PC-club: Olaf Tempelman

In het palet dat de Volkskrant ter beschikking heeft om haar gewenste beeld van de wereld te schetsen, is Olaf Tempelman iemand van de meer intellectuele beschouwing en dan vooral vanuit de literaire hoek - min of meer de opvolger van Anet Bleich die daarvoor die rol vervulde.
    Kenmerkend is de rubriek die hij grotendeels vult onder de noemer "Een boek voor ...", waarin een bekende Nederlander naar aanleiding van een actuele zaak wordt aangeraden zijn leven te beteren door het lezen van een boek dat specifiek gaat over de fout die hij of zij zojuist in het openbaar begaan heeft. Een voorbeeld (de Volkskrant, 29-03-2014, rubriek Een boek voor... , door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Kikker en de vreemdeling heeft Geert Wilders in 10 minuten uit. En er is meer te lezen.

Een vriend vroeg waarom in deze rubriek nog nooit een boek is voorgeschreven aan de politicus die hij 'de grimmige Mozart' noemt, en die elders wel volop aandacht krijgt. Mijn antwoord: 'Waar moet je beginnen? Eén boek is niet genoeg.' Hij: 'Dan schrijf je hem toch meer boeken voor? Ruimte zat, want je hoeft hem niet eerst te introduceren.'    ...

Zo gaat dat inderdaad in politike-correcte kringen: men jut elkaar tot steeds grotere hoogten op, en er is geen kans op matiging want tegenspraak dulden ze niet - tegenspraak is "nazisme". Dus Tempelman gaat aan de slag, en de rest van de column is gewijd aan de fouten die Geert Wilders zoal heeft - eerst de inhoudelijke zaken:
 
Een boek dat de liefde voor Europa doet opbloeien: Robert Menasse: De Europese koerier - De woede van de burger en de vrede van Europa.    ...
    Een boek voor een beter begrip van de vreemdeling: Max Velthuijs: Kikker en de vreemdeling (voor kinderen vanaf 5 jaar).    ...
Een boek om ook oog te krijgen voor de mooie kanten van de islam: Islam in beeld - Kunst en cultuur van moslims wereldwijd (red. Mirjam Shatanawi).    ...
    Als het allemaal bevalt, is er ook nog de wat zweverige Mohammed-biografie van Karen Armstrong. In de woorden van de hoofdpersoon: 'Ware rijkdom is de rijkdom van de ziel.'

Oftewel: de inhoudelijke fouten van Geert Wilders zijn dat hij niet inziet dat de Europese Imperium het toppunt van democratie is, dat iedere vreemdeling een gulle brenger en gever is, dat de islam een prachtige en vredelievende godsdienst is, en dat Mohammed een profeet met een rijke ziel is.
    En door het niet inzien van deze rijkdommen, heeft Geert Wilders een kwaadaardige ziel ontwikkeld:
  Een boek dat inzichtelijk maakt dat elke vijand een product is: Umberto Eco: Het creëren van de vijand.
    Een boek dat stelt dat van alle culturen alleen de onbeschaafde representanten botsen: Mark Heirman: Beschavingen botsen niet.
    Een boek voor een betere selectie van Kamerleden: Jan Storms: Destructieve relaties op de schop - Psychopathie herkennen en hanteren.
    Een boek over de minder aangename kanten van manipuleren: Philip Zimbardo: Het Lucifer Effect - Hoe gewone mensen zich laten verleiden tot het kwaad.
    En om in je zak te steken: Dalai Lama: Open je hart.

Oftewel: Geert Wilders maakt vijanden van mensen die dat niet zijn, is onbeschaafd, gaat om met psychopaten, manipuleert, en heeft een gesloten hart.
    Alleen al door dit zo even uit te analyseren, zou iedereen de conclusies moeten kunnen trekken, maar voor de volledigheid toch maar expliciet gemaakt.
    Ten eerste: Olaf Tempelman ziet Geert Wilders als een dodelijke vijand. Nu kan Olaf Tempelman wel denken dat dat een objectieve waarneming is, maar dat is het natuurlijk volstrekt niet. Geert Wilders is intrinsiek geen haar slechter dan Olaf tot dat aangaande concrete zaken is bewezen, wat hij hier (en elders trouwens ook niet) niet doet. Met dit stuk heeft  Olaf Templena Geert Wilders dus tot vijand gemaakt.
    Olaf Tempelman heeft Geert Wilders tot vijand gemaakt.
    En dan nu weer terug naar de laatste reeks citaten. Het eerste verwijt aan Geert Wilders is dat hij mensen tot vijanden maakt.
    Dat doet Olaf Tempelman dus ook.
    Daarmee botst Olaf Tempelman met Geert Wilders.
    Dus het tweede verwijt aan Geert Wilders maakt Olaf Tempelman zich ook al schuldig aan.
    Drie slaan we even over.
    Nummer vier: het is inmiddels glashelder dat Olaf Tempelman manipuleert bij het leven - zijn meningen stelt hij voor als feiten, terwijl het op zijn best particuliere meningen zijn en bij nadere controle botte leugens (het Europese Imperium haat democratie, vreemdelingen brengen een asociale cultuur en een haatdragende godsdienst, de islam is die haatdragende godsdienst is, en Mohammed was een massamoordende krijgsheer met een Jezus-complex).
    En ten vijfde: het is al even duidelijk dat het hartje van Olaf Tempelman totaal gesloten is voor Geert Wilders, en voor ieder andere die niet van mening is dat het Europese Imperium het toppunt van democratie is, dat iedere vreemdeling een gulle brenger en gever is, dat de islam een prachtige en vredelievende godsdienst is, en dat Mohammed een profeet met een rijke ziel is.
    Waarmee we gekomen zijn bij aspect drie: iemand die zo veel negatieve dingen verkondigt over anderen terwijl ze net zo zuiver slaan op de eigen persoon, zit oneindig veel dichter bij de kwalificatie van "psychopaat" dan wie van de bekende relaties van Geert Wilders dan ook.

Welke conclusies meteen aangevuld en onderstreept worden met dat meest betrouwbare van alle methodes der analyse: de vergelijking. Neen een vergelijkbaar ander persoon waarover Olaf Tempelman schrijft, maar nu eentje die dezelfde inhoudelijke standpunten heeft als Olaf Tempelman in plaats van tegengestelde (de Volkskrant, 08-03-2014, rubriek Een boek voor..., door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Diederik Samsom ...

Een boek voor Diederik Samsom. Typisch uit delfde hoek als Olaf Tempelman.
    Voor Diederik Samsom kan je precies zo'n zelfde lijst samenstellen als Olaf Tempelman heeft gedaan voor Geert Wilders. Een enkel voorbeeldje (GeenStijl.nl, 17-03-2014, door Pritt Stift uitleg of detail ):
  Help Diederik Samsom en WIN 1 miljoen!



Mensen. Didi weet het even niet meer, in de quiz show die politiek heet. Al twee van de drie Hulplijnen gebruikt, en nog steeds geen goed antwoord. ...

Bij GeenStijl is Didi en zijn partij een schier onuitputtelijke bron van talloze vormen van hypocrisie om aan de schandpaal te nagelen. Allemaal zaken die zo op die lijst kunnen. Waar je hele leuke en instructieve boeken bij kan zoeken ...
    Dit dus hoe je Diederik Samsom zou moeten beschrijven, in je "Een boek voor ..."-rubriek, als je op hem precies dezelfde normen toepast als Geert Wilders. Hier is wat Olaf Tempelman voor Diederik daadwerkelijk in petto heeft:

 
Diederik Samsom doet er goed aan na 19 maart tijd vrij te maken voor het lezen van een 2000 jaar oud taoïstisch meesterwerk. .
    Het is bekend dat men met vleugels kan vliegen; Nog niet bekend is dat men zonder vleugels ook kan vliegen.
    Het is bekend dat kennis vergaard wordt door het weten;
    Wat nog niet bekend is, is de kennis verkregen door het niet-weten.
    Bovenstaande regels zijn meer dan tweeduizend jaar oud en komen uit het klassieke boek van het taoïsme van Zhuang Zi, de meester die zich afvroeg of hij droomde dat hij een vlinder was of dat hij een vlinder was die droomde dat hij Zhuang Zi was.    ...
    Samsom onderscheidt zich door zijn gedrevenheid, snelheid en kennis, plus een onvermoeibaar vermogen tot uitleggen. Sommigen zeggen dat je wel op de wet van de zwaartekracht kunt vertrouwen, maar niet op Samsoms eerlijke verhaal, en dat hij vroeger voor andere dingen actie voerde dan nu. Dat vind ik flauw: alle serieuze politici sluiten compromissen. Dat de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen voor zijn partij niet gunstig zal zijn, heeft een andere oorzaak: Samsom verwerpt elke taoïstische paradox. Bij hem wordt kennis alleen vergaard door weten en is meer alleen méér: meer uitleg, meer gelijk bij Pauw & Witteman. Op 19 maart zal hij zien dat meer ook minder kan zijn. Als hij na 19 maart De volledige geschriften van Zhuang Zi leest - liefst langzaam - worden de volgende verkiezingen een minder taoïstische ervaring.

Als een zo verwrongen wereldbeeld als dat van Olaf Tempelman geen psychopathie (in de zin van: die aanhangers van Wilders zijn psychopaten) is, wat is het dan wel?
    Grappig is dat in het zeer summiere artikeltje van GeenStijl de basisaspecten van die psychopathie al bijna allemaal benoemd zijn. Het artikeltje gaat over bedrog. Dat neemt men aan als de regel. En de uitzondering is dus waar het om draait. Wie wordt niet bedrogen? Wie niet bedrogen wordt, is de  antwoord D. De asielzoeker. Die asielzoeker wordt in onbeperkte aantallen binnengehaald en in onbeperkte mate gepamperd: Huis, inrichting, uitkering en het werk wordt Nederlanders ontnomen en gegeven aan de asielzoeker. Door D. Samsom en zijn aanhang.
    En waarom? Welke zaken denkt men hiermee te steunen?
    Daarvoor hebben we het rijtje uit het eerste artikel: het Europese Imperium is het toppunt van democratie, iedere vreemdeling is een gulle brenger en gever, de islam is een prachtige en vredelievende godsdienst, en Mohammed is een profeet met een rijke ziel is. Vier stuks.
    Drie en vier zijn dezelfde "Islam is vrede". Het Europese Imperium brengt neoliberalisme oftewel oligarchisch parasitisme en open grenzen oftwel onbeperkte immigratie.
    Wat is dus de met grote voorsprong de grote gemene deler in al deze zaken? Antwoord: de vrije immigratie.
    Neem aan dat dit alles draait om absolute vrije immigratie, en alle andere verschijnselen zijn verklaard: van de onbegrensde afkeer van Geert Wilders tot het onbegrensde bedrog door Diederik Samsom.
    En de rest is verbale aankleding en verstopperij.
    In schier oneindig aantal vormen en hoeveelheden.
    Allemaal vastzittend aan dat vrije (im)migratie.
    Migratie is parasitisme. En parasitisme is kwaadaardigheid. En kwaadaardigheid moet je verbergen.
    Moet je iets moois van maken. Moet je manipuleren. In een dergelijke mate dat het volkomen psychopaat is.
    En om je als psychopaat als normaal mens te kunnen voordien, zijn zeer speciale talenten nodig. Een bekend geval, in ieder geval in Amerika, is Ted Bundy. Bundy had een studentikoos uiterlijk en lokte jonge vrouwen in zijn auto met een arm in een mitella.
    Mensen als Olaf Tempelman doen dit op verbaal niveau: ze gebruiken intellectuele taal, refereren aan een gekwetst verleden (de holocaust), lokken de blanke westerse burger in hun verbale auto, en brengt daarna op gruwelijke wijze de westerse ziel van die westerse burger om het leven.

Het intellectuele taalgebruik hebben we al gezien. Hier is de arm in de mitella (de Volkskrant, 22-10-2011, boekrecensie door Olaf Tempelman):
 
Oranje en rode zon

Anno 1969 hoorde de 18-jarige Anet Bleich ...
    Bleichs essay De boze babyboomer bevat meer fraaie, met zelfspot gebrachte herinneringen aan de tijd dat alles anders moest. Bleich - kind van Midden-Europese Joden die wonderwel de oorlog overleefden ...

"De auto" van Ted Bundy is voor deze lieden de media waarin ze domineren met hun psychopathie van nomadisme en neoliberaal individualisme en internationalisme.
    En hier wordt de westerse cultuur, gelokt in de auto van de media, de hals afgesneden
 
Bleich ... De boosheid van deze babyboomer zit in de staart, waarin zij zich verbaast over de cultuuromslag die zich tien jaar geleden tamelijk onverwacht in Nederland voltrok. 'De blik afwenden van de wereld, in een tijd dat alles en iedereen op de wereld meer dan ooit onderling verbonden is, for better or for worse, is ongelofelijk kortzichtig.' ...

Net zoals Tempelman gebruikt Bleich intellectuele taal. Dat 'De blik afwenden van de wereld' staat voor het opheffen van de censuur op het constateren van de barbarij van de allochtone immigranten na de Fortuyn-revolutie. En dat 'alles en iedereen op de wereld meer dan ooit onderling verbonden is' staat voor: "We moeten nog veel meer van die allochtone barbarij binnenhalen', natuurlijk om de westerse beschaving te vernietigen uitleg of detail wat dat hetgeen iederen kan zien als resultaat uitleg of detail uitleg of detail .
    En dat was de inleiding bij Olaf Tempelman.
    Dit alles schrijvende begin augustus 2016.

Het behoeft eigenlijk geen toelichting welke grote hoeveelheid schade Olaf Tempelman, als sfeerbepalend figuur bij de Volkskrant, aan de Nederlandse en westerse cultuur en maatschappij heeft aangericht. Hieronder wat materiaal van ongeveer de laatste vijf jaar (de Volkskrant, 05-11-2011, door Olaf Tempelman, verslaggever van de Volkskrant):
  De EU lijkt meer op de USSR dan bestuurders willen

Beleidsmakers aan de top willen niets weten van de kritiek van burgers die op hen vloeken en niet willen meewerken.

