Bronnen bij Multiculturalisme: erkenningen cultuurverraad

Door de keiharde en niet-aflatende strijd van een kleine groep mensen, plus het onveranderlijke niet- integreren van de allochtone immigranten, zijn ook de multiculturalisten steeds meer gedwongen hun positie te veranderen. Dit is feitelijk natuurlijk vooruitgang, maar het zijn allemaal zaken die al vele jaren, soms zelfs decennia, eerder hadden moeten gebeuren. De onderstaande nieuwe maatregelen zijn dus dan ook evenzoveel erkenningen van het jaren- en decennialange cultuurverraad (de Volkskrant, 03-10-2009, van verslaggever Remco Meijer):

Regels voor migratiehuwelijk worden verder aangescherpt

Kabinet komt met strengere maatregelen voor gezinsmigratie | Ook hogere eisen aan de in Nederland wonende partner.

Het kabinet scherpt de regels voor huwelijksmigratie en inburgering aan. Eerdere verscherpingen blijken 'niet effectief en toereikend om de integratie van gezinsmigranten voldoende te waarborgen'. Dat schrijven de bewindslieden Van der Laan (Wonen, Wijken en Integratie) en Hirsch Ballin en Albayrak (Justitie) in een brief aan de Tweede Kamer.
    Tot de maatregelen behoren een verhoging van het niveau van het basisexamen inburgering in het buitenland en een toevoeging van een schriftelijk deel aan dat examen. Diegene die een partner uit het buitenland haalt - de referentmoet ook aan hogere opleidingseisen voldoen, mag geen criminele antecedenten hebben en moet zich verantwoordelijk stellen voor de inburgering en verdere opleiding van de partner.   ...
    Onder toenmalig minister Verdank waren eind 2004 al een leeftijdseis (21) en een inkomenseis (de referent moet 120 procent van het minimumloon verdienen) ingevoerd. Die maatregelen remden aanvankelijk de komst van kansarme allochtonen, in de volksmond 'importbruiden', maar na een daling werden vorig jaar weer 15 duizend zogeheten machtigingen voor voorlopig verblijf afgegeven. Dat is schadelijk voor de samenleving, zeiden de ministers Van der Laan en Hirsch Ballin vrijdag, omdat deze kwetsbare immigranten 'onze spankracht overbelasten'.
    Het kabinet zegt 'pal' te staan voor de humanitaire waarde van een vrije partnerkeuze, maar te willen bestrijden dat 'achterstanden op grote schaal worden gereproduceerd'. Laag opgeleide, niet-geïntegreerde partners hebben een lage arbeidsparticipatie en brengen kinderen naar school met een leerachterstand van twee jaar.
    Bij huwelijksmigratie komen zaken voor die 'niet acceptabel' zijn, aldus de ministers: dwang, fraude, geweld, slechte huisvesting (vaak bij de schoonfamilie), polygamie. Van der Laan sprak van 'aan slavernij grenzende situaties'.
    In 25 procent van de gevallen is sprake van een familieband tussen partners. Al eerder werd bekend dat het kabinet deze 'neef-nichthuwelijken' actief gaat bestrijden.

En (Volkskrant.nl, 02-10-2009, ANP):

Hogere eisen voor huwelijksmigratie

... Het kabinet wijst erop dat de integratie van een deel van de huwelijksmigranten achterblijft. De arbeidsparticipatie is iets toegenomen tot 25 procent, maar blijft ver achter op die van Nederlanders (67,5 procent). Naar schatting in een kwart van de huwelijken wordt binnen de familie getrouwd of is sprake van een gedwongen huwelijk.
Eerder kondigde het kabinet al aan huwelijken tussen neven en nichten te verbieden. Huwelijken tussen bloedverwanten tot en met de derde en vierde graad zullen niet meer worden geaccepteerd als toelatingsgrond.

De meest schandalige misstanden die al decennia voortduren. Dit is de manier waarop na een kleine groep gastarbeiders, hele dorpen en streken Nederland en Europa hebben overvallen, en als een een horde sprinkhanen zijn komen profiteren van onze sociale voorzieningen. Die nu dus, in het kader van de crisis, leiden tot minder zorg voor onze zwakkeren en langer werken voor iedereen. De miljarden die daarvoor gespaard hadden kunnen worden, zijn opgegaan aan steun voor deze sociaal achterlijke immigranten.

Volgende erkenning: de dwaasheid van het gedogen van de boerka (de Volkskrant, 29-09-2009, van verslaggever Marcel van Lieshout):

Cohen: boerka af op school en werk

Wie weigert boerka af te doen op zoek naar baan, krijgt geen steun, vindt burgemeester.

Als een vrouw haar boerka niet wil afdoen om voor een baan in aanmerking te komen, hoeft ze ook niet om een uitkering te vragen. Dat zegt de Amsterdamse burgemeester Job Cohen in een maandag gepubliceerd interview met Trouw.
    Cohen sluit zich daarmee aan bij het standpunt dat zijn partijgenoot en toenmalig wethouder Ahmed Aboutaleb in 2006 verkondigde. Aboutaleb, nu burgemeester in Rotterdam, kwam dat op veel kritiek uit islamitische kring te staan ...
    Niettemin bepleit Cohen 'straf' voor vrouwen die vanwege de boerka geen werk kunnen vinden. Daarvoor lijkt nu ook in de Kamer een meerderheid te ontstaan. Cohen beklemtoont dat hij geen voorstander is van een algemeen boerkaverbod, zoals wordt bepleit door de PVV. 'In situaties waar contact nodig is: op school, of op het werk, moet die boerka af. En ik ben het ermee eens dat als je geen werk kunt vinden door die boerka, dat je dan ook niet langs moet komen om een uitkering aan te vragen.'
    Sinds twee jaar kunnen gemeenten de bijstandsuitkering van boerkadragers korten. Een voorstel van de PVV voor het intrekken van de uitkering werd door VVD en SP gesteund. Ook CDA en PvdA staan nu niet meer afwijzend tegen zo'n sanctie.

De argumenten zijn glashelder, en gelden niet alleen nu, maar ook 10 jaar terug.
De genoemde cultuurverraders in deze kwestie: Job Cohen, de PvdA en het CDA. Niet genoemd maar nog harder in het verraad: GroenLinks, D66, en geheel cultureel, kunstzinnig, en links-intellectueel Nederland, al of niet met academische opleiding.
Er brak niet de gebruikelijke storm uit, na deze uitspraak, dus Cohen durfde toen ook nog een andere dwaasheid aan de kaak te stellen (Volkskrant.nl, 30-09-2009, ANP):

Geen hand, dan ook geen uitkering

Ook personen die iemand van het andere geslacht geen hand geven en daardoor geen baan kunnen vinden, zouden kunnen worden gekort op hun uitkering. Dat zei de Amsterdamse burgemeester Job Cohen woensdag tegen de gemeenteraad. ...

Een klassiek voorbeeld van botsende culturele belangen: cultuur 1: wel handen schudden - cultuur 2: geen handen schudden. En dan geldt de aloude regel: de thuiscultuur heeft voorrang. Behalve voor cultuurverraders natuurlijk. En daarvoor geldt weer hetzelfde rijtje, aangevoerd door weer: Job Cohen. Meer over Cohen's houding hier

.
Oh ja: de reden van deze tournures: de opkomst van de PVV (in de peilingen van september 2009: rond de 30 zetels - PvdA: rond de 15).

Dan hebben we er twee gehad van dit reeksje, en uit het archief van een paar weken terug dan ook maar de derde, hoewel dit slechts een halve tournure en bekentenis was (DePers.nl, 09-09-2009, door Kustaw Bessems):

'Slinger de hoofddoek af'

Femke Halsema zegt in een interview met Dagblad De Pers dat het haar als feministe moeilijk valt dat zij op de school van haar kinderen in Amsterdam-Oost ‘tussen allerlei gesluierde vrouwen zit’. Ze heeft, vertelt ze, ‘moeite met de hoofddoek’.

De GroenLinks-leider wijst erop dat zij het recht van een vrouw om vrijwillig een hoofddoek te dragen – zelfs bij de politie of op de redactie van het feministische maandblad Opzij – altijd heeft verdedigd en dat ook zal blijven doen. "Maar ik kan niet wachten op het moment waarop vrouwen in vrijheid hun hoofddoek zullen afslingeren." ...

Dit is slechts een halve tournure, omdat Halsema nog niet zo ver om toe te geven dat zoiets als "vrijwillig een hoofddoek dragen" een contradictio in terminis is. In de Nederlandse sociale omgeving, waar alle moslims in Nederland in opgroeien en van jongs af aan (dit althans volgens de visie van de multiculturalisten als Halsema), is er maar één werkelijke, één echte reden voor een kind om op een gegeven moment een hoofddoek te gaan dragen: groepsdwang.
Maar ondertussen wordt nu dus iedere steun aan het dragen van hoofddoeken door Halsema afgekeurd, en kunnen we alle voorgaande steun weer definitief boeken onder cultuurverraad.
Overigens had Halsema er nog eentje:

Halsema zegt dat zij niet te beroerd is om de orthodoxe islam net als alle geloven aan te vallen waar zij dat nodig vindt. ‘Ik merk het in mijn wijk: natuurlijk is de islam een probleem. Overigens met name de islam in combinatie met ongeletterdheid.’

Gunst. En ook hierbij komt er nog een paar extra stappen, beginnende met dat een ideologie als de islam automatisch leidt tot laaggeletterdheid ("Wie Allah kent, hoeft verder niets te weten"). Met daar bovenop nog de nog veel grotere hobbels van laag-rationaliteit en laag-denkvermogen

. En met deze extra stappen kunnen we dan nog een erkenning bijschrijven: dat de islam een bedreiging is voor de redelijke wereldvisie - een gevaar voor de beschaving. En zo is iedere steun aan die islam een vorm van cultuurverraad.

Weer eentje om - het lijkt wel een storm. Er wordt ook nog eerst even uitgelegd waarom (de Volkskrant, 29-09-2009, column door Evelien Tonkens):

Importbruiden

...   In acht jaar komt ze eenmaal alleen buiten, na toestemming van haar man. Alleen even naar de bakker op de begane grond van hun flat. Maar haar schoonvader ziet het. Haar man is woedend en slaat haar vrijwel bewusteloos.
    Maar dat komt zo vaak voor. De hele familie weet dat, want in een vijfkamerwoning met tien volwassenen horen de anderen het heus wel als je bewusteloos gebeukt wordt. Maar niemand grijpt in. ‘Geslagen worden, hoort erbij als je met een man getrouwd bent’, zegt haar schoonmoeder. Een man mag met je doen wat hij wil. ‘Als je dat niet toestaat , ben je geen goede vrouw.’
    Hé zus, ze houen ons er onder! heette een boek van de beroemde socioloog en feminist Joke Smit uit 1972. Zo had De uitverkorene van Fayza Oum’Hamed uit 2009 ook kunnen heten. Het is een indringend en meeslepend relaas over haar ervaringen als importbruid, vanaf haar 16de acht jaar lang opgesloten op een etagewoning. Zelfmoord is de enige uitweg die ze ziet. Ze springt van het balkon, maar belandt onbedoeld op het balkon van de buren en overleeft.   ...
    En ik wist dat eer en individuele vrijheid op gespannen voet kunnen staan, maar dat eer zo dominant kan zijn dat het alle klachten van slechte behandeling en ellende van hun legitimiteit ontdoet… ‘Je bent nu eenmaal getrouwd, lieverd, probeer het te verdragen en je zult vast beloond worden door God’, zegt Fayza’s moeder slechts als ze zich beklaagt.
    Eer is ook de reden dat ze niet naar buiten mag: er kan geroddeld worden en dan is de eer van de mannen aangetast. Eer is ook, in het ouderlijk huis in Marokko, de reden dat haar broer Omar jarenlang kapot genegeerd wordt. Omar wil trouwen met een vrouw van lagere komaf, maar de roddel is dat ze een verhouding heeft gehad met een andere man. Zo’n vrouw mocht de familienaam niet bezoedelen. Dus wordt hij totaal buitengesloten. ‘Niemand praatte nog met hem en als ze hem tegenkwamen, in de woonkamer of waar dan ook, negeerden ze hem volledig, alsof hij niet bestond.’
    Als Fayza wel contact met hem onderhoudt, slaat haar vader haar en zegt: ‘Ik verbied je om met Omar te praten, om nog in zijn kamer te komen of zelfs maar bij hem in de buurt te zijn.’ Omar raakt aan de drank, wordt agressief, verkommert in zijn eigen braaksel, maar iedereen blijft doen alsof hij lucht is. Ter wille van de eer moet de familie zich distantiëren van een zoon die een slechte vrouw wil trouwen.
    De regering maakte vorige week bekend dat ze de regels voor importbruiden wil aanscherpen. Een verbod op neef-nichthuwelijken. De minimumleeftijd wil ze verhogen van 15 naar 18. Bij een kwart van de importhuwelijken gaat het om een familielid of is sprake van huwelijksdwang, schrijft minister Van der Laan (www.vrom.nl). De eisen ten aanzien van beheersing van het Nederlands gaan omhoog. Om gedwongen huwelijken tegen te gaan zullen in landen van herkomst zogenaamde ‘liaisonfunctionarissen’ van de IND bij ambassades worden geplaatst die beide huwelijkspartners afzonderlijk gaan verhoren op tekenen van ‘opvallende vreemdheid voor elkaar’.
    Strengere eisen ten aanzien van immigratie gelden als rechts; linkse partijen zijn kritisch. Het recht op vrije huwelijkskeuze moet geëerbiedigd, vindt bijvoorbeeld Eerste Kamerlid Tineke Strik van GroenLinks (Trouw, 6 oktober). Het is op zijn zachtst gezegd kwetsend om te suggereren dat de hel van Fayza het product is van vrije huwelijkskeuze. Hoe wereldvreemd kun je worden?
    Rechtse partijen kunnen xenofobe motieven hebben, maar ze verzinnen wel maatregelen die vanuit feministisch en mensenrechtenstandpunt noodzakelijk zijn. De voorgestelde maatregelen zouden Fayza zeer geholpen hebben. Ze zijn links in de definitie van de Amerikaanse filosoof Susan Neiman: ‘macht uitdagen om onbekende onschuldigen rechtvaardigheid te bieden’. Links is geen knip voor de neus waard als het de aanscherping niet steunt.

