Toelichting bij Alfa en bèta denken, psychologisch: logicaVermoedelijk het onderscheid tussen het alfa- en bèta-denken met de meest verreikende gevolgen is dat in de door beide soorten gehanteerde voorkeursmanier van logisch denken.Van redeneren. Dat heeft deels een neurologische achtergrond. Nadat in hersenstam en omgeving de directe en noodzakelijk-snelle reacties op de omgeving zijn geregeld, heeft de voluit gezorgd voor een tweede methode van evaluatie door vele organen die met elkaar communiceren met chemische signalen, wat tezamen het emotionele brein vormt. Iets dat de bèta's een "analoge computer" zouden noemen. Daar bovenop kwam de evolutie met de derde laag van het brein, de cortex, die veel meer werkt volgens de rekenkundige methodes. De tweedeling tussen alfa's en bèta's wordt vaak vertaald als die tussen de emotionele en rationele zicht op de dingen. De bèta's hanteren iets dat sterk lijkt op de regels van de wiskunde. Die zijn ook keurig wiskundig vastgelegd, maar als je dat gaat opschrijven, gaan eventuele alfa-lezers die tot hier zijn gekomen er ook als een haas vandoor. Dus hier een poging om het in woorden uit te leggen (een poging om het met formules doch begrijpelijk uit te leggen staat elders 
).De eerste regel waar bèta's dol op zijn en alfa's veel minder, is die van de eenvormige naamgeving: als je iets in dierentuin Amsterdam een "aap" noemt, hoop je als bèta erop dat als je in dierentuin Rotterdam iets gaat bekijken dat "aap" wordt genoemd, dat je dan iets ziet dat lijkt op de Amsterdamse "aap". Sterk lijkt. Dat wil zeggen: dat die twee dingen die alle twee "aap" worden genoemd meer met elkaar delen dan met bijna alle andere wezens en zaken in de dierentuinen (alfa's, niet schrikken: bèta's schrijven dat als: A = A). Iets waarover alfa's ook vaak heel andere ideeën hebben - één van hun lijfspreuken: "Ieder mens is uniek". Waanzin, voor iedereen die ook maar de geringste afstand neemt, zoals sciencefictionschrijvers  bijna
beroepsmatig doen. De mensheid lijkt van een afstandje sterk op een
mierenhoop.De tweede redenatieregel is wat minder omstreden. De regel zegt dat als je drie appels hebt en er twee bij legt, het resultaat hetzelfde is als je begint met twee stuks, en er drie bij legt. In beide gevallen het resultaat genoemd wordende "vijf". Wie denkt dat het eerste volgt uit het tweede, heeft het mis - het is andersom: juist omdat de twee resultaten hetzelfde zijn, kan je die resultaten een éénduidige naam geven. Wat die naam is, is volstrekt onbelangrijk. Je kan het ook "fünf" of "пять" noemen. En het is duidelijk dat dit geldt voor alle cijfers, te beginnen met 1 + 1 = 2 . Dat zijn eigenlijk geen rekenregels maar gewoon afspraken. Waarmee toch wel weer een verschil tussen alfa's en bèta's valt op te merken. Alfa's gaan ook met deze regel best wel rekkelijk om. Zelfs zo rekkelijk dat ze het soms zelfs openlijk zeggen: één plus één kan volgens hen best wel eens drie zijn. Wat zo vaak voor komt, dat iemand het wel een idee vond om het te gebruiken als een vorm van aantrekkelijkheid:
Maar als het te openlijk beleden wordt, wordt het toch meestal wel als een afwijking gezien. Maar nog een maar: dat twee plus drie hetzelfde als drie plus twee is iets dat in het emotionele brein NIET zo werkt. Vertaal dat "plus" maar in "krijg je erbij". Mensen waarderen datgene dat ze erbij krijgen hoger dan datgene dat ze al hebben, is een alom bekende psychologische regel. Oftewel psychologisch gezien geldt het volgende, het effect overdrijvende:
Juist ja ... En even bekend is het effect van het omgekeerde van optellen: aftrekken. Psychologisch is dat "ver1ies". Stel je krijgt of hebt iets en dat raak je kwijt. Wat je krijgt of hebt noem je "één" of "1", en het kwijtraken dus "min één" of "- 1". Volgens de bèta-regels geldt:
De psychologische regel is dat het verlies veel zwaarder gevoeld wordt dan de winst. Oftewel, psychologisch geldt:
En hier is die afwijking; de -0,5, eerder te weinig dan te veel. Nou hier als tussendoortje een moderende opmerking. Het overdrijven van de wettigheid van de eigen regels gebeurt aan beide kanten. Waar de alfa's dus zeer graag afwijken van de alom bekende rekenregels, hebben bèta's de neiging om er te veel aan te hechten, in de zin ze als absolute waarheid te zien. Dat zijn ze ook niet, zodra je ze op de werkelijke wereld gaat toepassen. Dat is in de wiskunde strikt genomen ook wel bekend (er zijn de namen aan verbonden van logici als Frege, Russell, Gödel en Tarski), maar ook voor bèta's geldt dat het vlees zwak is. En dit is relatief weinig bekende kennis en kan makkelijk worden vergeten, want de zekerheid van vaste regels is verleidelijk voor bijna ieder mens. Daarom nog een regel die in de praktijk anders blijkt te werken dan in de wiskunde. De regel is tevens de volgende in het officiële rijtje, die we meteen maar durven opschrijven in zijn wiskundige vorm:
Waarbij de notatieregel is: dingen tussen haakjes doe je het eerst. Dus in woorden: eerst 1 en 2 bij elkaar optellen, en dan pas 3 erbij, levert hetzelfde op als eerst 2 en 3 optellen, en dan pas 1 erbij. Dat heeft een aardige praktische weerlegging. Stel 1 is een pan het hete, gesmolten, boter, 2 is bloem, en 3 melk. Gesmolten boter met bloem levert een roe op, die je met melk verdunt tot een bloemkoolsausje. Melk met bloem mengen levert beslag op, dat tezamen met de hete boter pannekoeken als resultaat heeft. De clou is duidelijk: de 1, 2, 3 zijn geen totaal karakter- en eigenschapsloze dingen die niets met elkaar doen, maar zaken met structuur die elkaar veranderen. Kennelijk snapten de Oude Grieken/Romeinen die aan wiskunde deden dit ook wel, want ze noemden algebra, wat het voorgaande allemaal is, "calculus": werken met kiezelsteentjes. Werken met dingen die niets met elkaar doen. Wat is nu het meest waar? Het kookvoorbeeld komt uit een door de mens geconstrueerde wereld. Als je de natuur haar gang laat gaan, krijg je meestal redelijk zelfstandig bestaande zaken, die dan wel een interactie kunnen hebben, maar die interactie is relatief klein, zoals een dierlijk lichaam bestaat uit redelijk zelfstandig functionerende organen, zie de verhandeling hierover elders
. Voor de buitenwacht is het tellen goed tot uitstekend van toepassing; een
snoek kan prima onderscheid maken tussen één, twee, drie of twintig
voorntjes, oftewel: de snoek telt voorntjes. En de volgorde is niet van
belang. Ook de snoek doet al aan algebra.Ongeacht wat die voorntjes daar nu intern van vinden. Alfa's hebben de sterke neiging om dat niet alleen zelf niet te doen, tellen en dergelijke, maar ook om het anderen te verbieden. "Ieder mens is uniek", en wie daar anders over denkt, is op zich minst een schurk, maar zit al snel in de buurt van fascisme en nazisme. "Je bent een sociaal-darwinist!" "Je ontmenselijkt de mens!!" "HOLOCAUST!!!" Een neiging en stroming die zo sterk en zelfs dominant is, dat er sociologen zijn die over "het individu" beginnen ... Maar dat is niet het enige teken waaraan het alfa-denken te herkennen is - of waarmee het alfa-denken te classificeren valt. Er zijn meerdere van die tekens, maar het meest duidelijke is dat van de contradictie: daar waar men zichzelf tegenspreekt. En nog duidelijker: daar waar men zichzelf tegenspreekt in het gebruik van één enkel woord of één enkele uitdrukking - een oxymoron. Het lijstje
daarvan dat op deze website al gemaakt is, spreekt boekdelen:
Allemaal komende uit alfa-bronnen. En het is allemaal terug te voeren tot het allereerste algebraïsche voorbeeld met de illustratie:
Wat met de bekende algebra-regels terug te herleiden is tot zijn basale vorm:
Dat is "DE contradictie". Twee ongelijke dingen aan elkaar gelijk stellen. Het is een werkstelling van deze redactie dat alle leugens en dergelijke allemaal herleid kunnen worden deze fundamentele uitdrukking. Laten we eentje nemen uit de meest populaire categorie in bovenstaande lijst: "islamitische denker". Het doel van de islam is mensen te laten leven naar vaste regels. Regels die zijn vastgelegd op schrift. De koran in dit geval. Denken is het aangaande een bepaalde situatie overwegen van verschillende methode van aanpak. Oftewel: denken gaat uit van flexibiliteit, of flexibele regels, zoals boven geformuleerd. "Vaste regels" noem je A, flexibele regels noem je B. Waarmee "islamitische denkers" wordt:
De basale vorm. Het bovenstaande lijstje van oxymorons is slechts één van de meerdere daarvan die op deze website staan, in meer directe of meer ingepakte vorm. Veel van de directe soort zijn te vinden in de verzameling Denkfouten, absurditeiten  , maar het zit is alles dat
'politieke-correctheid' heet, zoals ook al blijkt uit bovenstaande lijst.
En politieke-correctheid is de dominante geestelijke stroming in de maatschappij. Oftewel: de huidige maatschappij is vergiftigd met irrationeel denken. Irrationeel denken waartegen slechts één recept bestaat: het onbevooroordeeld waarnemen van de werkelijkheid. Wat in dermate hoge mate samengaat met de rationele denkwijze, dat je bijna zou gaan denken dat het hetzelfde is. Dat is het niet: onbevooroordeeld waarnemen behoort tot het gezonde verstand - rationeel denken behoort tot het
intellect
.En beide komen samen in het meest succesvolle ondernemen van de huidige mensheid: de wetenschappelijke methode
.Alfa's hebben een lichte tot grondige hekel aan wetenschap - iets dat ze slechts zelden openlijk belijden in verband met het voor iedereen zichtbare succes van de wetenschap, maar gegeven de juiste prikkels komt het meestal in scheppen naar buiten. Een kernprobleem van de huidige maatschappij is dat waar alfa's een grondige hekel hebben aan datgene dat de huidige maatschappij maakt: wetenschap en haar rationele zienswijze, zij wel de vrijwel exclusieve macht hebben in de maatschappij. Het lijkt sterk op het spreekwoordelijke geval van het kind met het doosje lucifers wonende in een boerderij met rieten dak. Eén enkel voorbeeld: de discussie rond kernenergie: "Het afval is zo schadelijk". Na vijftig jaar drammen beginnen de alfa's er nu achter te komen dat het afval van fossiele energie nog veel schadelijker is. Ze wilden niet luisteren. Tegenwoordig slechts een enkel geval van het complex van de politieke-correctheid. Een alfa-intellectueel-complex dat op vele vlakken het niveau van de geestelijke storing heeft bereikt. Hoe dit in de geest werkt, is uitgelegd elders .
Naar Alfa en bèta denken 
, of site home
.
|