De koppen wekten het vermoeden van een echte discussie. Maar dat is dus één van gehanteerde trucs. Daaronder lezen we een afkeer van de natiestaat, en een sterke voorkeur voor Europeanisering.
    De inleiding:
  Alles draait om geld, zeggen ze. Maar iedere gevorderde relatietherapeut of scheidingsadvocaat kan vertellen dat er bij ruzies over geld meestal meer in het geding is. Zo zijn daar zaken als eigenwaarde, macht, eer, trots, rancune, wantrouwen. Geld is vaak aanleiding voor ruzie, het is niet altijd de echte of de enige oorzaak. Onder geldproblemen gaan andere schuil.
   Wie weet kunnen de landen van de Europese Unie zich nog bij een relatietherapeut melden om achter de diepere oorzaken van de eurocrisis te komen - voor het te laat is en ze de gang naar de scheidingsadvocaat kunnen maken.

Oftewel: we gaan praten over natie versus imperium. Een mooi plan.
  Wie naar financieel-economische experts luistert, kan denken dat deze crisis louter gaat over staatsschuld en begrotingstekorten. Als diepere verklaring bestaat het 'verschil in economische cultuur'. Commentatoren uit noordwest-Europa lijken die term te munten als synoniem voor het onderscheid tussen 'ons', de gedisciplineerde verantwoordelijke landen in het noorden die hun zaakjes op orde hebben, en 'hen', de luie knoflooklanden in het zuiden die onverantwoord met geld smijten.

Leugen nummer één: 'lijken'. Er is geen sprake van een "lijkend" verschil in economische cultuur, er is een door vrijwel iedereen erkend "zijnd" verschil in economische cultuur.
  Je hoeft niet aan dieptepsychologie te doen om achter de constatering van dit 'verschil' wantrouwen te ontwaren. 'Wij' vertrouwen 'hen' voor geen eurocent. Aan 'hen' willen we zo min mogelijk spenderen. 'Zij' op hun beurt koesteren wantrouwen tegen 'ons' - in ieder geval die Griekse demonstranten die in de Bondsrepubliek de reïncarnatie van het Derde Rijk ontwaren. 

Leugen twee: het verschil is geen kwestie van wantrouwen. "Wantrouwen" is het vermoeden dat een ander je gaat benadelen, zie het begrip "vertrouwen" . In dit geval is er geen sprake van vermoeden: de ander heeft ons al benadeeld.
  Wantrouwen: inwoners van natiestaten lijkt het bijna per definitie eigen. Ten opzichte van de eigen natiestaat en - soms - de omringende regio, leggen zij een loyaliteit aan de dag die geheel ontbreekt als het om andere landen gaat, vooral die verder weg. 

Leugen drie: dit wantrouwen geldt voor alle menselijke groepen - binnen de eigen groep gaat men meestal uit van vertrouwen, buiten de groep van wantrouwen. Dit zit zelfs ingebakken in onze fysiologie, in de werking van de stof oxytocine . Het specifiek associëren van dit proces met de natiestaat, met impliciete uitsluiting van groepen of culturen die niet samenvallen met een natiegrens, is een volstrekt basale fout in deze context. Het is het vooroordeel van de nomade, die tegelijkertijd de cultuur van de streken waar hij door trekt angstvallig buiten de deur houdt, en bijvoorbeeld zijn dochters verbiedt met residenten ter trouwen - zoals dat ook behoorde tot de Joodse cultuur (anders bestond ze niet meer) en deels nog steeds zo is. merk ook nog ven op dat de Hoetoes en de Toetsies elkaar naar de keel hebben gevlogen binnen elke natiestaat waar de twee groepen samen voorkomen. Als enkel voorbeeld van talloze andere gevallen.
  De natiestaat is ooit ontstaan in Europa

Een vergissing van Tempelman, deze opmerking. Want het is nog een argument tegen zijn betoog: in tegenstelling tot de natiestaat zijn wantrouwen en oorlog universeel. Wantrouwen en oorlog hebben dus niets intrinsieks met de natiestaat te maken.
  De natiestaat is ooit ontstaan in Europa en doet het er nog steeds goed, hoe graag we dat ook anders zouden willen zien.

Ongelofelijk. Een glaszuivere erkenning van vooroordeel. Het zit zo in de ziel gebakken, dat het niet eens als een volkomen ontkenning van de eigen autoriteit wordt gezien. Iemand die dit schrijft kan totaal niet zinvol over de kwestie van al dan niet Europa discussiëren. het is als het discussiëren  over het opstaan van God met een kardinaal.
  Het is een taai product. Dat lijkt te maken te hebben met een succesformule waarmee het lastig concurreren is. De natiestaat combineert iets wat evident is - er ís verschil tussen Nederland en Griekenland - met onderbuikgevoelens: wij moeten die anderen niet omdat ze er een potje van maken.

Let op wie dit zegt: als er iemand al uitvoerig blijk heeft gegeven van onderbuikgevoelen dan is het de auteur. En we komen er niet omheen: het zijn joods-culturele onderbuikgevoelens. het is de Joodse cultuur die hier strijdt tegen die van de Europese landen en naties:
  Gemeenschappen bestaan bij gratie van uitsluiting. Het beste krik je het beeld van je eigen natie op met een weinig vleiend beeld van een andere.

Het schrijven wordt gekenmerkt door een fanatisme dat we kennen van gelovigen - in dit geval een gelovigen in eigen ideologie en eigen cultuur. Die zijn eigen fanatisme projecteert op anderen.
   Saamhorigheidsgevoel bestaat bij gratie van het gemeenschappelijk afkeuren van praktijken van onbetrouwbare landen met wie we nooit in één unie hadden moeten gaan zitten, zeker geen monetaire.

Welk afkeuren emaneert vanuit het zuiden, binnen Europa. Met nog sterkere kernen van afkeer buiten dit continent. En het is de natuur van afkeer tegen-afkeer genereert. De Grieken begonnen het voorstellen van de Duitse leiders als nazi's - de Duitsers regeerden met minachtende prenten over failliete Grieken: "Verkauft ihre Insel!". Wat de Grieken zouden moet doen, is een paar rijken ophangen, en van de rest hun kapitaal in beslag nemen.
  Met de oorlog vers in het geheugen werden in de tweede helft van de 20ste eeuw op het gebied van de Europese eenwording aanzienlijke successen geboekt. De dagen van de natiestaat waren geteld, werd steeds vaker voorspeld. Maar als het erop aankomt, en dat komt het in de eurocrisis, blijkt dit product weerbarstig. Landen mogen de afgelopen decennia bevoegdheden hebben overgedragen aan Brussel, economieën zijn steeds verder met elkaar vervlochten geraakt - dat geldt niet voor de identiteitsbeleving van hun inwoners. Inwoners van de Verennigde Staten noemen zich eerst Amerikanen en dan pas inwoners van Florida of Ohio. Inwoners van Europa noemen zich meer dan een halve eeuw na het begin van de eenwording nog steeds Nederlanders, Fransen of Grieken en dan, misschien, een beetje Europeaan.

Het Amerikaanse voorbeeld: een imperium van sociaal harteloze immigranten die fanatiek geloven in het recht van de sterkste, wat bijeengehouden wordt door een nauwelijks gematigde vorm van fascisme, met veel vlagvertoon en een onstuitbare oorlogszucht uitleg of detail .   
  Inwoners van Europa noemen zich meer dan een halve eeuw na het begin van de eenwording nog steeds Nederlanders, Fransen of Grieken en dan, misschien, een beetje Europeaan. Op de grond is de natiestaat springlevend gebleven, en politici voelen dat aan hun water. Hun beleid is nog altijd gericht op het electoraat in eigen land, de collectieve Europese financiën zijn een zorg voor later.

Een leugen. Hun beleid is gericht op snelle en volledige Europese eenwording, wat ze nu niet durven uit angst om bij de komende verkiezingen verslagen te worden (dixit EU-commissaris Juncker).
  De beschimpte Griekse premier Papandreou deed deze week niets anders dan wat elke beetje sluwe politicus in zijn plaats ook had gedaan.

Nog een leugen. Ze waren er allemaal mordicus en hartgrondig tegen.
  Nationaal denken brak de EU in haar geschiedenis vaak voor korte of langere tijd op. 

En daar tussendoor, het overgrote deel van de tijd, was het een groot voordeel, want het zorgde voor sociale samenhang en vertrouwen . Binnen ieder van de eigen landen.
   De eurocrisis is ernstiger: daarin kan de EU haar tanden op natiestaten kapot bijten. ...
    Heel verschillende eurofielen hebben de natiestaat onderschat. Je hebt eurofielen à la Daniel Cohn-Bendit met een marxistisch verleden die een internationalistische visie op Europa projecteren.

Volstrekt blinde ideologie.
   Een andere groep vormen de snelle, rationele, liberale denkers à la Guy Verhofstadt die een broertje dood hebben aan nostalgie en een huisje-boompje-beestje-sentiment.

De cynisch vernietigers die geloven in het recht van de sterkste en daarom tegen de sociale staat zijn.
  Zij betogen, niet onterecht, dat de natiestaat in feite een raar irrationeel ding is.

Een volstrekt stompzinnige opmerking: een imperium zonder samenhang is oneindig irrationeler dan een staat bevattende een samenhangende cultuur.
   Met harde feiten hebben de meeste natiestaten weinig van doen. 'Van mensen die beweren altijd in 'ons' land te hebben gewoond, kan vaak worden aangetoond dat ze in een niet al te ver verleden ergens anders woonden', schreef de Britse historicus Neal Ascherson.

Een keiharde leugen: het eerste dat gemigreerde moslims in Europa deden was in hun eigen winkels, cafés, en kerken kruipen.
  Een natiestaat kan zelden zonder mythevorming waarin de eigen natie mooier wordt gemaakt en de buitenwereld lelijker.

Daar is de fanaticus weer.
  De natiestaat is, leuk of niet, een ding om rekening mee te houden. Wie de natiestaat in zijn beleid wegdenkt, loopt het risico vroeg of laat op een van zijn muren stuk te lopen. De eurosceptische Duitse schrijver Hans Magnus Enzensberger zet dit overtuigend uiteen in zijn onlangs verschenen essay Het zachte monster of Europa in de klem.
    Enzensberger luisterde naar eurocoryfeeën die zich ergeren aan nationale politici en burgers die het verdommen rationeel te denken.

Zoals bijvoorbeeld dit schrijven aantoont een volstrekte omkering van de feiten: het zijn de eurofielen die volstrekt irrationeel zijn in het weigering om de praktische bezwaren onder ogen te zien.
  Maar eurocoryfeeën zijn deel van een verstrengeling die de EU in toenemende mate is gaan opbreken, en waarvan de eurocrisis in laatste instantie gewoon een volgende fase is: die van Europees eenwordingsidealisme aan de top en onveranderd nationaal denken op de grond.
    Veel waar de EU impopulair mee is geworden, vloeit voort uit deze combinatie en de compromissen die zij oplevert. Neem rare of overgecompliceerde regelgeving. ... Of neem die steeds onoverzichtelijkere en wijder vertakte Europese organisaties. .... Enzensberger kende ze ook niet voor hij zich verdiepte in uitvoerende Europese agentschappen die 'zogezegd als spruitjesplanten uit de grond schieten'. ...
    Idealisten en visionairen van alle tijden hebben gemeen dat ze ongeduldig zijn, concludeert Enzensberger. Ze moeten altijd vooruit. Maar wie in zijn voortvarendheid voorbijgaat aan tegenwerking op de grond, hoe onterecht of irrationeel ook, bouwt wankele constructies.

Weer een leugen: het probleem is niet tegenwerking, het probleem is dat het niet werkt. Omdat hoe verder bureaucraten leven van datgene dat ze besturen, hoe stompzinniger hun maatregelen worden.
  Nog geen twintig jaar geleden was het vergelijken van de Europese Unie met de Sovjet-Unie een vorm van heiligschennis. Nu gebeurt dat te pas en te onpas.

En eindelijk vlak voor het einde van het artikel, zijn we toe aan de andere kant van de medaille. Eens even kijken wat Tempelman te pas en te onpas vindt - let wel: het gaat hier doodgewoon over hoe het er aan toegaat in een land versus een imperium:
  Op veel gebieden waren deze unies elkaars tegenpolen. De Sovjet-Unie kwam tot stand met oorlog en geweld. De Europese Unie ontstond als een reactie op oorlog en geweld.

Heeft er niets mee te maken.
  De Sovjet-Unie ruïneerde de oorspronkelijke economieën van de republieken die werden ingelijfd.

Toen die republieken werden ingelijfd, waren ze arm als de ratten. In de Sovjet-Unie hadden ze gezamenlijk een succesvol ruimtevaartprogramma en andere technologie. Na het uiteenvallen veroudert hun technologie snel en worden ze weer arm als de ratten.
  Toetreding tot de Europese Unie geschiedde vrijwillig en bracht oude en nieuwe lidstaten in mum van tijd economisch voordeel.

Een leugen: de Noord-West-Europese landen geven grote hoeveelheden geld aan de rest.
  De Sovjet-Unie compliceerde het leven van haar burgers, de EU versimpelde het.

Een leugen: de voordelen als reizen zonder grenzen zijn identiek. De nadelen, als groeiende bureaucratie, idem. Kijk maar:
  De tijd dat het moeilijk was een Europese grens te overschrijden ligt nog niet zolang achter ons. 'Zonder een bureaucratische uitputtingsslag was een buitenlandse reis onmogelijk', herinnert Enzensberger, van 1929, zich nog goed.

Precies hetzelfde geldt voor de Sovjet-Unie.
  Eén overeenkomst tussen EU en USSR dringt zich helaas op. De beleidsmakers aan de top die alsmaar doorgaan en met ergernis of wegkijken reageren op een situatie op de grond waar op hen wordt gevloekt en slecht wordt meegewerkt.

