Haatzaaiers, creolen: Stephan Sanders

Stephan Sanders is een geval dat uitstekend kan dienen als illustratie van de dynamiek van het proces van de zwart-witte interactie. De meeste zwarten zijn, zodra ze zo groot zijn dat je ze hoort in de media, al van de Nourhussen

, Gargard

of Wekker

soort: "Ik haat alle blanken". Omdat ze erin opgevoed zijn, of geboren.

Sanders is een wat afwijkend geval, omdat hij weliswaar als zwarte geboren is in Afrika, maar als kind geadopteerd en opgevoed in een blank Nederlands gezin.

Het eerste deel van zijn carrière, voor zover zichtbaar, heeft hij gesleten in de Amsterdamse grachtengordel en schrijvende voor Vrij Nederland. Daar vertolkende "het gekleurde genuanceerde geluid", met een enkel keertje zelfs kritiek op de Marokkanen, vanwege hun homohaat, zelf zijnde van die geneigdheid. In die tijd vormde hij een soort duo met Anil Ramdas

, de brahmaan van de "white trash". Een veeg teken.

Maar vergeleken met Nourhussen en co, of in de Volkskrant Harriet Duurvoort

, was hij dus gematigd.

Wat in de loop van ongeveer een jaar, of twee, onder druk van de opkomst van de zwarte identiteitsbeweging, aan het schuiven is geslagen.

Een zwarte identiteitsbeweging die natuurlijk van precies dezelfde soort is als een witte identiteitsbeweging als die van de Ku Klux Klan.

Alleen is de zwarte identiteitsbeweging een zwarte beweging, en van zwarten mag je niets negatiefs zeggen, dus ook niet van een zwarte identiteitsbeweging.

En zo kon de zwarte identiteitsbeweging dooretteren en kwam de positie van de zwarte Stephan Sanders onder druk te staan. Wat bekend werd bij deze redactie omdat hij na het omvormen van VN naar een maandblad onderdak nodig had, en hij liefdevol werd opgevangen bij de Volkskrant.

Dat proces speelde zich dus af in een vorm van geleidelijkheid, en vandaar dat zijn bijdrages op diverse plaatsen op deze website terecht kwamen - waarbij al meerdere malen de gedachte op was gekomen aan een aparte rubriek voor hem.

En nu is het zo ver.

Maar eerst toch wat van de aanloop naar dat punt.

Als eerste iets uit zijn VN-tijd, (of was dat De Groene ...?) om een wat algemener beeld te schetsen (de Volkskrant, 18-09-2013, ingezonden brief van Annette Portegies, uitgever Querido, Amsterdam):

Citaat

De tekst die recensent Stephan Sanders mij in de boekenbijlage van 14 september in de mond legt, is geen citaat van mij, maar een tekst die is samengesteld uit diverse, niet Annette Portegies zijnde, bronnen.
Het nepcitaat ('Het Nederlandse antwoord op de Vijftig tinten-trilogie' luidt het eerste deel ervan) is de stuwende kracht achter Sanders' recensie van de romans 25, 45 en 70. Een 'stroman' heet dat in de retorica: het veranderen van een uitspraak in een andere uitspraak, die gemakkelijker te weerleggen is. Zo kan ik het ook.

Tonende de geestelijke luiheid en de intrinsieke onbetrouwbaarheid alle politieke-correctheid eigen, in welke vorm of kleur dan ook.

Ook uit de tijd komt dit nog onthullender verhaal (de Volkskrant, 26-06-2013, column door Max Pam):

Het koloniale drama in nog geen 100 woorden

Iets meer dan een seizoen, waarin Stephan Sanders zijn vriendschap beschrijft met Anil Ramdas, kun je met recht tragikomisch noemen. ...
Sanders tekent Ramdas als iemand die teleurgesteld is geraakt in al zijn helden, in de eerste plaats natuurlijk in V.S. Naipaul. Het gebeurde tijdens een bezoek van Naipaul aan Nederland, waarbij ook de twee broedervrienden de gelegenheid kregen voor een gesprekje met de Grote Schrijver. Ramdas vertelde toen enthousiast dat hij van plan was eerdaags naar zijn geboorteland Suriname terug te keren, waarop Naipaul met opgetrokken neus antwoordde: 'Terug naar de bushbush? Waarom?' Journalist John Jansen van Galen, die getuige was van de confrontatie, zou optekenen: 'Ook attaqueerden twee kleurlingen hem inzake Suriname. 'They better go back to their country', hoorde men Naipaul afwezig zeggen, 'and bang their drums'.' ...

Dat was bijzonder naïef van de heren kleurlingen om te denken dat Naipaul, omdat hij hindoestaan en dus ook kleurling, ook als een kleurling zou denken. Als bijzonder sterke regel is dat inderdaad zo - Naipaul is een zeldzame uitzondering.
Pam geraakte door de loop van het verhaal in de stemming om de conclusie zonder omhaal te verwoorden:

Zoiets is meer dan alleen een anekdote. In feite wordt daarmee in nog geen honderd woorden het hele drama van de kolonialisatie en dekolonialisatie verteld.

Het drama dat bestaat uit het niet mee kunnen komen of het niet mee willen komen uit onmacht om de band met de geboortecultuur te breken. Wat het thema is van de rest van het verhaal.

Waarna het grote hiaat volgt van zijn schrijverij elders, tot aan zijn komst naar de Volkskrant. voor hem noodzakelijk (en voor de Volkskrant gewenst) omdat die weekbladen allemaal dreigen te verdwijnen wegens politiek-correcte overbodigheid. Alwaar hij het imago van gematigdheid op bleef poetsen, met af en toe een uitglijder (de Volkskrant, 17-11-2016, column door Stephan Sanders):

Nee, het valt niet mee

Ik heb er ook mijn buik van vol. Liever over iets anders. Niet weer nieuwe, nog creatievere interpretaties van statistieken, per staat, per vrouw, per Latina vrouw. Hij is gekozen... wen er maar aan. Je kan de politiek ook té persoonlijk maken. Ik bedoel: een kater van een week, zonder navenant drankgebruik, omdat in een ander land een andere president is gekozen dan jij verwachtte. Dit begint op betrekkingswaan te lijken. ...

Een aanloopje. Dit is allemaal al huichelarij van het zuiverste water, natuurlijk ...
Hij is er totaal kapot van.
Kijk maar:

Een van de eerste daden van de president-elect was het benoemen van een van zijn belangrijkste strategisch adviseurs: Steve Bannon, de man die in augustus al de campagneleider van Trump was geworden. Daarvoor was hij CEO van de Breitbart Mediagroep, waaronder ook de populaire, gelijknamige website valt.
Denk aan GeenStijl, met eenzelfde, onnavolgbare mix van ironie, rechtse en racistische gein, waarbij het zaaien van verwarring het hoogste doel lijkt. ...

De ironie van GeenStijl is alleen mogelijk door de gore manipulaties van de elite, en met name de media. GeenStijl is alleen 'rechts' in de zin dat ze ook alle zich "links" noemende maar in feite "arrogante elite" weerzinwekkendheden aan de kaak stellen. En GeenStijl is daarin glashelder en schept geen enkele verwarring.
En ten laatste: GeenStijl doet dit volkomen zonder aanziens des persoons, en dat zonder aanziens des huidskleur des persoons. En daarin doorbreekt ze het racisme van elite en media, die wel op de huidskleur letten en weerzinwekkendheden van gekleurden censureren.
En voeg daar aan toe:

Denk aan GeenStijl, maar verdubbel de kwaadaardigheid, en vergeet de zelfironie. Eigen wit volk eerst. ...

Dan weet je: die Stephan Sanders is een vuile, gore, kwaadaardige, Ku Kux Klan tyfus-racist.
Waarna Stephan Sanders uitvoerig zijn eigen racistische kwaadaardigheid op anderen gaat projecteren:

Ook al zo'n woord waar ik moe van wordt: identiteitspolitiek.

