Die waardering van immigratie is onder stijgende druk komen te staan, door de komst van allochtone immigranten. Allochtone immigranten zijn voor over-, overgrote deel laagopgeleid, en hebben voor het over-, overgrote deel aanzienlijke tot enorme sociale en culturele achterstanden. Dat geeft problemen in Nederland, en de ander westerse landen en culturen in bet algemeen. De reden voor onderstaande verzameling artikelen is dat voor de hoger- en hoogopgeleide immigranten uit de allochtone culturen, andere, minstens even ernstige, bezwaren gelde als voor de laagopgeleide. Dat bezwaar ligt in het feit dat een deel van de westerse of Nederlandse cultuur overnemen, maar een deel niet. Waarbij het deel dat wel overgenomen wordt varieert ergens tussen de 20 en 80 procent - met afnemende waarschijnlijkheid voor hogere percentages. merk hierbij op dat de plaats van geboorte irrelevant blijkt te zijn. Waar het hier om gaat is de manier waarop mensen opgevoed zijn - het ge;dt dus ook voor kinderen van immigranten die in Nederland geboren zijn, maar hier worden opgevoed in de cultuur van het geboorteland, met een naam uit die cultuur, een opvoeding in de taal van die cultuur, en tegenwoordig ook met de televisie op zenders uit die cultuur. Voor al die mensen geldt dat dat deel in het hun hoofd dat nog beheerst wordt door de eigen cultuur, maakt dat ze zich identificeren met die culturen, en daar emoties als loyaliteit, trots enzovoort bij hebben. Dat deel dat al in de westerse cultuur zit, ziet dat de westerse culturen in (vrijwel) alle opzichten beter functioneren. Dit is een tegenstrijdigheid. Die tegenstrijdigheid, van min of meer fundamentele aard, creëert verschijnsel in de geest net zoals alle andere tegenstrijdigheden dat doen: de gevoelens van onbehagen, desoriëntatie, enzovoort. En gevoelens van afkeer jegens datgene dat de tegenstrijdigheden veroorzaakt. Nu zijn er bij een tegenstrijdigheid natuurlijk twee kanten die de tegenstrijdigheid veroorzaken. In de praktijk van het geval van culturele tegenstrijdigheid, blijken immigranten universeel de oorzaak te zoeken in die van het immigratieland, en niet die van het land of cultuur van oorsprong. En universeel staat hier voor percentages die onder de 1 procent liggen. Ter illustratie van dat laatste, staan onder een paar artikelen van academisch opgeleide immigranten. Die de beste geïntegreerde en de meest "westers" denkende immigranten representeren - en zijn. En die desondanks zich op diverse vierkant tegen hun gastheercultuur keren. Het eerste geval is een immigrant uit Roemenie, gevlucht voor het communisme onder Ceaucescu. Roemenië geldt officieel als horende tot de westerse wereld en dus cultuur, maar bevindt zich in feite op zijn best ergens halverwege tussen dit en de niet-westerse culturen zoals die van Albanië, Turkije enzovoort. De auteur heeft zich voorheen gemanifesteerd op het Volkskrant-weblog, waar hij steeds verder radicaliseerde, uiteindelijk iedereen die zich tegen immigratie uitprak uitmakende voor "nazi die mensen wilde deporteren in treinwagons naar concentratiekampen". Op het moment van schrijven, oktober 2012, publiceert hij bij de haatzaai-site van politiek-correct Nederland: Joop.nl. Het onderwerp van het besproken artikel is "tolerantie", dat wil zeggen: het begrip dat door de politiek-correcten en multiculturalisten gebruikt wordt richting de rest van Nederland om ze dwingen de culturen eigenaardigheden van henzelf op te geven en die van allochtone immigranten te accepteren, zoals het weghalen van het kruis van gedenktekens, de mijter van sinterklaas, en de nek van baliepersoneel ("Want dat kan de gevoelens van de allochtone medemens kwetsen"- net als naaktschilderijen, varkens enzovoort), terwijl allochtonen het gebruik van de halve maan, hoofddoeken, het bouwen van reusachtige moskeen en ritueel slachten vrijelijk moet worden toegestaan. Trouwens net als het kwetsen van de gevoelens van homo's, joden en niet-religieuzen in het algemeen. Over dit begrip tolerantie gaat onze hoogopgeleide, half-westerse, immigrant schrijven: Uit: Joop.nl, 06-10-2012, door Mihai Martoiu Ticu - Filosoof  Autochtoon, bemoei je met je eigen zaken
