Sociologische begrippen: censuurCensuur op de media is iets dat voornamelijk of alleen plaatsvindt onder dictaturen. En voor de rest is er eigenlijk geen substantiële censuur. Dat is de algemene opvatting omtrent censuur.Op deze website is een andere vorm van censuur  geïntroduceerd:
censuur door de media. En deze vorm van censuur vindt ook plaats in wat
gezien wordt als echt democratische landen - in westerse landen.Dat laatste zal, indien hardop uitgesproken, op onmiddellijk, intuïtieve, en hardnekkige weerstand stuiten. Van vrijwel iedereen. Niettemin zijn de bewijzen overweldigend, zodra je eenmaal bereid bent om ze te zien. En daar gaat het om, die bereidheid. Want deze vorm van censuur valt meestal binnen de opvattingen van de politieke-correctheid - het door intellectuele en media gepropageerde lichaam van opvattingen over wat fatsoenlijk en aanvaardbaar is, qua opvattingen op vele terreinen. En wie buiten die terreinen valt, heeft moeite om tot de media door te dringen. En dat is censuur. Omdat het zo gevoelig ligt, is aan buitenlands voorbeeld noodzakelijk om mee te beginnen (de Volkskrant, 31-01-2014, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
Dit is het inhoudelijke onderwerp: onafhankelijkheid voor Schotland - een streven van de SNP, de Schotse nationalistische partij. En hier is hoe de meningen verdeeld zijn:
De media staan vrijwel volledig aan één kant. Dat is geen recht dat de media hebben, als je er van uitgaat dat het doel van de media is om te zorgen voor de communicatie tussen de burgers. Bij het verzorgen van communicatie tussen de burgers, in een open en democratische maatschappij, moeten alle meningen die niet gewelddadig zijn een gelijk recht hebben op verspreiding binnen die open, democratische maatschappij. Een blokkade op één bepaalde mening door de staat is censuur. De blokkade van één bepaalde mening door en andere instituut, is natuurlijk ook censuur. In dit artikel staat vermeld dat de media een zeer eenzijdige mening hebben aangaande Schotse onafhankelijkheid. Er is niet vermeld dat dit leidt tot een blokkade van de andere mening. Maar dat is niet nodig (je kan het eigenlijk al afleiden uit het feit dat de correspondent zich er van bewust is). Daarvoor kunnen we over naar de binnenlandse Nederlandse situatie: Het onderwerp is de combinatie van islam en feminisme. De op dat moment nieuwe columniste van de Volkskrant Asha ten Broeke is een fervent feministe, maar heeft betoogd dat ze niet ageert tegen de vrouwvijandigheid van de islam, omdat dat misbruik zou zijn van feminisme 
. Daarop kwam als antwoord een artikel (auteur: Machteld Zee) dat stelling nam
tegen die positie - dat wil zeggen: betogende dat de vrouwvijandigheid van de
islam op dezelfde voet behandeld moet worden als bijvoorbeeld in de westerse
cultuur - waar die vrouwvijandigheid hoogstens vrouwonvriendelijkheid kan
worden genoemd. Hier twee reacties in de Volkskrant op dat laatste
artikel (de Volkskrant, 24-01-2014, ingezonden brief van M.M.A. Weterings (65),
Beverwijk):
En (de Volkskrant, 25-01-2014, ingezonden brief van Jacqueline Toben, Groningen):
Het gaat hier om de termen 'Wat een verademing om het artikel ... te lezen' en 'Op zo'n stuk... wacht ik al jaren'. Beide zeggen hetzelfde: dat de opinie dat vrouwvijandigheid in de islamitisch wereld op dezelfde voet behandeld moet worden als vrouwonvriendelijkheid in de westerse wereld op zijn minst een aantal jaren niet in de Volkskrant heeft gestaan. Terwijl deze opinie op alle mogelijke manieren van meer gezond verstand getuigd dan de opvatting dat je voor de islam een uitzondering moet maken. De zaak van de allochtone immigratie staat bol van de censuur (de Volkskrant, 17-02-2014, van verslaggeefster Janny Groen):
Al twintig jaar zijn de signalen hiervan bekend in kleine kring, en de laatste jaren steeds meer via het internet. Het huidige soort bekentenissen als boven zijn het gevolg van die ondermijning van de censuur door die kanalen. Zonder het internet had het allochtone cliëntilisme en de allochtone ondermijning van de democratie
nog stevig in de doofpot van de censuur door de media gezeten.De uitbreiding van de hier weergegeven signalen naar de algemene situatie is vanzelfsprekend voor iedereen die enigszins maatschappelijk bewust is en niet volledig bezeten door multiculturalisme of politieke-correctheid: alle opvattingen die in de buurt komen van "kriek op de islam of andere niet-westerse en immigrantenculturen" wordt op alle mogelijk manieren uit bijna alle media gehouden, en de omgekeerde bewering: "niet-westerse immigrantenculturen en volledig gelijkwaardig aan de westerse cultuur" wordt op alle mogelijke manieren gepropageerd. Het eerste is binnen alle mogelijk manieren om censuur te definiëren een vorm van censuur, en het tweede is Orwelliaanse, "Big Brother vertelt u wat u moet vinden", propaganda. Dit geldt voor alle terreinen die te maken hebben met immigratie. Het geldt ook op alle mogelijke terreinen die te maken hebben met internationalisme. Zo geldt het voor meningen over de Europese eenwording (in Nederland en de rest van Europa): de media zijn er sterk voor. En in spiegelbeeld sterk tegen vormen van onafhankelijkheid als de Schotse. En voor de discussie over de economische inrichting van de maatschappij geldt vrijwel hetzelfde. De strijd is daar voor een meer sociale staat of voor een meer liberale. De media zijn vrijwel volkomen eenzijdig voor de liberale staat - het neoliberalisme. De meer sociale staat hebben ze de term "verzorgingstaat"
aangewreven, en die term een negatief imago gegeven van verspilling en
klaploperij. Daar waar de werkelijkheid is dat de neoliberale staat er één is
van Dickensiaanse
graaierij en uitbuiting, leidende tot "Alle geld bij de rijken"
neoliberalisme
.
