Bronnen bij Cultuurbedreiging: onderwijs

De censuur die met het multiculturalisme gepaard is gegaan heeft lang de constatering van het feit weten te onderdrukken dat allochtone immigranten een aanzienlijke tot grote sociale achterstand hebben. Pas na de revolutie van Fortuyn kon daar openlijk over gepraat worden zonder onmiddellijk voor kampbeul te worden uitgemaakt, hoewel je nog wel een NSB'er was.

Dit proces is niet voor alle aspecten gelijk opgelopen - criminaliteit was het eerste vanwege de beschikbare en heldere cijfers. Een van de laatste was de achterstand in educatie in het algemeen en taal in het bijzonder., Het is zelfs zo dat het beheersen van een andere taal als gewoon en een voordeel is gezien, en onderwerp was van beleid in de vorm van Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur (OETC). Pas na enkele tientallen jaren kreeg men door dat het voor een maatschappelijke carrière niet bevorderlijk is om niet fatsoenlijk Nederlands te kunnen spreken. Pas circa een jaar of tien kent en daarvoor de term "taalachterstand".

Nog veel gevoeliger ligt natuurlijk de algemene opvoedkundige en educatieve achterstand. Daar heeft men dan ook een andere term voor uitgevonden  - dat heet de "straatcultuur". Het is natuurlijk doodgewoon de allochtone cultuur - kijk maar naar de leenwoorden erin, als "doekoe" (Surinaams-creools voor geld) - in dit geval dus gedomineerd door de creolen in plaats van de moslims.

Tot voor kort lukte het multiculturalisten om dit gescheiden te houden van hun algemene opvatting dat de cultuur van de allochtone immigranten gelijkwaardig was aan de westerse cultuur: aan de ene kant had je die gelijkwaardigheid, en aan de andere kant gaf je ze "een steuntje in de rug". En tussen die twee zaken hoefde geen verband te leggen. Dat werd wat lastiger toe er in 2010 een rechtse regering kwam, die die gelijkwaardigheid letterlijk nam (de Volkskrant, 07-02-2011, door Robin Gerrits en Ron Meerhof):
  Interview | Marja van Bijsterveldt, minister van onderwijs, cultuur en wetenschappen

'Ik had al die hoogleraren liever college zien geven'

Ingrijpen om zwarte scholen witter te maken, ziet ze niet zitten. Meer kwaliteit, dat is haar missie. 'Ik geloof in veeleisend onderwijs.' En al die protesterende professoren? Die staan veel te weinig in de collegezaal.
...
Segregatie in het onderwijs is voor dit kabinet geen thema. Waarom niet?
'Het gaat om de kwaliteit van het onderwijs. De verdeling van zwarte en witte kinderen over scholen heen... Het doet onrecht aan ouders die gewoon hun eigen afweging moeten kunnen maken. Veel wetenschappers zeggen ook dat het 'm niet zit in de kleur. Ik zie goede scholen met jongeren uit diverse achtergronden goed functioneren. Ik zie ook witte scholen waar het niet goed gaat.'

Al die projecten tegen segregatie, gaat daar de stekker uit?
'Nee. Zolang het binnen de wet past: geen enkel probleem. Als scholen en ouders vrijwillig afspraken maken in een helder beleid, bijvoorbeeld over dubbele wachtlijsten, prima. Maar ik ben niet van het postcode-beleid, waarbij je alleen maar een school mag kiezen in je eigen gebied. Dat werkt niet. Mensen verhuizen er zelfs om. Als christen-democraat vind ik het belangrijk dat ouders zelf hun school kunnen kiezen. Maar het gaat me vooral om kwaliteit. In Den Haag staat een voor 99 procent gekleurde school die in korte tijd van zeer zwak naar goed is gegaan. Dat is het allerbeste, voor ieder kind.'

In Rotterdam was uw CDA nog maar zeven jaar terug de voortrekker van dubbele wachtlijsten. Zegt u nu: we moeten ophouden ons druk te maken over de kleur van scholen? Ons neerleggen bij zwarte scholen?
'Neerleggen, dat klinkt zo defaitistisch...'

Accepteren dan?
'Laat ik het zo zeggen: het gaat om waar je naartoe werkt. Voor mij is dat kwaliteit.'

Zegt u nou iets over die zwarte scholen. Die zijn er. Wat moeten we daarvan vinden?
'Als ze niet goed functioneren, moeten we zorgen dat ze wel goed gaan functioneren en kinderen goed onderwijs geven. Maar dat geldt voor elke school.'

Maar dat die scholen zwárt zijn, is dat niet iets om te veranderen?
'Dat is gewoon een feit. Heeft veel te maken met de demografische opbouw van de wijken. Het is goed als mensen van verschillende culturen elkaar ontmoeten. In gemengde wijken is dat gemakkelijker dan in eenzijdig samengestelde wijken. In een zwarte wijk staat doorgaans een zwarte school. Ik kan me voorstellen dat de gemeente zegt: laten we meer variatie brengen in die wijken, om groepen en mensen bij elkaar te brengen. Maar voor mij als minister van Onderwijs is verandering an sich geen doel.'    ...

Dat was trappen tegen het horzelnest. De multiculturalisten klommen meteen in de pen, en lieten hun masker vallen - nu bleek er helemaal geen sprake te zijn van gelijkwaardigheid: de achterstand moest verholpen worden (de Volkskrant, 09-02-2011, door Lodewijk Asscher, wethouder Jeugd en Onderwijs en Financiën in Amsterdam):
  Minister geeft goed onderwijs op

Minister Van Bijsterveldt geeft de strijd tegen segregatie in het onderwijs op. 'Zwarte scholen zijn een feit', stelt ze. 'Het gaat om kwaliteit van het onderwijs. Wit of zwart is minder belangrijk.'   ...

De oude insteek: we kijken niet naar kleur, alleen naar achterstand. Maar even later:
  Wanneer je te veel kinderen met achterstanden in een klas hebt, wordt het een hele klus om die kwaliteit op orde te houden. Dat zie ik dagelijks in het Amsterdamse onderwijs. In Amsterdam zijn er meer zwakke zwarte scholen dan zwakke witte scholen. Zwak en zwart gaan te vaak samen.

En hoe komt dat nu, dat zwak en zwart zo vaak samen gaan. Asscher gaat het uitleggen:
  Dat komt voor een deel door onevenredig veel achterstands- en zorgleerlingen op zwarte scholen.

Zwarte scholen gaan dus samen met achterstandsscholen omdat er op de zwarte scholen meer achterstandsleerlingen terecht komen. Oftewel: "Hoe komt het omdat de brandweerauto rood is?" Antwoord van Asscher: "Omdat hij rood geverfd is". Het al eerder beschreven dilemma van de multiculturalist: om de werkelijkheid het hoofd te kunnen bieden, moet hij liegen en bedriegen.

In dezelfde krant lichtte vaste columnist en GroenLinks Eerste Kamerlid Evelien Tonkens in haar boosheid een tipje van de sluier (de Volkskrant, 09-02-2011, column door Evelien Tonkens, bijzonder hoogleraar actief burgerschap):
  Van Bijsterveldt laat de boel uit elkaar spatten

Tussentitel: Job Cohen mateloos populair onder Amsterdamse jongeren

Niks nieuws onder de zon, met de uitspraak van minister van Bijsterveldt dat ze de onderwijssegregatie niet langer wil bestrijden. Het regeringsbeleid op dit punt stelde nooit veel voor. Het waren vooral gemeenten en ouders die zich inspanden om zwarte en witte scholen meer gemengd te maken. Toch heeft Van Bijsterveldts uitspraak grote symbolische waarde. En daarmee ook praktische. Want in beleid is het effect van woorden vaak groot.   ...
    ... Vermoedelijk denkt ze dat haar uitspraken weinig doen: ze kondigt immers geen harde maatregelen aan. Maar ook al gaat er geen cent minder naar het tegengaan van segregatie, toch zullen gemeenten, scholen en ouders die er aan werken, zich door haar woorden in de steek gelaten voelen.
    Van Bijsterveldt zegt eigenlijk: laten we de boel niet bij elkaar houden. Ik ga niet meer voor interetnische samenhang, ik ga alleen nog voor kwaliteit. Waarbij kwaliteit gereduceerd wordt tot leren rekenen en taal. Kennis van de samenleving en vaardigheden daarmee om te gaan, vallen buiten deze enge definitie van kwaliteit.
    De kern van haar boodschap is dus: Ik wil de boel niet langer bij elkaar houden. Ik laat de boel uit elkaar spatten. ...

Zonder enige vertaling: als je niets doet aangaande integratie op school, spat de samenleving uit elkaar. Omdat de samenleving beslist niet elkaar spat als je niets doet met autochtone leerlingen, want voor de komst van de allochtonen was er totaal geen probleem dienaangaande, moet het uit elkaar spatten dus liggen aan de allochtone leerlingen. Die moet je dus kennelijk leren om te integreren.
   Opmerkelijk. Ware het niet dat een uitstekende verklaring is van het door Asscher geconstateerde verband tussen zwarte scholen en leerlingen en zwakke scholen en leerlingen: het verbindt maatschappelijke zwakte met slecht passen in de Nederlandse maatschappij. Met sociale achterstanden. Met leerachterstanden. Met mogelijkerwijs leerpotentie achterstanden.

De andere warme (correcter: hete) pleitbezorger voor de allochtonen zaak was net zo boos (de Volkskrant, 15-02-2011, column door Pieter Hilhorst, politicoloog):
  De schaamlap van Van Bijsterveldt  

Tussentitel: Cynische keuze voor weg van de minste weerstand

De foto in de televisiegids moest waarschijnlijk een multiculturele idylle uitbeelden. Maar mijn toen 5-jarige zoon Noah grijpt zijn vriendje Graciano zo innig beet dat het een wurggreep lijkt. De afbeelding is afkomstig uit een documentaire van Sunny Bergman over haar zoektocht naar een school voor haar zoon Idris.
    Ik was door haar geïnterviewd omdat mijn kinderen naar een buurtschool gingen met veel allochtone kinderen. Bij de première van de film bedachten we met een aantal mensen een plan om de segregatie in het Amsterdamse onderwijs tegen te gaan. Het was januari 2005.
    Sindsdien ben ik een actief pleitbezorger van gemengde scholen. ...
    ... Het interview waarin minister Marja van Bijsterveldt openlijk afscheid neemt van de strijd tegen segregatie in het onderwijs, is voor mij daarom een pijnlijk déjà vu. Van Bijsterveldt hanteert hetzelfde argument. Ze legt zich neer bij het bestaan van zwarte scholen omdat het haar gaat om kwaliteit.
    Het klinkt zakelijk. ... Kinderen gaan naar school om te leren schrijven en rekenen, niet om een multicultureel sprookje na te spelen. Het gaat dus niet om de kleur van de klas, maar om de kwaliteit van de school. ...

Tot voor kort het bastion tegen degenen die wijzen op culturele kwaliteitsverschillen. Maar ook Hilhorst is ineens open:
  Maar wat Van Bijsterveldt vergeet, is dat in de praktijk de kwaliteit van de school samenhangt met de samenstelling van de klas. Natuurlijk zijn er zwakke scholen met alleen blanke leerlingen en zijn er excellente scholen met vrijwel alleen allochtone leerlingen.
    Maar er zijn meer zwakke zwarte scholen dan zwakke witte scholen. Scholen met een hoog percentage kansarme leerlingen hebben een veel zwaardere taak dan scholen met vooral kinderen van hoogopgeleide ouders. Scholen met veel kansarme kinderen hebben ook veel meer kinderen met gedragsproblemen. ...
    Het interview met Van Bijsterveldt leverde nog een tweede déjà vu op. In elke discussie over witte en zwarte scholen is er iemand die zegt dat het niet gaat om kleur, maar om kansarm (kinderen van laagopgeleide ouders) versus kansrijk (kinderen van hoogopgeleide ouders). Wie kansarm gelijkstelt aan zwart stigmatiseert en vergeet dat er ook blanke kansarme kinderen zijn. Dat is helemaal waar, maar dit argument wordt altijd misbruikt om het debat over segregatie in het onderwijs te torpederen. ...

Leugen: het werd misbruikt om de stelling dat de multiculturalisme niet deugt omdat de allochtone culturen een grote achterstand hebben te torpederen. Maar nu het beter uitkomt, komt de waarheid boven tafel:
  Het is waar dat de relevante tegenstelling die is tussen kansarm en kansrijk. Maar helaas zijn heel veel allochtone kinderen kansarm en zijn heel veel autochtone kinderen kansrijk.
    Het is die pijnlijke waarheid die Van Bijsterveldt probeert weg te poetsen met haar correcte gezever dat kleur niet bepalend is voor achterstand.

Juist. De reden om de multiculturele samenleving af te wijzen: je gaat je cultuur niet naar onderen halen door hem te mengen met een achtergebleven zo niet achterlijke cultuur - de cultuur van uithuwelijken, eerwraak, besnijdenis en talloze andere meer uiterlijke zaken die horen bij de achterstanden en de moeilijk opvoedbaarheid op school.

Niet alleen de ideologen in de krant, maar ook het veld roerde zich (de Volkskrant, 12-02-2011, ingezonden brief van Ferhat İşgüzarer (Amsterdam)):
  Geef het goede onderwijs niet op

Ik heb op een christelijk-islamitische school gezeten ...
    Mijn vader besloot mij naar het christelijk voortgezet onderwijs te sturen. Een strenge school met duizend leerlingen waarvan de zwarte leerlingen op een hand te tellen waren. ...
    Jaren later kreeg ik de vraag van een aantal bezorgde Turkse ouders om leerlingen van zwarte basisscholen in Ede te begeleiden. ...
    Bijna alle kinderen van zwarte scholen die naar onze lessen komen, kunnen onvoldoende lezen en schrijven. Er komen ook kinderen van witte scholen naar onze lessen, die kunnen daarentegen vaak wel goed lezen en schrijven. . ...

En (de Volkskrant, 12-02-2011, ingezonden brief van Maureen van der Pligt, docent in het speciaal onderwijs en gemeenteraadslid SP-Amsterdam):
  Asschernorm

De Amsterdamse onderwijswethouder Lodewijk Asscher merkt terecht op dat het kabinet door flink te bezuinigen op het onderwijs het ideaal van goed onderwijs voor iedereen 'opgeeft' ...
In Amsterdam neemt de segregatie in het onderwijs steeds verder toe. En elke poging om deze tweedeling tussen de zwakke (zwarte) en sterke (witte) scholen tegen te gaan, is door het stadsbestuur juist in de kiem gesmoord.
    Sterker nog, met de introductie van de zogenaamde 'Asschernorm' waarbij elke school een gemiddelde Cito-score van 534 dient te halen, werkt hij gesegregeerd onderwijs in de hand. Scholen zullen zorgleerlingen proberen te weren om deze prestaties te halen. Populaire scholen worden hierdoor geprikkeld om nog verder een 'witte' school te worden, terwijl alle zorgleerlingen naar de minder goede scholen gaan.  ...

Maar het is niet alleen niet-kunnen lezen en schrijven (de Volkskrant, 16-02-2011, column door Sheila Sitalsing):
  Overliggen

... de lieve Hollandse meisjes van de pabo die hier, amper 20 jaar oud, stage komen lopen op de volksscholen, raken er niet over uitgepraat. Ze verwonderen zich over de toon en het volume waarop kinderen op school worden aangesproken ('Ga zitten!' 'Houd je mond!'), ze verbazen zich over het collectief lesjes opdreunen ('Een maal drie is drie, twee maal drie is...'), ze zijn verbijsterd over het gedreig ('Als je niet gaat zitten, ga ik je slaan!' Er zijn ook juffen die vervolgens daadwerkelijk met een houten stok achter de onwillige leerling in kwestie aan rennen.).
    Als de pabo-meisjes het over een andere boeg proberen te gooien - 'Ik ben niet boos op jou, ik ben boos op je gedrag' - barsten de kinderen in ongelovig gelach uit.
    Het verschilt per school: op de volksscholen is er meer verbaal en fysiek geweld, en hoe duurder de privéschool, hoe groter de kans dat je kind zonder al te veel krassen op zijn ziel de lagere school doorstaat.   ...

Hetgeen overigens wel past, maar bij een heel andere maatschappij:
  Toch is het gebulder functioneel. Het bereidt kinderen voor op een grotemensenleven in Surinaamse organisaties, waar de baas zijn ondergeschikten vaak toespreekt alsof het honden zijn. Je krijg er mensen van die de hardheid van het bestaan goed aan kunnen, dankzij een mix van onverschilligheid en onverschrokkenheid.

In de feminiene Nederlandse maatschappij komt het op school neer op de observatie "De zwarte leerling vreet de (blanke) leraar op", zie de verzameling voorbeelden hier uitleg of detail . Dit is de werkelijkheid die in het meel-in-de-mond multiculturalistische taalgebruik verborgen wordt gehouden achter terminologie als: "De veranderde maatschappij die de school is binnengedrongen". De reactie van de gemiddelde blanke ouder is volkomen voorspelbaar - zie de verzameling hier uitleg of detail , of een citaat uit het stuk van Ferhat İşgüzarer
  Ik heb op een christelijk-islamitische school gezeten, maar pas later drong tot mij door waarom ik de Nederlandse leerlingen in de klas een voor een had zien vertrekken. Elk jaar na de zomervakantie werd de school zwarter, totdat de eerste echte zwarte school van het land was geboren.

    Het ontstaan van zwarte en witte scholen is dus niet zo maar een willekeurig fenomeen. Het is het directe gevolg van sociale verschillen. Het is het gevolg van de instroom van sociaal en intellectueel zwakke gekleurde leerlingen die het niveau van de lessen naar beneden halen.

Maar dit mag natuurlijk nooit openlijk gezegd worden, want dan zeggen de Nederlandse ouders nog harder: "Gaan jullie multiculturalisten zelf maar die je kinderen bij die achterstandsgevallen zetten - daar waag ik mijn  kinderen niet aan" (Volkskrant Magazine, 05-03-2011, door Evelien van Veen):
  Trots op het vmbo

... X11 is een vmbo-school. Een uitzonderlijk populaire vmboschool - Joep is niet de enige aspirant-leerling vandaag die zegt een eventueel havo-advies in de wind te slaan als hij hier wordt aangenomen. En dat is opmerkelijk nu er, zeker in de grote steden, 'vmbo-paniek' lijkt te heersen onder ouders die hun kind per se van het schooltype willen weren. Te groot, te zwart, tuig in de klas en een ruwe sfeer waarin het eigen kroost kopje onder zou gaan: ziehier de zorgen die met name hoog opgeleide ouders op menig verjaardagsfeestje over het vmbo uiten. ...

En die reactie is dus terecht, natuurlijk, gezien het feit dat diverse scholen, voornamelijk in de grote steden waar de concentraties allochtonen zitten, wapenverboden en detectiepoortjes hebben moeten invoeren
    Dat is dus de kwestie waar het om gaat: de aanwezigheid van grote hoeveelheden allochtone leerlingen vormt een bedreiging voor de kwaliteit van het onderwijs.

Natuurlijk gaat dit allemaal ook nog eens veel meer kosten (de Volkskrant, 19-02-2011, door Herbert de Bruijne en  Pieter Hettema):
  Basisonderwijs heeft heel wat meer te doen dan in 1998

Herbert de Bruijne is algemeen directeur Openbaar Onderwijs aan de Amstel. Pieter Hettema is onderwijsadviseur. Onderwijsgeld gaat op aan maatwerk voor probleemleerlingen.

Tussentitel: Meer leerlingen met problemen vragen maatwerk.

Volgens Frank Kalshoven (Economie, 12 februari) moeten schoolleiders niet zeuren: er is geen gebrek aan geld of personeel in het onderwijs. Hij rekent voor dat de uitgaven voor basisonderwijs sinds 1998 met 90 procent zijn gestegen. Hoezo te weinig geld? Schoolleiders kunnen niet rekenen, schrijft Kalshoven, en vooral die opmerking werkt natuurlijk op de lachspieren.   ...
    Als je de waarheid zoekt, moet je graven. Ook in dit geval. Kalshoven citeert het CBS en constateert dat in 11 jaar tijd het budget van basisscholen op papier met 90 procent is gestegen. Trek daar 25 procent inflatie van af, en scholen hebben altijd nog 65 procent meer te besteden.   ...
    Om de klachten van scholen echt te kunnen begrijpen, moet je je verdiepen in de inhoud. Anders dan de rekenkundige meetlat van een macro-econoom tellen in het onderwijs meer zaken dan ratio's en budgetten.
    Meer, en meer verschillende, probleemleerlingen vragen om maatwerk. Voor dat 'passend onderwijs' hebben we meer geld (en niet 300 miljoen euro minder) nodig: meer deskundigen, maar ook meer handen in de klas. ..,.

Zoals gebruikelijk wordt hier dat 'Meer, en meer verschillende, probleemleerlingen' niet benoemd.

Nog een variant (de Volkskrant, 02-02-2011, van verslaggever Robin Gerrits):
  Van Bijsterveldt gebruikt bij aanpak rugzakjes opnieuw wortel en lange stok

... de explosie van het aantal zorgleerlingen komt niet alleen maar door de aanzuigende werking van de oude regelingen. Samenleving en gezinssituaties zijn complexer geworden.   ...