Gunst, daar is het: het eerste stukje waarheid. Met als goedmakertje meteen weer een leugen: het slechte meewerken is niet iets van de burger, maar van de EU-bureaucraat.
  Een uitweg die Enzensberger suggereert - Bolkestein en andere sceptici die de Unie niet willen opdoeken gingen hem reeds voor - is die van de voorlopige taakbeperking. Het is beter op een paar vlakken goed te integreren dan op veel vlakken te zwalken van crisis naar crisis. Less is more. Dat is een breuk met een geschiedenis waarin meer ook méér was.

Het is geen breuk met de geschiedenis, het is een breuk met de ideologie. In Europa is niets meer nodig dan goede economisch samenwerking: jij levert dit, en en daar krijg je dat voor terug. Meer is voorlopig niet nodig. En de toestand in imperia als Rusland, China en Amerika laat zien dat meer ook uitermate ongewenst is. Tempelman spreekt zich zonder meer uit voor het Imperium als organisatievorm. precies zoals de andere leden van de nomadische cultuur. Het Imperium is de habitat voor degenen die vrij rond willen trekken van gebrandschatte schroeiplek naar nieuwe te brandschatten schroeiplek.

We leven hier in Nederland, en de voorbeelden zijn tot nu toe dan ook allemaal Nederlands geweest. Maar het heeft niets met Nederland op zich te maken. Ter illustratie daarvan een stuk over iets dat nog irritanter is dan Nederland, voor de nomade, namelijk Zwitserland. Waarvan de toon al meteen gezet wordt met de cliché-kop (de Volkskrant, 25-08-2012, door Olaf Tempelman):
  Heidi's Hof van Eden

Het zijn 40 duizend km2 Europa waarop sommigen in Nederland jaloers zijn. In de eerste aflevering van zijn serie Aardse Paradijzen bezoekt Olaf Tempelman Zwitserland. 'Jazeker, ze zeggen hier altijd nee.'

Tussentitel: Wij zijn een uitzondering op de regel dat sl de zon schijnt, de economie niet veel soeps is - René Murmann, oprichter van High End Travel Switzerland
Je moet al die dingen eigenlijk niet opschrijven, wnat dan komen nog mer mensen hierheen - Thomas Aeschi, afgevaardigde van de Zwitserse Volkspartij (SVP)
In mijn jeugd was Zwitserland rijke en Oostenrijk arm, nu is er nauwelijks nog verschil - Bernard Degen - Zwitsers historicus

En het gaat verder met de keuze van de hoofdpersonen - geen representatieve Zwitsers, maar iemand van de PVV, uh SVP, de grote vlieg in de soep van het joodse nomadisme, een (ex-) helikopterpiloot die omgaat met de rijken (ook al zo'n joodse hobby: de focus op de rijken), en tenslotte als deskundige ene Bernard Degen, die aangeduid wordt als Zwitser, maar getrouwd is met een Oostenrijkse. Nu is er behoorlijk wat haat en nijd tussen Oosternijk en Zwitserland, omdat Oosterijkers zich altijd minder hebben gevoeld. Dus van de neutraliteit van deze deskundige hoef je niet veel te verwachten. Wat, na een tijdje in het stuk aan het woord te zijn geweest, haarfijn blijkt uit dit citaat:
  'Mijn vrouw is Oostenrijkse. Ze vroeg een paar decennia terug de Zwitserse nationaliteit aan. Er kwam een man onze buren ondervragen over haar gedrag. Mijn vrouw was lid van een Zwitserse transportvakbond. Ze gingen onderzoeken of dat geen subversieve organisatie was. Er kwamen dossiers, rapporten. Ze moest voor een comité vragen over Zwitserse kazen beantwoorden. Ik ben een Zwitserse historicus, gespecialiseerd in de geschiedenis van Zwitserland, ik had geen flauw idee van al die kazen. Hoe ver denk je dat de kleinzoon van een Turk het schopt?'

Je reinste migratiefundamentalist dus. Want deze Zwitserse aanpak is precies wat je wenst voor een goed immigratiebeleid: zorgen dat alleen mensen die kunnen integreren erin komen. Dus inderdaad weinig kans voor de geitenhoudende Turk uit Anatolië. Die in de rest van Europa vrij toegang heeft en daar dan ook enorme problemen veroorzaakt, tezamen met zijn soortgenoten.
    Die Zwitserse deskundige is van de soort van de ergste multiculturalisten, die we uit Nederland zo goed kennen. Die ook eindeloos afgeven op eigen land, omdat ze dolgraag willen dat de cultuur ervan kapot wordt gemaakt, zodat de nomaden en nomadisten vrij rond kunnen bewegen in hun culturele woestijn, van beton-en-glas-stad naar beton-en-glas-stad, zonder te kunnen zien of je nu in Oostenrijk, Zwitserland, Frankrijk, Duitsland of Nederland bent. Iets waar die oud-testamentische nomaden zich prima in thuis voelen, want die woestijnduinen lijken ook allemaal op elkaar.
    Nog een citaatje van Degen:
  Bernard Degen, bekleder van de leerstoel Zwitserse geschiedenis aan de universiteit van Basel: 'We zijn geen eend, maar we hebben wel een snavel, zwemvliezen en we snateren. Er is programmatisch geen verschil tussen de SVP en extreem-rechts elders.'

Het is net of je Nederland-hater en Amerika-bewonderaar Maarten van Rossem hoort.
  Degen, uit de school van Zwitserlands beroemdste 20ste-eeuwse historicus Edgar Bonjour, serveert espresso uit een automaat 'die vaak kapot is en vieze koffie levert, een gewone Europese koffie-automaat kortom'. Bij referenda stemde hij vaak anders dan zijn landgenoten: in 2001 vóór onderhandelingen over het EU-lidmaatschap, in 1992 vóór de EEA. 'Jazeker, ze zeggen hier altijd nee. Maar door bilaterale verdragen maakt Zwitserland de facto al lang deel uit van de EEA. De meeste Europese wetten bestaan hier inmiddels gewoon, 80 of 90 procent is hetzelfde. Maar het gaat mensen niet om feiten, maar om een gevoel. We hebben nog altijd onze eigen stopcontacten.'

En hier spreekt Alexander Pechtold.
    En hier komt de joodse cultuur:
  Om Zwitserland te begrijpen, zegt Degen, moet je de psychologie van de kleine gemeenschap begrijpen. Tot een kleine gemeenschap is het lastiger toetreden dan tot een grote. Zwitserland is vergaand gedecentraliseerd. Je krijgt de nationaliteit pas als een gemeenschap in een kanton je heeft toegelaten. Maar de kleine gemeenschap handhaaft zich door uitsluiting. Het gemeenschapsgevoel bestaat bij de gratie van degenen die er niet bij horen.

Want als er één cultuur meester is in het uitsluiten van anderen, dan is het het wel de joodse. Ze hebben zelfs rassenwetten die nauwkeurig vastleggen wie al dan niet jood is.
    Maar het gaat hier dus in feite ook niet om uitsluiten. Het gaat hier om de instinctieve afkeer van nomaden voor boeren. Boeren die hun eigen gemeenschap hebben, en voorzichtig zijn met buitenstaanders, reizigers, marskramers, migranten, waarvan ze de ervaring hebben dat ze heel vaak komen om te parasiteren. Op de welvaart van de residenten en hardwerkende boeren en handwerkslieden. Waar de nomaden jaloers op zijn:
  In de Alpen liggen veertigduizend vierkante kilometers waar je veilig bent - voor kapseizende muntunies, luchtverontreiniging, graaiende belastingambtenaren en Brusselse bureaucraten. Vaak wordt de naam van dit stukje Europa uitgesproken met een zekere jaloezie. Wat als de wereld een groot Zwitserland was: dan was de mens terug in de Hof van Eden. Zwitserleven: dat is een betere naam voor een pensioenverzekeraar dan Italiaanleven of Albaneesleven.

En waaraan nomaden daarom de pest hebben. Want ze achten zichzelf superieur, met hun nomadisme, en kijken neer op de ploeterende boeren en "boeren", en het is dus bijzonder vervelend om het die "boeren" nu zo veel beter te zien doen dan henzelf. Met hun nomadische cultuurtje.
    Dus krijg je een stuk vol verborgen en openlijk afschuw voorgetoverd. Waarin de Zwitserlandhater bijna de helft van de tijd het woord is gegeven. En een groot deel van de rest gevuld is met die andere obsessie van de nomadische auteur: de rijken. Het syndroom van het bij het nomadisme horende neoliberalisme verder aanvullend.
    Conclusie: het allemaal precies hetzelfde soort dingen als over Nederland gezegd wordt, en waarover dezelfde soort afschuw wordt uitgesproken. Het heeft niets met Nederland of Zwitserland op zich te maken, maar het is puur nomaden die zich tegen de residenten keren. En zich, mede via dit soort stukken, ook daadwerkelijk inspannen om die culturen te gronde te richten.
    Overigens: die kop met "Heidi" is van het niveau "Jood met haakneus". Of misschien voor het geval van Tempelman: "Jood met brilletje à la Trotski".

De Europese Unie is al half een uitvinding van Joden (Kohnstamm, Wellenstein, enzovoort uitleg of detail ), en het blijkt het beste masker voor het verbergen van de blanke-Europeanenhaat (de Volkskrant, 19-01-2013, door Olaf Tempelman):
  De natiestaat is een kameleon

Met de Europese Unie in crisis zijn nationale gevoelens overal in Europa opgeleefd. Mythevorming ligt dan al gauw op de loer. Is de natiestaat écht een veilige haven in onzekere tijden?

Tussentitel: Nationalisme was de afgelopen twee eeuwen een buitengewoon hoerig verschijnsel

Meteen maar het tegengif om te laten zien waar het verbale gif schuilt:
  Het imperium is een krokodil

Met de Europese Unie imperiale gevoelens overal in Europa opgeleefd. Mythevorming ligt dan al gauw op de loer. Is de imperium écht een veilige haven in onzekere tijden?

Tussentitel: Imperialisme was de afgelopen twee eeuwen een buitengewoon hoerig verschijnsel

Ze zijn o zo verbaal vaardig, de leden van deze cultuur. Je moet erg op je qui-vive zijn om het ingemengde gif te ontdekken.
    Volgt er wat gebadineer over het ontstaan van Roemenië, waar Tempelman als correspondent jarenlang heeft gewoond, als inleiding tot:
  Uit de mond van Massimo d'Azeglio, schrijver en ex-premier van Piemonte, werd na de Italiaanse eenwording van 1861 opgetekend: 'We hebben Italië gemaakt: nu moeten we nog Italianen maken.'
    Zelfs in natiestaten die tegenwoordig als oudste en degelijkste van Europa gelden, ging er weinig vanzelf. In Frankrijk, op papier une République une et indivisible, sprak aan het begin van de 19de eeuw minder dan 10 procent van de bevolking de officiële landstaal. In 1880 was dat 20 procent, na een offensief van vele decennia dat bekend werd als 'de binnenlandse kolonisatie'.    ...
    Ook in het veel kleinere Koninkrijk der Nederlanden moest er intern worden gekoloniseerd. Weinig inwoners identificeerden zich in de eerste helft van de 19de eeuw al met de staat. Minstens één reden daarvoor was dat het Nederland van toen een erg groot land kon zijn. Slechts twee miljoen mensen bewoonden de uitgestrekte woeste gronden. De reis per diligence van Utrecht naar Leiden duurde vijf uur, als de wielen niet vastliepen in de modder. In Limburg hoopten inwoners tot ver in de 19de eeuw op aansluiting bij België.

Dit wordt aangevoerd als argument tegen de natiestaat. wat natuurlijk alleen kon door de verdoving van de geest na het voorgaande gif. Nu dat gif geneutraliseerd is, lezen we meteen wat er hier eigenlijk staat: het kostte al zo veel moeite om de natiestaat te kweken uit de basisculturen, dus aan een Europees imperium met nog grotere verschillen moet je al helemaal niet beginnen.
    Volgde nog veel tekst om aan te tonen dat de natiestaat maar niets is. Om vervolgens te komen tot de betere wereld:
  Het proces van Europese eenwording na 1945 was in de eerste plaats bedoeld om de destructieve natiestaat van zijn angel te ontdoen.

Bedoeld wordt natuurlijk: de holocaust. Gevolgd door de bekende leugens:
  Dat mag, getuige 67 jaar vrede, in elk geval ten dele een succes worden genoemd. De Europese Unie weet de natiestaat in toom te houden.

Al diverse malen weerlegd: dat was niet de Europese Unie, want die bestond niet tijdens dit proces. Dat was voornamelijk door de NAVO, oftewel de Amerikanen, en de Koude Oorlog, die misschien mede om die reden gevoerd werd: niets verbindt zo als een gemeenschappelijke vijand. Die Europese Unie is pas een jaar of tien geleden om de hoek komen kijken, en toen was dit allemaal al lang achter de rug.
    Gevolgd door nog wat zwartmakerij:
  In veel EU-lidstaten zijn eurosceptische of puur anti-Europese sentimenten de laatste vijf jaar sterk toegenomen. De bedreiging ervan moet niet worden overschat. Nieuwe pleitbezorgers voor 'het nationale' vormen geen uniform gezelschap. Euroscepsis manifesteert zich als onderbuikverschijnsel en als gedachtengoed van conservatieve denktanks. Je vindt het bij ouderwetse socialisten en bij antiglobalisten. Het kan een reactie zijn op de economische crisis of daar los van staan. Alle kringen achten nationale verworvenheden bedreigd, maar niet dezelfde.
    Dat raakt aan de hoofdconclusie die uit Nationalisme, naties en staten te distilleren is. Het overleven van de natiestaat heeft veel te maken met het feit dat nationale gevoelens zich zo gemakkelijk met iets anders mengen. De natiestaat is een kameleon, hij neemt lokale hobby's en modeverschijnselen in zich op. Nationalisme was de afgelopen twee eeuwen een buitengewoon hoerig verschijnsel. Het manifesteerde zich als romantisch, revolutionair, conservatief, katholiek, kapitalistisch, socialistisch, darwinistisch, wetenschappelijk, atheïstisch, racistisch, fascistisch, nazistisch, nationaal-communistisch, eurosceptisch, eurofobisch.

