Uit: De Volkskrant, 25-11-2004, rubriek Gemengde berichten door Martin Sommer

Hand & hype

… Tot dusver toe had ik nooit zo aan het fenomeen mediahype geloofd. Ik dacht dat het een verzinsel was van griepende politici die hun beloftes niet meer ongeschonden langs cynische journalisten weten te krijgen. … Maar nu heb ik zelf een echte hype meegemaakt. Ik was daar zaterdag in Soesterberg, in dat voormalige klooster met jaren zeventig meubilair, waar je binnenkwam door een detectiepoortje in een druipende partytent. Het hele handenschud-incident stelde minder dan niets voor. Verdonk redde zich er verdonkiaans uit, met een korte vermaning in het kader van bestaand inburgeringsbeleid, zal ik maar zeggen. Ze hield vervolgens een speechje van nauwelijks vijf minuten, riep de imams vriendelijk doch beslist op over een jaar Nederlands te spreken. En weg was ze weer.
        Vier dagen later hapten radio, televisie, en kranten nog steeds naar adem. 'Geen hand voor Verdonk', brak de pleuris uit in De Telegraaf op zondag, witte letters op een zwarte balk over de hele breedte van de pagina. Dat Verdonk ook andere doelen van die van De Telegraaf kan dienen, wisten we sinds haar door Jan Pronk 'deportatie' van asielzoekers werd verweten. In Buitenhof noemde oud-minister Van Mierlo haar en De Telegraaf 'een explosief mengsel'; daarmee zachtjes suggererend dat de minister in woord en gebaar rekening moet houden met de verslaggeving van een landelijk ochtendblad.
        Maandag had ze zich in het hoofdcommentaar van Trouw als minister 'gediskwalificeerd' vanwege een pijnlijk gebrek aan 'inlevingvermogen, tact en respect voor een andere cultuur'. Allemaal vanwege die hand. In de NRC van dinsdag werd verondersteld dat de minister zelf de camera's had besteld om het land te laten zien hoe zij de hardleerse imams de oren wast - een vorm van complotjournalistiek die we nog van vroeger kennen. Het journalistenpanel van Radio 1 was in de tussentijd trouwens tot de conclusie gekomen dat hele toneeltje was ingestoken. Het kabinetsbeleid wordt immers tegenwoordig door communicatie-types gemaakt.
       Van al deze wijsgeren was ik er niet één in Soesterberg tegengekomen. Er zaten zo'n vijfentwintig imams in de kapel. Ik sprak een andere voorganger dan de inmiddels landelijk bekende Tilburgse handenweigeraar. Hij bleek achteraf óók een verrassend rechtzinnige moskee te vertegenwoordigen. En in het licht van al die door Verdonk georkestreerde kwaadaardigheid, moest ik terugdenken aan haar voorganger Roger van Boxtel. Hij was minister van Grotestedenbeleid toen de Rotterdamse imam El Moumni homo's met varkens vergeleek. Van Boxtel besloot tot een ernstig gesprek met 'vertegenwoordigers van de islamitische gemeenschap'. Baarden en djellaba's melden zich bij het ministerie. Het zag er exotisch dus alleszins acceptabel uit. Tot achteraf bleek dat de bewindsman een kopje thee had gedronken met de meest bizarre en radicale denominaties – het ministerie had eenvoudig geen benul.


