Asielzoekers

8 aug.2002

De overgrote meerderheid van de buiten Nederland wonende mensheid is dusdanig veel slechter af dat ze in Nederland als dringend hulpbehoevend zouden worden gezien - zowel in materieel als politiek opzicht. Natuurlijk is het voor Nederland, met zijn 16 miljoen mensen op die enkele miljarden hulpbehoevenden, onmogelijk om dit in zijn eentje aan te pakken, als dat al wenselijk zou zijn. Want niet in alle gevallen is hulp een wenselijke zaak, en zeker niet iedere willekeurige hulp - het brengen van democratie daar waar men dat niet gewend is, blijkt bijvoorbeeld een bijzonder moeizame kwestie te zijn. Niettemin doet de Nederlandse staat zijn best om een zo groot aantal mensen op weg te helpen naar een betere toekomst - althans: de staat en een groot deel der inwoners belijdt deze doelstelling.

Een relatief klein aantal van de hulpbehoevenden probeert zijn heil elders te zoeken, en een aantal van hen bereikt ook Nederland. Nu hanteert Nederland een beleid dat het alleen mensen toelaat die op politieke gronden vervolgd worden. Dat wil zeggen dat mensen die Nederland in willen uitsluitend op grond van het feit dat ze het thuis erg slecht hebben, geweigerd moeten worden. Dat zou ook moeilijk anders kunnen, gezien die 16 miljoen Nederlanders en dat miljard-plus hulpbehoevenden, inclusief honderden miljoenen hongerige en verwaarloosde kinderen .

De hulpbehoevenden die in Nederland aankomen worden hier allemaal "asielzoekers" genoemd, en de taak van de overheid is om degenen die voldoen aan ons criterium van politieke vervolging te scheiden van hen die het thuis alleen maar materieel slecht hebben. Het is volkomen duidelijk dat de emotionele aanpak hier niet werkt, omdat die vrijwel altijd zou moeten leiden tot toelating, zeker in het geval van alle hongerende kinderen of verkrachtte vrouwen, het zogenaamde zieligheidsargument .

Blijft dus over het selecteren van asielzoekers alhier op redelijke, rationele, gronden. De doelstelling van de rationele aanpak is om die mensen te selecteren die op politieke gronden vervolgd worden (er zijn mensen die beweren dat het toelaten van asielzoekers voordelig is voor ons land; voor een voorbeeld en een analyse zie hier ).

De eerste stap in iedere rationele aanpak is uit te gaan van de werkelijkheid. Die is dat het inmiddels over de hele wereld bekend is dat Nederland, en de meeste andere Europese landen, dit beleid hanteren. Iedere asielzoeker zal dus beweren dat hij politiek vervolgd wordt, en daarbij zonodig valse gegevens of verhalen vertellen . Het is dus onontkoombaar dat er bewijs moet zijn van die vervolging. Omdat het zelfs zo is dat dit bewijs vooraf gefabriceerd wordt (journalisten hebben laten zien dat hiervoor in Pakistan een markt is, tezamen met Afghaanse identiteitspapieren), moet dit bewijs door een onafhankelijke bron geleverd of bevestigd worden (een verhaal op zich kan niet genoeg zijn, omdat eenmaal als werkend bekend staande verhalen door mensensmokkelaars wordt meegeleverd).

De rationele aanpak moet er dus op gericht zijn onafhankelijk bewijs te krijgen van politieke vervolging. Om willekeur te voorkomen is het noodzakelijk dat hiervoor een protocol bestaat. Hieronder wordt zo'n protocol voorgesteld.

De eerste vraag is die naar identiteitspapieren. Zijn die er niet, dan is de volgende vraag die naar honderd procent duidelijk en onafhankelijk bewijs van vervolging. Is dat er niet, dient de aanvraag onmiddellijk te worden afgewezen (logica van deze stap: politiek vervolgden hebben politiek moeten functioneren, dus deel uitgemaakt hebben van de maatschappij; als zodanig moeten ze een duidelijke identificatie gehad hebben; de praktijk van de asielaanvrage heeft geleerd dat het overgrote deel van de aanvragers zonder identiteitspapieren aankomen, om hun ware achtergrond te verhullen.

Alle overblijvende gevallen hebben identiteitspapieren (die natuurlijk goed gecontroleerd moeten worden). Iedereen die komt uit een land waar geen moorddadige regime heerst wordt afgewezen. Dit betekent onder andere iedereen uit China, Sri Lanka, Afghanistan (sinds kort), Iran.

De overblijvende komen uit landen waar een moorddadig regime heerst. De volgende vraag is hoe ze naar Nederland gereisd zijn. Iedereen die tussen vertrekpunt en Nederland in een veilig ander land is geweest wordt afgewezen, en terug gestuurd naar dit derde veilige land.

De overblijvenden zijn direct uit het vertrekland naar Nederland gereisd. De volgende vraag is hoe ze die reis hebben gemaakt. Degenen die per vliegtuig zijn gekomen wordt gevraagd hoe ze door de douane van het vertrekland zijn gekomen. Bestaat hiervoor geen honderd procent duidelijke verklaring, dan moeten ze door de douane zijn gekomen, en worden dus kennelijk niet ernstig vervolgd. Deze mensen moeten worden afgewezen. (de logica achter deze stap: iemand die om politieke redenen voor zijn leven moet vrezen, zal bij vertrek voor het instappen in het vliegtuig door de politie gearresteerd worden; mensen die dat niet worden, worden misschien wel politiek tegengewerkt, maar dat gebeurt overal, en het criterium voor asiel is de persoonlijke levensbedreigende vervolging)

De overblijvenden komen uit een land met een moorddadig regime, en zijn direct per boot naar Nederland gekomen. Dit beperkt het vertrekpunt tot een klein aantal Afrikaanse landen. De identiteit van de overblijvenden moet bevestigd worden door een bewezen taaltest. Degenen die deze test niet doorstaan worden afgewezen.

De overblijvenden zijn mensen uit een Afrikaanse kustland met een moorddadig regime. Deze mensen wordt gevraagd een bewijs te leveren dat in dit land in gevaar waren (het is lang niet zeldzaam dat onderdrukkers zelf elders asiel hebben gezocht). Iedereen die claimt minderjarig te zijn wordt afgewezen (het is uiterst onwaarschijnlijk dat minderjarigen al dusdanig politiek bezig zijn geweest dat ze zich onmogelijk hebben gemaakt in de ogen van de machthebbers)

De overblijvenden hebben in alle gevallen een min of meer onafhankelijke ondersteuning van hun claim op politieke vervolging. In de beoordeling van die claim bestaat geen methode die voor ieder geval een volkomen duidelijk ja of nee oplevert. Hier moeten de individuele gevallen door individuen beoordeeld worden, net als in zo veel andere maatschappelijke omstandigheden. Dat betekent dat er een redelijke zekerheid moet zijn voor de claim van de asielzoeker. Hierdoor zullen er ongetwijfeld gevallen zijn die onterecht worden afgewezen, net als in het strafrecht ook wel voorkomt dat mensen onterecht worden veroordeeld . De schuld hiervan ligt niet bij Nederland maar bij het grote aantal mensen dat op onterechte gronden een asielverzoek doet. Door een voortdurende nacontrole van de twijfelgevallen kan het protocol zodanig verbeterd worden dat het aantal fouten hetzelfde niveau bereikt als elders in de rechtspraak.

De einduitkomst van dit redelijke en eerlijke proces is volkomen duidelijk: wat er in aanmerking komt voor zelfs het begin van een asielaanvraag is slechts een fractie van het aantal vluchtelingen, een getal dat in de vele tienduizenden loopt . En rond dit aantal draait, naast de toeleveranciers in de vorm van mensensmokkelaars, een hele industrie omheen draait - van IND via COA's tot en met gesubsidieerde organisaties van Vluchtelingenwerk Nederland. Allemaal mensen die dus een sterk belang hebben bij het voortbestaan van die vluchtelingenstroom: het is hun broodwinning .
    Daarnaast zijn er de politiek-correcten en multiculturalisten, voor wie de vluchtelingen aan een andere behoefte voldoen: het hulpverlenerscomplex: zich een beter mens voelen door het verlenen van hulp aan anderen. Wat men kan zien zodra het erop aankomt - want als er zich een mogelijkheid tot objectief oordelen voordoet, keert men zich daar meteen sterk van af . met als nettoresultaat de huidige gang van zaken, waarin de beste leugenaars het makkelijkst naar binnen komen , plus degenen die het best in staat zijn via zielige verhalen de publiciteit te vinden . Het meest onrechtvaardige systeem dat er is, omdat juist de echt gekwetsten het minst weerbaar zijn in dit soort zaken. En er zijn groeiende bewijzen dat dit selectiesyteem de slechtste mensen aantrekt .

Natuurlijk kan men, de redelijkheid eenmaal vastgesteld hebbende, ook kijken naar zaken als humaniteit, mensenrechten en dergelijke. Dat houdt automatisch in dat men het dan moet hebben over een substantieel aantal geholpenen, hetgeen, even automatisch, betekent dat het niet kan gaan over herhuisvesting, maar over verbetering van de positie van de betrokkenen in hun huidige verblijfplaats/land, hun eigen regio. Dat is een idee dat ook al heel lang rondzingt, en in feite worden er veel meer vluchtelingen van met name zaken als (burger)oorlog opgevangen in eigen regio, dan in het westen of elders. Waarom dit dan ook niet zou moeten gelden voor onze huidige vluchtelingen is volstrekt onduidelijk. En nog veel meer geldt dit als men bedenkt dat voor het geld dat men uitgeeft voor de opvang van vluchtelingen in het westen, in eigen regio een groot veelvoud aan mensen opgevangen kan worden - en die regio opgebouwd . Waarbij de inzet van mensen van eigen bodem met bewezen initiatief en capaciteiten, dat wil zeggen: degenen die als vluchtelingen naar het westen komen, voor die opbouw van het eigen land van groot belang is: het zijn niet de allerarmsten , en het zijn de meest initiatiefrijke . Dit is dus een derde en laatste argument om in het westen vluchtelingen niet blijvend op te vangen en ze terug te brengen naar eigen  regio, om daar met westerse financiële hulp die eigen regio (her) op te bouwen, een argument dat zelfs van toepassing blijkt voor de situatie dat een asielzoeker al langer in Nederland is  - een oplossing die zowel voor hem als voor het land van origine beter is, zie hier .

Conclusie: Zowel de huidige beperkte aanpak, als het andere uiterste, de aanpak van alle problemen buiten de regio , is volkomen absurd. Voor alle asielzoekers is het het beste dat ze kortere of langere termijn teruggaan naar de eigen regio, en dat hun hele verblijf alhier ingericht is op deze terugkeer. Het is het beste voor henzelf, het beste voor hun land, en, last but not least, het beste voor Nederland, dat al overvol is met mensen die veel en veel te veel consumeren.


Addendum mei 2007:
Over de meest recente opleving in het debat rond het generaal pardon, zie hier .

Addendum apr. 2011:
De multiculturalisten geven een nieuw argument tegen de toelating van asielzoekers en immigranten, zie hier .


Naar Denkfouten allochtonendebat , Allochtonen lijst , Allochtonen overzicht , of site home .