In het westen worden de maatschappelijke opvattingen is sterke mate beïnvloed door de propaganda en censuur van de media. En natuurlijk geldt dit ook de de nabuurlanden (de Volkskrant, 04-03-2014, van correspondent Rolf Bos):
'Hij beweert daarin ...' is politiek-correcte censuurtaal voor "Hij beschrijft daarin ...". Kijk maar:
En waarom is dit censuur? Daarom:
En ter bevestiging:
De zinnen waarmee de correspondent zijn verhaal begint ...
... moeten dus vertaald worden als een feitenverslag: dit is de situatie zoals hij is, en geen verhaal van Sarrazin. Eventjes tussendoor wat men van de eigen censuur vindt (de Volkskrant, 05-02-2014, van correspondent Olaf Koens):
Roze ... Waar doet dan aan denken? Inderdaad: GeenStijl! Het enige nieuwskanaaal in Nederland dat niet behoort tot de politiek-correcte elite - en daarom dusdanig gehaat wordt door die elite dat ze een tegenkanaal hebben opgezet met de meest rabiate scheldpartijen: Joop.nl. En dat niet eens een nieuwszender is. Ja, buurman Powned met Pownews, maar dat is iets als een halfuurtje per dag. En dat samen met GeenStijl laat zien dat de rest liegt
. En dat wordt, net als die Russische zender, de nek omgedraait. Oftewel:
zie de Nederlandse media als bezet door de politieke-correctheid, en
ontkenning daarvan is één van de eindeloos vele leugens, en de situatie
precies dezelfde als in Rusland: Keiharde censuur.Soms geeft men het onbewust toe (de Volkskrant, 25-10-2014, door Janny Groen):
Kijk, dat mag men dus schrijven. Over een deelgroep. Maar over de hoofdgroep:
Dat mag men dus niet schrijven. Daarop heerst censuur. Strenge censuur. Nog zo'n indirecte erkenning (de Volkskrant, 30-10-2014, tv-recensie, door Jean-Pierre Geelen):
Want ook die Kees Boonman had dat geluid niet laten horen. Omdat Frans Timmermans één van de centrale figuren in de politiek-correctheid is. En er is weinig tot geen kritiek op zo'n figuur vanuit of via de media, omdat die kritiek gecensureerd zou worden en wordt door diezelfde media. Op één enkele uitzondering na: bij GeenStijl was Frans Timmermans na zijn eerste schijnvoorstellingen en leugens allang omgedoopt tot Tmmerfrans. En daarna volledig de grond in geboord, met name na de stroom weerzinwekkende leugens over de toestanden in Oekraïne. Die voor iedereen met enig gezond verstand glashelder zichtbaar waren. Er heerst in de media een debat over Zwarte Piet. Dat wil zeggen: er heerst in de media de mening dt Zwarte Piet weg moet (men zegt: een andere kleur geven, maar dat is hetzelfde als Zwarte Piet wegdoen). Buiten de media en de grachtengordel heerst de mening dat Zwarte Piet moet blijven (Telegraaf.nl, 08-11-2014, door Tom Reijner):
Daar waar de tegenstanders van Zwarte Piet in een lange optocht door de media trokken en trekken, en bij iedere gelegenheid wordt gezegd "Zwarte Piet mag best gekleurd worden", oftwel: "Zwarte Piet moet verdwijnen", is dit nieuwsitem: vrijwel overal in den lande behalve Amsterdam, zorgvuldig buiten de media gehouden. En elke plek waar wel wat veranderd wordt, zoals gisteren weer een of ander Amerikans bedrijf dat van nature vol zit met racisme (kijk naar een willeurige Amerikanse serie, en je ziet één op de drie negers - en niet als hiphopper of gang-lid maar allemaal vermomd als blanken), wordt vermeld in het NOS Journaal (gisteren, zijnde 07-11-2014 bijvoorbeeld). "Maar het staat toch in de Telegraaf..." zal u misschien zeggen. Ja, maar de Telegraaf is geen "medium". Met "media" bedoelen "we", "we" zijnde de smaakmakende mensen die er toe doen, natuurlijk de "kwaliteitsmedia" : Volkskrant,
NRC, Trouw, NOS Journaal, Nieuwsuur,
Pauw (v/h Pauw & Witteman, v/h Sonja Barend) en
De Wereld Draait Door. De rest is natuurlijk gribus.