Red.:  Dit artikel biedt informatie die tot eenduidige conclusies leidt. Ten eerste: de mediahype ontstaat omdat een groot aantal journalisten en politici zich opwindt over dezelfde, soms relatief kleine, gebeurtenis; dit is de definitie van 'hype'. Ten tweede: journalisten en politici kunnen zich heel gemakkelijk door schijn in plaats van de werkelijkheid laten leiden, zelfs als die werkelijkheid voor hun ogen plaats vindt. Ten derde: die verwisseling treedt op bij een aanzienlijk aantal journalisten en politici, en allemaal vergissen zich op dezelfde manier. Ten vierde: er moet dus een gemeenschappelijke oorzaak zijn van dit collectieve gelijkluidende falen, en dat is vrijwel altijd is dat ze niet afgaan op wat ze zien, maar wat ze denken of wensen te zien, en het is die gedachte of wens die voor alle betrokkenen dezelfde is. Ten vijfde: uit het gebruikte taalgebruik blijkt dat in dit geval de wens was een bewijs te zien van het niet-deugen van minister Verdonk. Ten zesde: wat betreft dit laatste aspect, had de hype dus een doel om iemand te beschadigen; zo'n soort hype heet een hetze.
    Het artikel van Martin Sommer laat dus zien dat tegen minister Verdonk een hetze is gevoerd in het geval van de niet-handenschuddende imam. De verschijnselen rond de voorgenomen uitzetting van 26 duizend uitgeprocedeerde asielzoekers, en andere zaken waar Verdonk bij betrokken was, waren identiek aan de door Sommer boven beschrevene; ook dit waren dus hetzes.  ook de voorgangers van Verdonk op het terrein van de niet-politieke-crrectheid: Janmaat en Fortuyn , kregen te maken met dezelfde soort hetzes - in geval van Janmaat tezamen met een georkestreerde boycot .
    Omdat deze gevallen zich afspeelden voor de (praktische) start van deze website, daarom hier, ondanks de erkennende woorden van Martin Sommer, alsnog een aantal voorbeelden van hoe het er in het geval van Verdonk aan toegaat:


Uit: De Volkskrant, 12-02-2005, interview van Cornald Maas met cabaretier, imitator, en acteur Erik van Muiswinkel.

'Regelmatig denk ik: lekker, ik ben er nog'

… In hun – door critici bejubelde – voorstelling Antiquariaat Oblomov openen Van Muiswinkel en Van Vleuten de aanval op Jan Mulder die zich voor een reclamespot in een blauw leeuwenpak hees. 'Ik kon eerst niet geloven dat hij het was – in een paar shots heeft hij een onnatuurlijke gloed over zijn hoofd. Iemand zit mij m'n brood af te pakken door hem te imiteren, dacht ik nog. Ik kan niet in Jan z'n portemonnee kijken, en ik wil ook nog wel geloven dat hij een naïeve dromer is, maar dit begrijp ik niet - zeker niet van iemand die in Barend & Van Dorp in debatjes steeds met morele oordelen schermt, óók als hij geen reet van de onderwerpen weet. Gasten met minder tv-ervaring overrompelt hij. Maar als hij iemand met verstand van zaken tegenover zich heeft geeft hij niet thuis. Keer op keer maakte hij Rita Verdonk voor alles en nog wat uit, maar toen ze in Barend & Van Dorp zat hoorde je hem niet. Dan val je toch door de mand.' …


Red.:   Volkomen representatief voor hoe de rest van de media Verdonk behandelde - voor een enkele televisievoorbeeldje zie 23-04-04: TV Nederland 3, NOVA Politiek, met als presentatoren Paul Witteman en Ferry Mingelen, en gast o.a. minister Verdonk van Integratiezaken. Witteman en Mingelen vertolken zonder uitzondering pro-allochtone  en Verdonk-kritische standpunten.
    Nog wat destijds opgeslagen exemplaren:

Uit: De Volkskrant, 30-12-2004, door Toine Heijmans

Analyse | Vergunningenregen komt asielzoekers én minister goed uit

Verdonk heeft via omweg beperkt pardon opgerekt

Tussentitel: Onduidelijk blijft welke criteria ze daarbij hanteert

Vrijwel achteloos vertelde minister Verdonk van Vreemdelingenzaken dinsdag in een interview dat 2800 asielzoekers die al jaren in Nederland wonen, alsnog een status krijgen. Dat zijn er meer dan verwacht. `Ik ben hard op de regels', zei ze in een ander interview, `maar zacht. op de mensen'. Het is de vraag of die vergunningenregen alleen met barmhartigheid te maken heeft.
    Verdonk heeft zich altijd streng getoond. Onder haar bewind kwam er een pardon voor asielzoekers die lang (tot soms wel vijftien jaar) moesten wachten op een beslissing. Het was een beperkt pardon, zei ze er steeds bij. De enkele echt schrijnende gevallen zou ze eigenmachtig een vergunning geven, de rest, zo'n 26 duizend, moest Nederland verlaten.
    Inmiddels zijn ruim zevenduizend van de oude asieldossiers opnieuw bekeken. Een deel is uitgezet of verdwenen. Een nog groter deel (2800, bijna 40 procent) mag blijven. Daaronder zijn vierhonderd mensen die in zó'n schrijnende situatie verkeren, dat Verdonk uit mededogen en op eigen gezag een status uitdeelde. De rest heeft om uiteenlopende redenen alsnog de asielprocedure gewonnen; sommigen omdat ze ziek zijn, anderen omdat ze niet terug kunnen naar hun land en weer anderen omdat de Immigratie- en Naturalisatiedienst fouten had gemaakt.   ...
    Als Verdonk op dezelfde weg doorgaat, krijgen straks ruim tienduizend van de 26 duizend `oude' asielzoekers een verblijfsvergunning. Asieladvocaten verbazen zich over de snelheid waarmee de immigratiedienst nu statussen afgeeft. Ze worden vooral toegewezen aan asielzoekers die een beroepszaak bij de rechter hebben gewonnen, of dreigen te winnen. Met barmhartigheid heeft dat weinig te maken, wel met de noodzaak om snel van de stapel oude zaken af te komen. Dat is goed voor de asielzoeker, maar ook in het belang van de minister.
    Wie toch wordt afgewezen, kan een beroep doen op Verdonk persoonlijk. Die maakt meer dan haar voorgangers gebruik van de bevoegdheid op eigen gezag statussen te geven aan `schrijnende gevallen'. Onduidelijk blijft welke criteria ze daarbij hanteert. Zo is er bijvoorbeeld een muzikant, laten we hem P. noemen, die als asielzoeker werd afgewezen. Totdat een VVD-politicus Verdonk een brief schreef waarin P. belangrijk voor de Nederlandse cultuur werd genoemd, en de minister toch een status gaf.   ...
    Hoe dan ook, het grote aantal statussen komt zowel de asielzoekers als de minister goed uit. De commotie rond het beperkte pardon verstomt, de minister kan vertellen dat het terugkeerbeleid op rolletjes loopt en tegelijk laten zien dat ze over een groot hart beschikt. Zo heeft Verdonk van haar verlies een overwinning gemaakt.

Red.:  Minister Verdonk doet dus in belangrijke mate wat de critici van haar beleid wilden, namelijk het op persoonlijke basis laten beoordelen van individuele gevallen. Nu maakt dit artikel bezwaren tegen deze persoonlijk en individuele aanpak, door te klagen over het gebrek aan regels, en deze regels op te vragen. Het is het kenmerk van een beoordeling op strikt persoonlijke en individuele basis dat die niet aan regels onderwerpen kan worden, omdat het aantal betrokken factoren te groot en onvergelijkbaar is. Het aantal betrokken gevallen betekent bovendien dat de beoordeling door meerdere mensen gedaan moet worden, en dat er dus altijd inconsistenties in zullen zitten (men mag aannemen dat zelfs de verslaggevers van dit verhaal zullen beseffen dat de minister niet hoogst persoonlijk alle ca. 26.000 gevallen bekijkt). De in het bericht genoemde bezwaren zijn dus zeer onredelijk. Daar waar mevrouw Verdonk juist tegemoet komt aan de eerdere bezwaren van de kritiek uit de politiek correcte hoek, is dit bericht een duidelijke voortzetting van een welbewuste negatieve campagne, de hetze tegen Verdonk.
 

