoomwals nog eens dunnetjes heen en weer laat rollen):
  Er is een andere oorzaak van het populisme, waarover zelden gesproken wordt, namelijk de teloorgang van verticale bindingen tussen de hoger en de lager klassen. Tussen hoger en lager opgeleiden, machtigen en machtelozen, rijken en armen. Vroeger ontmoetten die elkaar nog in de zuilen: in de kerk, politieke partijen, vrijwilligersorganisaties, en op het werk. In kleine bedrijven waar de baas nog op de werkvloer kwam. In het huis van de hogere klasse waar de lagere klasse in dienst was. Daar was zeker veel op tegen, maar er was wel persoonlijke interactie tussen de klassen.
    Nu komen ze elkaar nog zelden tegen. De meeste mensen hebben alleen nog contact met mensen uit hun eigen klasse. En dus voelen veel lager opgeleiden zich misschien niet mondig, maar vooral niet vertegenwoordigd. Terecht, want in het parlement zitten intussen minder lager opgeleiden dan ooit.

Dat de klassen elkaar vroeger meer ontmoetten is je reinste flauwekul. Wat er veranderd is dat de elite in tot aan de jaren tachtig nog niet zo graaiden als ze vanaf de jaren tachtig steeds harder zijn gaan doen, en dat ze eveneens sinds die jaren niet de lagere klassen hebben laten vallen ten gunste van de (allochtone) immigranten en moslims.
    Maar naast deze intellectuele vorm van onderbuikerupties, was er ook nog eentje van de platvloerse versie:


Uit: De Volkskrant, 03-06-2009, column door Bert Wagendorp

Brussel

Via een vriend kreeg ik een mailtje van de SP. Er zat een filmpje bij, met aardige jongens en meisjes uit andere Europese landen die op mysterieuze wijze mijn naam bleken te kennen en die ook nog tegen mij zeiden dat ze van me hielden.
    Ik was hier erg blij mee, tot opeens de schreeuwstem van SP's huiszanger Bob Fosko me uit de droom hielp: 'He, niet te klef hè! We houden allemaal van elkaar, maar Nederland wil minder Brussel!'
    Ik niet. Ik hou van iedereen, maar ik wil juist meer Brussel. ...
    Het Nederland in Europa van naargeestig links (SP), naargeestig rechts (PVV) of naargeestig midden (CU): ik moet er niet aan denken. Het Nederland waarin we weer knus met elkaar zitten te kwaken in ons zompige moeras, ver van de wereld, godverhoede.   ...
    Ruim een halve eeuw geleden waren wij nog een armlastige en aartsconservatieve achterhoek waaruit je alleen kon ontsnappen door te emigreren. Een beetje kunstenaar moest naar Parijs, om de spruitjesgeur uit zijn werk te wassen.   ...
    Maar het is bijna not done geworden, daar nog eens op te wijzen. ...
    Europa is hier uit de mode. Nederland, ooit de kampioen van het Europese denken, staart weer intens naar de eigen navel. ...
    ... Ik ben voor Europa, omdat het ons van de vloek van onze kleinheid kan verlossen. En ook van die bekrompen, kleinzielige Hollandse kramp, waarvan je de laatste tijd weer zulke fraaie staaltjes ziet, ook bij de SP met haar smakeloze kleffe watertomaatje.


Red.:   Daar kan Geert Wilders een punt aan zuigen. Aan het leegzuigen van deze beerput heeft de gemeentelijke reinigingsdienst van een middelgrote stad nog een aardige klus. Om op hetzelfde niveau te antwoorden: Het is maar goed voor Bert de kosmopoliet dat zijn grootmoeder inmiddels al in Israël zit - dan kan hij er zelf op iedere moment achteraan.
    Het is duidelijk in welk kamp Evelien Tonkens zit: het intens goede kamp.
    Gelukkig laat ook de stem van de beschaving zich nog een keer horen:


Uit:  De Volkskrant, 02-06-2009, rubriek Gemende Berichten door Martin Sommer

Openbaar bestuur als herenclub

Groot-Brittannië is al wekenlang in de ban van bonnetjesgate. Dag na dag melkt de krant The Daily Telegraph een journalistieke goudader uit die steeds meer weg krijgt van een politieke clusterbom. Politici van alle partijen hebben zich al te menselijk gedragen. Kattenvoer werd gedeclareerd, de hypotheek van tweede huizen die al waren afbetaald, het uitbaggeren van de vijver, weinig was te dol. Niet onbelangrijk – het was allemaal officieel niet verboden, maar toch volstrekt ongepast.
    Het publiek volgt het schandaal ademloos en het gevoel is: weg met het schorriemorrie. Het land van veel bier en schreeuwende voetbalfans laat nu zijn puriteinse gezicht zien. Er zijn ministers opgestapt, handenvol Kamerleden beloven bij volgende verkiezingen niet op te gaan voor hun zetel, de speaker (voorzitter) treedt af. Zoiets is sinds 1695 niet voorgekomen. Het onderstreept de ondergangsstemming in Groot-Brittannië, dat al zoveel macht is kwijtgeraakt, zoveel empire en economische voorspoed. Dat het Lagerhuis zichzelf bestuurt als een ‘herenclub’ die zijn eigen regels stelt, kan echt niet meer, vindt ook premier Gordon Brown.
    Hoe zou zoiets hier gaan? Ook in Nederland gromt het ongenoegen over ‘zij daar in Den Haag’. Bij de Britten schudt inmiddels het hele bestel op zijn grondvesten. Minder centralisme moet er komen, meer invloed voor de burger.
    In Nederland hebben we geen bonnetjesgate maar Wolfsengate, naar de burgemeester van Utrecht die twee kranten onder druk zette om niet te publiceren over zijn tijdelijke huisvesting. Nederland heeft zorginstellingen en woningbouwverenigingen die worden geleid door zichzelf ruim bedelende managers. Wel allemaal verbonden aan een politieke partij en geruggesteund door prominenten in de Raad van Toezicht. En we hebben commissarissen van de koningin die hardnekkig geen openheid geven over hun vele bijbaantjes, waarover Elsevier jaarlijks dapper bericht als was het de haringrace.
     Opvallend verschil met de Britten: misstanden in het openbaar of pseudo-openbaar bestuur willen hier maar niet tot conclusies leiden. ... Intussen gaat de discussie vooral over populisme.
    Klachten over publieke bestuurders richten zich al heel snel tegen de klagers. Met al die populisten valt er nauwelijks meer fatsoenlijk te besturen. Die heksenjacht moet nu eens afgelopen zijn. Het is klein bier, zo’n Aleid Wolfsen is toch een voortreffelijke burgemeester? Hij is door het stof gegaan en heeft beloofd dat hij nog beter zijn best gaat doen dan hij al deed. Wat is er toch een nare, rancuneuze, verbeten sfeer in Nederland.
    Populisme, in de Britse kranten ben ik dat woord nauwelijks tegengekomen. Populisme hoort dan ook bij de typisch Nederlandse folklore. Want aan de andere kant van de populistische medaille bevindt zich een taaie traditie van vaderlands regentendom. Laat het besturen nou maar aan de bestuurders over. Wij lossen het samen wel op. Iedereen herinnert zich de prettige ontvangst van de bankiers in de Tweede Kamer, terwijl uitgerekend de collega’s van de Londense City peentjes moesten zweten in het Lagerhuis. Misschien dat het er soms niet op lijkt, maar onze bestuurders vinden dat ze hun rollen en belangen keurig uit elkaar te houden.
    Donderdag werd bekend dat de hoofdredacteur van de Utrechtse editie van het Algemeen Dagblad het veld moest ruimen nadat hij onder druk van burgemeester Wolfsen een artikel niet had gepubliceerd. Eerder was de verslaggever overgeplaatst. Niemand die zich over het ontslag van de hoofdredacteur verbaasde. Interessante vaststelling: de burgemeester, hoofdverantwoordelijke voor de affaire, vertegenwoordiger van de publieke moraal – de burgemeester zit er nog. Alleen de Utrechtse populisten protesteerden.   ...
    Een paar weken geleden stond minister Ter Horst voor de Tweede Kamer. Er was een vraag, van de SP natuurlijk, over de commissaris van de koningin in Noord-Holland Borghouts. Die was zojuist hoofdbestuurder van het pensioenfonds ABP geworden. Kon dat wel samen met zijn rol als ambtenaren-werkgever? Eigenlijk niet. Minister Ter Horst wilde de commissaris niet op het matje roepen.   ...
    Met andere woorden: het herenclub-beginsel heeft in Guusje ter Horst een pleitbezorger. ...