Erkenning van cultuurverraad. Want iedereen die ook maar het geringste geïnteresseerd was in de waarheid of de werkelijkheid, wist dat dit soort toestanden met grote frequentie voorkwamen. En uit verraad van onze cultuur werd dit allemaal met de mantel der "liefde" bedekt.

Nog een afvaller (de Volkskrant, 05-10-2009, van verslaggever John Wanders):

'We herzien allen onze standpunten'

Interview Jeltje van Nieuwenhoven | Kandidaat-lijsttrekker van de Haagse PvdA: ‘Ik dacht: misschien is dit iets voor mij.’
...
U behoort tot de generatie PvdA’ers die collectief de ogen sloot voor de uitwassen van de multiculturele samenleving. Uw politieke opponenten zullen u die spiegel ongetwijfeld nog vaak voorhouden, verwacht u niet?
‘Dat klinkt een beetje als een verwijt. Maar we hebben allemaal tijden meegemaakt waarin we anders over dingen dachten. Dat geldt ook voor Geert Wilders, die ik nog ken uit zijn tijd als Kamerlid voor de VVD. Ook hij heeft zijn standpunten door de jaren heen herzien.
‘Wie mij kent, weet dat ik absoluut niet van de oude generatie en de oude idealen ben. Bij mij worden opvattingen iedere dag herijkt als dat nodig is. Overigens begrijp ik niet wat er ouderwets is aan het ideaal van eerlijk delen.’ ...

Onze spijtoptant geeft dus toe dat haar cultuurverraderlijke standlpunten onjuist waren. Maar die spijt gaat niet erg diep,gezien de laatste zin in het citaat. Want dat 'eerlijk delen' waar ze het over heeft is natuurlijk wel het delen van andermans geld en andermans sociale omgeving en cultuur.

Ook vanuit allochtone hoek komt erkenning (de Volkskrant, 12-10-2009, door Ibrahim Wijbenga e.a.):

Stop criminaliteit Marokkaans-Nederlandse jeugd

Onze samenleving wordt in toenemende mate geconfronteerd met criminaliteit en geweld van Marokkaans-Nederlandse jongeren. De door deze jongeren veroorzaakte overlast is inmiddels uitgegroeid tot een probleem dat beslag legt op onze samenleving. Zowel materieel als immaterieel. De overlast is ook een probleem voor de Marokkaans-Nederlandse gemeenschap. De criminaliteit van deze jongeren heeft tot gevolg dat Nederlanders van Marokkaanse afkomst steeds vaker als tweederangsburgers worden gezien, waardoor ze steeds vaker alleen maar worden getolereerd, niet geaccepteerd. Daar komt bovendien nog bij dat het geweld van deze jongeren steeds hardere vormen aanneemt en steeds meer slachtoffers eist.
De Marokkaanse gemeenschap stelt zich bij de bestrijding van deze criminaliteit nog steeds te passief op en wekt daarmee de indruk dat de door deze jongeren veroorzaakte overlast haar probleem niet is. Ten onrechte. Juist Nederlanders van Marokkaanse komaf moeten alles in het werk stellen om deze criminaliteit te stoppen. Het zijn ‘hun jongeren’ die deze overlast veroorzaken, en zij worden erop aangekeken door de samenleving.

Comite van aanbeveling;
Dr. Frank Bovenkerk,criminoloog
Drs. Nadia Bouras
Mohamed Sini, directeur ROC-Midden Nederland
Dr. Albert Benschop

De professionals die ondertekend hebben;

Werkzaam in welzijn,cultuur, politie,/justitie en onderwijs
Ibrahim Wijbenga
Fadma Bouchataoui , Rotterdam
Hassan Lamou, Den Haag
Ibtissam Asbaa, Eindhoven
Fatima Querrach, Den Bosch
... (nog 25 anderen)

Organisatie:
UMMON
VIN
SMN

Allemaal mensen en organisaties die dus toegeven dat alle multiculturalistische bezwaren rond melding en berichtgeving van deze zaken volkomen onterecht waren. Deze tegenstand was ingegeven door slechts één ding: een volkomen contraproductieve keuze voor de veronderstelde belangen van de allochtone gemeenschap boven die van de Nederlandse. Cultuurverraad.

Weer eentje die aan het schuiven is (na een inleidende manoeuvre een aantal maanden terug) (de Volkskrant, 12-10-2010, door Femke Halsema):

Links moet orthodoxe islam hard aanpakken

Progressieven moeten de confrontatie aangaan met de inperking van de vrijheid van islamitische vrouwen en homo’s door orthodox-islamitische voorschriften.

Femke Halsema | Femke Halsema is leider van GroenLinks. Dit is een ingekorte versie van de toespraak die zij afgelopen zaterdag hield in de Jacobikerk in Utrecht.

Tussentitels: Bij harde kritiek op heilige boeken komt de staat geen taak toe
Steun directeur die hoofddoekjes voor minderjarigen verbiedt

... Godsdienstvrijheid is een individueel recht. Elk mens in Nederland mag geloven wat hij wil, hij mag het uitdragen, het kan een richtsnoer zijn in zijn persoonlijk en maatschappelijk handelen. De staat moet deze individuele vrijheid beschermen. De staat moet gelovigen vrijwaren van vernedering. Let wel, vernedering is niet hetzelfde als belediging, als het lasteren van God of het hard bekritiseren van heilige boeken. Bij belediging komt de staat geen taak toe. ...
De hartstocht die wij – terecht – aan de dag leggen om praktiserende homoseksuelen toegang te geven tot het reformatorische onderwijs en SGP-vrouwen tot de Kamer, moeten wij ook tentoonspreiden voor de vrijheid van islamitische homo’s en vrouwen. Dat vergt de inzet van politieke middelen en het aangaan van maatschappelijke allianties. Dat betekent steun aan de Belgische schooldirecteur die een hoofddoekjesverbod afkondigt voor minderjarige scholieren omdat de dominantie ervan leidt tot onvrijheid en tot vertrek van andersdenkenden. Anders dan bij een wettelijk verbod geldt hier de speciale zorg van een schooldirectie voor minderjarigen en de proportionele mogelijkheid enkel bij dwang in te grijpen. ...

Twee voorbeelden van zaken waarin links tot nu toe andere gehandeld heeft - cultuurverraderlijk gehandeld, zoals Halsema nu toegeeft. Maar ze is er nog lang niet helemaal:

Hier tegenover staat namelijk wel steun aan de politieagente die trots is, zelfstandig én gesluierd.

Dit was een reactie op de Volkskrant-website:

Markestein schreef op 12-10-2010 12:22
Wie tegen godsdienstdwang is kan nooit een voorstander zijn van hoofddoeken in publieksfuncties. Als vrouwelijke politieagenten wordt toegestaan een hoofddoek te dragen zal dat onvermijdelijk tot gevolg hebben dat vrouwelijke politieagenten zonder hoofddoek niet serieus worden genomen in wijken waar veel moslims wonen. Want alleen vrouwen met hoofddoek worden daar immers als eerbaar beschouwd? En een politieagente met een hoofddoek zal dat idee bevestigen. Ideeën als deze moet je niet willen voeden door in dat soort functies hoofddoeken toe te staan.

Het echte gezonde verstand vindt je alleen bij de publieksreacties.

De erkenning dat de multiculturele samenleving mislukt is, is, na de voorzet van de Duitse bondskanselier Angela Merkel in 2010, een ware mode aan het worden (de Volkskrant, 07-02-2011, van correspondent Gert-Jan van Teeffelen):

Britse premier verklaart het multiculturalisme failliet

Het door de Britse staat decennialang omhelsde idee van het multiculturalisme heeft gefaald. Doordat bevolkingsgroepen gescheiden van elkaar leven en niet dezelfde Britse waarden delen, is de kans groter dat jonge moslimmannen radicaliseren.
    Dit heeft premier David Cameron zaterdag gezegd in een toespraak voor een veiligheidsconferentie in München. 'Europa moet wakker worden, en zien wat er binnen de eigen grenzen gebeurt.' ...
    Zo vindt hij dat gematigde moslimgroeperingen - zij die geweld afwijzen - medeschuldig zijn. Diverse koepelorganisaties zijn volgens de premier 'besproeid met publiek geld, terwijl ze amper iets deden om extremisme te bestrijden'.
    Zij hoeven niet meer op steun te rekenen, tenzij zij westerse waarden zoals bijvoorbeeld gelijke rechten voor vrouwen en homoseksuelen omarmen. 'We moeten veel minder hebben van de passieve tolerantie van de laatste jaren, en juist een actiever, gespierd liberalisme.'    ...

De enig juiste reactie op te grote gebrek aan integratie. En hij legt ook nog de vinger op de oorzaak van het gebrek aan werkende maatregelen:

Cameron hekelde de politieke correctheid waarvoor veel autochtone blanke Britten hypergevoelig zijn geworden.

Terwijl dit had moeten gebeuren:

'Een passief tolerante maatschappij zegt tegen burgers: zolang je de wet gehoorzaamt, laten we je met rust. Maar een werkelijk liberaal land gaat veel verder. Dat gelooft in bepaalde waarden, en draagt die actief uit: vrijheid van meningsuiting en godsdienst, democratie, gelijke rechten. Het zegt tegen burgers: dit is wat ons definieert. Om hier thuis te zijn, moet je in deze dingen geloven.'

En hoe ernstig dit mis is gegaan,, werd meteen bewezen:

De toespraak werd direct veroordeeld door moslimgroepen, die menen dat zijn woorden stigmatiserend zijn, en een wig drijven tussen moslims en niet-moslims.

Natuurlijk zijn het de opvattingen van moslims die stigmatiserend zijn en een wig drijven tussen mensen.
De links-mensen laten ook nog even zien dat ze er niets van leren:

Labour hekelde de timing, aangezien de omstreden English Defence League (EDL) zaterdag een grote mars hield.

En ook de correspondent:

is het zo dat steeds meer Britten xenofobe gevoelens jegens immigranten koesteren, ook die uit Oost-Europa.

Want iedereen heeft recht afwijzend te staan tegenover mensen die de straten onveilig maken als de Caribische immigranten

, banen inpikken als de Oost-Europeanen, en bommen-leggen als de moslims

.

Zoals bekend gebeurt in Nederland alles "vijftig jaar later". Net als elders in Europa komt de bekentenis van iemand uit de rechtse politiek hoek, namelijk CDA-minister Maxime Verhagen - zie de uitzending van het interviewprogramma College Tour, 17-02-2011

(na 24:40 min.).
Een paar maanden later gevolgd door het hele kabinet (de Volkskrant, 17-06-2011, van verslaggeefster Kim van Keken):

■ Integratiebeleid versoberd ■ Eind aan multiculturele aanpak ■ Subsidies geschrapt

Migrant moet zelf inburgeren

Subsidies voor specifieke allochtonenclubs, zoals een Marokkaanse meidensoos of een Antilliaans landelijke overlegforum, verdwijnen. Het kabinet vaart een nieuwe integratiekoers, schrijft minister Donner van Binnenlandse Zaken in zijn langverwachte integratienota.
     De nadruk ligt op eigen verantwoordelijkheid voor immigranten en hun (klein)kinderen.Donner (CDA) zegt afstand te nemen van 'het relativisme dat besloten ligt in het concept van de multiculturele samenleving'. De minister schrijft dat Nederlandse waarden voorop staan. Die zijn volgens hem 'niet inwisselbaar voor welke andere samenleving dan ook'.
    Vandaar de koerswijziging die het kabinet voor ogen staat: niet de overheid, maar de immigrant zelf wordt verantwoordelijk voor het inburgeren. Concreter: immigranten moeten zelf hun inburgeringscursussen regelen en betalen (via een sociaal leenstelsel). Wie zakt voor het examen, verliest de verblijfsvergunning; behalve als degene een goede reden voor het zakken kan geven.
    Inburgeren is wel verplicht. ...

Vervolgd met (de Volkskrant, 18-06-2011, van verslaggevers Kim van Keken en Ron Meerhof):

Donner blijft bij uitspraak over sharia

CDA-minister Donner van Integratie houdt zijn omstreden uitspraken uit 2006 over de mogelijkheid van invoering van islamitische rechtspraak in Nederland overeind. Die zijn volgens hem niet strijdig met de deze week openbaar gemaakte nieuwe visie van het kabinet op de integratie.   ...
    Ook in zijn eigen CDA oogstte Donner veel kritiek. Toenmalig fractieleider Maxime Verhagen had juist gezegd bang te zijn voor de invoering van de sharia. Het Wetenschappelijk Instituut van het CDA had al eerder afscheid genomen van multiculturaliteit als ideaal en zich uitgesproken voor het model van één, Nederlandse, Leitkultur.
    In de huidige integratievisie van het kabinet spreekt nu ook Donner zich daarvoor uit. Zo schrijft hij: 'De grondtonen die het maatschappelijk leven in Nederland bepalen, zijn historisch gevormd en vormen herkenningspunten die veel Nederlanders delen en die niet opgegeven kunne worden.' En: 'Bij alle maatschappelijke verandering en culturele ontwikkeling die er onmiskenbaar ook is, berust de samenleving op een fundamentele continuïteit van waarden, opvattingen, instituties en gewoonten die de leidende cultuur vormen.'    ...
    De PVV toont zich tevreden. Vooral over de passage die een einde maakt aan het 'relativisme dat besloten ligt in de multiculturele samenleving'. Het Kamerlid Joram van Klaveren: 'Heel centraal staat de Nederlandse samenleving. Dat soort geluiden heb ik eerder echt niet gehoord.'
    Hij ziet de PVV-agenda duidelijk terug in de integratienota van Donner. 'Zoals het intrekken van de verblijfsvergunning als iemand niet slaagt voor het inburgeringsexamen en het zelf betalen van de cursus.' Hij is ervan overtuigd dat het boerkaverbod nu wel wordt ingevoerd.   ...