Nu ingebracht door de Joden en zwarten. Al veel langer geleden gemaakt tot de eigen identiteit van de zwarten. Want dat is de identiteit van zwarten: identiteitspolitiek. Ze hebben het over niets anders dan "zwart-zijn". "Brothers". Je wordt er doodziek van, dat zwarte racisme. Waarvan de schuld natuurlijk geschoven wordt op de "witten":

U kunt nu nog wat nieuwe woorden leren, waar u over niet al te lange tijd ook moe van wordt. Of waar u dan inmiddels aan gewend bent - een minstens zo griezelig vooruitzicht. 'Etno-nationalisme.' 'Ras-realisme.'
Het zijn de kernwoorden van de zogeheten 'Alt-right' beweging, de Alternatieve Rechtsen in Amerika, die zich verzetten tegen het conservatisme van de Republikeinen, omdat het veel te gematigd zou zijn.
De man die de term 'Alt-right' heeft gemunt in 2008 is Richard Spencer, een graag geziene gast op de Breitbart News website.

Enzovoort.

Met steeds meer uitglijders (de Volkskrant, 09-03-2017, column door Stephan Sanders):

Gedwongen links

Tussentitel: Al die ideeën over een afgedwongen eenheid passen niet in een rechtstaat

CDA-leider Buma heeft het niet over 'de mensen in het land', zoals VVD'er Hans Wiegel vroeger zei, recht in de camera blikkend. Buma heeft het ook niet over 'de gewone mensen' die Wilders soms expliciet benoemt en altijd weet te suggereren. Buma gaf zijn toelichting waarom de 'radicale islam' wel degelijk een bedreiging vormt voor Nederland: 'Er zijn heel veel mensen gewoon thuis voor de tv' constateerde hij scherp, en die maakten zich daar zorgen over, net als hij. ...

Heel fout natuurlijk, van die Buma, vond de hele politieke-correctheid en vanzelfsprekend ook het linksfascisme. En alle gekleurden. En Stephan Sanders, die meteen ook Het Ware Kwaad onthulde:

Van alle kanten vindt er wereldwijd een aanval plaats op de liberale democratie, ook de PVV doet daar van harte aan mee, met haar voorstel voor een koranverbod en sluiting van moskeeën, wat de facto neerkomt op afschaffing van de godsdienstvrijheid.

Ja ja, de 'godsdienstvrijheid'. Een politiek-correcte leugen, dat begrip, want "De Godsdienstvrijheid" bestaat niet, want de Godsdienst van de Kinderoffers is hartstikke verboden en zelfs van Scientology wil men dat, en dientengevolge is het hoogst aanbevelenswaardig de islam te verbieden vanwege eenzelfde soort gewelddadigheid als die van de Godsdienst van de Kinderoffers want zijnde bijvoobeeld de Godsdienst van de Zelfmoordterroristen

.
En let op: dit zijn leugens van een zwarte die niets met de islam heeft. Een zwarte die slechts één ding met de islam gemeen heeft: een barbaarse minderheid zijnde wonende te midden van een ietwat minder barbaarse blanke omgeving.
Het is gewoon een geval van: de vijand van mijn vijand is mijn vriend.

Maar dit is nog allemaal bij implicatie. Het eerste openlijke teken dat het fout ging was dit (de kop is van de website) (de Volkskrant, 02-11-2017, column door Stephan Sanders):

Zonder het te beseffen zijn we in Nederland aan het Amerikaniseren geslagen wanneer het over raciaal en etnisch verschil gaat

Leuk hè ... Dat 'we'... De enigen die (in dit opzicht) aan het Amerikaniseren zijn, zijn de zwartracisten en de linksfascisten. De rest van Nederland ziet het geërgerd aan. De zwartracisten die steeds harder "RACISME!!!", "KOLONIALISME!!!", en "SLAVERNIJ!!!" roepen. En "WITTEN!!!", in plaats van "blanken". Zie het al genoemde Nourhussen en co regiment.
Maar dat zien "we" dus echt helemaal fout:

Tussentitel: Ook in Nederland zijn blanken langzaam maar zeker bezig zich een 'witheid' aan te meten

Wat een gorigheid (we nemen het gore racisme over): die zwarte uit Afrika liegt gewoon het omgekeerde!!! Die zwarte uit minderwaardig presterend Afrika is gewoon een neger: zwarte lieden die voor hun eigen minderwaardige presteren de schuld geven aan anderen.
Die tussentitel in tekst uitgeschreven:

En nu mijn punt: ook in Nederland zijn blanken, zeker na de jaren zeventig, langzaam maar zeker bezig zich een 'witheid' aan te meten, als een aparte etnische categorie. Dat kan gepaard gaan met een zeker schuldbewustzijn, 'sorry, ik kan er ook niets aan doen', maar soms straalt het juist een onverholen triomfalisme uit: ik ben de echte Nederlander, de gewone witte man etc.

Pure gorigheid. De Volkskrant en de rest van de media staan bol van de "Het is allemaal onze schuld"-verhalen

... Van Djenghis Kahn via de Molukse treinkapingterroristen tot en met Srebrenica ...

Toen kwam de zoveelste herhaling van het anti-Zwarte Piet-racisme, tezamen met de eerste blanke reactie: de blokkade van de linksfascisten en zwartracisten die het kinderfeest van de intocht van Sinterklaas wilden gaan verstoren, in Dokkum. Daarna ging het ineens snel richting afgrond met S. Sanders. Het was de aanleiding voor een uitgebreide praeteritio

"Ik wil niet zeggen dat ..." - door eerst uitgebreid duidelijk te maken hoe redelijk en genuanceerd en verlicht hij wel niet is (de Volkskrant, 30-11-2017, column door Stephan Sanders):

Plaatsvervangend juichen

Omdat wij toch echt Europeanen worden tegen wil en dank ...Kroatië ...
    Op 1 december 2013 was daar een referendum over de vraag of 'het christelijke huwelijksmodel' in de grondwet moest worden opgenomen. ...
    De opkomst was 37 procent en daarvan koos 66 procent voor het 'christelijke huwelijksmodel'. Geen 'homohuwelijk' dus. ...
    ... achteraf vond ik dat hij als heteroseksueel gemakkelijk praten had. Er was en is weliswaar niets in mij dat streeft naar een permanente woon- en verblijfplaats te Kroatië, maar toch vond ik dat Europa weer een stukje kleiner was geworden. Minder liberaal. Minder open.    ...
    Het komt altijd neer op het cynisme van: je bent wat je eet. Homo, zwart, vrouw of het tegendeel daarvan: daarmee zijn de subtiliteiten wel zowat vergeven. Een overzichtelijke ideeënwereld van zes of zeven fenotypes.
    Maar toch; wat je niet zelf dagelijks ervaart, wordt snel over het hoofd gezien of vergeten. Eén vrouw, een zwarte man in een commissie van wijzen doet veel wijzen het licht zien; hun eigen omissie. Het helpt als die omissie ook aan tafel zit.
    Dit zijn fijne gedachtenkronkels voor de nuance, al zeg ik het zelf, en daarom was ik verbaasd dat ik oprechte wrevel voelde toen ik hoorde van de anti-Zwarte Pietdemonstratie in Dokkum op 18 november. Wat een zendingsdrift. Naar Friesland om de zwarte boodschap te verkondigen. En als daar nu een meerderheid is die Piet zwart wil? Kennelijk is er niemand in Dokkum die een anti-Zwarte Piet-actiegroep heeft opgericht. Het speelt daar niet. Laat die mensen.    ...

Zo, dat was de helft van het artikel. Eén grote praeteritio, want natuurlijk, richting het einde ...:

Ik vind met de terugwerkende kracht van twee weken die aanvankelijke irritatie van mezelf niet terecht. Want het gaat er niet om dat ze in Dokkum geen Zwarte Piet mogen hebben of houden; het gaat erom dat iedereen die er anders over denkt geweerd wordt, of de pas afgesneden. ...

