Het knuffelen van allochtonen

Van www.amsterdam.pvda.nl, 07-12-2005, door Eddy Linthorst, fractievoorzitter Partij van de Arbeid Oud-Zuid, en Job van Amerongen, deelraadslid Partij van de Arbeid Oud-Zuid

Het jongerenparlement van Anass Abou Allal.

Vorige week, 29 november, overleed Anass Abou Allal. Achttien jaar pas. Een ongeluk met een gestolen auto werd hem fataal. Alle bij de Diamantbuurt betrokken bewoners - en dat zijn er velen - kenden Anass. Anass was een intelligente jongen met een vlotte babbel; een charmeur ook. Het was bijna onmogelijk om een hekel aan hem te hebben, ook al overtrad hij wel eens de wet. Maar Anass was zeker niet alleen een wetsovertreder. Hij zette zich ook in voor de goede zaak. Hij bood ondersteuning aan de stichting De Levante. Hij vond het idee prachtig, dat in zijn Diamantbuurt een Orientaals Cultureel Centrum zou verrijzen. En hij was de geestelijk vader van het idee van een jongerenparlement voor stadsdeel Oud-Zuid. Een idee, dat de Partij van de Arbeid en de buurtpartij Vereniging Oud-Zuid bij de begrotings-behandeling 2006 via een motie omarmden. ...
...Oud-Zuid heeft een enorm potentieel aan positief ingestelde jongeren met goede ideeën. Daar gaan we gebruik van maken. Het jongerenparlement tot een succes te maken is het mooiste monument dat er voor Anass kan worden opgericht.


De Volkskrant, 17-12-2005, ingezonden brief van Michel van Dijk (Hoofddorp)

Zwiebertje

Twee weken geleden verongelukte de 18-jarige Anass Abou Allal uit de Diamantbuurt in Amsterdam Zuid tijdens een wilde achtervolging in een gestolen auto. Een verschrikkelijke gebeurtenis voor alle betrokkenen. Anass was typisch een draaideurcrimineel met een lange lijst aan strafbare feiten en een nog veel langere lijst van anonieme slachtoffers.
    Het antwoord op de vraag waarom moslim-ouders hun kinderen niet meer aanspreken op wat hoort en wat niet hoort, werd mij in de schoot geworpen door een jongerenwerkster Karima Aouragh en twee fractieleden van de PvdA in stadsdeel Oud-Zuid, Eddy Linthorst en Job van Amerongen.
    Karima Aouragh werd door AT5 geïnterviewd en zij vertelde hoe geweldig deze jongen wel niet was en dat hij een voorbeeldfunctie voor andere jongeren had in de buurt (sic). Het schokkendste van haar betoog was nog wel de opmerking dat zijn crimineel gedrag gezien moest worden als 'normaal' pubergedrag. Een wijk-opbouwwerkster, die dagelijks met jongeren omgaat, zou toch beter moeten weten. Ook zij liet na om de jongeren erop aan te spreken dat misdaad niet loont.
    Enige terughoudendheid over hoe goed en aardig deze jongen wel niet was ten opzichte van al die slachtoffers die hij in zijn korte criminele carrière heeft gemaakt, zou wel gepast zijn geweest.
    Zijn imposante criminele carrière wordt door Linthorst en Van Amerongen omschreven als 'ook overtrad hij wel eens de wet'. Een soort Swiebertje, maar dan anders. Op dat moment was voor mij het kwartje gevallen. Ouders van criminele jongeren staan er helemaal alleen voor. Zelfs de overheid laat hen in de steek als het gaat om het afkeuren van crimineel gedrag en het corrigeren hiervan. Het criminele gedrag van bepaalde jongeren wordt door sommige politici en welzijnswerkers als volkomen 'normaal' beschouwd en wordt zelfs afgedaan als kattenkwaad.


Uit: De Volkskrant, 16-05-2007, column door Evelien Tonkens

Verbondenheid voelen, verplicht

... Jezelf hier een thuis maken, is keihard werken, pijnlijk en mooi tegelijk, vertelde ze vorige week op een openbare bijeenkomst over ‘verbondenheid met het land van herkomst’ van Omwana, een ‘beweging van mensen van allerlei achtergronden en culturen die werken aan een nieuw Amsterdam’ (www.omwana.nl).
    De termen verbondenheid en loyaliteit markeren een nieuwe wending in het integratiedebat. We stellen niet meer alleen eisen aan wat mensen doen – de taal leren, werken, hun kinderen fatsoenlijk opvoeden – maar ook aan wat mensen voelen. Ze moeten zich met dit land en deze mensen verbonden voelen. Ze moeten zich eerst en vooral hier thuis voelen. Loyaliteit voelen jegens deze samenleving.
 ... Hoe combineren mensen die twee verbintenissen? Waarmee worstelen ze, wat voor eisen stellen ze aan zichzelf? Waar zit de pijn zit en waar verrijking? Zo lang we dat niet weten, is het misplaatst om bepaalde gevoelens te eisen.
    Bijeenkomsten als deze helpen enorm bij het opbouwen van die kennis. Dat beeld van de bevalling, pijnlijk en prachtig tegelijk, daar was ik als kaaskop nooit opgekomen. Dat is de grote waarde van zo’n bijeenkomst: dat gevoelens worden uitgewisseld in plaats van geëist. De emotionalisering van het integratiedebat is beknellend als we gevoelens eisen, maar verrijkend als we gevoelens verkennen.
    De Marokkaan aan ons tafeltje is hier 3,5 jaar en spreekt perfect Nederlands. In Marokko was hij werkloos bioloog, hier studeert hij fysiotherapie. Zijn verbondenheid met hier en daar geeft hij vorm door als vrijwilliger actief te zijn in een organisatie die bruggen slaat tussen beide landen. Net als de Iraanse en de Surinaamse aan onze tafel, voelt hij zich wereldburger. ...
    Je hoeft maar een paar van dit soort verhalen aan te horen om te weten dat migranten alleen maar een dubbele loyaliteit kunnen hebben. Dat ze zich zowel met hier als met daar sterk verbonden voelen, en dat bindingen elkaar niet uitsluiten. Die combinatie, van verbondenheid met hier en daar, maakt ze tot wie ze zijn. ...
    Ik ben tijdens deze verhalen een en al oor. Uit belangstelling maar ook doordat de rest van mij verschrompelt. Saai en kleurloos ben ik. Mijn verste verhuizing ging over een afstand van 120 kilometer. In mijn familiegeschiedenis vind je Groningse boeren, Friese postagenten en Achterhoekse klompenmakers – daar kan ik niet toch niet mee aankomen? ...
    Het Omwana-manifest Verbondenheid met het land van herkomst onderstreept mijn saaiheid. Het zegt tegen allochtone jongeren: bedenk dat je door je multiculturele achtergrond meer bagage hebt dan veel ‘autochtone’ jongeren. Niet gemakkelijk voor die autochtone jongeren, die zich toch al oersaai voelen. Maar kan ik dat zeggen zonder voor rancuneuze racist uitgemaakt te worden?
    Dat is het risico van emotionalisering van het integratiedebat: het voedt gevoeligheden en kwetsuren. Het vraagt van ons dat wij ons hart vergroten en maakt ons daarmee kwetsbaarder voor elkaars oordelen over die gevoelens. (Wie ben ik bijvoorbeeld om over de ervaring van een bevalling te praten? Ik heb er zelf nooit een ondergaan.) Het is maar goed dat integratie ook nog zakelijke kanten heeft, zoals onderwijs, werk en inkomen. Vergrote harten hebben ook rust nodig.

Red.:   Wat een waanzin: alsof het voor de gemiddelde allochtoon een extra waarde is om tussen twee culturele vuren te staan. Het leidt voor de overgrote meerderheid tot onrust- en onlustgevoelens, en voor een klein deel tot psychiatrische klachten. Maar bovenal leidt het daardoor voor een aanzienlijk deel tot haat jegens de nieuwe cultuur .
    En let ook nog eens op het vrijwel letterlijke "op de rug gaan liggen": 'Saai en kleurloos ben ik.' Het klassieke voorbeeld van de blanke vrouw die graag door de straten van een vreemde stad gesleept wil worden, om verkracht te worden door een grote neger. Zoals die andere grote allochtonenknuffelaarster, Lydia Rood, getrouwd is met een Marokkaan. "Spaaanneeend ...!!!"

Uit: De Volkskrant, 04-07-2007, door Marjon Bolwijn

Lef en idealisme

Na wat vecht- en scheldpartijtjes is het rustiger geworden op de brede school in de Bijlmer, waar islamitisch, openbaar en levensbeschouwelijk basisonderwijs sinds kort onder één dak worden gegeven. Vandaag is de officiële opening; de eerste vriendschappen zijn ontstaan. ‘Ik heb ontdekt dat de kinderen van de islamitische school ook lief zijn.’

Tussentitel: ‘Ik schud vrouwen nu de hand. Dat was tien jaar geleden ondenkbaar. Een
                   uitgestoken hand zal ik nooit meer negeren.’

‘I was here, Malik’, staat in dikke klodders blauwe verf op de muur van het handenarbeidlokaal geschreven. De ongewenste muurschildering gaat als een lopend vuurtje door de school. ‘Malik is een islamitische naam, dus is het heel verleidelijk de As-Soeffah-school de schuld te geven’, grapt directeur Ton Gloudemans van de openbare school Bijlmerhorst. Om vervolgens met grote boze passen naar de plek des onheils te benen.
Daar is natuurlijk geen kip meer te bekennen. ‘De dader kijkt wel uit zijn ware naam te onthullen, dus heeft hij een islamitische naam gebruikt om het spoor onze kant op te wijzen’, analyseert Saida Franken van de islamitische basisschool As-Soeffah. ...

Red.:   Directeur Ton Gloudemans en Saida Franken van de moslimschool weten meteen zeker dat het hier gaat om een blanke die door middel van gebruik van de naam "Malik" de moslims zwart wil maken. Dat is mogelijkerwijs waar. Maar aan de andere kant is het absoluut zeker, dat als er had gestaan: 'I was here, Kilroy', niemand maar dan ook helemaal niemand naar de islamitische basisschool was gerend om de dader daar te zoeken. Nettoresultaat: wat er ook als ondertekening staat: de blanke heeft het altijd gedaan, en de moslim nooit.
    Dit is het resultaat van allochtonenknuffelen: hen ontzien als er iets gebeurd, terwijl de autochtone kant de volle laag krijgt.
    Maar er is nog principiëlere zaak hier aan de hand. "Brede scholen" zijn een expliciete component van het  multiculturele denken: alle richtingen en vormen van onderwijs bij elkaar in één groot leercomplex - dit allemaal om de etnische vermenging te bevorderen. Dat is volledig tegen de trend in, want in het overige onderwijs is inmiddels duidelijk geworden dat grote schoolcomplexen een oorzaak zijn van veel problemen: onpersoonlijkheid, uitval, wapens, drugs. De basisscholen, van nature veel kleinschaliger, hadden nog niet met deze voordelen van het multicultureel naar school gaan kennis gemaakt, dus dat gaan we nu van overheidswege stimuleren. Om de allochtonen ten dienste te zijn. Allochtonenknuffelen in zijn meest pijnlijke vorm: ten koste van jonge kinderen (de oudere kinderen dragen de kosten al, met die onveiligheid, drugs en wapenbezit).
 

VARA TV Magazine, nr.52-2005, door Robert Gooijer

Valse romantiek: Beren zijn niet aaibaar

Een verscheurd mens

Als monument voor de stupiditeit van de mensheid is de documentaire Grizzly Man, over een man met een noodlottige obsessie voor de natuur, de beste kerstfilm die u dit jaar in de bioscoop kunt zien. In gesprek met regisseur Werner Herzog

Werner Herzog's nieuwe documentaire Grizzly Man is een bizar portret van beren-activist Timothy Treadwell en diens noodlottige filmproject over de Amerikaanse grizzlybeer.
Noodlottig, omdat natuurfilmer Treadwell door zijn eigen onderwerp werd opgegeten, voor het oog van de camera.
...  Een man met een missie: net als kapitein Curtz in Apocalypse Now trok Treadwell in zijn eentje de wildernis in, gewapend met videocamera's, voedsel en een tent. Dertien zomers lang leefde hij eenzaam en allengs gekker wordend in een uitgestrekt Amerikaans natuurreservaat, midden in het leef gebied van de grizzly's. Hij filmde onvermoeibaar zijn onrustbarende pogingen om de liefde van deze monsters te winnen. Treadwell was zich bewust van een zeker gevaar, maar bleef overtuigd van de goede inborst van zijn kolossale vrienden. In oktober 2003 werd zijn afgekloven ribbenkast teruggevonden in de wildernis van Alaska, tezamen met honderd uur bizar filmmateriaal. ...
    'Treadwell treedt in het materiaal op als een ster-acteur, als uitzinnig woordvoerder en vriend van 'zijn' grizzlyberen. Hij regisseerde zichzelf, in zijn eentje, met onvermoeibaar pathos en een groot gevoel voor cinema. Ik identificeer mijzelf met Treadwell. Van sommige scènes filmde hij vijftien varianten voordat hij tevreden was. Ik denk dat hij een grootse, epische film wilde maken. Hij en ik complementeren elkaar - ik heb hem de kans willen geven alsnog te schitteren in zijn eigen film. Tegelijkertijd heb ik niet alleen gekozen voor zijn beelden. Ik wilde niet alleen pluizige babybeertjes laten zien, maar onze condition humaine; onze tekortkomingen, nederlagen en kolkende emoties.'