Middels weten allemaal wat dit soort termen betekenen: de diverse soorten allochtone leerlingen.

Die stijgende kosten voor zwakke leerlingen worden natuurlijk geconstateerd door de regering, en aangezien er een rechtse regering is, gaat deze in die stijgende kosten snijden (de Volkskrant, 17-02-2011, van verslaggever Robin Gerrits):
  Van Bijsterveldt: passend onderwijs moet bezuinigen

Ondanks zware kritiek van de oppositie en bijna alle onderwijsorganisaties houdt minister Van Bijsterveldt vast aan haar plannen om 300 miljoen euro te bezuinigen op het passend onderwijs. Dit bleek woensdag tijdens een overleg in de Kamer. ...

Waarop de multiculturalisten en hulpverleners nogmaals in de pen klimmen (de Volkskrant, 19-02-2011, ingezonden brief van Martin Bos, leerkracht PO ( Breda)):
  Niemand wil een stempel of rugzakje

...   Passend onderwijs is bedoeld om kinderen die een speciale onderwijsbehoefte hebben goed te kunnen begeleiden. Meer precies wordt bedoeld dat kinderen die kwetsbaar zijn, bijvoorbeeld door een verstandelijke dan wel lichamelijke beperking of leerhandicap, extra gesteund worden.
    Negatief geformuleerd zou men kunnen stellen dat die kinderen worden gestigmatiseerd; ze krijgen een label. ...
    Een ander stigma is dat kinderen van 'allochtone komaf' zijn of de ouders 'laaggeschoold'. Daardoor hebben ze vaak een taalhandicap en iedereen die een beetje verstand heeft weet dan dat die beperking kan leiden tot problemen in de maatschappij en het onderwijs. Immers alles is taal: rekenen, techniek, biologie, tekenen, gymnastiek, lezen, goed burgerschap enz.   ...

En (de Volkskrant, 19-02-2011, ingezonden brief van Jehudi van Dijk, woonachtig op een woonvorm voor autisten in Zwolle):
  Stempels

'We plakken te snel en te vaak een stempel op een kind' zei Ton Elias tijdens een bijeenkomst over de bezuinigingen in het onderwijs. ...
    Is het wel eens tot meneer Elias doorgedrongen dat de stijging van het aantal kinderen met een rugzakje niet een 'keuze' is, maar voor het grootste gedeelte het gevolg is van veranderingen in de maatschappij en van ontwikkelingen in de medische wetenschap? ...

Daar hebben we weer dat "veranderingen in de maatschappij" ...
    De verandering in de maatschappij waar het om gaat is de instroom van allochtone immigranten. Immigranten met een aanzienlijke tot grote culturele achterstanden, die een belasting vormen voor de maatschappij. Een belasting die niet duidelijker is en helderder dan in het onderwijs: óf je laat die achterstandigen grootschalig afvallen, óf je verlaagt het niveau van je onderwijs, óf je scheidt de stromen. En in alle gevallen betekent het bijspijkeren naar het Nederlandse niveau een extra kostenpost van vele miljarden op jaarbasis, omdat onderwijs nu eenmaal een kwestie is van de inzet van mensen.
    Een zichtbaar beleid van vele miljarden extra uitgaven voor allochtone leerlingen zit er, speciaal in deze tijd van bezuinigingen, niet in. En zelfs als dat laatste niet het geval was, was zo'n beleid vermoedelijk toch onmogelijk: het zou de Nederlandse bevolking sterk opzetten tegen de allochtone immigranten. En terecht - ze hebben niet om die allochtone immigratie gevraagd.
    Blijft over de keuze uit de drie andere alternatieven. De keuze van de multiculturalisten is menging. Maar dat houdt dus automatisch het sterke afvallen van de allochtone leerlingen in, tenzij je het niveau verlaagt. In welk laatste geval de Nederlandse ouder de school ontvlucht, wat de multiculturalist wil voorkomen door dwangmaatregelen.
    Dat laatste een een gotspe daar diezelfde multiculturalisten mordicus tegen iedere dwangmaatregel richting allochtone immigranten zijn. Zo zou een eerste en zeer voor de hand liggende maatregel zijn om de zichtbaarheid van de achterstand te verminderen, door het verbod op het achterstandssignaal: de hoofddoek. En natuurlijk ook de Surinaamse petjes en gouden kettingen, enzovoort.
    Wat de situatie in het onderwijs dus ten duidelijkste laat zien, is welk een idioot en gevaarlijk sociaal experiment te toelaten van een grote allochtone en acherstandige instroom is. Zelfs in het meest gunstige geval, een scheiding der stromen op school, blijf je zitten met een culturele en etnisch onderscheiden groep die langdurig op aanzienlijke achterstand staat - een recept voor sociale problemen. En in het ongunstige geval dat de multiculturalisten hun zin krijgen, is het gevaar nog groter: de uitholling van de kwaliteit van het onderwijs aan onze kinderen. Dat wil zeggen: de uitholling van onze cultuur.

Het onderwijsveld op de werkvloer is voor een groot deel verstandiger dan de beleidsmakers, maar ook daar zijn er haarden van besmetting (de Volkskrant, 21-03-2011, door Mariët Herlé, docent communicatie aan het instituut voor Commercieel Management, Hogeschool Rotterdam):
  Docent staat er beter voor dan vroeger

In de Volkskrant van 12 maart klaagden Ad Verbrugge en de zijnen van Beter Onderwijs Nederland erover dat slechts een kwart van het hogeschoolbudget wordt besteed aan direct onderwijs door docenten. Ik ben zo'n docent die de afgelopen twintig jaar af en aan in de beroepspraktijk en op hogescholen heeft gewerkt. En ik ben het niet met hem eens. Want: wat is het werk voor een docent erop vooruitgegaan in de loop van de tijd.
   De hogeschool bestaat niet meer uit academisch geschoolde vakidioten met een krijtje en een leerboek. ...

De bekende argumenten tegen iedereen die voor behoud van kwaliteit pleit. Met de alhier relevante inspiratiebron:
  Of ons bestuur tot de grote graaiers hoort, kan ik als eenvoudig docent niet beoordelen. Wel interviewde ik een paar jaar geleden in een andere hoedanigheid onze bovenbaas, Jasper Tuytel. Dat leek me een betrokken man, met een visie op de toekomst van een grote- stadshogeschool, waar steeds meer allochtonen en vmbo-ers een kans krijgen. En waar praktijkopdrachten in het 'Rotterdamse Onderwijsmodel' zorgen voor aantrekkelijk en effectief onderwijs. Bij deze jongeren kun je niet meer aankomen met veel uren luisteren in de klas. Ze gaan er pas voor als ze echt aan het werk gezet worden. Ze leren het meest van de praktijk.

Allochtonen en vmbo'ers, een andere term voor allochtonen, zijn minder sterk in gewoon onderwijs - ze kunnen niet stilzitten, hebben een beperkte aandachtsspanne, en kunnen niet luisteren. Dus moeten we stilzitten, aandacht-hebben, en luisteren afschaffen, en vervangen door excursies naar bedrijven, en stages in het magazijn (enigszins raillerend geformuleerd, maar we hanteren dezelfde toon als de auteur). En daarnaast ook goed voor ze zorgen:
  Goed ook dat er een zorgstructuur is. Ik heb als docent zielsmedelijden als ik dat Marokkaanse meisje van wie de moeder net overleden is, als een ziek vogeltje achter haar haardos zie wegduiken. Ik hoor het verhaal van de jongen met een Chinese achtergrond die geen zin goed op papier kan krijgen, maar geen tijd heeft voor extra lessen Nederlands omdat hij in zijn vrije tijd de kost moet verdienen voor zijn ouders. Goed dat er allerlei deskundige hulptroepen zijn, die niet voor de klas staan.

En in dit alles is er natuurlijk maar een beperkte plaats voor kennis en onderwijs ... dat zou die allochtonen alleen maar discrimineren ...

De evaluatie van de resultaten van dit soort onderwijs volgde al snel (de Volkskrant, 23-03-2011, door Marten Salverda, kritisch docent en decaan havo/vwo):
  Geld voor onderwijs gaat naar managers

Het artikel van docente communicatie Mariët Herlé van de Hogeschool Rotterdam is een schrijnend voorbeeld van de stand van zaken in ons onderwijs en een blamage voor wat goed communicatie-onderwijs zou moeten leren (O&D, 21 maart). Enkele punten:
    - Zij gaat niet in op de door haar aangehaalde klacht van BON-voorzitter Ad Verbrugge dat slechts een kwart van het hogeschoolbudget wordt besteed aan direct onderwijs. Ze weerspreekt de klacht evenmin.
    - Het artikel mist elke vorm van objectieve communicatie, getuige de terminologie: 'academisch geschoolde vakidioten met een krijtje' en 'grillen en hobby's van docenten'.
    - De vele stijlfouten in het artikel geven te denken over de mate waarin de auteur zelf haar taal beheerst.
    - De auteur heeft blijkbaar als 'eenvoudig docent' en als docent communicatie aan een Instituut voor Commercieel Management niet het kritisch vermogen na te gaan welk gedeelte van het onderwijsgeld in het management gaat zitten, steeds meer bij grote graaiers.
    - Voor veel hbo-studenten is het aantrekkelijke 'van de praktijk leren' verworden tot budgettair zeer voordelige onderwijsopzetten waarin het aantal contacturen nog steeds schandalig laag is en waarin er aanhoudend klachten van studenten zijn over de bereikbaarheid van docenten voor het feitelijke onderwijs. Dit geldt al jaren, met name voor commercieel economische studies (zie de Keuzegids Hoger Onderwijs).

En hier een voorbeeld uit het veld van de hoogoplopende achterstanden (de Volkskrant, 25-03-2011, van verslaggeefster Loes Reijmer):
  Te krap wonen, moe naar school

Eenderde van de inwoners van de Rotterdamse deelgemeente Feijenoord leeft onder de armoedegrens. De Heemskerkschool merkt dagelijks wat dat betekent.

Kinderen kunnen niet trakteren op hun verjaardag en ouders zijn niet in staat de ouderbijdrage te betalen. De Heemskerkschool, een basisschool in de Rotterdamse wijk Feijenoord, heeft voortdurend te maken met armoede. ...
    De Heemskerkschool is zwart: 98 procent van leerlingen is niet-westers allochtoon, de overige 2 procent komt uit Oost-Europa of de Balkan. 'We krijgen de kinderen hier onaanspreekbaar binnen', vertelt Tom Kros (58), sinds drie jaar directeur van de school. 'Het Nederlands dat de kinderen spreken, is hier geleerd. Thuis wordt bijna alleen de taal van herkomst gesproken. De kinderen hebben daardoor al meteen anderhalf jaar achterstand.'   ...

Het didactische aspect.
  Eén van de grootste problemen is dat kinderen thuis geen rust hebben, stelt juf Janita. De wijk Feijenoord bestaat grotendeels uit kleine, kwalitatief slechte, sociale huurwoningen. Soms wonen gezinnen met vier kinderen in een tweekamerappartement. 'Dan slapen kinderen in de woonkamer, waar gegeten en geleefd wordt. Die kinderen zijn ontzettend moe als ze op school komen.'

Met daarnaast nog vele andere negatieve gevolgen. Het sociale aspect van de zaak. tezamen met de didactische en onderwijskundig moeras.

De golf allochtone achterstanden heeft, door de deels voor hen verlaagde normen, ook de universiteit bereikt, alwaar ze ook de normen bedreigen (Leids universiteitsblad Mare, 10-03-2011, door Vincent Bongers):
Rechtenstudent spelt slecht

De verplichte taaltoets voor eerstejaars rechtenstudenten wordt begin mei afgenomen. De toets heeft nog geen gevolgen voor zakkers en zal vooral dienen als vingerwijzing voor studenten die het Nederlands onvoldoende beheersen.


Maar als de toets uiteindelijk door specialisten binnen Rechten en deskundigen van het Interfacultair Centrum Lerarenopleidingen (ICLON) wordt goedgekeurd, is het de bedoeling dat de toets volgend collegejaar wel gehaald moet worden om te voldoen aan het bsa.   ...
    Binnen de raad zijn er nog wel zorgen over de taaltoets. ‘Er zit toch een bijsmaakje aan’, vond Barend Barentsen, universitair hoofddocent arbeidsrecht. ‘We moeten oppassen dat we allochtone studenten, die vaker een taalachterstand hebben, niet uitsluiten en dus in feite discrimineren.’   ...

Een gotspe natuurlijk, dat laatste. Discrimineren bestaat alleen als er sprake is van gelijke gevallen. En die gevallen blijken, zoals gemeten door onder andere de taaltoets, zeer ongelijk.

Het onderwijsveld is van nature zeer multiculturalistisch, omdat het gaat over kinderen en men die niet wil benadelen, waar bijvoorbeeld moslims daar geen enkele moeit mee hebben, door hun kinderen te gebieden om met een hoofddoek rond te lopen. Uit het onderwijsveld zal je dus niet snel openlijke klachten krijgen over de problemen van de allochtone instroom. Maar soms is het toch volkomen duidelijk uit wat ze doen (de Volkskrant, 05-04-2011, door Robin Gerrits (voorpagina)):
  Basisscholen willen leraren zelf opleiden

Een groep van 59 Rotterdamse basisscholen wil pabo Thomas More kopen. Met een eigen beroepsopleiding hoopt de Rotterdamse Vereniging Katholiek Onderwijs betere leerkrachten klaar te stomen voor de moeilijke Rotterdamse schoolpraktijk.
     'We hebben op onze scholen een best moeilijke groep kinderen, vaak uit achterstandssituaties', zegt voorzitter Frie van Os van de RVKO. 'Wij willen dus pabo-studenten die heel bewust voor het vak van onderwijzer in een grote stad kiezen.' Die kun je het beste maar zelf opleiden, vindt hij.   ...

Je moet het er zelf uitvissen, maar toch staat het er redelijk duidelijk: de allochtone instroom veroorzaakt dusdanige moeilijkheden, dat je er speciaal gemotiveerde leraren voor nodig hebt, die je op een speciale manier moet opleiden.

In aansluiting hierop nog een overbodige onthulling (de Volkskrant, 06-04-2011, door Ana van Es):
  Peiling | Basisscholen Rotterdam willen PABO overnemen

'Aansluiting is mogelijk beter'
...
Ernst-Jan van Unen, basisschooldocent in Goirle, studeerde vorig jaar af aan de pabo in Tilburg:
'Ik vraag me af wat de meerwaarde is van deze overname. Op de pabo besteden ze nu al aandacht aan zorgleerlingen. De afgelopen twee maanden werkte ik op een school in Tilburg-Noord, een multiculturele wijk. Kinderen daar hebben grote achterstanden op het gebied van taal. ...

Die Ernst-Jan toch ...

Ook de Volkskrant wordt een pietsje explicieter (de Volkskrant, 12-04-2011, van verslaggeefster Ana van Es):
  Reportage | Basisscholen leiden hun eigen leraren op

Meer prikkels nodig op pabo

...    Onlangs werd bekend dat een groep Rotterdamse basisscholen de pabo Thomas Moore wil overnemen, om leerlingen beter voor te bereiden op het lesgeven in een grote stad. ...

 'Lesgeven in de grote stad' ... Het multiculturele lingo voor "lesgeven aan allochtonen" uitleg of detail .

De feiten blijven voortdurend voor verwarring zorgen. Een prominent voorbeeld (de Volkskrant, 16-04-2011, door Jaap Dronkers):
  Islamitische school zelf is niet het probleem

Dat islamitische scholen vaker worden gesloten, ligt meer aan hun ouderwetse onderwijsmethoden en hun zwakke bestuur dan aan de kwaliteit van hun onderwijs.

Jaap Dronkers | Jaap Dronkers is hoogleraar onderwijsonderzoek aan de Universiteit Maastricht. Bestuurlijke zwakte maakt islamitische scholen kwetsbaar.     ...

Voor we overgaan tot de details, meteen maar al de grote gemene deler van de reacties erop: de verschuiving van de oorzaak van zwakte van onderwijs van islam naar zaken als methoden en bestuur, is als verschuiven van de oorzaak van slecht bestuur van dictatuur naar vriendjespolitiek en corruptie:  het tweede volgt onlosmakelijk uit het eerste. Of wat netter: het tweede is een wat hoger geabstraheerde vorm van het eerste. Uit de achterlijk van de dictatoriale machtverhouding van de islam, volgen automatisch bestuurlijke achterlijkheden op lager niveau.
  Een belangrijke oorzaak van het slecht presteren van scholen is het lage opleidingsniveau van de ouders van de leerlingen. Dat opleidingsniveau is veel belangrijker dan het percentage autochtone leerlingen. Daardoor kunnen scholen met veel leerlingen met laaggeschoolde ouders veel moeilijker voldoen aan de minimumeisen. Omdat leerlingen op islamitische scholen meestal laaggeschoolde ouders hebben, lopen islamitische scholen een grotere kans dan de gemiddelde Nederlandse school om de minimumnorm niet te halen. Dat ligt echter niet aan het islamitisch karakter van die school, maar aan het lage opleidingsniveau van de ouders op een islamitische school. Dat lage opleidingsniveau van de ouders van islamitische scholen leidt ook tot een ander gebrek van die scholen: een grotere kans op zwakke besturen. Het is immers moeilijk goede bestuurders onder laagopgeleide ouders te vinden, en het ontbreekt de islamitische Nederlanders aan een hoogopgeleid kader dat leiding kan geven aan hun scholen.

En het lage opleidingsniveau volgt weer uit de islam uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail uitleg of detail .
  De gemiddelde toegevoegde waarde van islamitische scholen is, net als die van andere religieus geïnspireerde scholen, hoger dan die van vergelijkbare openbare scholen. Dat kan komen door de grotere discipline (lagere uitval), door de meer traditionele aanpak in het onderwijs (meer huiswerk), door de sterkere band met de ouders (meer gemeenschap) en, in het geval van islamitische scholen, door hun grotere etnische homogeniteit.

Dronkers durft het natuurlijk niet te zeggen, maar hier kan dat wel: naar de openbare scholen gaat het grootste gribus uit alle allochtonen gemeenschappen.
  De waarden, normen en houdingen van islamitische scholen staan verder weg van de (post-)christelijke cultuur van Nederland dan die van reformatorische scholen, bijvoorbeeld op het punt van mannen- en vrouwenrollen, de relatie religie-samenleving en de relatie gelovigen-ongelovigen. Daardoor roept hun bestaan meer conflict op; de vrijheid van onderwijs is immers ontstaan om conflicten binnen het christendom op te vangen, niet voor conflicten tussen wereldreligies. Joodse en hindoescholen, die ook gebruik maken van de vrijheid van onderwijs, zijn een te kleine minderheid om als bedreiging gezien te worden.
    Er zijn echter meer islamitische scholen, waardoor deze wel meer als bedreiging van de (post-)christelijke cultuur ervaren worden. Uit de geringe effectiviteit van scholen in het veranderen van waarden en normen van leerlingen volgt echter dat de omvang van de groep ouders met waarden en normen die afwijken van de dominante (post-)christelijke cultuur de oorzaak is van deze dreiging. Het aantal islamitische scholen is eerder een indicator van het bestaan van een substantiële groep ouders die de dominante (post-) christelijke cultuur afwijzen, dan de oorzaak van die afwijzing. 

Het afwijzen van de Nederlandse cultuur blijft dus een geldige reden om die scholen niet te financieren.
  Uit internationaal vergelijkend onderzoek blijkt geregeld dat immigrantenleerlingen afkomstig uit islamitische herkomstlanden (zoals Turkije, Marokko, Pakistan) lagere onderwijsprestaties hebben dan vergelijkbare immigrantenleerlingen uit christelijke herkomstlanden (zoals Joegoslavië, Polen, Rusland), en die doen het weer slechter dan vergelijkbare immigrantenleerlingen uit niet-islamitisch Azië (zoals India, Vietnam, Korea, China). Wat de verklaring ook moge zijn, het betekent dat leerlingen met een islamitische achtergrond gemiddeld lagere onderwijsprestaties halen in hun migratieland.
    Maar het percentage leerlingen uit islamitische landen op scholen heeft geen negatief effect op de onderwijsprestaties van hun medeleerlingen, als men rekening houdt met het lage ouderlijke opleidingsniveau op die scholen. De combinatie van deze uitkomsten betekent dat leerlingen op islamitische scholen lagere onderwijsprestaties halen dan vergelijkbare leerlingen op een vergelijkbare hindoeschool, maar dit komt niet doordat zij op een islamitische school zitten, maar doordat de leerlingen afkomstig zijn uit een islamitisch herkomstland.

Het laatste: het islamitische leerling zijn en het islamitische school zijn, zijn twee aspecten van hetzelfde: islamitisch zijn. Daaraan verbonden zijn lagere schoolprestaties. En daaraan verbonden zijn lagere prestaties voor de overige leerlingen, zodra er qua onderwijsniveau rekening wordt gehouden met de moslims. En dat gebeurt in Nederland. Wat klopt met de daling van het onderwijsniveau in Nederland. Dus de uitspraak dat de twee niets met elkaar te maken hebben is, tot tegenbewijs gegeven wordt, ongeldig. Het werkvermoeden is: de aanwezigheid van moslims trekt het onderwijsniveau omlaag en dus het prestatieniveau van de overige leerlingen. 

