Bronnen bij Immigratie: immigrantenhaatImmigranten hebben binnen de topderde van de maatschappij een automatische goede reputatie. De topderde van de maatschappij hecht een grote waarde aan vrije migratie, dus vrije immigratie. En omdat er geen migratie en immigratie bestaat zonder migranten en immigranten dus ook een, zelfs sterke, positieve warde aan immigranten.Die waardering van immigratie is onder stijgende druk komen te staan, door de komst van allochtone immigranten. Allochtone immigranten zijn voor over-, overgrote deel laagopgeleid, en hebben voor het over-, overgrote deel aanzienlijke tot enorme sociale en culturele achterstanden. Dat geeft problemen in Nederland, en de ander westerse landen en culturen in bet algemeen. De reden voor onderstaande verzameling artikelen is dat voor de hoger- en hoogopgeleide immigranten uit de allochtone culturen, andere, minstens even ernstige, bezwaren gelde als voor de laagopgeleide. Dat bezwaar ligt in het feit dat een deel van de westerse of Nederlandse cultuur overnemen, maar een deel niet. Waarbij het deel dat wel overgenomen wordt varieert ergens tussen de 20 en 80 procent - met afnemende waarschijnlijkheid voor hogere percentages. Merk hierbij op dat de plaats van geboorte irrelevant blijkt te zijn. Waar het hier om gaat is de manier waarop mensen opgevoed zijn - het ge;dt dus ook voor kinderen van immigranten die in Nederland geboren zijn, maar hier worden opgevoed in de cultuur van het geboorteland, met een naam uit die cultuur, een opvoeding in de taal van die cultuur, en tegenwoordig ook met de televisie op zenders uit die cultuur. Voor al die mensen geldt dat dat deel in het hun hoofd dat nog beheerst wordt door de eigen cultuur, maakt dat ze zich identificeren met die culturen, en daar emoties als loyaliteit, trots enzovoort bij hebben. Dat deel dat al in de westerse cultuur zit, ziet dat de westerse culturen in (vrijwel) alle opzichten beter functioneren. Dit is een tegenstrijdigheid. Die tegenstrijdigheid, van min of meer fundamentele aard, creëert verschijnsel in de geest net zoals alle andere tegenstrijdigheden dat doen: de gevoelens van onbehagen, desoriëntatie, enzovoort. En gevoelens van afkeer jegens datgene dat de tegenstrijdigheden veroorzaakt. Nu zijn er bij een tegenstrijdigheid natuurlijk twee kanten die de tegenstrijdigheid veroorzaken. In de praktijk van het geval van culturele tegenstrijdigheid, blijken immigranten universeel de oorzaak te zoeken in die van het immigratieland, en niet die van het land of cultuur van oorsprong. En universeel staat hier voor percentages die onder de 1 procent liggen. Ter illustratie van dat laatste, staan onder een paar artikelen van academisch opgeleide immigranten. Die de beste geïntegreerde en de meest "westers" denkende immigranten representeren - en zijn. En die desondanks zich op diverse vierkant tegen hun gastheercultuur keren. Het eerste geval is een immigrant uit Roemenie, gevlucht voor het communisme onder Ceaucescu. Roemenië geldt officieel als horende tot de westerse wereld en dus cultuur, maar bevindt zich in feite op zijn best ergens halverwege tussen dit en de niet-westerse culturen zoals die van Albanië, Turkije enzovoort. De auteur heeft zich voorheen gemanifesteerd op het Volkskrant-weblog, waar hij steeds verder radicaliseerde, uiteindelijk iedereen die zich tegen immigratie uitprak uitmakende voor "nazi die mensen wilde deporteren in treinwagons naar concentratiekampen". Op het moment van schrijven, oktober 2012, publiceert hij bij de haatzaai-site van politiek-correct Nederland: Joop.nl. Het onderwerp van het besproken artikel is "tolerantie", dat wil zeggen: het begrip dat door de politiek-correcten en multiculturalisten gebruikt wordt richting de rest van Nederland om ze dwingen de culturen eigenaardigheden van henzelf op te geven en die van allochtone immigranten te accepteren, zoals het weghalen van het kruis van gedenktekens, de mijter van sinterklaas, en de nek van baliepersoneel ("Want dat kan de gevoelens van de allochtone medemens kwetsen"- net als naaktschilderijen, varkens enzovoort), terwijl allochtonen het gebruik van de halve maan, hoofddoeken, het bouwen van reusachtige moskeen en ritueel slachten vrijelijk moet worden toegestaan. Trouwens net als het kwetsen van de gevoelens van homo's, joden en niet-religieuzen in het algemeen. Over dit begrip tolerantie gaat onze hoogopgeleide, half-westerse, immigrant schrijven (Joop.nl, 06-10-2012, door Mihai Martoiu Ticu - Filosoof 
