Bronnen bij Islam, cultuurbeelden: loyaliteit

Deze verzameling is begonnen als Allochtonen, loyaliteit uitleg of detail - ze bleek uitsluitend gevallen aangaande moslims te bevatten.

Logisch, want als ze onder elkaar zijn mogen moslims elkaar wel regelmatig naar de keel vliegen, zodra ze te maken krijgen met niet-moslims zijn het elkaars dierbaarste broeders. De loyaliteit van moslims gaat dan boven alles.

Wat natuurlijk in hoogst versterkte mate geldt voor moslims die in een niet-islamitisch land wonen, en dat weer in de overtreffende trap wanneer dat land westers is, dat wil zeggen: ongelovig. Want daaronder mogen er wel zijn met diverse mate van christendom, maar het bestuur van het land is in handen van de burgers en het overgrote deel van de cultuur die van ongelovigen, op de ene manier of de andere, en de eis van de islam is: Allah en moslims regeren.

En in de strijd tegen deze ongelovigen stijgt de onderlinge loyaliteit van de moslim naar ongekende grote hoogte.

Dit artikel is begonnen als een inhoudelijke analyse in 2004, waarna het pas in 2007 tot een verzameling werd. Dat is waar we beginnen, meteen bron uit de academische wereld (Leids universiteitsblad Mare, 18-03-2007, door David Bremmer:
  Turkse studenten voelen dubbele identiteit

Turkse studenten richten zich evenveel op Nederland als op Turkije. Dat laat een onderzoek zien naar hier studerenden van Turkse afkomst.

De gemiddelde Turkse student voelt zich meer Turk dan Nederlander. Toch is dit slechts een deel van het verhaal, want wordt naar politieke betrokkenheid gekeken dan blijken deze studenten me er in de Nederlandse dan de Turkse politiek geïnteresseerd te zijn. ...
    Conservatief zijn de studenten in hun denkbeelden over homoseksualiteit. 49,4 procent zegt geen homo als buurman te willen hebben. De andere 50,6 procent stelt hier geen enkele moeite mee te hebben. Wat de religie betreft vindt 85 procent de islam belangrijk tot zeer belangrijk.
Zeer welkom voelen de Nederlandse Turken zich niet altijd. Ruim 60 procent geeft aan zich wel eens gediscrimineerd te voelen, de helft heeft daar nog nooit last van gehad.
    Van de geënquêteerde studenten denkt 36.7 procent over twintig jaar in Turkije te wonen. Tien procent minder verwacht dan nog in Nederland te zijn, ruim dertig procent weet het nog niet.

De realiteit is duidelijk, en even duidelijk is dat men probeert dit dit nog steeds probeert de verzachten: de tweede zin is overbodig, want die zit als in de eerste - het behoort tot het kleinere zich-Nederlands-voelende deel van hun opvatting. En hetzelfde geldt voor het de subtitel die de eerste zin weerspreekt - het is duidelijk welk van de twee de waarheid is.

Dat wordt nog eens bevestigd door de concrete stellingnames in de voorlaatste alinea: hier spreekt een heel ander cultuur, en die cultuur is dominant in hun gedachtes. En tel daar bij op, dat zonder meer aangenomen kan worden dat deze intellectuele Turken het veruit meest geïntegreerde deel van hun groep vormen (de Volkskrant, 26-03-2007, van verslaggeefster Sara de Sloover):
  Drie weken rondjes rennen voor 'vadsige dertigers'

Ze zijn erg voorzichtig, zo net na die hele heisa over de dubbele nationaliteit. Turkse Nederlanders willen wel wat kwijt over hun dienstplicht, waarover de discussie de voorbije week in de Tweede Kamer is opgelaaid, maar niet te veel.
    In Turkije geldt voor mannen een dienstplicht van 15 maanden. Emigranten kunnen die afkopen voor 5500 euro, maar dan moeten ze voor hun 38ste nog steeds drie weken het leger in. Dat doen elk jaar tweeduizend Nederlandse Turken. Zo niet, dan verliezen ze hun Turkse nationaliteit. En dat lijkt de belangrijkste reden om naar Burdur af te zakken, het stadje op zo'n 120 kilometer van Antalya waar vier keer per jaar een nieuwe lichting 'buitenlanders' rondjes rent en een spoedcursus krijgt over kwesties als Armenië en Cyprus.
    'Het ligt nogal gevoelig', zegt een zestiger in een Turks buurthuls in Amsterdam-Noord ...
    De werkloze Halil Canlar (19) is altijd in het buurthuis te vinden. Hij staat te popelen om de volle vijftien maanden te gaan dienen. 'Een vriend van me heeft het al gedaan. Die vertelde dat het een hel was, maar dat heb ik wel over voor mijn land. Ik voel me veel meer verwant met Turkije dan met Nederland. Als mijn jongste broertje overeen paar jaar klaar is met school, gaan we met z'n allen terug.'
    Het is de vinger op de zere plek. Een Kamermeerderheid wil graag een einde maken aan de dienstplicht voor Turkse Nederlanders, juist om hun loyaliteit aan Nederland te vergroten. Turkije probeert een ideologische greep te houden op uitgeweken burgers, luidt het verwijt. Maar zover willen de Turkse Nederlanders niet gaan. 'Een nationaliteit komt met rechten en plichten', vindt Ali Kocak (34), maatschappelijk werker in een verzorgingsinstelling in Dordrecht. 'Als je de Turkse wil behouden, weet je dat je die dienstplicht moet doen. Ik wil de mijne graag houden, voor de praktische voordelen. Hoef ik geen visum te kopen als ik naar Turkije ga, kan ik er ook makkelijker zakendoen.' ...

Helder.

En het heeft natuurlijk niets met Nederland of welk Europeese land dan ook te maken (de Volkskrant, 12-07-2007, van correspondent Sander van Walsum
  Integratietop al mislukt voor hij is begonnen

Boycot Duitse integratietop door moslimrepresentanten | Steeds meer verzet tegen ‘integratieweigeraars’.

Tussentitel: Boycot bevestigt voor veel Duitsers idee dat allochtonen niet wíllen

Bijna tegen beter weten in houdt de Duitse politiek vast aan de illusie van de multiculturele harmonie. Zo werd drie jaar geleden een demonstratie van zo’n 20 duizend Turken tegen politiek geweld in Keulen aangemerkt als een ‘opstand van de fatsoenlijke moslims’ tegen het misbruik van hun geloof door terroristen. De meegevoerde leuzen rechtvaardigden die verwachting allerminst. Maar de positivo’s onder de commentatoren en politici wilden van geen wijken weten: al die mensen die met Turkse vlaggen hadden staan zwaaien, hadden hun adhesie aan de open Duitse samenleving willen betuigen.
    Vorig najaar gebeurde iets soortgelijks. Bondskanselier Angela Merkel en minister Wolfgang Schäuble van Binnenlandse Zaken belegden in Berlijn een zogenoemde integratietop. Het doel van die conferentie was de formulering van regels die het samenleven van moslims en niet-moslims zouden vergemakkelijken.
    De conferentie leverde een aantal doelstellingen voor de langere termijn op, waaraan geen der aanwezigen aanstoot kon nemen. Een ‘canon van de kleinste gemene noemers’, in de kenschets van een waarnemer. ...
    De tweede integratietop, die voor vandaag op het programma staat, is eigenlijk al mislukt voor hij is begonnen. Terwijl bij de eerste top een uitnodiging door de bondskanselier nog gold als een ridderslag, is er nu een wedijver gaande tussen organisaties die de conferentie willen boycotten. Zelfs moslimvertegenwoordigers die helemaal niet op Merkels gastenlijst staan, hebben kenbaar gemaakt de top niet te zullen bijwonen.
    Hiermee geven zij uiting aan hun woede over een immigratiewet die de Duitse regering onlangs heeft opgesteld. Deze wet bemoeilijkt gezinshereniging, en bevat sancties voor migranten die zich onttrekken aan hun inburgeringsplichten (zoals deelname aan integratiecursussen). Veel Turkse deelnemers zeggen dat ze de wet als beledigend en discriminatoir ervaren, en willen enkel deelnemen aan de conferentie als de gewraakte artikelen worden geschrapt danwel aangepast.
    De regering heeft per omgaande laten weten niet op die eis te zullen ingaan. Daarbij verwees ze onder andere naar de vooraf geboden (maar nauwelijks benutte) mogelijkheid om zich over het wetsvoorstel uit te spreken. Volgens de regering spoort de omstreden wet met de geest van de eerste integratietop. ‘De bereidheid om aan een dialoog deel te nemen is de belangrijkste voorwaarde voor integratie.’
    De twijfel aan die bereidheid wordt steeds openlijker uitgesproken. Ook door de islam-kritische conferentiedeelneemster Seyran Ates. Volgens deze Turkse advocate en mensenrechtenactiviste is de boycot van de top een ‘typische racismereflex’ van ‘cultuurchauvinisten die elk integratieconcept als een aanval op hun cultuur van de hand wijzen’.
    Voor veel Duitse burgers bevestigt de boycot de vaak gehoorde opvatting dat veel allochtonen helemaal niet wíllen integreren. Hun kritiek richt zich overigens niet in de eerste plaats op de ‘integratieweigeraars’, maar op de overheid die hun in het verleden te veel tegemoet is gekomen. ...
    Ouders van schoolgaande kinderen maken bezwaar tegen de vrijstelling van Turkse kinderen van zwemonderwijs en deelname aan schoolreisjes. Veel schoolbesturen respecteren namelijk de zogenoemde ‘kamelenfatwa’ van een Hessense schriftgeleerde. Die bepaalt dat islamitische kinderen zich niet verder dan 81 kilometer van het ouderlijk huis mogen verwijderen – de afstand die een kameel ten tijde van de profeet Mohammed in 24 uur kon afleggen. ...

Kortom: zodra er echt iets aan integratie gedaan moet worden, heeft men ineens geen zin meer in overleg. Er is gewoon geen loyaliteit met het verblijfsland.

Hier nog eens een expliciete formulering hiervan, aan het eind van het artikel vol met aanwijzingen ervoor (de Volkskrant, 16-07-2007, van correspondent Sander van Walsum):
  De stem van de boze en verongelijkte Turken

Collega Ahmet Kühlaci van het Turkse dagblad Hürriyet was al in Duitsland gedetacheerd toen Bonn nog de hoofdstad was. Hij is er dus van op de hoogte dat de Bondsrepubliek een goed functionerende parlementaire democratie en een rechtsstaat is. Hij weet dat geen ander land zich zo indringend rekenschap van zijn duistere verleden heeft gegeven als Duitsland – ook in dit opzicht zou het Turkije tot voorbeeld strekken.   ...
    Ahmet Kühlaci weet het allemaal. Dat is wellicht ook de reden waarom hij voorlopig in Duitsland wil blijven wonen. Niettemin presteert hij het om zijn Wahlheimat van ‘puur racisme’ te betichten. Dat heeft hij wel vaker gedaan, maar nu op een wel heel expliciete wijze. En waarom? Omdat de democratisch gekozen organen een wet hebben afgescheiden die de gezinshereniging bemoeilijkt, en die migranten bepaalde inspanningsverplichtingen oplegt.
    Turkse organisaties in Duitsland (waarmee Hürriyet zich kennelijk blind identificeert) hebben deze wet als discriminatoir aangemerkt omdat de regels voor gezinshereniging minder belastend zouden zijn voor westerse migranten. Deze perceptie rechtvaardigde de boycot van Turkse organisaties van de tweede Integratietop die vorige week in het Bundeskanzleramt werd belegd.
    Kühlaci was er wél. In een dubbele hoedanigheid: als verslaggever, en als conferentiedeelnemer met een onduidelijk mandaat. In één van deze hoedanigheden meende hij de gastvrouw, bondskanselier Merkel, met de vette krantenkop ‘puur racisme!’ te moeten confronteren. Let wel: op een bijeenkomst die werd geacht in het teken te staan van het ‘vinden van gezamenlijkheden’. ...
    ... Het lot van de Duitse joden wordt één op één vergeleken met dat van de drie miljoen Turken die nu in Duitsland wonen. Aan deze absurde en kwaadaardige vergelijking wordt de conclusie verbonden dat Duitsland onverbeterlijk is. Kühlaci weet beter, maar het staat zomaar in een krant met een miljoenenoplage. De krant ziet een rol voor zichzelf weggelegd als wegbereider van het Turks verzet tegen Merkel.
    De kwestie roept vragen op over de taakopvatting van een invloedrijke (boulevard-)krant. Hürriyet is een klankbord voor iedere buitenlander die zich in Duitsland gediscrimineerd meent te voelen. Nooit tempert ze de sentimenten, ze wakkert ze altijd aan. Als de politie in Kreuzberg wordt belaagd bij de aanhouding van een Turkse kruimeldief, schreeuwt Hürriyet van de daken dat ze het geweld zelf heeft geprovoceerd. Als het bestuur van een middelbare school – met instemming van de ouders – de regel invoert dat de leerlingen onderling alleen nog Duits mogen spreken, ziet Hürriyet hierin een aanslag op de Turkse waardigheid.
    Als de Duitse media zich begaan tonen met het lot van de 17-jarige Duitser die in Antalya werd aangehouden na een vrijpartij met een Britse minderjarige, acht de krant de nationale trots gekrenkt. Steeds is ze boos. Steeds is ze verongelijkt. Ze lijkt haar bestaansreden aan het gevoelde slachtofferschap te ontlenen.
    De Turkse dubbelzinnigheid tegenover Europa wordt belichaamd door Ahmet Külahci. Hij spreekt voorbeeldig Duits. Hij neemt deel aan paneldiscussies. Hij woont in een mooie Berlijnse voorstad. Zijn kinderen gaan er naar school. Hij bezoekt er de muziekavonden. Tezelfdertijd koestert hij het nationale gevoel van eigenwaarde, maakt hij stemming tegen het gastland en spoort hij de Turken in Duitsland aan tot afzondering. Zijn Europese en zijn Turkse ziel zijn door een dikke muur van elkaar gescheiden.

Dit aangaande Turken

De volgende kwestie speelt zich binnen de andere deelrepubliek van Allochtonië. Het betreft  een heikele kwestie - eerst het bericht (de Volkskrant, 11-03-2008, van verslaggeefster Ellen de Visser):
  Het risico van het trouwen met een neef

...    Bekend is dat bloedverwantschap een groot effect heeft op het ontstaan van autosomaal recessieve aandoeningen, vrij zeldzame genetisch aangeboren afwijkingen, waarvan sommige dodelijk.
    Hoe sterk dat verband is, tonen de gegevens uit een databank waarin sinds 25 jaar alle aangeboren afwijkingen worden vastgelegd van kinderen uit Friesland, Groningen en Drenthe. Van de allochtone ouders met een kind met een aandoening is 6,7 procent familie van elkaar; bij autochtone ouders gaat het om 1,1 procent.
    Recent onderzoek wijst uit dat Marokkaanse en Turkse kinderen in de eerste twee levensjaren vijf tot acht keer vaker overlijden aan autosomaal recessieve aandoeningen dan autochtone kinderen.
    PvdA-Kamerlid Arib vindt dat bloedverwantschap bij allochtone ouders moet worden beschouwd als een gezondheidszorgprobleem en niet als migratievraagstuk. Een verbod op familiehuwelijken is onmogelijk. ‘En bovendien los je daarmee niets op, want dan gebeurt het stiekem.’   ...

Natuurlijk ligt deze kwestie simpel: buiten dit soort discussies wordt inteelt altijd veroordeeld en/of gezien als achterlijk - zeker als het systematisch gebeurt - voor een bevestiging, zie hier uitleg of detail . Maar dit bericht stond in het hoofdkatern van de krant. En toen werden de rijen onmiddellijk gesloten. De multiculturalisten betoonden natuurlijk hun steun (nee, dit was echt geen probleem), en de allochtone intellectuelen betonen zich natuurlijk loyaal aan de achterlijken - want het zijn tenslotte groepsgenoten, en die moet je steunen - ook al doen ze achterlijke dingen (de Volkskrant, 26-03-2007, door Khadija Arib, Tweede Kamerlid voor de PvdA):
  Huwelijken tussen neef en nicht | Gezondheidsrisico of stemmingmakerij

Babysterfte is het echte probleem

De discussie over neef-nichthuwelijken verdoezelt een ernstig onderwerp waar jaren niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte betoogt Khadija Arib.

Onlangs zijn drie rapporten over babysterfte en zorg aan allochtone zwangeren naar de Kamer gestuurd. Eén heeft bijzonder de aandacht getrokken: het rapport Kinderwens van consanguïne ouders: risico's en erfelijkheidsvoorlichting van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieubeheer (RIVM). Dit rapport betreft neef-nichthuwelijken. De vragen aan het RIVM waren: hoe hoog is de bijdrage van consanguïne (bloedverwante) huwelijken aan de perinatale en zuigelingensterfte in Nederland, ...
    De discussie over het verbod van neef-nichthuwelijken leidt af van het echte probleem en verdoezelt daarmee een ernstig onderwerp waar jarenlang niets aan is gedaan: vermijdbare babysterfte.
    Natuurlijk kun je wel discussiëren over neef-nichthuwelijken, maar niet onder het mom van zorgen over erfelijke aandoeningen. Dergelijke gezondheidsrisico's hoeven niet direct tot de meest vergaande overheidsbemoeienis te leiden, namelijk een verbod. Bij ander riskant gedrag grijpen we ook niet op die manier in.   ...

