Bronnen bij Termen: dijken, voorbeelden

  Dijken
1, (archaïsch): Structuren van enige decimeters tot enige meters hoogte opgeworpen aan de kant van waterwegen ten einde het water, indien stijgende, binnen die wegen te houden en niet het land te laten overstromen. 2, (pol. cor.): Structuren opgeworpen door Nederlanders om zich te vrijwaren van de zegenende invloed van de buitenwereld, met name indien gebracht door mensen uit die buitenwereld. Tot die zegeningen behoren eerwraak, uithuwelijken, besnijdenis, inteelt, een haatgodsdienst, overlast, criminaliteit, gevaren voor kunstvrijheid, meningsvrijheid onderwijsniveau, enzovoort. Het is bijzonder kortzichtig van Nederlanders om de waarde van die zegeningen niet in te zien en zich er tegen af te schermen net als tegen het water, en vandaar de uitdrukking "achter de dijken", voor het niet-inzien van de zegeningen van de komst van nieuwkomers, en alle andere vormen van nomadisme .

De term "achter de dijken" als aanduiding voor de bekrompenheid van Nederlanders om verworvenheden als eerwraak, uithuwelijken, besnijdenis, inteelt, een haatgodsdienst, overlast, criminaliteit, gevaren voor kunstvrijheid, meningsvrijheid onderwijsniveau, enzovoort, over te nemen van de weldoeners die uit het buitenland komen, is vooral populair bij columnisten. Hier een enkel voorbeeld van iemand die het meent te moeten mengen met een dosis van iets dat hij zelf als "ironie" zal bestempelen, maar natuurlijk niets anders is dan het zwartste cynisme (de Volkskrant, 26-11-2011, column door Bert Wagendorp):
  Mooi land

Tussentitel: Stilte voor het volkslied van het gelukkigste volk ter wereld

Gisteren werden in Tilburg de nieuwe Atlas van de Europese waarden en het daarop gebaseerde boek Respect Man! gepresenteerd. Andermaal bleek dat dit een mooi land is, waar we doorgaans veel te pessimistisch naar kijken.
    Dat blijkt uit elk onderzoek naar de staat van Nederland. Of er nou welvaart wordt onderzocht, welzijn of geluk: Nederland verkeert steevast in de bovenste regionen. ...

Dan legt hij nog even uit dat het toch echt ironisch bedoeld is:
  Vraag ik nu even stilte voor het volkslied van het gelukkigste volk van Europa, de treurmars 'Wilhelmus'.

Om zich vervolgens te wenden richting daar waar bij de auteur de schoen wringt:
  De onderzoekers trekken een paar majeure conclusies uit het onderzoek. De Nederlander lijkt genoeg te hebben van de indivualisering en hij is alle grote veranderingen en ontwikkelingen beu. We worden behoudender en traditioneler.
    We zijn natuurlijk altijd behoudend en traditioneel geweest, alleen hadden we onszelf een paar decennia lang wijsgemaakt dat dat niet zo was. Nu hervinden we ons ware zelf.

Aanloopje: inderdaad: de Nederlanders beginnen de voosheid van de zogenaamde "jaren zestig"-idealen in te zien, zoals permissiviteit uitleg of detail ten opzichte van criminelen uitleg of detail , pedofielen, verkeerstuig, drugsoverlast, enzovoort.
    Maar hier komt de sprong:
  We keren ons volgens de onderzoekers ook steeds meer naar binnen - ook dat is in overeenstemming met ons diepste wezen; we misten destijds zelfs de afspraak voor de Eerste Wereldoorlog. In 1999 zei nog 33 procent van de Nederlanders betrokkenheid te voelen bij de levensomstandigheden van andere wereldburgers. In 2008 was dat nog 8 procent.

We keren ons naar binnen. We zijn van achter de dijken ...
    En er niets ergers in de ogen van nomadisten, als oud-testamentische immigranten als Wagendorp, Grunberg, Pam, Tempelman, enzovoort, tezamen natuurlijk met de nieuwe immigranten als Sitalsing, Sanders, Ramdas (†), dan afkeer van de zegeningen die van buiten komen. Zoals eerwraak, uithuwelijken, besnijdenis uitleg of detail , inteelt uitleg of detail , een haatgodsdienst uitleg of detail , overlast uitleg of detail , criminaliteit uitleg of detail , gevaren voor kunstvrijheid uitleg of detail , meningsvrijheid uitleg of detail , onderwijsniveau uitleg of detail , enzovoort.

Waar het "dijken"-argument ook heel goed werkt (de Volkskrant, 15-05-2014, door Thomas Linders en Sjoerd van Gils, beide studerend aan de Radboud Universiteit Nijmegen):
  Autoritaire wereld noopt tot sterke EU

Een ruigere internationale omgeving vraagt om een sterk Europa. Anders zullen Rusland en China nog succesvoller worden in het zaaien van verdeeldheid.

Tussentitel: EU-loos land dat achter de hoge dijken weer in guldens rekent, is een illusie

Voor de machtswelluste EU-inperiialisten uitleg of detail die de wereld willen veroveren, dus.
    Overigens zijn de eerdere genoemden voor zover bekend ook allemaal sterke tot rabiate voorstanders van de EU, omdat dat minder grenzen betekent en vrijelijker kunnen rondtrekken en parasiteren, dus.


Naar Termen, dijken , of site home ·.

11 jun. 2014