En vrijwel direct weer een bevestiging (de Volkskrant, 19-04-2011, door Alexander Rinnooy Kan en Margreet de Vries):
  Mbo moet voluit strijden voor een hoger leesniveau

Alexander Rinnooy Kan | Margreet de Vries | Alexander Rinnooy Kan is voorzitter Raad van Toezicht Stichting Lezen & Schrijven. Margreet de Vries is algemeen directeur Stichting Lezen & Schrijven.

Tussentitel: Kritiek MBO Raad op actieplan bevat drie misvattingen

Anderhalf miljoen Nederlanders zijn laaggeletterd: hun lees- en schrijfniveau is volstrekt ontoereikend om te kunnen meedoen in de samenleving. Hoe verbijsterend ook, het is oud nieuws. De onderzoeken en rapportages vormen een hoge stapel; de cijfers blijven slecht.
    De minister van Onderwijs, Marja van Bijsterveldt, komt nu gelukkig met verbeteringsvoorstellen voor de gehele onderwijsketen: taalonderwijs voor peuters, een landelijke eindtoets taal en rekenen in groep 8, het actieplan Beter Presteren voor de middelbare scholen, later dit jaar het actieplan Laaggeletterdheid en nu ook een actieplan voor het middelbaar beroepsonderwijs (mbo). Kern van de plannen: we doen geen concessies meer aan de taal- en rekenvaardigheid van kinderen en jongeren. Daar is niemand bij gebaat.
    Het mbo heeft een grote verantwoordelijkheid: 40 procent van de beroepsbevolking heeft een mbo-opleiding gevolgd. Jaarlijks gaan er zo'n 500.000 jongeren naar de roc's om een vak te leren, om voorbereid te worden op het werkende leven en om voldoende bagage mee te krijgen voor het zelfstandig functioneren in de samenleving. Of zoals de MBO Raad het formuleert op zijn website: 'Elke mbo-opleiding leidt op voor een beroep, op basis van wat de arbeidsmarkt vraagt.' Mbo-studenten zijn de motor van de economie van morgen. Tussen de 20 en 30 procent van hen is laaggeletterd.   ...

En, zoals iedereen weet, is een hoog percentage van de MBO/ROC-gangers van allochtone afkomst. Het lees- en schrijfprobleem is voor een hoog percentage een allochtoon probleem. Het belang van welk probleem moeilijk overschat kan worden:
  Lezen, schrijven en rekenen raken het hart van onze samenleving. Het is de sleutel tot geluk, werk, gezondheid en sociale contacten. We moeten af van de aanname dat vele leerlingen in het mbo taal niet leuk vinden, of - erger nog - dat zij het niet kunnen leren. Wij zetten hen anders bij voorbaat op een achterstand die onnodig en ongewenst is.

Ze vinden taal niet leuk, en de Nederlandse taal haten ze.

Maar het probleem is natuurlijk niet beperkt tot dit aspect. Het veroorzaakt ook problemen voor de autochtone leerling (de Volkskrant, 18-04-2011, door Leonard Geluk):
  Beroepsonderwijs dreigt een soort havo te worden

Leonard Geluk | De auteur is voorzitter van het college van bestuur van ROC Midden Nederland. Hij vreest dat leerlingen in het beroepsonderwijs door toedoen van het kabinet straks praktische vaardigheden zullen ontberen.

De opleiding van verpleegkundigen vindt plaats in het ziekenhuis, van dakdekkers op het dak en loodgieters in spe sleutelen in woningen aan verwarmingsketels en sanitair. Geen speld tussen te krijgen: vakmanschap leer je in de praktijk. ...

Hier is ingrijpen nodig in verband met het vervolg: Als je dit als absoluut uitgangspunt neemt, leer je vakmanschap niet op school. Dan blijft er voor school maar één ding over: de algemene zaken als taal enzovoort.
  Natuurlijk, studenten in het middelbaar beroepsonderwijs bekwamen zich ook in Nederlands, Engels en rekenen, maar anders dan op de havo ligt de prioriteit bij leren in het werkveld.

Dus, met het absolute uitgangspunt: niet naar school. Maar kennelijk bedoelt Geluk toch dat er op school ook aan vakscholing moet worden gedaan. 
  Helaas staat dat uitgangspunt onder grote druk.
    De Tweede Kamer debatteert deze week week met minister Van Bijsterveldt (Onderwijs) over haar mbo-actieprogramma 'Focus op vakmanschap'. Dat klinkt als een klok, maar ik heb grote moeite met een belangrijk onderdeel van dat plan.
    Van Bijsterveldt wil het aantal uren praktijkgericht onderwijs aanzienlijk terugbrengen. Nu bestaat bijna de helft van de onderwijstijd uit leren in de praktijk, dus in het ziekenhuis of in de bouw. Als de plannen van de minister steun krijgen van de Tweede Kamer wordt dat teruggebracht tot eenderde. Ze investeert in fors meer theorie ten koste van de praktijk.

En hier kan de verlies- en winstrekening dus pas worden opgemaakt: de achteruitgang in taal en dergelijke veroorzaakt door de allochtone instroom noodzaakt een extra nadruk op taal en dergelijke op school. En die extra nadruk op taal en dergelijke gaat ten kost van de vakopleiding, dus ook ten koste van de vakopleiding van de autochtone leerlingen die die extra aandacht voor taal en dergelijke veel minder nodig heeft. De allochtone leerling wint, de autochtone leerling verliest. Met ook grote maatschappelijke gevolgen:
  Ik heb veel waardering voor Van Bijsterveldt en begrijp goed dat ze studenten met een stevige theoretische basis wil toerusten. Maar een leerling op het hoogste mbo-niveau levert straks gemiddeld 700 uur praktijkonderwijs in. Het beroepsonderwijs dreigt daardoor een soort havo te worden, met alle negatieve gevolgen van dien voor praktisch ingestelde studenten en de samenleving die staat te springen om vakbekwaam personeel.

Waarop de algemeen maatschappelijke conclusie onontkoombaar is: de allochtone leerling vormt een bedreiging voor het niveau van het onderwijs en voor de maatschappij. Een praktisch aspect van wat door de Duitse waarnemer van de multiculturele maatschappij Thilo Sarrazin genoemd is "de verdomming van de cultuur" door de allochtone immigratie uitleg of detail . Want waarom zijn allochtone landen arm? Voor een belangrijk deel vanwege hun lees- en dergelijke armoede. En omdat de allochtone landen arm zijn, komen de allochtone mensen naar Europa. Waarmee ze dus de Europese landen infecteren met hun lees- en dergelijke armoede - hun culturele armoede. Hetgeen met name geldt voor de islamitische cultuur, waarin het lezen beperkt is tot één boek: de koran. Andere boeken bevatten wereldse dus duivelse woorden en regels. 
    Tussen twee haakjes: dit kost natuurlijk ook het een en ander - in de miljarden, zie hier uitleg of detail

De discussie begint razendsnel de bekende vorm van de klucht aan te nemen, waarin de acteurs elkaar door twee open deuren in de coulissen achterna jagen. De beurt is weer aan de MBO raad (de Volkskrant, 20-04-2011, door Jan van Zijl en Jos Leenhouts, bestuur MBO Raad):
  Mbo geen pleister op elke wond

Het staat iedereen vrij iets te vinden van de reactie van de MBO Raad op het actieplan over het middelbaar beroepsonderwijs van minister Van Bijsterveldt. We trekken met haar op wat betreft de richting, over de uitvoering zijn we het niet helemaal eens. Prima ook als men het, zoals mevrouw De Vries en de heer Rinnooy Kan, met onze reactie niet eens is (O&D, 19 april). Maar dan wel graag op basis van goede argumenten en niet door een karikatuur te maken van onze opvattingen en die dan te bestrijden.   ...
    Het mbo is echter ook, net als het hbo en het wo, een beroepsopleiding: een jongere leert bij ons een vak. En daar is een zekere basis taal en rekenen voor nodig die in de vooropleiding - basisschool, vmbo, havo - gelegd moet zijn. Te lang heeft het mbo achterstanden moeten repareren. ...

Deur één.
  Gelukkig groeit langzaam het besef dat de oplossing voor taal- en rekenachterstanden niet (alleen) in het mbo gezocht dient te worden maar vooral in de vooropleiding.

Deur twee. En op komt een nieuwe acteur: het basisonderwijs. Die op zijn beurt op zoek mag naar iemand die hem achterna zit.
    Maar laten de acteurs vooral de basisregel van dit spelletje niet vergeten: "Gebruik nooit het a-woord!"

En de volgende dag weer een voorstelling. Een dubbele. Deel één (de Volkskrant, 21-04-2011, van verslaggever Robin Gerrits):
  Voortgezet onderwijs | Dalende trend in kernvakken

Examenresultaten te laag

Het jaarverslag van de Onderwijsinspectie is zorgwekkend: dalende examencijfers, te veel onbevoegde docenten, te weinig lestijd.

De eindexamenresultaten op de kernvakken Nederlands, wiskunde en Engels zijn al een paar jaar aan het dalen. Sinds 2006 vertonen vooral in het vmbo, maar ook op havo en vwo, de gemiddelde cijfers van de leerlingen een dalende trend. Het ziet er niet naar uit dat die spoedig ombuigt.
    Dit concludeert de Inspectie van het Onderwijs in haar jaarverslag over 2009/2010, dat woensdag in Amsterdam in aanwezigheid van beide bewindslieden van Onderwijs werd gepresenteerd.
    Voor het vak Nederlands daalde op zowel vmbo als vwo het gemiddelde eindexamencijfer van 6,4 in 2006 tot 6,1 in 2010. De onderwijsinspectie maakt zich hier zorgen over. 'Zeker omdat vanuit het vmbo veel leerlingen naar het speciaal onderwijs zijn gegaan en veel havo- en vwo-diploma's in het volwassenenonderwijs zijn behaald', zegt inspecteur-generaal Annette Roeters. 'Met die resultaten erbij zouden de gemiddelden dus nog lager zijn.'   ...

Op de melodie van Zeg eens Aaaahhh! uitleg of detail : "Zeg niet aaaaaaahhh!!!".
    Deel twee (de Volkskrant, 21-04-2011, van verslaggever Robin Gerrits):
  'Inspectie toont onvoldoende begrip'

Volgens voorzitter VO-raad Slagter gaan er meer leerlingen naar havo en vwo. 'Dat vertaalt zich in lagere prestaties.'

De Inspectie van het Onderwijs lijkt het in haar jaarverslag extra op het voortgezet onderwijs te hebben gemunt. Te grote verschillen tussen schoolonderzoeken en centrale eindexamens, te veel onbevoegde docenten voor de klas, dalende cijfers voor de kernvakken Nederlands, Engels en wiskunde. Het is ook Sjoerd Slagter, voorzitter van de sectororganisatie VO-Raad opgevallen.

Heeft u enig idee waarom de inspectie dit jaar zoveel tekortkomingen bij de middelbare scholen signaleert?
Slagter: 'Nee. Het voortgezet onderwijs stond altijd wel in de schijnwerpers, maar nu wel heel erg. In het algemeen moet ik zeggen dat de inspectie onvoldoende begrip toont voor het feit dat wij steeds meer leerlingen opvangen die doorstromen vanuit vmbo en havo naar hogere schoolsoorten. Dat vertaalt zich deels in lagere prestaties.'    ...

"Zeg niet aaaaaaahhh!!!".
  Waarom lukt het scholen anno 2011 toch maar niet om hun onderwijs beter af te stemmen op de verschillen tussen de leerlingen?
'Ja, dat heeft enige tijd nodig. We zijn in ruim een eeuw gewend geraakt aan een klassikaal systeem dat eigenlijk is afgestemd op gemiddelden. De laatste jaren wordt het steeds beter mogelijk, onder meer met ict, om binnen de klas te differentiëren. Nu wordt wereldwijd de roep ook steeds luider om meer te kijken hoe je individueel de leerresultaten kunt verbeteren.'

"Zeg niet aaaaaaahhh!!!".
  Waar bent u het meest van geschrokken in het onderwijsverslag?
'Van de conclusie dat de kwaliteit over zo'n grote breedte achteruit is gegaan. Die is namelijk zeer aanvechtbaar. We hebben de laatste jaren meer ingezet op kansen bieden: relatief gaan steeds minder kinderen naar het vmbo en meer naar havo of vwo. Als je meer kinderen op een hoger niveau meeneemt, betekent dat ook dat meer kinderen het niet halen. Maar dan mag je niet concluderen dat de kwaliteit daalt. Per saldo vangen we echt meer kinderen op. Dat is juist een teken van kwaliteit.'

"Zeg niet aaaaaaahhh!!!".

Een eerste persoon uit de bestuurlijk en intellectuele elite, waartoe we hier ook de journalistieke rekenen (trouwens, de betreffende journalist heeft een universitaire studie voltooid), die het verschijnsel durft te benoemen. Buiten de directe context natuurlijk, en heel voorzichtig (de Volkskrant, 30-04-2011, boekrecensie door Hans Wansink):
  Dweilen met de kraan dicht

De historici Leo en Jan Lucassen willen 'integratiepessimisten' als Scheffer, Bolkestein en Wilders de mond snoeren met 'een nuchtere balans van vijfhonderd jaar immigratie'. Gaat dat lukken?

...    Een verzakelijking van het immigratiedebat is ... alleen al om economische redenen zeer gewenst. Uitgangspunt zou de eeuwenoude praktijk moeten zijn, waarin immigratie zowel voor de migrant als voor het land van aankomst profijtelijk was. ...
    Het opmaken van een 'nuchtere balans', zoals de gebroeders Leo (1959) en Jan Lucassen (1947), beiden hooggeleerde specialisten in migratiegeschiedenis, pretenderen in hun deze week verschenen Winnaars en verliezers, is een eerste vereiste om van dat trauma af te komen. Een zinvol debat moet, zo stellen zij terecht, gebaseerd zijn op feiten. ...
    Lucassen & Lucassen vervallen in de oude denkfout van de reductie van de integratieproblematiek tot materiële omstandigheden (iets wat postmarxisten en neoliberalen gemeen hebben). Dat leidt tot het niet serieus nemen van mensen die leven met Allah: de islam zou een particuliere overtuiging zijn, die je vanzelf inruilt voor iets beters, zodra je volwassen wordt. ...
    Meningen dus, in weerwil van de feiten, die erop wijzen dat het dweilen blijft met de integratie, ook al is de migratiekraan dichtgedraaid. De beste graadmeter voor integratie is het gemengde huwelijk. Waarom trouwen moslims bijna nooit met niet-moslims? Zou dat iets te maken kunnen hebben met dwingende voorschriften uit de Koran? Hoe zou het komen dat het Nederlandse onderwijspeil is gedaald? Zou dat iets te maken kunnen hebben met de sterk veranderde samenstelling van het leerlingenbestand? ...

Oei oei, meneer Wansink, daarmee begeeft u zich op glad ijs. Misschien bent u wel een racist ... Een racist die gelijk heeft, maar dat telt niet, de waarheid uitleg of detail , als het om zulke belangrijke dingen gaat.

De heren sociologen hebben weer eens onderzocht (de Volkskrant, 11-06-2011, van verslaggever Noél van Bemmel):
  Allochtone kinderen niet gebaat bij witte klas

Leerlingen van gemengde basisscholen presteren over het algemeen iets minder op het gebied van taal en rekenen, maar ontwikkelen enkele burgervaardigheden ietsje beter. Zo tonen zij meer belangstelling voor andermans geloof en weten ze onderlinge ruzies beter op te lossen. ...
    Dat concluderen onderzoekers van het Kohnstamm Instituut van de Universiteit van Amsterdam.

Hoe wordt dat laatste gemeten? Door op gecontroleerde wijze ruzie te stichten op het schoolplein en dan te observeren hoe mende kinderen reageren? Onzin, natuurlijk. Dat soort gegevens is natuurlijk het resultaten van vragen aan onderwijzers. En die op de gemengde scholen zijn, algemeen bekend, sterk multiculturalistisch want allochtone kindertjes zijn zo zielig.
    Wat wel te meten is zijn cognitieve prestaties. Volgens het Kohnstamm Insituut gaat het daarmee een ietsje minder op gemengde scholen. Nou is het Kohnstamm Instituut alhier eerder genoemd in het kader van multiculturalistische houdingen uitleg of detail , en hebben we hier de onwetenschappelijke uitspraken over betere sociale houdingen gezien, dus dat 'ietsje' zullen we met een korreltje zout nemen, en er om te beginnen maar gewoon "minder" van maken.
  Het percentage allochtonen heeft op taalgebied een negatief effect op zowel autochtone en allochtone leerlingen in alle groepen. ... De rekenprestaties blijven ook achter naarmate het percentage allochtone leerlingen stijgt, vooral die van autochtone leerlingen

Nog meer gegevens die dus ongetwijfeld wel betrouwbaar zijn. En na nog wat compenserend gedoe over schattingen van sociale vaardigheden door leerkrachten, een relevante conclusie:
  Volgens de heersende theorie integreren allochtone leerlingen beter als zij in een klas met veel autochtone leerlingen worden geplaatst. Het nieuwe onderzoek spreekt dat tegen.

En de gevolgen van de gemengde school voor autochtone leerlingen zijn overduidelijk negatief. Tel uit je winst.

Tijd voor de ideologen om terug te slaan. De bron het het Sociaal Cultureel Planbureau, het bureau dat geleid wordt door immigrantennakomeling Paul Schnabel, die verklaard heeft dat de Nederlandse identiteit niet bestaat, en altijd een steunpilaar voor het multiculturalisme is geweest uitleg of detail (de Volkskrant, 29-06-2011, van verslaggever Robin Gerrits):
  Gemixte klas wel goed

Tussentitel: Prestatieverschillen in klas liggen niet aan etnische afkomst

Veelkleurige klassen verminderen de prestaties op school niet. Anders dan de Maastrichtse hoogleraar Jaap Dronkers vorig jaar in een spraakmakende oratie stelde, doen leerlingen het niet slechter in klassen met grote etnische diversiteit.  ...
    Dronkers betoogde bij zijn aanstelling in Maastricht op basis van toetsgegevens van 15-jarigen uit allerlei westerse landen dat kinderen lijden onder etnische diversiteit in de klas: de prestaties zijn minder dan die van kinderen in meer homogene klassen. Op basis hiervan concludeerde hij dat het ook voor het basisonderwijs wel eens beter kon zijn niet te veel geforceerd te mengen. Met dat 'populaire idee' wilde hij afrekenen. 'Voor scholen geldt niet: hoe gemengder, hoe beter.'    ...

Onderzoek gebaseerd op een grote hoeveelheid cijfers - uit diverse landen. Wie iets anders wil betogen, moet eerste deze cijfers en analyse weerleggen.
    De motivatie om dat te doen is deze:
  Dit was een steen in de vijver van het tot dan toe gevoerde antisegregatiebeleid in het onderwijs, erop gericht scholen in elk geval niet 'zwarter' of 'witter' te maken dan de buurt waarin ze stonden.

Dus tijd voor de tegenaanval:
  SCP-wetenschapper Herweijer veegt nu op basis van ... de vloer aan met Dronkers' conclusies.

Ideologisch taalgebruik van de verslaggever. Bij de onderzoeker zal het waarschijnlijk ook het geval zijn.
  SCP-wetenschapper Herweijer ... op basis van Nederlandse data over basis- én voortgezet onderwijs ...

Wat alleen op wetenschappelijke basis kan, door aan te geven waarom de Nederlandse cijfers afwijken van de internationale. De eerste aanwijzing:
  Weliswaar doen de basisscholieren uit gemengde klassen het in hun taalvakken een tikkeltje slechter dan in homogene klassen, maar dat kan niet uit de etnische diversiteit worden verklaard. Eerder hebben die volgens het SCP te maken met de gemiddelde sociaal-economische achtergrond en opleiding van de ouders in de klas.

Iedereen weet dat de gemiddelde sociaal-economische achtergrond en opleiding van de ouders sterk gekoppeld is aan etniciteit. De stelling dat het taalverschil niet uit etniciteit volgt, is dus niet onderbouwd door deze tekst, en je mag, je gezonde verstand gebruikende en kijkende naar de taalachterstand van allochtone kinderen, algemeen bekend als zijnde gemiddelde anderhalf en meer jaar, stellen dat de onderzoeker hier de zaak al systematisch oplicht.
  Op het voortgezet onderwijs vond Herweijer helemaal geen prestatieverschillen meer die het gevolg zijn van de etnische samenstelling van een school.
    'De gemeten verschillen hebben eerder te maken met het schooltype vmbo, havo of vwo, dan met de mate van etnische spreiding.'