Uit: De Volkskrant, 14-03-2005, column van Jan Blokker

De idealisten

Stel, u was minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie, en u had zich ten doel gesteld 26 duizend uitgeprocedeerde asiel zoekers nog eigenhandig - d.w.z. voor het in 2007 misschien te laat zou kunnen zijn - het land uit te bonjouren.
    Veel mensen hebben dat: een oogmerk, een streven, een lat waar ze overheen willen, een ambitie. Dat noemen we idealisten. In de oorlog (WO II) had je een ambtenaar die Jacobus Lentz heette. Ter registratie van het Nederlandse volk had hij het perfecte persoonsbewijs ontwikkeld, en daar wilde hij liefst iedereen - jong en oud, man en vrouw, arm en rijk, goj en jood - in opbergen.   ...
    Denk dus niet meteen aan mevrouw Verdonk, of aan de waakzame oogopslag die haar cipiersverleden verraadt, laat staan aan haar toevallige plaats in de politiek - concentreer u op het ideaal, en geef toe dat ook u van al dat door orgeltonen begeleide tv-humanisme uit de provincie stapelkrankzinnig zou worden.
    Bestaat er eigenlijk een meneer Verdonk?
    Ik vraag het omdat ik me een huiselijke scène probeer in te denken. ...
    Het gezin dat het slachtoffer is van haar asielbeleid wordt met z'n drie of vier, allemaal even volmaakt Nederlands sprekende, bekoorlijke kinderen, omringd door een kring solidariteit van autochtone vrienden, buren en klasgenoten. uit de regio - en als in een 19de eeuws tableau vivant kijken ze, blank en bruin, allemaal in de camera die niet zonder resultaat consciëntieus op zoek gaat naar een traan of een ander blijk van grote ontroering.
    Meneer Verdonk probeert nog zo snel mogelijk door te zappen, maar Rita heeft zich al verbeten, de avond is al weer stukgemaakt.
   ... en zo zal mevrouw Verdonk tot desnoods half-legale maatregelen overgaan om haar ideaal te beschermen tegen een volk dat van geen idealen meer weet.
    Je moet voor de aardigheid trouwens eens opletten hoeveel leden van het kabinet-Balkenghde eruit zien als gedrevenen.
    Allemaal idealisten, godzaljebewaren.

Red.:   Grappig, zo'n filippica tegen idealisme, waarin dan als representatief genomen voor het geval van asielzoekers: 'Het gezin dat het slachtoffer is van haar asielbeleid wordt met z'n drie of vier, allemaal even volmaakt Nederlands sprekende, bekoorlijke kinderen, omringd door een kring solidariteit van autochtone vrienden, buren en klasgenoten. uit de regio' wordt aangevoerd over idealisme gesproken ...
   Oh ja: idealisme mag wel, maar alleen mijn eigen links politiek-correcte idealisme.
   Wie ook wil doen aan dat idealisme, kijke even naar het realiteit rond het asielzoeken .

Uit: De Volkskrant, 01-02-2005, artikel van Ulli Jessurun d'Oliveira, oud-hoogleraar migratierecht aan de Universiteit van Amsterdam.

Ongeduldige Rita Verdonk grossiert in mallepraat

De plannenmakerij van minister Verdonk leidt steevast tot zeperds, stelt Ulli d'Oliveira. Zonder twijfel loopt ook het idee voor 5 mei als 'dag van binding' op een fiasco uit.