Het dagblad Trouw afficheert zichzelf met de leuze "Misschien wel het beste dagblad van Nederland". Trouw is zo mogelijk nog stinkend politiek-correcter dan de Volkskrant, nog steeds bezeten zijnde met de christelijke versie van het hulpverlenerssyndroom - zieltjes winnen in donker Afrika. Het had al een jaar of twee de verbazing gewekt van de redactie dat in die krant ook islam-kritische artikelen verschenen, allemaal van de hand van dezelfde journalist: Perdiep Ramesar. Hindoestaan, dacht deze redactie, en daardoor minder bevattelijk voor het politiek-correcte virus. Maar die artikelen waren natuurlijk een doorn in het oog van de politiek-correctheid. Wat zeggen we ... een compleet bos aan doornen. Eerst is het gevolg (Volkskrant.nl, 12-11-2014, redactie 
):
En hier een paar uit de bos doornen:
Wat inmiddels keihard bewezen is door de demonstraties van de ISIS-aanhangers in de Schilderswijk met hartelijke steun van de bewoners van de Schilderswijk, en de rellen veroorzaakt door woedende bewonders van de Schilderswijk toen daar een demonstratie was tegen ISIS. En hier het soort mensen dat zich woedend had gemaakt over die doornen:
Minister Lodewijk Asscher is van Joodse afkomst en dus vrijwel per definitie rabiaat poliltiek-correct en multiculturalist, dus nam hij contact op met de redactie van Trouw, informeel natuurlijk zodat het niet te controleren valt - net als de Haagse burgemeester Van Aartsen op zoiets als 10 uur s' avonds contact opnam met het Openbaar Ministerie, dat wil zeggen: vermoedelijk via goede vriend minister Opstelten van Binnenlandse Zaken, toen GeenStijl om half 10 's avonds kwam met een cartoon van hem die hij kwetsend vond, en waarop het OM nog diezelfde avond een bericht verstuurde naar het AD dat GeenStijl vervolgd zou gaan worden. Het OM moest binnen twee weken terugkomen op dat besluit, wat voor zo'n instituut vrijwel instantaan is, en GeenStijl nam helaas genoegen met verontschuldingen in plaats van een proces te beginnen wegens machtsmisbruik en ten onrechte vervolging (de zaak was juridisch waterdicht, door de tijdstippen: 's avonds kan je niet formeel contact opnemen met het OM omdat er niemand formeel aaanwezig is). Dit dus als voorbeeld van hoe het ook dit keer zal zijn gegaan. De politiek-correcte redactie van Trouw was de politiek-correcte minister natuurlijk ten dienste en wat doe je als je iemand kwijt wil: je gaat zijn bonnetjes controleren. En wie zoek je uit om dat controleren te doen: mensen van wie je weet dat het ook vijanden zijn van degene die gecontroleerd gaat worden:
En oud-rechter van het Europese Hof Egbert Myjer is misschien niet erg bekend maar een minstens even rabataat politiek-correct en multiculturalistisch figuur , die zich in dat Europese Hof uitermate heeft
ingespannen voor vrije toelating van alle immigranten. Geheel volgens het
patroon, want ook Egbert Myjer is van Joodse afkomst.Overigens: die kop is natuurlijk onjuist: de artikelen kunnen niet verzonnen zijn, want ze bestaan. Wat men beweert, is dat de inhoud verzonnen is. Wat een uiterst merkwaardige zaak is als beschuldigng. Want de politiek-correcte media verzinnen meer inhoud dan dat ze naar werkelijkheid en waarheid publiceren, met name als het gaat om zaken als binnenlandse
of buitenlandse politiek
, en natuurlijk de "multiculturele samenleving"
. Want zelfs die hele "multiculturele samenleving" is een verzinsel. Wat er
bestaat is een multi-etnische vechtmaatschappij, waarin moslims strijden met
moskeeën en hoofddoeken voor kalifaat en sharia en tegen de vrijheid van
meningsuiting en de rechtsstaat, en negers strijden tegen Zwarte Piet en
voor het recht iedereen in Nederland uit te maken voor racist. Een strijd
tegen Zwarte Piet waar meneer Asscher zich ook voor heeft ingespannen.Dit geval deed het idee opkomen om eens te zoeken naar soortgelijke gevallen. Van mensen die door de media uit hun beroep werden gejaagd. De vorige: Bram Moszkowitz - wegens het bijstaan van immigratie-kritische en islam-kritische Geert Wilders in een rechtzaak. Daarvoor: Theo van Gogh, vanwege het uiten van islam-kritische meningen. Pim Fortuyn, wegens het uiten van immigratie-kritische en islam-kritische meningen. Hans Janmaat, wegens het uiten van immigratie-kritische meningen. Daar zit best wel een patroon in, hè ... Er is geen censuur is Nederland, zeggen ze, maar wie zich al te succesvol keert tegen het migratiefundamentalisme, krijgt de media achter zich aan. De media waarin de Joden zo dominant zijn
.De leden van Joodse cultuur domineren niet alleen de media, ze domineren ook de censuur in die media. Nog een aspect, dat de redactie aanvankelijk ontschoten was: de inhoud van de beschuldigingen. Zijnde: het ontbreken van bronnen - of de anonimiteit ervan wat bijna hetzelfde is. Want wie anoniem is, kan evengoed niet bestaan. Anonieme bronnen zijn doodgewoon "geen bronnen". Punt. Uit. En neem nou eens een ander artikel, en om het makkelijk te houden nemen we een artikel over hetzelfde onderwerp (de Volkskrant, 13-11-2014, door Ana van Es en Loes Reijmer):
Het is een zinnetje dat minstens zo vaak opduikt in de kolommen van de Volkskrant. Of er worden namen genoemd waarvan je absoluut niet weet of ze werkelijk bestaan. En waarvan bij een flink aantal een redelijk vermoeden is dat ze gewoon maar verzonnen zijn. Correspondenten in China weten de meest fantastische verhalen op te tekenen uit de monden van Chinezen die Yang C. of Ping L. heten, die net zo makkelijk uit de duim van de correspondent kunnen zijn gezogen. En waarvan de inhoud ook die indruk geeft. Of neem dit citaat uit bovenstaand artikel:
Wat of wie wordt hier geciteerd? Een "wat" oftewel een onderzoek is uiterst onwaarschijnlijk. Dus wie heeft dit de auteurs van het artikel verteld? Het staat er niet bij, en het is dus een anonieme bron. Bij deze het verzoek aan de Volkskrant die anonieme bron openbaar te maken. Want er is gerede twijfel aangaande betrouwbaarheid van die informatie en dus de betrouwbaarheid van die bron. Want deze redactie, die bijna alles aangaande nieuws en actualiteit heel braaf volgt, komt absoluut niet tot de conclusie dat Perdiep Ramesar een graag geziene gast was van Nieuwsuur. Een graag geziene gast is iemand die je regelmatig ziet. En daarvan is wat betreft Nieuwsuur zo een lijstje af te raffelen. Van Kappen, Lucas, Klep (het is weer Koude Oorlog), enzovoort. Van Perdiep Ramesar kan deze redactie zich slechts één enkel verschijnen herinneren. En dan ga je eens kijken hoe dat bij Nieuwsuur zit in hun archief, en dan vindt je dit:
Twee items beide slaande op dezelfde uitzending. Dus waar is die lijst van uitzendingen van Nieuwsuur waaruit Ana van Es en Loes Reijmer hebben ontleend dat:
Perdiep Ramesar kon zijn bronnen en lijstjes niet overleggen, en werd daarom onstslagen. Deze redactie wil de bronnen en lijstjes van Ana van Es en Loes Reijmer zien. En vooral ook: die van Janny Groen. Want wat Perdiep Ramesar was bij Trouw, is Janny Groen bij de Volkskrant. Maar met de omgekeerde boodschap. Waar Ramesar vooral radicale moslims tegenkwam, is dat bij Groen bijna geheel beperkt tot gematigde moslims. Een zeer bijzondere situatie, want als moslims zodanig hebben leren schrijven dat ze stukken in de media krijgen, komt er niets anders dan haatdragende taal uit. Bij Joop.nl vullen ze er een groot deel van hun website mee. "Alle Nederlanders discrimineren en zijn racisten". Dat is het bijna universelen thema waar ze over schrijven. En Janny Groen komt vrijwel uitsluitend met moslims die zo gematigd zijn dat je ze niet kan onderscheiden van gewone Nederlanders op de camping. Dus bij deze graag de volledige bronnen van mevrouw Groen, ten bewijze dat deze discrepantie berust op werkelijk bestaande bronnen. En lukt dat mevrouw Groen niet, dan is de aanpak duidelijk: ontslag. En nu we toch bezig zijn: dan ook de bronnen van Jan Hoedeman bij zijn berichten over oorlogsmisdaden in Irak, en nog een tweede kwestie waarvan het onderwerp deze redactie even ontschoten is, maar iets was vlak voor verkiezingen - misschien is het deze . In beide gevallen moest de Volkskrant de onjuistheid
van de berichtgeving erkennen, in één geval gepaard gaande met een officieel
onderzoek en openbare excuses. Die Jan Hoedeman kan geen bronnen gehad
hebben, want het was niet waar wat hij zei. Toch is hij niet ontslagen, en
noch is het waarschijnlijk dat er ooit verzoeken zullen komen aan Ana van
Es, Loes Reijmer, en Janny Groen om hun bronnen, hun bonnetjes, te
overleggen. Perdiep Ramesar viel dat voorrecht wel ten deel. En iedereeen die tot hier gelezen heeft en een open geest bezit, kent het antwood op de vraag naar deze discrepantie in behandeling: Jan Hoedeman, Ana van Es, Loes Reijmer, en Janny Groen verkondigen heel braaf de politiek-correcte meningen. De poltiek-correcte ideologie. Perdiep Ramesar schreef dingen die daar tegenin gingen. Perdiep Ramesar zijn hoofd moest er daardoor af. Perdiep Ramesar is het slachtoffer van de politiek-correcte censuur. Met dank aan Lodewijk Asscher, Jeroen Smit en Egbert Myjer. Volgende zaak. De eerste ervaring van de Volkskrant met "vrijheid van meningsuiting" moet plaats hebben gevonden ergens begin jaren 2000, met de start van het Volkskrant-weblog. Doel was het format van een weblog te gebruiken in dienst van de ontwikkeling van vormen van burgerjournalistiek, als aanvulling op de berichten in de papieren krant - de website van de krant zelf had toen een beperkte omvang. Dat journalistieke aspect had relatief weinig succes, maar op het gebied van diverse min-of-meer kunstvormige uitingen, als een "normaal", weblog, was het redelijk geslaagd met een vrij hoog gemiddeld niveau - hier was duidelijk een groep midden- en hoger-opgeleiden actief, waaronder ook relatief veel expats. Deze redactie startte er ook een weblog, met een sociologische doelstelling en een politieke boodschap: niet-politiek-correct en anti-multiculturalistisch. Aanvankelijk en gedurende langere tijd als enige, later met maximaal circa vijf medestanders. Dit was voor de politiek-correcten redelijk onbekende geluid dreef ze regelmatig min-of-meer buiten zinnen, met aan het einde diverse pogingen om de redacteur uit te sluiten en zelfs aanbevelingen om het hele podium maar af te schaffen vanwege de veel te rechtse geluiden die er te lezen waren. En zo geschiedde: eerst werd deze redacteur verbannen, en een half jaar later het hele weblog opgeheven. De tweede ervaring van de Volkskrant met de vrijheid van meningsuiting kwam in twee fasen. Bij de invoering van de voorlaatste versie van haar website, schrijvende november 2014, kwam er ook de mogelijkheid tot reageren onder sommige artikelen op de website, de meest bij de afdeling Opinie. Deze reacties werden gemodereerd. Dat wil zeggen: alles wat de helder en met te geode arguemtne alle voren van politieke-correctheid en multiculturalisme onderuit haalde, werd geweigerd. Zo werd bijvoorbeeld gedurende een half jaar de constatering dat niet Rusland was opgerukt tussen 1945 en 2014 van de Dnjepr naar de Oder-Neisse, maar het westen was opgerukt van de Oder-Neisse naar de Dnjepr geweigerd. Niet toegelaten. Gecensureerd. Met soortgelijke verschijnselen op andere terreinen van de politieke-correctheid. Maar de gaten in de positie van het westen in het conflict in Oekraïne waren dusdanig groot, dat het niet mogelijk was alle kritiek erop te stoppen. Hier de reactie van de Volkskrant (de Volkskrant, 02-08-2014, rubriek Ombudsvrouw, door Annieke Kranenberg):