Een aperte leugen, want vroeger was er een verbod op dit soort zaken, maar we dachten dat Nederland inmiddels beschaafd genoeg was. Maar toen kwam de immigratie...
    En hier nog eentje (de Volkskrant, 26-03-2007, door Nordin Dahhan, kinderarts in het Lucas/Andreas Ziekenhuis in Amsterdam):
  Berichtgeving over kindersterfte misleidend

De berichtgeving over het verband tussen bloedverwantschap van de ouders en de sterfte onder baby's was misleidend, betoogt Nordin Dahhan.

Vorige week opende deze krant met de kop: 'Bijna een kwart van de Turkse en één vijfde van de Marokkaanse ouders in Rotterdam is getrouwd met een familielid' (Voorpagina, 11 maart). Vervolgens lezen we: 'Kinderen van bloedverwante ouders hebben een hogere kans op aangeboren af, wijkingen.' Een conclusie is snel getrokken: kindersterfte bij Turken en Marokkanen komt door huwelijk tussen bloedverwanten.
    Aanleiding voor het artikel is een pas verschenen RIVM-rapport over consanguïniteit (bloedverwantschap) en sterfte bij allochtone kinderen. ...

De loyaliteit van deze kinderarts gaat zo ver, dat hij een enorme blunder begaat in zijn analyse, zie het originele artikel. Overigens heeft dr. Dahhan ook al een werkelijke oorzaak:
  Voer voor populistische politici. Is dit toeval? Mijns inziens niet. De relatie tussen kindersterfte en familiehuwelijken wordt al jaren sterk overdreven en steeds in een ander jasje gepresenteerd.

En wie denkt dat dit twee onafhankelijke opinies zijn: Nordin Dahhan is de echtgenoot van Khadija Arib - dat ze alle twee een stuk over hetzelfde onderwerp in de Volkskrant krijgen, is een zuiver geval van cliëntilisme en allochtoon protectionisme. Samen hebben ze een dochter genaamd Sabra Dahhan, die ergens in 2007 of 2008 een reguliere column op de Volkskrant Opinie site heeft, en daar de meest virulente anti-Nederlandse stukjes schrijft - over hoe veel wij discrimineren, en hoe vies wij eten. Over "Waar ligt uw loyaliteit?" gesproken. En het veelgehoorde adagium: "Het wordt vanzelf beter". Nou, al dit soort ervaringen wijzen op het tegendeel.
    Overigens: de langdurige werking van inteelt is verwoestend - zoals iedereen weet als je meer over honden hebt in plaats van mensen, zie Radar, 19-09-2011, Nederland 1, 20h25, .

Verder met de voorbeelden van daar waar de allochtone onderlinge loyaliteit vanzelfsprekend is (Het Parool, 17-03-2008, van verslaggevers
  'Opvolger Buyne ook allochtoon'

De druk is groot om een allochtone wethouder te benoemen als opvolger van de gisteren afgetreden Hennah Buyne.

PvdA-fractievoorzitter Manon van der Garde zei gisteren dat 'het belangrijk is dat het college een afspiegeling is van de bevolking'. ''Dat zullen we bespreken in de fractie.'' De overgebleven wethouders zijn allemaal hoogopgeleide autochtonen. Bij de laatste verkiezingen trok de PvdA het overgrote deel van de allochtone kiezers. Gisteren manifesteerden zich vooral Surinaamse aanhangers van Buyne, die vinden dat de PvdA haar onvoldoende heeft gesteund.  ...

Wethouder Buyne is afgetreden vanwege het manipuleren van cartoons in een lesbrief voor scholen, waarbij ze de moslim-kritische cartoons liet weghalen, en de autochtoon-kritische cartoons liet staan . Racisme dus. En de steun van Surinamers voor een aftredende wethouder heeft natuurlijk met maar één ding te maken: een overeenkomst in etnie en de bijkomende loyaliteit - ook racisme dus.

Nog een berichtje daarover (de Volkskrant, 17-03-2008, van verslaggever Willem Beusekamp):
  Afgetreden wethouder Buyne was onwennig en onzichtbaar

Met bloemen, staande ovaties, gezang en het aanroepen van de Heer hebben tientallen hoofdzakelijk Surinaamse supporters zondagmiddag op het stadhuis van Amsterdam afscheid genomen van wethouder Hennah Buyne, hun idool.   ...

De hele allochtone politiek is zo.

Die allochtone loyaliteit en groepsvorming betreft niet alleen wethouders, maar strekt zich ook uit to draaideur-criminelen - eerst twee berichten (Elsevier.nl, 11-01-2007, door Robbert de Witt):
  Vrouw die tasjesdief doodreed toch vervolgd

Het Openbaar Ministerie (OM) mag Germaine C., de vrouw in 2005 een 19-jarige tasjesdief doodreed, alsnog vervolgen.

Fotobijschrift: Stille tocht na dood tasjesdief in januari 2005

Eind juli liet Justitie weten dat het van plan was Germaine C. te vervolgen, nadat de familie van de Marokkaanse tasjesdief Ali el B. er bij justitie op had aangedrongen over te gaan tot vervolging.   ...


Tussenstuk:
Racistisch motief

Germaine C. reed in januari 2005 in haar auto op de Derde Oosterparkstraat in Amsterdam-Oost, toen de 19-jarige Ali el B. haar handtas van de achterbank graaide.
    Hij reed met een vriend weg op een scooter. Hierop zette Germaine C. achteruitrijdend de achtervolging in, waarbij de Marokkaanse tasjesdief beklemd raakte tussen de auto en een boom.
    Na het incident liepen de emoties binnen de Marokkaanse gemeenschap in Amsterdam-Oost hoog op, omdat een racistisch motief werd vermoed.
    El B. was al eerder met justitie in aanraking gekomen. Op de dag van zijn dood was hij nog voor de rechter verschenen vanwege een beschuldiging van diefstal met geweld.

En (de Volkskrant, 22-02-2008, van verslaggever Willem Beusekamp):
  Aanrijdster tasjesdief al jaren doodsbang

Het had ruim drie jaar geduurd, maar donderdag was het zover in de Amsterdamse rechtbank: Germaine C., vervolgd wegens de geruchtmakende dood begin 2004 van haar tasjesdief, werd de rechtszaal binnengeleid.   ...
    Daar zat de vrouw die zich destijds volgens minister Rita Verdonk kranig had geweerd en geen vervolging verdiende. Een vrouw ook wier rijmanoeuvre de Marokkaanse gemeenschap in alle staten bracht, waardoor burgemeester Cohen zich genoodzaakt zag familie en vrienden van El B. te herinneren aan de juiste volgorde van de tragische gebeurtenissen in de Derde Oosterparkstraat, hoek Linnaeusstraat, op steenworp afstand van de plek waar Theo van Gogh twee maanden eerder was vermoord.
    Het was Ali el B. die ’s avonds het rechterportier van Germaines auto had open gerukt, haar tas had weggegrist en er vervolgens met een vriend op een scooter vandoor was gegaan. ’s Ochtends had El B. nog terecht gestaan wegens een gewapende overval.   ...

Het nefaste racistiche loyaliteitsproces in optima forma: met wie is men solidair? Met het slachtoffer of met de dader Antwoord: kijk naar de etnie: de dader is Marokkaans; het slachtoffer is Surinaams (staat hier niet maar is wel zo - enig belangrijke hieraan: ze is niet Marokkaans. Met wie zijn de Marokkanen dus solidair? Met het niet-Marokkaanse slachtoffer of met de Marokkaanse draaideur-criminele dader?
    Het antwoord staat bij de berichten: ze organiseren een stille tocht voor de eigen-Marokkaanse dader. Met een opkomst dusdanig hoog dat je er zeker van kan zijn dat dit de hele Marokkaanse gemeenschap representeert. En om dat te benadrukken loopt de meest vocale representant van die gemeen, deelraadswethouder Fatima Elatik, de eerste moslima die met hoofddoek op televisie verscheen, voorop - zie de agent ervoor, geheel rechts in de foto hieronder nog eens wat uitvergroot:

En hier een beter overzicht van de hele loyaliteitsoptocht:

Met prominent in het midden waar het allemaal om draait: de Marokkaanse vlag.
    Samenvatting: Liever een misdiger uit eigen kring dan een heilige uit andere".
    De Marokkanse gemeenschap vermoedde een ractisch motief bij het slachtoffer ... Waarom?  Omdat ze zelf zo racistich zijn als de pest. Iets waar Germaine C. dus terecht doodsbang voor is.

Er is ondertussen veel meer gebeurd, maar niet alles is hier te volgen. een grote aanleiding voor nieuwe onthullingen was echter de benoeming van Ahmed Aboutaleb als burgemeester van Rotterdam. Wat er kwam overdrijven was racisme van het zuiverste ware, van allochtonen en multiculturele kant, zoals blijkt uit onderstaande column (de Volkskrant, 24-10-2008, column door Nausicaa Marbe):
  Aboutaleb de gezondene

Met zijn benoeming tot burgemeester van Rotterdam is Ahmed Aboutaleb weer terug in het multiculturele drama. Als onderdeel ervan of juist als antidotum, als de man die de stad zou moeten verlossen van multi-etnische frictie of als mogelijke oorzaak van nog meer polarisatie. Vriend en vijand plakken elk een etiket naar keuze op deze nuchtere politicus die ook bij deze benoeming omstreden werd.   ...Met zijn benoeming tot burgemeester van Rotterdam is Ahmed Aboutaleb weer terug in het multiculturele drama. Als onderdeel ervan of juist als antidotum, als de man die de stad zou moeten verlossen van multi-etnische frictie of als mogelijke oorzaak van nog meer polarisatie. Vriend en vijand plakken elk een etiket naar keuze op deze nuchtere politicus die ook bij deze benoeming omstreden werd.   ...
    ... De echte vijanden van Aboutaleb zijn niet Wilders of Sørensen, maar die Marokkanen die in hem een verrader zien omdat hij ‘het eigen volk’ en ‘zijn ras’ (de woorden zijn van een gehoofddoekte passante in het NOS Journaal) niet fors privilegieert. Als burgemeester komt Aboutaleb akelig dicht te staan bij dit geborneerde deel der allochtone natie dat de intelligentie noch de culturele souplesse bezit om te beseffen dat een minderheid juist aantrekkelijk wordt als die afziet van misplaatste superioriteitsgevoelens en gewelddadige sabotage.
    Ze zullen hem wel rauw lusten, de man die zijn Marokkaanse afkomst als een vanzelfsprekende rijkdom ziet die niet hoeft te concurreren met zijn Nederlandse ik. Ze zullen hem tegenwerken en waarschijnlijk ook bedreigen, omdat hij zal weigeren te discrimineren in naam van zijn achterban, aan cliëntelisme te doen of het geloof boven alles te stellen. Dan zal blijken dat er meer dan een Aboutaleb nodig is voor verlichtend zendingswerk tussen de onaangepasten. Wie weet, komt er zoveel lelijks naar boven, dat de anti-islamistische bewegingen er juist garen bij kunnen spinnen.   ...

Ja ja, zo iemand is een "verrader" ...

Zelfs als het om moord en doodslag gaat, kiest de gekleurde stam altijd voor de eigen gekleurde stam (de Volkskrant, 12-11-2008, van verslaggeefster Natalie Righton
  'Somalië is nu een Taliban-achtig land'

Interview Zam Zam Abdullahi Abdi en Abukar Albadri | De Somalische activisten proberen de steniging van een 13-jarige meisje te verklarenInterview Zam Zam Abdullahi Abdi en Abukar Albadri | De Somalische activisten proberen de steniging van een 13-jarige meisje te verklaren.

Wat is er mis met een volk als maar liefst duizend mensen in een stadion toekijken hoe een'13-jarig meisje wordt ingegraven tot haar nek en wordt doodgegooid met stenen? Het voorval vond eind oktober plaats in de Somalische havenstad Kismayo en werd vorige week bekendgemaakt door Amnesty International.
    Aisha had haar dood te danken aan 'overspel', zeiden lokale krijgsheren. In werkelijkheid was ze verkracht door drie mannen die bevrienp waren niet de krijgsheren, zegt Amnesty.
De Somalische mensenrechtenactiviste Zam Zam Abdullahi Abdi (28), die normaal in Oeganda woont, zoekt naar verklaringen, maar vindt het opvallend lastig om kritisch te zijn over haar eigen volk. Ze reist deze week samen met collega Abukar Albadri (30), die een stuk feller is, op uitnodiging van Amnesty langs diverse Europese steden.

Waarom greep niemand in?
Abdullahi Abdi: 'Men dacht dat het meisje de doodstraf had geaccepteerd nadat was uitgekomen dat ze overspel had gepleegd. Ze dachten ook dat ze 23 jaar was.
Pas op het moment dat het meisje begon te gillen en tegen te stribbelen toen ze haar in de grond stopten, gingen een paar personen twijfelen aan haar daad en leeftijd.' Ze sprak met ooggetuigen van de steniging, onder wie Aisha's familie,. en concludeert dat de toeschouwers de executie niet kónden voorkomen. 'De lokale krijgsheren openden het vuur op iedereen die probeerde te helpen. Een jongen werd gedood.' Ze noemt de steniging 'betreurenswaardig' en een 'nieuw fenomeen'.

Waarom gingen mensen überhaupt kijken naar de steniging?
Abdullahi Abdi: 'Op de dag van de executie reed er een busje van Al Shabab (lokale strijders, red.) door de straten van Kismayo en werd iedereen via een luidspreker opgeroepen om naar het stadion te komen. Somalische burgers zijn doodsbang voor leden van Al Shabab. Ze rijden in het zuiden van Somalië rond in hun auto's en bedreigen mensen met machinegeweren. De burgers van Kismayo gingen naar de steniging kijken, omdat ze bang waren dat hen iets zou overkomen als ze niet gingen.' Albadri: 'Als je zegt dat je ertegen bent, zeggen ze dat jij tegen de islam bent en word je zelf gedood.'   ...

Ze zijn duidelijk nog niet in Nederland geweest: daar zouden ze geleerd hebben hoe je precies hetzelfde kan blijven denken, en toch wat anders moet antwoorden.

Er gaan toch wel wat meer meer mensen de ogen open (Dagblad De Pers, 11-11-2008, door Kustaw Bessems):
  Partijleider Bos mist in PvdA nationale trotss

Minister van Financiën en PvdA-leider Wouter Bos neemt een voorbeeld aan de Amerikanen. 'De PvdA moet nationalistischer worden.'

PvdA-leider Wouter Bos vindt dat zijn partij' een beschaafde vorm van nationalisme' moet ontwikkelen. Dat zei Bos op een partijbijeenkomst in Amsterdam over integratie naar aanleiding van de reacties op de benoeming van Ahmed Aboutaleb tot burgemeester van Rotterdam. Die had een 'feest van emancipatie' moeten zijn zoals op grotere schaal de verkiezing van Barack Obama tot president van de Verenigde Staten, vindt Bos.
    ... Ook de reacties van Marokkaanse Nederlanders op de benoeming van Aboutaleb hebben hem teleurgesteld. 'In de VS hoorde ik al die Afro-Amerikanen roepen: 'I'm proud to be American.' Hier hoorde ik alleen: 'Ik ben trots om Marokkaan te zijn.' Niet: 'Ik ben trots om Nederlander te zijn:' Volgens Bos zegt dat iets over de 'afstand die er is'.   ...

Maar dit specifieke geval bleek toch al snel een opvlieger zonder opvolging

Opmerkelijk! De eerste keer dat dit aspect van de allochtone cultuur vanuit eigen kring wordt toegegeven (de Volkskrant, 17-12-2008, van verslaggeefster Anja Sligter):
  ‘Marokkaanse jeugd heeft scheef loyaliteitsgevoel’’

Interview El Rahmani | De Zwarte Manager van 2008 kon volgens het politiekorps geen leiding geven. ‘Ik val op.’Interview El Rahmani | De Zwarte Manager van 2008 kon volgens het politiekorps geen leiding geven. ‘Ik val op.’

El Rahmani (41), plaatsvervangend brigadecommandant bij de marechaussee, is de Zwarte Manager van het jaar. ...

Hoe probeert u dat tij te keren?
‘Ik ga al in gesprek met de jongeren – nu met deze prijs op zak. Ze vragen mij: hoe kunnen we in het leger gaan als datzelfde leger tegen onze moslimbroeders vecht? Mijn antwoord is dat het leger de terroristen aanpakt, juist om die moslimbroeders te beschermen.
    ‘Marokkaanse jongeren zitten met een heel scheef loyaliteitsgevoel: naar hun vrienden, broers, de moslimwereld. Ik zeg dat ze keuzen moeten maken en dat ze – als ze een toekomst willen – afscheid moeten nemen van verkeerde vrienden en ideeën.’   ...