Dat is Herzog en Treadwell samen uitstekend gelukt, want de laatste komt in Grizzly Man goed uit de verf als een hoogst instabiel en onsympathiek mensenhater, die afwisselend als een klein kind vertederd met zijn handen door de berenstront woelt ("Wat lief, het komt net uit haar, het is nog warm!") en als een krankzinnige tekeer gaat tegen de verfoeilijke diersoort Mens.
    Het is uiterst beklemmend te beseffen dat Treadwell jaren achtereen uitsluitend het gezelschap van een snorrende videocamera en geïrriteerde beren genoot, en dat je als kijker daar post mortem in de bioscoop getuige van bent. Vooral het kinderlijk gebrabbel dat Treadwell tot de mastodonten richt ('Yes, you 're catching your little fishies!'), terwijl die op vijf meter afstand onverschillig zalmen uit de rivier staan te rammen, doet de haren te berge rijzen.'
    'Treadwell zag alleen goedheid en vriendschap in de blik van zijn beren,' beaamt Herzog.
'Hij zag de natuur als iets oneindig puurs en liefs. Ik heb zelf veel in de natuur gefilmd, voor Fitzcarraldo verbleven we langdurig in de jungle, en ik zag in de natuur niets anders dan onverschilligheid moord en chaos.' Die chaos komt tegen het einde van Grizzly Man tot uitbarsting als Treadwell en zijn vriendin Amy, die hem voor het eerst vergezelt, ondanks de voedselschaarste die de beren parten speelt in het natuurgebied blijven kamperen. Het geduld van één van de grizzly's is op. Terwijl de camera loopt. ...
    'Een uitstekend filmmaker,' zegt Herzog, 'maar een verscheurd mens. Hij zag in de ogen van de beren wat bij wilde zien, wij zien alleen maar een verveelde honger in hun blik.' Grizzly Man van Herzog is daarmee een andere film dan Grizzly Man van Treadwell. De laatste is een prachtig, onwaarachtig portret van beren. Herzogs film is een monument van de oneindige menselijke capaciteit voor stupiditeit.

Red.:   Natuurlijke zijn er aanzienlijke graduele verschillen. Maar het is bijna gênant om de overeenkomsten te moeten uitwerken. De beer als symbool van knuffelbaarheid, de arme achtergestelde krom-van-het-werk allochtoon als symbool van knuffelbaarheid, of de 'intelligente jongen met een vlotte babbel; een charmeur ook. Het was bijna onmogelijk om een hekel aan hem te hebben' als symbool van knuffelbaarheid. De werkelijkheid van de beer die 'onverschillig zalmen uit de rivier staan te rammen' en de allochtoon als draaideurcrimineel met vele slachtoffers. Zwarte wijken als in de Diamantbuurt in Oud-Zuid en Slotervaart als de wildernis waarheen je expedities organiseert . De 'berenstront ... ("Wat lief, het komt net uit haar, het is nog warm!")' als 'het jongerenparlement'. Het 'kinderlijk gebrabbel dat Treadwell tot de mastodonten richt' als de taal waarmee men normaal met allochtonen converseert: 'ook al overtrad hij wel eens de wet' (als contrast, zie: Wat is die Rita Verdonk toch keihard als ze tegen de niet-handen-schuddende imam zegt 'Nou, dan hebben we straks genoeg om over te praten'). De haat voor de mensheid van Treadwell als de haat voor de steuners van autochtone cultuur ("Fortuyn-aanhangers, eng-nationalisten, patriotisten, maatschappelijk teleurgestelden, rancuneuzen, met onderbuikgevoelens").
    De bovenstaande kwalificaties voor dit soort houding kunnen niet verbeterd worden: 'een monument van de oneindige menselijke capaciteit voor stupiditeit.'
    De stupiditeit in dit specifieke geval is de grote waarschijnlijkheid dat het "allochtonen knuffelen" sterk contraproductief werkt. De autochtone burgers die het slachtoffer zijn van de slechte geïntegreerdheid van de allochtonen worden er mee tegen het harnas in gejaagd, en dat harnas keert zich natuurlijk tegen die allochtonen.
    P.S.  Zelfs in de psychiatrische wereld weet men nu zo langzamerhand dat de meest gevaarlijke tbs'ers de intelligente zijn, omdat die razendsnel doorhebben wat de behandelaars van hen willen horen. De intelligente charmeur en draaideurcrimineel Allal was kennelijk ook prima op de hoogte van hoe dat werkt.
    Een essentieel bijverschijnsel van het allochtonen-knuffelen is het bijbehorende dilemma, zie hier .
    Nog wat voorbeelden:

Uit: De Volkskrant, 17-11-2007, door Manon van der Garde en Michiel Mulder, fractievoorzitter resp. raadslid voor de PvdA in Amsterdam.

Stop de rechtse demagogie

Tussentitel: Linkse fracties moeten de redelijkheid van de daken schreeuwen

De discussie over integratie is in de Tweede Kamer een wedstrijdje geworden wie het beste de onderbuikgevoelens van de bevolking stimuleert. De PvdA en SP moeten de Integratienota van minister Vogelaar aangrijpen om deze rechtse ratrace te stoppen.  .....
    Rita Verdonk, Geert Wilders en Henk Kamp leiden het integratiedebat. Deze week was Kamp (VVD) aan de beurt. Nederland moet geen moslimland worden, waarschuwt hij (Voorpagina, 12 november). Is er reden om dat te denken? Nee. Er zijn 800 duizend moslims in Nederland, 5 procent van onze bevolking. Zo’n kleine minderheid maakt van Nederland geen moslimland. Bovendien heeft het overgrote deel van de moslims een sterke binding met democratie.
    Kamp bedrijft dus demagogie.
    De demagogie van rechts heeft twee gevolgen. Ten eerste veroorzaakt de rechtse demagogie wantrouwen en verminderde tolerantie jegens migranten. Dat is schadelijk, omdat de sociaal-economische positie van veel migranten (vaak moslims) kwetsbaarder is dan die van de gemiddelde Nederlander. Zij zijn armer, lager opgeleid en hebben meer opvoedingsproblemen. Dat moet worden aangepakt, niet verergerd. Maar wantrouwen en intolerantie verhinderen dit.
    Ten tweede is de nadruk op aanpassing aan Nederlandse normen en waarden een gevaar voor onze democratie. Volgens de 19de-eeuwse filosoof John Stuart Mill vormt het opleggen van gedragspatronen door een meerderheid aan een minderheid de grootste bedreiging voor democratische systemen. Toch wil rechts dat iedereen de ander een hand geeft, Nederlands spreekt en niet met hoofddoekjes op loopt. Het lijkt normaal, maar dat is het niet. Als er een goede reden is om een ander geen hand te geven, moet dat kunnen. Als een moslima een hoofddoekje wil dragen, is dat in eerste instantie haar persoonlijke keuze. Je moet op straat ook Arabisch of Engels mogen praten. De linkse fracties zijn te stil over deze plannen.
    Willen we segregatie stoppen, dan moet links de rechtse demagogie een halt toeroepen. Dat kán ook. Linkse bestuurders als Job Cohen en Ahmed Marcouch durven al te pleiten voor respect, begrip en tolerantie. Ook in de succesvolle verkiezingscampagne van de Amsterdamse PvdA stonden sociale samenhang en solidariteit centraal. Een electorale afstraffing volgt pas als problemen niet worden aangepakt. In Amsterdam gebeurt dat wél: Problemen met Marokkaanse raddraaiers benoemen we en problemen met radicalisering onder een klein deel van de moslimbevolking worden met een actieplan tegengegaan. Maar we roepen niet dat Amsterdam islamiseert.
    De Integratienota beoogt wat in Amsterdam al gebeurt. Zij benoemt problemen, biedt oplossingen, maar stigmatiseert niet. Maar Vogelaar kan niet alleen de redelijke toon terugbrengen. Daarvoor is de steun van alle linkse partijen nodig. Zij moeten de redelijkheid van de daken schreeuwen en de onderbuikgevoelens met praktische oplossingen te lijf gaan.

Uit: De Volkskrant, 20-11-2007, van verslaggeefster Ianthe Sahadat

‘Multiculti’ toneelschool in Rotterdam

Kleurrijke particuliere theateropleiding begint volgend schooljaar | Acteur Mimoun Oaissa is een van de initiatiefnemers.

Een nieuwe theateropleiding gericht op studenten met ‘een grootstedelijke en niet-Nederlandse culturele achtergrond’ opent volgend jaar september in Rotterdam. Initiatiefnemers van de Acteerschool zijn Bart Kiene, docent aan de Amsterdamse toneelschool, theatermaker en directeur van Jeugdtheater Hofplein Louis Lemaire en acteur Mimoun Oaissa.   ...
    Volgens de initiatiefnemerszijn de huidige hbo-theateropleidingen betrekkelijk witte bolwerken met als gevolg dat bij de grote toneelgezelschappen nauwelijks acteurs of regisseurs werken met een andere achtergrond dan de Nederlandse. ‘Kwalitatief goed opgeleide mensen met een andere afkomst krijgen altijd de gekleurde rollen, er is veel typecasting’, zegt theatermaker Louis Lemaire. ‘Waarom zouden de drie zusters van Tsjechov niet zwart kunnen zijn?’, vraagt Bart Kiene zich af.   ...
    Hoewel Kiene wel ‘een heftige voorkeur voor kleur’ heeft. ‘Natuurlijk gaat het om talent en is de selectie net zo streng als bij de andere scholen. Maar het is als met vrouwen in bestuurslagen, als je de hele tijd zegt ‘moge de beste winnen’, dan verandert alles zo langzaam. Ik wil graag dat tachtig procent van de studenten van multiculturele komaf is, daar kan ik eerlijk over zijn.’   ...

Red.:   De meest virulente vorm van multiculturalisme: waarom niet een zwarte Tsjechov-zuster, of een zwarte Willem van Oranje. Daarentegen is een blanke acteur die een zwarte rol speelt, weet u wel, met van die dikke rode lippen, natuurlijk volkomen uit den boze.
    Volgend: een voorbeeld van het overgeven van een groot stuk Nederlandse openbare ruimte:

Uit: VARA TV Magazine, nr. 02-2008

Supermoskee

Holland Doc: Hoger dan De Kuip

... Ingeborg Jansen trok de Rotterdamse wijk Hillesluis in, nabij Stadion Feyenoord. Hier wordt gewerkt aan een enorme moskee met minaretten die hoger worden dan de lichtmasten van De Kuip. We zien hoe bewoners reageren op de komst van het gebedshuis dat een einde dient te maken aan dertig kleinere, vervallen moskees in de stad. De meningen lopen uiteen. Er is angst voor overlast en parkeerdrukte. Maar ook het idee dat het gebedshuis niet in het westerse straatbeeld zou passen, roept weerstand op. Voeg daar nog de bemoeienis van een sjeik uit Dubai en een ruzie tussen bestuur en moskeegangers aan toe en er is genoeg stof voor een documentaire.
 

Red.:   Dus ook meteen genoeg objectieve redenen genoemd om nooit aan zo'n project te beginnen. De reden dat het toch gebeurt: voor allochtonen doen we alles, oftewel: allochtonenknuffelen.

Uit: Dagblad De Pers, 18-01-2008, door Kustaw Bessems

Slotervaart | Nieuw soort school

Triomf op de bureaucratie

Soms komt uit Amsterdam-Slotervaart het slechtste wat Nederland te bieden heeft. En soms het beste. Zoals de wederopstanding van de Ru Paré-school.

Anderhalf jaar geleden mochten lokale partijen bij het vorige kabinet een wijk aandragen waar op onorthodoxe wijze een probleem zou worden aagepakt. Stadsdeelvoorzitter Ahmed Marcouch – het is lastig om niet met hem te dwepen – verzekerde het kabinet ervan dat het ‘vijf voor twaalf’ was op scholen in Slotervaart-Overtoomseveld.
    Veel mensen in de wijk zijn werkloos en arm. Kinderen gingen naar school zonder een woord Nederlands te kennen, terwijl veel ouders analfabeet zijn. Meer dan de helft van de gezinnen stuurde de kinderen sommige dagen helemaal niet naar school. Leraren en directies wisselden elkaar veel te vaak af.
    Doel was van de drie scholen in Overtoomseveld, met voornamelijk Marokkaanse kinderen, wijkcentra te maken met niet alleen les, maar ook kunst, sport, maatschappelijk werk, inburgering, gezondheidszorg, politie en justitie en leerplichtambtenaren. ...
   ... In 2012 moeten er nieuwe gebouwen zijn voor de centra. Overheden en corporaties betalen 700.000 euro. De Ru Paré wierf bijna 25 nieuwe leraren, van wie sommigen van heel ergens anders in het land kwamen. Bevlogen, bezielde mensen.   ...

Red.:   Wat er allemaal wel niet voor die mensen gedaan wordt... En een teken van dankbaarheid? Ho maar!

Uit: De Volkskrant, 07-01-2008, van verslaggeefsters Janny Groen en Annieke Kranenberg 

Beroepskrachten die met jonge moslims werken, reisden op uitnodiging drie weken door de Verenigde Staten

Zonder Arafatsjaal naar Amerika

De eerste mailtjes over het uitwisselingsproject met de Verenigde Staten verwijderde Mohamed Azahaf subiet. Net als de meeste jonge moslims die politiek bewust zijn, voelde Azahaf (24) een diepe afkeer van de VS. ‘Ik heb een hekel aan Bush en de regering die voor de oorlog in Irak was.’
    Azahaf, projectleider bij het Amsterdamse jongerencentrum Argan, liet zich toch overhalen te reageren op het Muslim Youth Project, een uitwisselingsprogramma voor beroepskrachten die met islamitische jongeren werken. Uiteindelijk was hij een van de veertien uitverkorenen die op 27 oktober 2007 vertrokken voor een drieweekse reis door Amerika. Azahaf was op zijn hoede: ‘Mijn Arafat-sjaal heb ik thuisgelaten. Ik was bang dat ik niet langs de douane zou komen.’
    Deelnemer Rachid Habchi (26) van het politiekorps Utrecht had evenmin een florissant beeld van de VS. ‘Ik dacht dat de moslims het daar, vanwege 11 september, tien keer zo moeilijk zouden hebben als in Nederland.’
    De Rotterdamse opbouwwerker Fatima Lamkharrat (32) hekelt de ‘staatsterreur’ van de VS. Burgerrechten die onder de Patriot Act na 11/9 zijn ingeperkt, Guantanamo Bay. ‘Angstwekkend’, vindt ze.   ...

Red.:   Allochtonen die aan het werk zijn voor het ondersteunen van allochtonen. En snoepreisjes krijgen. Het echte knuffelen.
 

Uit: Leids universiteitsblad Mare, 07-02-2008

Nederlands bastaardkind

Het Leidse meisje Samira (5) is de inzet geworden van een juridisch steekspel. De Immigratie en Naturalisatie Dienst (IND) wil dat Samira naar Marokko vertrekt om daar een verblijfsvergunning aan te vragen. ‘Onzinnig en gevaarlijk’, vindt historica Nadia Bouras, die in Leiden promotieonderzoek doet naar Marokkaanse migratie, en zich heeft opgeworpen als woordvoerder van de familie van het meisje.