Minister Verdonk is een no nonsense-dame met wie niet valt te spotten. De minister zal het integratievarkentje wel even wassen. Terwijl de meeste wetenschappers uit de overvloedige migratiestudies weten dat integratie een kwestie van tijd is, en dat er meestal een paar generaties overheen gaan, is zij bezeten van het 'democratisch ongeduld' nieuwkomers snel in te laten burgeren.   ...
    Met veel mediageweld aangekondigde beleidsvoornemens moeten meestal weer haastig worden ingeslikt, zodra de commentaren binnenkomen van haar vaste adviescolleges. En dan spreken we nog niet over datgene wat al op haar departement in de kiem wordt gesmoord. Het verhaal gaat dat zij eens is uitgevallen tegen haar adviseurs omdat deze haar plannen nogal eens dwarsbomen, omdat ze echt niet kunnen. 'Jullie vertellen mij telkens dat het niet kan', zo moet de minister wanhopig hebben uitgeroepen. Waarop de ambtenaar in kwestie zei: 'Zo moet u het niet zien. Alles kan. Maar dan moet u wel een aantal verdragen opzeggen en uit internationale organisaties stappen. Te beginnen bij de Europese Unie en de Raad van Europa'.
    Vandaar dat er nogal eens wat misloopt. Neem het mega-project van de inburgering voor nieuw- en oudkomers, speerpunt van kabinetsbeleid. Afgezien van de ontoereikende financiering, waren de criteria die zij had aangegeven voor het omlijnen van de doelgroep ondeugdelijk, gebaseerd als zij waren op nationaliteit en plaats van geboorte.
    Nu heeft zij moeten buigen voor het advies van de Adviescommissie voor Vreemdelingen-zaken om haar hele stelsel om te gooien. In plaats van de criteria: geboorte buiten Nederland of voor 1 april 2003 genaturaliseerd zijn tot Nederlander, zal nu als uitgangspunt genomen worden: inburgeringsplichtig is iedereen die geen acht jaar in Nederland verbleef in de leerplichtige periode.
    Zo zijn er meer zeperds. De kordate aankondiging van het verwijderen van 26 duizend uitgeprocedeerde asielzoekers loopt vast in valse cijfers en praktische en juridische bezwaren, zoals alle deskundigen al voorspeld hebben. Plannen om meervoudige nationaliteit terug te dringen, zullen resulteren in minder naturalisaties en het ontstaan van enclaves van vrijwel onuitzetbare vreemdelingen zonder Nederlandse nationaliteit. Wie zijn buitenlandse nationaliteit moet afstaan bij het Nederlander worden, laat het wel uit zijn hoofd naturalisatie aan te vragen. Contraproductief dus. Wat lijkt op maatregelen tot exclusieve insluiting, leidt tot uitsluiting. En dan nu is er weer het plannetje om 5 mei van bevrijdingsdag om te bouwen tot 'dag van vrijheid, democratie en burgerschap'. Het werd gelanceerd in de Ridderzaal op de conferentie Breed Initiatief Maatschappelijke Binding (BIMB) en Bimbo Verdonk nam het onmiddellijk over. En ze plakte er meteen een al een tijdje rondzingend plannetje aan vast: op die dag
moeten er tijdens een feestelijke plechtigheid nieuwe Nederlandse paspoorten worden uitgereikt aan genaturaliseerde Nederlanders. (Het zal hier wel om het oude misverstand gaan dat paspoort hetzelfde is als nationaliteit. Ik denk dat het de bedoeling is om de beschikking waardoor iemand Nederlander is geworden door plechtig uit te reiken.)
    Over beide plannetjes een enkele opmerking. Wat betreft het ombouwen van 5 mei tot een dag van binding tussen inboorlingen en uitboorlingen, vind ik dat dit haaks staat op het ontwikkelen van een historische canon die tegenwoordig wordt ingezet voor het ontwikkelen van een leidende cultuur waarin vreemdelingen zouden moeten integreren. ...
    De dag van de plechtige inburgering. Dat is wel erg onnederlands. Zo'n ceremoniële diploma-uitreiking is rechtstreeks ontleend aan de Verenigde Staten met zijn overspannen patriottisme. Daar kent men zulke rituelen, met een rechter erbij en een toespraak die begint met 'Welcome, new Americans', en die ook iets bevat als: 'Be proud of your roots, love the place where you have lived, and be proud of your success in attaining citizenship'. En dan moet men een eed van trouw zweren aan de Grondwet en de wetten van het land.
    ... In Nederland hebben we het niet zo op de onderstreping van rites de passages in het openbare leven. En praktisch is het onuitvoerbaar zo'n inauguratie als Nederlander eens per jaar te organiseren. Kortom: ook deze deels geïmporteerde mallepraat zal wel weer gauw ingeslikt moeten worden.