):
Alle allochtonen, als ze wat hoger opgeleid zijn, maken bezwaren tegen de situatie dat ze aangeduid gezien worden als lid van die groep: de betreffende groep allochtone immigranten. Daarentegen zijn ze nog hardnekkiger in het aanduiden van alle Nederlanders als een groep. Als één enkele Nederlander iets fout zegt, Geert Wilders, is dat meteen de fout van heel Nederland. De onderhavige auteur is hier expert in. Zie de naadloze overgang van 'sommige autochtonen' naar 'De autochtoon':
Enzovoort. Met in dit geval de simpele boodschap: "tolerantie" is iets waartoe de autochtone bevolking verplicht is. En dat is de tolerantie zoals uitgelegd hierboven:
Bij welk soort tolerantie ook hoort ook dat symbolen van de PVV, Hollandse vlaggetjes, en het "anti-immigranten" kledingmerk Londsdale op scholen verboden worden. In de rest van het artikel wordt omstandig betoogt dat dit soort tolerantie zelfs niet als "tolerantie" benoemd mag worden. Deze behandeling is het natuurlijk recht van de immigrant. Uit dit artikel, en ook de rest van het schrijven van deze immigrant, blijkt een volstrekt schizofrene houding. Aan de ene kant komt hij naar Nederland wegens het gebrek aan tolerantie in eigen land, maar als Nederlanders uit hoofde van diezelfde tolerantie iets verlangen van immigranten, bijvoorbeeld het accepteren van naaktschilderijen, kruizen, verdoofd sl;achten, niet-uitschelden van homo's, joden enzovoort, dan is die gevraagde tolerantie ineens hartstikke fout. En mag diezelfde Nederlander het begrip "tolerantie" zlefs niet mee gebruiken. Want, lijkt deze filosofische immigrant te betogen: "Immigranten hebben in Nederland recht op de intolerantie waarvoor ze zelf naar Nederland gevlucht zijn". Voor de filosofisch geïnteresseerde: een multiculturalistische variant van de Kretenzer die roept dat alle Kretenzers liegen. Het leidt weinig twijfel waar zulk soort schizofrenie vandaan komt: het conflict in het eigen hoofd tussen de waardering voor de eigen cultuur met de confrontatie die het verblijft in het westen geeft met die eigen cultuur. En de uitweg is de afkeer van de westerse cultuur. Dit wat betreft de demi-westerse intellectueel. Het volgende geval is dat van Peyman Jafari. Iraniër. En dusdanig intellectueel dat hij een dikke promotiebeurs heeft gekregen, en dusdanig prominent dat hij hij een eigen item in Wikipedia heeft
. Typisch iemand die uiterste dankbaarheid zou moeten tonen voor alles dat
Nederland hem geschonken heeft. Het tegendeel is waar. Jafari is al deelnemer geweest in vele anti-Nederlandse acties, zoals het Eutopia Instituut dat tot doel heeft Nederland op te heffen en op te laten gaan in en Europees Imperium
- dan zijn ze eindelijk die hatelijke Nederlandse cultuur kwijt.Dus toen zich de gelegenheid voordeed, was Peyman er als de kippen bij. Die gelegenheid zijn de zogenaamde Facebook-rellen in Haren, toen na een vergissing met een uitnodiging voor een feestje enkele duizenden mensen naar het plaatsje Haren togen, en het daar, zoals voorspelbaar, een beetje uit de hand liep. Peyman ziet een analogie doemen, en schrijft een satirisch stukje. Geboren uit een ergernis: die oproepen die hij altijd moet aanhoren als moslims ergens ter wereld weer eens huis gehouden hebben (de Volkskrant, 23-09-2012, door Peyman Jafari, politicoloog en promovendus aan de Universiteit van Leiden):
