Filosofen: Stine Jensen

Deze redactie moet een zwak hebben voor mevrouw Jansen (ze is oorspronkelijk Deens), want er waren al vele eerdere gelegenheden om eens flink over haar te roddelen. Hier is er zo eentje (novatv.nl, 21-08-2009, door Bas Haan en Ad van Oosten, uitleg of detail ):
  Wetenschappers veroordelen ontslag Ramadan

... Zo betitelen dertien prominente wetenschappers vrijdag in een artikel in de Volkskrant het feit dat de gemeente Rotterdam islamoloog Tariq Ramadan heeft ontslagen. ...

De betreffende 'wetenschappers':
   ... sociologen Mohammed Benzakour en Willem Schinkel, filosofen Stine Jensen en Michiel Leezenberg, econoom Mohammed Rabbae en hoogleraar migratierecht Thomas Spijkerboer. ...

De ene drol die de andere drol een "gebakje" noemt ...
    Mohammed Benzakour: Nederlandhatende berberbarbaar uitleg of detail , Willem Schinkel: gewone blanke Nederlander-hater van beroep uitleg of detail , Michiel Leezenberg: islamiseerder van beroep uitleg of detail , Mohamed Rabbae: buiten categorie uitleg of detail , en Thomas Spijkerboer: je standaard-socioloog: "Meer, meer, meer islam" uitleg of detail .
    Gek, hè, dat ze "toevallig" allemaal al een eigen plaatsje hebben op deze website ...
    Behalve dus mevrouw Jansen.
    Maar eerst dus deze kwestie. Het feit dat een moslim-theoreticus die zich "islamoloog" noemt een positie krijgt onder de noemer wetenschap.
    Misschien hadden we dan Joseph Goebbels kunnen aanstellen als "moraal-wetenschapper" om te helpen bij de uitvoering van het Nuremberg Tribunaal ...
    Maar het het natuurlijk slechts een natuurlijk vervolg op het benoemen van lieden die zichzelf optuigen als "socioloog" en "filosoof" als "wetenschapper" ... De eerste twee hebben niets maar dan ook helemaal niets met het derde te maken, want het derde bestaat bij gratie van de aanname dat er een werkelijkheid bestaat, en de eerste twee beginnen met een principiële ontkenning daarvan: "Onze ideeën zijn werkelijker dan de werkelijkheid".
    En dat laten we ook gewoon in het openbaar weten:
  Sociologen van onder meer de Erasmus Universiteit, de Vrije Universiteit en de Universiteit van Amsterdam veroordelen in harde bewoordingen de "aanhoudende laster" die ervoor heeft gezorgd dat de discussie rond Ramadan ...

Oftewel: "Wie wijst op voor ons belastende feiten, doet aan laster".
  ... de discussie rond Ramadan op een punt kwam "waarop de waarheid niet meer wordt gevoed door feiten maar door beelden".    ...

Oftewel: "Onze beelden zijn feiten, en jullie feiten zijn beelden".
    Merk op: feiten (voorbeeld: islam is onverenigbaar met wetenschap) worden hier niet genoemd.
    Net als de reden voor het ontslag: het meewerken van de moslim aan een islam-oorlogvoerend propagandakanaal ergens in de islamitische wereld daar waar het onderdrukken van niet-islamitische denkbeelden de standaard is.
    De aanduiding daarvan door de wetenschapper:
  ... oordelen zij. "Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok. Zo zijn alle door Ramadan gebouwde bruggen verpulverd." ...

Gunst ...
    Allemaal je archetypische islamofilie: nummer 1: het is exotisch - de stoere kamelenberijder uit de woestijn. De filmische vertolking: Lawrence of Arabia of The Sheltering Sky. En het is immigrant, dus migrant dus sneu/zielig/verrijking/verlossing (doorhalen wat niet van toepassing is - per moment verschillend).
    En daar dus bij:
  ... filosofen Stine Jensen en ...

En dat dus middenin een lange carrière in die richting. Van diverse plaatsen op deze webiste en het archief, te beginnen met een heel oudje, van hier uitleg of detail :
  Portretten: Bokito-vrouwen

Twee rijen portretten van vrouwen met Bokito-relaties - relaties met mannen die geestelijk niet hun evenknie zijn en het voornamelijk van archaïsche aantrekkingskracht en capaciteiten moeten hebben. De eerste rij zijn de knappe, "rechtse", blondines ...

Stine Jensen, literatuurwetenschapper en filosofe en Bokito-deskundige - relatie met Turkse man

Meredith Whitney, financieel analiste - getrouwd met showworstelaar met bijnamen Blackjack, Death Mask en Vampiro Americano

Nicole Brown-Simpson, met naast haar sportheld, man, mishandelaar, en haar moordenaar: O.J. Simpson.


De bijbehorende bron (de Volkskrant, 21-07-2007, door Evelien van Veen):
  'De nieuwe man: een brulaap op een rots'

Literatuurwetenschapper Stine Jensen (35) promoveerde op vrouwen en apen en werd een bekende Nederlander dankzij de Bokito-soap. En, o ja, ze schreef ook over haar Turkse geliefde. Inderdaad, tussen die twee onderwerpen is een verband.

De hype rond Bokito - fascinerend vond Stine Jensen het. Een film die werkelijkheid wordt. Daarbij: we lijken wel geobsedeerd door dieren. 'Dat ijsbeert je Knut ook, de paarden van Marrum. De Dierenpartij, die zo populair is, en die een heel simpel goed-en-fout-beeld hanteert. De mens is het kwade, het dier het laatste onbesmette ideaal: allemaal projectie.'    
    Opeens was ze de deskundige. Ze hielp zelf een handje mee door fluks een nieuwe uitgave van haar proefschrift van vijf jaar geleden op de markt te brengen. Waarom vrouwen van apen houden ...


De liefde voor de harige barbaar zat er dus al vroeg in.

Volgende (de Volkskrant, 19-12-2015, boekrecensie door Aleid Truijens):
  Speurtocht naar wat ons aantrekt in oosterse wijsheid

Tussentitel: Na enige oefening heeft Jensen die overweldigende, orgiastische gewaarwording

Als Stine Jensen de paklijst bekijkt voor het eerste weekend van haar cursus yoga leest ze dat ze beter geen boeken kan meenemen. Geen romans, geen thrillers. Daar is ze even stil van. Geen boeken!
    Haar hele leven heeft ze gewijd aan lezen en schrijven. Ze is filosoof, universitair docent, columnist en programmamaker. Boeken analyseren, kritisch nadenken en verhalen vertellen, dat is haar beroep. Dat ligt in de cursusgroep niet zo lekker. Een medecursist verzekert haar dat hij liever 'mensen leest' dan boeken.
    Wat doet iemand als Stine Jensen, overtuigd atheïst, op een yogacursus? Tijdens de cursus wordt gemediteerd, geschreeuwd, gehuild, gekotst (door onze ik-figuur); er worden groepsgewijs koude douches genomen, lichamen ontgift, tulbanden opgezet, mantra's gepreveld en de goddelijke schepping wordt bezongen. Ze leert dat het 'ik' een illusie is, dat iedere ervaring slechts 'een gedachte' is.    ...

Hoort voor de volle honderd procent bij het syndroom.

Tja, en dan is zo'n figuur als die ramadan natuurlijk het toppunt van aantrekkelijkheid, want ook nog een de uitstralunbg van een intellectueel.

Maar goed, ook in dit geval bleek de barbaar, hoe verrassend, dus een barbaar te zijn (de Volkskrant, 12-03-2018, door Geerten Waling):
  Waar blijven de excuses voor de kritiekloze omhelzing van Tariq Ramadan?

De academische carrière van Ramadan, die zoveel bewonderaars betoverde, is gebaseerdop drijfzand.

We leven in puriteinse tijden. ...
    Een ander voorbeeld van hypocrisie in het publieke oordeel is de Egyptisch-Zwitserse islamgeleerde en 'salafi reformist' Tariq Ramadan, die sinds een maand in een Franse gevangenis verblijft. Hij zit in voorarrest vanwege meerdere aanklachten van seksueel misbruik en verkrachting, onder meer van minderjarige meisjes. De aanklachten komen uit Zwitserland, Frankrijk en nu zelfs Amerika. De slachtoffers zaten in kwetsbare posities, zochten steun bij de wijze Ramadan, die vervolgens op gruwelijke wijze misbruik maakte van zijn overmacht.
    Wat een plotwending! De brave huisvader, de vrome moslim, de knappe theoloog... Niets bleef overeind. Goede verstaanders waren heus al wel gewaarschuwd voor die Ramadan, kleinzoon van de oprichter van de Egyptische moslimbroederschap, die betaald werd door salafisme-supersponsor Qatar. ....
    De westerse media smulden van zijn zijige verhalen over verzoening en vrede en op universiteiten was Ramadan sluw ingesprongen op het postmoderne discours om zijn neo-salafisme salonfähig te maken. Maar in zijn koranklasjes voor de moslimachterban sloeg hij een heel andere toon aan. Dat blijkt wel: hij heeft nog altijd een trouwe schare van jonge, militante moslims in West-Europa. Telkens als hun goeroe in opspraak komt, komen zij in actie. ...
    Het masker is nu echt gevallen. Ramadan begon ooit als wetenschapper bij de Zwitserse Université de Fribourg, maar navraag daarnaar leidde deze week tot de onthutsende mededeling dat de man daar nooit medewerker, laat staan hoogleraar, was. Hij gaf - vrijwillig - een wekelijks uurtje koranles! Kortom, Ramadans academische carrière in Oxford en Rotterdam, die zoveel bewonderaars betoverde, is gebaseerd op drijfzand.
    Wat nu? Wel, deze puriteinse tijd vereist excuses. Oprecht berouw, met tranen, van iedereen die Ramadan ooit een hand boven het hoofd heeft gehouden. Mensen als Benzakour en Jensen, maar vooral de gemeente Rotterdam en de Erasmus Universiteit. Zij hebben hun burgers en studenten immers blootgesteld aan een nepprofessor, een salafist en een sexual predator bovendien. Zij moeten door het stof. Diep door het stof.

Mooie woorden.
    Natuurlijk waren er ook mense die detsijds al waarschuwden:
  ...    Toen Ramadan tussen 2007 en 2009 triomfen vierde in Rotterdam - als prominent adviseur van de gemeente in het integratiedebat en als hoogleraar Identiteit en Burgerschap aan de Erasmus Universiteit - verzetten onder anderen Amanda Kluveld en Henk Krol zich al tegen de kritiekloze omhelzing van deze knuffelsalafist. ...

Maar toen was het al als nu:
  ... Dit tot irritatie van een breed front van knuffelaars, zoals Mohammed Benzakour en Stine Jensen, die voor Ramadan in de bres sprongen. ....

Maar ja, de barbaar bleek dus een barbaar:
  ... Wel, deze puriteinse tijd vereist excuses. Oprecht berouw, met tranen, van iedereen die Ramadan ooit een hand boven het hoofd heeft gehouden. Mensen als Benzakour en Jensen ....

Ach, ach, zo'n deerntje toch ...

Maar ze had een reactie (de Volkskrant, 14-03-2018, ingezonden brief van Stine Jensen, Amsterdam):
  Tariq Ramadan

Uiteraard neem ik afstand van het recent bekend geworden wangedrag van Tariq Ramadan. Sterker nog, het is hoog tijd voor een grondig onderzoek naar #metoo in de wetenschap (O&D, 12 maart). Het kritische stuk dat ik 9 jaar (!) geleden samen met Mohamed Benzakour schreef, ging vooral over de columns van Amanda Kluveld - zij betoogde dat Ramadan geen goede wetenschapper zou kunnen zijn, omdat zijn geloof hem beperkingen oplegt - en over de verplichting om als hoogleraar nevenfuncties te melden en de rol die een gemeente mocht spelen bij aanstellingen in de wetenschap in een destijds tamelijk overspannen, islamofoob klimaat.
    Geerten Waling en ik zijn het op één punt stevig met elkaar eens: Ramadan zal terecht moeten staan voor de beschuldiging van verkrachtingen. Dat ik excuses zou moeten aanbieden, omdat ik burgers en studenten zou hebben blootgesteld aan Ramadans wangedrag, gaat te ver.

Stoer! Dat laatste.

Maar ook die houding is gaan schuiven, blijkt nu bijna vijf jaar later, en de aanleidng om deze verzameling te maken (telegraaf.nl, 05-12-2022, door Kitty Herweijer, uitleg of detail ):
Fel op de barricaden voor een controversieel figuur

Stine Jensen over Tariq Ramadan: ’Pijnlijk dat ik hem heb verdedigd’


Fel op de barricade voor een controversieel publiek figuur, omdat je denkt dat hem onrecht is aangedaan, maar er jaren later achter komen dat je de plank daarmee missloeg. Het overkwam de bekende cultuurfilosoof en voormalig Wie is de mol-deelnemer Stine Jensen. In de zesdelige Human-podcast De zaak Ramadan gaat ze op onderzoek uit om te begrijpen hoe ze ertoe kwam om het in 2009 publiekelijk op te nemen voor islamtheoloog Tariq Ramadan.

Een bruggenbouwer, hervormer en inspirator, zo werd Ramadan aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam onthaald in 2007. De eloquente Zwitserse theoloog met Egyptische roots trok volle zalen. Zijn populariteit nam goeroe-achtige proporties aan binnen de islamitische gemeenschap. Maar niet iedereen was fan: Ramadan werd door critici beschuldigd van het spreken met een dubbele tong: liberaal naar buiten, maar aartsconservatief en homofoob naar zijn eigen achterban.

„Wie een hond wil slaan, vindt altijd een stok. Zo zijn alle door Ramadan gebouwde bruggen verpulverd”, stond in de felle open brief die Jensen met andere prominente intellectuelen ondertekende. Zijn ontslag noemden ze ’schijnheilig’.

Controverse

„Ik wílde vooral graag iemand zien die bruggen bouwt”, reflecteert Jensen nu. „Later dacht ik: heb ik het als feminist zitten opnemen voor een man met zeer conservatieve ideeën?”

Ramadan werd ontslagen na aanhoudende controverses: voor de Erasmus Universiteit was zijn optreden op de Iraanse staatstelevisie PressTV de druppel. Maar vanaf het begin van zijn aantreden was hij al een controversieel figuur als kleinzoon van Hassan al-Banna, de oprichter van de islamistische Moslimbroeders in Egypte. Banden met de Moslimbroederschap heeft Ramadan zelf altijd ontkend.

„Caroline Fourest schreef in 2004 al Frère Tariq”, zegt Jensen. De conclusie van Fourest was toen al niet mals: ze onderbouwt in haar boek dat Ramadan een fundamentalist is en zich precies van dezelfde terminologie als de Moslimbroeders bedient. Zijn agenda is niet om bruggen te bouwen, maar juist te radicaliseren, en dan met name goed opgeleide moslims die in hem een rolmodel zien.

Die kritiek van Fourest bereikte Jensen destijds niet, reconstrueert ze in de podcast, maar wel andere islamcritici die in het publieke debat bleven herhalen dat Ramadan er een dubbele agenda op nahield. „Dat is voor mij een les geweest: kijk naar andere bronnen, ook de Franse. En hou de feiten voor ogen in plaats van af te gaan op wat je eigen bubbel vindt.”

Keerpunt

Tijdens #MeToo in 2017 kwam het keerpunt voor Jensen. Ramadan werd door meerdere vrouwen beschuldigd van verkrachting. „Toen dacht ik: wat is dit eigenlijk voor man? Voor wie heb ik het in godsnaam opgenomen? De verhalen van de vrouwen zijn echt schokkend. Ik vind het pijnlijk dat ik zo iemand heb verdedigd.”

Ramadan-criticus van het eerste uur Fourest komt in de podcast ook uitgebreid aan het woord. „Door met haar te praten viel bij mij helemaal het kwartje. In Frankrijk heb je een heel aanwezige tak in het debat van seculier feminisme. Daardoor begreep ik het ongemak over dit soort casussen en mijn eigen positie veel beter.”

Jensen vervolgt: „Als je in die tijd feminist was, dan was je multiculti, zat je aan de linkerkant van het politieke spectrum en verdedigde je minderheden, daar ging ik helemaal in mee. Nu denk ik: nee, ik ga niet als feminist op het malieveld staan voor de boerka. Maar er zijn veel feministen die vinden dat je dat wel moet doen.”

Toegeven dat je het helemaal mis hebt gehad blijft lastig, denkt Jensen. „Je zou het veel vaker moeten doen, en het zou moeten worden aangemoedigd, maar vaak word je er in het publieke debat juist voor afgestraft. Ik vond het in eerste instantie moeilijk om toe te geven dat ik het niet bij het juiste eind had. Maar als je dat eenmaal toegeeft, ontstaat er ook ruimte. Denken is van mening durven veranderen.”

Ach, ach, ach ...
    Ach, ach, ach, ach, ach ...
    De hoogtepunten:
  ...    „Caroline Fourest schreef in 2004 al Frère Tariq”, zegt Jensen. De conclusie van Fourest was toen al niet mals: ze onderbouwt in haar boek dat Ramadan een fundamentalist is en zich precies van dezelfde terminologie als de Moslimbroeders bedient. Zijn agenda is niet om bruggen te bouwen, maar juist te radicaliseren, en dan met name goed opgeleide moslims die in hem een rolmodel zien.
    Die kritiek van Fourest bereikte Jensen destijds niet, reconstrueert ze in de podcast ...

Eén van de aspcten van de cognitieve dementie: die Caroline Fourest heeft haar destijds wel bereikt, want die Caroline Fourest heeft ook deze redactie bereikt, die bij Ramadan-zaak niet [persoonlijk betrokken was, en voor wie dat slechts één van de velesoortgelijke zaken was.
    Die Caroline Fourest heeft haar wel bereikt, maar is detsijds door haar gestoorde politiek-correcte waarnemingsfilter niet in het brein toegelaten en/of eruit verwijdeerd.
    Niet willen weten ...

Maar goed, nu heeft ze haar lezen dus gebeterd ...

Forget it, but.

De mentaliteit zit er nog steeds in.

Tot op het bot.

Staat er hier ook boven:
  ...    Jensen vervolgt: „Als je in die tijd feminist was, dan was je multiculti, zat je aan de linkerkant van het politieke spectrum en verdedigde je minderheden, daar ging ik helemaal in mee.  ...

En daar gaat ze nog steeds helemaal in mee, leert het volgende geval, van slechts een paar maanden eerder, aangebracht door GeenStijl uitleg of detail (nrc.nl, 14-07-2022, column door Stine Jensen, uitleg of detail ):
  Breid het gymnasium uit met Arabisch

Ik sloot het brugklasjaar van mijn dochter af met een ouderborrel in het Amsterdamse Beatrixpark en raakte aan de praat. Ik was (te) lang niet op een borrel geweest, en trapte enigszins bruusk af: „Zijn we met veel kakkers?”
    Ik hoefde maar om me heen te kijken om te constateren dat de groep aanwezige ouders van de jonge gymnasiasten niet bepaald divers was. Het aantal kakkers viel mee, ik telde een paar polo’s. Bij wat doorvragen, bleek het clubje overwegend witte ouders zeker niet één pot nat: een aantal (onder wie ik zelf) hadden bijvoorbeeld een andere dan de Nederlandse nationaliteit. Maar, vrijwel zonder uitzondering: hartstikke hoogopgeleid.
    Moest hier iets veranderen ...

Een eerste aanname: de beschreven teostand is onwenselijk.
    Het wordt geformuleerd als vraag, maar dat is natuurlijk slechts een retorische truc:
  ... en zo ja hoe? ... Uiteráárd moest hier iets veranderen.    ...

De retorische truc zijnde de retorische vraag.
    Retorische trucs zijn natuurlijk ook al een totale "no no" voor filosofen ...
    Gepaard gaande met nog twee:
  ... en zo ja hoe? In ons midden bevond zich een onderwijseconoom met een andere culturele achtergrond dan de Nederlandse, ze had zelf ook op een categoraal gymnasium gezeten. Uiteráárd moest hier iets veranderen.  ...

Het Ad verecundiam: het beroep op eerbiedwaardigheid van een geciteerde ('onderwijseconoom'), en ten tweede een Non sequitur: uit het feit dat de geciteerde anderscultureel is volgt niet dat de geciteerde deskundig is.
  ... en zo ja hoe? In ons midden bevond zich een onderwijseconoom met een andere culturele achtergrond dan de Nederlandse, ze had zelf ook op een categoraal gymnasium gezeten. Uiteráárd moest hier iets veranderen. ...

Direct gevolgd door de redenatie die de geciteerde kennelijk hanteert:
  ... ‘Het is van de zotte dat een gymnasium in de hoofdstad op geen enkele manier de populatie van de stad reflecteert.” ...

Een G. Wekker redenatie: "De populatie van de UvA moet de samenstelling van Amsterdan weerspiegelen" uitleg of detail .
    Onjuist, omdat zowel UvA als gymnasium selecteren op vaardigheden, en de vaardigden van de samenstelling van Amstrerdam niet gelijk hoeft te zijn aan de vaardigheden van UvA of gymnasium.
    En dat in de praktijk ook niet is:
  ... Dat dit zo is, is niet per se de schuld van gymnasia, die houden zich namelijk keurig aan de wet: alle leerlingen met een vwo-advies zijn van harte welkom. Amsterdam probeert met een lotingssysteem vriendjespolitiek te voorkomen.    ...

Het probleem kan dus meteen gedelegeerd worden naar de vwo-advies fase.
    Jensen kiest een ander vervolg:
  ...    Is er dan wellicht een andere barrière voor ouders met een niet-westerse migratie-achtergrond? ...

Waar middels dat 'een andere' staat de aanname: "Er is een barrière voor ouders met een niet-westerse migratie-achtergrond om hun kinderen op het gymnasium te krijgen".
    Met een waardeoordeel, want 'barrière' suggereert dat het iets is dat niet te maken heeft met de relevante competentie.
    Gevolgd door een alinea over de samenstelling van diverse gymnasia.
    Volgende alinea:
  ...    Zou het niet een goed idee zijn, opperde de onderwijseconoom, om bijvoorbeeld iets aan het curriculum te doen en naast Grieks en Latijn klassieke Arabische talen te geven om zo het gymnasium aantrekkelijker te maken voor een bredere groep? ...

Met weer meerdere aannames. Als eerste:
  Ouders met een niet-westerse migratie-achtergrond kiezen een school op basis van de samenstelling van het vakkenpakket.

En als tweede:
  Alle ouders met een niet-westerse migratie-achtergrond hebben een Arabische achtergrond.

Wat al helemaal niet waar is voor moslims, want ruwweg de helft daarvan in Nederland is Turks, en Turken spreken geen Arabisch maar Turks. Met zelfs een ander alfabet.
    En wat Surinamers, Ghanezen en Kaap Verdianen met Arabisch moeten, is nog veel duisterder.
    Qua logica is het niveau "borrelpraat" inmiddels bereikt en vermoedelijk al onderschreden.
    Dat mag ook, op een borrel.
    Maar dit stond in de krant.
    De filosoof voegt er een andere overtreding aan toe ... :
  ... Natuurlijk, Arabisch! Er is alle reden toe. Aristoteles, baken van de westerse beschaving, danken we aan een vertaling uit het Arabisch; ons numerieke stelsel komt uit het Midden-Oosten.

... : het zoeken van argumenten bij een conclusie.
    Dit argument is overbekend, evenals de weerlegging: de Arabische wereld van die ontdekkingen staat mijlenver van de huidige Arabische wereld, een overgang, bekend genoeg, plaatsgevonden hebbende ergens rond 1200.
    Waarna een kootje van de aap uit de mouw komt:
  ...    Ik belde meteen een bevriende Nederlandse moslima om te vragen wat ze vond van het plan om Arabisch aan te gaan bieden. Zou dat een verschil kunnen maken voor islamitische ouders? Zeker, dat was een aardig plan, en nee, dat zou bij lange na niet genoeg zijn. Kinderen met een Turkse en Marokkaanse achtergrond hebben minder kans op vwo-advies vanwege onderadvisering. ...

Nee, dat is het niet. Dat is het al tientallen jaren rondwarende idee bedoeld om de zaak goed te praten.
    Nu het eindelijk een keer goed is onderzocht, blijkt onderadvisering geheel veroorzaakt te worden door ouderopleiding, en voornamelijk voor te komen op scholen buiten de randstad.
    En niet erbinnen, daar waar de allochtonen zitten.
    Maar dit:
  ... Eenmaal het juiste advies op zak, voelen ze zich niet thuis op het gymnasium, want daar heerst een bepaald ‘sfeertje’.
    Ze vertelde het verhaal van haar nichtje op het gymnasium. In het begin ging het goed, ze had er zin in. Maar ze werd steeds somberder, introverter, ongelukkiger. Ze voelde zich een vreemde eend in de bijt, niemand leek op haar, qua uiterlijk en thuismilieu.

... is natuurlijk hartstikke wel waar: bij de selecte groep binnen de allochtone gemeenschappen die wel door het competentiefilter komt, blijven natuurlijk grote culturele verschillen bestaan, die net zo goed een belemmering vormen voor voortgang in de richting van de rationele wereldvisie.
    Hoogopgeleid? Seculier!
    Geen islam.
    Geen winti.
    De filosoof constateert:
  Ik hoefde maar om me heen te kijken om te constateren dat de groep aanwezige ouders van de jonge gymnasiasten niet bepaald divers was.  ... vrijwel zonder uitzondering: hartstikke hoogopgeleid.    ...

Vrijwel zonder uitzondering seculier, en dergelijke.
    Incompatibel met de cultuur van het overgrote deel van bevolkingsdeel bestaande uit niet-westerse immigranten.
    Kortom: begin met de aanname dat niet-westerse immigranten een cultuur hebben met dezelfde waarde wat betreft opleiding als de westerse, en je maakt een onbeperkt aantal denkfouten.
    Plus je gaat aan de retorische trucs.
    Hier is dit alles wat populistische verwoord (GeenStijl.nl, 15-07-2022, door Van Rossem, uitleg of detail ):
  NRC Öpinie: Gymnasia moeten Arabisch geven

... Ja hoor daar gaan we weer met de omkeer-redeneer van columnisten in roomblanke Rokincouranten: als je achterstandskinderen uit achterstandswijken met een achterstandsreligie en een achterstandscultuur naar het gymnasium wil krijgen, moet je het gymnasium aanpassen aan de achterstand. Dus wil Stine Jensen (D66) graag ARABISCH toevoegen aan het curru.. curry... vakkenpakket. Niet omdat ze zo begaan is met jonge mocro's voor wie de maffia aantrekkelijker is dan mavo-plus maar vooral omdat haar eigen ouderborrel te kakblank is.

Okee, Arabisch is een meer levende taal (helaas in onze contreien zelfs steeds levendiger) dan dode letters als Latijn en Grieks, maar wat lost het op? Als je Arabisch aan het gymnasiumpakket toevoegt, haalt schotelwijkschorem ineens wel de toegangseisen? Gaan ze zich deftiger gedragen in hun eigen taal? Dat zou ons verbazen - de enige Arabische woorden die wij kennen behalve 'vriend', 'kaffer' en 'extra saus graag' zijn allemaal scheldwoorden en fatwa's. En wat hebben de roomblanke kakkerskinderen op de school van Stine "Ik borrel tussen de miljoenenvilla's in het Beatrixpark in 020 Zuid en ben verbaasd hoe blank het hier is" Jensen aan Arabisch? Zij gaan de omvolking pas als allerlaatste voelen in de ivoren torens van hun beschermde bestaan.

Vroeger, toen wij op het lyceum zaten (ja wij gingen naar een lyceum ja) werden de leerlingen geacht zich aan de vakken aan te passen, niet andersom. En als je het niet aan kon, dan gleed je van gymnasium naar atheneum naar de havo en viel je van biologie en natuurkunde omlaag naar wiskunde A en Economie II - de reden dat driekwart van de gymnasiasten ongeacht afkomst uiteindelijk allemaal in een confectiepak onder een systeemplafond in een corporate excelprogramma eindigt en hun enige verschil met hbo'ers is dat ze een titeltje hebben waar het woord "manager" in voorkomt, en soms een eigen kantoorhok en voorrangsrechten op de kopieermachine. Maar terug naar die taal. Sure, er zijn best historische en actuele argumenten aan te voeren voor een beetje Arabische taal- en cultuurachtergrond in een land met steeds meer Arabierische mensen.    ...

Hier gaat zelfs GeenStijl in de fout: Neen!, want dan zou je ook Turks, papiaments, Ghanees, KaapVerdiaans enzovoort moeten gaan geven.
  ...    Maarrr verpak het dan niet als larmoyante reddingsboei voor scooterende parkbankhangpubers alsof die louter in de lachgasgoot eindigen omdat ze niet naar het gymnasium mochten van hun strenge meesters. (Ghe, alsof dit land nog strenge meesters heeft - die lui hebben alleen nog een voornaam.) Erken bijvoorbeeld eerst eens dat de IJburgcolleges van Nederland hun shit op orde moet krijgen en leerlingen in het gareel moeten kunnen knuppelen zonder voor rassies te worden uitgemaakt, voordat de gymnasia hun curriculum (opgezocht in het woordenboek - red.) aanpassen om de lat lager te kunnen leggen. Want Jensen pleit niet voor versterking van het onderwijs, ze deugvlagt voor DiVeRsItEiT omdat *zij* zich een beetje bleek bescheten voelt op blanke ouderborrels. Stuur lekker je eigen kinderen naar een schotelwijkgymnasium als je vermenging écht zo belangrijk vindt. Leren ze vanzelf Arabisch...

Amen.

Een filosofisch klassiekertje - ter onderbouwing van de conclusie het geheel (de Volkskrant, 21-03-2023, door Stine Jensen, hoogleraar publieksfilosofie aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam, en Ronald van Raak, hoogleraar Erasmiaanse waarden aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam):
  Cultuurverandering

Je moet kunnen zeggen: 'Doe even normaal', zonder te vrezen voor de gevolgen

Discussie over waarden leek lange tijd taboe: we moesten vooral niet moraliseren en anderen onze waarden voorschrijven. Maar dat ongemak is niet erg en kan juist het begin zijn van een oplossing.


Alle affaires lijken op elkaar, ieder schandaal is schandalig op zijn eigen manier. De toeslagenaffaire of het gaswinningsschandaal in Groningen zijn veroorzaakt door een overheid die vooral bureaucratisch opereerde en geen bondgenoot was van mensen. Een instrumentele manier van denken, waarbij sociale waarden als menselijke waardigheid en solidariteit uit het oog werden verloren.

De schandalen zijn verschillend, maar de oplossingen haperen op een vergelijkbare wijze. Het immorele optreden wordt bedekt met chic klinkende woorden als 'ereschuld' - en vervolgens komt het herstel voor de slachtoffers niet van de grond en verzandt dit in een bureaucratisch denken. Beide affaires leiden tot wantrouwen. Deze mensen weten: voor de overheid ben ik vooral een lastpost en een kostenpost.

Een ander type affaire gaat over grensoverschrijdend gedrag: The Voice, DWDD en NOS Sport - we rollen van schandaal naar schandaal. Deze affaires zijn opnieuw verschillend, maar toch horen we ook hier steeds instrumentele argumenten. Het maken van programma's zou 'topsport' zijn op een redactie waar mensen onder 'grote druk' staan voor waardering en kijkcijfers.

Zo lang dit rendementsdenken de boventoon voert, zal het louter vervangen van de huidige poppetjes door nieuwer, diverser of jeugdiger mensen (meer vrouwen, meer kleuren en meer jongeren) niet genoeg zijn voor een andere cultuur. Het introduceren van instrumenten, zoals vertrouwenspersonen, of het protocolleren van goed en fout gedrag zal evenmin voldoende zijn.

Want het ongemak laat zich niet zomaar weg reguleren. Als we slechts geprotocolleerde oplossingen introduceren, besteden we de discussie uit aan een loket. Voor een echte cultuurverandering is niet alleen nodig dat een presentator zich realiseert dat het niet kan om een werknemer in bad uit te nodigen, maar ook dat zij tegen hem durft te zeggen: 'Doe even normaal, waar denk jij dat je mee bezig bent?', zonder dat zij hoeft te vrezen voor de gevolgen en in het vertrouwen dat een klacht serieus zal worden genomen.

In bedrijven en organisaties worden discussies over gedeelde waarden steeds meer gevoerd. Vaak leiden ook deze debatten tot een instrumentele oplossing: van interne gedragscodes tot externe mission statements. Waarden zijn echter meer dan marketing: we zien het belang van gedeelde waarden vooral op de momenten dat het schuurt. Als er ongemak ontstaat in discussies en er geen eenvoudige oplossingen voorhanden zijn.

Ook in de filosofie is een omslag gaande in het denken over waarden. De Duitse filosoof Markus Gabriel laat zien dat het taboe op discussie over waarden heeft geleid tot bureaucratisch rendementsdenken. De Britse filosoof Roman Krznaric meent dat het schort aan een tekort aan empathisch denkvermogen, het je verplaatsen in de situatie van de ander. Wij voegen hier aan toe dat als we niet meer kunnen spreken over onze gedeelde waarden, we ook niet weten wanneer en waarom grenzen worden overschreden.

Nederlanders maken zich zorgen over de polarisatie, toont recent opinieonderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Tegelijk blijkt volgens deze Burgerperspectieven van het SCP dat over veel onderwerpen meer overeenstemming is tussen mensen dan zij dachten. Toch een hoopvol gegeven, dat laat zien dat we elkaar heus niet hoeven te cancelen maar de inhoudelijke confrontatie gerust kunnen aangaan.

Gebrek aan gedeelde waarden maakt mensen weerloos, is onze reactie op het motto van de Maand van de Filosofie ('Weerloos en waardevol'). Als niet duidelijk is wat ons bindt, staan we als individuen juist machteloos, zo laten de schandalen zien waarmee we worden geconfronteerd.

Het voelen van ongemak is niet erg maar kan het begin zijn van een oplossing. Praten over de waarden die we met elkaar delen voorkomt dat we struikelend van schandaal naar schandaal blijven gaan.

Die conclusie zijnde:
Tevens leidende tot de volgende stelling: "Als een filosoof een beroepshalve mening verkondigt, moet minimaal de helft van de toehoorders geschokt de zaal verlaten".
    (En het nam weer een hele bladzijde Volkskrant in beslag ...).

Het motto van de laatste tijd op deze wesbsite is "Media en academia vormen één grote gezamenlijke politiek-correct beerput". Hier een illustratie in de vorm van een empathisch interview van de Volkskrant (mediale politiek-correcte beerput) met Stine Jensen (private politiek-correcte beerput) naar aanleiding van haar benoeming als hoogleraar Publieksfilosofie (academische politiek-correcte beerput) (de Volkskrant, 03-02-2024, door Coen Verbraak):
  Interview | Stine Jensen

'Onderschat mij maar. Het raakt me niet meer'

Oftewel: "Ik trek me iets aan van wat mensen peroonlijk van mij vinden
    Noot: de ontkenning is natuurlijk, natuurlijk, natuurlijk, weet iedere psycholoog, een erkenning.
    Twee andere hoogtepuntjes:
  Je zegt zelf in je oratie: als publieksfilosoof breng ik de verwarring op een hoger niveau.
'Dat is de geleende grap waarmee ik eigenlijk elke lezing begin. Maar het is ook een serieuze opmerking. Want ik probeer de complexiteit van een dilemma in beeld te krijgen. Waar begint en eindigt de vrijheid van meningsuiting? Welke waarden staan op het spel? Hoe meer inzicht je krijgt in de materie, hoe beter je snapt wat het probleem is. En dan kun je je mening dus veel beter onderbouwen.'

Er is geen probleem met de vrijheid van meningsuiting uitleg of detail . Als mensen het over het probleem met de vrijheid van meningsuiting hebben, betekent dat één en slechts één ding; ze willen die beknotten.
    Politiek-correcte terreur uitleg of detail uitleg of detail .
    Tweede hoogtepunt:
  ...    'Het is natuurlijk best eng om iets te durven, om af te wijken van wat anderen vinden. Ik heb vaak genoeg iets niet gedaan of gezegd omdat ik eigenlijk bij de groep wilde horen. Ik zal nooit vergeten dat ik jurylid was in een tv-programma van de VPRO. Daarin speelden ze een rechtszaak na die draaide om de vraag of een sigarettenfabrikant wel of niet schuldig was aan de gezondheidsschade die mensen hadden opgelopen door roken. Ik zat daar tussen elf heel slimme mensen in de jury. Aan het eind moesten we door middel van handopsteking aangeven of we het bedrijf schuldig achtten. Ik dacht: ik vind ze vreselijk, die lui van die industrie. Ik ga ze schuldig verklaren. Toen kwam het stemmoment, en bleek dat alle anderen het de eigen verantwoordelijkheid van die rokers vonden. Even dacht ik: dan moet ik dus in mijn eentje... En toen gebeurde er iets met de hand die ik wilde opsteken; die ging weer naar beneden. Ik ging gewoon met de anderen mee. Dat heeft me altijd dwarsgezeten. Omdat het helemaal niet was wat ik echt vond.

Gezakt voor één van de basistests voor een filosoof: de corformity test uitleg of detail van Solomon Asch.
    Hopeloos, want kennelijk niet op de hoogte van één van de basisprocessen in de maatschappij: het conformeren .
    Het is als een logicus die niet kan rekenen.


Naar Filosofie, inleiding  , of site home  ·.

6 dec.2022