Maar ook dit bleek dus een eenmalig gebeuren zonder opvolging.

Israël is de Gazastrook binnengevallen, ten koste van eerst tientallen en later honderden doden. Onderstaand een reactie uit de kring van moslims (de Volkskrant, 07-01-2009, door/namens  Ramsey Nasr , dichter, acteur; Tariq Shadid, chirurg; Imad el Kaka, communicatieadviseur; Radi Suudi, politicoloog; Yousef Ahmed, journalist; Nancy Abu Ghazaleh, juriste; Leila Jaffar, trainer/consultant; Omar el Khader, bestuurskundige; Gaula Shehadeh, antropologe; Sahar Haj Kasem; consultant/coach; Jalal al Baz, docent; Mawi Shehadeh, accountant; Nihal Rabbani, filmmaker; Zaid Tayem, musicus; Laila Nalawi, bedrijfskundige; Jamil Junedi, kunstschilder; Sliman Abu Amara, adviseur; Jawad Jodeh, econoom):
  Kabinet moet Israëlisch geweld in Gaza veroordelenn

Wij, Nederlanders van Palestijnse afkomst, uiten onze zorgen over de situatie in Gaza en de houding van onze regering in deze. Inmiddels is het aantal doden de vijfhonderd (van wie minstens 60 kinderen) voorbij. Wij zijn diep geschokt door de inval van het Israëlische leger in Gaza. En met ons vele anderen. Niet voor niets gingen wereldwijd honderdduizenden mensen de straat op om blijk te geven van hun afkeuring van het collectieve zwijgen over deze nietsontziende oorlogshandelingen.   ...Wij, Nederlanders van Palestijnse afkomst, uiten onze zorgen over de situatie in Gaza en de houding van onze regering in deze. Inmiddels is het aantal doden de vijfhonderd (van wie minstens 60 kinderen) voorbij. Wij zijn diep geschokt door de inval van het Israëlische leger in Gaza. En met ons vele anderen. Niet voor niets gingen wereldwijd honderdduizenden mensen de straat op om blijk te geven van hun afkeuring van het collectieve zwijgen over deze nietsontziende oorlogshandelingen.   ...
 
En dit is internationaal (Volkskran.nl, 10-01-2009, ANP/DPA):
  Protest in Europese steden tegen Israël

In tal van Europese steden is zaterdag geprotesteerd tegen het Israëlische legeroptreden in de Gazastrook. De demonstranten waren vooral moslims en mensen met een linkse politieke voorkeur.
   In de Franse hoofdstad Parijs waren tienduizenden mensen op de been. De menigte riep leuzen als ‘Allah Akbar (God is groot)’ en ‘Israël moordenaar’. Circa vierduizend agenten bewaakten de orde. ...  Ook in Lille, Grenoble, Nice en Toulouse waren zaterdag pro-Palestijnse demonstraties.
   In de Duitse stad Duisburg zijn zaterdag circa tienduizend mensen de straat op gegaan. De demonstranten eisten een onmiddellijk staakt-het-vuren en een einde aan de Israëlische blokkade van de Palestijnse kuststrook. De demonstratie in Duisburg was georganiseerd door de islamitische organisatie Milli Görüs.
   Ook in de hoofdstad Berlijn, München en Keulen waren pro-Palestijnse demonstraties waar duizenden mensen aan deelnamen.
   In de Britse hoofdstad Londen was de opkomst bij een gepland Gaza-protest teleurstellend. De organisatoren hadden gerekend op 100.000 demonstranten, maar de opkomst bleef volgens de politie steken op twaalfduizend. ...
 
En dit zijn mogelijkerwijs allemaal Palestijnen, maar dit gevoel strekt zich uit de de hele islamitische gemeenschap (de Volkskrant, 07-01-2009, AP):
  Door 'Gaza' neemt geweld tegen joden in Europa toe

Twee Israëliërs in Odense neergeschoten; brandende auto ramt synagoge Toulouse.

Aanvallen op joden en brandstichtingen bij joodse bijeenkomsten lijken toe te nemen in Europese steden sinds Israël de aanval op Hamas heeft geopend in de Gazastrook. Dergelijke incidenten hebben zich voorgedaan in Frankrijk, Zweden, Denemarken, Groot-Brittannië en België.
    Maandagavond is met een brandende auto de deur geramd van een synagoge in Toulouse in het zuidwesten van Frankrijk. ...
    In het Zweedse Helsingborg werd maandag een bijeenkomst van joden verstoord toen iemand een raam vernielde van het gebouw waar de bijeenkomst plaatsvond en een brandend voorwerp naar binnen gooide. ...
    Afgelopen woensdag werden in de Deense stad Odense in een winkelcentrum twee Israëliërs neergeschoten. De slachtoffers verkochten haarlotions en dergelijke. Zij waren de dagen daarvoor al herhaaldelijk lastig gevallen. ...
    In Groot-Brittannië vielen de afgelopen week twintig tot vijfentwintig antisemitische incidenten te noteren. ...

Dit zijn zelfstandig begrijpelijke reacties. Maar waar het hier om gaat is het volgende: een  maand of zo terug was er ook een ernstige geweldsdaad, in de Indiase stad Mumbai - met meer dan honderd doden. Deze geweldsdaad werd gepleegd door moslims - en gepleegd in naam van de islam. Tegen deze geweldsdaad is er geen enkele demonstratie geweest. En tegen deze geweldsdaad heeft geen enkele moslim zijn stem verheven.
    Deze combinatie van actie en inactie laat zien waar de loyaliteit van moslims van over de hele wereld ligt: bij de mede-moslims - ongeacht de omstandigheden, ongeacht de daden.

Nog eentje, die laat zien hoe wijdverspreid de allochtonen/moslims and is (de Volkskrant, 13-01-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
  Moslimboycot Aldi om Gaza

Nederlandse moslims via sms en e-mails aangezet niet te kopen bij Aldi en Lidl | Supers ontkennen doorsluizen zaterdagomzet naar Israël.

Het lijkt wel of de gehele islamitische gemeenschap in Nederland het bericht zaterdag via sms of e-mail heeft ontvangen. En anders werd de oproep wel in de moskee opgepikt: ‘Vandaag geen boodschappen doen bij Aldi en Lidl. De hele omzet van 10 januari 2009 gaat naar Israël.’
    Hoewel de Duitse supermarktketens dat laatste al snel ontkenden, was er geen houden meer aan. Zo vlug als een internetvirus zich verspreidt, ging het gerucht door Nederland. Massaal stuurden moslims – van jong tot oud, van gematigd tot fundamentalistisch – het appèl aan elkaar door. En velen gaven er gehoor aan, ook al is volstrekt onduidelijk wie de bron is, of waarom nu juist deze bedrijven een doelwit zouden moeten zijn. De ketens willen niet zeggen of zij zaterdag minder klanten hebben ontvangen.
    ‘Ik twijfelde aan het waarheidsgehalte, maar nam het zekere voor het onzekere’, zegt een Haagse moslima die het bericht van zeker tien kanten kreeg doorgestuurd.
    Yassin Elforkani, voorzitter van de Marokkaanse Imam Bond, vindt het onverstandig dit soort berichten klakkeloos aan te nemen, maar begrijpt degenen wel die er gevolg aan gaven. ‘Velen voelen woede en machteloosheid over de oorlog in Gaza. Zo’n boycot lijkt dan het minste dat je kunt doen.’
    Op internet circuleren diverse boycot-lijsten. Zowel in Turkije als in Turkse gemeenschappen in Europa spreken mensen elkaar aan op hun koopgedrag, zegt Ibrahim Yerden, verbonden aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Over producten uit Europa of Amerika wordt gevraagd of er niet toevallig een jood achter zit.’   ...
    Khalil Aitblal, woordvoerder van de Unie van Marokkaanse Moskeeën in Amsterdam en Omstreken (UMMAO), is somber: ‘Met dit regeringsstandpunt is het lastig jongeren te overtuigen van de kracht van democratie en dialoog.’ Vrijdag riep de UMMAO jonge moslims op een digitale campagne te voeren voor Gaza. Daar is volgens Aitblal volop gehoor aan gegeven.
    In de moslimgemeenschap is een soort alternatief nieuwscircuit ontstaan, waarbij jongeren elkaar foto’s, berichten en filmpjes van de internetsite YouTube sturen over Gaza. Want de Nederlandse media laten na, adequaat en waarheidsgetrouw over de oorlog te berichten, zo klinkt het. Oftewel, aldus imam Van de Ven: ‘Terwijl het hier al dagen over schaatsen gaat, zien wij beelden van doodgeschoten Palestijnse kinderen.’ Die beelden zien jongeren via Arabische en Turkse satellietzenders en sites. Mailtjes met de aanhef ‘SCHOKKENDE foto’s (WAARSCHUWING)’ gevolgd door ‘Maar wel de harde niet getoonde waarheid’, worden doorgestuurd. Ekin: ‘Zulke foto’s zie je hier niet, maar moslimjongeren zijn internetwijs en zien ze wel. Daar word je heel kwaad van.’
    Ali Houri, van jongerenstichting Al Fath in Roermond, probeert moslims bewust te maken met Gaza-avonden. In Roermond werd naar aanleiding van zo’n bijeenkomst 23 duizend euro opgehaald, zegt Houri. ‘Marokkaanse vrouwen, die niets te besteden hebben, gaven hun gouden sieraden. Iedereen voelt zich verbonden met de Palestijnen.’

Dit alles is aangaande een niet-moslim zaak volkomen ondenkbaar.

Deze stroom van berichten en het eruit volgende bewijs van het bestaan van een sterke onderlinge moslimloyaliteit, heeft doen herinneren aan een elders op de website beschreven aspect van de zaak, namelijk: wat gebeurt er als deze groepen de gelegenheid krijgen een keuze te doen - als ze ergens over mogen stemmen. Het voorgaande voorspelt de uitslag - eerst hetgeen dat elders al stond (De Volkskrant, 03-04-2006, ANP):
  Rotterdammers kiezen moskee als mooiste gebouw

De inwoners van Rotterdam hebben de Mevlana-moskee als mooiste gebouw van hun stad gekozen. Dat is de uitkomst van een publieksverkiezing georganiseerd door het City Informatiecentrum. De Erasmusbrug werd met een miniem verschil tweede. ...

Eenleugen,natuurlijk.dat 'Rotterdammers'... Zie geval twee (TV Nederland 2, 23-05-2006):
  Eurovisie songfestival

... Uitslagen: de Nederlandse telefoonjury geeft het maximale aantal van 12 punten aan Turkije. ...

In beide gevallen is het natuurlijk zo dat zonder een Turkse of moslim minderheid in Rotterdam respectievelijk Nederland er een heel andere uitslag was geweest. En zelfs met die Turkse minderheid is het toch eigenaardig dat de Turkse kandidaat wint, want Turken zijn wel een grote groep, maar toch relatief klein ten opzichte van het geheel van de bevolking. De verklaring daarvan is simpel: autochtone Rotterdammers hebben op verschillende gebouwen gestemd, en autochtone Nederlanders hebben op verschillende songfestivallanden gestemd. Maar de Turken hebben allemaal op de moskee, en allemaal op Turkije gestemd - een zogenaamde blokstem.
    In songfestivalverband heeft het stemmen op eigen cultuur de laatste jaren, met de uitbreiding naar Oost en West, dusdanige vormen aangenomen dat er al sprake van is om het festival maar in halve finales naar regio in te delen, zodat er in ieder geval in de finale niet meer op de buren maar weer op het beste liedje gestemd gaat worden.
    Vertaald in meer algemene termen betekent dit dat het culturele cliëntilisme van de minder ontwikkelde landen de democratie van de stemprocedure dusdanig heeft ondermijnd dat uit hoofde van de bewaking van de kwaliteit het samenwerkingsverband opgesplitst zou moeten worden.
    Dit kan direct vertaald worden naar het Nederlandse geval: situaties als de Turkse blokstem verstoren de normale democratisch gang van zaken, omdat er niet meer op inhoud, maar op cultuur wordt gestemd. Ook in de democratisch praktijk heeft zich dat al voorgedaan in Rotterdam Feyenoord, waar op kwaliteit geselecteerde bestuurders (aanvankelijk) werden afgewezen door een Turkse blokstem.
    Het geval van het Eurovisie songfestival, waar per land telefonisch door iedereen kan worden gestemd, illustreert ten overvloede dat de cultuurgebonden blokstem, ontkend in het politieke geval, wel degelijk bestaat, en potentieel een ernstige bedreiging voor de democratie, de kwaliteit van het bestuur en de samenhang van de maatschappij kan zijn.
    De uitslag van 2006, in het voorbijgaan genoteerd, was aanleiding om het Songfestival  in 2007 nauwkeurig te volgen - hier volgt die uitslag wat betreft de Turkse deelnemer, met de aantekening dat 12 punten de hoogste plaats is en 10 punten de op één  na hoogste:
  België 12 punten
  Denemarken 10 punten
  Duitsland 12 punten
  Engeland 12 punten
  Frankrijk 12 punten
  Nederland 12 punten
  Oostenrijk 10 punten
  Zwitserland 10 punten

In al deze landen zijn aanzienlijke Turkse minderheden (rond de 10 procent), die de uitslag dus domineren, omdat de overige, blanke, stemmers verspreid stemmen over alle andere deelnemers/landen. Zoals één deelnemer na afloop (van de voorronde) constateerde: "Ze hadden net zo goed de nationale vlag op het podium kunnen leggen, dan was de uitslag hetzelfde geweest". Marokko doet niet mee, maar men kan veilig aannemen dat dat dit anders precies hetzelfde was gegaan.
    Bij het stemmen van Turken en andere immigrantengroepen is het dus zo dat kwaliteit totaal onbelangrijk is - het gaat maar om één ding: etniciteit en/of geloof en de loyaliteit daaraan.

De belangrijkste variant hiervan is natuurlijk die van de politiek (De Telegraaf, 24-09-2008):
  Rotterdam kiest Albayrak als nieuwe burgemeester

Rotterdammers zien het liefst dat Nebahat Albayrak Ivo Opstelten opvolgt als burgemeester in de Maasstad. Dat blijkt uit het burgemeestersreferendum dat het AD Rotterdams Dagblad woensdag heeft gehouden. De staatssecretaris van Justitie kreeg 24,4 procent van de stemmen.

Het AD stuurde woensdag tientallen verslaggevers en 75 vrijwilligers de straat op om in heel Rotterdam de man van de straat te vragen wie Opstelten moet opvolgen. Een groot aantal lezers bracht via de post zijn stem uit. In totaal deden 12.519 personen mee aan het referendum.
    Het AD besloot tot de actie nadat de gemeenteraad met één stem meerderheid tegen een mogelijk burgemeestersreferendum had gestemd. De kandidaten komen volgens het AD niet uit de lucht vallen. De acht namen circuleren al een tijdje in de media als serieuze opvolgers van Opstelten.    ...

Hetzelfde principe als bij het songfestival en de moskee. Maar hier met als resultaat ondeugdelijk bestuur (de Volkskrant, 14-03-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
  ‘PvdA-raadsleden strenger selecteren’

Raadsleden El Haji en Mohandis: betere begeleiding nodig van allochtonen kandidaten | 'Niet dezelfde fouten maken als bij verkiezing 2006'

De PvdA moet haar kandidaat-raadsleden strenger selecteren en beter begeleiden. De partij moet niet alleen oog hebben voor de stemmen die kandidaten kunnen trekken, bijvoorbeeld die met een etnische achterban. ‘Het gaat bovenal om kwaliteit.’ Dat zeggen de PvdA-raadsleden Fouad el Haji (40) uit Rotterdam en Mohammed Mohandis (23) uit Gouda.
    Ze vrezen dat de partij voor de gemeenteraadsverkiezingen van maart 2010 dezelfde fouten maakt als in 2006. Door de daverende electorale zege kwamen veel allochtone kandidaten met voorkeurstemmen in de raad. Dat zou tot ‘ongelukken’ kunnen leiden, waarschuwde PvdA-leider Wouter Bos. Hij vroeg zich af of ze even gekwalificeerd waren als de mensen die hoger op de lijst stonden.
    Bos had, lijkt het, een vooruitziende blik. Sinds 2009 scheidden zo’n tien allochtone raadsleden zich af van de fractie, aldus Jos Kuijs van het Centrum voor Lokaal Bestuur van de PvdA. Relatief is dat veel: van alle opstappers is circa 20 procent allochtoon, bijna twee keer zoveel als het totale percentage PvdA-raadsleden van niet-westerse afkomst.
    Vaak gaat er in het begin al iets mis, zegt Kuijs. ‘Afdelingen willen allochtonen op de lijst omdat ze een achterban vertegenwoordigen. Ze willen de kiezers wel hebben, terwijl ze de persoon niet geschikt vinden. Als die dan met voorkeurstemmen in de raad komt, krijg je scheve ogen.’
    Daarom moeten alleen mensen op de lijst die geschikt zijn, zeggen El Haji en Mohandis. El Haji stond al hoog op de Rotterdamse lijst, maar kreeg niettemin veel voorkeurstemmen. Mohandis kreeg er 1.356 en belandde van nummer 10 op 2 in de raad. Beiden zeggen goed te zijn begeleid en hadden al ervaring opgedaan: El Haji zat zes jaar in een deelraad, Mohandis sinds zijn 18de bij de Jonge Socialisten.
    Ze zien dat allochtone raadsleden worden geprezen om hun ombudsfunctie in hun eigen gemeenschap. Op het moment dat ze – in het belang van hun achterban – afwijken van de partijlijn, wordt hen cliëntelisme verweten. ...
    Volgens El Haji wordt cliëntelisme soms te snel verondersteld. ‘Als je als autochtoon in een blanke wijk op de zeepkist gaat staan, heet dat consulteren. Doe je dat als allochtoon in een achterstandswijk, dan is het cliëntelisme.’   ...

