PC-club: Sonja Barend

"De politieke-correctheid in haar huidige vorm is begonnen met de programma's van Sonja Barend". Dat is een stelling die op zijn minst verdedigbaar is, in ieder geval voor zover het de televisie betreft - als hij al niet waar is. Omdat dit zich (bijna) allemaal afspeelde voor de start van deze website, is daarvan geen uitgebreide documentatie voor handen. Maar het volgende overzichtsartikel geeft een goede indruk (de Volkskrant, 26-08-2006, door Jean-Pierre Geelen):
  Iedereen had het erover

Ze was spraakmakend en professioneel, beschaafd en irritant, beleefd en drammerig. De representant van de rode familie, gehaat door Henk van der Meijden, maakte dinsdag bekend dat ze stopt. Weer een tijdperk ten einde.

Sonja stopt – ze was al een tijdje van het scherm verdwenen, maar toch kwam het nieuws dat zij afgelopen dinsdag bekendmaakte nog onverwachts. Alweer een tijdperk ten einde – het tijdperk van een van de meest bekeken, besproken en controversiële programma’s in de Nederlandse televisiehistorie.
   Bij Sonja kwam voor het eerst een homo zijn angst voor aids toelichten, in een tijd waarin Nederland nog slechts elf patiënten telde. Aanhangers van de Bhagwan mochten zich verdedigen tegen het ontstane beeld van hun goeroe. Een pedofiel, iemand met het Gilles de la Tourette-syndroom, Yolanda uit de geruchtmakende Eper incestaffaire van 1994 – het ‘amusementsprogramma’ Sonja had het allemaal.    ...

Aspect nummer één: de alfa-intellectuele obsessie met het afwijkende. Niet dat je er geen aandacht aan mag besteden, maar bij die alfa's is het dus een echte obsessie. Gepaard gaande met intense afkeer van het normale uitleg of detail .
  Onvergetelijk en veelbesproken was ook de Hagenees uit het publiek aan wie Sonja vroeg wat hij zou kiezen wanneer het ging om zijn vrouw of zijn Mercedes. Die laatste dus, tot ontsteltenis van zijn vrouw, die naast hem zat. Televisiekijkend Nederland had maandagochtend weer wat om over te smalen bij de koffieautomaat. (Het huwelijk heeft niet lang meer stand gehouden, bleek jaren later bij een terugblik in een jubileumuitzending).

Oftewel: gewone mensen zijn plebejers. Later zijn ze PVV gaan stemmen en toen werd dit allemaal nog veel simpeler.
  ... een thematische reeks over hoe televisie met bepaalde onderwerpen omging. In de uitzending over criminaliteit gaat het bijvoorbeeld over het programma Opsporing Verzocht. Sonja had er bij de eerste uitzending een discussie over, en haar huidige eindredacteur Wim van Klaveren viel het onlangs bij het terugzien van de banden op hoe open en stellig Sonja zelf gekant bleek tegen het gebruik van tv als middel om politie en justitie te helpen was gekant.

Aspect nummer twee: de steun aan criminaliteit en andere zaken die de orde verstoren. Daarin is slechts zeer weinig veranderd uitleg of detail . Topcrimineel Willem Holleeder wordt bij de televisie hartelijker ontvangen dan SP-leider Emile Roemer uitleg of detail .
    Overigens:
  Typisch het linkse gedachtegoed van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig – het opsporingsprogramma is al meer dan twintig jaar succesvol en je hoort er niemand meer over klagen.

Een aperte leugen. Geelen zelf voert nog volop campagne ertegen uitleg of detail . Politieke-correctheid en leugens gaan hand-in-hand.
  De Sonja-uitzending uit 1982 over ‘heulen met de Privé’ werd historisch, vanwege een andere onvoorspelbaarheid: de ronduit stekelige uitvallen van Jasperina de Jong, die het samen met haar man Eric Herfst opnam voor de beklaagde Henk van der Meijden, tegen wie zij een thuiswedstrijd dacht te spelen.

Aspect nummer drie: der sektevorming: wie niet in alles met het PC-gedachtengoed meegaat, is onmiddellijk Fout! En men laat onmiddellijk het vriendelijke masker vallen:
  Even vermaard was daags na de uitzending de reactie van de roddeljournalist zelf: in zijn pagina in De Telegraaf richtte hij zich met Bin Laden-achtige bezieling tot haar met zijn fameuze tekst: ‘Smelt, Sonja, smelt.’ En: ‘Als in een macaber sprookje werd je van het ene moment op het andere heel lelijk. Een boze fee wier glimlach afstierf en wier mond hard werd als steen’.

Even verderop, volgens Geelen:
  Het was 1982, de stellingen waren nog volop betrokken: Sonja, spraakmakend en professioneel, beschaafd en irritant, beleefd en drammerig tegelijk, was voor velen de representant van de rode familie, die vanuit alle kanten bestreden werd

Die beleefdheid is dus slechts een een verschijnsel voor de bühne in stand te houden door een onovertroffen machtspositie:
  Het programma had invloed. ...
    ... kijkcijfers van vier, vijf miljoen waren geen uitzondering. Het was zaterdagavond, Nederland beschikte slechts over drie tv-zenders.

En die professionaliteit is dezelfde als die van de andere marskramers die erin slagen hun toverspreuken op perkamenten vellen en aangelengde sterke drank te verkopen aan het argeloze klootjesvolk:
  Regisseur Ellen Blazer: ‘Sonja was vaak heel partijdig. Dat hoorde erbij. Ze ging soms haar boekje te buiten, maar dat maakte het spannend. ...'

Wat het volgende:
  Haar vermeende linkse drammerigheid

... weer tot een keiharde leugen maakt: er was geen sprake van 'vermeende linkse drammerigheid', maar van "100 procent originele linkse drammerigheid".
    En even nog een bewijs dat dergelijke sociale misdrijven natuurlijk nooit in isolement kunnen worden bedreven (we hebben de leugens van Geelen al gezien):
  Verdienste of niet, ze wordt gesteund door de wetenschap. Andra Leurdijk, mediaonderzoeker bij TNO, verdiepte zich in het fenomeen van de talkshow: ‘Rond de moord op Fortuyn werd vaak gesteld dat de journalistiek de man in de straat vergeten zou zijn. Ik heb dat altijd onzin gevonden: Sonja deed jarenlang niet anders, en ze was niet de enige. Ook beladen thema’s als criminaliteit, agressie en allochtonen – Sonja had die onderwerpen allang behandeld, met de betrokken mensen erbij. Ze had de vinger aan de pols van de tijd.’

Die thema's kwamen inderdaad aan de orde: criminaliteit en agressie werden vergoelijkt, en allochtonen dus ook naast op talloze ander manieren beschermd en in de hemel gestoken. Allemaal tegen de opvattingen van de man in de straat in. Die dan ook in de nacht na de moord op Fortuyn de neiging hadden journalisten te molesteren. Volkomen begrijpelijk, natuurlijk, want die journalisten hadden, samen met Sonja, meegedaan aan het demoniseren van Fortuyn uitleg of detail .

Met nog een bevestiging van de samenstelling van het veld der politieke-correctheid vanuit de zwarte hoek uitleg of detail (de Volkskrant, 25-02-2013, column door Harriet Duurvoort, media-ondernemer):
  Soms mis ik Sonja Barend

De immigranten-combine.

Eén van de aspecten van de politieke-correctheid die hier, ongetwijfeld opzettelijk, niet langs is gekomen, is de volgende ( de Volkskrant, 23-01-2013, door Loes Reijmer):
  De kijker iets leren

Ze stond aan de basis van succesvolle quizzen als Twee voor Twaalf en was een veelgeprezen eindredacteur. Maar Ellen Blazer wilde per se niet op de voorgrond treden.

...    Een paar jaar later koppelde de VARA haar aan Sonja Barend voor een nieuw op te zetten talkshow. Ter kennismaking bracht Barend haar een mandje thee. ...
    Het was het begin van een decennialang bondgenootschap. De kiem van dat succesvolle televisiehuwelijk lag in het gemeenschappelijke oorlogsverleden, liet Blazer meerdere malen doorschemeren. Barends Joodse vader kwam om in Auschwitz; Blazer had als dochter van Joodse ouders bij vijf gezinnen ondergedoken gezeten.
    Die ervaringen leidden ertoe dat zowel Blazer als Barend het oog gericht hadden op minderheden, in welke vorm dan ook. Het ultieme programma was nog niet gemaakt, zeiden ze in 1996 samen in HUMO, maar die uitzending over de kinderen van immigranten benaderde het dat wel. Blazer: 'Ze hadden allemaal doorgeleerd en waren geslaagd in het leven. Hartverwarmend was dat.'  

Of, zoals Barend het zelf uitdrukte in een uitzending speciaal alleen met gasten van Joodse afkomst: "Het is heel prettig om zo eens onder elkaar te kunnen zijn" - of woorden van gelijke strekking. "Regelrecht racisme", dacht de redacteur bij het live zien van dit gebeuren, en tezamen met het feit van hun zo pregnante aanwezigheid in de media uitleg of detail , direct verband houdende met de oorzaken van de Jodenvervolging.

Maar dat mag nu nog lang niet gezegd worden en was toen nog veel strikter verboden. Maar hier is een goede reden om dat wel te gaan doen (Volkskrant.nl, 20-03-2012, door Thijs van Soest):
  'Tv-icoon' Sonja Barend openhartig in documentaire Verbaak

Na de documentaire over haar rechterhand Ellen Blazer, is het nu de beurt aan de 'Grand Lady van de Nederlandse talkshow' zelf. De VARA zendt 7 april aanstaande een documentaire uit over programmamaakster Sonja Barend.

Barend kijkt in 'Sonja Barend - Vragen zonder Antwoord' met documentairemaker Coen Verbraak terug op haar leven en carrière. Dertig jaar lang was zij volgens de omroep 'de onbetwiste koningin van de Nederlandse talkshow'.
    Tussen 1977 en 1996 maakte Barend wekelijks praatprogramma's als Sonja's Goed Nieuws Show en Sonja op Zaterdag - en Alle Andere Dagen van de Week. ...
    In de documentaire, die op 7 april op Nederland 1 wordt uitgezonden, vertelt ze voor het eerst openhartig over haar drijfveren en de geschiedenis van haar familie. Ze praat ook over haar vader, die ze nooit gekend heeft (ze was twee jaar toen hij werd opgepakt door de Duitsers) maar die wel haar hele verdere leven bepaalde. 'In feite heeft bijna alles wat ik op televisie gedaan heb, in het teken gestaan van wat hem is overkomen', onthult Barend in de documentaire.    ...

Dus de gekleurdheid waarvan hierboven al sprake was, was er een ten gevolge van en in dienste van de ideeën van de Joodse cultuur. Wat de buitenwacht zag, was dat Barend een voorvechtster was van de de poltiek-correctheid, wat ook wel vertaald werd als "de linkse kerk". Met als hoofdbestanddeel: alles met een kleurtje was zielig en moest toegelaten worden, en alles dat van buiten kwam was mooi en alles dat van binnen kwam en Nederlands was was saai en xenofoob. Dat allemaal komt één-op-één overeen met ideeën uit de Joodse cultuur uitleg of detail , en met de opmerking van Barend uit het interview blijkt dus dat wat ze verkondigde doodgewoon de Joodse cultuur is.
    Het onthullen van dit soort verbanden is nog steeds verboden. Hetgeen een van de oorzaken is dat de politieke-correctheid en het multiculturalisme hun machtspositie zo veel hebben kunnen versterken. Want dat dat het geval is, ook na de tijd van Barend, is geen twijfel over mogelijk:
  In de latere jaren 90 presenteerde ze zeven jaar op de vroege avond Barend & Witteman, de voorloper van De Wereld Draait Door.

Het redactiebeleid van De Wereld Draait Door, een populair programma onder grachtengordel-bewonderaars en een heleboel mensen die zich door hen laten misleiden, is een volstrekte kopie van de van de programma's van Barend: kosmopolitisch, nomadistisch, politiek-correct tot op het bot. In ieder uitzending een neger (dat is namelijk de groep die maatschappelijk het slechtst mee kan komen) en allemaal zijn ze goed in zang of dans. En allemaal worden ze gediscrimineerd en racistisch behandeld door Nederlanders.
    En dat is volstrekt representatief: op het ogenblik vindt je in de Volkskrant op voorpagina dagelijks een Grunberg, in de leidende column om de dag Wagendorp, en dan wekelijks op zijn minst nog de columns van Pam, Brill, Tempelman en tegenwoordig, schrijvende maart 20914, ook nog Friedman. En dit geheel los van individuele bijdragen die net zo talrijk zijn. En de Volkskrant is ook in deze volkomen representatief.
    Sonja Barend stond aan de wieg van diverse verschijnselen op de televisie, en de dominantie van de Joodse nomadistische ideeën over de maatschappij is vermoedelijk de belangrijkste en de meest schadelijke uitleg of detail en kwaadaardige uitleg of detail ervan.


Meer VARA-haat hier: .


Naar PC club , of site home ·.

12 mrt.2014