Tja, dat is omdat men het voor een groot deel niet over nationalisme heeft, maar over cultuur. waarover Tmepelman tenslotte wat advies opdiept uit eigen culturele kringen:
  Wie zich illusies maakte over in de natiestaat verankerde tradities, heeft er na lezing van Nationalisme, naties en staten weinig over. Woody Allen zei: 'Traditie? Dat is de illusie van blijvendheid.'

En hier kunnen we weinig anders dan dit: "Advies over cultuur vanuit de Joodse hoek ... Over hoerigheid gesproken ...". Kijk nog maar eens:
  In het begin van de 20ste eeuw raakten inwoners van natiestaten in toenemende mate in de ban van het sociaal darwinisme en quasiwetenschappelijke theorieën over raszuiverheid. Er doemden christelijk-eschatologische visioenen op van een Eindtijd en een Eindstrijd tussen zuivere volkeren en onzuivere volkeren. De eerste helft van de 20ste eeuw zag de grootste rampen uit de Europese geschiedenis. Stefan Zweig bestempelde het nationalisme in 1942 in De wereld van gisteren als 'oerpest' die 'de bloei van onze Europese cultuur heeft vergiftigd'.

Over Stefan Zweig, uit Wikipedia (genoteerd 21-01-2013): 'Stefan Zweig werd in een welgestelde joodse familie geboren'. Hetgeen je na, zeg, tweeduizend jaar verkeren te midden van totaal andere culturen alleen kan zijn door ontzettend veel hardnekkiger veel aanhanger van sociaal-darwinisme en quasi-wetenschappelijke want volkomen religieuze ideeën over raszuiverheid. raszuiverheid van het Joodse volk. Het door de absolute almacht uitverkoren Joodse volk. Hetgeen, zo zal men stellig beweren, niets dan ook maar helemaal niets te maken heeft met de rassentheorieën die in haar omgeving zijn ontstaan. Even ongeloofwaardig als de stelling dat het hebben van één mannelijk god niets met de onderdrukking van vrouwen van doen heeft.
   Olaf Tempelman, van joodse afkomst, laat zich in zijn schrijven over de natiestaat adviseren door twee andere joden, klaagt daarbij over rassentheorieën die bij de natiestaat zouden horen, terwijl hij zelf, net als zijn mede-Joden, het product is van rassentheorieën, en een cultuur die niet in staat is gewest ooit iets aan de opbouw van ene fatsoenlijke beschaving te doen. En aan de mensheid zaken heeft gegeven, de monotheïstische godsdienst en de rassentheorie van het uitverkoren die zonder meer als geestelijk gif kunnen worden gezien.

Het dragen van het masker van redelijkheid en fatsoen is voor de politiek-correcte en de joodsist over het algemeen makkelijk. Er is namelijk geen serieus weerwoord want dat laten ze niet toe in de (reguliere)  media. Maar soms weet iemand er doorheen te breken. Pim Fortuyn was een voorbeeld, en hier is een ander. De zachte handschoenen vallen meteen van de handjes (de Volkskrant, 05-10-2013, door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Waarom Thierry Baudet Dark Continent van Mark Mazower moet lezen

Om er robuuste meningen op na te houden ...

Hoe diep Tempelman geraakt is, blijkt uit de gehanteerde stijlfiguur: beledigingen. De geparfumeerde variant want dit is een "kwaliteitskrant", maar beledigingen die gewoon op straat liggen op het niveau van "teringlijer". De uitdrukking 'robuuste' staat in dit verband namelijk voor "Je hebt een metersdikke plaat voor je kop en je hersens zijn versteend".  Kijk maar, want de zin gaat verder met (de volgende citaten zijn allemaal aansluitend):
  ... moet je een vermogen hebben je af te sluiten.

Herhaling.
  Het is niet toevallig dat mensen met gepantserde ideeën ...

Herhaling.
  ... wat ze op zich laten inwerken goed kunnen censureren.

Herhaling.
  Maar je kunt voorkomen dat die en twijfel zaait.

Herhaling.
  Plaats om de villa van je gedachtengoed een intellectueel hek.

Herhaling.
  Komt er iets op je af wat je niet zint, dan ketst het af op het traliewerk.

Herhaling.
  De aanleg van een goed hek vergt meestal wat levensjaren.

Herhaling.
    Dit is regelrecht gestoord. Van de soort "cognitieve psychopathie" . De gegeven beschrijving is ongetwijfeld een perfect zelfportret, van de soort waarin Arnon Grunberg uitleg of detail ook zo'n expert in is.
    En er is nog geen letter inhoud aan te pas gekomen.
    Waarvoor dit gestoorde geschrijf natuurlijk ook dient: om ervoor te zorgen dat áls ooit de inhoud aan de beurt komt, de geest van de lezer al vergiftigd is.
    En hier komt dan, weer aansluitend, die inhoud:
  Het bijzondere aan Thierry Baudet - mediageniek pleitbezorger van de natiestaat ...

Daar gaat het natuurlijk allemaal om: de natiestaat. Dit veroorzaakt in de de geest van de auteur een geestestoestand die volkomen gestoord is. En de oorzaak van deze volkomen psychose is bekend: het aanhangen van het tegenovergestelde cultuuridee: de migratiestaat .
     Een andere reden voor de psychose is dat de lijders aan de migratiestaat-filosofie normaliter in hun ideologie niet geprikkeld worden - Thierry Baudet is de enige die dat in de openbaarheid doet op het terrein waar het de volgers van de migratiestaat raakt: het intellectuele debat. En als er dus ineens zo'n prikkeling is, schieten ze acuut in de psychose.
    En zodra de naam van de dader is gevallen, is er weer wat schelden nodig:
  Het bijzondere aan Thierry Baudet ...  is de combinatie van gepantserde opinies en leeftijd. Amper 30, en toch al een hek dat beter sluit dan dat van Paul Cliteur.

Het is al weer meer dan een decennium terug, maar de vorige prikkeling van hun migratiestaatstoring, het optreden van Cliteur, weten ze zich nog als gisteren te herinneren.
  In zijn proefschrift De aanval op de natiestaat etaleerde de auteur een adembenemend vermogen onaangename delen van het curriculum van de Europese natiestaat ongedwongen langs zich te laten heenglijden

Waarop de term "migratiestaat" in vervolg bijpassend benoemd zal worden als de "Joodse migratiestaat" - wat zij mogen, mag iedereen (vinden ze zelf van niet, in de praktijk, maar daar storen wij ons niet aan).
    Al met al is er de eerste inhoudelijke opmerking gepasseerd: de Europese natiestaat heeft onaangename kanten. Waarop de riposte luidt, in soortgelijk taalgebruik:
  De Joodse migratiestaat heeft bijzonder onaangename delen, en auteur Tempelman heeft een adembenemend vermogen die ongedwongen langs zich te laten heenglijden.

En na dit eerste kleine stukje inhoud, dus onmiddellijk weer over op:
  Wie meende dat dit een erg vrije vorm was van wetenschap, definieert deze branche erg strikt.

Beledigingen.
  Pas in zijn nieuwe werk Oikofobie heeft Baudet zich naar eigen zeggen niet-wetenschappelijke vrijheden gepermitteerd.

Nog meer beledigingen.
  Oikofobie gaat - onder meer - over de Brusselse ontmanteling van ons oikos, het geborgen 'thuis' dat de natiestaat ons verschaft. Maar is dat ook zo? Je hoeft geen adept te zijn van Guy Verhofstadt om te constateren dat de natiestaat de afgelopen twee eeuwen niet altijd in geborgenheid voorzag.

Je hoeft geen adept te zijn van ... En daar houdt het op: de migratiestaat heeft niets opgeleverd dat ook maar enigszins in de buurt komt van de natiestaat wat betreft het voorzien van geborgenheid. Men is niet verder gekomen dan gitaarspelende zigeuners en vioolspelende Joden. Oh ja, een paar Joden zijn toch wat verder gekomen, maar slechts zo ver als ze zich hebben aangepast aan de Europese natiestaat.
  Zelfs in een kleine en relatief succesvolle natiestaat als Nederland zagen inwoners dit ding in de 19de eeuw als een bedreigende vorm van schaalvergroting.

Vermoedelijk een zinnetje dat gewoon paste tussen het voorgaande en het volgende. De werkelijkheidswaarde is vermoedelijk absoluut nul, of er in ieder geval heel dicht bij. Hier is dat volgende:
  Voor etnische minderheden binnen hun grenzen fungeerden Europese natiestaten al helemaal niet als oikos.

En dat 'etnische minderheden' is natuurlijk de intellectueel geparfumeerde versie van "Joden".
    Ja, dat Europese natiestaten al helemaal niet als oikos fungeerde voor de Joden, is natuurlijk waar. de Joden hadden namelijk hun eigen oikos: een geloofsovertuiging die stelt dat ze superieur waren aan de bewoners van die Europese natiestaten. En als je je ergens superieur voelt, voel je je er natuurlijk niet thuis.
    Gevolgd door:
  Vooral in de eerste helft van de 20ste eeuw is het blazoen van de natiestaat bezoedeld geraakt.

De geparfumeerde versie van "HOLOCAUST!!!!" .
    Waarop het hier noodzakelijk is op te merken dat als je je een paar duizend jaar lang beweegt in een omgeving ten opzicht waarvan je je superieur voelt, dat het bijzonder waarschijnlijk is dat je op een gegeven moment iets vervelends zal overkomen, en dat als je dan dat idee van je eigen superioriteit niet opgeeft, je nog meer vervelends zal overkomen.
    En dat Olaf Templeman niets geleerd heeft van die laatste ervaring, blijkt als volgende:
  Misschien dat de Britse historicus Mark Mazower

Vergeet dat 'Britse' in 'Britse historicus'. Dat is hetzelfde als als "Nederlandse kameel", ter aanduiding van een kameel die toevallig in Artis woont. Mark Mazower, leert een snelle check op het internet, is een Grieks-Joodse historicus, die voornamelijk over Grieks-Joodse en aanverwante onderwerpen schrijft.
    En hier is de boodschap van de Grieks-Joodse historicus:
  ... Mark Mazower - geen expliciet pleitbezorger van Europa, wel een groot kenner van de Europese geschiedenis - de code van dit hek kan kraken. Zijn belangrijkste boek is Dark Continent (1998), vertaald als Duister continent, Der dunkle Kontinent en Le continent des ténèbres, in elke Europese natiestaat een omschrijving van het Europa der natiestaten.

Oftewel: misschien niet een Grieks-Joodse boodschap, maar in ieder geval wel een Joodse boodschap.
    Oftewel: Thierry Baudet, luister naar de Joden: de natiestaat deugt niet. En zij kunnen het weten, want zij zijn superieur.

In 2013 begon de media-elite met haar hetze tegen Zwarte Piet. Tempelman staat natuurlijk vooraan in de rij (de Volkskrant, 02-11-2013, column door Olaf Tempelman):
  Niet alle boeken bereiken de mensen die ze moeten lezen. Olaf Tempelman brengt mens en boek bij elkaar.

Een boek voor...

Waarom Nicolaas van Myra Sinterklaas verpakt van Jan Carel Zadoks moet lezen

... Op 16 november stapt de bisschop van Myra in Groningen van de stoomboot. Het valt nu al te voorzien dat hij dan een tros microfoons onder zijn baard krijgt van media die vinden dat hij wat uit te leggen heeft. Alle reden om goed ingelezen aan wal te stappen. Een absolute must is Sinterklaas verpakt, een bloemlezing uit de verzameling sinterklaaspapier van collectioneur Jan Carel Zadoks.
    Na doorname van dit werk kan Sint alle bashers en likers van zijn kurkzwarte knecht in één oneliner van Woody Allen van repliek dienen: 'Traditie? Dat is de illusie van blijvendheid.' Sinterklaas verpakt vormt niet alleen het bewijs van Sints zelfcorrigerend vermogen, maar ook van zijn modebewustheid en opportunisme.    ...

Deze redactie heeft een interessant boek te lezen voor negers: Negers verpakt, een bloemlezing uit de verzameling hiphop-rappers van collectioneur Carel Jan Skodaz. Negers verpakt vormt het bewijs van de modebewustheid en opportunisme van negers. Die kunnen zich dus makkelijk aanpassen.

Na de vrolijkheid rond Zwarte Piet, weer tijd voor het serieuzere werk (de Volkskrant, 26-10-2013, door Olaf Tempelman):
  Non-fictie | De essays van Jürgen Habermas

Meeslepende Europese inzichten

De Duitse geleerde Jürgen Habermas (84) krijgt op 6 november de Erasmusprijs, vooral ook voor zijn essays over een democratisch Europa. .