Red.:   En snoeponderzoekjes naar eigen culturele gedragingen, dus.
    Maar, er kan altijd nog wat meer speciale aandacht bij:

Leids universiteitsblad Mare, 14-02-2008

Inspectie: ‘Te weinig aandacht allochtonen’

Er is nog te weinig aandacht voor allochtone doelgroepen bij Hoger Onderwijsinstellingen. Dat blijkt uit een rapport van de Onderwijsinspectie dat vorige week aan de Tweede Kamer werd aangeboden.
    De inspectie deed onderzoek bij 188 opleidingen in het wo en hbo. Vooral universiteiten zouden zich sterker moeten inzetten op het gebied van voorlichting en werving van allochtone jongeren en ouders. Een integrale beleidsaanpak op dit onderdeel ontbreekt bij veel opleidingen. Het hbo doet het op dit gebied beter. Maar dat komt volgens de inspectie vooral doordat het percentage allochtonen dat aan een hogeschool studeert veel hoger ligt dan op het wo.
    Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) stelde vorig jaar vast dat het aantal allochtonenstudenten op het hbo en wo in twaalf jaar tijd is verdubbeld. Het gaat in het 125 duizend allochtone studenten in het studiejaar 2006/’07. Zij maken nu ruim een vijfde deel uit van alle studenten in het hoger onderwijs.
    De minister van onderwijs, Ronald Plasterk noemt dat een ‘prachtige prestatie’ maar het is nog niet voldoende. Uit het rapport van de inspectie blijkt dat ‘ruim de helft van de autochtone jongeren hoger onderwijs volgt. Bij bijvoorbeeld Turkse en Marokkaanse jongeren is dat ongeveer eenderde. Verder hebben veel allochtone studenten een achterstand bij aanvang van de studie en is de uitval hoger.
    Uit het onderzoek van de inspectie blijkt dat er weinig aandacht is voor culturele en etnische achtergrond bij de voorlichting op het voortgezet onderwijs. Ook worden er weinig allochtone studenten betrokken bij de werving.
    Taal-en communicatieproblemen worden door de opleidingen als de ‘voornaamste knelpunten gezien voor het studiesucces van allochtone studenten. De inspectie beveelt dan ook aan dat opleidingen vaker gebruik gaan maken van een taaltoets. Eenvijfde van de wo-opleidingen geeft aan dat de studieresultaten van allochtonen soms negatief worden beïnvloed door hun etnische achtergrond.
    Er wordt op de onderwijsinstellingen slechts op kleine schaal begeleidende activiteiten georganiseerd die speciaal gericht zijn op allochtonen. ‘Zo wordt er bijvoorbeeld bij slechts eentiende van de hbo-opleidingen ouderejaars studenten ingezet voor individuele begeleiding aan beginnende studenten uit dezelfde etnische groep. Op de universiteiten gebeurt dit helemaal niet,’ aldus de inspectie.
    De inspectie beveelt dan ook aan dat er extra maatregelen worden genomen door het hbo en wo om de werving en het studiesucces van allochtonen te verbeteren.

Red.:   Zelfs de neutraal klinkende titel is al een botte propagandaleugen: er is in principe voor allochtonen evenveel aandacht als voor alle andere studenten. Waar die stuk over gaat is over de extra aandacht die gevraagd wordt voor en door allochtonen studenten. Wat twee mogelijkheden laat: allochtonen studenten zijn ongelijkwaardig, oftewel minderwaardig, en zielig, of ze zijn gelijkwaardig, en dan is deze extra aandacht racisme, en discriminatie van autochtone studenten, die daardoor minder aandacht krijgen, want onderwijstijd is een zero-sum verdeling: er is een vaste hoeveelheid, en wat er bij de één bijkomt, gaat er bij een ander af.
    Maar ook liegen voor allochtonen is geen enkle punt:
 

Uit: De Volkskrant, 07-03-2008, door Maud Effting

BNN manipuleert boerka-test

Fotobijschrift: De échte beelden van de boerka-test van BNN.

BNN’s themakanaal 101.tv heeft een filmpje gemanipuleerd waarin een ‘boerka-test’ werd gehouden. In het filmpje laat een meisje in boerka op straat in Amsterdam een zak sinaasappels vallen om te zien hoe behulpzaam voorbijgangers zijn.
    Op het jongerenkanaal liepen mensen haar straal voorbij. In werkelijkheid droeg de regisseur de voorbijgangers tijdens het filmen echter op om door te lopen. Hij riep dingen als: ‘Doorlopen alstublieft, opnamen, sorry’. En: ‘Mensen, laat maar’. Bovendien werd het meisje diverse malen geholpen door omstanders, maar die beelden werden niet uitgezonden.
    Het meisje – telefoniste bij BNN – liegt in beeld dat ze alleen wordt geholpen als ze normale kleren aan heeft. ‘Ik ben zelf niet tegen de boerka. Mijn familie draagt ze ook. Mijn god, wat een verschil. Ik laat dingen vallen en iedereen loopt maar door.’   ...

Red.:   Prachtig materiaal, dat op twee plaatsen gebruikt kan worden: ten eerste hier als voorbeeld van allochtonen-knuffelen in de media, ten tweede als illustratie van de stelling dat de allochtone roep van "Discriminatie!" grotendeels onterecht is - voor het geval van sollicitatie was dit al bewezen, maar ook meer in het algemeen lijkt het dus onjuist te zijn.
    Overigens valt uit het verhaal op te maken dat het meisje zelf ook van allochtone afkomst is. Die dus meewerkt aan dit  "Discriminatie!"-bedrog - net als kennelijk een groot deel van de allochtonen.

Uit: VARA TV Magazine, nr. 9-2008, door Floor Milikowski

Bewust allochtoon

Heeft de blanke theaterwereld baat bij positieve discriminatie van allochtone acteurs?

Witte leerlingen zeggen weleens: als je op ITS DNA wilt komen moet je drie keer zo goed zijn als een leerling met een andere culturele achtergrond. En dat is ook zo.' Aan het woord is Aram Adriaanse, voormalig artistiek directeur van toneelgezelschap De Nieuw Amsterdam. Erga Netz maakte de documentaire How to: be or not to be over de eenjarige multiculturele theateropleiding 'Internationale theaterscholing De Nieuw Amsterdam', ofwel ITS DNA. De opleiding werd in het leven geroepen in een poging de blanke theaterwereld iets meer kleur te geven.
    Hierbij is het uitgangspunt dat het voor bijvoorbeeld Marokkaanse, Turkse of Surinaamse kinderen veel moeilijker is om de weg naar het theater te vinden dan voor hun oer-Hollandse leeftijdgenoten. Door bewust allochtone jongeren te scouten en ze een goede opleiding mee te geven wordt die weg iets beter begaanbaar. Een jaar ITS DNA levert de leerlingen niet alleen de broodnodige podiumervaring op, maar ook toegang tot de audities van de grote HBO toneelscholen. Het grote succesvoorbeeld is Mimoun Oaissa, die begon bij ITS DNA, werd aangenomen bij de Toneelacademie Maastricht en vervolgens hoogtijdagen beleefde bij Toneelgroep Amsterdam en met de films Shouf shouf habibi! en Het schnitzelparadijs.
    Leo Swinkels, directeur van de Toneelacademie Maastricht, is dan ook zeer te spreken over het werk van ITS DNA: 'Wij en het publiek plukken de vruchten van het goede werk van ITS DNA. Ze zijn heel goed in scouting en stomen hun leerlingen in een jaar bijzonder goed klaar voor een volgende stap.' Van kritiek op het beleid van positieve discriminatie wil hij niets weten: 'Daar krijgen ze juist subsidie voor. Zelf zouden wij nooit onze kwaliteitseisen aanpassen aan de achtergrond van een student. Maar omdat ITS DNA het wel doet krijgen wij vanuit Amsterdam allochtone leerlingen op auditie die inmiddels voldoen aan de hoge eisen die we aan iedereen stellen. En zo hebben ook wij inmiddels een behoorlijk divers leerlingenbestand.'    ...
    In reactie op de kritiek en de zorgen van Leerdam komt er goed nieuws uit Maastricht, waar Swinkels een recent succesverhaal uit de doeken doet: 'Er stroomt nu een jongen van onze opleiding door naar het Nationale Toneel, waar hij een rol krijgt in Romeo en Julia. Dus ook bij ons is er in stukken van Shakespeare plek voor allochtone acteurs.'

Red.:   Het kan nauwelijks duidelijker. De achterstand van allochtonen op de toneelopleidingen en dergelijke heeft een heel natuurlijke en vanzelfsprekende oorzaak: ze hebben een grote en voor dit soort beroepen dodelijke taalachterstand. Zo'n natuurlijke achterstand kan natuurlijk alleen door onnatuurlijke maatregelen worden bestreden -  en die onnatuurlijke maatregel staat hier letterlijk uitgeschreven: keiharde discriminatie. Keihard racisme. Want het gaat niet om vaardigheden, maar om kleur. Om etnie. Het is niet: "We hebben meer goede acteurs nodig", maar "We hebben meer goede gekleurde acteurs nodig".
    Tussen twee haakjes: de kritiek van John Leerdam lijkt opmerkelijk - voor een blanke. Want blanken mogen geen kritiek hebben op bevoordeling van allochtonen. Helaas, pindakaas: John Leerdam is een creoolse Surinamer - en die hebben ook hun buik vol van de bevoordeling van Marokkanen en Turken, gebaseerd op wangedrag en een grote mond.
    Dat verhaal over hun achterstand wat betreft het netwerk en dergelijke is natuurlijk alleen een doekje voor het bloeden. Minstens tweederde van de autochtone bevolking heeft dezelfde achterstand, omdat ze ook niet uit de cultuur-intellectuele kringen komen. het voorbeeld van het Maastrichtse succesverhaal is een gotspe: als men dezelfde hoeveelheid inspanning in de autochtone achterstandsgroep was gestopt, waren er waarschijnlijk al veel meer succesverhalen geweest.
    De term "allochtonen knuffelen" is een stevige understatement van dit gebeuren.
    Maar het lijkt altijd nog erger te kunnen:

Uit: De Volkskrant, 05-04-2008, door Carlijne Vos

Interview | Medisch antropologe Annemiek Richters wil dat arts kijkt naar etnische herkomst

Andere kleur, andere zorg

Patiënten met een andere culturele achtergrond kunnen stuklopen op de Nederlandse gezondheidszorg. Wat daaraan te doen?

Fotobijschrift: Annemiek Richters: ‘Uiteindelijk gaat het om gelijke toegang tot de zorg
                      voor iedereen.’

Waarom is de moedersterfte onder Congolese vrouwen in Nederland veel hoger dan bij andere etnische groepen? Hoe maak je islamitische ouders duidelijk dat hun kind niet bezeten is door de mythische djinn, maar lijdt aan een psychische stoornis die kan worden behandeld? Hoe overtuig je ‘te bescheiden’ vluchtelingenvrouwen ervan eerder aan te kloppen bij de dokter?
    ‘Mensen met verschillende sociale en culturele achtergronden kunnen een ziekte op een verschillende wijze beleven en dat leidt tot verschillen in de manier waarop ze medische hulp vragen en beleven’, zegt medisch antropoloog Annemiek Richters (63), hoogleraar cultuur, gezondheid en ziekte in het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC). ‘De een voelt zich niet serieus genomen of zelfs gediscrimineerd en komt niet meer terug in het betreffende ziekenhuis, de ander – bijvoorbeeld een vluchteling die seksueel misbruikt is – is geneigd zichzelf uit schaamte medische zorg te ontzeggen. Uiteindelijk gaat het om gelijke toegang tot de zorg voor iedereen.’
    Om dat te bewerkstelligen moet in de artsenopleidingen meer aandacht worden besteed aan de culturele achtergrond van patiënten. Een ‘cultureel interview’ zou volgens Richters een verplicht onderdeel moeten worden van de anamnese. ‘Artsen moeten leren om door te vragen als het nodig is. ...
    De toenemende diversiteit van de bevolking maakt medische antropologie des te relevanter, vindt Richters. ‘Toch moet je oppassen om niet alle verschillen cultureel in te kleuren.’ De grootste gezondheidsverschillen zijn te verklaren uit sociaal-economische factoren. Cultuurverschillen moeten niet gebagatelliseerd worden, maar ze moeten ook niet worden uitvergroot.’
    Richters wijst op het onlangs verschenen rapport van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) waarin een verband werd gelegd tussen het grote aantal familiehuwelijken onder Turken en Marokkanen en de grotere kans op erfelijke aandoeningen. ‘Dat verband is uiterst gering. De reactie uit de samenleving op het rapport maakt duidelijk hoe voorzichtig je moet zijn. Sommige politici gaan meteen aan de haal met dergelijke conclusies door te pleiten voor een verbod op familiehuwelijken.’
    Hetzelfde geldt voor de commotie rondom moslimvrouwen wier man een vrouwelijke gynaecoloog eist. ‘In de praktijk gebeurt het zelden dat er in zo'n situatie geen oplossing wordt gevonden’, zegt Richters. ‘Het hangt ook af van de souplesse aan de andere kant. De ene arts is gevoeliger voor de wens van zijn patiënt dan de ander. Je moet het niet meer problematiseren dan nodig is. Dat laat onverlet dat artsen in hun praktijk allerlei dilemma's en onbegrepen klachten tegenkomen die aangeven dat aandacht voor culturele diversiteit gewenst is.’   ...
    De diversiteit doet zich volgens studenten van Richters vooral voor in de verloskundige praktijk. ‘Uit onderzoek blijkt dat sommige migrantenvrouwen lijden aan het zogeheten schoonmoedersyndroom. De voortdurende bemoeienis van schoonmoeder en familie in een vaak kleine behuizing geeft veel stress, hetgeen zich uit in chronisch lichamelijke klachten. Dat kan ertoe leiden dat deze vrouwen de signalen van ernstige zwangerschapsproblemen niet tijdig opmerken. In de verloskundige praktijk zou je daar attent op moeten zijn.’
    De achtergrond bepaalt ook de zorgvraag, vertelt Richters. ‘Turkse vrouwen geven bijvoorbeeld de voorkeur aan een ziekenhuisbevalling vanwege diezelfde thuissituatie. Een ziekenhuisbevalling associëren zij met veilig.’
   ... Momenteel is Richters betrokken bij onderzoek naar sociale en psychische problematiek in Rwanda, en het effect van sociotherapie. ‘In Rwanda hebben we daarmee goede resultaten bereikt. Door de oorlog hebben mensen vertrouwen, respect en waardigheid verloren. Ze wantrouwen elkaar, en ze verwaarlozen zichzelf en hun kinderen. Door een kortdurende groepstherapie keert hun vitaliteit terug en komt van het een het ander. Men gaat weer samen werken op het land en spant zich in voor de gemeenschap.’
    De problemen met migrantenjongeren in probleemwijken lenen zich volgens Richters goed voor deze aanpak. ‘Ook voor deze jongens geldt dat ze het vertrouwen in hun omgeving kwijt zijn en een negatief zelfbeeld hebben. Door sociotherapie ontstaat een andere groepsdynamiek waardoor ze een andere houding ten opzichte van hun omgeving kunnen aannemen.’