Red.:  De inhoud van het artikel bestaat uit twee dingen: feiten en meningen. De feiten: de minister presenteert veel plannen, en veel van die plannen zijn moeilijk uit te voeren (met als voorbeeld Europese verdragen), en andere zijn weinig zinvol.
     De meningen: de plannen van de minister deugen niet, en de minister deugt niet. Per plan: de plannen die niet kunnen zijn niet genoemd, en kunnen dus niet feitelijk beoordeeld worden; een beoordeling door de schrijver is dus per definitie een mening. Plan twee, de inburgering: dit moest ook aan autochtonen opgeleefd worden, omdat er anders "discriminatie" geroepen wordt door de allochtonen en immigratiesupporters, dus het onzinnige hierin is niet de schuld van de minister. Plan drie: de uitzetting van uitgeprocedeerde illegalen: juridisch klopt dit volkomen, en is alleen moeilijk uit te voeren door de tegenstand van de allochtonen- en immigratiesupporters. Plan vier: het terugdringen van dubbele nationaliteiten. Dit is juridisch geen enkel probleem, en internationaal de standaard. Het niet meer kunnen uitzetten is voor een allochtonen- en immigratiesupporter een onzinnig argument, aangezien deze niet voor uitzetting is. Bovendien slaat de dubbele nationaliteit praktisch alleen op Marokkanen, en die worden niet uitgezet. Plan vijf, het ombouwen van 5 mei tot integratiedag: Dat plan is uitstekend uitvoerbaar, maar stuit op nu weerstand van de autochtonen die hun identiteit aangetast voelen. Het bezwaar van de schrijver is gebaseerd op deze reacties. Plan zes, een inburgeringsdag: hier is het bezwaar dat het on-Nederlands is, dat wel zeggen, dat we kennelijk alles bij het oude moeten laten.
    Kortom: de minister kan niets voorstellen, het is altijd fout, of omdat het allochtonen schaadt in werkelijke of gevoelde belangen, of omdat het autochtonen schaadt in werkelijke of bevoelde belangen. De minister kan het dus nooit goed doen, omdat welk plan dan ook met betrekking tot integratie een aantasting van bestaande belangen inhoudt, anders was er geen culturele tegenstelling, geen integratieprobleem. De afkeuring van de minister is dus volstrekt willekeurig, en deel van de hetze tegen haar.
    Nog wat berichten uit latere jaren - bij de eerst gaat het om een reageerder die wat uitspraken over Verdonk heeft verzameld, na eerst wat context hebben geschilderd

Uit: Volkskrant.nl, Opinie, 30-01-2009, door Theo de Roos

Juridisering islamdebat kan averechts werken

Vervolging van Wilders maakt inbreuk op een essentieel grondrecht.
...
Reacties:

Eenburger schreef op 30-01-2009 13:46

@ Theo de Roos
"Juridisering islamdebat kan averechts werken"
"Het hof heeft het gevaar onderschat dat juridisering van het maatschappelijk debat al snel geheel averechts kan uitpakken."
_________________________________________________________