Tussenstuk:
De maatregelen uit de integratienota

■ Strengere eisen voor inburgeren
Inburgeren is al verplicht voor iedereen die nog geen Nederlands paspoort bezit. Maar de immigrant is straks zelf verantwoordelijk voor de cursus en moet deze zelf betalen, eventueel via een sociaal leenstelsel. Inburgeraars die niet binnen drie jaar slagen voor het examen, verliezen de tijdelijke verblijfsvergunning, tenzij sprake is van bijzondere omstandigheden.
■ Strafbaar stellen van gedwongen huwelijken
Huwelijksdwang is al verboden in Nederland, er staat een celstraf op van maximaal negen maanden. Toenmalig minister Ernst Hirsch Ballin van Justitie wilde deze straf in februari 2010 verzwaren naar maximaal twee jaar. Het probleem is echter de opsporing en vervolging van daders, zeker in het buitenland.
■ Subsidies voor specifieke groepen verdwijnen
'In een betrokken samenleving is bepalend wat ons bindt, en niet wat ons scheidt', zegt minister Donner daarover. Er komt dus geen geld meer voor Marokkaanse of Antilliaanse projecten.
■ Boerkaverbod
Kamerlid Geert Wilders stelde in 2005 een boerkaverbod voor. Toenmalig minister Rita Verdonk kreeg het verbod er niet doorheen. Frankrijk heeft als eerste land in Europa het boerkaverbod ingevoerd.

De reacties zijn voorspelbaar (de Volkskrant, 18-06-2011, door Alex Burghoorn en Joost de Vries):

Peiling | De Nederlandse waarden van Donner

'Verantwoordelijkheid betekent: los het zelf op'

Wat zijn Nederlandse waarden? Vrijheid en verdraagzaamheid, maar waarom niet gastvrijheid?

Minister Donner neemt afstand van het 'relativisme dat besloten ligt in het concept van de multiculturele samenleving'. De Nederlandse waarden zijn wat hem betreft het belangrijkst. Iedereen heeft de verantwoordelijkheid zich die eigen maken.
...
Alice Thijs, directeur van Jasmijn, multicultureel vrouwencentrum in Groningen:
'En wat dacht je van gastvrijheid? Mensen welkom heten en er moeite voor doen om hen zich thuis te laten voelen. Nieuwsgierig zijn naar de ander.
'Belangrijke waarden, maar we dreigen ze kwijt te raken. ...' ...

De onderbuikgevoelens van de "hulpverleners".

Francio Guadeloupe, antropoloog aan de Universiteit van Amsterdam en co-auteur van Zo zijn onze manieren (2007):
'De waarden van Donner - gelijkwaardigheid, solidariteit, vrijheid - zijn juist producten van de multiculturele samenleving. Antillianen, Indonesiërs en Surinamers hebben daarvoor moeten strijden. Toen ze hier binnenkwamen, werden ze uitgescholden. Zij hebben zelf hard gewerkt aan hun integratie. De overheid heeft daar nooit een grote rol bij gespeeld.'

De institutionele domheid van de sociologen die appels gelijk stellen aan peren.

Farid Azarkan, directeur Samenwerkingsverband van Marokkaanse Nederlanders:
'Verantwoordelijkheid vind ik geen belangrijke Nederlandse waarde. Het is een woord van deze tijd, een liberaal standpunt om problemen neer te leggen bij individuen. Ze zeggen tegen mensen in een achterstandspositie: los het zelf maar op.'

Het ingebakken etnische denken van de allochtonenvertegwoordigers.

Charles Noordam, directeur van de Openbare Bibliotheek Den Haag, organiseert al jaren het Multicultureel Dictee:
'Wij stoppen in ieder dictee wel een paar woorden waaruit blijkt dat in Den Haag meer mensen wonen dan enkel en alleen de blanke middenklasse.
'Het Nederlands heeft tal van leenwoorden uit het Latijn, Grieks en Frans. Zo hebben ook migranten woorden geïntroduceerd: denk aan de vruchtennamen papaja en guave.'

De sentimentaliteit van de multiculturalisten die in couscous en buikdansen voldoende compensatie zien voor toename van criminaliteit en de misbruik en overbelasting van de sociale voorzieningen

.

Het nieuwe beleid is voor GroenLinks-senator en bijzonder hoogleraar actief burgerschap Evelien Tonkens aanleiding om nog eens nauwkeurig uit de doeken te doen wat de multiculturele samenleving in detail inhoudt (de Volkskrant, 22-06-2011, column door Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar actief burgerschap):

Een eeuwenoude traditie van 30 jaar

De multiculturele samenleving is mislukt, vindt Donner. 'Het multiculturalisme heeft gefaald omdat anders dan gedacht en verwacht de verschillende etnische en culturele groepen (..) niet wederzijds tot elkaar zijn gekomen in een nieuwe eenheid.' Donner doelt hier op het romantisch multiculturalisme: de verwachting dat uit etnische en culturele diversiteit spontaan en vreedzaam een nieuwe eenheid ontstaat. ...

Dit nu door Tonkens als 'romantisch multiculturalisme omschreven vorm van multiculturalisme, is de oorspronkelijke vorm ervan.

Het romantische multiculturalisme is inderdaad mislukt: te dromerig en onpraktisch.

De start van een "Ja, maar ..."

- in het vervolg komt dit oorspronkelijke multiculturalisme in volle hevigheid terug.

In plaats daarvan kwam 'wederzijdse veronachtzaming', in de woorden van Donner. We trokken ons terug in ons eigen gelijk. Autochtonen raakten het steeds meer onderling eens.

Voorbeeld van de bekende multiculturallistische leugens en onzijdigheid: allochtonen hebben zich altijd strikt op het eigen gelijk teruggetrokken, en waren het bijna altijd zeer veel meer onderling eens dan autochtonen. Zie bijvoorbeeld de stukjes van mevrouw Tonkens en, slechts een enkel ander voorbeeld, meneer Hilhorst

, waarvoor geen enkel allochtoon alternatief is te vinden.

Tot voor kort was dit monoculturalisme verdraagzaam: wie deze prille Hollandse consensus niet deelde, moest het zelf weten. Zolang hij anderen maar niet lastig viel. Een levendig debat levert dit niet op. Irritaties krijgen weinig kans tot humor of begrip te transformeren.

Volgende multiculturalistische leugen: moslims zijn nooit verdraagzaam geweest. Ze hebben zich nooit een cent aangetrokken van bezwaren tegen moskeeën en tegen openbare religieuze klederdrachten, proberen voortdurend alcoholloosheid op te leggen, protesteren tegen naaktkunst en Sinterklaas met een kruis, en cartoons, en een hele reeks andere zaken

De laatste jaren veranderde dit verdraagzame monoculturalisme in onverdraagzaam monoculturalisme.

Weer een bekende multiculturalistische leugen: wat er veranderd is, is dat de weerzinwekkendheden van de allochtonen culturen niet langer zonder bezwaar worden geaccepteerd.

Iedereen moet zich aanpassen aan de Nederlandse cultuur, die stoelt op een eeuwenoude traditie van dertig jaar.

En dan één van de basisleerstellingen van het multiculturalisme: de Nederlandse cultuur bestaat niet of stelt niets voor. Dit natuurlijk geheel in tegenstelling tot de allochtone cultuur, die eeuwenoud is en daarom pas na drie generaties enigszins aangepast kan worden.
En als er sprake is van Nederlandse cultuur, waaruit bestaat die dan volgens het multiculturalisme:

Wat betekent dit voor de alledaagse interculturele interactie? Ik vroeg het mij af, donderdagavond om kwart over 11. Busstation Heerlen is dan uitgestorven, op enkele streekbussen met ronkende motoren na. Een donkere man dwaalt rond. Of er nog een bus gaat, vraagt hij aan een chauffeur in gebroken Nederlands. De chauffeur kijkt hem kil aan en antwoordt niet. Nog een keer stelt de man zijn vraag, en nog eens. Dan blaft de chauffeur kortaf iets en rijdt weg, de man in verwarring achterlatend.
Maandagochtend 9 uur, nabij station Zutphen, dacht ik ook aan Donner. Twee jonge
vrouwen met hoofddoek wandelen op de stoep. Een passerende fietser, bierbuik klem
tegen het stuur, sist kwaadaardig vanuit het niets: ‘Ga terug naar je eigen land met je achterlijke
doek.’

Volgens het multiculturalisme bestaat de Nederlandse cultuur uit discriminatie en racisme. Overigens: om binnen zo korte tijd twee van zulke dingen mee te maken, moeten dit soort zaken zeer gewoon zijn. En als ze zeer gewoon zijn, zou ook deze redactie het regelmatig moeten zien. Dat laatste is nog nooit het geval geweest. Alle wetten van de statistiek zeggen dus dat het verhaal van Tonkens uiterst onwaarschijnlijk is. Te meer omdat multiculturalisten en allochtonen standaard met dit verhaal komen. Het kunnen, bij gebrek aan objectieve waarneembaarheid, niets anders dan de sterkste leugens zijn.
Waarmee Tonkens nog niet klaar is, die leugens:

Donner zou de chauffeur en de fietser vast tot de orde roepen: 'Foei, gedraag je! Wij zijn een verdraagzaam volkje dat gelijkwaardigheid hoog in het vaandel heeft!' Maar met zijn integratienota doet hij het omgekeerde. De nota zegt tegen autochtone Nederlanders dat hun wil wet is.

Een leugen. Want die nota zegt alleen dat de Nederlandse cultuur leidend is, en dat heft niets met persoonlijke wil te maken.

De nota zegt tegen autochtone Nederlanders ...Dat zij van nu af aan mogen bepalen hoe anderen zich gedragen.

Leugen. De nota zegt dat allochtonen zich aan dezelfde regels dien te houden als de overige Nederlanders. Iets dat in ieder land van immigranten wordt verlangd. Het multiculturalisme stelt dat allochtone en met name moslims dat niet hoeven.

De moeite om iemand met een hoofddoek of een gebrekkige beheersing van het Nederlands in ons midden op te nemen, hoeven we ons van Donner niet meer te getroosten.

Nog een leerstelling van het multiculturalisme: we moeten allochtone immigranten liefdevol in ons midden opnemen. Ook al verachten ze ons vanwege onze ongelovigheid en misbruiken ze onze sociale voorzieningen. Waanzin.

We hoeven niet meer te luisteren naar wat migranten beweegt, wat zij ervaren, hoe zij de wereld zien, waar zij naar streven.

Nog meer multiculturalisme. Vroeger was dat ook nog uitgebreid tot het idee dat Nederlanders Turks zouden moeten leren, ten einde hun buren te kunnen verstaan. Nog meer waanzin. Overigens is een belangrijk deel van de weerstand tegen immigranten, die er inderdaad ook gekomen is, vanwege het bekend raken met wat migranten beweegt: een culturele strijd tegen ons - lees de bijdragen van allochtone vertegenwoordigers in de media maar

We hoeven niet meer te luisteren naar wat migranten beweegt, wat zij ervaren, hoe zij de wereld zien, waar zij naar streven.

En dan volgt nog een belangrijke leerstelling:

Er zijn aantrekkelijker alternatieven dan het onverdraagzaam monoculturalisme en het romantisch multiculturalisme. Politiek multiculturalisme bijvoorbeeld: toekenning van gelijke (en daartoe soms tijdelijke speciale) rechten aan culturele minderheden ...

Allochtonen moeten speciale rechten krijgen. Hier is de totale absurditeit echt niet meer uit te leggen zonder in de psychopathische terminologie te vervallen. Of die van de schizofrenie:

opdat zij zich emanciperen en volwaardig in een samenleving kunnen meedraaien.

Want hier staat dat uit zichzelf ze niet kunnen emanciperen en volwaardig in de maatschappij meedraaien.
waarna aan het einde nog een schizofrene tournure volgt:

Alledaags multiculturalisme is een opdracht. ... omdat het lot mensen nu eenmaal soms tot elkaar veroordeelt en er dan werk aan de winkel is. Werk om bierbuiken en hoofddoeken te vragen elkaar te verdragen en om dolenden wegwijs te maken.

Waarin de hoofddoek dus staat voor de allochtonen beschaving en de bierbuik voor de Nederlandse achterlijkheid. Precies als in de Amsterdamse lesbrief verstuurd aan alle scholen, waarin de multiculturele samenleving uitgelegd werd

: Nederlandse bierbuiken versus allochtone beschaving. De reden, volgens multiculturalisten als Evelien Tonkens, hoogleraar actief burgerschap, waarom de allochtonen speciale rechten moeten krijgen.
Al met al hebben we dus, gratis, van mevrouw Tonkens een bijna complete beschrijving van de waanzinnigheden van het multiculturalisme. In samenvatting, per uitspraak:

Nederlanders trekken zich terug op hun eigen gelijk.
Nederlanders zijn onverdraagzaam monoculturalistisch.
De Nederlandse cultuur stelt niets voor.
De Nederlandse cultuur is onverdraagzaam en kil.
Nederlanders discrimineren systematisch.
Nederlanders staan anderen geen eigen wil toe.
Nederlanders bepalen hoe anderen zich moeten gedragen.
Nederlanders zijn niet geïnteresseerd in wat anderen beweegt.
Nederlanders zijn niet geïnteresseerd de verschillen en overeenkomsten met anderen.
Nederlanders zijn onverdraagzaam.
Allochtonen moeten extra rechten krijgen.
Allochtonen hebben nooit extra ondersteuning gekregen.
Nederlanders moeten dit allemaal wel gaan doen.
Nederlanders moeten willen om alle allochtonen te steunen.
Nederlanders mogen immigranten niet weg wensen.
Nederlanders hebben allemaal barbaarse bierbuiken.
Nederlanders moeten aan moslims vragen wat ze moeten doen.

Het stuk van Tonkens is een directe en volledige erkenning van de door deze website gegeven beschrijving van het multiculturalisme als cultuurvijandig en totaal van ieder gezond verstand gespeend.