Enzovoort. Wel het equivalent van twee A4-tjes lang. En voor de zekerheid had Peyman er nog deze boodschap onder geplakt:
Kennelijk had men geen hoge pet op van de intelligentie van de lezer. Wat vermoedelijk kwam omdat men zelf die pet ook niet op heeft. want helaas bevat de analogie van Peyman een denkfoutje ter wijdte van een schuurdeur: daar waar de allochtonen totaal niet te bewegen zijn tot één of andere vorm van kritiek op de eigen groep, zelfkritiek, op een doodenkele uitzondering na, heeft in Nederlandse media alom afkeer geklonken over de rellen, en bij de gewone Nederlandse bevolking ligt dat allemaal zelfs nog minder genuanceerd: de wapenstok over die lui. Een denkfout waar de reageerders op de website Peyman graag aan herinnerden:
En er waren er nog veel meer. Je zou denken: als intellectueel, immigrant of niet, leer je van zo'n ervaring. Peyman niet. Het blad van de universiteit waar hij promoveert, Leiden, vernam natuurlijk ook het rumoer, en ging haar beroemde promovendus nader aan de tand te voelen (Leids universiteitsblad Mare, 27-09-2012, door Bart Braun):
Maar natuurlijk wel. Alcoholgebruik is steeds meer alcoholmisbruik aan het worden, met name bij de jeugd. Waarvan bewezen dat het schadelijk is. En er is dan ook veel en steeds heftiger discussie over, er toe leidende dat met er zelfs de politiek er naar begint te neigen de grens van het alcoholverbod op te hogen van 16 naar 18 jaar. Wat Peyman natuurlijk, met zijn politieke studie als achtergrond, ook allemaal dondersgoed weet. Gelukkig is Peyman wel zo eerlijk om uit te leggen hoe hij aan zijn blinde vlek komt:
Dus die keiharde leugen over het kritiek op de rellen en andere misstanden is nodig om te betogen dat je geen kritiek mag hebben op allochtonen. De werkelijkheid is natuurlijk, in het politiek-correcte en multiculturalistische Nederland precies andersom: de stront van de islam (vrouwenonderdrukking, uithuwelijken eerwraak, homovervolging, joden vervolging enzovoort) wordt met een grote boog omheen gelopen - het autochtone alcoholmisbruik wordt openlijk besproken. Dus Peyman Jafari, gevlucht voor de onderduiking door zijn eigen allochtone cultuur naar Nederland met zijn vrijere cultuur, keert zich herhaaldelijk en bijna als een pavlov-hondje tegen die Nederlandse cultuur, zodra hij ook maar een een redelijke opening daarvoor lijkt te zien. En indien erop gewezen dat het geen opening is, maar slechts zijn eigen verstoorde blik, op de werkelijkheid, zelfs dan is hij, universitair opgeleid en promoverende, nog niet in staat om zijn blikveld enigszins op te schuiven. Het allochtoon en immigrant zijn zit dus dusdanig diep in de geest, dat schuiven niet mogelijk is, ondanks een paar decennia verblijf in Nederland. En indien de omstandigheden ertoe dwingen, leidt dat alleen tot afkeer van Nederland. Precies zoals in het geval van de Roemeense filosoof Mihai Martoiu Ticu. Het derde voorbeeld van hoogopgeleide immigranten dat we hier aanhalen stamt ook uit een derde cultuur: de Marokkaanse. En het is ook een weer een andere opleiding: na een filosoof en een politicoloog, nu een geneeskundige: kinderarts Nordin Dahhan. Ook is het punt waarop de Nederlanders aangesproken worden weer anders. Waar filosoof Ticu zich (schijnbaar) richtte op woordgebruik, en politicoloog Jarari het over een reputaties had, richt Dahhan zich op iets dat vrij algemeen geldt voor alle denominaties van immigranten: de beschuldiging van discriminatie door de Nederlanders. Die van de soort is "Als Nederlanders 100 keer moeten solliciteren voor ze een baan vinden, is dat normaal, en als immigranten drie keer moeten solliciteren voor ze een baan vinden, is dat discriminatie". Met als oorzaak dus een bijzonder basaal psychologisch proces genaamd fundamentele attributiefout: het toeschrijven aan persoonlijke omstandigheden van wat een willekeurig proces is. Wat hier dus gebeurt met een sociologische verlenging: het toeschrijven aan eigen sociologische factoren van wat een willekeurig proces is (de Volkskrant, 05-10-2012, van verslaggever Wilco Dekker):
En (de Volkskrant, 05-10-2012, door Wilco Dekker):
Dit is het dus: er zijn ongeveer 5 procent specialisten, en in de grote steden zijn er 50 procent allochtonen, dus allochtonen worden achtergesteld bij de selectie van medische specialisten. Dit is de beschuldiging Hier is de weerlegging: Het percentage specialisten van ten bedrage van ongeveer 5 procent is een landelijk gemiddelde. Bij vergelijking met de patiënten, moet je dus ook vergelijken met het landelijke gemiddelde aan allochtonen. Als je dit ruim neemt, dus inclusief Surinamer enzovoort waar deze beschuldiging het beslist niet over heeft, dan kom je tot een aantal van circa anderhalf miljoen - die rond 859 duizend Turken en Marokkanen waar het hier over gaat, iets van 350 Surinamers, en de rest vele andere groepen die in de tienduizenden lopen. Circa anderhalf miljoen. Op de 16 miljoen Nederlanders. Zonder een rekenmachine te hoeven pakken is dat 10 procent. En het aantal allochtone specialisten is ongeveer 5 procent, volgens de beschuldigers. Hier zit een factor van slechts twee tussen, in plaats van de gesuggereerde 10. En hier is de verklaring van die factor 2 (Volkskrant.nl, 02-10-2012, ANP):
Een illustratie van het enorme verschil in opleiding en mogelijkerwijs ook opleidbaarheid van allochtonen en autochtonen. Een verschil dat groter is dan de factor 2. Kijk maar naar de populatie van de vwo's en gymnasia. Nordin Dahhan leidt dus zeer ernstig aan de fundamentele attributiefout van het toekennen van een normaal sociologische verschijnsel aan een verschil in afkomst. Waarbij hij de autochtone Nederlander beschuldigt van discriminatie en racisme. Waarmee er nu een vertegenwoordiger langsgekomen is van Oost-Europese, demi-westerse immigranten, een Iraniër en een Marokkaan, de laatste twee staande voor de diverse groepen moslim-immigranten. Ontbreekt als hoofdgroep nog de creolen. Die nu volgt. Met een vertegenwoordiger uit de subgroep Surinamers, wat voor de hand ligt, omdat subgroep Curaçaoënaars voornamelijk bestaat uit straatcriminelen, en de diverse "out of Africa"-gorpen de taal nauwelijks beheersen en gigantisch grote achterstanden hebben. De Surinamers die naar Nederland gekomen zijn, bestaan voor een flink deel uit de toenmalige lokale elite. De kwestie die aanleiding is voor het volgende immigranten-pleidooi dat we gaan analyseren, is een boek, en met name de nu actueel zijn de verfilming ervan. Het boek is van de hand van Robert Vuijsje, telg uit een joods geslacht met een nogal intellectuele inslag, waarin Robert een niet-zo-intellectueel buitenbeentje was. Een van zijn "buitenissigheden" betrof zijn voorkeur voor zwarte vrouwen. Het boek en de film beschrijven zijn ervaringen met sociale milieu, in combinatie met azijn ervaring met ene uiterlijk dat gemakkelijk voor "Marokkaans" kan worden versleten. Oftewel: het verhaal gaat over racisme, maar op een luchtige toon (de Volkskrant, 04-10-2012, door Bor Beekman):
En de Volkskrant is hartstikke politiek-correct, dus je kan erop vertrouwen dat er geen enkel echt racisme in voorkomt. Hier wat meer details (de Volkskrant, 04-10-2012, door Bor Beekman):
Dit gaat allemaal over uiterlijk. Maar voor een belangrijk deel gaan al dit soort zaken over uiterlijk. En dit soort dingen:
Dit soort dingen dus zijnde stereotypes. Of met een ongunstige bijklank eraan: vooroordelen. Maar stereotypes ontstaan niet zomaar. Maar, meestal, omdat ze een stereotype werkelijkheid beschrijven. Zoals de stereotype joodse acteur uit een milieu komt dat sterk lijkt op de stereotype joodse auteur. Dus dat stereotype van de culturele achtergrond klopt heel aardig. Want het kan nog aangevuld worden met vele andere voorbeelden. Wat niet zegt dat iedereen met een joodse achtergrond aan dit stereotype voldoet. Maar heel veel dus wel. Dus heeft het de waarde van een stereotype. En dat is niet hetzelfde als een vooroordeel in de gebruikelijke zin: een negatief oordeel. Het is een vooroordeel in de neutrale zin. En iedereen heeft ze:
Correctie: iedereen gebruikt stereotypes: het is de manier waarop de natuur snel indrukken verwerkt: aan de hand van veelvoorkomende voorgaande indrukken. Later gaat ze dat, indien noodzakelijk, nuanceren. Maar die stereotypes beschrijven groepen van mensen, en groepen van mensen hebben, net als individuele mensen, positieve en negatieve eigenschappen: "Hollanders zijn open" en "Hollanders zijn gierig". En met deze uitspaken heeft niemand moeite. Onze creoolse voorbeeld-intellectueel, net als Ticu auteur op de haatzaai-site Joop.nl, heeft wel moeite met dit soort uitspraken (Joop.nl, 14-10-2012, door Quinsy Gario Dichter/kunstenaar,
):
Oftewel: Quinsy Gario beweert dat het stereotype van de zwarte vrouw als zijnde dik onjuist is. Een leugen. Er is zelfs een term voor, die in neutrale zin gebruikt wordt (de Volkskrant, 11-10-2012, door Jaap Stam):
En iedereen kan bij die "big mama" zijn voorbeelden invullen. Hier, slechts een paar dagen later, in beelden vervat (de Volkskrant, 19-10-2012, van correspondent Jean Mentens):
En deze exemplaren zijn nog jong. Quinsy Gario liegt dat hij scheel ziet. Waarom? Gario doet er een artikel ter lengte van meerdere A4's over om eerst zijn gal te spuien, maar aan het einde ervan volgt het antwoord:
Het antwoord luidt, afgekort: "culturele gekwetstheid". Wat de film en het boek bewust laten zien, is dat er verschillen bestaan tussen de creools-Surinaamse cultuur en de dominante, Nederlandse, cultuur. En, zoals het commentaar van de creoolse actrice al aangeeft: dat doet het verhaal op een redelijk neutrale manier: "iedereen discrimineert". Het is Quinsy Gario die dit met een andere bril bekijkt, en het ten eerste vertaalt met racistische, en dan met ongelijkwaardigheid. Maar dat eerste, "racistische", is dus eigenlijk hetzelfde als het tweede: "ongelijkwaardigheid". Want als de getoonde verschillen alleen bestonden uit verschillende eetgewoonte en verschillende kleding, en de constatering dat Surinamers zoveel gastvrijer zijn dan Hollanders, had er geen haan naar gekraaid. Ook de haan Quinsy Gario niet. Het probleem doet zich dus alleen voor daar waar er negatieve eigenschappen om de hoek komen kijken. Bij die van Surinamers natuurlijk - niet die van de Hollanders. Bij negatieve eigenschappen van de Surinamers, is het tonen van het verschil ernstig. Dan is het racisme. En het is niet alleen racisme als je de eigenschappen expliciet benoemt als negatief, het is ook racisme als je de negatieve eigenschappen alleen maar toont. Zoals in dit boek wordt gedaan. Bij iedereen. Maar alleen als het creolen betreft, is het racisme, volgens Quinsy Gario. En dit is dus racisme. Wat heel gewoon is voor Quinsy Gario, want in Suriname zijn discriminatie en racisme nog op het punt dat een inter-etnisch huwelijk, met name tussen creolen en hindoestanen op ernstige bewaren uit de eigen culturele gemeenschap stuit. Er zijn, als je in meer detail gaat kijken, ontzettend vele culturele verschillen tussen de vier gevallen. Neem je de vier gevallen samen, vallen de verschillen tegen elkaar weg. En je houdt de gemeenschappelijk eigenschappen over. Die zijn: - Het zijn immigranten. - Ze zijn hoogopgeleid. - Ze verwijten Nederland cultureel eigenschappen die in eigen land of cultuur en bij henzelf erger zijn. - Ze zijn naar Nederland gekomen vanwege die slechte eigenschappen van de eigen cultuur. Hiervan zijn de eerste en tweede gemeenschappelijk eigenschappen het gevolg van onze selectie: het gaat over immigranten, en er is gekozen voor hoger opgeleiden omdat die het best en het meest de zaken kunnen verwoorden, en omdat ze de beste presterende representanten zijn (positieve selectie, dus). De derde en vierde zijn de kennelijk bijbehorende eigenschappen. Die laten zien dat het bestaan van een groep hoogopgeleide immigranten ene probleem is. Omdat ze afkeer ontwikkelen van Nederland. Waaruit geconcludeerd kan worde, tezamen met de constatering dat lageropgeleiden minder goed presteren en minder goed integreren, dat de hele groep van immigranten een nog groter probleem vormt. Omdat ze een nog vele grotere afkeer ontwikkelen van Nederland. Zoals een Marokkaanse rapper en een of andere geloofsfanaticus het verwoorde: "Wij haten jullie". En uit de hoogopgeleide voorbeelden, en met name Gario, volgt heel duidelijk hoe het ontstaan van die afkeer en haat verloopt: ze zijn naar Nederland gekomen vanwege het slechte functioneren van de eigen cultuur - eigenschappen die aldaar niet opvallen omdat iedereen ze heeft. In Nederland worden ze geconfronteerd met de Nederlandse cultuur, die die slechte eigenschappen veel minder heeft. Daardoor ervaren ze een negatief oordeel over hun eigen cultuur, van Nederlandse kant en deels ook van zichzelf. En omdat de eigen cultuur altijd het naast is ("Het hemd is nader dan de rok"), projecteren ze de slechte eigenschap op Nederland. Welk proces gevoed wordt door de Nederlandse (westerse) multiculturalisten, omdat die de "gelijkwaardigheid der culturen" verkondigen. Als je als cultuur gelijkwaardig bent, en je hebt een achterstand, dan is die achterstand het gevolg van de andere cultuur. Het is culturele pijn (de Volkskrant, 20-10-2012, rubriek Ombudsvrouw, door Margreet Vermeulen):
En de pijn zit niet in het woord, maar in de realiteit. De pijn van het besef van de culturele achterstand. Hetgeen dus overduidelijk en letterlijk uitgesproken geïllustreerd wordt door het geval van Quinsy Gario: alleen het portretteren van slechte eigenschappen van alle culturen, dus inclusief de zijne, doet hem constateren dat er sprake is racisme, omdat van zíjn cultuur een negatieve eigenschap is getoond. Met als kap op de vuurpijl dat het hier een objectief en voor iedereen waar te nemen en eigenlijk bijzonder onbelangrijk eigenschap betreft: de creoolse vrouwen (van de van origine West-Afrikaanse soort!) zijn dik - dat wil zeggen; gemiddeld dikker dan Aziaten, blanken, enzovoort). Voor de volledigheid nog een bewijs dat het een puur cultureel proces is dat niets met het proces van (im)migratie op zichzelf te maken heeft (de Volkskrant, 19-10-2012, door Peter Giesen);
Oftewel: precies hetzelfde proces als boven beschreven. Maar dan zonder de (im)migratie. Samenvattende conclusie: massa-immigratie, dat wil zeggen: immigratie leidende tot percentages van boven de 1 tot 3 procent van achtergebleven culturen  , is geen voordeel, maar
gevaarlijk, want sociaal destabiliserend. Het leidt geen enkele twijfel dat
dit de voornaamste factor is achter de rellen en plunderingen in Londen en
andere Britse grote steden van 2011: haat ten gevolge van een gevoel van
culturele mislukking. Het leidt ook geen enkele twijfel dat haat ten gevolge
culturele mislukking één van de belangrijkste drijfveren is achter de
allochtone criminaliteit, met name daar waar het geweldaspect betreft -
armoede, of in chique termen: lagere sociale klasse", is alleen een
verklaring voor het materiële aspect van inbraak en overvallen, niet voor
het door allochtone immigratie sterk toegenomen karakter van gewelddadigheid
ervan. Die toegenomen gewelddadigheid, en de plunderingen, zijn ook zonder
meer te kwalificeren, volgens definities die de andere kant op gehanteerd
worden, als racisme.Bovenstaande zijn slechts geselecteerde gevallen - een uitgebreide verzameling van allochtone woordvoerders met dezelfde soort klachten is te vinden vanaf hier 
.En tenslotte: dat er aan Nederlandse kant een reactie komt, is niet meer dan vanzelfsprekend. Een steeds groter deel van Nederland zal zich afkeren van dit soort uitingen en de bijbehorende groep - zie bijvoorbeeld hier de reacties op Dahhan
- en de grotere verzameling van heen-en-weer-reacties hier
.