Leugen 1: één specifieke groep linksfascisten en zwartracisten kreeg een eerste keer een koekje van eigen deeg: middels een "actie". Al die meervouden en generalisaties zijn leugens.
Leugen 2: de mening van de linksfascisten en zwartracisten wordt voorgesteld het normaal in het debat - de mening van de niet-politiek-correcten is "anders".

Goed, grof geschut.

Een gore leugen, nummer drie: het ging er bij de blokkade heel gemoedelijk aan toe. Handen in de zakken.

Je kon als zwarte man in 1962 in New York zeggen ...

Na "Kolonialisme en slavernij' de meest gore truc in dit debat "In Amerika ..."

Was de Amerikaanse burgerrechtenbeweging er niet geweest, die de tegenstem liet horen, het zou gemoedelijk hetzelfde zijn gebleven. ...
Het gaat er niet om dat Dokkum ...

Oftewel: "Zwarte Piet is gelijk aan het Amerikaanse racisme".

... Het gaat erom dat een mening - waarschijnlijk een minderheidsmening - niet gehoord mag worden.

Een gore leugen: die 'minderheidsmening' is volstrekt dominant in de media.

Eerlijk gezegd is de rechtsstaat niet ingericht op gezelligheid.

Klopt: zwarten moeten maar eens aanhoren dat ze doodgewoon niet mee kunnen komen vanwege slechte sociale

en intellectuele

prestaties. Dat is vrijheid van meningsuiting. Dat is de rechtsstaat. Dit verbieden onder de noemer "RACISME!!!" is verkrachting van de rechtsstaat.
En nog eens een mini-praeteritio

Ik begrijp dat anti-Zwarte Piet-activisten plannen hebben om het komend weekend in Dokkum te gaan demonstreren. Ik zal er niet bij zijn, want ik hou niet van demonstreren en met veel van hun argumenten ben ik het niet eens.
Maar plaatsvervangend juich ik de demonstranten toe.

En plaatsvervangend juichen wij het vertrek van de zwarten die zoveel last hebben van het blanke racisme een veilige aftocht terug naar het Afrikaanse paradijs toe.

Kort daarop volgde de inbreng die noopte om deze verzameling te starten. Er was weer een externe aanleiding, in dit geval het nieuwste offensief in de hetze die de politiek-correctheid voert tegen hun nieuwste aartsvijand: Thierry Baudet

. Dit keer uit linksfascistische en joodsfascistische hoek (de kop is van de webversie (de Volkskrant, 22-12-2017, column door Arnon Grunberg):

Baudet flirt met racisme en nazisme om het vervolgens te verwerpen

Ik kom graag in het Ambassade Hotel in Amsterdam. In de bibliotheek kun je
uitstekend praten en eten, begrijpelijk dus dat Baudet daar op 12 oktober vijf
uur lang met een Amerikaanse racist, Jared Taylor, heeft zitten dineren, aldus
Dimitri Tokmetzis, Dennis l'Ami en Mick van Biezen in De Correspondent. ...

De Joodse meneer Arnon Grunberg herhaalt het artikel gepubliceerd door de Joodse meneer Rob Wijnberg van De Correspondent geschreven door drie linksfascisten type "De moord op Pim Fortuyn is voor een goede zaak" en dat allemaal omdat Baudet tegen vrije immigratie is. En als aanleiding dat Baudet politicus van het jaar is geworden, gekozen door het publiek.
Met de leugen dat het een bijeenkomst en zelfs 'diner' was tussen Baudet en Taylor, terwijl er in werkelijkheid vijf mensen aanwezig waren.

Wat Sanders een alinea verderop in zijn inbreng overneemt (de Volkskrant, 28-12-2017, column door Stephan Sanders):

De Internationale van de Apartheid

... Jared Taylor, de Amerikaanse, witte superioriteitsdenker met wie Thierry Baudet vijf uur lang dineerde. ...

Die Jared Taylor wordt in deze hetze door Joden, zwarten en linksfascisten een 'witte superioriteitsdenker' genoemd, omdat hij het zwarte sociale-culturele en maatschappelijke onderpresteren niet toeschrijft aan racisme, maar aan zwart onderpresteren. In de woorden van Sanders:

... Er zijn volgens Taylor geen 'racisten' meer, hooguit 'racialisten', en wat vroeger wel 'racisme' werd genoemd is in zijn vocabulaire omgedoopt tot 'ras- realisme'. ...

Ras-realisme dus zijnde wat je ziet in de geografische kaarten van wetenschappelijk presteren en alle verdere maatschappelijke parameters, en intelligentie

("Zoek, zoek" het verband ...).
Wat het joodsisme

met als aanvoerder de hoogst prominente antropoloog Claude Lévi-Strauus

ontkennen middels hun oudtestamentisch geformuleerde "De Gelijkheid der Culturen". Reden: vrije (im)migratie kan alleen verdedigd worden bij "De Gelijkheid der Culturen". Vandaar.
En omdat in werkelijkheid "De Gelijkheid der Culturen" dus onzin is en de blanke culturen zeer veel beter presteren, is dat feit dus, volgens de aanhef van de inbreng van Sanders en de rest, racisme:

Dit was het jaar waarin het onvoorstelbare gebeurde: dat wat vroeger wel 'rassenleer' werd genoemd, is bezig een comeback te maken in de westerse wereld, zowel in Amerika als Europa. Onvoorstelbaar, omdat ik een kind ben van de jaren zestig, toen al die Martin Luther King scholen in Nederland hun naam kregen, ook in het diepe Twente waar ik woonde. Je geloofde toen dat 'ras' en 'rasverschil' definitief tot het verleden behoorden; bij de verhalen van vader en grootvader over de oorlog, bij de geschiedenislessen over de moord op de Joden, bij... Nee, nog niet bij slavernij en kolonialisme, want daarover ging het toen nauwelijks.
Die rassenleer van toen, waarin het blanke of Arische ras vanzelfsprekend de leiding kreeg over al die andere bruinen en gelen en zwarten, heeft haar woordenschat wel enigszins opgeschoond. Luister naar Jared Taylor ...

En daar heb je dus datgene dat in Europa en mogelijk in Nederland met steeds grotere nadruk naar een etnische burgeroorlog

lijkt te leiden: de strijd om de achtergrond van de gekleurde achterstand. In Amerika is er nog de smoes van de voorgaande periode van daadwerkelijk racisme. In Europa niet. De gekleurden kwamen hierheen toen er absoluut geen enkele vorm van achterstelling was. Au contraire: er werd en wordt hen alle mogelijke extra kansen geboden, laatste tijd onder de noemer van "diversiteitsbeleid". Een beleid gericht op "etnie". Op ras. Racisme, dus. Je zou het "omgekeerd racisme" kunnen noemen maar met één stap achteruit is het natuurlijk gewoon racisme.
    En desondanks is er die maar niet-aflatende kloof in maatschappelijke prestaties.
    Zowel bij zwarten als moslims.
    Bij moslims met een voor de hand liggender oorzaak: alle ideologie en het meest het geloof maakt dom

: "Bidden hep[t beter tegen droogte dan irrigatie".
    Bij zwarten blijft er maar één verklaring over als je het niet zoekt in "Wit racisme": etnische achtergrond.
    En dus kiest S. Sanders, staan de voor de keuze tussen "zwarte etnische achtergrond" en "blanke racisme", natuurlijk voor het "blanke racisme".
    Dus worden de blanken, die part noch deel hebben aan enig racisme (een enkele uitzondering daargelaten) boos en op den duur steeds bozer. En komen er per definitie aan de blanke kant ook mensen op die gaan roepen: "Het is racisme. Zwarte racisme". Bijvoorbeeld tegen "Blanken zijn racisten"-roepster Sylvana Simons

.
    En daarover zijn de zwarten dan weer boos. Die gaan dan processen aanspannen waarop ze van de landverraderlijke elite gelijk krijgen. Want zo niet, dan zijn zwarten inderdaad onderpresteerders.
    Enzovoort.
    En in dat moeras is de o zo gematigde en genuanceerde Stephan Sanders dus ook gezonken.
    Ondanks een volledig blanke opvoeding.