En meteen een pauze. Gevuld met de functieomschrijving van de Ombudsman/vrouw zoals staande onder de column:
Laten we eens aanemen dat hier sprake is geweest van een klacht van lezers, en gezien het onderwerp in de kop is dat de berichtgeving rond het conflict in Oekraïne. Waarover de Ombudsvrouw kennelijk een mening heeft: degenen die standpunten overeenkomend met de Russische positie verkondigen zijn 'pro-kremlintrollen'. Een zeer bijzondere invulling van de functie van Ombudsman/vrouw, die men normaliuter associeert met neutraliteit, bemiddeling, een modererend geluid en vooral: met neutrale taaluitingen. Mevrouw Kranenburg hanteert in de kop al de taal van de reactietrol. En dat is, indien die kop is van een andere redacteur, volkomen represenatief voor de inhoud van het artikel:
Juist ja. Mensen die standpunten overkkmomende met de Russische verkondigen, zoals dat de opstand in Kiev een opstand tegen een gekozen regering was en dus onwettig, zijn "gekocht" tot en met pro-Kremlintrollen. Met dit als onderbouwing:
Natuurlijk net zo betrouwbaar, dit 'Anonymous International', als welke willekeurige andere westerse organisatie die betaald wordt door CIA of andere Amerikanse fondsen. Het onderhavige zogenaamde "lek" kwam via Global Voices
, en dit zijn de sponsors van Global Voices
:
Westerse Koude-Oorlogsstrijders als Reuters en Joden als George Soros (Open Society Foundation). Oké, dit aangaande de verantwoording van de neutrale Ombudsvrouw voor het gebruik van de term 'pro-Kremlintrollen': bronnen uit het westerse Koude-Oorlogskamp. Ze laat er ook eentje aan het woord:
Glashelder: reageerder Annelore, redelijk frequent aanwezig bij Volkskrant.nl, vermeldt feiten, reageerder 'haakaa', hiervoor en daarna niet meer waargenomen bij Volkskrant.nl, slaat slechts onderbuik-emoties uit. Die reacties met feiten zijn een doorn in het oog van de politiek-correcten, net als bij het Volkskrant-weblog, die, net als bij het Volkskrant-weblog, zijn gaan klagen:
Een beeld dat volkomen overeenkomt met dat bij Elsevier, en zelfs de Telegraaf: gewone mensen snappen de werkelijkheid een stuk beter dat de ideologische Koude-Oorlogsstrijders op redacties van media. En het is de meest zuivere vorm van complottheorie om te denken dat "het Kremlin" zo veel Nederlanders kan organiseren om haar standpunten te vertegenwoordigen.
Een totaal onbewezen onderbuikgevoel. Complotdenken.
Alweer: de feiten. En de reactie:
Een gore leugen: ieder stukje propaganda en iedere wilde speculatie van het fascistisch regime in Kiev wordt doorgegeven.
De Volkskrant heeft gewoon het bericht van de Kiev-fascisten doorgegeven dat de "de rebellen in Oost-Oekraine" de vluchtrecorders vande MH17 gemanipuleerd hadden. Wat absoluut niet kan. Het stond gewoon in de Volkskrant. Benevens alle berichten uit Kiev over Russische invasiss, die bij elkaar opgeteld, zouden betekenen dat het Russische land op dit moment onverdedigd was omdat alle torpen in oekrïne stonden.
'Hij' zijnde die 'Ruslandcorrespondent die Russisch spreekt' en die een Koude-Oorloghetzer is want iedereen in de Volkskrant die bericht over deze situatie is een Koude-Oorlogshetzer. Iets waartegen de reageerders in het geweer komen. En deze uitspraak zijnde dus een gore leugen. Een uitgebreide behandeling voor wat een niet overeenkomstig belangrijke zaak lijkt. Er is nog geen echte censuur gepleegd. Hoewel: als je de term "onechte censuur" invoert, dat wil zeggen: de vele methodes om te censureren zonder ooit een verbod uit te vaardigen, zouden we nu al een eind komen. Maar er volgt nog een fase. Tussendoor, uit dat andere hoofdterrein van de politiek-correcte censuur (de Volkskrant, 21-11-2014, van verslaggever Peter de Graaf):
Opvallend, want een eerste doorbreking van de censuur. Dit is bij iedereen die ooit te maken heeft gehad met asielzoekers of iemand heeft gesproken die er mee te maken heeft gehad (zoals deze redactie) een al tientallen jaren bekend feit: het racisme en de godsdienstoorlogen tussen groepen asielzoekers. Tot nu toe was er een volstrekt moratorium op berichten daarover. Vermoedelijk heeft ook hier de ISIS-koppensnellerij in 2014 zijn werk gedaan. Een klein beetje en voorlopig. En van hetzelfde terrein (de Volkskrant, 03-05-2014, ingezonden brief van Wilbert van Rijen, Holthees):
Een feit dat al tientallen jaren bekend is bij iedereen die niet politiek-correct is en het heeft willen horen. Al diezelfde tientallen jaren heeft de politieke-correctheid op dit en andere eigenschappen van de allochtone immigranten censuur uitgeoefend. Keiharde en onderdrukkende censuur. Die hier doordat het als terloops bij een ander onderwerp ter sprake komt, onthuld wordt. Dus nee, het is geen complot met vergaderingen ... Het is veel erger. Het is een collectieve morele verdorvenheid van de elite. Die die morele verdorvenheid verhult met haar spiegel: ze achten zichzelf moreel superieur en boven elke vorm van verantwoording. Er zijn ook momenten dat de politieke-correctheid toegeeft dat ze censuur pleegt. Niet spontaan natuurlijk, maar bijvoorbeeld als ze zich boos maken. Hier is eerst datgene dat boos maakte (de Volkskrant, 31-12-2014, rubriek De kwestie, door Peter de Waard):
De hoofd-redacteur is recent spectaculair afgevallen, en dat is de voornaamste en meestal enige reden om hem uit te nodigen voor dit soort, op "de menselijke factor" gerichte, programma's. Het heeft weinig tot niets met maatschappij of politiek te maken. Overigens: Peter de Waard schrijft vrijwel exclusief over zaken aangaande de economie. Dit uitstapje is dus heel opvallend. Hij ergerde zich kennelijk ... En als je je eenmaal ergert, gaat alles opvallen:
En dan neemt de ergernis sterk toe. En ga je domme dingen schrijven:
En hier treden de Informatieregels  in werking, in combinatie met
die van het "onregelmatige werkwoord" ("I am form, you are obstinate, he is a
pigheaded fool"
): het staat dus geheid vast dat de publieke omroep altijd al
drie keer de Volkskrant (= zeer politiek-correct) is geweest, en het is uiterst waarschijnlijk dat het dat
nog steeds zo is. Eerst nog even het eerste benadrukt (een citaat van verderop:
Let op: dat ge-"De T." is een duidelijke gevalletje van "hebben de pest aan". Maar in ieder geval: die populisten (dat wil zeggen: minder-politiek-correcten) kwamen er niet in. Maar ook de huidige situatie wordt door De Waard glashelder uit de doeken gedaan. Want wat is er gebeurd, volgens hem:
En wat is bewijs daarvan:
Om te brullen van de lach .... Wat er gebeurd is, is dat men uit de censuur op euroscepsis in de periode voorafgaand op het EU-referendum van 2005 heeft geleerd dat censuur niet werkt, en de zaak misschien wel erger maakt. Dus laat men af en toe een tegengeluid toe in de verhouding ergens liggende rond de 1 op 10, met als meest prominente dat van Thieery Baudet, want jong en filosoof en kan goed kletsen. Met als enige merkbare resultaat dat men vanuit de politieke-correctheid een hetze is gestart tegen Baudet. Dit dus wat betreft de nummer vier in het lijstje van bewijzen dat de publieke omroep verrechtst is - een individu. Nu de nummers één tot en met drie: 'sociale media, GeenStijl, PowNews' ... Juist ja: de publieke omroep is verrechtst, en het bewijs daravan is het bestaan van sociale media, GeenStijl en PowNews ... Daarvan zendt alleen PowNews uit op zenders van de publieke omroep. Een heel half uur per dag, en dat gedurende vijf jaar en recent gestopt. En de rest vult geen seconde op de publieke omroep. Het is natuurlijk precies andersom: dat de sociale media en GeenStijl zich heben kunnen ontwikkelen tot stemmen in het maatschappelijke debat, is omdat de inhoud van wat zij verkondigen absoluut niet te horen is geweest bij de publieke omroep. Op dat half uurtje na. Dus hartelijk dank Peter de Waard: je hebt zojuist aangetoond dat met het stoppen van PowNews, de censuur van de publieke omroep op niet-politiek-correcte zaken weer absoluut en volledig is. "En we schakelen weer over naar Lampedusa, waar we de aankomst filmen van weer een paar honderd vluchtelingen die onze cultuur komen verrijken met de vaardigheden die ze opgedaan hebben in lemen-hutje dorpen in Afrika en vecht-oases in het Midden-Oosten. We heten ze hartelijk welkom, en ruimen graag nog wat sociale huurwoningen voor ze in, geven ze uitkeringen gespaard uit de mond van bejaarden, en over tien jaar of zo de banen van laaggeschoolde Nederlanders want zij doen het voor een kwart van het geld". Een bevestiging van de censuur op allochtone problematiek (de Volkskrant, 05-01-2015, door Janny Groen):
Het artikel is de bekende allochtonen-pamperende meuk van de politiek-correctheid waar de Volkskrant ook specialist in is - twee pagina's breed. Met in een tussenstuk:
Door dat allochtonen-pamperen natuurlijk volstrekt vervormde taalgebruik. Neem een paar stukjes uit de tijdlijn:
Bolkestein werd neergezet als fascist.
Paul Scheffer kreeg geen werk meer tot hij ruim een decennium later zijn aanklacht introk.
Pim Fortuyn werd ervoor en nog meer erna gedemoniseerd . Zodanig dat:
En wie zegt dat er geen verband is met dat demoniseren, twijfelt over de opkomst van de zon morgenochtend. De volgende die gedemoniseerd werd, was Theo van Gogh, omdat ook hij de islam een achterlijke cultuur noemde:
Corrigeer de eufemistische taal van de poltieke-correctehid over het 'pamapertijdperk', en je krijgt:
Hartelijk dank voor deze erkenning. Een erkenning van over het Kanaal. Want waar ooit de Britse media een voorbeeld waren voor inhoudelijke berichtgeving, is dat al enkele decennia geleden in haar tegendeel verkeert: de Britse media zijn, samen met de Amerikaanse, het schoolvoorbeeld van politiek-correcte en multiculturele taboes en censuur. Hier de erkenning daarvan (de Volkskrant, 14-01-2015, van correspondent Patrick van IJzendoorn):
Gore censuur. Met daar alles daar aan vastzittend wat je er ook maar bij kan bedenken. Aangaande zowel moslims als negers. Toen de zwarten de Engelse binnensteden in brand staken en plunderden
, in 2011, werden er blanken voorgevoerd als de daders. Een ander punt van
beleid dat voor iedereen zichtbaar is, is dat om de drie personen een prijsneger
of een prijs-paki (iemand uit India of Pakistan) voorgevoerd moet worden.De correspondent geeft nog wat details:
En dat was slechts een onvoorzichtigheid ingegeven door traagheid - voorafgaand deze moordpartij dacht men er in de hele Britse media net zo over, en over een week of wat, als de schok is weggeëbd, heeft men precies dezelfde houding ongetwijfeld weer terug. En dat is omdat de achterliggende processen niet veranderen: de achterlijkheid van de allochtone immigratie, en de behoefte van de elite om het proces van immigratie te steunen. Censuur is natuurlijk iets dat uitgevoerd wordt door de elite - de topderde. Die even natuurlijk ontkent dat zo ooit ook maar zoiets doen, want "democratie". Daarom des te verrassender dat een lid van de elite helpt om te bewijzen dat het wel zo is. Natuurlijk niet met zo veel woorden, maar de vertaling kost geen enkele moeite. Kijk maar (het onderwerp ven het artikel is de mate van regulering in het algemeen) (de Volkskrant, 19-03-2015 column door Wouter Bos):
Bos betoogt verder dat dit proces heen-en-weer doorslaat, dat wil zeggen: instabiel is, mede door deze oorzaak:
'Filters': een ander woord voor censuur - het woord gehanteerd door degene die het censureren doen. Zoiets als "Oorlog is vrede" door Big Brother ...