Enzovoort. Met in dit geval de simpele boodschap: "tolerantie" is iets waartoe de autochtone bevolking verplicht is. En dat is de tolerantie zoals uitgelegd hierboven:
Bij welk soort tolerantie ook hoort ook dat symbolen van de PVV, Hollandse vlaggetjes, en het "anti-immigranten" kledingmerk Londsdale op scholen verboden worden. In de rest van het artikel wordt omstandig betoogt dat dit soort tolerantie zelfs niet als "tolerantie" benoemd mag worden. Deze behandeling is het natuurlijk recht van de immigrant. Uit dit artikel, en ook de rest van het schrijven van deze immigrant, blijkt een volstrekt schizofrene houding. Aan de ene kant komt hij naar Nederland wegens het gebrek aan tolerantie in eigen land, maar als Nederlanders uit hoofde van diezelfde tolerantie iets verlangen van immigranten, bijvoorbeeld het accepteren van naaktschilderijen, kruizen, verdoofd sl;achten, niet-uitschelden van homo's, joden enzovoort, dan is die gevraagde tolerantie ineens hartstikke fout. En mag diezelfde Nederlander het begrip "tolerantie" zlefs niet mee gebruiken. Want, lijkt deze filosofische immigrant te betogen: "Immigranten hebben in Nederland recht op de intolerantie waarvoor ze zelf naar Nederland gevlucht zijn". Voor de filosofisch geïnteresseerde: een multiculturalistische variant van de Kretenzer die roept dat alle Kretenzers liegen. Het leidt weinig twijfel waar zulk soort schizofrenie vandaan komt: het conflict in het eigen hoofd tussen de waardering voor de eigen cultuur met de confrontatie die het verblijft in het westen geeft met die eigen cultuur. En de uitweg is de afkeer van de westerse cultuur. Dit wat betreft de demi-westerse intellectueel. Het volgende geval is dat van Peyman Jafari. Iraniër. En dusdanig intellectueel dat hij een dikke promotiebeurs heeft gekregen, en dusdanig prominent dat hij hij een eigen item in Wikipedia heeft . Typisch iemand
die uiterste dankbaarheid zou moeten tonen voor alles dat Nederland hem
geschonken heeft. Het tegendeel is waar. Jafari is al deelnemer geweest in vele anti-Nederlandse acties, zoals het Eutopia Instituut dat tot doel heeft Nederland op te heffen en op te laten gaan in en Europees Imperium - dan zijn ze
eindelijk die hatelijke Nederlandse cultuur kwijt.Dus toen zich de gelegenheid voordeed, was Peyman er als de kippen bij. Die gelegenheid zijn de zogenaamde Facebook-rellen in Haren, toen na een vergissing met een uitnodiging voor een feestje enkele duizenden mensen naar het plaatsje Haren togen, en het daar, zoals voorspelbaar, een beetje uit de hand liep. Peyman ziet een analogie doemen, en schrijft een satirisch stukje. Geboren uit een ergernis: die oproepen die hij altijd moet aanhoren als moslims ergens ter wereld weer eens huis gehouden hebben: Uit: De Volkskrant, 23-09-2012, door Peyman Jafari, politicoloog en promovendus aan de Universiteit van Leiden. 'Autochtone gemeenschap moet rellen in Haren veroordelen' Ook na de rellen in Haren wordt er in de media geen verband gelegd tussen de autochtone afkomst van de jongeren en hun relgedrag om niet van generalisatie of discriminatie beticht te worden, schrijft politicoloog Peyman Jafari. Tussentitel: Belangrijke potentiële rolmodellen zoals Sywert van Lienden zouden hierin het voortouw moeten nemen. Opnieuw hebben honderden autochtone Nederlanders rellen veroorzaakt, ditmaal in Haren. Op de avond van vrijdag 22 september trokken duizenden voornamelijk autochtone jongeren naar Haren voor een 'feestje' dat via Facebook bekendheid had gekregen. 'Onder de invloed van alcohol sloeg de sfeer snel om en werd er met flessen gegooid. Ook fietsen, dranghekken, bloembakken en alles wat los en vast zat vlogen door de lucht,' berichtte de Volkskrant en sprak van een 'veldslag.' Het 'spoor van vernieling' dat het autochtone tuig achterliet, is te herleiden naar de moderne Nederlandse cultuur. Allerbelangrijkst is het alcoholgebruik onder autochtone jongeren, die al vrij jong van hun ouders alcoholische dranken mogen drinken. ... Red.: Enzovoort. Wel het equivalent van twee A4-tjes lang. En voor de zekerheid had Peyman er nog deze boodschap onder geplakt:
Kennelijk had men geen hoge pet op van de intelligentie van de lezer. Wat vermoedelijk kwam omdat men zelf die pet ook niet op heeft. want helaas bevat de analogie van Peyman een denkfoutje ter wijdte van een schuurdeur: daar waar de allochtonen totaal niet te bewegen zijn tot één of andere vorm van kritiek op de eigen groep, zelfkritiek, op een doodenkele uitzondering na, heeft in Nederlandse media alom afkeer geklonken over de rellen, en bij de gewone Nederlandse bevolking ligt dat allemaal zelfs nog minder genuanceerd: de wapenstok over die lui. Een denkfout waar de reageerders op de website Peyman graag aan herinnerden:
En er waren er nog veel meer. Je zou denken: als intellectueel, immigrant of niet, leer je van zo'n ervaring. Peyman niet. Het blad van de universiteit waar hij promoveert, Leiden, vernam natuurlijk ook het rumoer, en ging haar beroemde promovendus nader aan de tand te voelen: Uit: Leids universiteitsblad Mare, 27-09-2012, door Bart Braun
‘Autochtone jongeren slopen Haren’
Dus die keiharde leugen over het kritiek op de rellen en andere misstanden is nodig om te betogen dat je geen kritiek mag hebben op allochtonen. De werkelijkheid is natuurlijk, in het politiek-correcte en multiculturalistische Nederland precies andersom: de stront van de islam (vrouwenonderdrukking, uithuwelijken eerwraak, homovervolging, joden vervolging enzovoort) wordt met een grote boog omheen gelopen - het autochtone alcoholmisbruik wordt openlijk besproken. Dus Peyman Jafari, gevlucht voor de onderduiking door zijn eigen allochtone cultuur naar Nederland met zijn vrijere cultuur, keert zich herhaaldelijk en bijna als een pavlov-hondje tegen die Nederlandse cultuur, zodra hij ook maar een een redelijke opening daarvoor lijkt te zien. En indien erop gewezen dat het geen opening is, maar slechts zijn eigen verstoorde blik, op de werkelijkheid, zelfs dan is hij, universitair opgeleid en promoverende, nog niet in staat om zijn blikveld enigszins op te schuiven. Het allochtoon en immigrant zijn zit dus dusdanig diep in de geest, dat schuiven niet mogelijk is, ondanks een paar decennia verblijf in Nederland. En indien de omstandigheden ertoe dwingen, leidt dat alleen tot afkeer van Nederland. Precies zoals in het geval van de Roemeense filosoof Mihai Martoiu Ticu. Het derde voorbeeld van hoogopgeleide immigranten dat we hier aanhalen stamt ook uit een derde cultuur: de Marokkaanse. En het is ook een weer een andere opleiding: na een filosoof en een politicoloog, nu een geneeskundige: kinderarts Nordin Dahhan. Ook is het punt waarop de Nederlanders aangesproken worden weer anders. Waar filosoof Ticu zich (schijnbaar) richtte op woordgebruik, en politicoloog Jarari het over een reputaties had, richt Dahhan zich op iets dat vrij algemeen geldt voor alle denominaties van immigranten: de beschuldiging van discriminatie door de Nederlanders. Die van de soort is "Als Nederlanders 100 keer moeten solliciteren voor ze een baan vinden, is dat normaal, en als immigranten drie keer moeten solliciteren voor ze een baan vinden, is dat discriminatie". Met als oorzaak dus een bijzonder basaal psychologisch proces genaamd fundamentele attributiefout: het toeschrijven aan persoonlijke omstandigheden van wat een willekeurig proces is. Wat hier dus gebeurt met een sociologische verlenging: het toeschrijven aan eigen sociologische factoren van wat een willekeurig proces is: Uit: De Volkskrant, 05-10-2012, van verslaggever Wilco Dekker Opleiding moeilijk toegankelijk voor niet-westerse specialisten Tekort allochtone specialisten Er is een groot tekort aan allochtone medisch specialisten. ... Dit blijkt uit recent onderzoek en uit praktijkervaringen van allochtone artsen. Volgens hoogleraar Tineke Abma heeft in de grote steden soms meer dan de helft van de patiënten een niet-westerse achtergrond, terwijl het aantal allochtone medisch specialisten blijft steken op 5 tot 6 procent. ...
Nog steeds vechten tegen de vooroordelen
'Met 'fawaka' en 'hé kil' komen mbo-leerlingen er niet'
Dit soort dingen dus zijnde stereotypes. Of met een ongunstige bijklank eraan: vooroordelen. Maar stereotypes ontstaan niet zomaar. Maar, meestal, omdat ze een stereotype werkelijkheid beschrijven. Zoals de stereotype joodse acteur uit een milieu komt dat sterk lijkt op de stereotype joodse auteur. Dus dat stereotype van de culturele achtergrond klopt heel aardig. Want het kan nog aangevuld worden met vele andere voorbeelden. Wat niet zegt dat iedereen met een joodse achtergrond aan dit stereotype voldoet. Maar heel veel dus wel. Dus heeft het de waarde van een stereotype. En dat is niet hetzelfde als een vooroordeel in de gebruikelijke zin: een negatief oordeel. Het is een vooroordeel in de neutrale zin. En iedereen heeft ze:
Correctie: iedereen gebruikt stereotypes: het is de manier waarop de natuur snel indrukken verwerkt: aan de hand van veelvoorkomende voorgaande indrukken. Later gaat ze dat, indien noodzakelijk, nuanceren. Maar die stereotypes beschrijven groepen van mensen, en groepen van mensen hebben, net als individuele mensen, positieve en negatieve eigenschappen: "Hollanders zijn open" en "Hollanders zijn gierig". En met deze uitspaken heeft niemand moeite. Onze creoolse voorbeeld-intellectueel, net als Ticu auteur op de haatzaai-site Joop.nl, heeft wel moeite met dit soort uitspraken: Uit: Joop.nl, 14-10-2012, door Quinsy Gario Dichter/kunstenaar Alleen Maar niet zo Nette Mensen
En deze exemplaren zijn nog jong. Quinsy Gario liegt dat hij scheel ziet. Waarom? Gario doet er een artikel ter lengte van meerdere A4's over om eerst zijn gal te spuien, maar aan het einde ervan volgt het antwoord:
Het antwoord luidt, afgekort: "culturele gekwetstheid". Wat de film en het boek bewust laten zien, is dat er verschillen bestaan tussen de creools-Surinaamse cultuur en de dominante, Nederlandse, cultuur. En, zoals het commentaar van de creoolse actrice al aangeeft: dat doet het verhaal op een redelijk neutrale manier: "iedereen discrimineert". Het is Quinsy Gario die dit met een andere bril bekijkt, en het ten eerste vertaalt met racistische, en dan met ongelijkwaardigheid. Maar dat eerste, "racistische", is dus eigenlijk hetzelfde als het tweede: "ongelijkwaardigheid". Want als de getoonde verschillen alleen bestonden uit verschillende eetgewoonte en verschillende kleding, en de constatering dat Surinamers zoveel gastvrijer zijn dan Hollanders, had er geen haan naar gekraaid. Ook de haan Quinsy Gario niet. Het probleem doet zich dus alleen voor daar waar er negatieve eigenschappen om de hoek komen kijken. Bij die van Surinamers natuurlijk - niet die van de Hollanders. Bij negatieve eigenschappen van de Surinamers, is het tonen van het verschil ernstig. Dan is het racisme. En het is niet alleen racisme als je de eigenschappen expliciet benoemt als negatief, het is ook racisme als je de negatieve eigenschappen alleen maar toont. Zoals in dit boek wordt gedaan. Bij iedereen. Maar alleen als het creolen betreft, is het racisme, volgens Quinsy Gario. En dit is dus racisme. Wat heel gewoon is voor Quinsy Gario, want in Suriname zijn discriminatie en racisme nog op het punt dat een inter-etnisch huwelijk, met name tussen creolen en hindoestanen op ernstige bewaren uit de eigen culturele gemeenschap stuit. Er zijn, als je in meer detail gaat kijken, ontzettend vele culturele verschillen tussen de vier gevallen. Neem je de vier gevallen samen, vallen de verschillen tegen elkaar weg. En je houdt de gemeenschappelijk eigenschappen over. Die zijn: - Het zijn