Misschien gecoacht zeggen de allochtone raadsleden wat de PvdA zelf moet zeggen: de allochtone kandidaat is een probleem, vanwege de etnisch stemmende allochtone kiezer, die afkomst, etnie, stelt boven kwaliteit. Of afkomst, etnie, als een kwaliteit ziet.
    Tussen twee haakjes: op een zeepkist staan is geen cliëntilisme, zoals het allochtone raadslid stelt, maar het stellen van de belangen van de deelgroep boven die van het geheel is cliëntilisme. Zoals  het toestaan van het bouwen van een moskee: de belangen van de moslims deelgroep worden boven die van de grotere groep niet-moslims gesteld, die die moskee niet willen.
    Deze vorm van allochtone loyaliteit ondermijnt de neutraliteit van de Nederlandse samenleving, en dreigt deze te gaan omvormen in een etnisch bepaalde samenleving - met met diverse vormen van strijd als mogelijke uitkomst- meer daarover hier uitleg of detail .

Ook in het buitenland is dit proces waarneembaar (de Volkskrant, 10-01-2009, door Wim Bossema):
  Het debat in: Groot-Brittannië

Een pluim voor Petraeus, maar vergeet ook Jestina Mukoko niet

Nog één keer dan: een terugblik op 2008. Omdat het Britse tijdschrift Prospect daar altijd veel werk van maakt, ook nu het januari-nummer. Een panel van wijzen koos de invloedrijkste public intellectual (zeg maar: intellectueel die zich in het maatschappelijke debat roert). ...
    Het zijn verantwoorde keuzen, waarbij de twee belangrijkste wereldkwesties nog eens in de schijnwerper worden gezet. Prospect corrigeert zo de eigen verkiezing van de invloedrijkste intellectueel op zijn internetsite. Dankzij een actieve lobby in Turkije werd daar vorige maand de Turkse religieuze denker Fetullah Gülen de winnaar. ...

Kortom: die etnische loyaliteit geldt niet alleen het "gewone" volk, maar ook de intellectuelen uit die groep. Of beter: groepen, want ook hier kan men veilig aannemen dat precies hetzelfde geldt voor soortgelijke groepen, landen en geloven, zoals het Gaza-geval laat zien.

Deze redactie heeft de vergelijking gemaakt met het moslim-terrorisme in Mumbai - de volgende bron heeft een beter voorbeeld (de Volkskrant, 14-01-2009, door Rolf Bos):
  Column | Gaza en Darfur

Geen Arabier ziet de balk in het eigen oog

Het was een bericht van 106 woorden dat vorige week geen enkele Nederlandse krant haalde. Dateline Caïro, 8 januari, persbureau AP. Vliegtuigen van de Soedanese regering hadden het noorden van de Soedanese regio Darfur gebombardeerd. Regeringstoestellen bestookten ‘over tweehonderd kilometer afstand dorpen en waterbronnen’. In geen van de kranten die op 9 januari verschenen is het vertaalde AP-bericht opgenomen. Wel telden we die dag in de kranten 29 artikelen waarin het woord ‘Gaza’ voorkwam.
    Ja, zal de lezer zeggen, Gaza speelt nu, Darfur, tsja, ‘Darfur’ speelt hoe lang eigenlijk al? Helemaal mee eens, ‘Gaza’ speelt inderdaad nu, de strijd om dat gebiedje aan de Middellandse Zee is nu actueel, daar komen de beelden vandaan van gebombardeerde woonwijken, van dode kindjes, van vrouwen die matrassen door de ruïnestad Rafah slepen.
    ‘Darfur’ is maar ‘Darfur’, daar komen momenteel zelfs helemaal geen beelden vandaan. Uitzichtloos conflict: de burgeroorlog in westelijk Soedan woedt al sinds 2003. Is het nog nieuws dat Soedanezen Soedanezen afmaken, dat de door de regering in Khartoem gesteunde Janjaweed de Darfurianen afslachten, verkrachten, ontvoeren, dat er jachtvliegtuigen de waterbronnen, waar altijd vrouwen en meisjes bijeen zijn met hun jerrycans, met bommen bestoken?
    De teller van het aantal dodelijke slachtoffers in Darfur staat al tijden op 300 duizend (zijn we opgehouden met tellen?), het aantal ontheemden loopt ver boven de 2 miljoen. Ach, we weten het wel – zo’n beetje. We richten onze blik op Gaza, en vergeten Darfur.
    En toch wagen we het hier om ‘Gaza’ met ‘Darfur’ te vergelijken. Waarom wordt in de gehele Arabische wereld (en ver daarbuiten) breed voor het leed van de inwoners van Gaza gedemonstreerd, worden Joden in Toulouse, Antwerpen en Odense fysiek bedreigd en is er geen moslim die een spandoek opsteekt voor de arme inwoners van Darfur?
    Zelfs in Khartoem vinden dagelijks demonstraties plaats die gericht zijn tegen Israël, de VS en andere westerse landen. Westerlingen in de Soedanese hoofdstad wordt afgeraden zich nog langer op te houden in populaire etablissementen als O-Zone en Amwaj. ...
    Nogmaals, waarom zwijgt de Arabische wereld over Darfur (300 duizend doden) en maakt ze zo veel kabaal over Gaza (ruim 900 doden)? Zou het er mee te maken hebben dat Israël huishoudt in Gaza, en dat in Darfur moslims moslims afmaken?
    Het is een vraag die ook de mosliminwoners van Darfur zelf bezighoudt. In de interneteditie van de Sudan Tribune komen bewoners van de geplaagde Afrikaanse regio aan het woord die zich afvragen waarom de Arabische wereld ‘met twee maten meet’. Waarom knijpen de Arabieren ‘een oogje toe als het over het geweld in ons eigen land’ gaat?
    De Arabische Liga zou vorige week in Doha praten over de ‘kwestie Darfur’, met als gesprekspartners de rebellenbewegingen uit Darfur en de regering in Khartoem. Maar helaas, de bijeenkomst werd afgelast.
    De Arabische ministers hadden andere bezigheden: inderdaad, Gaza.

Hier de duidelijke koppen van de webversie:
  Over Darfur hoor je de Arabieren niet

Waarom zwijgt de Arabische wereld over Darfur (300 duizend doden) en maakt ze zo veel kabaal over Gaza (ruim 900 doden)?

Tussentitel: Zou het er mee te maken hebben dat Israël huishoudt in Gaza, en dat in Darfur moslims moslims afmaken?

Natuurlijk wordt er overal gereageerd volgens het stramien "het hemd is nader dan de rok".  Waar het hier om gaat, is dat dat voor moslims in zeer sterke mate geldt - voorbij de grenzen van misdaad, tot in het regime van genocide.
    En, oh ja: de slachtoffers in Darfur en het Zuiden van Soedan zijn geen echte "Arabieren" of moslims als de (Noord-) Soedanezen en hun regering, zoals ook Bos hier suggereert. Dat zijn meer negroïde volken als de Dinka (rapporten die het tegendeel beweren kunnen op dezelfde hoop waar de rapporten over het niet-bestaande onderscheid tussen Hoetoes en Toetsies en Tamils en Singalezen liggen, onderdeel van de grote stapel politiek-correcte leugens).
    En zolang de misdadiger een Arabische hoofddoek draagt, ontvang je hem natuurlijk hartelijk (foto: ontvangst van Omar al-Bashir, rechts, in Qatar door Qatari Emir Sheik Hamad Bin Khalifa Al Thani) (de Volkskrant, 31-03-2009, door Rolf Bos):
  Column | Bashir en het Strafhof

Vrij reizen voor een gezochte staatsman

De rode loper was zondag voor hem uitgerold op het vliegveld van Doha in Qatar. De door het Internationaal Strafhof (ICC) gezochte president van Soedan, Omar al-Bashir, werd met alle egards in de Golfstaat ontvangen. De emir van Qatar kwam de staatsman, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de gruwelijkheden in Darfur, persoonlijk ophalen.
    In een drukke week met tal van grote bijeenkomsten, zoals over Afghanistan en de NAVO, in de week waarin de landen van de G20 in Londen bijeenkomen, belegt ook de Arabische Liga een top. In Doha.
    De leiders van de Arabische landen zullen er vooral praten over – we citeren Al Jazeera’s website – ‘de komst van een extreemrechtse regering in Israël, de recente oorlog in Gaza en dat gerechtigheid geschied voor alle Palestijnen die zijn gedood’.
    Over Darfur wordt op de top niet gesproken, wel zullen Irak, Afghanistan en Somalië de revue passeren. Ook moeten er wat noten gekraakt worden over Iran.
    Een aardige, zij het ietwat volle agenda, die echter volledig overschaduwd wordt door de aanwezigheid van de door het Strafhof gezochte Omar al-Bashir. Sinds hij op 4 maart van dit jaar een arrestatiebevel voor zijn kiezen kreeg, is de Soedanees driftig airmiles aan het verzamelen. Hij reist de laatste weken dat het een lieve lust is. Waren zijn reisjes voorheen nooit nieuwswaardig, nu wordt elke trip breed uitgemeten in de wereldpers. Bashir ging sinds 4 maart naar Eritrea, Egypte en Libië en nu is hij alweer in Qatar.   ...

Loyaliteit onder moslims...

Weer terug naar Nederland (Volkskrant.nl, 30-03-2009, ANP.
  'Strengere eisen kinderbijslag buitenland'

De ChristenUnie wil het voor gezinnen met kinderen in Turkije of Marokko moeilijker maken om kinderbijslag te ontvangen. Zij moeten gaan aantonen dat zij in die landen kosten maken voor huisvesting of studie van hun kinderen. ...
    Een fors deel van de Tweede Kamer wil dat de export van deze uitkering naar Marokko en Turkije stopgezet wordt door de verdragen met deze landen op dit punt aan te passen. Voordewind ziet daar geen heil in en denkt dat aanscherpen van de voorwaarden genoeg is om misbruik tegen te gaan.
    Onlangs kondigde de Sociale Verzekeringsbank (SVB) scherpere controle aan op Marokkaanse en Turkse gezinnen die gebruikmaken van dubbele kinderbijslag voor kinderen die in het buitenland naar school gaan. Uit een steekproef bleek vorig jaar dat 54 procent van de Marokkaanse gezinnen en 31 procent van de Turkse gezinnen mogelijk fraudeert.   ...

Hier hebben het meteen weer over honderden miljoenen en mogelijk miljarden. Overigens was er, behalve dit kleine bericht, totaal geen ophef over.
     Eigenlijk is het natuurlijk meer dan schandalig dat dit soort dingen gebeuren - waar overigens al enkele decennia op gewezen is door mensen die op de hoogte waren van de realiteit - maar dat mocht natuurlijk allemaal niet hardop gezegd worden. Het is dan ook erg illustratief voor de door allochtonen gevoelde mate van loyaliteit met Nederland - die dus niet verder gaat dan die aan een melkkoe.

Op een gegeven moment werd bekend dat ene Ali Eddaoudi op het punt stond benoemd te worden als legerimam, terwijl deze Eddaoudi zich op vele plaatsen en op vele manieren sterk anti-Nederlands heeft uitgelaten. Tegen die benoeming protesteerden daarom een aantal mensen die natuurlijk meteen als "extreem rechts" werden weggezet, in talrijke artikelen in de politiek-correcte pers. Bij een van die artikelen, van de hand van Europa-extremist, kosmopoliet, en multiculturalist Frans Timmermans, stond de volgende brief als tussenstuk (de Volkskrant, 18-04-2009, ingezonden brief van Krishna Taneja, politiecommissaris Hollands Midden):
  Wat kun je nog meer doen om te integreren?

'Dagelijks zijn bij organisaties zoals de politie, mensen van islamitische en andere niet-Nederlandse afkomst bezig om met hart en ziel te werken aan de veiligheid van Nederland.
... Deze mensen doen dit zonder aanzien des persoons en zonder onderscheid te maken op basis van ras, politieke voorkeur en religie. ... En om in bewoordingen van de PVV te spreken, wat kun je nu nog meer doen om te integreren in de Nederlandse samenleving, dan dagelijks met gevaar voor eigen leven te werken aan de veiligheid van een ieder?'

De keuze om zonder in te gaan op de inhoud van de kritiek 'de zaak van mensen van islamitische en andere niet-Nederlandse afkomst' ter steunen, overtreedt het even later genoemde 'zonder aanzien des persoons en zonder onderscheid te maken op basis van ras, politieke voorkeur en religie'. Alleen al het noemen van zo'n zaak laat zien dat hier of sprake is van hypocrisie (als zo'n zaak er is mag je er ook naar handelen zonder te discrimineren, bijvoorbeeld door een bepaalde imam te weigeren), of van racisme (als zo'n zaak er niet is).
   Een voorbeeld van het bekende dilemma: je kan niet degelijkheid beweren dat allochtonen volstrekt gelijkwaardig zijn, en oproepen tot ondersteuning van allochtonen.

Volgende kwestie: Tariq Ramadan. Internationaal bekend moslim-intellectueel die berucht werd omdat hij weigerde categorisch afstand te nemen van steniging (je moest daar iets van begrijpen - "ies koeltoer", enzovoort ...), en in Nederland "bruggen moest gaan bouwen".  De Gay Krant ging hem interviewen over homo's, wat al snel uit de hand liep. En weer werd Tariq gevraagd afstand te nemen, nu van de moslim-afkeer van homo's. En weer bleef Tariq in gebreke. Waarop er natuurlijk furore ontstond, en het bekende proces weer opgeld deed: alle allochtonen verzamelden zich achter de allochtoon - samen met de beruchte allochtono- en  islamofielen (Elsevier.nl, 14-04-2009 uitleg of detail ):
  SP-senator in de bres voor islamprofessor Ramadann

Een groep van veertig 'sympathisanten' heeft zich het afgelopen weekend verenigd in het actiecomité Steun Tariq. Zij uiten via een website hun zorgen over de hetze die volgens hen gaande is tegen de islamitische professor Tariq Ramadan.Een groep van veertig 'sympathisanten' heeft zich het afgelopen weekend verenigd in het actiecomité Steun Tariq. Zij uiten via een website hun zorgen over de hetze die volgens hen gaande is tegen de islamitische professor Tariq Ramadan.

Ramadan is als adviseur in dienst van de gemeente Rotterdam. In maart beschuldigde de Gaykrant hem ervan onwenselijke uitspraken te hebben gedaan over homoseksuelen.
    Onder de mensen die het op de website opnemen voor Ramadan zijn de schrijver Abdelkader Benali en Eerste Kamerlid Anja Meulenbelt (SP).
    Benali schrijft in zijn column: 'Sinds de hetze tegen moslims met een mening steeds sterker is geworden, hebben steeds meer moslims ervoor gekozen om zich koest te gaan houden. Zij zijn de echte lafaards, niet Ramadan.'   ...

Op de Steun Tariq website uitleg of detail zijn de contactpersonen vermeldt als: Smahane Arghidi en Abdel Hafid Bouzidi, en de handtekeningenlijst wordt natuurlijk overbevolkt door Mohammeds en Fatima's. Zodat u ook meteen weet dat het geen enkelingen zijn, maar de hele bevolkingsgroep die bevangen is door dit etno- en relicentrisme, door henzelf altijd omschreven, als het zo uitkomt, als racisme en fascisme.
    Wie wat meer wil weten over Tariq Ramadan, kijke uitleg of detail hier en hier uitleg of detail , en vooral ook het filmpje hier uitleg of detail - u kunt het waarschijnlijk niet verstaan, maar alleen de manier waarop het uitgedragen wordt en het publiek zeggen genoeg: dit is een fervente islampropagandist, en,  indien in Europa, een prominent lid van de vijfde colonne uitleg of detail . Waarmee de rest van de vijfde colonne natuurlijk solidair is ...Kijk maar naar de opvattingen van de gematigder variant, bij monde van Abdelkader Benali (Volkskrant.nl, 06-04-2009, column door Abdelkader Benali uitleg of detail ):
  Gun Ramadan het licht in de ogen!!

Stop toch met hetze tegen een moslim met een eigen meningStop toch met hetze tegen een moslim met een eigen mening.