En net als bij politieke-correctheid wordt ook het zwarte identiteitsdenken steeds erger - en weer in zo'n vorm gegoten dat je denkt dat het allemaal zo redelijk is - als je de kop niet leest (de Volkskrant, 08-02-2018, column door Stephan Sanders):

Ik heb ze onder mijn beste vrienden. Blanken. Witten. Toch zal ik niet snel aan ze denken als blanken, en al helemaal niet als witten, omdat de vriendschap voorgaat. ...
    Ik heb ook zwarte en bruine vrienden, en ook die staan niet in mijn geheugen gerubriceerd op kleur. ...
    De NOS heeft sinds kort een 'voorkeursbeleid' ontwikkeld, waarbij de omroep 'bij voorkeur wit gebruikt in berichten, omdat blank in tegenstelling tot zwart een positieve connotatie heeft.'
    Ik zou nu razend boos moeten worden vanwege deze voorkeur, deze 'gedachtenpolitie' die voorschrijft hoe we de werkelijkheid moeten benoemen, maar ook dat lukt me niet. ...
    Ik geloof er niets van, al weet ik maar al te goed dat woorden ertoe doen. Ik ben een taalfetisjist, en dus gevoelig voor alle nuances die tot uitdrukking kunnen worden gebracht. ...
    Ik ben opgegroeid in een tijd dat je mensen nog vaak kon horen spreken over 'homofielen'. ...
    Lang geleden zat ik bij een radicale homogroep ...
Er is een groot verschil tussen de naam die een minderheidsgroep voor zichzelf kiest, en de aanduiding die ze aan derden wil opdringen. Ik heb altijd een verschrikkelijke hekel gehad aan het begrip 'allochtoon', ook omdat het over mezelf zou gaan. Maar mensen die zichzelf per se als 'autochtoon' willen omschrijven, laat ik rustig hun zegje doen.
    Maar nu dit: er zijn wat zwarte en gekleurde en ook witte mensen, die vinden dat alle blanken 'witten' moeten heten. Zo is het al gebeurd dat een witte man mij bestraffend toesprak over het feit dat ik het woord 'blank' in de mond nam. Ik gemengd, hij blank Nederlands, en hij dus toch weer ouderwets superieur. Ik vond dat geen opsteker. ...

Ik gewone blanke heb daar een ander idee bij. Ik gewone blanke vindt die elite-blanken die zwarten opstoken minstens net zo gevaarlijk als de zwarten die ze opstoken.
De zwarte Sanders heeft zijn angst elders liggen:

Mijn grote angst is dit: dat al die 'blanke' mensen ook daadwerkelijk 'wit' gaan worden, en dus de hele dag bezig zijn met die identiteit; dat ze er van de weeromstuit ook nog eens 'trots' op worden, en er werk van gaan maken. De onschuld en de slordigheid zijn dan definitief overwonnen. En het 'witte zelfbewustzijn' zal zegevieren.

Een gore belediging, natuurlijk. Met dus als reactie: Rot dan op! Er is een heel continent veilig voor je!
En die gorigheid stond dus nog in de kop ook ...:

Angst voor de 'witte' trots

Hier is waar blanken bang voor zijn:

Het zwarte plunderen.
En:

Het zwarte brandstichten.
Hier nog even een voorbeeldje van wat de zwarte wel mag (de Volkskrant, 16-02-2018, door Nadia Ezzeroili):

Schoon schip

Tupac is zijn held, 'de Shakespeare van de hiphop', maar de liedjes van Bram Vermeulen raken hem niet minder. Rapper Akwasi presenteert zijn nieuwe cd.

Tussentitel: 'Bliksem, de nieuwe cd van onze rapformastie Zwart Licht, gaat over identiteit. Over de identiteit van de zwarte Nederlander'

Oftewel: de nieuwe cd viert het zwarte racisme. Wat de blanken dus absoluut niet mogen.

Ga als gewone Nederlander op een terras zitten, en er gebeurt nooit iets. Ga als columnist op een terras zitten, en gebeurt dagelijks iets waard om een stukje over te schrijven. En het zijn altijd zaken die handig zijn voor het etaleren van je wereldbeeld. Daarom zijn of worden columnisten ook zo vaak schrijver of omgekeerd. Of ze nu blank of gekleurd zijn ... (de Volkskrant, 16-08-2018, column door Stephan Sanders):

Het nieuwe normaal

In de toeristische drukte van Amsterdam wandelt een Nederlands gezin voorbij. Hoe ik dat weet? De puberzoon loopt bozig voorop, de dochter naast haar vader, de moeder kijkt, wijst en niemand slaat acht op haar. ...
... Het gezin loopt nu een homocafé voorbij op de Zeedijk: in de etalages staan poppen van stoere, half ontklede mannetjes. ...
De moeder wijst naar de etalage, en roept venijnig hard: 'Dat moeten wij heel gewoon vinden. Héél normaal. Dat is gewoon normaal.' ...

Oftewel: "Ik haat alle blanke Nederlanders".
Behalve de blanke elite die ook blanke Nederlanders haten, natuurlijk.

Een nieuw stukje vol met blankenhaat (De Volkskrant, 13-09-2018, column door Stephan Sanders):

... Tegenwoordig schermt niet alleen marxistisch links, maar ook extreem-rechts met het aangeboren geheugenverlies. Ik had nog nooit van de Vlaamse beweging Schild & Vrienden gehoord, tot vorige week, toen de Belgische VRT een reportage uitzond over de club. Aan de leiding staat Dries Van Langenhove, ook al zo'n jongeman die de frisheid heeft uitgevonden. Hij en zijn vrienden maken zich sterk voor 'het traditionele, klassieke gezin' (alsof er ook maar iets in het Belgische wetboek staat dat zo'n gezin verbiedt). Ze willen een 'weerbare Vlaamse jeugd, die sterk in haar schoenen staat'. Dat klinkt allemaal nog klassiek conservatief, maar in de VRT-reportage werden de berichten uit een besloten chatruimte getoond, waar de Schildvrienden elkaar overtroffen in antisemitische en racistische grofheden - eerder klassiek nazistisch. Bovendien doen de Schildvrienden aan 'weerbaarheidstrainingen', en wanneer je de reportage bekijkt, doemt het beeld op van een bescheiden 'Freikorps'. Nog vervelender is dat vertegenwoordigers van Schild & Vrienden zich in de Vlaamse politiek hebben genesteld, en zitting hebben in bestuursraden van de Gentse Universiteit. Ze zitten daar incognito, want hun bedoelingen houden ze voor zich.
De leider van Schild & Vrienden sprak ook op de summer university van Forum voor Democratie. De FvD-leden wisten toen, net zomin als ik, het fijne van die beweging, want de VRT zond de onthullingen pas later uit.
Maar als u hoort over een organisatie die 'Schild & Vrienden' heet, gaan er bij u dan geen bellen rinkelen? Ik weet dat het Vlaamse politieke landschap anders is dan het Nederlandse, maar sommige namen zijn historisch besmet. Hoor ik bijvoorbeeld over de 'Eenheidspartij Nederland' of 'Volk & Speer' dan weet ik genoeg. ...

Wat dacht je dan ...? Dat het nefaste zwarte racisme vol met identiteitspolitiek en beschuldigingen van kolonialisme en slavernij onbeantwoord zou blijven ...? Wil je iets aan deze ontwikkelingen doen, snoer dan je zwarte activistenvrienden de mond. Of ga anders rond een keteltje dansen in Afrika.
En oh ja: waar doet dit je aan denken, Sanders:

Dat doet denken aan "De zwarten van de SS marcheren weer door de straten".
Meer van dat zwarte moois hier

.

Stephan heeft te zwaar getafeld tijdens de kerstperiode, en al liggende op bed een boek gelezen dat de maagproblemen alleen maar erger maakte en naar het brein deed opstijgen (de Volkskrant, 03-01-2019, column door Stephan Sanders):

Zwijgstraf

Iedereen die ervaring heeft met samenwonen kent de gruwel van de zwijgstraf. Er is onenigheid geweest, er zijn harde woorden gevallen, en de woede walmt na.

Ha, hij gaat het over Roald Dahl hebben ... Die heeft daar een leuk griezelverhaal over geschreven ... Echtpaar bij het vuur ... (of was dat toch iemand anders ...). Snel verder lezen:

Maar stel je voor dat de zwijgstraf massaal wordt toegepast, niet alleen tussen stellen, maar ook tussen complete bevolkingsgroepen.
Dat is de nachtmerrie die de AfroAmerikaanse schrijver William M. Kelley beschrijft in A different drummer, ...

AAAAHHHHHH!!!!!! Dit wordt nog veel erger ...

... beschrijft in A different drummer, voor het eerst uitgegeven in 1962. ...

Veel, veel, erger. Ver voorbij dit:

We lezen verder uitsluitend uit nieuwsgierigheid:

Er wordt veel gesproken en gepeinsd in deze roman, maar alle mensen die aan het woord komen zijn omstanders, 'white Americans', die toezien hoe de zwarte bewoners van hun stadje, en even later van de hele staat - een staat die verdacht veel lijkt op Mississippi - vertrekken. Ze gaan naar het Noorden, zonder uitzondering. Ze pakken zwijgend hun koffers, nemen bussen, treinen, taxi's. Zonder ook maar een woord te zeggen, of een verwijt te maken.
De verbijstering van de blanke inwoners, die nu ineens achterblijvers zijn geworden. Hoezo? Waarom? Wat is er gebeurd? ...

Brullen van de lach!!! Het feest zal drie dagen duren!!!
    Even serieus: ergens het afgelopen jaar heeft er een vrij groot artikel gestaan in de Volkskrant over zo'n soort situatie. Uit de regio waar Sanders het over heeft ... Mississipppi. Het kan ook South-Carolina zijn geweest.
    Maar dan wel omgekeerd, natuurlijk.
    Over dorpen waar alle blanken vertrokken waren, en die tot de Middeleeuwen waren vervallen ...
    Uit een gevoel van sneuheid, medelijden, heeft deze redactie het maar laten liggen ...
    Het voorbeeld van Zimbabwe is tenslotte duidelijk genoeg ...
    Blanken weg, welvaart weg.

En daar gaan gaan we weer (de Volkskrant, 14-02-2019, column door Stephan Sanders):

Willem is te licht

Het begon gewoon: ik zag een foto van hem in NRC Handelsblad, en dacht: mooie man. Dacht meteen ook: Marokkaanse man. ...

Doe het als blanke, en je bent een racist.

...   Ik heb het over Willem, dat is het tweede wat me trof. Marokkaanse man treedt op onder naam Willem. ...
    Maar nu heb ik Willem ontdekt. Hij is een 'rapper'. Ik vind het nog steeds moeilijk dat zonder aanhalingstekens te schrijven. Men maakt keuzes in het leven, man of vrouw, auto of fiets, kind of kraai, en de wereld van de pop, en zeker van de house, de hiphop, de rap en nog zo wat, had ik altijd gezien als onbekend maar nooit gemist. Alles wat ik ervan heb gehoord was te HARD.
    Nu komt er een bekentenis: ik zag die foto van Willem ook, omdat hij niet op me leek, maar net zo ondefinieerbaar was als ik, raciaal gesproken. ...

Doe zoiets als blanke, en je bent een racist.

... Ik keek naar die man, die wel Marokkaans moest zijn, en verzon erbij: een adoptieverleden. Dat is niet het geval: ik hecht er aan te vermelden dat Willem niet geadopteerd is. Hij is een half Antilliaan, voor de helft dus (mag je dat nog zeggen?), en heeft gewoon de voornaam van zijn grootvader gekregen, van achteren heet-ie de Bruin, en dat komt ook voor op Curaçao.
Toen ging ik googlen, en die man zei dingen die ik zelf had kunnen zeggen, was ik jonger geweest en niet zo'n braaf kind. Willem zei bijvoorbeeld dat hij bij zwarte jongens 'Hollands' was, want 'te licht', en bij Hollandse jongens 'zwart'. Hij werd in zijn dorp wel eens uitgescholden voor 'zwarte', en dacht dan een beetje beschaamd: 'Als je mijn kleur ziet moet je daarom lachen.' ...

Idem, idem, idem, idem, idem.

Vermoedelijk heeft hij ergens op zijn sodemieter gehad, of mogelijk zelfs hier gelezen, want het lijkt wel of er een vorm van terugkrabbelen te bespeuren valt. Eerst de gewone taal in het begin (de Volkskrant, 14-03-2019, column door Stephan Sanders):

... Jan Rothuizen. Zijn tekeningen ...
Maar Jan! Nu spreek je in je tekening van vorige week ook al van 'witte ouders'. ...
Jan Rothuizen is, naast een zeer begaafd kunstenaar, ook een welopgevoed mens en hij conformeert zich aan de nieuwe netheid: waar vroeger 'blank' was, zal nu 'wit' zijn. Als je zegt 'witte ouders', laat je zien dat je gevoelig bent voor de argumenten en trouwens ook voor de discriminatie die zoveel gekleurde Nederlanders ondergaan. ...

De bekende gore leugen. Het is "De bevoordeling die zoveel gekleurden in Nederland ondervinden. De media staan er bol van". Mensen zoals Stephan Sanders.

... Die gevoeligheid strekt Rothuizen tot eer. Maar er is een onbedoeld gevolg, en dat wil ik Jan Rothuizen en al die blanke/witte Nederlanders uitleggen.
Blank is een raar woord, het is een Nederlands woord, zoals blanc erg Frans is. Volgens mij hebben ze daar geen alternatief voor blanc. ...
De narigheid van 'blank' en 'blankheid' is dat daarmee wordt gesuggereerd dat er een blanco positie zou zijn, geen kleur maar toch de maatstaf. Het neutrale gezichtspunt. ...

Een gore leugen: blank betekent niets anders dan: erg licht, maar niet wit. Het 'blanco' is van het Franse 'blanc' dat "wit" betekent.
En het is het ook geen uitdrukking voor het 'neutrale gezichtpunt', want dat is de term "middenpositie". In die context betekent "blanco" "hebbende geen mening".
En die twee zijn niet hetzelfde.

Het is nodig dat Nederland eraan herinnerd wordt dat het niet zo is. ...

Een leugen, dus. Het is nodig dat de zwarte gemeenschap eraan herinnerd wordt dat dit niet zo is.

... Blank is een kleur ...

Klopt.

... en meer nog, een kijk op de wereld: vaak ook is het de blinde vlek die alleen blanken niet zien (bruinen, gelen en zwarten wel, noodgedwongen, in Nederland). In Zimbabwe is zwart de blinde vlek.

Dat laatste maakt het eerste een leugen: niet "blank" is "De wereld bekijken vanuit de eigen positie", maar "een egocentrisch wereldbeeld" is "De wereld bekijken vanuit de eigen positie". En daar heeft dus iedereen en iedere groep last van, dus is het niet "blank".
Waarna, veel te laat, het besef komt dat er iets misgaat:

Onderwijl gebeurt er nog iets anders, wanneer de voor alle nieuwigheid en narigheid openstaande 'witte' Nederlander zichzelf zo beschrijft. Ik word gedwongen om mezelf zwart te noemen, want 'wit' roept 'zwart' op. Ik wil best een 'zwarte Nederlander' zijn, maar er is niemand die het gelooft, ikzelf ook niet. Ik ben gemengd, gekleurd, een lichtbruine Nederlander, maar dat gaat nu niet meer vanwege dat 'wit' en 'zwart'.

Dus roep de zwarte meute tot de orde, en val ons niet lastig met je verkeerde woord- en taalinterpretaties.
En het zwarte racisme dat de oorzaak ervan is.

De volgende gaan we niet eens inleiden noch de zaak bespreken (de Volkskrant, 18-07-2019, column door Stephan Sanders):

Verandering politie: top-down, graag

Tussentitel: Het is zaak Martin Sitalsing, geboren in Suriname, snel korps-chef te maken

... Het is ... zaak Martin Sitalsing, geboren in Suriname, snel korpschef te maken. Je moet 'diversiteit' en daadkracht vooral belichamen.
Het liefst top-down.

De riposte:

Verandering bevolking: top-down, graag

Tussentitel: Het is zaak immigranten, geboren in gekleurde landen, snel het land uit te trappen

... Het is ... zaak immigranten, geboren in gekleurde landen, snel het land uit te trappen Je moet strijd tegen barbarij als etnicisme en voor vooruitgang en beschaving vooral belichamen.
En dat te doen top-down.

Amen.

Bij de volgende weet je nauwelijks waar je beginnen moet ... (de Volkskrant, 29-08-2019, column door Stephan Sanders):

Frisse montere rassenleer

Há, denk je, dat gaat over het geïmporteerde zwarte racisme, eufemistisch aangeduid met "identiteitspolitiëk". Zeker als je ook nog de kop op de webiste gezien hebt:

Niets heeft mij voorbereid op de terugkeer van harde racistische ideeën, maar toch zijn ze er weer

Dat is Essed, Wekker, Simons, Esajas, enzovoort.
Ironie, natuurlijk.
Racisnme ... Dat kan alleen maar blank zijn. Moslims plegen tereur op blanken:

Er is inmiddels een hele generatie opgegroeid met de rampzalige beelden van 9/11. ...
Bijna drieduizend doden, inclusief de kapers zelf. Islamisten die het Westen wilden treffen en daar akelig in slaagden. ...

Gewoon een aanslag.
Niks geen racisme.
Een blanke die een aanslag de andere kant op pleegt:

De 21-jarige Philip Manshaus liep zwaar bewapend een moskee binnen, in Baerum, een voorstad van Oslo, waar hij werd overmeesterd voordat hij aan zijn terreurwerk kon beginnen.
... het frisse montere rassenidee is terug. ...

Dat is een racist.
En niet "een enkele conclusie"-racist. Nee ...

... Manshaus ... 'omvolkingstheorie' ...
    ... multiculturaliteit ...
    ... bruin zusje ...
    ... Philip Manshaus ... dit land is van en voor de Noren ...
    ... multiraciaal ...
    ... Philip Manshaus ... zij hoort hier niet.
    ... hoe zoonlief denkt ... het andere ras.
    ... fremdkörper ... blanke blazoen ...
    Philip Manshaus... 'rassenoorlog' ...
    ... extreem-rechtse jongens en mannen ... multiculturele plek ...
    ... adoptieverleden ...
    Ik ... dokter ... moeder ... genen ...
   Philip Manshaus ... bloedlijnen ...
    ... fanaticus ... 'omvolking' ... harde racistische ideeën ... het frisse montere rassenidee ...
    ... voorspeld ... .

... , "een hele column lang"-racist.
    Waarom kan je het vermoorden van blanken niet als racisme zien, en de reactie daarop van blanken wel ...?
    Tja, dat is simpel: omdat je zelf een niet-blanke bent, en een racist.
    Oh ja: al langsgekomen in de citaten maar wat nadrukkelijker hier:

Tussentitel:
De fanaticus, laat de theorie van de 'omvolking' ...

Te combineren met het voorgaande artikel, over de noodzaak van het zwart-maken van de politie.
Waarna je ook die Sanders graag zou willen ranselen op een ra ...
Inmiddels ingevoerd bij Denkfouten, absurditeiten

"Omvolking" en "massa-immigratie" zijn waanideeën - "Diversiteit" is onontkoombaar in verband met de veranderde samenstelling van de bevolking - Leo Lucassen, alle overige migratie-experts, het linksfascisme, het joodsisme

, en de rest van de politieke-correctheid.

Vergeten te vermelden: "... en alle zwarten, moslims, en Joden, natuurlijk".

In de serie waarin de Joodse meneer Robert Vuijsje uitzoekt welke van de gekleurde groepen nu eigenlijk de grootste racisten zijn, kwam laatst een halfbloedje langs (we nemen gewoon maar hun taaltje aan) die verhaalde hoe haar zwarte moeder radicaliseerde van mens naar blankenhater. Onder invloed van de anti-Zwarte Piet-racisten.
    Stephan Sanders is zo'n project in losse uitvoering.
    Met deze individuele toevoeging dat 'ie zelf in tusenzinnetjes beschrijft hoe hij racistisch aan het worden is en suggereert dat hij het eigenlijk niet is.
    Die tussenzinnetjes laten we natuurlijk weg, en dan krijg je dit (de Volkskrant, 26-09-2019, column door Stephan Sanders):

Achterstallig onderhoud

En weer was ik het meest gechoqueerd, niet door het algemene nieuws, maar door míjn nieuws. ...
    ... Cindy Kerseborn ... stierf op 17 september ...
    Ik kende Cindy Kerseborn niet daverend goed ...
    Een zwarte ... vrouw, die overal opdook waar ik een publiek praatje hield. ... ze was mijn eerste zwarte publiek. ... zij benaderde me altijd zo. ...
    Wat betekent dat: 'Mijn eerste zwarte publiek?' ... 'A credit to your race', zeggen Afro-Amerikanen. ...
    Wanneer in Nederland niemand het opneemt voor Surinaamse kunstenaars, Antilliaanse schrijvers, worden ze binnen de kortste keren vergeten en afgeschreven. ... de mensen van overzee, geboren als Nederlanders, hebben zich toch minder in het nationale bewustzijn weten te manoeuvreren. ...

En natuurlijk neemt in Nederland niemand het op voor Surinaamse kunstenaars en Antilliaanse schrijvers, laat staan Zwarte Piet-haters als Gloria Wekker, Sylvana Simons en die tientallen anderen. Die zie je nou echt nóóit in de media, en de enige reden dat u er van gehoord heeft, moet zijn dat u geabonneerd bent op de tam-tam.
Rapporteert Sanders:

... Ze werkte toen bij Migranten tv, later voor de NOS, ...
Kerseborn zelf werd bekend door haar documentaire drieluik over de Caribische schrijvers Edgar Cairo, Frank Martinus Arion en haar film over de vergeten en verdwenen schijfster Astrid Roemer, die ze niet alleen opspoorde, maar ook glansrijk in het licht plaatste. In 2016 ontving Roemer de P.C. Hooft-prijs ...
... Haar film over de Nederlands-Surinaamse schrijver Edgar Cairo uit 2010 bewonderde ik vol-uit. Cairo de Para-man uit Suriname, met zijn homoseksualiteit, en zijn idiosyncratische taalgebruik ...

Waarna je weer die sterke behoefte voelt om de scheepsra horizontaal vlak boven het dek te monteren, ze daar allemaal op te leggen, en ze weer eens flink het werkelijke leven in te slaan.
Racisme moet tenslotte te vuur en te zwaard bestreden worden, en daar kunnen we, uit hoofde van de bestrijding van racisme, zwarten niet van uitsluiten.
Noch de Joden trouwens, maar dat moet de geschiedenis maar oplossen zoals ze dat al eerder gedaan heeft ...

Ook dit lijkt steeds erger te worden (de Volkskrant, 25-10-2019, column door Stephan Sanders):

Trump als stumper

'Een beetje een goedkope schimpscheut' vond ik achteraf. Gisteren hield ik een praatje over de Amerikaanse schrijver Toni Morrison ... ze de eerste zwarte, vrouwelijke Nobelprijswinnaar was van de literatuur (1993); dat ze de hoogste Amerikaanse niet-militaire onderscheiding ontving, de Presidential Medal of Freedom, die haar in 2012 werd overhandigd door de toenmalige president Barack Obama. De eerste zwarte president van Amerika, die de eerste zwarte Amerikaanse Nobelprijsschrijver lauwert: wat een historisch moment is dat geweest. Vergeet de eerste mens op de maan, hier werd pas geschiedenis geschreven.
En toen zei ik dus: 'Zo'n eerbewijs is onder Trump niet erg voorstelbaar.'
De zaak gnuifde, we waren met nette mensen onder elkaar, en op dat moment had ik meteen spijt van mijn woorden. Wat een gemakzuchtig sentiment, om nog eens hier, op veilige afstand, onder woorden te brengen dat je bezwaren hebt tegen de huidige Amerikaanse president. Meehuilen met de wolven, aanhaken bij het koor dat toch al pontificaal klinkt. Ineens bekroop me het gevoel dat ík de pestkop was, die het altijd geplaagde jongetje van de klas nog eens extra vernederde. ...

Nee, nee, maak u geen zorgen ... Stephan is niet bekeerd. Hij is alleen maar bezig met een over de hele column uitgetrokken versie van "Vriend"

, de retorische truc waar A. Grunberg ook goed in is: "Ik ben je vriend, maar ..."
Het gaat nog een alinea zo door, en dan volgt:

... Ik las dat Trump de afzettingsprocedure die door Democraten tegen hem in werking is gesteld vergeleek met 'lynching' ...

Een heel gewoon woord. Net als "boycotten".
    "Boycotten": met zijn allen de omgang met iemand vermijden en weigeren.
    "Lynchen": met een groep mensen iemand vermoorden.
    Weet u nog waar "boycotten" vandaan komt? Zou de beroemde cricketer en cricket-commentator Geoffrey Boycott

bezwaar maken tegen het woord "boycotten"?
    Zwartje Sanders maakt wel bezwaar tegen het woord "lynchen".
    Niet als, zeg, Jesse Klaver het gebruikt had. Of zo iemand.
    Wel als Donald Trump dat doet.
    Goh, wat is die Donald Trump toch een goede vriend van Stephan Sanders en wat vindt 'ie die Donald Trump toch sneu ...

...    met 'lynching' - de gewoonte van witte Amerikaanse supremacisten om Afro-Amerikanen tamelijk willekeurig op te knopen, terwijl een menigte tevreden toekijkt. Nee, dat is geen dagelijkse praktijk meer, maar het kwam toch nog voor tot in de jaren zestig van de vorige eeuw - het decennium van de landing op de maan, om een idee te geven.
    Als je het woord 'smakeloos' ergens voor zou willen reserveren, dan toch voor dit Twitter-commentaar van Trump. 'Kwaadaardig' is een beter woord, maar ook kwaadaardigheid wordt, weten we dankzij de geschiedenis, op een gegeven moment 'banaal'.
    Getuigt het niet van 'slechte smaak' je iedere keer weer op te winden over de inmiddels bekende retoriek van deze president, altijd zwanger van raciaal ressentiment?
    Ik spreek nu ook mezelf toe, mijn 'etiquette-zelf'.
    Nee!    ...
    Er zijn veel beleidskwesties waar ik onvoldoende van weet. Ook is me bekend dat Obama's presidentschap niet altijd even paradijselijk was. Maar de grimmige stemming in de Verenigde Staten, die een wereldwijde uitstraling heeft, is onmiskenbaar.    ...

En voor de volle honderd procent de schuld van het anti-Trump kamp. Iets waarmee ze gestart zijn nog voor het moment waarop hij zich verkiesbaar stelde. Op een galabijeenkomst ten tijde van Obama, waar één van de "leuke" mannen van de media Trump beschimpte. Terwijl Trump in de zaal zat.
    Die, hebben meerdere mensen gesuggereerd, op dat moment besloot zich verkiesbaar te gaan stellen.
    Waarop het scheld- en schimpcircus pas goed losbarstte.
    Toen werd Trump gekozen tot president, waarna er een nog hoger en totaal ongekend niveau bereikt werd..
    Ach ... Stephan is het weer allemaal vergeten door de pijn die hij voelde omdat hij zo hard op zijn zwarte teentjes getrapt werd middels het gewone woord "lynchen".

... De ziel van de VS is vergiftigd, verziekt. En ook na Trumps aftreden kost het minstens een generatie om dat radioactieve afval kwijt te raken. ...

En wie hebben daar mede aan bijgedragen:

... Toni Morrison vatte Trumps ambities krachtig samen: 'Making America White Again'. ...

De zwartjes.
Aanvulling (de Volkskrant, 29-10-2019):

Nog een aanvulling:

ROT OP, HAATNEGER!!!

Waarna er ook nog eens dit is genoteerd in In het kort

Toen in 1975 de blanke kolonialisten en slavenhouders Suriname verlieten, is de halve Surinaamse zwarte bevolking ze achterna gereist. Dus, ergo, q.e.d.: het kolonialisme en de slavernij in Suriname zijn voor de zwarten in Suriname uitermate wenselijke zaken.
Of:
Toen in 1975 de blanke kolonialisten en slavenhouders Suriname verlieten, is de halve Surinaamse zwarte bevolking ze achterna gereist. Dus, ergo, q.e.d.: blank kolonialisme en slavernij is volgens de zwarten in Suriname sterk te prefereren boven zwart bestuur.

Fuck off!!!

Maar het wordt alleen maar erger (Volkskrant.nl, 20-11-2019):

Deze redactie heeft hard zitten nadenken: is er iets irritanter dan dat ge-"we" door zwart-racistische of reli-nazistische blankenhaters?
Er schoot niets te binnen.
Het hele stuk hanteert die stijl van aanspreken (de Volkskrant, 21-11-2019, column door Stephan Sanders):

De transracialen en de perverse liefde

... wij Nederlanders zijn ... We zijn bekend... kijken we ...
    ... moeten we ...
    ... zijn we niet langer ...
    ... We kijken naar ... Hoe hebben we ...

Met als tweede stijlfiguur dit ... :

Het zijn meestal mannen. Je kunt ze het beste rozevingerig noemen, als in die beroemde dageraad van Homerus. Die mannen vinden het fijn om één keer in het jaar van huidskleur te veranderen. Wat roze was, moet resoluut zwart worden. Donker zwart, pikzwart.

... infantiele gedoe. Je als Zwarte Piet vermommen is 'transraciaal'.
    Enzovoort.
    De hele column volgehouden.
    Natuurlijk gelardeerd met dit soort dingen:

We zoomen nu in op een voetbalveld, waarop een zwarte man speelt ...
Maar plotseling keert de stam zich tegen de voetballende zwarte man, de stamleden maken minachtende geluiden en geven blijk van hun diepe afkeer.

Het goorste racisme: een paar enkelingen hebben racistische geluiden gemaakt, omdat de gore racisten van Jerry A and the Crips

die hen al weer een week lang getreiterd hadden niet bereikbaar waren, en deze gelijkende zwarte figuur wel.
Pech, maar zo gaat het vaak in de wereld.
De gore racist Sanders maakt hier van:

... Maar plotseling keert de stam zich tegen de voetballende zwarte man, de stamleden ...

Waarna je stopt met redelijk zijn, en hem wil ranselen liggende op ra.
Next.

Waarom presteren de zwarten zo slecht in Nederland en de mannelijke kunne eronder nog slechter? Simpel: het is de schuld van de blanken.
De zoveelste versie van "Het Verhaal" van de oudere zwarte aan de jongere - en om te voorkomen dat iedereen meteen ziet dat het de goorste vormen van racisme is, heeft hij er een een beetje een doolhof van gemaakt. We springen heen-en-weer tussen diverse citaten (de Volkskrant, 12-03-2020, column door Stephan Sanders):

De buitenmacht van de vader

... Wil jij je vader een mate van autoriteit toekennen, dan scheelt het als de rest van het land dat ook doet, tot aan de Tweede Kamer toe.
Ik ben daarover ook gaan nadenken door het essay van psychiater, psychoanalyticus en auteur Frank Koerselman, Ontvadering, ook in deze krant gesignaleerd. ...

Gunst, wat is die zwarte "Sanders" toch goed af, want:

... Ik heb gemakkelijk praten, want ik ben geen vader, maar heb er wel een gehad. ...

Nee, geen echte zwarte vader, want maar heel weinig zwarten hebben een echte zwarte vader

. "Sanders" had een vader ...

... dankzij mijn adoptie.. ...

Maar wat is het belang daarvan? Dit:

... Ik kon het bij Biesheuvel, dankzij mijn adoptie. ...

Wat kon "Sanders" met Biesheuvel dankzij zijn adoptie:

... Premier van Nederland tussen 1971-1973. Ik kan me Biesheuvel herinneren van tv, als belangrijk man. Wat ik toen niet zag maar nu wel: het helpt reuze als je eigen vader een beetje lijkt op de man die aan het hoofd staat van de Nederlandse regering. Of ministeriabel is.. ...

Zo: "Sanders" had respect en ontzag voor vader omdat vader leek op "Mooie Barend" Biesheuvel.
    Weet u wel: die gedistingeerde, rijzige, overduidelijk protestantse man die het ver schopte in de politiek.
    De reden dat alle blanke kinderen respect en ontzag hadden voor hun vader wantt die vaders leken allemaal op "Mooie Barend" Biesheuvel ...
    Dit in contrast met ...

... Al die Marokkaans-Nederlandse jongens ...

Pardon: als Thierry Baudet een onderscheid maakt tussen Marokkaans-Nederlandse jongens en Nederlands-Nederlandse jongens, is die Thierry Baudet en gore racist die als gore racist op de mestkar door de hele media gereden wordt. Bijvoorbeeld in het poepchique Buitenhof door de poepchique Volkskrant-journalsiste N. Righton => .
En hier doet "Stephan Sanders" doogewoon precies hetzelfde: onderscheid maken tussen Marokkaans-Nederlandse jongens en Nederlands-Nederlandse jongens.
En vervolgens doet hij dit:

... Een gekleurde of zwarte jongen heeft het meteen door, wanneer hij merkt dat het gezag van zijn vader niet verder reikt dan het einde van de straat. ...

Ahhhh!!! Bij niet-gekleurde en niet-zwarte jongens oftewel blanke jongens is het allemaal zo dat het geag van hun vader wel een stuk verder reikt dan het einde van de straat!!!
En omdat van blanke jongens het gezag van de vader een stuk verder reikt dan het einde van de straat, moet ...

... zul je niet alleen klasse- maar ook kleurverschil serieus moeten nemen. ...

... racisme serieus nemen!
    Ahhhh!!!
    Waarom moeten we racisme invoeren? Antwoord: omdat het gezag van de vader van blanke kinderen verder reikt dan het einde van de straat!
    Een glasheldere reproductie van deze "Als de maan van groene kaas is, en we hadden een ladder zo lang dat hij tot de maan reikt, hadden we tot in de eeuwigheid genoeg kaas te eten".
    Oftewel: dit deel van "Het Verhaal" is al puur racistische gorigheid.
    Maar het gaat nog verder.
    Want natuurlijk beseft ook "S. Sanders" dat dit niets te maken heeft met 'gezag voorbij het einde van de straat. Dus om zijn "Het Verhaal' kracht bij te zetten, komt ook dit langs:

... Al die Marokkaans-Nederlandse jongens die opgroeiden met een vaak laaggeschoolde vader, die werkelijk in niets op de premier leek. Of lijkt. ...

Het gaat allemaal over etnie.
Ras.

... het helpt voor de geloofwaardigheid van het gezag als de vader van de buitenmacht er niet radicaal anders uitziet dan de algemeen gerespecteerde staatsman of staatsmacht. ...

Het gaat allemaal over etnie.
Ras.

... Afro-Amerikaanse jongens ... als die Afro-Amerikaanse vader hoogleraar was of rechter of heel rijk, was het duidelijk dat er grenzen aan zijn macht waren - witte grenzen. ...

Het gaat allemaal over etnie.
Ras.

... Al die Caribisch-Nederlandse kinderen, ook met hoogopgeleide vaders, die nooit hun eigen vader kunnen omschrijven als 'type Rutte'. ...

Het gaat allemaal over etnie.
Ras.

... En dan heb ik het nog niet eens gehad over het effect van een 'witte' God of Christus.

Het gaat allemaal over etnie.
    Ras.
    Tjonge ...
    Toen we hier aan begonnen, hadden we niet door dat het allemaal zó erg was ...
    Overigens: die God of Christus is absoluut niet 'wit'.
    Oftewel "kaukasisch".
    Of "Europees".
    De God en die Christus zijn hartstikke Joods.
    Die God en Christus zijn semieten.
    Marokkanen zijn ook semieten
    Of ze lijken in ieder geval oneindig veel meer op Joden dan Europeanen.
    Of kaukasiërs
    Robert Vuijsje, Joods, heeft er meerdere malen van getuigt dat hij voor "Marokkaan" werd versleten.
    Als Thierry Baudet een racist is, moet deze "S. Sanders" onmiddellijk verzopen worden.
    En dat allemaal omdat zwarte vaders te beroerd zijn om bij hun kinderen te blijven en ze op te voeden ...

Waardoor ze met messen rondlopen

.
We zijn weer dichter bij de etnsiche burgeroorlog

gekomen.
    Nagekomen gedachte: dat schrijft deze kerel dus terwijl twee Nederlandse grote steden een burgemeester hebben die Marokkaan is, en de voorzitter van de Tweede Kamer een Marokkaan is.
    Allemaal zwaar boven numeriek evenredige vertegenwoordiging.
    En nu roept deze kerel dit:

... zul je niet alleen klasse- maar ook kleurverschil serieus moeten nemen. ...

Oftewel: deze kerel zal niet tevreden zijn voordat alle burgemeesters en alle ministers Marokkaan zijn.
En zelfs dan zal hij niet tevreden zijn, want zelfs dan zal de overgrote meute der Marokkanen met hun gemiddelde IQ van rond de 85

niet mee kunnen komen in de Nederlandse maatschappij.
En dat geldt in nog versterkte mate voor die groep waar hij het natuurlijk eigenlijk over heeft: de zwarte meute, met hun messentrekkerij en hun gemiddelde IQ van rond de 70

.
    Overigens: over die messentrekkerij die inmiddels zo erg is dat zelfs de Volkskrant er over meerdere malen over bericht natuurlijk zonder vermelden dat het voor 99 procent om zwarten gaat: dat is doodgewoon omdat de zwartendichtheid een zekere grenswaarde heeft overschreden: onder die grenswaarde zijn ze met te weinig en zijn ze nog "vreedzaam", boven die kritische grenswaarde begint het bewapenen en de messentrekkerij.
    Gevolgd binnen een paar jaar door pistolen, streetgangs, getto's en no-go zones.
    Zoals de banlieues in Frankrijk, en de originele exemplaren in Amerika waar er gewapende grenspatrouilles lopen tussen de verschillende wijken.
    En dat ziet deze kerel ook graag in Nederland en dat vindt deze kerel dan vervolgens de schuld van Nederland.
    Verzuipen is er nog te goed voor ...

Naar Haatzaaien, allochtoon

, Creolen, cultuur

, Allochtonen, respect

, of site home

·.

Haatzaaiers, creolen: Stephan Sanders

28 dec.2017