Red.:   En voor deze club nemen mevrouw Tonkens en meneer Wagendorp het op. Op een toon van intellectueel gekrijs en populistisch gebrul.
    Dit was allemaal voorafgaande aan de Europese verkiezingen van 4 juni 2009. Die een eclatante zege voor de PVV opleverden, in de zin van dat veruit de meeste winst boekten, en scoorden als de tweede partij. De reacties waren een mengeling van verbijstering en woede: "Wij bedoelen het toch allemaal zo goed, en hoe kunnen jullie dan op een partij als de PVV stemmen ...?" Een paar voorbeelden;


Uit: De Volkskrant, 08-06-2009, door Jos de Beus

De strijd om de ziel van een verscheurd land

De oude partijen raken in het coma van capitulatie na de winst van Wilders, meent Jos de Beus. Hij doet ze drie suggesties om weer contact met het volk te krijgen.

De tweedeling van Nederland is nu zo ver voortgeschreden, dat zelfs Europese verkiezingen en scholierenverkiezingen grote betekenis hebben. Geert Wilders bewees tot verbazing van iedereen, inclusief hemzelf, dat hij de boodschap en organisatie heeft om in 2010 belangrijke gemeenteraden te veroveren en via landelijke verkiezingen een onmisbare regeringspartij te vormen.   ...


Red.:   Nou, die organisatie is één ding, maar de boodschap in ieder geval wel - gezien de uitslkag. Dat moet dus aan het volk liggen;

  Hij belichaamt de heilsverwachting bij een opstandig volk van 20 tot 25 procent dat zich verraden voelt door de regenten in Den Haag: we wachten tot Geert komt!

Het is werkelijk zeer ondankbaar van het volk, dat ze de heilsverwachtingen van de regenten niet meer geloven ... 
  Diezelfde verwachting vormt voor de rest van de burgerij een bron van radeloosheid: we gaan toch niet beleven dat verzamelaars van haat en wraak de macht grijpen?

Tja, heb kritiek op islam en immigratie, en je bent de verspreider van haat en wraak. Want de islam en immigratie zijn natuurlijk de hoogste geestelijke goederen die er in het leven te vinden zijn ... We zullen zo meteen zien wat de diepre geestelijke inspiratiebron hiervan is.
 

Wat ontbreekt, is strijdvaardigheid bij de oude partijen. ...
    Hier enkele suggesties.
    Wees permanent aanwezig in Volendam, Veendam, Moordrecht, Rotterdam, Venlo en al die andere bolwerken van onbehagen. Verdiep je in de klachten en eisen van de mensen. Geef aan hoe je hen beschermt met jouw eigen overtuiging en aanpak. En vergeet de les van Pim niet: zet racisten en aanstellers op hun nummer.
    Straf extreme uitingen van de PVV meteen af. Wilders, nota bene zelf beveiligd, durft geen afstand te nemen van aanhangers die kritische journalisten met geweld bedreigen. Brinkman, nota bene oud-politieagent, weigert trots te zijn op een jongen van Marokkaanse afkomst die sneuvelt in Uruzgan. Hier zouden de middenpartijen de eer van de publieke omroep en het leger moeten verdedigen. En laat zien dat Wilders geen man van het volk is maar een profiteur van zijn ellende. De kredietcrisis heeft vele slachtoffers gemaakt, die vervolgens stemmen op een vent die al die tijd geen enkel plan voor de bestrijding van de crisis presenteerde!
    Dus van twee kanten een harde strijd om de ziel van de burger en de orde in de polder. In plaats van de zeepbel van cordon sanitaire. Dat noem ik nou democratie.