immigranten. - Ze zijn hoogopgeleid. - Ze verwijten Nederland cultureel eigenschappen die in eigen land of cultuur en bij henzelf erger zijn. - Ze zijn naar Nederland gekomen vanwege die slechte eigenschappen van de eigen cultuur. Hiervan zijn de eerste en tweede gemeenschappelijk eigenschappen het gevolg van onze selectie: het gaat over immigranten, en er is gekozen voor hoger opgeleiden omdat die het best en het meest de zaken kunnen verwoorden, en omdat ze de beste presterende representanten zijn (positieve selectie, dus). De derde en vierde zijn de kennelijk bijbehorende eigenschappen. Die laten zien dat het bestaan van een groep hoogopgeleide immigranten ene probleem is. Omdat ze afkeer ontwikkelen van Nederland. Waaruit geconcludeerd kan worde, tezamen met de constatering dat lageropgeleiden minder goed presteren en minder goed integreren, dat de hele groep van immigranten een nog groter probleem vormt. Omdat ze een nog vele grotere afkeer ontwikkelen van Nederland. Zoals een Marokkaanse rapper en een of andere geloofsfanaticus het verwoorde: "Wij haten jullie". En uit de hoogopgeleide voorbeelden, en met name Gario, volgt heel duidelijk hoe het ontstaan van die afkeer en haat verloopt: ze zijn naar Nederland gekomen vanwege het slechte functioneren van de eigen cultuur - eigenschappen die aldaar niet opvallen omdat iedereen ze heeft. In Nederland worden ze geconfronteerd met de Nederlandse cultuur, die die slechte eigenschappen veel minder heeft. Daardoor ervaren ze een negatief oordeel over hun eigen cultuur, van Nederlandse kant en deels ook van zichzelf. En omdat de eigen cultuur altijd het naast is ("Het hemd is nader dan de rok"), projecteren ze de slechte eigenschap op Nederland. Welk proces gevoed wordt door de Nederlandse (westerse) multiculturalisten, omdat die de "gelijkwaardigheid der culturen" verkondigen. Als je als cultuur gelijkwaardig bent, en je hebt een achterstand, dan is die achterstand het gevolg van de andere cultuur. Het is culturele pijn: Uit: De Volkskrant, 20-10-2012, rubriek Ombudsvrouw, door Margreet Vermeulen Versluierend woord neemt pijn niet weg Tussentitel: Eufemismen werken slechts korte tijd . ... Het woord allochtoon is ook een eufemisme. Eerder gingen termen als gastarbeider, migrant, etnische minderheid en culturele minderheid de prullenbak in. De Vlaamse krant De Morgen heeft aangekondigd de term allochtoon te schrappen. In Nederland adviseerde de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling om over te stappen op 'geboren in Nederland' en 'geboren in het buitenland'. Lezers van de Volkskrant stellen soms de term 'medelander' voor. Maar een nieuw woord neemt de pijn niet weg. ... Red.: En de pijn zit niet in het woord, maar in de realiteit. De pijn van het besef van de culturele achterstand. Hetgeen dus overduidelijk en letterlijk uitgesproken geïllustreerd wordt door het geval van Quinsy Gario: alleen het portretteren van slechte eigenschappen van alle culturen, dus inclusief de zijne, doet hem constateren dat er sprake is racisme, omdat van zíjn cultuur een negatieve eigenschap is getoond. Met als kap op de vuurpijl dat het hier een objectief en voor iedereen waar te nemen en eigenlijk bijzonder onbelangrijk eigenschap betreft: de creoolse vrouwen (van de van origine West-Afrikaanse soort!) zijn dik - dat wil zeggen; gemiddeld dikker dan Aziaten, blanken, enzovoort). Voor de volledigheid nog een bewijs dat het een puur cultureel proces is dat niets met het proces van (im)migraite op zichzelf te maken heeft: Uit: De Volkskrant, 19-10-2012, door Peter Giesen Nederland is naïeve neokoloniaal
|
