Bronnen bij Denkfouten, eenzijdig denken

De natuurlijke bron van voorbeelden van eenzijdig denken is het integratiedebat, en de stellingnames van multiculturalisten daarin. Die komen er allemaal op neer dat er aangepast moet worden, en hebben het dan alleen over de autochtone bevolking - de allochtonen kan je niet vragen zich aan te passen want "Dat is nu eenmaal hun cultuur" (of zoals ze het zelf uitdrukken, geleerd van de multiculturalisten, als ze ooit aangesproken worden bijvoorbeeld aangaande slachten op het balkon: "Ies koeltoer") (de Volkskrant, 06-08-2010, door Diederik van Hoogstraten, correspondent in New York):
  Bloomberg appelleert aan New Yorks 'betere engelen'

Michael Bloomberg is joods. Hij werd eind 2001 gekozen als burgemeester van New York. Tijdens zijn eerste verkiezingscampagne, die hij voerde als Republikein, hing de as van de aanslagen van 11 september nog in de lucht.
    ...  gezien zijn rol in het landelijke debat over de geplande ‘Ground Zero-moskee’ is Bloombergs persoonlijke en politieke biografie relevant.
    De planning van een nieuw Islamitisch Centrum op 200 meter van de plek waar het World Trade Center stond, wekt veel verzet. Sommige nabestaanden vinden het ongepast en ongevoelig, een gebedscentrum voor moslims zo dichtbij Ground Zero, waar extremisten in de naam van de islam een massamoord pleegden.   ...
    Kort na het besluit van de commissie brak Bloombergs finest hour aan. In een rede schetste hij de unieke religieuze vrijheid in Nieuw Amsterdam en later New York. Joden, quakers, katholieken – ze hadden het moeilijk, maar ze kregen de ruimte.   ...
    De ‘meest vrije stad op aarde’ (Bloomberg) overleefde de klap van 2001. Dan moet de immigrantenstad ook een Islamitisch Centrum kunnen aanvaarden in de nieuwe, gemengde wijk die aan het ontstaan is rond Ground Zero.

Allemaal eenzijdigheid. Het beroep op de tolerantie richting niet-moslims kan met hetzelfde gemak richting moslims worden gedaan: zij zijn in Amerika verder vrij hun religie te beleven, en in het kader van "hun betere engelen" kan een beroep hen gedaan worden om juist dit ene plekje te ontzien.
    Naar de reden om dat beroep niet te doen, kan men slechts gissen, maar het is natuurlijk een goede mogelijkheid dat men wel weet dat moslims niet zo denken - ze zijn tenslotte niet voor niets met vliegtuigen die torens ingevlogen ...

De hele discussie rond de islam in Nederland en de uitspraken van Geert Wilders (lopende 2005-2010) is een vorm van eenzijdig denken. Wilders wordt het gebruik van de term "kopvoddentaks" verweten, terwijl niets wordt opgemerkt over het "Joden zijn apen" uit de koran. Een voorbeeld van hoe eenzijdig hierover gepraat wordt (de Volkskrant, 03-07-2010, ingezonden brief van Sense Hofstede (Leeuwarden), 17 jaar):
  Onderdruk die onderbuikgevoelens

De afgelopen tijd hebben in de Volkskrant diverse bijdragen gestaan waarin begrip werd getoond voor de gevoelens van onveiligheid die burgers krijgen wanneer ze (te veel) buitenlanders zien in hun buurt of op hun werk.   ...

Bedoeld wordt: voor het eerst heeft er mogelijk een enkele bijdrage in de Volkskrant gestaan over Nederlanders en hun ervaringen met allochtonen - tot verontwaardiging van vrijwel alle lezers, die van de Volkskrant een sterk eenzijdige pro-allochtonen visie gewend zijn.
  Samen met de verkiezingsoverwinning ...