Oftewel: het adagium van "We moeten die Wilders aanpakken!". Wat al enige jarenlang geprobeerd wordt, en maar niet wil lukken. Om voor de hand liggende redenen, die deze redactie niet zelf hoeft te benoemen, aangezien dat gedaan werd door Martin Bosma:


Uit: De Volkskrant, 13-06-2009, door Martin Bosma, PVV-Kamerlid en fractiesecretaris.

De hooggeleerde professor demoniseert

De leugens over de PVV vliegen je om de oren, betoogt Marin Bosma. De PVV is geen partij van haat en wraak en bedreigt geen journalisten.

Zondag was een boodschap van Jos de Beus te zien in het tv­programma Buitenhof. Op maandag drukte de Volkskrant die af op de opiniepagina. Groot alarm: de Partij voor de Vrijheid heeft de verkiezingen gewonnen. Partijen moeten voortaan, schrijft De Beus, permanent aanwezig zijn in Rotterdam en andere steden (blijkbaar zijn ze
dat niet), zich verdiepen in wat mensen willen (hebben ze blijkbaar ook nog niet gedaan) ...


Red.:   De vinger op de zere plek: de parijnen hebben de onderste tweederde van Nederland laten zitten. En tegen die waarheid is geen leugen bestand. Ook niet en stroom leyugens als van de Beus. Die het dan ook om zijn oren krijgt: 

 

Er staan onwaarheden in het verhaal. Zo schrijft de man dat de PVV kritische journalisten bedreigt met geweld. En dat wij niet trots zouden zijn op iemand die is gesneuveld in Uruzgan. Bizarre teksten.
Beide niet waar.
    Op zich niets nieuws. De leugens over de PVV vliegen je in de media om de oren. Wat wel schokkend is, is de ondertekening van het artikel in de Volkskrant. De krant gunt deze man een aura van onafhankelijkheid en neutraliteit met onder het stuk: ‘hoogleraar politieke theorie'. Als die functie de drijfveer was geweest van zijn epistel, was hij wel met een onderzoeksvoorstel gekomen. En had hij wel voetnoten gebruikt om zijn twee meest bizarre claims te verantwoorden: de waanzinnige mededeling dat de PVV-journalisten bedreigt en niet trots is op omgekomen soldaten.

Hetgeen de Volkskrant doet, omdat ze zelf ook aan de kant staat van de leugens ter meerdere gorie van het fatsoen. Want dat de PVV onfatsoenlijk is, staat buiten elke kijf. En voor het fatsoen is natuurlijk bijzonder vervelend als je aanhanger weglopen richting onfatsoen.
 

Wat hij verzwijgt, is de ware reden van zijn hysterische tirade: hij is de ideoloog van de PvdA! Hij schreef zelfs het verkiezingsprogramma van die partij en selecteerde kandidaten. De Beus is niet een neutrale waarnemer, nee, hij is dus een van de veroorzakers van de problemen waar Nederland zo zijn buik vol van heeft.

Dan verlies je alle rede uit het oog:
 

In de zeven jaar dat ik rondliep op universiteiten hier en in de Verenigde Staten, heb ik altijd geleerd dat zulke beweringen moeten worden onderbouwd. Maar De Beus heeft niet het begin van een empirische fundering. Wat geldt voor eerstejaars, geldt blijkbaar niet voor hem.

Nee, dat hoeft niet, want hij strijdt voor het fatsoen. Dit fatsoen:
 

Hij en zijn PvdA-vriendjes hebben de verpaupering en islamisering zelf georganiseerd. Willens en wetens. En ze zijn er nog trots op ook. Door een miljoen moslims naar Nederland te halen, menen zij hun vermeende morele superioriteit te bewijzen. Zij zijn geen racistische tokkies, maar kosmopolieten, vrijzinnigen en grote denkers die recht hebben op een standbeeld - vinden ze zelf.