Immigranten hebben bij de topderde een goede reputatie. Ten onrechte, voor zover het achtergebleven culturen zijn. Die vormen een vijfde colonne. Een gevaarlijk vijfde colonne .
Addenda 2024 Deze verzameling is na het maken ervan niet meer bijgehouden. Alle gevallen die ervoor in aanmerking kwamen, zijn in andere verzamelingen terecht gekomen, de meeste ervan onder de noemer "Moslims, haatzaaiers" , "Creolen, haatzaaiers"
, en dergelijke
, en de
wat beter opgeleiden in individuele verzamelingen. Naar aanleiding van
bovenstaand noemen van Peyman Jafari, werd op zijn naam gezocht in het
archief en kwam dit boven water (NRC Handelsblad, 08-02-2010, door Mohammed Benzakour):
Onverdunde Nederlanders- en blankenhaat. Wat normaliter niet opgeslagen zou worden bij Immigrantenhaat, omdat M. Benzakour een Marokkaanse kettingimmigrant is, en terecht is gekomen bij Moslims, haatzaaiers - één
van de eindeloos veel gevallen (
) .
De reden om dit artikel aan te halen is dat het weer eens een "Manifest" was, en daarbij gaat het om de ondertekenaars:
Een lijst van de ergste Nederlanders- en blankenhaters. De meeste Marokkaanse moslims, met een indo, een blanke en een Jood. En dus Peyman Jafari. Perziër. En de aanleiding om deze verzameling te openen en voorgaande te noteren was weer een andere (de Volkskrant, 25-06-2024, door Frank Rensen):
Zijnde:
Dat zeldzame geval van de hogeropgeleide asielzoeker - toevalligerwijs geen baardige of in hoofddoek en wikkellappen gehulde. Van die laatste weet je zeker dat ze binnen een jaar Nederland haten, want een veel betere cultuur dan die van henzenf en alhier hebbende de staus van barbaar, maar deze verzameling gaat dus over de hogeropgeleiden. De lieden die "Eure Heimat ist unsere Albtraum" weten te formuleren.Waarvan de Alajak er dus één is, want alle effectieve controle van asielzoekers moet verboden worden:
Enzovoort. De zoveelste bevestiging: voor hun welzijn moeten ze allemaal geremigreerd worden: er wonen hier alleen maar xenofoben, discirmineerders, vreemdelingenhaters, racisten enzovoort, als land is het hier institutioneel racistisch, dus hier lijden ze onbeperkt en ze zullen veel gelukkiger zijn in eigen land en cultuur. Nu deze verzameling weer onder de aandacht is, wat aanvullingen met gevallen die niet onder de noemer "allochtonen' vallen. De eerste is iets van de Balkan, met name Kroatië (of misschien Bosnië) (Joop.nl, 28-06-2024, door Zora Duvnjak - Ondernemer, ):
Wilders is natuurlijk, zoals overal elders, een ander woord voor "gewone blnake Nederlanders". En waar staat die tegenover?
En 'moslims' is even natuurlijk een ander woord voor "immigranten" Wat ze zelf ook is. Immigrant Wat Joden ook zijn vandaar hun anders zo volkomen onbegrijpelijke steun aan de moslims in Nederland terwijl de moslims de Jodenhaters
zijn in Nederland
. En elders.