Red.:   Dit is allochtonen knuffelen van de meest weerzinwekkende soort. eerst wordt het verschil in etnie opgeroepen als argumenten voor allerlei extra aandacht en zorg, maar als de oorzaak van bestaande problemen tot cultuur of etnie herleidt kunnen worden en er gedragsveranderingen aan vast lijkt te zitten, zoals bij inteelt en islamitische, halal, of sharia behandelingswijzen, dan onderdrijven we de verschillen en is er niets aan de hand.
   En om de verschrikkelijke foute houding nog eens te onderstrepen, wordt de de behandeling van Rwandese sociale problematiek door middel van zieltjes-masseren aanbevolen voor migrantenhooligans in achterstandswijken, die een minderwaardigheidscomplex toegedicht wordt, terwijl iedereen op televisie kan waarnemen dat het precies andersom is: ze hebben een ego opgeblazen tot werklijk gigantische proporties, en behandelen iedereen die blank is met de grootst mogelijke minachting. Een misverstand dat al beschreven is voor misdadigers , en ongetwijfeld ook voor dit soort jonge hooligans geldt .

De Volkskrant, 23-04-2008, ANP.

'Stop met betaald dienstplichtverlof

Minister Ter Horst van Binnenlandse Zaken vindt dat politieagenten met een dubbele nationaliteit geen betaald verlof moeten krijgen voor het vervullen van de dienstplicht in hun vaderland. Ter Horst zei dat dinsdag in de Tweede Kamer.
     Zij gaat in het kabinet overleggen over afschaffing van de verlofregeling, omdat andere bewindslieden wel voorstander zijn van betaald verlof voor dienstplicht.
     De regeling heeft voornamelijk betrekking op Nederlanders die ook een Turks paspoort hebben. Zij moeten in Turkije een dienstplicht vervullen. Die kan gedeeltelijk worden afgekocht, waarna een dienstperiode van drie weken resteert. Niet alleen agenten, maar bijvoorbeeld ook militairen, kunnen daarvoor betaald verlof krijgen.

Red.:   Dit behoort tot de ultieme dwaasheden: Nederland betaald om mensen in buitenland de dienstplicht te laten vervullen - en dan ook nog gezagsdragers.

Uit: De Volkskrant, 22-04-2008, hoofdredactioneel commentaar

Pas op met avondklok

De gemeente Utrecht stelt een ‘avondklok’ voor kinderen in. Kinderen onder de 12 die ’s avonds laat nog straat rondzwalken worden door de politie thuis gebracht. Een prima idee, vindt minister Hirsch Ballin van Justitie, die er landelijk beleid van wil maken.
    Het is een goede zaak dat vroegtijdig wordt ingegrepen als kinderen dreigen te ontsporen. Dat is bijvoorbeeld het geval als jonge kinderen rondhangen met oudere kinderen die zich schuldig maken aan criminaliteit en asociaal gedrag.
    Het is wel te hopen dat de gemeente Utrecht deze maatregel met enig beleid zal uitvoeren.  ...

Red.:   Het wordt door de Volkskrant zorgvuldig vermeden ("Want anders stigmatiseer je"), maar dit gaat uitsluitend over allochtonen, Marokkaanse, kinderen in wijken als Kanaleneiland. En daar moet je mee oppassen, hoor ... Die kan je echt niet te streng aanpakken, want dan beschadig je de kwetsbare kinderzieltjes. Je zou er bijna bij zetten: "Pas op, breekbaar!"
    Allochtonenknuffelen van het zuiverste water.
 

Uit: De Volkskrant, 07-03-2008, door Bart Jungmann

Eetdates breekijzer voor interculturele peuters

De Nutsschool M.M. Boldingh staat in Den Haag op een kruispunt van rangen, standen en culturen. Op het schoolplein zag Karin Klaassen het elke dag met leedwezen aan: zo’n kruispunt waar niet werd gekruist.
    Klaassen, moeder van peuter Jim, is van het type dat het er niet bij laat zitten. Ze bedacht het project ‘Kijk bij elkaar in de keuken’ in de hoop dat autochtonië en allochtonië, inclusief alle expats, elkaar voortaan wel weten te vinden.   ...
    Klaassen komt zelf uit het welgesteldere deel van Den Haag en koos bewust voor een school waar haar jongens verder konden kijken dan hun wijk groot was. Zo is deze zwarte school vanaf de onderste klassen langzaam aan het verkleuren. Maar van de gehoopte integratie is geen sprake. Ook de kinderen draaien buiten schooltijd toch in hun eigen kringetje rond.
    Met haar eetproject doet Karin Klaassen een aanval op de laatste barrières. ‘Iedereen weet wat een Turkse pizza is, maar hoeveel mensen kennen een Turk?’   ...

Red.:   En zoals altijd is dit project georganiseerd vanuit de autochtone kant. Kennelijk de enige kant die iets aan integratie wil doen. De kant die de allochtonen knuffelt.

Van: www.nrc.nl, 04-05-2008, ANP

'Meer aandacht voor rol allochtonen bij bevrijding'

Staatssecretaris Jet Bussemaker (VWS) wil dat er meer aandacht komt voor de rol die allochtonen hebben gespeeld bij de bevrijding van Nederland en Europa in de Tweede Wereldoorlog.
    Ze zei dat zondag in een interview met de Nederlandse Moslim Omroep.
    In de strijd tegen de Nazi-Duitsland waren niet alleen de geallieerden actief, maar ook mensen uit bijvoorbeeld Marokko en de Antillen. Volgens Bussemaker is dat veel te weinig bekend.
    Ze wil dat Pabo-studenten les krijgen over de betekenis die deze allochtonen hebben gehad in de oorlog, zodat ze hun kennis later aan hun leerlingen kunnen doorgeven.

Red.:   Uitstekend. maar dan ook op school aandacht voor de overlast, criminaliteit, en culturele gewoontes als incest, eerwraak, enzovoort.
   Natuurlijk zijn er mensen uit nog heel veel meer landen en gebieden actief geweest. het specifiek vermelden van al die landen en gebieden is ondoenlijk. Het apart vermelden van allochtonen, bedoeld wordt natuurlijk Turken en Marokkanen, is dan ook je reinste cultuur- bepaald knuffelen. En dus ook racisme.
 

Uit: De Volkskrant, 18-01-2008, van een verslaggeefster

Kamer wil coulance voor 65-plussers in bijstand

Staatssecretaris Aboutaleb (Sociale Zaken) zoekt naar mogelijkheden om minder streng om te gaan met de eisen van de aanvullende bijstand. Zo krijgen 65-plussers met een AOW-gat, veelal migranten, wellicht een aanvullende inkomensregeling waarbij minder streng wordt gelet op eigen vermogen, verdiensten uit vrijwilligerswerk of andere inkomsten. De staatssecretaris komt nog voor de zomer met een notitie hierover.    ...
    ... Nu nog verliest een AOW’er zijn aanvullende bijstand als het eigen vermogen 5.300 euro overschrijdt, hij een huis bezit van meer dan 44 duizend euro, er meer dan 18,05 euro per maand aan pensioen binnenkomt of 60 euro uit vrijwilligerswerk. Een Kamermeerderheid vindt bovendien dat ook deze AOW’ers 26 weken per jaar naar het buitenland mogen zonder hun uitkering te verliezen. Aboutaleb aarzelt over dit laatste punt. ‘Als je arm bent, kun je niet een half jaar op vakantie.’   ...

Red.:   Of een half jaar terug naar je geboorteland, want dit betreft 'veelal migranten' - waarmee ook de Nederlandse uitkering Nederland verlaat. Weer allochtonen knuffelen te nadel van nederland

Uit: De Volkskrant, 17-05-2008, van verslaggeefster Marjolein den Dekker

Allochtoon houdt het in rijksdienst niet lang uit

Voornaamste vertrekreden is ontevredenheid, blijkt uit onderzoek universiteit.| Psycholoog bepleit 'openheid voor diversiteit'.

Allochtonen die een baan bij de rijksoverheid hebben gevonden, zijn vaak alweer in korte tijd vrijwillig vertrokken. Dat concludeert organisatiepsycholoog Joep Hofhuis (27) in een onderzoek voor het instituut voor integratie en Sociale Weerbaarheid aan de Rijksuniversiteit Groningen.   ...
    De ontevredenheid van allochtonen heeft vooral te maken met de sociale omgeving. 'De omgang met collega's en leidinggevenden leidt nogal eens tot miscommunicatie of conflicten als gevolg van cultuurverschillen', zegt Hofhuis. 'Hierdoor voelt de allochtone ambtenaar zich minder gesteund en mist hij wederzijds begrip.' Dat gevoel valt volgens Hofhuis te verklarèn door het organisatieklimaat bij de overheid. De onderzoeker pleit voor meer 'openheid voor diversiteit'.
     Hofhuis: 'Mensen moeten zichzelf kunnen zijn in hun werk en hun cultuur kunnen uitdragen - ook al is die cultuur misschien afwijkend.'

Red.:   Er zijn  twee culturen: de autochtone en de allochtone. En er zijn kennelijk verschillen. De vraag: wie moet zich aanpassen? De argumenten om allochtonen te laten aanpassen: ten eerste: ze zijn vrijwillige immigranten. Ten tweede: vergelijk de rijksdienst-culturen in hun allochtone thuislanden en de rijksdienst-cultuur in Nederland - die valt volkomen ten gunste uit van de autochtone (de allochtone: corrupt, inefficiënt).
    De andere kant: redenen voor de autochtonen om zich aan te passen: geen.
    Objectieve uitkomst van de vraag: de allochtonen moeten zich aanpassen. De conclusie van de onderzoeker: puur allochtonenknuffelen.
    Volgende zaak:
 

De Volkskrant, 14-08-2008.

Red.:    Naast het allochtonenknuffelen, worden hier ter dekking ook nog aan paar pure leugens verkondigd: ten eerste is het zo dat de faculteit de allochtone student assisteert en niet andersom, en ten tweede is dit natuurlijk wel keiharde positieve discriminatie, aangezien zo'n traject altijd moeite kost van begeleiders, dus arbeidstijd, dus geld. En als het niet komt van een apart budget, gaat het dus ten koste van andere, algemene, zaken.
    Hele verzamelingen clubs zijn er om het knuffelen te begeleiden:
 

Uit: HP/De Tijd, 08-02-2008.

Amsterdam draait door
...
Jongeren

Nergens is de Amsterdamse incompetentie zo pijnlijk te zien als in het jeugdbeleid. ...
    ... Zo is vorig jaar ook de Subsidieverordening Integratie en Participatie doorgelicht. Via deze SIP krijgen zo'n zeventig allochtone organisaties subsidies. De eerste zin van de conclusie is een juweeltje: "De invoering van de SIP heeft een positieve uitwerking gehad op de subsidieverlening voor activiteiten en daarmee op de integratie van Amsterdammers:' Vrij vertaald: de subsidieregeling is een succes want er is veel subsidie uitgedeeld.
    Maar er zijn ook kanttekeningen: "Onbedoeld effect van de SIP is dat organisaties hun jaarlijkse activiteitenplan naar de SIP toe schrijven om zoveel mogelijk subsidie voor huisvestings- en organisatiekosten te kunnen krijgen. Dit maakt de organisaties afhankelijk van de overheid en gaat ten koste van de creativiteit van de (allochtone) vrijwilligersorganisaties:' En dan, helemaal weggemoffeld achter in het rapport: "Dit is het tegenovergestelde van wat de SIP beoogde."   ...

Red.:   Nog een knuffelinstituut dat niet blijkt te werken:

Uit: De Volkskrant, 03-02-2009, van verslaggever Harmen Bockma

Stichting die met kunst dialoog tussen bevolkingsgroepen moest bevorderen, kampt met financieel tekort

Kosmopolis zit diep in de problemen

Zakelijk directeur opgestapt, creatief directeur zat ziek thuis | Afgelopen maanden nauwelijks meer activiteiten.

Kosmopolis, de stichting die via kunst en cultuur de verschillende bevolkingsgroepen in Nederland nader tot elkaar had moeten brengen, verkeert in grote problemen. Er is een tekort van 300 duizend euro, de zakelijk directeur is vertrokken en de creatief directeur zat enige tijd overspannen thuis. Met de ministeries van OCW en Buitenlandse Zaken wordt overlegd over de toekomst van de stichting, die mogelijk zelfs wordt opgeheven.
    Kosmopolis is het geesteskind van oud-staatssecretaris van Cultuur Medy van der Laan (D66). Ze bedacht het plan voor de multiculturele stichting tijdens haar staatssecretariaat (2003-2006). Van der Laans idee was dat via muziek, literatuur, debatten, poëzie en films de integratie kan worden bevorderd. Dat was volgens haar des te meer nodig na de aanslagen van 11 september en de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh.   ...
    Kosmopolis kreeg bij de oprichting 5 miljoen euro subsidie van OCW en Buitenlandse Zaken, voor de duur van twee jaar. Daar bovenop kwam nog geld van de drie deelnemende steden. Van begin af aan bestond er scepsis over Kosmopolis, omdat het geen duidelijke plannen kon voorleggen.   ...
    De zakelijk directeur vertrok vorig jaar, waarna een interim-manager werd aangesteld. Creatief directeur Rachida Azough was overspannen is de laatste tijd weinig op kantoor geweest. Voorzitter Medy van der Laan voert bij het ministerie van OCW veelvuldig overleg over de toekomst van de stichting. Ze wil geen commentaar geven.
    De Amsterdamse vestiging van Kosmopolis is er wegens meningsverschillen tussen de ministeries en de gemeente nooit gekomen. Amsterdam had er al 400 duizend euro aan uitgegeven, toen het plan in december 2007 definitief mislukte. De gemeente wilde het geld van het Rijk samen met eigen geld gebruiken voor het oprichten van een ‘huis van de islam’ onder de naam Marhaba (Arabisch voor ‘welkom’). Maar de Tweede Kamer keerde zich tegen het islamitische karakter van Kosmopolis.