'... over de verschillende issues nagedacht ...' is vertaald: "de verschillende issues vertaald naar het eigenbelang van degenen die de informatie verwerken". Oftewel: desinformatie, vervorming, propaganda.
Voorbeeld: De regering liegt dat ze alles zullen doen om de slachtoffers van de MH17, de oorzaak van het ongeluk, en de verantwoordelijken te achterhalen. En sluit in het geniep een overeenkomst af met één van de betrokken partijen (West-Oekraïne) om dat niet of selctief te doen (in het5 voordeel van West-oekraïne dus het westen). Wat door de reguliere media behandeld wordt als "een verstandige zet want ons eigenbelang en daarom publiceren we het regeringsverhaal onverkort en kritiekloos", en de nieuwe sociale media, dat wil zeggen in dit en de meeste gevallen GeenStijl, maakt een hele serie over "Rutte's Doofpot" (tik in het zoekvenster bij GeenStijl in "Rutte MH17"). En daarvan is een lange en groeiende lijst andere voorbeelden. Met om te beginnen bijna alles aangaande de "multiculturele samenleving": de rguglier media: "Het is het mooi en het is goed", GenStijl laat zien met voorbeelden: "Het stinkt als een beerput en het is hartstikke fout". En alles aangaande misdaad (reguliere media: "zielige onderdrukte mensjes") en misdadige overlast (reguliere media: "onbegrepen pubers"). En dus natuurlijk haatimams (reguliere media: "teddybeertjes met baardjes en teensandaaltjes die geld inzamelen voor zielige kindertjes"). En dus natuurlijk jihadisten (reguliere media: "misleide jochies"). En als een medium als De Telegraaf toevalligerwijs ook iets van de andere kant laat zien, die van de werkelijkheid, is dat het gevolg van hun "fout zijn" zoals ze dat in "de oorlog" waren. "GeenStijl" is een term die angstvallig vermeden dient te worden - refereer je eraan, dan noem je dat "de onderbuik", "het populistische geluid", of meest neutraal "de sociale media". Oh ja: op die echte sociale media is "helaas" ook geen censuur, behalve de pogingen tot heksenjacht door de meest agressieve types van de politieke-correctheid, waarin het meestal ook over "de oorlog", "de joden" en "de holocaust" gaat. Stel je voor dat remigratie best wel een goed idee is voor beide partijen, dan heb je het over "transporten in goederenwagons richting gaskamers". In Nederland heerst geen censuur, alleen mag je bepaalde dingen niet zeggen. En dat zijn er best wel heel erg veel. Zoals dit (de Volkskrant, 25-03-2015, Piet Emmer, was bijzonder hoogleraar geschiedenis van de Europese expansie):
'De schaarse berichten'... Juist ja ... Censuur. In het kader van de Koude Oorlog zijn leugens en censuur de norm. Dus sinds de start van de rebellie van fascisten van Rechtse Sektor en Svoboda in Kiev, Oekraìne, tegen de wettig gekozen president Janoekowitsj, wordt er gelogen dat die rebellen "strijders voor vrijheid en democratie" zijn. Hier, in het kader van wat men ongetwijfeld zelf alleen zag als "gewone berichtgeving", is de waarheid (de Volkskrant, 25-03-2015, van verslaggever Bert Lanting):
Pardon...? Oekraïne was toch een democratie ...? En geen oligarchie ...
Pardon...? Hoe kan een president in zijn eentje zo maar een goeverneur ontslaan? Oekraïne is toch een democratie met een parlement dat de baas is? Zomaar ondergeschikten ontslaan is zoals een dictatuur werkt.
Oftewel: die Kolomojski is gewoon een sub-dictator. Een schurk. Type Saddam Hoessein, Bashar al-Assad, Moamar Khadaffi ... maar dan één rang lager. Hoe is hij dan daar gekomen, op die positie?
Door degene die hem ook weer ontslagen heeft, natuurlijk. Pororsjenko. En waarom wordt hij nu weer door die Porosjenko afgezet?