Jürgen Habermas: Een toekomst voor Europa
Samengesteld door Paul Schnabel.
Uit het Duits vertaald door Jabik Veenbaas. Boom; 112 pagina's; euro 14,90

Uit de Wikipedia-pagina uitleg of detail (opgeslagen 28-10-2013) over Jürgen Habermas: 'In de filosofische traditie is Habermas niet los te denken van de Frankfurter Schule of ook wel de kritische theorie waarvan Habermas de tweede generatie vormt. In de beginperiode was hij dientengevolge ook gevoelig voor de invloeden die de eerste generatie, vertegenwoordigd door Theodor Adorno en Max Horkheimer, heeft ondergaan van onder anderen Georg Lukács en Karl Marx en later Herbert Marcuse.'
    Uit deze gegevens kunnen we zonder een enkel probleem  de complete sociaal-culturele positie van Habermas destilleren. Want Habermas is dus qua denken verwant aan Theodor Adorno (Joods), Max Horkheimer (Joods), Georg Lukács (Joods), Karl Marx (Joods) en Herbert Marcuse (Joods). Oftewel: het denken van Habermas is puur Joods.
    Over deze Habermas is nu een boek gepubliceerd, samengeteld door Paul Schnabel, voormalig directeur van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Paul Schnabel is Joods.
    Over het boek door Paul Schnabel en over Jürgen Habermas is nu een recensie geschreven door Olaf Tempelman. Olaf Tempelman is Joods (tussen twee haakjes: de term Joods staat hier voor een substantieel deel van Joodse afkomst - tot nu toe altijd voldoende gebleken voor het verkondigen van 100 procent Joods gedachtengoed).
    Uit die boek over Jürgen Habermas gaan we nu zijn opvattingen over Europa vernemen. Opvattingen waar Paul Schnabel (Joods) en Olaf Tempelman (Joods) het kennelijk van harte mee eens zijn.  Hier zijn die opvattingen:
  In het Europa dat Habermas waarneemt, is de democratische natiestaat, leuk of niet, in rap tempo een archaïsche constructie geworden ...
    ... In tijden van grote veranderingen en economische crisissituaties hebben mensen de neiging hun toevlucht te nemen tot 'zogenaamd natuurlijke vormen van identiteit'. Zoals daar zijn: de natiestaten. Maar de uitgeholde soevereiniteit van de natiestaat is een fait accompli. Miljoenen nostalgische burgers zullen de natiestaat waarin gekozen politici het verschil konden maken, niet kunnen reanimeren ...
    Het vastklampen van Europeanen aan hun natiestaten zet een rem op verdere Europese politieke eenwording. ...
    Snelle politieke eenwording van Europa is een absolute noodzaak ...
    Representanten van natiestaten hebben de neiging culturele verschillen te pas en te onpas te presenteren als breuklijnen of 'historische feiten waaruit een integratieblokkade valt af te leiden'. Habermas past ervoor 'een politiek vereiste modernisering' van Europa weg te zetten als 'een afgedwongen homogenisering'.
    ... Bij Angela Merkel neemt Habermas geen enkele visie waar, wel 'een sluw en boosaardig spel van dethematisering'. In bijna elk essay in Een toekomst voor Europa wordt Merkel gehekeld. Onder haar is het Duitse zelfbeeld 'er een van vermeende nationaal-staatkundige normaliteit' geworden. Door haar toedoen 'lijkt zich midden in Europa opnieuw een zelfgenoegzame kolos te hebben gevormd'.    ...
    Geen woord op af te dingen, maar zie het maar eens voor elkaar te krijgen. Habermas betoonde zich in geen van zijn geschriften een liefhebber van de menselijke onderbuik, terwijl in Europa's recente geschiedenis onderbuikgevoelens zich steeds weer mengden met nationale sentimenten, en de ontdekking van een probaat middel daartegen laat nog op zich wachten.
    Kinderen worden niet met een nationaal bewustzijn geboren, stelt Habermas terecht, het is 'een met bestuurlijke middelen bevorderd product'. Natiestaten zijn creaties uit de 19de eeuw, historische onderbouwingen van nationale gevoelens zijn vaak 'fictief'. Dat is in veel gevallen aantoonbaar. Maar om de Britse historicus Neal Ascherson te parafraseren: 'Het gevoel te behoren tot een afzonderlijke culturele traditie, het idee van 'etnische identiteit', kan subjectief zozeer waar zijn dat het verandert in een objectief sociaal-politiek feit, ongeacht de leugentjes die ter versiering worden gebezigd.'

En Tempelman is het er natuurlijk hartelijk mee eens:
  Hoe je voorkomt dat een Europese politieke eenwording snel stukloopt op de taaiheid van de natiestaat, is een vraag waarmee je bij het dichtslaan van Een toekomst voor Europa blijft zitten. Habermas belijdt zijn visie het meest uitgesproken op pagina 71: 'Het cynische defaitisme van de zogenaamde realist, die niet begrijpt dat ook de zwartste diagnose ons niet ontslaat van de verplichting om naar het betere te streven, is wel zo'n beetje mijn structurele vijand.'

Kortom: al het denken dat we hier tegen zijn gekomen is puur Joods denken: het afschaffen van de natiestaten, het afschaffen van de grenzen, zodat de nomaden in haar karren met ronde wielen (Arnon Grunberg, Joods: "Residenten hebben karren met vierkante wielen" uitleg of detail ).

Wat voor Nederland geldt, geldt natuurlijk ook voor alle Europese buitenlanden, met andere namen voor de poppetjes (de Volkskrant, 23-11-2013, column door Olaf Tempelman):
  Niet alle boeken bereiken de mensen die ze moeten lezen. Olaf Tempelman brengt mens en boek bij elkaar.

Een boek voor...

Waarom Marine Le Pen The National Front and French Politics van Jonathan Marcus moet lezen

Jean-Marie Le Pen: 'Jeanne d'Arc hield van de Britten, áls die in hun eigen land bleven. Op dezelfde manier zeggen wij: we haten de Turken niet, we houden van Turken in hun eigen land.'
    Jean-Marie Le Pen: 'Ik zeg niet dat de gaskamers niet hebben bestaan, ik heb ze niet zelf gezien. Maar ik geloof dat het een klein detail is in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog.'
    Dat je zonen en dochters niet mag afrekenen op ideeën en daden van ouders is in Nederland al vaak geconcludeerd ... Maar wat doe je als een kind minder duidelijk met het gedachtegoed van de ouders breekt? ...

Ach, Marine Le Pen heeft het al zo vaak gezegd, maar toen had Olaf Tempelman natuurlijk zijn oren dichtgestopt. Ten einde deze verbinding te kunnen maken:
  Marine Le Pen heeft de boedel van het Front National van haar vader overgenomen zoals Anna Freud dat deed met die van de psychoanalyse. Allebei de jongste dochter, allebei filles de papa.

Je pleegt een gelijkstelling met een figuur die jouw uitkomt, met als enige overeenkomst: vader-en-dochter, en daarna gebruik je die willekeurige gelijkstelling om de gelijkgestelde partij zwart te maken. Methode en niveau: "Hitler schijt - Jij schijt - Ergo: Jij bent een Hitler".
    Voor we de conclusies gaan trekken, nog wat van dit moois:
  Jonathan Marcus schreef in 1996 een boek over 'the resistible rise of Jean-Marie Le Pen' ... Na lezing van The National Front and French Politics kan ... verzekeren dat het Front National vanwege haar vaders interpretatie van de periode 1940-1945 de komende eeuw nog ongeliefd is in Israël. Het woord antisemitisch wordt daar vaak gebruikt, maar bij de entourage van J.M. Le Pen kun je er moeilijk omheen. Het adjectief 'neofascistisch' mag van Marcus ook. In sommige buitenlandse kranten gebruiken ze dat voor de PVV.

Dus J.M. Le Pen is antisemitisch, en ook zijn entourage, de enige genoemde relevante entourage zijnde die van Marine Le Pen, is dat ook. En ook neofascistisch.
    Grappig genoeg geeft Tempelman , in zijn geloofsijver, onbedoeld een aanwijzing van hoe juist dit allemaal is:
  Het adjectief 'neofascistisch' mag van Marcus ook. In sommige buitenlandse kranten gebruiken ze dat voor de PVV.

Oftewel: de buitenlandse kranten en Olaf Tempelman vinden de PVV neofascistisch. Nu weet iedereen met enig gezond verstand in Nederland dat de PVV dat beslist niet is. Waarmee dus ook het waarheidsgehalte van de verhalen over Marine Le Pen tot dat niveau teruggeschroefd kunnen worden.
    Het voorgaande is allemaal al vele malen eerder gezien, in deze verzameling. Maar Tempelman voegt hier iets nieuws aan toe:
  als de sympathie voor dat gedachtegoed, zoals bij Mussolini's volbloedfascistische kleindochter Alessandra, één geslacht overslaat (wat bij alcoholisme ook voorkomt)?

Hetgeen de redactie, tezamen met de andere observaties van Tempelman, in de tussentitel wat treffender samenvat:
  Tussentitel: Onfrisse politiek ideeën: net als alcoholisme kunnen ze erfelijk zijn

Nu wordt er op deze website nog steeds vanuit gegaan dat wat Joden mogen, ook niet-Joden is toegestaan. Dus als de Joodse meneer Tempelman mag wijzen op de erfelijkheid van niet-Joodse ideeën die hem niet bevallen, mogen niet-Joden wijzen op Joodse ideeën die hen niet bevallen. En dat als Joden beweren dat het doorgeven van die ideeën een kwestie van erfelijkheid is, dat niet-Joden erop mogen wijzen dat de doorgifte van die door hen afgekeurde Joodse ideeën erfelijk is. Bij deze. Dus. De Joodse nomadistische , parasiterende , staat-hatende, overheid-hatende, sociale-samenleving-hatende uitleg of detail (alle drie), neoliberale roof- en aanverwante ideeën zij dus, volgens Olaf Tempelman, erfelijk. Een stelling met aanwijzingen bestaande uit op zijn minst 8000 jaar lang praktisch ervaring.

Het is vakantie en Olaf Tempelman mag een keertje de stek van Bert Wagendorp op pagina 2 vullen. Met natuurlijk dezelfde Nederland- en nationale statenhaat als van cultuurgenoot Bert (de Volkskrant, 17-08-2015, column door Olaf Tempelman):
  Fort Denemarken

Politie-auto's met blonde, geüniformeerde Vikingen omsingelen mij op de E45 tussen Flensburg en Aabenraa. Op de eerste Deense parkeerplaats langs het asfalt stellen ze zich op in een rij bij het linkerportier. Alle keren dat ik eerder in mijn leven door uniformen van de weg werd geplukt, lag die weg in het voormalige Oostblok. ...
    Pas als ze mijn hele auto binnenstebuiten hebben gekeerd op zoek naar Syriërs, Soedanezen en substanties ... is er een douanier die ontdooit. Van hem hoor ik dat de Deense grenspolitie auto's bij de Duits-Deense grens steekproefsgewijs controleert en dat de mijne in de prijzen is gevallen. Stel dat ik lid was geweest van het Duitse Peng Collective dat ons oproept vluchtelingen Fort Europa binnen te smokkelen zoals ze vroeger het Oostblok werden uitgesmokkeld. In Fort Denemarken was ik mooi met mijn Syriërs tegen de lamp gelopen. ...

Natuurlijk is het botte schande dat Denen proberen "vluchtelingen" uit hun land te houden, want "Denk maar aan de Joden ...".
  Bovenstaande vond plaats voordat het Deense equivalent van de PVV, de Dansk Folkeparti (DF), bij de parlementsverkiezingen ruim 20 procent van de zetels behaalde.

... en aan de PVV! Levensgevaarlijk, die PVV:
  De uiterste consequentie van kiezers die hoge muren tegen migranten eisen, is immers een verdere groei van anti-immigratie-partijen en het herstel van nationale grenscontroles. The New York Times-commentator Ross Douthat stelde in de Volkskrant dat 'het verlangen naar nationale controle over het immigratiebeleid weleens minstens zo gevaarlijk kan zijn voor het Europese project' als Griekenland in de eurozone.

Vooral voor de EU. En die EU, dat is de droom van nomaden en nomadisten zoals Joden met "Geen grenzen"-obsessie.
  Robuuste grenscontroles komen tegemoet aan dezelfde sentimenten: ons dorp blijft Deens en wordt goed bewaakt. Maar wat doorgaat voor zelfbehoud, is zelfbedrog.

Daar zullen de Joden hun uiterste best voor doen. Met deze middelen:
  Tussentitel: Een glimp van zowel het verleden als de toekomst

Smeerlapperij met de holocaust, waarmee ze een nieuwe uitlokken.

De volgende is een geval van plaatje met praatje. Dat wil zeggen: het gaat om een eindejaars foto-bijlage, en ter adstructie staat er wat tekst bij. Die in dit geval is van onze Olaf Tempelman. Het onderwerp: het onderwerp waaraan de halve oplage van de Volkskrant is besteed in 2015: de immigratiegolf van haatbaardige Midden-Oostiërs (de Volkskrant, fotobijlage, 31-12-2015, door Olaf Tempelman):
  Mensen zijn migranten, altijd en overal

Tegen migratie zijn is als iets hebben tegen de wind. Zorg maar eens dat die ophoudt met waaien.

Met meteen al in de kop iets dat op deze website het eerst geïntroduceerd is in de rubriek Termen als "onzin", maar ook valt in de categorieën "retorische trucs", "denkfouten" en "leugens" - voor de volledigheid ook hier even de omschrijving ervan:
  Onzin
Uitspraken waarvan bedoeld wordt dat ze op de werkelijke wereld slaan, maar dat niet doen. ...
    Een andere veelvoorkomende categorie is die van de alles-insluitende of niets-insluitende uitspraken: "Iedereen is menselijk" of "Niemand is gemiddeld" . Zelfs indien waar, heb je hier niets aan, want bijvoorbeeld dat eerste geldt zowel voor de grootste heilige als de grootste schurk.

Of in meer populaire termen:"Als je hele Aarde met één meter ophoogt, hoeft niemand meer te bukken"...
    Dus maar meteen over naar de subkop, met daarin meteen de tweede en derde retorische truc, die van de stroman en van zwart-wit-maken . Je kan uitstekend tegen (im)migratie van moslims of negers zijn, en voor (is: niet tegen) die van Duitsers of Engelsen. Dan ben je dus niet 'tegen migratie'. Dus Olaf Tempelman bestrijdt een stelling die (bijna) alle tegenstanders van (im)imigratie niet aanhangen, door de stelling die ze wél aanhangen zwart-wit te maken.
  Denen die een hekel hebben aan de Deense Volkspartij vertellen de volgende grap over de schepping van de eerste Deen. God nam klei, kneedde een romp en ledematen en boetseerde daarna zorgvuldig een hoofd. De Deen had amper een mond gekregen of hij deed hem al open: 'Ga van mijn land af, vreemdeling!'
    Dat zinnetje rolt vaker uit de mond van mensen die vinden dat een stuk aarde van hén is. ...