En dat is waar de Nederlanders die met die moslims en andere allochtone immigranten te maken hebben, van weglopen: de overlast, de moskee in de achtertuin, en de uitzendingen van Opsporing Verzocht vol met licht en zwaar getinte overvallers. Uit deze buurten:
 

Wie op de kaart van Nederland kijkt, ziet dat traditionele linkse bolwerken nu PVV-gebieden zijn: Amsterdam-Noord, de Zaanstreek, Oost-Groningen, Rotterdam, Dordrecht, Heerlen, enzovoort. Het rode vaandel is vervangen door de vrijheidsmeeuw. De shariasocialisten van de PvdA hebben het nakijken.

En dat doet echt pijn. Ontzettend veel pijn.
    Waar professor De Beus in gerold is en waar hij zijn eigen sterke bijdrage aan levert, is een keiharde strijd tussen de klassen - de bovenste derde versus de onderste tweederde: "Jullie zullen en moeten meedoen met onze globalisering Europeanisering, vrije immigratie, goedkope arbeid van elders, en de achterlijke cultuur uit de islamitische wereld!".
    De electorale afgang noopte ook de Soeslov van het intellectuele multiculturalisme, Anet Bleich, tot een ingrijpen - helaas werd haar stuk geplaatst naast dat van Bosma, zodat de intellectuele leegheid meteen schril over het voetlicht kwam;


Uit: De Volkskrant, 13-06-2009, door Anet Bleich

Toch maar een cordon sanitaire

Sinds de monsterzege van Wilders’ Partij voor de Vrijheid op donderdag 4 juni staan we met z’n allen voor een kruispunt. Gaan we doen alsof er niets bijzonders aan de hand is, of laten we tot ons doordringen dat het tolerante klimaat waar Nederland eeuwenlang terecht om bekend stond onder vuur ligt?    ...


Red.:   Natuurlijk is de intolerantie van de islam geen enkel probleem. Waarom niet, wordt niet uitgelegd. maar dat is dan ook moeilijk als je die intolerantie niet noemt. want het is niet fatsoenlijk om de intolerantie van d eislam te noemen. waarvan we ook weer niet te weten komen waarom het niet fatsoenlijk is, maar dat dat het niet fatsoenlijk is, staat als een paal boven water. Anders was die intolerantie natuurlijk allang aan de orde gesteld, en even heftig bestreden als de intolerantie vermoed bij de PVV.
    Oké, verder over wat we moeten gaan doen:

  In het eerste en naar ik vrees meest waarschijnlijke geval krijgen we het bij een nogal spectaculaire verkiezingszege gebruikelijke beeld te zien: concurrerende politici schuiven een stukje op in de richting van de nieuwkomer, pikken elementen uit diens boodschap op en proberen er een eigen draai aan te geven.
    Te denken valt aan het deze dagen veelgehoorde: ‘Goed dat Wilders de problemen benoemt, maar zijn oplossingen zijn niet bruikbaar.’ ... In het algemeen vallen de meeste politieke en journalistieke reacties op Wilders’ opzienbarende electorale opmars op door het krampachtige verlangen om vooral fair te blijven (‘Helder verhaal, al ben ik het er niet mee eens’).

Een opzienbarende leugen. Als er nu één ding nauwelijks tot niet te vinden is, is het een redelijke reactie op de opmars van de PVV. De enige opmerkingen die een beetje gaan in de richting van wat Bleich beweert, is bij de vele "incidenten", als er weer eens homo's of joden zijn aangevallen of een juwelier vermoord, in welk geval die opmekringen zijn van de soort "Weliswaar zijn er hier en daar problemen, maar dat zijn incidenten en niet systematisch". En op het intellectuele vlak hebben we het archetypische voorbeeld al gezien: dat van professor De Beus.
    Maar ja, je hebt leugens nodig als je wilt gaan demoniseren zonder daarvoor een goede reden te hebben:
  De angst voor wat sinds de moord op Pim Fortuyn ‘demonisering’ wordt genoemd, is levensgroot.
    Een heel andere kwestie is het of politieke tegenstanders van Wilders, de media of burgers in het algemeen zich door potentiële bedreigingen aan het adres van de PVV-voorman geestelijk in gijzeling moeten laten nemen. Het komt er dan op neer dat Wilders kan polariseren, zelfs schelden zo veel het hem goed dunkt, maar dat de replieken altijd gematigd, misschien zelfs gedempt moeten blijven, want wie weet wat er anders gebeurt. Onzin, als de bewaking goed is geregeld, moet het debat van twee kanten in volle scherpte gevoerd kunnen worden.