Red.:   Hieruit stijgt een grote hoeveelheid stank op. Dat zelfs de Tweede Kamer hier kritisch over is en wijst op 'islamitische karakter' toont aan dat het heel ernstig moet zijn. Het is het natuurlijke gevolg van allochtonen-knuffelen.

Uit: Volkskrant website, Opinie, 08-02-2009, door Renée Braams

Zwemdiploma halen? Amsterdam betaalt

Nederland is nog steeds een verzorgingsstaat, waar nieuwkomers van alles gratis krijgen.

Als ik op mijn school rondkijk, is Nederland nog steeds een verzorgingsstaat waar nieuwkomers van alles krijgen zonder dat er iets van ze wordt terugverwacht. Ik weet werkelijk niet wat ik hiervan moet vinden: is het luimakend gepamper, of juist het toppunt van beschaving?
    Voorbeeld een. De gemeente Amsterdam betaalt voor ieder basisschoolkind een halfjaar schoolzwemles. Maar, aangezien de ouders op mijn school, grotendeels van allochtone komaf, het bekende anderhalf-jaar-lang-twee-keer-per-week-heen-en-weer-fietsen-naar-het-zwembad niet tot de opvoedingstaken vinden behoren, betaalt de gemeente voor hun kinderen desnoods twee jaar lang de schoolzwemles, inclusief gehuurde bus heen en terug naar het zwembad.   ...
    Voorbeeld twee. Moeders die niet of nauwelijks Nederlands spreken, krijgen van de gemeente Amsterdam, op de school van hun kind, gratis Nederlandse les. Ik zie ze altijd zitten op woensdagochtend in het tussenlokaal en het ziet er oergezellig uit. Ik gun het ze van harte maar toch vind ik het een verkeerd signaal dat deze lessen niets kosten.
    Ik weet het, als je een financiële bijdrage vraagt, vormt dat een drempel, en zal een aantal moeders niet meedoen. En dat benadeelt hun kinderen. We willen immers dat de moeders Nederlands leren opdat ze hun kind kunnen helpen met schoolwerk, en opdat ze tijdens het oudergesprek begrijpen waarover het gaat, en weten wat zij kunnen bijdragen aan schoolsucces voor hun kind.   ...
    ... Amsterdam rukt bussen aan en Amsterdamse juffen staan geduldig langs de badrand tot ook Habib en Chimena hun diploma hebben. Ik vind het het toppunt van beschaving, en tegelijk vind ik het helemaal niets.

Uit: De Volkskrant, 20-02-2009, door Anja Sligter

De methode-Saïd

Met zijn zaalvoetbalproject Futsal Chabbab houdt Saïd Achouitar steeds meer Nijmeegse jongeren van de straat. ‘Ik ben een natuurtalent.’

Tussentitel: ‘Ik kom van de straat, ik spreek hun taal, ik weet wat ze nodig hebben’

‘Hoe gaat het in de wijk?’ Saïd Achouitar (27) zit op een zondagmiddag in sporthal de Meijhorst in Nijmegen op de grond. Om hem heen heeft hij zestien donkere jongens verzameld die graag in de zaal willen voetballen. Maar voor ze het veld op mogen, zijn er een paar horden te nemen. Ze moeten zich op school, thuis en in de wijk vlekkeloos gedragen. Achouitar controleert dat.   ...
    Saïd Achouitar, een Marokkaan, is Nijmegenaar van het jaar 2008 geworden. Hij werd begin januari gekozen uit drie genomineerden. En dat in een tijd dat burgemeester Thom de Graaf de Marokkanen de meeste schuld gaf van de overlast in winkelcentrum de Meijhorst. Maar Achouitar ziet het niet als goedmakertje. ‘De meeste stemmen gingen gewoon naar mij.’   ...

Red.:   Een allochtoon die een voetbalclubje organiseert - dat is meteen een prijs waard ...
    Nog een voorbeeld van hoe niet-gediscrimineerd allochtonen worden:


Uit: Volkskrant.nl, 20-09-2007, ANP

Moslims blij verrast over busjes op autovrije dag

Het initiatief van het Amsterdamse stadsdeel Bos en Lommer om zondag tijdens de autovrije dag busjes in te zetten om mensen de stad in te brengen, leidt tot positief verraste reacties. Het gratis vervoer is ingezet om vooral moslims op de dag van het Suikerfeest naar hun familie te brengen. Volgens een woordvoerder van het stadsdeel zijn de mensen blij dat ze niet met hun grote schalen eten de tram in hoeven.
    Vrijwel het hele gebied binnen de ringweg A10 is zondag verboden gebied voor automobilisten. Stadsdeel Bos en Lommer vond dit niet kunnen op een islamitische feestdag en kwam daarom met de zes busjes op de proppen. ...

Red.:   Op het terrein van de sport vindt eindeloos veel allochtonenknuffelen plaats - zelf organiseren ze weinig tot niets:
 

Uit: De Volkskrant, 08-12-2008, van medewerker Peter Bruin

Allochtone kinderen leren hoe leuk sport is

Jongeren in achterstandswijken van Delft razend enthousiast over de clinics van de basketbalclub DAS in de stad.

Elke keer als Paul Eilbracht langs basisschool De Horizon in Delft rijdt, hoort hij de kinderen gillen: ‘Mister Paul, mogen we weer?’ In het begin was het even aftasten, maar tegenwoordig kijken allochtone jongeren uit de Delftse achterstandswijken met groot enthousiasme uit naar de clinics die speciaal voor hen door de basketbalclub DAS worden georganiseerd.
    Voor deze maatschappelijk gezien kwetsbare categorie betekent basketbal veel meer dan louter het beoefenen van een sport. Het is ook leren hoe je in een team met elkaar omgaat, hoe je elkaar als mens accepteert. De filosofie van hoofdsponsor Woonbron wordt door Eilbracht en de overige vrijwilligers van DAS ’s winters in zalen en ’s zomers buiten op veldjes in praktijk gebracht.
    ‘Wij sponsoren niet om onze naamsbekendheid te vergroten’, zegt Karin Schrederhof, directeur van de woningbouwcorporatie Woonbron in Delft. ‘De enige voorwaarde die wij aan DAS stellen, is kinderen in achterstandswijken te laten zien hoe leuk het is aan sport te doen en ze aan te sporen lid te worden van een sportvereniging.
    ‘Op die manier geven we een impuls aan mensen in wijken met een lagere sociaal economische status. ...
    De kinderen, meestal afkomstig uit Turkije, Marokko en andere Afrikaanse landen, ...
    Contact met ouders is er niet veel. ...

Red.:   En ook op school. Een enkel voorbeeld uit talloze:

Uit: De Volkskrant,  08-10-2009, door Aimée Kiene

Meekijken op het zwartste gymnasium van Nederland

Programma? De Nieuwe Elite, Holland Doc, NPS. Vanavond, 22.50 uur, Nederland 2.

De nieuwe elite? Regisseur en NOVA-verslaggever Mirjam Bartelsman volgt samen met cameravrouw Meral Uslu een schooljaar van zes leerlingen op het Erasmiaans Gymnasium in Rotterdam. Want, ‘de gymnasiumleerlingen van nu vormen de elite van straks’, aldus de NPS.

Waarom gingen ze naar dit gymnasium? Op het ‘Erasmiaans’ heeft ruim 20 procent van de leerlingen een niet-westerse achtergrond. Dat is uitzonderlijk voor een categoraal gymnasium. De makers spreken van ‘het zwartste gymnasium van Nederland.’

Hoe gaan ze daar op die school mee mee om? In één van de eerste scènes heeft de jaarleider van het eerste jaar een uitvoerig gesprek met aanstaande brugklassers Abderrahim en Yasemine, respectievelijk van Marokkaanse en Turkse afkomst. Hij legt het zo uit: ‘In de Erasmiaanse cultuur maakt het niet uit of je een kleurtje hebt, waar je ouders vandaan komen en of je wel of geen hoofddoek draagt. Je moet gewoon één van hun willen zijn.’

Dat klinkt nobel. Ja. De docenten en mentoren zijn erg betrokken. Ze steken veel energie in hun leerlingen. Yasemin en Abderrahim krijgen extra bijles om hun achterstand bij spelling en begrijpend lezen weg te werken. Hun ouders wordt op het hart gedrukt thuis vooral Nederlands te spreken. ...

Slagen alle allochtone leerlingen op de school? Sommigen wel, sommigen niet. ...

Red.:   Geen getallen. Wat geen gunstige uitslag doet vermoeden.
    Uit stukjes van de documentaire kan je ook goed zien wat de allochtonen terug doen uit dankbaarheid: hoofddoeken en andere culturele totems alom.
    Weer een bericht uit het Leidse:

Uit: Leids universiteitsblad Mare, 07-02-2008, door Thomas Blondaeu

Sociale wetenschappen wil allochtoon talent stimuleren

‘De groep die niet genoemd mag’

De Faculteit Sociale Wetenschappen wil de diversiteit aan studenten vergroten. Daarvoor gaan ze de expertise binnen eigen faculteitsmuren aanspreken. Nu alleen nog een heldere manier van praten vinden.

Want tijdens de presentatie aan de faculteitsraad afgelopen donderdag kon Janita Ravensloot niet genoeg benadrukken dat het niet specifiek om niet-westerse allochtonen gaat. Ravensloot fungeert als contactpersoon voor dit project, genaamd Steunpunt Diversiteit. Deze opmerking werkte in eerste instantie bevreemdend omdat bij de vergaderstukken een voorstel was toegevoegd waarin de activiteiten van dit steunpunt werden beschreven.
    Daarin stond te lezen dat een inventarisatie moest gemaakt worden van studievertragende factoren bij niet-westerse allochtone studenten, in het bijzonder in de eerste twee jaar van de bacheloropleiding. Op basis van die inventarisatie kan dan een beleid ontwikkeld worden om die vertraging tegen te gaan. ...
    Ravensloot zei dat dit stuk geïnterpreteerd moet worden als de tekst voor een subsidieaanvraag, eerder dan een beleidsstuk. Dit stelden enkele raadsleden gerust die het dubieus vonden om specifiek beleid op deze groep te gaan voeren. Beter is het de studievertraging in zijn algemeen aan te pakken en niet deze noodzakelijk terug te leiden tot de culturele achtergrond. ...
    Desondanks leidde het verschil tussen tekst en uitleg tot wat definitiegeharrewar. Opmerkingen over de belemmeringen van politiek-correct taalgebruik waren niet van de lucht. ‘De groep die niet genoemd mag worden’ zei raadslid van Joop van Holsteyn. ‘Flauw’, repliceerde Ravensloot.
    Mogelijke remedies tegen de studievertraging zijn cursussen voor medewerkers, verbreding van activiteiten van de studieverenigingen en onderwijskundige maatregelen. Het steunpunt zou ondergebracht worden bij de Studenten Loopbaanservice van de faculteit. ...
    Een commissie ter begeleiding zal worden voorgezeten door professor Rien van IJzendoorn. Deze Spinoza-winnaar verzorgt al jaren een honours class voor allochtone studenten.   ...

Red.:   Kortom: bevoordelen van allochtonen voor en achter. En ondertussen met veel meel in de mond proberen te doen of dit géén op culturele achterlijkheid gericht voorkeursbeleid voor minnder-geschikten is.
    Overigens: er zijn vanuit de Leidse universiteit al meerdere van dit soort berichten te melden. En je mag er zonder meer vanuit gaan dat Leiden geen uitzonderlijk geval is. De hele academische wereld is dus pro-allochtonen-discriminerend.
    En dan hebben we het nog niet over de pro-allochtonen onderzoeken die ze doen.
    Nog zo'n bericht van wat later:

Uit: Leidse Universiteit Nieuwsbrief, 01-12-2009.

Gezocht: allochtoon talent

De selectie voor de diverse awards voor allochtoon talent – uit te reiken in maart 2010 - is van start gegaan. Er is weer een award bijgekomen: de NOS Media Award. Ken je een talentvolle allochtone student? Attendeer deze op de awards. Ben je er zelf een? Meld je dan aan!

Tien jaar ECHO Award
Wat tien jaar geleden begon met de ECHO Award is inmiddels uitgegroeid tot een waar awardfestijn: andere organisaties hebben zich in de loop van de tijd aangesloten. Naast de ECHO Award zijn er de de Bèta/techniek Award, Teaching for Excellence Award en – nieuw - de NOS Media Award. Elke universiteit en hogeschool kan per award drie studenten voordragen. De aanmeldingen lopen via de faculteiten en het ICLON, een universitaire commissie selecteert vervolgens drie kandidaten per award die bij ECHO worden voorgedragen.

De Universiteit Leiden wordt steeds diverser

Hoge eisen
De eisen zijn niet gering: de studenten die ECHO zoekt onderscheiden zich door bovenmatige en grensverleggende prestaties en een actieve maatschappelijke betrokkenheid. Ze zijn door hun talent, sterke en intrinsieke motivatie, veerkracht en doorzettingsvermogen boven zichzelf uitgestegen. Studenten kunnen zichzelf of iemand anders aanmelden, en ook docenten worden van harte uitgenodigd talenten te spotten. Aanmelding gebeurt bij de studieadviseur of de mentor. Die zijn indien nodig behulpzaam bij het verkrijgen van de benodigde aanbevelingsbrief en invullen van het aanmeldingsformulier.

Vergroting kweekvijver
ECHO is een landelijk expertisecentrum dat ondersteuning biedt organisaties en bedrijven die werk willen maken van diversiteit. Ter vergroting van de kweekvijver van excellent allochtoon talent heeft ECHO de ECHO Foundation opgezet. Daaronder vallen het Ambassadeursnetwerk ECHO, de ECHO Foundation Beurzen en de ECHO Award(s).

Diversity en SABR zijn open, multiculturele studentenverenigingen. SABR richt zich specifiek op studenten met een islamitische achtergrond.

Awards
De ECHO Award
Deze Award wordt door ECHO ter stimulering uitgereikt aan twee niet-westerse allochtonen toptalenten uit het hoger onderwijs (één hbo- en één wo-student). Voor selectie voor de wo-Award komen studenten van alle faculteiten - uitgezonderd W&N - en het ICLON in aanmerking.