Riposte: "Uit de mond van degenen die lekker rondgetrokken hebben, Joden en dergelijke, en nu hongerig zijn, rolt voortdurend het zinnetje: "Rot op van dat aardappelveldje want dat pikken wij in".
  Als mensen in de wij-vorm praten over tijden waarin zij niet leefden - wij wonen hier al duizend jaar! -, dan bedoelen ze met 'wij' hun voorouders. Maar woonden die wel hier? Een aanzienlijke groep Nederlanders heeft een of meer ouders die van elders kwamen.
    De groep die onder zijn grootouders of overgrootouders migranten heeft zitten, is nog groter. ...

Oftewel: "De nomaden zeggen tegen de mensen van het veldje met aardappels: wij mogen jouw aardappels inpikken omdat je grootouders ze niet verbouwd hebben".
  Dat migratiestromen Europeanen uitzonderlijker voorkomen dan ze een geschiedenis lang zijn geweest, heeft misschien te maken met de Europese natiestaten.

Nee. Het heeft te maken dat er geen eerlijke winst zit in rondtrekken, in een beschaafde omgeving.
  Een oorzaak daarvan is dat Europa in de Middeleeuwen een open ruimte was waarin volksstammen veelvuldig verhuisden.

Een leugen: dat 'veelvuldig' is "veelvuldig op een termijn van 1000 jaar", de lengte van de Middeleeuwen. Op een termijn van 100 jaar is het "zelden".
  Migratiestromen zijn de continuïteit in elke geschiedenis waarin rekening wordt gehouden met feiten. Ze gingen aan natiestaten vooraf, en gingen na de komst van natiestaten door.

Migratiestromen zijn situaties van niet-evenwicht, die een uitzondering zijn, een zeldzaamheid, ten opzichte van de situaties van evenwicht ertussen . Zonder evenwicht en stabiliteit, geen beschaving.
    De volken die voortdurende rondtrekken, kunnen alleen in hun onderhoud voorzien door te stelen van degenen die thuisblijven en de producten maken.
    Olaf Tempelman houdt hier een pleidooi voor het parasitisme. En natuurlijk met name het Joodse parasitisme.
    En alle parasitisme is kwaadaardigheid.
    Oké, dat was het artikel. De geschreven tekst  bij de fotoverzameling. Van De Nieuwe Nederlanders. Hier is die verzameling Nieuwe Nederlanders (de originele pagina's waren anders vormgegeven - de portretten zijn er uit gehaald):
 
 
 
 

Dus Olaf Tempelman willen niet alleen het aardappelveldje inpikken, maar de eigenaren van dat veldje wegjagen. Deporteren.
    Maar dat is dan ook volkomen terecht. Want wat voor soort mensen bewonen nu dat aardappelveldje? Dit soort mensen (de Volkskrant, 12-03-2010, column door Olaf Tempelman):
  Vrijgevigheid - een klassieke Hollandse deugd?

Tussentitel: Het juiste midden tussen spilzucht en gierigheid

Mijn minst prettige ervaring met Nederland vloeide voort uit Bulgaarse corruptie. Winter 1997 had ik urgent een Bulgaars visum nodig en toog naar het consulaat in Scheveningen. Voor een visum dat in 1996 een paar tientjes had gekost vroeg een niet zo vriendelijke dame mij ineens 140 gulden. Ik keerde mijn portefeuille om en kwam aan 139 gulden 80. Niet genoeg meneer. Pinnen kon niet, een pinautomaat was niet in de buurt, het consulaat was nog een half uur open. Er zat niets anders op dan te proberen van een gulle Nederlander op straat 20 cent te bemachtigen. In het kwartier dat volgde legde ik de situatie uit aan tenminste tien voorbijgangers. Geen van hen peinsde erover mij die twee dubbeltjes te geven. ...
    Over de Nederlandse volksaard ...

Nederlanders zijn asociaal en gierig. En (de Volkskrant, 20-11-2010, column door Olaf Tempelman):
  Pampers, sigaren en afgezakte pantalons

We moeten het maar even op ons laten inwerken: meer nog dan die stoet semicriminele PVV'ers heeft Rob Oudkerk aan het welzijn van de Nederlandse bevolking bijgedragen. Onderzoek wijst het uit. Een meerderheid van de mensen voelt zich nagenoeg nooit zo prettig als bij het verorberen van een 24 karaats schandaal. ...

Nederlanders zijn schandaalbelust en semi-crimineel.
   Nee, voor de betere mens moet je zoeken onder de fraaie types op de foto's: al die edele lieden die in het bezit zijn van bruine ogen, zwart haar en een niet-blanke huid, liefst van de soort creool of moslim. Dat zijn tenslotte ook de beschaafdste streken op Aarde ...
    Dus is het volkomen terecht om te streven naar te verdwijnen van de blanke mens uit Europa, en hem te doen vervangen door de edel-mens uit het Midden-Oosten en Afrika:

Waaraan Olaf Tempelman dus met volle kracht verder werkt.

Wat bijvoorbeeld gebeurde in het katern Vonk, dat onder leiding staat van cultuurgenoot Kustaw Bessems, met behulp van het grootste sloopmonster van deze tijd: het anti-democratische EU-imperium uitleg of detail (de Volkskrant, 19-03-2016, door  Olaf Tempelman):
  Europa als utopie en als monster

Het artikel is opgezet als een "Voor en tegen". Met een "Voor en tegen"-kop. Maar dat is natuurlijk alleen een retorische truc. Valsheid in geschrifte. Oplichting. Fraude. Jouw geld op mijn bankrekening. Joodsisme . Verder uitgewerkt elders uitleg of detail . Hier gaat het om dit deel:
  Het wapen dat tegen Brussel in stelling wordt gebracht heet democratie.

Opvallend: democratie als "wapen". Tempelman heeft dezelfde hekel aan democratie als Arnon Grunberg.
  In reactie op het Brusselse visioen van een ever closer union hebben tegenstanders in de lidstaten een ander utopisch idee nieuw leven ingeblazen: dat van de vergaande directe democratie.

Dezelfde bloedhekel aan democratie als Arnon Grunberg.
  Wie het gedachtengoed van GeenPeil en andere digitale democratie-ijveraars ontleedt, ziet dat oude ideeën van anarchisten, radicaal democraten, libertair socialisten en radenrepublieken aan een tweede leven zijn begonnen.

"Democratie is Communisme!"
  De wedergeboorte van radicale ideeën over directe democratie kan niet los worden gezien van de digitale revolutie. GeenPeil is online geboren. Zonder internet geen Oekraïne-referendum.

"Democratie is het Internet ... !"
  Online is geen onderwerp zo specialistisch of mensen 'met gezond verstand' vellen er min of meer publiekelijk een oordeel over. Geen voorheen onaantastbaar instituut of het wordt gewantrouwd, aangevallen of in twijfel getrokken. De rechterlijke macht wordt gewantrouwd ('D66-rechters'), medisch specialisten worden gewantrouwd ('online vind je betere behandelingen'), exacte wetenschappers worden gewantrouwd ('voor het karretje van de klimaatlobby').

" ... en het internet is dom!"
  In kleine en relatief eenvoudige gemeenschappen waar met vergaande directe democratie is geëxperimenteerd - van de door Bakoenin geïnspireerde anarchistische communes in Rusland ...

"Democratie is Communisme!"
    Want democratie doet dit:
  Van Jean-Claude Juncker is de veel geciteerde uitspraak: 'We weten wel wat we moeten doen maar we weten niet hoe we herkozen worden als we het doen.' Dat is een gecamoufleerde adhesiebetuiging aan Singapores Kishore Mahbubani, een van de bekendste denkers die vraagtekens plaatsen bij democratie. Mahbubani vertelt graag dat verstandig of noodzakelijk beleid in democratieën eindeloos wordt uitgesteld. Politici willen immers herkozen worden. Denkt u dat Singapore 's werelds hoogste milieubelastingen zou heffen als er een referendum over was gehouden?
    Stel dat de details van het Europese eenwordingsproces steeds in referenda aan de inwoners van de lidstaten waren voorgelegd - zouden we dan ooit een Europese Unie hebben gehad?

Tempelman denkt dat dit een argument is tegen democratie. Wnt Tempelman is een door joodsisme bezeten geobsedeerde en maniak:
  Je kunt betogen dat Europa maar zeer ten dele verantwoordelijk is voor de negatieve dingen waarmee het wordt geassocieerd. Verhofstadt kan al die kiezers uitleggen dat de oplossing van de problemen schuilt in méér Europa - in 2016 heeft hij te maken met tegenstrevers met een heel andere oplossing: méér referenda - om Europa te stoppen.

Het is een bij bijna ieder ook maar enigszins redelijk mens bekend  herkenningsteken voor geobsedeerden en maniakken: degenen die roepen dat als een beetje van iets niet werkt, je er veel van moet nemen. En werkt het contraproductief, dan nog eens een keer verdubbbelen.

Waarna we weer een boek gaan uitdelen. Deze keer is de gewaardeerde ontvanger de voorzitter van  de Duitse anti-immigratiepartij AfD: Frauke Petry. Het aftellen naar de nieuwe holocaust kan beginnen (de Volkskrant, 19-03-2016, door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Wie wil, kan stellen dat de doorbraak van populistisch rechts in drie Bundesländer onderstreept dat Duitsland tegenwoordig een heel gewoon land is. Alternative für Deutschland (AfD) lijkt daarbij in vergelijking met andere Europese anti-immigratiepartijen een tamelijk nette beweging. ...

Die is weer mooi: die andere partijen zijn smerig, AfD is iets minder smerig. Volgens de smerige aanwrijver , Tempelman, Joods.
  Het boegbeeld van de partij, Frauke Petry, had op het oog ook voorzitster kunnen zijn van een gemeenteraadsfractie van de Grünen. Haar discours is enigszins anders. Daarmee hoopt zij 'een verstikkende politieke correctheid' te doorbreken. ...

Oftewel: Tempelman beweert hier dat hij het in dit artikel niet over de holocaust gaat hebben. Want wie het over de holocaust gaat hebben in verband met weerstand tegen immigratie, doet aan een een verstikkende politieke correctheid.
  Haar uitspraak dat grenswachten illegale vluchtelingen moeten kunnen neerschieten ...

Een leugen: de journalist vroeg of het sluiten van de grenzen ertoe zou kunnen leiden dat er op vluchtelingen zou worden geschoten, wel wetende dat dit zo is, en Petry was niet doortrapt of achterdochtig genoeg om dat te ontkennen, waarop de joodsistische journalist er van maakte dat ze had gezegd dat er op vluchtelingen moet worden geschoten, waarop de rest van de Joodsen en joodsisten dat allemaal overnamen en als enige kenmerk aan Petrry hingen en hangen: "Frauk Petry, die vindt dat er op vluchtelingen moet worden geschoten ...". Als iemand die uitdrukking ooit gebruikt, heb je te maken met een Jood of een joodsist. Zoals Olaf Tempelman. En:
  Haar uitspraak dat  ... leidde in politiek correcte kringen meteen tot beroering. Der Spiegel voorzag Petry's naam van het adjectief 'gevaarlijk'.

Onder 'politiek correcte kringen' vallen vrijwel het gehele bestuur en media.
  Op haar affiches komt Petry met statistieken over vluchtelingen ...: '13 procent analfabeten, 77 laagopgeleiden. Überraschen kann das nur Träumer und Verdränger'.

Volgens de 'politiek correcte kringen'  bestaat de vluchtlingenstroom uit, achtereenvolgens: "Het zijn allemaal apothekers, tandartsen en ingenieur", "Het zijn allemaal vrouwen" (bijvoorbeeld bij Pauw) of  "Het zijn allemaal kinderen" (de laatst variant uitleg of detail ), afhankelijk van de specifieke bron en het specifieke tijdstip. Dit wordt natuurlijk bevestigd door het algehele niveau van beschaving van Syrië en de rest van het Midden-Oosten ...
  Wat de voorvrouw van de AfD mogelijk verdringt, is de recente geschiedenis van Europa.

En daar is 'ie: holocaust. Het ultieme bewijs van "geen argumenten". Kijk maar:
  Gelukkig is een van de beste boeken over Europa in de 20ste eeuw, Dark Continent van de Britse historicus Mark Mazower, in het Duits vertaald. ...

Hé, dit komt bekend voor... Even zoeken ... En wat vinden we hierboven (de Volkskrant, 05-10-2013, door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Waarom Thierry Baudet Dark Continent van Mark Mazower moet lezen

Ook Thierry Baudet, EU-scepticus, moet, onder een dikke stroom geparfumeerde beledigingen niveau "teringlijer", het boek van de Joodse historicus lezen. Het boek waarin de geschiedenis van Europa wordt teruggebracht tot één ding: de holocaust. Dus ook Olaf Tempelman ziet van Europa slechts één ding: de holocaust. Iets dat geldt voor bijna alle Joden. Reden om niets dat komt van Joden aangaande dit soort onderwerpen te vertrouwen. Ze willen maar één ding: wraak nemen op blanke Europeanen. En daarom willen ze ook al die haatbaardige moslimimmigranten binnenhalen.

Maar dat was het nog niet voor deze dag, zaterdag 19-03-2016. In het katern Vonk (van Joods collega Bessems)mocht Tempelman verder met het slopen van de Europese culturen. Met behulp van het grootste sloopmonster van deze tijd: de EU. Het Europese Imperium uitleg of detail  (de Volkskrant, 19-03-2016, door  Olaf Tempelman):
  Europa als utopie en als monster

Het artikel is opgezet als een "Voor en tegen". Met een "Voor en tegen"-kop. Maar dat is natuurlijk alleen een retorische truc. Valsheid in geschrifte. Oplichting. Fraude. Jouw geld op mijn bankrekening. Joodsisme :
  Stel dat mensen niet zo'n afkeer hadden van halfslachtigheid, doormodderen, weeffouten en andersoortige onvolkomenheden. Dan zou de Europese Unie het nu zeker makkelijker hebben. Wie onderzoeken bekijkt naar het welbevinden van mensen wereldwijd ... Zou een marsmannetje die onderzoeken onder ogen krijgen, dan zou het zomaar kunnen concluderen dat de Europese Unie de beste plek op aarde is om te wonen.