CDA-leider en minister van Buitenlandse Zaken Maxime Verhagen was de eerste persoon uit de kringen van de macht in Nederland die de ondergang, dat wil zeggen: het niet-bestaan van, het multiculturalisme erkende. Dat was in korte termen in een televisieprogramma. Nu heeft hij het opgeschreven. Nog steeds op een voor de cultuurverraderlijke elite karakteristieke manier (de Volkskrant, 29-06-2011, door Maxime Verhagen):

De zorgen van de mensen zijn terecht

Het onbehagen van veel Nederlanders moet ook het onbehagen zijn van een volkspartij als het CDA.

Maxime Verhagen | Maxime Verhagen is minister van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie en tevens vicepremier in het kabinet-Rutte. 'In een tijd van onbehagen is het zijn van een volkspartij het beste wapen tegen populisme.'

Tussentitel: Poets het idee van leitkultur weer op, benadruk het primaat van westerse waarden
We leven in een tijd van onbehagen. De meeste Nederlanders zijn tevreden met hun eigen leven, maar veel minder met de maatschappij waarvan ze deel uit maken. Onzekerheid is een levensgroot kenmerk van deze tijd. Hoe gaat ons land eruit zien? Blijft Nederland nog wel Nederland als er zoveel buitenlanders bijkomen? Waarom passen de nieuwkomers zich niet aan ons aan? Wordt mijn pensioen straks gekort? Zit die buitenlandse ziekte nu ook in onze groente? Moeten we niet helemaal af van al dat buitenlandse gedoe? Ik weet dat er veel geld naar Europa gaat, maar ik zie er niets van terug. Waarom bemoeit Brussel zich überhaupt met ons? Als een ander land failliet gaat, geven we nóg meer geld. Sinds wanneer zijn wij een liefdadigheidsinstelling? ...

Allemaal juiste punten. Maar van een aantal is niet de juiste beschrijving 'zorgen', maar gewoon "afwijzen": een groot deel van de Nederlanders wijst massa-immigratie, multiculturalisme, graaiende elites, extreme globalisering, als "internationakle solidariteit" vermomde liefdadigheid, en deze vorm van Europese eenwording af. Een aantaal maakt zich er ook zorgen over. Tezamen vormen deze groepen, een ruime meerderheid van de Nederlandse burgers op alle genoemde punten.

Dit onbehagen is door de traditionele politieke partijen, ook door het CDA, lang weggezet als een foutieve reactie op de snelle veranderingen in de wereld. Heus, alles zou goed komen.

Eufemistische geformuleerd. Juister is: Te lang zijn de democratische wensen van de burgers door de oligarchische elite genegeerd.
Vanaf nu komen de leugens:

De onzekerheid van mensen is dé voedingsbodem voor populisme.

Nee. De leugens van de oligarchische elite is de voedingsbodem voor de opkomst van niet-oligarchische partijen

Niet hun zorgen zelf zijn populistisch, maar de antwoorden van bepaalde leiders die er beter van willen worden.

Nee. Hun zorgen zijn niet populistisch, maar bezwaren tegen het eigenbelang van oligarchische leiders die de belangen van de meerderheid der burgers genegeerd hebben en nog steeds negeren.

Terwijl de sociaal wenselijke antwoorden van andere leiders het onbegrip tegenover de 'Haagse zakkenvullers' vergrootten.

Vertaald: de opinies van de leider van niet-oligarchische partijen tonen het onbegrip van de Haagse zakkenvullers, dat wil zeggen: van de oligarchie.
Een opmerking over andere betrokkenen:

Het onbehagen moet ook het onbehagen zijn van een volkspartij als het CDA. ... Ik heb begrip voor de zoektocht naar houvast en stabiliteit. Mensen hunkeren naar rust, stabiliteit en overzicht. Overzicht waar vooral de progressieve elite met veel dedain - 'burgerlijk en bekrompen en spruitjeslucht' - op afgegeven heeft.

Inderdaad. Waarop de progressieve elite zal reageren met te wijzen op het materialistische eigenbelang dat de niet-progressieve elite, de VVD en het CDA, had en heeft in haar standpunten over deze zaken. En ook zij hebben dan gelijk.
In het stuk van Verhagen komt ook, naast de afkalving van de aanhang, nog een andere bewust of onbewust motief voor de koerswijziging naar boven:

We moeten om te beginnen de joods-christelijke wortels van ons land en werelddeel erkennen.

De opkomst van de islam met zijn weerzinwekkende culturele eigenschappen is een gevaar voor die culturele verschijnselen die op de islam lijken: de joods en de christelijke. Er is een grote overeenkomst tussen deze drie

, en het constateren van de fouten van de ene laadt automatische verdenkingen op de andere twee. Waarvan al een voorbeeld is gepasseerd: het op veel grotere schaal ritueel slachten door de moslims dan de joden dat doen, heeft de steun voor het verbod ervan getriggerd, waardoor ook de joden dit onterechte voorrecht tot het handhaven van oudtestamentische en barbaarse gewoontes hebben verloren. Met als logisch volgende de besnijdenis - bij vrouwen al eerder gesneuveld, en dat voor mannen is principieel precies hetzelfde geval. En in het verlengende geldt het dus voor talloze andere religieus voorschriften en voorrechten.
Waarop nog een hoeveelheid heiligheidsverklaringen volgen aangaande de bedoelingen van het CDA:

Mensen maken deel uit van een gezin en familie, leven in een stad of dorp, zijn actief in een sportclub of vakbond. Als CDA'er wil ik een lans breken voor instituties.

Allemaal evenzovele leugens, zoals blijkt uit de maatregelen die het kabinet Rutte, bestaande uit VVD en CDA, neemt.
Kortom: dit zijn allemaal woorden in een poging een deel van de verloren achterban terug te winnen. Waarop weer hetzelfde globaliserende, kosmopolitische, en anti-Nederlandse beleid zal volgen als voorheen: Hetgeen blijkt uit de slotalinea:

Een fors kritiekpunt richting Wilders en de PVV is de positie van Nederland in de wereld. De PVV wil het zogenaamde heartland creëren, een Nederland met een hek er omheen. En zeker, de internationale vraagstukken zijn niet niks. Maar het is kansloos en een illusie te denken dat een hek om Nederland alles oplost. We kunnen het ons niet veroorloven om alleen met ziekenhuis, straat en school bezig te zijn. Europa, euro, een open economie, handel, een vrij verkeer van kapitaal en mensen zijn cruciaal! Nederland wordt sterker door Europa en door samen met onze bondgenoten op te komen voor onze gedeelde waarden.

Hetgeen het oude beleid is met nauwelijks andere woorden Voeg hier nog een pleidooi aan toe voor immigratie "in verband met de krimpende bevolking", en we zijn weer helemaal thuis.
Hetgeen direct bevestigd wordt door de reacties (de Volkskrant, 30-06-2011, ingezonden brief van Anne Kornman (Hilversum):

Onmogelijke opgave

Maxime Verhagen heeft het over de terechte zorgen van mensen als ze vraagtekens zetten bij 'al dat buitenlandse gedoe'. De PVV antwoordt op die zorgen met 'schaf het buitenland af!', waarmee zij volledig tegemoet komt aan de wensen van deze kiezers. Het probleem voor het CDA is dat zijn koers gelukkig nog steeds iets genuanceerder is. 'Een hek om Nederland lost niets op', aldus Verhagen. Het CDA - en ook de andere partijen - staat voor de onmogelijke opgave net zo'n aansprekend zwart-wit-antwoord te formuleren als de PVV. De nuance in het debat is immers al een tijdje niet in de mode en stoot kiezers af. Vandaar dat die opgave onmogelijk is en Verhagen dan ook nog geen begin van een antwoord heeft. Voor de PVV-kiezers is het echter allang duidelijk: het CDA vindt hun zorgen niet terecht.

En ook de officiële commentaren wijzen in die richting (de Volkskrant, 30-06-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré):

CDA op zwabberkoers

We hadden al een tijdje niets meer gehoord van Maxime Verhagen. ...
Maar dinsdagavond was daar dan ook opeens Verhagen zelf met zijn toespraak tot de achterban, in een kennelijke poging zijn partij de weg te wijzen. Meer dan een poging werd het niet, want de luisteraars bleven achter met veel vragen. Verhagens boodschap: het CDA moet in navolging van Wilders' PVV beter luisteren naar het onbehagen en de 'terechte zorgen van mensen' over zaken als pensioenen, Europa, 'buitenlands gedoe' en onaangepaste allochtonen.
Dat is, tien jaar na Fortuyn, een wel erg platgetreden pad, zelfs binnen een middenpartij als het CDA. Een pad bovendien dat niet of nauwelijks tot nieuwe inzichten leidt. Want hoe dient het CDA dan op al dat onbehagen te reageren, volgens Verhagen: niet wegkruipen achter de dijken, niet alles wat vreemd is bij voorbaat afwijzen, opkomen voor de instituties van de democratie, blijven opkomen voor Europa. Kortom: trouw blijven aan de eigen principes en het populisme 'op afstand houden'. ...

Degenen die dus kritiek hebben op Verhagen moeten iets heel erg niet begrepen hebben (de Volkskrant, 30-06-2011, column door Bert Wagendorp):

Speech

Maxime Verhagen sprak dinsdagavond, op een CDA-symposium, over populisme. ...
    Maxime, begon hij, komt bij de mensen vragen tegen als: 'Zit die buitenlandse ziekte nu ook in onze groente?' en 'Moeten we niet helemaal af van dat buitenlandse gedoe?'
    'Terechte zorgen van mensen', vindt Verhagen, die er kennelijk ook wel iets van zijn eigen zorgen in herkent.
    Je voelt aan alles dat Maxime het liefst de ordinaire populist die in zijn borst schuilt de vrijheid zou geven om Wilders met zijn eigen middelen te verslaan. Dat hij de PVV het liefst zou dwingen met het CDA te fuseren - of andersom.    ...

Weggelaten: een eindeloze stroom retoriek en cynisme.
Bij de volgende reageerder is dat weglaten wat moeilijker, want hij schrijft columns in miniformaat (de Volkskrant, 30-06-2011, column door Arnon Grunberg):

Verhagen

De heer Verhagen hield een rede. ...
    Verhagen schreef: 'Zit die buitenlandse ziekte nu ook in onze groente?'
    Laten we het over de Nederlandse ziekte hebben.
    De Nederlander haat de beleefdheidsleugentjes die het sociale verkeer mogelijk maken en hij verwart grofheid met eerlijkheid.
    Hij vindt dat ze in andere landen doden voor eigen gewin, uit lust of om de westerse democratie te ontwrichten. Zelf besteedt hij het doden liever uit en voorziet het geheel van een vroom commentaar.
    Het liefste zou de Nederlander ook van het neuken een morele les willen maken.

Deze criticus van Verhagen verliest zich dus een een botte scheldpartij op de Nederlanders in het algemeen. Cynisme in het kwadraat.
Wat zou nu de oorzaak zijn van de blindheid die deze heren geslagen heeft, en de bron van de emoties die ermee gepaard gaan? Een idee is om te kijken naar de zaken genoemd door Verhagen die de heren aanhalen. Dat is voornamelijk zijn klacht over bacteriën op buitenlandse groenten. je zou zeggen: dat kan toch niet het probleem zijn. Daarom maar over, volgens oud-pyschologisch recept, gekeken naar de uitspraken van Verhagen waar de heren het niet over over hebben. Nog even gekeken dus wat die opmerkingen van Verhagen zijn;

Hoe gaat ons land eruit zien? Blijft Nederland nog wel Nederland als er zoveel buitenlanders bijkomen? Waarom passen de nieuwkomers zich niet aan ons aan? Wordt mijn pensioen straks gekort? Zit die buitenlandse ziekte nu ook in onze groente? Moeten we niet helemaal af van al dat buitenlandse gedoe? Ik weet dat er veel geld naar Europa gaat, maar ik zie er niets van terug. Waarom bemoeit Brussel zich überhaupt met ons? Als een ander land failliet gaat, geven we nóg meer geld. Sinds wanneer zijn wij een liefdadigheidsinstelling?

Allemaal opmerkingen die gaan over het buitenland. En met name de gevolgen van de allochtone massa-immigratie. En hé presto, dat zou een verklaring kunnen zijn. Want wat hebben de geciteerde critici van Verhagen gemeen? Antwoord: ze zijn afkomstig van het oud-testamentische migratievolk. Dat is vier vliegen in één klap: de volslagen blindheid voor de ware aard van Verhagen's woorden, de diep emotionele reactie, de voelbare respectievelijk overstromende rancune, het cynisme, en tenslotte: het angstvallig vermijden van deze gemeenschappelijke achtergrond.
En hier dus meteen ook de erkenning van één van de voornaamste inspiratiebronnen van het multiculturalisme: het oud-testamentische migratiefundamentalisme.

Een andere columnist bevestigt nog even mee - omdat zijn voorgangers het terrein van Verhagen al redelijk afgegraasd hebben wat valt er daar nog effectief te schelden?), grijpt Max Pam maar terug op het beleidstuk van het kabinet en de toelichting ervan (de Volkskrant, 01-07-2011, column door Max Pam):

Jazeker, hier spreekt de grachtengordel

Tussentitel: Dat joods-christelijke fundament werd in Nederland pas populair toen er bijna geen Joden meer over waren

Het gebeurt niet vaak dat ik bij het doornemen van de krant spontaan in lachen uitbarst, maar toen ik las dat minister Piet Hein Donner het dragen van een boerka had vergeleken met naakt lopen, was het zover. 'Je mag ook niet zonder kleren op straat', zei Donner, 'dat is het gevolg van onze normen op het gebied van goede zeden.'
Wat hebben wij toch een grappige minister van Binnenlandse Zaken!
Hij is de Buster Keaton onder de politici, de droogkomiek met het uitgestreken gezicht. ...

Wat een grap van die Pam ... natuurlijk zijn de gevallen volledig vergelijkbaar. Het gaat in beide gevallen om de vrijheid van het individu om niet lastig gevallen te worden met de intieme zaken van een ander - zijn seksualiteit en zijn diep geestelijke overtuigingen. Allebei weerzinwekkend als het anderen betreft.