Bèta Techniek Award
Deze Award wordt door ECHO in samenwerking met het Platform Bèta Techniek uitgereikt aan de twee beste allochtone bètatechnische studenten (één hbo- en één wo-student). Met deze Award wil het Platform Bèta Techniek de aandacht vestigen op de noodzaak van meer excellerende, hoogopgeleide bètatechnici. De faculteit W&N kan hiervoor kandidaten aandragen.

Teaching for Excellence Award
Deze Award reikt ECHO uit in samenwerking met het ministerie van OCW aan een allochtoon toptalent van een pabo of lerarenopleiding. Hiermee wordt aandacht gevraagd voor het belang van meer allochtoon onderwijzend personeel. De lerarenopleidingen van het ICLON kan kandidaten aandragen.

NOS Media Award
Deze Award wordt in 2010 door ECHO in samenwerking met NOS Nieuws voor het eerst uitgereikt aan een talentvolle allochtone studenten uit het hbo of uit het wo met kwaliteiten voor het vak journalistiek. Het doel is om aankomend allochtoon talent te stimuleren bewust te kiezen voor het vak journalistiek. Alle faculteiten kunnen kandidaten aandragen, mits ze voldoen aan aanvullende criteria.
Bekijk voor de precieze en eventueel aanvullende criteria het aanmeldingsformulier.

De winnaars van de Awards krijgen een summercourse aan UCLA, the University of California Los Angeles, in de Verenigde Staten aangeboden. Daarnaast worden ze uitgenodigd om een ambassadeursfunctie te vervullen. ECHO organiseert voor de ambassadeurs netwerkbijeenkomsten, masterclasses em deelname aan debatten en denktanks.

Red.:   Nog een mooi illustratief voorbeeld:

Uit: De Volkskrant, 06-01-2010, door Charlotte Huisman

CDA Utrecht belieft geen veeltalig welkomstwoord

... Het Utrechtse CDA krijgt de linkse partijen over zich heen, nu het vraagtekens plaatst bij de grote letters die hangen boven zeven portieken aan de Trumanlaan in de ‘Vogelaarwijk’ Kanaleneiland. Ze vormen het woord ‘welkom’ in verschillende talen, waaronder Nederlands en Frans maar ook: Arabisch.
    CDA-fractievoorzitter Eiko Smid: ‘We proberen met zijn allen het belang van de Nederlandse taal voor integratie te benadrukken. En dan doet een woningcorporatie dit. De corporatie probeert schotelantennes van de gevels te halen, maar geeft nu elke flatingang een buitenlandse taal mee. Wat is het nut hiervan? Geschiedt de toewijzing van de woningen nu soms per taal? Waarom wordt niet gewoon de Nederlandse taal gebruikt?’   ...

Red.:   Het volgende is ook maar een voorbeeld voor talloze andere gevallen: allochtonenprijzen:

Uit: DePers.nl, 22-01-2010.

Abdelkader Benali wint E. du Perronprijs

Schrijver Abdelkader Benali heeft de E. de Perronprijs 2009 gewonnen. Dat hebben de gemeente Tilburg en de Universiteit van Tilburg vrijdag bekendgemaakt. Benali ontvangt woensdag de prijs uit handen van Tilburgse wethouder Marieke Moorman.
    De E. du Perronprijs wordt toegekend aan mensen en instellingen die door middel van een cultuuruiting in brede zin een bijdrage leveren aan het multiculturele Nederland. Benali ontvangt de prijs voor het boek De stem van mijn moeder. Volgens de jury toont Benali als exponent van de migrantenliteratuur aan, dat het stadium van 'migrantenroman' al lang gepasseerd is. De jury vindt dat Benali een stem geeft aan grenzeloze literatuur.  ...

Red.:   Als dat laatste waar is, hoeft Benali geen allochtonenprijs te krijgen.
   Die multiculturalisten kunnen maar niet kiezen tussen:  "Allochtonen zijn zielig" (en hebben allochtonenprijzen nodig) en "Allochtonen doen volwaardig mee" (en hebben geen allochtonenprijzen nodig).
    Vanwege deze nog maar een ander uit het archief gehaald:

Uit: De Volkskrant, 23-10-2009.

Mensen: Noraly Beyer

Journaliste en actrice Noraly Beyer ontvangt op 5 november de Cosmic Award uit handen van burgemeester Job Cohen. Ze krijgt de onderscheiding onder meer voor haar rol als pleitbezorger voor diversiteit in de Nederlandse media. De tweejaarlijkse Cosmic Award is bestemd voor kunstenaars van niet-Nederlandse afkomst die een uitzonderlijke bijdrage hebben geleverd aan de Nederlandse samenleving. ...

Red.:   In die media zijn de mensen van niet-Nederlandse afkomst inmiddels ruim oververtegenwoordigd .
   Het volgende is een aardige samenvatting van het allochtonenknuffelen die al een tijdje circuleert op het internet, in de vorm van een dialoog tussen een Marokkaanse moslim en "Nederland":

Uit: De Volkskrant, 17-02-2010, door Noël van Bemmel

Openluchtmuseum krijgt Turkenpension

Het Nederlands Openluchtmuseum in Arnhem herbouwt een Turkenpension uit de jaren zeventig van de vorige eeuw. In dergelijke krotwoningen woonde de eerste generatie Turkse gastarbeiders onder erbarmelijke omstandigheden. Ook hun persoonlijke verhalen worden verzameld.
    ‘In dit museum presenteren wij onze gezamenlijke cultuur’, zegt een woordvoerder. ‘En daar horen de Turkse immigranten zeker bij.’ In het Openluchtmuseum staat al een Molukse barak, een Indisch achtererf en binnenkort verrijst daar ook een Chinees restaurant, compleet met afhaalluik.    ...

Red.:   Ach, dat is nog wel een aardige ... Maar die rest ...
    Weer een landelijk knuffeloffensief:

Uit: De Volkskrant, 05-03-2010, door Aimée Kiene

De nuttige mentor van Abdel

Oud-journaliste Pauline Sinnema begeleidde een Marokkaanse jongen. Zonder hulp had hij het waarschijnlijk niet gered op het vmbo. Ze schreef een boek over haar avontuurlijk mentorschap. ‘Oh nee, wat krijgen we nu toch weer?’

‘Dit is het verslag van twee jaar vrijwilligerswerk, waarin ik me intensief bemoeid heb met een Marokkaans jongetje. Ik begon eraan omdat ik iets nuttigs wilde doen in ons multicultureel drama.’
    Oud-journaliste Pauline Sinnema (62) uit Amsterdam noemt zichzelf een ‘oude padvinder’ en een calvinist bovendien. Ze ging dan wel met de vut, een paar jaar geleden, en ging een hoop leuke dingen doen voor zichzelf (een volkstuin bestieren, opnieuw Spaans leren, piano spelen, koken voor vrienden).
    Maar haar drang om ‘iets nuttigs te doen voor de medemens’ maakte dat ze zich ook aanmeldde bij School’s Cool, een organisatie die mentoren koppelt aan kinderen uit de laatste klas van de basisschool van wie wordt gevreesd dat ze het niet zullen redden op het vmbo.  ...

Tussenstuk:
Eens in de week thuis bij pupil

In het boek Mijn vader slaat me niet beschrijft oud-journalist Pauline Sinnema haar vrijwilligerswerk als mentor van de twaalfjarige Abdel. Zij deed dat voor de organisatie School’s Cool. De mentoren van School’s Cool ondersteunen brugklassers, bij de overstap van de basisschool naar het voortgezet onderwijs.
    De mentoren gaan gedurende anderhalf jaar één keer per week op huisbezoek bij hun pupil. Ze zorgen dat er een plek is om huiswerk te maken, leren de pupil te plannen, denken mee over sport of hobby, proberen de ouders te betrekken bij het schoolwerk van hun kind.
    School’s Cool begon in 1997 met 20 mentoren en 23 kinderen op initiatief van de Stichting Welzijn Westerpark in Amsterdam. Inmiddels zijn er honderden mentoren en draait het project ook in Breda, Delft, Diemen, Gouda, Lelystad, Nijmegen, Purmerend, Utrecht en Velsen.

Red.:   De volgende bron stelt een systematisch knuffelbeleid voor, onder het motto: "Anders criminaliseren/radicaliseren ze":

Uit: De Volkskrant, 05-03-2010, ingezonden brief van Martin Kroon

Investeer wel in softe clubjes

Cultuur en sport zijn effectief tegen jeugdcriminaliteit. De PVV in Den Haag en Almere denkt veel geld voor veiligheid en meer blauw op straat te kunnen weghalen bij wat zij noemen ‘linkse hobby’s’ zoals culturele vorming, muziekscholen, buurtverenigingen en sportclubs.
    Volgens de PVV ligt de keuze tussen óf veiligheid óf cultuur en sport. ...
    Preventie bereik je juist met culturele instellingen en sportclubs. Jongens die in teamverband sporten – of individueel zoals bij kanoën of vechtsporten – hebben geen energie of agressie meer over voor potenrammen of rellen. Die leren samenwerken en verlies nemen en ervoor gaan. Jongeren die muziek beoefenen, behoren sowieso tot de minst criminele. Die vervelen zich niet te pletter op een hangplek. Subsidies voor ‘softe’ clubjes zijn dus de beste investering in criminaliteitspreventie.

Red.:    Grappig dat autochtone jongeren heel veel minderlast hebben van dit verschijnsel, dus kennelijk wel naar dit soort clubjes gaan. Dan is dus de volgende vraag: waarom gaan allochtone jongeren niet naar dat soort clubjes? Oh ja: omdat hun ouders sparen voor tripjes naar en investeringen in het land van herkomst.
    Gunst, we waren niet de enige die zo dachten:

Uit: De Volkskrant, 08-03-2010, ingezonden brief van Pieter Markus (Geldrop)

Reacties: Investeer wel in softe clubjes

De culturele en sportieve vorming van jongeren is primair een verantwoordelijkheid van de ouders. Waarom zou de overheid de kosten hiervan moeten dragen? Omdat ouders bijvoorbeeld hun geld liever aan andere zaken uitgeven?

Red.:    Een actie:

Uit: De Volkskrant, 11-05-2010, van verslaggeefster Anna van den Breemer

Niet eens met Wilders' haat tegen de islam? Polsbandje!

Tussentitel: 'We zijn hiermee begonnen uit een gevoel van schaamte'

...    ‘In de media is veel aandacht voor Wilders en zijn achterban’, zegt initiatiefnemer en student Spencer Heijnen. ‘Zo ontstaat een verkeerd beeld. Met de polsbandjes laten we zien dat we solidair zijn met de allochtone bevolking.’
    Op de vijf grote stations werden maandag vijfduizend siliconen polsbandjes uitgedeeld. Aanleiding voor de actie waren de gemeenteraadsverkiezingen. ‘We zijn hiermee begonnen uit een gevoel van schaamte. In de media leek het alsof alle Nederlanders tegen de moslims waren. Dat is hartstikke zorgelijk omdat dit tot een splitsing van de samenleving kan leiden’, aldus Heijnen.   ...
    Het is geen anti-Wilders campagne, benadrukt de initiatiefnemer. ‘We zijn niet tegen de persoon Wilders of zijn aanhangers. We willen alleen dat de andere kant ook de stem verheft.’ Voor de actie worden ook hyves en facebook massaal ingezet.

Red.:   Een echte"aksie" dus, vergezeld van de bekende emmers hypocrisie en leugens. Ten eerste: In de media was men vrijwel unaniem tegen Wilders, en niet tegen de islam. Dat onze aksie-student dit denkt, is omdat hij berichten over overlast en criminaliteit door allochtonen ziet als anti-islam. Die media-berichten zijn gewoon dat: berichten - meldingen van feiten. dat de feiten wijzen op kwalijke kanten van de cultuur van allochtonen, als dan niet van de islam, is niet de schuld van Wilders.
   Overigens is het aantal "anti-Wilders en pro-moslim" acties een veelvoud dicht in de buurt van de tien van de gewraakte uitspraken van Wilders over de islam.
    Weer een knuffelactie: de knuffelbeurs:

Uit: Leidse Universiteitsblad Mare, 20-05-2010, door Bart Braun

Helpt speciale beurs allochtonen?

‘Ik voel me niet gestigmatiseerd’

Om meer allochtonen in het onderzoek te krijgen, reikt de overheid elk jaar zogeheten Mozaïek-subsidies uit. Is positieve discriminatie ook een positieve zaak?

Het kan zomaar aan u voorbij gegaan zijn, maar het was de afgelopen week Week van de Diversiteit. De Universiteit Leiden wil daarin ‘het rijke palet van culturen en achtergronden binnen de universiteit centraal stellen’. Het palet mag dan rijk zijn, maar het is wel een miezerig plankje vergeleken met de enorme bus witte verf waar de rest van de universiteit uit bestaat.
    Het percentage niet-Nederlandse eerstejaars schommelt elk jaar tussen de 2,8 en de 5,5 procent, en daarvan bestaat een groot gedeelte uit Belgen en Duitsers. Helemaal eerlijk zijn die cijfers niet: iemand van buitenlandse komaf maar met de Nederlandse nationaliteit blijft buiten de statistiek. Toch zijn ook de koppies in de collegezalen geen weerspiegeling van het feit dat ruwweg één op de zes inwoners van Zuid-Holland een niet-Westerse allochtoon is.
   En dat zijn dan nog de studenten. Subsidieverstrekker NWO concludeerde in 2002 dat ‘klassieke minderheidsgroepen zoals Turken, Marokkanen, Surinamers en Antillianen in de wetenschappelijke staf nauwelijks vertegenwoordigd waren.’ Samen met het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap ontwikkelde NWO een programma dat daar wat aan moest doen: de Mozaïeksubsidies. Studenten van allochtone afkomst die aan een Nederlandse universiteit zijn afgestudeerd, kunnen aanspraak doen op een speciaal potje. Wie door de selectierondes komt, krijgt een beurs van twee ton om mee te promoveren. NWO deelt tegenwoordig jaarlijks twintig van zulke beurzen uit. Sinds het startjaar 2004 zijn er 132 verstrekt. Leiden kreeg er daarvan 25.    ...

Red.:   Een voorbeeld van echt volstrekte onzin. Want er zijn twee mogelijke gevallen: de allochtone kandidaat is geschikt,en dan is bevoordeling boven de even geschikte autochtone kandidaat niets doodgewoon discriminatie. Of de allochtonen kandidaat is niet geschikt en dan is zijn uitverkiezing niets minder dan racisme. Zoals blijkt uit de rest van het verhaal:

Uit: De Volkskrant, 15-06-2010, van verslaggeefster Anna van den Breemer

Allochtone kinderen en vrouwen krijgen fietsles

'Meester, mag ik voorop rijden?'