En Bleich geeft meteen zelf een nieuwe bijdrage:
  De vraag die dan meteen urgent aan de orde komt, luidt: is de PVV een extreemrechtse groepering die een bedreiging vormt voor het tolerante klimaat in dit land?
    Volgens mij is het antwoord ondubbelzinnig ja. ...

En legt uit waarom:
  Als iemand dag in dag uit angstbeelden oproept over een oprukkende fanatieke islam ...

Een leugen. Wilders doet dat met enige regelmaat, met tussenpozen van maanden. Niets meer dan verantwoord is, en heel veel minder dan de waarschuwingen over het gevaar van Wilders. Wiens standpunten oneindig veel gematigder zijn dan die van de islam. Zoals de islam dagelijks (nu letterlijk) over de hele wereld bewijst.
  Als iemand dag in dag uit angstbeelden oproept over een oprukkende fanatieke islam (de ‘islamisering’), tekeer gaat tegen ‘Marokkaans tuig’,

Leugen. Het bestaan van Marokkaans tuig is geen angstbeeld maar een realiteit.
  ... het leger uit Afghanistan wil halen om in een Goudse achterstandswijk in te zetten ...

Een passende oproep ten einde de linksige burgemeesters die de zaak door laten rotten wakker te schudden.
  ...  de grens wil sluiten voor moslims ...

Een volkome eerbaar voorstel dat meteen ingevoerd zou moeten worden.
  ... de Koran wil verbieden ...

Leugen.
  ... de Koran wil (...) tot het formaat van de Donald Duck terugbrengen

Ook al een loffelijk streven: de haat en het geld uit de koran.
  ... dan hebben we niet te maken met een kampioen van het vrije woord, maar met een man die anderen (leden van religieuze en nationale minderheden, oftewel: moslims, Marokkanen en Turken) fundamentele rechten wenst te ontnemen. ...

Leugen: er bestaat geen fundamenteel recht tot haat en het dreigen met geweld. En is is ook geen fundamenteel recht van moslims tot toegang tot Nederland.
    Maar in dat laatste schuilt vermoedelijk een verschil van mening. Want het valt wel te raden dat Anet Bleich vindt dat moslims wel een fundamenteel recht van toeging tot Nederland hebben. Want vermoedelijk vindt Anet Bleich dat iedereen een fundamenteel recht van toegang tot Nederland heeft. Een opvatting die ze dan deelt met Jacques Wallage, die het openlijk heeft verwoord (uit NRC Handelsblad, 10/19-01-2004, door Paul Scheffer, De fictie van grenzeloze solidariteit):
  ... De sociaal-democratische burgemeester Jacques Wallage zegt: maar wie zijn wij om een`eerstgeboorterecht' uit te oefenen, hoezo is Nederland van zijn inwoners? Iedereen heeft recht op dit stukje aarde, waarom zouden zijn toevallige inwoners daar enig bijzonder recht op kunnen doen gelden? Deze erfenis van vier eeuwen staat ter beschikking van iedereen. ...

De geestelijke oorsprong van welke woorden ongetwijfeld ligt in de culturele achtergrond die Anet Bleich en Jacques Wallage gemeen hebben: de joodse culturele achtergrond. Die als één van zijn peilers het geloof in vrij migratie heeft. Waarvoor de opvattingen van Wilders inderdaad een dodelijk gevaar zijn. Iets waarmee de intellectueel met zijn behoefte aan contacten over de wereld hartgrondig kan meevoelen. Waarmee we dus een uistekende verklaring hebben voor de volkomen onredelijke schrilheid waarmee het debat wordt gevoerd.


Naar Klassenstrijd, lager , Klassenstrijd , Sociologie lijst  , Sociologie overzicht  , of naar site home .