Zelf kreeg ik onmiddellijk een visioen van een boerkistische beweging met een eigen boerkistische Reinkultur, die wordt gepraktiseerd in boerkistische dorpen, boerkistische vakantiekampen en op boerkistische stranden, waar vrouwen in boerka's op boerkistische wijze kunnen recreëren.

De redactie kreeg ook een visioen van een boerkistische cultuur. De cultuur die grote delen van Pakistan en Afghanistan terroriseert. En Tsjetsjenië. Een cultuur die in Indonesië kerken in brand steekt en christenen door de straten jaagt. Die boerkistische cultuur. Het is een bestaande cultuur. Herkent die cultuur.
Maar die boerkistische cultuur is niets mis mee. Weet u met welke cultuur wel iets mis mee is? ...

Steeds vaker hoor je over de Hollandse waarden en normen. En over de Hollandse smaak. Volgens de PVV moet er meer Nederlandstalige muziek worden gedraaid. Ik gun iedereen zijn eigen smaak, maar over het algemeen betekent zo'n consigne meer Frans Bauer en nog meer van dat soort ellendige kutmuziek. ...
Behoort bijvoorbeeld het calvinisme, de stroming waartoe minister Donner behoort, tot het fundament van de Hollandse waarden? Calvijn was ontegenzeggelijk een schurk, die er niet voor terugdeinsde tegenstanders te laten verbranden. In het beginselprogramma van de SGP wordt dit zelfs goedgepraat met de mededeling dat wij hier 'de omstandigheden en het bestel uit die tijd in het oog moeten houden'.

Oftewel: is er een conflict tussen de goede en de foute cultuur, kiezen we natuurlijk voor de goede:

Dat christelijk-joodse fundament ... in Nederland ...
Zo hecht is dat fundament dat de PVV, inzake de onverdoofde slacht, bij het pesten van de moslims ...

Iets dat ook geldt voor die andere immigrantencultuur:

Zo hecht is dat fundament dat de PVV, inzake de onverdoofde slacht, bij het pesten van de moslims op de koop toe neemt dat ook de joden voor het hoofd worden gestoten.

Of is het misschien ook zo dat Max Pam, in zake de strijd der culturen, bij het verdedigen van de Joodse cultuur op de koop toeneemt dat ook de moslims worden meeverdedigt?
Het heeft er alle schijn van:

Momenteel is de herhaling aan de gang van In Europa, de serie van Geert Mak. Wij zijn juist aangeland bij het deel waarin de heldhaftigheid van het Nederlandse volk aan de orde komt. Die is niet bepaald om over naar huis te schrijven en dan druk ik mij nog heel voorzichtig uit. Het idee dat de Nederlandse samenleving berust op een fundament van christelijk-joodse normen leefde toen helemaal niet, noch bij de bezetters, noch bij het gros van de Nederlanders. Dat christelijk-joodse fundament is in Nederland pas populair geworden toen er bijna geen Joden meer over waren.

De Nederlanders hebben zich voor het verdedigen Joden misschien niet heel erg ingespannen, maar dat hebben de Joden zelf ook niet. Er waren heel erg veel Russische partizanen, en maar heel weinig Joodse. En alle redenen die men daarvoor aanvoert, gelden net zo hard voor Nederlanders.
Al met al geldt ook voor Max Pam dat hij zijn verdediging van het multiculturalisme, het idee dat Nederland maar flink veel islamitische cultuur moet op- en overnemen, lijkt te baseren op het verdedigen en behouden van de Joodse cultuur. Een cultuur met jengelende kutmuziek die geen cent meer waard is dan de Nederlandse (en wie hier aanstoot aan wenst te nemen: lees even terug wat Pam zegt over de Nederlandse).

Een stem uit het verleden (de Volkskrant, 07-07-2011, door Wilco Dekker):

Postuum winkelmagnaat Jaap Blokker (1942-2011)

Een robuust icoon van de winkeliers

Misschien kwam het doordat hij vaak zijn filialen bezocht. Jaap Blokker had een feilloos gevoel voor wat er onder het volk leefde, of ging leven. De dinsdag op 69-jarige leeftijd overleden winkelmagnaat verwoordde in het jaarverslag van vorig jaar nog perfect de onvrede rond de eurocrisis: 'Griekenland is een hoogst curieus land. Het produceert nauwelijks iets anders dan feta en olijfolie, het wacht gezapig tot buitenlandse toeristen het geld vanzelf komen brengen, het heeft meer ambtenaren dan ondernemers, die bovendien al op hun 53ste met pensioen mogen, en het heeft regeringen die alle boekhoudregels aan hun laars lappen.'
Die jaarverslagen van Blokker Holding, of meer precies het voorwoord van de directeur/eigenaar, waren berucht. Jaap Blokker trok in ronde bewoordingen van leer tegen de oprukkende winkelcriminaliteit en het in zijn ogen lakse optreden van politie en politiek daartegen. Hij meldde ook openlijk dat de winkelovervallen vaak door allochtone jongeren werden gepleegd. Dat deed Blokker echter uit oprechte zorg voor zijn - deels ook allochtone - personeel, zeiden mensen die hem kenden. ...

De erkenning van het feit dat je destijds die waarheid niet mocht verkondigen: het allochtone, racistische, criminele gedrag.

En alweer een pilaar van het multiculti-fantasiepaleis dreigt te sneuvelen (de Volkskrant, 14-07-2011, hoofdredactioneel commentaar, door Raoul du Pré):

Nood breekt wet

Waarschijnlijk schendt juwelier Kamerbeek met zijn omstreden deurbeleid de wet. Toch verdient hij begrip.

Juwelier Jos Kamerbeek heeft de gemoederen tot ver buiten zijn Nijmeegse winkel in beroering gebracht met zijn besluit geen jonge Antillianen en Marokkanen meer binnen te laten.
Hofleverancier Kamerbeek werd in tien jaar tijd acht keer overvallen. Altijd waren het jonge Antillianen of Marokkanen. Eén keer werd Kamerbeek neergeschoten. De achtste keer viel hij bij een worsteling in een diepe bouwput. Nu is hij deels verlamd. ...

Al dertig jaar word Nederland overvallen. Meestal waren het jonge Antillianen. Of Marokkanen. Nu zijn we in een diep put gevallen. Deels zijn we verlamd.

Het ziet er naar uit dat de Commissie Gelijke Behandeling zich er binnenkort over moet buigen. De vraag is of we daar veel mee opschieten. De commissie spreekt naar de wet en vindt op basis daarvan bijna álles discriminatie, zelfs de kortingen voor vrouwen op de vrouwenavonden in cafés en de weigering van vrouwenblad Opzij om mannelijke verslaggevers aan te nemen.

De verlamming wordt toegediend door intellectuelen bestuurders, politici, en instellingen als de Commissie Gelijke Behandeling. De gifstof bestaat onder andere uit:

Het discriminatieverbod moet natuurlijk worden nageleefd,

Dit soort leugens. Natuurlijk heeft dit niets met discriminatie te maken, want het is niet gebaseerd op uitsluitend etnie, maar op gedrag. Op gedrag mag je reageren, ook als het gedrag uit een bepaalde etnie stamt.
Tot zo ver blijft alles bij het oude. Maar hier komt de tournure:

... maar Kamerbeeks deurbeleid verdient een realistischer oordeel. En er moet niet te veel bij worden gehaald. De juwelier is vooral een woedende middenstander, slachtoffer van terreur. Hij toont zich in zijn uitlatingen niet racistisch, wel realistisch. Zwervers en zenuwachtige mannen met petjes kwamen al niet binnen. Nu blijft de deur ook dicht voor 'machojongens met petten en kettingen, die rondhangen, aan de ruiten voelen, aantekeningen maken en dan naar binnen willen'. Die zijn in dit geval altijd van Antilliaanse of Marokkaanse komaf. En het mag nog best verbazingwekkend heten dat hij zulke types tot nu toe wél binnen liet.
Een juwelier met zijn voorgeschiedenis kan niet kwalijk worden genomen dat hij zichzelf en zijn personeel probeert te beschermen, zelfs als hij daarbij strikt genomen discrimineert op leeftijd, huidskleur, kleding en gedrag. Nood breekt wet.

Met dit soort kleinere verschuivingen begint iedere lawine. Nog even, nog wat voorbeelden van allochtone misdragingen als het verwensen van rouwstoeten, en Nederland roept massaal om het afschaffen van die zogenaamde "discriminatie verboden": Allochtone misdragingen? Allochtonen aanpakken! En bij signalen van afkeer van Nederland: Uitzetten!

Zelfs vanuit allochtone hoek is nu een enkel geluid hoorbaar dat de voosheid van het multiculturalisme erkent (de Volkskrant, 16-07-2011, ingezonden brief van Tayfun Balçik):

Turken draaien alleen qua arbeid mee

Met grote ergernis heb ik het artikel 'Turk wilde geen schotel op z'n dak' gelezen (O&D, 13 juli). ...

Inhoud: het bekende verhaal van de multiculturalisten: dat allochtonen zich niet helemaal hebben aangepast is de schuld van de autochtonen - zie hier

Over wie heeft Armand Sag het eigenlijk? De Turkse gemeenschap is zo heterogeen - soennitische Turken, alevitische Turken ...

Slecht argument (en er volgde nog een heel stuk): het gaat om het verschil met de Nederlanders, en dat is gigantisch veel groter dan het onderlinge verschil. Maar er komt correctie:

Hoewel het dus niet mogelijk is om in generaliserende termen te praten over de Turkse gemeenschap, mag dit natuurlijk niet leiden tot ontkenning van problemen. Er is een probleem en dat laat zich niet gemakkelijk oplossen. Zo is er sprake van een natuurlijke taalachterstand, die kunstmatig in leven wordt gehouden door segregatie.
    Amsterdam is bijvoorbeeld een van de meest gesegregeerde steden van Nederland. Amsterdam-West is in de volksmond al omgedoopt tot '020-Gaza'. Als dit de situatie is, vraag ik me af waar Sag het lef vandaan haalt om te zeggen dat het wel goed gaat: 'immigrantenkinderen die geboren en getogen zijn in achterstandswijken, maar die inmiddels volwaardig meedraaien in de Nederlandse samenleving, omdat ze een goede opleiding hebben genoten. Dit zijn mensen die de Nederlandse taal beter beheersen dan menig autochtone Nederlander'.
    Een gotspe. Turken en allochtonen draaien alleen qua arbeid mee. Volwaardig meedraaien impliceert ook lid zijn van Nederlandse studentenverenigingen, het hebben van Nederlandse vrienden (echte vrienden, vrienden die je bijvoorbeeld om geld kan vragen) en gemengde huwelijken. Volwaardig meedraaien impliceert ook dat de verschillende gemeenschappen niet met de rug naar elkaar toe leven.
    Dat dit nu wel zo is, ligt niet volledig aan de 'Turkse gemeenschap'. Het moet van beide kanten komen. Maar wil dat een kans van slagen hebben, dan moeten we stoppen met het verkondigen van leugens zoals Sag doet: 'Bijna geen Turk in Nederland wil een antenneschotel'. Volgens Sag heeft dit te maken met het feit dat de Turkse staatszender TRT-INT van de Nederlandse buis is gehaald. Hiermee wordt de ene onwaarheid met de andere gestaafd. Al lang voor TRT-INT en MBC van de Nederlandse kabel werden gehaald, werden de getto's in Amsterdam, Utrecht en Rotterdam versierd met schotelantenne's.

Tja ... Leugens zijn het kenmerk van zowel multiculturalisten als allochtone woordvoerders

.

Het is niet direct uit de mond, maar toch belangrijk (de Volkskrant, 31-08-2012, column door Nausicaa Marbe):

Partij van de Afhaakfundi

Het gaat goed met de PvdA in de campagne. ...
    Het bericht stond in Het Parool, onder de kop 'Moslims voelen zich verraden door politiek'. ...
    Duidelijk dat deze types andere toekomstbeelden koesteren dan liberale moslims. ... Desalniettemin heeft hun beperkte en dwingende visie de PvdA decennialang cultureel gegijzeld. Dat een benepen orthodox niets geeft om banen, onderwijskansen en een betaalbare zorg, maar alleen zijn religie veilig wil weten, is niet verwonderlijk. Verwacht van zo'n middeleeuwer geen hart voor de samenleving. Maar dat een zich links afficherende emancipatiepartij decennialang deze conservatieven in het zadel hield en de normen liet bepalen, blijft stuitend.
    Temeer omdat de kritiek op deze PvdA-traditie geenszins voorbehouden is aan bashers van de sociaaldemocratie. Ik herinner me een analyse in De Groene Amsterdammer uit 2007 over de spanning tussen 'doorbraakmoslims' als Hirsi Ali en Ehsan Jami en het conservatieve moslimelectoraat van de PvdA. Het blad hekelde de angst van de partij voor échte emancipatie. Toen Ehsan Jami in PvdA-kringen als gevaarlijke polarisator werd gezien, ontketende dat messcherpe woede bij Hafid Bouazza. Hij schreef: 'Moslims vormen al lang de nobele wilden van de PvdA: een perfect scherm om zachtmoedigheid en begrip op te projecteren. Een gevaarlijke vorm van sentimentaliteit.' En: 'Nederland heeft geen knieën meer, het lijkt wel of het massaal aan het bidden is geslagen, richting Mekka- het zitvlak naar de toekomst gekeerd.'
    De partijloze vrijdenker Bouazza fileerde deze PvdA-serviliteit, onbekommerd door het gemekker van zijn immer incapabele criticasters. De genuanceerde Paul Scheffer daarentegen werd binnen z'n eigen PvdA zelfs door vrienden verguisd en voor racist uitgemaakt toen hij het multiculturele drama analyseerde. In interviews bekende hij dat de aanvallen zo agressief waren dat hij het liefst onder de bank was gedoken. ...