Ja u voelt hem al aankomen natuurlijk!
    Want met een uitspraak van het Gerechtshof dat de indirecte belediging een hele groep kan worden beledigd. Waarbij met name vergelijkingen met het NAZISME dermate beledigend zijn dat ze binnen het bereik van het strafrecht kunnen worden gebracht, zijn alle tegenstrevers van de heer Wilders ineens ook strafbaar.
    Het begon met de heer Bolkestein en via de heer Janmaat, de heer Fortuyn, mevrouw Verdonk, mevrouw Hirshi Ali en de heer Wilders is er een electoraat stelselmatig via haar volksvertegenwoordigers beledigd met Nazi vergelijkingen. Dit om het effect "Guilty by association" te bereiken. Door maar vaak en lang genoeg vergelijkingen te maken met het nazisme worden de politici "enge mensen" en wordt het electoraat het stigma fascisten opgeplakt.
    En de ellende is dat deze politici al jarenlang beveiligd moeten worden ook. Dit is "Het" ultieme bewijs dat er sprake is van haatzaaien. Dat moeten de moslims nog maar zien aan te tonen. Die hoeven immers niet beveiligd te worden tegen het electoraat van de heer Wilders.
    Ik noemde er al eerder een paar voorbeelden van uitlatingen:
...
- "’Reisbureau Rita. Arrestatie, deportatie, crematie. Adequaat tot het bittere eind.’ (Internationale socialisten)   ...
- 'Regels zijn regels' van Verdonk is een directe vertaling van 'Befehl ist Befehl' (Dorien Pessers)
- De vignetten waarmee Verdonk de mate van integratie van allochtonen wil aangeven beginnen 'verdacht veel' op jodensterren te lijken. (Hans Dijkstal, overgelopen VVD-er)
...


Red.:   Vergelijkingen met het nazisme zijn natuurlijk altijd al het favoriete gereedschap van de politiek-correcten geweest, zie bijvoorbeeld deze verzameling met Fortuyn als mikpunt .
    Ter boekstaving nog wat opmerkingen over hoe de politieke-correctheid de invloed van Verdonk heeft ervaren:


Uit: De Volkskrant, 29-11-2013, door Ariejan Korteweg

Een biografie als Rita Verdonk zelf: kort, luid en duidelijk

Doen wat het volk wil en daarbij door roeien en ruiten gaan. Zo kenmerkt Rita Verdonk zichzelf in haar biografie. Ze toont nog weinig zelfinzicht.

Als een zwarte komeet schoot ze door het politieke zwerk. In 2003 werd ze, vanuit het niets, minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie voor de VVD. ...
    Ministers kwamen van 'een andere planeet' en ik was gewoon Rita Verdonk', laat ze noteren over het begin van haar ministerschap. ...
    In de paar jaar dat ze minister was, trok ze een schroeispoor. Voetballer Salomon Kalou, imam Ahmed Salem, de Kosovaarse asielzoekster Tadia Pasiae en de Chinese moeder die met haar kleine kindje in een vertrekcentrum zat - ze kunnen ervan getuigen dat Verdonk niet met zich liet spotten. Of, zoals ze het zelf uitlegt: 'Ik snap heus wel dat al die mensen hier willen blijven, want hier is het beter dan in hun land van herkomst. Dat vinden we echter niet goed, hebben we met zijn allen besloten. Dan moet er eentje zijn die de uitzetting daadwerkelijk uitvoert, die duidelijk durft te zeggen: nee jongens, tot hier en niet verder.'
    Ziedaar de kern van haar gedachtengoed. ....


Red.:   Het is niet meer dan het meest gezonde verstand: óf je laat de boel onbeperkt vollopen, óf je stelt regels. En stel je regels, dan moet je je aan die regels houden. Dat is eerlijkheid. Anders krijgt degene met de grootste mond voorrang:

     Door naar Hetze Buikhuisen , Hetze Janmaat , Hetze Fortuyn , Hetze PVV , Hetze SP   , Hetze Meldpunt-Haddad , Hetze EU .
 

Naar Media kongsi , Media lijst , Politiek & Media overzicht  , of site home .