Dus wat maakt dat die Porosjenko? Tot precies eenzelfde soort figuur als die Kolomojski: een steenrijke dictator en schurk. Met huurlingenlegertjes:
Die 'Nationale Garde' zijn de huurlingenlegertjes van Porosjenko. Iemand die oorlogen begint tegen dat deel van de bevolking dat hem niet wil. Zelfs de Volkskrant snapt daar iets van, uitgedrukt in eufemismen:
Met daartussenin een uitspraak die hier dus ontmaskerd is als een leugen:
De leugen uit en van het begin van het verhaal: die lieden op de Maidan was fascistisch tuig betaald door Porosjenko en vermoedelijk ook dus Kolomojski, die door keiharde proganda wat nationalistische meelopers hebben gekregen en nog wat gestoorde lieden, die, toen er een onderhandelingakkoord was met Janoekowitsj, dat akkoord torpederden door een kleine honderd van de eigen opstandelingen dood te schieten en de schuld te geven aan Janoekowitsj met behulp van de propagandamachine. Met bijbehorende censuur op de waarheid - die is, overduidelijk voor iedereen met een onafhankelijk blik, dat dit van begin af aan een strijd is tussen oligarchen. Met, zoals gewoonlijk, de meest schurkachtigen als winnaar. Wat, qua berichtgeving, dus onverkort van toepassing is op de burgeroorlog in Syrië: dit was van begin af aan een strijd tussen alewieten en soennieten, en een paar jaar lang is dit feit gecensureerd en vervangen door "de soennieten zijn strijders voor vrijheid en democratie". Die soennieten zijn dus dezelfden als die zich later "ISIS" zijn gaan noemen. Barbaren. De volgende is eigenlijk een bijzonder open deur, maar het is toch leuk om het te horen uit de mond van de elite (de Volkskrant, 28-03-2015, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer):
Censuur 1, censuur 2, censuur 3. Maar de belangen van de elite zijn geborgen ... Het is onmogelijk om zo grondig te liegen, en consequent te blijven. Hier een vergissing van aartsleugenaar Giesen, op dit moment correspondent in Frankrijk (de Volkskrant, 14-04-2015, door Peter Giesen):
... die de censuur op bezwaren tegen immigratie doorbrak. En die censuur werd en wordt gepleegd door:
Verwaarloosd werden en worden door de politieke elite. En de rest van de elite. Waaronder de media-elite. Waaronder Peter Giesen, aartsleugenaar. Een zeer langdurig en schrijnend geval (Elsevier.nl, 15-04-2015, door Carla Joosten
):
Dank u wel, meneer Van der Laan. Alleen de aanwezigheid van bejaarden in verzorgingshuizen, psychiatrische patiënten in klinieken, en zorg voor gewone Nederlanders (enzovoort) laat zich reduceren tot een simpele optel- en aftreksom langs de meetlat van de euro. Daarop heerst geen censuur. Wel op de kosten van asielzoekers, allochtonen, enzovoort. Dank u wel PvdA, en de rest van de politiek-correcte elite waaronder de politiek-correcte media als belangrijke kracht waaronder de Volkskrant als hoofdsteunpilaar (en Trouw en NRC) tezamen met de omroepen van alle gezindte en de reclame aan toe die te pas en te onpas (bijna alleen het laatste) gekleurde gezichten voortoveren onder het motto "Ze zijn net als ons ...". Racisme? Dat is blanke kwestie. Weten alle politiek-correcten, alle gekleurden, en dus ook alle "kwaliteitsmedia"
(welingelichtekringen.nl, 31-10-2013, door Gerard Driehuis
):
Deze cijfers zijn al ruim twee jaar oud. Gepubliceerd in een krant die de redacties van alle "kwaliteitsmedia" onder ogen komt. Deze redactie is ze nergens tegengekomen - bovenstaande link is van het internet, vermoedelijk de reactiruimte bij zoiets als GeenStijl. Alwaar niet de politiek-correcte censuur heerst die de "kwaliteitsmedia" kenmerkt. Maar weer eens een voorbeeldje uit de dikste stroom (de Volkskrant, 05-04-2016, van verslaggever Marcel van Lieshout):
Natuurlijk staat hier niet in de kop "Allochtonen teisteren openbaar vervoer" Want dat mag niet. Al sinds vijftig jaar is er de strengst mogelijk censuur op dit soort aspecten van de multiculturele verrijking: de sterke verslechtering van de openbare veiligheid. Met als voornaamste slachtoffer, de laate tien jaar: onze bejaarden. Een niet-politiek-correcte waarnemer is doodgegaan. De Volkskrant put zich uit in leugens over wat ze verzwegen hebben (de Volkskrant, 02-04-2014, door Sander van Walsum):
Zoooo. En wat was het dan dat "Nederland' niet wilde horen? Nummer 1:
"Nederland nummer 1 dat liever niet hoorde" was de onderwijsinspectie. De bestuurlijke elite. Wat vonden de Nederlanders?
De Nederlanders wilden het prima horen. "Nederland nummer 2":
"Nederland nummer 2 die niet wilde horen" was het hoogopgeleidere en rijkere Nederland dat zijn eigen kinderen bevoordeelt. "Nederland nummer 3":
"Nederland nummer 3 die niet wilde horen is politiek-correct Nederland dat gelooft in de verrijking van de multiculturele samenleving": "Nederland nummer 4":
"Nederland nummer 4 is dezelfde als Nederland nummer 3". "Nederland nummer 5":
"Nederland nummer 5 is dezelfde als Nederland nummer 3". "Nederland nummer 6":
"Nederland nummer 6 is dezelfde als Nederland nummer 2". "Nederland nummer 7":
"Nederland nummer 7 is dezelfde als Nederland nummer 2". Nou, we hebben nu een helder beeld over het Nederland dat niet wil horen: hogeropgeleid en rijker en bestuurlijk Nederland. En de politieke-correctheid. De oligarchie. De elite. Die allen tezamen niet alleen de gegevens van Jaap Dronkers niet willen horen, maar, vanzelfsprekend, ook niet willen doorgeven. De lijst van Dronkers is tevens een lijst van punten waarop de facto een strenge censuur heerst. Naar Sociologische krachten
, of site home
 .
|
The
Open Society Institute
The
Ford Foundation
Reuters