En het volgende geval komt dan wel uit een land dat geldt als islamitisch, Iran, maar dat cultureel voor een flink deel eigenlijk niet is, en zeker niet voor degenen die eruit gevlucht zijn. Die kan je beter omschrijven als "Perzen", de oorspronkelijke cultuur van het land. Maar als ze vluchteling zijn in Nederland, worden ze evenzeer verpest als de overige immigranten. Met hier alweer Wilders als katalysator (Joop.nl, 29-06-2024, door Shervin Nekuee - Socioloog, publicist, programmamaker, ):
De aftrap. Met een hoogst gore leugen, want alle klachten over Wilders gaan over zijn directheid. "Directheid" is het omgekeerde van "retorische trucs". Dit is dus een retorische truc. De retorische truc van de keiharde, hondsbrutale leugen 
.Zo hondsbrutaal, dat 'ie het zelf uitlegt:
Wat daar staat als Wilders' woorden is het tegenovergestelde van een retorische truc. Het is een zonder enige vorm van omhaal of verdunning verkondigen van een standpunt. Een standpunt dat bovendien niets anders is dan de zuiverre waarheid, want iedere religie is een ideologie
, want ideologie is het meer algemene begrip van die zaken waar ook religie
onder valt: het geloven in absoluutheden.Of in wat andere formuleringen: het geloven dat ideeën werkelijker zijn dan de werkelijkheid. Of korter: Platonisme. Het doet er niet dat je "Jahweh/Allah/God" noch "zijn" invloed niet kan waarnemen, "hij" bestaat omdat je weet dat "hij" bestaat. Enzovoort. En dat 'politieke' ervoor bij Wilders klopt ook voor de volle 100 procent, want de islam formuleert wereldoverheersing als doel.Het tweede punt van de Perziër is de oneindigste herhaling van het "De individuele moslim"-argument - wat tevens een contradictie
is."De hoogst individuele moslims die de aanslag pleegden op theater Bataclan waren heel andere hoogst individuele moslims dan de hoogst individuele moslims die de moord pleegden op leraar Samuel Paty". Of in een afgeleide vorm: "Er zijn ook gematigde moslims". De herhalingen hiervan vullen een hele alinea waarvan de eerste zin ...
... afdoende is. Voor de volledigheid toch ook maar weer de weerlegging erbij: "Voor de moslims maakt het geen moer uit welke moslim en niet-moslim voor hem staat: al is de moslim een moordenaar en de niet-moslim een heilige, dan kiest hij toch altijd en overal voor de moslim, want de islam is de zin van zijn leven". Overal en over de hele wereld en over alle tijden bewezen. Het geldt in diverse mate ook voor alle andere ideologieën, maar dat is hier even niet ter zake. Goed, denkt u nu misschien, maar dat hebben we allemaal al eerder gezien. Waar is dat erge? Maar hier is het slot:
Onbeperkte gorigheid. En dat werd dan ook de kop:
Een nieuwe versie van "De moslims van nu zijn als de Joden van toen". Bekend vanuit Joodse mond , en hier aangehaald vanuit Joodse mond.Allemaal heel consistent en dus begrijpelijk: Joden zijn (im)migranten, moslims alhier zijn immigranten, Perzen alhier zijn immigranten. Allemaal één pot nat ten opzichte van de Nederlande thuisblijvers die het werk doen. En het vlas verbouwen en bewerken waarvan Joden, moslims en Perzen de mooie linnen mantels dragen. En dat allemaal als marslied op weg naar de etnische burgeroorlog .
Nog meer aanvulling. Een representatieve moslim (de Volkskrant, 02-07-2024,
tv-recensie door Hassan Bahara):
Over dat laatste: verder niets. Vulling. Over het eerste:
Hier de groeiende reactie van de blanke bevolking op de misdadige aanwezigheid en haat van de biculturelen van afkomst en overige Somaliërs van ras (Elsevier.nl, 02-07-2024, ):
De titel van het lied, "Je partira pas", is een citaat van een uitgezette Algerijn en bevat een taalfout equivalent aan "Die meisje" - de vertaling luidt ongeveer "Ik niet weggaan". En is dus hatelijk bedoeld. Dit natuurlijk als reactie op de hatelijkheden van de moslims en allochtonen in het algemeen, met hun superioriteitsgodsdienst en virulente blankenhaat, voortvloeiend uit besef van minderwaardigheid. Meer moslims vanaf hier .Naar Westerse organisatie ,
of site home
 .
|