Nu is Tarik Ramadan weer de gebeten hond. Morgen zal het een islamitische prediker zijn, een islamitische schrijver, een islamitische nieuwslezer, een islamitische burgervader die niet binnen de lijnen kleurt van weldenkend Nederland.
    'Het zijn harde tijden,' vertrouwde Bas Heijne me laatst toe. Nieuw rechts is los. Hij werd gebeten door een homo, een Roemeense en een feministe op de Opiniepagina's van de Volkskrant. Krol zou geïntimideerd zijn door Ramadan. Erg allemaal.
    Ze willen dat hij zich uitspreekt over homoseksualiteit. Waar staat hij. Wat vindt hij nou echt van mannen die met mannen slapen, vrouwen die gevoelens hebben voor vrouwen.
    Uit de felle polemiek kwam voor mij niet echt goed naar voren wat Ramadan er voor standpunten op nahoudt. Dat komt, schrijven de columnisten, omdat Ramadan een wolf in schaapskleren is die er privé heel andere meningen op nahoudt dan in het openbaar.
    Het lijkt me eerder dat zijn standpunten niet duidelijk worden omdat zij, de polemisten zo heerlijk druk bezig zijn om zichzelf te overschreeuwen. ...
    Sinds de hetze tegen moslims met een mening steeds sterker is geworden hebben steeds meer moslims ervoor gekozen om zich koest te gaan houden. Zij zijn de echte lafaards, niet Ramadan.
    Ik zag een gesprek met hem waarin hij aan de tand werd gevoeld over zijn nogal ambivalente houding tegenover homoseksualiteit. Hij zat er duidelijk niet op te wachten. Die Europeanen met hun homoseksuelen toch altijd, zag je hem denken. ...
    Als moslim, als gelovige moet hij het afkeuren maar als burger dient hij het belang van de sociale vrede. ...
    Je kan diepe afkeer hebben van zijn geloofsopvatting maar dat betekent nog niet dat de argumenten van een ander dan niet meer gehoord mogen worden. En toch gebeurt dat. Nu voor de zoveelste keer, omdat hij als moslim in dienst van de overheid een voorbeeldfunctie vervult die onwenselijk wordt geacht.
    ...Het is duidelijk waar deze Don Quichotes van het ongeremde debat het om te doen is: de zoveelste moslim die vanuit zijn achtergrond de wereld beschouwt en daarmee zich een plek verwerft in deze wereld, het licht in de ogen niet gunnen.

Het is zeer simpel: er wordt van Ramadan gevraagd afstand te nemen van de veroordeling van homoseksualiteit, en dat kan hij niet. Dus zijn daarna alle aanvallen gerechtvaardigd - zo is beschaving tot stand gekomen: door langdurige aanvallen op achterlijkheid. En het 'langdurig' is zeker noodzakelijk zodra het om religieuze achterlijkheid gaat, want dat is er alleen met een stok uit te slaan.
    En staande voor de keuze tussen beschaving en religieuze solidariteit, is die van de gematigde Abdelkader Benali ook volkomen duidelijk - een keuze ten overvloede blijkt uit de argumentatiefouten die maakt, zie hier uitleg of detail .

Nog een andere initiatiefnemer van de actie"Steun Tariq Ramadan": Smahane Arghidi (wijblijvenhier.nl uitleg of detail ):
  Niet buigen voor de baas!

‘Virtual insanity’ brak los toen meneer Budak antwoord gaf op een vraag van een 17-jarig meisje. Ze was door haar neef verkracht en vroeg naar een islamitisch oordeel. Meneer Budak gaf zijn antwoord vanuit theologisch perspectief en in eerste instanties ontving hij enkel positieve reacties. ... Opeens was er commotie alom en was het eenzaam aan zijn zijde. Alleen Milli Gorus gaf een gepast signaal. ...
    Meneer Budak antwoordt professioneel en zeer tactisch. ...
    Daar dachten ze toch anders over bij InHolland en ze lieten zich moeiteloos en zonder stijl meeslepen. Zo’n school als InHolland is natuurlijk alleen maar met imago bezig, maar hiermee slaan ze de plank echt mis. Het is een niet overwogen besluit van InHolland om meneer Budak op grond van zijn antwoord te ontslaan. Zo is het alsof ze weigeren men op te leiden volgens de Qur'an en Sunnah. Dit betekent dat de opleiding op InHolland niet islamitisch is (en niet de vrijheid geeft vanuit islamitisch perspectief te kijken naar zaken) en dus haar waarde verloren heeft.

InHolland ontslaat meneer Budak. Dat is '... weigeren men op te leiden volgens de Qur'an en Sunnah. Dit betekent dat de opleiding op InHolland niet islamitisch is (en niet de vrijheid geeft vanuit islamitisch perspectief te kijken naar zaken) en dus haar waarde verloren heeft.' Kortom:
    Kortom: er is maar één maatstaf voor waarde: de koran.
    Het is allemaal maar solidair met en loyaal aan maar één ding: de koran. Deislam.
    En dat woont allemaal zomaar in Nederland ...

Volgende verzameling (de Volkskrant, 01-05-2009:
  Pas verschenen Non-fictie
...
'Marokko is de grond onder mijn voeten, Nederland het dak boven mijn hoofd.' Marjo Buitelaar sprak met 25 hoogopgeleide migrantendochters en ontdekte hun verweven loyaliteiten. Van huis uit Marokkaans gaat over stijgen op de sociale ladder, en over vrouwen zonder rolmodellen.  (Bulaaq; 24,50)
...

'Nederland het dak boven mijn hoofd' laat zijn direct vertalen in "Nederland zorgt voor mijn materiële behoeftes" - en 'Marokko is de grond onder mijn voeten' in "Mijn cultuur is Marokkaans". Waarmee de gehele geciteerde uitspraak gelijk staat aan: "De loyaliteit aan Nederland gaat niet verder dan die aan een zak met geld".
 
Nog een gevalletje "Criminaliteit is natuurlijk ook totaal geen bezwaar - als je maar van dezelfde etnie bent" (de Volkskrant, 15-05-2009, van verslaggever Willem Beusekamp):
  Wanhoopsprong uit vrees voor erger

Bij een drugsactie op vier adressen in de Bijlmer sprongen enkele verdachten van het balkon. Een man kwam om het leven. Vanwaar die paniek?

...   Afgezien van het dodelijk slachtoffer en drie zwaargewonden werden zeven andere Nigerianen opgepakt, van wie er een ook naar het ziekenhuis moest worden afgevoerd omdat hij spontaan begon te braken als gevolg van in de haast ingeslikte bolletjes cocaïne.   ...
    Aanvankelijk leidde de bizarre vluchtpogingen tot beginnend oproer in en rondom Kikkenstein. Een bewoonster: ‘Met de gsm’s werden Nigerianen naar de flat gedirigeerd, die onmiddellijk de aanwezige politie van racisme beschuldigden.’ Tot diep in de nacht scandeerden enige tientallen mannen voor het nabij gelegen politiebureau: ‘Kill the police.’  ...

Zegt een Nigeriaanse vrouw op televisie: "De bereidheid tot protest werd minder toen bekend werd dat het om criminelen ging" ... Waar ze echt de pest over in zouden hebben, want dat is al eerder gebeurd, is als de politie op zoek gaat naar illegalen. "Want dat is racisme" verklaarde ze nog.
    Oh ja: dit stond er ook in het artikel:
  Woensdagochtend bevindt een van de huisschilders zich in de elektrische gondel waarmee hij zich langs de gevels van de flat kan verplaatsen.    ...
    De schilders, vrijwel allemaal woonachtig in Volendam, reageren nuchter. ‘We zagen woensdag een groepje van zo’n tien man onder het viaduct komen aanlopen. Allemaal blank, dan weet je in deze buurt dat het politie is.

Waarna de zwarte agent nodig is om het zaakje te sussen, zie de foto. Daarom is het ook zo belangrijk dat "de politie representatief is". Wat bedoeld wordt, is dat allochtonen zodanig racistisch zijn, loyaal aan eigen ras, dat ze niets willen aannemen van blanke agenten.

Op naar de sport (de Volkskrant, 16-05-2009, door Poul Annema):
  Voetbal | De maatschappelijke betrokkenheid van de clubs

Brug tussen bevolkingsgroepen

De nummers 2 en 5 van de eredivisie treffen elkaar morgen in de Kuip in Rotterdam bij de finale van het bekertoernooi. Twee model verenigingen zijn het, die in hun regio een grote maatschappelijke rol vervullen - net als veel andere clubs. 'We hebben de tijdgeest mee.'

...  Chris Ruijters, beleidsadviseur van de deelgemeente Feijenoord, zegt: 'In de aanloop naar het 100-jarige bestaan van de club hadden we een Feyenoord-toer door onze deelgemeente georganiseerd, toch de bakermat van de club.' Van de bijna 80 procent donkere kindertjes op het Afrikaanderplein liep de helft in shirtjes van Turkse topclubs, zegt Ruijters. 'Het woord Feyenoord maakte niets bij ze los. ...

En dat komt natuurlijk van huis.
    Overigens: de helft liep rond in shirts van Turkse clubs. Waarom niet de andere helft? Dat zijn wel allochtonen, maar geen Turken. En Suriname, Marokko, de Kaap-Verdische eilanden enzovoort hebben nu eenmaal geen aansprekende grote clubs. Maar waar de loyaliteiten liggen is volkomen duidelijk: niet in Nederland.
    Maar hier (Volkskrant.nl, 26-04-2009, ANP):
  Allochtonen geven ruim 230 miljoen aan herkomstland

Allochtonen uit niet-westerse landen sturen gemiddeld 316 euro per jaar naar het land van herkomst. De geldstroom van Nederland naar landen als Marokko, Turkije en Suriname bedraagt daardoor ruim 230 miljoen euro. Dat blijkt uit een onderzoek, dat de Vrije Universiteit (VU) in Amsterdam dinsdag presenteerde.
   Uit het onderzoek blijkt dat de helft van de allochtonen giften stuurt naar het land van herkomst. ‘De verklaring hiervoor moet worden gezocht in de verplichtingen die zij voelen ten opzichte van familieleden in het land van herkomst’, aldus de onderzoekers.   ...

En als het om zorg gaat ... (de Volkskrant, 25-05-2009, van verslaggeefster Carlijne Vos):
  Zorg: nu ook van islamitische snit

In het traditionele Nederlandse verzorgingshuis aarden islamitische ouderen slecht. Het eerste islamitische zorgcentrum wordt deze zomer geopend.

... vertelt projectleider Rosan van der Aa van Aveant trots. ...
    In Utrecht hebben de eerste Marokkaanse bewoners zich al gemeld voor een plekje in zorgcentrum Rosendael. Opvallend is vooral de grote animo van Marokkaanse zorgverleners om er te werken. Een personeelsadvertentie leverde tweehonderd reacties op, vertelt Van der Aa van Aveant.

... gebeurt precies hetzelfde: eigen volk eerst.

Een beetje een "eigen kring" verhaaltje (de Volkskrant, 19-06-2009, boekrecensie door Aleid Truijens):
  De geuzendracht voor geëmancipeerd en vroom

Ze omarmen steeds meer het geloof en worstelen met tegenstrijdige loyaliteiten. Cultureel antropologe Marjo Buitelaar bestudeerde de levens van 25 succesvolle Marokkaanse vrouwen.

...     Farida voelt zich niet meer thuis bij haar familie. Maar onder Nederlandse intellectuelen evenmin: die blijven haar hardnekkig als ‘buitenlander’ beschouwen. Ze hoort nergens bij. Ten slotte vindt zij haar identiteit in de islam: ‘Moslim zijn is werelds, het is iets universeels, (...) die religie verbindt je met alle mensen.’ Na een reis naar Mekka besluit Farida voortaan een hoofddoek te dragen – iets wat ze tien jaar eerder onzin vond. Nu is het een geuzendracht, die staat voor geëmancipeerd én vroom.    ...
    Buitelaar nam de levensverhalen niet als volledige interviews op, maar gebruikte citaten in hoofdstukken over thema’s als ‘mobiliteit’, ‘religie’ en ‘gender’. De levensverhalen maken deel uit van een onderzoek; in elk hoofdstuk analyseert ze de gesprekken, en de verschillen met tien jaar geleden. Of zij de resultaten zelf verrassend of teleurstellend vindt, komt nauwelijks ter sprake, of het moet haar vaststelling zijn dat deze vrouwen zo genuanceerd spreken over hun familie, hun problemen met Nederland en hun geloof. Het probleem van de botsende eisen en verwachtingen – die van de familie, van de islam, van de Nederlandse samenleving vat ze keurig samen onder de noemer ‘verweven loyaliteiten’.
    Dat lijkt me een eufemisme. Bij de meeste vrouwen in dit boek is sprake van tegenstrijdige loyaliteiten.   ...

En zelfs dat laatste is vast nog enigszins een eufemisme. Die hoofddoek geeft het ten duidelijkste aan: de loyaliteit ligt elders

Nog iemand - geval 1 (Volkskrant.nl, 25-06-2009, de Haagse redactie, door Remco Meijer):
  Eberhards dilemma’s

Een debat met Geert Wilders wil hij, minister Eberhard van der Laan van Wonen, Wijken en Integratie.

...    In De Telegraaf van 7 juni profileerde Van der Laan zich als het antwoord van de PvdA op Wilders. Hij zei over de instroom en inburgering van kansarme migranten: ‘Het gaat onze spankracht te boven.’ Dat hij daarbij mede doelde op Marokkaanse mannen die ondanks allerlei beperkende regelgeving hun bruiden uit Marokko halen, is GroenLinks-Kamerlid Tofik Dibi in het verkeerde keelgat geschoten. In een venijnig slot van het debat hield hij dat de bewindsman voor. ‘Een hype’, zei hij donderdag fel tegen Van der Laan. ...

 Geval 2 (Trouw, 20-04-2009, door Rob Pietersen):
  Kamerlid Dibi: Enkeltje buitenland kán niet

De politie en stadsdeel Amsterdam-Slotervaart willen twee criminele broers uizetten naar Marokko. Tweede Kamerlid Tofik Dibi is boos.

Tofik Dibi (GroenLinks) schrok van het nieuws in Trouw dat de politie in Slotervaart twee criminele Amsterdamse broers wil uitzetten naar Marokko. ...
    Tweede Kamerlid Dibi schrok nog meer toen bleek dat hij de broers kent. „We hebben vroeger op straat vaak gespeeld en heel veel gelachen. Mijn broers en ik zijn die jongens op een gegeven moment uit het oog verloren. We weten dat het geen lieverdjes zijn, maar ze zijn niet alleen daders, maar ook slachtoffers van familiedrama’s en falende instanties.”
    De politie in Slotervaart en stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch (PvdA) willen dat de IND de verblijfsvergunning van de broers niet verlengt. .... Omdat de broers onlangs vergaten hun verblijfsvergunning tijdig te verlengen, zegt de politie dat vanaf dat moment opnieuw kan worden geteld. Na nieuwe overtredingen zijn ze tot ongewenste vreemdelingen verklaard.   ...
    De broers maken deel uit van criminele Piet Mondriaangroep, jeugd die vaak rondhangt in de Mondriaanstraat. ...
    ... Mijn statement is dat ik niet kan toelaten dat jonge Nederlanders, hoe onverbeterlijk ook, een enkeltje buitenland krijgen. Wij dragen gezamenlijk de moeilijke verantwoordelijkheid om ze het juiste pad op te krijgen, niet het vliegtuig in”, aldus Dibi ...

De overeenkomsten tussen de twee gevallen: in beide gevallen zijn het Marokkanen, in beide gevallen benadelen ze Nederland, en in beide gevallen kiest Tofik Dibi onverkort voor steun aan de Marokkanen. Ondanks het feit dat ze Nederland benadelen middels criminaliteit en bevolkingsdruk. En let ook op het voor moslims karakteristieke imperialistische taalgebruik: 'Ik kan niet toelaten ...'
    De clou is dus dat het "super-geïntegreerde" Marokkaanse Kamerlid Tofik Dibi hartstikke solidair met en loyaal aan zijn etnie-genoten (Dibi is geboren in Nederland). De ware rol van Dibi is die van een actief lid van de islamitische vijfde colonne .

Weer een buitenlands geval (Volkskrant.nl, 25-06-2009, van correspondent Marc Peeperkorn):
  Moslims woest op Brusselse school na hoofddoekverbod

‘Geen hoofddoek, geen leerlingen!’ stond woensdag op het spandoek aan de gevel van het Koninklijk Atheneum in Antwerpen. Als dit dreigement door de moslimscholieren wordt waargemaakt, zit het ‘KA’ in grote problemen. 80 procent van de kinderen is moslim, de helft van de meisjes draagt een hoofddoek.
    Maandag presenteerde directrice Karin Heremans het verbod op het dragen van een hoofddoek of andere politieke en religieuze symbolen. Scholen zijn bevoegd zo’n verbod uit te vaardigen. Ze deed dit netjes na de examens (‘het zou de leerlingen kunnen afleiden’) en na de regionale verkiezingen – ‘anders maken politici er een issue van’. De protesten zijn niettemin fel. Gangmaker is Nordine Taouil, een vastberaden imam uit Antwerpen. ‘Wij laten ons niet onderdrukken.’
    Volgens Heremans had ze geen keus. Het KA Antwerpen is langzamerhand de enige school in Antwerpen waar hoofddoekjes nog zijn toegestaan. ‘De afgelopen vijf jaar is het aantal moslimkinderen bij ons verdubbeld. We worden een moslimschool.’
    Heremans zegt dat kinderen zonder hoofddoek bij haar aankloppen voor een andere klas. ‘Omdat ze zich niet meer thuis voelen.’ Ook zou de sociale druk op moslima’s om hun hoofd te bedekken groot zijn. Heremans: ‘Dan moet je maatregelen nemen.’
    Woensdagavond zag de directrice zich geconfronteerd met vijfhonderd boze leerlingen, ouders en vertegenwoordigers van moslimorganisaties. Die eisten intrekking van het verbod. Zo niet, dan verlaten ze deze zomer massaal het atheneum.
    Imam Taouil schiet met scherp op wat hij ‘georganiseerde discriminatie’ noemt. ‘Godsdienstvrijheid is een universeel recht. De hoofddoek is geen symbool, maar deel van de identiteit van de meisjes.’ ... .’ De imam kondigt nieuwe protesten aan als de school niet op haar schreden terugkeert.
    Heremans is dat niet van plan. ‘Er ook nog zoiets als de vrije keuze voor meisjes.’ De directrice is teleurgesteld in de houding van de verontwaardigde moslims. ‘Wij hebben als school zo veel extra lessen gegeven voor de allochtone leerlingen. Als je dan één keer wat terug vraagt en je krijgt zo’n antwoord, is dat pijnlijk.’ ...
    De directrice is niet onder de indruk van het dreigement van driehonderd leerlingen de school te verlaten. ‘Waar moeten ze heen? Er is geen andere school in Antwerpen die de hoofddoek wel toelaat.’
    Volgens imam Taouil zijn er ‘101 oplossingen’. ‘België kent een leerplicht, geen schoolplicht. Desnoods stichten we eigen opleidingen. Of nodigen we de leerkrachten bij de kinderen thuis uit.’

Het is volkomen duidelijk waar de loyaliteit ligt: bij de islam. 

Een gevalletje dat langskomt bij een uitzonderlijk niet-zo-politiek-correct columniste van de Volkskrant (Volkskrant.nl, Opinie, 24-07-2009, column door Amanda Kluveld):
  Ach, wat zijn we zielig!

Zolang Marokkanen andere Marokkanen niet op hun verantwoordelijkheid aan wensen te spreken, wordt de rekening voor hun wangedrag altijd ergens anders gepresenteerd

Tussentitel: Het is niet zo dat de wet Marokkaanse taxichauffeurs er toe dwingt om de boel te verpesten

Onlangs sprak NOVA met Mekki Aulad Ahmed van de Belangenorganisatie Taxi Ondernemers (BTO). De BTO wil een keurmerk invoeren en hoopt met de hulp van overheid en wetgeving, de kwaliteit van taxichauffeurs in Amsterdam te verbeteren en verkeerde chauffeurs te weren. Aulad Ahmed stelt voor om de vergunningverlening aan taxichauffeurs te koppelen aan het hebben van een vakopleiding en een keurmerk. Dat is geen slecht idee.
    Er vielen mij een aantal zaken op aan het interview met Aulad Ahmed. Zo zei hij dat de zware mishandeling en de dood van Rob Sitek vreselijk waren voor de taxibranche. En voor zijn echtgenote natuurlijk en zijn kind, liet hij er net iets te laat op volgen. ‘Heel vervelend’ was het dat iemand het leven moest laten voor een ritje, wist hij er even later nog aan toe te voegen.
    Toen het gesprek kwam op de 30-40 Marokkaanse taxichauffeurs die het in Amsterdam onveilig maken, was Aulad Ahmed afwerend. Het was overdreven om, zoals het Parool deed, te spreken over een Marokkaanse maffia, zei hij.
    De Marokkaanse chauffeurs waar het om gaat, noemde hij in plaats van maffia of clan eufemistisch ‘jongens die niet open staan voor veranderingen’. Hij gaf toe dat ze misbruik maken van de wet en het voor de rest verpesten. Maar dat er misbruik plaatsvindt, en dat alle Marokkaanse taxichauffeurs in Amsterdam daar op aangekeken worden, presenteerde hij handig als het falen van de overheid. De wet deugde simpelweg niet.
    Dat is waar, maar het is ook weer niet zo dat de overheid er specifiek bij Marokkaanse taxichauffeurs op heeft aangedrongen om die wet nu eens flink te misbruiken.
    Het is niet zo dat de wet Marokkaanse taxichauffeurs er toe dwingt om de boel te verpesten. ...
    Aulad Ahmed zei het vooral kwalijk te vinden, dat de hele Marokkaanse gemeenschap werd afgerekend op het gedrag van deze kleine groep en dat de hele Marokkaanse gemeenschap de prijs moest betalen. ....
    Het is de Marokkaanse club taxichauffeurs op het Leidseplein en het Centraal Station die daar aanleiding toe geeft. Dat wil Aulad Ahmed niet erkennen. Hij kiest voor slachtofferschap. Geen slachtofferschap veroorzaakt door andere Marokkanen, maar door de overheid en het bevooroordeelde publiek. ...

Aulad Ahmed is gewoon onverkort loyaal aan zijn gemeenschap - ook als het een maffia betreft.

En waar je opgegroeid bent, doet er echt niet toe (de Volkskrant, 28-07-2009, van correspondente Greta Riemersma):
  Droomland Marokko stelt vrome moslim teleur

Laarbi Arhazem beschouwt Marokko als zijn vaderland, maar het frustreert hem dat juist hij als strenge moslim er zo wordt tegengewerkt.

Toen Laarbi Ahrazem (29) vanuit Nederland naar Tanger vloog, werd hij door de Marokkaanse douane tegengehouden. Hij moest invullen op welk adres hij in Marokko zou verblijven, ...
    Ahrazem draagt een baard, dat was het probleem, vermoedt hij. Marokko houdt mannen zoals hij in de gaten, moslims die zo nauwgezet mogelijk de lessen en het leven van profeet Mohammed proberen na te volgen. ...
    Ahrazem is in Nederland opgegroeid, hij woont in Limburg. Aan de Hogeschool Zuyd in Maastricht studeert hij sinds 2006 Arabisch, en hij heeft in Marokko net een cursus Arabisch achter de rug bij het Nederlands Instituut in Rabat. In het begin voelde hij zich gefrustreerd dat uitgerekend hij, die een goed moslim wil zijn, op zijn tellen moet passen in Marokko, het land dat hij altijd meer als zijn vaderland beschouwde dan Nederland.   ...

Hahahaha ...

Voormalig Joegoslavië kent vele volken - waar zou de sympathie van Kader Abdolah dan toch liggen? (de Volkskrant, 24-08-2009, column door Kader Abdolah):
  Wandelen in Sarajevo

...    Europa heeft de rug toegekeerd naar Bosnië-Herzegovina. De toeristen willen niet meer naar Bosnië. Ze willen niet geconfronteerd worden met het verdriet, de pijn, en met de duizenden, miljoenen kogelgaten in de muren, ramen en balkons. Ze gaan nu massaal naar Kroatië, naar de blauwe zee, naar de zon, waar ze niet opeens midden op de dag verrast worden door een luidspreker van een moskee: 'Hajealalsalat, haast je voor het gebed.'
    De westerse investeerders willen ook niets van Bosnië weten. Het zwaar getroffen land is een beetje in de steek gelaten en misschien ook gestraft.
    's Avonds werd het anders, de stad werd gegrepen door een wonder. Honderden jonge vrouwen, velen met zeer korte rokken, anderen met lange mouwen, en jonge mannen die een handvol gel in hun haren hadden gedaan, kwamen uit die kapotte huizen naar buiten om in de zwoele zomernachten te genieten van het leven. Het was' een mengeling van de oosterse en de westerse nachten, een nacht van Libanon en Parijs tegelijk. De stad was vol van kracht, je zag een volk dat overeind wilde komen.
    Die avond was de opening van het wereldbekende filmfestival van Sarajevo. De hoop schitterde boven de stad. Mooie mensen, energieke mensen, een krachtig volk, een mengeling van allerlei oude culturen. ...

Bij de moslims,dus. Hoe wisten we dat? Oh ja: Kader Abdolah is een moslim.
 
Een nieuwe indicator van de loyaliteit van moslims aan hun buurt en Nederland (Telegraaf.nl, 28-10-2009):
  Van der Laan voelt zich soms 'onbehaaglijk'

Minister Eberhard van der Laan (WWI) ervaart 'soms een onbehaaglijk gevoel' bij allochtonen die in Nederland een huis huren en intussen sparen voor een eigen huis in Marokko of Turkije. Hij vindt dat 'knellen' wanneer ze in Nederland wonen in huizen en wijken die door overheid en woningcorporaties voor veel geld en met veel werk worden opgeknapt.
     ... „Ik zie die mensen het liefste investeren in de eigen woonomgeving”, bekende Van der Laan. „We doen er alles aan om die wijken uit hun achterstand te tillen.” Daarbij plaatst hij vraagtekens bij de integratie van de mensen die een huis willen in eigen land. Maar „Iedereen mag doen wat hij wil”. ...

Dit is natuurlijk allemaal tegen heug en meug, en in een poging om de winst van de PVV in te dammen, zoals blijkt uit:
  „Ik besef dat ik me op glad ijs begeef”, aldus de bewindsman woensdagavond in de Kamer.   ...
    Hij deelde de mening ... dat het investeren in een huis elders niet hoeft te betekenen dat je je in Nederland afzijdig houdt.

Maar bij het kosmopolitische en migratiefundamentalistische GroenLinks is dit natuurlijk al veel te veel:
  Ineke van Gent van GroenLinks noemde de opmerkingen van Van der Laan een 'losse flodder'.

Stel je voor ...Iets kritisch zeggen over zielige en sneue allochtoontjes ...

Het volgende is al een wel wat bekender verschijnsel (Volkskrant.nl, 02-11-2009, ANP):
  Allochtoon trouwt liefst met landgenoot

Niet-westerse allochtonen hebben een duidelijke voorkeur voor een huwelijkspartner uit het land van herkomst. Vooral Turken en Marokkanen trouwen liever een landgenoot, die al dan niet in Nederland woont. Dat blijkt uit cijfers die het Centraal Bureau voor de Statistiek maandag publiceerde.   ...
    Vorig jaar trouwden in Nederland 28.000 mensen die niet in Nederland zijn geboren of getogen. De helft was van westerse afkomst, een kwart kwam uit Turkije of Marokko. Zeven op de tien westerse allochtonen trouwden een autochtone partner, zes op de tien niet-westerse allochtonen huwden een partner uit de eigen bevolkingsgroep.

En vergeet daarbij niet dat deze cijfers meestal gedokterd worden door foute definities (van "allochtoon", bijvoorbeeld), en dat men verder ook alles zo gunstig mogelijk voor allochtonen voorstelt. Wat betreft Turken en Marokkanen waren eerdere cijfers meer dat 70 procent, en wat betreft moslims in de buurt van 90 procent die een mede-moslim trouwen.
    Doen blanken dit, dan is het racisme. Dat is het natuurlijk ook voor niet-blanken.

De cijfers bij de opmerkingen van Van der Laan een item verder terug:


Uit: De Volkskrant, 18-11-2009, van verslaggever Remco Meijer
  Kabinet spoort in integratiebrief buitenlanders aan zich meer los te maken van land van herkomst

'Migrant moet voor Nederland kiezen'

Woningbezit migranten blijft te ver achter bij dat van ‘oude Nederlanders’ | Remigratiewet 1985 wordt beperkt | Inburgering in revisie.

‘Nederland kiest voor migratie, maar migranten moeten ook voor Nederland kiezen. Van nieuwkomers mag je een extra inspanning vragen om te investeren in het land waar ze naartoe zijn geëmigreerd.’ Dat zei PvdA-minister Van der Laan (Wonen, Wijken, Integratie) dinsdag bij de presentatie van de eerder aangekondigde kabinetsbrief over integratie.
    Dat investeren mag wat Van der Laan betreft letterlijk worden opgevat. Van de autochtone of ‘oude’ Nederlanders heeft 60 procent een eigen huis. Onder Marokkaanse, Turkse, Surinaamse en Antilliaanse Nederlanders is dat respectievelijk 14, 26, 31 en 20 procent. Hier ‘is nog een flinke inhaalslag te maken’, schrijft de minister.
    Van der Laan zei onlangs al dat hij liever niet heeft dat nieuwe Nederlanders hun verdiende geld investeren in een huis in het herkomstland. ...
    Investeren moeten nieuwkomers ook in hun inburgering en in het leren spreken van de Nederlandse taal. Van der Laan: ‘Ik heb veertig wijkbezoeken afgelegd. Ik heb de problemen gezien in steden als Ede, Roermond en Gouda. Ik sprak vrouwen die het Nederlands nauwelijks beheersen, zelfs een moeder die niet wist hoe de school van haar kinderen heette. Dat kan echt niet.’   ...
  
De Pers geeft in dit soort gevallen meestal meer detail (DePers.nl, 17-11-2009):
  'Allochtoon moet huis in Nederland kopen'

Allochtonen moeten niet sparen voor een huis in Marokko of Turkije, maar een huis in Nederland kopen. Dat staat in de dinsdag gepresenteerde visie van het kabinet op integratie.
    Nu heeft veertien procent van alle Marokkanen en 26 procent van alle Turken in Nederland een eigen woning, tegen zestig procent van alle autochtonen. Het kabinet wil dat allochtonen vaker een 'bewuste keuze maken om te investeren in een huis en een toekomst in Nederland'.
    Minister voor Integratie Eberhard van der Laan (PvdA) erkent dat hij niet kan afdwingen dat allochtonen niet meer sparen voor een huis in het land van herkomst. "Maar het is wel duidelijk onze wens dat mensen zich niet focussen op hun terugkeer, maar juist hun focus leggen op een toekomst in Nederland."
    Behalve de symboolwaarde heeft het ook een praktische kant. Allochtonen die het niet breed hebben en toch geld opzijleggen voor een huis in hun land van herkomst, zoals vaak gebeurt, hebben geen geld meer over voor bijvoorbeeld een computer of het lidmaatschap van een sportvereniging voor hun kinderen. Dat staat de integratie in de weg.
    Het pleidooi om te stoppen met sparen voor een huis in Marokko of Turkije maakt deel uit van het beroep dat het kabinet doet op de 'morele plicht' van allochtonen om werk te maken van hun eigen integratie. "Dat zijn ze aan zichzelf verplicht, aan hun kinderen en aan de samenleving", zegt Van der Laan.
    Minister Eberhard van der Laan (WWI) ervaart 'soms een onbehaaglijk gevoel' bij allochtonen die in Nederland een huis huren en intussen sparen voor een eigen huis in Marokko of Turkije. Hij vindt dat 'knellen' wanneer ze in Nederland wonen in huizen en wijken die door overheid en woningcorporaties voor veel geld en met veel werk worden opgeknapt.

En dan komt allemaal omdat de loyaliteit voor 100 procent elders ligt.

Het volgende is weer een heldere zaak aangaande een andere groep (de Volkskrant, 11-12-2009, van verslaggeefster Ianthe Sahadat):
  Studieverbod ingesteld om het lekken van gevoelige informatie tegen te gaan

‘Kennisembargo dieptriest voor Iraniërs’

Nederlandse Iraniërs procederen tegen het verbod op het volgen van studies op het gebied van kernfysica.

Je wordt beschuldigd van loyaliteit aan een regime waar je juist voor gevlucht bent. Dat is dieptriest, zegt Sahar Yadegari (28). De bestuurskundige heeft vandaag speciaal een dag vrij genomen om bij de rechtszaak van een groep Iraanse studenten en wetenschappers tegen de Nederlandse staat te zijn. Ze is niet de enige. De zaal kan de ruim honderd toegestroomde belangstellenden amper herbergen. Kijk, zelfs Kader Abdollah is er, fluistert een vrouw bij binnenkomst.
    Inzet van de zaak is de Nederlandse sanctieregeling die Iraniërs uitsluit van negen studierichtingen en vijf locaties op het gebied van kernfysica. Het kabinet formuleerde dit kennisembargo vorige zomer in reactie op een VN-resolutie die landen oproept om het lekken van gevoelige nucleaire informatie naar Iran tegen te gaan.
    De verontwaardiging in de Iraanse gemeenschap in Nederland, die zo’n dertigduizend mensen telt, is groot. Deels omdat de meeste Iraniërs die de dupe zijn van de regel vaak al jaren over de Nederlandse nationaliteit beschikken en hier wonen en werken. Maar vooral ook omdat veel Iraanse Nederlanders zich gestigmatiseerd voelen door de regel.    ...
    Hoogleraar rechtssociologie Ashley Terlouw deed onderzoek, ook zij stuitte daarbij geregeld op gekwetste reacties. Ten eerste treft de maatregel vrijwel alleen personen die hier al jaren wonen, zegt Terlouw. Zij is aanwezig als deskundige.
    En als neveneffect stigmatiseert de maatregel alle Iraanse Nederlanders. Mensen zeiden mij: word ik dan nooit als volwaardig Nederlander gezien?   ...

De aanleidng voor de maatregel is helder: een Pakistaan die onderzoek deed in Nederland heeft Nederlandse atoomgeheimen (van de "ultracentrifuge") verraden, omdat zijn loyaliteit jegens zijn land groter bleek dan zijn loyaliteit jegens Nederland. Terwijl hij hier ook al jaren woonde.
    Tegen dit soort zaken kan je je als land niet anders indekken, dan al die mensen die een risico vormen voor dit soort loyaliteitsproblemen uit te sluiten van de risicogebieden. Het alternatief is de groep die het betreft hun hele leven controleren - en dat is duur en nog minder wenselijk.
    Kortom: de groep uitsluiten van de gevoelige plaatsen wat slechts een klein aantal benadeelt, is de optimale oplossing.
    Dat Iraniërs dat niet willen inzien, is vanwege de loyaliteit aan de eigen groep. Meteen ook het beste bewijs dat de maatregel noodzakelijk is.

De loyaliteit gaat ook hoger dan het lot van kinderen (de Volkskrant, 16-12-2009, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg):
  Ouders zwijgen over slaan in moskee

Den Haag maakt werk van mishandeling tijdens koranlessen. Verhalen over lijfstraffen gaan al langer rond, maar ouders doen geen aangifte.

Afgelopen voorjaar voerde de gemeente Den Haag gesprekken met besturen van enkele koranscholen. Jeugdverpleegkundigen waren tijdens hun reguliere onderzoek van 10-jarigen op een verontrustend ‘patroon’ gestuit. Op kinderlijfjes werden blauwe plekken en striemen aangetroffen. De kinderen vertelden over klappen die ze kregen in de moskee.
    Moskeebesturen zegden toe maatregelen te treffen, maar jeugdzorg bleef signalen van mishandeling ontvangen. In een poging een einde te maken aan die misstanden is gesproken met ouders. Sommigen haalden hun kinderen van koranles. Maar veel ouders ontkenden dat in de moskee werd gemept. Niemand wilde aangifte doen.    ...
    Woordvoerder Ali Belhaj van El-Islam is hoogst verbaasd over de aantijgingen. ‘Wij zelf hebben geen enkele klacht van ouders gekregen.’ Hij heeft van de gemeente ‘nog geen concrete bewijzen’ gezien.
    Ouders die geen aangifte willen doen, moskeebesturen die ontkennen: het is een bekend patroon in de aanhoudende stroom verhalen over lijfstraffen in moskeeën. Vorig jaar zomer trok voorzitter Ahmed Marcouch van stadsdeel Slotervaart in Amsterdam aan de bel. Hij zei uit het hele land signalen te krijgen dat kinderen op koranscholen worden mishandeld en dat ze er leren een afkeer te hebben van de westerse maatschappij. Leerkrachten van basisscholen vertelden hem dat ze tijdens gym- of zwemlessen tekenen van mishandeling zien, maar machteloos zijn omdat ouders niet in actie willen komen tegen de moskee.   ...
    Vanwege de afwerende houding van de Marokkaanse gemeenschap is onderzoek naar kindermishandeling veelal tot mislukken gedoemd. ...
    Niet alleen Nederlandse gemeentebesturen worstelen met de aanpak van het fenomeen, ook andere Europese steden struikelen vaak over een gebrek aan bewijs. Toch slaagde een Antwerpse rechtbank er begin vorig jaar in twee islamleraren van een koranschool wegens kindermishandeling te veroordelen. Ze hadden zeventien kinderen tussen 8 en 11 jaar geslagen met een rubberen tuinslang en een ijzeren liniaal. Maar ook na de veroordeling bleven ze ontkennen. De kinderen, die getuigenissen hadden afgelegd, hadden volgens hen ‘een smoesje verzonnen’ om op hun vrije dagen niet naar koranles te hoeven.

Kortom: het is de hele gemeenschap.

Oh ja, natuurlijk ... Ook met hun geld zijn allochtonen heel loyaal aan Nederland (de Volkskrant, 17-12-2009, door Frank van Alphen
  'Wel voor Marokkanen, maar niet islamitisch'

De Marokkaanse bank Chaabi heeft woensdag in Amsterdam een nieuw filiaal geopend. Chaabi, een dochter van de Banque Populaire du Maroc, wil groeien naar vijf kantoren in de grote steden. Hassan el Basri, directeur buitenland van het moederbedrijf Banque Populaire du Maroc, was een paar dagen over uit Casablanca. ‘Geld overmaken naar Marokko via ons is goedkoper.’ De snel groeiende Banque Populair du Maroc is met 750 vestigingen een van de grootste banken in Marokko.

Wie wilt u bereiken met de Nederlandse vestigingen?
‘In de eerste plaats de 340 duizend Marokkanen in Nederland. Die kunnen we alle standaardproducten bieden. Wat ons onderscheidt van andere banken is dat het via ons goedkoper is geld naar Marokko te sturen. Marokkanen in het buitenland sturen veel geld naar familie in Marokko. ...

En ...(de Volkskrant, 17-12-2009, van verslaggeefster Anja Sligter):
  Het Jongeren Toezicht Team bereikt in Malburgen wat een beveiligingsfirma niet lukte

Rolmodellen brengen rust in de wijk

 In Arnhem houden jongeren toezicht op jongeren. Dat werkt. De overlast neemt af.

...  Met het logo van Vitesse op hun zwarte jassen en op hun rug de woorden ‘Jongeren Toezicht Team’ houden jongeren in groepjes de buurt veilig tijdens de evenementen in stadion Gelredome. Juist in de stille uren van een concert of een wedstrijd sloegen vandalen en dieven toe.
    Tijdens de voetbalwedstrijd van vandaag is het rustig rond deze parkeergarage. Dat geeft de drie Marokkaans-Nederlandse jongens kans om te praten.   ...
    Ze hebben nog geen dief op heterdaad betrapt. Dat is niet gek, vindt Yassin, ‘onze aanwezigheid is genoeg’. Sinds hun verschijning zijn de inbraken en vernielingen namelijk met 50 procent gedaald.    ...
    Het Jongeren Toezicht Team kan putten uit veertig jongeren uit alle delen van Arnhem, maar vooral uit ‘Vogelaarwijk’ Malburgen. Daar is het project twee jaar geleden begonnen – paradoxaal genoeg toen de overlast van juist deze jongeren in zwembad De Koppel in de wijk de spuigaten uitliep.
    Medewerker Hans Muilenburg: ‘Er stond op gezette tijden een meute voor de deur, waar bezoekers zich een weg doorheen moesten banen. Ook op de discoavonden maakten ze in groepsverband het bad onveilig. Herrie maken, vechtpartijen, meisjes lastigvallen.’ Eerst werd de hulp van een beveiligingsfirma ingeroepen. Maar dat werkte niet ... .
    Ahmed was ook zo’n jongen die twee jaar geleden voor het zwembad stond, ‘overal schijt aan had, veel spijbelde en op straat hing met vrienden’. ...

 ... respect voor en luisteren naar anderen doen ze ook alleen maar bij de eigen groep. Wat een racisten.

Een artikel over de wat wijdere blik (de Volkskrant, 23-12-2009, door Henk Müller):
  De Moor kan lachen en de christen ook

Ooit nam in het Midden-Oosten de islam de plaats in van het uitdovende christendom. Zal dit zich in Europa herhalen? Of krijgen we een opbloei van christendom en euro-islam?

...   Eeuwenlang was Europa het christelijke kernland, nadat dit geloof in Noord-Afrika en het Midden-Oosten, de bakermat van het christendom, geleidelijk uitdoofde na de komst van de islam. In Europa bloeide het christendom en was voor de islam geen ruimte meer.   ...
    Maar de Moor kan weer lachen. Want, zoals de historicus David Jenkins in zijn prachtige Gods Continent – Christianity, Islam en Europe’s Religious Crisis (net in paperback uit) duidelijk maakt: God, of liever gezegd Allah, is in Europa weer helemaal terug.
    Jenkins, hoogleraar geschiedenis en godsdienstwetenschap aan de Penn State University in de VS schreef met dit boek het derde deel van een veelgeprezen trilogie over de geschiedenis van het christendom en Europa. Dit laatste deel gaat over de nieuwe religieuze toekomst van Europa, waarvan de islam een blijvend onderdeel is geworden.
    De auteur toont zich geen ijzervreter. Hij heeft oog voor nuances, zoals ook blijkt uit zijn weergave van christendom én islam.   ...
    Alles zal afhangen van de vraag of moslims in staat zijn een nieuwe vorm van islam te ontwikkelen die recht doet aan staat én religie. Uit enquêtes blijkt vooralsnog dat moslims in Europa zichzelf allereerst als moslim zien en daarna pas als burger van een land. Bij christenen is dat net omgekeerd. De rechten van God gaan voor verreweg de meeste moslims boven die van de staat. De vraag luidt dan ook of moslims de staat zullen erkennen als uiteindelijke scheidsrechter, juist ook waar religie in het geding is. Wanneer moslims zich allereerst burger voelen en pas daarna moslim, dan is het duidelijk waar de loyaliteiten liggen. Eerst dan ontstaat het nieuwe Europa waar Jenkins zo vurig op hoopt.

Vooralsnog is daar dus geen enkel teken van.

Terug naar de gewone gevallen (de Volkskrant, 13-02-2010, van verslaggever Menno van Dongen):
  Ook zus scooterverdachte roert zich

De zus van een verdachte van het Nijmeegse scooterongeluk geeft de politie de schuld.

Opnieuw heeft de familie van een verdachte van het dodelijke scooterongeluk in Nijmegen voor ophef gezorgd. Nadat dagblad de Gelderlander onder druk had besloten af te zien van plaatsing van een interview met familieleden, heeft de website Maroc.nl vrijdag een vraaggesprek gepubliceerd met een zus van de 18-jarige Marokkaanse verdachte.
    Laila el G. geeft de politie de schuld. Het slachtoffer, een 50-jarige man, werd vorige maand op het zebrapad aangereden door haar broer en zijn vriend. Ze reden op een scooter zonder helm, licht en kenteken. Toen de politie hen wilde aanhouden, sloegen ze op de vlucht.
    ‘Als de politie ze niet had opgejaagd, was dit nooit gebeurd’, stelt El G. ‘Waarom gingen deze agenten tieners achtervolgen op zo’n druk tijdstip midden in het centrum van Nijmegen?’
    Haar lezing is in tegenspraak met verklaringen van de politie. Volgens getuigen is de scooter helemaal niet achtervolgd.
    El G. zegt dat haar broertje de man per ongeluk heeft doodgereden. ‘Zijn probleem is dat hij met verkeerde jongens omgaat die scooters en fietsen stelen. Zijn IQ is maar 60. Hij zou nooit iemand kwaad willen doen.’
    Ze bestrijdt dat haar familie na het ongeluk hulpverleners heeft bedreigd. ‘Als we emotioneel reageren, zien ze dat meteen als doodsbedreiging.’
    Berichten dat journalisten van de Gelderlander zijn bedreigd, noemt ze onjuist. Haar ‘geëmotioneerde’ oudere broer ‘vroeg alleen of ze alsjeblieft konden stoppen met schrijven over zijn broertje. Misschien heeft hij zijn stem verheven’.
    De rechtbank in Arnhem besloot donderdag haar broer twee weken vast te houden vanwege de veronderstelde doodsbedreiging. De scooterrijders zitten tot eind april in de cel op verdenking van doodslag, heling en het voorbereiden van een overval op een hotel.
    ‘Het is puur een manier om reclame te werven voor het hotel’, stelt El G. ‘Feiten zijn verdraaid.’

Per uitgesproken zin één of meerdere leugens, met als enige doel: loyaliteit aan familie en groep. Zonder acht te slaan op enigerlei norm aangaande gedrag.

Overal speelt het: moslims die hun religieuze fundamentalisme aan anderen wensen op te dringen (de Volkskrant, 28-10-2010, door Charlotte Huisman):
  Protest leerlingen tegen regel hoofddoeken

Tussentitel:  Eerst gingen de meiden blij naar school. Nu zie ik ze soms huilen

Op het Gerrit Rietveld College in Utrecht is onrust ontstaan over de schoolregel voor hoofddoeken.
    Het voorschrift verbiedt leerlingen een hoofddoek te dragen tot vlak boven of over de wenkbrauwen. De hoofddoek mag van de schoolleiding alleen het hoofdhaar bedekken. Leerlingen van de interconfessionele scholengemeenschap voor vmbo-tl, havo en vwo zijn een handtekeningenactie begonnen om de regel van tafel te krijgen.
    In juni stelde de school nieuwe regels in, de zogeheten IJzeren Vijf, waarin naast de verscherpte regel voor de hoofddoek een verbod geldt voor petjes op en jassen aan in de les. ...

Zelf-islamisering - natuurlijk behoren naast petjes ook alle vormen van hoofddoeken verboden te worden. Als je het niet doet, en probeert gewone hoofddoeken toe te staan, loop je in de praktijk altijd een groot risico van een race naar de boerka, door de onderlinge naijver van wie het meest deugdzaam en vroom is, zie het geval in Antwerpen. Het resultaat is of een hoofddoekenterreur, of een algeheel verbod als ze er allemaal mee lopen. Beide stukken ongewenster dan een verbod vooraf.
     Natuurlijk voelen bijna alle moslims zich solidair:
  Gemeenteraadslid Gadiza Bouazani (PvdA) wil dat de school ‘deze meiden met rust laat’. Zij gaat de kwestie aanzwengelen in de raad.

Inclusief de zogenaamd gematigden die gemeenteraadsleden zijn.

Een veelvoorkomende vorm van disloyaliteit (de Volkskrant, 05-03-2011, van verslaggeefster Lidy Nicolassen):
  Huwelijksarrangeur in cel

Tussentitel: Nigerianen kregen door het huwelijk toegang tot de EU

De Britse grenspolitie heeft op de campus van de universiteit van Nottingham een 34-jarige Nigeriaanse schoonmaker opgepakt. Hij zou tientallen schijnhuwelijken tussen Nigeriaanse mannen en Nederlandse vrouwen van Antilliaanse herkomst hebben gearrangeerd.   ...

Huwelijksfraude, resulterende in nog meer uitkeringstrekkers.

Een dossier-afrondend bewijs (de Volkskrant, 11-05-2011, ingezonden brief van Bashir Ibn Salah, Amsterdam):
  Toneelstuk

Pakistan laat onderzoeken hoe Bin Laden al die jaren ongestoord in dat land heeft kunnen wonen.
    Het zoveelste toneelstukje opgevoerd door de islamitische geheime dienst van dat land. Geen Pakistaan zou ooit Bin Ladens verblijfplaats tippen aan de Amerikanen. Daarom woonde Bin Laden daar ook. Nooit gaat een moslim een andere moslim aan een ongelovige Amerikaan uitleveren. Wie dat denkt, is naïef.

Net als in Nederland een moslim nooit een criminele mede-moslim gaat aangeven (de Volkskrant, 19-07-2011, door Ahmed Marcouch):
  Marokkanen: pak je eigen tuig aan

Juist Marokkaanse Nederlanders zouden moeten openstaan voor de noodkreet van juwelier Kamerbeek.

Ahmed Marcouch | De auteur maakt deel uit van de PvdA-fractie in de Tweede Kamer. Eerder was Marcouch, een gewezen brigadier bij de Amsterdamse politie, voorzitter van het stadsdeel Slotervaart. Zijn bijnaam: 'sheriff van Slotervaart'.

Ik lig wakker om de Nijmeegse juwelier Jos Kamerbeek, die ik twee keer sprak. In mijn hoofd dwaalt het beeld van deze man in zijn rolstoel, terwijl de daders vrij rondlopen en ongetwijfeld plannen maken voor hun volgende gewelddadige overval; de meeste daders van winkelovervallen komen uit de buurt.   ...

Marcouch bedoelt "zijn buurt"- Amsterdam-Slotervaart. Dat was al opgemerkt door juwelier Kamerbeek: de meeste overvallers ook in de buitensteden komen uit Amsterdam.
    Marcouch roept de Marokkanen op om zelf iets te doen aan de criminaliteit vanuit eigen kring:
  ... moeten de Marokkaanse en Antilliaanse gemeenschappen opstaan. ... Ik sprak de voorzitter van de Organisatie Caraïbische Nederlanders, en hij verklaarde zich bereid de handen ineen te slaan met de Samenwerkende Marokkaanse Nederlanders. Neem de uitnodiging aan en ga aan de slag.