Het gaat natuurlijk om dit laatste: hier erkent Paul Scheffer het bestaan van een beleids- en houding bepalende gemeenschap, die er zeer geestelijk-eng en benepen groepscultuur had en heeft. Nee, niet de moslims, althans die bedoelen we hier niet, maar de kennelijk zeer reëel en expliciet bestaande club van politiek-correcten en multiculturalisten in politiek en beleid. Die intellectuelen en politici die afwijken en de waarheid vertellen pest en anderszins negatief bejegent.

Na iets van twee jaar eindelijk weer eens wat zelfinzicht (de Volkskrant, 05-07-2014, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant):

Voetbal achter de dijken

Nationale gevoelens bestaan en je kunt er dus maar beter rekening mee houden.

Laten we met de Belgen beginnen. België is in rep en roer nu de Rode Duivels weer een ronde verder zijn. Ik reed onlangs door de voormalige mijnstad Charleroi. Overal hing de Belgische driekleur over de vensterbank. Is dit een verbazende opleving van het Belgicisme? Tegelijk lees ik in de krant over een hopeloze kabinetsformatie, als gevolg van het vastgekoekte wantrouwen tussen Vlamingen en Walen. Het vieren van het voetbalsucces schijnt trouwens ook volkomen gescheiden te gebeuren - living apart together.
    Wat dit wereldkampioenschap overweldigend laat zien, is dat nationale gevoelens bepaald niet op de terugtocht zijn. En vooral hoe ingewikkeld en gelaagd dat nationalisme is. Zelfs in België roepen ze dat ze de besten zijn, en tegelijkertijd speelt politiek België de finale tegen zichzelf.
    Nu Nederland, met zijn oranje tompouces. Dat sport wel degelijk verbroedert, kun je aan ons gekleurde elftal afzien. De kerk is leeg, de politieke partij is dood. Afgezien van het ziekenhuis is het stadion de laatste plaats waar links en rechts, hoog en laag, elkaar ontmoeten.
    Onderwijl kun je er niet omheen: Nederland in het oranje Roy Donders-juichpak is een klassen-verhaal. Die vlaggetjes van gevel tot gevel hangen niet bij u in de straat. Wel in de mindere straten van Almere en Hoogvliet, voor 70 cent per 5 meter bij de Action. De meestal somberende PVV-aanhangers zijn plotseling optimistisch. Zij geloven erin, aldus Maurice de Hond, meer dan de modale CDA'er in beteren doen.    ...

En bij de leidende klasse is er niet sprake van de afwezigheid van het nationale gevoel, mar van een actieve tot rabiate bestrijding ervan. De VARA kan zijn website Joop.nl al jarenlang vullen met een eindeloze stroom hogeropgeleide Nederlanders die zich uitleven in de meest virulente Nederlandhaat.

Zo zijn sport en politiek wel degelijk innig verbonden. Rutte is de Van Gaal van de politiek. Het is niet om aan te zien maar er wordt wel resultaat geboekt. Vorige week was er veel te doen over de Van Gaal-haters. Dat zijn sportjournalisten die vinden dat de Hollandse School wordt verraden, dat de huidige generatie matig getalenteerd is en dat Nederland geen voetbalgidsland meer is. Mark Rutte is evenmin van de Hollandse School. In de politiek gaat het vandaag de dag om de pegels. Rutte zou het in zichzelf gekeerde Nederland belichamen, gericht op het nationale belang zoals 70 procent van de bevolking inderdaad schijnt te willen.
Is dat erg? Ja, vindt hoogleraar internationale betrekkingen Rob de Wijk, die deze kritiek van de week ventileerde bij de presentatie van de artikelenbundel Nationaal belang in meervoud. Terugtrekking achter de dijken is niet gratis, zei De Wijk. Vanwege het kleinzielige gedoe over Schengen zijn we al 2 miljard aan orders uit Roemenië misgelopen.

En die Van Wijk is beslist niet links, of zelfs linksig. Die is gewoon rechts.

Ik zat erbij en dacht aan voetbal. Eén blik op de kolkende tribunes, al die mensen die dag na dag hun gezicht insmeren met de nationale kleuren. Je moet beslist poep in je ogen hebben om te denken dat dat alleen een Nederlandse kwaal is. Geen beter bewijs voor de stelling van de filosoof Peter Sloterdijk dat 'kosmopolitisme het provincialisme van de verwenden' is. Van Brazilië tot Nigeria heerst de kermis van nationale saamhorigheid, al is het maar voor de duur van een kampioenschap. Het enthousiasme voor het eigen land heeft alles met de globalisering te maken. Wat Nederland betreft, is het geen toeval dat juist de onderkant zo blij is met de natie. Alle sociale voorzieningen vallen binnen de landsgrenzen en zoals de uitdrukking luidt, is de verzorgingsstaat het vaderland van de gewone man.
Nationaal gevoel is als de olifant in de kamer. Het is er, iedereen doet mee, maar het mag niet, het kan niet. Je zou denken dat dat komt door de Tweede Wereldoorlog, maar nationalisme-ontkenning is van veel ouder datum. Politiek filosoof Isaiah Berlin schreef in 1972 (Nationalism: past neglect, present power) over zijn verbazing dat er in de 19de eeuw, toch de eeuw van de nationale staat, nooit serieus over nationalisme is nagedacht.

Ja hoor, daar is 'ie weer: de Jood. Zijn rabiaat tegen alle nationalisme

. Dat wil zeggen: als het maar Europees nationalisme is. Als het om de eigen cultuur gaat: het nomadisme, zijn ze nog fanatieker dan Adolf Hitler zelf

Dat komt doordat socialisten en liberalen een soort monsterverbond hadden gesloten. Nationalisme was een fase die moest worden overwonnen en dat was dat. Voor socialisten was het vals bewustzijn en stond het klassensolidariteit in de weg. Voor liberalen was het een obstakel voor vrijhandel.

Dat hadden we dan al geconstateerd: het betreft de hele leidende klasse. Want natuurlijk ligt dit bij de gewone bevolking heel anders.

En nu? Liberalisme en sociaal-democratie hebben allebei hun remplaçant in de Europese Unie gevonden: internationale solidariteit en vrijhandel.

Tja... ook iets dat volledig afkomt van de leidende klasse en met sterke verbale ondersteuning van de door Joodse invloeden gedomineerde media

.
En uiteindelijk kiest ook auteur Sommer partij:

Wie denkt dat ontkenning van nationale gevoelens wel gratis is, neemt er nog even de uitslag van de laatste verkiezingen voor het Europees Parlement bij. Of kijkt naar Groot-Brittannië, straks wellicht geen lid meer van de EU. Want het vervelende is dat al die nare in zichzelf gekeerde burgermannetjes niet alleen in het stadion zitten. Ze hebben ook stemrecht. Prettige vakantie.

Tenslotte is de Volkskrant, met Arnon Grunberg op pagina 1, Bert Wagendorp op pagina 2, en nog minstens een half dozijn anderen prominent aanwezigen, rijk aan Joodse en dus anti-nationalistische invloeden. Vol met Nederland-haters en cultuurverraders, dus.

Geen echte vorm van erkenning want niet openbaar, maar misschien daarom wel des te significanter (Elsevier, 05-07-2014, door Eric Vrijsen):

Regeren in mikadostijl

Binnenhof / Tegen de verwachting van velen in, blijft het kabinet Rutte maar op de been. Welke bewindslieden doen het goed en welke niet? Elsevier sprak met Haagse ingewijden en betrokken en velt het oordeel

Tussenstuk
Schrijf de PVV-leider niet te vlug af
'Wilders blijft Wilders,' zeggen de ingewijden. De PVV-leider had het de afgelopen maanden zwaar. Muiterij, de 'minder, minder, minder'-uitspraken die hem veroordelen tot eeuwige oppositie; een deal met het Front National die Wilders niks opleverde, maar wel afkeer wekte bij Joodse organisaties; teleurstellende Europese verkiezingen. 'Juist die verkiezingen had hij glansrijk moeten winnen,' juichen tegenstanders. Met een verwijzing naar het geweld bij een overval op de juwelier in Deurne koppelen ze er de observatie aan dat 'het gelijk van Wilders dagelijks in de krant staat'. ...

En dit is dus tevens een onweerlegbaar en definitief bewijs van kwade wil. Het is geen domheid. Het is verraad.

De zeldzaamheid van erkenning van cultuurverraad wordt ook in 2014 keihard aangetoond, in dat het volgende geval komt circa een half jaar na het voorgaande, en in dat het dezelfde auteur betreft (de Volkskrant, 20-09-2014, rubriek Vrij zicht, door Martin Sommer, politiek commentator van de Volkskrant):

Alle dagen racisme

Postmodern vonnis in Zwarte Pietenzaak zet de deur open voor allerlei gekrenkten.

Ik zag een gefotoshopte Geert Wilders voorbijkomen, als Zwarte Piet met witte kuif. Wilders wil in alle gemeenten een roetzwarte Piet verplicht stellen. Lachen joh, die halve gare Wilders met zijn Zwarte Pietenwet. Maar ik zou Wilders vooral niet te snel uitlachen. Er mankeert van alles aan hem, maar niet zijn politieke instinct. Ooit zei hij: De PVV blijft uiteraard het plantje van de islambestrijding begieteren, maar we gaan verbreden. Eerst met het piratennest Antillen. Daarna Europa. Het is in allebei die contreien sindsdien niet meer rustig geweest.
En nu dus Zwarte Piet. Een bijzaak zegt u? ...

Een van de recente mantra's van de elite en de multiculturalisten. Omzin, natuurlijk. Als het een bijzaak was, hoefde n de negers hun mond niet open te doen, en als ze het wel doen, hoeft er geen aandacht aan geschonken te worden. In werkelijkheid was er in de media een overdadige aandacht voor de klagende negers, dus die media oordeelden dat het geen bijzaak was.

Mijn oude liberale schoonmoeder ontploft als je zegt dat Zwarte Piet moet verdwijnen.

Maar aan die kant van de zaak werd in de reguliere media nauwelijks aandacht besteedt. Terwijl al snel duidelijk was dat deze groep ongeveer 90 procent van de gNederlandse bevolking beslaat. En dat kan je dan rustig verdelen in "Alle gewone Nederlanders zijn voor Zwarte Piet, en de elite en de allochtone immigranten tegen".
En vanwege die eenzijdige berichtgeving kon de zaak voortwoekeren tot aan dit stadium:

Dan heb ik het maar niet over de reacties op de kleinkunstenaar die zijn kans schoon zag om elke roe, zak of knecht uit de sinterklaasliedjes te schrijven.

Totale waanzin, dus.
Sommer erkent als eerste in de reguliere media wel de aard van de zaak:

Hoe kan een bijzaak zo uit de hand lopen? Omdat het eigenlijk een hoofdzaak is.

Waarna hij diverse aspecten analyseert. Ten eerste de formele:

Het loont de moeite eens naar de uitspraak van de rechter te kijken waarover de Raad van State zich op 16 oktober in beroep gaat buigen. De klagers tegen de gemeente Amsterdam kregen van de rechter gelijk: Zwarte Piet is een racistisch stereotype en de gemeente moet daar wat aan doen. Let op de argumentatie. De rechter vond niet dat artikel 1 van de Grondwet in het geding was. De intocht van Sint met Pieten heeft niet geleid tot aantoonbare discriminatie. Klaar ben je, dacht ik.
Maar nee, Zwarte Piet is volgens de rechter wel degelijk racistisch. Niet omdat het zo ís, maar omdat er mensen zijn die zich gekrenkt voelen. Het komt erop neer dat wie zich gediscrimineerd voelt, vanzelf gelijk heeft.
Dat is postmoderne rechtspraak. Feiten bestaan niet, alleen maar meningen en gevoelens.

Eigenlijk nog eufemistisch uitgedrukt. Hier is doodgewoon dus de Grondwet geschonden. Natuurlijk door een vrouwelijke rechter. Net als die Grondwetschending die staat in het vonnis dat Nederland schuldig is aan het vallen van slachtoffers in Srebrenica, omdat het de internationale verdragen in het kader van de Verenigde Naties schendt. Ook daar heeft de vrouwelijke rechter geoordeeld op grond van het gevoel van kwetsing van de slachtoffers, in plaats van de regels van het recht.

Dat zet de poort open voor allerlei andere kwetsuren.

Dat is dus al gebeurt

Nog even en de gouden koets moet naar de winterschilder vanwege een koloniale afbeelding.

Dat is ook al gebeurd.

En wat dacht u van de kerstboom? Die is in delen van Engeland al in de ban gedaan.

En dat is dus ook al gebeurd.
Deze uitspraken waren van gewone rechters. Nog erger qua stompzinnigheid hoewel minder erg qua consequenties is het instituut dat opgericht is voor dit soort zaken:

De rechter verwijst voor zijn uitspraak naar het jaarrapport 2013 van het College voor de Rechten van de Mens. Dat College is de voortzetting van de Commissie Gelijke Behandeling, die moslims die vrouwen geen hand wilden schudden in het gelijk placht te stellen. De commissie verplaatste zich kortom iets te hartstochtelijk in andere culturen. Het huidige College voor de Rechten van de Mens - de voorzitter is ook nog dezelfde - leeft zich wederom met hart en ziel in. Wie racisme ervaart, heeft immers gelijk. Het verschil is dat de Commissie Gelijke Behandeling vanwege dat handen schudden verschillende keren door de rechter op de vingers werd getikt. Terwijl de rechter nu meegaat met de opvattingen van het College voor de Rechten van de Mens omdat het zo'n gewichtig instituut is met banden met de VN en de Raad van Europa.

Dat 'zijn' in 'zijn uitspraak' is onjuist en moet zijn "haar", en die voorzitter van voorheen de CGB en nu College voor de Rechten van de Mens is ook een vrouw - type "goeddoener met knotje". Volledig gestoord. Met zelfbevlekkende cirkels van rapporten zichzelf rechtvaardigt:

Dit is de redenering van 'de lege plaats in de tram'. De plek naast de donkergekleurde passagier blijft leeg - zie je wel, racisme. Typisch Nederlands bovendien dat men het niet wil weten. Jaren geleden zette de onderzoekster Philomena Essed dit argument op touw in haar boek Alledaags racisme. Ze werd weggehoond, en terecht. Stel je de rechtsgang voor waarin een ontkenning wordt opgevat als bewijs. Dat hebben we sinds de heksenprocessen niet meegemaakt.
Nu heeft mevrouw Essed met anderen een boek geschreven, Dutch racism, dat dient als onderbouwing voor de ideeën van dit College, waarvan mevrouw Essed trouwens reservelid is. De bewijsvoering voor de stelling dat er in Nederland sprake is van rassendiscriminatie is gebaseerd op een rapport van de Raad van Europa waarvoor ditzelfde College de gegevens aanreikte. Om een bekende columnist aan te halen: dit hoogmogende College lijkt wel een oliebron van zijn eigen.

