De eerste ontwikkeling die we hier behandelen is de rol van de leraar, of de lesgevende. Op dit moment wordt weer erkend dat die rol als kennisoverdrager essentieel is, en niet vervangen kan worden door de rol van begeleider van verwerven van informatie elders  - dat de lesgevende iemand is die inhoud verschaft in plaats van vorm - dat het een inhoudelijk beroep is. Wat zich onmiddellijk laat vertalen is termen van geld en betaling, want iemand met een inhoudelijk beroep, met vakkennis, moet beter betaald worden dan een doorgever van diensten.

Daar zit natuurlijk de crux van dit deeldebat: de kosten van onderwijs zijn grotendeels die van personeel, en bezuinigen op het onderwijs, zoals decennia gedaan is, betekent bezuinigen op onderwijssalarissen. Waarbij men de laatste jaren, om dit te rechtvaardigen, geprobeerd heeft middels het nieuwe leren dit te rechtvaardige door de beroepseisen omlaag te schroeven naar die van dienstverlener. Het gevolg laat zich raden: een gestage daling van het onderwijsniveau, dat over een langere periode genomen, nu eindelijk de zichtbare vorm van "dramatisch" heeft aangenomen - zie hier .

Het gevolg van deze zichtbare dramatisch daling is dat men eindelijk ook weer het onmogelijke overweegt: het verhogen van de onderwijssalarissen . Dit moet nog gebeuren, en voorlopig is deze discussie niet meer dan een bevestiging van die niveaudaling, en de al eerder geconstateerde ondergang van het alomvattende ideaal van het nieuwe leren .

De andere grote doorbraak van deze tijd is het opnieuw opduiken van het praktische onderwijs, en wel in zijn meest dramatische vorm: de ambachtsschool . Als deel van de algemene Nederlandse minachting voor praktisch, blauwe boorden, werk was deze schoolvorm in zijn geheel afgeschaft. Terwijl dat een evidente vorm  van waanzin is, omdat de wetten van de statistiek dicteren dat er altijd een aanzienlijke groep leerlingen zal zijn voor wie theoretisch, algemeen vormend, onderwijs niet haalbaar, of beter: niet passend is. Want men moet het algemeen vormende onderwijs eigenlijk niet zien als méér, maar als anders .

De reden voor de foute houding is die van een ander groot maatschappelijk probleem: de dominantie van de alfa- en gamma-intellectuelen in deze maatschappij - de intellectuelen die niets beter kunnen dan papier produceren, en nog nooit iets met hun handen hebben gedaan. Met zelfs een algemene minachting voor dingen die je met je handen doet, en alle vormen van techniek en natuurwetenschap .

Het onderwijsprobleem kan duidelijk maar op één manier opgelost worden: het ontnemen van het beleid aan de alfa- en gamma-intellectuele beleidsmakers - de politici en hun departement vol beleidsmakers die tegen beter weten in volharden in hun oude recepten . Het beleid moet naar een overlegorgaan waarin alle sectoren uit het onderwijsveld vertegenwoordigd zijn, ongeveer naar ratio van hun belang, zoals in algemene termen beschreven bij Rijnlandse democratie . Dat wil zeggen: met een grote meerderheid van onderwijsgevenden, met een passende vertegenwoordiging van ondersteunend personeel als managers en schoolleiders, en een aanvulling vanuit de theorie door een op praktische vaardigheden geselecteerde groep wetenschappers - waarbij die praktische ingesteldheid gewaarborgd moet worden door een een minimale hoeveelheid praktische leservaring als eis te stellen.

Naar Onderwijsbeleid , Rijnlandmodel, lijst , Rijnlandmodel, overzicht  , of site home .