Niet-westerse allochtonen fietsen veel minder dan autochtone Nederlanders. Mede daarom zijn Turkse en Marokkaanse kinderen vaker te dik. Fietsles helpt hen in beweging te komen.

Tussentitel: 'Velen hebben het fietsen niet van huis uit meegekregen'

Zoals iedere les wil de 8-jarige Oubaid per se op een grote fiets, ook al komen zijn voeten amper bij de trappers. Hij schuift telkens heen en weer over het zadel. Zakaria (7) wil juist op het kleine fietsje. Want die is nieuwer en heeft een mandje voorop, waar hij zijn jas en drinkpakje in kan doen. Op een rustige weg door het park mag Oubaid van meester Nourdin Dibi (23) vooraan fietsen. ‘Als je zo’n jongen verantwoordelijkheid geeft, dan gedraagt hij zich ook zo.’
     Twee keer per week organiseert Sciandri, gespecialiseerd in sportbuurwerk, fietsles voor allochtone kinderen in het Amsterdamse Slotervaart. Veel allochtone kinderen hebben zelf geen fiets en bewegen weinig. ...

Red.:   Een hele pagina vullende reportage, waarvan de "gezellige" foto de helft in beslag neemt - op pagina 11. Met op pagina 8 de reden van dit soort propaganda:

Uit: De Volkskrant, 15-06-2010, van verslaggeefster Charlotte Huisman

Homostel weggepest uit Utrecht

Al anderhalf jaar heeft een homostel in Leidsche Rijn last van treiterijen door allochtone jongeren. Nu is de maat vol en vertrekken ze. ‘We zijn het zat.’

Een homostel voelt zich genoodzaakt te verhuizen uit de Utrechtse Vinexwijk Leidsche Rijn, na aanhoudende treiterijen van allochtone jongeren. Er is ‘homo’ op hun auto gekrast, er gingen stenen tegen hun ruiten en ze zijn geregeld nageroepen.
     De twee voelen zich in de steek gelaten door de gemeente en de politie. ‘Dit speelt al anderhalf jaar. Ik ben bij de burgemeester geweest, en heb met alle instanties contact gezocht. Ze roepen allemaal: dit zou niet moeten mogen. Maar er is geen daadkrachtige aanpak’, zegt Hans van Gemmert (56), een van de twee gedupeerden.
     Het is niet dat ze bang zijn, beklemtoont Van Gemmert. Maar ze willen gewoon rustig wonen. ‘En dat lukt niet als er weer iemand achteruit tegen je auto aanrijdt – expres. Nu lijden we nog meer financiële schade, met de verkoop van ons huis We moeten alles zelf betalen. Maar we zijn het helemaal zat hier.’
     Van Gemmert zegt dat hij precies weet welke jongens dit doen, ‘en de politie ook’. ‘Maar de politie doet niets. Ze zeggen: we hebben geen bewijs, geen getuigen.’
     Het stel woont in een koopwoning pal achter een rij sociale huurwoningen, in de wijk Terwijde. Er zijn veel problemen in de buurt, vertellen de bewoners. ...

Red.:    Voor de rest van dit en andere verhalen, zie hier .
     Het Nederlands elftal komtin de WK-finale:

Uit: De Volkskrant, 08-07-2010, van verslaggever John Wanders

Ook Yassine en Uluc zijn fans

‘Sölen Bakkerij en Lezita Corner zijn Oranjefans’, staat op een groot, oranje bouwzeil op een gevel in de Haagse wijk Transvaal. Aan de overzijde van de straat hetzelfde beeld bij Belhuis Juneja en Simit Sarayi Emek Bakkerij. Met als opschrift: ‘Eén ding is zeker, Oranje wint de beker – Özhan administratiekantoor– Hup Holland’.
    Even verderop, bij een viskraam op de Haagse Markt, staat de jonge Marokkaanse Nederlander Yassine ijs in kratten te scheppen. ‘Natuurlijk ben ik voor Nederland’, zegt hij.  ...

Red.:   Kijk, gebeurt er iets negatiefs, mag het niet vermeldt worden want het zijn alleen maar incidenten, waar iedereen dan de verkeerde conclusies trekt. Maar als je een enkele allochtoon kan vinden die een oranje vlaggetje uithangt, maak je de multiculturele elite extatische:

Uit: De Volkskrant, 13-10-2010, tv-recensie door Jean-Pierre Geelen

Risico

Vermoedelijk zegt de naam Rachid El Mourif u niets. Hij won gisteren de Stan Storimans Prijs, uitgereikt aan een cameraman die – in de geest van de naamgever die twee jaar terug omkwam tijdens zijn werk voor RTL in de Georgische stad Gori – met maximaal risico de werkelijkheid heeft getoond. El Mourif deed dat vorig jaar voor Netwerk, toen hij na de aardbeving in Haïti de werkzaamheden volgde van Nederlandse reddingswerkers.
    De 27-jarige cameraman, voor het eerst in een rampgebied, week geen seconde van hun zijde. Hij daalde af tot in de wankele puinhopen. Zijn cameralamp viel uit, waarna hij met led-licht van de reddingsploeg moest filmen.
    Met succes: na vele lange uren haalde de reddingsploeg een moeder en haar 2-jarig kind levend onder de puinhopen vandaan. Aangrijpende beelden, die lang op het netvlies bleven nabranden.
    Omdat ik in de jury zat (het vermogen tot bewonderen moet tenslotte ook geoefend worden), weet ik dat de overige juryleden (Ad van Liempt, Marga van Praag en Peter van der Maat) ...

Red.:   Jean-Pierre Geelen is sterk multiculturalistisch en Marga van Praag is van joodse afkomst dus ook zeker sterk pro-immigranten en vrijwel zeker ook sterk multiculti. Dan is de uitslag wel verklaard - om tegen de immigrant op te kunnen, moest je als autochtoon met je camera in de hand wel minstens zonder ruimtepak gelanceerd worden naar de maan.
    Nog eentje die elders was opgeslagen op de site:

Uit: De Volkskrant, 31-05-2010, van verslaggever Rutger Pontzen

Volkskrantprijs voor 'magie'

Het werk van de winnaar van de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2010, de Iraans-Nederlandse Navid Nuur, is monumentaal én kleinschalig.

De Iraans-Nederlandse kunstenaar Navid Nuur (1976) is de winnaar geworden van de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2010. Dat maakte juryvoorzitter Ronald Plasterk gistermiddag bekend tijdens een rechtstreekse uitzending van het NPS-programma Kunststof TV. De winnaar ontvangt een geldbedrag van 10 duizend euro dat door het Fonds voor Beeldende Kunst, Vormgeving en Bouwkunst ter beschikking is gesteld.
    De jury, met naast oud-minister Plasterk kunstenaar Joep van Lieshout, conservator van het Stedelijk Museum Schiedam Wilma Sütö en Volkskrant-recensent Sacha Bronwasser, prees de winnende kunstenaar omdat hij elk materiaal onderzoekt, ‘hoe banaal ook, met dezelfde intensiviteit. (...) Er blijkt een magische wereld te schuilen in de gewoonste woorden en de meest banale zaken als snoepgoed, tl-balken of een fles kraanwater’.    ...

Red.:   Klinkt naast allochtoon ook hartstikke autonoom - een geheide winnaar, dus. Uit hetzelfde artikel nog een rijtje:

Uit: De Volkskrant, 21-12-2010, door Anna van den Breemer

Zwemveilig ben je nog niet met een diploma

In steeds meer gemeenten valt wegens bezuinigingen het doek voor schoolzwemmen. Wat betekent dit voor de zwemvaardigheid van kinderen? Minder allochtone kinderen halen een diploma. 'De zwembaden zijn gevaarlijker geworden.'

Tussentitel: 'Allochtone ouders vinden dat water eng is en dat je er vooral ver van weg
                  moet blijven'

...    68 kinderen zwemmen af voor hun A-diploma op deze zaterdagochtend in zwembad De Meerkamp in Amstelveen. ...
    Steeds meer kinderen zijn afhankelijk van particuliere zwemlessen, zoals hier in Amstelveen, om hun zwemdiploma's te halen. Door bezuinigingen groeit het aantal gemeenten dat met schoolzwemmen stopt. Recentelijk hebben de gemeenten Amstelveen, Zaanstad, Groningen, Kampen en Heerhugowaard besloten om op het schoolzwemmen te bezuinigen. In Den Bosch, Assen, Leeuwarden en Hoorn is het al eerder wegbezuinigd. Dat een kind leert zwemmen, is de verantwoordelijkheid van de ouders, is de gedachte. Wat betekent dit voor de zwemvaardigheid van kinderen?    ...
    Maar dat er op schoolzwemmen wordt bezuinigd, komt niet uit de lucht vallen. Het aantal kinderen dat afhankelijk is van schoolzwemmen om het zwemdiploma te halen, neemt af. Veel kinderen hebben hun A- en B-diploma via particuliere zwemlessen al lang gehaald wanneer het schoolzwemmen begint. Het is dus overbodig, wordt er vaak geredeneerd vanuit de gemeenten. Want als steeds meer kinderen al leren zwemmen voordat ze naar school gaan, wat is het nut van schoolzwemmen dan nog?
    Die redenatie is een grote vergissing, vindt Ester Wisse. 'Je ziet bij veel kinderen dat ze het A-diploma halen op hun zesde en vervolgens bijna niet meer in het zwembad komen. Als ze dan op hun twaalfde met vriendjes gaan zwemmen, houdt het zwembadpersoneel het hart vast.'   ...
    Steevast dezelfde kwetsbare groepen lijken de dupe, wanneer gemeenten de stekker uit de subsidie voor het schoolzwemmen trekken. Want niet elke ouder doet zijn kind op privézwemles als het via school niet meer kan. Uit onderzoek blijkt dat allochtone kinderen vaker de basisschool verlaten zonder een zwemdiploma behaald te hebben dan bij autochtone kinderen het geval is. In de leeftijdscategorie 11 tot 15 jaar heeft 98 procent van de autochtone kinderen een diploma, tegenover 85 procent van hun allochtone leeftijdsgenoten.
    'Allochtone kinderen kunnen wij moeilijk bereiken', zegt Marjan van Lammeren van zwembad De Meerkamp in Amstelveen. 'Bij ouders speelt vaak het idee dat water eng is en dat je er vooral ver van weg moet blijven.'
    Maar via schoolzwemmen wordt het contact met deze ouders toch opgezocht. 'Dan wordt er via de juf en een tolk het belang van leren zwemmen uitgelegd. Dat contact valt nu vanaf juni weg.'    ...

Red.:    Dermate onaangepaste ouders moeten ver weg van het water - richting binnenlanden van Marokko. Voor de rest is de oplossing even simpel: zelf betalen, en minder lang op vakantie naar Marokko, minder geld naar het huis in Anatolië, en dergelijke.
    Op een hoog niveau:

Uit: De Volkskrant, 11-01-2011, van verslaggeefster Yvonne Doorduyn

Een springplank voor je bedrijf

Sinan Gül heeft een bedrijf dat op locatie auto’s wast, zonder water. Via een speciaal project heeft hij een topmanager toegewezen gekregen, die hem helpt nog succesvoller te worden.

Hij is 33 jaar, Turks, en meer dan geslaagd in Nederland. Maar Sinan Gül wil groter, sneller, internationaler. Hij gaf zich op voor het project Dare to have a Dream, en werd geselecteerd. Samen met elf andere allochtone ondernemers gaat hij een jaar lang in de leer bij een Nederlandse topmanager. ...

Red.:   Op televisie doet men het ook met grote regelmaat:

Uit: De Volkskrant, 21-01-2011, tv-recensie door Jean-Pierre Geelen

Moslim

De ene dag check je je IQ weer eens bij BNN, de volgende dag staat de AVRO klaar om je gevoel over de moslim te peilen. Zóóó moslim, heette het positief bedoelde spelprogramma. Presentator Art Rooijakkers beloofde 'alle vragen over moslims en de islam die je nooit durft te stellen, maar war je wel het antwoord op wilt weten.'    ...
    Het verplichte blik BN'ers bevatte ditmaal de niet zo heel erg bekende namen van onder anderen ex-bokskampioene Soumia Abalhaya, acteur Mimoun Ouled Radi (Shouf shouf Habibi), actrice Myryanna van Reeden, en Ehsan Jami, ooit van het comité voor afvallige moslims, tegenwoordig de rechterhand van Hero Brinkman.
    Zij moesten 25 vragen beantwoorden. ...
    Tussendoor gaf islamoloog Maurits Berger commentaar. Vooral Ehsan Jami roerde zich om zijn stellingname. ...

Red.:   (Programma hier ) Zoals bij vrijwel al dit soort inspanningen heeft het een tegenovergesteld effect. Meestal op wat langere termijn, maar in dit geval direct:

De Volkskrant, 15-02-2011, door Aimée Kiene

Reportage | Voorleesexpress, voorlezen bij gezinnen met een taalachterstand

Oguzhan weet alles van draak Dries

Voorlezen bevordert de taalontwikkeling. Monique Weijnans leest als vrijwilliger voor bij de familie Uslu. 'Hoe heet zo'n prikding?'

Tussentitel: 'Spelenderwijs hebben we woordjes geleerd'

De eerste keer dat Monique Weijnans (34) kwam voorlezen bij de familie Uslu in Hilversum, kroop Oguzhan Uslu (4) onder de tafel. 'De eerste drie keer kwam hij daar niet onder vandaan,' lacht Weijnans. 'Hij moest wel even aan me wennen.'
    Nu, twintig donderdagavonden later, is Oguzhan zijn schroom kwijt. In zijn Bob de Bouwer-spijkerbroek en capuchontrui leunt hij tegen Weijnans aan op de bank. Aan haar andere kant zit haar eigen dochter Mette, die gaat de laatste tijd mee op de voorleesavond.  ...
    Monique Weijnans is een vrijwilliger van de Voorleesexpress, een stichting die het 'voorleesritueel' introduceert bij gezinnen met een taalachterstand. Twintig avonden komt ze voor het slapen gaan voorlezen.    ...
    Weijnans is docent Nederlands, dus vanuit haar vakgebied is ze geïnteresseerd in voorlezen en taal. 'Op de middelbare school merk ik aan mijn leerlingen dat ze alles leuker vinden dan een boek. Heel weinig kinderen lezen nog. ...
    'Ik heb hier niet te maken met een totaal leesarm gezin. Dat kun je ook treffen, of een gezin waarbij de ouders nauwelijks Nederlands spreken. Dan moet je de ouders mee nemen via het voorlezen, dat zij ook het gevoel krijgen: ik ga dat boek eens inkijken.   ...