Een oliebron die bestaat uit een aantal gestoorde Nederlandse doe-goeders, en een aantal haatnegers. En die combine wenst de rest van Nederland te belasteren met slechts één doel: zichzelf kunnen profileren als "GOED!". Dit overigens ook met hulp van de toenmalige Ombudsman, Alex Brenninkmeijer, een nomadist.
Die zich natuurlijk ook gemengd heeft in de Zwarte-Pietenzaak:

In het Jaarrapport Mensenrechten 2013 is een flink deel gereserveerd voor de Zwarte Pietendiscussie. Veel discriminatie gebeurt onbewust, schrijft het College. Juist in Nederland, waar men zichzelf tolerant vindt en dus weigert in te zien dat men racistisch is. Men is defensief, men ontkent..

Sommer wijst ook hier nog even op de formele status:

De moeilijkheid met deze denktrant is uiteraard dat je niet kunt aantonen wanneer Nederland níét racistisch zou zijn.

Uit reacties op het internet van mensen die in allerlei landen geweest zijn, zelfs op websites als die van de Volkskrant en Joop.nl, weten te melden dat Nederland zo'n beetje het minst rachitische land ter wereld is. Hetgeen ook Sommer constateert:

En dat terwijl daarvoor een hard criterium bestaat, gehanteerd door een echte wetenschap: de demografie. Dat criterium luidt: trouwen mensen van verschillende herkomst en kleur met elkaar? De laatste CBS-cijfers leren dat een klein kwart van de allochtonen trouwt met een oorspronkelijke Nederlander. Dat is internationaal gezien hoog.

Juist observaties, tot zo ver. Maar Sommer besluit met een slappe conclusie:

Mijn hart klopt kortom vol verwachting over de uitspraak van de Raad van State: die moet komen vóór de verjaardag van de Sint.

Daarvan valt niets vrolijks te verwachten. Met de minste schade en ellende als nu eindelijk iemand die klaagnegers de deur wijst.
Maar zelfs dan is de schade veroorzaakt door het cultuurverraad onnoemelijk - de negers zullen er heilig van overtuigd zijn door Nederland mishandeld te zijn. Terwijl er al een klein miljoen moslims rondloopt met dezelfde overtuiging.

De steun aan ISIS heeft genoeg schade aangericht om vrijheid te kunnen geven aan nog iemand die met enige regelmaat getuigd van gezond verstand (in de Volkskrant!) en dit nu ook in de richting van moslims mag doen (de Volkskrant, 20-09-2014, column door Jonathan van het Reve):

Afstand nemen

Tussentitel: Wat maakt het toch zo moeilijk op een normale manier afstand te nemen van extremisten?

Een retorische vraag, natuurlijk. Antwoord aan het einde.

'Zeg Jeroen, ik spreek jou toch ook niet aan op het feit dat de bankencrisis veroorzaakt is door autochtone witte mannen van een zekere leeftijd?'
Het gesprek bij Pauw gaat over 'afstand nemen', en met deze opmerking wint filmmaker Abdelkarim El-Fassi de discussie. Er wordt opgelucht gelachen: zo bezien is het inderdaad absurd om van moslims te vragen zich van IS te distantiëren.
Het probleem is alleen: er bestaat geen geloof dat Oude Witman heet, noch een heilige langspeelplaat die oproept tot woekerhypotheken en goddelijke bonussen. Wat El-Fassi doet, is religie gelijkwaardig maken aan huidskleur, leeftijd en geslacht. Vaak zijn het xenofobe primitievelingen die denken dat de islam een ras is, maar dit is dus een Marokkaanse Nederlander die zojuist een documentaire over 'identiteit' heeft gemaakt.

Contradictie! De vrijheid gaat natuurlijk nog niet zo ver dat Van het Reve dit expliciet mag opschrijven, maar het aangeven is al heel wat.
Maar er stonden natuurlijk al eerder fouten in dit citaat:

'Zeg Jeroen, ik spreek jou toch ook niet aan op het feit dat de bankencrisis veroorzaakt is door autochtone witte mannen van een zekere leeftijd?'

Een valse gelijkstelling, want het punt is dat onder moslims het extremisme niet wordt afgewezen, terwijl de daders van de bankencrisis intens onder vuur hebben gelegen, inclusief een beweging genaamd Occupy. Die El-Fassi, vaste bijdrager

bij de half-autochtone Nederlandhaat-site Joop.nl en de allochtone Nederlandhaat-site wijblijvenhier.nl, laat zich op dat moment kennen als een religieuze blinde, of een pedante leugenaar.
    En als een Nederland- of westerse-cultuurhater vanwege deze bijna zwart-wit eenzijdigheid
    Natuurlijk wordt dit niet opgemerkt door interviewer Jeroen Pauw. Die had tegen die tijd al natte ogen van het mogen zijn in het gezelschap van twee zulke mooie mensen ...
    Van het Reve constateert dat het systematisch is:

Ook oud-kamerlid Tofik Dibi is van deze school. In de Groene Amsterdammer schrijft hij dat de vraag om zich te distantiëren impliceert 'dat iedereen die hetzelfde geloof deelt met [...] IS ook automatisch hetzelfde gelooft.' Onzin, vindt Dibi. En hij gaat verder: 'Pas als lookalikes publiekelijk afstand nemen, verdwijnt de vanzelfsprekende verdenking. Op deze manier mensen met dezelfde (uiterlijke) kenmerken groeperen, is in essentie raciale stereotypering.'
Niet alleen vindt Dibi dus dat je geloof niks zegt over wat je gelooft, maar omdat moslims volgens hem bepaalde uiterlijke kenmerken delen, vindt hij het bovendien racistisch om te denken van wel. Zo maakt hij islamcritici tot racisten, terwijl hij in een moeite door iedereen schoffeert voor wie 'geloven' wél meer betekent dan een getinte huid, bijvoorbeeld dat je (ongeveer) hetzelfde gelooft als je geloofsgenoten.

Contradictie!
En stelt dan de retorische vraag:

Wat maakt het toch zo moeilijk om op een normale manier afstand te nemen van extremisten? 'Ik vind het vreselijk dat IS uit naam van mijn geloof zulke gruweldaden begaat. Ik ben ook moslim, maar ik interpreteer de heilige boeken totaal anders dan die terroristen.' Zoiets - dat kan toch? Het hóéft niet, maar het is wel geloofwaardiger dan 'IS heeft niks met islam te maken' of 'het is racistisch dat u mij dit vraagt'.

Met een slechts deels juist antwoord:

Misschien ligt de moeilijkheid in het feit dat religie en afkomst in de praktijk wel degelijk overlappen.

Nee. Dat gaat alleen over wie de afwijking vertonen, en niet over het waarom van de afwijking. Die is natuurlijk dit:

Moslims nemen zo moeilijk afstand van islamitische extremisten, omdat ze in aanzienlijke mate sympathiseren met die extremisten.

Kijk, daar zit logica in, in die stelling. Maar wat betreft bijvoorbeeld de hier genoemden, de hogeropgeleiden, blijft natuurlijk toch nog de vraag waarom ze het toch niet doen omdat ze moeten weten door dat spontane niet-doen ze schade aanrichten aan hun eigen zaak. Een redelijk krachtige redenatie. Of om precies te zijn: een juiste redenatie, en juiste redenaties kan je eigenlijk een oneindige kracht toekennen.
    Als er niet bewogen wordt in een bepaalde richting ondanks een zeer sterke tot oneindige kracht in die richting, is er slechts één mogelijke verklaring: het bestaan van een nog grotere kracht in een andere richting.
    En die enorme kracht is natuurlijk uiterst simpel te vinden, als je de zaken eenmaal helder hebt geïntroduceerd: dat is hun islamitische geloof. Geloof is de zin van het leven voor de gelovige. en voor de moslim in zeer extreme mate. En wie gaat nu onderhandelen over of toegeven aan afdoen aan de zin van zijn leven ...?
    Het is volkomen vanzelfsprekend dat moslims geen afstand nemen van extremistische moslims. Dat doen zou afstand nemen van hun geloof zijn. Afstand te doen van de zin van hun leven.
    En de reden dat deze waarheid niet naar buiten mag komen, is nu natuurlijk ook duidelijk: omdat dus alle moslims even gevaarlijk zijn als de extremistische. Zie het geval van de geïntegreerde topambtenaar Haifi met haar Joden-hatende opmerking.
    Als laatste zin duidt Van het Reve toch een beetje in die richting:

... is er iets voor te zeggen om deze grote groep 'cultuurgelovigen' niet lastig te vallen met theologische vragen. Aan de andere kant: juist als hun geloof niks betekent, moet je volwassen kerels die zich moslim noemen toch gewoon kunnen vragen wat ze daarmee bedoelen?

Waarop het antwoord dus al is gegeven.

Een half-soort van erkenning (de Volkskrant, 05-01-2015, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink):

Etnische ontzuiling

De relatie tussen de overheid en etnische minderheden is beter af zonder subsidie en zonder bevoogding.

De infrastructuur die de overheid na de komst van grote groepen migranten uit Marokko, Turkije, Suriname en de Antillen had opgezet, wordt ontmanteld. Het Landelijk Overleg Minderheden en het instituut voor multiculturele vraagstukken Forum zijn met ingang van 2015 opgeheven.
    Organisaties die zich opwerpen als vertegenwoordigers van Marokkaanse, Turkse en Surinaamse Nederlanders krijgen geen subsidie meer. Dat dwingt die organisaties tot herbezinning op hun maatschappelijke rol en op hun bestaansrecht. Anderzijds zijn die clubs bevrijd van bemoeizucht van een overheid die in ruil voor haar subsidie van minderhedenorganisaties medewerking verlangde voor tal van paternalistische projecten om de 'doelgroepen' naar modern-Nederlandse snit te disciplineren.
    Onder het motto 'integratie met behoud van eigen identiteit' voerde de overheid een minderhedenbeleid dat was geïnspireerd door het emancipatiemodel van levensbeschouwelijke groepen in de 19de en de 20ste eeuw. ...
    Integratie van minderheden buiten de arbeidsmarkt om bleek een illusie.

De integratie via de arbeidsmarkt is ook een illusie, want daarvoor moet je goed-opgeleid zijn en goed kunnen denken, en de islam belemmert en verhindert scholing en denken. Dus zal men op cognitief niveau zwaar blijven onderpresteren, dus krijgt men veel minder en minderwaardig werk, wat zal men afschuiven op de Nederlanders ("zijn racisten", is nu al volop aan de gang), en die strijd zal alles verpesten.

Het heeft weer een klein halfjaar geduurd voor de volgende (de Volkskrant, 10-06-2015, column door Dirk-Jan Eppink):

Linkse idealen, rechtse feiten

In 1987 werd ik buitenlandredacteur bij de NRC, belast met 'Afrika'. ...
    Ik moest aan die periode terugdenken toen ik het boek over Zuid-Afrika van Tweede Kamerlid Martin Bosma (PVV) las: Minderheid in eigen land. Ik deed verslag over de zuidpunt van Afrika dat in Nederland graadmeter was voor 'goed en fout'. Er heerste een kartel van politiek, journalistiek, actiegroepen en kerken; een mengsel van moralisme en goedgelovigheid.    ...
    Toen het ANC aan de macht kwam, begon de zelfverrijking. ...
    ... Maar waar zijn de Nederlandse anti-apartheidsactivisten? Zuid-Afrika is weer 'ver weg'. Ze verstoppen zich.
    Bij een ander ideaal, de multiculturele samenleving, helpt verstoppen niet. De gevolgen liggen hier op straat. In 1991 prikte toenmalig VVD-leider Frits Bolkestein enkele illusies door rond de multiculturele samenleving. Zijn critici verweten hem 'borrelpraat' en verschansten zich in staat van ontkenning. Maar de absorptiecapaciteit van elke samenleving is beperkt. Grote cultuurverschillen veroorzaken fricties, vooral in zwakkere stadswijken. Maar ja, daar woont de politiek-culturele elite niet. Uiteindelijk kwamen er alarmsignalen via de stembus om te wijzen op 'ongemakkelijke waarheden' die men had kunnen voorzien. Dat geldt voor heel West-Europa. Het Nederlands electoraat baarde Wilders; het Franse Le Pen.
    Zuid-Afrika is een leerzame microkosmos van talen, culturen en religies. Nederland en Europa weigerden ervan te leren. Bosma schrijft dat de Nederlander een minderheid in eigen land wordt zoals Afrikaners nu in Zuid-Afrika. Demografisch klopt die vergelijking niet. ...

Een vergissing van Eppink: al bij iets van een ruime twintig procent begint een nieuwe en voorheen ongekende klasse van problemen - en dat is slechts een (kleine) verdubbeling van het heden - iets van twintig tot dertig jaar.

Het gevaar komt veel eerder van een 'capitulerende elite' die eigen basiswaarden prijsgeeft. De ANC-elite is er niet voor arme zwarten maar voor zichzelf. West-Europese elites vertonen de neiging grondwettelijke waarden - zoals vrijheid van meningsuiting, scheiding van kerk en staat of non-discriminatie - boterzacht te maken. Daarmee importeren ze een 'parallelle samenleving' voor nieuwkomers en installeren ze in Europese stadswijken een vorm van apartheid die ze ooit in Zuid-Afrika bestreden. De realiteit wreekt zich altijd op ondoordacht idealisme.

Maar dat is midden in de roos.