Het is de zoveelste keer at Marcouch iets dergelijks roept. Hij heeft dan ook nog een andere bijnaam naast die van 'sheriff van Slotervaart', die voornamelijk in autochtone kring gebruikt wordt, en dat is "de verrader van Slotervaart". En die eerdere oproepen zijn dus allemaal duidelijk tevergeefs geweest:
  ... Als ze weten wie het jongerencentrum heeft vernield, doen ze vaak toch geen aangifte. Immers, waarom zouden zíj hun nek uitsteken als de politie faalt.

Dat laatste is natuurlijk onzin en een omkering van zaken: de politie faalt omdat de Marokkanen geen aangifte doen tegen hun eigen tuig.
    Maar eigenlijk hoeven ze het ook niet, want het toch allemaal de schuld van de Nederlanders:
  Dus laten wij het doen, omwille van hele generaties jongeren die anders ten onder gaan aan wantrouwen, angst en depressies wegens discriminatie.

Ook hier ligt de zaak natuurlijk weer precies andersom: wantrouwen, afkeer, overlast en criminaliteit leiden natuurlijk tot "discriminatie", dat wil zeggen: terechte afkeer van Nederlanders van Marokkanen.
    Maar Marcouch maakt een paar terechte opmerkingen in zijn poging om de ratio van zijn actie te verklaren:
  Als de rechtstaat faalt, is de allochtoon de dupe. Dat werkt zo. Als de politie niet levert, neemt de bedreigde winkelier zijn lot in eigen hand. Hij heeft daar echter niet de middelen voor. Wij als burgers hebben het monopolie op wapens en andere verdedigingsmiddelen in goed vertrouwen uit handen gegeven aan de staat, in ruil voor bescherming.
    De winkelier heeft evenmin een geüniformeerd team, opsporings-bevoegdheid en een informatiepositie. Wat hij wél kan, is mensen weren van wie hij onheil verwacht. Het is logisch dat hij de deur sluit en eerst inschat wie ervoor staat: koper of rover. Wie acht keer is overvallen, neemt zijn besluiten vanuit werkervaring en kan niet wat de politie wél hoort te kunnen: onderscheiden wie deugt van wie niet deugt. Als de politie dat niet kan, gaan de Antilliaanse en Marokkaanse jeugdcriminelen vrijuit, terwijl hun goedwillende generatiegenoten op het gedrag van de daders worden aangesproken.

Inderdaad.

De zaak van de allochtone loyaliteiten ligt zo simpel, dat aan deze rubriek weinig aandacht is besteed. Omdat er recent zelfs in de reguliere media een overvloed aan voorbeelden is waar die loyaliteit ligt, met name door het vertrek van honderden in Nederland geboren moslim-jongeren naar Syrië om te vechten als jihadi's, hier nog een paar andere signalen daarvan (de Volkskrant, 15-05-2013, door Quirine Eijkman, onderzoeker veiligheid en mensenrechten, Universiteit Utrecht):
  Elke bewakingscamera is triomf voor terrorisme

Bewakingscamera's dragen niet bij aan de veiligheid, wel aan het onbehagen van minderheden.

De politiecommissaris van Boston bepleit een uitbreiding van het aantal bewakingscamera's in de openbare ruimte. Tijdens een hoorzitting van het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden verklaarde hij dat meer surveillance bijdraagt aan het voorkomen van terrorisme. Volgens hem liegen videobeelden niet en vergeten ze ook niet. Toch is cameratoezicht minder effectief dan vaak wordt gedacht. Er is geen direct verband tussen meer videosurveillance en het voorkomen van een terroristische aanslag.     ...

Op de website van de Volkskrant, waar dit artikel ook terecht kwam, maakten ze natuurlijk snel gehakt van dit argument van de wetenschapper: het voorkomt misschien niet direct een aanslag, maar het maakt wel dat de daders snel gepakt worden, en dat is ook afschrikwekkend. Maar dit soort denkfouten zijn een bijna automatisch gevolg van politiek-correcte denken dat gaat volgen:
  Ook kunnen surveillancecamera's bijdragen aan wantrouwen in minderheidsgemeenschappen....

Hoezo minderheidsgroepen? Wat heeft dat er nu mee te maken? Het ging toch over terrorisme, en minderheidsgroepen onderscheiden zich toch helemaal niet in dit soort zaken van andere groepen?
  Ook kunnen surveillancecamera's bijdragen aan wantrouwen in minderheidsgemeenschappen. In de strijd tegen het terrorisme is samenwerken met burgerorganisaties cruciaal. Die signaleren vaak als eersten dat mensen radicaler worden. Zo was Tamerlan Tsarnajev vanwege zijn extremistische denkbeelden niet meer welkom in zijn lokale moskee.

Nogmaals: waarom hier special vermelding van de moskee? Er is toch geen verschil tussen de islam en de christelijke godsdienst, dus dit geldt toch ook voor de christelijke kerk?
  Vertegenwoordigers van minderheidsgroeperingen stappen alleen niet naar de autoriteiten als er geen vertrouwen is. Als camera's worden opgehangen in de buurt van een moskee, kan veel wantrouwen worden gewekt.

En daar komt de aap uit de mouw: als je camera's hangt bij een kerk of een ander gebouw ter verhoging van de veiligheid, zijn alle burgers ervoor. Dat wil zeggen: alle burgers uit de meerderheid. Maar als je camera's gaat hangen bij een moskee of een andere islamitisch gebouw, zijn alle burgers er tegen. Dat wil zeggen: alle burgers uit de minderheid. Waar ligt dus de loyaliteit van die burgers uit de minderheid: bij degenen die de aanslagen te verduren hebben, de burgers uit de meerderheid, of de misdadigers uit eigen kring die eventueel gepakt kunnen worden door middel van die camera's? Het antwoord is al gegeven: die ligt bij de misdadigers uit eigen kring. Logisch ook: want de islam is de zin van hun leven. En iedere mede-moslim bevestigt die zin. En iedere niet-moslims ondergraaft die zin. En die keuze is veel belangrijker dan welke andere dan ook.

En dat gaat zo ver als een hakmes-moord, begaan door wraakzuchtig brullende haat-moslims. Dit is de reactie twee dagen later (de Volkskrant, 27-05-2013, van de buitenlandredactie
  Meer 'haatincidenten' na moord op militair

Na de brute moord op militair Lee Rigby in Londen is het fysieke en verbale geweld tegen moslims in Groot-Brittannië toegenomen. Hoofddoeken werden vrouwen van het hoofd gerukt, moskeeën beklad en op internet verschijnen talrijke agressieve berichten jegens moslims.    ...

De meest zachtzinnige vorm van reactie. Dit namelijk allemaal ook nog na de metro-bomaanslagen door moslims in 2005 - met tientallen doden als gevolg. Het feit dat er toen geen tegenreacties waren, is de oorzaak van deze aanslag nu. En ook nu blijven de moslims volkomen solidair:
  Faith Matters ... sprak dit weekeinde, op basis van ontvangen klachten, over 'een enorme stijging' van wat 'haatincidenten' worden genoemd,

Nooit en te nimmer, bij de eerdere bomaanslagen, bij de cartoonrellen of wat dan ook, heeft een moslim-organisatie gesproken van 'haat-incidenten'. Terwijl die bomaanslagen oneindig veel erger zijn dat schelden en hoofddoek-aftrekken.
    Die moslimorganisaties zijn doodgewoon voor 100 procent solidair met, loyaal aan, de zaak van de islam. Inclusief die van de bomaanslagen en de hakmesmoord.
    Om verdere moorden en aanslagen door moslims te voorkomen, zijn het schelden en  hoofddoek-aftrekken vermoedelijk veel te zachtzinnige reacties. Het is namelijk van tweeën: óf je gaat uit van onwrikbare solidariteit, en dan is collectief straffen gerechtvaardigd, óf je gaat uit van wrikbare solidariteit, en dan is collectief straffen de beste manier om de rest los te weken van de moordenaars en aanslagplegers. Gewoon praten en lief-doen is al dertig jaar geprobeerd, en heeft niet geholpen.
    Dus spreek af: bij iedere volgende aanslag of iets dergelijks, wordt één van jullie moskeeën gebulldozerd. Zeg: per dode één moskee.

En nog zo'n significant geval (Elsevier.nl, 28-05-2013, door Shari Deira uitleg of detail ):
  Driekwart Nederlandse moslims vindt Syrië-gangers helden

Marokkaanse en Turkse moslims in Nederland hebben sympathie voor hun geloofsgenoten die naar Syrië gaan om te strijden tegen regime van president Bashar al-Assad. Bijna driekwart typeert hen als helden.

Dat blijkt uit een onderzoek van het bureau Motivication in opdracht van het NCRV-programma Altijd Wat.
    Uit de studie blijkt ook dat moslimjongeren van Turkse en Marokkaanse afkomst zich kwader maken over de situatie in Syrië dan autochtonen. Van de moslims is dat 88 procent tegenover 48 procent van de autochtonen.
    Van de respondenten zegt 72 procent dat het goed is dat Nederlandse moslims naar Syrië vertrekken om te vechten, terwijl 8 procent van de autochtonen dit goedkeurt. 73 procent van de moslims typeert de Syrië-gangers zelfs als helden.    ...
    Een meerderheid van de Turkse en Marokkaanse moslims (81 procent) vindt dat de Syrië-gangers doen wat de Verenigde Naties nalaten.

En die percentages liggen in wekelijkheid nog ongunstiger, vanwege het verschijnsel van "sociaal-gewenst antwoorden", want de vragen worden gesteld door Nederlanders.

Een aantal jaren verder is deze verzameling dus niet bijgehouden. Na de stroom voornamelijk Marokkaanse jihadi's kwamen de Turken met hun demonstraties en ongeregeldheden ten gunste van "hun president" Erdogan. Met een Turk die in de NOS-microfoon staat te brullen dat ze ons allemaal haten en of die NOS-man maar wilde opsodemieteren en dat ze ons allemaal wel zouden krijgen. Dat fragment wordt nog wel eens herhaald, zelfs bij de rabiaat politiek-correcte publieke omroep. Inmiddels weet iedereen dus expliciet of in zijn hart dat de allochtonen volkomen loyaal zijn aan maar één zaak: die van hun eigen cultuur. En absoluut niets van Nederland ("loyalteit ten opzichte van geld" is een contradictie).
   Maar toen kwam de zoveelste kwestie rond de haatimam Fawaz Jneid. Dit keer waren niet Ayaaan Hirsi Ali of Theo van Gogh het doelwit, maar de "verrader" Ahmed Aboutaleb. Ene Keyvan Shahbazi uitleg of detail , Pers, die van "Alle Nederlanders zijn racisten" zijn beroep heeft gemaakt, geeft zijn oordeel. Eerst even zijn beschrijving van de zaak onder weglating van de clou: de kop (Volkskrant.nl, 02-04-2018, door Keyvan Shahbazi, publicist en als cultureel psycholoog verbonden aan de Politieacademie):
  Dat iemand in zijn individuele religieuze beleving gerespecteerd moet worden, is een kwestie van fatsoen. Maar tot hoever? ...
    Neem die 'imam' Fawaz Jneid die al jaren de meest zwakzinnige idiote uitspraken bezigt. Wel in een zeer gebrekkig Nederlands, want de man woont pas 26 jaar hier en heeft de Nederlandse nationaliteit! ...

Tja ... Die Keyvan Shahbazi is een academicus. Iemand die kan aanhaken bij de Nederlandse maatschappij als hij dat wil. Uitgesloten voor de minstens 90 procent van de moslims. Die daarom tot de laatste man Nederland haten. Iets dat ook voor academicus Keyvan natuurlijk te veel van het goede is:
  Opinie - Waarom roepen de Nederlandse moslims Jneid na diens zoveelste abjecte uitspraak niet tot de orde?

Brullen van de lach!!!
    Reden nummer 1 is al genoemd. Reden nummer 2: omdat ze in dit soort zaken tot op het bot loyaal zijn aan de mede-moslims: "Liever een moordenaar uit eigen kring dan een heilige uit andermanse". Reden nummer 3: ze zijn het gewoon met hem eens.

Vraagje: naar wie zou de sympathie van de moslims nu uitgaan: naar de slachtoffers van de massa-moord en genocide, of naar de plegers van de massamoord en genocide? Zeg erbij dat de plegers moslims zijn, en de moslims hebben er geen enkele moeite mee (de Volkskrant, 01-04-2019, door Hassan Bahara, Tjerk Gualthérie van Weezel en Xander van Uffelen):
  Islamitische plicht: collecteren voor 'onze onschuldige broeders en zusters'

De oproep om geld te geven voor hulp aan Nederlandse Syriëgangers roept onder moslims in Amsterdam-Oost verdeelde reacties op. Sommigen voelen zich onder druk gezet, anderen doneren graag, want 'die beelden zijn hartverscheurend'.

... doet de Nederlandse overheid geen pogingen de Syriëgangers en hun kinderen uit de vluchtelingenkampen te repatriëren. ... Twee mannen, de wegens terrorisme veroordeelde Bilal L. en Samir A., zijn deze afwachtende houding van de Nederlandse overheid zat. Ze zijn zeker sinds begin dit jaar in Amsterdam-Oost bezig om geld in te zamelen waarmee de vrouwen en kinderen uit de Koerdische kampen gesmokkeld kunnen worden.    ...
    Op straat spreken ze jongens aan op hun mate van religiositeit... L. en A. zouden hem hebben verteld over de ellendige toestand in de Koerdische vluchtelingenkampen. Het zou hun islamitische plicht zijn om de Nederlandse vrouwen en kinderen in veiligheid te brengen. Ook vertellen de twee ... dat het hun al gelukt zou zijn om een aantal vrouwen naar Idlib te smokkelen. Al langer zouden IS-leden gebruikmaken van de smokkelroute naar die stad, waar ze in relatieve veiligheid kunnen leven of die als tussenstop dient voor de reis naar Turkije.
    .... Iedereen in Oost heeft het erover, volgens hem. Ook komt hij met screenshots uit de appgroep 'Red Baghuz'. ... Over het wegsmokkelen van vrouwen en kinderen uit vluchtelingenkampen naar veiliger gebied, zegt Bilal het volgende: 'Er zijn manieren bro. En geloof me, Koerden willen ook van hun af. Die zijn hun liever kwijt dan rijk.'    ...
    Ze benadrukken dat het bieden van hulp door particulieren niet nodig zou zijn als Nederland de vrouwen en kinderen zelf zou repatriëren. ...
    Advocaat André Seebregts, die meerdere cliënten bijstond die werden vervolgd voor het overmaken van geld naar familieleden in Syrië ...
    Volgens Seebregts is de inzamelingsactie van Bilal en Samir een voorbeeld van de spagaat waarin familieleden van Syriëgangers zijn ... 'Je kunt je de wanhoop van die familieleden wel voorstellen, zij hebben dochters, zussen en kleinkinderen in die kampen die in sommige gevallen door gebrek aan eten, kleren en medicijnen in levensgevaar verkeren.'
    Dat er in Amsterdam-Oost veel mensen meeleven met de vrouwen en kinderen in de Koerdische kampen, was bekend. De afgelopen jaren stuurden Syriëgangers meerdere filmpjes waarin de 'broeders in oost' de groeten krijgen. Eenmaal wordt de tekst 'Bedankt A'dam oost' op een ruïne in Idlib geschreven.
    Familieleden van Syriëgangers die met hun kinderen in de Koerdische kampen verblijven, kunnen zich, met de nodige kanttekeningen, ook vinden in de inzamelingsactie van L. en A.. 'Ze zullen vast de hele wereld over zich heen krijgen, maar ik vind het mooi dat in ieder geval deze jongens zich het lot van de vrouwen en kinderen in Syrië aantrekken', zegt een moeder van een Syriëganger wier dochter onlangs uit Baghouz wist te ontkomen.
    Een vader zegt het eens te zijn met het 'basisidee' achter de inzamelingsactie: als Nederland niks wil betekenen voor de vrouwen en kinderen in Syrië, dan moeten anderen maar in actie komen.     ...

Als de plegers van massamoord en genocide moslims zijn, gaat de sympathie van de moslims uit naar de plegers van massamoord en genocide.
    Verwonderd dat dit bericht in de Volkskrant staat? Dat is omdat dit bericht ...
   berichtten NRC en De Telegraaf afgelopen zaterdag al over de collecte van de voormalige Hofstadgroepleden. ...

... al in alle andere media heeft gestaan, maar dan zonder de verzachtende en excuserende woorden van de Volkskrant, die stonden op de plaats van de puntjes vandaar dat er zo veel puntjes staan.
Want de bij de keuze van de Volkskrant voor de plegers of de slachtoffers was de Volkskrant even duidelijk als de moslims uitleg of detail : enkele dozijnen artikelen ten gunste van de plegers, en één (welgeteld) artikel voor de slachtoffers, wat redacteur Sander van Walsum wel wat rijkelijk veel aandacht voor die slachtoffers vond uitleg of detail .
    Dus niet alleen de moslims, ook de Volkskrant zijn onbegrensde barbaren.


Naar Islam, cultuurbeelden , Allochtonen problematiek , of site home ·.

11 apr.2004