Een vuile gore leugen, nog een keer herhaald. Dit heeft minder dan nul-komma-niets met de Europese Unie te maken. Deze situatie was al zo lang voor de Europese Unie. Dit heeft gaat alleen over Europa. Zonder Unie. Dit is typisch Joodse valsheid in geschrifte. Oplichting. Fraude. Jouw geld op mijn bankrekening. Joodsisme .
  Helaas heb je maar weinig mensen die zeggen: laten we blij zijn met die halfslachtige EU die alsmaar doormoddert, aan de Europese eenwording danken we een historisch lange periode van vrede en een welvaart die tot vrij kort geleden niet ophield met stijgen.

Bijna dezelfde leugen. Dubbelop. Onder de EGKS en de EEG was er stijging, die grotendeels ophield met de Unie.
  Volgende:
  'De vijand van iets goeds is vaak iets beters', stelde de Britse historicus Timothy Garton Ash.

Volgende Joodse truc: Valse Profeten. Timothy Garton Ash is een aartskosmopoliet en cultuursloper.
  Juist door haar 'succesformule' heeft de Europese Unie, kun je zeggen, alles in zich om onvrede en gescheld over zich af te roepen.

Derde (of vierde) Joodse truc: de mensen hebben bezwaar tegen de EU vanwege haar (niet-bestaane) successen.  Hier wordt  bezwaarmakers uitgemaakt voor dom en leugenachtig. De werkelijkheid, zoals gewoonlijk, omgekeerd: de Joodse auteur is dom en leugenachtig. Het kan ook zijn: zeer doortrapt en leugenachtig zijn, natuurlijk.
  Dat de Europese Unie in haar huidige crisis is beland,

Geen retorisch truc maar pure domheid. Tegenspraak. Contradictie.
  In dit klimaat van malaise hekelen steeds meer Nederlanders Europa's gebrek aan democratie. Dat is opvallend, want vóór de komst van de euro, de financiële crisis - die niet in Europa begon - , de eurocrisis en de Griekse crisis, lagen weinig Nederlanders wakker van Europa's democratisch tekort.

Goorheid: alsof het feit dat er nu meer mensen bezwaar hebben het dictatoriale karakter van de EU ook maar voor een seconde afdoet aan de aard van die kritiek.
  Met de euro en de oostwaartse uitbreiding kreeg een deel van de Nederlanders voor het eerst te maken met onvoordelig Europees beleid. De financiële crisis, de Griekse crisis en de vluchtelingencrisis versterkten anti-Europees ressentiment. Het referendum van 6 april heeft in feitelijk opzicht niets met de euro, de Poolse arbeidsmigranten, de Griekse noodleningen en de Syrische vluchtelingen te maken, maar in emotioneel opzicht alles.

Idem. Met alweer een contradictie met het voorgaande: dit is allemaal EU-beleid. Het EEG-beleid was geen bezwaar tegen, wat dat ging over economische zaken. Pas met de EU begon de imperiumbouw.
  Het wapen dat tegen Brussel in stelling wordt gebracht heet democratie.

Opvallend: democratie als "wapen". Die Templeman heeft kennelijk dezelfde hekel aan democratie als Arnon Grunberg. Zo zijn er niet zo veel. Hadden we al vermeld dat Arnon Grunberg ook Joods is ...?
  In reactie op het Brusselse visioen van een ever closer union hebben tegenstanders in de lidstaten een ander utopisch idee nieuw leven ingeblazen: dat van de vergaande directe democratie.

Dezelfde bloedhekel aan democratie als Arnon Grunberg.
  Wie het gedachtengoed van GeenPeil en andere digitale democratie-ijveraars ontleedt, ziet dat oude ideeën van anarchisten, radicaal democraten, libertair socialisten en radenrepublieken aan een tweede leven zijn begonnen.

"Democratie is Communisme!"
  De wedergeboorte van radicale ideeën over directe democratie kan niet los worden gezien van de digitale revolutie. GeenPeil is online geboren. Zonder internet geen Oekraïne-referendum.

"Democratie is het Internet ... !"
  Online is geen onderwerp zo specialistisch of mensen 'met gezond verstand' vellen er min of meer publiekelijk een oordeel over. Geen voorheen onaantastbaar instituut of het wordt gewantrouwd, aangevallen of in twijfel getrokken. De rechterlijke macht wordt gewantrouwd ('D66-rechters'), medisch specialisten worden gewantrouwd ('online vind je betere behandelingen'), exacte wetenschappers worden gewantrouwd ('voor het karretje van de klimaatlobby').

" ... en het internet is dom!"
  In kleine en relatief eenvoudige gemeenschappen waar met vergaande directe democratie is geëxperimenteerd - van de door Bakoenin geïnspireerde anarchistische communes in Rusland ...

"Democratie is Communisme!"
    We zijn ondertussen best wel ver weg van de EU, hè... Maar zo gaat dat met geobsedeerden en maniakken .
    Nog vele woorden verder komen we weer terug bij het onderwerp:
  Van Jean-Claude Juncker is de veel geciteerde uitspraak: 'We weten wel wat we moeten doen maar we weten niet hoe we herkozen worden als we het doen.' Dat is een gecamoufleerde adhesiebetuiging aan Singapores Kishore Mahbubani, een van de bekendste denkers die vraagtekens plaatsen bij democratie. Mahbubani vertelt graag dat verstandig of noodzakelijk beleid in democratieën eindeloos wordt uitgesteld. Politici willen immers herkozen worden. Denkt u dat Singapore 's werelds hoogste milieubelastingen zou heffen als er een referendum over was gehouden?
    Stel dat de details van het Europese eenwordingsproces steeds in referenda aan de inwoners van de lidstaten waren voorgelegd - zouden we dan ooit een Europese Unie hebben gehad?

Tempelman denkt dat dit een argument is tegen democratie. Want Tempelman is een door joodsisme bezeten geobsedeerde en maniak:
  Je kunt betogen dat Europa maar zeer ten dele verantwoordelijk is voor de negatieve dingen waarmee het wordt geassocieerd. Verhofstadt kan al die kiezers uitleggen dat de oplossing van de problemen schuilt in méér Europa - in 2016 heeft hij te maken met tegenstrevers met een heel andere oplossing: méér referenda - om Europa te stoppen.

Het bij bijna ieder ook maar enigszins redelijke mens bekende herkenningsteken voor geobsedeerden en maniakken: degenen die roepen dat als een beetje van iets niet werkt, je er veel van moet nemen. En werkt het contraproductief, dan nog eens een keer moet verdubbbelen.
    Er stonden nog veel meer woorden in het artikel. Ook in die woorden stond geen letter over die andere, werkelijke, kant van de EU, zoals beloofd door de kop en de opmaak: de EU is een monster.
    Conclusie: het echte monster is Tempelman's joodsisme .
    Maar dat wisten we al.

Extra kracht krijgen je woorden als je ze kwijt kan op de ereplaatsen in de krant. Onder het hoofdredactionele commentaar staat tegenwoordig het rubriekje Stekel. In welke richtingen de Stekels steken moge bekend zijn - aanleiding is het Oekraïne-referendum - weet u wel: die kans om tegen Europa te stemmen. Hartstikke fout, dus (de Volkskrant, 07-04-2016, rubriek Stekel, door Olaf Tempelman):
  Klassevijandige entiteiten

Het is sympathiek dat de Groningse SP protesteert tegen ambtenarenvocabulaire à la 'cofinancieringsconstructies'. ...

Wat heeft dit nu weer met het Oekraïne-referendum te maken? Anwoord: Helemaal niets. Maar het is nodig voor de volgende zet:
  Echter: het vocabulaire van beleidsmakers uit voormalig socialistisch Europa was nog beduidend stuitender. Als die repten van 'klassevijandige entiteiten', bedoelden ze winkeliers en priesters, 'collectivisatie' stond voor het afpakken van grond, 'benutting van agro-industrieel potentieel' voor het wegbulldozeren van dorpen.

Dat is dus stap 2: van ambtenaren-vocabulaire naar Koude Oorlogsvocabulaire - de strijd om wie de lelijkste woorden kon verzinnen voor "ruilverkaveling", "efficiëncy", "schaalvergroting" en "de werking van de markt".
    Maar wat heeft dit te maken met ambtenarentaal in Groningen? Dit:
  Wie meent dat de SP zich sinds 1972 ver van dit soort socialisme heeft verwijderd, moet de argumentatie eens bestuderen waarmee zij tegen het associatieverdrag met Oekraïne heeft geageerd.

Ah ha! We moeten de argumentatie bestuderen die de SP in Groningen heeft aangevoerd om tegen het  associatieverdrag met Oekraïne te stemmen. Waarom speciaal die in Groningnen is een raadsel, maar vermoedelijk heeft dat iets te maken met die koppeling naar die ambtenarentaal, die weer nodig was voor de introductie van die communistische taal.
    Wat eigenlijk vanzelf spreekt want iedereen zou toch moeten weten dat de SP louter bestaat uit stalinisten van het oude stempel.
    Maar wat waren dan die argumenten van de SP die volledig gelijk zijn aan het Stalinistisch redeneren?
    Helaas, dat komen we niet te weten, van Olaf Tempelman. Wel zijn conclusie:
  Alleen als je je in rare marxisties-leninistiese bochten wringt, kun je beweren dat afwijzing zowel 'beter voor Europa' als 'beter voor Oekraïne' is. Zeg dan gewoon: beter voor Moskou.

Ah ha! Dus iedereen die beweert heeft dat het beter is voor Europa zowel als Oekraïne om tegen dit verdrag te stemmen, is een stalinist van de oude stempel.
    Hier is overduidelijk sprake van geestelijke storing van het hoogste niveau, maar we gaan het toch even uitwerken. Ten eerste: Olaf Tempelman heeft er gloeiend de pest over in dat het verdrag met Oekraïnee in verworpen. Daarbij zijn zijn gedachten gegaan naar de tijden van de Koude Oorlog, de strijd tegen de residentie, oftewel: hij ziet dat verdrag in het kader van een Koude Oorlog. En van die Koude Oorlog wilde hij een link leggen naar de tegenstanders van dat verdrag. Nu was het volstrekt ridicuul om dat te proberen voor de mensen van GeenStijl of van het Burgerforum. Maar wie hadden zich er nog meer tegen uitgesproken: alleen de PVV en de SP. En van die twee is het makkelijkst een link te leggen met de Koude Oorlog voor de SP.
    En zo ontstond het stukje vol kortsluitingen van Olaf Tempelman: het gaat allemaal om de haat tegen de residentie, net als bij cultuurgenoot Grunberg. Het willen vernietigen van de residente West-Europese culturen ten gunste van het Joodse en joodsistische kosmopolitisme. Kijk maar (de Volkskrant, 07-04-2016, door Fokke Obbema):
  De boosheid krijgt opnieuw een stem

... viert het 'nee'-kamp de overwinning bij het Oekraïne-referendum. ...
    Politiek is dat een nederlaag voor het establishment, maatschappelijk delft kosmopolitisch denkend Nederland het onderspit tegen de eurosceptici.

Haal hier eerst even de leugens uit: 'de eurosceptici' is de onderste tweederde van Nederland, en 'kosmopolitisch denkend Nederland' is al sinds de jaren 1980 aan de macht en volstrekt dominant in Nederland. De nederlaag is niet in de maatschappelijke, maar in de democratische macht. De kosmopolitisten regeren elitocratisch. Met vooraan, zoals boven gezien, de joodse kosmopolitisten. Ze haten democratie, want "het volk" is niet "democratisch" - in hun ogen.

De onthullingen volgen elkaar nu in razend tempo op. Olaf Tempelam was zo als de dood zo bang voor ten eerste de Nee-stem van de burger en nog erger: de Nee-stem van de SP, dat hij er de meest woeste analogieën uit de Koude Oorlog bij haalde. Die doodsnood moet hem naar de keel gegrepen hebben. Hier, twee dagen later, zijn reactie op de actuele terreuraanslagen van de moslims: (de Volkskrant, 09-04-2016, rubriek Een boek voor..., door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Welk boek moet de man/vrouw van de week lezen? Olaf Tempelman raadt 'de ongelovige' Angst van Thich Nhat Hanh aan - met 'wijsheid om stormen te doorstaan'.

Het interessante van het begrip 'ongelovige' dat radicale moslims hanteren ... Zo kan het dat data als 11 september, 13 november en 22 maart angst zaaien in brede kring. We zijn bijna allemaal geschikte doelwitten voor terreuraanslagen. Menig 'ongelovige' kan daarom deze weken behoefte hebben aan een boek dat helpt angsten te bezweren.
    ... Angst - Wijsheid om stormen te doorstaan van de Vietnamese boeddhistische monnik Thich Nhat Hanh .. voor deze rubriek gesuggereerd voordat de aanslagen in Brussel plaatsvonden. De beroemde monnik, bijna 90, ziet om zich heen een angstklimaat dat gestaag in intensiteit toeneemt. ... Wie zich ervan bewust wordt, weet Thich Nhat Hanh, wordt én minder boos én minder bang. ...

Voor de moslim moet je apert niet bang worden. "Want moslims zijn semieten en nomadisten uit het Midden-Oosten. En Joden zijn semieten en nomadisten uit het Midden-Oosten. En wie vandaag bang wordt voor moslims is morgen misschien bang voor Joden".
    Is het enig zinnige verband denkbaar tussen het tot in het volstrekt absurde bang zijn voor de Nee-stem van de residente bevolking en die van de SP in het bijzonder, en het totaal niet bang moeten zijn voor de nomaden uit het Midden-Oosten die daadwerkelijke gruwelijke aanslagen plegen in het westen.

Een kleintje maar eentje die laat zien waar het allemaal vandaan komt: het nomade(-istisch)-zijn (de Volkskrant, 27-06-2016, door Olaf Tempelman):
  Waarom moeten oom Tom en oom Richard de EU uit?

De twee zussen van Olaf Tempelman zijn getrouwd met een Brit En zij zijn na de Brexit hun liefde voor het understatement even kwijt.

...De campagne die mijn jongste zus voerde was wat explicieter. 'Please vote IN!', schreef ze op haar blog, waarin zij continentale openheid betrachtte over de merites van de EU. ...
    De hardste anti-Europese noten om te kraken, zegt zij achteraf, waren de moeders van klasgenootjes van haar oudste dochtertje die hun hart hebben verpand aan Jeremy Corbyn. De Labour-leider kreeg met moeite een 'remain'-advies uit zijn strot, zijn aanhangers trokken zich daar niets van aan: die zijn moeilijker van hun overtuigingen af te brengen dan Che Guevara of Trotski. ...

Dat gewone volk dat tegen de elite stemde zijn allemaal vuile terroristische communisten!
    Ter contrast een scheldpartij van dat xenofobe en racistische blanke Hollandse volk (de Volkskrant, 27-06-2016, ingezonden brief van Eric Holleman, Voorschoten):
  Desnoods dom

Regenten die het referendum verafschuwen verbazen zich dat de Engelsen uit de EU willen. De EU verhoogt immers de gemiddelde welvaart! Misschien moeten ze zich afvragen of de gemiddelde welvaart hetzelfde is als de welvaart van de meerderheid. Maar daarvoor moeten die regenten een beetje wiskundig onderlegd zijn. De meerderheid is niet zo dom als de regenten denken en heeft die welvaartsstijging niet als zodanig ervaren.
    Wat is democratischer: stemmen bij een duidelijk ja/nee referendum of stemmen op een partij die maar gedeeltelijk jouw idealen representeert en die vervolgens een coalitie vormt met een andere partij die helemaal niet jouw idealen vertegenwoordigt? Het is arrogant en ondemocratisch om het volk niet zijn eigen - desnoods domme - keuzes te laten maken.
    Moderne, welvarende landen als Denemarken en Zwitserland omarmen het referendum voor belangrijke beslissingen. Heinrich Heine zei het al: 'Alleen als de wereld vergaat zit je in Nederland beter. Daar gebeurt alles 50 jaar later.'

Wat is het toch glashelder dat die Joodse stem de stem van de puurste Kwaadaardigheid is.

En in dit soort kanteltijden laten ze hun stem extra hard horen. Nog van dezelfde dag als het voorgaande (de Volkskrant, 27-06-2016, rubriek Stekel, door Olaf Tempelman):
  Holodomor

'Op het Holland Festival ...' ... de ... film die op muziek wordt gezet stamt uit de Sovjet-Unie van 1930 en toont de onderdrukking van arme boeren door rijkere boeren (koelakken).  ...

Oftewel: er was een weerzinwekkende tweedeling ontstaan van een kleine groep mensen die veel te veel hadden ten opzicht van een hele grote groep met veel te weinig. Daartegen werd iets ondernomen: nivellering.
    Dat is dus de strijd die Jezus gevoerd heeft tegen het "Winner takes all" van de Joodse cultuur onder het motto: "Het verdrijven van de Geldwissleaars uit de Tempel". Binnen het Jodendom heeft Jezus die strijd verloren. Tot op de dag van vandaag gaan de Joden intuïtief en keihard voor de zaak van de winnaar. Tot in het absurde zoals Amerika laat zien. Een zaak die ze zeer effectief bevorderen door de meest indringende vormen van propaganda:
  Kort na de voltooiing van de film zette Stalin zich aan de oplossing die de film bepleit: de collectivisatie van de landbouw. De hongersnood die daarop volgde ging de geschiedenis in als de holodomor en kostte talloze miljoenen het leven. Bij de hongerdoden kwamen de honderdduizenden koelakken én arme boeren die de kogel kregen.

Daarnaast had Stalin de hele leiding van de communistische partij en het leger plus een deel van de bevolking laten vermoorden, en de rest opgesloten in gevangenkampen in Siberië. Zodat het geen wonder was dat de Duitsers heel Rusland hebben veroverd en de opvolger van Hitler nu heel Europa regeert vanuit Berlijn.
    Aldus de Joodse propaganda.

Olaf mag nog een Stekeltje vullen. Wie zijn als volgende aan de beurt om gestoken te worden? (de Volkskrant, 01-08-2016, rubriek Stekel, door Olaf Tempelman):
  NaDENKen

Waar partijen over zwijgen is vaak veelzeggender dan waar partijen zich over uitspreken.
    Vijf zomers geleden gebeurden er nare dingen op Utøya en klonk de vraag: waar blijft de reactie van Wilders?    ...

Juist ja ...
    Dat wordt nou toch nooit gevraagd na islamitische aanslagen aan A. Pechtold. F. Halsema, J. Cohen enzovoort die allemaal mede-verantwoordelijk zijn voor de moslimaanslagen. Geen moslims, geen moslimaanslagen.
    Trouwens, wat is jouw reactie op die aanslagen, Tempelman ...?
    Gore hypocriet!
    Maar we zijn nog niet klaar met de tekst:
  De lijsttrekker van de PVV is ook een begaafd twitteraar. In het taoïsme is zwart dezelfde kleur als wit.

Zeg gore hypocriet... Hoe weet jij dat Wi;lders een begaafd twitteraar is? We lezen er nooit iets van of over in de Volkskrant waar jij toegang toe hebt, gore leugenaar ...
    En wat heb jij "getweet" over de moslimaanslagen? Weet je nog wel van een paar jaar terug? Die aanslagen van deze lieden (de Volkskrant, 29-03-2014, rubriek Een boek voor..., door Olaf Tempelman):
  Een boek voor...

Kikker en de vreemdeling heeft Geert Wilders in 10 minuten uit. En er is meer te lezen.

...    Een boek om ook oog te krijgen voor de mooie kanten van de islam: Islam in beeld - Kunst en cultuur van moslims wereldwijd (red. Mirjam Shatanawi).    ...
    Als het allemaal bevalt, is er ook nog de wat zweverige Mohammed-biografie van Karen Armstrong. In de woorden van de hoofdpersoon: 'Ware rijkdom is de rijkdom van de ziel.' .

Je had het over de mooie kanten van de islam
    Nou, wat zeg je nu, vuile smeerlap...?
    Vuile landverrader!

De vuile smeerlap is op familiebezoek geweest. Nee, natuurlijk niet Nederland. Ook niet Engeland, zoals de vorige keer. Nee, het is dit keer nog verder weg. En waar denk je aan als je het over verwegge familie gaat hebben ..." (de Volkskrant, 10-08-2016, column door Olaf Tempelman):
  Afstand

...    Vorige maand was ik in Argentinië, waar niemand Wilders kende. ...

... aan Geert Wilders. Want Geert Wilders wil voorkomen dat Nederland overspoelt wordt met zwarten en moslims, en Joden willen juist wél dat Nederland oerspoelt wordt met zwraten en moslims. Vrij (im)migratie, noemen ze dat.
  ... niemand Wilders kende. Echter: ze waren daar wel grofweg bekend met de Europese politieke stroming waarvan zijn partij van een flinke afstand gezien deel uitmaakt. ... Argentijnen staken mij als Europeaan bepaald geen hart onder de riem. ...

Waarin 'Argentijnen' dus betekent "Tempelman's Joodse familie en bijpassende kringen".
  In bijna elk gesprek brachten ze de toestand van Europa ter sprake, vrijwel zonder uitzondering waren ze bezorgd. Nu zijn veel Europeanen dat zelf ook, maar die uiten die bezorgdheid in een kuiser vocabulaire. Eén Argentijnse historicus zei: 'Het is echt niet te geloven wat er bij jullie gebeurt. In Oostenrijk waren bijna weer nazi's aan de macht gekomen.' Daarmee doelde hij dus op die Oostenrijkse presidentsverkiezingen van april, die de kandidaat van de FPÖ, een partij de Oostenrijkers zelf netjes 'populistisch' noemen, op het nippertje verloor.

Vindt Tempelman dus ook: de FPÖ zijn nazi's.
  Van een flinke afstand bleken veel mensen het zo te zien: de EU is bezig uit elkaar te vallen, de Brexit is nog maar het begin, de Russische en de Turkse dictators doen er alles aan het stervensproces van de EU te versnellen, de autoritaire verleiding steekt overal in Europa weer de kop op, het is te hopen dat 'die vrouw uit Duitsland' nog iets kan doen.

Typisch de blik van de Joden en joodsisten . (Die laatste is natuurlijk "Iedereen welkom" Merkel).
    Kortom, wat Tempelman hier schetst als de blik van buitenaf is dit: het is een strijd tussen degenen die Europa willen overspoelen met moslims en negers, en degenen die daar tegen zijn. Tussen Joden (en joodsisten ) en nazi's.

Het besef van het bestaan van een fundamentele klassenstrijd tussen een kosmopolitisch parasiterende elite en de gewone burgers begint steeds verder door te dringen, en gevaarlijke proporties aan te nemen. Vindt de kosmopolitische Jood. Die met een N=1 voorbeeld, ook wel geheten "anekdotisch bewijs" , zijn familie inzet (indien waar) om het tegendeel te bewijzen (de Volkskrant, 12-08-2016, column door Olaf Tempelman):
  Kloof

Beantwoord de volgende vraag en maak kans op een EU-vlag: Wat hebben een pro-Europese laagopgeleide en een anti-Europese hoogopgeleide gemeen? Dat ze niet bestaan? Thierry Baudet is hoger opgeleid dan Jesse Klaver. Het antwoord moet volgens mij zijn: dat we weinig over ze horen omdat ze de grote tegenstelling van onze tijd niet bevestigen.    ...

Ronde 1 in het bewijs. Thierry Baudet is het altijd en immer gegeven voorbeeld. Dat is omdat Thierry Baudet de enige van "de hogeropgeleiden" is die zich in het openbaar uitspreekt tegen Europese Imperium.
    Wat kunnen ze toch goed liegen, hè, die Joden ...
    Verder:
  Het idee van een kloof tussen hoog- en laagopgeleiden begon een jaar of tien geleden aan een onstuitbare opmars. Eerst hoorde je het af en toe, daarna wekelijks, tegenwoordig is er nauwelijks nog een probleem dat er níet mee wordt verklaard. Mocht het er bij u niet zijn ingestampt: met Europa's hoogopgeleiden gaat het steeds beter, ze profiteren van de globalisering en de EU en hebben geen last van migratiestromen; met de laagopgeleiden gaat het steeds slechter, zij incasseren overal de klappen van, waardoor ze hun toevlucht zoeken tot populistische partijen en nationalisme.

Deel 2 van het bewijs: dat van die kloof is "er ingestampt". Het "erin stampen" is andere terminologie voor "mening die het gevolg is van propaganda". Het hoeft alleen gedaan te worden op die manier als de feiten anders zijn.
    Wat kunnen ze toch goed liegen, hè, die Joden ...  
  Zonder simplificaties kun je nergens iets over zeggen en ruwe indicaties van tegenstellingen helpen ons problemen beter te begrijpen. Echter: als ze eindeloos worden herhaald in, worden het vertekeningen van de werkelijkheid en stigmatiseringen van bevolkingsgroepen.

De stelling van Tempelman, lid van de kosmopolitische elite: "De kosmopolitische elite wordt gestigmatiseerd". Oftewel: de kosmopolitische elite zijn "goede mensen".
    Wat kunnen ze toch goed liegen, hè, die Joden ...
    Verder:
  Daags na de Brexit kwam de jongste van mijn twee Britse zwagers op een familiefeest zijn leuke hoogopgeleide oom tegen die in een kosmopolitische baan prima verdient en die helemaal off the record vertelde wat hij had gestemd. Mijn zwager ging door het lint. Kosmopolitische oom grijnsde: 'Ik wil er verder geen ruchtbaarheid aan geven.' Mijn andere Britse zwager heeft een fietsenzaak. Wat ontdekte hij deze zomer: aardig wat jonge hoogopgeleide klanten die lekker in Europa gaan fietsen stemden voor de Brexit.

Het N=1 voorbeeld van de stelling. Uit eigen familie.
    De leugen kan niet gecontroleerd worden. (Let op normaliter geldt in dit soort omstandigheden: "De waarheid kan al dan niet gecontroleerd worden" - bij gebruikers van retorische trucs zoals deze en de meeste andere Joden geldt: "De leugen kan al dan niet niet gecontroleerd worden").
  Daags na de Brexit kwam de jongste van mijn twee Britse zwagers op een familiefeest zijn leuke hoogopgeleide oom tegen die in een kosmopolitische baan prima verdient en die helemaal off the record vertelde wat hij had gestemd. Mijn zwager ging door het lint. Kosmopolitische oom grijnsde: 'Ik wil er verder geen ruchtbaarheid aan geven.' Mijn andere Britse zwager heeft een fietsenzaak. Wat ontdekte hij deze zomer: aardig wat jonge hoogopgeleide klanten die lekker in Europa gaan fietsen stemden voor de Brexit.

En dan de mooiste:
  Laten we ze 'hoogopgeleide nationalisten' en 'laagopgeleide kosmopolieten' noemen - je stuit constant op 'anekdotisch bewijs' van hun bestaan, ze zijn niet met weinigen, maar ze zijn onbruikbaar in het populairste verklaringsmodel van deze tijd.

De omkering der waarden: je gebruikt je N=1 voorbeeld als de norm, en keert de bewijslast om, en beweert dat de werkelijkheid een vorm van "anekdotisch bewijs" is.
    Er is geen groep of volk die zo goed, hardnekkig, zonder blikken of blozen, alsof het gedrukt staat, kan liegen als de Joden uitleg of detail . Ze hebben er een hele staat mee gestolen van een ander volk, en ze proberen ermee de hele westerse beschaving te vernietigen. Om er van te profiteren op dezelfde manier als aasgieren profiteren van de prooi van de leeuw.


Naar PC club , of site home .

 

2 aug.2016