Wat een goeie grap. Inderdaad: die verschillen hebben te maken met schooltype: de zwak presterende allochtonen zitten voor het overgrote deel op vmbo, en de veel beter presterende Nederlandse kinderen vormen een ruime meerderheid op havo en vooral vwo.
   SCP-onderzoeker Herweijer is dus een doodgewone fraudeur die etnisch bepaalde verschillen vertaald in andere woorden. Verslaggever Gerrits die het allemaal ook kan zien en er toch zo enthousiast over doet, is een propagandist. En dat allemaal met deze reden en dit doel:
  'Lokale projecten zoals die in Deventer en Nijmegen lopen, om bevolkingsgroepen meer over de scholen te spreiden, kunnen in elk geval geen kwaad', concludeert Herweijer.
    'Ze leiden niet tot slechtere prestaties. En er zijn ook andere, maatschappelijke, redenen om een spreidingsbeleid te voeren.'

Oftewel: het multiculturalistische ideaal. Wij moeten accepteren dat immigranten ons apen, honden varkens noemen en onrein vinden.

Enige jaren terug, schrijvende in 2011, heeft men de "moedige" stap genomen om te erkennen dat er sprake is van een taalachterstand, meestgenoemd is een getal van ergens rond de anderhalf tot twee jaar. een achterstand die ook niet weg lijkt te gaan met de jaren. Logisch, want de achterstandigen leren wel bij in de loop van hun verdere schoolcarrière, maar de voorlopers ook.
    Dus heeft men redelijk recent besloten iets te gaan doen aan die vroege achterstand, door middel van de "voorschool". Het wil nog niet zo lukken (de Volkskrant, 05-10-2011, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Onderzoek: voorschool werkt niet

Het maakt voor de taal- of reken achterstand van een kind niet uit of het naar een ‘voorschool’ gaat, of naar een gewone peuterspeelzaal. De kwaliteit van de leidsters zal omhoog moeten.

Het speciale onderwijsprogramma voor peuters en kleuters dat moet voorkomen dat ze met een taal- en rekenachterstand aan de basisschool beginnen, blijkt in Utrecht nauwelijks effect te hebben gesorteerd, omdat de leerkrachten en groepsleidsters het niet goed genoeg doen. ...

Uit de begeleidende reportage blijkt de reden waarom de leerkrachten en groepsleidsters het niet goed genoeg doen (de Volkskrant, 05-10-2011, van een verslaggeefster):
  Reportage | Voorschool de Vliegende Beestenboel in Utrecht

'Het moet geen veredelde peuterspeelzaal zijn'

Aan de tafel in het lokaal van peutercentrum de Vliegende Beestenboel in de wijk Hoograven zit een tiental peuters in de leeftijd van 2,5 tot 4 jaar. ...
    Het thema op de voorschool is deze middag de herfst. ...
    Leidster Salima raspt wat stoepkrijt,

Waarover al eerder reportages en commentaren zijn geweest, zij het in zeer besmuikte termen. De clou: achterstand los je niet met achterstand op. En de achterstand zit dieper dan taal.
    Wat wel helpt is dit (uit het eerste artikel):
  Wel blijkt dat kleuters uit achterstandsgezinnen sneller vooruit gaan in gemengde groepen met ook kinderen van hoogopgeleide ouders, waarbij de kinderen vooral van elkaar blijken te leren.

Maar daarvoor geldt natuurlijk dit:
  In de praktijk blijkt het lastig hoogopgeleide ouders te bewegen hun kind op een vroegschool te doen met veel achterstandskinderen.

Want hier geldt natuurlijk dat de trein slechts zo snel kan bewegen als het langzaamste wagonnetje. En blanke ouders kennen het belang van een goede educatie.

Met het bekende gevolg: de zwarte school. Bij de bespreking waarvan weer blijkt waarom hij er is (de Volkskrant, 17-10-2011, van verslaggeefster Irene de Pous):
  Reportage | Ouders en kinderen reageren op rel over 'discriminatie'

Nu de witte kinderen nog terug

Het plan om de zwarte basisschool de Zuiderpoort in Ede meer gemengd te maken, joeg iedereen in de gordijnen. Het is van de baan, maar niemand weet hoe het verder moet.

Openbare basisschool de Zuiderpoort in Ede heet een zwarte school te zijn. Zelf spreken de docenten liever van gekleurd. Van de 72 leerlingen is alleen Jamal uit groep 3 eigenlijk echt zwart. Echt wit zijn er ook niet veel. Alleen in groep 2 heeft een jongen twee Nederlandse ouders. ...
    Eensklaps werd de Zuiderpoort vorige maand het middelpunt van de voortdurende discussie over zwarte scholen. Op de ouderavond van 14 september barstte de bom. Het bestuur van de overkoepelende stichting Proominent presenteerde een plan om de Zuiderpoort gemengd te maken. Het monumentale schoolpand zou worden gerenoveerd. De huidige leerlingen zouden niet meer terugkeren naar het vernieuwde schoolgebouw, maar de school afmaken in het noodgebouw. In het gerenoveerde gebouw zou de school dan fris van start gaan met een leerlingenverhouding van 20-80. Eén leerling allochtoon, vier leerlingen autochtoon.
   Ouders en docenten waren geschrokken, boos. De gemeente, de media en zelfs de minister bemoeiden zich ermee. Een gemengde school nastreven? Prima. Maar op deze manier? Discriminatie. In het mijnenveld van het debat over gemengde scholen ging dit voorstel duidelijk een stap te ver. Inmiddels is het plan van de baan, het bestuur opgestapt en de rust op school enigszins weergekeerd. Enigszins, want hoe het verder gaat, weet nog niemand.

Wat een tuig, hè: je mag blanke ouders wel dwingen wel naar de zwarte school te gaan. Maar je mag niet zwarte ouders dwingen niet naar de zwarte school te gaan. Maar goed, daar gat het hier niet om. Maar om dit:
  Diversiteit op school is goed, vindt directeur Luuk van der Woude. Het brengt soms wat extra werk met zich mee - koffiemiddagen, spreekuren, opvoedcursussen, jaarlijkse huisbezoeken, een vaste intercultureel medewerkster en een logopediste

Dat kan rustig vertaald worden tot: het brengt ontzettend veel extra werk met zich mee - wat ten koste gaat van andere inspanningen, zoals die voor de betere, blanke, leerlingen.
  ... maar hij zou niet anders willen. 'Iedereen leert ervan.'

Mooi, als je van extra inspanningen leert, dan gaan we extra inspanningen maar vragen van de allochtonen - daar leren ze dan wat van. En zolang ze die extra inspanningen niet leveren, gaan we de extra inspanningen voor onze kinderen, het onderwijs wat wat meer vraagt en waarbij de allochtonen  niet kunnen meekomen, wel regelen op onze eigen scholen.
  80 procent autochtoon hoeft van hem dan ook niet. Maar iets meer Nederlandse kinderen op school, dat zou natuurlijk mooi zijn. 'Dat is goed voor de taalbeheersing en voor de uitwisseling van cultuur.'

En dat hoeft al helemaal niet, uitwisseling van cultuur. Althans: wij hoeven niets van hun cultuur: geen vrouwenonderdrukking, machocultuur, hiërarchisch denken, etnicisme, religieuze dwingelandij en al die andere zaken die een cultuur achterlijk maken.

Waarom ouders hun kinderen niet naar zwarte scholen willen sturen (de Volkskrant, 05-11-2011, van verslaggeefster Irene de Pous):
  'Zonder begeleiding is de kans groot dat hij uitvalt'

Rotterdam nam dit schooljaar nieuwe maatregelen om het aantal schoolverlaters zonder diploma in te dammen.

Tussentitel: Het jaar dat de jongeren 18 worden is een 'risicomoment'

Leerplichtambtenaar Conchita Bynoe zit rechtop in haar stoel. Tegenover haar zit Patrick (17): blonde stekeltjes, bruin trainingspak. Hij heeft zijn armen over elkaar en een stuurse blik. Naast hem zit zijn moeder. Ze zegt tegen Bynoe: 'Ik heb een drukke baan. Als ik weg ben en hij ligt nog in bed weet ik niet of hij ziek is of gewoon tot te laat is uitgeweest. Dan ga ik hem niet ziek melden.' Tegen Patrick: 'Als je 's avonds met vrienden uit bent geweest, ben je toch niet ziek?'
    Patrick schiet overeind. 'Jij weet toch niet hoe ik me van binnen voel?' roept hij. Zijn moeder huilt.
    Ze zitten in een lokaal in het Rotterdamse Scheepvaart en Transportcollege (4000 leerlingen), waar Bynoe praat met leerlingen die meer dan zestien uur hebben verzuimd.
    Dit schooljaar begon Rotterdam een nieuw offensief om jongeren die zonder diploma school dreigen te verlaten binnen boord te houden. Het aantal voortijdige schoolverlaters nam de laatste jaren af, maar nog steeds stoppen in Rotterdam jaarlijks zo'n 2500 leerlingen zonder diploma. ...
    Zijn jongeren eenmaal uitgevallen, dan is het moeilijk hen weer terug naar school te krijgen. Een stevige verzuimaanpak op mbo-scholen moet voorkomen dat ze uit beeld verdwijnen. Want jongeren zijn niet van de ene op de andere dag weg: verzuim is een voorbode.
    Als Patrick's moeder even op de gang wacht, vertelt hij de leerplichtambtenaar: 'Ik mag mijn vader niet vaak zien. Hij is verslaafd geweest, maar ik houd dodelijk veel van hem. Ik heb ADHD en krop het op. Soms barst het eruit.' Op Bynoes voorstel met iemand te praten, zegt hij: 'Ik heb al met duizend mensen gepraat. Ik wil één iemand die ik vertrouw.'
    'Dit kan nog lastig worden', zegt Bynoe na afloop van het gesprek. 'Zonder goede begeleiding en pillen voor zijn ADHD is de kans groot dat deze jongen uitvalt. Hij is bijna 18, niemand kan hem dan meer verplichten naar school te gaan.' Patrick krijgt daarom op school een coach.    ...

De namen zijn gefingeerd, maar dat doet er niet toe: allochtoon is de achtergrond in het merendeel der gevallen. Het soort gevallen dat je niet wil zien als medeleerling van je kind.

Nog een zaak waar de allochtonen en ook met name de moslims onze scholen me hebben vergeven: de respectcultuur (de Volkskrant, 26-11-2011, door Aleid Truijens):
  Straatcultuur

Karate versus judo

Leraren worden er soms knettergek van: leerlingen die minachting uitstralen jegens de leraren en bij de geringste poging tot correctie woedend opvliegen en 'respect!' eisen. Als de ruzie escaleert, kan de sfeer bedreigend worden: 'Ik weet waar je woont, man. Ik pak je dochter. Raak me niet aan!'
    Straatcultuur is de verzamelnaam voor dit veel voorkomende gedrag. ...

Eufemisme. Meel in de mond. Leugen. Dat 'straattaal'. Het komt wel van de straat, maar het is volkomen duidelijk en bekend hoe die taal op de straat is gekomen: via de allochtonen. Bij de geciteerde uitspraken overduidelijk uit Marokkaanse mond.
  Hoe pak je dit wanhopig makende fenomeen aan, zonder een haat jegens deze kinderen te ontwikkelen of geïntimideerd te raken?

Niks voor nodig, die rem op de haat: hun haat is ongeremd. En in hun ogen terecht: zij zijn superieur, man en lid van de uitverkorenen van Allah, en het is onduldbaar dat ze het gezag van de inferieure atheïstische blanken moeten gedogen.
  Hans Kaldenbach, pedagoog en oud-onderwijzer, geeft in Machomannetjes '99 tips om straatcultuur terug te dringen uit de school'. Het zijn praktische aanwijzingen, gebaseerd op praktijkervaring en een vracht aan - veelal Amerikaanse - literatuur. De kern van Kaldenbachs verhaal is zijn analyse van het verschil tussen 'burgerlijke' cultuur en straatcultuur. De leraar verwacht erkenning van een evident feit, bijvoorbeeld aantoonbare diefstal, verwacht 'sorry' en de belofte van verbetering. Maar zo gaat dat niet in een cultuur waarin eergevoel een grotere rol speelt dan inlevingsvermogen. De leerling voelt zich te schande gezet. Hij weet zich sociaal de mindere van de leraar, die hij tegelijkertijd minacht omdat die niet in het échte leven, het bedrijfsleven, werkt. 

Gelul, dat laatste: het gaat om de islam. En de rest van de allochtone cultuur. Die die atheïstische hond niet heeft.    
  Kaldenbach... Twee tactieken bieden in zijn ogen een mogelijke oplossing: de 'karateaanpak' - keihard volgehouden autoriteit wordt in de straatcultuur gerespecteerd - en de subtielere 'judoaanpak', waarbij de leerling een kans krijgt op een uitweg zonder gezichtsverlies. Dat kan alleen als de ander weet dat de leraar de regie en het gezag heeft. 

Waarvan de allochtoon en met name de moslim dus weet dat het andersom is. 
  Belangrijk is ook dat de leerling het gevoel heeft dat hij of zij ertoe doet. 

Hetgeen alleen kan door hem het respect te geven dat hij zelf niet geeft, en die equivalent is met zijn dominantie. De reden dat deze zachte aanpak tot nu toe nooit gewerkt heeft.
   Geen correctie zonder binding, schrijft Kaldenbach terecht.

Onzin, bekend van de analyse van de zwaardere misdadigers: die bleken niet te weinig maar te veel zelfrespect te hebben. En je gaat niets bereiken voordat deze overmaat van zelfrespect-zonder-respect-voor-anderen is afgebroken.

Een directe vorm van bedreiging, door aantal, vindt plaats bij het speciaal onderwijs (de Volkskrant, 16-12-2011, van verslaggever Robin Gerrits):
  In speciaal onderwijs verdwijnen 3.700 banen

De bezuinigingen op het passend onderwijs kosten de komende jaren ongeveer vijfduizend mensen hun baan. ...
    Het gaat om ongeveer 3.700 voltijdsbanen, merendeels leraren, stagebegeleiders en ambulante begeleiders. Dit zijn deskundigen die kinderen met beperkingen of gedragsproblemen op meerdere scholen begeleiden.
    Een deel van deze leraren en ambulante begeleiders zal mogelijk weer aan de slag kunnen bij de nieuwe samenwerkingsverbanden van scholen, die vanaf augustus 2012 het passend onderwijs gestalte moeten geven.   ...
    Volgens de cijfers die het Centraal Bureau voor de Statistiek donderdag naar buiten bracht, is het aantal kinderen op speciale scholen tussen 2003 en 2010 gestegen van 54 duizend naar bijna 70 duizend.
    Die groei wordt voor het overgrote deel verklaard door de stijging van kinderen, met name jongens, die vanwege ontwikkelingsstoornissen en gedragsproblemen het voortgezet speciaal onderwijs bezoeken. In deze cijfers zijn niet de leerlinggebonden financieringen ('rugzakjes') op gewone scholen opgenomen.
    Van Bijsterveldt heeft de omvang van het speciaal onderwijs gemaximeerd op 70 duizend leerlingen.

De sterke stijging van de instroom richting speciaal onderwijs, waarvan volkomen leder is dat dit voornamelijk of geheel de allochtone instroom betreft, heeft dus geleidt tot de opheffing van heet speciale onderwijs. Het werd te duur. En de Nederlandse kinderen zijn het slachtoffer.

En eindelijk een openlijke bevestiging van wat iedereen aan zijn klompen kan aanvoelen (de Volkskrant, 20-12-2011, van verslaggeefsters Maartje Bakker en Irene de Pous):
  'Tjongejonge, is dit hbo-niveau?'

Eén op de drie docenten aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA) klaagt over een te laag niveau van de opleidingen. Datzelfde vinden ze van de afstudeerscripties van hun studenten. Bij de afdeling economie en management (15 duizend studenten) is de onvrede het grootst.
    De groeiende ontevredenheid blijkt uit een intern onderzoek onder docenten en andere medewerkers, dat in bezit is van de Volkskrant. Twee jaar eerder was één op de vier docenten ontevreden over het opleidingsniveau.
    Docenten klagen ook over het management, dat niet op de hoogte zou zijn van wat er zoal speelt op de werkvloer.
    Han Boels, voorzitter van de medezeggenschapsraad die docenten en studenten van de economie- en managementopleidingen vertegenwoordigt, zegt: 'Ik kom studenten tegen van wie ik denk: tjongejonge, is dat hbo-niveau? Maar ja, we hebben nu veel meer studenten en een hele andere instroom. Veel meer mbo'ers en havisten komen de hogeschool binnen, vaak ook met een multiculturele achtergrond. Het zijn niet meer mensen die bij voorbaat geequipeerd zijn.'    ...

En om deze groep op de opleiding te houden en aan een diploma te helpen is veel van de niveauverlaging op speciaal de hbo's bedoeld uitleg of detail .

Het effect van allochtonen op het onderwijsniveau wordt natuurlijk naarstig buiten de publiciteit gehouden. maar soms slipt er iets tussen de mazen van het net der censuur door (de Volkskrant, 25-01-2012, van verslaggeefster Maartje Bakker):
  Op 's lands beste mbo-school heeft God het laatste woord

Wie naar de beste mbo-school van het land wil, moet Gods woord onderschrijven. Hij of zij gaat ermee akkoord dat kleding en haardracht zodanig zijn dat het Bijbelse onderscheid tussen man en vrouw wordt bewaard. En dat waarachtige wedergeboorte mogelijk is - het is een kerntaak van het personeel om scholieren daar met ernst en liefde op te wijzen.
    Daar tekenen de scholieren van het reformatorische Hoornbeeck College voor. Hun school, met vestigingen in Amersfoort, Kampen, Goes, Apeldoorn en Rotterdam, krijgt de beste beoordeling in de Keuzegids mbo-studies 2012 die vandaag verschijnt. Vooral opleidingen in de zorg en het onderwijs blinken uit.
    De keuzegids rangschikt alle Nederlandse mbo-opleidingen. Gelet wordt onder meer op de uitval, of er goede docenten en lessen zijn, of de beoordelingen eerlijk en duidelijk zijn en of de stage leerzaam is.
    De minder godvruchtige leerlingen kunnen het best terecht in het zuiden van het land: in het Tilburgse roc De Rooi Pannen of het Koning Willem I College in Den Bosch. Onderaan de ranglijst bungelen voornamelijk randstedelijke roc's, met als hekkensluiter het roc Flevoland.   ...

De randstedelijke roc's zijn degene die, zoals bekend, helemaal vol zitten met allochtonen.

Met dit als gevolg (de Volkskrant, 03-02-2012, van verslaggeefster Irene de Pous):
  Geweld in de klas, een taboe

'Inlijsten die directeur', zeggen leraressen als ze horen hoe een vader de wacht kreeg aangezegd. Wie geweld ontmoet krijgt zelden steun.

Tussentitel: 'Het treft leraren dubbel: op incidenten volgt eenzaamheid'

Acht doorgewinterde docenten hangen aan haar lippen. 'Dus ik ren de gang door, gooi de deur open van de directeurskamer en zeg: ik word achterna gezeten door een jongen met een schaar. Help me!' De lerares laat een stilte vallen en kijkt de kring rond. 'Weet je wat-ie zegt? Ik zit nu net met de ouders van een potentiële nieuwe leerling te praten. Zoek even iemand anders.' Op slag vertrekken acht gezichten van verontwaardiging.
    De behoefte om over ervaringen met geweld te praten groeit, zo bleek deze week in een Arnhems hotel. Zestig leraressen, van basisschool tot ROC, wisselden er tijdens een bijeenkomst van CNV Vrouwen verhalen uit over agressie.
    'Vroeger zat ik met maximaal twintig mensen', zegt spreker Wouter Prins van CNV Onderwijs. Hij organiseert sinds vier jaar avonden waarop docenten vertellen over hun ervaringen met geweld. Hun verhalen gaan over een te grote pubermond, of over verkrachting door een leerling.   ...

En waardoor is die sterke stijging veroorzaakt (voor het (over-, overgrote deel): de allochtone instroom.
    Het staat niet in het bericht. Natuurlijk.

Twee berichten onder elkaar in de krant (de Volkskrant, 13-03-2012):
  Taalachterstand peuters aangepakt

Het kabinet trekt tientallen miljoenen extra uit voor de bestrijding van taalachterstand bij peuters. ...

En (de Volkskrant, 13-03-2012):
  Te laag niveau bij vier hbo-instellingen

De Inspectie van het Onderwijs stelt dat vorig jaar bij vier hbo-instellingen het afstudeerniveau te laag was. ...

In het laatste geval is de allochtone instroom niet de enige factor, zoals bij het eerste, maar wel een belangrijke.

Een drieluik. Deel één, wat feiten (de Volkskrant, 15-03-2012, van verslaggever Bart Dirks):
  Een werkstraf als je niet luistert

27 spijbelaars stonden dinsdag voor de rechter. 'Op deze school leer ik niets.'

Als de rechter vraagt waarom de 17-jarige Florek zoveel lessen heeft verzuimd en dagelijks te laat op school komt, slaan bij zijn moeder de stoppen door. ...
    Officier van justitie Niny Jager en kantonrechter Joke Nouwt wisselen een blik van verstandhouding uit. Deze leerplichtzitting behandelen ze 27 zaken. Het ene kind is een hoopje ellende, het andere zit vol branie. Soms zijn de ouders radeloos en blij met alle hulp, soms zijn ze zelf deel van het probleem.
    Amper 10 minuten is er gepland per zitting, maar ze lopen stuk voor stuk uit. De officier en de rechter willen de echte probleemgevallen niet snel afdoen met een boete (voor de ouders) of een taakstraf (voor scholieren vanaf 12 jaar). ...

En zo ging het nog even door - een illustratie van de verworvenheden van de multiculturele samenleving.
    Dan deel 2: de ernst van de situatie (de Volkskrant, 15-03-2012, van verslaggeefster Irene de Pous):
  Interview | Henny van der Kamp, 25 jaar ervaring als vmbo-docent

'Leeftijd waarop je van school mag, moet terug naar 14 jaar'

Een kleine groep wil absoluut niet leren, maar moet toch. De docente: 'Dat is niet goed voor hen, en niet voor de school.'

In de klas van Henny van de Kamp (63) zit een 15-jarige jongen die elke dag te laat komt. Dan moet hij de volgende dag eerder komen, maar dat doet hij nooit. Elke les stalt hij - tegen de regels in - eten en drinken uit op tafel. Zijn klasgenoten intimideert hij, in de pauzes dealt en pikt hij.
    Als hij porno op het digibord projecteert, is de maat vol. De school wil van hem af. Drie weken bellen directeur en teamleider om een nieuwe school te vinden. Tevergeefs.
    Dan hangt bureau Leerplicht aan de lijn. De jongen mág niet thuis zitten, hij moet naar school. Dus begint de hele riedel opnieuw. Tot hij niet meer leerplichtig is, zijn docente en leerling tot elkaar veroordeeld. 'We zitten opgesloten. De leerling mag niet weg en zit dag in dag uit op een plek waar hij niet wil zijn.'
    25 jaar ervaring als docent op het vmbo - de school waar ze nu werkt noemt ze liever niet - hebben Van de Kamp tot een overtuiging gebracht die lijnrecht tegen alle politieke en maatschappelijke winden in zeilt: we moeten de leerplichtleeftijd weer verlagen tot 14 jaar. 'Het zit zo sterk in ons, het idee dat als kinderen maar ergens onderdak zijn het wel goed is. Maar dat is niet altijd goed. Voor de leerlingen niet en voor de leraren niet.'
    Geweld in de klas, docenten die het water aan de lippen staat, het heeft met één ding te maken, denkt Van de Kamp. 'Er is een kleine groep 15- tot 18-jarigen die een zware wissel trekt op mensen die ergens anders voor bedoeld zijn. Omdat ze niet op school wíllen ziten. Educatie is voor iedereen belangrijk, maar waarom moet het per se in de moeilijkste tijd van een mensenleven? Laat de jongeren die echt niet willen lekker uitrazen. Dan zie ik ze op hun 22ste gewassen en gestreken met de pet in de hand terug bij de avondschool.'    ...

Zo erg is het dus: ze zijn als groep niet geschikt voor school. Althans:  een zodanig groot deel van hen, dat het het beste opgelost kan worden door een stap achteruit in de beschaving. Want leerplicht is beschaving. Kennelijk zijn ze niet beschaafd genoeg. 'Ze' zijnde natuurlijk de groepen van allochtone immigranten. Zonder allochtone immigranten zou de leerplichtleeftijd misschien nu verhoogd zijn.
    De journalist wil er niet aan, natuurlijk:
  U heeft gewoon geen zin in lastige leerlingen.
'Ik ken geen enkele leraar die er trots op is als hij een leerling de klas uit stuurt. Dat is altijd een verlies en zo wordt het in de docentenkamer ook gezien. Maar ik heb het over leerlingen die structureel de boel ondermijnen en gewoon niet willen, niets doen. Ze weten dat er uiteindelijk geen consequenties zijn, want de ultieme sanctie, niet meer naar school kunnen, bestaat niet. Waarom wordt een school lastiggevallen met een leerling die niets doet?'

Die zit.
  Dus hij gaat vakken vullen bij de Albert Heijn. U geeft hem dus op?
'Juist niet. Een leerling die niet wil, leert nu ook niets. En van dat gedoe - je moet dit, je mag niet dat - worden ze alleen maar gekker. Dan gaan ze meppen.

Zoals met grote regelmaat in het nieuws komt.
    Voor we verder gaan, eerst even de derde uit het drieluik (de Volkskrant, 16-03-2012, ingezonden brief van Marion van Voorst, Houten, mbo-docent):
  Leerplicht

Tjonge, wat is uw interview over de leerplicht met vmbo-docent Henny van de Kamp (Ten eerste, 15 maart) mij uit het hart gegrepen.
    De bedoeling van de leerplicht is dat er geléérd wordt. Daarvoor is inzet nodig, of op zijn minst medewerking. Jongeren die werkelijk niet willen leren, werken het leerproces juist tegen.
    Ze leren niets, maar verzieken ook het leven van veel docenten. Ernstiger nog: ze zijn een serieuze belemmering voor het leerproces van jongeren die wél willen leren.
    Vervelende bijkomstigheid is dat de onwillige jongeren zich concentreren op het vmbo. Dat heeft niets met hun intelligentie te maken, maar álles met de mogelijkheden van vwo en havo om onwillige leerlingen te laten 'afstromen'. Zo worden de reguliere vmbo-leerlingen extra belast en zo komt het vmbo aan zijn problematisch imago.
    Als de samenleving onwillige leerlingen boven 14 of 15 jaar tóch van de straat wil houden moeten we puberdagverblijven gaan inrichten. Op school horen deze jongeren niet.

Die puberdagverblijven zijn er natuurlijk al - dat zijn de roc's van de grote steden. Zwarte gaten qua bevolking en qua leren. De allochtone instroom heeft onbeschoftheid en onbeschaving gebracht.

Onder andere dit soort onbeschaving (de Volkskrant, 22-03-2012, door Martin Slagter, docent Nederlands, journalistiek en filosofie):
  School moet 'leuk' zijn, dus het boek is uit de gratie

Na tien jaar onderwijs te hebben genoten, kunnen veel jongeren nog geen literaire teksten lezen.

Tussentitel: In het vmbo mag je blij zijn als je per week één uur Nederlands krijgt

Het is Boekenweek. In deze week probeert de stichting Collectieve Propaganda voor het Nederlandse Boek (CPNB) mensen aan het lezen te krijgen. De CPNB heeft als doelstelling: 'het lezen te stimuleren, ook voor de jeugd'. Maar ondanks de inspanningen van deze stichting gaat het niet goed met het Nederlandse boek. Mensen, vooral jongeren, lezen steeds minder. Als oorzaak van de 'ontlezing' wordt vaak gewezen op het succes van de nieuwe media. ...
    Was het vroeger dan zoveel beter? Niet in alle opzichten natuurlijk, maar twintig jaar geleden kregen bijvoorbeeld mbo-leerlingen wel zo'n drie of vier uur Nederlands per week en werd het vak vrijwel uitsluitend gegeven door bevoegde neerlandici. In het huidige (v)mbo mag je al blij zijn als je één uur in de week Nederlands krijgt en wordt het vak door jan en alleman gegeven, maar zelden nog door bevoegde neerlandici. ...

Allemaal al bestaande trends. Die ernstig versterkt worden door het volgende:
  Voeg bij dit alles de groeiende instroom van leerlingen die thuis gebrekkig of geen Nederlands te horen krijgen, en er tekent zich een probleem af dat zich niet eenvoudig laat oplossen. Je kunt nu eenmaal niet op een gemakkelijke manier goed leren lezen.

En ga tegen die tsunami maar oproeien ... uitleg of detail .

Een aanwijzing voor wat er er in de toekomst waarschijnlijk gaat gebeuren (
de Volkskrant, 22-03-2012, van correspondent Arie Elshout):
  Verenigde Staten | Juiste schoolkeuze is allesbepalend

In Brooklyn is P.S. 321 de weg naar de top

Tussentitel: Amerikaanse ouders zien hun kind het liefst op blue ribbon-school

Het maken van kinderen is het probleem niet in Amerika. De ware beproeving voor de ouders begint daarna. Karen Bryan Shapiro is een moeder uit Park Slope, een van de beste wijken in Brooklyn, New York. ... Maar de aller-, allergrootste zorg is de keuze van een goede school.
    Karen en haar man zijn om die reden in Park Slope gaan wonen. De brownstones, de sfeervolle herenhuizen aan de rand van Prospect Park, zijn duur, maar het voordeel is dat ze in schooldistricten liggen met goede public schools, openbare scholen. Dan heb je wel hoge woonlasten, maar je bespaart op de kosten voor een particuliere school, die in New York beginnen bij 30 duizend dollar per kind per jaar. Het is dit voordeel dat van Park Slope een geliefde 'broedplaats' heeft gemaakt voor jonge stellen uit Manhattan. Daar komen ze naartoe om kinderen te krijgen en op te voeden.
    De beste en dus meest gewilde public school bij Karen in de buurt is P.S. 321. De appartementen in het district van deze school zijn dan ook gemiddeld 100 duizend dollar duurder dan soortgelijke appartementen in het district van de iets minder hoog aangeschreven P.S. 107. Maar 'dat was niet veel als dat betekende dat je kind naar een school ging die voor 62 procent blank was in plaats van slechts 43 procent'. Karen heeft het er graag voor over.   ...

Zo gaat het in Nederland ook al, alleen is het hier nog minder ver. En met nog een klein verschil: in Amerika betreft het echte zwarten, in Nederland voornamelijk moslims. Waar het om gaat is de overeenkomst tussen de twee: vanuit hun basiscultuur is er geen onderwijscultuur. Bij de zwarten in Amerika blijkt daar na vele decennia nog geen substantiële verbetering in te zien, Voor de moslims in Nederland zijn de vooruitzichten in principe nog somberder, want tot hun cultuur behoort de islam, en de islam is een geloof. En waar geloof per definitie al strijdig is met leren en een onderwijscultuur, geldt dit voor de islam, betekenende "onderwerping  aan Allah" , in versterkte mate.
    En dit gaat het worden:
  Het systeem werkt ongelijkheid in de hand. Wie bevoorrecht is, krijgt het alleen maar beter. Wie niets heeft, kan het vergeten. Dit kan leiden tot een maatschappij met een kleine, goed opgeleide bovenklasse en een grote, slecht opgeleide onderklasse, en weinigen ertussenin. Dit is voor Microsoft-topman Bill Gates nu de grootste sociale kwestie in Amerika.

En dat geldt in Nederland in bijzonder versterkte mate, vanwege de snelle opkomst van het verschijnsel en de grote bevolkingsdichtheid van Nederland. Tenzij de moslims hun houding razendsnel veranderen.

Nog eens een bevestiging van de enorme achterstanden die allochtonen meenemen naar het onderwijs (de Volkskrant, 02-04-2012, door Jan Bouwens, hoogleraar accounting aan de Universiteit van Tilburg):
  Stel het hbo en het mbo onder curatele

Sinds het competentiegericht onderwijs in 2004 is ingevoerd, hebben besturen zich niet op de inhoud, maar op de vorm gestort. Dramatische ingrepen zijn nodig.

Tussentitel: Hoe moet een allochtoon zijn carrière beginnen als het mbo hem niet leert wanneer hij de of het moet gebruiken?

Het hbo en het mbo zijn beide aan een dramatische redesign toe. Dat kan alleen als de scholen uit die sector onder curatele worden geplaatst.
    Sinds 2004 hebben hogescholen en roc's onder leiding van de HBO-raad en de MBO Raad massaal het zogenaamde competentiegericht onderwijs ingevoerd. ...
    Een aantal hbo's heeft nu ingezien dat zij met deze keuze hun opleidingen volledig in de vernieling hebben geholpen (Inholland). Niet alle bestuurders hebben het licht gezien. Het mbo heeft nog niets geleerd. ...
    Het is duidelijk dat dramatische ingrepen nodig zijn in zowel het hbo als bij de roc's die de mbo-opleidingen verzorgen. Het bedrijfsleven heeft behoefte hbo'ers en mbo'ers te voorzien van sterk inhoudelijke bagage. Bovendien vormen beide opleidingen de bakermat voor de emancipatie van allochtonen. Hoe moet een allochtoon nu zijn carrière in een winkel beginnen als het mbo hem niet leert wanneer hij de of het dient te gebruiken?   ...
    ... Verder zullen we zien dat het nodig is studenten die met onvoldoende rekenkennis en kennis van het Nederlands het hbo en mbo binnenkomen een schakeljaar moeten ondergaan. Dat is niet discriminerend, het is emanciperend!   ...

En het constateren van die enorme culturele achterstanden is niet discriminerend maar emanciperend.  Zodat ze leren die culturen op te geven.

Een wonder. Een erkenning (de Volkskrant, 25-05-2012, door Meindert Fennema, vertrekkend hoogleraar politieke theorie aan de Universiteit van Amsterdam):
  Laten we heel zuinig zijn op ons institutioneel kapitaal

Wat is het grootste probleem van ons land en hoe gaan we dat oplossen? Die vragen stellen de Volkskrant en De Balie aan bijzondere denkers en doeners. Meindert Fennema breekt een lans voor bescherming van onze instituties, die volgens hem 'robuust' moeten zijn en blijven. 'Zij zijn de dragers van onze cultuur.'

Tussentitel: Docenten met professionele ethiek moesten wijken voor procesbewakers

Wij leven in een tijd van grote economische en politieke turbulentie, op nationale, maar vooral ook Europese schaal. ...
    Door het nieuwe systeem van output financiering werd het financieel bijzonder onaantrekkelijk om studenten nog te laten zakken voor hun examens. De progressieve opvattingen over multiculturalisme en structurele discriminatie verleenden de schoolleidingen de legitimatie om allochtone studenten te laten slagen voor hun tentamens, ook als zij het niveau niet hadden.

Die erkenning was dus ook alleen mogelijk omdat het van de minst politiek-correcte bewoner van de Nederlandse sociologische faculteiten komt, de "communistische professor" Fennema, en ten tweede omdat de uitspraak gedaan wordt buiten de directe context van het onderwerp. Een artikel over de schade van de allochtone instroom voor het onderwijs is volstrekt ondenkbaar.

En ten overvloede een bevestiging uit onderzoek (de Volkskrant, 14-06-2012, van verslaggever Rutger Bregman):
  Aandacht school voor beste leerlingen schiet te kort

Bijna een kwart van de slimste leerlingen haalt het eindexamen VWO niet in de zes jaar die er voor staat. Dat blijkt uit een onderzoek van de Rijksuniversiteit Groningen dat volgende week wordt gepubliceerd. De onderzoekers concluderen dat middelbare scholen meer aandacht moeten besteden aan hun beste leerlingen.   ...

Er is alle aandacht voor de zwakkeren, en met name de allochtonen. de slimmeren verzuipen. Letterlijk: 
  Het instituut GION onderzocht in opdracht van OCW de schoolloopbaan van leerlingen die in 1999 een hoge CITO score behaalden (549 of 550 punten). Onderzoeker Hans Kuyper is geschrokken van het grote aantal onder hen die daarna toch bleven zitten of zakten voor hun examen.
    'Dit zijn leerlingen die met gemak het VWO zouden moeten halen, zonder vertraging. Van tevoren dacht ik dat hoogstens 5 tot 10 procent vertraging op zou hebben lopen.' Voor de gemiddelde VWO-leerling ligt de kans op vertraging nog een stuk hoger: tussen de 30 en 40 procent.    ...

En de oplossing is ook die van het Rijnlandmodel :
  Een andere opvallende conclusie van het GION is dat leerlingen in een klas met alleen maar VWO'ers een grotere kans (10 procent) hebben om hun diploma zonder vertraging te halen dan leerlingen die het eerste jaar in een gemengde HAVO/VWO klas zitten. Het verschil met leerlingen die in hun tweede en derde jaar ook nog in een gemengde klas zitten, is nog groter, respectievelijk 16 en 32 procent.
    De conclusie lijkt simpel: zet de slimste leerlingen zo veel mogelijk bij elkaar. ...

En waarom gebeurt dat niet:
   De conclusie lijkt simpel: zet de slimste leerlingen zo veel mogelijk bij elkaar. Maar Kuyper nuanceert dat het voor minder goede leerlingen juist goed is om bij de allerbesten te zitten. 'Het is een dilemma. Zet je de besten bij elkaar om hun eigen prestaties te bevorderen of laat je anderen van hun intelligentie mee profiteren? Uiteindelijk is dat een ideologische keuze.'

In Nederland worden de betere leerlingen, voornamelijk autochtonen, opgeofferd aan de opvoeding van de zwakkeren, voornamelijk allochtonen.

Eens een berichtje over hoe groot die achterstanden zijn (de Volkskrant, 06-08-2012, van verslaggeefster Irene de Pous):
  Meer zomerscholen voor achterstandsleerlingen

Onderwijsminister Marja van Bijsterveldt wil dat er in het hele land meer zomerscholen komen. Daar kunnen kinderen met een taal- of rekenachterstand bijgespijkerd worden tijdens de schoolvakantie.
    Van Bijsterveldt heeft met de 37 grootste gemeenten afgesproken het aantal zomerscholen op te schroeven van dertig dit jaar naar ten minste 131 volgend jaar. Voor het bestrijden van onderwijsachterstanden stelt het ministerie in 2013 95 miljoen euro extra beschikbaar.    ...
    Een groot deel van het extra geld van het ministerie -57 miljoen euro - gaat naar de vier grote steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht. Het komt boven op een jaarlijks budget van 261 miljoen voor gemeenten met onderwijsachterstanden.    ...

Grappig hè, dat 'gemeenten met onderwijsachterstanden' ... Zoiets als "huizen met hoofdpijn".

Na een langdurige lijst voorbeelden, nu hier ook de erkenning uit multiculturalistische hoek dat allochtone achterstandkinderen een bedreiging vormen voor de niet-achterstandige autochtone kinderen, op gemengde scholen (de Volkskrant, 05-11-2012, van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Steuntje in de rug voor slimmerik in de volksbuurt

In achterstandswijken in Utrecht gaat de aandacht nu eens niet naar de zwakste leerlingen. De Brede School Academie spijkert talenten bij.


Raz Dawdey, een enthousiast meisje van 11 jaar met een roze strik in haar zwarte steile haar, wil later chirurg worden. Maar ze was niet zo goed in taal op school, vertelt ze. ...

De regel: dit zijn de achterstandskinderen. Het gevolg:
  De Brede School Academie richt zich nu eens niet op de zwakste leerlingen. Het gaat erom juist die kinderen uit minder bedeelde gezinnen een steuntje in de rug te geven die het al relatief goed doen. Die aandacht voor het neusje van de zalm van de elf basisscholen in Overvecht is broodnodig, meent projectleider Arjen Scholten. Want leerkrachten in achterstandswijken zijn vooral bezig de zwakste leerlingen bij de les te houden; de talentvolle kinderen komen minder aan bod.

Trek dit door van individuen naar groepen, en de stelling van deze verzameling staat er.

Het was deze redactie ontgaan, maar de niveaudaling ten gevolge van de allochtone instroom dreigt geïnstitutionaliseerd te worden (de Volkskrant, 20-11-2012, door Jaap Dronkers, hoogleraar onderwijsonderzoek aan de Universiteit van Maastricht):
  Nieuwe Citotoets slecht voor kwaliteit onderwijs

De splitsing van de Citotoets in twee niveaus laat de sociale ongelijkheid van de jaren vijftig herleven.


Binnenkort worden twee veranderingen in de Citotoets doorgevoerd: de toets krijgt twee niveaus (een voor het vmbo en de ander voor havo/vwo) en de toets wordt pas in mei afgenomen, na het bekend worden van het advies van de basisschool. Beide veranderingen ondermijnen de maatschappelijke functie van de Citotoets ernstig: zij zullen de ongelijkheid in het onderwijs doen toenemen en het kennisniveau van de meeste basisschoolleerlingen doen afnemen.    ...

Nemen ze iets uit het verleden over, kiezen ze weer precies het verkeerde ... In andere contexten is al eens opgemerkt dat politieke-correctheid en multiculturalisme tot geestesstoornissen leiden, maar dit is daarvan een glasharde bevestiging. Want het leidt geen enkele twijfel dat het idee van twee aparte toetsen is ontstaan als pogingen om de allochtone achterstanden te verhullen - veel van de zwarte scholen deden om die reden al niet mee met de toets, of selecteerden leerlingen ervoor uit. Alles met de bedoeling het toetsgemiddelde op een aanvaardbaar niveau te krijgen, ondanks de aanwezigheid van grote hoeveelheden allochtone achterstandsleerlingen.
    De invoering van twee toetsen zou dat moeten repareren. Maar dat gaat natuurlijk volstrekt contraproductief werken, zoals Dronkers uitlegt:
  Door de invoering van twee testniveaus zullen er al in groep 6 twee groepen leerlingen worden gevormd die verschillend onderwijs zullen krijgen. Een groep met 'goede' leerlingen die voorbereid worden op de havo/vwo-toets en een groep leerlingen die wordt voorbereid op de vmbo-toets. ...
    Omdat niet-westerse allochtone leerlingen vaker laaggeschoolde ouders hebben, kan de Citotoets voor het vmbo algauw de 'allochtonentoets' worden en de andere de 'autochtonentoets'. Zo wordt een stevige bijdrage aan etnische segregatie geleverd.

De voordelen van een enkele toets zijn even evident:
  In feite gaan wij met deze splitsing in de Citotoets terug naar de jaren vijftig. Een deel van de basisschoolleerlingen vanaf groep 6 (in de huidige terminologie) werd toen extra voorbereid voor een apart toelatingsexamen tot hbs (=vwo) of gymnasium. Zij moesten meer leren dan de overige leerlingen (toen onder meer Frans). De overige leerlingen kregen die extra stof niet of deden voor spek en bonen mee. Die leerlingen konden dus niet naar de hogere vormen van voortgezet onderwijs (want ze werden niet voorbereid voor het toelatingsexamen) maar konden alleen kiezen uit mulo (=vmbo-t) of beroepsonderwijs (= overige vormen van vmbo).
    Deze selectie voor die voorbereiding op het toelatingsexamen gebeurde door de leerkrachten. Omdat de beslissing voor veel ouders 'onzichtbaar' was, speelde het ouderlijk milieu van de leerlingen een erg grote rol, nog groter dan bij het huidige advies van de basisschool. Ook waren de toelatingsexamens eerder gericht op het cultureel kapitaal van de kandidaten dan op hun kennis en vaardigheden (de Citotoetsen zijn in vergelijking met die toelatingsexamens een wonder van objectiviteit).
    De Mammoetwet, die eind jaren zestig werd ingevoerd, schafte deze toelatingsexamens af. In plaats daarvan kwam een verplicht advies voor alle leerlingen en een algemeen aanvaardbare toets voor alle kinderen (dus niet noodzakelijkerwijze een Citotoets). Die toets dwong basisscholen aan alle leerlingen goed onderwijs te geven, in plaats van alleen aan hen die werden voorbereid op het vwo. Ook gaf die toets ouders een middel in handen om een advies of beslissing van leerkrachten over hun kind zelf te beoordelen. Doordat de voortgezet-onderwijsscholen deze toetsen gingen gebruiken in plaats van de toelatingsexamens, werd hun selectie meer gebaseerd op de feitelijke kennis en vaardigheden van de leerlingen en minder op hun ouderlijk milieu.

Samengevat: de enkele toets haalt de onontdekte talenten eruit, meer dan enig ander middel.
    Dronkers leidt nog wel aan een misverstand:
  Mogelijk goede bedoelingen van deze veranderingen zijn onbelangrijk, het gaat om het feitelijk functioneren van de onvermijdelijke selectie in het onderwijs. Die selectie is voor de maatschappij veel te belangrijk om over te laten aan test-technocraten of aan de goede bedoelingen van onderwijsgevenden.

Het proberen voor te trekken van allochtone leerlingen kan op geen enkele manier onder de goede bedoelingen geschaard worden. Het is niet goed voor de autochtone leerlingen, en zeker ook niet voor de allochtone.

Het Cito is zo vriendelijk om de analyse alhier nog eens te bevestigen (de Volkskrant, 24-11-2012, door Liesbeth van Litsenburg):
  'Toets op niveau geeft leerling zelfvertrouwen'

In zijn opiniebijdrage 'Nieuwe Cito-toets laat de sociale ongelijkheid van de jaren vijftig herleven' (O&D, 20 november) stelt Jaap Dronkers ...
    Er is geen sprake van preselectie ...

Een vuile leugen. Het moeten kiezen uit twee tests is pre-selectie. De definitie van pre-selectie.
  Leerlingen een toets laten maken die aansluit op hun niveau, geeft hun het gevoel dat zij de toets goed kunnen maken. Leerlingen kunnen laten zien wat ze wel kunnen, waardoor de nadruk niet langer ligt op wat zij niet kunnen. Hierdoor ervaren zij meer zelfvertrouwen en motivatie.

En dit gaat natuurlijk voor de volle 100 procent over het zelfvertrouwen en de motivatie van de allochtone leerlingen. Want hun motivatie en zelfvertrouwen is een voortdurend onderwerp van discussie, in dit soort kringen. Over die van de autochtonen heeft dit soort mensen, de politieke-correctheid, zich nog nooit een seconde druk gemaakt. Die kunnen en moeten maar voor zichzelf zorgen.

Weer wat onderzoek (de Volkskrant, 12-12-2012, van verslaggeefster Marjan van den Berg):
  Basisschoolprestaties | Lezen en rekenen

Basisniveau goed, minder excellente leerlingen


De groep Nederlandse basisschoolleerlingen die goed tot zeer goed kan lezen of rekenen, is geslonken. Het verschil tussen de slechtste en de beste lezers is in Nederland het kleinst van de hele wereld..
    Dat blijkt uit twee grootschalige onderzoeken naar de lees- en rekenvaardigheid bij kinderen van 9 en 10 jaar. Dinsdag zijn de resultaten van beide studies bekendgemaakt.    ...

Hoe zou dát nu komen ...? De deskundigen (de Volkskrant, 12-12-2012, door Marjan van den Berg):
  'De besten zijn naar het midden getrokken'

Minder leerlingen lezen en rekenen op een zeer hoog niveau. Wat is daarvoor de verklaring?


Ludo Verhoeven, hoogleraar Pedagogische Wetenschappen aan de Radboud Universiteit Nijmegen en directeur van het Expertisecentrum Nederlands. Hij gaf leiding aan het onderzoek naar de leesvaardigheid:

'Het zit 'm in het niveau van de leraren. ...

Dat is onjuist, want dat brengt het algemene niveau naar omlaag en niet speciaal dat van de besten. Je zou eerder zeggen: de besten hebben daar het minst last van - dus dat zou het verschil juist vergroten.
  Greetje van der Werf, hoogleraar onderwijzen en leren aan de Rijksuniversiteit Groningen: 'In het basisonderwijs is er twintig jaar minder aandacht geweest voor taal- en rekenvaardigheid. Zo was er minder aandacht voor technisch lezen en de woordenschat. ...

Ook dat is onjuist, om dezelfde reden: het beïnvloedt het algemene niveau en niet speciaal dat van de besten.
  'Het niveau van de leraren kan een tweede oorzaak zijn. ik merk het bij studenten onderwijskunde hier aan de universiteit.

Al geformuleerd en weerlegd.
  Nora Steenbergen, projectleider van het informatiepunt onderwijs, hoogbegaafdheid en excellentie bij slo, het nationaal expertisecentrum leerplanontwikkeling: 'Vanaf 2008 zijn er veel initiatieven geweest om de prestaties te verbeteren van leerlingen die minder goed waren. Dat waren de taal- en rekenverbetertrajecten, een initiatief van het ministerie van onderwijs. Dat heeft gewerkt, maar mijn ervaring is dat leraren daarmee met de hele klas aan de slag gingen. ik ben bij veel presentaties hierover geweest en dacht vaak: 'wat erg als je hier een begaafde leerling bent.' Ik durf te stellen dat als de lat te laag ligt, het niveau van leerlingen omlaag gaat. Voor de minder snel lerende kinderen waren de verbetertrajecten goed, maar de besten werden zo naar het midden getrokken.

Juist. Maar welke leerlingen die minder goed waren? Inderdaad, de nieuwe instroom: de allochtonen.

Werkt de extra aandacht voor allochtonen in het onderwijs. Natuurlijk wordt dat niet onderzocht, maar hier is toch een antwoord (de Volkskrant, 13-12-2012, van verslaggeefster Marjan van den Berg):
  Twijfel over les aan hoogbegaafden

Na jaren extra aandacht voor de beste en voor hoogbegaafde leerlingen is nog altijd niet duidelijk of zij wat opsteken van de aangepaste lessen die zij krijgen. Onderzoekers tasten in het duister.

En de conclusie is glashelder: als de extra aandacht voor hoogbegaafden al niet werkt, werkt die voor laagbegaafden al helemaal niet. Dus onmiddellijk stoppen met die op allochtonen gerichte projecten.

De Volkskrant had weer eens een groot artikel bedoeld als reclame voor de zaak van de allochtonen, waar, door zorgvuldig lezen de omgekeerde conclusie uit valt te halen (de Volkskrant, 04-03-2013, van verslaggeefster Sterre Lindhout):
  'Voorlezen? Dat vind ik een ramp'

Op basisschool de Dukendonck in Nijmegen krijgen ook moeders les. Ouders die weinig betrokken waren, leren hoe de school werkt en steken wat op van elkaar.


Tussentitel: Ik en mijn man, wij hebben Cartoon netwerk gewist - Zeyneb - Moeder die meedoet aan de cursus 'Ouderwijs' op de basisschool de Dukendonck in Nijmegen

Even leek de situatie uitzichtloos, maar op de laatste bladzijde van het prentenboek worden Kikker en zijn vriend Beer toch gered uit de kuil waarin ze een paar bladzijden eerder vielen. 'Gelukkig maar, hè?', besluit Juf Ilse haar verhaal. Drie kleuters en veertien volwassen vrouwen slaken een eind-goed-al-goed-zucht. ...

Het bekende doe-goeders-verhaal: "Er is nu een klein probleem maar heel binnenkort gaat alles goed komen". Wijd uitgebreid over pagina:

Maar hier is het eerste detail:
  Brenda gaapt, neemt een slok koffie en fatsoeneert het decolleté van haar zwarte kanten T-shirt: 'Nooit gedacht dat voorlezen zo rustgevend kan zijn. Ik kan normaal nog geen minuut stilzitten. ...'

Reken maar dat Brenda een creoolse is - met adhd. Die dus de alom bekende creoolse adhd-kindjes krijgt. Die ook niet stil kunnen zitten. En de rust in de klas verstoren. En het onderwijsklimaat verpesten. Oh, voor de zekerheid:
  De wijk Dukenburg is een uit muisgrijze bakstenen opgetrokken jarenzeventigsuburbia, grotendeels sociale huur. In de wijk wonen veel migranten.
    Bij Ouderwijs zitten moeders uit Marokko, Soedan, Turkije en Somalië

En ook tussenzinnetje zegt veel:
  Je kunt je afvragen wat zo'n cursus oplevert, of dit niet het schoolvoorbeeld is van een druppel op een gloeiende plaat.

En je kan ook meteen het antwoord geven: het ís inderdaad een druppel op een gloeiende plaat.
  Ze hebben een ding gemeen: tot voor kort kwamen ze het liefst zo min mogelijk op school. Sommige moeders zaten in een isolement, hadden een taalprobleem. Ze waren de schimmen van het schoolplein. Als leraren hen aanspraken op de leerprestaties of het gedrag van hun kroost, reageerden ze defensief of onbegrijpend.

De plaat die gloeit. En de Nederlandse ouders en leraren hebben zelf, als groep, al genoeg en te veel aan een eigen leven, om hier, als groepsgebeuren, iets substantieels te kunnen doen. Wat die Nederlandse ouders doen, is het probleem vermijden.

Het dagblad Trouw schuwt geen enkel middel om de allochtone zaak te steunen. Hier is het met een racistische beschuldiging van racisme. Maar om dot te ondersteunen, moet er wel een kleine concessie worden gedaan (Trouw.nl, 26-04-2013, door Rob Pietersen uitleg of detail ):
  Scholen vrezen lage cito-scores, allochtone leerling niet welkom

Basisscholen weigeren structureel leerlingen op grond van etnische afkomst. Dat gebeurt vaak met niet transparante, 'unfaire' toelatingsprocedures en uit angst voor scholen 'zwart' te worden.
.

Schooldirecteuren vrezen dat het toelaten van veel allochtone leerlingen, met soms taal- en leerachterstanden, de Cito-score van de school negatief beïnvloedt. ...

Het bewijs voor deze generaliserende, discriminerende en racistisch beschuldiging:
  Forum liet de rol van etnische afkomst in het toelatingsbeleid binnen het basisonderwijs onderzoeken door onderzoeksbureau KBA Nijmegen. Dat interviewde in drie gemeenten tientallen ouders, en twaalf schooldirecteuren, -bestuurders en onderwijsambtenaren.
    Het betrof een klein onderzoek, erkent Zeki Arslan, onderwijsdeskundige van Forum. ...

Het is een flutonderzoek.
  "De klachten van ouders over discriminatie bestaan al een kwart eeuw. Dat is niet nieuw.

De leugens over discriminatie zijn er al zo lang er allochtonen zijn. Rr wordt al een kwart eeuw zwak gepresteerd door allochtonen, en selectie op prestatie is selectie op prestatie.
  Forum ziet gemengd onderwijs als een belangrijke voorwaarde voor goede onderwijskansen. K... leerlingen uit 'taalarme thuismilieus' profiteren er van de kennis en vaardigheden van autochtone klasgenoten.

'Taalarme thuismilieus' is een eufemisme voor "algemeen achterstandige milieus", die zouden profiteren van de autochtone  leerlingen omdat ze les krijgen op een gemiddeld niveau van de hele klas, waardoor de autochtone leerlingen les krijgen onder hun niveau, op het niveau van een achterbleven cultuur, en het minder goed les krijgen noem je dan:
  Forum ... Kinderen maken op een gemengde school 'spelenderwijs' kennis met de multiculturele samenleving,

Volgens Forum is de multiculturele samenleving het opvoeden van achterstandige allochtone kinderen door en ten koste van autochtone kinderen.

We dachten alles zo'n beetje wel gehad te hebben. Maar het kan altijd nog schunniger (GeenStijl.nl, 31-05-2013, door Johnny Quid uitleg of detail ):
  Moslimschool beste vwo sinds examensleutel weg is

Wilt u toeval? U krijgt toeval. Ibn Ghaldoun, de school waar het Franse examen werd gestolen, is de kluissleutel sinds november 2010 kwijt. Iets meer dan een jaar later, op basis van de examens van 2011, 2012 staat de Ibn Ghaldoun na jaren van slechte resultaten plotsklaps bij de beste vijf VWO's van Nederland. Nou, dat is toeval, of niet? ...

Nog meer een reden om ze collectief uit te zetten dan die horde onthoofdende jhadi's in Syrië.

Maar deze zaak brengt ook veel goeds. Dit vele goede (rijnmond.nl, 10-06-2013, door Marion Keete uitleg of detail ):
  Ibn Ghaldoun: een zwakke en omstreden school

De verdenking van examenfraude op de islamitische scholengemeenschap Ibn Ghaldoun in Rotterdam-Zuid is niet het eerste incident waarmee de middelbare school in een negatief daglicht staat.


Al eerder kampte de enige islamitische middelbare school van Nederland met slechte onderwijsprestaties, financiële misstanden en een onderwijswethouder die ouders ontraadt hun kinderen naar deze school te sturen.   ...

Maar natuurlijk is er niets mis met de school. De deur gaat open en dicht, het dak is niet lek, en de verwarming doet het prima. Nee, met die school is alles oké. Waar iets mis mee is, is met de mensen die die school bevolken. Die zijn zwak en omstreden. Dat bestuur is zwak, en die leerlingen zijn zwak:
  In 2006 komt Ibn Ghaldoun voor het eerst in opspraak als dagblad Trouw de jaarlijkse schoolprestaties publiceert en schrijft dat de school slecht scoort. Volgens Trouw is het slagingspercentage hoog alleen blijven de leerlingen vaak zitten en halen lage cijfers. De toenmalig schoolbestuurder Belgacem Naas verdedigt zich voor TV Rijnmond dat er hoogopgeleide leerkrachten rondlopen, alleen zonder officiële onderwijsbevoegdheid.
    Begin 2008 deelt de onderwijsinspectie een boete uit van één miljoen euro omdat Ibn Ghaldoun onderwijsgeld heeft gebruikt voor niet-educatieve doeleinden zoals een reis naar Mekka. De toenmalig staatssecretaris van Onderwijs, Marja van Bijsterveldt, spreekt van wanbestuur: "Het kan niet zo zijn dat dit geld gebruikt wordt voor reizen naar Mekka of imams op de loonlijst. Dan zullen wij moeten optreden."
    Op deze boete volgt een zeer kritisch rapport van de onderwijsinspectie over de kwaliteit van het onderwijs. Op vele fronten presteert de school ver onder de maat. ...
    In november 2008 kort de staatssecretaris de school met een miljoen euro zolang deze geen accountsverklaring kan afgeven. Dit komt bovenop de één miljoen euro boete.
    In 2009 keert het tij, de slagingsprestaties gaan flink omhoog. Op het vwo slaagt 100%, op de havo 95% en het vmbo 90%. Ook de volgende jaren krijgt Ibn Ghaldoun van de onderwijsinspectie een voldoende. Tot 2012. Op de vmbo-afdeling constateert de inspectie ernstige tekortkomingen. Ook dit jaar oordeelt de inspectie negatief over het vmbo van Ibn Ghaldoun.

Ineens veel beter scoren ... daar hebben we de verklaring inmiddels van gezien.
    Overigens is er nu een autochtone schoolleider, maar die kan het lek natuurlijk nooit boven krijgen.
    De conclusies zijn overduidelijk: islamitische bestuurders deugen niet en moet je nooit in je school nog enige andere instelling hebben. Em allochtone leerlingen deugen niet, in dat ze op zijn minst je leerlingenbestand ernstig verzwakken, en op zijn minst dus een onevenredig beroep doen op de aandacht van de leerkrachten.
   In het stuk wordt gerefereerd aan de pogingen van toenmalig wethouder Leonard Geluk om de school te sluiten. Dat is een zeer slecht idee. Dat zou andere scholen belasten. Het best is ze op hun islamitische school, veilig ver weg van onze eigen Nederlandse kinderen, te laten wegrotten.

Bij Elsevier wordt de enig juiste conclusie eindelijk getrokken (Elsevier.nl, 12-06-2013, door Arthur van Leeuwen):
  Ibn Ghaldoun spot met Nederlandse waarden en moet worden gesloten

De islamitische school Ibn Ghaldoun had al een dubieuze reputatie, maar de diefstal van examens ten koste van tienduizenden onschuldige leerlingen behoort definitief de deur dicht te doen.


'We zijn nog lang niet waar we willen zijn. Pas over een paar jaar kunnen we zeggen of het echt zo goed gaat.' Dat waren achteraf omineuze woorden van adjunct-directeur Ton Leinse, toen Elsevier anderhalf jaar geleden verbaasd vroeg hoe de vwo-afdeling in De beste scholen 2012 ineens tot de beste van het land kon behoren.
    De uitslag van 2012 was gestoeld op gegevens van de Inspectie van het examenjaar 2010. Precies het jaar waarin Ibn Ghaldoun de sleutel van de examenkluis kwijtraakte.    ...
    Vragen genoeg. Waarom kwam nooit naar buiten dat de sleutel weg was? Heeft de Inspectie wel adequaat gereageerd bij de uitslag van 2010? Hield de school willens en wetens misstanden geheim, of wist de directie echt van niks?
    Een van de verdachte leerlingen blijkt de zoon van een docent, dezelfde die nota bene directeur was toen de school van belastinggeld reisjes naar Mekka organiseerde. Waarom werkt die man daar nog?
    Al die vragen wachten op antwoord, en er komt vast meer. ...
    Fraude met eindexamens raakt het hart van Nederlandse, van westerse waarden: doe je best, haal goede cijfers en een diploma, en bemachtig daarna op eigen kracht een plek op de arbeidsmarkt.
    Uitgerekend een islamitische school met een zo dubieus verleden maalt daar kennelijk niet om. De verdachte leerlingen voerden een guerrilla tegen de diplomamaatschappij, en dat onder de ogen van ouders en docenten.    ...

En geen enkele betrokkene heeft daar afstand van genomen, behalve wat krokodillentranen ten bate van de televisiecamera's, De vader van één van de daders, de docent, ontkent alles. Boosheid over als het aangedane onrecht voort hoogtij. De examens blijken redelijk wijs verspreid te zijn onder familie en vrienden, en niemand trok aan de bel. Allemaal moslims, natuurlijk.

Engeland is nog multiculturalistischer en politiek-correcter als Nederland, en de gevolgen voor het onderwijs zijn navenant - de correspondent in Engeland ondervindt het nu aan den lijve (de Volkskrant, 12-08-2013, door Patrick van IJzendoorn):
  Via een sluiproute naar goed onderwijs

Tussentitel: Naar de kerk om een plekje te bemachtigen in Our Lady of Grace

Uitnodigend ziet de Invicta Basisschool in Charlton er niet uit. ...
    In de hal worden de ouders van de nieuwe lichting kleuters, onder wie mijn zoon, verwelkomd door admiraal Horatio Nelson, gemaakt van papier-maché, en een goedgemutst schoolhoofd, Mrs Corbett. Ze heeft reden tot lachen want deze openbare basisschool is door de onderwijsinspectie omschreven als 'voortreffelijk', een hele vooruitgang na het 'voldoende' van enkele jaren geleden. ...
    Voor de ouders is het een goede afloop van een schoolstrijd. Vaak is de eerste schoolkeuze bepalend voor de rest van iemands leven, zeker in Engeland waar het schoolsysteem doet denken aan een jezuïtisch gezegde: geef me een kind voor zijn zevende, en ik toon je de man. De kinderen uit onze buurt die, onberispelijk gekleed in hun groen-paarse uniformpjes, dagelijks door hun ouders naar de particuliere Pointer-school worden geparadeerd, hebben de beste startpositie. Daar betalen ze ook voor: ruim 11.000 pond per jaar, exclusief maaltijden, uitjes en buitenschoolse activiteiten.
    Er bestaat een sluiproute naar goed onderwijs: een anglicaanse of katholieke school. Dat laatste leek ons wel wat. Echter, we hadden buiten de pastoor gerekend. Die verlangde een brief waarin we, aan de hand van onze spirituele belevingswereld, moesten uitleggen waarom ons zoontje Lieven zo nodig naar de Our Lady of Grace zou moeten. Daar stonden we dan, als agnost en hindoestaan. Om toch wat aanknopingspunten te vinden, schreef ik over mijn warme herinneringen aan de katholieke John F. Kennedyschool uit mijn jeugd en over enkele transcedentale ervaringen bij Richard Wagners opera Parsifal.
    De pastoor vond het interessant, maar wees op een standaardvoorwaarde: ouders die hun kind naar een kerkschool willen sturen, moeten minimaal twee jaar hebben deel uitgemaakt van de congregratie. Er blijken dan ook duizenden agnosten en atheïsten te zijn die zich elke zondagochtend tot God richten, gangpaden vegen en theezetten om een felbegeerd plekje te bemachtigen in het confessionele onderwijs. De voorgangers weten natuurlijk dat hier sprake is van georganiseerde hypocrisie, maar elke kerkganger is er tegenwoordig eentje.
    Voor wie kerkgaand noch kapitaalkrachtig is, blijft het staatsonderwijs over, waar de kwaliteit op z'n zachtst gezegd wisselend is. ...

De brave Patrick schrijft het er niet bij, maar iedereen weet wat dit betekent: de zwarte scholen zijn volkomen puin, en er is er een glijdende schaal naar redelijk daar waar ze nog niet domineren. Het goede onderwijs zit buiten de openbare sector, omdat ze daar de zwarten kunnen weren. Zie bovenstaande. Met als belangrijke middel dit:
  Er zijn gedetailleerde ranglijsten om scholen te kiezen, maar uiteindelijk draait alles om de regio: hoe dichter je bij een school woont, des te groter is de kans op een plek. Tien yards kunnen het verschil maken. Indiase vrienden van ons wilden niets aan het toeval overlaten en hebben hun appartement aan de Theems verruild voor een rijtjeswoning naast hun droomschool. Het schijnt zelfs een trend te zijn om tijdelijk een kamer te huren op een strategische locatie.

Met precies dezelfde situatie in Frankrijk en Amerika: de "Mijdt de zwarte" postcode- oftewel buurt-stoelendans.

Een enkel aspect van dit proces (de Volkskrant, 18-01-2014, hoofdredactioneel commentaar, door Hans Wansink):
  Topscholen

Het bekronen van excellente scholen is prima, nu nog een prijs voor de top onder de lerarenopleidingen.


Tussentitel: Het aantal leerlingen dat excellent presteert daalt

Staatssecretaris Sander Dekker en premier Mark Rutte reikten deze week voor de tweede keer het predicaat 'excellente school' uit.  ...
    Het initiatief is in het onderwijsveld zelf nog omstreden. ...
    Die bezwaren zullen incidenteel best hout snijden, maar wijzen vooral op een hardnekkige cultuur van gelijkheidsdenken onder docenten die juist doorbroken moet worden. Tussen 2007 en 2011 is het aantal leerlingen dat excellent presteert gedaald, blijkt uit internationaal onderzoek naar leerlingen in groep 6.    ...

Hoe zou dat nu komen? Dat gelijkheidsenken was vroeger veel erger dan nu, dus dat kan het niet zijn. In het artikel staat al een clou:
  Ook sociale activiteiten - zoals het concept van de Vreedzame School van de OBS Overvecht, een basisschool met leerlingen van 34 nationaliteiten in Utrecht, waarbij leerlingen van 12 als mediator bemiddelen in conflicten tussen jongere leerlingen - komen terecht voor bekroning in aanmerking.

Dus over naar het artikel over die school (de Volkskrant, 18-01-2014,van verslaggeefster Charlotte Huisman):
  Wonderschool tovert met leerlingen

Vijftien jaar geleden leek het gedaan met de Openbare Basisschool Overvecht. Maar deze week kreeg ze het predicaat excellent. Hoe kan een school in een achterstandswijk zo goed zijn?


Klein van stuk als Beyza (10) en Jossof (11) zijn, ze groeien zichtbaar als ze hun kanariegele pet opzetten. ...

Nummer één: het gaat over allochtonen.
  Want dan zijn ze 'mediators' op hun Openbare Basisschool Overvecht. Met nog tien leerlingen uit groep 7 en 8 hebben ze bij toerbeurt de taak ruzies tussen leerlingen op te lossen. Tijdens pauzes zijn ze beschikbaar in de speciaal ingerichte 'mediatiehoek' - een onderwijsvernieuwing van de Vreedzame School.

Wat ze leren is gewoon met elkaar  omgaan. Dat is nodig omdat:
   De leerlingen groeiden op in een omgeving met werkloosheid, criminaliteit en hangjongeren. De veelheid aan nationaliteiten op een kluitje leidde bovendien soms tot wrijvingen.

 ... de zwartjes nogal onbeschaafd zijn. En wie moeten ervoor zorgen dat het beter wordt:
  'Mijn ambitie', zegt toenmalig schooldirecteur Caroline Verhoeff, 'was toen om deze kinderen democratische waarden bij te brengen en op te voeden tot goede mensen, die bereid zijn zich voor elkaar en de samenleving in te zetten.'

En hoe kunnen de inspanningen van die school dus samengevat worden: "Het beschaven door de blanken van de zwartjes".
    Maar "opvoeden" en beschaven" vanuit zo'n laag niveau kost natuurlijk veel moeite inspanning en tijd. En ten koste van wie gaan die moeite, inspanningen en tijd? Oh ja, uit het eerste artikel
  Tussentitel: Het aantal leerlingen dat excellent presteert daalt

Onze blanke kinderen.
    En kijk naar de titel van het artikel: de Volkskrant vindt het zo fantastisch dat ze er bijna op klaarkomen.

Hoe meer allochtonen, hoe grote de problemen in het onderwijs. Amsterdam was dus één van de hot spots. maar, luidden de laatste berichten: het gaat nu veel beter - het aantal achterstandsscholen was gedaald van 40 naar 4, waren de berichten in de media. Hier is de waarheid (de Volkskrant, 01-02-2014, van verslaggever Jarl van der Ploeg):
  CPB: aanpak van onderwijs A'dam pakt negatief uit

Een ambitieus plan dat het aantal zwakke basisscholen in Amsterdam terug moest brengen, blijkt averechts te hebben gewerkt. Officieel is het aantal zwakke scholen teruggelopen van 44 naar 4, maar in de praktijk blijkt dat de Cito-scores een stuk slechter zijn dan op vergelijkbare scholen buiten Amsterdam. .
    Dat stelt het Centraal Planbureau (CPB) in een vrijdag gepubliceerd onderzoek naar de kwaliteitsaanpak basisonderwijs Amsterdam (KBA). De Cito-scores van zwakke scholen in Amsterdam bleken over een periode van vier jaar 1,7 punt lager dan die buiten de stad. Het verschil tussen bijvoorbeeld een vmbo- en een havo-advies is grofweg 5 punten.    ...

Die Cito-scores zijn dusdanig dwaas samengesteld dat het verschil tussen zeer zwak en zeer sterk iets van 20 punten is, ongetwijfeld om de zieltjes van de leerlingen te ontzien. Daardoor is een verschil van 5 punten dus heel veel.
  Amsterdam heeft dus jaarlijks 3,5 miljoen euro geïnvesteerd, stelt het CPB, in een plan dat vooral vertragende effecten heeft gehad op de ontwikkeling van de toetsresultaten.

Maar natuurlijk. want men gaat er maar voortdurend vanuit dat de achterstanden het gevolg zijn van vormen discriminatie en tenachterstelling. Terwijl de werkelijkheid er hoogstvermoedelijk één is van achterblijvende capaciteiten. Wat slechts op één manier deels gecompenseerd kan worden: keihard werken aan inhoudelijke vakken. In plaats van kringgesprekken om de blanke kinderen in te doen leven in de cultuur van de achterstandigen.
    Maar uit het laatste citaat volgt nog iets anders: niet alleen is de allochtonen aanwezigheid een dodelijk gevaar voor het onderwijs, maar ook nog voor de rapportage erover.
    Tel uit je winst.

De Volkskrant gaat in de tegenaanval met een N=1 verhaal (de Volkskrant, 06-02-2014, van verslaggever Sander van Walsum):
  Reportage | Zwak en excellent onderwijs

Zonder rugzakje toch een excellente school

Na een vernietigend rapport over teleurstellende Cito-scores in Amsterdam, is twijfel gerezen over het succes van de onderwijsrevolutie op zwakke scholen. Is dat terecht?


Leerlingen verdringen elkaar bij de deur van de Amsterdamse Bos en Lommerschool. Niet om buiten te gaan spelen, maar om binnen te komen. Tweemaal daags voltrekt zich dit ritueel - al een kwartier voor aanvang van de les. De veiligste conclusie die Trudy van den Berg, directeur van Bos en Lommer, hieraan kan verbinden, is dat de kinderen graag naar school gaan.
    In 2008 werd de Bos en Lommerschool - gelegen in het hart van de gelijknamige achterstandsbuurt en bevolkt door louter allochtone leerlingen - nog voorzien van het predicaat 'zeer zwak'. Samen met zo'n veertig andere scholen in Amsterdam. Reden voor toenmalig wethouder Lodewijk Asscher (Onderwijs) om de kwaal met onorthodoxe maatregelen te bestrijden. Hij stelde jaarlijks 3,5 miljoen euro beschikbaar voor scholen die wilden deelnemen aan de zogenoemde Kwaliteitsaanpak Basisscholen Amsterdam (KBA). Die heeft volgens de Onderwijsinspectie vruchten afgeworpen. Maar het CPB oordeelde vorige week anders: de Cito-scores van de KBA-scholen blijven achter bij die van de zwakke scholen elders in Nederland.
    Van den Berg snapt daar helemaal niets van. In de bevindingen van het CPB heeft zij zich verder niet verdiept, maar ze staan in elk geval haaks op haar ervaring en die van de overige deelnemende scholen. ...

Maar natuurlijk. Het gaat over zichzelf,  en op die andere scholen heeft ze helemaal weinig zicht. Het stikt in het onderwijs van de doe-goeders die niets liever willen dan negertjes beschaven. Want dat is het: de blanke directeur met blanke onderwijzers voeden de allochtone kindertjes op tot een niveau dat ze maatschappelijk kunnen functioneren. Of althans: dat proberen ze.
   In het begeleidende artikel wordt, ongetwijfeld tegen de bedoeling is, alle conclusies van het CPB en deze redactie onderbouwd (de Volkskrant, 06-02-2014, van verslaggever Sander van Walsum):
  Twee rapporten, twee waarheden

In twee rapporten worden twee zeer uiteenlopende oordelen geveld over dezelfde scholen. De Onderwijsinspectie stelde vorig najaar vast dat van de 44 Amsterdamse basisscholen die in 2008 nog als (zeer) zwak werden beoordeeld, er nu nog maar vier over waren. ... Vorige week kwam het CPB echter tot de conclusie dat de KBA vooralsnog is mislukt. Het CPB vergeleek de Cito-scores van de (zeer) zwakke basisscholen in Amsterdam met die van (zeer) zwakke basisscholen buiten Amsterdam, en stelde vast dat het Amsterdamse beleid 'heeft geleid tot een daling (...) met 1,7 punt in de eerste vier jaar na invoering'.    ...

Dat heeft toch verder geen uitleg nodig? Dat zijn de cijfers. Maar alfa's geloven niet in een objectieve werkelijkheid, dus ze noemen de feiten gewoon "beoordelingen":
  Hoe kunnen beoordelingen van hetzelfde programma zo ver uiteenlopen?
Het CPB keek alleen naar de Cito-scores. Voor de Onderwijsinspectie zijn die Cito-scores slechts een van de indicatoren, ook zaken als 'veiligheid in de klas', 'tijdige bestrijding van leerproblemen' en 'goed contact tussen ouders en school' tellen mee.

Je reinste flauwekul: waarom zijn zaken als 'veiligheid in de klas', 'tijdige bestrijding van leerproblemen' en 'goed contact tussen ouders en school' in 's hemelsnaam van belang, volgens iedereen? Omdat ze leiden naar betere schoolresultaten. En als die betere schoolresultaten uitblijven, dat zijn of die factoren niet van belang, of heeft het geen zin er aandacht aan te bestenden en/of mee te laten tellen.
    En er kwam ook nog informatie over het belang van de gegeven cijfers:
  1,7 punt minder op je Cito-score; wat betekent dat eigenlijk?
Afgezet tegen het totale aantal punten dat bij een Cito-toets kan worden vergaard (500-550 punten) is het een kleine grootheid. Maar gerelateerd aan het aantal punten dat goed is voor een havo-advies (538-541 punten) of een vwo-advies (545-550 punten) kunnen 1,7 punten een groot verschil maken.

Zoals al eerder door deze redactie geconstateerd.

Tijd voor weer eens wat reclame, vond de Volkskrant. Het tegenovergestelde is natuurlijk het geval (de Volkskrant, 12-06-2014, van verslaggeefster Nina Schuyffel):
  Reportage | Examens vmbo

School met zorgen, maar bijna allemaal geslaagd

Woensdag kregen 105 duizend vmbo-leerlingen te horen of ze waren geslaagd. Ook de leerlingen van het Veenoord LMC in Rotterdam-Zuid. 'Yes, dankjewel.'

Rotterdam-Zuid. Vroeger een gebied waar mensen woorden die allemaal volop meededen in de maatschappij. Die Nederland hebben opgebouwd. Nu een gebied van sociale noodtoestand. Zo erg, dat er een special coördinator voor is aangesteld met speciale gelden - met gewone maatregelen gaat het niet meer goed komen. Dit soort mensen:
  Carola van Dam (32) toetst het nummer in op haar mobiel. 'Hallo? Met Djani?  ...De van oorsprong Surinaamse Juwi  ... 'Wil je Megane spreken? Ze zit hier naast me.'

Met dit soort karakteristieken:
  Veel kinderen komen uit gebroken gezinnen, groeien op in armoede of krijgen te maken met criminaliteit. ... 'Ze komen op school met een enorme taalachterstand en weten vaak niet hoe ze zich moeten gedragen. Wij moeten ze soms dingen bijbrengen die anderen gewoon vinden.' ... De afgelopen jaren kreeg Carola als docent/psycholoog/opvoeder/maatschappelijk werker schrijnende verhalen horen.

En waar iemand voor gezet moet worden:
  De afgelopen jaren kreeg Carola als docent/psycholoog/opvoeder/maatschappelijk werker ...Maar hoe houd je orde in een moeilijk klas? Heel simpel, zegt Carola: 'Streng zijn.' Als haar leerlingen geen pen bij zich hebben, moeten ze er één kopen van 20 cent. Mobieltjes worden meteen afgepakt. Jassen moeten uit. 'Regels en structuur zijn uitermate belangrijk, omdat ze die van huis uit vaak niet meekrijgen. ...Haar aanpak blijkt te werken: ...

Oftewel:  een toponderwijzeres. En hoeveel kan ze er aan:
  ...haar aanpak blijkt te werken: van de twaalf leerlingen is één meisje gezakt.

Nederlandse leerlingen zitten met hun dertigen in een klas.
    De allochtonen zuigen dus kapitalen weg vanwege de extra leerkrachten. En ze zuigen de beste leerkrachten weg vanwege de zware eisen die ze stellen. En dat betekent, bij een gelijk blijvende hoeveelheid leerkrachten van de goede soort, dat Nederlandse leerlingen die extra goede leerkrachten niet krijgen. Dus tekort worden gedaan.
    Die allochtonen vreten dus niet alleen ons geld, maar ook ons onderwijs op. Die allochtonen vreten de toekomst van onze kinderen en daarmee van onze maatschappij op.
 
De bedreiging speelt inmiddels op alle niveaus (de Volkskrant, 11-06-2014, van een verslaggever):
  Toch promotie plagiërende Kourtit

Met een iets gewijzigd proefschrift en begeleid door een nieuwe promotiecommissie kan stadsinnovatie-econoom Karima Kourtit eind deze maand alsnog promoveren aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Dat heeft de VU bekendgemaakt. .
    Eigenlijk zou Kourtit vorig jaar mei promoveren, maar dat werd op het laatste moment afgeblazen. Naar een intern onderzoeksrapport later uitwees, was Kourtit in haar proefschrift op meerdere plekken zo slordig met bronnen geweest dat er sprake was van plagiaat.    ...
    Volgens een woordvoerder van de VU zijn de gewraakte passages in het proefschrift van Kourtit aangepast. De promotie staat nu gepland op 25 juni.

Alles om het aantal "geslaagde allochtonen" maar op te krikken.

En naast de moslims, zijn ook de zwarten de aanval op de universiteit begonnen (Joop.nl, 28-03-2015, door Mitchell Esajas - Voorzitter van New Urban Collective):
  De universiteit is veel te wit

Mitchell Esajas uitleg of detail is van andere stukken op Joop.nl en zelfs in de Volkskrant al helemaal bekend als een vuilbekkende negerracist: "Zwarten hebben een achterstand die het gevolg is van racisme van de kolonialen en slavenhouders". Dus na deze kop kan je de rest overslaan, want dat is natuurlijk precies hetzelfde verhaal. Vanwege de ernst van de zaak, namelijk de ondermijning van onze intellectuele kracht, toch een bespreking in detail.
  We durven wel vragen te stellen over het democratische gehalte van de universiteiten, maar geldt dat ook voor de diversiteit?

Nee, die vragen durft men niet te stellen omdat iedereen het antwoord wel weet: zwarten zijn niet op de universiteit, omdat ze niet (goed) kunnen leren en studeren. Zwarten zijn goed in muziek, dans en sport, en ergens moet dat gecompenseerd en worden anders zouden ze betere mensen zijn. En  heel Afrika bewijst dat dat zeker niet het geval is: armoe, tovenarij en barbarij alom uitleg of detail .
  'Op de universiteit is iedereen wit', merkte Coen Bergman, een oud-UvA-student politicologie ..op ... Dat was ook de eerste indruk die ik kreeg tijdens mijn eerste collegedag op de Vrije Universiteit in Amsterdam. Tijdens mijn studies Business Administration en Antropologie kwam het regelmatig voor dat ik de enige zwarte student in een overvolle collegezaal was. Tegenwoordig werk ik op de UvA en ook daar valt het me regelmatig op dat ik vaak de enige donkere stip in een zee van witheid ben. Deze institutionele witheid wordt als vanzelfsprekendheid aangenomen, maar is het normaal dat een onderwijsinstelling in een stad waarin meer dan 50 procent van de jongeren een migrantenachtergrond heeft zo dominant wit is? En wat zegt deze witheid en dit gebrek aan zichtbare diversiteit op de universiteit over de wetenschap en de samenleving?

Vraag 1: Ja, want zwarten kunnen niet leren/studeren. Vraag 2: Dat de vakken aldaar te moeilijk zijn voor zwarten en dat de samenleving dat niet kan bijspijkeren.
  Gloria Wekker, professor sociale en culturele antropologie gespecialiseerd in gender en etniciteit, stelde tijdens een teach-in in het Maagdenhuis de dominante witheid van de Nederlandse academie ter discussie aan de hand van een voorbeeld waarbij ze als koffiejuffrouw werd aangezien terwijl ze college kwam geven. Dat men er automatisch vanuit ging dat ze vanwege haar sekse en etniciteit – vrouw én zwart – koffie kwam schenken en niet college kwam geven was een reflectie van de vanzelfsprekendheid van witheid op de universiteit.

Dat "men" (dat wil zeggen: iemand) er automatisch van uitging dat ze de koffiejufrouw was, is net erboven verklaard - en er zijn wel zwarte koffiejuffrouwen en schoonmaaksters aan de universiteit. Dat "men" (bedoeld: iemand) dat dus als zodanig ziet, zegt totaal niets over andere zaken. Het feit dat Wekker en Esajas dar wel een verband zien, bewijst het eerdere punt: zwarten kunnen niet redeneren (zijn "dom"). Het is een simpel geval van Non sequitur: "Het gestelde volgt niet uit het voorgaande".
  Gloria Wekker is nog altijd de enige vrouwelijke zwarte professor in Nederland.

En dat dan nog ten eerste in sociale en culturele antropologie, algemeen erkend als intellectuele fop-vakken uitleg of detail , en dan ook nog eens gespecialiseerd in gender en etniciteit, nog algemener geaccepteerd als fop-onderwerpen. Al was het maar omdat degenen die zich in dit veld bewegen als eerste hardnekkig ontkennen dat er verschillen zijn tussen man en vrouw en dan kan er ook geen gender zijn, en als tweede ontkennen ze het bestaan van ras en dus etniciteit (dat is effectief hetzelfde).
  Wekker vroeg zich tijdens de teach-in af waarom men in Nederland denkt dat vier eeuwen kolonialisme en slavernij geen erfenis heeft achtergelaten in ons taalgebruik en de manier waarop we naar onszelf en de ander kijken.

En daar zijn we: dat negers niet kunnen leren en studeren is het gevolg van slavernij en kolonialisme.
  In het boek Innocence Unlimited (Onbeperkte Onschuld), dat deze zomer gepubliceerd wordt, stelt ze dat dit verleden zijn sporen heeft achtergelaten in het Nederlandse collectieve onderbewustzijn waarin men, vaak onbewust, nog steeds denkt en spreekt in termen van raciale hiërarchieën en categorieën, maar paradoxaal genoeg niet over ras wilt spreken en schrijven.

En iets anders beweren bevestigt de vorige conclusie: "Spreekt u mij tegen dat bewijst u dat ik gelijk heb". De stellingname van fascisme, dictatuur, geweld en oorlog. En het platbranden van Londen en ander Engelse steden in 2011. En het plunderen van winkels als ze worden opgepakt na een misdaad uitleg of detail .
    Maar ook daarover praten is racisme:
  We hebben het niet meer over rassen maar over culturen en 'etnische minderheden'. We hebben het over 'crimineel Marrokaans tuig' en 'gewelddadige Antillianen' die zich moeten aanpassen aan de dominante culturele normen en waarden.

'We' zijnde natuurlijk de Nederlanders, want de roetzwarte Esajas heeft het over niets anders dan ras. Kijk maar:
  ... Nederlandse sociale wetenschappers [kijken, red.] vooral naar 'allochtonen' vanuit een probleem georiënteerd perspectief waarin hun veronderstelde gebrekkige integratie en achterstandspositie geweten wordt aan hun matige taalbeheersing, cultuur, criminaliteit of andere problemen. Hierbij wordt de verantwoordelijkheid van structurele ongelijkheid bij de migranten gelegd en niet bij structurele barrières in de samenleving gevormd door institutioneel racisme.

Juist ja... Alle achterstanden van allochtonen komen van hun benoemen als "allochtonen" en zijn de schuld daarvan en de overige manieren waarop Nederlanders allochtonen tegenhouden om te gaan leren en studeren, samengevat in 'institutioneel racisme'
    Conclusie:
  Het is dus hoog tijd voor meer diversiteit op de universiteit!

Dat wil zeggen: meer negers op fop-posities, die de kwaliteit van de universiteit gaan ondermijnen op de manier waarop Gloria Wekker dat al doet.
    Zelfs bij Joop.nl werd het stuk volledig uit het water geschoten. Hier zijn een paar voltreffers:
  Ludwig Feuerbach, za 28 maart 2015 17:13
Wat na dit stuk blijft hangen is dat een te ''wit'' curriculum vooral een eufemisme is voor een te moeilijk curriculum.
    Inderdaad, laten we Einsteins field equations wat versimpelen, om zo de diversiteits quota te halen. Ik ben benieuwd wat er overblijft van de zwaartekracht als we de benodigde wiskunde versimpelen opdat de theorieën wat toegankelijker worden voor iedereen. Ben bang dat we op een dag onze baan om de zon kwijt raken.
    Het Nederlandse onderwijssysteem stelt, als een van de weinige onvoorwaardelijk, doorstroming op basis van behaalde diploma's en veronderstelt dus beloning op basis van eigen inzet en kwaliteit, in plaats van geld, afkomst of ras. Laten we dat vooral zo houden.

Mark Sinops, za 28 maart 2015 16:55
Alle vermeende problemen op universiteiten kunnen in een klap opgelost worden door diploma's te verloten onder de gegadigden.

Rob Veldhuis, za 28 maart 2015 16:26
Als de universiteit niet zwart genoeg is voor mijnheer Esajas, is de beste manier om dat te veranderen ervoor zorgen dat meer niet-blanken gaan en blijven studeren. En daarvoor zal hij zich toch echt moeten richten tot déze groep, in plaats van met flauwekul argumenten over "kolonialisme" of "institutioneel racisme" te doen alsof het een probleem van autochtonen zou zijn. Niets houdt niet-blanken in Nederland tegen te gaan studeren.
    Overigens is grofweg 85% van de Nederlandse bevolking blank. Als je dat "veel te wit" vindt kun je het beste emigreren.

Marco Utrecht, za 28 maart 2015 10:41
Het stellen dat de universiteit "TE WIT" is, is discriminatie.

Albert Einstein, za 28 maart 2015 10:00
Zijn er volgens de schrijver ook Afrikaanse universiteiten de veel te zwart zijn, of Chinese universiteiten die veel te geel zijn?

Jos Wouters, za 28 maart 2015 09:25
De verklaring begint in de kaartenbakken van de sociale dienst en in de gevangenissen.

Karel Martel, za 28 maart 2015 06:54
En wat stelt u dan voor? Bijvoorbeeld 10% van alle zwarte leerlingen in het m.o. naar de universiteit te sturen, desnoods met een pistool tegen hun hoofd?

Op geen van deze reacties kwam een weerwoord van het zwarte en witte racistische woordengajes dat bij Joop nl rondloopt. Wegens onweerlegbaar, natuurlijk.

En als verbijsterend contrast uit de maatschappelijke werkelijkheid (Telegraaf.nl, 17-04-2015, door Arianne Mantel uitleg of detail
  Onderzoekster pleit voor meer aandacht niet-westerse leerlingen

Migrantenkind vaker probleemkind

Kinderen van migranten vertonen al vanaf het begin van de basisschool meer opstandig, antisociaal gedrag en agressie dan hun Nederlandse klasgenoten.


Dat probleemgedrag blijft zo tot aan het einde van groep 8. Dit komt naar voren uit promotieonderzoek van Bouchra Ftitache, verbonden aan de Vrije Universiteit, onder 583 basisschoolkinderen.
    De onderzochte migrantenkinderen zijn voornamelijk van Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse afkomst. ...

En in dit opzicht overtreffen de creolen de moslims.
    Hetgeen je de behoefte doet voelen om Esajas en zijn Joop.nl-maten Dennis Mollis en Randall Snijders over de scheepsra te leggen en ze te geselen tot ze om genade smeken en beloven op te krassen naar hun takkie-takkieland ...

Als het over het buitenland gaat, winnen de verhalen meestal in duidelijkheid (de Volkskrant, 22-05-2015, van correspondent Peter Giesen):
  Reportage | Onderwijshervormingen Frankrijk

Is Franse leerling gebaat bij tucht?

De Franse regering wil af van de strenge, haast aristocratische lesmethoden op middelbare scholen. Een nieuw soort studiehuis is de toekomst. Maar docenten voelen daar niks voor.

Maar toch nog niet helemaal ... Wnt welke leerling zou nou geen baat hebben bij tucht? Tucht leidt tot orde in de klas, en orde in de klas is een sine qua non voor alle onderwijs.
    De eerste zin geeft al een aanwijzing in de juiste richting:
  'Nee, tegen de middelmaat voor allen', staat op het kartonnen bord van Isabelle Clisson (55), lerares Engels.

Wacht even ... Dat is iets heel anders. Het niveau van het onderwijs is iets anders dan tucht.  Voor goed onderwijs heb je tucht nodig, maar onder tucht kan je ook slecht onderwijs geven. En het gaat echt helemaal over het niveau van het onderwijs:
  Veel leraren, intellectuelen en vooral rechtse politici gruwen ervan: de traditionele Franse nadruk op savoir, op kennis en cultuur, dreigt ten prooi te vallen aan een poezelige pedagogiek, zeggen ze. Een Franse variant van het studiehuis waar je uiteindelijk niets van opsteekt.
    'Er is steeds minder tijd voor je eigen vak. Ik heb zelf een project gedaan over de tapijten van Bayeux, samen met mijn collega van geschiedenis. Hartstikke leuk, maar je leert minder dan in een gewoon lesuur', zegt Clisson. Zoals zo vaak wordt het debat op de hoogst mogelijke toon gevoerd. De regering wil het Franse onderwijs vernietigen, zei de filosoof Régis Debray voor de radio. De overdracht van kennis wordt vervangen door 'alle ondeugden van de buitenwereld: zappen, surfen, marketing. Maar de beschaving is geen Nutella, de beschaving is inspanning!'

Inderdaad, dus. En ook meteen is duidelijk dat de Volkskrant aan de kant van de onderwijsverloedering staat. Zoals gewoonlijk.
    Maar waarom? Waarom zou je tegen goed onderwijs zijn? In de laatste alinea staat het het duidelijkst:
  De Franse meritocratie wordt geofferd op het altaar van het egalitarisme, zegt Fabienne Henicz (55), lerares klassieke talen. 'De moeder van de schrijver Albert Camus was een werkster die niet kon lezen. Maar Camus won de Nobelprijs omdat hij zich omhoog wist te werken. Dankzij het Franse onderwijs!'
    Verbloemen deze romantische succesverhalen niet de prozaïsche werkelijkheid van de PISA-statistieken, waaruit blijkt dat kinderen uit achterstandsmilieus het juist heel slecht doen in het Franse onderwijs?...'

Hahaha, bijzonder grappig, dat meel-in-de-mond 'kinderen uit achterstandsmilieus'... Allochtonen, zal je/'ie bedoelen. Moslims en negers. De hoofdrolsspelers uit de beroemde Franse film over onderwijs en achterstandskinderen: Entre le murs uitleg of detail - dit keer zijn de autochtonen er natuurlijk kunstmatig tussengeplakt. Allochtonen gaat het over. Negers en moslims.
    En van wie komt dat beleid van onderwijsverramponering:
  Grootste steen des aanstoots: de socialistische minister van Onderwijs Najat Vallaud-Belkacem wil 20 procent van de lesuren inruimen voor de persoonlijke begeleiding van zwakke leerlingen en voor interdisciplinaire projecten met thema's als 'duurzame ontwikkeling', 'talen en culturen van de oudheid' of 'lichaam, gezondheid, veiligheid'.

Maar natuurlijk: van de vijfde colonne. Of hen die met de vijfde colonne heulen, zoals de Volkskrant.
    En dat van die verramponering wordt nog niet eens ontkent:
  Die lesuren worden uiteraard weggehaald bij klassieke vakken als wiskunde, Engels of geschiedenis.

Die lesuren worden weggehaald bij de intellectuele inspanning, en gestopt in datgene dat nodig is om de allochtone leerlingen enigszins bij te spijkeren: in opvoeding. Want die krijgen ze van huis uit nauwelijks  - of niet in het geval van de zwarten-zonder-vaders uitleg of detail en schoonmakende moeders.
    Het is dus net als in Nederland: de allochtone aanwezigheid is een dodelijk gevaar voor het niveau van het onderwijs.

De belangrijkste vorm van rot (GeenStijl.nl, 28-11-2018, door Mosterd uitleg of detail ):
  Leraren doodsbang voor gewapende scholieren

Vooral de skilled expert craftstudents van het vmbo doen niet lief. Blowen, stelen, wapens meenemen, leraren uitmaken voor 'kankermongool' of 'slet' of 'hoertje' en tevens wordt er geweld gebruikt. Voorbeeld van Bram (* vast niet echt Bram maar toe maar, Bram): "Onze klas was boos, omdat we vonden dat een jongen racistisch werd behandeld. Eerst werden er pennen gegooid naar de leraar, uiteindelijk ook stoelen en tafels. Ik deed het ook. De leraar moest op een brancard naar het ziekenhuis. Sommige docenten durfden daarna niet meer naar school te komen." Nou dan weet je het wel qua vlees en kuip. ...

Het vlees in de kuip ...? Gekleurd gajes! Natuurlijk!
    Ook overal elders in de media, natuurlijk ZONDER bronvermelding.

Hm, is dat wel de belangrijkste vorm van rot ... Hier een andere die allang in de gedachten van deze redactie zat, maar nu voor het eerst half-openlijk naar buiten komt. Met eerst een inleidend achtergrondartikel (de Volkskrant, 21-01-2020, door Bart Dirks):
  Reportage | Leesonderwijs

Schoolschrijver bestrijdt leescrisis

Taal is niet alleen die saaie d's en t's, taal en lezen zijn ook leuk, laten veertig Schoolschrijvers zien aan basisschoolleerlingen in heel het land. Ze brengen de fantasie terug in de klas.

Nou, die kop zegt al genoeg: er is een leescrisis. Kinderen gaan steeds slechter lezen. Waarvoor moeizaam verklaringen worden gezocht:
  Tussentitel: 'Vaak wordt gezegd dat kinderen te veel bezig zijn met hun smartphone of iPad. Maar dat geldt ook in andere landen en daar is het probleem minder groot. - Annemiek Neefjes - Oprichter De Schoolschrijver

En om preciezer te zijn: die achteruitgang was al waar te nemen voordat de smartphone en iPad bij kinderen gemeengoed werden.
    En wat die kinderen op die smartphone of iPad doen, kan ook niet zonder lezen, in ieder niet helemaal zonder.
    En vooral lezen is iets dat helemaal niet door kinderen zelfstandig wordt geleerd. Kinderen leren lezen samen met hun ouders! Voor het naar bed gaan: "Mama, boekje voorlezen!".
    Blanke ouders!
    Beseft de Volkskrant, bewust of onbewust, ook heel goed:

Daar rechts, zit de helft van de niet-lees-groep.
    Schrijver Abdelkader Benali.
    Moslim.
    De andere helft zijnde nog erger qua niet lezen: het zwarte contingent. Want geen vader => en dus overbelaste moeder.
    En kunnen lezen is de basis van al het andere onderwijs.
    En dat was alleen de inleiding.
    Voor het verschijnsel dat de dag erop besproken werd (Ja, dit soort propaganda en hetze heeft geen planning - het is het volgen van dezelfde ideeën door grote groepen mensen) (de Volkskrant, 22-01-2020):

De middenschool moet! Want dat 'terug'is de eerste botte leugen: er is nooit een middenschool geweest in de zin dat men hier bedoelt: als standaardsysteem.
    Onder invloed van "linkse" ideologie is er een jaar of veertig terug veel geouwehoerd over een middenschool, "Want het is zo sneu voor de kindjes die afvallen", maar toen er hier en daar experimenten mee gedaan werden, bleek al snel dat het rotzooi opleverde. Heel simpel, volgens de volgende regel:
  Hoe diverser het niveau van de leerlingen in de klas, hoe slechter het onderwijs.

En dat hoeft niet eens naar verhouding te zijn. Het ligt vermoedelijk ergens in de buurt van: "twee keer zo veel diversiteit, vier keer zo slecht onderwijs".
    Want het werkt door op meerdere gebieden: cognitief, want je moet ander dus meer lesmateriaal en andere en meer uitleg aanbieden in dezelfde tijd, je krijgt te maken met meer motivatieverschillen tussen leerlingen, enzovoort.
    Wat iedere lesgevende weet en hoogstens niet wil weten (de Volkskrant, 23-01-2020, ingezonden brief van Marcia van Helden, docent Nederlands vmbo, Sittard):
  Een goede docent bedrijft topsport

'Het vergt veel van docenten om een heterogene groep te begeleiden', staat in het artikel over middenscholen (Ten eerste, 22 januari). Dit probleem wordt vermeld als niet meer dan een moeilijke bijkomstigheid, maar het zou weleens hét struikelblok kunnen worden waarop het plan van de middenschool zal stranden.
    Docenten zijn namelijk gewoon niet opgeleid om zo'n grote diversiteit aan leerlingen op een adequate manier te coachen. Het gros van de docenten, zie ik om me heen, is eenvoudigweg niet capabel om een zeer diverse, grote groep te leiden. Wie denkt dat de docent daar langzaam ingroeit en het heus wel onder de knie gaat krijgen, verkijkt zich. We zijn bezig met de tweede mislukking van de middenschool.

En de rol van die motivatieverschillen is ook in de praktijk bewezen: toen er nog categorale mavo- en havo-scholen waren, scoorden die beter dan diezelfde scholen in een scholen-combinatie.
    En volgens een vast patroon: vwo-havo: havo scoort relatief slechter - havo-mavo: havo scoort relatief beter.
    Dus: "Middenschool, want dat is beter voor gelijk onderwijssucces" is een gore leugen.
    En als je goed leest, staat er zelfs op die voorpagina die alleen koppen telt, de reden voor die leugen. In woorden:
  Terug naar de middenschool

In de zoektocht naar gelijkere kansen
...

'Gelijke kansen'. Of op de website (Volkskrant.nl. 21-01-2020):

Oftewel: 'kansengelijkheid'.
    Of in de krant aan de binnenzijde (de Volkskrant, 22-01-2020, door Raoul du Pré):
  Analyse

Middenschool krijgt wellicht tweede leven

Eén en dezelfde school voor alle leerlingen tot 16 jaar: het paste in de jaren zeventig in het verheffingsideaal. Het schoolmodel ging ter ziele. Nu wordt het gepresenteerd als middel tegen kansenongelijkheid.

Oftewel: 'kansenongelijkheid'.
    En de plaatjes ...

... laten er al geen enkele illusie over bestaan over de ongelijkheid in kansen tussen welke groepen het gaat: niks hoger-versus lageropgeleid in Dorpstraat, Ons Dorp. Het is hoger en lageropgeleid in Amsterdam, Multicultiparadijs. Hier het tweede artikel dat het "goede voorbeeld" schetst (de Volkskrant, 22-01-2020, door Anna Deems):
  Reportage | Middenschool in de praktijk

'Wij geven geen les in burgerschap, wij zíjn het'

Op de Open Schoolgemeenschap Bijlmer krijgen leerlingen pas in het derde jaar een schooladvies vmbo, havo of vwo. ...


...    De diversiteit is uitgangspunt ... erkent directeur Maryse Knook.

Oftewel: cognitieve vooruitgang is niet het uitgangspunt. Wordt zonder mee toegegven
  ...    Bovendien zijn sociale en persoonlijke ontwikkeling net zo belangrijk als cognitie, meent Knook. ...

Oftewel: "Iedereen zanger of danser, omdat de zwartjes er zo goed in kunnen komen".
    En voor de kinderen ...
  Voor Tristan was de multiculturele wereld helemaal nieuw: 'Ik kom uit Nigtevegt. Het was normaal dat iedereen om me heen wit was, dat is hier totaal anders.'
     Tristan wel, die eerste twee jaar waren soms wel erg druk. 'Maar dat was ook wel weer heel gezellig.' En ach, als je het toch niet zo fijn vindt, stelt Chivani, 'dan is het na twee jaar weer anders.'

Oftewel: "Tristan heeft die eerste twee jaar wel niks geleerd, maar wel een heel fijne tijd gehad".
    Het is cognitief onderwijs versus multiculturalisme vieren.
    Het is hoger- versus lageropgeleid als bij de blanken versus de gekleurden.
    Blanken versus allochtonen.
    Het is: "Het blanke cognitieve onderwijs moet qua niveau teruggeschroefd worden naar dat van de allochtonen".
    En nog een aanwijzing: de Volkskrant laat gevoeglijk weg wie er achter dit initiatief zitten, anders dan het noemen van een aantal organisaties.
     Die organisaties staan voor personen. Op het NOS Journaal werd, onvoorzichtigerwijze, één van hen wel voorgevoerd. iemand die al achter veel van dit soort rotzooi heeft gezeten: voormalig GroenLinks-leider Pault Rosenmöller.
    Rabiaat politiek-correcteling en multiculturalist.
    En een bij andere gelegenheden genoemde prominent i de voorzitter van de PO-Raad, de sectororganisatie voor het basis- en speciaal onderwijs, voormalig PvdA-wethouder in Utrecht en aldaar bewezen als rabiaat politiek-correcteling en multiculturalist: Rinda den Besten.
    Dit soort mensen zijn de drijvende krachten achter dit initiatief. Met als doel:
  We moeten de kansenongelijkheid tussen blank en gekleurd bestrijden door blanken minder kansen te geven.

Een oorlogsverklaring .

Eén van de vele columns van Aleid Truijens over het onderwerp (de Volkskrant, 09-03-2021, column door Aleid Truijens, schrijft over onderwijs, opvoeden en opgroeien):
  Op school leer je schrijven, toch? Nou, een kwart van de leerlingen dus niet

Weer een onderwijsbericht waarvan een mens niet blij wordt. Niet alleen leest een kwart van onze pubers heel slecht en vindt die het een stomme bezigheid, voor schrijven geldt precies hetzelfde. Niet zo verrassend - lezen en schrijven hangen samen. Ook weinig verrassend is het profiel van de leerling die uitstekend schrijft. Het helpt als je schrijven leuk vindt, het thuis ook doet, een hoog schooladvies hebt, of een meisje bent. ...

Afgekort: als je blank bent (vermoedelijk voor minimaal 80 procent)
  ...    Het rapport van de Inspectie van het Onderwijs gaat dit jaar over schrijfvaardigheid. Aan het eind van de basisschool beheerst 27 procent van de leerlingen het minimale niveau 1F voor schrijfvaardigheid niet, in het speciaal basisonderwijs is dat 65 procent. Slechts 28 procent (in het speciaal onderwijs 9 procent) bereikt het streefniveau 2F - het niveau dat voor elke leerling haalbaar moet zijn.
    ... Dan rest de treurige vaststelling dat ons onderwijs er bij ruim een kwart van de normale leerlingen op de basisschool niet in slaagt om die te leren lezen en schrijven. ...

Vermoedelijk voor iets als 80 procent allochtonen.


Naar Allochtonen, cultuurbedreiging , of site home ·.

5 mrt.2011