Bedoeld wordt die van de PVV.
  ... wordt hiermee aangetoond dat op de een of andere manier het steeds normaler wordt gevonden om voor onderbuikgevoelens uit te komen.  ...
    Wij kunnen onze instincten en dierlijke gevoelens sturen of onderdrukken. Het is onzin te ontkennen dat er veel mensen zijn die het misschien een beetje bedreigend vinden wanneer ze vreemden zien; mensen van een andere geaardheid, mensen van een andere religie of mensen van een ander ras. Echter, tolerantie houdt in dat je zulke gevoelens opzij zet en erover nadenkt, om te voorkomen dat je bevooroordeeld raakt.
    Ik vind het een gevaarlijke tendens dat het steeds normaler wordt gevonden dat mensen uitkomen voor die onderbuikgevoelens. Op deze manier wordt racisme langzaam maar zeker normaal gemaakt. Dat is slecht, dat is erg slecht als we ons nog langer een samenleving willen noemen.

Bedoeld wordt, dus: de onderbuikgevoelens, het wij-zij-denken, en het racisme van autochtone Nederlanders. Dat is glaszuivere eenzijdigheid. Het wij-zij-denken , de afkeer , de haat , het racisme , het nationalisme en alles tezamen dus de onderbuikgevoelens zijn bij allochtone culturen veel erger. Zie de links. En gezien de leeftijd van de briefschrijver, mag je aannemen dat zijn schrijven redelijk representatief is voor wat er zijn sociale omgeving, Volkskrant-lezers, rondgaat.

Nog een voorbeeldje (de Volkskrant, 26-10-2010, door Leo van Bergen):
  Vrije mening is schot uit de heup

Leo van Bergen | De auteur is als medisch historicus verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Hij verbaast zich over het gemak waarmee ongefundeerde meningen worden geventileerd, en over het feit dat derden aan die meningen ook nog eens een grote relevantie toekennen.

Tussentitel: Van terughoudendheid bij gebrek aan kennis is geen sprake meer

Er raast een storm over Nederland en hij wordt genoemd: vrijheid van meningsuiting. De ‘meningen’ vlogen je de laatste jaren al om de oren, maar het proces-Wilders ...

En zo gaat het 600 woorden lang om de vrijheid van meningsuiting te bekritiseren, richting Wilders en aanhang. Volkomen eenzijdig, want veel sterker dan voor Wilders en aanhang geldt voor religie dat het maar een mening als en schot uit de heup is. Bij hen absoluut geen terughoudendheid bij gebrek aan kennis - hoofddoeken en moskeeën overal.
    Meer voorbeelden uit deze sector hier .

Een andere gebied (de Volkskrant, 28-09-2010, hoofdredactioneel commentaar):
  Prijs van Europa

Netto-betaler Nederland moet geen verdere reductie EU-afdracht willen

Gemeten naar inkomen per hoofd van de bevolking zijn Nederland en Oostenrijk praktisch even rijk. Maar als het gaat om de afdracht aan de Europese Unie staan de twee landen bij lange na niet op gelijke voet. Qua percentage van het nationaal inkomen betaalt Nederland bijna drie keer zoveel aan Brussel als Oostenrijk.  ...
    Nederland, vanouds een van de grootste betalers aan de EU, heeft vijf jaar geleden een jaarlijkse korting van een miljard euro weten te bedingen. ... Ook een slankere EU heeft tal van cruciale taken te vervullen, waarmee een apert Nederlands belang is gediend.

Een klassiek voorbeeld van eenzijdigheid: voor andere landen geldt dit van 'belang' natuurlijk net zo goed. En is er dus maar één verdedigbare positie: iedereen betaalt evenveel. De reden voor deze stompzinnige fout is dezelfde als hiervoor: ideologie: de Volkskrant = media = topderde klasse = kosmopolitisch = voor Europees Imperium. En als niet iedereen evenveel kán betalen, of in de praktisch situatie: een klein aantal bepaalt en de rest profiteert, kan er slechts op één manier een evenwichtige situatie ontstaan: wie betaalt, bepaalt. En: wie niet betaalt, bepaalt niet. Deze ontwerpfout zou bijna alle problemen met de Europese Unie voorkomen hebben, aangezien het soort landen dat er nu met zoveel enthousiasme in is gaan zitten dusdanig nationalistisch zijn, dat ze het niet serieus overwogen zouden hebben.

Dit was een wat specifieker voorbeeld uit een groter beleidsterrein wat bijna de definitie is van eenzijdigheid: de buitenlandse politiek. En daarbinnen is het het heftigst las er een Slavische component in zit, want dat refereert in het Westen meteen aan de Koude Oorlog. Hier een geval dat komt na pogingen van de Europese Unie om Oekraïne in te palen, wat leidde tot een burgeroorlog in dat land tussen het meer pro-westerse westen en het meer pro-Russische oosten.  Tijdens die burgeroorlog is (vermoedelijk per ongeluk) een verkeersvliegtuig neergeschoten, waarvan het westen Rusland de schuld geeft terwijl er zeker geen sprake is van directe betrokkenheid. De reactie: een eindeloze hoeveelheid zwarte propaganda en economische sancties ("We zijn eigenlijk tegen sancties maar we moeten een signaal afgeven" - in diverse toonaarden). Hier is de reactie van Rusland (Volkskrant.nl, 07-08-2014, Reuters, redactie):
  Rusland boycot westers voedsel: ook vlees en zuivel

UPDATE De Russische sancties tegen het Westen gaan nog verder dan eerder was aangekondigd. Moskou gaat de import verbieden van groenten, fruit, vlees, vis en zuivelproducten. De importban treft niet alleen de EU en de VS, maar ook Noorwegen, Australië en Canada. Dat heeft premier Medvedev vandaag aangekondigd.

Meer dan voor de hand liggend. Natuurlijk. Hier de reactie daar weer op:
  Een woordvoerder van de Europese Commissie zei in een reactie dat de EU de Russische sancties betreurt en zich het recht voorbehoudt een tegenactie te ondernemen. Volgens de zegsman zijn de sancties duidelijk politiek gemotiveerd.

Om je krom te lachen ...

Hier een voorbeeld van buiten de beladen contexten (de Volkskrant, 16-04-2005, door Roeland van Geuns, lid van de directie Regioplan Beleidsonderzoek in Amsterdam):
  Baan vinden voor werkloze is nooit een sinecure

...    Het is daarom bevreemdend dat juist vanuit gemeentelijke kring een steeds luidere roep klinkt de reïntegratie weer zelf ter hand te nemen. Dat is des te vreemder, als men zich realiseert dat vanuit het verleden geen duidelijk betere ervaringsgegevens aanwezig zijn over de prestaties van de voormalige publieke reïntegratie (het vroegere arbeidsbureau). Is de oude arbeidsvoorziening niet mede afgeschaft en zijn de reïntegratieinspanningen niet mede overgeheveld naar de private sector. vanwege het beperkte resultaat van juist de arbeidsvoorzíening?
    Maar ook anderszins is er feitelijk niets bekend. Naar de effectiviteit van reïntegratie wordt tot nu toe slechts mondjesmaat onderzoek gedaan. Het is derhalve erg merkwaardig de 'schuld' voor liet veronderstelde falen van de reïntegratie-inspanningen uitsluitend bij de private reïntegratiebedrijven te leggen. Er zijn ook andere factoren die het eventuele beperkte succes van de reïntegratie verklaren.
    Ten eerste wordt op dit moment wellicht te veel waarde gehecht aan de koppeling tussen betalingen voor trajecten en het resultaat van trajecten, en te weinig aan de vraag of de prijs die men bereid is te betalen wel hoog genoeg is. Steeds vaker wordt beklemtoond dat maatwerk de sleutel tot succes is, maar tegelijkertijd wordt, in verband met de lage prijs, bij het gunnen van opdrachten gestuurd op juist groepsgerichte trajecten. Met andere woorden, reïntegratiebedrijven hebben slechts tot op beperkte hoogte keuze bij liet invullen van de trajecten.
    Op de tweede plaats speelt de conjunctuur een belangrijke rol. Naarmate er meer banen zijn, is het plaatsen van langdurig werklozen en arbeidsongeschikten 'makkelijker'. Op dit moment loopt Nederland niet over van de moeilijk vervulbare vacatures. Dat maakt het plaatsen van deze groepen in een baan sowieso moeilijker. Of dit nu door een privaat bedrijf of door een publieke instantie gebeurd
    Tenslotte is duidelijk dat een goede reïntegratie staat of valt met een juiste diagnose. De (publieke) opdrachtgevers noch de reïntegratiebedrijven beschikken over goede diagnose-instrumenten.
    Tal van redenen dus om de 'schuld' van tegenvallende resultaten van reïntegratie niet (alleen) bij de reïntegratiebedrijven te leggen. Het zou beter zijn eerst het inzicht te vergroten, in plaats van meteen te roepen om een ander systeem. Daarmee is nog nooit een werkloze aan een baan geholpen.

Dit is een bijna archetypisch voorbeeld van het houden van een eenzijdige redenatie, dat wil zeggen een redenatie met twee betrokken partijen en/of standpunten, waarbij argumenten alleen op een partij en/of standpunt wordt toegepast. Hier zijn de twee partijen de publieke versus de private reïntegratie. Het kan best zijn dat de moeilijkheid van de private reïntegratie ligt bij zaken als conjunctuur en de samenstelling van het cliëntenbestand. Maar dat geldt ook voor de publieke reïntegratie. Het kan best zijn dat dit geen reden is voor een verandering van privaat naar publiek, en dat eerst onderzoek nodig is. Maar dat geldt ook voor de verandering van publieke naar privaat. Het kan best zijn dat meer geld voor de private reïntegratie de resultaten verbeterd.  Maar dat geldt ook voor de publieke reïntegratie.

In het integratie- en allochtonendebat is eenzijdigheid een bijna absolute regel. Het volgende geval viel op omdat het er zo poepsjiek uitzag (Vrij Nederland, 11-02-2015, door Greta Riemersma):
  De grote blinde vlek van de Nederlandse blanken

Greta Riemersma wil niet dat haar kinderen vervallen in slachtofferdenken omdat ze worden uitgemaakt voor ‘kut-Marokkaan’. Maar ze vraagt ook begrip voor hun situatie, die niet genoeg wordt erkend: ‘Racisme, discriminatie en pesterijen bestaan, en ze maken soms strontmisselijk.’

De avond na de aanslag op Charlie Hebdo ging mijn tienjarige zoontje met buikpijn naar bed. ‘Ik moet steeds aan die agent denken,’ zei hij. ... Mijn zoontje lag er wakker van. Uren nadat hij naar bed was gegaan, vroeg ik hem: ‘Of is er nog iets anders?’ Dat was er. Hij wilde de volgende dag niet naar school. Hij zou met zijn klas zoals altijd het Jeugdjournaal kijken, waarin uiteraard de gruwelijke gebeurtenissen aan de orde zouden komen. Hij was bang voor de discussie die zou ontstaan.    ...

Enzovoort, voor de volledige analyse zie elders uitleg of detail . Maar hier gaat het alleen om de eenzijdigheid. Hier is de andere kant:
  De grote blinde vlek van de gekleurden in Nederland

Gevolgd door:
  De Nederlander vraagt begrip voor zijn situatie, die helemaal niet wordt erkend: allochtone en moslim-pesterijen, overlast, criminaliteit, discriminatie en racisme bestaan, en ze maken strontmisselijk.

Vrij Nederland besteedt iets van drie pagina's aan de absurdistisch omgekeerde wereld.
    En iets waarbij de Volkskrant zich natuurlijk graag aansluit, op een manier die vanwege het samenvattende karakter misschien nog stuitender is (de Volkskrant, 05-02-2015, rubriek Weekbladen, door Paul Onkenhout):
  Mannen

Kwajongensdingen in een ruige hang-out, drammer Samsom en onze blinde vlek.

...    Het meest confronterende en ongemakkelijke verhaal staat ook in Vrij Nederland. Journalist Greta Riemersma (blank, getrouwd met een Marokkaanse man, twee kinderen) schrijft over discriminatie. In Nederland.
    De kern van haar betoog is dat blanken zouden moeten erkennen dat ze een blinde vlek hebben als het gaat om de werkelijkheid van niet-blanken.
    'Veel blanken kijken weg en dat is nergens voor nodig. En het is helemaal onzinnig om te zeggen: 'Maar ik ben geen racist.' Wie geen racist is, prima, houden zo. Maar racisme en discriminatie bestaan, evenals allerlei vergelijkbare pesterijtjes en grapjes die wel eens strontmisselijk maken.'

Inderdaad: om strontmisselijk van te worden.
    De eenzijdigheid.


Naar Denkfouten , of site home ·.