Maar nu kort erop nog eentje (de Volkskrant, 12-06-2015, column door Elma Drayer):

Linda de Mol en de islam

Religie prominent in een glossy? Als ik me niet vergis was zoiets pakweg tien jaar geleden nog ondenkbaar. ...

Maar natuurlijk. Want dat betreft toen alleen nog maar het christendom en dat, wisten ze daar ook allemaal, dat is gek. Zwartekousenkerk en dergelijke Maar nu is er die hele mooie islam. Maar daarvoor moet je dus eerst wel de deur openen:

Nu duikt het thema zelfs op in de LINDA. Een paar maanden terug zette de redactie het christendom in het zonnetje. Rond Pasen kon je via de website de 'unieke Jezus-quiz' doen, daartoe aangespoord door hoofdredacteur Linda de Mol, op de begeleidende foto poserend met halo, zwartkanten sluier, kruisachtige ketting en ten hemel geslagen blik. Een van de multiplechoice-vragen betrof het merk sandalen dat Hij zou hebben gedragen als Hij heden ten dage op aarde had rondgelopen. Crocs, Havaianas of toch Birkenstocks?

Precies: christengekkies.
Maar het ging natuurlijk allemaal om dit:

In het nummer dat nu in de schappen ligt, blijkt de islam aan de beurt te zijn. En zie, meteen is de toon heel wat minder geinig. Op de cover zie je Linda de Mol gestyled als was ze een nieuwbakken bekeerlinge: gehuld in grijsblauw sluiergewaad, de blonde lokken nauwelijks zichtbaar, voor haar doen bescheiden opgemaakt, de ogen zorgelijk, de mond in een zedige streep. Op haar linkerschouder de tekst: 'Angst maakt meer kapot dan je lief is'. De enige poging tot joligheid in deze editie moet het 'islamitisch alfabet' zijn. (De G, u raadt het al, is van Geert.)
In het zogeheten editorial - als altijd afgedrukt met een regelafstand waartussen je baantjes kunt zwemmen - doet de hoofdredacteur een bekentenis. Normaal gesproken, schrijft ze, heeft ze 'eigenlijk overal wel een mening over'. Maar bij elke discussie over de islam, de multiculturele samenleving of terugkerende jihadstrijders schiet ze steevast 'in een soort op-slot-stand, omdat ik simpelweg niet zo goed weet wat ik nou echt vind'.

Wat universeel staat voor: "Ik vind moslims sneu en zielig en kwetsbaar en ze moeten beschermd worden".
Maar na dit voorbeeld van cultuurverraad volgt de erkenning:

Deze week las ik in de krant over een nieuw onderzoek naar de politiedossiers van 141, al dan niet daadwerkelijk afgereisde Nederlandse jihadisten. Anders dan menig specialist tot nog toe beweerde, blijken zij psychisch gezien allesbehalve 'verbazingwekkend normaal'. ...

En:

Onder ogen zien dat jihadisten ongetwijfeld heel veel zijn, maar uitgerekend niet 'verbazingwekkend normaal' - het klinkt me als muziek in de oren. Al te lang was dat immers de enige mantra. Zo herinner ik me een bundel uit 2005 met de programmatische titel In iedereen schuilt een terrorist. Moslimradicalen waren, zeg maar, mensen zoals u en ik, alleen hadden zij het slecht getroffen in het leven. 'Vrijwel altijd uit woede over de achtergestelde positie van de groep waartoe zij behoren', aldus een van de auteurs, besloten ze tot hun onsympathieke daden over te gaan. Ofwel: de verklaring voor terrorisme dienden wij te zoeken in de omstandigheden. In het bekende trio achterstand, discriminatie, uitsluiting.
Sindsdien mag de voedingsbodemtheorie zich in grote populariteit verheugen, sla de kranten en opiniesites er maar op na. ...

De erkenning van het feit dat de normale bewering in de media en bestuur is dat deze mensen "verbazingwekkend normaal" zijn.
En nog even over de normaalheid van deze opvatting:

Dat deze verklaring de allerinteressantste vraag onbeantwoord laat - waarom de ene gediscrimineerde het nodig vindt om de terrorist in zichzelf wakker te maken, terwijl de andere gediscrimineerde hem lekker laat rusten - is blijkbaar geen bezwaar.
Heel goed dus, dat een onderzoeker als Anton Weenink dit heilloze pad wil verlaten. Maar dan nog heeft volgens zijn eigen artikel 40 procent van de jihadisten wier dossiers hij bestudeerde geen enkel problem behavior. Hoe dan de reislust van deze groep te verklaren?

Waarop bij GeenStijl met enige schwung het antwoord al is gegeven: omdat ze moslim zijn.

Zo, het weer weer bijna anderhalf jaar geduurd voordat er weer een islam-ktiisch geluid te horen was in de media (de Volkskrant, 10-10-2016, door Jolande Withuis, sociologe. Haar biografie over koningin Juliana verschijnt eind oktober):

Het verraad van de feministen

Dit is de bekorte versie van de speech die de auteur donderdag hield bij de presentatie van het boek 'Heilige identiteiten' van Machteld Zee.

Het was me een grote eer dat Machteld Zee mij 'als feminist' uitnodigde om het eerste exemplaar van haar boek Heilige identiteiten in ontvangst te nemen. Feminist is het enige etiket waarmee ik mezelf zonder aarzeling tooi. Niettemin gebiedt de eerlijkheid te constateren dat ook feministen zich schuldig hebben gemaakt aan het vergoelijken van wandaden gebaseerd op de islam. Dat is bizar, want, zoals feministische moslima's al decennia geleden aantoonden: juist de rechten van vrouwen staan op het spel.
    De verhoudingen tussen de seksen vormen de core business van alle patriarchale geloven, en de wereldwijde vrouwenbevrijdingsbeweging van de jaren '70 vormde een van de voornaamste drijfveren van het antiwesterse islamistische offensief van de afgelopen decennia.
    Toch kwamen de feministen niet in het geweer, op enkele witte raven na.    ...
    Het seksueel geweld in onder meer Keulen illustreerde afgelopen jaarwisseling op schrille wijze hoezeer de massale aanwezigheid van mannen uit primitief-patriarchale culturen de vrijheid van vrouwen bedreigt. Niettemin zagen de directeur van emancipatie-instituut Atria en een juriste van het Clara Wichmanninstituut het als hun taak het verband tussen seksueel geweld en de achtergrond van de daders in krantenstukken en voor de televisie te relativeren. En dan te bedenken dat het Clara Wichmanninstituut al jarenlang fanatiek actie voert tegen de ongevaarlijke SGP.
    Aan de sluipende islamisering van onze samenleving maken feministen zich eveneens medeplichtig. De hoogleraar Kunst, Cultuur en Diversiteit van de Universiteit Utrecht bepleit een verbod van afbeeldingen van naakt in de openbare ruimte, met als argument dat iedereen zich in onze multiculturele samenleving thuis moet voelen.
    Wie had verwacht dat de Nederlandse feministen zouden juichen toen een zwarte vluchtelinge, ontkomen aan een gedwongen huwelijk, de moed had zich ondanks doodsbedreigingen uit te spreken tegen haar onderdrukkende geloof, kwam bedrogen uit. Het lijkt me nog altijd onwaarschijnlijk dat het valse VARA-filmpje in 2006 had kunnen resulteren in de verbanning van Ayaan Hirsi Ali uit ons land als feministen haar massaal hadden gesteund. Maar het tegendeel was het geval.
    Het is bijna te gênant om op te rakelen, dat feministische wetenschappers protesteerden toen Hirsi Ali een expositie in Westerbork zou openen over de vervolging van homoseksuelen. Ze mocht eens kwaad spreken van de islam - wat ze gelukkig inderdaad deed.
    Ayaan streed tegen vrouwenbesnijdenis. Een van mijn collega's uit de tijd dat ik vrouwenstudies doceerde aan de VU noemde mij 'gewoon de Gestapo', omdat ik bepleitte dat ouders die hun dochters laten verminken strafbaar zouden moeten zijn; ik kwam daarmee namelijk achter de voordeur. Ze is zojuist benoemd tot hoogleraar 'Burgerschap en morele diversiteit' aan de Universiteit voor Humanistiek. Een feministisch antropologe aan de VU propageerde in de jaren '80 een 'klein sneetje'. Als we niet een tikje clitoridectomie toestonden raakten 'die' vrouwen hun positie op de huwelijksmarkt kwijt, luidde haar arrogante argument.
    Hoe valt dit beschamende gebrek aan solidariteit met zich bevrijdende moslima's te verklaren?

Hoe zijn de bewaarders van de concentratiekampen gekomen tot hun keuzes? Die vraag heetf geen echte rol gespeeld, na het einde van de Tweede Wereldoorlog. De huidige clubs verraders verdienen geen ander lot: de leiders (de Pechtolds, Halsema's. Samsom's, enzovoort) voor het tribunaal en daarna ophangen. En de rest hun evenredige portie.

Beelden. Uitzending van WNL Opiniemakers

(25-04-2017) , door Wierd Duk.

De Volkskrant doet weer een aflevering van "een doekje voor het bloeden" tussen het "Islam is Vrede"-feuilleton door (de Volkskrant, 03-05-2017, door Herman Blom, auteur van Migranten in de Nederlandse samenleving):

Het cultuurrelativisme is terug van weggeweest

Tja, je moet natuurlijk wel concessies doen om in de Volkskrant te komen. Want dit is natuurlijk hartstikke niet waar. De werkelijkheid is: "Het cultuurrelatisme is na een periode van op hetzelfde niveau blijven, weer sterk verder aan het groeien". Kijk maar:

Scholen worstelen met verschillen in culturen. Uit een recent onderzoek van DUO Onderwijsonderzoek bleek dat leraren en schoolleiders zich vaak voor lastige situaties gesteld zien. Leerlingen mogen niet meedoen aan de kerstviering, vaders die leraressen geen hand geven, meisjes die niet mee op zwemles mogen.
Horen deze klachten bij leerkrachten die zich niet weten aan te passen aan de nieuwe situatie met veel moslims in de klas? Sterker nog, is hier niet sprake van puur nationalisme, omdat door scholen uit bekrompenheid aan de Nederlandse waarden wordt vastgehouden? Ja, als je de recente discussie over homonationalisme volgt. Daar wordt weer uit oude vaatjes getapt.

Hoe lang is Charlie Hebdo geleden? Dat is toch ook nog geen twee jaren? Daarna waren de reacties ook "Maat is toch best wel begrijpelijk dat moslims daar achter staan want sterk gebeledigd..."

Ja, als je de recente discussie over homonationalisme volgt. Daar wordt weer uit oude vaatjes getapt. Tot 9/11, de Nederlandse Fortuynrevolte en later de moord van Van Gogh (2004) stond hier te lande de positie van het culturele relativisme fier overeind.
Gedwongen huwelijk, meisjesbesnijdenis, eerwraak, kindhuwelijk, polygamie, meisjes na de schoolvakantie achterlaten in het land van herkomst: de Nederlandse politieke elite, met name het feministische deel ervan, stond op de bres voor deze rechten van de islamitische migranten.

Massverkrachtingen op feesten, aalsagen met messen, gewone bomaanslagen, vrachtwagens over boulevards gevuld met mensen ... De Nederlandse politieke elite stond op de bres voor deze rechten van de islamitische migranten.

We zien nu echter een comeback van het aanpalende cultureel relativisme. Linkse activisten proberen hun sinds 9/11 verloren gegane ideologische hegemonie weer terug te krijgen. Wel gek om dat nu te doen, want met name de recente Turkije-crisis bracht de parallelle samenlevingen van de Erdogan-Turken in West-Europa aan het daglicht en daarmee ook de puinhopen van het multiculturele ideaal. Met dank aan Erdogan!
    Waar zit nu de pijn van 'links'? Rechtse partijen manifesteren zich in de islamdiscussie als progressief, maar dat is natuurlijk verdacht. De kritiek van Wilders, Baudet, Ellian en andere als 'rechts-conservatief' gekwalificeerde politici en intellectuelen wordt nu als opportunistisch neergezet. De nieuwe scheldwoorden: nativisme en homonationalisme. Immers, islamcritici zouden alleen op de bres voor homobelangen staan, omdat het een 'typische Nederlandse' verworvenheid is die verdedigd moet worden tegen bedreigingen van buitenaf.
    Rechtse mensen zouden dus hun xenofobie verstoppen achter kritiek op homohaat van moslims. Bovendien, er zijn in absolute getallen toch meer witte Nederlanders dan islamitische migranten die homo's niet accepteren? Het is het type argumentatie dat de positie van de vrouw in de SGP opblaast tot een kolossaal Nederlands probleem dat met de genoemde praktijken in islamitische migrantenkringen is gelijk te stellen.   ...
    In de bekende logica van het verwijt van homonationalisme past dit als een bevestiging van het superioriteitsgevoel van Europa, van West-Europese waarden zelfs. Foute boel natuurlijk! Maar het kan nog fraaier. Elma Drayer wees onlangs in deze krant op het palet aan redenen die inmiddels als excuus voor homohaat (door moslims) worden opgevoerd: het is een reactie op hun gemarginaliseerde positie in onze samenleving, het wordt door het negatieve stigma uitgelokt of het heeft met het gepolariseerde integratiedebat te maken. Eigenlijk kunnen deze homohatende moslims er dus niets aan doen?
    Het zijn de potsierlijke stuiptrekkingen van de aloude politiek correcte visie dat achterstandsproblemen altijd door de samenleving wordt veroorzaakt. Wegkijken is dus gewoon weer terug van weggeweest. Het multiculturalisme is nog springlevend. De politieke en intellectuele elite blijft losgezongen van de sceptische meerderheid in de samenleving. Dit is echt een bron van zorg!

Het zal absoluut niet helpen. want de neigingen zitten bij de kern in het bloed, en de rest durft er gaan afstand van te nemen: "Hitler!", "Holocaust!", "Anne Frank!"

Naar Cultuur, multiculturalisme, cultuurverraad

, Cultuur, multiculturalisme

, of site home

Bronnen bij Multiculturalisme: erkenningen cultuurverraad

3 okt.2009