Red.:   Allochtonen zijn verantwoordelijk voor tweederde van alle misdaad in Nederland, en ze beginnen steeds jonger . Daardoor hebben velen al een strafblad. En Nederlandse criminelen met een strafblad zijn gewoon criminelen met een strafblad. Maar allochtone criminelen met een strafblad zijn zielig:

Uit: De Volkskrant, 30-03-2011, van verslaggeefster Anneke Stoffelen

Jeugdzonden worden je lang nagedragen

Jongeren die op minderjarige leeftijd een licht delict plegen, houden daarvan te lang last als ze voor een stageplek een Verklaring omtrent het Gedrag (VoG) nodig hebben.
    Dat concluderen jeugdreclasseerders, de Raad voor de Strafrechtstoepassing, Jeugdbescherming en Defence for Children. ...
    Een VoG wordt door de overheid verstrekt en kan door werkgevers gebruikt worden om te checken of nieuw personeel geen misdrijven heeft gepleegd die bezwaarlijk kunnen zijn voor het uitoefenen van de functie. Voor veel stages en banen in de zorg, het onderwijs, bij defensie of in de beveiliging is een VoG vereist.
    Tv-programma De Ombudsman, dat vrijdag een uitzending wijdt aan het onderwerp ...

Red.:   Het programma De Ombudman is het nieuwe kindje van socioloog, journalist, rabiaat multiculturalist en allochtonenknuffelaar Pieter Hilhorst . En ook dit bericht volgens deze ideeën gesaniteerd:

Dönerklap

... Geen woord in EenVandaag over de overleden schrijver Bernlef. ...
    De dode schrijver moest het in tijd en aandacht ook afleggen tegen een springlevende nieuwe: Özcan Akyol (28). Hij zat in DWDD om zijn debuut te verkopen dat vandaag verschijnt.
    Het boek is nog afwachten, maar zijn verhaal was als uit een Amerikaanse film - een schrijver kun je moeilijk fictie voor de voeten werpen. Als ongeletterde (enkel mavo, zei hij eens in deze krant) crimineel belandde hij in de gevangenis 'met beperkingen'. Een cipier behoedde hem voor gek worden door hem de bibliotheek te wijzen. Hij begon te lezen. Eerst alle Baantjers, daarna Kafka, Céline en Dostojevski. In een schrift noteerde Akyol woorden die hij niet begreep: flamboyant, bruuskeren, plausibel. Na zijn vrijlating bleef hij lezen, en ging schrijven. Tot op een dag een agent aan de deur stond: een literair agent, die een contract aanbood. O ja: Akyol was ook journalistiek en Nederlands gaan studeren, vertelde hij in deze krant. Best knap, met enkel mavo.    ...


Red.:   Hallelujah!
    Maar dit is zo'n allochtoon van de hondsbrutale soort. Die houden van duidelijkheid:

Reportage | 'Voor wat hoort wat'

Taalles geven in ruil voor lage huur

In een voormalige verzorgingsflat in Arnhem kunnen jongeren goedkoop een woning huren als ze acht uur per maand vrijwilligerswerk doen. De probleemwijk moet daardoor opleven.

Al meer dan dertig jaar geeft Sjef Hamer (51) op dinsdagmiddag voetbaltraining aan de buurtjongens in Malburgen-Oost. Hij trekt zich hun leven aan. ...
    De voetbaltraining is zijn manier om leven en saamhorigheid in de Arnhemse probleemwijk te brengen, onder de flitsende naam 'Pimp my goal'. Toch gaat het niet echt goed. De gymzaal is krakkemikkig - de wc's zijn verstopt en de douches doen het niet - en hij zou de Turkse, Antilliaanse en Marokkaanse jongens ...


Red.:   Maar er gaat alweer wat aan gedaan worden:

Film | Tips

Lustgevoelens
...
Het Schnitzelparadijs

(Martin Koolhoven, 2005) Martin Koolhoven stelde zich tijdens de zeer productieve eerste tien jaar van zijn carrière (acht films tussen 1999 en 2008) ten doel een positieve film te maken met een Marokkaan in de hoofdrol, die zowel autochtone als allochtone jongeren moest aanspreken. Het Schnitzelparadijs werd een geslaagde, losse bewerking van het romandebuut van Khalid Boudou, waarin de intelligente Nordip van zijn vader medicijnen moet studeren. Maar Nordip heeft andere plannen. Hij gaat stage lopen als 'sopkop' in de gaarkeuken van een motelrestaurant. De film slingert vervolgens vrolijk langs wat doorgaans 'de integratieproblematiek' wordt genoemd. De ene keer wordt de taal van de straat gesproken, dan weer Arabisch of ABN. In al zijn lichtheid werkt dat uitstekend.
Nederland 3, 22.30-23.55 uur.


Red.:   Tegenwoordig kan er geen televisieserie meer langskomen, of de allochtonen en veelal Marokkaanse medemens komt langs in een gezellige rol. En maar kankeren dat ze zo'n slechts reputatie hebben en zo weinig gerespecteerd worden ...
    Natuurlijk weten ze het zelf ook donders goed, hoewel ze het zelden openlijk zeggen:


Uit: De Volkskrant, 02-10-2013, door Patrick van den Hanenberg

Dara Faizi ( 25 ) overleden

Cabaretier Dara Faizi (25) is maandag overleden aan de complicaties van een dubbele longontsteking. Faizi, die als klein jongetje met zijn moeder uit Afghanistan naar Nederland vluchtte, was een veelgevraagde gast in radio- en televisieprogramma's. Want, zo vertelde hij in zijn succesvolle debuutprogramma Gevaarlijke Gedachten uit 2012, 'Ik heb een kleurtje en kan Nederlandse volzinnen maken.'
    ...  Niets leek een glansrijke cabaretcarrière in de weg te staan. ...


Red.:   Net als crimineel-schrijver Özcan Akyol, die je dagelijks bij Pauw & Witteman en De Wereld Draait Door ziet.
    Nog een successchrijver:


Uit: De Volkskrant, 23-11-2013, door Daniëlle Serdijn

Mano Bouzamour

Enthousiasme en gretigheid kenmerken het debuut van Mano Bouzamour over de enige Marokkaanse leerling op een vwo.

...    Zonder Cito-toets was de jonge Samir naar het vmbo gestuurd, maar met de fraaie score die hij behaalde, lag er ineens een ander schooltype binnen zijn bereik. En daarmee een ander soort milieu.
    In De belofte van Pisa beschrijft debutant Mano Bouzamour (1991) de lotgevallen van het Marokkaanse jongetje Samir. ...
    Tot zover reikt de serieuze boodschap in De belofte van Pisa. Bouzamour mocht er al meermaals op tv over vertellen. ...


Red.:    En het niveau:

Calvinistische moslim gaat de islam redden

Orthodox zijn zonder met je omgeving in conflict te komen: de opkomst van 'calvinistische moslims' is goed nieuws.

De toename van Syriëgangers die denken hun Schepper een dienst te bewijzen door te strijden tegen het Westen eist begrijpelijkerwijs alle media-aandacht op. De arrestatie van Mehdi Nemmouche die tijdens zijn reis naar Marseille een Kalasjnikov in zijn tas droeg, voedde de angst die na de aanslag in Brussel heerste: hoeveel van dit soort ongeleide projectielen die tot de meest verschrikkelijke daden in staat zijn, lopen er in Europa rond?
    Maar er is ook een hoopgevende ontwikkeling gaande. Naast de extreem orthodoxe gelovigen zijn er moslims die zich van hun geloof afkeren en is er een derde, groeiende groep van jonge moslims die wel inspiratie vinden in het geloof, maar die de islam op een veel individuelere manier beleven dan hun ouders. We noemen ze 'de calvinistische moslim'.    ...


Red.:   Niks geen voorbeeld, niks geen getallen, niks geen bewijs. Maar het staat er meteen met stelligheid en zekerheid: de nieuwe molsim is er al.
    De Nederlander laat zich geen rad voor ogen draaien:


Uit: De Volkskrant, 17-06-2014, ingezonden brief van R. van der Gun, Zeist

Calvinistische islam

In hun bijdrage stellen Margalith Kleijwegt en Halim El Madkouri dat de calvinistische moslims de islam gaat redden (O&O, 16 juni). Mogelijk hebben ze gelijk en dat zou heel fijn zijn, maar eigenlijk interesseert me dat niet. Ik wil alleen maar gevrijwaard worden van de afschuwelijke excessen die in naam van de islam overal ter wereld plaatsvinden en zo velen in de ellende storten. Ongeacht geloof, overtuiging, culturele achtergrond, huidskleur of wat dan ook.


Uit: De Volkskrant, 21-06-2014, ingezonden brief van Pieter Markus, Geldrop

Islam

Bij calvinistische moslims heeft schaamte tegenover de omgeving plaatsgemaakt voor schuld tegenover Allah (O&D, 16 juni). Dat lijkt me geen recept tegen radicalisering, integendeel. Wat maakt het uit dat je omgeving de jihad veroordeelt als je alleen verantwoording tegenover Allah hoeft af te leggen? Het is daarom voorbarig van een 'humanisering van de islam' (O&D, 18 juni) te spreken.
    Daarvan zou ik pas spreken als zij een lijst zouden opstellen van teksten waarvan zij zeggen: 'Deze teksten hebben betrekking op gebeurtenissen uit de beginjaren van de islam, maar staan nu het harmonieus samenleven met niet-moslims in de weg. Daarom nemen wij afstand van deze teksten, en zien die niet als leidraad voor ons leven hier en nu.' Dan weten we waar we met elkaar aan toe zijn, dat klaart de lucht. Maar dat is vloeken in de kerk voor deze orthodoxe moslims.


Red.:   Maar dat zijn dan ook gewoon mensen met gezond verstand.
    Oké, je hebt te maken met vijanden die tegen je hebben gevochten - tegen je cultuur. Zij het in het buitenland, maar dat maakt niet uit. Wat doe je daar mee? Niet tot je land toelaten, natuurlijk. Als je oneindig lief bent: ze wel toelaten en ze in de gevangenis smijten. En wat doen multiculturalisten:


Uit: De Volkskrant, 10-11-2014, van verslaggevers Janny Groen en Sakir Khader

Families van jihadisten krijgen vast steunpunt

Tussentitel: 160 personen zijn naar schatting vanuit Nederland naar het Midden-Oosten gereisd om zich bij de strijd van extremistische moslims aan te sluiten

Er komt een onafhankelijk steunpunt voor de families van jihadisten en potentiële Syriëgangers. De nood van ouders is dermate hoog dat de Nationale Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid (NCTV) een 'kwartiermaker' heeft aangesteld om zo'n faciliteit op te zetten.
    'Die zal nauw samenwerken met bestaande maatschappelijke initiatieven. Dat moet zorgvuldig en deskundig gebeuren', zegt een NCTV-woordvoerder. Het steunpunt gaat begin volgend jaar van start.    ...


Red.:   En zelfs dan zijn er klachten:

Met dank aan mijn rotjeugd

De jeugdherinneringen zijn af en toe zo tragisch dat het komisch wordt. Beelden uit het volwassen leven geven Özcan Akyols tweede roman het onontbeerlijke diepere laagje.

'Voormalig straatschoffie' en 'literaire belofte' Özcan Akyol (1984) kennen we beter als 'Eus' - bijnaam en tevens titel van zijn debuutroman uit 2012. ...


Red.:   Oh ja, het was zijn tweede opstel. Door het eerste mocht hij om de andere dag in elke talkshow verschijnen (Pauw, DWDD, Pauw, DWDD, DWDD, Pauw, ...) werd hij een BN'er.
    Dit tweede opstel is vast net zo goed als het eerste:

Bijlmer Experience

Damesblad Libelle raadde lezeressen een rondleiding met de naam 'Bijlmer Experience' aan in Amsterdam-Zuidoost. ...
    De ... Bijlmer Experience is een wandeling van tweeënhalf uur voor 15 euro. Alleen: met die rondleiding heeft Libelle verder niets te maken. Die wordt gegeven door Hans Mooren ...
    Vroeger was Hans lid van de anti-apartheidsbeweging, nu wandelt hij bedrijfsuitjes door Zuidoost. Desgewenst maakt hij er een hele middag van, al of niet met Segways, een barbecue, kookles of een bezoek aan Surinaamse vrouwen die uitleggen welke hoofddoeken ze dragen. ...
    Ik bel redactrice Elsbeth Drijver. Haar dochter Pippa van twaalf wil nu per se met haar VWO-advies naar de Open Scholengemeenschap Bijlmer (OSB). 'Ik dacht zelf nog dat ze onderhand misschien richting stad zou willen, omdat ze hier samen met een Kroatische jongen wel altijd het enige witte kind van de klas was', zegt Elsbeth. 'Maar nee hoor. Ze speelt al cello in het OSB-orkest en wil hier absoluut blijven.' Ratelend van enthousiasme helpt Elsbeth Drijver vervolgens het ene na het andere vooroordeel over Zuidoost om zeep. Om te eindigen met een Libelliaanse lofzang op de Surinaamse familiebanden en de zomer, als 'de grootste en stoerste mannen' hier buiten hun zangvogeltjes lopen te showen: 'Zó schattig en ontroerend.'    ...
    Hans wees op een nieuw klooster met eigen kloosterbier in de hippe klusflats van de Kleiburgflat ('ik noem het hier met 64 religies altijd de nieuwe Bible Belt'). En wandelde trots langs het jaren zeventig-futurisme van de betonnen metrolijn, voor hem de mooiste plaats: 'De Bijlmer is gebouwd als stad van de toekomst en dat is het nog steeds. Terwijl de rest van Nederland de hele tijd boos is, leven wij al best leuk samen.'    ...


Red.:    Ach., wat hebben ze het goed samen: de hulpverleners en de zwartjes ('... Surinaamse vrouwen die uitleggen welke hoofddoeken ze dragen').  De ongehuwde tienermoeders, de drugshandel, de schietpartijen ... Dat zijn allemaal zaken van de blanke grachtengordel en Zuid-Oost.
    Hoewel: